ΟΙ “ΚΗΠΟΥΡΟΙ” ΠΟΥ ΞΕΡΑΝΑΝ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ...

Σήμερα πήρα στα χέρια μου το “Crash” Ιουνίου και αυτός ο τίτλος μου κίνησε την περιέργεια.

Πρόκειται για ένα άρθρο της Κατερίνας Παλαιολόγου και αναφέρεται στο περιβάλλον του ΓΑΠ και πόσο του “στοιχίζει” πολιτικά.

Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά σημεία...

Στην σύντομη σταδιοδρομία του Γιώργου Παπανδρέου ως πρωθυπουργού, ο Μάιος ήταν ο μήνας του ολέθρου! Το ότι η ΝΔ εμφανίστηκε έτοιμη να πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις για πρώτη φορά από τον Οκτώβριο του 2008, ήταν μάλλον το μικρότερο κακό μπροστά στην δημόσια αμφισβήτηση της επάρκειάς του από τον Ανδρέα Λομβέρδο, τον Ευάγγελο Βενιζέλο ακόμα και τον Όλι Ρεν.

Το πρόβλημα είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να καταγγείλει τον κ. Λομβέρδο ούτε φυσικά τον επίτροπο Ρεν ότι τον υπονομεύουν. Γιατί σε αυτό το χορό μπήκαν τελευταίοι. Προηγήθηκαν οι στενοί συνεργάτες του κ. Παπανδρέου, τους οποίους εκείνος ανέσυρε από την αφάνεια και τους εμπιστεύτηκε υπουργεία και αξιώματα. Οι “κηπουροί” του, όπως τους χαρακτήρισε απαξιωτικά, ο Γιώργος Φλωρίδης.  

Ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, η Τίνα Μπιρμπίλη, η Λούκα Κατσέλη, η ομάδα νίκης του 2009, ήταν οι υπουργοί που αμφισβήτησαν εμπράκτως πρώτοι τον πρωθυπουργό. Είτε με τις ηχηρές τους διαφωνίες σε κορυφαίες αποφάσεις του είτε με τις μεταξύ τους έριδες, ως δείγμα πρόωρης αλαζονείας, απρόσμενης για στελέχη χωρίς αυτόφωτη πολιτική καριέρα ή μίλια στο κομματικό κοντέρ. Αυτοί που αποτέλεσαν τη δύναμη του Παπανδρέου στα πέτρινα χρόνια της αντιπολίτευσης, έγιναν η κυβερνητική αδυναμία του. Κατέρρευσαν οι ίδιοι, απειλώντας σοβαρά να τον συμπαρασύρουν.

Το φθινόπωρο του 2009, ο κ. Παπανδρέου βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα: θα διατηρούσε τους “σωματοφύλακές” του στο Μαξίμου, όπως ο Ρουσόπουλος τον Καραμανλή ή θα τους εμπιστευόταν τα κρίσιμα αξιώματα, ώστε να έχει ήσυχο το κεφάλι του ότι δεν θα δημιουργηθούν πόλοι εξουσίας στα υπουργία και δεν θα υπάρχουν εστίες διαφθοράς και συμφερόντων; Ο πρωθυπουργός επέλεξε το δεύτερο αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που περίμενε.

Οι διορισμένοι και άσημοι “κηπουροί” απέκτησαν ύφος και άρχισαν να συμπεριφέρονται ως πόλοι εξουσίας.
Το ζητούμενο δεν είναι μόνο η διαχειριστική τους επάρκεια, αν και πλην του Γ. Ραγκούση στο υπουργείο Εσωτερικών που ψήφισε τον Καλλικράτη και επέβαλε το ΑΣΕΠ για τις προσλήψεις, για τους υπόλοιπους αμφισβητείται σοβαρά η ικανότητά τους να κρατήσουν το τιμόνι του υπουργείου τους.
Τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου τον έκαψαν το Μνημόνιο και οι προφανείς αστοχίες του. Την Τίνα Μπιρμπίλη η ενδοτική της στάση απέναντι στα συνδικάτα, αλλά και η αδυναμία της να ακροβατήσει μεταξύ οικολογίας και οικονομικού ρεαλισμού. Τη Λούκα Κατσέλη η ριζική διαφωνία της με την ακολουθούμενη πολιτική, η οποία την οδηγεί σε ένα διαρκές μπρος πίσω, αφού ούτε παραιτείται ούτε τις σκληρές συνταγές που αποφασίζονται εφαρμόζει.
Πέραν της αποδοτικότητάς τους, όμως, η οποία κρίνεται και στηλιτεύεται από τους συναδέλφους τους, μείζον ζήτημα είναι το θέμα της συμπεριφοράς τους καθώς, παρά το γεγονός πως κάθε τους κίνηση ή αντίδραση έχει απευθείας αντανάκλαση στον πρωθυπουργό, δεν έχουν διστάσει ούτε μία στιγμή να τον αποδομήσουν.
Διαφωνούν μεταξύ τους δημόσια, εκθέτουν ο ένας τον άλλο με περισσή ευκολία και σε ελάχιστο χρόνο έχουν υιοθετήσει τακτική πολιτική παλαιάς κοπής και δόγματα τύπου “ο πολιτικός σου θάνατος η ζωή μου”.

Και ακολουθεί αναφορά στον καθένα από αυτούς ατομικά.

Είναι αρκετά ενδιαφέρον ως άρθρο αλλά και ως παρουσίαση ενός “αμέτοχου” πρωθυπουργού.

Ενός πρωθυπουργού που ο καημένος, ο σκληρά εργαζόμενος για να σώσει την χώρα δεν βρίσκει την απαιτούμενη συμπαράσταση, “φροντίδα και προδέρμ”  από τους δικούς του ανθρώπους!

Παλεύει μόνος του για το καλό της χώρας και κανένας στο ΠΑΣΟΚ δεν τον βοηθάει... γι' αυτό μάλλον και επιμένει να τον βοηθήσει ο Σαμαράς!

Λυπάμαι κύριε πρωθυπουργέ αλλά δικές σας επιλογές δική σας και η ευθύνη!

Όταν καταφερόμουν κατά του Καραμανλή για τους “αυλικούς” του και έγραφα ότι για μένα είναι υπεύθυνος για όλους όσους έχει στο γραφείο του και στην κυβέρνησή του, άρα ευθύνεται για όλα όσα “στραβώνουν” παρ' όλες τις καλές του προθέσεις, δεν θα συμπεριφερθώ διαφορετικά σε εσάς κ. Πρωθυπουργέ.

Και επειδή σε τέτοιο δημοσιογραφικό επίπεδο δεν νομίζω ότι υπάρχει τίποτα τυχαίο... αν αυτή είναι η γραμμή που ετοιμάζεστε να περάσετε... αν αυτός είναι ο λόγος που σχεδιάζετε υπουργοποιήσεις “εξεχουσών προσωπικοτήτων”... αν στόχος σας είναι να φανείτε “θύμα” των ανθρώπων που εμπιστευθήκατε και σας πρόδωσαν... σας ενημερώνω ότι δεν το βλέπω να πιάνει!

Ο κάθε πολίτης που περιμένει την νέα “αφαίμαξη” που του ετοιμάζετε δεν μπορεί να σας δει με συμπάθεια ή να σας θεωρήσει “θύμα”!

Κρατήστε έστω και κάποια ψήγματα αξιοπρέπειας που πιθανών σας έχουν μείνει  και παραδεχτείτε τα λάθη της πολιτικής σας αλλά και των επιλογών σας.

Είναι φανερό ότι οι εκλογές είναι προ των πυλών.
Μην προσπαθείτε να το καθυστερήσετε με τέτοια παιχνίδια.
Πηγαίνετε σε εκλογές με το κεφάλι ψηλά και όχι σαν “θύμα”.
Δεν ταιριάζει σε πρωθυπουργό και απογοητεύει και τους πρώην ψηφοφόρους του γιατί αποδεικνύεται λίγος και ανίκανος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Κάντε δώρο στον εαυτό σας μία σωστή επιλογή έστω και αυτή την στιγμή!

Απλή κοινή λογική...