Οι κίτρινης φυλής αγριάνθρωποι, που εισήλθαν στα ιερά εδάφη της Μικράς Ασίας τον 11ο αιώνα, ήλθαν από τις στέπες της κεντρικής Ασίας, δηλαδή από περιοχές νοτιοανατολικά της Κασπίας Θάλασσας.
Το «αγριάνθρωποι» είναι χαρακτηρισμός των ίδιων των Τούρκων ιστορικών. Οι Σελτσούκοι και οι Οθωμανοί από την κεντρική Ασία, μαζί με τους Μογγόλους της βορειοανατολικής Ασίας, δηλαδή συνολικά 150 χιλιάδες ψυχές αποτέλεσαν τους ανατολικούς εισβολείς και τελικούς καταστροφείς του Βυζαντίου.
Θυμηθείτε ότι την ίδια εποχή γινόντουσαν οι σταυροφορίες και ότι αργότερα, το 1204 κατελήφθη από τους σταυροφόρους η Κωνσταντινούπολη. Άλλωστε αυτοί ήταν εκείνοι που στην ουσία αποδεκάτισαν το Βυζάντιο, ώστε να το κάνουν λεία στα χέρια των Τουρκομάνων.
Θυμηθείτε ότι την ίδια εποχή γινόντουσαν οι σταυροφορίες και ότι αργότερα, το 1204 κατελήφθη από τους σταυροφόρους η Κωνσταντινούπολη. Άλλωστε αυτοί ήταν εκείνοι που στην ουσία αποδεκάτισαν το Βυζάντιο, ώστε να το κάνουν λεία στα χέρια των Τουρκομάνων.
Μέχρι το 1302, σημαδιακή χρονιά, πέρασαν περισσότερα από 200 χρόνια από την παρουσία των Σελτσούκων και των Οθωμανών στη Μικρά Ασία. Χρόνος αρκετός για να ανδρωθούν. Παρά τις συνεχείς έριδες μεταξύ τους, συνέχιζαν να εξισλαμίζουν ελληνικούς πληθυσμούς. Η αρχή του τέλους ήταν το 1302, όταν πέρασαν τον Ελλήσποντο και έφτασαν σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ο έλεγχος της πλοήγησης και του εμπορίου στα στενά ήταν στα χέρια τους και ασφυκτιούσε τόσο η Κωνσταντινούπολη, όσο και η Τραπεζούντα.
Μία χούφτα άνθρωποι δεν κάνουν λαό. Όμως οι Οθωμανοί μαζί με τους Σελτσούκους ήταν μουσουλμάνοι και στο μυαλό τους είχαν το Τσιχάντ, δηλαδή τον Ιερό Πόλεμο του Ισλάμ. Με άλλα λόγια είχαν ως στόχο να μη μείνει κανείς χριστιανός, δηλαδή «άπιστος», είτε με το θάνατο, είτε με την απειλή του θανάτου.
Μεθοδικά φρόντιζαν γι’ αυτό. Ο τρόπος της επιβολής τους ήταν, είτε ο εξισλαμισμός των Ελλήνων, είτε η εξαφάνισή τους.
Μεθοδικά φρόντιζαν γι’ αυτό. Ο τρόπος της επιβολής τους ήταν, είτε ο εξισλαμισμός των Ελλήνων, είτε η εξαφάνισή τους.
Τον 11ο αιώνα αναφέρουν οι γαλλικές πηγές, οι Έλληνες ήταν 21-23 εκατομμύρια στη Μικρά Ασία. Τρομερά μεγάλος αριθμός. Ένα ποσοστό από αυτούς μετανάστευσε σε ευρωπαϊκά κράτη και αφομοιώθηκε ή πήγε σε μέρη όπου κατοικούσαν από την αρχαιότητα Έλληνες. Ένα κομμάτι του ελληνικού λαού παρέμεινε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα με την ορθόδοξη πίστη και την ελληνική γλώσσα στα χείλη του, διατηρώντας ήθη και έθιμα, για να δεινοπαθήσει στη συνέχεια στα χέρια των Νεότουρκων.
Οι υπόλοιποι, ανά τους αιώνες, είτε με το ζόρι και εγκληματικά (σφαγές, παιδομάζωμα κ.τ.λ.), είτε με ψυχολογική πίεση, ολοένα γινόντουσαν μουσουλμάνοι. Οι ίδιοι οι πρώην χριστιανοί χρησιμοποιούνταν στη συνέχεια, ως φλογεροί μουσουλμάνοι για να καθυποτάξουν τους υπόλοιπους χριστιανούς. Αυτό άρχισε στη Μικρά Ασία και συνεχίστηκε στο κορμό της σημερινής Ελλάδας.
Απόδειξη αυτού είναι η αγωνία του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, που πήγαινε από χωριό σε χωριό της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας για να πείσει τους χωρικούς να μην αλλαξοπιστήσουν. Στην εποχή του, ολόκληρα χωριά μετατρέπονταν σε μουσουλμανικά.
Επομένως, η κατάλυση της Πόλης το 1453 και της Τραπεζούντας το 1461 έγινε κυρίως με ελληνικό αίμα, που έφεραν οι μουσουλμάνοι στρατιώτες. Το τραγικό είναι, ότι οι περισσότεροι δεν το ήξεραν, όπως δεν το ξέρει και σήμερα η πλειονότητα των Τούρκων πολιτών. Φυσικά δεν αναφερόμαστε στους Κούρδους, που είναι άλλος λαός.
Το συμπέρασμα είναι ότι χωρίς το Ισλάμ δεν θα υπήρχε ούτε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ούτε η σημερινή Τουρκία. Αφού ελάχιστοι είχαν τουρκική συνείδηση μέχρι το 1922 και αυτοπροσδιορίζονταν μέχρι τότε ως μουσουλμάνοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου