Οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ, πολλοί λίγοι έχουν όμως την παραμικρή ελπίδα να γίνουν ποτέ πρόεδροι του Bohemian Club», ομολογούσε ...
ο ίδιος ο Ρίτσαρντ Νίξον το 1972, πρόεδρος των ΗΠΑ μεν, αλλά όχι και του σκοτεινού κλαμπ που άλλοι θέλουν κλειστή λέσχη της πλουτοκρατίας και άλλοι τον Νο 1 μοχλό της νέας τάξης πραγμάτων.
Κάθε Ιούλιο λοιπόν οι λίγοι και εκλεκτοί μαζεύονται για 17 μέρες σε ένα απομονωμένο «ιερό δάσος» με περίφραξη και καγκελόπορτες, ένα δάσος με πελώρια ερυθρόδεντρα που βρίσκεται στην καρδιά της πυκνής βλάστησης που περιβάλλει το Σαν Φρανσίσκο.
Παρά τους περίπου 1.500 νοματαίους της κλειστής λέσχης, η κάρτα μέλους αποτελούσε άλλοτε επτασφράγιστο μυστικό. Μυστικό είναι και σήμερα, αν και πλέον γνωρίζουμε ότι περιλαμβάνει την επιχειρηματική ελίτ, την παλιά αριστοκρατία, τους κορπορατικούς κολοσσούς, αλλά και υψηλόβαθμα στελέχη κυβερνήσεων και διεθνών φορέων.
Στα πόδια τους συνεχίζουν να περιφέρονται αστέρες του Χόλιγουντ, παραγωγοί του Μπρόντγουεϊ, καλλιτέχνες, μουσικοί και ποιητές, ακόμα και άνθρωποι του πνεύματος ή ανώτατοι πολιτειακοί παράγοντες. Δεν είναι εξάλλου παρά ένα κλειστό κάμπινγκ για να χαλαρώνει, να παρεκτρέπεται και να κλείνει τις συμφωνίες της η αφρόκρεμα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Ή μήπως είναι και κάτι παραπάνω;
Τα ονόματα άλλωστε που έχουν υπάρξει μέλη του Bohemian Club τα αναγνωρίζουν όλοι. Θέλετε μερικά; Οι αμερικανοί πρόεδροι, πρώτα απ’ όλα, Γουίλιαμ Ταφτ, Κάλβιν Κούλιτζ, Χέρμπερτ Χούβερ, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, Ρίτσαρντ Νίξον, Τζέραλντ Φορντ, Ρόναλντ Ρίγκαν, Τζορτζ Μπους μπαμπάς και γιος. Και μιας και μιλάμε για τον γιο, όλοι μα όλοι οι υπουργοί της κυβέρνησής του!
Επίσης, κάθε διευθυντής που πέρασε ποτέ από το FBI και τη CIA, αλλά και ο ίδιος ο Χένρι Κίσινγκερ. Αλλά και πλήθος μεγαλοτραπεζιτών, πρόεδροι πετρελαϊκών κολοσσών, διευθύνοντες σύμβουλοι επιχειρηματικών γιγάντων. Μέσα σε αυτούς και μερικά από τα φωτεινότερα πνεύματα της Ιστορίας, ονόματα δηλαδή όπως ο Μαρκ Τουέιν, ο Τζακ Λόντον, ο Τσάρλι Τσάπλιν και τόσοι ακόμα.
Ακόμα και η βασίλισσα της Αγγλίας εμφανίστηκε εκεί το 1983. Ως προσκεκλημένη, πάντα. Γιατί παρά το γεγονός ότι την υποδέχτηκαν με πανάκριβες διονυσιακές τελετές και παγανιστικές λατρείες του παρελθόντος (μέχρι και αιγυπτιακές πυραμίδες έστησαν στο δάσος για τις ιεροτελεστίες τους!), ακόμα και η Ελισάβετ δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει μέλος του κλαμπ που έχει ριζώσει στο Bohemian Grove. Κι όχι μόνο γιατί είναι γυναίκα (το Bohemian Club δέχεται μόνο άντρες).
Τι είναι λοιπόν αυτή η περίκλειστη λέσχη που ιδρύθηκε το 1873 και περιλαμβάνει ακόμα παγανιστικές τελετές, δρυΐδες, κοστούμια και μάσκες, αλλά και παρασκηνιακές διαβουλεύσεις που όταν γίνονται τελικά γνωστές, είναι παγκόσμιες ειδήσεις…
Ένα καλοκαιρινό κάμπινγκ αλλιώτικο από τα άλλα
«Bohemians» τους αποκαλούν, από το επίσημο όνομα της λέσχης τους «Bohemian Club». Και κατέχουν πρακτικά τη δική τους χώρα στα βόρεια του Σαν Φρανσίσκο, ένα ιδιωτικό δάσος 2.700 στρεμμάτων όπου ακόμα και οι ομοσπονδιακοί νόμοι των ΗΠΑ δεν περνούν την καγκελόπορτά του.
Από τη δεκαετία του 1890, όταν καθιερώθηκαν οι ετήσιες αυτές μαζώξεις, οι «Grovers» (όπως αποκαλούνται οι ίδιοι μεταξύ τους) συγκεντρώνονταν στο «ιερό δάσος» για να ξεφύγουν από όλους και από όλα. Να απολαύσουν λίγες στιγμές ξενοιασιάς και ανεμελιάς δηλαδή μακριά από τις σκοτούρες των υψηλόβαθμων καθηκόντων τους. Κατά την επίσημη εκδοχή τουλάχιστον.
Γιατί υπάρχουν πολλές ιστορίες και οκάδες αποκαλύψεις στον έναν και πλέον αυτό αιώνα της ύπαρξής τους και κάποιες από αυτές παραείναι παράξενες για τις πιστέψεις. Ιστορίες με παγκόσμιους ηγέτες να εξυφαίνουν τις τύχες του κοσμάκη δηλαδή σε μυστικά «καταφύγια πολέμου». Ιστορίες με συνωμοσίες που εγκαθίδρυαν στην κεφαλή των ΗΠΑ μέλη της κλειστής λέσχης.
Αλλά και ιστορίες με αποκρυφιστικές τελετές που εκτελούνταν από τους ίδιους τους πανίσχυρους άντρες, ενδεδυμένους με πορφυρούς, λευκούς και μαύρους χιτώνες, οι οποίοι επιδίδονταν σε κάψιμο ανδρείκελων και άλλες τελετουργικές θυσίες μπροστά στη θεόρατη πυρά του εμβλήματός τους.
Την πέτρινη αυτή γλαύκα που αν προσέξει κάποιος καλά θα τη δει όσο πιο μικροσκοπική παίρνει να φιγουράρει πάνω στο δολάριο! H «Μεγάλη Γλαύκα της Βοημίας», το σύμβολό τους, σήμαινε και σημαίνει κάτι πολύ δυνατό. Άλλοτε πάλι παρατούν τις τελετουργικές τους ρόμπες και παρελαύνουν με γυναικεία ρούχα πάνω στην ξύλινη σκηνή σε θεατρικές μασκαράτες. Κι όταν το κάνουν κέφι, εμφανίζονται ακόμα και γυμνοί!
Και τα πράγματα γίνονται μάλιστα ακόμα πιο παράξενα. Ιστορίες από ανθρώπους και δημοσιογράφους που κατάφεραν να διεισδύσουν στις καλοκαιρινές αυτές «λιτανείες» μας μιλούν για τρελά ομοφυλοφιλικά όργια, ομαδικές ερωτικές συνευρέσεις με ιερόδουλες και ζιγκολό που μόνο ως ακραίες μπορούν να χαρακτηριστούν, ακόμα και για παιδιά που τα εκμεταλλεύονταν σεξουαλικά με ανείπωτους τρόπους.
Μέχρι και για εν ψυχρώ τελετουργικούς φόνους έχουν μιλήσει κάποιοι, καθώς αυτές οι περιβόητες «καύσεις στην πυρά» που κάνουν στην κουκουβάγια τους περιλαμβάνουν ακόμα και ανθρωποθυσίες. Ιστορίες που ομολογουμένως γίνονται δύσκολα πιστευτές.
Υπάρχει όμως κάποια αλήθεια σε όλα αυτά; Λαμβάνουν χώρα στο Bohemian Grove πανάρχαια μυστήρια και λατρευτικές πρακτικές που συναντούσες στη Βαβυλώνα, τη Ρώμη, ακόμα και την αρχαία Ελλάδα; Θεοποιούν τα μέλη του κλαμπ δαίμονες και θεότητες όπως τον Μολόχ, την Αστάρτη, τη Λίλιθ, τον Μίθρα, τον Ζωροάστρη και τον Απόλλωνα;
Πολλά είναι αυτά που κάνουν το Bohemian Club να μοιάζει σαν όλες τις άλλες μυστικές εταιρίες, από τη μασονία μέχρι και τη Skull and Bones του Yale. Αν το κάνουν απλώς για να ξεφύγουν από τα χαλινάρια της κοινωνίας και να απολαύσουν απαγορευμένους καρπούς ή αν απεργάζονται αντιθέτως (και) σχέδια για πλανητική κυριαρχία, αυτό παραμένει αναγκαστικά θέμα προτίμησης.
Το ερώτημα που γεννάται όμως είναι γιατί οι πλούσιοι και ισχυροί των ΗΠΑ, αλλά και οι εκλεκτοί καλεσμένοι τους από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, αποφασίζουν για 17 μέρες κάθε Ιούλιο να συγχρωτιστούν καλλιτέχνες και ανθρώπους του πνεύματος και να επιδοθούν σε μποέμ απολαύσεις; Και γιατί έχουν τόση μανία φυσικά με τα αποκρυφιστικά του παρελθόντος;
Αλλά και ο μεγάλος κόπος στον οποίο μπαίνουν για να κρατήσουν όσο πιο ιδιωτικές παίρνει τις μαζώξεις τους είναι άξιο διερεύνησης. Γιατί μιλάμε για σωστούς ιδιωτικούς στρατούς που περιφρουρούν την τεράστια έκταση, ελικόπτερα να πετούν από πάνω και ένοπλες σκοπιές ανά τακτά διαστήματα.
Σε ένα τόσο ασφαλές περιβάλλον όμως δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι πανίσχυροι του πλανήτη μπορούν να κάνουν ό,τι σκεφτούν μακριά από τα αδιάκριτα μάτια του κόσμου. Είτε μιλάμε για συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και σκάρωμα πολιτικών που μαθαίνουμε αργότερα ως γεγονότα είτε για εκστατικούς χορούς με ναρκωτικά και όργια έξω από τα συνηθισμένα. Αυτή η θωρακισμένη απομόνωση και η εξασφαλισμένη ιδιωτικότητα παρέχει όσο να πεις ένα βολικό κάλυμμα για κάθε ανήθικη, παράνομη ή συνωμοσιολογική πράξη.
Ένας παιδότοπος ενηλίκων και λίγη πλανητική κυριαρχία
Παρά την ύπαρξη του κλαμπ από τα τέλη του 19ου αιώνα, ελάχιστες μαρτυρίες υπάρχουν ακόμα και σήμερα ώστε να ρίξουν λίγο φως σε όσα τους καταμαρτυρούν. Οι ίδιοι συνεχίζουν να επιμένουν άλλωστε ότι μαζεύονται στο μποέμ κάμπινγκ τους για να ξεφύγουν απλώς από τον «κυρίαρχο πολιτισμό» και να απομακρυνθούν από τα «απολίτιστα ενδιαφέροντα του καθημερινού ανθρώπου».
Τα δικά τους ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν πιθανότατα ολοήμερα μεθύσια, μυστικές συζητήσεις και λατρείες αρχαίων θρησκειών. Οι Grovers μας λένε πως οι τελετές τους τιμούν απλώς τα ερυθρόδεντρα, αν και αυτή δεν είναι πιθανότατα όλη η εικόνα.
Γιατί παρά το γεγονός ότι ο νεοεισερχόμενος ενημερώνεται μόλις περάσει την πύλη ότι «οι υφαντικές αράχνες δεν μπαίνουν εδώ», εννοώντας σιβυλλικά πως οι επιχειρηματικές δραστηριότητες πρέπει να μένουν απέξω, υπήρχε μία εξαίρεση που είναι καλά καταγραμμένη. Γιατί βλέπετε σε αυτό το δάσος πήρε το 1942 σάρκα και οστά ένα απόρρητο πρόγραμμα που θα γινόταν τελικά γνωστό ως «Manhattan Project», η δημιουργία της ατομικής βόμβας δηλαδή!
Ένας από τους ελάχιστους όμως που κατάφερε να παρεισφρήσει στο δάσος, ένας τεξανός κινηματογραφιστής ονόματι Alex Jones, κατέγραψε το 2000 με κρυφή κάμερα μια από τις περιβόητες τελετές καύσης του κλαμπ. Το υλικό μιλά από μόνο του, ειδικά όταν ξέρεις ότι δεν συμμετέχουν σε αυτό κάποιοι παρανοϊκοί ή αποκρυφιστές, αλλά μεγαλοτραπεζίτες, πρόεδροι εταιρικών κολοσσών και υψηλά ιστάμενοι κρατικοί και κυβερνητικοί παράγοντες. Ακόμα και πρόεδροι των ΗΠΑ!
Άλλος ένας που τρύπωσε στο μαγικό δάσος ήταν ο συντάκτης του περιοδικού «Spy», Philip Weiss, ο οποίος καμώθηκε τον προσκεκλημένο και πέρασε μια βδομάδα στο Bohemian Grove το 1989, όταν πλέον η λέσχη αριθμούσε μερικές χιλιάδες μέλη και η λίστα αναμονής για τους καλεσμένους είχε εκτιναχθεί στα… 33 χρόνια!
Στο αποκαλυπτικό του άρθρο «Τα αφεντικά του Σύμπαντος πάνε κάμπινγκ», ο δημοσιογράφος διηγήθηκε πως το πιο ακραίο που είδε ήταν άντρες με ένα ποτήρι μπίρα στο χέρι να ουρούν στους θάμνους: «Αυτό είναι το πιο περίφημο τελετουργικό του οικισμού, η ελευθερία που απολαμβάνουν οι πανίσχυροι αυτοί άντρες να ουρούν όπου θελήσουν, ένα δικαίωμα που έχει επιστρατεύσει το κλαμπ για να μπορεί να μάχεται μετά τις κυβερνητικές διακρίσεις κατά του σεξ»…
Αλλά και ο πρώην πρόεδρος Μπιλ Κλίντον είχε πει κάποια στιγμή σε έναν ταραξία που διέκοψε μια ομιλία του: «Α, το Bohemian Club! Είπατε Bohemian Club; Αυτό δεν είναι εκεί που πάνε όλοι αυτοί οι πλούσιοι Ρεπουμπλικανοί για να περιφέρονται γυμνοί μέσα στα ερυθρόδεντρα, σωστά; Δεν έχω πάει ποτέ στο Bohemian Club, αλλά εσείς πρέπει να πάτε. Θα σας κάνει καλό. Θα πάρετε λίγο καθαρό αέρα!».
Μια τοπική εφημερίδα που διανέμεται δωρεάν, η «Sonoma County Free Press», έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς αποκαλυπτικές ιστορίες για το δάσος της αμαρτίας, αν και το μόνο «ζουμί» που έχει βγάλει είναι το γεγονός των ομιλιών που διοργανώνονται και γίνονται γνωστές στα μέλη πληροφορίες και συμφωνίες που δεν είναι ακόμα είδηση. «Ομιλίες δημόσιου συμφέροντος» τις λένε και περιλαμβάνουν γνωστούς αξιωματούχους να βγάζουν στη φόρα πράγματα που θα μάθει ο πλανήτης στα επόμενα χρόνια. Μέσα σε όλα, διαμαρτυρίες πολιτών διοργανώνονται κάθε χρόνο έξω από το Bohemian Grove και τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αυξηθεί κατά πολύ τα μέλη τους, περιλαμβάνοντας πια ακτιβιστές και σωματεία.
Κι έτσι ό,τι γίνεται ακόμα και σήμερα στο «ιερό δάσος» παραμένει αναγκαστικά αντικείμενο εικασίας, θρύλων και αληθειών που έχουν ειπωθεί μισές. Η πραγματικότητα ωστόσο παραμένει πως είναι άλλη μια μάζωξη της παγκόσμιας ελίτ, αυτών των λίγων και εκλεκτών που συνεχίζουν να φορούν τους μυστικιστικούς τους χιτώνες και να λατρεύουν πανάρχαιες θρησκευτικές παραδόσεις που δεν συνάδουν με τον σύγχρονο, λογικό, κόσμο μας.
Αν είναι απλώς ένα καταφύγιο για να βγάζουν τις γραβάτες τους τα μεγάλα κεφάλια του κόσμου και να συμπεριφέρονται σαν ξαναμμένα σχολιαρόπαιδα ή ο τόπος όπου στήνονται συνωμοτικά τα σκηνικά του αύριο, αυτό μένει να απαντηθεί…
newsbeast.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου