Τι κρύβεται κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής ;
- Συντάκτης: Όλγα Τάντου, Δημοσίευση: 11/12/2010
Επισήμως ως σκοποί των εξερευνητικών και επιστημονικών αποστολών που έχουν γίνει στην Ανταρκτική αναφέρονται η κατανόηση των κλιματικών αλλαγών και η χαρτογράφηση των εδαφών της. Ανεπίσημα όμως πληθαίνουν τα σενάρια συνωμοσίας σύμφωνα με τα οποία οι αποστολές είναι πιθανό να γίνονται για κάποιον από τους δύο ακόλουθους λόγους: ή αναζητούν μία χαμένη μυθική πολιτεία κάτω από το στρώμα του πάγου ("Ανακάλυψαν οροσειρά-φάντασμα στην Ανταρκτική") ή ψάχνουν ανεκμετάλλευτες φυσικές πηγές.
Σε ποιά χώρα ανήκει η περιοχή της Ανταρκτικής;
Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να ανατρέξουμε σε δύο επίσημες συνθήκες που υπογράφτηκαν το 1961 και ισχύουν μέχρι και σήμερα, απ’ όπου καθίσταται σαφές ότι ολόκληρη η Ανταρκτική ανήκει σε διεθνή ζώνη αφιερωμένη στην επιστήμη και την ειρήνη, ενώ απαγορεύεται να δημιουργηθεί στρατιωτική βάση ή να γίνει εξόρυξη μετάλλων.
Από την άλλη πλευρά, η Αυστραλία υποστηρίζει ότι το 42% του συνόλου της Ανταρκτικής ανήκει στη δικαιοδοσία της. Όσον αφορά τώρα στη διεθνή ζώνη, καμία άλλη χώρα δεν χρειάζεται να ζητήσει και να πάρει άδεια από την κυβέρνηση της Αυστραλίας για να φτιάξει εδώ δική της βάση.
Οι δύο συνθήκες του 1961 πυροδοτούν και τα σενάρια συνωμοσίας. Εφόσον απαγορεύεται η εξόρυξη μετάλλων από την Ανταρκτική, μήπως οι ερευνητικές αποστολές που διοργανώνονται εκεί και που αναφέρουν σαν επίσημο σκοπό της μελέτη της κλιματικής αλλαγής και του φαινομένου του θερμοκηπίου, κρύβουν κάποιον άλλον στόχο; Σε μία εποχή που οι φυσικές πηγές παγκοσμίως μειώνονται αισθητά, που γίνονται πόλεμοι για τα κοιτάσματα πετρελαίου, μήπως η Ανταρκτική αποτελεί μία ανεξερεύνητη μεν, ανεξάντλητη δε, πηγή φυσικού πλούτου και ενέργειας;
Να σημειώσουμε ότι στην Ανταρκτική βρίσκονται ήδη εξερευνητ��κές αποστολές 22 διαφορετικών χωρών (μεταξύ των οποίων και χώρες που βρίσκονται σε πολλή μεγάλη απόσταση από την περιοχή, όπως είναι η Ιταλία, η Γαλλία, η Ρωσία), ενώ ιδιαίτερα οργανωμένη θεωρείται η αποστολή της Κίνας.
Τι κρύβεται πίσω από τις "ερευνητικές αποστολές" στην Ανταρκτική;
Τι αναζητούν λοιπόν όλες αυτές οι χώρες στις αποστολές τους στην Ανταρκτική; Τη λύση στο συνεχώς αυξανόμενο πρόβλημα των κλιματικών αλλαγών ή πολύτιμα ορυκτά που ενδεχομένως βρίσκονται κάτω από τους τεράστιους όγκους πάγου; Το pyles.tv και η Όλγα Τάντου απευθυνθήκαν στον Υδρογράφο – Τοπογράφο, κύριο Ιωσήφ Μανουσιουδάκη.
Όλγα Τάντου: Εκτός από την επίσημη δικαιολογία, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, ότι οι 22 χώρες που βρίσκονται αυτή την στιγμή στην Ανταρκτική έχουνε πάει για να βρούνε μία λύση για τις κλιματικές αλλαγές, υπάρχει και κάποιος άλλος λόγος; Όλα εκείνα τα σενάρια που ακούμε για κοιτάσματα πετρελαίου αλλά και άλλων φυσικών πηγών που δεν τα συναντούμε αλλού στον πλανήτη, θα μπορούσαν να ευσταθούν;
Ιωσήφ Μανουσιουδάκης:" Το 1959 όλες αυτές οι χώρες οι οποίες καταπάτησαν και εξερεύνησαν τα διάφορα κομμάτια της Ανταρκτικής μαζεύτηκαν όλες μαζί, συγκεκριμένα στην αρχή 12 και φτάσανε στο τέλος 46, και υπογράψανε μετέπειτα την συνθήκη της Ανταρκτικής με βάση την οποία η Ανταρκτική από εκεί που ήταν μια περιοχή προστατευόμενη δίνουν την άδεια για έρευνα και επιστημονικά πειράματα χωρίς να γίνεται χρήση όπλων.
Όμως, λάβετε υπόψη το εξής: αυτή την στιγμή υπάρχουνε κάθε μέρα τουλάχιστον δέκα κρουαζιερόπλοια τα οποία πηγαίνουνε τους τουρίστες από τις νότιες ακτές της Αργεντινής στην Ανταρκτική, απολαμβάνουν τα θερμά λουτρά από τα καυτά νερά που έρχονται από τα ηφαίστεια και τις θερμές πηγές.
Πάντως, ο κυριότερος πόλος έλξης όλων αυτών των ανθρώπων είναι κοιτάσματα ουρανίου, πετρελαίου, φυσικού αερίου και όλα τα άλλα μέταλλα από χρυσό μέχρι νικέλιο και χαλκό. Μιλάμε για μία σύγχρονη κατάσταση που θυμίζει ένα κέρας της αμάλθειας στο σημερινό πολιτισμό ο οποίος βαδίζει προς οικονομικές δυσπραγίες".
Όλγα Τάντου: Τα πράγματα αλλάξαν όμως από την στιγμή που υπογράφτηκε η συγκεκριμένη συνθήκη και βρίσκονται εκεί πέρα πάρα πολλές χώρες. Αν λοιπόν υπάρχουν αυτά τα κοιτάσματα, πού ανήκουν;
Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να ανατρέξουμε σε δύο επίσημες συνθήκες που υπογράφτηκαν το 1961 και ισχύουν μέχρι και σήμερα, απ’ όπου καθίσταται σαφές ότι ολόκληρη η Ανταρκτική ανήκει σε διεθνή ζώνη αφιερωμένη στην επιστήμη και την ειρήνη, ενώ απαγορεύεται να δημιουργηθεί στρατιωτική βάση ή να γίνει εξόρυξη μετάλλων.
Από την άλλη πλευρά, η Αυστραλία υποστηρίζει ότι το 42% του συνόλου της Ανταρκτικής ανήκει στη δικαιοδοσία της. Όσον αφορά τώρα στη διεθνή ζώνη, καμία άλλη χώρα δεν χρειάζεται να ζητήσει και να πάρει άδεια από την κυβέρνηση της Αυστραλίας για να φτιάξει εδώ δική της βάση.
Οι δύο συνθήκες του 1961 πυροδοτούν και τα σενάρια συνωμοσίας. Εφόσον απαγορεύεται η εξόρυξη μετάλλων από την Ανταρκτική, μήπως οι ερευνητικές αποστολές που διοργανώνονται εκεί και που αναφέρουν σαν επίσημο σκοπό της μελέτη της κλιματικής αλλαγής και του φαινομένου του θερμοκηπίου, κρύβουν κάποιον άλλον στόχο; Σε μία εποχή που οι φυσικές πηγές παγκοσμίως μειώνονται αισθητά, που γίνονται πόλεμοι για τα κοιτάσματα πετρελαίου, μήπως η Ανταρκτική αποτελεί μία ανεξερεύνητη μεν, ανεξάντλητη δε, πηγή φυσικού πλούτου και ενέργειας;
Να σημειώσουμε ότι στην Ανταρκτική βρίσκονται ήδη εξερευνητ��κές αποστολές 22 διαφορετικών χωρών (μεταξύ των οποίων και χώρες που βρίσκονται σε πολλή μεγάλη απόσταση από την περιοχή, όπως είναι η Ιταλία, η Γαλλία, η Ρωσία), ενώ ιδιαίτερα οργανωμένη θεωρείται η αποστολή της Κίνας.
Τι κρύβεται πίσω από τις "ερευνητικές αποστολές" στην Ανταρκτική;
Τι αναζητούν λοιπόν όλες αυτές οι χώρες στις αποστολές τους στην Ανταρκτική; Τη λύση στο συνεχώς αυξανόμενο πρόβλημα των κλιματικών αλλαγών ή πολύτιμα ορυκτά που ενδεχομένως βρίσκονται κάτω από τους τεράστιους όγκους πάγου; Το pyles.tv και η Όλγα Τάντου απευθυνθήκαν στον Υδρογράφο – Τοπογράφο, κύριο Ιωσήφ Μανουσιουδάκη.
Όλγα Τάντου: Εκτός από την επίσημη δικαιολογία, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, ότι οι 22 χώρες που βρίσκονται αυτή την στιγμή στην Ανταρκτική έχουνε πάει για να βρούνε μία λύση για τις κλιματικές αλλαγές, υπάρχει και κάποιος άλλος λόγος; Όλα εκείνα τα σενάρια που ακούμε για κοιτάσματα πετρελαίου αλλά και άλλων φυσικών πηγών που δεν τα συναντούμε αλλού στον πλανήτη, θα μπορούσαν να ευσταθούν;
Ιωσήφ Μανουσιουδάκης:" Το 1959 όλες αυτές οι χώρες οι οποίες καταπάτησαν και εξερεύνησαν τα διάφορα κομμάτια της Ανταρκτικής μαζεύτηκαν όλες μαζί, συγκεκριμένα στην αρχή 12 και φτάσανε στο τέλος 46, και υπογράψανε μετέπειτα την συνθήκη της Ανταρκτικής με βάση την οποία η Ανταρκτική από εκεί που ήταν μια περιοχή προστατευόμενη δίνουν την άδεια για έρευνα και επιστημονικά πειράματα χωρίς να γίνεται χρήση όπλων.
Όμως, λάβετε υπόψη το εξής: αυτή την στιγμή υπάρχουνε κάθε μέρα τουλάχιστον δέκα κρουαζιερόπλοια τα οποία πηγαίνουνε τους τουρίστες από τις νότιες ακτές της Αργεντινής στην Ανταρκτική, απολαμβάνουν τα θερμά λουτρά από τα καυτά νερά που έρχονται από τα ηφαίστεια και τις θερμές πηγές.
Πάντως, ο κυριότερος πόλος έλξης όλων αυτών των ανθρώπων είναι κοιτάσματα ουρανίου, πετρελαίου, φυσικού αερίου και όλα τα άλλα μέταλλα από χρυσό μέχρι νικέλιο και χαλκό. Μιλάμε για μία σύγχρονη κατάσταση που θυμίζει ένα κέρας της αμάλθειας στο σημερινό πολιτισμό ο οποίος βαδίζει προς οικονομικές δυσπραγίες".
Όλγα Τάντου: Τα πράγματα αλλάξαν όμως από την στιγμή που υπογράφτηκε η συγκεκριμένη συνθήκη και βρίσκονται εκεί πέρα πάρα πολλές χώρες. Αν λοιπόν υπάρχουν αυτά τα κοιτάσματα, πού ανήκουν;
Ιωσήφ Μανουσιουδάκης:" Αυτή την στιγμή, η κάθε χώρα θεωρεί ότι στο κομμάτι το οποίο έχει δικό της claim, δηλαδή ότι είναι δικιά της ιδιοκτησία, ότι της ανήκουν και τα κοιτάσματα και οποιαδήποτε είδους εκμετάλλευση.
Μην ξεχνάμε ότι το μεγάλο θέμα της Ανταρκτικής είναι κυρίως το φρέσκο νερό. Αν σκεφτείτε ότι η θερμοκρασία στην Ευρώπη και στο σπίτι μας μπορεί να φτάσει 56 βαθμούς, δηλαδή 7 βαθμούς και 8 πάνω από τη μέση θερμοκρασία, τότε πραγματικά θα έχουμε προβλήματα ξηρασίας, ελλείψεως νερού, και τα λοιπά. Μπορεί να χρειαστεί κάποια στιγμή οι επόμενες γενιές να μετακομίσουν, να φύγουν.
Η Ανταρκτική λοιπόν αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή φρέσκου ύδατος για όλον τον πλανήτη. Έτσι, θέλουν να εκμεταλλευθούν αυτή την κατάσταση όλες αυτές οι χώρες, ακόμα και η Πολωνία. Δηλαδή αν σκεφτούμε, η Πολωνία, η Νέα Ζηλανδία, ο Καναδάς, είναι πάρα πολλές χώρες που μπορούν να λάβουν υπόψη μία μελλοντική πιθανή εγκατάλειψη ακόμα και της χώρας τους".
Μην ξεχνάμε ότι το μεγάλο θέμα της Ανταρκτικής είναι κυρίως το φρέσκο νερό. Αν σκεφτείτε ότι η θερμοκρασία στην Ευρώπη και στο σπίτι μας μπορεί να φτάσει 56 βαθμούς, δηλαδή 7 βαθμούς και 8 πάνω από τη μέση θερμοκρασία, τότε πραγματικά θα έχουμε προβλήματα ξηρασίας, ελλείψεως νερού, και τα λοιπά. Μπορεί να χρειαστεί κάποια στιγμή οι επόμενες γενιές να μετακομίσουν, να φύγουν.
Η Ανταρκτική λοιπόν αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή φρέσκου ύδατος για όλον τον πλανήτη. Έτσι, θέλουν να εκμεταλλευθούν αυτή την κατάσταση όλες αυτές οι χώρες, ακόμα και η Πολωνία. Δηλαδή αν σκεφτούμε, η Πολωνία, η Νέα Ζηλανδία, ο Καναδάς, είναι πάρα πολλές χώρες που μπορούν να λάβουν υπόψη μία μελλοντική πιθανή εγκατάλειψη ακόμα και της χώρας τους".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου