ΔΗΛΟΣ

ΔΗΛΟΣ

Ο αρχαιολογικός χώρος της Δήλου είναι ίσως ο μοναδικός που βρίσκεται πάνω σε μια μακρόστενη βραχονησίδα μήκους 5 χιλιομέτρων και πλάτος 1.300  μέτρων γυμνή από βλάστηση, αλλά ιδιαίτερα λαμπερή κάτω από το φως του ήλιου, εξαιτίας κυρίως των πετρωμάτων της, που ξεπροβάλλουν σε μικρό ύψος από το γαλάζιο της θάλασσας.

Το σημαντικότερο έξαρμα στο νησί, ύψους 112 μέτρων, είναι η Κύνθος, κάτω από το οποίο απλώνεται το ιερό, αφιερωμένο στον Απόλλωνα και στην αδελφή του Άρτεμη, και γύρο από αυτό η ελληνιστική πόλη.

Το ιερό στο οποίο υπήρχε λατρεία από την μυκηναϊκή εποχή (1400 π.χ. περίπου), άρχισε να οργανώνεται τον 7^ο αιώνα π.χ.

Η Οδύσσεια καθώς και ο Ομηρικός ύμνος στον Απόλλωνα, γραμμένα στο 700 π.χ. αναφέρουν τη Δήλο ως ένα ονομαστό ιερό κέντρο των Ιώνων.

Την εποχή αυτή η γειτονική Νάξος, που δείχνει την υπεροχή της στη Δήλο με κτίρια και αναθήματα, όπως ο οίκος των Ναξίων, το κολοσσικό άγαλμα του Απόλλωνα και το Ανδηρό των Λεώντων, απέναντι από την ιερή Λίμνη και τον ιερό Φοίνικα, όπου κατά τον μύθο έφερε στον κόσμο τον ξανθό Φοίβο (Απόλλωνα) η Τιτανίδα Λητώ.

Τον 6^ο αιώνα π.χ. τη Νάξο διαδέχεται η καλλιτεχνική παρουσία της Πάρου για μικρό σχετικά διάστημα, αλλά τελικά η Αθήνα είναι η μέγάλη δύναμη που επιβάλλεται πολιτικά και πολλιτιστικά στο ιερό νησί.

Στην ελληνιστική εποχή γύρο από το ιερό αναπτύσσεται μια μεγάλη πόλη με 30.000 περίπου κατοίκους. Εξελίσεται σε μεγάλο εμπορικό λιμάνι του κεντρικού Αιγαίου και καταστρέφεται το 88π.χ. από τον Μιθριδάτη, βασιλιά του Πόντου. Στα αρχαία σπίτια μπορεί κανείς ακόμη να θαυμάσει έξοχης τέχνης ψηφιδωτά δάπεδα στη θέση τους, όπως τα δάπεδα στις οικίες, του Διονύσου, των Προσωπείων, των Δελφινιών, και των Τριτώνων.

Το Μουσείο, ένα από τα σημαντικότερα για την ιστορία της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής και μοναδικό σε ό,τι αφορά τον ιδιωτικό βίο στην ελληνιστική εποχή έως και την ύστερη ελληνιστική (7^ος – 1^ος αι. Π.χ.)