Πώς διαφήμιζαν τις σύγχρονες τηλεοράσεις που είχαν «ρύθμιση κόκκινου και μπλε». Παρείχαν ακόμη teletext και 50 μνήμες! Δείτε τις διαφημίσεις της εποχή:

“Έως τις αρχές τις δεκαετίας του ’80 η ζωή στη μικρή οθόνη ήταν ασπρόμαυρη, πολλές φορές με “χιόνια”, η κεραία ήθελε στρίψιμο και το τηλεκοντρόλ ήταν άγνωστη λέξη.

Μέσα σε 10 χρόνια στα περισσότερα σπίτια ανοίχτηκαν κούτες από καταστήματα ηλεκτρικών ειδών. Οι γονείς έφεραν τη νέα και έγχρωμη τηλεόραση, τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και όλοι μαζί κάθισαν αναπαυτικά για να απολαύσουν το νέο απόκτημα και να γιορτάσουν το νέο τρόπο ψυχαγωγίας.

Τα καταστήματα δεν προλάβαιναν να πουλάνε τηλεοράσεις. Και να δέχονται παραγγελίες. Από 1989 και μετά, οπότε άρχισαν να λειτουργούν τα ιδιωτικά κανάλια, δεν έφτανε μόνο μία τηλεόραση για κάθε σπίτι. Κάθε δωμάτιο έπρεπε να έχει τη δική του συσκευή, ώστε να αποφεύγεται κάθε ενδεχόμενο οικογενειακής σύρραξης.

Οι εταιρίες φυσικά θησαύριζαν. Νέα μοντέλα έκαναν την εμφάνισή τους όλο και πιο συχνά.

Στις διαφημίσεις οι εταιρίες προσπαθούσαν να πείσουν τους υποψήφιους αγοραστές ότι τα προϊόντα τους ήταν τελευταίας τεχνολογίας, ασύγκριτης ποιότητας και εμφάνισης. Οι σύγχρονες τηλεοράσεις διαφήμιζαν τα προτερήματά τους που ήταν: Η υπηρεσία teletext, η οποία πρακτικά δεν λειτούργησε ποτέ.

Το καλώδιο scart για αν συνδεθεί η νέα τρέλα της εποχής, το βίντεο Ήχος HI – FI stereo, το super VHS, η επίπεδη οθόνη, η δυνατότητα ρύθμισης μπλε – κόκκινου και η ρύθμιση μαλακής – σκληρής εικόνας! Φυσικά ακόμη και αν κάποιος διάλεγε τη μαλακή εικόνα και κάποιος γύρναγε τη ρύθμιση κρυφά στη σκληρή, ουδείς θα το αντιλαμβάνονταν.

Οι πραγματικές παροχές ήταν η έγχρωμη εικόνα, ο καλύτερος ήχος και η ποιότητα κατασκευής, γιατί τότε τηλεόραση και ψυγείο αγόραζες μια φορά στη ζωή σου. Οι περισσότερες δε από τις ρυθμίσεις δεν ήταν στο τηλεκοντρόλ, αλλά πάνω στην τηλεόραση. Οι εισαγωγείς, τόνιζαν ότι οι τηλεοράσεις ήταν «αυστηρά ελεγμένες και ειδικά τεσταρισμένες από τα μεγάλα ειδικά ινστιτούτα ελέγχου ποιότητας».

Όσο για την τιμή τους… Οι τηλεοράσεις ήταν πολύ ακριβές και συνήθως οι αγορές γίνονταν τα Χριστούγεννα με τον 14ο μισθό ή πριν από τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα του καλοκαιριού με το καλοκαιρινό δώρο. Τότε που υπήρχαν ο 13ος και ο 14ος για όλους τους εργαζομένους.