Γράφει η Μαίρη Καρά
Με τις νότες του θρυλικού ΜΑΝΤΟΛΙΝΟΥ του Μάνου Χατζηδάκη αποχαιρετούν σήμερα οι συνάδελφοι και οι φίλοι της την αγαπημένη ηθοποιό και τραγουδίστρια ΖΩΗ ΦΥΤΟΥΣΗ, στο τελευταίο της ταξίδι στο Γ΄ Νεκροταφείο της Νίκαιας.
Η "Ζωίτσα" μας έχασε την μάχη με τον θάνατο, μετά από πολύχρονο αγώνα με μια σοβαρή ασθένεια, που της είχε δημιουργήσει κινητικά προβλήματα, με αποτέλεσμα να περνάει τα τελευταία χρόνια της ζωής της απομονωμένη σε ένα Ιδρυμα, με την πίκρα, πως την ξέχασαν οι φίλοι και οι συνάδελφοι.
Στην τελευταία συνέντευξή της που παραχώρησε στην εφημερίδα "Freddo" τον περασμένο Δεκέμβριο, είχε πει: «Δεν θέλω να ζήσω άλλο. Κουράστηκα. Και προδόθηκα. Πολλοί ευεργετήθηκαν από εμένα. Δεν ήρθαν όμως ποτέ να με δουν μέσα στο ίδρυμα». Μ' αυτή την πίκρα "έφυγε" την Κυριακή το μεσημέρι και σήμερα οι φίλοι την αποχαιρετούν στην Εκκλησία του Εσταυρωμένου του Αιγάλεω στις 3 το μεσημέρι.
Η Ζωή Φυτούση γεννήθηκε τις 4 Σεπτεμβρίου 1933 στην Αθήνα (με καταγωγή από την Χίο) όπου μεγάλωσε, σπούδασε και έμενε μόνιμα. Από μικρό κοριτσάκι ξεχώρισε η καλλιτεχνική της φλέβα, γράφοντας κείμενα από τα 11 της χρόνια, που τα έδινε σε περιοδικά και εφημερίδες. Από τη νεαρή της ηλικία έγραφε βιβλία και κατάφερε να εκδώσει τα εξής βιβλία: «ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ», «ΠΑΡ' ΕΚΤΟΣ», «ΤΑΦΟΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ», «ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ», «ΒΟΗΘΕΙΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ», "ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ ΙΤΑΛΟΙ".
Το ποίημά της «ΚΑΝΕΙΣ, ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ» βραβεύτηκε και περιελήφθη στην Anthologia di poeti Italiani e Greci, Academia Internationale di Propaganda Culturale, 1996. Το 2008 από τις εκδόσεις Ερωδιός εκδόθηκε το βιβλίο της "ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ ΓΝΩΜΑΙ ΜΟΝΟΣΤΙΧΟΙ" σε έμμετρη απόδοση της ίδας. Ακόμα υπήρξε και σπουδάστρια στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, για να γνωρίσει την ΣΟΦΙΑ των Ελλήνων Φιλοσόφων, που γέννησαν το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα. Μέσα απ' αυτή τη συνεργασία προέκυψε η εκδοση του βιβλίου ΕΡΓΑΣΙΑΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ.
Σπούδασε στην Δραματική Σχολή Ελληνικού Ωδείου του Μιχάλη Κουνελάκη κι έκανε την πρώτη εμφάνισή της το 1953 στο Θέατρο ΣΑΜΑΡΤΖΗ με το έργο «Η ΜΑΡΚΗΣΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ". Στις 12 Αυγούστου 1953 έγινε μέλος του ΣΕΗ ξεκινώντας μια λαμπρή καριέρα και στο θέατρο, παίζοντας στην επιθεώρηση δίπλα σε όλα τα μεγάλα αστέρια της εποχής.
Εκτός από καλή ηθοποιός, καθιερώθηκε και σαν σπουδαία τραγουδίστρια, ερμηνεύοντας τραγούδια διάσημων συνθετών, που ξεχώρισαν σε θεατρικές παραστάσεις αξιόλογων σκηνοθετών. Ποιος δεν την θυμάται με συγκίνηση, να ερμηνεύει τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ΓΙΑ ΧΑΤΗΡΙΣ ΣΟΥ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ και το ΦΕΡΤΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΜΑΝΤΟΛΙΝΟ του αξέχαστου ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΙ, με την χαρακτηριστική ιδιότυπη φωνή της.
Αλλά και στον κινηματογράφο διακρίθηκε με την υποκριτική τέχνη της, σε 70 ταινίες της χρυσής εποχής του κλασσικού Ελληνικού κινηματογράφου, που παίζονται μέχρι σήμερα. Πολύ γνωστή όμως έγινε κι απ’ το ραδιόφωνο και απ' την τηλεόραση, όπου συμμετείχε σε πολλές εκπομπές, όπου ακούγονταν συχνά τα τραγούδια της δισκογραφικής της παραγωγής.
Εκτός όμως από ταλαντούχα ηθοποιός η ΖΩΗ ΦΥΤΟΥΣΗ αποδείχτηκε και δραστήριο μέλος στους κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες των καλλιτεχνών. Με το αξιέπαινο ενδιαφέρον της για τους ανήμπορους συναδέλφους της προσέφερε ουσιαστική βοήθεια στα επαγγελματικά προβληματά τους, με την συνδικαλιστική της δραστηριότητα, συμμετεχοντας στους αγώνες για συμπαράστασή τους.
Με την φίλη της ΑΝΝΑ ΦΟΝΣΟΥ διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο για την στέγαση και φιλοξενία άπορων καλλιτεχνών στο "ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ", που δημιούργησαν με πολύ μεγάλες θυσίες και απροσμέτρητη επιμονή. Εκεί σ' αυτή την φιλόξενη γωνιά βρήκαν θαλπωρή πολλοί ηλικιωμένοι ηθοποιοί.
Για την κοινωνική της συμμετοχή τιμήθηκε απ' τον Ερυθρό Σταυρό και από το Γενικό Επιτελείο Στρατού, αλλά κι απ' τις αρμόδιες Κυπριακές αρχές για τη Ψυχαγωγία των Ενόπλων Δυνάμεων και για το σύνολο της καλλιτεχνικής της προσφοράς.
Δεν σταμάτησε όμως να αναζητά νέες συγκινήσεις, διαθέτοντας τον χρόνο της σε κοινωνική προσφορά και σε νέες δημιουργίες, με τις οποίες γέμιζε τον χρόνο της τα τελευταία χρόνια.
Η αγαπημένη "Ζωίτσα" (για τους φίλους) όταν διακριτικά αποσύρθηκε, δίνοντας βήμα στη νεότερη γενιά, δεν παρέδωσε τα όπλα του συγγραφικού ταλέντου της. Συνέχισε απόητη να αποτυπώνει τις εμπνεύσεις της στο χαρτί, κλεισμένη στο μικρό ρετιρέ της στην Κυψέλη, το διαμορφωμένο καλαίσθητα σε έναν συμπαθητικό χώρο φιλικών συναντήσεων.
Καθισμένη στο γραφείο της αγνάντευε όλο το λεκανοπέδιο, αναπολώντας την αστραφτερή καριέρα της κι αναστέναζε προβληματισμένη για το άγνωστο μέλλον. Εκεί δεχόταν την επίσκεψη όσων φίλων την τιμούσαν και μεταμορφωνόταν σε μια πολύ φιλόξενη οικοδέσποινα, για να τους περιποιηθεί.
Σε κάποιες τέτοιες συγκινητικές στιγμές της μοιραζόταν τους προβληματισμούς της μαζί μας, ενώ δεν ξεχνούσε να ευγνωμονεί τον Θεό για τα χαρίσματά του, που της πρόσφεραν τόσες χαρές μα και τόση αγάπη απ' τους θαυμαστές της. Ούτε επαναπαυόταν στην ανταπόδωση, που έπαιρνε απ' τους καρπούς της καλλιτεχνικής και κοινωνικής προσφοράς της.
Η τελευταία της ενασχόληση -πριν την χτυπήσει η βαριά ασθένεια που της προξένησε κινητικά προβλήματα -ήταν η μελέτη του Αθάνατου μας ποιητή ΟΜΗΡΟΥ.Με πολύ φροντίδα έσκυψε πάνω στην ΙΛΙΑΔΑκαι την ΟΔΥΣΣΕΙΑσε μια επίμονη γλωσσολογική έρευνα, για να ξεχωρίσει με μεγάλη ικανοποίηση 3.000 λέξεις του, οι οποίες παρέμειναν ζωντανές και τις χρησιμοποιούμε συστηματικά κι εμείς μέχρι σήμερα.
Το πόνημά της αυτό δυστυχώς δεν πρόλαβε να το εκδώσει, παρόλες τις προσπάθειες που έκανε να μάθει να χρησιμοποιεί τον υπολογιστή και να το καταγράψει ηλεκτρονικά… Τα αποτελέσμα αυτής της πολύτιμης εργασιας της επιθυμούσε οι συγγενείς της να τα εκτιμήσουν ανάλογα, ώστε να συμβάλουν στην διάσωση και διατήρηση της Αθάνατης γλώσσας μας.
Η ΖΩΗ ΦΥΤΟΥΣΗ αναγνωρίστηκε και αγαπήθηκε απ' την πλειοψηφία φιλότεχνων Ελλήνων και τιμήθηκε δεόντως από διάφορες Οργανώσεις για την καλλιτεχνική προσφορά. Πολλές τιμητικές βραδιές οργανώθηκαν προς χάρη της και μια απ' τις τελευταίες εμφανίσεις της επί σκηνής ήταν το 2008 στο Ηρώδειο, στην παράσταση «Αυτά που κάψαν το σανίδι» του Σταμάτη Κραουνάκη. Σήμερα την συνοδεύουμε με συγκίνηση στον μεγάλο ταξίδι της…
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΖΩΙΤΣΑ ΜΑΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου