Οι 16 μεγαλύτερες πόλεις στην ιστορία της ανθρωπότητας
Η Νέα Υόρκη ήταν η μεγαλύτερη πόλη του εικοστού αιώνα, το Λονδίνο ήταν το δέκατο ένατο αιώνα, η Κωνσταντινούπολη τον έκτο αιώνα, και πηγαίνοντας συνέχεια πίσω, φτάνουμε στην Ιεριχώ το 7000 π.Χ. Αυτές ήταν οι μεγαλύτερες πόλεις στον κόσμο, και αναμφισβήτητα τα επίκεντρα του ανθρώπινου πολιτισμού. Κάποιες από αυτές παρήκμασαν, κάποιες άλλες καταστράφηκαν. Οι ιστορικοί Tertius Chandler, Gerald Fox και George Modelski, προσδιόρισαν τις μεγαλύτερες πόλεις σε όλη την ιστορία, μέσα από μια μεγάλη μελέτη που συνυπολόγισε δεδομένα από τα στοιχεία των νοικοκυριών, το γεωργικό εμπόριο, τα αρχεία της εκκλησίας, τη διανομή τροφίμων, τις απώλειες ανθρώπων σε μια καταστροφή, και πολλά άλλα.
Η Ιεριχώ ήταν η μεγαλύτερη πόλη στον κόσμο το 7000 π.Χ. με πληθυσμό 2.000 κατοίκους
Πιστεύεται επίσης ότι είναι μία από τις παλαιότερες συνεχώς κατοικούμενες πόλεις του κόσμου, με οικισμούς που χρονολογούνται από το 9000 π.Χ..
Η πόλη βρίσκεται ανάμεσα στη Νεκρά Θάλασσα και το όρος Nebo στην Ιορδανία, είχε φυσική άρδευση από τον Ιορδάνη ποταμό. Υπήρξε ξακουστή για το λάδι, το οποίο εξήγαγε σε όλο τον αρχαίο κόσμο.
Στην Παλαιά Διαθήκη περιγράφεται ως «Πόλη των Φοινικόδεντρων».
Έχει καταληφθεί από το Ισραήλ από το 1967.
3500 π.Χ.: Ουρούκ , 4.000 κατοίκους
H Ουρούκ ήταν μια αρχαία πόλη των Σουμερίων κι αργότερα της Βαβυλωνίας ανατολικά του ποταμού Ευφράτη, περίπου 230 χλμ. νοτιοανατολικά της Βαγδάτης.
Η καλλιέργεια των σιτηρών και η εγγύτητά του προς τον Ευφράτη ποταμό βοήθησαν στην μεγάλη ανάπτυξη της πόλης. Παρήκμασε περίπου το 2000 π.Χ., λόγω των περιφερειακών πολέμων.
Η Ουρούκ ανασκάφηκε για πρώτη φορά από μια ομάδα Γερμανών αρχαιολόγων πριν την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
2400 π.Χ.: Μαρί , 50.000 κατοίκους
2100 π.Χ.: Ουρ , 100.000 κατοίκους
Η Ουρ ήταν το πιο σημαντικό λιμάνι στον Περσικό Κόλπο. Ήταν επίσης μια πλούσια πόλη, η οποία κατείχε τεράστιες ποσότητες ειδών πολυτελείας κατασκευασμένα από πολύτιμα μέταλλα και ημιπολύτιμους λίθους που εισάγονταν από όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Βρισκόταν στη νότια Μεσοποταμία, κοντά στις εκβολές του Ευφράτη και του Τίγρη.
Λόγω πιθανής ξηρασίας, η πόλη Ουρ εγκαταλείφθηκε μετά το 500 π.Χ..
1300 π.Χ.: Γινξού , 120.000 κατοίκους
700 π.Χ.: Βαβυλώνα , 100.000 κατοίκους
Και μόνο η λέξη Βαβυλώνα σήμερα φέρνει στο νου εικόνες παρακμής και ύβρεως. Αποτέλεσε θρησκευτικό, πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο όλης της Μεσοποταμίας για περίπου δύο αιώνες φτάνοντας στην ύψιστη ακμή της επί βασιλείας Χαμουραμπί. Κατακτήθηκε πρώτα από τους Ασσύριους αλλά ανακτήθηκε από τον Ναβοπολάσσαρ (658 - 605 π.Χ.) ο οποίος ίδρυσε νέο κράτος που εξελίχθηκε σε μια παντοδύναμη και ένδοξη αυτοκρατορία (νέο-βαβυλωνιακή περίοδος) που έφτασε στο απόγειο της δόξας της επί της βασιλείας του Ναβουχοδονόσωρ Β' (605 - 562π.Χ.). Στη συνέχεια καταλύθηκε οριστικός από τον Πέρση βασιλιά Κύρο το 539 π.Χ. Από τότε η Βαβυλωνία δεν αποτέλεσε ξανά ανεξάρτητο κράτος ενώ η άλλοτε ένδοξη πρωτεύουσα της Βαβυλώνα καταστράφηκε ολοσχερώς από τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη τον Α' σε μια προσπάθεια αποτίναξης του Περσικού ζυγού.
300 π.Χ.: Καρχηδόνα , 100.000 κατοίκους
200 μ.Χ.: Ρώμη , 1.200.000 κατοίκους
Από ένα μικρό ιταλικό χωριό 1.100 χρόνια νωρίτερα, η Ρώμη έφτασε κατά το δεύτερο αιώνα μ.Χ. στο αποκορύφωμα της δόξας της και πρωτεύουσα μιας από τις σπουδαιότερες αυτοκρατορίες που υπήρξαν ποτέ: της Ρωμαϊκής. Φόροι και αγαθά από όλη τη λεκάνη της Μεσογείου συνέρρεαν καθημερινά στην πόλη.
Η Ρώμη έφτασε σε αυτό το μέγεθος, επειδή μπορούσε να αντλήσει τα τρόφιμα και φόρους από περισσότερες χώρες της Ευρώπης και της Μεσογείου, αλλά αυτό δεν αποδείχθηκε αρκετό. Το 273 μ.Χ., η Ρώμη είχε λιγότερους από 500.000 κατοίκους.
600 μ.Χ.: Κωνσταντινούπολη , 600.000 κατοίκους
Στη μακραίωνη ιστορία της υπήρξε πρωτεύουσα τριών διαδοχικών αυτοκρατοριών: της Ρωμαϊκής (και της συνέχειάς της, της αποκαλούμενης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (324 -1453), της βραχύβιας Λατινικής (1204-1261) και της Οθωμανικής (1453-1922) με συνέπεια την ανάδειξη πολιτισμών σε μια σύμμεικτη σήμερα παρουσία.
Ως πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρξε κέντρο του ελληνικού στοιχείου για περισσότερο από χίλια χρόνια. Οι ιστορικές περιοχές της πόλης, με σημαντικά μνημεία, ανήκουν από το 1985 στον κατάλογο Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.
Η πόλη ονομαζόταν από την ίδρυσή της το 658/7 π.Χ. έως και το 330 μ.Χ. Βυζάντιο. Το 196 μ.Χ και για σύντομο χρονικό διάστημα, έλαβε επίσης την ονομασία Augusta Antonina από τον αυτοκράτορα Σεπτίμιο Σεβήρο, προς τιμή του γιου του Αντωνίου. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α΄, στα εγκαίνιά της το 330, την μετονόμασε Nova Roma , όνομα που όμως δεν επικράτησε, καθώς η πόλη έγινε γρήγορα γνωστή ως Κωνσταντινούπολη (=πόλη του Κωνσταντίνου).
900 μ.Χ.: Βαγδάτη , 900.000 κατοίκους
Η πόλη της Βαγδάτης υπήρξε η πρωτεύουσα της Χρυσής Εποχής του Ισλάμ. Ξεκίνησε η ανάπτυξη της το 500 μ.Χ. και παρήκμασε από την εισβολή των Μογγόλων το 1.250 μ.Χ.
Η ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών ήταν ίσως αυτό που οδήγησε στην έκρηξη του πληθυσμού. Το αποτέλεσμα ήταν η Αραβική Γεωργική Επανάσταση και μια επιστημονική προσέγγιση για τη γεωργία που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.
1200 μ.Χ.: Καϊφένγκ , 1.000.000 κατοίκους
Για αιώνες, λόγω της κεντρικής θέσης του ανάμεσα σε τέσσερα μεγάλες κανάλια, το Καϊφένγκ ήταν η πρωτεύουσα για ένα μεγάλο μέρος της Κίνας.
Στα 1.200 μ.Χ. τρεις σειρές τειχών οχύρωναν την περίφημη πόλη. Δυστυχώς τα τείχη δεν άντεξαν τη λαίλαπα των Μογγόλων που την ισοπέδωσαν στα 1.234. Είναι επίσης η πατρίδα των Καιφένγκ, του αρχαιότερου εβραϊκού πληθυσμού της Κίνας.
1.500 μ.Χ.: Πεκίνο , 1.000.000 κατοίκους
Για να θρέψουν το διαρκώς αυξανόμενο πληθυσμό, οι αρχές του Πεκίνου κατασκεύασαν τις μεγαλύτερες αποθήκες τροφίμων που υπήρξαν μέχρι τότε. Η πόλη δεν άργησε να γίνει παγκόσμιο κέντρο εμπορίου.
Η πρακτική αυτή συνέβαλε στον έλεγχο των τιμών και την πρόληψη του πληθωρισμού έως ότου η πόλη μεγάλωσε και έγινε η μεγαλύτερη στον κόσμο.
Η ζήτηση ξεπέρασε προσφορά. Ο πληθυσμός αναγκάστηκε να καταστρέφει τα περιφερειακά δάση για να χρησιμοποιήσει τα ξύλα για θέρμανση, αφήνοντας τελικά μόνο τον άνθρακα για θέρμανση και καύσιμα. Η ρύπανση που προέκυψε δημιούργησε μεγάλα προβλήματα σε ολόκληρη τη περιοχή.
1.700 μ.Χ.: Αγιουτάγια , 1.000.000 κατοίκους
1825 μ.Χ.: Λονδίνο , 1.335.000 κατοίκους
1925 μ.Χ.: Νέα Υόρκη , 7.774.000 κατοίκους
1968 μ.Χ.: Τόκιο , 20.500.000 κατοίκους
Οι οικονομικές συνέπειες του Β' Παγκόσμιου Πολέμου κρατούσαν την Ιαπωνία δέσμια της ύφεσης μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950.
Όμως η περίοδος ακμής της Ιαπωνίας από το 1950 μέχρι το 1990 αποκαλείται ως το μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα , και είναι η πιο ευημερούσα περίοδος στην ιστορία της Ιαπωνίας.
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου