Τα θαμμένα μυστικά του Τσούτσουρα και τα ευρήματα του Ζάκρου!

Τα θαμμένα μυστικά του Τσούτσουρα και τα ευρήματα του Ζάκρου!

Κρήτη, δεκαετία του '50. Ένας νεαρός βοσκός καθώς αναζητούσε κάποια χαμένα γίδια του, είδε δύο από αυτά να εξέρχονται από μία τρύπα σε ένα κοντινό βραχώδη λόφο... Τότε πλησίασε τη τρύπα και μπήκε μέσα ψάχνοντας για τα υπόλοιπα. Μετά από λίγες εβδομάδες ο νεαρός εντοπίστηκε από τους συγγενείς του στην Ν.Αφρική οπού παρέμεινε για το υπόλοιπο της ζωής του, αρνούμενος να γυρίσει ή ακόμα και να επισκεφθεί την Ελλάδα!

Τι ήταν όμως αυτό που τον φόβιζε να επιστρέψει; Τι είδε μέσα στη τρύπα και πώς βρέθηκε να ζει ευκατάστατα στην άλλη άκρη της Γης;

Με το θέμα ασχολήθηκε πρώτος ο αείμνηστος Ιωάννης Φουράκης. Στο βιβλίο του «Ιχνηλάτης εις τον λαβύρινθον» βρήκαμε την απάντηση σε μία μαρτυρία που του έδωσε ο πρώην βοσκός, λίγα χρόνια πριν κλείσει και αυτός τα δικά του μάτια:

«Όταν είδα τα δυο γίδια μου να βγαίνουν από τη τρύπα, πλησίασα να δω αν κρύβονταν εκεί τα υπόλοιπα. Η τρύπα ήταν καλυμμένη με κατσοπρίνια και δεν φαινόταν τόσο μεγάλη από μακριά. Για να χωρέσω να μπω, άρχισα να τα κόβω και να μετακινώ κάποιες πέτρες που έκλειναν την είσοδο. Όταν μπήκα ανακάλυψα μία σκοτεινή στενόμακρη σπηλιά. Αν και άκουγα βελάσματα, δεν έβλεπα να προχωρήσω πιο βαθειά. Έτσι αποφάσισα να γυρίσω στο χωριό μου.

Εφοδιάστηκα με φακούς και λουξ, και επέστρεψα. Μπήκα πάλι στην τρύπα και προχώρησα 100-150 μέτρα. Η σπηλιά ήταν τεράστια! Προχώρησα λίγο ακόμα και βρέθηκα σε ένα πολύ μεγάλο προθάλαμο. Μετά από αυτόν, υπήρχε μια πολύ μεγάλη σπηλιά με πολλούς μεγάλους θαλάμους που ακόμα και με το λιγοστό φως δεν φαίνονταν φυσικοί αλλά κατασκευασμένοι. Σε έναν εξ αυτών υπήρχε μία κρήνη όπου τα αγνοούμενα γίδια έπιναν νερό. Εκεί υπήρχε μια μεγάλη αίθουσα όπου περιείχε αρκετά πελώρια μεταλλικά αντικείμενα που έμοιαζαν σαν πουλιά ή αεροπλάνα, καθώς και πολλά αγάλματα!»

«Έβγαλα τα γίδια και γύρισα στο χωριό. Εκεί είπα σε κάποιους συγγενείς αυτά που είδα κάτω από τη γη. Αρκετές μέρες μετά με επισκέφθηκαν, ένας Έλληνας αξιωματικός του στρατού και τρεις Αμερικανοί. Με υποχρέωσαν να τους πω τι είδα και να τους οδηγήσω την είσοδο της σπηλιάς. Αφού οι δυο Αμερικανοί μπήκαν στην σπηλιά (όπου παρέμειναν πέντε ώρες), βγήκαν και μου είπαν ότι δεν πρέπει να ξαναπώ σε κανέναν τίποτα, δίνοντας μου 300 δολάρια. Φοβήθηκα και κράτησα το στόμα μου κλειστό! Όμως ένα μήνα μετά, ήρθαν δεκάδες Έλληνες και Αμερικανοί στρατιώτες, για να κατασκηνώσουν γύρω από το βραχώδη λόφο, απαγορεύοντας στον οποιοδήποτε να πλησιάσει τη περιοχή. Εκεί έμειναν πάνω από δέκα μέρες και συνεχώς πηγαινοέρχονταν μεγάλα φορτηγά αυτοκίνητα.»

«Αφότου έφυγαν, πήγα να δω τι αφαίρεσαν από τη σπηλιά. Όμως δεν κατάφερα να μπω, γιατί είχαν κλείσει την είσοδο της με παχύ τσιμέντο. Προφανώς, πολλά ευρήματα δεν μπορούσαν να μεταφερθούν και σφραγίστηκαν μέσα σε αυτή.»

«Λίγες μέρες μετά, ήρθαν να σφραγίσουν και το δικό μου στόμα! Ήταν ένας αξιωματικός της αεροπορίας και τρεις Αμερικανοί με πολιτικά. Μου είπαν ότι έπρεπε να ξεχάσω ότι είδα για την ασφάλεια των ευρημάτων, αλλά και την δική μου. Λέγοντας μου ότι κινδυνεύω, μου ζήτησαν να πάω στην Ν. Αφρική, όπου θα μου αγόραζαν ένα σπίτι και θα μου έδιναν ένα σημαντικό μηνιαίο ποσόν για να ζήσω άνετα. Πράγματι σε λίγες μέρες βρέθηκα στη Ν. Αφρική, σε μια μεγάλη δική μου φάρμα με μεγάλο και άνετο σπίτι, όπου παρέμεινα 35 χρόνια δίχως να μπορώ να πάρω βίζα για να επιστρέψω στην Ελλάδα.» δήλωσε ο ξενιτεμένος βοσκός.

Σήμερα, ο σφραγισμένος λόφος στον Τσούτσουρα στη Κρήτη, παραμένει ακόμα ένα άλυτο μυστήριο. Αν και ο Φουράκης προκάλεσε ένα μεγάλο ερευνητικό ενδιαφέρον για την περιοχή, η απαξίωση και η αδιαφορία των λεγομένων του από τον αρχαιολογικό αλλά και τον επιστημονικό χώρο, έκαναν την αναβίωση του θέματος να θαφτεί ξανά στο χρονοντούλαπο των ξεχασμένων ιστοριών.

Το θέμα του σπηλαίου αυτού ξανάγινε γνωστό πριν μία δεκαετία από την τηλεοπτική εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου», όταν ακόμα ένας Κρητικός, αφού μπήκε στα σπήλαια και είδε, καθώς ανέφερε, αρχαία αντικείμενα εξοπλισμένα με υψηλή τεχνολογία, καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση με την κατηγορία της αρχαιοκαπηλίας.

Το θέμα για ακόμα μία φορα ξεχάστηκε... μέχρι πρότινος όμως, που τα παρόμοια εξώκοσμα ευρήματα του Ζάκρου το έφεραν ξανά στην επιφάνεια. Τελευταίες ανασκαφές έδειξαν ότι στο φαράγγι του Ζάκρου, που βρίσκεται στην ανατολική ακτή της Κρήτης, ανακαλύφθηκαν πολύ περίεργα ευρήματα μέσα στους σκαμμένους στα βράχια πανάρχαιους Μινωϊκούς τάφους!

Εκεί λοιπόν (κατ’επίσημη δήλωση αρχαιολόγου στο μουσείο του Ηρακλείου) βρέθηκαν λίθινες σφραγίδες από το 1400π.Χ. που απεικόνιζαν διάφορα «φανταστικά όντα αγνώστου προέλευσης και αναγνώρισης»! Όταν μάλιστα αποφασίστηκε σε ποια αίθουσα του μουσείου του Ηρακλείου να τα τοποθετήσουν προς έκθεση στους επισκέπτες, όλα αυτά τα περίεργα εκθέματα από τον Ζάκρο, τότε ξαφνικά όλο το μουσείο έκλεισε για λόγους ανακαίνισης. Μάλιστα παραμένει κλειστό από το 2006 μέχρι και σήμερα, ενώ λειτουργεί μόνο μία προσωρινή μικρή αίθουσα με λίγα χαρακτηριστικά και αντιπροσωπευτικά εκθέματα, (δηλαδή αυτά μόνο που θέλουν να μας δείξουν).

Άραγε, τι προσπαθούν να κρύψουν στη Κρήτη; Γερμανικές αποθήκες σε σπηλιές; Και ο Ζάκρος; Λογικό νόημα δεν βγαίνει... 

Πάντως, αν συνδυάζατε στο μυαλό σας τις αρχαίες ιστορίες του μυθικού μηχανικού γίγαντα Τάλω, με τα αγνώστου προέλευσης όντα των εξαφανισμένων Μινωικών σφραγίδων του Ζάκρου, με τη μαρτυρία στον Τσούτσουρα για τα πελώρια μεταλλικά αρχαία αντικείμενα που έμοιαζαν σαν αεροπλάνα, με το λατρευτικό βουνό των Ακκάδων (πολιτισμός πριν τους Σουμέριους) στο αντίστοιχο όρος Ζάκρος του Ιράν, και τις ιστορίες του μολύβδινου λαβύρινθου του Μινώταυρου με τις σφραγισμένες στοές που εκπέμπουν ακόμα και σήμερα ραδιενέργεια... θα νοιώθατε και εσείς ότι όλα αυτά αρχίζουν να σκιαγραφούν έναν άγνωστο εξελιγμένο πολιτισμό ανάμεσα στους αρχαίους προγόνους μας, κάτι που ''προφανώς'' δεν έχει σχέση με τη σύγχρονη Γερμανική κατοχή και δεν τολμούν να αποκαλύψουν στα σύγχρονα βιβλία ιστορίας. 

ΤΣΟΥΤΣΟΥΡΑΣ (ΜΕΡΟΣ 2ο)

Ο αμύθητος (και επικίνδυνος...) πλούτος που κρύβει ο Τσούτσουρας!

Η «φίμωση» της περιοχής Τσούτσουρα είναι παλιά υπόθεση. Μιλώντας με κατοίκους της περιοχής και μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου, μας ενημέρωσαν όχι όταν πήγαν το 1984 στον τότε Δ/ντή του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου, τον πράο κ. Κριντζά, και του έθεσαν το θέμα των ανασκαφών που απαιτούνται να γίνουν με βάση συγκεκριμένα ευρήματα που του υπέδειξαν, τους απάντησε, δείχνοντας τους έναν κατάλογο της Αρχαιολογικής με ανασκαφές που εκκρεμούν, και όπου Τσούτσουρας θα έπαιρνε σειρά... 64η.

Από όλες τις συζητήσεις που κάναμε φέτος και πέρυσι με αρκετούς ευσυνείδητους πολίτες του Τσούτσουρα που λατρεύουν τον τόπο τους και είναι απόλυτα βέβαιοι για τον τεράσιιο αρχαιολογικό πλούτο που κρύβεται στις σπηλιές του,συμπεράναμε όχι ο μόνος τρόπος που υπάρχει έτσι ώστε όλα αυτά να βγουν επιτέλους στην επιφάνεια είναι να βρεθεί κάποιος χορηγός.

Εάν υπάρξει κάποιος εύπορος Έλληνας που ενδιαφέρεται, τότε μπορεί σε συνεργασία με τον Δήμο Αρκαλοχωρίουστον οποίο υπάγεται ο Τσούτσουρας, να πάρει άδεια από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και να προχωρήσει σε ανασκαφικό έργο. Αυτή είναι μία πολύ σημαντική πληροφορία, την οποία μας επιβεβαίωσε και ο Δήμαρχος Αρκαλοχωρίου, κ. Κλαδάκης, με τον οποίο ήρθαμε σε επαφή για να μας διαφωτίσει για ένα πολύ σημαντικό θέμα που μάθαμε.

Εκ του περιβάλλοντος ενός εκ των παλαιοτέρων ερασιτεχνών ντόπιων ανασκαφέων της περιοχής του Τσούτσουρα, του κ. Κ, μας ανέφεραν όχι είχαν από καιρό ενημερώσει την Αρχαιολογική Υπηρεσία και τον Δήμο και τους είχαν υποδείξει την είσοδο ταφικών θαλάμων με αμύθητα ευρήματα και χρυσή «κιβωτό - λάρνακα» στην εγγύς περιοχή του χωριού του Αγίου Βασιλείου, Βιάνου! (Με κ. Κ. επίσης μιλήσαμε αρκετά. Πρόκειται για πολίτη με τον οποίον η Αρχαιολογική Υπηρεσία και γενικά το Δημόσιο δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση για λόγους άσχετους των κρυμμένων αρχαίων «θησαυρών», τις θέσεις πολλών από τους οποίους φαίνεται να γνωρίζει καλά ο ίδιος και να έχει υποδείξει)

Οι φήμες λένε όχι ο ίδιος ο κ. Κ., πριν από πολλά χρόνια, είχε αποσφραγίσει μία δεύτερη είσοδο του εν λόγω ταφικού συμπλέγματος και είχε εντοπίσει φοβερά ευρήματα γύρω από τη λάρνακα, μαζίμε άθικτους περίεργουτύπουσκελετούς, οι οποίοι όμως διαλύθηκαν μετά από λίγο, στην πρώτη τους αυτή επαφή με την ατμόσφαιρα, μετά από ποιος ξέρει πόσες χιλιάδες χρόνια!

Είχε επίσης τότε ο κ. Κ. εντοπίσει και καταγράψει από μέσα και μία άλλη εγγύς είσοδο/έξοδο. Την πρώτη είσοδο, από την οποία αρχικά ο κ. Κ. είχε εισέλθει, την είχε καλύψει, αλλά στη συνέχεια αυτή είχε σφραγιστεί από το τσιμέντο των τοίχων μίας φάμπρικας.

Η περιγραφή του κ. Κ. ήταν τόσο κατατοπιστική, ώστε κλιμάκιο του Δήμου, εκπρόσωπος της ΚΓ' Αρχαιολογικής Εφορείας, κλιμάκιο της Αστυνομίας και ο ίδιος ο γέροντας ανασκαφεύς κ. Κ., πλέον υποβασταζόμενος λόγω εγκεφαλικού, τον Ιούνιο του 2006, μετέβησαν στον χώρο. Ο γέροντας τούς υπέδειξε το

σημείο της δεύτερης αυτής εισόδου όπου έπρεπε να γίνει ανασκαφή 70 μόλις εκατοστών για να αποκαλυφθεί το σύστημα των ταφικών θαλάμων, αλλά η Αρχαιολογική Υπηρεσία αρνήθηκε να προχωρήσει, με τη δικαιολογία ότι η είσοδος δεν ήταν εμφανής και άρα η πληροφορία είναι αναξιόπιστη.

Εάν επρόκειτο να γίνει σκάψιμο αυτό θα έπρεπε να το αναλάβει ο Δήμος, εάν βεβαίως ενδιαφερόταν, με δικά του έξοδα!

Η μεγάλη είδηση εδώ είναι ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία δέχτηκε τις υποδείξεις ενός ανθρώπου, με τον οποίο επίσημα δεν θέλει να έχει καμία σχέση και μετέβη και κατέγραψε ότι αυτός τους υπέδειξε, αλλά δεν προχώρησε.

Ο δήμαρχος κ. Κλαδάκης με τον οποίο επικοινωνήσαμε, μας επιβεβαίωσε τα γεγονότα και μας ανέφερε ότι ο ίδιος, χρόνια παλεύει με την κρατική γραφειοκρατία και δεν μπορεί να βγάλει άκρη και συνεπώς δεν μπορεί να προχωρήσει από μόνος του, ως Δήμος, σε τέτοιου είδους δράση. Στη δική μας ερώτηση εάν ένας χορηγός θα μπορούσε να βοηθήσει σε μία τέτοια ανασκαφική δράση, ήταν απόλυτα καταφατικός!

Μας ενημέρωσε επίσης ότι αφού ο χορηγός βρεθεί, εκείνος ως Δήμος, μπορεί πλέον να ζητήσει την άδεια της Αρχαιολογικής και μάλλον δεν θα είναι πρόβλημα να την πάρει. Εξάλλου όπως μας ενημέρωσε, και ο ίδιος ο Δήμος για οποιοδήποτε, όσο μικρό, τεχνικό έργο και εάν είναι να κάνει, πρέπει να πάρει άδεια από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Επομένως, από ότι φαίνεται για τη συγκεκριμένη περίπτωση, το επόμενο βήμα είναι η εξεύρεση ενός χορηγού.

Οι υποδείξεις που κατά καιρούς έχει κάνει ο κ. Κ. έχουν γίνει γνωστές ανά τον κόσμο, πράγμα που δικαιολογεί τις κατάκαιρούς παρουσίες διάφορων ομάδων ξένων με περίεργες συσκευές στην περιοχή.. Ανάμεσά τους είναι και η αποκάλυψητου σημείου όπου είναι θαμμένος ο Ραδάμανθυς, ο αδελφός του Μίνωα, και ο Ανδρόγεως, ο γιος του! Υποδείξεις οι οποίες συνοδεύονται από μαρτυρίες για ύπαρξη μέσα στους ταφικούς χώρους, αντικειμένων άγνωστης τεχνολογίας και απίστευτης συμπεριφοράς!

Οι σπηλιές επίσης που είχαν βρεθεί από ένα βοσκό, πίσω στα 1958 - 1959, επάνω στα εγγύς του Τσούχσουρα, Αστερούσια όρη, είχαν είσοδοι σε πανάρχαιους θαλάμους με απίστευτα τεχνολογικά ευρήματα, τα οποία - όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα και όπως ο I. Φουράκης έχει αποκαλύψει - «σηκώθηκαν» όλα από τον Αμερικάνικο Στρατό το 1960 και 1963 και οι είσοδοι στη συνέχεια σφραγίστηκαν.

Ο συγκεκριμένος βοσκός έγινε πάμπλουτος γαιοκτήμων στη Νότιο Αφρική με περίπου 40εχή απαγόρευση εισόδου στην Ελλάδα, η οποία μάλλον έληξε πρόσφατα. Οι Αμερικάνοι απέκτησαν τεχνολογία που ακόμα πασχίζουν σήμερα να αποκωδικοποιήσουν στις περισσότερες πτυχές της, ενώ ως αντάλλαγμα έδωσαν στην Ελλάδα δύο Πανεπιστήμια. Εκείνο του Ηρακλείου και εκείνο των Πατρών, με συμφωνία με την τότε κυβέρνηση... {Βλ. το σχετικό άρθρο του τεύχους, για τα σκάφη drones(κηφήνες) που εμφανίζονται όλο και συχνότερα και αποδίδονται σε άγνωστη γήινη τεχνολογία που της οποίας οι Αμερικανοί επιστήμονες έγιναν «ξαφνικά» κάτοχοι κάπου στη δεκαετία 60 - 70}

Οι συγκεκριμένες είσοδοι σήμερα είναι πρακτικά απροσπέλαστες και επίσης δεν μπορούν πλέον να ταυτοποιηθούν με βάση παραπλήσια γεωγραφικά στοιχεία που έχει δώσει ο κ. Κ, που επίσης γνώριζε το θέμα, διότι οι χάρτες πλέον πάνω από χα Αστερούσια, εγγύς του Τσούχσουρα περιοχή, είναι... άφαντοι στο Google map. Χρειάζεται κάποιος να «φάει» μέρες εκεί επάνω, ή να πετάξει με ένα ελικόπτερο, εάν φυσικά χα καταφέρει.

Μία άλλη επίσης έγκυρη πληροφορία που διασταυρώσαμε, χωρίς να μπορέσουμε όμως να την επιβεβαιώσουμε από επίσημη πηγή, είναι όχι στο παρελθόν ο ίδιος ερευνητής είχε υποδείξει στην περιοχή Λαρνάκι την είσοδο στο ταφικό σύμπλεγμα του ίδιου του βασιλιά Μίνωα! Έγιναν πράγματι κάποιες αρχικές ανασκαφές, αλλά μετά όλα σκεπάστηκαν βεβιασμένα κατ' εντολή του ιδιοκτήτη της περιοχής που είναι η τοπική Μητρόπολη.

Εκείνο όμως που είναι εξόχως σημαντικό να ειπωθεί, είναι όχι μέσα στο ίδιο το χωριό του Τσούχσουρα έχει υποδειχθεί μετ' επιτάσεως, κατ' επανάληψη και με πραγματικά αδιάσειστα στοιχεία, το σημείο εισόδου του υπόγειου πανάρχαιου Ασκληπιείου Θεραπευτηρίου, όπου η θεραπευτική ενέργεια είναι τόσο έντονη που τα αποτελέσματα της είναι θαυμαστά. Μία χαρουπιά σε προσιτό σημείο μέσα στο χωριό, η σπηλιά της θεάς των τοκετών, Ειλείθυιας, και ένας τοίχος που σφραγίζει την πλαγιά που βρίσκεται θαμμένο ένα πανάρχαιο θέατρο, όλα χωροταξικά περίπου συγγενή, οριοθετούν ένα ενεργειακό κέντρο μέσα στο χωριό, που χαρίζει στον τόπο θαυμαστές θεραπευτικές ιδιότητες και, αποδεδειγμένα, ευγονικές.

Δύο παράλληλοι κόσμοι...

Μετά από τόσο καιρό έρευνας και επαφών με δεκάδες ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους μας άνοιξαν πηγές απίστευτης πληροφορίας, είμαστε σε θέση.. ταπεινά να συμπεράνουμε όχι στον Κοσμοχώρο Τσούτσουρα, συνυπάρχουν δύο χωρόχρονοι:

Εκείνος, ενός υπερτεχνολογικού πανάρχαιου πολιτισμού, πριν από το 7.000 ή και πιο πίσω ακόμα, που πρέπει εκεί στον Τσούτσουρα να είχε την Παγκόσμια, αν όχι τη διαπλανητική του κεντρικη βάση...

Και ενός άλλου, αρχαίου επίσης αλλά νεότερου που ήκμασε εκεί, στον αρχαίο Ίναχο και ήταν ένα διεθνές κέντρο πολιτισμού, εμπορίου και γνώσης. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος όχι το μέλλον έχει να μας φανερώσει πολλά επί του θέματος..

Για μία ακόμα φορά να ευχαριστήσω από καρδιάς τον φιλόξενο, καλό και ντόμπρο κόσμο του Τσούτσουρα που με τόση εμπιστοσύνη και φιλία μας περιέλαβε. Συγχαρητήρια ανήκουν επίσης στον Δήμαρχο και στους φορείς της περιοχής του Τσούτσουρα, διότι μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, προχώρησαν σε όλα τα απαραίτητα τεχνικά έργα για την προστασία της παραλίας και του παραλιακού δρόμου, τα οποία επί χρόνια καταστρεφόντουσαν σχεδόν κάθε χειμώνα, από τη μανία της χειμωνιάτικης θάλασσας. Επίσης, εφαρμόζοντας κλασσικές αρχές ακτομηχανικών δράσεων, με την κατασκευή με πέτρες δύο μικρών «βραχιόνων» μέσα στη θάλασσα, κατάφεραν σε κάτι περισσότερο από ένα χρόνο, σχεδόν να διπλασιάσουν το φάρδος των αμμουδερών ακτών τους, σε ένα μήκος πάνω από 1.000 μέτρα. Δέστε και τη σχετική φωτογραφία.

Εκείνο όμως που εξακολουθεί να μένει ανεκμετάλλευτο και απροστάτευτο είναι ο αρχαίος ναός στο φαράγγι του Μίντρη. Τι σκέπτεστε περί αυτού αγαπητέ κ. Δήμαρχε; Φαντάζομαι πως καταλαβαίνετε ότι στα χέρια σας έχετε μία τεράστια τουριστική περιουσία και έναν Εθνικό πλούτο..