ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΗΜΕΡΑ…

του Παναγιώτη Δερματά

Στο καθεστώς της δημοκρατίας, ο καθ’ ένας είναι ηθικά υποχρεωμένος να ερευνά πολύπλευρα, να εκπαιδεύεται και να εκφράζει ελεύθερα την γνώμη του.
Αφού την 17η Νοέμβρη την όρισαν στα σχολεία ως αργία ισάξια των εθνικών μας εορτών, κάπου δε υποκατάστατό τους, δεν επιτρέπουν οι αρχές της παιδείας την μονολιθική αποδοχή απόψεων και πληροφοριών γύρο από το θέμα.
Ελπίζω οι σκέψεις και οι πληροφορίες μου να είναι χρήσιμες στον καλόπιστο δημοκράτη.

Παίρνουμε ως πρώτο Πολυτεχνειακό δεδομένο τήν λέξη «ήρωες». Ήρωες είχαμε το 1821, το 1940 και σε κάθε περίοδο της ιστορίας μας.
Τότε είχαμε ηγέτες οι οποίοι καθοδηγούσαν τους ήρωες μαχητές και οι οποίοι κατά κανόνα είχαν ηρωικό τέλος. ‘Έμπαιναν πλούσιοι στον αγώνα και έβγαιναν φτωχοί ή νεκροί. Όπως οι Κουντουριώτηδες, ή Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρωγένους, Μάρκος Μπότσαρης, κλπ…

Σήμερα ποιοι είναι οι ηγέτες πού βγήκαν από τους αγώνες των παιδιών αυτής της εποχής;
Να αμφισβητήσεις ότι τα παιδιά αγωνίστηκαν; Θα είναι άδικο και ακραίο. Ήμουν στην είσοδο της πύλης του Πολυτεχνείου μέχρι μία ώρα πριν την επέμβαση του άρματος.
Γιατί βρέθηκα εκεί ; Απλώς γιατί οι αστυνομικοί με είχαν αποτρέψει να πάω όταν περνούσα τον κλοιό που είχαν στήσει γύρο από τον χώρο. Στον νέο λοιπόν και στον διαρκή επαναστάτη, τα εμπόδια προκαλούν αντιδράσεις. Αν αυτοί με προέτρεπαν να πάω, θα έλεγα μάλλον, αει γ@@@@τε και θα άλλαζα δρόμο!
Έτσι περίπου έδρασαν όλοι οι νέοι της εποχής εκτός από λίγους που ήσαν ποιο συνειδητοποιημένοι και ακόμη πολύ ποιο λίγους που κινούσαν τις διαδικασίες. Για λογαριασμό ποίων;.. Ας μην μιλάμε για αυτόματη εξέγερση γιατί οι πέτρες θα σηκωθούν εναντίον μας !….Σ΄αυτό απαντά το πάρα κάτω ερώτημα…

Ποιοι ήσαν οι ηγέτες αυτής της εξεγέρσεως που ως μπροστάρηδες έπεσαν στον αγώνα για να στείλουν το μήνυμα στον κόσμο και στις γενεές ;
Ένας φοιτητής στην Ιταλία, είχε αυτοπυρποληθεί! Είχε όνομα, επίθετο και ανδρεία !
Είπαμε οι ήρωες των μεγάλων εθνικών αγώνων, έδωσαν ζωή και περιουσία. Πού είναι αυτοί εδώ οι ήρωες και τι έδωσαν ;
Εδώ πιστεύω ότι μπαίνουν βαριά ερωτηματικά στον σκεπτόμενο πολίτη. Στον γνήσιο δημοκράτη πού ταυτίζει τον εαυτόν του με την διαρκή παιδεία.
Η ημέρα αυτή είναι χωρίς αμφιβολία καθοριστική για την συλλογική μας πορεία ως λαού και ως έθνους από τότε μέχρι σήμερα.
Η σπορά πού έγινε τότε, καθορίζει και τους καρπούς .
Είναι πλούσιοι οι καρποί σήμερα ; Μετά από αυτές τις «θυσίες» ανεβήκαμε σε υψηλούς ορίζοντες οι Έλληνες, ή πέσαμε σε θεοσκότεινα βάραθρα ;

Στη θέση της Μπουμπουλίνας που από πλούσια έμεινε φτωχή για τον αγώνα, έχουμε την σύγχρονη «ηρωίδα» που κρατούσε ένα μικρόφωνο φωνάζοντας «εδώ Πολυτεχνείο» και η οποία αμείφθηκε γι’ αυτό εφ΄ όρου ζωής, με πανάκριβες θέσεις τις οποίες πληρώνουμε χρυσάφι οι Έλληνες πολίτες!
Στην θέση των ηρωικών εθνικών και κοινωνικών αγωνιστών, έχουμε σήμερα τα διάφορα ρετάλια που ελέω «αγώνων» Πολυτεχνείου αναρριχήθηκαν σε όλο το φάσμα του δημόσιου βίου και από κει έγιναν σατράπες που υπ έσκαψαν κάθε συλλογική ή ατομική παραγωγική δράση, πλουτίζοντας παράλληλα με τρόπο αισχρό και προκλητικό είς βάρος μας !

Αυτοί λοιπόν οι βολεμένοι και ελάχιστοι κομματοκρατούμενοι είναι πού κόπτονται γι΄αυτούς τους αγώνες και που κατάφεραν να μας πείσουν ότι οι «θυσίες» τους είναι ισάξιες ή υποκατάστατα των εθνικών μας εορτών;
Κοιτάξετε γύρο σας. Βλέπετε τίποτε άλλους;…
Αλλά ας πάμε πάρα κάτω. Όχι για αντιπαραθέσεις αλλά για την αλήθεια και το μέτρο.
Διότι όταν στηρίζουμε με πάθος την ζωή μας στο ψέμα, σημαίνει ότι είμαστε ανάξιοι των καταστάσεων, ότι προδιαγράφουμε οι ίδιοι το αβέβαιο και σκοτεινό μας μέλλον.
Υπήρχαν νεκροί Έλληνες αυτή την ημέρα μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο;
Προσωπικά, αν και γύρισα το κέντρο αυτές τις τρείς ημέρες, δεν έτυχε να ιδώ. Μπορεί να υπήρχαν, μπορεί και όχι .

Είδα μπροστά μου άρματα μεταφοράς προσωπικού με στρατιώτες οι οποίοι πυροβολούσαν στον αέρα και σκόρπιζαν πανικό . Από περιέργεια, είχα βρεθεί στην Ομόνοια και ομολογώ ότι φοβήθηκα πολύ ! Δεν έτυχε όμως να ιδώ θύμα .
Θα μπορούσε άραγε κάποιος στρατιώτης να πυροβολεί τους γονείς του και τα αδέλφια του; Θα υπήρχε Έλληνας αξιωματικός που θα έδινε τέτοιες διαταγές ;…
Αλλά υπήρχαν και ελεύθεροι σκοπευτές. Τι ήσαν αυτοί; Ποιοι τους είχαν στείλει και γιατί; Ασφαλώς όχι ο Παπαδόπουλος γιατί τότε ζούσε στον ίσκιο του…
Εδώ είναι το μεγάλο ζητούμενο που πρέπει να αντιμετωπίζει ο κάθε Έλληνας με βαθύ σκεπτικισμό . Είτε αυτός φόρεσε δεξιό ζ….μανδύα, είτε αριστερό.

Διότι σύμφωνα με κάποια μυθολογική παράδοση, κάποιος πέταξε πέτρα σε έναν όμιλο και αυτοί άρχισαν να υποπτεύονται και στοχεύουν ο ένας τον άλλον με αποτέλεσμα να σκοτώνονται μεταξύ τους αντί να στραφούν ενωμένοι εναντίον αυτού που την έριξε!
- Μεγάλο θέμα η Ελληνική μυθολογία ! Σε κάνει να σκέπτεσαι ! Γι΄αυτό την απέβαλαν από τα σχολεία οι ελέω Πολυτεχνείων αναρριχητές της εξουσίας αφήνοντάς την να την χρησιμοποιούν άλλοι … τα αφεντικά τους… –
Κανείς δεν μιλά γι’ αυτούς τους σκοτεινούς σκοπευτές διότι το ζητούμενο είναι να στοχοποιηθεί ο ήδη πολιτικά νεκρός Παπαδόπουλος και μέσα από τήν οργή να αποσυντονιστούμε από τήν ουσία.
Θα μπορούσαν άραγε να είναι αυτοί Έλληνες που σκοπεύουν τους δικούς τους; …
Δεν θα πω αν ο Παπαδόπουλος ήταν καλός ή κακός, δίκαιος ή άδικος, πατριώτης ή προδότης, αυτό ο καθ΄ένας το προσεγγίζει με τα μέτρα της δικής του αξιοκρισίας. Το μόνον που θα πω απερίφραστα ότι αυτό δεν επιτρέπεται να μας διχάζει.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Παπαδόπουλος μετά από επτά έτη εξουσίας, είχε έρθει σε δυσμένεια με λαϊκή μερίδα και είχε ήδη παραδώσει σε πολιτικό ο οποίος θα οδηγούσε την χώρα σε εκλογές οι οποίες είχαν καθοριστεί για την άνοιξη.
Το πρόσωπο αυτό ήταν ο Σπύρος Μαρκεζίνης, ο οποίος ήταν ένας έντιμος και ευρύτερης αποδοχής άνθρωπος ο οποίος δεν διακρινόταν για τα φιλοδυτικά του αισθήματα.
Εδώ λοιπόν έχουμε ένα μεγάλο ερωτηματικό που απαντά από μόνο του στο θέμα Πολυτεχνείο…
Αφού θα πηγαίναμε για εκλογές, τι το θέλαμε το Πολυτεχνείο;…

Απλώς, τον Μαρκεζίνη δεν τον ήθελαν οι δυτικοί μας «σύμμαχοι» οι οποίοι είχαν έτοιμους τους νέους επιβήτορες τού λαού οι οποίοι ήρθαν να επιστεγάσουν αυτούς τους «αγώνες»! Αν τον ήθελαν, θα τον είχαν κηρύξει και «αγωνιστή της δημοκρατίας» ….
Χρήσιμος ενδιάμεσός τους ήταν το ρετάλι που διαδέχτηκε τον Παπαδόπουλο, με τον οποίον έκαναν τις δουλειές τους στα εθνικά θέματα και τις οποίες σταθεροποίησαν με τους πάρα κάτω «εθνάρχες» και «δημοκράτες» σοσιάλ σωτήρες.
Αυτοί οι επιβήτορες, ήσαν οι ίδιες οικογένειες οι οποίες είχαν οδηγήσει την χώρα στο χάος και είχαν προκαλέσει την επέμβαση των στρατιωτικών.
Είναι οι οικογένειες των αποστατών που είχαν ρίξει την εκλεγμένη κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου μαζί με τα νέα μοσχοβούβαλά τους και τα οποία με πάθος μας έπειθαν ότι η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαια … Γιατί οι συνταγματάρχες είχαν αρχίσει να τρυπώνουν το Αιγαίο παρά την θέληση των δυτικών πατρόνων !…
Έτσι για να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς, την περίοδο της επταετίας δεν μπορούμε να την ονομάζουμε δικτατορία, ούτε φυσικά δημοκρατία, αλλά μία παρένθεση ανάμεσα στην καταθλιπτική εξουσία των ίδιων οικογενειών.

- Αλλά αλήθεια, είμαστε τόσο …ευαίσθητοι απέναντι στις υπόγειες αυθαιρεσίες και εθνικά ξεπουλήματα αυτών των οικογενειών οι οποίες μας έφεραν στο μηδέν, όσο με τον «δικτάτορα»;… Προφανώς μέσα από αυτές, δεν παίρναμε πιστοποιητικά «αγωνιστή» γιατί μας αφόπλιζαν με τά «δημοκρατικά» τους περιτυλίγματα …. –
Έτσι η ιστορία του σημερινού δράματος δεν ξεκινά την εποχή με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Τις απώτερες ρίζες της τις έχει στην «αντίσταση» του 40 που και αυτή αποτελεί άλλη σκοτεινή ιστορία την οποία μπορούμε να εμπιστευτούμε μόνον σε ακομμάτιστους μελετητές. Ο κορμός του κακού, βρίσκεται στην εποχή του «ανένδοτου» το 1966, τότε πού οι οικογένειες αυτές, μας εμπορεύονταν στη Δύση πλουτίζοντας πλούτων αισχρό και άτιμο.

Αλλά είπαμε, έχουν μπει από τα κόμματα τέτοια επιστημονικά εμφυτεύματα στους ανθρώπινους εγκεφάλους, που τους κάνουν να έχουν μπροστά τους τον γάιδαρο και να τον προσκυνούν ως Θεό !
Κατάντησαν φτηνά εργαλεία των παγκόσμιων σχεδιαστών οι οποίοι τους βλέπουν από τά μπαλκόνια τους και θαυμάζουν τα σκοτεινά τους κατορθώματα!…
Πότε λοιπόν θα πετάξουμε αυτά τα εμφυτεύματα για να δώσουμε ενωμένοι το θετικό μας στίγμα στον πλανήτη και να απαντήσουμε σε όλους αυτούς που μας επιβουλεύονται και με τα ελέω Πολυτεχνείων ανδρείκελα τους μας έφεραν στο κέντρο του παγκόσμιου κυκλώνα;…

Εδώ είναι ή Ρόδος ! Εδώ και το πήδημα !… Να πάψουμε επί τέλους, ελέω βλακείας, να είμαστε τά θύματα της αιώνιας αυτής διαδικασίας !…