Εκδρομή στην Παναγία Μαλεβή και Άγιο Πέτρο.

Το σπίτι της Κόρης των Αθηνών

Κόσμος ρομαντικός, νοσταλγικός: της Αθήνας του 19ου αιώνα
Το σπίτι της Κόρης των Αθηνών (Αγίας Θέκλας 14)
Η Κόρη των Αθηνών: Τερέζα Μακρή, ο μεγάλος έρωτας του Λόρδου Βύρωνα, για την οποία έγραψε και ποίημα

Το αρχοντικό της οικογένειας Μακρή βρισκόταν στην οδό Αγυιάς που μετονομάστηκε αργότερα σε

Αγ. Θέκλας. Ο γιατρός Προκόπης Μακρής ήταν πρόξενος της Αγγλίας στην Αθήνα. Την διώροφη κατοικία αποτελούσαν δύο κτίσματα, που επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Η οικία διέθετε μια αυλή με ένα σιντριβάνι στην μέση και ένα πηγάδι στην άκρη της, καθώς και έναν μικρό λεμονόκηπο. Ο μεγάλος μαντρότοιχος του περιβολιού εφαπτόταν με τους τοίχους των άλλων σπιτιών. Μετά τον θάνατό του Π. Μακρή , η σύζυγός του με τις τρείς κόρες του αναγκάστηκαν να ενοικιάσουν σε ξένους περιηγητές δωμάτια της κατοικίας τους.

Το 1809 ο λόρδος Μπάιρον ενοικίασε μερικά από τα δωμάτια και παρέμεινε εκεί για δέκα εβδομάδες (Χριστούγεννα 1809-Μάρτιο 1810). Η Τερέζα Μακρή, κόρη του γιατρού, ήταν μόλις δεκατριών ετών ,όταν ο Μπάιρον έγραψε γι΄ αυτήν το γνωστό ποίημά του «Η κόρη των Αθηνών». Για χάρη της Τερέζας έγραψε το ποίημα «κόρη των Αθηνών», που κάθε στροφή του τελειώνει με τη φράση «ζωή μου σ’ αγαπώ». Παρά την ποιητική ερωτική εξομολόγηση του Βύρωνα, ο έρωτας έμεινε ανεκπλήρωτος και πλατωνικός. Ήταν εκπάγλου καλλονής με αρχαιοελληνικές γραμμές προσώπου και «σταράτη» επιδερμίδα, επίσης διέθετε εξαιρετική μόρφωση, μιλούσε ξένες γλώσσες. Μάλιστα λέγεται πως η κόρη των Αθηνών ήταν τόσο όμορφη, ώστε όταν την πρωτοαντίκρισε ο Χόμπχαουζ, έκθαμβος, αναφώνησε : «Κοίτα, μια από τις Καρυάτιδες ζωντάνεψε». Η Τερέζα παντρεύτηκε μετά από χρόνια τον Άγγλο πρόξενο, Ιάκωβο Μπλάκ. Το 1872 ο συνθέτης Ch. Gounod παρουσίασε σε συναυλία το έργο του με τίτλο η «Κόρη των Αθηνών» για πρώτη φορά, μάλιστα έστειλε όλες τις εισπράξεις από τη συναυλία στην Τερέζα Μακρή για να την βοηθήσει οικονομικά. Στο τέλος της ζωής της η Τερέζα αντιμετώπισε σημαντικές οικονομικές δυσκολίες και πολλοί φίλοι την βοήθησαν διοργανώνοντας εράνους. Στο Μουσείο Μπενάκη εκτίθεται το «φεσάκι» της και σε οικία στο Λονδίνο υπάρχει μια μπούκλα από τα μαλλιά της, δώρο δικό της προς τον Μπάιρον. Πέθανε στις 21 Οκτωβρίου 1875 στην Αθήνα, σε ηλικία 78 ετών.
Η αδελφή της ενέπνευσε επίσης ένα μεγάλο έρωτα με τραγικό τέλος. Την ερωτεύτηκε ο Άγγλος Χένρυ Ουίτινγκτον, που κατοικούσε στην Αθήνα το 1817. Ο πατέρας του δεν δεχόταν να συναινέσει για την τέλεση του γάμου με αποτέλεσμα να επιστρέψει ο νεαρός στην Αγγλία για να τον μεταπείσει , γεγονός που πέτυχε. Στην επιστροφή για την Ελλάδα το πλοίο ναυάγησε. Η Τρίτη αδερφή η Κατίγκω παντρεύτηκε τον Αθηναίο αρχαιολόγο Κυριάκο Πιττάκη (1798-1863).

Η οικία διασώθηκε στα χρόνια της Επανάστασης, ερειπώθηκε όμως αργότερα και κατεδαφίστηκε την δεκαετία του 1970.

Το ποίημα του λόρδου Βύρωνα, μας θυμίζει τον έρωτά του για την «κόρη των Αθηνών»

Κόρη γλυκιά των Αθηνών, σε τούτη δω του αποχωρισμού την ώρα, δώσε, ώ!

δώσε πίσω την καρδιά μου, π’ αποχωρίστηκε από το στήθος το δικό μου ή πάρε ό,τι απόμεινε και κράτησέ το.

Πριχού να φύγω άκουσε τον όρκο τον δικό μου:

-Ζωή μου, σ’ αγαπώ!

Μα τα μαλλιά τ΄ατίθασα , τα γλυκανεμισμένα ‘πο τον αγέρα του Αιγαίου,

Μα τα βλέφαρά σου που με τα κατάμαυρα ματόκλαδα αγγίζουν τα τρυφερά τα μάγουλα τα ροδοβαμμένα.

Μα τα ελαφίσια τ’ ‘αγριωπά τα μάτια σου,

-Ζωή μου, σ’ αγαπώ!

Μα τα χείλη σου, που λαχταρώ με πόθο, Μα τη λιγνή τη μέση σου, που ‘ναι σα δαχτυλίδι.

Μα τα λουλούδια που μιλούν κάλλιο από κάθε λέξη.

Μα της αγάπης τη χαρά, που γίνεται μαζί και λύπη :

-Ζωή μου, σ’ αγαπώ!

Κόρη γλυκιά των Αθηνών, Σ΄ αφήνω γεια και φεύγω, μα μη με ξεχνάς

Σαν είσαι μοναχή να με συλλογάσαι.

Τι κι αν πηγαίνω μακριά κι αν φεύγω για την Πόλη μου ΄χει η Αθήνα την καρδιά και την ψυχή σκλαβώσει.

Αγάπη τέτοια σώνεται;

-Ζωή μου, σ’ αγαπώ!

