Irena Sendler

Irena Sendler

Δείτε αυτή την κυρία - Ας μην ξεχάσουμε ποτέ...

"Ο κόσμος δεν έγινε τώρα κακός.... πάντα ήταν"

"Το βραβείο δεν το παίρνει πάντα αυτός που το αξίζει

Irena Sendler
Ιρένα Σέντλερ

Πρόσφατα πέθανε μια 98χρονη κυρία που την έλεγαν Ιρένα.
Κατά τη διάρκεια του Β´Παγκοσμίου Πολέμου η Ιρένα  εργαζόταν στο γκέτο της Βαρσοβίας ως ειδική υδραυλικός υπονόμων.
Είχε όμως κι έναν απώτερο σκοπό.
Όντας γερμανίδα ΗΞΕΡΕ ποια ήταν τα σχέδια των ναζί για τους εβραίους.
Η Ιρένα έβγαζε λαθραία βρέφη στον πάτο της εργαλειοθήκης της ή σε ένα σάκο από λινάτσα που είχε στην καρότσα του φορτηγού της τα μεγαλύτερα παιδιά.
Ακόμα, είχε ένα σκύλο στην καρότσα, που τον είχε εκπαιδεύσει να γαβγίζει όταν οι ναζί φαντάροι της άνοιγαν να μπει ή να βγει από το γκέτο.
Οι φαντάροι, φυσικά, δεν ήθελαν πάρε-δώσε με το σκύλο, ενώ το γάβγισμά του κάλυπτε τους θορύβους/ήχους που έκαναν τα βρέφη/παιδιά!
Στο διάστημα που το έκανε αυτό, κατάφερε να φυγαδεύσει και να σώσει 2.500 παιδιά και βρέφη.



Συνελήφθη και οι ναζί τη χτύπησαν πάρα πολύ άσχημα και της έσπασαν και τα χέρια και τα πόδια.
Η Ιρένα κράτησε ένα αρχείο με τα ονόματα των παιδιών που είχε διασώσει και το φύλαξε σ´ένα γυάλινο βάζο που έθαψε κάτω από ένα δέντρο στην αυλή της.



Μετά τον πόλεμο, προσπάθησε να εντοπίσει όσους γονείς είχαν επιζήσει και επανένωσε τις οικογένειες.
Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν πεθάνει στους θαλάμους αερίων. Τα παιδιά αυτών, τα βοήθησε να τακτοποιηθούν σε θετές οικογένειες ή να υιοθετηθούν.

Το 2007, η Ιρένα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.... Δεν επελέγη.

Ο Πρόεδρος Ομπάμα το είχε κερδίσει ένα χρόνο πριν γίνει Πρόεδρος, για την εργασία του ως "οργανωτής κοινότητας" για το ACORΝ...
και ο Αλ Γκορ το κέρδισε το 2007, για ένα φιλμ σχετικά με την υπερθέρμανση της γης...

Εις μνήμην της - 63 χρόνια μετά...

Βάζω το λιθαράκι μου προωθώντας αυτό το μήνυμα
Ελπίζω να κάνετε κι εσείς το ίδιο...

Είναι τώρα πάνω από 60 χρόνια που τέλειωσε ο Β´Παγκόσμιος στην Ευρώπη.

Αυτό το e-mail στάλθηκε ως "μνημόσυνη αλυσσίδα", εις μνήμην των 2 εκατομμυρίων εβραίων, 20 εκατομμυρίων ρώσων,500.000 ελληνων, 10 εκατομμυρίων χριστιανών, που δολοφονήθηκαν, σφαγιάστηκαν, βιάστηκαν, κάηκαν, λιμοκτόνησαν και ταπεινώθηκαν.

Είναι επιτακτική ανάγκη να διασφαλιστεί ότι ο κόσμος ποτέ δεν θα ξεχάσει, γιατί υπάρχουν άλλοι που θα το ξαναέκαναν...

Αυτό το e-mail προορίζεται να φτάσει σε 40 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.

Ενωθείτε κι εσείς και γίνετε ένας κρίκος της "μνημόσυνης αλυσσίδας" και βοηθείστε να φτάσει στην άκρη του κόσμου...
Στείλτε κι εσείς αυτό το μήνυμα στους γνωστούς σας και ζητείστε τους να συνεχίσουν αυτή την αλυσσίδα.

Σοκολάτα ΙΟΝ Αμυγδάλου

Στα τέλη της δεκαετίας του '40, η ΙΟΝ πρώτη παράγει ένα νέο τύπο σοκολάτας - τη σοκολάτα γάλακτος με αμύγδαλα - και ουσιαστικά δημιουργεί ένα από τα πιο επιτυχημένα και αγαπημένα ελληνικά προϊόντα, την ΙΟΝ Αμυγδάλου. Στις αρχές της δεκαετίας του '50, η ΙΟΝ Αμυγδάλου είναι πλέον ένα καθιερωμένο προϊόν, που κυκλοφορεί σε διάφορα μεγέθη με επικρατέστερα αυτά των 2 και 5 δραχμών! Η αγαπημένη σου σοκολάτα ΙΟΝ Αμυγδάλου διατίθεται σήμερα σε πληθώρα συσκευασιών: 30γρ., 45γρ., 70γρ., 100γρ., 200γρ. και 300γρ., που καλύπτουν κάθε ξεχωριστή ανάγκη. Θα τη βρείτε σε όλα σχεδόν τα σημεία πώλησης ζαχαρωδών προϊόντων στην Ελλάδα.

Παλιές διαφημίσεις από τις δεκαετίες 60 70 80 90

Έτσι, κάτι για να θυμόμαστε

Έτσι, κάτι για να θυμόμαστε από κάποια ευτυχισμένα χρόνια. 
Αχ Ελλάδα πως σε κατάντησαν.... 

Γαϊδουράγκαθο, βότανο που αποτοξινώνει το συκώτι, κάνει καλό στη δίαιτα, στο σάκχαρο, την ψωρίαση και ως αντίδοτο σε δηλητηριάσεις

Της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr 

Το γαϊδουράγκαθο (Silybum marianum) ανήκει στην οικογένεια των αστεροειδών και πήρε την ονομασία του από τα αγκαθωτά φύλλα του.

Το γαϊδουράγκαθο, βρίσκεται παντού στον κόσμο. Είναι θα έλεγε κανείς ένα κοινό βότανο. Αγαπάει όμως ιδιαίτερα τα μεσογειακά εύκρατα κλίματα και το συναντάμε σε μορφή θάμνου. Είναι ανθοφόρα μονοετή, διετή ή πολυετή φυτά που ανήκουν στην οικογένεια των μαργαρίτων (Asteraceae ή παλαιότερα Compositae). Χαρακτηρίζονται από φύλλα και βλαστούς που φέρουν αγκάθια. Λέγεται ότι αυτά τα αγκάθια είναι μια προσαρμογή που προστατεύει το φυτό από τα φυτοφάγα ζώα. Τα κεφάλια των λουλουδιών τους, ακτινικά συμμετρικά, βρίσκονται στα άκρα των βλαστών και έχουν χρώμα συνήθως μωβ, ροζ τριανταφυλλί, κίτρινο ή λευκό. Οι σπόροι τους, αγαπημένο έδεσμα για τις καρδερίνες και άλλα μικρά πουλιά, είναι πολυάριθμοι, έχουν πάππους στα περισσότερα είδη, ή τούφες με μικροσκοπικά τριχίδια που θα τους βοηθήσουν να εγκατασταθούν μακρύτερα (σπόροι με πτητικά εξαρτήματα) δημιουργώντας νέα εποίκιση με νεαρά φυτά.

Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται κυρίως οι σπόροι από τα άνθη του, που μαζεύονται προς το τέλος του καλοκαιριού όταν ξεραθούν πλήρως. Και τα άλλα μέρη του φυτού χρησιμοποιούνται φαρμακευτικά αλλά έχουν χαμηλότερες περιεκτικότητες σε δραστικές ουσίες.

Ονομασίες με τις οποίες μπορείτε να βρείτε το γαιδουράγκαθο: κουφάγκαθο, γαλακταγκάθι, γυμαράγκαθο, κάρδος, αγκάθι, αγιάγκαθο, αγκάβατος και Σίλυβο κατά την αρχαιότητα (ξενόγλωσσα ως Milk Thistle, Mary's thistle, Blessed milk thistle, Holy thistle, Lady's thistle, Silybe de Marie, και Chardon Marie).

Το γαϊδουράγκαθο χρησιμοποιήθηκε ήδη από τα ελληνορωμαϊκά χρόνια, ιδιαίτερα για την υποστήριξη του ήπατος και την αποτοξίνωση του αίματος. Από το 1890 περίπου, τα φαρμακεία στις ΗΠΑ χορηγούσαν το εκχύλισμα για τη θεραπεία της συμφόρησης των πεπτικών οργάνων με λιπώδη διήθηση. Η γερμανική φαρμακοποιία αναγνωρίζει τους σπόρους και τα τιτλοδοτημένα εκχυλίσματα του γαϊδουράγκαθου ως θεραπευτικά των πεπτικών διαταραχών και των οργανικών βλαβών από δηλητήρια και τοξίνες και ως υποστηρικτική θεραπεία σε χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις και σε κίρρωση του ήπατος.

Το γαϊδουράγκαθο, είναι το εθνικό έβλημα της Σκωτίας και βρίσκεται σε πολλά σύμβολά της, ενώ το ‘’Τάγμα του Γαϊδουράγκαθου’’ είναι το αρχαιότερο και ευγενέστερο τάγμα ιπποτών της. Σύμφωνα με την παράδοση σε μία από τις εισβολές Νορβηγών στρατιωτών στη Σκωτία (στη μάχη τουLargs), ένας ξυπόλυτος στρατιώτης από τους ανιχνευτές τους είχε την ατυχία ναπατήσει ένα γαϊδουράγκαθο (εικάζεται ότι ήταν το Circium vulgare που είναι αυτόχθονο στη Σκωτία ή το Onopordum acanthium λόγω της επιβλητικής εμφάνισής του) και από τον πόνο που του προξενήθηκε έκλεγε γοερά, και έτσι προειδοποιήθηκαν οι Σκωτσέζοι για την επικείμενη εισβολή, αποκρούοντάς τους. Επίσης το γαϊδουράγκαθο, είναι ένα αρχαίο Κελτικό σύμβολο, όπως και η αγριάδα, που χαρακτήριζε την τότε αριστοκρατία.

Η δραστική ουσία του γαϊδουράγκαθου είναι η σιλυμαρίνη (σιλυβίνη, σιλυδιανίνη και σιλυκριστίνη) . Αυτό το φλαβονοειδές είναι αντιοξειδωτικό. Βοηθά στην αναγέννηση των κατεστραμμένων ηπατικών κυττάρων και μεγάλων τμημάτων ιστών, ενεργοποιώντας την πρωτεϊνική σύνθεση στα ηπατικά κύτταρα με την αύξηση της δραστηριότητας του γενετικού υλικού (DNA-RNA). Παράλληλα προστατεύει τα ηπατικά κύτταρα, εμποδίζοντας τις τοξίνες να εισχωρήσουν σ ’αυτά και εξουδετερώνοντας τις τοξίνες που έχουν ήδη εισχωρήσει.

Στη σύγχρονη βοτανοθεραπευτική, το γαϊδουράγκαθο είναι το κύριο γιατρικό που χρησιμοποιείται στη προστασία του συκωτιού από λοιμώξεις, κατανάλωση αλκοόλ ή χημειοθεραπείες. Μπορεί να βοηθήσει στο να περιοριστούν οι βλάβες στο συκώτι αλλά και στην ανανέωση των κυττάρων του.

Το συκώτι σας είναι υπεύθυνο για την επεξεργασία των τοξινών στο σώμα.

Η διατροφή ή ο τρόπος ζωής μπορεί να καθιστούν αναγκαίο το συκώτι να καθαρίσει άμεσα. Τα ενεργά συστατικά του γαϊδουράγκαθου προστατεύουν το ήπαρ και εμποδίζουν και απομακρύνουν τις βλαβερές ουσίες από τα ζωτικά όργανα. Η χρήση του φυτού βελτιώνει τη λειτουργία των οργάνων σε ασθενείς με κίρρωση του ήπατος. Το φυτό είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία της χρόνιας ηπατίτιδας που οφείλεται σε ιούς ή στη χρήση αλκοόλ. Το φυτό είναι αποτελεσματικό στην πρωτοπαθή ή μεταστατική νόσο στο συκώτι.

Χρησιμοποιείται ακόμα στη θεραπεία της ηπατίτιδας, του ίκτερου και της κύρωσης του ήπατος. Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης. Είναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος. Χρησιμοποιείτε ακόμα σαν δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης, σαν καταπραϋντικό στη καταρροή και στη πλευρίτιδα, αλλά και στη ψωρίαση. Πρόσφατα ανακαλύφθηκε η αντικαρκινική, η νευροπροστατευτική αλλά και η καρδιοπροστατευτική του δράση λόγο της μείωση της χοληστερόλης που προκαλεί.

Σύμφωνα με πολλές τυφλές, ελεγχόμενες δοκιμές και κλινικές μελέτες, το γαϊδουράγκαθο βοηθά σημαντικά στη μείωση των οργανικών βλαβών από αλκοόλ, ενώ η μακρόχρονη χρήση του φαίνεται να αυξάνει τo προσδόκιμο επιβίωσης σε ασθενείς με ηπατικές βλάβες.

Επίσης μεταβάλλει ευνοϊκά τα επίπεδα των ηπατικών ένζυμων (τρανσαμινάσες) σε ασθενείς με κίρρωση, ιογενή ηπατίτιδα και λιπώδη διήθηση, βελτιώνει τα συμπτώματα της προκληθείσας τοξικής βλάβης σε όργανα (ναυτία, αδυναμία, απώλεια όρεξης, κόπωση και πόνος), ενώ βοηθά στην αποτροπή βλαβών από χημικά φάρμακα. Επιπρόσθετα, αυξάνει τη ροή των γαστρικών υγρών που ανακουφίζουν τη δυσπεψία και τους πονοκέφαλους που συνδέονται με τη συμφόρηση των οργάνων αποτοξίνωσης.

Απώλεια βάρους

Το συκώτι μας παράγει χολή την οποία το πεπτικό σύστημα μας χρησιμοποιεί για να διασπάσει το λίπος. Και αφού ο καθαρισμός του ήπατος προάγει την παραγωγή της χολής, η αποτοξίνωση του ήπατος μπορεί να σας βοηθήσει αν θέλετε να χάσετε βάρος. Το σώμα είναι συνεχώς κάτω από την επίθεση τοξινών, από τον αέρα που αναπνέουμε, τα τρόφιμα που καταναλώνετε ή από διάφορες ασθένεια. Όταν το σώμα σας δεν μπορεί να αφαιρέσει σωστά τις τοξίνες, δημιουργούνται διαταράξεις τις μεταβολικές λειτουργίες, όπως την πέψη και το μεταβολισμό. Για παράδειγμα, οι τοξίνες μπορεί να μειώσουν την ικανότητα του σώματός για καύση λίπους έως και κατά 20 τοις εκατό, σημειώνει η Watson.

Ενισχύοντας την απομάκρυνση τοξινών μέσω της αποτοξίνωσης, βότανα όπως το γαϊδουράγκαθο, μπορεί να βοηθήσουν στην αποκατάσταση του μεταβολισμού και στην αύξηση της απώλεια λίπους.

Ελεγχος των επιπέδων γλυκόζης

Το γαϊδουράγκαθο μπορεί επίσης να βοηθήσει να μειώσει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Phytotherapy Research” το 2006. Με τη μείωση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, το silymarin μπορεί επίσης να κρατήσει τα επίπεδα ινσουλίνης πιο σταθερά. Τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης μπορεί να ενθαρρύνουν την αποθήκευση λίπους στο σώμα σας. Τα φλαβονοειδή βοηθούν επίσης να μειωθούν τα επίπεδα χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων, τα οποία είναι συχνά αυξημένα σε άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα. Τα υψηλά επίπεδα αυτών των ουσιών στο αίμα μπορεί επίσης να αυξήσουν τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων.

Με τον καθαρισμό του ήπατος, το συκώτι αποκαθίσταται και έχει μέγιστη αποδοτικότητα Η μείωση της συσσώρευσης των τοξικών ουσιών, θα κάνει το δέρμα σας να φαίνεται πιο λαμπερό και πιο υγιεινό. Και δεδομένου ότι η προώθηση της παραγωγής χολής βοηθά στην κατανομή του λίπους, το σώμα σας θα τονωθεί και αυτό θα σας κάνει να νιώθετε νεώτεροι.

Πως Τρώγεται 

H ρίζα και τα φρέσκα νέα φύλλα του τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα αλλά πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι αιχμηρές άκρες τους, το οποίο είναι αρκετά χρονοβόρο. Τα φύλλα είναι αρκετά παχιά και έχουν ήπια γεύση όταν είναι νέα, αλλά γίνονται πιο πικρά το καλοκαίρι με τη ζέστη. Μαγειρεμένα έχουν γεύση σπανακιού. Τα κεφάλια του μπορούν να φαγωθούν όπως οι αγκινάρες πριν ανθίσουν, αλλά είναι πολύ πιο μικρά. Οι ξεφλουδισμένοι μίσχοι του τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι, είναι εύγευστοι και θρεπτικοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως το σπαράγγι ή το ρεβέντι ή να προστεθούν σε σαλάτες. Τρώγονται καλύτερα την άνοιξη όταν είναι νέοι πριν σκληρύνουν. Οι ψημένοι σπόροι του είναι υποκατάστατο του καφέ.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ

Ρίχνουμε 1-2 κουταλάκια του τσαγιού σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό για 7-10 λεπτά, το στραγγίζουμε και το πίνουμε. Το ρόφημα το πίνουμε 2-3 φορές την ημέρα. 

ΠΡΟΣΟΧΗ

Αποφύγετε το βότανο εάν είστε έγκυες και μην το δίνεται σε παιδιά.
Το γαϊδουράγκαθο, δεν παρουσιάζει τοξικότητα. Σε υψηλές και μακροχρόνιες δόσεις ίσως χρειαστεί συμπληρωματικά κάποιο σκεύασμα πλούσιο σε φυτικές ίνες, γιατί λόγω της χολαιρετικής δράσης του φυτού, μπορεί να ερεθιστεί ο εντερικός βλεννογόνος και να προκληθεί μικρή μάζα κοπράνων. Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα ή φυσικά σκευάσματα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ποτέ μόνοι σας με δική σας πρωτοβουλία.

Πηγές
The Detox Strategy”; Brenda Watson, C.N.C. et al.; 2008
“Phytotherapy Research”; The Efficacy of Silybum Marianum (L.) Gaertn. (Silymarin) in the Treatment of Type II Diabetes: A Randomized, Double-Blind, Placebo-Controlled, Clinical Trial; H.F. Huseini; Dec. 200

Ζωή (Σοφία) Παλαιολογίνα Η γιαγιά του Ιβάν Δ΄ της Ρωσίας του τρομερού.

Αν και δεν υπάρχει βιβλιογραφία για την ακριβή ημερομηνία γεννήσεώς της, οι μετέπειτα ημερομηνίες των διαφόρων φάσεων της ζωής της την ορίζουν στα 1455. Θυγατέρα του Θωμά Παλαιολόγου 

(ο νεωτέρος από τα έξι τέκνα του αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου) και της Αικατερίνης Ζακκαρία (κόρη του πρίγκιπα Κεντυρίωνα Ζακκαρία της Αχαΐας), βαφτίσθηκε στο Μυστρά και πήρε το όνομα Ζωή.

Ο πρόωρος θάνατος των γονέων της, του Θωμά στην Ιταλία και της Αικατερίνης στην Κέρκυρα, την άφησαν ορφανή με αποτέλεσμα να αναλάβει την κηδεμονία της ίδιας και των δύο αδελφών της, Ανδρέα και Μανουήλ, ο Ρωμαιοκαθολικός καρδινάλιος Βησσαρίων Ο Βησσαρίων υπήρξε φίλος του πατέρα της και στενός συνεργάτης του Πάπα Πίου Β´ και των μετέπειτα ποντιφίκων. Φρόντισε ώστε τα παιδιά του Θωμά να ασπασθούν το Ρωμαιοκαθολικό δόγμα, όπως το είχε ασπασθεί και ο πατέρας τους σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον Πίο Β΄, ο οποίος είχε αναλάβει τη συντήρησή του χορηγώντας του 4.000 δουκάτα ετησίως.

Ο Πάπας Παύλος Β΄, θέλοντας να προσεταιρισθεί τους Ορθόδοξους Ρώσους στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, μετά από επίπονες και σκληρές διαπραγματεύσεις δύο και πλέον ετών, επέτυχε να ευοδωθεί το συνοικέσιο της Ζωής με τον Ιβάν Γ΄ μεγάλο πρίγκιπα της Μόσχας, ο οποίος ήταν στην πραγματικότητα ηγεμόνας της Μοσχοβίας (Μόσχας). Έτσι η Ζωή αναχώρησε για το μεγάλο ταξίδι προς τη Μόσχα, που διαρκούσε την εποχή εκείνη περί τους έξη μήνες και με την άφιξή της στην πρώτη ρωσική πόλη, το Πσκοφ, διακήρυξε ότι επανέρχεται στην Ορθοδοξία και «μεταβαφτίσθηκε» σε Σοφία, που θύμιζε περισσότερο Βυζάντιο. Παντρεύτηκε τον Ιβάν Γ΄ στις 12 Νοεμβρίου 1472 στο Κρεμλίνο. Στο μακρινό αυτό ταξίδι της την ακολούθησε πλήθος εκπεσόντων αρχόντων της άλλοτε κραταιάς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι οποίοι εκρωσίσθηκαν και κατέλαβαν υψηλά αξιώματα στη ρωσική διοίκηση.

Απέκτησε ένδεκα παιδιά, εκ των οποίων μόνο τα επτά επέζησαν. Ο πρωτότοκος Βασίλι Γ΄ έμελλε να γίνει ο διάδοχος του Ιβάν Γ΄ μετά από σκληρό αγώνα της μητέρας του Σοφίας, προκειμένου να αποκλείσει από το θρόνο τον εγγονό του συζύγου της από προηγούμενο γάμο του, τον Ντμίτρι.

Η Σοφία εισήγαγε το τυπικό της Αυλής της Κωνσταντινούπολης στο ρωσικό θρόνο, φρόντισε να καλέσει Ιταλούς αρχιτέκτονες να κτίσουν ναούς και τα τείχη του Κρεμλίνου, όπως υπάρχουν και σήμερα και κυρίως να ανοικοδομήσουν το πολυεδρικό ανάκτορο (Грановитая палата), το οποίο και σήμερα υποδέχεται τους ξένους ηγέτες, που επισκέπτονται τη Μόσχα.

Ως μία εκ των διαδόχων και των κληρονόμων του Ρωμαϊκού στέμματος - από τα δύο αδέλφια της, ο Ανδρέας περνούσε έκλυτο βίο, πωλώντας εδώ και εκεί τα δικαιώματά του επάνω στο Ρωμαϊκό θρόνο, ενώ ο Μανουήλ κατέφυγε και βρήκε πλουσιοπάροχη και άνετη φιλοξενία στο Μωάμεθ τον Πολιορκητή - έπεισε τον Ιβάν Γ΄ να χρισθεί καίσαρας, όπως συνηθιζόταν στην Κωνσταντινούπολη για τα τέκνα των αυτοκρατόρων. Έτσι από την παραφθορά του λατινικού caesar, προήλθε και το μετέπειτα τσάρος.

Επίσης η Σοφία έπεισε τον διστακτικό σύζυγό της να αντιταχθεί και να αποτινάξει τον ταταρικό ζυγό από τη χώρα του, αφού οι Ρώσοι ήταν υποτελείς στον εκάστοτε χάνο των Τατάρων, να απελευθερώσει την πατρίδα του και να συνενώσει τα διάφορα ανεξάρτητα δουκάτα και πριγκιπάτα, κάτω από την εξουσία του. Έτσι στο τσάρος προστέθηκε και το "πασών των Ρωσιών".

Στις 7 Απριλίου 1503, η Ζωή (Σοφία) Παλαιολογίνα άφησε την τελευταία της πνοή. Υπολογίζεται ότι ήταν 48 ετών.

Αναμφίβολα με την παρουσία της στη Μόσχα σφράγισε τη μεσαιωνική πολιτική και πολιτιστική ιστορία της Ρωσίας, γεγονός που αναγνώριζαν και αναγνωρίζουν και σήμερα οι Ρώσοι.

Εγγονός της ήταν ο Ιβάν Δ΄ της Ρωσίας (ο Τρομερός). Ο σύζυγός της Ιβάν Γ΄ ήταν ο πρώτος στη ρωσική ιστορία που ονομάσθηκε Μέγας, λόγω του έργου που πραγματοποίησε, συνεπικουρούμενος από τη Ζωή (Σοφία) Παλαιολογίνα. 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΙ "ΠΥΡΑΜΙΔΑ" ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ. ΧΤΙΣΤΗΚΕ 1000 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΥΚΗΝΕΣ

Οι έρευνες του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ και οι καταγγελίες για τους αρχαιοκάπηλους. 
Νέα ευρήματα έρχονται στο φως για το νησάκι Δασκαλιό που βρίσκεται δίπλα στην Κέρο και προκαλούν παγκόσμιο θαυμασμό. Το νησί που συνδέθηκε με μια από τις μεγαλύτερες υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας στον κόσμο, φαίνεται οτι κρύβει πολλά ακόμα μυστικά και ειδικά στην νησίδα που αποκαλύφθηκε προϊστορικός οικισμός. Τα νέα ευρήματα εκθειάζουν με δημοσιεύματά τους οι βρετανικές εφημερίδες. 
Το Δασκαλιό βρίσκεται απέναντι από το ακρωτήριο Κάβος της Κέρου, όπου τη δεκαετία του ’60 έγινε μια τεράστια λαθρανασκαφή.  
Τις επόμενες δεκαετίες οι αρχαιολογικές έρευνες στο νησάκι έφεραν στο φως υπολείμματα ενός αρχαίου οικισμού. Συγκεκριμένα εντοπίστηκε ένα ορθογώνιο κτίριο, το οποίο χρονολογούνταν την ίδια περίοδο με τα ευρήματα στον Κάβο. Σύμφωνα με τον αρχαιολόγους κατά την προϊστορική περίοδο η Κέρος συνδεόταν με το Δασκαλιό με μια λωρίδα στεριάς, η οποία τα σύγχρονα χρόνια βυθίστηκε και χάθηκε. 
Μετά τους αρχαιοκαπήλους έγιναν οργανωμένες ανασκαφές από αρχαιολόγους Φ. Ζαφειροπούλου και Κ. Τσάκο και ήρθαν στο φως επιπλέον μαρμάρινα θραύσματα ειδωλίων, ένας τάφος που περιείχε αγγεία και ένα ολόκληρο μαρμάρινο ειδώλιο. 
 Ετσι επιβεβαιώθηκε ότι η έρημη σήμερα Κέρος αποτελούσε σημαντικό κέντρο μαρμαρογλυπτικής των Κυκλάδων κατά τη 3η χιλιετία π. Χ. Ο αρχαιολόγος και διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ, σερ Κόλιν Ρένφριου, που βρέθηκε στο νησί ως φοιτητής τη δεκαετία του ’60, πραγματοποίησε επιπλέον ανασκαφές. Από τότε δεν έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια να λύσει τον γρίφο γιατί οι αρχαίοι επισκέπτονταν το σημείο και έκαναν τελετές στις οποίες άφηναν τα περίφημα μαρμάρινα ειδώλια.... 

Η αρχαιολογική σκαπάνη στο Δασκαλιό έφερε στο φως σπίτια, εργαστήρια και υπόγεια τούνελ. Αριστερά ο σερ Κόλιν Ρένφριου με τον Χρίστο Βασιλόπουλο στην συνάντηση τους στο Κουφονήσι για τις ανάγκες της τηλεοπτικής έρευνας. Στο βάθος διακρίνεται η Κέρος και το Δασκαλιό.

Η «πυραμίδα» του Δασκαλιού

Τα αποτελέσματα της επίμονης προσπάθειας του Κόλιν Ρεμφριου και των συνεργατών του στην Ελλάδα, δημοσιεύτηκε πρόσφατα και τα ευρήματα δείχνουν ότι το Δασκαλιό την 3η χιλιεταία π.Χ υπήρξε σημαντικό σημείο στην καρδιά των Κυκλάδων. Οι νέες ανασκαφές έφεραν στο φως υπόγεια τούνελ και στοιχεία εξελιγμένης μεταλλοτεχνίας. Όπως παρατήρησαν οι επιστήμονες, το Δασκαλιό είναι καλυμμένο από πέτρινες κατασκευές. Ο καθηγητής Ρένφριου πιστεύει ότι αποτελούσε ένα φυσικό λιμάνι της Κέρου, με θέα στο βόρειο, νότιο και δυτικό Αιγαίο.

Το Δασκαλιό είχε ένα φυσικό σχήμα πυραμίδας που με την ανθρώπινη παρέμβαση ενισχύθηκε από μια σειρά πέτρινων τειχών που το έκαναν να μοιάζει με βαθμιδωτή πυραμίδα. Οι επίπεδες επιφάνειες σχηματίστηκαν με πέτρα που μεταφέρθηκαν από την γειτονική Νάξο. Οι αρχαιολόγοι του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ και από το Ινστιτούτο της Κύπρου υπολογίζουν ότι εισήχθησαν περισσότεροι από 1.000 τόνοι πέτρας από τη Νάξο και πως μεγάλο μέρος του νησιού έχει χτιστεί προϊστορικά δίνοντας την εντύπωση ενός μνημείου που βγαίνει από τη θάλασσα....

Η σκαπάνη αποκάλυψε κτίρια και την τοιχοδομή τους. Πιστεύουν ότι ήταν εργαστήρια επεξεργασίας μετάλλων. Εντύπωση προκαλούν τα εξελιγμένα συστήματα αποχέτευσης και η δόμηση με ενδιάμεσα σοκάκια και πέτρινες σκάλες. Ο οικισμός φαίνεται ότι λειτούργησε ως λιμάνι της Κέρου την τρίτη χιλιετία.

Ο Ρένφριου σημειώνει ότι οι έρευνες δίνουν μια νέα εικόνα για την αρχιτεκτονική και τη μετακίνηση των πληθυσμών.

Καθώς γίνονταν οι ανασκαφές στα χαμηλότερα επίπεδα οι αρχαιολόγοι εντόπισαν την πολυπλοκότητα ενός πολιτισμού που άκμασε 1.000 χρόνια πριν ανεγερθούν τα διάσημα παλάτια των Μυκηναίων. Κάτω από τις σκάλες και μέσα στα τοιχώματα εντοπίστηκαν εξελιγμένα συστήματα αποχέτευσης που ήταν πολύπλευρα και μελετημένα με κάθε λεπτομέρεια.

Προς το παρόν δεν έχουν ανακαλύψει αν χρησιμοιούνταν για τη διαχείριση του καθαρού νερού ή για αποχέτευση.

Καλούπι χάλκινο που βρέθηκε στο Δασκαλιό,
 φωτογραφία Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ 

Η αρχαιολόγος Εύη Μαργαρίτη από το Κυπριακό Ινστιτούτο ανέφερε ότι το Δασκαλιό έδωσε σημαντικά στοιχεία σχετικά με την παραγωγή ελιάς και σταφυλιού στο Αιγαίο την 3η χιλιετία π.Χ. Για τον λόγο αυτό επικεντρώθηκαν στην ανάλυση του χώματος που έφεραν στο φως καμένους σπόρους, φυτολίθους (φυτικά υπολείμματα που διατηρούνται ως πυριτία), καμένα ξύλα ή οστά ζώων και ψαριών.

Η κ. Μαργαρίτη επισήμανε, ότι τα υπολείμματα τροφής αποδεικνύουν ότι «η Κέρος δεν ήταν αυτοσυντηρούμενη, αλλά έκανε εισαγωγές τροφίμων από άλλες περιοχές που θα οδηγήσει σε νέα στοιχεία σχετικά με την ανταλλαγή τροφίμων». Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο που έχουν βρει είναι η ανάπτυξη της μεταλλουργίας που αποτελούσε σημαντική «τεχνολογία» της εποχής. Οι κάτοικοι του Δασκαλιού ήταν καταρτισμένοι μεταλλουργοί και επειδή στην Κέρο δεν υπάρχουν πηγές μεταλλευμάτων πιθανολογείται ότι οι πρώτες ύλες εισήχθησαν από άλλα νησιά των Κυκλάδων ή από την Ηπειρωτική χώρα. Η τήξη των μετάλλων και η χύτευση γινόταν στα κτίρια του Δασκαλιού. Οι νέες ανασκαφές έφεραν στο φως δύο νέα κτίρια μεταλλουργίας γεμάτα υπολείμματα μεταλλουργίας.

Μάλιστα σε ένα από τα δύο δωμάτια βρέθηκε ένας μολύβδινος μύλος με ένα καλούπι που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή μαχαιριών από χαλκό και δεκάδες κεραμικά θραύσματα. Όπως αναφέρει ο επικεφαλής της ανασκαφής Michael Boyd του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, «οι ανακαλύψεις αυτές συνδέονται με την προσπάθεια αστικοποίησης τη συγκεκριμένη εποχή». Στο Δασκαλιό βλέπουμε την αρχή της αστικοποίησης, την εντατικοποίηση της βιοτεχνίας, της γεωργικής παραγωγής, την ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής και τη σταδιακή ενσωμάτωση των τελετουργικών πτυχών του ιερού στο πλαίσιο της λειτουργίας του χώρου».

www.mixanitouxronou.gr


http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2018/01/1000_23.html#ixzz557eR43hq

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΕΙ ΤΟ Συλλαλητήριο για την Μακεδονία

1. Κλείσανε τα μοναδικά κρατικά διόδια στα Μαλγαρα με εντολή από το υπουργείο συγκοινωνιών για να εμποδίσουν την διέλευση του κόσμου στο συλλαλητήριο.

 

2. Σχεδόν 200 λεωφορεία από στερεά Ελλάδα και όχι μόνο τους κρατήσανε στο Καλοχώρι (Καλοχώρι έως λευκός πύργος 10χλμ !) και από εκεί τους άφησαν να έρθουν με τα πόδια μέχρι στο συλλαλητήριο (μιλάμε για ανθρώπους κάθε ηλικίας ηλικιωμένοι, νέοι, οικογενειάρχες, μικροί, μεγάλοι, ΑμΕΑ.)

 

3. Διαπιστώσαμε με λύπη όσοι παρευρέθηκαμε σε αυτόν τον μεγάλο αγώνα ότι πέσανε τα δίκτυα της κινητής τηλεφωνίας. Δεν λειτουργούσε κανένα δίκτυο.

 

4. Δεν λειτουργούσε σχεδόν καθόλου κάποιο πάροχο δεδομένων στα κινητά του κόσμου προφανώς να μην γίνονται κοινοποίησης και αναρτήσεις! Τα κανάλια μα κυριως τα κρατικα που τα πληρώνουμε εμεις οι φορολογούμενοι πολίτες δεν δειξανε ούτε ενα πλανο! 

 

Ποσο εσωτερικο ΜΠΟΪΚΟΤΆΖ απο το" Ελληνικό" κρατος; Ντροπη σε ολους εκει που δίνουν αυτές τις εντολές!

 

Ερτ1: Το αλάτι της Γης

Ερτ2: Καλλιτεχνικό πατινάζ

Ερτ3 ποδοσφαιρικος αγώνας

Mega: κατα λάθος μπαμπάς

Αντ1: Θα βρεις το δάσκαλο σου

Alpha: Μια κυρία στα μπουζούκια

Star: Traction

Σκάι: 9 μήνες

 

Την ίδια ωρα που η Θεσσαλονίκη βουλιάζει με περισσότερο από 500.000 κόσμο στο μεγαλύτερο συλλαλητήριο μετά το 1992. Για την Μακεδονία μας! Για την Μακεδονία μας τη μία την ελληνική!

 

Πόσο περισσότερος αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης; Πόσο φίμωτρο πια από τα "ελληνικά" κανάλια!

 

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ! Τον λαό δεν θα τον φιμωσετε ποτέ!

 

Υ.Γ. η κοινοποίηση δεν είναι ποινικό αδικημα. 

Ραντεβού στις 4 Φεβρουαρίου στο Σύνταγμα

ο Μακεδονομάχος Μανιάτης, Μιχάλης Αναγνωστάκος

από το site http://www.mani.org.gr

Οι μακεδονομάχοι καπετάν Γκόγκος (αριστερά), Καπετάν Ματαπάς (στο κέντρο) και καπετάν Στρεμπίνας (δεξιά), στους πρόποδες του Ολύμπου.

Οι Μανιάτες έδειξαν τον πατριωτισμό τους με την έντονη παρουσία τους και στον Μακεδονικό Αγώνα. Πολλοί αξιωματικοί του στρατού ακόμα και εθελοντές άφησαν την σιγουριά του τόπου τους για το εθνικό συμφέρον και δίκαιο. Ένας από αυτούς ήταν και ο Μιχάλης Αναγνωστάκος. Ακολουθεί η ιστορία του:

Ο Μιχάλης Αναγνωστάκος από τη Χαριά του Πύργου Διρού, ήταν Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού του Ελληνικού Στρατού και τον Απρίλιο του 1905 εστάλη από το Μακεδονικό Κομιτάτο στη Κεντρική Μακεδονία με διερευνητική αποστολή, αφού οι κομιτατζήδες τρομοκρατούσαν και πίεζαν τον εκεί Ελληνικό πληθυσμό.

Διέσχισε τη κεντρική Μακεδονία ως ζωέμπορος, μελέτησε και ερεύνησε τη κατάσταση και ίδρυσε μικρούς πυρήνες εθνικής άμυνας σε διάφορα χωριά. Επειδή διαπίστωσε ότι μόνο ενόπλως υπήρχε η δυνατότητα βελτίωσης της κατάστασης, ζήτησε και ανέλαβε αρχηγός εθελοντικού σώματος στη περιφέρεια Λαγκαδά, ως καπετάν Ματαπάς.

Έδρασε ως καπετάν Ματαπάς ή Παπαχρήστος της μονής Όσσιανης στη Γευγελή ή ψαράς της λίμνης των Γιαννιτσών. Στη Κεντρική Μακεδονία είναι το πρώτο Ελληνικό αντάρτικο σώμα που άρχισε δράση και αποτελείτο από έμπειρους πολεμιστές στη πλειοψηφία τους Μανιάτες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο συγγενής του Σταμάτης Σαμπατάκος.

Έφθασε στη Μακεδονία με ιστιοφόρο, κοντά στη Ποτίδαια Χαλκιδικής και από εκεί κινήθηκε μέσω Βάβδου – Βασιλικών και έφθασε στη περιοχή του Λαγκαδά, όπου άρχισε να οργανώνει τα χωριά και να εξουδετερώνει πράκτορες της Βουλγαρικής προπαγάνδας. Είχε ως βάση τα περίχωρα της Μπάλτσας (Μελισσοχώρι) με αποστολή τη διάνοιξη των επικοινωνιών από τη Θεσσαλονίκη προς Γευγελή.

Λόγω της εξαιρετικής δράσης του οι Τούρκοι έλαβαν έκτατα στρατιωτικά μέτρα και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υπέστη θλάση στο πόδι του, μετατέθηκε από το Λαγκαδά και μεταμφιέστηκε σε παπά με το ψευδώνυμο Παπά Χρήστος. Εγκαταστάθηκε στη Μονή Αρχαγγέλου Όσσιανης στη Γευγελή, όπου εργαζόταν με το Ευαγγέλιο και το όπλο κάτω από το ράσο για τον Εθνικό σκοπό, οργανώνοντας τις περιοχές της Γουμένιτσας και Καράτζοβας.

Τον Ιανουάριο του 1906 λαμβάνει εντολές και μεταβαίνει στη λίμνη των Γιαννιτσών όπου παρέμεινε μέχρι τον Ιούλιο. Οι συνεχείς μάχες του με τους κομιτατζήδες είναι θρυλικές και κατορθώνει να κατασκευάσει τη πρώτη Ελληνική καλύβα εντός της λίμνης, όπου ήδη είχαν εγκατασταθεί και εξαπλωθεί οι κομιτατζήδες. Βοηθούμενος από τον Μανιάτη υπαρχηγό του καπετάν Παναγιώτη (Παναγιώτης Παπατσανετέας) κατασκευάστηκαν και άλλες τις οποίες χρησιμοποιούσαν ως ασφαλή κρησφύγετα και ως βάση για τις επιδρομές που πραγματοποιούσαν, με αποτέλεσμα το περιορισμό της δράσης των αντιπάλων.

Το 1906 το Γενικό Προξενείο Θεσσαλονίκης οργανώνει σχέδιο εξουδετέρωσης της Ρουμανικής προπαγάνδας, στο διαμέρισμα Ολύμπου – Πιερρίων, η οποία είχε εξαπλωθεί σημαντικά, ειδικά στο τομέα των Σχολείων, λόγω της παραμονής αρκετών Κουτσοβλάχων και δραστήριων Ρουμάνων πρακτόρων, τους οποίους βοηθούσαν οι Τούρκοι και το Βουλγαρικό κομιτάτο.

Η υλοποίηση του σχεδίου ανατέθηκε στο καπετάν Ματαπά, τον οποίο ανακάλεσε από τη λίμνη των Γιαννιτσών, όπου οι κακουχίες της ζωής του βάλτου και οι κακοήθεις πυρετοί είχαν κλονίσει την υγεία του. Αναλαμβάνοντας την αρχηγία του σώματος Ολύμπου – Πιερρίων, από τον Οκτώβριο του 1906 μέχρι το Σεπτέμβριο του 1907, καταπολέμησε τη ληστεία, διέλυσε τη Ρουμανική προπαγάνδα, επανέφερε στην Ορθοδοξία τους παρασυρθέντες, οργάνωσε τα χωριά, συγκρότησε επιτροπές από ντόπιο πληθυσμό και ανταποκρίθηκε στην αποστολή του.

Ήταν μικρόσωμος, μεγάλος οργανωτής, πολυμήχανος και αεικίνητος, με σιδερένια θέληση αφού παρ’ όλο το τραυματισμό του και τη κλονισμένη υγεία του από τη παραμονή του στη λίμνη των Γιαννιτσών συνέχιζε τις μάχες στη λίμνη, στον Όλυμπο και στη Χαλκιδική. Κατά τη τετραετή παραμονή του εξόντωσε τους Ζαλτάν και Άγγελ Πέϊο, οι οποίοι ήταν οι ισχυρότεροι παράγοντες του Βουλγαρικού κομιτάτου, ενώ ξεκαθάρισε και τη περιφέρεια της Μονής Πέτρας, από διάφορους κομιτατζήδες που εμφανίζονταν ως εργάτες και χωρικοί.

ο Μιχάλης Αναγνωστάκος μεταμφιεσμένος σε ιερέα

Οι χωρικοί της Μακεδονίας παραστατικώτατα απεικόνισαν τη δράση του με τα κάτωθι έμμετρα:

Τι είν’ αυτός ο Ματαπάς
τον ευρίσκεις όπου πας
Πότε γίνεται παπάς
Πότ' αντάρτης και ψαράς!

Στέρνουν γράμματα οι Βουργάροι
- Ματαπά μου παλλικάρι,
να μας δώσετε την πόλη
τι θα σκοτωθείτε όλοι!…

- ‘Γω την πόλη δεν αφήνου
τα κλειδιά δεν παραδίνου…
και με λένε Ματαπά
για κοπχιάστε κατά ‘πα!...

ΠΗΓΕΣ

1. Μακεδονικός Αγών, Τσάμης, σελ. 297
2. Φ. Κοντογούρης προς ΥΠ.ΕΞ. 23.08.1907 Αρχείο Υπ. Εξωτερικών
3. http://www.mani.org.gr/istor/mak/matapas_anagnostakos.htm
4. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD_%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%8
5. Ε ΙΣΤΟΡΙΚΑ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ η περιπέτεια ενός ονόματος" Ελευθεροτυπία Φεβρουάριος 2011

maniatika | Ιανουαρίου 22, 2018 στο 8:36 μμ | Ετικέτες: 1905, Αναγνωστάκος, Βούλγαροι, Ματαπάς, Μακεδονία, Μακεδονικό, Μακεδονικός Αγώνας, Χαριά | Κατηγορίες: ΑΡΧΙΚΗ, ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ, ΔΗΜΟΤΙΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΣΟΓΙΑ ΜΕΣΑ ΜΑΝΗΣ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ | URL: https://wp.me/p2ELII-1tL

Υφάσματα και ενδυμασία στην Αρχαία Ελλάδα

Ο άνθρωπος πρέπει να έμαθε να υφαίνει σίγουρα μετά το 8.000 π.Χ. χρησιμοποιώντας ως αρχική υφαντική ύλη καλάμια, φλούδες δέντρων, λουρίδες δέρματος και έντερα ζώων.

Στα προϊστορικά χρόνια, με την εμφάνιση της γεωργίας άρχισαν να φτιάχνονται υφαντικές ύλες από φυτικές ίνες, όπως από λινάρι, καννάβι, μολόχα και σπαρτό, ενώ λίγο αργότερα άρχισε να χρησιμοποιείται και το μαλλί. Στον Όμηρο μαρτυρείται πως στα Μυκηναϊκά χρόνια οι γυναίκες γνώριζαν την τέχνη του αργαλειού προκειμένου να υφαίνουν ρούχα και στρωσίδια. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα της Πηνελόπης, όπου υφαίνει στον αργαλειό, περιμένοντας καρτερικά την επιστροφή του Οδυσσέα.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, η θεά Αθηνά ως προστάτιδα της χειροτεχνίας και των τεχνών γενικότερα ήταν εκείνη που εφηύρε τον αργαλειό. Η τεχνική της παραγωγής λινών υφασμάτων στην Ελλάδα εισήχθη από την Αίγυπτο, αλλά μετά την εποχή του Χαλκού αυξήθηκε η χρήση του μαλλιού και έτσι υποχώρησε σταδιακά το λινάρι.

Όπως ήταν φυσικό, τα αρχαία υφάσματα κατασκευάζονταν από τις πρώτες ύλες που είχαν στη διάθεσή τους. Κατά τους Μινωικούς χρόνους, οι Κρήτες φορούσαν ρούχα λινά, μάλλινα, τα οποία έφτιαχναν από το μαλλί των αιγών, και ρούχα με κλωστές από τσουκνίδα. Πολύ ξεχωριστά ήταν τα πολύ λεπτά υφάσματα, τα αραχνοΰφαντα, όπως αυτά που απεικονίζονται σε μινωικές τοιχογραφίες της Κρήτης και της Θήρας. Ακόμη, στη Θήρα ήταν πολύ δημοφιλή και τα φλοκωτά υφάσματα.

Στην Κλασική Εποχή, περίφημα ήταν τα αττικά υφάσματα, καθώς η υφαντουργία είχε εξελιχθεί σε πραγματική τέχνη. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα υφάσματα που βρέθηκαν στην Αθήνα είναι το ύφασμα από τα Καλύβια Θορικού με στημόνια από λινή κλωστή και υφάδια από μεταξωτή κλωστή και μια ρίγα βαμμένη με αληθινή πορφύρα.

Ήδη την κλασική εποχή ήταν γνωστή και η χρήση του βαμβακιού. Ο Ηρόδοτος το 445 π.Χ. έγραφε πως στην Ινδία φύτρωναν άγρια δένδρα που παρήγαγαν ένα μαλλί το οποίο ήταν πιο ωραίο και πιο εκλεκτό απ’ το μαλλί του προβάτου. Βέβαια, η χρήση του βαμβακιού στην υφαντουργία της Ελλάδας φαίνεται πως εξαπλώθηκε αργότερα, όταν το μετέφεραν οι στρατιώτες του Μ. Αλεξάνδρου στην Ελλάδα από τις μακρινές Ινδίες.

Τα ρούχα των Αρχαίων Ελλήνων ήταν τυλιχτά, καθώς ένα τεμάχιο υφάσματος, ειδικά υφασμένο σε έναν όρθιο αργαλειό, τυλιγόταν και στερεωνόταν γύρω από το κορμί. Το ένδυμα αυτό, ο χιτώνας, κατασκευαζόταν είτε από λινό είτε από λεπτότατο μάλλινο ύφασμα και τοποθετούταν επάνω στο σώμα με φαντασία και φροντίδα σε μεγάλες οριζόντιες και λεπτές κατακόρυφες πτυχές. Πιο απλός φαίνεται πως ήταν ο Δωρικός χιτώνας. Αυτός ο τύπος ενδύματος αργότερα υιοθετήθηκε από τους Ρωμαίους και διαδόθηκε σε όλη τη Μεσόγειο, αποτελώντας βασική ενδυμασία για την αστική τάξη.

Οι γάμοι των γυναικών στο Βυζάντιο ως μέσο διπλωματίας.

Οι πριγκίπισσες του Βυζαντίου είχαν κληρονομικά δικαιώματα στο θρόνο και μπορούσαν είτε να βασιλεύουν οι ίδιες είτε να ανεβάζουν στο θρόνο το σύζυγό τους. Η κόρη, λοιπόν, ενός βυζαντινού αυτοκράτορα μπορούσε να αποτελέσει μέσο διαπραγμάτευσης και διπλωματίας, τόσο στην εξωτερική όσο και στην εσωτερική πολιτική. Ακόμη και στην περίπτωση που ο αυτοκράτορας πέθαινε, η χήρα του είχε δικαιώματα στον τίτλο και είχε ουσιαστικά δικαιώματα στη διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση της χήρας του Ανδρόνικου Γ΄ Παλαιολόγου, της Άννας. Όταν ο Ανδρόνικος Γ΄ αρρώστησε και κινδύνευε να πεθάνει, η Άννα εκείνη την εποχή ήταν έγκυος και ο αυτοκράτορας εξέφρασε την επιθυμία να τον διαδεχθεί στην εξουσία. Έτσι όλοι ορκίστηκαν πίστη στην αυγούστα, η οποία άσκησε καθήκοντα αντιβασιλείας μέχρι την ενηλικίωση του γιου της Ιωάννη Ε΄.

Μάλιστα, σε άλλες περιπτώσεις η χηρεία της αυτοκράτειρας δεν αποτελούσε εμπόδιο για να χρησιμοποιηθεί το συνοικέσιο της ίδιας ως μέσο διπλωματίας. Μετά την τέλεση του δεύτερου γάμου της χήρας του ηγεμόνα ή του αυτοκράτορα, ο νέος σύζυγος αναλάμβανε ο ίδιος την εξουσία.

Όταν ο Μιχαήλ Β΄ Άγγελος, ανεψιός του Θεόδωρου Δούκα, έγινε ηγεμόνας στο Δεσποτάτου της Ηπείρου, προσπάθησε να αυξήσει τη δύναμη του Δεσποτάτου, ωστόσο δεν κατάφερε να νικήσει το στρατό του Βατάτζη στη Θεσσαλονίκη. Στο πλαίσιο της συνθήκης ειρήνης με τον Βατάτζη το 1246, που είχε καταλάβει τη Θεσσαλονίκη, για διπλωματικούς λόγους συμφωνήθηκε να τελεστεί ο γάμος του γιου του Μιχαήλ Β’, Νικηφόρου, με την εγγονή του Βατάτζη, Μαρία. Ο γάμος τελέστηκε στις Πηγές Μακεδονίας και ο Μιχαήλ Β΄ Άγγελος αναγνώρισε τον Βατάτζη ως αυτοκράτορα και ο Βατάτζης ανακήρυξε τον Μιχαήλ Β΄ ως ηγεμόνα.

Στα χρόνια των Παλαιολόγων αρκετές τέτοιες περιπτώσεις γάμων γυναικών χάραξαν και πάλι την πορεία του Δεσποτάτου της Ηπείρου κατά τον 14ο αι. Μέσω, λοιπόν, από την τέλεση του γάμου γυναικών με τίτλο εξουσίας πέρασε το Δεσποτάτου της Ηπείρου από τους Αγγέλους στους Orsini, στους Σέρβους, στους Αλβανούς, στους Buondelmonti και τελικά στους Tocco. Η Άννα Παλαιολογίνα, κόρη του Μιχαήλ Θ΄, παντρεύτηκε τον Νικόλαο Orsini το 1318, η εγγονή του Μιχαήλ Θ΄ που ονομαζόταν επίσης Άννα παντρεύτηκε με τον Ιωάννη Κομνηνό Ασάν το 1350 και η κόρη του Συμεών Uros Παλαιολόγου με τον Esau Buondelmonti το 1385.

Σε πολλές περιπτώσεις βέβαια οι κόρες των αυτοκρατόρων και των ηγεμόνων παντρεύονταν άνδρες με πολύ κατώτερη καταγωγή. Κατάλληλη ηλικία μιας κοπέλας για γάμο θεωρούνταν πως ήταν γύρω στα 13, όμως σε κάποιες περιπτώσεις επιτρεπόταν να τελεστεί πρώτα το συνοικέσιο και να επακολουθήσει ο γάμος αρκετά χρόνια αργότερα.