«Γιατί μαμά σ' εμένα, γιατί;»

«Γιατί μαμά σ' εμένα, γιατί;»

• • Γράφτηκε από  Κατερίνα Παπαγεωργίου 
  
  

  Δώδεκα χρονών «πήγε και γύρισε» σε μια πολύ λεπτή χειρουργική επέμβαση.

  Χρόνια τώρα κοιμάται και ξυπνάει με το ίδιο πρόβλημα, 

  παλεύοντας με το «τέρας».
  «Έκανα έξι χρόνια ψυχανάλυση, σήμερα πλέον έχω πάρει απολυτήριο». Αφοπλιστικά ειλικρινής όσο ποτέ, η Κατερίνα Λέχου μιλάει για τα «πέτρινα χρόνια» της ζωής.
  Όταν ήταν μόλις 12 χρονών, μπήκε στο νοσοκομείο για μια πολύ λεπτή χειρουργική επέμβαση. Η ζωή της στην κυριολεξία κρεμόταν από μια κλωστή.
  «Ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου και να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο» εξομολογείται η ίδια. 
  Σήμερα πιστεύει πως πρέπει να μαθαίνουμε από αυτά που μας τυχαίνουν. Έτσι, λειτουργεί η ίδια στη ζωή της. Η ηθοποιός ανοίγει την καρδιά της για όλα τα άσχημα και τα ωραία που ζει.
  Συναντιόμαστε στο σπίτι της στην πολυκατοικία των ηθοποιών. Κελαρυστά νερά, πισίνα πάνω από το διαμέρισμα της. Στο καθιστικό τα ωραιότατα έπιπλα τα έχει σχεδιάσει η ίδια. Μιλάει με ευφράδεια και χιούμορ και δεν χαρίζει κάστανα!
  
  -Ποια είναι η χειρότερη στιγμή που έχεις αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα;
  -Όταν μου έτυχε ένα πολύ σοβαρό θέμα υγείας, κάτι που με έκανε να χάσω τη γη κάτω από τα πόδια μου και να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Τη στιγμή που πάσχεις, τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα. Ευτυχώς κατάφερα να αντεπεξέλθω και να βγω ακόμα πιο πάνω.
  Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν δώδεκα χρονών. Σε εκείνη την ηλικία είχα ήδη πάρει πολύ ύψος, ήμουν δηλαδή 1,80! Γρήγορα, έπαθασκολίωση, δεν έγινε σωστή αγωγή και μέσα σε σύντομο διάστημα η επιδείνωση, οσφυϊκή και θωρακική, ήταν ραγδαία. Σε φοβερή κατάσταση χειρουργήθηκα στην Αγγλία με πολλούς κινδύνους να ελλοχεύουν, καθώς στη σπονδυλική στήλη υπάρχουν πολλάνεύρα. Ένα λαθάκι να γίνει στη δωδεκάωρη εγχείριση κι έχεις χαθεί! Εδώ για σκωληκοειδίτιδα πηγαίνεις και βγαίνεις τέζα!
  -Πώς ένιωθες τότε που σε μια τόσο τρυφερή ηλικία είχες μπει σε μια τόσο βασανιστική ιστορία;
  - Θυμάμαι πως δεν καταλάβαινα και πολλά, πονούσα κι έκλαιγα στην αγκαλιά της μητέρας μου, ενώ αναρωτιόμουν συνέχεια «γιατί μανούλα σ εμένα, γιατί;». Εκείνη δεν ήξερε η καημένη τι να μου απαντήσει. Στο τέλος αγόρασε το βιβλίο «Γιατί σ' εμένα» και ξεκίνησε να μου το διαβάζει. Κάπου εκεί άρχισα να ηρεμώ. Η μαμά μου ερήμην της κατάφερε να μαλακώσει την ψυχή μου και τους πόνους μου. Στη συνέχεια για μια πενταετία φορούσα τον «κηδεμόνα». Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1998 χρειάστηκε να προχωρήσω σε δεύτερη εγχείριση. Θυμάμαι τότε είχα πατήσει γκάζι για να τα βγάλω πέρα.
  - Γιατί κλονίστηκε η υγεία σου για δεύτερη φορά;
  -Έπαθα ξανά τα ίδια, για άλλη μια φορά δηλαδή αντιμετώπισα την σκολίωση, καθώς ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας το έχουμε εφ' όρου ζωής. Δεν βάζουμε ποτέ «χ» να το εξαφανίσουμε, γι' αυτό πρέπει να μεριμνούμε, ώστε να μην ξανακυλήσουμε. Ευτυχώς υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης, δεν είναι ότι σου πέφτει ένα ντουβάρι στο κεφάλι και μένεις στον τόπο! Βλέπεις αυτό εκεί το κόκκινο στρωματάκι; Ακόμα κι αν πάω σε ερημονήσι, θα το πάρω μαζί μου γιατί κάθε πρωί για είκοσι λεπτά πρέπει να κάνω ανελλιπώς γυμναστική! Στην Κρήτη στα γυρίσματα της σειράς «Το νησί» στην ερημιά του Θεού εγώ με το στρωματάκι μου έκανα κάθε μέρα αυτά που έπρεπε να κάνω, όπως πλένω τα δόντια μου έτσι κι αυτό! Τελικά το να πέφτεις είναι μέσα στη ζωή. Το θέμα είναι να βρίσκεις στη συνέχεια τη δύναμη για να σηκωθείς και να σταθείς στα πόδια σου.
  -Θυμάσαι τι σκεφτόσουν όταν βγήκες από το χειρουργείο;
  -Ένα σωρό ερωτηματικά έρχονταν στο μυαλό μου: «Τι έγινε εδώ, τι δεν κάνω καλά, τι πρέπει να καταλάβω από αυτό που μου συμβαίνει, τι πρέπει να αλλάξω στη ζωή μου; Τελικά, άλλαξα πολλά καταλαβαίνοντας στην πορεία πως ήμουν πολύ τυχερή που χάρη στην αρρώστια μου έμαθα για μένα.
  -Υπάρχει η άλλη όψη του νομίσματος;
  -Ναι, να σου τύχουν όλα αυτά και να καταλήξεις να γίνεις τέρας κατηγορώντας την κοινωνία, τον κόσμο, τον Θεό, το διπλανό σου, για όλα όσα σου έχουν συμβεί. Τέρας δεν θα ήθελα να γίνω έτσι κι αλλιώς. Θέλω να πω αν περάσεις από τέτοιες αρρώστιες δεν έχεις πολλές επιλογές, είτε θα γίνεις καλύτερος και σοφότερος είτε θα καταλήξεις τέρας, τελείως αγρίμι!
  
  -Θυμάσαι μια από τις πιο δυνατές εκρήξεις σου;
  -Είχα μια φίλη που με έστηνε συνέχεια στο δρόμο, την περίμενα δηλαδή μια ολόκληρη ώρα κάθε φορά. Το έκανα αυτό για τρία χρόνια καθώς είμαι πολύ υπομονετική ώσπου μια μέρα της είπα: «Άντε και γαμήσου!». Κι αυτό γιατί δεν κάνω πια γαϊδουρινή υπομονή. Στην πραγματικότητα όμως αν από το πρώτο ραντεβού που εκείνη άργησε εγώ στο δεκάλεπτο είχα φύγει, όλα θα είχαν πάρει άλλο δρόμο. Σήμερα λοιπόν, όταν δεν ανέχομαι κάτι, το βάζω στο τραπέζι, σαν θέμα που με ενοχλεί, δίνω τον αγώνα μου για να σώσω τη σχέση, αν όμως δεν γίνεται να βρεθεί λύση, τότε αυτό σημαίνει πως δεν κάνω χωριό με τον άλλον. Θέλω όμως να πω ότι είμαι διατεθειμένη να παλέψω μέχρι τελικής πτώσεως. Μετά όμως, αν όλο αυτό δεν βγαίνει πουθενά, σταματάω το βάσανο. Ξέρω πως δεν είμαστε όλοι για όλους. Έτσι δεν πρόκειται να συνεχίσω σαν σκουπιδοτενεκές όπως ήμουν όλα αυτά τα χρόνια, να καταπίνω τα σκουπίδια κανενός !Δεν ήταν μια υγιής διαδικασία, αφού κανένας υγιής άνθρωπος δεν συμπεριφέρεται έτσι στον εαυτό του.
  -Η ψυχανάλυση πόσο έχει βοηθήσει στην πορεία της ζωής σου;
  Έκανα έξι χρόνια ψυχανάλυση, σήμερα πλέον έχω πάρει απολυτήριο γιατί η ψυχοθεραπεία δεν είναι δεκανίκι. Αυτό που μου έμαθε πάντως ανάμεσα στα άλλα είναι να κόβω με το μαχαίρι την κακή σκέψη που πάει να μπει στο μυαλό μου.