Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό παιδάκι, μαθήτρια Δημοτικού, πηγαίναμε οικογενειακώς στο σπίτι της γιαγιάς μου, στου Ζωγράφου. Θυμάμαι το βλέμμα μου να πέφτει πάντοτε σε εκείνο το μνημείο του Έλληνα δασκάλου, το οποίο βρίσκεται στην πλατεία Μαδρίτης, πίσω από το ξενοδοχείο Χίλτον. Με το αισθητήριο και την ενσυναίσθηση της παιδικότητάς μου, είχα αγαπήσει εκείνο το γλυπτό, θεωρούσα πως τιμάει εκείνους που μας στηρίζουν στο δύσκολο και συνάμα συναρπαστικό δρόμο της γνώσης.
Ένα γλυπτό το οποίο χτίστηκε ως φόρος τιμής στους δασκάλους οι οποίοι διδάσκουν τα παιδιά αλλά και ανταποκρίνονται στο τόσο σοβαρό και διαπαιδαγωγικό τους λειτούργημα με συνέπεια, αγάπη, υπομονή και ήθος.
Μπορώ να πω πως ως μαθήτρια αλλά και ως αθλήτρια, γνώρισα και είχα καλούς δασκάλους. Ανθρώπους που αγαπούσαν τα παιδιά πραγματικά και επιθυμούσαν να οδηγήσουν τον καθέναν από εμάς να ξεδιπλώσει και να βγάλει στην επιφάνεια τη δική του μοναδική προσωπικότητα. Ήταν εκείνοι οι δάσκαλοι που κάτω από το αυστηρό τους βλέμμα έκρυβαν την απέραντη αγάπη και κατανόηση για την ορμητικότητα και την αφέλεια της ηλικίας μας.
Οι καλοί δάσκαλοι, σε μία εποχή που ο χώρος της εκπαίδευσης περνάει μία σοβαρή κρίση, οφείλει να τονιστεί όπως και να δοθεί η απαραίτητη σημασία για τη στελέχωση των σχολείων με ανθρώπους που έχουν να δώσουν αγάπη, γνώσεις και ανιδιοτελή προσφορά σε κάθε μαθητή.
Ευχαριστώ τους δασκάλους μου οι οποίοι με εκτίμησαν και με βοήθησαν να ανελιχθώ και να πιστέψω στα όνειρά μου. Ο καλός δάσκαλος είναι ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα στη ζωή κάθε παιδιού και εφήβου και, αναμφίβολα, ένα πρότυπο και ένας καθοδηγητής στο δρόμο για την κατάκτηση της γνώσης.
ΥΣ: Αφιερωμένο στους δασκάλους μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου