«Αεροπλάνα Κατάδυσης» - από τον Μέγα Αλέξανδρο έως σήμερα
Το Λος Άντζελες είναι ήδη σε κατάσταση πολιορκίας, πιστεύει ο Πρήστον Ντέννετ. Ο κίνδυνος παραμονεύει σε μια θαλάσσια τάφρο βάθους 4.000 μέτρων που χωρίζει την πόλη στην ακτή του Ειρηνικού από το νησί Σάντα Καταλίνα. «Είναι ένα καυτό σημείο για τα υποβρύχια-φαντάσματα,» λέει ο συγγραφέας από την Καλιφόρνια. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι έχει επανειλημμένα βιώσει ξαφνικές λάμψεις φωτός που εκτοξεύονται έξω από το νερό και εξαφανίζονται κατά μυστηριώδη τρόπο στο χώρο.
Ο Πρήστον ανήκει σε μια νέα επαγγελματική ομάδα: Είναι «USO-λόγος», κάποιος που κυνηγά τα «Άγνωστα Υποβρύχια Αντικείμενα» (Unknown Submarine Objekt). Αυτά είναι συγγενικά με τα UFO, μόνο πολύ πιο ευέλικτα και επικίνδυνα, επειδή είναι σε θέση να κάνουν από ψηλά βουτιές στα βάθη των, όπου μπορούν να εξαφανίζονται χωρίς κανένα ίχνος πίσω τους.
Ο άνθρωπος μπορεί να φανταστεί ότι μπροστά από το Λος Άντζελες είναι κρυμμένη η Ατλαντίδα, η θρυλική αρχαία πόλη που ανέφερε ο Πλάτωνας και βυθίστηκε πριν από δέκα χιλιετίες με τόσο μυστηριώδες τρόπο από ένα θαλάσσιο τσουνάμι. Στην πραγματικότητα, αυτό το μέρος είναι μια μυστική τοποθεσία-βάση, από την οποία γαλαξιακοί αλλοδαποί με ιπτάμενους δίσκους θέλουν να κατακτήσουν από εδώ την Γη και ολόκληρο το Ηλιακό Σύμπαν. Οι «USO-πιστoί» όμως, τοποθετούν το φαινόμενο αλλού: Η Ατλαντίδα είναι στην Καραϊβική, στο Πουέρτο Ρίκο. Στη λίμνη Λαγκούνα Καρθαγένα υπάρχουν επίσης αινιγματικά αντικείμενα που υποτίθεται ότι έχουν εντοπιστεί. Ένα βίντεο δείχνει ένα φωτεινό σύννεφο που εξαφανίζεται στο νερό.
Σύμφωνα με τον Πρήστον και τους συνεργάτες του, αυτοί οι αμφίβιοι πυραύλοι διαποτίζουν ολόκληρη την ιστορία μας. Ο συμπατριώτης του Καρλ Φάιντ τα αποκαλεί «Θαλάσσια UFO» και αναφέρεται σε πάνω από χίλιες θεάσεις. Όπως ένα φάντασμα, πολλές φορές πέφτουν πάνω στα πλοία.
Για πραγματικές πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον αυτών των φαντασμάτων ανέφερε ο ερευνητής μυστηρίων Λάρς Φίσινγκερ. Στη συνέχεια, ξανά και ξανά, ιδιαίτερα στη Σκανδιναβία, έγιναν ορατά αυτά τα μυστηριώδη φαινόμενα. Τέλος, τον Απρίλιο του 1983, το Νορβηγικό Ναυτικό, κατά των φερόμενων ως εισβολέων στις απόκρημνες ακτές της Βόρειας Θάλασσας, έθεσε σε κίνηση μια μικρή αρμάδα: Μια κορβέτα, δύο φρεγάτες, δύο υποβρύχια και αεροσκάφη.
Όπως εμφανίστηκε στην οθόνη του σόναρ ένα εχθρικό αντικείμενο, εκτοξεύτηκαν κατά την θέση του βλήματα και τορπίλες. Στη συνέχεια εξαφανίστηκε, και την επόμενη μέρα επανεμφανίστηκε σε ένα γειτονικό φιόρδ. Υπό το έντονο πυρ των πυροβόλων, ο στόχος εξαφανίστηκε και πάλι, και στη συνέχεια έκανε την εμφάνισή του στο σόναρ, σε ένα διαφορετικό σημείο. Το τέλος του κυνηγιού βρήκε τους Νορβηγούς χωρίς επιτυχία.
Κάτι παρόμοιο συνέβη στην γειτονική Σουηδία το καλοκαίρι του 1987. Το Ναυτικό ανέλαβε δράση κατά των φαντασμάτων με 50 νάρκες και βόμβες. Επρόκειτο για ένα ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο σοβιετικό υποβρύχιο-κατάσκοπο πίσω από αυτό το γεγονός; Προφανώς όχι, λέει ο Φίσινγκερ, διαφορετικά η Μόσχα δεν θα προσφέρνονταν να βοηθήσει τους Σουηδούς. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, 24 χρόνια νωρίτερα, οι αινιγματικές υποβρύχιες-βάρκες δημιούργησαν πολλές εντάσεις μεταξύ των δύο στρατοπέδων. Τον Μάρτιο του 1963, το Αμερικανικό Ναυτικό κυνηγά μπροστά στην ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών για ημέρες ένα αντικείμενο που πέρασε σε βάθος 6.000 μέτρων - με 150 κόμβους, περίπου 300 χλμ/ ώρα. Τα νεύρα εκείνη την εποχή ήταν ήδη τεντωμένα, όπως λίγους μήνες ο κόσμος βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα πυρηνικό πόλεμο μεταξύ των υπερδυνάμεων κατά τη διάρκεια της πυραυλικής κρίσης της Κούβας. Σηματοδότησαν τα μυστηριώδη υποβρύχια την αρχή μιας ανανεωμένης επίθεσης κατά της Αμερικής; Με αυτόν τον τρόπο αναρωτήθηκαν πολλοί Αμερικανοί στρατιωτικοί.
Ομοίως ανήσυχοι αντέδρασαν τρία χρόνια πριν οι Σοβιετικοί. Το σύνολο του στόλου της Αργεντινής είχε τεθεί σε κατάσταση συναγερμού όταν ένα βυθισμένο αντικείμενο εξερράγη και ήρθε στην επιφάνεια σε έξι μέρη. Το περιστατικό ανησύχησε στο Κρεμλίνο το Νικίτα Χρουστσόφ τόσο πολύ, ώστε προσπάθησε με την κυβέρνηση στο Μπουένος Άιρες να εξακριβώσει τις συνθήκες που έλαβαν όλα αυτά χώρα.
Το θέμα έληξε αμφίβολο, όπως αποκάλυψε η έρευνα από τους δημοσιογράφους της Philadelphia Inquirer. Η εφημερίδα ανέφερε την 1η Αυγούστου 1904 σχετικά με μυστηριώδη γεγονότα στο βρετανικό εμπορικό πλοίο Mohican. Το πλοίο περικυκλώθηκε ξαφνικά από ένα τεράστιο σύννεφο που έλαμπε όπως ο φώσφορος. Εν τω μεταξύ, «γύριζε η βελόνα της πυξίδας τόσο γρήγορα, όσο ένα ηλεκτρικό μοτέρ,» δήλωσε ο καπετάνιος στους δημοσιογράφους.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του, το πλοίο από χάλυβα είχε μαγνητιστεί εντελώς, και «όλα τα μεταλλικά αντικείμενα προσκόλλησαν πάνω στο κατάστρωμα, λες και ήταν συγκολλημένα». Όλα αυτά, πίστευε, προκλήθηκαν από ένα αντικείμενο που αναδύθηκε από τα βάθη της θάλασσας και παρέμεινε κοντά στο πλοίο του.
Ο φυσιοδίφης Ιβάν Σάντερσον έχει επισημάνει όλα αυτά τα φαινόμενα πίσω στο χρόνο. Στο βιβλίο του «Invisible Residents» σκηνοθέτησε το 1970 την προσοχή ενός ευρύτερου κοινού, για πρώτη φορά, στα ιπτάμενα υποβρύχια φαντάσματα. Ο Σάντερσον είναι, αν θέλετε αλλιώς, ένας φονταμενταλιστής πιστός των UFO.
"Η πατρίδα των δίσκων ήταν πάντα το νερό», λέει αυτός. «Ακριβώς όπως προέκυψε η γήινη εξέλιξη από αυτό, η θάλασσα είναι το φυσικό στοιχείο αυτών των οχημάτων» - εξηγεί ο ίδιος.
Ήδη ο Κολόμβος - έτσι ο Σάντερσον, είχε παρατηρήσει στο ταξίδι του πέρα από τον Ατλαντικό μυστηριώδη φώτα και κινήσεις μέσα στο νερό, όπως μαρτυρούν θεωρήσεις στο ημερολόγιο του με ημερομηνία 10 και 11 Σεπτεμβρίου 1492. Οι ιστορικοί έχουν απορρίψει τέτοιες εμφανίσεις, όπως σημειώνουν ότι παραδοσιακά οι ναυτικοί βιώνουν την πίεση ενός μακρινού, κοπιαστιού και επικίνδυνου ταξιδιού.
Και οι αναφορές του έτους 1067, σύμφωνα με τις οποίες στην βόρεια αγγλική κομητεία του Νορθούμπερλαντ εμφανίστηκαν έξω από το νερό φωτινές παρουσιάσεις; Προϊόντα της φαντασίας εμπνευσμένα σε πιστούς στοιχειωμένων κάστρων και του τέρατος της «Νέσι»;
Αναφορές αυτών των αινιγματικών φαινομένων υπάρχουν από τότε που υπάρχει ο πολιτισμός. Ήδη σε διάφορα ιερογλυφικά των αρχαίων Αιγυπτίων, μερικοί ερευνητές θέλουν να προσδιορίζουν κάποια ομοιότητα με τους ιπτάμενους δίσκους που έχουν περιγραφεί από τον Σάντερσον.
Ένας από τους πρώτους που ήθελε να μάθει πολλά περισσότερα, δεν ήταν άλλος από τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Κυβερνήτη του αρχαίου κόσμου. Στις κατακτήσεις του πάνω από όλες τις θάλασσες, στον Μεγαλύτερο όλων των Ελλήνων, οι παρουσιάσεις αυτές πρέπει να ήταν γνωστές. Ο Υιός της Μακεδονίας, για να τις παρακολουθήσει, πέρασε τα τελευταία χρόνια πριν από το θάνατό του το 323 π.Χ., με δοκιμές στη θάλασσα. Για το σκοπό αυτό, έγινε το πρώτο πρόσωπο στον κόσμο που καταδύθηκε στο νερό - με τεχνική βοήθεια. Στην πολιορίκα της Τύρου, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά στην ιστορία μια οργανωμένη Υποβρύχια Ομάδα Καταστροφών. Παλιά σχέδια δείχνουν μια παγίδα για ψάρια - σε σχήμα μιας φιάλης: Ο πρώτος καταδυτικός κώδωνας (σκάφανδρο) της ιστορίας. Η ιδέα μιας χύτρας ανεστραμμένη πάνω από το κεφάλι του δύτη, ώστε να συγκρατεί τον αέρα, ανήκει στον μεγάλο δάσκαλο Αριστοτέλη. Η ενασχόληση με ένα φάντασμα παρήγαγε μια ρηξικέλευθη καινοτομία που έφερε την πρόσβαση σε ένα εντελώς ξένο στοιχείο μέχρι στιγμής!
Η ανεξήγητη περιέργεια φαίνεται και πάλι να έχει υποχωρήσει γρήγορα σήμερα. Τα λιγότερα ερευνητικά ινστιτούτα ασχολούνται με την την «παρα-επιστήμη» ή αλλιώς με το περιθώριο της επιστήμης. Γιατί; «Επειδή τα φαινόμενα που περιγράφονται είναι σε αντίθεση με τους νόμους της φύσης και δεν είναι μετρήσιμα», είναι μια στερεότυπη απάντηση. Αυτό που δεν αξίζει για τους συμβατικούς ερευνητές, είναι ακόμη πιο δελεαστικό για τον αμερικανικό στρατό. Θέλει να κατασκευάσει ένα υποβρύχιο όχημα - την ίδια στιγμή, αεροσκάφος και πύραυλος. Για καθολικές πολεμικές εφαρμογές.
"Τίποτα δεν είναι αδύνατο!» Με αυτή τη μεστή φράση ο Άρτουρ Ράτφορντ, ναύαρχος του Αμερικανικού Ναυτικού στα τέλη της δεκαετίας του 1940, έδωσε το πράσινο φως για την ανάπτυξη ενός «καταδυτικού αεροσκάφους». Εμπνευσμένος από τις αναφορές των αινιγματικών εμφανίσεων, ήθελε να κερδίσει πόντους με ένα νέο όχημα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου: Ένα υδροπλάνο που θα μπορούσε να γίνει γρήγορα αόρατο. Το αποτέλεσμα αυτών των ερευνών ήταν το λεγόμενο «τριφίβιο όχημα» του μηχανικού Ντόναλντ Ράιντ. Το Commander, που ξεκίνησε το 1964 με το παρθενικό του ταξίδι ως υδροπλάνο, κέρδισε δέκα μέτρα ύψος και βούτηξε στο νερό σε δύο μέτρα βάθος.
Αυτό που στόχευαν οι μηχανικοί με το «αεροπλάνο-βουτιάς», αποδείχθηκε ότι είναι ο τετραγωνισμός του κύκλου. Ενώ τα αεροσκάφη κατασκευάζονται όσο το δυνατόν ελαφρύτερα, τα υποβρύχια πρέπει να κατασκευαστούν με πλάκες χάλυβα για να αντέχουν την πίεση του νερού, όπως αυξάνεται το βάθος. Για να κερδίσει αρκετό βάρος για να βουτήξει, στο Commander, όλοι οι εσωτερικοί του χώροι, πλημμυρρίζουν με νερό, αναγκάζοντας το πλήρωμα να φορά στολές κατάδυσης. Μια περίπλοκη προσπάθεια, αλλά οι στρατιωτικοί έδωσαν το σύνθημα της απαρέγκλιτης συνέχειας: «Το Υπο-Πλάνο είναι εφικτό».
Εν τω μεταξύ, φαίνεται να υπάρχει πράγματι φως στην άκρη του τούνελ. Οι προσπάθειες του ερμαφρόδιτου οχήματος οδηγούνται τώρα από την DARPA, το πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων ερευνητικό εργαστήριο του Αμερικανικού Πενταγώνου. Πρόκειται για ένα καταδυόμενο αεροσκάφος - και όχι ιπτάμενο υποβρύχιο. Το αεροσκάφος θα πρέπει να μπορεί να πετά χιλιάδες μίλια, να πετά ξυστά πάνω από την θάλασσα σε μια διαδικασία «υποθαλάσσωσης», όπως στο τελευταίο στάδιο θα καταδύεται σε βάθος μερικών μέτρων στην ακτογραμμή.
