Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Επικεφαλής της “Ελλήνων Πολιτείας”
egerssi@otenet.gr
www.apostoloupanos.gr
Γράφαμε προ ημερών ότι: “Είναι σε όλους μας γνωστό ότι το πιο σκληρό “γεράκι” της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ ήταν και είναι ο Χένρι Κίσινγκερ. Πάντα, ακόμη και σήμερα στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, υπήρχαν και υπάρχουν δυο τάσεις. Η ακραία φασιστική – την οποία εξέφραζε ο Κίσινγκερ και οι υποστηριχτές του δόγματός του – και η ηπιότερη, την οποία εξέφραζαν άνθρωποι που κατά κάποιον τρόπο “αγαπούσαν” την Ελλάδα. Ένας τέτοιος ήταν ο Χένρι Τάσκα. Πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα από 1969 – 1974. Ο οποίος ήλθε σε αντίθεση με τον Κίσινγκερ στο θέμα της ανατροπής του Μακαρίου στην Κύπρο και είχε προτείνει να παρέμβει ο 6ος στόλος για να προληφθεί η εισβολή των Τούρκων. Γιατί, πίστευε ότι η πολιτική Κίσινγκερ θα οδηγούσε σε διάλυση τη Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Μετά την αποχώρησή του από τη θέση του (1974) εξέφρασε την επιθυμία να εκδώσει βιβλίο όπου θα κατονόμαζε αξιωματούχους της CIAπου παρότρυναν τον Ιωαννίδη να ανατρέψει τον Παπαδόπουλο. Αλλά, δεν πρόλαβε!! Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό “δυστύχημα” στη Λοζάνη τον Αύγουστο του 1979. Οκτώ χρόνια μετά, ο γιος του δήλωσε δημόσια ότι: “Πίσω από τον θάνατο του πατέρα μου βρισκόταν ο Κίσινγκερ”… Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι, ο Τάσκα σε έκθεσή του προς το Κογκρέσο το 1971, μεταξύ των άλλων έλεγε: “…εάν οι άνθρωποι (σημ. κυβέρνηση Παπαδόπουλου) δεν αγαπούσαν την Αμερική, θα το είχαμε αισθανθεί πολύ γρήγορα”. Εξυμνούσε δηλαδή τον Παπαδόπουλο, κόντρα στις βουλές Κίσινγκερ που επιζητούσε την ανατροπή του”!! Αποδοχή Κωνσταντίνου Καραμανλή του σχεδίου Κίσινγκερ για την Κύπρο. Στο ίδιο άρθρο: “Το δόγμα Κίσινγκερ καθορίζει τις εξελίξεις στην Ελλάδα”, το οποίο δημοσιεύθηκε στην Ελεύθερη Ώρα της Παρασκευής 6 Μαίου 2016, αναφέραμε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε εισχωρήσει στον σκληρό πυρήνα των ΗΠΑ: “Η αδιάσειστη και απόλυτα φερέγγυα πηγή μας, μας ενημερώνει: Στις 16 Μαίου 1974, ο Αμερικανός πρέσβης (Τάσκα) επιστρέφοντας από ταξίδι στις ΗΠΑ, διά μέσω του Ιωάννη Γεωργάκη, ζητά να ενημερώσει ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, εμπιστευτικά τον Ιωαννίδη. Ο Ιωάννης Γεωργάκης ήταν έμπειρος διπλωμάτης, εκ των έμπιστων του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Εξ ου και ήταν μεταπολιτευτικά ο πρώτος πρέσβης εκ προσωπικοτήτων, θεσμού που θέσπισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής .
Αυτή η διπλωματική κίνηση του Τάσκα αποσκοπούσε, πέραν του Ιωαννίδη να τύχει της ίδιας ενημέρωσης και ο ευρισκόμενος στο Παρίσι, Κωνσταντίνος Καραμανλής. Και τούτο γιατί, ο Τάσκα επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ, έκανε στάση στο Παρίσι επιδιώκοντας να δει τον Καραμανλή και εκείνος απέφυγε να τον συναντήσει, προφασιζόμενος απουσία σε διακοπές.
Τούτο συνέβη γιατί, ήδη ο Καραμανλής είχε αποδεχθεί το Σχέδιο Κίσινγκερ για τη διχοτόμηση της Κύπρου (Αττίλας Ι και ΙΙ). Άλλωστε, το ρηθέν “η Κύπρος κείται μακράν”, ακόμη ηχεί στ΄ αυτιά μας”!! Η παραβίαση του Συντάγματος από τον Καραμανλή. Η ίδια αδιαμφισβήτητη πηγή μας, μας ενημερώνει περαιτέρω: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε ήδη προσχωρήσει στο σχέδιο Κίσινγκερ για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Η ίδια πρόταση είχε γίνει και στον τέως Βασιλέα, δηλαδή να αποδεχθεί την επέμβαση των Τούρκων στην Κύπρο, με σκοπό την ανατροπή της Δικτατορίας, με την ταυτόχρονη επαναφορά του στον θρόνο. Ο τέως Βασιλεύς αρνήθηκε να συμμετέχει σε αυτό το σενάριο, λέγοντας ότι δεν συμφωνεί με απώλεια ελληνικού εδάφους προκειμένου να ανατραπεί η Δικτατορία στην Ελλάδα. Και ενίσχυσε το λεχθέν του, προσθέτοντας ότι εάν οι ΗΠΑ ήθελαν την πτώση της Δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, είχαν άλλους τρόπους επιτυχίας. Αυτός ήταν και ο λόγος μη επιστροφής του τέως Βασιλέως στην Ελλάδα, μετά την Μεταπολίτευση. Αφού είχε δοθεί εντολή στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, του οποίου η άφιξη στην Αθήνα είχε προηγηθεί, να μην προσκαλέσει τον Κωνσταντίνο για να αναλάβει τα καθήκοντά του. Από τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επανέφερε το Σύνταγμα του ’52 - όπου προβλεπόταν η Βασιλευόμενη Δημοκρατία - το οποίο κατάργησε η Δικτατορία. Δηλαδή, ο τέως Βασιλεύς ήταν ο νόμιμος Ανώτατος Άρχων. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραβίασε τον καταστατικό χάρτη της χώρας και αντί να ορκισθεί ως Πρωθυπουργός στον νόμιμο Ανώτατο Άρχοντα, όπως προέβλεπε το Σύνταγμα του ΄52, ορκίσθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Ιωαννιδικής Χούντας.
Θέσπισε Σύνταγμα για την πολιτική νομενκλατούρα και όχι για το λαό
Με την καθιέρωση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, επιμελήθηκε της σύνταξης και της ψήφισης του Συντάγματος του 1975. Ενός Συντάγματος αντιλαϊκού με παράθυρα – παραθυράκια, φεγγίτες και σε πολλές περιπτώσεις ορθάνοικτες πόρτες υπέρ του Συστήματος. Της πολιτικής καθεστωτικής νομενκλατούρας της Μεταπολίτευσης. Το δεύτερο έγκλημά του μετά την εμπλοκή του στη διχοτόμηση της Κύπρου μας. Ήταν ή δεν ήταν ο Γιωτόπουλος στο αεροπλάνο της επιστροφής Καραμανλή; Θα πρέπει ωστόσο, να θυμόμαστε ότι με την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος των Συνταγματαρχών, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έφθασε στην Αθήνα στις 24 Ιουλίου 1974, με το αεροπλάνο της Γαλλικής Προεδρίας, το οποίο έθεσε στη διάθεσή του ο τότε Πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ΄ Εσταίν. Ο οποίος ήταν στενός προσωπικός φίλος του Καραμανλή. Τα άτομα που συνόδευσαν τον ίδιο στο ταξίδι επιστροφής του στην Αθήνα, ήταν προσωπική του επιλογή και ευθύνη. Παρά ταύτα, παραμένει το ερώτημα για το τι ακριβώς γύρευε στην ίδια πτήση ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, ο φερόμενος ως αρχηγός της 17 Νοέμβρη και έγκλειστος στις ελληνικές φυλακές; Υπόθεση Μαξ Μέρτεν. Η κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, τον Νοέμβριο του 1958 κατέθεσε και ψήφισε νομοσχέδιο με το οποίο γινόταν τροποποίηση προηγούμενου σχετικού Νόμου και επιτρεπόταν η αποφυλάκιση εγκληματιών πολέμου που είχαν καταδικαστεί και κρατούνταν σε ελληνικές φυλακές. Είναι η υπόθεση του αξιωματικού των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων Μαξ Μέρτεν που κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου. Ο φωτογραφικός αυτός Νόμος έγινε με την υπόδειξη της Γερμανίας, λόγω του ότι το Φθινόπωρο του 1958 πραγματοποιήθηκε η Σύναψη Δανείου της Ελλάδος από τη Γερμανία, ύψους 200 εκατομμυρίων μάρκων!! Ακριβώς όπως σήμερα. Που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όχι μόνο έβγαλε τις γραβάτες μπροστά στον γερμανικό παράγοντα, αλλά έβγαλε και τα παντελόνια. Κυκλοφορώντας χωρίς αυτά, απλά δεν το έχουν, οι της κυβερνήσεως, ακόμη αντιληφθεί. Άλλωστε η εκποίηση και μόνο των 14 αεροδρομίων της ελληνικής Επικράτειας στην εταιρεία του γερμανικού δημοσίου Fraport AG, καταδεικνύει του λόγου τω αληθές. Γι΄ αυτό πάντα πρέπει να θυμόμαστε. Αυτό που είχε πει ο Τζων Νεγρεπόντε, Αμερικανός αξιωματούχος την 1η Δεκεμβρίου 1966 στον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδος Στέφανο Στεφανόπουλο: «Μια συμβουλή έχω να σου δώσω. Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου ή οποιοσδήποτε άλλος, μετά τη δικτατορία στην Ελλάδα (σημ. πως γνώριζε για την επερχόμενη Δικτατορία;), πάρει τη σκυτάλη του αντιαμερικανισμού, του αντιιμπεριαλιστή, του ειρηνιστή, του “πατερούλη” του λαού σας, να ξέρεις ότι αυτός θα είναι ο διορισμένος άνθρωπός μας στην Ελλάδα για να παριστάνει τον Πρωθυπουργό…». Επί του πιεστηρίου. Ο θυμόσοφος λαός μας λέει: “αγάλι – αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι”. Αυτή τη λαϊκή ρήση προφανώς ακολουθούν στην τέως Βασιλική οικογένεια, από τη στιγμή που το “αυτί” μας έπιασε ότι οι εξελίξεις τα επόμενα χρόνια θα ωριμάσουν την αναγκαιότητα της επιστροφής του Στέμματος στην Ελλάδα. Μέσω υγιούς δημοψηφίσματος που θα διενεργηθεί και όχι όπως αυτό που έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στις 8 Δεκεμβρίου του 1974. Το οποίο από το περιβάλλον της τέως Βασιλικής οικογένειας, το θεωρούν νόθο και κάλπικο. Έτσι, πιστεύουν ότι μέχρι το 2025 θα έχουν πάρει πίσω ότι δικαιούνται.
Ωστόσο, η είδηση είναι ότι στα σχέδιά τους είναι να ανατεθεί η Βασιλεία στον Νικόλαο και όχι στον τέως Πρίγκιπα Παύλο!!
Επανέρχομαι…
|
**Ένα βιβλίο η ζωή μας** Εδώ γράφω αυτό που σκέφτομαι , καθώς και κείμενα που τα έχω ξεχωρίσει
Τετάρτη 25 Μαΐου 2016
Η ΚΥΠΡΟΣ ΥΠΗΡΞΕ Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΡΧΟΜΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Τρίτη 24 Μαΐου 2016
Σφραγίδα αποδεικνύει την ύπαρξη της Βηθλεέμ στην αρχαιότητα.
Ισραηλινοί αρχαιολόγοι ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν την πρώτη απόδειξη που στηρίζει τις βιβλικές αναφορές περί της ύπαρξης της Βηθλεέμ πολλούς αιώνες προτού η πόλη αυτή εξελιχθεί σε ιερό τόπο, ως γενέτειρα του Ιησού. Η απόδειξη είναι μια πήλινη σφραγίδα που εντοπίστηκε κοντά στα τείχη της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ και στην οποία είναι χαραγμένες τρεις αράδες κειμένου στην αρχαία εβραϊκή γραφή. Στο κείμενο αυτό περιλαμβάνεται η λέξη "Βηθλεέμ".
Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο της Ισραηλινής Υπηρεσίας Αρχαιοτήτων Έλι Σούκρον, η σφραγίδα αποδεικνύει ότι η πόλη υπήρχε εκατοντάδες χρόνια προτού καταγραφεί ως τόπος γέννησης του Χριστού. "Για όλες τις ιστορίες περί της Βηθλεέμ στη Βίβλο, υπάρχει πλέον απόδειξη ότι υπήρχε μια τέτοια πόλη και δεν είναι απλά μύθος", δήλωσε. Η σφραγίδα είχε πιθανότατα τοποθετηθεί σε ένα φορτίο αργύρου ή αγροτικών προϊόντων που εστάλη ως φόρος από την Βηθλεέμ στον βασιλιά της Ιουδαίας.
Υπολογίζεται ότι ανάγεται στον 7ο ή 8ο αιώνα προ Χριστού και έχει διάμετρο 1,5 εκατοστό. Η Βηθλεέμ αναφέρεται για πρώτη φορά στην Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο της Γένεσης, ως ο τόπος όπου ενταφιάστηκε η Ραχήλ, η γυναίκα του πατριάρχη Ιακώβ. Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη στην πόλη αυτή, που σήμερα βρίσκεται στη Δυτική Όχθη, στα νότια της Ιερουσαλήμ, γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός.
ΑΠΕ
πηγή
29 Μαΐου 1453: Η Άλωση της Πόλης. Εκδήλωση στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης.
Η εκδήλωση θα γίνει ανήμερα της μαύρης επετείου της Άλωσης της Πόλης, Κυριακή 29 Μαϊου, 6:30 μμ, στο Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Ευόσμου (Θεσσαλονίκης), που βρίσκεται κοντά στην πλατεία του Ευόσμου.
Ομιλητής είναι ο γνωστός αγωνιστής εκπαιδευτικός κ.Δημήτριος Καραγιαννίδης ο οποίος έχει ασχοληθεί με το θέμα.
Παράλληλα με την ομιλία, θα γίνεται προβολή διαφανειών και θα προβληθούν σχετικά αφιερώματα ενώ θα γίνουν και αναφορές στην σημερινή κατάσταση της Ελλάδος και στον κίνδυνο μιας νέας "Άλωσης", τόσο στην Ορθοδοξία όσο και στην πατρίδα μας.
Ομιλητής είναι ο γνωστός αγωνιστής εκπαιδευτικός κ.Δημήτριος Καραγιαννίδης ο οποίος έχει ασχοληθεί με το θέμα.
Παράλληλα με την ομιλία, θα γίνεται προβολή διαφανειών και θα προβληθούν σχετικά αφιερώματα ενώ θα γίνουν και αναφορές στην σημερινή κατάσταση της Ελλάδος και στον κίνδυνο μιας νέας "Άλωσης", τόσο στην Ορθοδοξία όσο και στην πατρίδα μας.
Αντίο Λουκή
Μερικοί άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για αρχηγοί.
Έτσι ήταν κι' αυτός.
Ψηλός, σοβαρός, πράος. Με τα γυαλάκια του πάντα σωστά στερεωμένα στη μύτη του.
Η φωνή του ήταν πάντα ήρεμη μα είχε πάντα εκείνο το κάτι που σε έκανε να τον ακούς με προσοχή και να μετράς αυτά που έλεγε.
Αγωνιστής στα νιάτα του, έγραψε ιστορία στην Κύπρο. Ποτέ δεν το είπε ο ίδιος. Από άλλους το έμαθα.
Αγωνιστής και στην μετέπειτα ζωή του. Ήταν ψηλά στην ιεραρχία της εταιρίας.
Παρ' ότι ήταν ψηλά, πάντα στεκόταν δίπλα στους ποιο κάτω.
Και όταν τα χρόνια πέρασαν, όταν όλοι μας βγήκαμε στην σύνταξη, ακόμη και τότε πρωτοστατούσε σε όλες τις συναντήσεις των παλαιών συναδέλφων.
Αυτός κανόνιζε το που και το πότε.
Λουκή θα μας λείψεις. Σου χρωστάω πολλά. Για άλλη μια φορά σ' ευχαριστώ.
Δευτέρα 23 Μαΐου 2016
Συλλεκτικά ρολόγια
Τα ρολόγια τσέπης
Τα ρολόγια τσέπης άρχισαν να εμφανίζονται από τον 16ο αιώνα και κυριαρχούσαν στην αγορά μέχρι το 1920 περίπου όταν και άρχισε η μαζική παραγωγή ρολογιών χειρός.Τα ρολόγια των πρώτων αιώνων (μέχρι το 1800) είναι δυσεύρετα και με σημαντική συλλεκτική αξία..
Από το 1800 και μετά η παραγωγή τους άρχισε να αυξάνεται με αποκορύφωμα την αμερικάνικη αγορά (>1840). Κορυφαίες μάρκες οι: Waltham, Elgin, Illinois, Hamilton, Ball, Hampden, South Bend κ.α. Από το 1870 περίπου άρχισαν να παράγονται τα ‘σιδηροδρομικά ρολόγια’ (railroad watches) με συγκεκριμένες προδιαγραφές σχεδίασης, ποιότητας και ακρίβειας (<30 sec/week). Από το 1893 οι προδιαγραφές αυτές έγιναν υποχρεωτικές για τα ρολόγια που προορίζονταν για σιδηροδρομικούς ώστε να αποφεύγονται δυστυχήματα. Τα ρολόγια αυτά φυσικά και είναι περιζήτητα.
Βέβαια και η ελβετική παραγωγή πρωταγωνιστούσε κατά τον 19ο αιώνα με κορυφαίους τους: Audemars Piguet, Dubois, Favre Leuba, Girard Perregaux, IWC, Le Coultre, Longines, Tissot, Ulysse Nardin, Patek Philippe, Omega, Vacheron & Constantin, Zenith κα.
Σημαντική ήταν και η βρετανική παραγωγή με τους: J.W. Benson, Tobias, Thomas Russell κα. Σε όλους αυτούς θα πρέπει να προστεθεί και ο σημαντικός ωρολογοποιός Abraham Luis Breguet ο οποίος κατασκεύαζε ρολόγια από το 1795. Η εταιρεία Breguet κατασκευάζει ρολόγια έως σήμερα.
Το υλικό της κάσας ήταν χρυσό, επίχρυσο, ασήμι, niello (κράμα ασημιού ειδικό για σχεδίαση), silveroid (κράμα ασημιού), gun metal (κράμα μετάλλων), nickel και ατσάλι. Το καντράν συχνότερα ήταν από πορσελάνη.
Από συλλεκτικής πλευράς προτιμώνται τα πολύ παλιά ρολόγια, εκείνα των κορυφαίων κατασκευαστών και τα σιδηροδρομικά. Από τα μικρά (γυναικεία) προτιμώνται τα χρυσά ή εκείνα με πρωτότυπη σχεδίαση.
Τα ρολόγια τσέπης άρχισαν να εμφανίζονται από τον 16ο αιώνα και κυριαρχούσαν στην αγορά μέχρι το 1920 περίπου όταν και άρχισε η μαζική παραγωγή ρολογιών χειρός.Τα ρολόγια των πρώτων αιώνων (μέχρι το 1800) είναι δυσεύρετα και με σημαντική συλλεκτική αξία..
Από το 1800 και μετά η παραγωγή τους άρχισε να αυξάνεται με αποκορύφωμα την αμερικάνικη αγορά (>1840). Κορυφαίες μάρκες οι: Waltham, Elgin, Illinois, Hamilton, Ball, Hampden, South Bend κ.α. Από το 1870 περίπου άρχισαν να παράγονται τα ‘σιδηροδρομικά ρολόγια’ (railroad watches) με συγκεκριμένες προδιαγραφές σχεδίασης, ποιότητας και ακρίβειας (<30 sec/week). Από το 1893 οι προδιαγραφές αυτές έγιναν υποχρεωτικές για τα ρολόγια που προορίζονταν για σιδηροδρομικούς ώστε να αποφεύγονται δυστυχήματα. Τα ρολόγια αυτά φυσικά και είναι περιζήτητα.
Βέβαια και η ελβετική παραγωγή πρωταγωνιστούσε κατά τον 19ο αιώνα με κορυφαίους τους: Audemars Piguet, Dubois, Favre Leuba, Girard Perregaux, IWC, Le Coultre, Longines, Tissot, Ulysse Nardin, Patek Philippe, Omega, Vacheron & Constantin, Zenith κα.
Σημαντική ήταν και η βρετανική παραγωγή με τους: J.W. Benson, Tobias, Thomas Russell κα. Σε όλους αυτούς θα πρέπει να προστεθεί και ο σημαντικός ωρολογοποιός Abraham Luis Breguet ο οποίος κατασκεύαζε ρολόγια από το 1795. Η εταιρεία Breguet κατασκευάζει ρολόγια έως σήμερα.
Το υλικό της κάσας ήταν χρυσό, επίχρυσο, ασήμι, niello (κράμα ασημιού ειδικό για σχεδίαση), silveroid (κράμα ασημιού), gun metal (κράμα μετάλλων), nickel και ατσάλι. Το καντράν συχνότερα ήταν από πορσελάνη.
Από συλλεκτικής πλευράς προτιμώνται τα πολύ παλιά ρολόγια, εκείνα των κορυφαίων κατασκευαστών και τα σιδηροδρομικά. Από τα μικρά (γυναικεία) προτιμώνται τα χρυσά ή εκείνα με πρωτότυπη σχεδίαση.
Ρολόγια χειρός αντίκες
Τα «σιδηροδρομικά» ρολόγια: τι είναι και πόσο αξίζουν
Τι είναι
Τον 19ο αιώνα οι σιδηροδρομικές μεταφορές άρχισαν να καθιστούν
απαραίτητο τον υπολογισμό και την μέτρηση
του χρόνου. Τους προηγούμενους αιώνες ο υπολογισμός του χρόνου
αποτελούσε προνόμιο των εύπορων
ή των επιστημόνων. Ο απλός λαός δεν ενδιαφερόταν εφ’ όσον η εργάσιμη
ημέρα άρχιζε με την ανατολή του ήλιου και τελείωνε με τη δύση του.
Οι σιδηροδρομικές συγκοινωνίες άλλαξαν τα δεδομένα και τα ωράρια έγιναν
απαραίτητα όχι μόνον για τον σχεδιασμό και την ομαλή εκτέλεση των δρομολογίων,
αλλά και για την αποφυγή ατυχημάτων όπως πχ στις
διασταυρώσεις ή στις μονές γραμμές διπλής κατεύθυνσης, όταν δηλ. δεν έπρεπε
να περάσουν ταυτόχρονα δύο τρένα.
Συνεπώς χρησιμοποιούνταν δυο είδη ρολογιών: τα μεγάλα σταθερά ρολόγια
που τοποθετούνταν στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και τα φορητά ρολόγια που
χορηγούνταν στους υπαλλήλους. Τότε τα ρολόγια ήταν υπερβολικά ακριβά και οι
υπάλληλοι δεν μπορούσαν να τα αγοράσουν μόνοι τους και θα έπρεπε να τους τα
προμηθεύσει η εταιρεία.
Αρκετά σιδηροδρομικά ατυχήματα αποδόθηκαν σε κακό συγχρονισμό των ρολογιών
των μηχανοδηγών ή των σιδηροδρομικών υπαλλήλων γενικότερα.
Το αποκορύφωμα ήταν εκείνο του 1891 (Οχάιο - ΗΠΑ) που στοίχισε
τη ζωή σε 11 άτομα.
Τα επόμενα χρόνια (1893) η General Railroad Timepiece Standards θέσπισε
αυστηρούς κανόνες ποιότητας και λειτουργίας για τα ρολόγια σιδηροδρομικής χρήσης.
Σε γενικές γραμμές οι προδιαγραφές ήταν:
-το ρολόι να μην έχει μπροστινό καπάκι
-οι αριθμοί να είναι αραβικοί μαύρου χρώματος και ευδιάκριτοι
-οι δείκτες να είναι μαύρου ευδιάκριτου χρώματος
-το καντράν να είναι λευκό
-η ρύθμιση της ώρας να γίνεται με λεβιέ (lever)
-το μέγεθος να είναι '16' 'ή '18'(τουλάχιστον 43.18mm)
-να έχει τουλάχιστον 17 ρουμπίνια
-να μην 'χάνει' πάνω από 30 δευτερόλεπτα την εβδομάδα
-κ.α.
Η εφαρμογή των κανόνων αυτών οδήγησε στην γιγάντωση της φήμης των
«σιδηροδρομικών ρολογιών» που για την αμερικανική αγορά, ορίζονταν ως «ρολόγια
τα οποία πληρούσαν τις προδιαγραφές για χρήση στους σιδηροδρόμους».
Η φήμη αυτή έφτασε μέχρι την Ευρώπη και οι ευρωπαϊκές ωρολογοποιείες
προσπάθησαν να την εκμεταλλευτούν ώστε να κερδίσουν μεγαλύτερο μερίδιο της
αγοράς. Κάποιες από αυτές κατασκεύασαν ρολόγια που πληρούσαν τις αμερικάνικες
προδιαγραφές όπως η Longines (express monarch, express leader),
η Omega (CCCR, CDR, CCR, DR) και ηZenith (extra, superior, prima). Οι περισσότερες όμως, εταιρείες
διέδιδαν ως «σιδηροδρομικό» το ρολόι που πουλούσαν σε διάφορους ευρωπαϊκούς σιδηροδρομικούς
οργανισμούς. Φυσικά στην Ευρώπη δεν υπήρχαν ενιαίες προδιαγραφές και ο κάθε σιδηροδρομικός
οργανισμός επέλεγε με βάση τα δικά του κριτήρια που συνήθως βασίζονταν στη σχέση τιμής/απόδοσης
(δηλ. προσπαθούσαν να πάρουν όσο το δυνατόν καλύτερο προϊόν ξοδεύοντας λιγότερα).
Εφόσον όμως, η φήμη των σιδηροδρομικών ρολογιών ήταν ανάλογη με εκείνη των αμερικάνικων,
πολλές εταιρείες δεν δίσταζαν να κατασκευάζουν φτηνά ρολόγια και να χαράζουν στο καπάκι ένα τρένο ώστε
να το πουλούν ως σιδηροδρομικό!
Με βάση όμως τα ανωτέρω στην Ευρώπη για να χαρακτηριστεί «σιδηροδρομικό» ένα ρολόι θα πρέπει να έχει
χρησιμοποιηθεί από τους υπαλλήλους κάποιου σιδηροδρομικού οργανισμού» ενώ, στην Αμερική «θα πρέπει να
πληροί τις προδιαγραφές για χρήση στους σιδηροδρόμους». Είναι εμφανής λοιπόν η διαφορά ποιότητας που
μπορεί να υπάρχει μεταξύ του ρολογιού της μιας ή της άλλης κατηγορίας. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως δεν
υπήρξαν και ευρωπαϊκά σιδηροδρομικά ρολόγια υψηλής ποιότητας.
Πόσο αξίζουν
Η αξία των σιδηροδρομικών ρολογιών δεν διαφέρει κατά πολύ από αυτή των αντίστοιχων μη σιδηροδρομικών
παρά την αντίθετη άποψη που επικρατεί. Δηλ. αν ένα μη σιδηροδρομικό Omega εκτιμάται 100 ευρώ, ο Άγγλος
συλλέκτης δεν θα πληρώσει πάνω από 120 ευρώ για το αντίστοιχο των ελληνικών σιδηροδρόμων. Βέβαια, για
εκείνο των αγγλικών σιδηροδρόμων θα μπορούσε να πληρώσει και 150 ευρώ. Αν μάλιστα ο παππούς του
δούλευε στους σιδηρόδρομους και έχει κάποιες αναμνήσεις, θα μπορούσε να πληρώσει και 200 ευρώ. Ισχύει
δηλ. ότι ισχύει για όλα τα συλλεκτικά είδη: η αξία τους εξαρτάται από το πόσο είναι διατεθειμένος κάποιος να
πληρώσει για να τα αποκτήσει!
Αμερικάνικα σιδηροδρομικά ρολόγια
Το πρώτο (φωτ. 1) είναι της εταιρείας Hamilton και φέρει μάλιστα τη χαρακτηριστική επιγραφή “Railway Special”.
Το καντράν είναι πορσελάνινο με “Montgomery” σχεδιασμό, ενώ ο μηχανισμός είναι ο 992Β με 21 ρουμπίνια.
Η εκτίμησή του είναι γύρω στα 400 ευρώ.
Το δεύτερο (φωτ. 2) είναι ένα Illinois Bunn Special και αυτό με “Montgomery” καντράν και με μηχανισμό με 21
ρουμπίνια. Η εκτίμησή του είναι γύρω στα 350 ευρώ.
Ιταλικά σιδηροδρομικά ρολόγια
Το 1905 ιδρύθηκαν οι ιταλικοί σιδηρόδρομοι (Ferrovie dello Stato). Τα πρώτα χρόνια λειτουργίας τους
χρησιμοποίησαν ρολόγια από διάφορες ελβετικές εταιρείες μεταξύ αυτών και κάποιων που υιοθετούσαν την
«τεχνική Roskopf». O Georges Frederic Roskopf ήταν ένας ευφυής ωρολογοποιός του 19ου αιώνα ο οποίος
κατάφερνε να κατασκευάζει αξιόπιστα ρολόγια χαμηλού κόστους. Η τεχνική με την οποία έφτιαχνε τους
μηχανισμούς του ο Roskopf, αντιγράφτηκε κατά κόρον από όποιον ήθελε να φτιάξει ένα φτηνό ρολόι στα τέλη
του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα.
Έχω δει πάρα πολλά ρολόγια με μηχανισμούς «τεχνικής Roskopf» και με επιγραφή «Ferrovie dello Stato».
Τα ρολόγια αυτά δεν είναι ίδια μεταξύ τους ούτε όσον αφορά το εξωτερικό σχεδιασμό ούτε τους μηχανισμούς.
Κάποιοι λένε ότι κατασκευάστηκαν από ανομοιογενή φτηνά υλικά από ελβετική εταιρεία και χορηγήθηκαν σε
απλούς εργάτες των ιταλικών σιδηροδρόμων. Δεν αποκλείεται όμως, κάποια από αυτά να είναι πλαστά και να
μην έχουν καμιά σχέση με τους ιταλικούς σιδηροδρόμους. Πάντως όλες οι μαρτυρίες συμπίπτουν πως τα
ρολόγια αυτά πράγματι χρονολογούνται από τις αρχές του 20ου αιώνα και δεν είναι μεταγενέστερα.
Το πρώτο στην φωτογραφία 3 φαίνεται να έχει πορσελάνινο καντράν, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε φωτογραφία
του μηχανισμού του (είναι όμως, σίγουρα "Roskopf"). Εκτιμάται γύρω στα 100-120 ευρώ γιατί η κάσα φαίνεται
απλή.
Το δεύτερο (φωτ. 4) έχει εξαιρετικά σκαλισμένη κάσα. Η επιγραφή στον μηχανισμό «brevet 22873» παραπέμπει
σε ελβετικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του 1902 περίπου (συμπίπτει χρονικά). Γενικά το ρολόι αυτό έχει αρκετά
προσεγμένη κατασκευή για να είναι πλαστό και πιθανότατα έχει χρησιμοποιηθεί από υπάλληλο των ιταλικών
σιδηροδρόμων. Εκτιμάται γύρω στα 150-170 ευρώ γιατί το καντράν είναι θαμπό.
Αναφέρεται πως γύρω στο 1890 η εταιρεία Cortebert Watch Co. άρχισε να κατασκευάζει υψηλής ποιότητας
ρολόγια «τεχνικής Roskopf» κρατώντας το κόστος σε λογικά επίπεδα. Ακολούθως η εταιρεία Cortebert
δραστηριοποιήθηκε αρκετά στην σιδηροδρομική αγορά προσφέροντας αξιόπιστα, αλλά όχι ακριβά προϊόντα.
Οι τουρκικοί σιδηρόδρομοι επέλεξαν τα ρολόγια Cortebert (φωτογραφία 5. Ο μηχανισμός αυτός δεν είναι
«τεχνικής Roskopf»). Εφ’ όσον το συλλεκτικό ενδιαφέρον για τα ρολόγια των τουρκικών σιδηροδρόμων
είναι περιορισμένο, το ρολόι αυτό εκτιμάται γύρω στα 100 ευρώ.
Το 1923 η Cortebert συνεργάστηκε με την ιταλική Perseo η οποία το 1927 κέρδισε τον διαγωνισμό προμήθειας
ρολογιών των ιταλικών σιδηροδρόμων. Έτσι η Perseo έγινε για όλο σχεδόν τον 20ο αιώνα, ο επίσημος
χορηγός ρολογιών των ιταλικών σιδηροδρόμων.
Ελληνικά σιδηροδρομικά ρολόγια
Τα περισσότερα ρολόγια που έχουμε δει φέρουν την επιγραφή «Σιδηρόδρομοι Πελοποννήσου» που
αναφέρεται στους «ΣΠΑΠ» (Σιδηρόδρομοι Πειραιώς Αθηνών Πελοποννήσου). Το δίκτυο των ΣΠΑΠ άρχισε
να κατασκευάζεται το 1882. Το 1884 λειτούργησε η πρώτη διαδρομή από την Κόρινθο στο Καλαμάκι ώστε
να ενωθεί συγκοινωνιακά ο Κορινθιακός με το Σαρωνικό (δεν είχε κατασκευαστεί ακόμη η διώρυγα της
Κορίνθου). Το έργο ολοκληρώθηκε το 1904.
Οι τιμές των εκτιμήσεων είναι λίγο χαμηλότερες σε σχέση με εκείνες που είχα δώσει λίγα χρόνια πριν σε
ίδια ρολόγια, λόγω κρίσης και λόγω του ότι το διαδίκτυο βοήθησε στο να μην είναι πλέον τόσο σπάνια κάποια
αντικείμενα.
Το πρώτο ρολόι (φωτ. 6) φέρει ελβετικό μηχανισμό και είναι της Phenix μιας εταιρείας που κατασκεύαζε
ποιοτικά ρολόγια από το 1873 περίπου. Εκτιμάται γύρω στα 150-170 ευρώ.
Ένα ακόμη ρολόι των ΣΠΑΠ είναι το Omega της επόμενης φωτογραφίας (7). Εκτιμάται γύρω στα 200-280 ευρώ
ανάλογα με τον μηχανισμό που φέρει.
Το επόμενο ρολόι είναι ένα Zenith με την επιγραφή «ΣΕΚ» (φωτ. 8). ΟΙ «Σιδηρόδρομοι του Ελληνικού Κράτους»
ιδρύθηκαν το 1920. Εκτιμάται γύρω στα 200-250 ευρώ ανάλογα με τον μηχανισμό που φέρει.
Τι είναι
Τον 19ο αιώνα οι σιδηροδρομικές μεταφορές άρχισαν να καθιστούν
απαραίτητο τον υπολογισμό και την μέτρηση
του χρόνου. Τους προηγούμενους αιώνες ο υπολογισμός του χρόνου
αποτελούσε προνόμιο των εύπορων
ή των επιστημόνων. Ο απλός λαός δεν ενδιαφερόταν εφ’ όσον η εργάσιμη
ημέρα άρχιζε με την ανατολή του ήλιου και τελείωνε με τη δύση του.
Οι σιδηροδρομικές συγκοινωνίες άλλαξαν τα δεδομένα και τα ωράρια έγιναν
απαραίτητα όχι μόνον για τον σχεδιασμό και την ομαλή εκτέλεση των δρομολογίων,
αλλά και για την αποφυγή ατυχημάτων όπως πχ στις
διασταυρώσεις ή στις μονές γραμμές διπλής κατεύθυνσης, όταν δηλ. δεν έπρεπε
να περάσουν ταυτόχρονα δύο τρένα.
Συνεπώς χρησιμοποιούνταν δυο είδη ρολογιών: τα μεγάλα σταθερά ρολόγια
που τοποθετούνταν στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και τα φορητά ρολόγια που
χορηγούνταν στους υπαλλήλους. Τότε τα ρολόγια ήταν υπερβολικά ακριβά και οι
υπάλληλοι δεν μπορούσαν να τα αγοράσουν μόνοι τους και θα έπρεπε να τους τα
προμηθεύσει η εταιρεία.
Αρκετά σιδηροδρομικά ατυχήματα αποδόθηκαν σε κακό συγχρονισμό των ρολογιών
των μηχανοδηγών ή των σιδηροδρομικών υπαλλήλων γενικότερα.
Το αποκορύφωμα ήταν εκείνο του 1891 (Οχάιο - ΗΠΑ) που στοίχισε
τη ζωή σε 11 άτομα.
Τα επόμενα χρόνια (1893) η General Railroad Timepiece Standards θέσπισε
αυστηρούς κανόνες ποιότητας και λειτουργίας για τα ρολόγια σιδηροδρομικής χρήσης.
Σε γενικές γραμμές οι προδιαγραφές ήταν:
-το ρολόι να μην έχει μπροστινό καπάκι
-οι αριθμοί να είναι αραβικοί μαύρου χρώματος και ευδιάκριτοι
-οι δείκτες να είναι μαύρου ευδιάκριτου χρώματος
-το καντράν να είναι λευκό
-η ρύθμιση της ώρας να γίνεται με λεβιέ (lever)
-το μέγεθος να είναι '16' 'ή '18'(τουλάχιστον 43.18mm)
-να έχει τουλάχιστον 17 ρουμπίνια
-να μην 'χάνει' πάνω από 30 δευτερόλεπτα την εβδομάδα
-κ.α.
Η εφαρμογή των κανόνων αυτών οδήγησε στην γιγάντωση της φήμης των
«σιδηροδρομικών ρολογιών» που για την αμερικανική αγορά, ορίζονταν ως «ρολόγια
τα οποία πληρούσαν τις προδιαγραφές για χρήση στους σιδηροδρόμους».
Η φήμη αυτή έφτασε μέχρι την Ευρώπη και οι ευρωπαϊκές ωρολογοποιείες
προσπάθησαν να την εκμεταλλευτούν ώστε να κερδίσουν μεγαλύτερο μερίδιο της
αγοράς. Κάποιες από αυτές κατασκεύασαν ρολόγια που πληρούσαν τις αμερικάνικες
προδιαγραφές όπως η Longines (express monarch, express leader),
η Omega (CCCR, CDR, CCR, DR) και ηZenith (extra, superior, prima). Οι περισσότερες όμως, εταιρείες
διέδιδαν ως «σιδηροδρομικό» το ρολόι που πουλούσαν σε διάφορους ευρωπαϊκούς σιδηροδρομικούς
οργανισμούς. Φυσικά στην Ευρώπη δεν υπήρχαν ενιαίες προδιαγραφές και ο κάθε σιδηροδρομικός
οργανισμός επέλεγε με βάση τα δικά του κριτήρια που συνήθως βασίζονταν στη σχέση τιμής/απόδοσης
(δηλ. προσπαθούσαν να πάρουν όσο το δυνατόν καλύτερο προϊόν ξοδεύοντας λιγότερα).
Εφόσον όμως, η φήμη των σιδηροδρομικών ρολογιών ήταν ανάλογη με εκείνη των αμερικάνικων,
πολλές εταιρείες δεν δίσταζαν να κατασκευάζουν φτηνά ρολόγια και να χαράζουν στο καπάκι ένα τρένο ώστε
να το πουλούν ως σιδηροδρομικό!
Με βάση όμως τα ανωτέρω στην Ευρώπη για να χαρακτηριστεί «σιδηροδρομικό» ένα ρολόι θα πρέπει να έχει
χρησιμοποιηθεί από τους υπαλλήλους κάποιου σιδηροδρομικού οργανισμού» ενώ, στην Αμερική «θα πρέπει να
πληροί τις προδιαγραφές για χρήση στους σιδηροδρόμους». Είναι εμφανής λοιπόν η διαφορά ποιότητας που
μπορεί να υπάρχει μεταξύ του ρολογιού της μιας ή της άλλης κατηγορίας. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως δεν
υπήρξαν και ευρωπαϊκά σιδηροδρομικά ρολόγια υψηλής ποιότητας.
Πόσο αξίζουν
Η αξία των σιδηροδρομικών ρολογιών δεν διαφέρει κατά πολύ από αυτή των αντίστοιχων μη σιδηροδρομικών
παρά την αντίθετη άποψη που επικρατεί. Δηλ. αν ένα μη σιδηροδρομικό Omega εκτιμάται 100 ευρώ, ο Άγγλος
συλλέκτης δεν θα πληρώσει πάνω από 120 ευρώ για το αντίστοιχο των ελληνικών σιδηροδρόμων. Βέβαια, για
εκείνο των αγγλικών σιδηροδρόμων θα μπορούσε να πληρώσει και 150 ευρώ. Αν μάλιστα ο παππούς του
δούλευε στους σιδηρόδρομους και έχει κάποιες αναμνήσεις, θα μπορούσε να πληρώσει και 200 ευρώ. Ισχύει
δηλ. ότι ισχύει για όλα τα συλλεκτικά είδη: η αξία τους εξαρτάται από το πόσο είναι διατεθειμένος κάποιος να
πληρώσει για να τα αποκτήσει!
Αμερικάνικα σιδηροδρομικά ρολόγια
Το πρώτο (φωτ. 1) είναι της εταιρείας Hamilton και φέρει μάλιστα τη χαρακτηριστική επιγραφή “Railway Special”.
Το καντράν είναι πορσελάνινο με “Montgomery” σχεδιασμό, ενώ ο μηχανισμός είναι ο 992Β με 21 ρουμπίνια.
Η εκτίμησή του είναι γύρω στα 400 ευρώ.
Το δεύτερο (φωτ. 2) είναι ένα Illinois Bunn Special και αυτό με “Montgomery” καντράν και με μηχανισμό με 21
ρουμπίνια. Η εκτίμησή του είναι γύρω στα 350 ευρώ.
Ιταλικά σιδηροδρομικά ρολόγια
Το 1905 ιδρύθηκαν οι ιταλικοί σιδηρόδρομοι (Ferrovie dello Stato). Τα πρώτα χρόνια λειτουργίας τους
χρησιμοποίησαν ρολόγια από διάφορες ελβετικές εταιρείες μεταξύ αυτών και κάποιων που υιοθετούσαν την
«τεχνική Roskopf». O Georges Frederic Roskopf ήταν ένας ευφυής ωρολογοποιός του 19ου αιώνα ο οποίος
κατάφερνε να κατασκευάζει αξιόπιστα ρολόγια χαμηλού κόστους. Η τεχνική με την οποία έφτιαχνε τους
μηχανισμούς του ο Roskopf, αντιγράφτηκε κατά κόρον από όποιον ήθελε να φτιάξει ένα φτηνό ρολόι στα τέλη
του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα.
Έχω δει πάρα πολλά ρολόγια με μηχανισμούς «τεχνικής Roskopf» και με επιγραφή «Ferrovie dello Stato».
Τα ρολόγια αυτά δεν είναι ίδια μεταξύ τους ούτε όσον αφορά το εξωτερικό σχεδιασμό ούτε τους μηχανισμούς.
Κάποιοι λένε ότι κατασκευάστηκαν από ανομοιογενή φτηνά υλικά από ελβετική εταιρεία και χορηγήθηκαν σε
απλούς εργάτες των ιταλικών σιδηροδρόμων. Δεν αποκλείεται όμως, κάποια από αυτά να είναι πλαστά και να
μην έχουν καμιά σχέση με τους ιταλικούς σιδηροδρόμους. Πάντως όλες οι μαρτυρίες συμπίπτουν πως τα
ρολόγια αυτά πράγματι χρονολογούνται από τις αρχές του 20ου αιώνα και δεν είναι μεταγενέστερα.
Το πρώτο στην φωτογραφία 3 φαίνεται να έχει πορσελάνινο καντράν, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε φωτογραφία
του μηχανισμού του (είναι όμως, σίγουρα "Roskopf"). Εκτιμάται γύρω στα 100-120 ευρώ γιατί η κάσα φαίνεται
απλή.
Το δεύτερο (φωτ. 4) έχει εξαιρετικά σκαλισμένη κάσα. Η επιγραφή στον μηχανισμό «brevet 22873» παραπέμπει
σε ελβετικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του 1902 περίπου (συμπίπτει χρονικά). Γενικά το ρολόι αυτό έχει αρκετά
προσεγμένη κατασκευή για να είναι πλαστό και πιθανότατα έχει χρησιμοποιηθεί από υπάλληλο των ιταλικών
σιδηροδρόμων. Εκτιμάται γύρω στα 150-170 ευρώ γιατί το καντράν είναι θαμπό.
Αναφέρεται πως γύρω στο 1890 η εταιρεία Cortebert Watch Co. άρχισε να κατασκευάζει υψηλής ποιότητας
ρολόγια «τεχνικής Roskopf» κρατώντας το κόστος σε λογικά επίπεδα. Ακολούθως η εταιρεία Cortebert
δραστηριοποιήθηκε αρκετά στην σιδηροδρομική αγορά προσφέροντας αξιόπιστα, αλλά όχι ακριβά προϊόντα.
Οι τουρκικοί σιδηρόδρομοι επέλεξαν τα ρολόγια Cortebert (φωτογραφία 5. Ο μηχανισμός αυτός δεν είναι
«τεχνικής Roskopf»). Εφ’ όσον το συλλεκτικό ενδιαφέρον για τα ρολόγια των τουρκικών σιδηροδρόμων
είναι περιορισμένο, το ρολόι αυτό εκτιμάται γύρω στα 100 ευρώ.
Το 1923 η Cortebert συνεργάστηκε με την ιταλική Perseo η οποία το 1927 κέρδισε τον διαγωνισμό προμήθειας
ρολογιών των ιταλικών σιδηροδρόμων. Έτσι η Perseo έγινε για όλο σχεδόν τον 20ο αιώνα, ο επίσημος
χορηγός ρολογιών των ιταλικών σιδηροδρόμων.
Ελληνικά σιδηροδρομικά ρολόγια
Τα περισσότερα ρολόγια που έχουμε δει φέρουν την επιγραφή «Σιδηρόδρομοι Πελοποννήσου» που
αναφέρεται στους «ΣΠΑΠ» (Σιδηρόδρομοι Πειραιώς Αθηνών Πελοποννήσου). Το δίκτυο των ΣΠΑΠ άρχισε
να κατασκευάζεται το 1882. Το 1884 λειτούργησε η πρώτη διαδρομή από την Κόρινθο στο Καλαμάκι ώστε
να ενωθεί συγκοινωνιακά ο Κορινθιακός με το Σαρωνικό (δεν είχε κατασκευαστεί ακόμη η διώρυγα της
Κορίνθου). Το έργο ολοκληρώθηκε το 1904.
Οι τιμές των εκτιμήσεων είναι λίγο χαμηλότερες σε σχέση με εκείνες που είχα δώσει λίγα χρόνια πριν σε
ίδια ρολόγια, λόγω κρίσης και λόγω του ότι το διαδίκτυο βοήθησε στο να μην είναι πλέον τόσο σπάνια κάποια
αντικείμενα.
Το πρώτο ρολόι (φωτ. 6) φέρει ελβετικό μηχανισμό και είναι της Phenix μιας εταιρείας που κατασκεύαζε
ποιοτικά ρολόγια από το 1873 περίπου. Εκτιμάται γύρω στα 150-170 ευρώ.
Ένα ακόμη ρολόι των ΣΠΑΠ είναι το Omega της επόμενης φωτογραφίας (7). Εκτιμάται γύρω στα 200-280 ευρώ
ανάλογα με τον μηχανισμό που φέρει.
Το επόμενο ρολόι είναι ένα Zenith με την επιγραφή «ΣΕΚ» (φωτ. 8). ΟΙ «Σιδηρόδρομοι του Ελληνικού Κράτους»
ιδρύθηκαν το 1920. Εκτιμάται γύρω στα 200-250 ευρώ ανάλογα με τον μηχανισμό που φέρει.
|
Στη Ρουμανία βρέθηκε το πιο απομονωμένο οικοσύστημα στον κόσμο με κατοίκους παράξενα πλάσματα
written by ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Μαΐ 16, 2016
Aν θα θέλαμε να φτιάξουμε ένα ακόμη σπήλαιο Movile θα έπρεπε με απλά λόγια να ακολουθήσουμε την παρακάτω συνταγή:
1. Δημιουργήστε μια σειρά από στενά υπόγεια τούνελ και μικρές πισίνες από ασβεστόλιθο.
2. Συνδέστε τη σπηλιά σας με μια δεξαμενή ασβεστόλιθου γεμάτη νερό που είναι ήδη ανέγγιχτη για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
3. Επιτρέψτε σε εκατοντάδες είδη να εισέλθουν στην κατασκευή
4. Σφραγίστε ξαφνικά το σύστημα μεε ένα παχύ στρώμα αργίλου για να καταστεί αδιαπέραστο σε υπέργεια στοιχεία.
5. » Ψήστε» στους 25 βαθμούς Κελσίου για 5,5 εκατομμύρια χρόνια.
Όταν ανοίξετε και πάλι το σύστημα, τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά…
Όσο το ανθρώπινο είδος εξελίσσονταν στις πεδιάδες της Αφρικής, ένα διαφορετικό είδος εξέλιξης, λάμβανε χώρα σε ένα σπήλαιο στη Ρουμανία. Οι εντομοειδείς κάτοικοι του Σπηλαίου Movile αποκόπηκαν από τον έξω κόσμο περισσότερο από πέντε εκατομμύρια χρόνια πριν, και όταν στα τέλη του 1890 το σπήλαιο ανακαλύφθηκε, αποκάλυψε ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο οικοσύστημα. Το Movile θεωρείται σήμερα ότι είναι το πιο απομονωμένο οικοσύστημα στον κόσμο, και οι επιστήμονες μόλις τώρα αρχίζουν να ξετυλίγουν και να κατανοούν τα μυστικά του.
Χρειάστηκαν χρόνια για να ξεκινήσει η καταγραφή των πλασμάτων στο Σπήλαιο Movile για διάφορους λόγους. Πρώτον, είναι ένα επικίνδυνο περιβάλλον με δηλητηριώδη ατμόσφαιρα. Η είσοδος στο σπήλαιο απαιτεί συνδυασμό καταδύσεων και εξερεύνησης σπηλαίων. Θα πρέπει κανείς να κατέβει από ένα στενό φρεάτιο 20 μέτρων, να αναρριχηθεί μέσα από μικροσκοπικές σήραγγες ασβεστόλιθου πριν τελικά φτάσει στο κύριο σπήλαιο. Η ρουμανική κυβέρνηση είναι επίσης πολύ επιλεκτική σχετικά με το ποιος επιτρέπεται να εισέλθει για έρευνα στο σπήλαιο με το φόβο να μην διαταραχθεί η ευαίσθητη οικολογική ισορροπία. Μόνο μερικές δεκάδες επιστήμονες έχουν τη δυνατότητα να το επισκεφθούν και συμμετέχουν στην έρευνα τους μυστηριώδους σπηλαίου.
Οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει πως το Movile είναι γεμάτο ζωή και πως οι κάτοικοί του δεν ενοχλούνται με τα υψηλά επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα και υδροθείου στον αέρα. Με μόνο το ήμισυ της συνηθισμένης συγκέντρωσης οξυγόνου, οι άνθρωποι πρέπει απαραιτήτων να φορούν αναπνευστικές συσκευές για να επιβιώσουν, αλλά οι ζωντανοί οργανισμοί του είναι ακόμη περισσότεροι στα σημεία όπου η ατμόσφαιρα είναι πολύ επιβαρυμένη.
Τα περισσότερα πλάσματα πιστεύεται ότι έχουν φτάσει στο σπήλαιο πάνω από πέντε εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν ο ασβεστόλιθος σφράγισε την είσοδο και τα εγκλώβισε στο νέο τους σπίτι. Τα περισσότερα έντομα έχουν έκτοτε προσαρμοστεί στο απόλυτο σκοτάδι, χάνοντας τα μάτια και τη χρώση τους. Πολλά έχουν επίσης αναπτύξει μακρύτερα πόδια και κεραίες για να αισθάνονται το περιβάλλον στο σκοτάδι. Μεταξύ άλλων συναντά κανείς σπάνια είδη αραχνών, ψευδοσκορπιούς, νεροσκορπιούς, σαρανταποδαρούσες, και βδέλλες.
Το οικοσύστημα βασίζεται εξ ολοκλήρου στα χημειοσυνθετικά βακτήρια που εξάγουν άνθρακα από τον αέρα χωρίς τη βοήθεια του φωτός. Τα πιο πολλά βακτήρια χρησιμοποιούν το διοξείδιο του άνθρακα, και άλλα απορροφούν τον άνθρακα από μεθάνιο. Το βακτηριακό φιλμ που καλύπτει το νερό και τα τοιχώματα είναι το σημείο όπου όλα τα θρεπτικά συστατικά εισέρχονται σε αυτό το οικοσύστημα, και αυτό είναι το μόνο γνωστό παράδειγμα ενός τέτοιου συστήματος. Οι μικρότεροι θρέφονται από τη λάσπη και γίνονται το γεύμα για τους μεγαλύτερους.
Οι επιστήμονες ενδιαφέρονται για τα ζώα στο σπήλαιο, αλλά τα βακτήρια θα μπορούσαν να παρέχουν συμβουλές για το πώς η ζωή λειτούργησε όταν Γη ήταν ακόμη πολύ νέα. Με την υψηλή θερμότητα, τα τοξικά αέρα και τον ελάχιστο φωτισμό, οι συνθήκες είναι πολύ παρόμοιες με εκείνες της Γης πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Μερικοί εξετάζουν επίσης την ιδέα της χρήσης αυτών των βακτηρίων για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, καθώς το διοξείδιο του άνθρακα και το μεθάνιο είναι οι μεγαλύτεροι ένοχοι.
Όπως και να έχει, αυτό το σπήλαιο στη Ρουμανία, είναι σίγουρα πως έχει πολλά περισσότερα μυστικά να αποκαλύψει. Υπάρχουν ακόμη αρκετοί ζωντανοί οργανισμοί θαμμένοι στα ιζήματα του σπηλαίου, που περιμένουν να εντοπιστούν, και θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να ώστε κατανοήσουμε μερικές από τις βαθύτερες ερωτήσεις σχετικά με τη φύση της ζωής.
Με πληροφορίες από: ΒΒC / Geek.com
Κυριακή 22 Μαΐου 2016
Παρασκευή 20 Μαΐου 2016
Τα κρυφά μηνύματα πίσω από τα πιο διάσημα λογότυπα που 'χτυπούν' στο υποσυνείδητο
BUSINESS STORIESΤα κρυφά μηνύματα πίσω από τα πιο διάσημα λογότυπα που «χτυπούν» στο υποσυνείδητο
Tα εταιρικά λογότυπα παραμένουν «ανέγγιχτα» για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ωστόσο η έννοια του συμβόλου με την πάροδο του χρόνου χάνεται.
Πολλά όμως από αυτά έχουν διπλή έννοια, προκειμένου να ενθαρρύνουν τους καταναλωτές και να τραβήξουν υποσυνείδητα το ενδιαφέρον τους, αυξάνοντας παράλληλα την αναγνώριση του εμπορικού σήματος.
Παρακάτω ακολουθούν τα πιο διάσημα λογότυπα της αγοράς αλλά και οι «κρυφές» τους έννοιες:
FEDEX
Το λογότυπο της FedEx κρύβει ένα βέλος προκειμένου να παρουσιάσει την αποτελεσματικότητα και την κίνηση της εταιρείας προς τα εμπρός.
GILLETTE
Κοιτάξτε προσεκτικά το «G» και το «i» στο λογότυπο της Gillette. Θα παρατηρήσετε τις κοφτερές περικοπές, οι οποίες κιόλας αντιπροσωπεύουν το προϊόν της εταιρείας.
NBC
To λευκό κενό ανάμεσα στις λέξεις του NBC δημιουργεί ένα παγώνι, το οποίο και καθιστά το κανάλι ως ένα δυνατό και υπερήφανο ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό.
VAIO
To λογότυπο αντιπροσωπεύει την ένταξη της μάρκας στην αναλογική και ψηφιακή τεχνολογία. Το «VA» είναι σχεδιασμένο κατά αυτόν τον τρόπο προκειμένου να μοιάζει με μια αναλογική κυματομορφή, ενώ το «io» ένα δυαδικό κώδικα.
BMW
H γερμανική εταιρεία αυτοκινήτων ιδρύθηκε από μια επιχείρηση κατασκευής αεροσκαφών το 1917. Αν και η BMW αναγκάστηκε να σταματήσει την παραγωγή αεροσκαφών το 1918 με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, κράτησε το λογότυπό της. Τα λευκά τέταρτα υποδηλώνουν μια έλικα, ενώ τα μπλε συμβολίζουν τον ουρανό.
COCA COLA
TOBLERONE
Μπορείτε να διακρίνετε την αρκούδα που χορεύει στο βουνό; Ο σχεδιασμός είναι φόρος τιμής για την ελβετική πόλη όπου αναπτύχθηκε η σοκολάτα: Την Bern, η οποία είναι γνωστή και ως «Η πόλη της αρκούδας»
Πως η Σουηδία ετοιμάζεται να μεταφέρει μία ολόκληρη πόλη 20.000 κατοίκων
Η Kiruna, η βορειότερη πόλη της Σουηδίας βυθίζεται. Στην πραγματικότητα, μέχρι το 2050, τα περισσότερα, αν όχι όλα τα κτίρια και οι υποδομές της πόλης, θα έχουν βυθιστεί μέσα στα ορυχεία σιδήρου που βρίσκονται από κάτω της.
Μία ομάδα μηχανικών ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρότζεκτ. Τη μετακίνηση ολόκληρης της πόλης - μαζί με τους 20.000 κατοίκους της- δύο μίλια ανατολικά, Ένα νέο ντοκιμαντέρ που ανέβηκε στο διαδίκτυο εξηγεί ακριβώς το πως θα επιτευχθεί αυτό.
Το 2004, γνωρίζοντας ότι η πόλη είναι καταδικασμένη να βυθιστεί ( μια διαδικασία που είναι γνωστή στους επιστήμονες ως «παραμόρφωση εδάφους»), η κρατική εταιρεία εξόρυξης «Luossavaara-Kiirunavaara AB» διοργάνωσε έναν δαπανηρό διεθνή διαγωνισμό με σκοπό να βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση για τη σωτηρία της Kiruna.
Μία ομάδα μηχανικών ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρότζεκτ. Τη μετακίνηση ολόκληρης της πόλης - μαζί με τους 20.000 κατοίκους της- δύο μίλια ανατολικά, Ένα νέο ντοκιμαντέρ που ανέβηκε στο διαδίκτυο εξηγεί ακριβώς το πως θα επιτευχθεί αυτό.
Το 2004, γνωρίζοντας ότι η πόλη είναι καταδικασμένη να βυθιστεί ( μια διαδικασία που είναι γνωστή στους επιστήμονες ως «παραμόρφωση εδάφους»), η κρατική εταιρεία εξόρυξης «Luossavaara-Kiirunavaara AB» διοργάνωσε έναν δαπανηρό διεθνή διαγωνισμό με σκοπό να βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση για τη σωτηρία της Kiruna.
Αρχιτέκτονες από το γραφείο «White Arkitekter AB» κέρδισαν το διαγωνισμό με το πρότζεκτ «Kiruna 4 Ever» και ξεκίνησαν να το εφαρμόζουν το 2014. Όλος ο πληθυσμός της πόλης θα έχει μεταφερθεί οριστικά μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες.
Η ταινία μικρού μήκους «This Is Kiruna: How to Move a City» που φέρει την υπογραφή της σουηδικής κυβέρνησης καταγράφει τη γιγαντιαία προσπάθεια που απαιτείται προκειμένου να μετακινηθεί η πόλη της Kiruna - μία πόλη που βρίσκεται πάνω από τον Αρκτικό κύκλο όπου επικρατούν πολικές θερμοκρασίες, η γη είναι για μεγάλο διάστημα καλυμμένη με χιόνι, ενώ για αρκετούς μήνες επικρατεί απόλυτο σκοτάδι, αναφέρει το gizmodo.
Μόλις τρία ιστορικά κτίρια και μνημεία θα μετακινηθούν αυτούσια - τα υπόλοιπα κτίρια θα κτιστούν ξανά με ανακυκλωμένα υλικά από τις προηγούμενες κατασκευές.
Παράλληλα, έχει βρεθεί λύση και για την μεταστέγαση των κατοίκων: Η εταιρεία «Luossavaara-Kiirunavaara AB» δίνει στους ιδιοκτήτες των σπιτιών μία επιλογή: Είτε θα αγοράσει η ίδια τα σπίτια τους με βάση την ονομαστική τους αξία συν 25%, είτε θα τους παραχωρηθεί ένα καινούργιο σπίτι στην νέα τοποθεσία της πόλης.
Η ταινία μικρού μήκους «This Is Kiruna: How to Move a City» που φέρει την υπογραφή της σουηδικής κυβέρνησης καταγράφει τη γιγαντιαία προσπάθεια που απαιτείται προκειμένου να μετακινηθεί η πόλη της Kiruna - μία πόλη που βρίσκεται πάνω από τον Αρκτικό κύκλο όπου επικρατούν πολικές θερμοκρασίες, η γη είναι για μεγάλο διάστημα καλυμμένη με χιόνι, ενώ για αρκετούς μήνες επικρατεί απόλυτο σκοτάδι, αναφέρει το gizmodo.
Μόλις τρία ιστορικά κτίρια και μνημεία θα μετακινηθούν αυτούσια - τα υπόλοιπα κτίρια θα κτιστούν ξανά με ανακυκλωμένα υλικά από τις προηγούμενες κατασκευές.
Παράλληλα, έχει βρεθεί λύση και για την μεταστέγαση των κατοίκων: Η εταιρεία «Luossavaara-Kiirunavaara AB» δίνει στους ιδιοκτήτες των σπιτιών μία επιλογή: Είτε θα αγοράσει η ίδια τα σπίτια τους με βάση την ονομαστική τους αξία συν 25%, είτε θα τους παραχωρηθεί ένα καινούργιο σπίτι στην νέα τοποθεσία της πόλης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)