ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΥ.
Σας υπενθυμίζω, χωρίς περαιτέρω σχόλια, μερικές επισημάνσεις μου που έγιναν πριν από ενάμισι μήνα (5 Οκτωβρίου 2015) σε άρθρο μου με τον απαξιωτικό για τα τεκταινόμενα στην Νέα Δημοκρατία τίτλο: ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΝ ΤΖΙΤΖΙΜΗΤΣΙΚΩΣΤΑ:
Όταν σε πάρει ο κατήφορος, «αυτό το ταξίδι», που λέει κι ο Ανδρέας Εμπειρίκος, «δεν έχει τέλος». Ψάχνεις να βρεις τον πάτο, μπας και πατήσεις και εκτιναχτείς προς την επιφάνεια, αλλά ο ίλιγγος της εξουσίας του άλλου δεν σε αφήνει…
Σε αντίστιξη με την αποθέωση της «πρώτη και δεύτερη φορά αριστεράς» διακυβέρνησης («να πάρω και δεύτερο σοκολατάκι;», «καλά πέντε πήρατε αλλά ποιός τα μετράει τώρα;») η νεοδημοκρατική φτωχολογιά ψάχνεται όπως ψάχνονταν τα λυκόπουλα με τα κοντά παντελονάκια («είμαστε πρόσκοποι πάντοτε χαρούμενοι») εγκαταλελειμμένα όπως ο Μόγλης στη ζούγκλα της πολιτικής μας σκηνής, να βρουν τον «μπαλού» (την σοφή αρκούδα), τον «μπαγκίρα» (τον μαύρο πάνθηρα που σκίζει καλσόν), τον «σιρχάν» (τον κακό ψυχρό κι ανάποδο κουτσό τίγρη που δεν χαρίζει κάστανα στα ζούδια), και τον παντοδύναμο «ακέλα» τους (τον λύκο-αρχηγό της αγέλης τους). Αγεληδόν, εν πανικώ, και με αγελαίες διαδικασίες, προσδοκούν «ανάστασιν νεκρών και “Ζωήν” του μέλλοντος αιώνος, αμήν»…
Και «ιδού», μέσα στην αναμπουμπούλα, «ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός». Εμφανίζεται ως deus ex machina, ως από μηχανής θεός δίκην εγγαστρίμυθου Μητσικώστα, ο Τζίτζιρας, ο Μίτζιρας, ο Τζιτζιμιτζικότζιρας, για ν’ ανεβεί στην τζιτζιριά, την μιτζιριά, την τζιτζιμιτζικοτζιριά, και να μαζέψει τζίτζιρα, και μίτζιρα, και τζιτζιμιτζικότζιρα. Η συνέχεια ενέχει και την πιθανότητα του ατυχήματος μιας και ενδέχεται να σπάσει η τζιτζιριά, η μιτζιριά, η τζιτζιμιτζικοτζιριά, και να σκορπίσουν «τήδε κακείσε» τα τζίτζιρα, τα μίτζιρα, τα τζιτζιμιτζικότζιρα»...
Χρίστος Γούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου