**Ένα βιβλίο η ζωή μας** Εδώ γράφω αυτό που σκέφτομαι , καθώς και κείμενα που τα έχω ξεχωρίσει
Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014
Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014
Τα μυστικά και τα μυστήρια του Ολύμπου!
Τα μυστικά και τα μυστήρια του Ολύμπου!
Έχουν ακουστεί απίστευτες ιστορίες για αυτό το βουνό.... Για νεραϊδότοπους, για επισκέψεις
ιπτάμενων δίσκων στο "μπαλκόνι" του Δία, για ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία κ.α.
Όλα αυτά φυσικά, μπορεί να είναι απλοί μύθοι, μπορεί να είναι και φανταστικές ιστορίες. Ένα όμως είναι σίγουρο, ότι οι κάτοικοι στις γύρω περιοχές του Ολύμπου, έχουν να σας πούνε πολλές ιστορίες γιατί ζούνε καθημερινά αυτούς τους θρύλους...
Μέσα σε όλα αυτά , ένα μεγάλο ρόλο παίζουν και τα ανεξήγητα φυσικά φαινόμενα του Ολύμπου. Πάνω στα οποία έχουν γίνει δεκάδες μελέτες από πάρα πολλούς επιστήμονες , φυσικούς, γεωλόγους και άλλους.
Το Στεφάνι του Δία
Όποιος βρεθεί στην περιοχή του Ολύμπου, που από τα αρχαία χρόνια ονομάστηκε "Το στεφάνι του Δία", θα αντικρίσει ένα εκπληκτικό φαινόμενο. Κάθε πρωί με την ανατολή του Ηλίου, οι σκιές που δημιουργούνται στην κόψη του βουνού, απεικονίζουν το πρόσωπο του Δία με όλα τα χαρακτηριστικά του! Είναι ένα γεγονός , το οποίο όλοι οι κάτοικοι των γύρω χωριών του Ολύμπου γνωρίζουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η τοποθεσία αυτή, έχει ονομαστεί "Ο θρόνος του Δία"!
Οι πυραμίδες του Ολύμπου
Υπάρχουν οι πυραμοειδές κορυφές του Ολύμπου ,οι οποίες σύμφωνα με την παράδοση αλλά και την άποψη μελετητών, μόνο τυχαίες δεν είναι.. Από την αρχαία Ελλάδα ξέρουμε ότι όλες οι σημαντικές τοποθεσίες που επέλεγαν οι Έλληνες, βρίσκονταν σε στρατηγικής σημασίας σημεία ή και σε ιερούς τόπους από την ίδια την φύση. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τις πυραμίδες του Ολύμπου.
Μόνο που σύμφωνα με την παράδοση αλλά και τις ιστορίες των κατοίκων του Ολύμπου, οι οποίες σώζονται μέχρι σήμερα, αυτές οι πυραμίδες δημιουργήθηκαν τους αρχαίους χρόνους, είτε από μια προηγμένη ανθρώπινη τεχνολογία, αφού φαίνονται να είναι λαξευμένες, είτε ότι τις δημιούργησαν οι ίδιοι οι θεοί για δικά τους στρατηγικά σημεία. Στις τρεις αυτές κορυφές των πυραμίδων βρίσκονται οι περιοχές Τούμπα, Αγ. Αντώνιος και
Προφήτης Ηλίας αντίστοιχα.
Το σημαντικό και καθόλου μυθολογικό στοιχείο για τις πυραμίδες είναι οι αποστάσεις και οι μοίρες που σχηματίζουν οι γωνίες τους! Επιστήμονες λένε ότι την ίδια ακριβώς γωνία έχουν και τα 3 αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα στον ουρανό. Τις λεγόμενες "Τρείς Βασιλείες".
Από τα 3 αυτά άστρα, τα δύο είναι σε ευθεία γραμμή και το τρίτο απέχει 27 μοίρες. Ακριβώς την ίδια γωνία μοιρών αλλά και την πλήρη ταύτιση με τα 3 άστρα του Ωρίωνα, έχουν οι 3 πυραμίδες του Ολύμπου. Σκεφτήκατε πού αλλού στην Γή, συμβαίνει η ίδια αυτή ακριβώς ευθυγράμμιση με την ζώνη του Ωρίωνα; Ναι, καλά το σκεφτήκατε.. Στις πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο!
Και εδώ έρχονται οι ιστορίες και οι μύθοι, για το κατά πόσο είναι φυσικές ή.... τεχνητές, οι πυραμίδες του Ολύμπου. Η Εκκλησία του Προφήτη Ηλία Πολλοί είναι οι κάτοικοι αλλά και οι επιστήμονες, οι οποίοι έχουν αναφέρει πως στην περιοχή που βρίσκεται η Εκκλησία του προφήτη Ηλία στον Όλυμπο, υπάρχουν πολύ ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Μάλιστα υπάρχουν μαρτυρίες πολλών ανθρώπων οι οποίοι παρευρίσκονταν σε λειτουργίες τις Εκκλησίας, να λένε ότι ένιωθαν μία ανατριχίλα και τους σηκώνονταν τα μαλλιά από την ισχυρή ηλεκτρική φόρτιση του χώρου
Οι Πιερίδες Μούσες
Ο μύθος των Πιερίδων μουσών, είναι πολύ γνωστός στους κατοίκους των χωριών γύρω από τα Πιέρια Όρη.
Ο ποταμός που κατεβαίνει από τα Πιέρια όρη ονομάζεται "Μόρνος" ποταμός (Ο όρος Μόρος σημαίνει σκοτεινός) ο οποίος σύμφωνα με τους θρύλους της περιοχής, συνδέεται με τον ποταμό Λυκώνα των Μουσών. Εκεί οι κάτοικοι έχουν γίνει μάρτυρες αρκετών μυστήριων φαινομένων. Βοσκοί, εργάτες, αλλά και κάτοικοι της περιοχής, έχουν αναφέρει ότι έβλεπαν γυμνές κοπέλες να χορεύουν στο δάσος τραγουδώντας και διάφορα άλλα τέτοια φαινόμενα που τα χαρακτήριζαν σαν Μούσες.
Και όπως ήταν αναμενόμενο ,οι κάτοικοι φοβόντουσαν και κλείνονταν στα σπίτια τους. Από την άλλη όμως υπήρχαν και μερικά φαινόμενα σε αυτές τις περιοχές, τα οποία οι κάτοικοι τα χαρακτήριζαν ως δαιμονικά. Όπως π.χ. η μαρτυρίες για το "μαλλιαρό χέρι", όπως το ονόμασαν στο χωριό Κόρνα, το οποίο το έβλεπαν σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι του χωριού και τους προκαλούσε ένα τεράστιο τρόμο.
Το εγκαταλελειμμένο χωριό Σκοτεινά
Κατηφορίζουμε για το χωριό Σκοτεινά στον Όλυμπο. Πλέον δεν υπάρχει ψυχή στο χωριό. Κάτι, έκανε τους κατοίκους του να φύγουν πανικόβλητοι από το χωριό, που συνορεύει με τον ποταμό Μόρνο που όπως αναφέραμε και πριν, Μόρνα σημαίνει σκοτάδι... Το συγκεκριμένο χωριό κάποτε ήταν γεμάτο ζωή.
Υπήρχε μεγάλη δραστηριότητα των κατοίκων σε κτηνοτροφία, δασοκομία και υπήρχε και ένα εργοστάσιο ξυλείας. Μέσα στο συγκεκριμένο εργοστάσιο μάλιστα, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί από την δεκαετία του '60, υπάρχουν ακόμα άθικτα τα έγραφα, τα βιβλία και διάφορα άλλα αντικείμενα ,σαν να τα άφησε κάποιος εκεί, μόλις έναν μήνα πριν. Ο λόγος που έχει συμβεί αυτό στο συγκεκριμένο χωριό, είναι γιατί οι κάτοικοι δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με ότι συνέβαινε.
Μάλιστα αρκετοί ήταν εκείνοι οι οποίοι προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με κάποιον πρώην κάτοικο του χωριού, ώστε να τους πουν μερικά από τα περιστατικά που είχαν προκαλέσει τρόμο στο χωριό και ανάγκασαν τους κάτοικους του να το εγκαταλείψουν , αλλά όλοι οι κάτοικοι, κατά έναν περίεργο τρόπο, ακύρωναν αυτές τις συναντήσεις την τελευταία στιγμή.
Πόρτες του Ολύμπου (Σπήλαιο Τσακαλόπετρας)
Στην συγκεκριμένη περιοχή, υπάρχει μια πάρα πολύ σημαντική σπηλιά. Η σπηλιά της Τσακαλόπετρας. Το συγκεκριμένη σπήλαιο έχει μια ιστορία 600 ετών, από την εποχή της τουρκοκρατίας, όταν κάτοικοι του χωριού την χρησιμοποιούσαν σαν κρησφύγετο από τους Τούρκους αλλά και από τούς Γερμανούς στην συνέχεια. Το συγκεκριμένο σπήλαιο, αποτέλεσε και σημείο συγκεντρώσεων της Φιλικής Εταιρείας.
Επίσης λέγεται ότι το ισχυρό γεωμαγνητικό και ηλεκτρικό πεδίο,με το οποίο είναι φορτισμένη η συγκεκριμένη σπηλιά της Τσακαλόπετρας, έχει κινήσει το ενδιαφέρον και επιστημόνων της ΝΑSΑ ώστε να κάνουν τα δικά τους πειράματα. Μέσα σε αυτό το σπήλαιο υπάρχει και ένα Εκκλησάκι στο οποίο η Φιλική Εταιρεία του Κοραή , είχε αφήσει έγγραφα-εντολές προς τους κατοίκους του χωριού, τα οποία έγγραφα σώζονται μέχρι και σήμερα.
Όπως θα διαπιστώσατε και εσείς μέχρι τώρα, οι θρύλοι και οι ιστορίες γύρω από αυτό το ιερό βουνό, είναι αμέτρητοι. Είτε πρόκειται για φυσικά φαινόμενα, είτε πρόκειται ανεξήγητα γεγονότα, ή ακόμα και για μύθους που κρατάνε για χρόνια, ένα είναι σίγουρο, ότι ο Όλυμπος στην μυθολογημένη ιστορία, δεν αποτέλεσε τυχαία το σημαντικότερο μέρος της Ελλάδας...
ιπτάμενων δίσκων στο "μπαλκόνι" του Δία, για ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία κ.α.
Όλα αυτά φυσικά, μπορεί να είναι απλοί μύθοι, μπορεί να είναι και φανταστικές ιστορίες. Ένα όμως είναι σίγουρο, ότι οι κάτοικοι στις γύρω περιοχές του Ολύμπου, έχουν να σας πούνε πολλές ιστορίες γιατί ζούνε καθημερινά αυτούς τους θρύλους...
Μέσα σε όλα αυτά , ένα μεγάλο ρόλο παίζουν και τα ανεξήγητα φυσικά φαινόμενα του Ολύμπου. Πάνω στα οποία έχουν γίνει δεκάδες μελέτες από πάρα πολλούς επιστήμονες , φυσικούς, γεωλόγους και άλλους.
Το Στεφάνι του Δία
Όποιος βρεθεί στην περιοχή του Ολύμπου, που από τα αρχαία χρόνια ονομάστηκε "Το στεφάνι του Δία", θα αντικρίσει ένα εκπληκτικό φαινόμενο. Κάθε πρωί με την ανατολή του Ηλίου, οι σκιές που δημιουργούνται στην κόψη του βουνού, απεικονίζουν το πρόσωπο του Δία με όλα τα χαρακτηριστικά του! Είναι ένα γεγονός , το οποίο όλοι οι κάτοικοι των γύρω χωριών του Ολύμπου γνωρίζουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η τοποθεσία αυτή, έχει ονομαστεί "Ο θρόνος του Δία"!
Οι πυραμίδες του Ολύμπου
Υπάρχουν οι πυραμοειδές κορυφές του Ολύμπου ,οι οποίες σύμφωνα με την παράδοση αλλά και την άποψη μελετητών, μόνο τυχαίες δεν είναι.. Από την αρχαία Ελλάδα ξέρουμε ότι όλες οι σημαντικές τοποθεσίες που επέλεγαν οι Έλληνες, βρίσκονταν σε στρατηγικής σημασίας σημεία ή και σε ιερούς τόπους από την ίδια την φύση. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τις πυραμίδες του Ολύμπου.
Μόνο που σύμφωνα με την παράδοση αλλά και τις ιστορίες των κατοίκων του Ολύμπου, οι οποίες σώζονται μέχρι σήμερα, αυτές οι πυραμίδες δημιουργήθηκαν τους αρχαίους χρόνους, είτε από μια προηγμένη ανθρώπινη τεχνολογία, αφού φαίνονται να είναι λαξευμένες, είτε ότι τις δημιούργησαν οι ίδιοι οι θεοί για δικά τους στρατηγικά σημεία. Στις τρεις αυτές κορυφές των πυραμίδων βρίσκονται οι περιοχές Τούμπα, Αγ. Αντώνιος και
Προφήτης Ηλίας αντίστοιχα.
Το σημαντικό και καθόλου μυθολογικό στοιχείο για τις πυραμίδες είναι οι αποστάσεις και οι μοίρες που σχηματίζουν οι γωνίες τους! Επιστήμονες λένε ότι την ίδια ακριβώς γωνία έχουν και τα 3 αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα στον ουρανό. Τις λεγόμενες "Τρείς Βασιλείες".
Από τα 3 αυτά άστρα, τα δύο είναι σε ευθεία γραμμή και το τρίτο απέχει 27 μοίρες. Ακριβώς την ίδια γωνία μοιρών αλλά και την πλήρη ταύτιση με τα 3 άστρα του Ωρίωνα, έχουν οι 3 πυραμίδες του Ολύμπου. Σκεφτήκατε πού αλλού στην Γή, συμβαίνει η ίδια αυτή ακριβώς ευθυγράμμιση με την ζώνη του Ωρίωνα; Ναι, καλά το σκεφτήκατε.. Στις πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο!
Και εδώ έρχονται οι ιστορίες και οι μύθοι, για το κατά πόσο είναι φυσικές ή.... τεχνητές, οι πυραμίδες του Ολύμπου. Η Εκκλησία του Προφήτη Ηλία Πολλοί είναι οι κάτοικοι αλλά και οι επιστήμονες, οι οποίοι έχουν αναφέρει πως στην περιοχή που βρίσκεται η Εκκλησία του προφήτη Ηλία στον Όλυμπο, υπάρχουν πολύ ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Μάλιστα υπάρχουν μαρτυρίες πολλών ανθρώπων οι οποίοι παρευρίσκονταν σε λειτουργίες τις Εκκλησίας, να λένε ότι ένιωθαν μία ανατριχίλα και τους σηκώνονταν τα μαλλιά από την ισχυρή ηλεκτρική φόρτιση του χώρου
Οι Πιερίδες Μούσες
Ο μύθος των Πιερίδων μουσών, είναι πολύ γνωστός στους κατοίκους των χωριών γύρω από τα Πιέρια Όρη.
Ο ποταμός που κατεβαίνει από τα Πιέρια όρη ονομάζεται "Μόρνος" ποταμός (Ο όρος Μόρος σημαίνει σκοτεινός) ο οποίος σύμφωνα με τους θρύλους της περιοχής, συνδέεται με τον ποταμό Λυκώνα των Μουσών. Εκεί οι κάτοικοι έχουν γίνει μάρτυρες αρκετών μυστήριων φαινομένων. Βοσκοί, εργάτες, αλλά και κάτοικοι της περιοχής, έχουν αναφέρει ότι έβλεπαν γυμνές κοπέλες να χορεύουν στο δάσος τραγουδώντας και διάφορα άλλα τέτοια φαινόμενα που τα χαρακτήριζαν σαν Μούσες.
Και όπως ήταν αναμενόμενο ,οι κάτοικοι φοβόντουσαν και κλείνονταν στα σπίτια τους. Από την άλλη όμως υπήρχαν και μερικά φαινόμενα σε αυτές τις περιοχές, τα οποία οι κάτοικοι τα χαρακτήριζαν ως δαιμονικά. Όπως π.χ. η μαρτυρίες για το "μαλλιαρό χέρι", όπως το ονόμασαν στο χωριό Κόρνα, το οποίο το έβλεπαν σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι του χωριού και τους προκαλούσε ένα τεράστιο τρόμο.
Το εγκαταλελειμμένο χωριό Σκοτεινά
Κατηφορίζουμε για το χωριό Σκοτεινά στον Όλυμπο. Πλέον δεν υπάρχει ψυχή στο χωριό. Κάτι, έκανε τους κατοίκους του να φύγουν πανικόβλητοι από το χωριό, που συνορεύει με τον ποταμό Μόρνο που όπως αναφέραμε και πριν, Μόρνα σημαίνει σκοτάδι... Το συγκεκριμένο χωριό κάποτε ήταν γεμάτο ζωή.
Υπήρχε μεγάλη δραστηριότητα των κατοίκων σε κτηνοτροφία, δασοκομία και υπήρχε και ένα εργοστάσιο ξυλείας. Μέσα στο συγκεκριμένο εργοστάσιο μάλιστα, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί από την δεκαετία του '60, υπάρχουν ακόμα άθικτα τα έγραφα, τα βιβλία και διάφορα άλλα αντικείμενα ,σαν να τα άφησε κάποιος εκεί, μόλις έναν μήνα πριν. Ο λόγος που έχει συμβεί αυτό στο συγκεκριμένο χωριό, είναι γιατί οι κάτοικοι δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με ότι συνέβαινε.
Μάλιστα αρκετοί ήταν εκείνοι οι οποίοι προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με κάποιον πρώην κάτοικο του χωριού, ώστε να τους πουν μερικά από τα περιστατικά που είχαν προκαλέσει τρόμο στο χωριό και ανάγκασαν τους κάτοικους του να το εγκαταλείψουν , αλλά όλοι οι κάτοικοι, κατά έναν περίεργο τρόπο, ακύρωναν αυτές τις συναντήσεις την τελευταία στιγμή.
Πόρτες του Ολύμπου (Σπήλαιο Τσακαλόπετρας)
Στην συγκεκριμένη περιοχή, υπάρχει μια πάρα πολύ σημαντική σπηλιά. Η σπηλιά της Τσακαλόπετρας. Το συγκεκριμένη σπήλαιο έχει μια ιστορία 600 ετών, από την εποχή της τουρκοκρατίας, όταν κάτοικοι του χωριού την χρησιμοποιούσαν σαν κρησφύγετο από τους Τούρκους αλλά και από τούς Γερμανούς στην συνέχεια. Το συγκεκριμένο σπήλαιο, αποτέλεσε και σημείο συγκεντρώσεων της Φιλικής Εταιρείας.
Επίσης λέγεται ότι το ισχυρό γεωμαγνητικό και ηλεκτρικό πεδίο,με το οποίο είναι φορτισμένη η συγκεκριμένη σπηλιά της Τσακαλόπετρας, έχει κινήσει το ενδιαφέρον και επιστημόνων της ΝΑSΑ ώστε να κάνουν τα δικά τους πειράματα. Μέσα σε αυτό το σπήλαιο υπάρχει και ένα Εκκλησάκι στο οποίο η Φιλική Εταιρεία του Κοραή , είχε αφήσει έγγραφα-εντολές προς τους κατοίκους του χωριού, τα οποία έγγραφα σώζονται μέχρι και σήμερα.
Όπως θα διαπιστώσατε και εσείς μέχρι τώρα, οι θρύλοι και οι ιστορίες γύρω από αυτό το ιερό βουνό, είναι αμέτρητοι. Είτε πρόκειται για φυσικά φαινόμενα, είτε πρόκειται ανεξήγητα γεγονότα, ή ακόμα και για μύθους που κρατάνε για χρόνια, ένα είναι σίγουρο, ότι ο Όλυμπος στην μυθολογημένη ιστορία, δεν αποτέλεσε τυχαία το σημαντικότερο μέρος της Ελλάδας...
Το μυστήριο της λίμνης της Βουλιαγμένης
Το μυστήριο της λίμνης της Βουλιαγμένης
Η Λίμνη της Βουλιαγμένης είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά αξιοθέατα της Αθήνας. Πρόκειται για μια αλμυρή λίμνη της οποίας το βάθος ή η σύνδεση με την θάλασσα δεν έχουν ανακαλυφθεί ποτέ.
Παγκόσμιο μνημείο της φύσηςΜετά τη Σύμβαση για τη διατήρηση της παγκόσμιας βιοποικιλότητας του Ρίο, που υπογράφηκε από τουλάχιστον 150 κράτη-μέλη του ΟΗΕ, η ελληνική πολιτεία ανέλαβε τεράστιες ευθύνες για τη διατήρηση του φυσικού της περιβάλλοντος. Μια από τις ευθύνες της είναι και η περίπτωση της Λίμνης της Βουλιαγμένης, ένα κόσμημα των τεχνασμάτων της φύσης.
Σύμφωνα με τη Σύμβαση του Ρίο, «βιοποικιλότητα» ορίζεται η
ποικιλομορφία που εμφανίζεται ανάμεσα στους ζωντανούς οργανισμούς όλων των ειδών, των χερσαίων, θαλάσσιων και άλλων υδάτινων οικοσυστημάτων και οικολογικών συμπλεγμάτων στα οποία οι οργανισμοί αυτοί ανήκουν. Τα βασικά συστατικά της βιοποικιλότητας είναι η οικολογική, η γενετική και η οργανισμική βιοποικιλότητα. Η Λίμνη της Βουλιαγμένης εδώ και μία 15ετία αποτελεί ένα από τα κύρια επιστημονικά ενδιαφέροντα του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ. Από τις έρευνες αυτές έχουν προκύψει ως σήμερα αρκετά επιστημονικά δημοσιεύματα.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια Γεωλογίας Αθηνά Ζαμάνη(1), η ύπαρξη της λίμνης δεν αναφέρεται από κανέναν αρχαίο συγγραφέα, ούτε και από τον Παυσανία ο οποίος περιέγραψε τη χερσόνησο της Βουλιαγμένης. Τα κομμάτια των σταλακτιτών στα πρανή της λίμνης μαρτυρούν παράλληλα ότι δεν είχε πάντα τη σημερινή της μορφή. Στη θέση της υπήρχε τμήμα ενός μεγάλου σπηλαίου, του οποίου η οροφή κατέρρευσε εξαιτίας της διάβρωσης και των τεκτονικών φαινομένων που διαδραματίστηκαν περίπου πριν από 2000 χρόνια. Η είσοδος ενός πολυδαίδαλου υποβρύχιου σπηλαίου ανοίγεται στον πυθμένα της λίμνης. Το σπήλαιο εκτείνεται σε μήκος τουλάχιστον 3.123 μέτρων στα ασβεστολιθικά πετρώματα της περιοχής.
Ο πυθμένας της λίμνης αποτελείται από ένα λασπώδες υπόστρωμα πλούσιο σε θειούχες ενώσεις. Η παρουσία υδρόθειου στο ίζημα αποδίδεται στην αναγωγική δράση των οργανικών αλάτων που προέρχονται από την αποικοδόμηση φυτικών υπολειμμάτων. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι στην ευρύτερη περιοχή η θερμοκρασία των υδάτων του υδροφόρου ορίζοντα είναι αυξημένη. Πιθανόν ο υδροφόρος ορίζοντας να επηρεάζεται από κάποιο προσκείμενο παρακλάδι του γνωστού ηφαιστειακού τόξου (Σουσάκι - Αίγινα - Μέθανα)(2). Με τον υδροφόρο αυτόν ορίζοντα αλλά και με διηθητικές διεργασίες από τα χερσαία τοιχώματα της λίμνης επέρχεται η ανανέωση του νερού στο οικοσύστημα της λίμνης με θερμό θαλασσινό νερό (28Ψ-35Ψ C).
Η λίμνη τροφοδοτείται επίσης και με γλυκό νερό από μια πηγή που βρίσκεται σε βάθος 17 μ. Το γλυκό νερό που αναβλύζει από την πηγή είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνο για τον υφάλμυρο χαρακτήρα του νερού της. Οι γεωμορφολογικές αυτές ιδιαιτερότητες όμως έχουν άμεση αντανάκλαση στη φυσικοχημεία των νερών της. Η θερμοκρασία δεν πέφτει κάτω από τους 18Ψ C, ενώ τους θερινούς μήνες μπορεί να φτάσει και τους 29Ψ C. Η αλατότητα του νερού κυμαίνεται γύρω στο 17â, το pH στο 7, ενώ το διαλυμένο οξυγόνο στο νερό βρίσκεται γύρω στο 6 ppm.
Πέρα όμως από το αβιοτικό σύστημα της λίμνης, εκείνο που παρουσιάζει άμεσο ενδιαφέρον είναι ο έμβιος κόσμος της. Στα τέλη της δεκαετίας του '80 δημοσιεύθηκε ένα νέο για την επιστήμη είδος θαλάσσιας ανεμώνης, το Paranemonia vouliagmeniensis. Ακολούθησε η μελέτη της οικολογίας - βιολογίας του μοναδικού αυτού είδους σε σχέση με άλλους ζωικούς οργανισμούς. Μπορεί η ποικιλότητα του έμβιου κόσμου της λίμνης να είναι σχετικά μικρή, όπως εξάλλου αναμενόταν, εν τούτοις οι προκαταρκτικές έρευνες έδειξαν ότι στα νερά της λίμνης υπάρχουν και άλλα νέα είδη για την επιστήμη.
Πάντως τα περισσότερα από τα είδη των οργανισμών που έχουν ως σήμερα προσδιοριστεί αποτελούν χαρακτηριστικούς κατοίκους της ανοιχτής θάλασσας παρόμοια εκείνων των υφάλμυρων οικοσυστημάτων. Οι οικολογικές μελέτες που ολοκληρώθηκαν συνολικά σε τρεις ζωικούς οργανισμούς της λίμνης αποκάλυψαν την ιδιαιτερότητά τους σε σχέση με εκείνους που ζουν σε οικοσυστήματα της ανοιχτής θάλασσας, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι έρευνες αυτές αποκάλυψαν επίσης ότι τα είδη αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βιοδείκτες (=οργανισμοί μάρτυρες των συνθηκών του περιβάλλοντος στο οποίο διαβιούν) για τη βιοπαρακολούθηση του οικοσυστήματος της Λίμνης της Βουλιαγμένης. Για παράδειγμα, το είδος Paranemonia vouliagmeniensis, που διατηρεί έναν αξιόλογο πληθυσμό πάνω σε διάφορα υποστρώματα, διαβιώνει στη λίμνη με διαφορετικό τρόπο από άλλα αντίστοιχα είδη του ανοιχτού θαλάσσιου συστήματος. Ωστόσο οι ανθρωπογενείς επιδράσεις φαίνεται να έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε αρκετά σημεία στα παράλια της λίμνης. Η ανεμώνη αυτή είναι ζωοτόκος οργανισμός, ενώ η διατροφή του στηρίζεται σε μικροοργανισμούς αλλά και σε διαλυμένες οργανικές ουσίες που βρίσκονται στα νερά της λίμνης.
Για τα άλλα δύο είδη (Abra ovata και Cerastoderma glaucum) διαπιστώθηκε ότι η αναπαραγωγική τους στρατηγική είναι κατάλληλα προσαρμοσμένη στο περιβάλλον της λίμνης. Το πρώτο είδος φαίνεται να ζει περίπου 18 μήνες ενώ το δεύτερο περίπου 12. Το πρώτο βρίσκεται χωμένο στο ίζημα ως και 5 cm ενώ το δεύτερο μπορεί να ζει παραχωμένο στο ίζημα αλλά και πάνω στα φύκια που κοσμούν τους βράχους και τον πυθμένα της λίμνης. Ο πληθυσμός ιδιαίτερα του C. glaucum παίζει καθοριστικό ρόλο στην οικολογική ισορροπία των νερών της, αφού σε ημερήσια βάση το κάθε άτομο μπορεί να διηθεί (φιλτράρει) 1-3 λίτρα νερού, καθαρίζοντάς το από διάφορα μικρόβια και περίσσειες οργανικές ενώσεις.
Φαίνεται λοιπόν ότι η οικολογική ισορροπία της λίμνης, που βρίσκεται κάτω από ένα ιδιαίτερο καθεστώς, χρειάζεται ιδιαίτερες και άμεσες μελέτες βιοπαρακολούθησης προκειμένου η Λίμνη της Βουλιαγμένης να τύχει μιας αειφόρου και βιώσιμης διαχείρισης.
Τα μνημεία της φύσης δεν αποτελούν κληρονομιά μόνο των κατοίκων μιας χώρας αλλά όλων των κατοίκων του πλανήτη. Η λίμνη την περίοδο του καλοκαιριού δέχεται πάνω από χίλιους κολυμβητές ημερησίως. Με άλλα λόγια, σε ημερήσια βάση το καθένα από τα άτομα αυτά καταλαμβάνουν 3,5-4 τ.μ. της επιφάνειας της λίμνης. Αναρωτήθηκε όμως ποτέ κανείς αν το περιβάλλον της λίμνης μπορεί να επιδέχεται τέτοια φόρτιση ανθρωπογενούς όχλησης; Μήπως η διαχείριση της λίμνης χρειάζεται μια καλύτερη τύχη;
Μήπως θα πρέπει να αξιοποιηθεί η λίμνη με πολύπλευρες ενέργειες και βιώσιμες διαχειριστικές στρατηγικές; Δεν θα πρέπει κάποτε να δείξουμε στον κόσμο ότι το φυσικό περιβάλλον αξιοποιείται με σεβασμό; Τα ερωτήματα αυτά, όπως και άλλα πολλά που δεν διατυπώνονται, φαίνεται ότι βασανίζουν πολλούς αλλά δυστυχώς δεν εισακούγονται. Αν ένα τέτοιο μοναδικό μνημείο της φύσης δεν αξιοποιηθεί κατάλληλα, φοβάμαι ότι οι κυρώσεις από την ΕΕ δεν θα καθυστερήσουν για πολύ ακόμη.
1) Α. Papapetrou-Zamanis, Ann. Geol. de Pays Hell., 21, 210-216, 1969. 2) V. Giannopoulos & Κ. Giotis, Γαιόραμα, Ιούλιος - Αύγουστος 2000.
Ο κ. Χαρίτων Χιντήρογλου είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τομέα Ζωολογίας στο Τμήμα Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Σπήλαιο Βουλιαγμένης
Αποτελεί ένα από τα εντυπωσιακότερα σπηλαιοβάραθρα της Αττικής. Είναι βέβαιο ότι έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές στα αχανή βάθη της λίμνης που λες και δεν θέλει κανείς, να ανακαλύψει τα μυστικά της. Οι πληροφορίες λένε ότι το συγκεκριμένο σπηλαιοβάραθρο αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας από τους κατακτητές την περίοδο του 1940. Μάλιστα την εξερεύνηση την είχε αναλάβει μια από τις πιο επίλεκτες ομάδες που διέθεταν οι γερμανοί και που αποτελείτο από ορειβάτες, επιστήμονες, κομάντο, ένα σύνολο ριψοκίνδυνων αλλά πολύ καλά εκπαιδευμένων ατόμων.Άλλωστε η ίδια η λίμνη της Βουλιαγμένης εξερευνήθηκε εντατικά από τους γερμανούς την περίοδο εκείνη.
Είναι βέβαια γνωστό στους περισσότερους ότι πλήρη και σαφή εικόνα για την λίμνη της Βουλιαγμένης δεν υπάρχει. Στις διάφορες κατά καιρούς προσπάθειες έρευνας που έχουν γίνει, έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές στα αχανή βάθη της λίμνης που λες και δεν θέλει κανείς, να ανακαλύψει τα μυστικά της.
Το συγκεκριμένο σπηλαιοβάραθρο μάλλον επικοινωνεί υπόγεια με την λίμνη μια και στα έγκατα του έχει μια λίμνη που ούτε λίγο ούτε πολύ το βάθος της φτάνει τα 100 μέτρα!!! Αν κρίνει κανείς και την μικρή απόσταση που βρίσκεται και η γνωστή λίμνη περίπου 600 μέτρα τότε από ότι φαίνεται οι δυο λίμνες είναι κάτι σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Δυο μικρά ανοίγματα πριν την κορυφή του μικρού λόφου πάνω από την λίμνη είναι η είσοδος του σπηλαιοβάραθρου. Από εκεί και μετά μέσα από στενά και δαιδαλώδη λαγούμια αρχίζει η κατάβαση.
Πανέμορφο το θέαμα που βλέπει κανείς από τους διάφορους σχηματισμούς που έχουν τα τοιχώματα , αλλά και αρκετά επικίνδυνη η κατάβαση που ούτε λίγο ούτε πολύ φτάνει συνολικά περίπου τα 110 μέτρα. Είναι άγνωστο το που μπορεί να φτάνει αυτό το σπήλαιο μιας και υπάρχουν λαγούμια που χρειάζονται ένα προς ένα έρευνα. Βουλιαγμένης καταλαμβάνει υπογείως 10 οικοδομικά τετράγωνα έκταση!!!
Ο "αυτοκράτορας"
To 1988 ξεκίνησε το πρόγραμμα εξερεύνησης και χαρτογράφησης του σπηλαίου της Βουλιαγμένης, υπό την αιγίδα του σπηλαιολογικού τομέα του υπουργείου Πολιτισμού, με χρηματοδότηση του Δήμο Βουλιαγμένης.
Οι έρευνες είναι σύνθετες και περιλαμβάνουν μελέτη της γεωλογίας του σπηλαίου, χημικές αναλύσεις του νερού και αεροφωτογραφίες της περιοχής. Οι σπηλαιοκαταδύσεις είναι ο πιο σημαντικός τομέας. Δεν είναι τυχαίο το ότι επικεφαλής τους τέθηκε ο Ελβετός Ζαν Ζακ Μπολάνζ, πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Σπηλαιοδυτών. Η μακρόχρονη πείρα του στο συγκεκριμένο τομέα τον αντάμειψε με το χαρακτηριστικό παρατσούκλι "ο αυτοκράτορας", το οποίο του έδωσαν οι συνεργάτες του. Στην πρώτη του κιόλας κατάδυση ανακάλυψε σε βάθος τριάντα μέτρων ένα στενό πέρασμα το οποίο οδηγεί σε μια υποβρύχια αίθουσα χωρητικότητας 1.200.000 κυβικών μέτρων.
Οι έρευνες ξεκίνησαν στη σκιά ενός ατυχήματος, όταν δύο δύτες έχασαν τη ζωή τους κατά τη φάση της αποσυμπίεσης λίγα μόλις μέτρα πριν από την επιφάνεια. Τα πτώματά τους δε βρέθηκαν ποτέ. Αιτία του θανάτου τους δεν ήταν βέβαια τα φαντάσματα για τα οποία μιλούν οι παλιότεροι κάτοικοι της Βουλιαγμένης, αλλά ένα δυνατό ρεύμα που εμφανίζεται κατά καιρούς στο άνοιγμα του σπηλαίου και προκαλεί μικρές δίνες στο νερό.
Σταλαγμίτης-μνημείο
Η περιοχή άρχισε να αποκαλύπτει σταδιακά το αληθινό της πρόσωπο: ένα σύνθετο σύστημα καρστικών σπηλαίων με υπόγεια νερά που κυλούν διαμέσου του ορεινού όγκου του Υμηττού. Η φυσική θερμότητα των νερών αυτών προδίδει μία ακόμα σημαντική πληροφορία: σε πολύ μεγάλο βάθος τα σπήλαια συνδέονται με το ηφαιστειακό τόξο που διατρέχει τα Ελληνικά νησιά.
Οι οχτώ συνολικά αποστολές έχουν φέρει μέχρι σήμερα στο φως κι άλλες συναρπαστικές πληροφορίες. Από τη μελέτη των αεροφωτογραφιών διαπιστώθηκε μια σειρά από τέσσερα βυθίσματα ή δολίνες καθώς και δύο μεγάλα βάραθρα: το γερμανικό και το ανεξερεύνητο Πηγάδι του Διαβόλου. "Το σπήλαιο αναπτύσσεται μέσα από μεσοζωικούς κρυσταλλικούς ασβεστόλιθους, οι οποίοι έχουν αρκετά κενά εξαιτίας της χημικής διάλυσης του πετρώματος", διευκρινίζει ο Βασίλης Γιαννόπουλος από το υπουργείο Πολιτισμού.
Μάλιστα κατά τη διάρκεια της τελευταίας εξερευνητικής κατάδυσης ο Λουίτζι Καζάτι, στενός συνεργάτης του Μπουλάνζ, ανακάλυψε έναν τεράστιο σταλαγμίτη, ο οποίος αποτελεί το βαθύτερο καρστικό σχηματισμό στην Ελλάδα. Το γεωλογικό αυτό μνημείο βρίσκεται σε βάθος 105 μέτρων, περίπου 730 μέτρα από την είσοδο του σπηλαίου. Αυτή η ανακάλυψη άλλαξε ολοκληρωτικά τη θεωρία για τον πρόσφατο σχηματισμό της Μεσογείου. Ο λόγος; Οι σταλακτίτες δε δημιουργούνται ποτέ κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Σήραγγα-ρεκόρ
Στην περιοχή υπάρχουν συνολικά 14 διαφορετικές υπόγειες σήραγγες. Η μία απ’ αυτές είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο. Έχει μήκος 800 μέτρα, πλάτος από 60 έως 150 μέτρα, ενώ το βάθος της είναι κατά μέσο όρο τα 80 μέτρα. Οι βυθισμένοι διάδρομοι έχουν συνολικό μήκος 4,3 χιλιόμετρα.
Οι ερευνητικές αποστολές και τα πρώτα επιστημονικά συμπεράσματα ήταν αρκετά για να εξάψουν τη φαντασία αρκετών ερασιτεχνών δυτών. Γύρω από τη Λίμνη της Βουλιαγμένης έχει πλεχτεί ένας μύθος που οφείλεται στην εξαιρετική ορατότητα, στο βάθος, στη θερμοκρασία του νερού και φυσικά στην ομορφιά της. Μέσα όμως σ’ έναν τέτοιο λαβύρινθο από σήραγγες ακόμα κι ένας πεπειραμένος δύτης κινδυνεύει να χάσει τον προσανατολισμό του. "Η σπηλαιοκατάδυση, σε σχέση με τις θαλάσσιες καταδύσεις, διαφέρει όπως η μέρα με τη νύχτα. Μπαίνοντας σ’ ένα σπήλαιο κάποιοι άπειροι δύτες χάνουν το δρόμο του γυρισμού, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν", επισημαίνει ο Βασίλης Γιαννόπουλος.
Αποτέλεσμα αυτής της απειρίας ήταν να χάσουν τη ζωή τους οχτώ δύτες. Θανάσιμα λάθη τους ήταν η μη εξοικείωση με το υποβρύχιο περιβάλλον των σπηλαίων και ο ελλιπής εξοπλισμός. Οι περισσότεροι δε διέθεταν ούτε καν το "μίτο της Αριάδνης", ένα νάιλον σκοινί που δένουν οι σπηλαιοδύτες στην είσοδο του σπηλαίου για να μη χάνονται στους υπόγειους λαβυρίνθους. Το 1995 τα σπήλαια έκλεισαν για το κοινό, προς αποφυγή ατυχημάτων. Από τότε επιτρέπονται μόνο οι καταδύσεις για επιστημονικούς σκοπούς.
Ακόμα και οι έμπειροι σπηλαιοδύτες δε διέφυγαν αυτό τον κίνδυνο. Ο Ελβετός Αρν Ονταλίκ, μέλος της αποστολής, εγκλωβίστηκε στη σήραγγα αφού "χτυπήθηκε" από τη μέθη των δυτών, η οποία προκαλείται από το άζωτο. "Ξαφνικά αισθάνθηκα ότι ήμουν δεμένος με αόρατα σκοινιά, παγιδευμένος σ’ ένα κρυστάλλινο κενό. Τότε κατάλαβα γιατί οι άτυχοι δύτες δε βγήκαν ποτέ από εκεί μέσα". Και συνεχίζει:
"Η βαθιά νάρκωση και το αχανές τούνελ μου δημιούργησαν σύγχυση. Αμέσως έχασα την αίσθηση του βάθους και της απόστασης κι έπεσα σε ζάλη"
Ο Ονταλίκ σώθηκε χάρη στην πείρα του αλλά και γιατί χρησιμοποίησε τη φιγούρα ενός άλλου δύτη ως σημείο αναφοράς μέσα στον υπόγειο λαβύρινθο.
Έφυγε η μάνα μας, η ηρωίδα που αρνήθηκε να πάει ως επισκέπτρια στο σπίτι της.
Posted: 27 Jan 2014 11:21 AM PST
39 ολόκληρα χρόνια (1974- 2014), στρωμένο το τραπέζι, με το πιάτο έτοιμο, μήπως επιστρέψει ο γιός.
39 χρόνια, στην πρώτη γραμμή, στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Έστεκε ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ. Με την φωτογραφία του γιού της.
39 χρόνια, στην πρώτη γραμμή, στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Έστεκε ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ. Με την φωτογραφία του γιού της.
ΕΛΑ ΝΙΚΟ ΜΟΥ, ΤΖΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΕΝ ΑΡΩΣΤΗ, ΤΖΑΙ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΜΟΥ - ΕΛΕΝΗ ΒΛΑΧΟΥ - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ (κεντητό Ελένης Αδάμου-Βλάχου) |
Ακούς "Κύπριε";
Που έσπευσες στο καζίνο των κατεχομένων ..
Που πήγες να αγοράσεις προϊόντα, λες και σου έλειψαν..
Που θέλεις να ξεπουλήσεις για ένα πινάκιο φακής την κατεχόμενη πατρική σου γη;
Που ..., που ...
ΥΓ. Δεν σε αποκάλεσα "αδερφέ" μου, ούτε "Έλληνα της Κύπρου", όπως ίσως είχα υποχρέωση να κάνω.
Οι Έλληνες έπεφταν πάντα στη μάχη. Δεν εγκατέλειπαν τον αγώνα.
Μέχρι τα 82 της χρόνια, αυτή η μάνα συνέχιζε να περιμένει, ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ.
Πες μου, Εσύ;;;
Ακολουθεί η είδηση:
Η ηρωική μάνα -όλων- των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας του 1974, η Ελένη Αδάμου Βλάχου, από τον Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας, έφυγε χθες από τη ζωή στα 82 της χρόνια προδομένη από την καρδιά της.
Δεν άντεξε το μαρτύριο της αναμονής για τη διακρίβωση της τύχης του αγαπημένου της γιου Νίκου, αγνοούμενου έφεδρου από τη δεύτερη εισβολή τον Αύγουστο του 1974 στο Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας.
Η Ελένη Αδάμου Βλάχου δεν δέχθηκε ποτέ ότι δεν θα επιστρέψει ο γιος της. Όταν άρχισε η διαδικασία της
ανεύρεσης και της ταυτοποίησης των αγνοουμένων της τραγωδίας του 1974, άρχισαν τα προβλήματα υγείας για τη μάνα Ελένη. Για 39 χρόνια έζησε τη ζωή της στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, στις εκκλησίες, της κηδείας κάθε αγνοούμενου, τα μνημόσυνα πάντα με τις φωτογραφίες όχι μόνο του γιου της αλλά και των υπόλοιπων 11 αγνοούμενων του Αγίου Αμβρόσιου Κερύνειας.
Η κοινή γνώμη παρέμεινε εκστατική για το θάρρος, την αποφασιστικότητα του αγώνα, την αγωνία της και την θαύμαζε για το απαράμιλλο θάρρος της να κρατά άσβεστη την ανάμνηση του αγνοούμενου γιου της των 11 συγχωριανών της αλλά και των 1.619 αγνοούμενων της κυπριακής τραγωδίας του 1974.
Και το πιο σημαντικό:
Αρνήθηκε για λόγους αρχής να επισκεφθεί τον Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003. Δεν μπορούσε να επιστρέψει στο χωριό της χωρίς να επανεγκατασταθεί μόνιμα στο σπίτι της και χωρίς τον αγαπημένο της γιο. Ο σύζυγός της Ανδρέας Βλάχος πέθανε πριν από τρία χρόνια και το μνημόσυνό του θα τελεσθεί την Κυριακή μαζί με το 9ήμερο της συζύγου του...
την είδηση είδαμε εδώ
Που έσπευσες στο καζίνο των κατεχομένων ..
Που πήγες να αγοράσεις προϊόντα, λες και σου έλειψαν..
Που θέλεις να ξεπουλήσεις για ένα πινάκιο φακής την κατεχόμενη πατρική σου γη;
Που ..., που ...
ΥΓ. Δεν σε αποκάλεσα "αδερφέ" μου, ούτε "Έλληνα της Κύπρου", όπως ίσως είχα υποχρέωση να κάνω.
Οι Έλληνες έπεφταν πάντα στη μάχη. Δεν εγκατέλειπαν τον αγώνα.
Μέχρι τα 82 της χρόνια, αυτή η μάνα συνέχιζε να περιμένει, ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ.
Πες μου, Εσύ;;;
Ιστολόγιο Αντιπαρακμή
Ακολουθεί η είδηση:
Η ηρωική μάνα -όλων- των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας του 1974, η Ελένη Αδάμου Βλάχου, από τον Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας, έφυγε χθες από τη ζωή στα 82 της χρόνια προδομένη από την καρδιά της.
Η Ελένη Αδάμου Βλάχου δεν δέχθηκε ποτέ ότι δεν θα επιστρέψει ο γιος της. Όταν άρχισε η διαδικασία της
ανεύρεσης και της ταυτοποίησης των αγνοουμένων της τραγωδίας του 1974, άρχισαν τα προβλήματα υγείας για τη μάνα Ελένη. Για 39 χρόνια έζησε τη ζωή της στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, στις εκκλησίες, της κηδείας κάθε αγνοούμενου, τα μνημόσυνα πάντα με τις φωτογραφίες όχι μόνο του γιου της αλλά και των υπόλοιπων 11 αγνοούμενων του Αγίου Αμβρόσιου Κερύνειας.
Η κοινή γνώμη παρέμεινε εκστατική για το θάρρος, την αποφασιστικότητα του αγώνα, την αγωνία της και την θαύμαζε για το απαράμιλλο θάρρος της να κρατά άσβεστη την ανάμνηση του αγνοούμενου γιου της των 11 συγχωριανών της αλλά και των 1.619 αγνοούμενων της κυπριακής τραγωδίας του 1974.
Αρνήθηκε για λόγους αρχής να επισκεφθεί τον Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003. Δεν μπορούσε να επιστρέψει στο χωριό της χωρίς να επανεγκατασταθεί μόνιμα στο σπίτι της και χωρίς τον αγαπημένο της γιο. Ο σύζυγός της Ανδρέας Βλάχος πέθανε πριν από τρία χρόνια και το μνημόσυνό του θα τελεσθεί την Κυριακή μαζί με το 9ήμερο της συζύγου του...
την είδηση είδαμε εδώ
Νίκος Βλάχος, αγνοούμενος Τουρκικής εισβολής (διαβάστε εδώ) |
"Μάνα, μην ψάχνεις,
μη βγάζεις πια στους δρόμους τη φωτογραφία μου.
Υπάρχω μάνα,
κτυπά η καρδιά μου σε μια γλάστρα στην Αμμόχωστο.
Θυμάσαι μάνα,
είχες μια ρίζα που 'φτιαχνε άσπρα τριαντάφυλλα,
εκεί 'μαι μάνα,
μα η καρδιά μου τα 'χει βάψει τώρα κόκκινα
Έλληνας είμαι αγνοούμενος,
απ' την Αμμόχωστο, απ' την Αμμόχωστο"
(αγνώστου)
Καστανέντα: Αυτό που έχει σημασία είναι να ακολουθείς τα Μονοπάτια που έχουν Καρδιά (Εξαιρετικό)
Posted: 27 Jan 2014 02:01 PM PST
…του ανθρωπολόγου και συγγραφέα Κάρλος Καστανέντα, από το βιβλίο του: ” Η Διδασκαλία του Δον Χουάν “
” Κάθε δρόμος είναι μονάχα ένας δρόμος και δεν είναι ντροπή, ούτε για σένα ούτε για τους άλλους, να τον εγκαταλείψεις κάποια στιγμή, αν έτσι σου υπαγορεύει η καρδιά σου…Κοίταξε κάθε δρόμο, με προσοχή κι επιφυλακτικότητα. Δοκίμασέ τον όσες φορές κρίνεις εσύ πως είναι απαραίτητο. Σκέψου και διαλογίσου πάνω σ’αυτόν. Κι ύστερα θέσε στον εαυτό σου ένα και μόνο ερώτημα: Έχει αυτός ο δρόμος καρδιά; αν έχει είναι καλός, αν δεν έχει είναι άχρηστος…
Θέλεις να σου πω πού οδηγεί ο δρόμος σου; Είναι εύκολο. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ίδιο μέρος: Πουθενά. Αυτό που έχει σημασία είναι να ακολουθείς τα Μονοπάτια που έχουν Καρδιά. Να ρωτάς: έχει καρδιά το μονοπάτι που βαδίζω; Αν ναι, ακολούθησέ το και μη φοβάσαι τίποτε, ακόμη και αν όλος ο κόσμος θέλει να σε αποτρέψει από το να τ’ ακολουθήσεις. Αν όχι, άφησέ το, δεν είναι καλό μονοπάτι. Να ψάχνεις πάντα τα μονοπάτια που έχουν καρδιά, κι όταν καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν, να μη διστάζεις να τα εγκαταλείπεις. Ποιο μονοπάτι σου λέει η καρδιά σου ότι είναι το σωστό; Σε περιμένει να το βαδίσεις. Πήγαινε. Τα μονοπάτια μπορούν να περιμένουν απίστευτα πολύ. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι δεν έχουν αρκετό χρόνο στη διάθεσή τους!”
” Κάθε δρόμος είναι μονάχα ένας δρόμος και δεν είναι ντροπή, ούτε για σένα ούτε για τους άλλους, να τον εγκαταλείψεις κάποια στιγμή, αν έτσι σου υπαγορεύει η καρδιά σου…Κοίταξε κάθε δρόμο, με προσοχή κι επιφυλακτικότητα. Δοκίμασέ τον όσες φορές κρίνεις εσύ πως είναι απαραίτητο. Σκέψου και διαλογίσου πάνω σ’αυτόν. Κι ύστερα θέσε στον εαυτό σου ένα και μόνο ερώτημα: Έχει αυτός ο δρόμος καρδιά; αν έχει είναι καλός, αν δεν έχει είναι άχρηστος…
Θέλεις να σου πω πού οδηγεί ο δρόμος σου; Είναι εύκολο. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ίδιο μέρος: Πουθενά. Αυτό που έχει σημασία είναι να ακολουθείς τα Μονοπάτια που έχουν Καρδιά. Να ρωτάς: έχει καρδιά το μονοπάτι που βαδίζω; Αν ναι, ακολούθησέ το και μη φοβάσαι τίποτε, ακόμη και αν όλος ο κόσμος θέλει να σε αποτρέψει από το να τ’ ακολουθήσεις. Αν όχι, άφησέ το, δεν είναι καλό μονοπάτι. Να ψάχνεις πάντα τα μονοπάτια που έχουν καρδιά, κι όταν καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν, να μη διστάζεις να τα εγκαταλείπεις. Ποιο μονοπάτι σου λέει η καρδιά σου ότι είναι το σωστό; Σε περιμένει να το βαδίσεις. Πήγαινε. Τα μονοπάτια μπορούν να περιμένουν απίστευτα πολύ. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι δεν έχουν αρκετό χρόνο στη διάθεσή τους!”
Από τα Ίμια στο ΔΝΤ: Το πρώτο βήμα του Αρχιερέα της διαπλοκής για την εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας.
Posted: 27 Jan 2014 02:20 PM PST
Ενώ οι Τούρκοι αλώνιζαν, ο Σημίτης κοιμόταν με ωτασπίδες και δεν άκουγε τα τηλεφωνήματα!
Δηλαδή γι’ αυτούς το “status quo ante» σήμαινε απλά το «no vessels, no troops, no
Του Μάρκου Μουζάκη
Ήταν μια μακρά νύχτα για τον Ελληνισμό η άγρια νύχτα της 30ης προς την 31η Ιανουαρίου του 1996.
Τα όσα τότε συνέβησαν, οι χειρισμοί της κυβέρνησης Σημίτη (η οποία, κατά σύμπτωση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης τα μεσάνυχτα της 31ης Ιανουαρίου…) στη μεγάλη «κρίση των Ιμίων», έχουν αφήσει βαθιά σημάδια στο σώμα της πολύπαθης χώρας μας. Είναι πολλοί όσοι ισχυρίζονται, πως αυτή η μοιραία νύχτα ήταν η αφετηρία της ντε φάκτο νομιμοποίησης των τούρκικων αξιώσεων για την ύπαρξη «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.
Σε κάθε περίπτωση όταν ξημέρωσε η 31η Ιανουαρίου τίποτα δεν ήταν όπως πριν. Πρώτα-πρώτα η Ελλάδα θρηνούσε τρία παλικάρια, τρεις γενναίους αξιωματικούς, τους Βλαχάκο, Γιαλοψό, Καραθανάση, οι οποίοι έπεσαν και για την πατρίδα και για τη σημαία, την ίδια περίπου ώρα που η πολιτική ηγεσία διαπραγματεύονταν με τους αμερικάνους και τα όσα λέγονταν και γίνονταν ειδικά σε ό,τι αφορά στη σημαία μας ήσαν τραγικά!
Ακόμα, οι Έλληνες έκπληκτοι, οργισμένοι, πικραμένοι, «ζύγιζαν» τους τραγικούς κυβερνητικούς χειρισμούς και κατέληγαν στο «εμετρήθησαν, εζυγίσθησαν, ευρέθησαν ελλιπείς»…
Ένα χρόνο μετά, το Γενάρη του 1997 για τις ανάγκες του ρεπορτάζ για το πρώτο τεύχος του περιοδικού «NEMECIS» της Λιάνας Κανέλλη, μίλησα με κάποιους εκ των πρωταγωνιστών εκείνης της μοιραίας νύχτας. Κράτησα σημειώσεις. Σήμερα τις παραθέτω, δεκάξι χρόνια μετά,επειδή πρέπει να θυμόμαστε, επειδή αν η ιστορική μνήμη εγκαταλειφθεί τότε τίποτα για την πατρίδα δεν θα είναι καλό!
Αντρέας: Πάμε σε θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο!
Ας πάμε λίγους μήνες νωρίτερα, τον Αύγουστο του 1995.
Ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δέχεται έπειτα από αίτημά του τον αρχηγό της ΕΥΠ ναύαρχο Λεων. Βασιλικόπουλο.
Ο ναύαρχος του παραδίδει φάκελο ο οποίος περιείχε πολλά και επιστημονικά τεκμηριωμένα στοιχεία από ευρήματα αμερικάνικου δορυφόρου.
Τι έδειχναν;
Ότι σε πολύ μεγάλη περιοχή του ανατολικού Αιγαίου, εκτεινόμενη απ’ το Καρπάθιο Πέλαγος και φτάνοντας μέχρι τη Γαύδο (κάνοντας σχηματικά ένα τελικό «S»)υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων!
Ο πολύπειρος και διορατικός Αντρέας αμέσως αντιλαμβάνεται τόσο την σπουδαιότητα όσο και την κρισιμότητα της αποκάλυψης, για τη χώρα μας. Αντιλαμβάνεται, ότι αυτά τα στοιχεία αποκλείεται να μην έχουν γίνει γνωστά και στην Τουρκία. Οπότε;
Οπότε ο Ανδρέας Παπανδρέου λίγες μέρες μετά, στη συνέντευξη που έδωσε στη Θεσσαλονίκη στα εγκαίνια της ΔΕΘ έστειλε ένα σαφές μήνυμα (σε αυτούς οι οποίοι ήταν σε θέση να το αντιληφθούν…) δηλώνοντας ως πρωθυπουργός της χώρας ότι:
• Εκτιμά ότι υπάρχει κίνδυνος θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο και τονίζει κατηγορηματικά, ότι η Ελλάδα θα υπερασπιστεί τα απαράγραπτα δικαιώματά της!
Πολλοί απόρησαν, γιατί ο Ανδρέας αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει αυτή τη δήλωση. Λίγοι γνώριζαν το παρασκήνιο…
Το σκηνικό της κρίσης…
Ο Ανδρέας στις 20 Νοέμβρη αρρωσταίνει, εισάγεται στο Ωνάσειο, δίνει μια σκληρή μάχη για να κρατηθεί στη ζωή…
Στις 15 Γενάρη του 1996 παραιτείται απ’ τη θέση του πρωθυπουργού.
Στις 18 Γενάρη η Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ εκλέγει διάδοχό του τον Κ. Σημίτη (μετά από ένα οργιώδες παρασκήνιο, που θα αποκαλυφτεί κάποια στιγμή…).
Την ίδια ακριβώς μέρα, μια μέρα δηλαδή «μεταβατική» για την Ελλάδα ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας Γερ. Αρσένης ενημερώθηκε, με καθυστέρηση, απ’ το υπουργείο Εξωτερικών ότι ήδη απ’ τα Χριστούγεννα τουρκικό εμπορικό πλοίο είχε προσαράξει στα Ίμια και αρνούνταν επίμονα την παροχή βοήθειας απ’ τις ελληνικές αρχές με την αιτιολογία ότι η περιοχή ανήκει στην Τουρκία!
Μια ευθύτατη δηλαδή αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Αποφασίζονται τα εξής μέτρα:
1. Προσεχτική μεταφορά ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή, με χειρισμούς που πάντως να μην οδηγούν σε κλιμάκωση.
2. Ένα περιπολικό του ναυτικού με τη συνοδεία περιπολικού του Λιμενικού να κάνουν καθημερινά δύο περιπολίες γύρω απ’ τις βραχονησίδες, μία νωρίς το πρωί και μία μετά τη δύση του ήλιου.
Ακολούθησε ο γνωστός «πόλεμος των σημαιών».
Επίσης ο Γερ. Αρσένης ζήτησε συνάντηση με το νέο πρωθυπουργό Κ. Σημίτη. Μετά την ενημέρωση που του έκανε αποφασίστηκε να τεθούν οι μονάδες σε μεγαλύτερη επαγρύπνηση, χωρίς ωστόσο προκλήσεις και η ελληνική πλευρά να λειτουργήσει μόνο «αντισταθμιστικά».Δηλαδή, αν η Τουρκία έστελνε στην περιοχή μια φρεγάτα, τότε να στείλει μία και η Ελλάδα.
Ωστόσο η ένταση μεγαλώνει.
Σε αλλεπάλληλες συσκέψεις στο Πεντάγωνο εκτιμάται ότιδεν αποκλείεται να οδηγηθούν οι εξελίξεις ακόμα και σε θερμό επεισόδιο απ’ την Τουρκία. Εξετάστηκαν όλα τα πιθανά σενάρια ενός τέτοιου επεισοδίου.
Εκτιμήθηκε, ότι αν η Τουρκία επέλεγε μια εντυπωσιακή κίνηση, αυτή θα μπορούσε να είναι κάποια ενέργεια σε βραχονησίδα.
Εκτιμήθηκε όμως, ότι δεν ήταν πιθανή η ενέργεια στη Μεγάλη ή στη Μικρή Ίμια, επειδή η Μεγάλη Ίμια φρουρούνταν από ομάδα βατραχανθρώπων, που ανέβαινε κάθε βράδυ εκεί –προς φρούρηση της ελληνικής σημαίας- και έφευγε το πρωί.
Ως πιο πιθανοί στόχοι επομένως θεωρήθηκαν ηΚαλόλιμνος ή το Φαρμακονήσι. Και στάλθηκαν επαρκείς δυνάμεις για τη φύλαξή τους.
Η μοιραία νύχτα…
Στις 30 Ιανουαρίου η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχει κορυφωθεί.
Την προηγούμενη βραδιά ο Γερ. Αρσένης έχοντας λάβει ένα ανησυχητικό μήνυμα θέλει να ενημερώσει τον πρωθυπουργό.
Τον καλούσε επίμονα στο πορτοκαλί τηλέφωνο, αλλά ο Κ. Σημίτης δεν απαντούσε. Έστειλε ειδικό απεσταλμένος το σπίτι του.
Σύμφωνα με μία μαρτυρία (την οποία δεν κατέστη δυνατό να διασταυρώσουμε) ο απεσταλμένος του υπουργού Άμυνας ενημερώθηκε από οικείο πρόσωπο του πρωθυπουργού, ότι αυτός κοιμόταν με ωτασπίδες και γι’ αυτό δεν σήκωνε το τηλέφωνο!
Το βράδυ της 31ης Ιανουαρίου, στην κορύφωση της έντασης, ο Κ. Σημίτης αποφάσισε να συγκαλέσει σύσκεψη στο… γραφείο του στη Βουλή και όχι στο Πεντάγωνο, όπως ζήτησαν οι Αρσένης και Ν. Κουρής (υφυπουργός Άμυνας), για λόγους ευνόητους!
Η απάντηση του πρωθυπουργού ήταν ότι σύσκεψη στο Πεντάγωνο θα σήμαινε… ανησυχία του ελληνικού λαού, ότι πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία!
Προφανώς για να… μην ανησυχήσει ο ελληνικός λαός, ουπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος βρέθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου, όπου επίμονα τον αναζήτησαν για να πάρει μέρος στη σύσκεψη!
Τέτοια ετοιμότητα!
Γύρω στις 10 το βράδυ, φεύγοντας απ’ το Πεντάγωνο για τη Βουλή ο υπουργός Άμυνας Γερ. Αρσένης, δέχτηκε το πρώτο τηλεφώνημα απ’ τον αμερικανό υπουργό Άμυνας Ουίλιαμ Πέρι, ο οποίος του εξέφρασε την έντονη ανησυχία της Ουάσιγκτον για την «επικίνδυνη κλιμάκωση» όπως χαρακτηριστικά του είπε.
Ο κ. Αρσένης του απάντησε ότι η Ελλάδα δεν φέρει ευθύνη γι’ αυτή την κλιμάκωση και λειτουργεί μόνο «αντισταθμιστικά».
Τότε, για πρώτη φορά, ο αμερικανός υπουργός του πρότεινε «να πω στους Τούρκους να αρχίσουν να αποχωρούν και να αποχωρήσετε κι εσείς».
-Πάω σε κυβερνητική σύσκεψη, του απάντησε ο Έλληνας υπουργός.
Εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσουμε, ότι όλη εκείνη τη δραματική νύχτα η Ουάσιγκτον «έκανε παιχνίδι», ενώ η Ευρώπη -κυριολεκτικά- κοιμούνταν, απουσίαζε εντελώς από κάθε συζήτηση ή διαπραγμάτευση, αν και η Ελλάδα είναι χώρα-μέλος της Ε.Ε.!
Και αυτό ερμηνεύει πολλά…
Η κυβερνητική σύσκεψη στη Βουλή ξεκίνησε γύρω στις 11 το βράδυ, με απουσία (υπενθυμίζουμε) του υπουργού Εξωτερικών Θ. Πάγκαλου, ο οποίος ήταν «χαμένος» σε τηλεοπτική εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου!
Στην έναρξη της σύσκεψης ο Κ. Σημίτης ενημέρωσε ότι είχε ήδη κάνει τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό Πρόεδρο Μπ. Κλίντον, ο οποίος του είχε προτείνει «αποκλιμάκωση», δηλαδή την ταυτόχρονη αποχώρηση των ελληνικών και τουρκικών δυνάμεων απ’ την επίμαχη περιοχή των Ιμίων.
Είχαν «στο περίμενε» τον αρχηγό της ΕΥΠ!
Εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσουμε (δείγμα κι αυτό της τραγικής εικόνας και των τραγικών χειρισμών της κυβέρνησης εκείνη τη νύχτα που γράφονταν Ιστορία!) πωςστη διάρκεια όλης της νύχτας ο τότε αρχηγός της ΕΥΠ Λεων. Βασιλικόπουλος «φορτωμένος» με πολλούς φακέλους μάταια ζητούσε να συμμετάσχει! Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης το αρνήθηκε! Και η μοναδική συμμετοχή του αρχηγού της ΕΥΠ ήταν να παραδώσει κάποιους φακέλους! Κατά τα άλλα «ξεροστάλιασε» αναμένοντας έξω απ’ την αίθουσα της σύσκεψης!
«Λυπάμαι, αλλά οι Τούρκοι κάτι θα κάνουν»!
Γύρω στα μεσάνυχτα ο Γερ. Αρσένης δέχτηκε το νέο τηλεφώνημα απ’ τον Πέρι. Του ανέφερε, ότι οι Τούρκοι συμφωνούν στην «αποκλιμάκωση», αλλά:
• Θέτουν σαν όρο την αποχώρηση της ελληνικής φρουράς και της ελληνικής σημαίας απ’ τη βραχονησίδα «όπως έχει συζητήσει ο Πρόεδρός μου με τον πρωθυπουργό σου»!
Ο Γερ. Αρσένης απάντησε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί αυτή την απαράδεκτη αξίωση, που αμφισβητεί ευθέως κυριαρχικά μας δικαιώματα, για να λάβει την απάντηση:
• Τότε λυπάμαι, αλλά σε κάνα-δυο ώρες η Τουρκία «κάτι θα κάνει»!
Αυτή η ιταμή προειδοποίηση του αμερικανού ΥΕΘΑ σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον βρίσκονταν σε συνεννόηση με την Άγκυρα και ήταν ενήμερη για τα όσα σχεδίαζαν οι Τούρκοι και μάλιστα τα ενέκριναν!
Επίσης προκαλεί μέγιστη εντύπωση αυτό το «όπως έχει συζητήσει ο Πρόεδρός μου με τον πρωθυπουργό σου»,που είπε ο Πέρι στον Αρσένη. Και το μείζον ερώτημα που τίθεται είναι:
• Είχε εξαρχής συμφωνήσει ο Σημίτης στην αποχώρηση απ’ τη Μεγάλη Ίμια της ελληνικής φρουράς και σημαίας;
Σημειώνουμε και ότι τα ίδια περίπου με τον Πέρι είπε και ο αρχηγός του αμερικανικού Επιτελείου κ. Σαλικασβίλι σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τους Γερ. Αρσένη και Ν. Λυμπέρη, τον έλληνα ομόλογό του.
Κάποια στιγμή εδέησε να αφήσει το τηλεοπτικό στούντιο (!) και να πάει στη σύσκεψη κι ο Θ. Πάγκαλος.
Τους ενημέρωσε, ότι είχε μιλήσει τηλεφωνικά με τον Ρ. Χόλμπρουκ, ο οποίος του είχε μεταφέρει τη γνωστή πρόταση των αμερικάνων.
Στο μεταξύ ο Αρσένης ανήσυχος απ’ την «προειδοποίηση» της Ουάσιγκτον ενημέρωσε τον υφυπουργό του Ν. Κουρή, ο οποίος παρέμενε στο Πεντάγωνο επειδή (και δικαιολογημένα) θεωρούσε μέγα λάθος ότι η συγκεκριμένη σύσκεψη πραγματοποιούνταν στη Βουλή αντί της «αίθουσας Επιχειρήσεων» του Πενταγώνου τη στιγμή που απειλούνταν θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας!
Συμφωνήθηκε μεταξύ τους:
• Ύψιστη ετοιμότητα των ελληνικών δυνάμεων που βρίσκονται στην περιοχή και άμεση απάντηση σε οποιοδήποτε τουρκικό χτύπημα.
Σε αυτό το σημείο να υπενθυμίσουμε, ότι στην περιοχή βρίσκονταν μεγάλο μέρος του Στόλου μας.
Και μάλιστα όταν πολεμικά πλοία του Στόλου μας είχαν αναχωρήσει απ’ το ναύσταθμο για την επίμαχη περιοχή του Αιγαίου όλη η Ελλάδα είχε «απολαύσει» το θέαμα σε… ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση! Δείγμα –και αυτό- της σοβαρότητας της κυβέρνησης…
«Οι Τούρκοι είναι στη Μικρή Ίμια»!
Γύρω στις 3.00 το πρωί οι συμμετέχοντας στη σύσκεψη ενημερώθηκαν ότι… «υπάρχουν πληροφορίες» (!) πως στη Μικρή Ίμια έχουν κάνει απόβαση Τούρκοικομάντος!
Και αυτό το έμαθαν από αμερικάνικη πηγή. Και πώς θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά απ’ τη στιγμή που, όπως προαναφέραμε, η Ουάσιγκτον όχι μόνο ήταν ενήμερη αλλά ακόμα και «συντόνιζε»;
Προς διερεύνηση του αληθούς της «πληροφορίας» (!) εστάλη το μοιραίο στρατιωτικό ελικόπτερο, με τα γνωστά, τραγικά αποτελέσματα, του χαμού δηλαδή στα νερά του Αιγαίου των τριών παλικαριών, των τριών ηρώων που έπεσαν για την πατρίδα και τη σημαία, την ίδια ώρα που για τη σημαία στη σύσκεψη γίνονταν διάλογοι που θύμιζαν αρχαία τραγωδία…
Αυτόματα η σύσκεψη μετατράπηκε σε συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ.
Ο Γερ. Αρσένης επικοινώνησε ξανά με το Ν. Κουρή και του μετέφερε την εντολή:
• Να αρχίσει η ενεργοποίηση του σχεδίου ανακατάληψης της Μικρής Ίμιας.
Αλλά ενώ το σχέδιο είχε αρχίσει να ενεργοποιείται, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΚΕ.
Και αυτό με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας.
Εμείς μάθαμε, ότι εξετάστηκαν δύο σχέδια ανακατάληψης:
1. Με δυνάμεις στρατού. Επ’ αυτού ο ναύαρχος Λυμπέρης επεσήμανε ότι πριν τις 11 το πρωί ήταν αδύνατη η μεταφορά στρατού απ’ την Κω.
2. Με βομβαρδισμό της βραχονησίδας.
Οι συμμετέχοντες άρχισαν να συζητούν τις αντιδράσεις από ενδεχόμενο βομβαρδισμό της βραχονησίδας, αφού θεωρήθηκε βέβαιο ότι η Τουρκία θα «απαντούσε».
Σε αυτό το κρίσιμο σημείο ο πρωθυπουργός, ο οποίος προηγούμενα είχε επιτεθεί με σκληρότατες εκφράσεις στον Α/ΓΕΕΘΑ εμφανίστηκε απρόθυμος σε πιθανή τέτοια ενέργεια.
Και σε αυτό επίσης το σημείο σαν «από μηχανής Θεός» επεμβαίνει ο Πάγκαλος, ο οποίος είχε βγει έξω απ’ την αίθουσα προκειμένου να μιλήσει για άλλη μια φορά με τον Χόλμπρουκ.
Αξίζει να θυμίσουμε, ότι όλη εκείνη τη μοιραία βραδιά συνομίλησαν:
- Σημίτης-Κλίντον.
- Πάγκαλος-Χόλμπρουκ.
- Αρσένης-Πέρι.
- Αρσένης-Σαλικασβίλι.
- Λυμπέρης-Σαλικασβίλι.
«Να πούμε ότι την πήρε αέρας τη σημαία»!
Ο Θ. Πάγκαλος μεταφέρει τα εξής:
• Οι αμερικανοί μου είπαν, ότι οι Τούρκοι δέχονται να φύγουν απ’ τη Μικρή Ίμια, με τον όρο να φύγει και η δική μας φρουρά απ’ τη Μεγάλη Ίμια!
Προφανώς Ουάσιγκτον και Άγκυρα έτσι μετέφραζαν το «status quo ante», για το οποίο η κυβέρνηση Σημίτη πανηγύριζε το επόμενο πρωινό, τότε που ο μοιραίος και ολίγιστος πρωθυπουργός είπε από βήματος της Βουλής το:
• Ευχαριστώ την κυβέρνηση των ΗΠΑ!
Δηλαδή γι’ αυτούς το “status quo ante» σήμαινε απλά το «no vessels, no troops, no flags», στα οποία θα επανέλθουμε.
Ωστόσο η τότε ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε να συζητήσει σε αυτή την ιταμή βάση.
Ο Γερ. Αρσένης έχοντας κατά νου τα όσα του είχε πει ο Πέρι, ρώτησε τον Πάγκαλο:
- Βάζουν ζήτημα να φύγει και η σημαία μας;
Κι έλαβε την απίστευτη (;) απάντηση:
• Όχι, αλλά να το δούμε μόνοι μας, μήπως φεύγοντας η φρουρά να την πάρει!
Βέβαια οι αμερικανοί το είχαν θέσει το ζήτημα. Τουλάχιστον σε Σημίτη και Αρσένη.
Και τότε έγιναν οι διάλογοι της ντροπής, κατά την ταπεινή μας άποψη.
Δηλαδή ο Σημίτης απευθυνόμενος στον Λυμπέρη να τον ρωτά, γιατί έχει τόση… ευαισθησία στο να φύγει η ελληνική σημαία απ’ τη Μεγάλη Ίμια!
Ή ο Πάγκαλος να του ζητά «να πούμε ναύαρχε ότι φύσηξε αέρας και την πήρε τη σημαία απ’ τη βραχονησίδα»!
Η τραγική κατάληξη ήταν αυτή που όλοι γνωρίζουμε.
Και η φρουρά έφυγε και η σημαία έφυγε.
Και η τραγική κυβέρνηση βγήκε το πρωί και πανηγύρισε.
Και το βράδυ πήρε ψήφο εμπιστοσύνης (για την ιστορία να θυμίσουμε, ότι δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκαν μετά τα όσα συνέβησαν να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης, οι Βουνάτσος και Κηπουρός).
Και στη συνεδρίαση του Υπουργικού που έγινε κατά το μεσημέρι ο μόνος υπουργός, ο οποίος επεσήμανε ότι τα όσα συνέβησαν στην ουσία οδηγούν σε γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο ήταν ο αείμνηστος Αν. Πεπονής…
Και σε λίγες μέρες η κυβέρνηση αποστράτευσε τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ν. Λυμπέρη…
ΠΗΓΗ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)