Το ινστιτούτο συνεργάζεται με τον ιδιοφυή σχεδιαστή υποβρυχίων Γκράχαμ Ηόκις από το Σαν Φρανσίσκο. Για 20 χρόνια, ο Καλιφορνέζος πειραματίζεται με «αεροπλάνα-κατάδυσης». Για να βυθιστούν, αυτή την φορά δεν χρειάζονται έρμα. Το σχέδιο προβλέπει να έχει φτερά, τα οποία διαμορφώνονται υδροδυναμικά με τέτοιο τρόπο, ώστε να παράγουν ένα αποτέλεσμα αναρροφήσεως στον πυθμένα. Το μόνο που χρειάζεται, με απλά λόγια, είναι να έχει το αντίθετο προφίλ των φτερών ενός αεροπλάνου. Με το Super Falcon ήδη «πέταξε σε βάθη» άνω των 300 μέτρων.
Τώρα ο πρωτοπόρος σχεδιαστής θέλει να διδάξει στο Super Falcon πως να πετάξει στον και στον αέρα. Για αυτό το λόγο, θα εξοπλίσει το όχημα με ρυθμιζόμενα πτερύγια που μπορούν να αναπροσαρμόζονται κατά πέντε μοίρες προς τα επάνω ή προς τα κάτω. Για να πετάξει έξω από το νερό θα κινούνται προς τα πάνω, για να πετάξει μέσα και κάτω από το νερό, προς τα κάτω. Για την ώθηση, σύμφωνα με τον επιστήμονα, αρκεί μια συμβατική τουρμπίνα τζετ. Στον αέρα λειτουργεί σαν μία μηχανή εσωτερικής καύσης με καύσιμο, στο νερό ως ένα ηλεκτρικό μοτέρ. Η ηλεκτρική ενέργεια προέρχεται από κυψέλες, στις οποίες παρέχεται οξυγόνο μέσω του σνόρκελ. Σε μεταγενένστερο στάδιο σχεδιάζεται η ενέργεια μέσω αναερόβιας πρόωσης.
Για να πιάσει κάτω από το νερό υψηλές ταχύτητες, η έρευνα είναι προσανατολισμένη προς το αντικείμενο της έρευνας των υπερσύγχρονων τορπιλών. Εδώ πρωτοστατούν οι Ρώσοι: Η νέα υποβρύχια τορπίλη που ονομάζεται Shkval («Καταιγίδα») και τροφοδοτείται με ενέργεια από έναν πύραυλο. Όπως πιάνει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα την ταχύτητα των 200 χλμ/ώρα, η τριβή στο νερό είναι τόσο μεγάλη ώστε το σώμα τυλίγεται σε μια φούσκα. Αυτή η πρακτική της υπερ-σπηλαίωσης μειώνει την αντίσταση του νερού σε ένα κλάσμα - η τορπίλη γίνεται ακόμα πιο γρήγορη. Επίσης, και το Αμερικανικό Ναυτικό πειραματίζεται με αυτή τη μορφή της πρόωσης. Θέλει να φθάσει ταχύτητες 5.500 χλμ/ώρα. Περιτριγυρισμένος από αέρα, ο υποβρύχιος πύραυλος θα μπορούσε να φθάσει σε μια ώρα από την Αγγλία στην Αμερική!
Όλα αυτά είναι ακόμη στο μέλλον - αλλά επιστήμονες όπως ο Γκράχαμ Ηόκις, είναι αισιόδοξοι.Επίσης, με την βουτιά φαίνεται να μην υπάρχει πρόβλημα γι 'αυτόν. Θα πρέπει να λειτουργεί σαν τον πελεκάνο: Όπως εντοπίζει ένα ψάρι-θήραμα, πέφτει προς τα εμπρός με το ράμφος του στα βάθη, χωρίς να πάθει ζημιές.
Ίσως στις πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις-βουτιές δεν είναι απαραίτητο να βρίσκεστε επί του σκάφους. Αλλά εάν η ιδέα αποδειχτεί στην πραγματικότητα, τότε θα μπορύσαν να υπάρχουν αρκετά USO. Καθαρά τεχνική άποψη. Αν υπάρχουν πράγματι - μια άλλη κουβέντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου