Μερικοί άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για αρχηγοί.
Έτσι ήταν κι' αυτός.
Ψηλός, σοβαρός, πράος. Με τα γυαλάκια του πάντα σωστά στερεωμένα στη μύτη του.
Η φωνή του ήταν πάντα ήρεμη μα είχε πάντα εκείνο το κάτι που σε έκανε να τον ακούς με προσοχή και να μετράς αυτά που έλεγε.
Αγωνιστής στα νιάτα του, έγραψε ιστορία στην Κύπρο. Ποτέ δεν το είπε ο ίδιος. Από άλλους το έμαθα.
Αγωνιστής και στην μετέπειτα ζωή του. Ήταν ψηλά στην ιεραρχία της εταιρίας.
Παρ' ότι ήταν ψηλά, πάντα στεκόταν δίπλα στους ποιο κάτω.
Και όταν τα χρόνια πέρασαν, όταν όλοι μας βγήκαμε στην σύνταξη, ακόμη και τότε πρωτοστατούσε σε όλες τις συναντήσεις των παλαιών συναδέλφων.
Αυτός κανόνιζε το που και το πότε.
Λουκή θα μας λείψεις. Σου χρωστάω πολλά. Για άλλη μια φορά σ' ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου