Ποιοι και Πως Έκοψαν Φέτες Αυτόν τον Βράχο πριν Χιλιάδες Χρόνια; Τι Μας Κρύβουν; (video)

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Ποιοι και Πως Έκοψαν Φέτες Αυτόν τον Βράχο πριν Χιλιάδες Χρόνια;
Τι Μας Κρύβουν;

Υπάρχουν πολλά αινιγματικά, τεράστια αρχαία ερείπια που βρίσκονται στην Ιαπωνία. Οι μεγάλιθοι, είναι τόσο παλιοί που αρκετοί από τους μεγαλύτερους έχουν διαβρωθεί σε κατάσταση μη αναγνώρισης.

Ωστόσο πάρα πολλοί φαίνεται να έχουν κάποια πολύ συγκεκριμένα σχήματα τα οποία μοιάζει αδύνατο να έφτιαξε η ίδια η φύση. Μάλιστα, αρκετά έχουν τέτοιο μήκος που σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς λέγεται ότι βρίσκονται αρκετά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης.

Ανάμεσα σε αυτά τα περίεργα «ερείπια» ή τα παράξενα απομεινάρια του παρελθόντος, βρίσκονται πολλά που φέρνουν το ανθρώπινο μυαλό σε εξαιρετική αμηχανία. Πώς έτυχε να συμβεί κάποιοι μεγάλιθοι να  διακρίνονται στο μάτι σαν τεμαχισμένες, κομμένες σε φέτες από ένα τεράστιο μαχαίρι σαν να ήταν μία απλή φρατζόλα ψωμί στα χέρια ενός γίγαντα; Μπορεί η φύση να δημιουργήσει τέτοιες καταστάσεις; Πως μπορεί να υπάρχουν διάσπαρτα σε πολλά μέρη του κόσμου ανάλογες περιπτώσεις; Πόσο δίκιο μπορεί να έχουν οι θρύλοι που μιλούν για γίγαντες;
Ένα από τα πολλά πράγματα στον ιαπωνικό πολιτισμό, για το οποίο έχει γίνει διάσημος στους αιώνες, είναι η ικανότητα δημιουργίας εξαιρετικών σπαθιών.
Ατσάλινα όπλα πολύ ανώτερης ποιότητας από τους αντιπάλους τους, έδιναν ένα ισχυρό πλεονέκτημα για πολλούς αιώνες.
Κάποιος, ίσως, θα μπορούσε να αναρωτηθεί, από πού προέκυψε αυτή η προηγμένη γνώση της κατασκευής σπαθιού. Ήταν απλά μία εφευρετικότητα; Ή θα μπορούσε η γνώση να έμεινε από μια πολύ ανώτερη, εντελώς διαφορετική και πολύ μεγαλύτερη φυλή ανθρώπων, που έζησε αιώνες ή και χιλιετηρίδες πίσω;
Πολλές τεχνολογίες κατασκευής σπαθιών, ακόμα και σήμερα, εντυπωσιάζουν και μπερδεύουν τους ειδικούς. Πώς γνώριζαν αυτή την τόσο  προηγμένη μεταλλουργία; Πώς χάθηκαν αυτές οι τεχνικές, πως χάθηκε αυτή ή γνώση και ποιος μπορεί να ήταν αρχικά ο πολιτισμός που την κατείχε, πολλά ερείπια του οποίου εξακολουθούν να «διακοσμούν» το ιαπωνικό τοπίο;
Ανάμεσα σε αυτά τα αινιγματικά και καταπληκτικά σπαθιά υπάρχει και ένα που, για προφανείς λόγους, ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα.
Γνωστό ως «The Norimitsu Odachi», με μήκος πάνω από 12 πόδια (περίπου 3.80 μέτρα) και με βάρος σχεδόν 15 κιλά, αυτό το σπαθί δημιουργήθηκε με αριστοτεχνία πριν από 2000 χρόνια, με τι άλλο προφανή σκοπό από το να χρησιμοποιηθεί από ένα πολεμιστή, γιγάντιων διαστάσεων. Το σπαθί τύπου nodachi ήταν ένα από τα όπλα επιλογής, στο πεδίο της μάχης κατά την περίοδο Nanboku-chō.
Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής και πολύ πριν, τα σπαθιά αυτά σπάνια δημιουργούνταν για διακοσμητικούς σκοπούς. Η δε τιμή της κατασκευής τους, ο χρόνος και η φροντίδα που απαιτούνταν για τη δημιουργία ενός μόνο σπαθιού, σήμαιναν ότι τα περισσότερα κατασκευάστηκαν για το σκοπό της μάχης. Επιπλέον, το κόστος δημιουργίας ενός τέτοιου τεράστιου σπαθιού θα ήταν σημαντικό.
Κάποιος πρέπει να αναρωτηθεί: ήταν αυτό το τεράστιο σπαθί κάποτε δυνατό χρησιμοποιηθεί από έναν πολεμιστή όπως εμείς οι σημερινοί άνθρωποι, ή μήπως από έναν τεράστιο πολεμιστή; Και ποιό μπορεί να ήταν το πραγματικό μέγεθός του;
Όπως είναι ενδεχομένως κατανοητό, πολλοί έχουν αρνηθεί να δώσουν τέτοιου είδους εξηγήσεις ως μια απτή πιθανότητα, ειδικά από τις επιστημονικές ακαδημίες. Όμως, ανεξάρτητα από αυτό, παραμένει στον αέρα μια ικανοποιητική εξήγηση για τη δημιουργία ενός τέτοιου εκπληκτικού αντικειμένου.
Παράλληλα, αφήνοντας την φαντασία μας ελεύθερη θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι κάποιος αρκετά μεγαλόσωμος άντρας, ένας «γίγαντας» με ένα αντίστοιχο Norimitsu Odachi σπαθί ότι «έκοψε φέτες» τον σκληρό βράχο της αρχικής εικόνας. Ή μήπως θα ταίριαζε καλύτερα στην εικόνα της φαντασίας μας ένα εργαλείο τύπου laser; Μήπως ένα τέτοιο εργαλείο έκοψε τον βράχο σε σχήμα κεραυνού;

Αλλά ας επανέλθουμε στην πραγματικότητα. Ποιός αξιοποίησε το τεράστιου μήκους, για τα ανθρώπινα δεδομένα, σπαθί; Ποιός ή τι έκοψε τον βράχο σε φέτες; Υπήρχε στην Ιαπωνία ένας τόσο εξελιγμένος τεχνολογικά και ανεπτυγμένος σωματικά πολιτισμός, πριν περίπου 2000 χρόνια ή και περισσότερο;