Η ιστορία της αποτρίχωσης

• Γράφτηκε από την  Σαββούλα Μάλλιου Κριαρά
• Οι τρίχες υπήρχαν ανέκαθεν στο σώμα μας 
  Οι τρίχες προστατεύουν από το κρύο και ρυθμίζουν την θερμοκρασία μας και είναι το υδρολιπιδικό φίλτρο του δέρματος.

  Κάθε τρίχα βγαίνει μέσα από ένα πόρο, στη βάση του οποίου υπάρχει μια ομάδα κυττάρων που ρυθμίζει το κολλαγόνο.

  Μεγαλώνοντας η τρίχα, οδηγεί την απαραίτητη υγρασία προς την επιφάνεια της επιδερμίδας και συγκρατεί τις οσμές.

  Στην αρχαία Αίγυπτο η αποτρίχωση γινόταν με ιεροτελεστία και αποτελούσε μηνιαία συνήθεια.

  Στην αρχαία Ρώμη, οι σκλάβες στο παλάτι που ήταν και αισθητικοί, τραβούσαν τις τρίχες των κυριών τους για λόγους αισθητικής, αλλά και υγιεινής.

  Οι λεγεωνάριοι για να ξεχωρίζουν από τους βάρβαρους ξύριζαν τα γένια τους.

  Στη Γαλλία του Μεσαίωνα, οι τρίχες δεν έπρεπε να αφαιρούνται, γιατί τίποτε από όσα έδωσε ο Θεός δεν έπρεπε να αλλάξει. Αυτή μάλιστα η ιδεολογία ακολούθησε πιστά τις γυναίκες, ως πολύ πρόσφατα.

  Στα ιδιωτικά σημεία του σώματος οι επιθυμίες διίστανται. Άλλοι νιώθουν άβολα με την αποτρίχωση και άλλοι νιώθουν φρεσκάδα και καθαριότητα.

  Σήμερα η αποτρίχωση είναι καθημερινή συνήθεια. Γίνεται με ξυράφι, κερί, μηχανές αποτρίχωσης, με κρέμες αποτρίχωσης ή με laser κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Πάντως στα πόδια, τη μασχάλη και στην περιοχή της ήβης, η τριχοφυΐα  θεωρείται στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες εχθρός της θηλυκότητας.

  

  
  

  Είναι εύκολο να το αισθανθεί κάποιος όταν προσεγγίσει μια γυναίκα με αξύριστες μασχάλες...