Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Αυτοκτόνησε ο σχεδιαστής Μιχάλης Ασλάνης

Στο σπίτι του στο Κολωνάκι

Αυτοκτόνησε ο σχεδιαστής Μιχάλης Ασλάνης

PROTOTHEMA

Λίγες μέρες πριν είχε εξομολογηθεί ότι βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο αποκαλύπτοντας ότι φοβάται για τη ζωή του - Η αστυνομία απέκλεισε οριστικά το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας - Την Παρασκευή η κηδεία του στη Χαλκίδα

Νεκρός βρέθηκε ο γνωστός σχεδιαστής Μιχάλης Ασλάνης στο σπίτι του στο Κολωνάκι λίγο πριν τις τρεις το μεσημέρι της Τετάρτης. 

Κατά πληροφορίες, το πλήρωμα του ΕΚΑΒ, που έσπευσε στο διαμέρισμα του σχεδιαστή στην οδό Σκουφά 21, αντίκρισε τον 65χρονο άνδρα νεκρό, ενώ γύρω του υπήρχαν κουτιά από ψυχοφάρμακα.






Μάλιστα, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, ο θάνατος του Μιχάλη Ασλάνη φέρεται να τοποθετετείται χρονικά έως και 10 ώρες νωρίτερα από το μεσημέρι της Τετάρτης, οπότε έγινε η κλήση προς το ΕΚΑΒ.





Όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις όπου οι συνθήκες και τα αίτια θανάτου είναι αδιευκρίνιστα το ΕΚΑΒ δεν παρέλαβε τη σορό του σχεδιαστή και κλήθηκε ιατροδικαστής καθώς και αστυνομία προκειμένου να διερευνήσουν περαιτέρω το θέμα. Τελικά επειδή η αστυνομία απέκλεισε το ενδεχόμενο εγκληματικής πράξης, η νεκροψία-νεκροτομή προκειμένου να διακριβωθεί η ακριβής αιτία θανάτου του σχεδιαστή θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη. 

Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή στη Χαλκίδα.






Αυτή την ώρα, στο διαμέρισμα όπου βρέθηκε νεκρός ο σχεδιαστής Μιχάλης Ασλάνης βρίσκεται κλιμάκιο αστυνομικών της ασφάλειας για να ταυτοποιήσουν τα στοιχεία της υπόθεσης και να διερευνήσουν τις συνθήκες του τραγικού περιστατικού.







Ο τελευταίος άνθρωπος που μίλησε μαζί του
Την Κυριακή είχε δώσει το τελευταίο σημάδι ζωής ο διάσημος σχεδιαστής. Ήταν όταν συναντήθηκε με τον ιδιοκτήτη πρακτορείου μοντέλων, Γιώργο Κουτούλια, προκειμένου να συζητήσουν για την επίδειξη μόδας που θα οργάνωναν με αφορμή τα 40 χρόνια του Μιχάλη Ασλάνη στο χώρο της μόδας. Όπως είπε στους δημοσιογράφους ο ιδιοκτήτης πρακτορείου μοντέλων, η επίδειξη θα γινόταν στις 18 Οκτωβρίου. Την Τρίτη, λοιπόν, οι δημοσιογράφοι αναζητούσαν τον σχεδιαστή στο τηλέφωνο χωρίς όμως να μπορέσουν να τον βρουν. Σήμερα, Τετάρτη, η υπεύθυνη του ατελιέ ήταν εκείνη που έμελλε να τον βρει νεκρό μπαίνοντας στο διαμέρισμά του στο Κολωνάκι. Ανυποψίαστη η γυναίκα άνοιξε την πόρτα και εντόπισε νεκρό τον σχεδιαστή.



Ποιος ήταν ο Μιχάλης Ασλάνης
Ένας από τους πιο αγαπητούς ανθρώπους στο χώρο της ελληνικής μόδας, με πολλές διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, ο Μιχάλης Ασλάνης θεωρούνταν επί πολλά χρόνια ο εθνικός σχεδιαστής της Ελλάδας. Με καταγωγή από τη Μικρά Ασία, ο Μιχάλης Ασλάνης γεννήθηκε στη Χαλκίδα, από όπου έφυγε σε μικρή ηλικία για την Αθήνα. Εκεί σπούδασε στη σχολή ΒΑΚΑΛΟ διακόσμηση, γραφικές τέχνες, ιστορία τέχνης και θεάτρου, για να τον κερδίσει τελικά ο κόσμος της μόδας.






Συγχρόνως το 1974 με τις σπουδές του ξεκίνησε την καριέρα του τελείως αυτοδημιούργητος. Οι δημιουργίες του πόζαραν σε όλα σχεδόν τα εξώφυλλα των τότε ελληνικών περιοδικών και κέρδισαν τις καλύτερες κριτικές χάρη στις πετυχημένες και πολύ έθνικ επιρροές του. Γρήγορα η δουλειά του πέρασε τα σύνορα της Ελλάδας με ατομικές ή ομαδικές επιδείξεις μαζί με σημαντικούς ξένους σχεδιαστές στο Παρίσι, στο Μονακό, στην Μόσχα, στην Κωνσταντινούπολη, στην Κύπρο, στο Μιλάνο, στη Ρώμη, στο Μπάρι, στον Καναδά.

Στο Παρίσι αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στο μεγάλο show, στην Avenue FOS, όπου συμμετείχαν οι καλύτεροι σχεδιαστές από όλο τον κόσμο, για τον εορτασμό των 25 χρόνων του Γαλλικού Pret a Porter.





Σχεδίασε τα ρούχα για τους υπαλλήλους του Αττικό Μετρό και του αερολιμένα Ελευθέριος Βενιζέλος. Εκτός από ρούχα, ο σχεδιαστής συνεργάζόταν με μεγάλες εξαγωγικές μονάδες που πωλούν στην ελληνική και ξένη αγορά είδη σπιτιού, αξεσουάρ μπάνιου, ομπρέλες, εσώρουχα, αντρικά και παιδικά ρούχα με την υπογραφή του. 

Στο χώρο της ελληνικής showbiz υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός, αφού είχε αναδείξει και βοηθήσει τα πιο γνωστά top models. 

«Βουτηγμένος» στα χρέη
Το τελευταίο διάστημα ο σχεδιαστής αντιμετώπιζε τον δικό του οικονομικό Γολγοθά. Στην προσπάθεια του να σώσει την επιχείρηση του το 2010, μετακόμισε στη Βραζιλία όπου προσπάθησε να κάνει νέα επαγγελματικά βήματα. Δεν τα κατάφερε, μιας και αναγκάστηκε να πουλήσει την ακίνητη περιουσία του, παλεύοντας με τα χρέη.

Πριν από λίγο καιρό, ο ίδιος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Espresso» υποστήρξε ότι έπεσε θύμα πλεκτάνης από δύο γυναίκες που είχε στη δούλεψή του, η μία εκ των οποίων ήταν υπεύθυνη για τις υποχρεώσεις του σπιτιού του. Μάλιστα είχε πει πως ανησυχεί ακόμη και για τη ζωή του!





Ο Μιχάλης Ασλάνης εξηγούσε ότι οι δύο γυναίκες που διαχειρίζονταν τα οικονομικά του, όχι μόνο τον κατέστρεψαν, αλλά έχουν εξαφανιστεί, χωρίς να αφήσουν ίχνη πίσω τους.

Η μία κοπέλα μάλιστα, με καταγωγή από την Αλβανία, είχε πολύ στενή σχέση μαζί του. Ήταν εκείνος που τη βοήθησε να σπουδάσει, ενώ μετά το τέλος των σπουδών της στη Λογιστική, την προσέλαβε στην επιχείρησή του.





«Τους έδινα χρήματα για να πληρώσουν τις υποχρεώσεις που είχα στο ΙΚΑ, στην Εφορία και στις διάφορες τράπεζες. Εκείνες όμως ούτε τακτοποιούσαν τις εκκρεμότητες, ούτε έκαναν αποδόσεις ΦΠΑ. Κρατούσαν τα χρήματα για τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να μαζεύονται χρωστούμενα, τα οποία εγώ όμως δε γνώριζα. Κάποια στιγμή ήρθε ένας φίλος μου, ο Γιώργος που είναι λογιστής και με ταρακούνησε. Αν το είχε κάνει πιο νωρίς, ίσως είχα μπορέσει να σωθώ», είχε δηλώσει ο ίδιος, περιγράφοντας την κατάστασή του.





«Ανησυχώ για τη ζωή μου»
Μιλώντας μάλιστα στην εφημερίδα δεν είχε κρύψει και τους φόβους του για τη ζωή του: «Ανησυχώ πλέον και για την ίδια μου τη ζωή, νομίζω ότι έχω μπλέξει, είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Εκκρεμούν πολλές υποθέσεις. Μιλάω με τους δικηγόρους μου για να δούμε τι θα κάνουμε και πώς θα βρεθεί μια λύση. Δίνω μεγάλο αγώνα. Αν κι έφυγαν μόνες τους, αφού πρώτα με "έγδυσαν", τώρα λαμβάνω περίεργα τηλεφωνήματα από τους δικηγόρους τους, γιατί μου ζητούν και αποζημίωση από πάνω. Οι... κυρίες πήραν μαζί τους και τρεις μοδίστρες τις οποίες είχα ξοφλήσει».





 «Είμαι 63 ετών και αντί να ξεκουράζομαι ή να έχω κάποια σύνταξη, περνάω πολύ δύσκολα και ταλαιπωρούμαι. Δεν μπορώ να διανοηθώ το μέγεθος της απατεωνιάς. Με την κρίση άρχισα ένα-ένα να τα μαθαίνω. Μου έλεγαν όλοι "πρόσεχε τους αλλοδαπούς", αλλά κι εγώ είμαι Μικρασιάτης, από οικογένεια προσφύγων, δεν έδινα σημασία κι έλεγα "γιατί να μη βοηθήσω;" Αλλά πού να το φανταζόμουν...» έλεγε πριν λίγο καιρό ο ίδιος.

 «Για τους μόνους που λυπάμαι είναι για την οικογένειά μου. Οι δικοί μου άνθρωποι θα στενοχωρηθούν όταν διαβάσουν αυτά. Θέλω να τους ζητήσω μια μεγάλη συγγνώμη, γιατί θα πικραθούν. Πάντα με στηρίζουν και είναι δίπλα μου. Εγώ φταίω για τις επιλογές μου και δεν είχα μυαλό να δω τα λάθη μου» ήταν τα τελευταία του λόγια.






































PROTOTHEMA

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

ΛΟΓΙΑ ΣΟΦΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ…

ΛΟΓΙΑ ΣΟΦΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ…

αρχαια ελλαδα
Προ δύο χιλιάδων ετών ο Αριστοτέλης στα «ΠΟΛΙΤΙΚΑ» του αποδείχθηκε ‘όχι μόνο επίκαιρος για τις μέρες μας, αλλά φάνηκε πως ήξερε το σχεδιασμό όσων ήθελαν να εξοντώσουν το λαό μας ο οποίος είναι ο ίδιος από τότε μέχρι σήμερα. Αλλά και ο Πλάτων είχε σκιαγραφήσει πλήρως το αποτέλεσμα όσων ήταν άβουλοι και αμέτοχοι στα κοινά με αποτέλεσμα να φέρνουν πάνω από τα κεφάλια τους ,τους επικίνδυνους και καταστροφικούς κυβερνήτες. Το ίδιο όμως φαίνεται να συμβαίνει μέχρι και σήμερα.
«Επιδίωξη της τυραννίας, γράφει στα Πολιτικά του ο Αριστοτέλης, είναι να πτωχεύουν οι πολίτες, αφενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος και αφ’ ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές.
Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά.»
Ο Πλάτων(427-347 π.Χ) έχει γράψει για το λαό:
«Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον Κυβερνούν. Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι. ΄Οσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατωτέρους τους.»

ΣΜΥΡΝΗ,ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922. Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΞΕΚΙΝΑ

ΣΜΥΡΝΗ,ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922. Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΞΕΚΙΝΑ

Ο ελληνικός στόλος έχει πλέον αποσυρθεί από τη Σμύρνη και στον κόλπο παραμένουν μόνο ευρωπαϊκά και αμερικανικά πολεμικά πλοία. Τα τελευταία υπολείμματα του εξαντλημένου ελληνικού στρατού για να εγκαταλείψουν τη Μικρά Ασία καταφεύγουν στη χερσόνησο της Ερυθραίας και προσπαθούν με κάθε πλωτό μέσο από τον Τσεσμέ να διεκπεραιωθούν στη Χίο και τη Μυτιλήνη. Το μεσημέρι εμφανίζεται στην προκυμαία της Σμύρνης το κεμαλικό ιππικό, ενώ το απόγευμα εισήλθε στην πόλη ένα σύνταγμα πεζικού.
Ο Τούρκικος στρατός μπαίνει στην Σμύρνη
 Στις 2 Μαΐου 1919 η Σμύρνη γινόταν ελληνική και, 39 μήνες/25 μέρες μετά, και αφού μεσολάβησε σωρεία διεθνών διπλωματικών παιχνιδιών αλλά και τραγικών λαθών του ελληνικού κράτους, στις 27 Αυγούστου 1922, η ημισέληνος κυμάτιζε πλέον σε αυτήν. Οι ιππείς που μπήκαν πρώτοι στην πόλη είχαν επιλεγεί προσεκτικά: ξεκούραστοι, ρωμαλέοι άνδρες, με κομψές καθαρές στολές, εντυπωσιακά φέσια και ατσάλινα σπαθιά, πάνω σε φροντισμένα άλογα, που προχωρούσαν σε φάλαγγα και με απόλυτη τάξη, κάτω από τον αυστηρό έλεγχο των αξιωματικών τους. Οι συναθροισμένοι χριστιανοί πρόσφυγες στην παραλία βλέποντάς τους αρπάζουν έντρομοι τα παιδιά και τους μπόγους και ουρλιάζοντας αρχίζουν να τρέχουν προς το εσωτερικό της πόλης. Τίποτα όμως φοβερό δεν συμβαίνει προς το παρόν. Οι Τούρκοι αξιωματικοί διαβεβαιώνουν για την ασφάλεια της υπό αναρχίας πόλης, οι ιππείς αναλαμβάνουν την επίβλεψή της, και ο κόσμος προσωρινά αναθαρρεί. Μάλιστα, ανοίγουν και μερικά κλειστά καταστήματα.

Δυστυχώς, η ψευδαίσθηση δεν κράτησε πολύ. Παράλληλα άρχισε και ο στρατός των ατάκτων να εισρέει στην πόλη από όλες τις πλευρές… Ώσπου να πέσει το σκοτάδι, ο τουρκικός στρατός πλησίαζε την πόλη. Στο πλούσιο προάστιο του Κορδελιού ―εστία πολλών εύπορων Αρμενίων, Ελλήνων και Λεβαντίνων― η άφιξή του προκάλεσε πανικό. Ο Πέτρος Μπρούσαλης, εννέα χρονών τότε, εξακολουθεί να διατηρεί ζωντανές αναμνήσεις: «Επικεφαλής βρισκόταν ένας Τούρκος αξιωματικός που έσερνε πίσω του στο έδαφος μια ελληνική σημαία. Θυμάμαι που κοίταξα τους γονείς μου και είδα τον τρόμο στα μάτια τους. Οι τουρκικές δυνάμεις δεν ήταν κανονικός στρατός… υπήρχαν πολλοί τσέτες, άτακτοι, και οι γονείς μου φοβόντουσαν ότι θα συμβούν ωμότητες». [Μίλτον: 2008, σ. 293]


Στον μητροπολιτικό ναό της Αγίας Φωτεινής έχει τελεστεί πλέον η τελευταία λειτουργία. Ο Ηλίας Βενέζης είναι παραστατικός: Ο Δεσπότης είχε μείνει άγρυπνος και νηστικός. Η εκκλησιά ήταν ασφυκτικά γεμάτη από χριστιανούς. Ο Χρυσόστομος παρουσιάστηκε στην Ωραία Πύλη. Με φωτεινόν το μέτωπον,, απαστράπτοντας οφθαλμούς, εγονυπέτησεν ως αμαρτωλός εις το Ιερόν Βήμα, προ του Εσταυρωμένου. Είπε στους πιστούς του: «Η Θεία Πρόνοια δοκιμάζει την πίστιν μας και το θάρρος μας και την υπομονήν μας την ώρας αυτήν. Αλλ’ ο Θεός δεν εγκαταλείπει τους χριστιανούς. Θαρρείτε, ως εμπρέπει εις καλούς χριστιανούς». Μοίρασε σε όλους ψωμί κι ελιές, και ρύζι για τα μικρά παιδιά. [«Μικρασία χαίρε, διήγησις συμβάντων»]


Το ίδιο βράδυ ξεκινούν οι σφαγές των Τούρκων, στρατιωτών και πολιτών, εναντίον των χριστιανών υπηκόων. Στην πόλη επικρατεί πλέον πλήρης αναρχία. Οι λεηλασίες ξεκίνησαν από την αρμένικη συνοικία. Ο G. Horton περιγράφει: Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου [ν.ημ.]άρχισε η λεηλασία και η σφαγή. Πυροβολισμοί ακούγονταν από διάφορες μεριές της πόλης όλη τη νύχτα και, το επόμενο πρωί, γνήσιοι Αμερικανοί πολίτες, άνδρες και γυναίκες, έκαναν τις πρώτες αναφορές για πτώματα στους δρόμους του εσωτερικού της πόλης. Το πλιάτσικο επεκτάθηκε και οι βαρβαρότητες αυξήθηκαν. Στην αρχή, οι κύριοι ένοχοι ήταν Τούρκοι πολίτες, κάτοικοι της πόλης. Εγώ ο ίδιος τους είδα οπλισμένους με τουφέκια να παρακολουθούν τα παράθυρα των χριστιανών, έτοιμοι να πυροβολήσουν κάθε κεφάλι που πρόβαλε. Λεηλατημένες οικίες και καταστήματα, διαμελισμένα πτώματα, κραυγές βιασμένων γυναικών και κοριτσιών, αποκεφαλισμένοι άνδρες, πυροβολισμοί και ουρλιαχτά αρχίζουν να συνθέτουν το σκηνικό της πόλης.



Ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Ισμέτ Ινονού διανυκτέρευσαν λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Σμύρνη, στην πόλη Νιφ (Νυμφαίο), που αργότερα ονομάστηκε «Κεμάλ Πασά», σε ανάμνηση αυτής της διαμονής. 

Σύμφωνα με αφήγηση του Ινονού, ο Μουσταφά Κεμάλ ρώτησε: Τι να κάνουμε τώρα για να περάσουμε ευχάριστα τη βραδιά μας;
πηγή
George Horton, Η μάστιγα της Ασίας, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Αθήνα, 2007 
Γκάιλς Μίλτον, Χαμένος Παράδεισος. Σμύρνη 1922. Η καταστροφή της μητρόπολης του μικρασιατικού Ελληνισμού, μτφρ. Αλ. Καλοφωλιάς, Μίνωας, Αθήνα, 2008 
Δημήτρης Φωτιάδης, Σαγγάριος: Εποποιία και Καταστροφή στη Μικρά Ασία, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, Αθήνα, 2011 
Καραμπέτ Χατζεριάν, Στη Σμύρνη το 1922. Μεταξύ πυρός, ξίφους και θαλάσσης, μτφρ. Ν. Πρωτοπαπάς, Πατάκης, Αθήνα, 2008 
Ηλίας Βενέζης, Μικρασία χαίρε, διήγησις συμβάντων, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Αθήνα, 1974 

Ανδρονίκη Π. Χρυσάφη ιστορικός    ΠΗΓΗ