Μαράη Γεωργούση, Ιστορικός Τέχνης,
Επιμελήτρια εκθέσεων, εκδόσεων

Πηγή: greekaffair.gr

Γιατί ο ουρανός είναι μπλε;

Πώς επιπλέουν τα πλοία;

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΡΟΚΟ ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ

ΣΥΡΙΖΑ family

«Τη γλώσσα μού έδωσαν Ελληνική»: Η εισβολή των Greeklish και οι αντιδράσεις που προκάλεσαν

Της Δωρίτας Μαρκαντώνη

«Einai ok gia to apogevma?» «Nαi, 8α se pαrw tel» … έγραφε ένα μικρό χαρτάκι που βρήκα στο πάτωμα έξω από την τάξη μου την προηγούμενη βδομάδα. Δύο παιδιά προγραμμάτιζαν προφανώς την απογευματινή τους συνάντηση. Λατινικοί χαρακτήρες είχαν αντικαταστήσει τους ελληνικούς κι ένα – κατά τ’ άλλα γλυκύτατο και ολοστρόγγυλο – 8, είχε αντικαταστήσει το ελληνικό «θ». 

Καθόλου δεν με ξένισε το γεγονός. Η χρήση των Greeklish, της γραφής δηλαδή της ελληνικής γλώσσας με λατινικούς χαρακτήρες, χρησιμοποιείται κατά κόρον στο διαδίκτυο και στις συσκευές κινητής τηλεφωνίας. Έχει, όμως, εξαπλωθεί και στα χαρτάκια, στα τετράδια, ακόμη και στις απαντήσεις των μαθητών σε αξιολογήσεις. 

Εκσυγχρονισμός ή μάστιγα της εποχής; 

Η χρήση των Greeklish έχει προκαλέσει αρκετές αντιδράσεις και ατελείωτες συζητήσεις.

Οι ανησυχίες όλων περιστρέφονται γύρω από το εάν η χρήση τους αφενός, καταστρέφει την ποιότητα της ελληνικής γλώσσας και αφετέρου επιδρά αρνητικά στην ορθογραφική ικανότητα των μαθητών. 

Πρόσφατες έρευνες κατέδειξαν ότι τα Greeklish όντως επιδρούν αρνητικά, σε σημαντικό βαθμό, στην ορθογραφική ικανότητα των παιδιών. Τα λάθη, αφορούν κυρίως στην παράλειψη τονισμού ή σημείων στίξης και στην ταυτόχρονη χρήση αγγλικών σημείων στίξης, στο συνδυασμό ελληνικών και λατινικών γραμμάτων σε μία λέξη, ορθογραφικά λάθη (π.χ. ο αντί για ω), φωνητικά λάθη (κυρίως στους φθόγγους, π.χ. πς αντί για ψ), καθώς επίσης και στη σύντμηση λέξεων (π.χ. tpt αντί για τίποτα). 

Πώς η χρήση των Greeklish επηρεάζει την ποιότητα της γλώσσας και τις ορθογραφικές ικανότητες; 

Η γνώση κάθε λέξης σε μια γλώσσα, είναι το απότοκο ενός κράματος πληροφοριών. Προϋποθέτει υποχρεωτικά τη γνώση α) της σημασίας της λέξης, β) της ακουστικής της εικόνας (πώς προφέρεται/ακούγεται) και γ) της οπτικής της εικόνας (πώς γράφεται και πώς ορθογραφείται). Η συνεχής επαφή με τη γλώσσα στο οπτικό και στο κιναισθητικό επίπεδο, είναι αυτή που θα οδηγήσει και στην απόκτηση, στην εδραίωση και στη συντήρηση της οπτικής αυτής εικόνας. 

Το οπτικό επίπεδο, αφορά στην ανάγνωση κάθε είδους κειμένων. Η ανάγνωση χρειάζεται να ξεκινά νωρίς, να είναι συστηματική και να υποστηρίζεται από συναφείς γλωσσικές γνώσεις (π.χ. βασικούς κανόνες ορθογραφίας). Όταν εφαρμόζονται τα άνωθεν, τότε τόσο το οπτικό ίνδαλμα της λέξης, όσο και η γραπτή της εικόνα, ενισχύονται και διατηρούνται στο μυαλό μας. 

Σε κιναισθητικό επίπεδο, οι κινήσεις του χεριού για την ενεργοποίηση και το σχεδιασμό των γραμμάτων που απεικονίζουν τη γραπτή παράσταση κάθε λέξης, αποτελεί άλλη μια βασική πηγή γνώσης της εικόνας, δηλαδή του τρόπου γραφής και ορθογραφίας της λέξης, δεξιότητα που αποκτούμε από παιδιά. 

Χρησιμοποιώντας λοιπόν σχεδόν αποκλειστικά τα χτυπήματα σε πλήκτρα για να παράγουμε γραπτό λόγο, περιορίζουμε σημαντικά το κιναισθητικό μας επίπεδο, αφού η δεξιότητα του σχεδιασμού των γραμμάτων ουσιαστικά δεν εφαρμόζεται. Αυτό αλλάζει ριζικά τη δεξιότητα της γραφής και οδηγεί σε μια πρώτη αποξένωση από την εικόνα της λέξης. 

Η δεύτερη αποξένωση, έρχεται με την εγκατάλειψη της γραφής και της ορθογραφίας των λέξεων, χρησιμοποιώντας τα Greeklish. Αυτό έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την όλο και δυσκολότερη ανάκληση στη μνήμη της εικόνας της λέξης και της ορθογραφίας της. 

Από την άλλη, αρκετοί είναι και αυτοί, οι οποίοι αντιπαραβάλλουν ως πλεονεκτήματα την ευκολία στη χρήση της εν λόγω «γλώσσας», την αποφυγή των λαθών, αλλά και τη συντομία και την αμεσότητα που τη χαρακτηρίζει. 

Ποιο είναι όμως το τίμημα για αυτή την ευκολία; Έκπτωση στην ποιότητα και στον πλούτο της γλώσσας μας; 

Μαθητές ανορθόγραφοι κι ενήλικες που έχουν «ξεχάσει» αυτά που έχουν μάθει; 

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Μπαμπινιώτης, «Η γλώσσα δεν είναι απλό εργαλείο. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω από όλα η γλώσσα είναι αξία».

πηγή

Το πλύσιμο των χεριών προλαμβάνει ασθένειες. Πώς πρέπει να γίνεται και τι κακό κάνει το υπερβολικό πλύσιμο;

Της Αγγελικής Μήλιου, βιολόγος, medlabnews.gr 

Το πλύσιμο των χεριών πρέπει να είναι τρόπος ζωής για όλους μας, αφού με τα χέρια μεταδίδονται όλων των ειδών οι μολύνσεις. 

Δύο έρευνες που πραγματοποιήθηκαν, η μία το 1965 και η άλλη το 1988, κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα χρησιμοποιώντας την ίδια μέθοδο: οι ερευνητές μόλυναν ένα σαπούνι με διάφορα βακτήρια και κάποιοι εθελοντές κλήθηκαν να πλύνουν με αυτό τα χέρια τους. Και στις δυο περιπτώσεις, δεν εντοπίστηκαν μικρόβια στα χέρια των εθελοντών. 

Μια εξήγηση είναι ότι τα μικρόβια παρασύρονται από το νερό όταν ξεπλένουμε τα χέρια μας. Με άλλα λόγια, όταν καθαρίζουμε τα χέρια μας, καθαρίζουμε συγχρόνως και το σαπούνι. Ακόμη και το νερό που δεν είναι πολύ καθαρό φαίνεται ότι καθαρίζει τα χέρια. Από πρόσφατες έρευνες στις αναπτυσσόμενες χώρες διαπιστώθηκε ότι το πλύσιμο με σαπούνι και νερό βοηθάει στη μείωση της μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών, ακόμη κι αν το νερό έχει μικρόβια. 

Πότε είναι σημαντικό να πλένει κάποιος τα χέρια του; 

Είναι σημαντικό να πλένετε τα χέρια σας κάθε μα Κάθε φορά που χρησιμοποιείτε την τουαλέτα και σίγουρα πριν αρχίσετε να μαγειρεύετε ή να προετοιμάζετε το φαγητό. Το πλύσιμο των χεριών κατά την προετοιμασία των τροφίμων είναι ιδιαίτερα σημαντικό, κυρίως όταν δουλεύετε με ωμό κρέας, πουλερικά ή αυγά. Εάν επίσης φροντίζετε κάποιον άρρωστο, πρέπει να πλένετε τα χέρια σας, όπως και αν πρόκειται να αλλάξετε πάνα (τα πλένετε και πριν και μετά). Κάθε φορά που είστε άρρωστοι, πρέπει να πλένετε τα χέρια σας αν φτερνιστείτε ή βήξετε. Κάθε φορά που βγάζετε έξω τα σκουπίδια του σπιτιού επίσης. Μετά το τάισμα των κατοικίδιων, όταν τους δίνετε λιχουδιές από τα χέρια σας και βέβαια αφού καθαρίσετε τα απόβλητά τους επίσης. 

Τέλος, μην ντρέπεστε να ρωτάτε τους οικείους σας αν έχουν πλύνει τα χέρια τους. Το αντίθετο. Θα πρέπει να τους το υπενθυμίζετε συχνά πυκνά για την περίπτωση που οι ίδιοι το έχουν ξεχάσει. Θα πρέπει να σαπουνίζετε καλά όλα τα σημεία του χεριού και να μην ξεχνάτε τα νύχια, γιατί εκεί κρύβονται αρκετά μικρόβια. 

Κάθε φορά που θα πλένετε τα χέρια σας να τρίβετε τα δάκτυλα και τις παλάμες με παράλληλες κινήσεις, και όχι για λιγότερο από 1 λεπτό. 

Θα πρέπει να πλένουμε τα χέρια μας: 
• Πριν και μετά την τουαλέτα 
• Πριν και μετά το φαγητό 
• Μετά από χειραψίες και χρήση δημόσιων χώρων 
• Όταν γυρίζουμε στο σπίτι 
• Όταν αγγίζουμε περιοχές του σώματός μας, όπως μαλλιά, μύτη, αφτιά κ.λπ. 
• Όταν αγγίζουμε ένα κατοικίδιο ζώο 
• Όταν αλλάζουμε πάνα σε μωρό 
• Όταν αγγίζουμε τον σκουπιδοτενεκέ 
• Πριν και μετά το μαγείρεμα. Μετά το καθάρισμα της σανίδας κοπής κρεάτων ή των σκευών της κουζίνας, τα οποία έχουν έρθει σε επαφή με ακατέργαστες τροφές. 

Πρέπει να πλένει κάποιος τα χέρια του πάρα πολύ; 

Μην φτάσετε όμως και στα άκρα, γιατί το υπερβολικό πλύσιμο μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Το σαπούνι μπορεί να προκαλέσει ξηρότητα, ερεθισμό στο δέρμα, αλλά και να καταστρέψει τα "φυσιολογικά" μικρόβια. Δεν είναι απαραίτητο να φτάσει κάποιος στην υπερβολή. Αν όμως δουλεύει σε κάποια δουλειά που έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο, όπως σε έναν οίκο ευγηρίας για παράδειγμα, που εκ των πραγμάτων θα πρέπει να πλένει πολύ συχνά τα χέρια του, θα πρέπει να προσέξει κάτι άλλο: To υπερβολικό πλύσιμο μπορεί να στεγνώσει το δέρμα και να του δημιουργήσει ρωγμές. Και μια ρωγμή στο δέρμα είναι κάτι σαν ένας αυτοκινητόδρομος για το μικρόβιο, καθώς τού δίνει άμεση και ευρεία πρόσβαση στο σώμα. Για να μη συμβεί αυτό οι άνθρωποι που είναι υποχρεωμένοι να πλένουν πολύ συχνά τα χέρια τους, θα πρέπει να χρησιμοποιούν ενυδατικό σαπούνι και να απλώνουν μια ενυδατική λοσιόν επανειλημμένα στα χέρια τους κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Ένα απλό ξέβγαλμα των χεριών δεν είναι αποτελεσματικό; Ένα γρήγορο ξέβγαλμα δεν πρόκειται να καθαρίσει τα χέρια σας. Μόνο το πλύσιμο με σαπούνι θα τα καθαρίσει. 

Έχει σημασία η θερμοκρασία του νερού; 

Δεν έχει σημασία η θερμοκρασία του νερού, αλλά αν είναι πάρα πολύ καυτό θα σας αποτρέψει από τα ξαναπλύνετε για πολύ καιρό… Το πιο σημαντικό είναι να χρησιμοποιείτε το σαπούνι όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γίνεται, καθώς τα πλένετε. Ιδανικά το νερό θα πρέπει να είναι χλιαρό προς ζεστό.

Το βρόμικο σαπούνι, όπως και το βρόμικο νερό, δεν κάνει λιγότερο αποτελεσματικό το πλύσιμο των χεριών. Ακόμη κι αν αυξάνει τον αριθμό των βακτηρίων στα χέρια μας, έχει αποδειχθεί ότι το πλύσιμο με σαπούνι και νερό περιορίζει την εξάπλωση των ασθενειών.

Προσοχή: Eίναι καλύτερα να αφήσουμε τα χέρια μας άπλυτα από το να τα αφήσουμε βρεγμένα. Το πλύσιμο των χεριών μπορεί να αυξήσει τον αριθμό των μικροοργανισμών στα χέρια μας εξαιτίας των μολυσμένων επιφανειών στον νεροχύτη και των μικροβίων που μεταφέρονται από το πιτσίλισμα του νερού. Επομένως, το σκούπισμα των χεριών μετά το ξέπλυμα, είναι το επόμενο απαραίτητο βήμα.

Kλείνουμε το καπάκι της λεκάνης πριν τραβήξουμε το καζανάκι. Μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης έδειξε πως όταν τραβάμε το καζανάκι της τουαλέτας σταγονίδια νερού μπορεί να πεταχτούν ακόμα και 6 μέτρα μακριά.

Ο αριθμός των βακτηρίων που εντοπίζεται στο εσωτερικό μιας τσάντας είναι τριπλάσιος από εκείνον που εντοπίζεται στο κάθισμα της τουαλέτας. Οι τσάντες που χρησιμοποιούνται σε καθημερινή βάση μπορεί να έχουν 10πλάσιο αριθμό βακτηρίων στο εσωτερικό τους. Το πιο βρώμικο σημείο τους είναι οι λαβές και το κραγιόν.

Πλένουμε πάντα τα χέρια μας όταν πιάνουμε χαρτονομίσματα. Τα χαρτονομίσματα επίσης έχουν πολλά βακτήρια καθώς αλλάζουν χέρια πολλές φορές.

Τα παιδιά βάζουν τα χέρια στη μύτη, δαγκώνουν τα νύχια τους, σκουπίζουν τη μύτη τους με τα χέρια όταν τρέχει και, το χειρότερο, δεν πλένουν τα χέρια τους όσο συχνά θα έπρεπε. Όλα αυτά αποτελούν εστίες για να εισχωρούν τα μικρόβια στον οργανισμό και να προκαλούν μικρές ή μεγαλύτερες ασθένειες στα παιδιά. Οι γονείς πρέπει να θυμίζουν συνεχώς στα παιδιά να πλένουν τακτικά τα χέρια τους, καθώς είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουν τις ιώσεις, αλλά και να τους δείχνουν πώς να τα πλένουν σωστά, τρίβοντάς τα για αρκετή ώρα με ζεστό νερό και σαπούνι, ανάμεσα στα δάχτυλα και μέσα στα νύχια. Τα απολυμαντικά μαντηλάκια που περιέχουν τουλάχιστον 60% οινόπνευμα αποτελούν μία καλή εναλλακτική, αλλά μπορεί να είναι τοξικά αν τα παιδιά βάζουν μετά τα χέρια στο στόμα

πηγή 

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα του 536 - 537 μ.Χ.

Το έτος 536 μΧ έλαβαν χώρα στο βόρειο ημισφαίριο, μια σειρά από ακραία καιρικά φαινόμενα, που οδήγησαν σε αποτυχημένες σοδειές, λιμό και μεγάλες γεωπολιτικές αναταραχές. Πρόκειται για τη σπουδαιότερη καιρική αλλαγή που έλαβε χώρα τα τελευταία τουλάχιστον 2.000 χρόνια. 

Η σπουδαιότερη ιστορική πηγή για το φαινόμενο, προέρχεται από το Βυζαντινό ιστορικό Προκόπιο, ο οποίος, στο έργο του «Η Ιστορία των Πολέμων», έγραψε: «Εκείνο το έτος (536), συνέβη ένα τρομερό γεγονός. Ο ήλιος δεν έλαμπε, έμοιαζε σαν να ήταν σε έκλειψη και οι ακτίνες του δεν ήταν καθαρές». Υπάρχουν ανάλογες αναφορές από την Ευρώπη μέχρι τη Κίνα. Περιγράφουν ξηρασία, εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, χιόνια τους καλοκαιρινούς μήνες και αποτυχία των σοδειών. 

Την ίδια περίοδο, καταγράφονται μεγάλες επιδημίες, όπως η «επιδημία του Ιουστινιανού» τα έτη 541-542 μΧ. Το γεγονός αυτό, έχει συνδεθεί με τα ακραία καιρικά φαινόμενα, διότι προκάλεσαν μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, που βοήθησαν στην εξάπλωση ασθενειών. 

Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις από τα γεγονότα του 536-536 μΧ, φαίνεται πως ήταν μεγάλες. Συμπίπτουν με τη κατάρρευση της τότε μεγαλύτερης πόλης του κόσμου, της Τέοτιουακάν στη Κεντρική Αμερική, εξαιτίας της ξηρασίας και των κοινωνικών προβλημάτων που ακολούθησαν. 

Την ίδια εποχή μεγάλες Μογγολικές φυλές μεταναστεύουν προς τα δυτικά, η Περσική Αυτοκρατορία των Σασσανιδών καταρρέει και τα πρώτα Τουρκμενικα φύλα κινούνται προς της δύση. 

Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει μελέτες σε κορμούς δένδρων και μελετώντας τους δακτυλίους έχει επιβεβαιωθεί η καιρική ανωμαλία του 535-536 μΧ. Συγκεκριμένα υπάρχει πολύ μικρή ανάπτυξη στους δακτυλίους που αφορούν τα συγκεκριμένα έτη. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν από μελέτη του πανεπιστημίου του Μπέλφαστ και επιβεβαιώθηκαν από αντίστοιχες μελέτες σε δένδρα στη Καλιφόρνια, τη Χιλή και τη Σκανδιναβία. Παράλληλα, δείγματα πάγου από τη Γροιλανδία και την Ανταρκτική, έδειξαν μεγάλες αποθέσεις θείου, κάτι που υποδηλώνει μιας τεράστιας κλίμακας ηφαιστειακή έκρηξη.

Εικάζεται ότι τα καιρικά φαινόμενα του 535-536 μΧ, προκλήθηκαν από την ισχυρότατη έκρηξη του ηφαιστείου Ίλιοπάγκο στο Σαν Σαλβαδόρ. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα δένδρο που είχε καεί από τη πυροκλαστική ροή του συγκεκριμένου ηφαιστείου. Κατόπιν κατάφεραν να το χρονολογήσουν με τη μέθοδο του Άνθρακα-14 και βρήκαν πως η έκρηξη έλαβε χώρα το έτος 535 μΧ. Το μέγεθος της έκρηξης ήταν τέτοιο, που τεράστιες ποσότητες τέφρας και αερίων εκτινάχθηκαν στην ανώτερη ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα να μπλοκάρουν μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας και να προκαλέσουν κατακόρυφη πτώση της θερμοκρασίας. Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι επιπτώσεις μπορεί να κράτησαν έως 10 χρόνια, προκαλώντας τεράστια προβλήματα στους πληθυσμούς της εποχής.

Τα τελευταία χρόνια, εικάζεται πως μια ακόμη ηφαιστειακή έκρηξη, αυτή τη φορά στους τροπικούς, περί το 541 μΧ, ίσως επέτεινε τη κατάσταση, τουλάχιστον ως το 550 μΧ. 

Η έκρηξη του 535 μΧ υπολογίζεται ότι σκότωσε στιγμιαία 100.000 ανθρώπους και εκτόπισε άλλες 400.000. Μάλιστα η έκρηξη ήταν η δεύτερη ισχυρότερη τα τελευταία 200.000 χρόνια, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Τόμπα πριν από 70.000 χρόνια, που, σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες, ίσως οδήγησε την ανθρωπότητα στο χείλος της εξαφάνισης. Σίγουρα ήταν μεγαλύτερη όμως από την έκρηξη του Ταμπόρα το 1816 που προκάλεσε τη «χρονιά χωρίς καλοκαίρι» και έγινε αισθητή σε όλο το πλανήτη. 

Πηγές:

http://www.smithsonianmag.com/science-nature/sixth-century-misery-tied-not-one-two-volcanic-eruptions-180955858/

https://www.earthmagazine.org/article/aag-eruption-el-salvadors-ilopango-explains-ad-536-cooling

http://www.livescience.com/29130-toba-supervolcano-effects.html

http://www.ancient.eu/article/782/

Θάνος Σ. Επαχτίτης

ΤΗΝΟΣ

ΗΜΈΡΑ ΤΡΊΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Το κράνος του Φιλίππου και ο θώρακάς του είχαν κατασκευαστεί από ένα είδος σιδήρου που όταν είναι καθαρός από προσμίξεις λάµπει σαν ανοξείδωτο ατσάλι.

Στον τάφο του στη Βεργίνα η χρυσή λάρνακα µε τα καµένα οστά, αλλά κυρίως το χρυσό στεφάνι µε φύλλα βελανιδιάς, που αποτελεί την απόλυτη ένδειξη της βασιλικής ταυτότητας, αναδεικνύουν µέσα από την καθαρότητα του υλικού τους το κύρος του ηγεµόνα, τη σχεδόν θεϊκή του υπόσταση. Το χρυσάφι που θα συγκέντρωνε µερικά χρόνια αργότερα ο Μέγας Αλέξανδρος από τους βασιλικούς θησαυρούς της Περσίας µπορούσε να αποτιµηθεί µόνο µετρώντας το σε τόνους! .  

Oι πολεµιστές που έρχονται στο φως από τον 7ο ως και τις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα στο Αρχοντικό της Πέλλας είχαν ταφεί µε όλη την πανοπλία τους, τα χρυσά προσωπεία και επιστόµια, τα χρυσά χειρόκτια, τα κοσµήµατα, τα ελάσµατα που διακοσµούσαν τα υποδήµατά τους. Γιατί ο χρυσός και ο άργυρος θεωρούνταν τα πλέον κατάλληλα υλικά για να εκφράσουν την άφθαρτη σχέση µε τον χρόνο.  



Στις δύο εκθέσεις για τους Μακεδόνες που διοργανώθηκαν στο εξωτερικό µέσα στο 2011, - η πρώτη στο Ashmolean Museum της Οξφόρδης και η άλλη στο Λούβρο (συνεχίζεται ακόµη) – , οι επισκέπτες µπορεί να εντυπωσιάζονται από την ηγεµονική προσωπικότητα του Φιλίππου και από τις επιδόσεις του στρατηλάτη Μεγαλέξανδρου, η λάµψη του χρυσού όµως είναι αυτή που µένει.  


ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΠΕΛΛΑΣ 5^ος ΑΙΩΝΑΣ ΠΧ



ΠΗΓΑΣΟΣ  ΣΕ ΒΡΑΧΙΟΛΙ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΙΔΝΑΣ –ΠΙΕΡΙΑΣ 3^ο΅ ΑΙΩΝΑΣ ΠΧ 

Μαλακός αλλά τροµερά πυκνός, ελατός αλλά αναλλοίωτος. Με απαλή κίτρινη, άσπρη ή πράσινη στιλπνή λάµψη, ένα µέταλλο που σπινθηροβολεί. Τίποτε από αυτά όµως δεν ήταν τόσο ισχυρό για τους αρχαίους όσο η έµφυτη, αν και ανέκφραστη πίστη ότι ο χρυσός ήταν η θεϊκή πεµπτουσία, όπως ο ήλιος και η φωτιά, ένα ιερό υλικό δηλαδή.

ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΟ ΤΜΗΜΑ ΑΠΟ ΑΛΥΣΙΔΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΑΠΤΑ ΧΡΥΣΟ ΣΦΥΡΗΛΑΤΟ ΕΛΑΣΜΑ ΜΕ ΣΥΡΜΑΤΕΡΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΠΟΛΗΞΗΣ ΑΝΘΕΜΙΟΥ ΝΕΚΡΤΟΤΑΦΕΙΟ ΔΕΡΒΕΝΙΟΥ 4 ο΅ΑΙΩΝΑΣ Π

Στη βραχµανική Ινδία, άλλωστε, όπου είχαν εισχωρήσει οι Μακεδόνες, όταν δεν µπορούσαν να ανάψουν φωτιά για να προσφέρουν θυσία, η «Μαχαµπχαράτα» αναφέρει ότι είχαν τη δυνατότητα να την αντικαταστήσουν µε χρυσάφι, γιατί µοιάζουν µεταξύ τους, όπως µοιάζουν µε τον ήλιο!

ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΗΛΙΟΔΩΡΟΥ ΧΡΥΣΟ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΝΟΜΙΣΜΑ -ΠΗΓΗ ΜΙΚΡΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΧΕΔΩΡΟΣ

Ο χρυσός, δηλαδή, ήταν περιζήτητος εκτός των άλλων για θρησκευτικούς και μυστικιστικούς λόγους, αφού από χρυσό θεωρούνταν ότι ήταν φτιαγμένοι οι θεοί, ενώ µε χρυσές µάσκες κάλυπταν τα πρόσωπα των νεκρών βασιλιάδων. Έτσι και οι Μακεδόνες του Αλέξανδρου, κατακτώντας την Ανατολή και παίρνοντας ως λάφυρα κοσµήµατα, στολίδια και σκεύη, πίστευαν ότι ανυψώνονται στην ανθρώπινη κλίµακα και ότι θα γνώριζαν επί γης την αρχή της αποθέωσης.

ΤΜΗΜΑ ΧΡΥΣΗΣ ΧΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΣΥΡΜΑΤΕΡΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ –ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΕΛΗ  6 ου ΑΙΩΝΑ ΠΧ


Η προέλευση 
Στην Αρχαϊκή Εποχή ψήγµατα χρυσού κατέβαζε ο ποταµός Εχέδωρος (σηµερινός Γαλλικός), ενώ τα ορυχεία του Παγγαίου έδιναν σταθερά χρυσό και άργυρο. «Σύµφωνα µε τις πηγές, ο Αλέξανδρος Α΄ της Μακεδονίας ανέθεσε χρυσό άγαλµά του στους ∆ελφούς, πιθανότατα από περσικά λάφυρα, αφού είχε νικήσει το 479 π.Χ. τον στρατό του Ξέρξη στον Στρυµόνα, ενώ εκείνος υποχωρούσε µετά την ήττα του στη Σαλαµίνα» λέει η δρ Αγγελική Κοτταρίδη, έφορος Αρχαιοτήτων Αιγών και Πέλλας.
Ο Φίλιππος Β΄, εκτός από το Παγγαίο, επεκτείνεται σε ορυχεία βορείως της Μακεδονίας και στη Χαλκιδική, στο Στρατώνι συγκεκριµένα, όπου η παραγωγή των τοπικών χρυσωρυχείων αυξάνεται σε περισσότερα από 1.000 τάλαντα. Τότε κυκλοφορεί το πρώτο του χρυσό νόµισµα, τους φιλίππειους στατήρες, µε τον Απόλλωνα στη µία όψη και στην άλλη ένα άρµα συρόµενο από δύο άλογα. Οι στατήρες αυτοί γίνονται το δολάριο της εποχής και έχουν διάρκεια στον χρόνο, αφού πολύ αργότερα οι Ρωµαίοι τους χρησιµοποιούν ως φυλακτά ή τους προσφέρουν ως πολύτιµα δώρα.
«Στην εποχή του Φιλίππου αναπτύσσονται εξαιρετικά εργαστήρια κατεργασίας χρυσού, κάτι που δείχνει ότι υπάρχει τόσο η πρώτη ύλη όσο και οι αγοραστές. Στο χρυσάφι που έχει συσσωρευθεί οφείλονται η µεγάλη οικοδοµική δραστηριότητα, οι κτήσεις νέων πόλεων, όπως και οι δωρεές του Φιλίππου στα µεγάλα ιερά» λέει η κυρία Κοτταρίδη. 

ΧΡΥΣΑ ΤΑΙΝΙΩΤΑ ΕΝΩΤΙΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΣΥΝΔΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΕΛΗ  6 ος ΑΙΩΝΑΣ ΠΧ 

Τα λάφυρα 
Η κατάκτηση της Περσίας θα αποφέρει στη συνέχεια δεκάδες ή εκατοντάδες τάλαντα σε καθαρό χρυσό και νοµίσµατα (χρυσοί δαρεικοί). Σύµφωνα µε τον Πλούταρχο, για τη µεταφορά από την Περσέπολη του νοµισµατοποιηµένου ασηµιού και των αντικειµένων από πολύτιµα µέταλλα χρειάστηκαν 10.000 ζευγάρια µουλαριών και 5.000 καµήλες. Ο ∆ιόδωρος και ο Κόιντος Κούρτιος, πιο επιφυλακτικοί, αποτιµούν σε 120.000 τάλαντα τον χρυσό µόνο της Περσέπολης και σε 3.000 τις καµήλες της εφοδιοποµπής. Ο Στράβων, εξάλλου, που αναφέρει πως όλοι οι περσικοί θησαυροί συγκεντρώθηκαν στην ακρόπολη των Εκβατάνων (σηµερινό Hamadan), λέει ότι ανέρχονταν σε 180.000 τάλαντα. Εδώ θα πρέπει να προστεθεί και το προϊόν της λαφυραγωγίας της συνοδείας του ∆αρείου µετά τη δολοφονία του τον Ιούλιο του 330 π.Χ.: ήταν 26.000 τάλαντα, από τα οποία τα µισά µοιράστηκαν στους στρατιώτες.

ΧΡΥΣΟ ΔΙΑΔΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Τα οφέλη

Τα λάφυρα – κοσµήµατα και πολύτιµα πετράδια – είναι καλοδεχούµενα στα εργαστήρια της Μακεδονίας και της παλαιάς Ελλάδας, τα δαχτυλίδια µε τις πολύτιµες πέτρες, οι καταστόλιστες κασετίνες, οι πόρπες, τα σκουλαρίκια, οι δακτυλιόλιθοι και τα βραχιόλια αντικαθιστούν τα κοσµήµατα που κατασκευάζονταν ως τότε µόνο από χρυσό ή ασήµι. ∆ιατρέχοντας άλλωστε τα όρη του ∆υτικού Πακιστάν, στα νότια από το σύγχρονο Καράτσι, οι Μακεδόνες θα γνωρίσουν για πρώτη φορά το ρουµπίνι και το σµαράγδι.

Η διαφορά από την αρχή της εκστρατείας είναι τεράστια. Όπως θα πει το 324 π.Χ. ο Αλέξανδρος στο επαναστατηµένο στράτευµα, στο θησαυροφυλάκιο του Φιλίππου είχε βρει λιγότερα από 60 τάλαντα και αντίθετα 500 τάλαντα χρέη. Χρειάστηκε έτσι να δανειστεί 800 τάλαντα προκειµένου να εφοδιάσει τον στρατό προτού ξεκινήσει για την Ασία και αυτό το ποσό δεν αντιπροσώπευε ούτε τους µισθούς ενός µηνός των 1.800 ιππέων και των 12.000 πεζών του.

«Όλη η Ελλάδα,όχι µόνο η Μακεδονία, ωφελήθηκε από αυτό το χρυσάφι. Μεταξύ του 330 και του 300 π.Χ. ο πλούτος φαίνεται σε όλη τη χώρα» λέει η κυρία Κοτταρίδη. «Ο Αλέξανδρος έστειλε χρυσό και νοµίσµατα στη Μακεδονία, ενώ χρυσάφι ήρθε πίσω και µε τους βετεράνους, οι οποίοι επέστρεψαν µε τα λάφυρα από την αναδιανοµή ή τους µισθούς τους. Ο πλούτος αυτός όµως δεν µένει. Μέσα σε 100 χρόνια έχει εξαφανιστεί από την Ελλάδα και έχει µετακινηθεί στα ελληνιστικά κέντρα της Βόρειας Αφρικής και της Ανατολής» καταλήγει.

ΜΑΣΚΑ ΧΡΥΣΟΥ ΕΛΑΣΜΑΤΟΣ ΤΟ ΑΔΙΟΡΑΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΚΟΥΡΟΥΣ ΕΝΩ ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΑΡΧΑΪΚΗ ΤΕΧΝΗ ΣΤΟΝ ΝΕΚΡΟ - ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΣΙΝΔΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 520 ΠΧ

Οι συνέπειες του πλουτισµού 
Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου στην Ελληνιστική Εποχή, με την Πέλλα να γίνεται η μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας, είναι το αναμφισβήτητο όφελος της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή. Η γενικότερη ευμάρεια, η άνθηση του εμπορίου και η καλλιέργεια των τεχνών οφείλουν πολλά στον περσικό χρυσό. Οι αριθμοί είναι ευκρινέστεροι: Η Αθήνα στην ακμή της το 442 π.Χ. είχε προσόδους μόνο 2.000 τάλαντα. Ο Φίλιππος Β’ υπερεκμεταλλευόμενος τα ορυχεία του Παγγαίου είχε για ένα διάστημα 1.000 τάλαντα ετησίως. Αλλά η κατάκτηση των περσικών θησαυρών απέφερε στον Αλέξανδρο διακόσιες φορές περισσότερα.

 

ΠΟΡΠΕΣ ΕΝΩΤΙΑ ΠΕΡΙΑΠΤΟΝ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ-ΠΙΔΝΑΣ- ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΟΣ ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 5^ου ΑΙΩΝΑ ΠΧ

Η συρροή χρυσού στην Ανατολική Μεσόγειο αλλάζει τάχιστα τις ισορροπίες. Από τη μία, συμβάλλει στην ανάπτυξη της τεχνικής και στην εντατικοποίηση της παραγωγής. Από την άλλη, δημιουργεί κύμα αγορών (ακόμη και συνειδήσεων). Οι τραπεζίτες και οι σαράφηδες που σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας αγόραζαν από τους αποστρατευμένους στρατιώτες τους χρυσούς δαρεικούς του μισθού τους, καθώς και οι πόλεις που τους ξανάχυναν και τους μετέτρεπαν σε χρυσούς στατήρες των 8,5 γραμμαρίων έκαναν επικερδείς επιχειρήσεις. Δεδομένου μάλιστα ότι αυτή την εποχή η ισοτιμία ανάμεσα στο χρυσό και στο ασήμι ήταν στην Ελλάδα 1 προς 10 ενώ στους Πέρσες 1 προς 13, στη Δύση είχαν πολύ μεγαλύτερο συμφέρον – για την ακρίβεια, κατά 30% – να ανταλλάσσουν τα ασημένια νομίσματά τους με χρυσά… Κερδοσκοπία και εμπόριο νομισμάτων πήγαιναν μαζί και όπως ήταν επόμενο η οικονομία της Ελλάδας βίωσε τεράστια αναστάτωση.

ΠΗΓΕΣ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ  ΤΟ ΒΗΜΑ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ  ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ,

 

Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/09/blog-post_3242.html#ixzz4uHdT8cuy

Ο Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΑΚΛΑ ΜΑΚΑΝ ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ ΑΥΤΗ Η ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ;

Posted: 01 Oct 2017 06:30 AM PDT

Γράφει η Μαίρη Καρά 

     Πολλές απορίες αιωρούνται στην Ιστορία για τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου συνολικά. Μα και πιο συγκεκριμένα για εκείνη που αφορά την κεντρική Ασία και ειδικά εκείνη που πραγματοποιήθηκε στην έρημο της ΤΑΚΛΑ ΜΑΚΑΝ! Ποιος ήταν ο αληθινός στόχος του, όταν τόλμησε να διασχίσει την σκληρότερη έρημο του πλανήτη; Τι ήταν αυτό που τον οδήγησε να υπερνικήσει όλα τα εμπόδια και να αψηφήσει τις πλέον αντίξοες συνθήκες, για να επιλέξει αυτή την ΔΙΑΔΡΟΜΗ; 

     Θα μπορούσε να ήταν μια προσπάθεια για να αποδείξει την στρατιωτική του αξία; Μα αυτό το είχε κάνει ήδη πολλές φορές και μία ακόμα, δεν θα του προσέφερε τίποτα! Οπότε ποια ήταν η αιτία, που τον οδήγησε σ’ αυτό το εγχείρημα; Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο; ΄Η μήπως όχι; Πριν διερευνήσουμε τον πραγματικό σκοπό αυτής της εκστρατείας, σκόπιμη είναι μια ενημέρωση για την φύση της συγκεκριμένης ΕΡΗΜΟΥ.

     Η έρημος Τάκλα Μακάν της Κεντρικής Ασίας και βρίσκεται στην αυτόνομη κινέζικη επαρχία Σινκιάνγκ-Ουιγούρ. Είναι γνωστή ως μια απ' τις μεγαλύτερες αμμώδεις ερήμους στον κόσμο, με κατάταξη 15η σε μέγεθος ανάμεσα στις μη πολικές ερήμους της Γης. Καλύπτει έκταση των 270.000 km² του βαθυπέδου του Ταρίμ, με 1.000 km μήκος και 400 km πλάτος. Στα νότια περικλείεται από την οροσειρά Κουνλούν και στα βόρεια και δυτικά φτάνει ως τον ποταμό Ταρίμ και τους  πρόποδες της οροσειράς του Τιάν Σαν και του ΠΑΜΙΡ. 

     Είναι μια ψυχρή έρημος, επειδή δέχεται πολύ ψυχρές αέριες μάζες απ’ την Σιβηρία, που κατεβάζουν τις θερμοκρασίες σε χαμηλά επίπεδα, ακόμα και κάτω από τους −20 °C. Η έρημος δημιουργήθηκε λόγω του ότι τα ΙΜΑΛΑΙΑ δεν επιτρέπουν στους μουσώνες να περάσουν στην περιοχή. Η ηπειρωτική της θέση ακριβώς στην καρδιά της Ασίας και τα χιλιάδες χιλιόμετρα απόστασης από άλλη πηγή νερού, έχει ως συνέπεια τον κρύο χαρακτήρα του κλίματος τις νύχτες ακόμα και το καλοκαίρι. Δηλαδή είναι αδιάβατη για τον άνθρωπο! Αυτή είναι η ιδιαίτερα σκληρή πραγματικότητα για την έρημο της ΤΑΚΛΑ ΜΑΚΑΝ.

     Η ονομασία της «Τάκλα Μακάν» σημαίνει «πήγαινε και δεν θα ξαναγυρίσεις». Οι ταξιδιώτες συχνά αποφεύγουν διαδρομές μέσα σ’ αυτή την άνυδρη έρημο. Ακόμα και τα εμπορικά καραβάνια σταματούν στις πόλεις-οάσεις για ανεφοδιασμό.  Η έρημος διασχίζεται απ' την βόρεια μέχρι τη νότια άκρη της μόνο από τους δύο βραχίονες του ΔΡΟΜΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ.

     Οι αρχαιολογικοί θησαυροί που βρέθηκαν στην άμμο της ερήμου, ανάγονται στους Τοχάριους, με πολιτιστικές επιρροές Ελληνιστικές, Ινδικές και Βουδιστικές. Τα σημαντικά ευρήματα δεν ήταν τα κτίρια, αλλά οι τέλεια διατηρημένες απ’ την ξηρασία μούμιες χιλιετηρίδων, που βρέθηκαν στους δεκάδες τάφους. Ανήκαν δε σε ψηλούς ανθρώπους, κοκκινομάλληδες και με ανοιχτόχρωμα μάτια. Άρα οι νεκροί δεν ήταν ΚΙΝΕΖΟΙ! 

     Οι πιο παλιές μούμιες ανάγονταν στον 19ο-18ο αιώνα π.Χ. και οι πιο πρόσφατες γύρω στον 4ο αιώνα π.Χ. Ανάμεσα στα σώματα βρέθηκε κι ένα μωρό, το οποίο στην θέση των ματιών του είχε γαλάζιες πέτρες. Ποιοι άνθρωποι λοιπόν διαβιούσαν σε μια τόσο άνυδρη περιοχή, αφού βρέθηκαν και κάποιες γυναίκες, που φορούσαν μυτερά καπέλα, όπως οι ΑΜΑΖΟΝΕΣ;

      Τα πορίσματα των ερευνών του DNA απέδειξαν ότι οι μούμιες δεν ανήκουν σε κινέζικους λαούς, αλλά ότι προέρχονται από ανθρώπους είτε της Αρχαίας Σκυθίας είτε της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν την ευρεία διαδοχή πολιτισμών της περιοχής στους αιώνες. Μα υπάρχει κι ένα άλλο στοιχείο, που καταδεικνύει την ελληνικότητα των ευρημάτων. Οι αρχαιολόγοι αναφέρουν ότι σχέδια των ρούχων των νεκρών είχαν αρχαιοελληνικά μοτίβα. Ιδιαίτερα ένα εγχάρακτο σύμβολο, ήταν το αρχαιοελληνικό σύμβολο της ΣΒΑΣΤΙΚΑΣ. 

     Μήπως είναι μια ένδειξη, πως πέρασαν από εκεί Ελληνες αλλά και ο Αλέξανδρος; Και τι αναζητούσαν άραγε στην έρημο; Ίσως η απάντηση να βρίσκεται σε γεωλογικές παρατηρήσεις, που εξηγούν, πως η έρημος μπορεί να ήταν κάποτε εύφορη κοιλάδα, λόγω της υψομετρικής διαφοράς απ’ το επίπεδο της θάλασσας. Οι άνθρωποι όμως; Και θα ήταν λογικό για έναν ευφυή Στρατηλάτη να επιβάλει στον στρατό του, να αντιμετωπίσει τέτοιες αντίξοες συνθήκες, αν δεν υπήρχε ανώτερος σκοπός; Θα εκτελούσε την αποστολή, αν δεν είχε πάρει εντολή από κάπου; Θα διακινδύνευε μια ΑΠΟΤΥΧΙΑ;

      Ο Μέγας Αλέξανδρος αποφάσισε να εκστρατεύσει στην έρημο Τάκλα Μακάν περίπου το έτος 326 π.Χ., όταν είχε ολοκληρώσει την κατάκτηση της Περσικής Αυτοκρατορίας και προχωρούσε για την κεντρική Ασία. Από την επαρχία της Βακτριανής πήρε παράλληλη  πορεία με τον Ώξο ποταμό, για να φτάσει στα όρια της ερήμου. Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν ότι δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να υποτάξει τις άγριες φυλές της περιοχής και χρειάστηκε αρκετό χρόνο, για να το ΠΕΤΥΧΕΙ.

     Δηλαδή διέγραψε την ίδια πορεία του Α΄ εκστρατευτικού σώματος του Διονύσου, που πρώτος έκανε ανάλογη εκστρατεία 2.000 χρόνια πριν τον Αλέξανδρο. Πέρασε απ’ τα ίδια δύσβατα μονοπάτια, για να εισέλθει στην επαρχία Ξιν Γιάνγκ, όπου δεσπόζει η έρημος. Οι ανασκαφές που γίνονται στην περιοχή και τα ευρήματα που έρχονται στο φως, μας δίνουν την απόδειξη, πως αυτή η εκστρατεία είναι αληθινό ΓΕΓΟΝΟΣ.

     Τις πληροφορίες για το γεγονός αυτό τις αντλούμε από κείμενα αρχαίων, που κάνουν νύξεις για αυτά που συνέβησαν. Αναφορές για ανθρώπους με πυρόξανθα μαλλιά υπάρχουν και σε κάποιους κινέζικους μύθους. Και επειδή ο μύθος πάντα κρύβει ψήγματα μιας αλήθειας πολύ παλιάς, οι αναφορές για  ανθρώπους με αυτά τα χαρακτηριστικά, αφορούν αρχαιότατους χρόνους της κινέζικης ιστορίας και άρα ταιριάζουν χρονικά με την πραγματοποίηση της εκστρατείας του ΔΙΟΝΥΣΟΥ. 

     Οι ανασκαφικές προσπάθειες έχουν αποκαλύψει ερείπια ολόκληρων πόλεων, οι οποίες είναι χτισμένες με αρχαίο ελληνικό ρυμοτομικό σχέδιο. Υπάρχουν θεμέλια κτιρίων με αρχαιοελληνική κατασκευή, με εσωτερική αυλή και ιδιαίτερο χώρο για την κεντρική εστία της οικίας. Ίσως με αυτές τις αναφορές στις ανασκαφικές ανακαλύψεις να επιδιώκουν στην ουσία, να συγκαλύψουν τον κρυφό λόγο της ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ! 

     Ποια όμως μπορεί να ήταν η αποστολή, που ίσως είχε ο Μέγας Στρατηλάτης και οδηγήθηκε στο να την εκτελέσει έστω κι αντιμετωπίζοντας τόσους κινδύνους; Ήταν μια αποστολή που ορίσθηκε κατά την διάρκεια της εκστρατείας ή εκπαιδευόταν απ’ την παιδική του ηλικία για αυτήν; Μάλλον μας αφήνει να υποθέσουμε πως προετοιμαζόταν για έναν ιερό σκοπό! Για μια αποστολή που είχε ως τελικό στόχο την αποκατάσταση της τάξης και της εύρυθμης λειτουργίας πάνω στον ΠΛΑΝΗΤΗ!