Καλό ταξίδι παπά Σπύρο

Μερικές φορές σε σημαδεύει ένας  άνθρωπος χωρίς να έχεις μια τόσο στενή σχέση μαζί του.

Σε γνώρισα πριν είκοσι περίπου χρόνια. Ίσως κάτι λιγότερο, ίσως κάτι περισσότερο. 

Τι σημασία έχει η ακριβής χρονολογία; 

Τίποτα μπροστά σ’ αυτά που με έκαναν να σε θυμάμαι και να σε σέβομαι.

Αν προσπαθούσα να σε περιγράψω, θα μου ήταν αρκετά δύσκολο διότι με την πρώτη ματιά δεν θα είχες τίποτα το ξεχωριστό, το φανταχτερό, το ιδιέταιρο.

Είχες όμως αυτό το κάτι που έκανες τον άλλο να σε προσέξει, να σε αγαπήσει, να σε σεβαστεί.

Την πρώτη φορά που σε είδα μου έκανε εντύπωση η απλοϊκότητα σου, το ήρεμο βλέμμα σου που μέσα σ’ αυτό έκρυβες μια ξεχωριστή διαπεραστική οξύτητα, μια  ψυχική ανωτερότητα.

Έζησες στην αγαπημένη σου Κριτική Γη και ήσουν γι’ αυτή ένας εργάτης ψυχικών και υλικών αγαθών. 

Πάντα είχες τον τρόπο να προσφέρεις απλόχερα την ψυχική και την υλική σου βοήθεια στους συνανθρώπους σου.

Δούλεψες το λόγο του Θεού παράλληλα με τα υλικά σου αγαθά.
Περήφανος, όπως αρμόζει στη Γη της Κρήτης που σε ανέθρεψε έκανες μια σωστή οικογένεια με την πολυαγαπημένη σου πρεσβυτέρα, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου. 
Ακούραστος εργάτης ψυχών μέχρι το τέλος. 
Η απώλεια σου είναι οδύνη γι' αυτούς που μένουν πίσω. 
Θα θυμάμαι για πάντα τις ελάχιστες φορές που ήπιαμε μαζί την Κρητική ρακή. 
Δεν θέλω να πω τίποτε άλο για σένα. 
Ξέρω πως ποτέ δεν αγαπούσες τα βαρύγδουπα λόγια. 
Εύχομαι και παρακαλώ τον Κύριο να στείλει τον Άγγελό του να σου κάνει το μονοπάτι που οδηγεί κοντά Του, φωτεινή λεωφόρο για να την διαβείς με ευκολία. 
Καλό ταξίδι παπά Σπύρο. Καλό Παράδεισο. 
Στυλιανός Τσολάκος