Όπλα με λέιζερ -υποψία σαν αιτία εκρηκτικών πυρκαγιών.

ΣΧΟΛΙΟ : Δεν γνωρίζουμε αν η Αθήνα δέχτηκε επίθεση με όπλα λέιζερ στις πρόσφατες πυρκαγιές,αλλά το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα λέιζερ διαθέτει βίντεο και φωτογραφίες από τις δοκιμές στις ΗΠΑ,αλλά και τις πυρκαγιές στις ΗΠΑ που μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν τέτοια λέιζερ.Οι φωτογραφίες ταιριάζουν απόλυτα με τις καμμένες περιοχές αλλά και αυτοκίνητα στο Μάτι της Αττικής.

Το 2015 η General Atomics Aeronautical Systems ελπίζει να ενσωματώσει τελικά το σύστημα οπλισμού λέιζερ Υψηλής Ενέργειας (HELLADS) με το "Predator C" Avenger UAV, δημιουργώντας το "HEL Avenger" .

Το FOX News ανακοινώνει ότι ο στρατός έχει ισχυρή ικανότητα όπλων λέιζερ, λίγες μέρες πριν από την υποψία πυρκαγιών της Καλιφόρνια το Σεπτέμβριο του 2017.
Δεν είναι πλέον μια θεωρία συνωμοσίας, αλλά η συνωμοσία ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ : Στις 28 Σεπτεμβρίου 2017, περίπου 10 ημέρες πριν ξεκινήσουν οι πυρκαγιές της Βόρειας Καλιφόρνιας στη Χώρα του Κρασιού, το Fox News δέχεται ότι η κυβέρνηση διαθέτει τεχνολογία λέιζερ ή κατευθυνόμενα ενεργειακά όπλα (DEW).

Το ATHENA (Advanced Test High Energy Asset) είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά από αυτά τα νέα αμερικανικά όπλα λέιζερ. Κατά τη διάρκεια των πρόσφατων δοκιμών από τη Διοίκηση Διαστήματος και Πυραυλικής Άμυνας του Στρατού των ΗΠΑ, στο Στρατιωτικό Πεδίο Πυραύλων του Στρατού, στο Νέο Μεξικό, το όπλο των 30 κιλοβατώδων προκάλεσε την απώλεια πέντε αεροσκαφών Outlaw. Δεν είναι χιονοδρομικά μικρού μεγέθους αεροσκάφη, αλλά αεροσκάφη με σχεδόν 11 πόδια αλεξίπτωτων ποδιών.
 
Αθόρυβο, αόρατο, θανατηφόρο . Το ισχυρό όπλο λέιζερ ATHENA μπορεί να καταστρέψει τις εχθρικές απειλές μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, χάρη στις πρωτοποριακές προσπάθειες αμερικανικών εταιρειών όπως ο Lockheed Martin και οι στρατιωτικοί, τα όπλα με λέιζερ δεν είναι πλέον αντικείμενα των Star Wars και Star Trek. Σε βραχυπρόθεσμες μάχες στο μέλλον, ο αμερικανικός στρατός μπορεί να επιλέξει να φέρει όπλα με λέιζερ τοποθετημένα σε οχήματα, σκάφη και πολλά άλλα, σε πόλεμο. Συγκριτικά, τα όπλα οποιουδήποτε εχθρού θα μοιάζουν με τόξα και βέλη.
Πώς λειτουργεί; Στο πιο βασικό επίπεδο, ο ΑΘΗΝΑ καταστρέφει τις απειλές με θερμότητα. Είναι παρόμοιο με όταν οι λαοί χρησιμοποιούν ένα μεγεθυντικό φακό για να ξεκινήσουν μια πυρκαγιά σε κάμπινγκ - αλλά σε ένα απίστευτα ισχυρό επίπεδο.

Το ΑΘΗΝΑ είναι αυτό που ονομάζεται λέιζερ ινών. Τα λέιζερ ινών συνδυάζουν μεμονωμένα λέιζερ για να παράγουν μία και μοναδική δέσμη λέιζερ. Κάθε λέιζερ παράγεται από τις οπτικές ίνες οπλισμού. Αυτή η προσέγγιση σημαίνει ότι η ισχύς μπορεί εύκολα να ρυθμιστεί προσθέτοντας περισσότερα ατομικά λέιζερ στη συνδυασμένη δέσμη ή μειώνοντας τον αριθμό. Η τεχνολογία ελέγχου δέσμης της Lockheed Martin χρησιμοποιεί φακούς, καθρέφτες, παράθυρα και αλγόριθμους λογισμικού για τη διαμόρφωση της ενέργειας σε μια εστιασμένη δέσμη. Καθώς το φως ταξιδεύει μέσα από τους καθρέφτες, τους φακούς και τα παράθυρα, το σύστημα ATHENA συγκεντρώνει και τροποποιεί την ενέργεια του λέιζερ.

Οι απειλές μπορούν να προέλθουν από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Ο διευθυντής δέσμης και ο πυργίσκος της ATHENA έχουν σχεδιαστεί για να ταιριάζουν με αυτό, ώστε τα όπλα να μπορούν να πυροβολούν σε 360 μοίρες.

Οι μάχες δεν θα είναι ποτέ οι ίδιες Η Lockheed Martin έχει πρωτοπορήσει στα συστήματα όπλων λέιζερ για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες. Οι αναβαθμίσεις του ATHENA και οι αξιοσημείωτες πρόσφατες επιδόσεις του θα νικήσουν το 100% των drones, είναι τα τελευταία συναρπαστικά νέα στην οικογένειά τους με λέιζερ.

Ο αδερφός της ΑΘΗΝΑ, το ADAM, είναι ένα άλλο λέιζερ. Κατά τη διάρκεια δοκιμών πριν από λίγα χρόνια, ο ADAM αποδείχθηκε ότι θα μπορούσε να καταστρέψει ταχύπλοα σκάφη στρατιωτικής ποιότητας με καύση μέσα από τα κύτη τους σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα - και πάλι από περίπου ένα μίλι μακριά .

Η εταιρεία διαθέτει περαιτέρω μικροσκοπικά όπλα με λέιζερ για οχήματα τακτικών στρατιωτικών αεροσκαφών των Η.Π.Α. και US Marine Corps. Για την Υπηρεσία Προηγμένων Έργων Άμυνας (DARPA) και το Ερευνητικό Εργαστήριο Πολεμικής Αεροπορίας, ο Lockheed Martin εργάστηκε σε πρωτότυπο πυργίσκο για την τοποθέτηση όπλων λέιζερ σε αεροσκάφη .

Τι έπεται? Σε βραχυπρόθεσμες μάχες, ο αμερικανικός στρατός θα έχει τη δυνατότητα να απελευθερώσει όπλα με λέιζερ σε οχήματα, σκάφη και πιθανώς ακόμη και αεροσκάφη. Η ακρίβεια των λέιζερ όπως το ATHENA είναι ήδη αξιοσημείωτη. Καθώς η τεχνολογία συνεχίζει να προχωρά με ταχείς ρυθμούς στις ΗΠΑ, τα λέιζερ όπως το ATHENA θα είναι σε θέση να χτυπήσουν μακρύτερα και μακρύτερα. Και να καταστρέψουν όλο μεγαλύτερους και μεγαλύτερους στόχους.

https://www.aircrap.org/2018/08/01/laser-weapons-suspected-as-cause-of-explosive-wildfires/


ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟ AIR CRAP: Corfiatiko

Η Τουρκία μας επιτίθεται όταν είμαστε στα κάτω μας. Λέτε να το καθυστερήσει και άλλο ο σουλτάνος;

Φώτο από ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΝΕΑ

Το ερώτημα δεν είναι καν ρητορικό και μόνο αν θυμηθούμε τον Ιούλιο του 1974 με την Κυπριακή τραγωδία (προδοσία- πραξικόπημα).
Ιούλιος 2018 η τραγωδία στο ΜΑΤΙ είναι κλαυθμός και κοπετός 

Λίγους μήνες πριν, τον Μάρτιο του 2018 δυτική πρεσβεία ενημερώνει τους υπηκόους της για διαχείριση φυσικής καταστροφής ή μείζονος κρίσης εν Ελλάδι (υπόνοια ελληνοτουρκικής σύγκρουσης) 

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

«Υπόνοια της γαλλικής Πρεσβείας για ελληνοτουρκικό πόλεμο» 
Με βάση το e-mail που στάλθηκε σε Γάλλο κάτοικο Ελλάδας από την πρεσβεία της χώρας τους φαίνεται ότι οι Γάλλοι βλέπουν ελληνοτουρκική σύρραξη. 

Από ένα ένα email που έφθασε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο των Γάλλων υπηκόων που ζουν στην Ελλάδα και περιλαμβάνει το σχέδιο ασφαλείας που έχει εκπονήσει η πρεσβεία της Γαλλίας στην Ελλάδα σε περίπτωση μεγάλης όπως χαρακτηριστικά αναφέρει κρίσης. 

Όπως αναφέρει το pronews.gr, είναι η πρώτη φορά που φθάνει στα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία Γάλλων υπηκόων που ζουν στην Ελλάδα μια τέτοια αλληλογραφία καθώς στο παρελθόν είχαν σταλεί κάποια ανάλογα e-mails που αναφέρονταν ξεκάθαρα σε καιρικά φαινόμενα και φυσικές καταστροφές.

Όπως λένε οι ίδιες πληροφορίες που επικαλείται η ελληνική ιστοσελίδα η Γαλλία είναι μια μεγάλη χώρα που φροντίζει και έχει πλάνα για όλους τους υπηκόους της μέσα και έξω από την επικράτεια ενώ το δίκτυο όλων των υπηρεσιών της είναι σε θέση να έχει υψηλού επιπέδου πληροφορίες. Μάλιστα, ο τρόπος που γίνεται πάντα η ενημέρωση είναι διακριτικός χωρίς να προκαλεί πανικό.

Στα links που υπάρχουν στα e-mails αναφέρονται οι οδηγίες οι οποίες σε γενικές γραμμές αναφέρουν τα εξής:

Το Προξενείο στην Αθήνα διαθέτει σχέδιο ασφάλειας για τη διευκόλυνση της διαχείρισης οποιασδήποτε κρίσης, συμπεριλαμβανομένης φυσικής καταστροφής, που επηρεάζει την ασφάλεια των συμπατριωτών μας στην Ελλάδα.» 

09 Μαρ 2018  
http://www.tothemaonline.com/Article/115359/
http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/ypex/

Οι φωτιές έσβησαν και με το που μπήκε ο μήνας της ΠΑΝΑΓΙΑΣ οι τούρκοι πρωτομηνιά ξεσάλωσαν με 41 παραβιάσεις. 

Από τον Μάρτιο του 2018 είχαμε τόσες προειδοποιήσεις αλλά η σκληρή καθημερινότητα και ο όγκος των πληροφοριών δεν μπορεί να διαχειριστεί και μας πάνε τα γεγονότα αντί να τα πάμε εμείς. 

«Κρίσιμοι οι επόμενοι …μήνες ( ειπώθηκε τον Μάρτιο) σύμφωνα με τον πρέσβη των ΗΠΑ, Τ.Πάιατ, για αυξανόμενο κίνδυνο ελληνοτουρκικής σύρραξης γράφουν οι Αμερικανοί, τώρα προστέθηκαν και οι Γερμανοί οι οποίοι τονίζουν με νόημα: «Θα μπορούσε να γίνει ένας τέτοιος πόλεμος, αυτή τη στιγμή. Bέβαια περισσότερο τυχαία παρά από πρόθεση».

Τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις που έχουν φτάσει στο χειρότερο σημείο τους αναλύει η γερμανική εφημερίδα Die Welt. 

«Οι ούτως ή άλλως δύσκολες σχέσεις των δύο εταίρων του ΝΑΤΟ έχουν φτάσει στο χειρότερο σημείο, από τότε που ο Τούρκος πρόεδρος αναδομεί την Τουρκία σε ένα αυταρχικό κράτος και ασκεί μια επιθετική, επεκτατική εξωτερική πολιτική» τονίζει σε ανάλυσή της η γερμανική εφημερίδα για τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας.» 30 Μαρτίου 2018,  
https://www.pentapostagma.gr/2018/03/ 

ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ οι τούρκοι ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΝ αερο-αποβατικές δυνάμεις 
«Σύμφωνα με τις πληροφορίες του ανταποκριτή του τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων Anadolu και του συνόλου του τουρκικού τύπου , σήμερα το πρωί μετασταθμεύουν 45 επιθετικά ελικόπτερα με πυραύλους αέρος εδάφους στην πόλη Ισπάρτα. 

Aιφνιδιαστικά η Άγκυρα έλαβε απόφαση μεταφοράς της τουρκικής στρατιωτικής διοίκησης «για εκπαιδευτικούς σκοπούς» κάτι βέβαια που δεν πείθει κανέναν ενώ «βράζει» εδώ και καιρό η κυπριακή ΑΟΖ .» https://www.pentapostagma.gr/2018/08/ 

ΕΙΣΕΡΧΟΜΑΣΤΕ στις ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ του ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.

Τελείωσαν οι γεωπολιτικές αναλύσεις και καθότι δεν υπάρχει ΦΩΣ από πουθενά, ΛΑΟΣ και ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ προσβλέπει ικετευτικά στο «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς» του ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ

«Γεώργιος Γιάννου, αξιωματικός Πολεμικής Αεροπορίας

Την άνοιξη του 1987 επισκέφθηκα τον γέροντα Παϊσιο στο κελλί του, στην Παναγούδα. Προβληματισμένος, τον ρώτησα αν θα γινόταν πόλεμος με την Τουρκία και μου είπε, ότι «όταν θα δούμε την Ελλάδα να παίρνει την πρεσβεία της από την Τουρκία, και η Τουρκία να παίρνει την πρεσβεία της από την Αθήνα, τότε θα πρέπει να πούμε «Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς…»
(Βιβλίο «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994»)

Βιώνουμε τους ισχυρούς γεωπολιτικούς μετασεισμούς από τις κόντρες ΗΠΑ- Τουρκίας και των υπολοίπων παικτών .Σε λίγο μπορεί να πάρει το ενεργειακό ΑΙΓΑΙΟ και η Αν. Λεκάνη της Μεσογείου φωτιά από άκρη σε άκρη.

Και τότε μέχρι και οι αδιάφοροι θα φωνάζουν «Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς…» 

Όποιος συγκρουστεί με την Ελλάδα αυτήν την ώρα που την έριξαν στην σκάλα του κακού θα πάθει μεγάλη ζημιά.

Η ΕΛΛΑΔΑ που αδίκησαν και θέλουν να την εξαφανίσουν δεν είναι μόνο μια απλή υπόθεση εθνικής υπόστασης αλλά μια Παγκόσμια Πολιτισμική Έννοια φορτωμένη με αθάνατους πνευματικούς σπόρους γνώσης, παράδοσης και ΖΩΗΣ πραγματικής , γι αυτό θα είναι και βαριά την ώρα της σύγκρουσης με τους Βαρβάρους.

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

Άνθρωποι και σκουλήκια

Του Γιώργου Θεoδωρίδη 

Έσπασα το κεφάλι μου να βρω κατάλληλο τίτλο για αυτό το κομμάτι. Τα χέρια μου τρέμουν καθώς πληκτρολογώ. Ο πόνος, η οργή, η θλίψη, η ευθύνη/ανευθυνότητα που αισθάνομαι και εγώ ο ίδιος μετά την ανείπωτη τραγωδία στην Ανατολική Αττική με έχουν συγκλονίσει.

Ο τίτλος που επέλεξα αποτελεί παράφραση του μνημειώδους βιβλίου του Τζων Στάινμπεκ «Άνθρωποι και ποντίκια». Μια ιστορία διαψεύσεων των ονείρων των «μικρών ανθρώπων» ξετυλίγεται εκεί. Στο ελληνικό σήμερα επιλέγω να αντικαταστήσω τα ποντίκια με... σκουλήκια. Άνθρωποι και σκουλήκια πρωταγωνίστησαν για άλλη μια φορά στην τραγωδία των πυρκαγιών. Άνθρωποι που πέθαναν επειδή, σύμφωνα με τα κυβερνητικά χείλη, καταπάτησαν το νόμο και έκτισαν αυθαίρετα. Έπρεπε, λοιπόν, να τιμωρηθούν και να πεθάνουν;

Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός - αν δεν είναι σκουλήκι - που δεν κοκκινίζει, δε ντρέπεται, δεν ζητά συγγνώμη, δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη, δεν παραιτείται, παρά προτιμά να επιτεθεί στα ίδια τα θύματα επειδή πέθαναν;

Τα θύματα που έζησαν και φορολογήθηκαν για να μπορεί ο ίδιος να μεταβεί στην περιοχή του θανάτου τους με την υπουργική Mercedes του και να επιτεθεί στους επιζώντες της κόλασης. Αλλά και για να «νομιμοποιήσουν» τα σπίτια που ο ίδιος και η κυβέρνησή του, καθώς και άπειρες προηγούμενες, τους ενημέρωσαν ότι μπορούν να το πράξουν. Άλλωστε είναι προτιμότερο να κινδυνεύεις να καείς ζωντανός, αλλά να πληρώνεις φόρους όσο ζεις, παρά να μην έμενες καν εκεί και να μην πλήρωνες. Σωστά;

Τι είδους όμως άνθρωπος είναι – αν δεν είναι επίσης σκουλήκι – και ο δήμαρχος, που έχοντας λάβει 60% των ψήφων ως περσόνα της showbiz, διακοπάρει και παρτάρει ασύστολα στη Μύκονο, επιστρέφει ουσιαστικά κατόπιν καταστροφής, αδυνατεί/είναι ανίκανος να λάβει την παραμικρή απόφαση, απουσιάζει από το δημοτικό συμβούλιο που ο ίδιος έχει συγκαλέσει, αλλά και φτάνει στο σημείο να πει δημοσίως ψέματα ότι κάηκε και το δικό του σπίτι, για να ανακαλυφθεί ελάχιστες ώρες μετά ότι το σπίτι είναι απείραχτο στη θέση του και ότι αντ’ αυτού κάηκαν ορισμένοι μόνο φοίνικες έξω από τη μάντρα του;
 

Τι είδους άνθρωπος είναι ένας υπουργός που αρνείται να παραδεχτεί ότι έγιναν εγκληματικά λάθη και δηλώνει κατ’ εξακολούθηση ότι ψάχνει να βρει λάθος στην επιχειρησιακή υλοποίηση των όποιων αποφάσεων και δεν βρίσκει; Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές οι επιβεβαιωμένοι νεκροί είναι 88 και ο υπουργός εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι δεν έγινε κάποιο λάθος!

Τι είδους άνθρωπος – αν δεν είναι σκουλήκι – είναι ο άνθρωπος που δέχεται να αναλάβει τη νευραλγική θέση του Γενικού Γραμματέως Πολιτικής Προστασίας ενώ γνωρίζει και ο ίδιος ότι δεν έχει τόσα προσόντα όσα η ευθύνη αυτή απαιτεί. Έχει όμως τον ισχυρό προστάτη υπουργό Εξωτερικών, στην Πολιτική Κίνηση Ιδεών του οποίου ανήκει. Κι αυτό αρκεί.

Τελικά, τι είδους κυβέρνηση είναι μία κυβέρνηση της οποίας ο επικεφαλής πρωθυπουργός δηλώνει ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη επειδή είναι πρωθυπουργός. Άρα, δικαιούται καθένας μας να σκεφτεί ότι ο πρωθυπουργός δεν θεωρεί ότι έγινε κάποιο λάθος, αλλά επειδή απλώς είναι πρωθυπουργός κάθισε και διάβασε αυτό που του έγραψαν οι συνεργάτες του περί ανάληψης πολιτικής ευθύνης επειδή έπρεπε έτσι να κάνει για την τηλεόραση.

Προχωρώντας, δήλωσε ότι στη συνέχεια θα αποδοθούν τυχόν ευθύνες, ΑΝ υπάρχουν. Δηλαδή μπορεί και να μην υπάρχουν. Μπορεί οι μέχρι στιγμής 88 νεκροί να μην είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν ενόσω καιγόταν η πλάση γύρω τους από το να αγκαλιαστούν και να πεθάνουν στωικά, μη επιλέγοντας να φύγουν, παρ’ ότι υπήρχε σχέδιο διαφυγής. Ή μήπως όχι;

Πολλοί ήδη έσπευσαν να πουν ότι πρέπει μπροστά στους νεκρούς να σιωπήσουμε. Να μη μιλήσουμε για ευθύνες. Όχι, κυρίες και κύριοι. Ο πόνος, ο άδικος χαμός των δίδυμων 9χρονων κοριτσιών που αγκαλιασμένες με τον παππού και τη γιαγιά τους κάηκαν ζωντανές, η 13χρονη ποδηλάτισσα που σκοτώθηκε πηδώντας από το γκρεμό για να σωθεί στη θάλασσα, ο πατέρας και ο αδερφός της, αλλά και τόσοι άλλοι, δεν ζητούν σιωπή. Ζητούν ΕΥΘΥΝΗ.

Ευθύνη λοιπόν αναλαμβάνω κι εγώ. Εγώ, που ως πολίτης αυτής της χώρας έχω καθήκον να μην ανέχομαι το ψέμα, τον ωχαδερφισμό, την εγκληματική αμέλεια, την αλήτικη νοοτροπία μιας εξουσίας που, ούσα ανίκανη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, δεν ορρωδεί ταυτοχρόνως προ ουδενός ηθικού ζητήματος. Δε ντρέπεται, δεν κοκκινίζει, δε ζητάει συγγνώμη, δε λέει ότι ΕΚΑΝΕ ΛΑΘΟΣ.

Αναλαμβάνει την ευθύνη, όπως εύστοχα σκιτσάρισε ο Αρκάς, ως τρομοκρατική οργάνωση που αναλαμβάνει την ευθύνη για κάποιο χτύπημα και όχι ως συντεταγμένη, πρωτογενώς έλκουσα την εξουσία της, αρχή.

Ως ένας 25χρονος πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας αναλαμβάνω την ευθύνη να προσκυνήσω τα άψυχα κορμιά της Σοφίας και της Βασιλικής Φιλιπποπούλου, που στα 9 τους χρόνια δεν πρόλαβαν να δουν, να ζήσουν, να πράξουν και να εισπράξουν τίποτα. Μα που η Ελληνική Δημοκρατία είχε να τους δώσει στάχτη, θάνατο και τάφο.

Αδυνατώ να συνεχίσω να πληκτρολογώ. Ας κλείσει ένας άλλος γραφιάς. Ο Κωστής Παλαμάς:

Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες,
ό,τι είστε, μην ξεχνάτε,
δεν είστε από τα χέρια σας
μονάχα, όχι. Χρωστάτε
και σε όσους ήρθαν, πέρασαν,
θα ‘ρθούνε, θα περάσουν.
Κριτές, θα μας δικάσουν
οι αγέννητοι, οι νεκροί. 
Mea Culpa
πηγή 

Αθηναϊκή Φιλαρμονία Ο πόλεμος των άστρων

O ευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης στο Πεδίον του Άρεως (την εποχή της προδοσίας και του αίσχους)

Του Δημήτρη Καλαντζή

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018, 19:30, Πεδίον του Άρεως. 

Μία κοπέλα κείτεται ανάσκελα στις πλάκες του περίβολου της εκκλησίας των Παμμέγιστων Ταξιαρχών στο Πεδίον του Άρεως. Δίπλα της στέκονται δύο άτομα που συχνά σκύβουν και ψάχνουν τα πράγματά της. Από το δρομάκι, έξω από τον περίβολο της εκκλησίας, δεν μπορώ να διακρίνω εάν η αναίσθητη κοπέλα είναι λιπόθυμη ή έχει πεθάνει. Βρίσκεται πάντως σε στάση νεκρής…

Καλώ τους άνδρες της εταιρείας σεκιούριτι που φυλάνε το Πάρκο και πλησιάζουμε μαζί προς το σημείο. Η κοπέλα είναι ζωντανή αλλά ανασαίνει με δυσκολία. 

«Δεν έχει τίποτα. Απλά κοιμάται», λέει ο άνδρας που στέκεται κοντά της και έψαχνε νωρίτερα τα πράγματά της. «Είχε τέσσερις μέρες να κοιμηθεί – θα ξυπνήσει αύριο πια», συμπληρώνει η γυναίκα. 

Δίπλα στην αναίσθητη κοπέλα βρίσκεται μία σύριγγα…
Γνωρίζω από πρώτες βοήθειες και ζητώ από τους φύλακες να βοηθήσουν να τη γυρίσουμε στο πλάι για να μπορεί να ανασαίνει καλύτερα. 
«Μην την ακουμπάτε, έχει aids!», προειδοποιεί η γυναίκα. 

Επιμένω και καταφέρνουμε να τη γυρίσουμε. 
Οι άνδρες των σεκιούριτι καλούν το ΕΚΑΒ με κάποιον προβληματισμό. «Ξέρεις, συμβαίνει συχνά να έρχεται το ΕΚΑΒ και μετά να ξυπνούν οι τοξικοεξαρτημένοι και να τους βρίζουν…» 

Αρχίζουν να μαζεύονται στο σημείο κι άλλοι τοξικοεξαρτημένοι. Προσπαθούν να τη ξυπνήσουν, ρίχνοντας νερό στο πρόσωπό της, ώστε να μην έρθει το ΕΚΑΒ. Δεν θέλουν να έρθει το ΕΚΑΒ. Για κάποιο λόγο θέλουν την αναίσθητη κοπέλα εκεί… 
Εκείνη όμως, παρά τα νερά και τα χαστουκάκια δεν αντιδρά. 

Κάθε ένας που την πλησιάζει ρίχνει και ένα ψάξιμο στα πράγματά της… 
Δεν κρατιέμαι και βάζω τις φωνές: «δεν ντρέπεσαι να κλέβεις τα πράγματα της κοπέλας την ώρα που είναι αναίσθητη από χρήση; Θα ‘θέλες να σου κάνουν το ίδιο;» 

- «Και τι σε νοιάζει ρε φίλε; Θα είσαι κι αύριο εδώ; Εγώ θα είμαι και θα της τα δώσω τα πράγματα… Για να τα φυλάξω τα πήρα… Δεν έχει τίποτα η κοπέλα. Αλλά που να καταλάβεις εσύ που δεν «πίνεις»… Έτσι ζούμε εμείς…» 

- «Θέλεις να μου πεις ότι είναι κανονικό να βρίσκεται η κοπέλα αναίσθητη στις πλάκες, περιτριγυρισμένη από αγνώστους που την κλέβουν;» 

- «Και γιατί να είναι κανονικό να έχει σπίτι και να χρωστά δάνεια και να πληρώνει λογαριασμούς, όπως εσύ; Ο καθένας κάνει την επιλογή του… Κι εμένα μπορεί να μη μου αρέσει η ζωή σου αλλά δεν σου λέω τίποτα…» 

- «Είναι επιλογή να πεθαίνεις μέρα με την ημέρα στο Πάρκο;» 
«Κανείς δεν πεθαίνει. Θα ξυπνήσει η κοπέλα… 90% θα ξυπνήσει. Να μην κοιτάς, αν δεν σου αρέσει».

- «Δεν μπορώ να μην κοιτάω. Θα ήμουν κτήνος αν δεν κοίταγα. Η κοπέλα χρειάζεται βοήθεια».

Η κουβέντα οδηγείται σε αδιέξοδο, την ώρα που περισσότεροι τοξικοεξαρτημένοι κάνουν φύλλο και φτερό τα πράγματα της αναίσθητης κοπέλας, απλώνοντας στις πλάκες του περίβολου της εκκλησίας μπλουζάκια, σουτιέν και φτηνά καλλυντικά…
Υποθέτω ότι ψάχνουν για κρυμμένα χάπια… 

Φτάνει το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ με τη συνοδεία αυτοκινήτου της εταιρίας σεκιούριτι. Οι δύο άνδρες του ΕΚΑΒ πλησιάζουν την κοπέλα με γάντια και παίρνουν τον σφυγμό της. Οι άλλοι τοξικοεξαρτημένοι τους προειδοποιούν ότι έχει aids και επιμένουν ότι δεν έχει τίποτα – απλώς κοιμάται. 

Ο ένας άνδρας του ΕΚΑΒ τούς ρωτάει το όνομά της. Το γνωρίζουν οι περισσότεροι. Όνομα και επίθετο. Ο άνδρας του ΕΚΑΒ φωνάζει δυνατά το όνομά της. Η κοπέλα αρχίζει να κουνιέται ελάχιστα… 

- «Μαρία (ψεύτικο όνομα), θέλεις να έρθεις μαζί μας στο νοσοκομείο;», της λέει και την τραντάζει… 

Η κοπέλα δείχνει να κάνει μεγάλη προσπάθεια για να βγει από τον λήθαργο. Βγάζει όμως μόνο κάποια άναρθρα μουγκρητά… 

Ο άνδρας των ΕΚΑΒ επιμένει πιο δυνατά: «Μαρία, θέλεις να σε πάμε σε νοσοκομείο;» 
Η κοπέλα μάλλον συγκατανεύει αλλά οι τοξικοεξαρτημένοι γύρω της, εν χορώ φωνάζουν «Όχι, όχι, δεν θέλει. Μην την πάρετε!» 

Η αρχική (μάλλον) συγκατάνευση της «Μαρίας» γυρνάει (μάλλον) σε άρνηση. Στην πραγματικότητα όμως η κοπέλα το μόνο που θέλει (και μπορεί) είναι να επιστρέψει στον λήθαργό της… Δεν είναι σε θέση να αποφασίσει για τίποτα. 

Οι άνδρες των ΕΚΑΒ σηκώνονται από πάνω της και ξεκινούν να αποχωρήσουν… 
- «Μα έτσι θα την αφήσετε;» 
- «Δεν μπορούμε να την πάρουμε με το ζόρι…» 
Απομακρύνονται προς το όχημα τους… 

Μία τοξικοεξαρτημένη με πλησιάζει και με ρωτάει γιατί δεν την πήραν μαζί τους. 
- «Αντέδρασαν οι φίλοι της», της απαντώ…
- «Α, κατάλαβα, θα γίνει πάρτι απόψε…»
- «Τι εννοείς;»
- «Ε, δεν καταλαβαίνεις; Όλοι αυτοί θα γ… απόψε. Πρώτη φορά θα είναι; Κανονικό πάρτι, σου λέω…».

Φίλες και φίλοι, την ώρα που εγώ γράφω αυτές τις γραμμές από την ασφάλεια του σπιτιού μου και την ώρα που εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές από την ασφάλεια του δικού σας σπιτιού, είναι πολύ πιθανόν μία αναίσθητη κοπέλα, τοξικοεξαρτημένη, άστεγη, ίσως με aids να ΒΙΑΖΕΤΑΙ επανειλημμένα από δεκάδες άνδρες κάθε ηλικίας, εθνικότητας και κατάστασης υγείας στον περίβολο της εκκλησίας των Ταξιαρχών του Πεδίου του Άρεως…
Καλη νύχτα στην κοινωνία μας.

πηγή: www.postmodern.gr

Η συγγραφέας του βιβλίου «Ανεμοδαρμένα Ύψη», πέθανε 30 χρόνων και έγραψε μόνο ένα έργο. Ήταν σκληρή κοπέλα, που έχασε νωρίς δύο αδελφές και έλεγαν ότι είχε ερωτικό δεσμό με τον αδερφό της...

Η Έμιλυ Μπροντέ είναι η συγγραφέας του λογοτεχνικού έργου 
«Ανεμοδαρμένα Ύψη», που έγινε πασίγνωστο με την κινηματογραφική του μεταφορά και τις θεατρικές διασκευές. Θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα της βρετανικής λογοτεχνίας και είναι το μοναδικό της συγγραφέως. Πετυχημένες στη λογοτεχνία ήταν και οι αδελφές της. Η ιστορία και τα δράματα της οικογένειας θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι ένα σενάριο ή ένα καλογραμμένο λογοτεχνικό κείμενο. Οι αδελφές Μπροντέ Αν και η ιστορία αναφέρεται πάντα σε τρεις αδερφές Μπροντέ, στην πραγματικότητα ήταν πέντε και πολύ συχνά λησμονούμε να προσθέσουμε και τον αλκοολικό αδερφό τους Μπράνγουελ. Οι δύο αδερφές που ποτέ δεν αναφέρονται, λέγονταν Μαρία και Ελίζαμπεθ και πέθαναν κοριτσάκια ακόμη από φυματίωση. Σ’ ένα επεισόδιο βγαλμένο θαρρείς από μυθιστόρημα του Ντίκενς, λίγο πριν πεθάνουν κακοποιήθηκαν από τις καθηγήτριές τους, οι οποίες τις υποχρέωσαν να σηκωθούν από το κρεβάτι, τις τιμώρησαν και τις πρόσβαλαν ενώ ήταν άρρωστες. Οι μεταγενέστεροι επέρριψαν στην Έμιλυ μια παράξενη κατηγορία – ότι, ενώ ήταν το χαϊδεμένο παιδί του σχολείου, δεν υπερασπίστηκε τα δύο θύματα, αλλά παρέμεινε σιωπηλή μπροστά σ’ αυτήν την κατάφωρη αδικία. Η κατηγορία είναι εντελώς αυθαίρετη, καθώς η συγγραφέας δεν ήταν ούτε 6 χρονών, μικρότερη κατά πέντε και τέσσερα χρόνια αντίστοιχα από τις δύο αδερφές της.... 


Οι τρεις αδερφές Μπροντέ. Τις ζωγράφισε ο αδερφός τους, Μπράνγουελ... 

Μετά από εκείνες ακολουθούσε η Σάρλοτ, ύστερα ο Μπράνγουελ, η Έμιλυ και τέλος, η Αν, η πιο μικρή. Και οι τρεις επιζήσασες αδερφές έγιναν μυθιστοριογράφοι, ενώ ο Μπράνγουελ ένας αποτυχημένος ποιητής. Η μητέρα τους είχε πεθάνει όταν η Έμιλυ ήταν 3 ετών και τη μόρφωση όλων είχε αναλάβει ο ιρλανδικής καταγωγής πατέρας τους, ο οποίος δεν είχε χάσει την επαφή του μετα γράμματα, αφού έγραφε θρησκευτικά κηρύγματα. Άλλα, λιγότερο θεοσεβούμενα μέλη της οικογένειας μύησαν τις μικρές Μπροντέ στην προφορική παράδοση, με προτίμηση στις ιστορίες φαντασμάτων, δαιμονίων και ξωτικών που συνηθίζουν να αφηγούνται οι παραμυθάδες της Ιρλανδίας. Αυτή πρέπει να ήταν το δίχως άλλο η πρώτη επαφή της Έμιλυ με το υπερφυσικό στοιχείο, που πλανάται στο μοναδικό μυθιστόρημά της από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Ο αυστηρός κύριος Μπροντέ Ο κύριος Μπροντέ, όταν σπούδαζε στην Οξφόρδη, έδωσε μια εξωτική χροιά στο επίθετό του που ήταν Μπράντυ, μετατρέποντάς το σε «Μπροντέ», ίσως λόγω της ελληνικής λέξης «βροντή». Είχε τη φήμη του εκκεντρικού και αυστηρού ανθρώπου. Πάνω στο θρησκευτικό του ζήλο, αρνιόταν να δώσει στις κόρες του να φάνε κρέας και τις είχε καταδικάσει σε μια δίαιτα με πατάτες. Λένε επίσης πως μια βροχερή βραδιά, μόλις ανακάλυψε ότι οι μικρές είχαν φορέσεις τις χαριτωμένες μπότες που τους είχε χαρίσει ένας φίλος, έβαλε φωτιά και τις έκαψε, επειδή τις θεώρησε πολύ φανταχτερές. Έβαζε τις κόρες τους να φορούν μια μάσκα και ύστερα τις ανέκρινε, θεωρώντας πως με καλυμμένο το πρόσωπο θα συνήθιζαν να απαντούν ελεύθερα και θαρραλέα.... 


Έμιλυ Μπροντέ... 

Η «ταγματάρχης» Έμιλυ Μπροντέ... 

Κάποτε, ο πατέρας της Έμιλυ τη ρώτησε τι έπρεπε να κάνει με τον Μπράνγουελ, όταν γινόταν ανυπόφορος: «Κουβέντιασε λογικά μαζί του κι αν δεν ακούει τη φωνή της λογικής, μαστίγωσέ τον», απάντησε εκείνη. Η Έμιλυ ήταν μόλις 6 χρονών, που σημαίνει πως είχε πάντα μια κλίση προς τις δραστικές λύσεις. Όταν μεγάλωσε κάπως, γρονθοκόπησε το σκύλο της στη μουσούδα και στα μάτια, επειδή φοβήθηκε ότι θα της χιμήξει, όταν τον έβαλε τιμωρία. Μια άλλη φορά, χώρισε τον ίδιο σκύλο και ένα αδέσποτο που είχαν μπλεχτεί σε καβγά, ρίχνοντας τους πιπέρι στη μουσούδα, γεγονός που αποδεικνύει ότι παρότι φειδωλή στα λόγια, ήταν μάλλον κυνική και αποφασιστική γυναίκα. Δεν είναι τυχαίο που της είχαν βγάλει οι αδερφές της το παρατσούκλι «ταγματάρχης». Τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» και οι υποψίες για αιμομειξία Πείστηκε να δημοσιεύσει τα ποιήματά της, μετά από μεγάλη επιμονή της αδερφής της Σάρλοτ. Αργότερα και οι τρεις αδερφές, με τα ψευδώνυμα Κιούρερ, Έλλις και Άκτον Μπελ, έστειλαν στους εκδότες η καθεμιά το πρώτο της μυθιστόρημα. Οι κριτικές για τα «Ανεμοδαρμένη Ύψη» ήταν πολύ θετικές, αν και καμία δεν τόλμησε να το χαρακτηρίσει ως ένα από τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας, όπως απέδειξε αργότερα ο χρόνος. Το 1848, ένα χρόνο μετά τη δημοσίευσή του, η Έμιλυ αναγκαζόταν να πηγαίνει συχνά στο χάνι του «Μαύρου Ταύρου» για να βρει τον Μπράνγουελ και να τον βοηθήσει να γυρίσει σπίτι. Ο αδερφός της δεν άργησε να καταλήξει στον τάφο, έχοντας περάσεις μακρές περιόδους με τρομακτικό βήχα και φοβερές αϋπνίες. Τρεις μήνες αργότερα, η Έμιλυ ακολούθησε τα βήματά του. Μια υπηρέτρια του σπιτιού δήλωσε πως είχε πεθάνει «με την καρδιά ραγισμένη από την αγάπη για τον αδερφό της», δίνοντας λαβή σε εικασίες για αιμομειξία. Ωστόσο, μάλλον πρέπει να υποθέσουμε ότι η Έμιλυ Μπροντέ δεν γνώρισε ποτέ τα πάθη που τόσο επιδέξια είχε περιγράψει στα ημι-αιμομεικτικά «Ανεμοδαρμένα Ύψη» της. ... 

Ο θάνατος της Έμιλυ Μπροντέ Όταν αρρώστησε, αρνήθηκε να υποβληθεί σε οποιαδήποτε θεραπεία ή να τη δει γιατρός και βυθίστηκε για μια ακόμη φορά στις μακριές σιωπές της. Στις 19 Δεκεμβρίου 1848, επέμεινε να σηκωθεί από το κρεβάτι και να ντυθεί κι ύστερα κάθισε δίπλα στη φωτιά στο δωμάτιό της για να χτενίσει τα πλούσια και μακριά μαλλιά της. Η χτένα της έπεσε μέσα στις φλόγες και, καθώς δεν είχε δυνάμεις να την πιάσει, η κάμαρα άρχισε να γεμίζει σιγά σιγά με τη μυρωδιά του καμένου κόκαλου. Ύστερα κατέβηκε στο σαλόνι κι εκεί, καθισμένη στον καναπέ, πέθανε στις δύο η ώρα το απόγευμα, αφού αρνήθηκε ακόμη μία φορά να γυρίσει στο κρεβάτι της. Ήταν μόνο 30 χρονών και δεν έγραψε τίποτε άλλο, εκτός από τα ανεμοδαρμένα ύψη.... 
http://www.mixanitouxronou.gr/i-singrafeas-tou-vivliou-anemodarmena-ipsi-pethane-30-chronon-ke-egrapse-mono-ena-ergo-itan-skliri-kopela-pou-echase-noris-dio-adelfes-ke-elegan-oti-iche-erotiko-desmo-me-ton-aderfo-tis/

Η πρώτη γυναίκα συγγραφέας που έσπασε όλα τα ταμπού. Τα έργα της έγιναν ταινίες, δεν παντρεύτηκε ποτέ και ο θάνατός της παραμένει μυστήριο...

Η συγγραφέας του κλασικού μυθιστορήματος «Περηφάνια και Προκατάληψη» ήταν μια γυναίκα που προσπάθησε να ζήσει τη ζωή της κόντρα στη συντηρητική βρετανική κοινωνία στις αρχές του 19ου αιώνα. Η πρώτη πράξη αντίστασης στα ταμπού κατά των γυναικών, ήταν ότι έγινε συγγραφέας. Η επόμενη ότι δεν παντρεύτηκε ποτέ. Η προσωπική της διαδρομή ίσως χαρακτηρίζεται από τη φράση μια ηρωίδας της: «Μετά απ’ όλα αυτά, δηλώνω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση από το διάβασμα». Το μυστήριο του θανάτου της Η Ώστεν συνέχισε να γράφει έως το τέλος της ζωής της παρά τα θέματα υγείας που αντιμετώπιζε. Πέθανε στα 42 της χρόνια από κάποια ανεξιχνίαστη ασθένεια. Πιθανολογείτε ότι υπέφερε από τη νόσο του Άντισον ή από καρκίνο. To 2017 η Βρετανική βιβλιοθήκη παρουσίασε την πιθανότητα να δηλητηριάστηκε από αρσενικό. Η εκδοχή αυτή πυροδότησε διάφορα σενάρια. Η συγγραφέας Λίντσεϊ Άσφορντ έγραψε ότι θα μπορούσε να έχει δηλητηριαστεί από κάποιο φάρμακο που περιείχε την συγκεκριμένη ουσία. Άλλοι μελετητές όπως η καθηγήτρια Τζάνετ Τόντ, θεωρούν μάλλον απίθανο να δηλητηριάστηκε επίτηδες. Μεταφορές στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη Η Ώστεν έχει πετύχει κάτι σπάνιο και εξαιρετικό. Οι θαυμαστές της συνεχίζουν να αυξάνονται σταθερά, 200 χρόνια μετά το θάνατό της ενώ τα μυθιστορήματά της έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη αλλά και στη μικρή οθόνη. Το γνωστό «Περηφάνεια και Προκατάληψη» έγινε σειρά στο BBC (1995) και απογείωσε την καριέρα του νεαρού τότε Κόλιν Φέρθ, ενώ αργότερα γυρίστηκε σε ταινία με την Κίρα Νάιτλι και τον Μάθιου Μακφάντιεν (2005). Πολυάριθμες είναι και οι ταινίες, οι σειρές και τα βιβλία που έχουν βασιστεί στο έργο της. Από «Το Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» (2001) μέχρι το «Περηφάνια και προκατάληψη και ζόμπι» (2016), η επιρροή των μυθιστορημάτων της είναι εντυπωσιακή.... 


Τζέιν Ώστεν: «Μετά απ’ όλα αυτά, δηλώνω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση από το διάβασμα».... 

Μια συγγραφέας μπροστά από την εποχή της Η Ώστεν έζησε σε μια εποχή που η κοινωνική θέση ήταν υψίστης σημασίας. Οι γυναίκες της τάξης της σπανίως εργάζονταν και ο γάμος αποτελούσε ένα μέσο κοινωνικής αποκατάστασης, αλλά και οικονομικής ασφάλειας. Οι ανύπαντρες γυναίκες έμεναν με την οικογένεια τους και ήταν οικονομικά εξαρτημένες από εύπορους συγγενείς, αν υπήρχαν πλούσιοι συγγενείς. Με το καυστικό στυλ που τη διέκρινε, η Ώστεν έγραφε για δυναμικές γυναίκες που διάλεγαν να παντρευτούν από έρωτα. Μέσα από τα κείμενά της ασκούσε κριτική στην αντίληψη ότι ο γάμος είναι ένα μέσο οικονομικής ασφάλεια. Τα έργα της είναι μία σπάνια ματιά στον κόσμο των σχέσεων από τη γυναικεία οπτική. Εκ πρώτης όψεως τα μυθιστορήματα της περιγράφουν ασήμαντα καθημερινά γεγονότα μιας ήσυχης ζωής σαν αυτή που έζησε η Ώστεν. Στην πραγματικότητα όμως, περιγράφουν τη λειτουργία και τη δομή της αγγλικής κοινωνίας στις αρχές του 19ου αιώνα.... 


Το σπίτι της Ώστεν στο Hampshire. Εκεί πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της η συγγραφέας. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο... 

Τα πρώτα χρόνια Γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου του 1775 σε μια μεσοαστή οικογένεια, στο Στήβεντον στην Αγγλία. Είχε επτά αδέρφια, εκ των οποίων μόνο μία αδερφή, την Κασσάνδρα, με την οποία είχαν πολύ κοντινή σχέση. Έμειναν μαζί έως τον θάνατό της τον Ιούλιο του 1817. Η Ώστεν ζούσε μια ήσυχη ζωή με την οικογένειά της, αγαπούσε την εξοχή και δυσανασχέτησε έντονα όταν μετακόμισαν στο Μπαθ και αργότερα το Σαουθάμπτον. Έγραφε από πολύ μικρή αλλά δεν δημοσίευσε τίποτα έως τα 36 της χρόνια. Όλα τα έργα της εκδόθηκαν ανώνυμα όπως συνέβαινε συχνά την εποχή εκείνη με τις γυναίκες συγγραφείς. Η οικογένεια της  στήριζε έμπρακτα την αγάπη της Ώστεν για τη συγγραφή. Το 1797 ο πατέρας της προσπάθησε να εκδώσει ένα από τα μυθιστορήματά της, αλλά απορρίφθηκε από τον εκδοτικό οίκο. Λίγα χρόνια μετά ο αδερφός της Χένρι ήρθε σε επαφή με εκδοτικούς οίκους και το 1811 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο “Λογική κι Ευαισθησία” με δικά της έξοδα. Το μυθιστόρημα απέσπασε πολύ καλές κριτικές και αγαπήθηκε από το κοινό. Ακολούθησε το γνωστό «Περηφάνεια και Προκατάληψη» (1813) που έγινε αμέσως επιτυχία. Το βιβλίο ήταν υπογεγραμμένο “από τον συγγραφέα του Λογική κι Ευαισθησία”. Στη διάρκεια της ζωής της η Ώστεν δημοσίευσε άλλα δύο μυθιστορήματα: το “Μάνσφιλντ Παρκ “(1814) και “Έμμα” (1815). Μετά το θάνατό της ο Χένρι ανέλαβε την έκδοση άλλων δύο βιβλίων της, “Το Αββαείο του Νόρθανγκερ” (1817) και “Πειθώ” (1817). Στην έκδοση αυτή με ένα βιογραφικό σημείωμα ο αδερφός της αποκάλυψε στο κοινό την ταυτότητα της συγγραφέως.... 


Περηφάνια και Προκατάληψη. Aριστερά η κινηματογραφική μεταφορά με την Κίρα Νάιτλι και τον Μάθιου Μακφάντιεν. Δεξιά η τηλεοπτική σειρά του BBC με τον Κόλιν Φερθ και την Τζένιφερ Ελχ.... 

Η προσωπική της ζωή Η προσωπική ζωή της συγγραφέως έχει απασχολήσει κατά καιρούς την κοινή γνώμη. Το ενδιαφέρον των αναγνωστών της για περισσότερες λεπτομέρειες πηγάζει ίσως από τη ρομαντική φύση των μυθιστορημάτων της. Η εικόνα που επικράτησε για την Ώστεν είναι αυτή μιας ανύπαντρης γυναίκας που προτίμησε μια ήσυχη ζωή. Η αλήθεια όμως είναι μάλλον διαφορετική. Σύμφωνα με βιογράφους η Τζέιν Ώστεν δεν ήταν μια γεροντοκόρη όπως συχνά την παρουσιάζουν. Μετά το θάνατό της Τζέιν, η αδερφή της κατέστρεψε πολλά από τα γράμματα της ώστε να προστατεύσει την ιδιωτική της ζωή. Από εκείνα που διασώθηκαν φαίνεται ο έρωτας της Ώστεν με τον Ιρλανδό Τομ Λεφρόι. Το ειδύλλιο τελικά δεν προχώρησε σε γάμο κι ο Λεφρόι γύρισε στην Ιρλανδία όπου αργότερα έγινε πολιτικός και δικαστής στο Ανώτατο Δικαστήριο. Η σχέση της Ώστεν με τον Λεφρόι ενέπνευσε τη δημιουργία της ταινίας «Ερωτευμένη Τζέιν» (2007), με την Αν Χάθαγουεϊ στο ρόλο της γνωστής συγγραφέως και τον Τζέιμς ΜακΑβόι στο ρόλο του νεαρού δικηγόρου. Η ταινία παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της Ώστεν, παρόμοια με τους γυναικείους χαρακτήρες και τις ρομαντικές ιστορίες για τις οποίες έγραφε. Η Ώστεν όμως σε αντίθεση με πολλές από τις ηρωίδες των μυθιστορημάτων της δεν παντρεύτηκε ποτέ. Στα 27 της χρόνια, ένας εύπορος οικογενειακός φίλος, ο Χάρις Μπιγκ Γουίδερ της έκανε πρόταση γάμου. Αυτός ο γάμος θα της εξασφάλιζε μια άνετη ζωή. Η Ώστεν δέχτηκε αλλά έμεινε ξάγρυπνη όλη τη νύχτα. Την επόμενη μέρα το πρωί άλλαξε γνώμη και τελικά απέρριψε την πρότασή του. Τα σχόλια που ακολούθησαν δεν άλλαξαν την απόφασή της. Γνώριζε ότι δεν θα ήταν ευτυχισμένη παρά μόνο αν παντρευόταν από έρωτα. Η Ώστεν έζησε τη ζωή της όπως εκείνη επέλεξε, αφοσιωμένη στη μεγάλη της αγάπη, τη συγγραφή.... 


Διακόσια χρόνια μετά τον θάνατό της η μορφή της αποτυπώθηκε στο χαρτονόμισμα των 10 λιρών.... 
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-proti-gynaika-syggrafeas-poy-espase-ola-ta-tampoy-ta-erga-tis-eginan-tainies-den-pantreytike-pote-kai-o-thanatos-tis-paramenei-mystirio/

Η εφιαλτική «κούνια του Μπόγκερ» στο Άουσβιτς. Ο βασανιστής που έτρωγε τα μήλα των παιδιών που σκότωνε και οι εκτελέσεις στο «μαύρο τοίχο». Ανατριχιαστικές καταθέσεις από τη δίκη της Φρανκφούρτης...

Πηγή: Οι κυνηγοί των Ναζί: Η καταδίωξη των εγκληματιών του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου... 
Η δίκη της Φρανκφούρτης διήρκεσε από τις 20 Δεκεμβρίου 1963 έως τις 20 Αυγούστου 1965, καθώς έγιναν συνολικά 183 συνεδριάσεις. Τις παρακολούθησαν περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι και καλύφθηκαν διεξοδικά από τον γερμανικό και διεθνή Τύπο. Οι 22 κατηγορούμενοι που εμφανίστηκαν στο δικαστήριο δεν έμοιαζαν με τους υψηλόβαθμους Ναζί «αστέρες» της Νυρεμβέργης, ούτε είχαν τον καθοριστικό ρόλο του Άιχμαν στον συντονισμό του Ολοκαυτώματος. Αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν στο εξής διαβόητοι επειδή είχαν βρεθεί στο εδώλιο για τους βοηθητικούς ρόλους που έπαιξαν στο Άουσβιτς. Το παρελθόν τους, ένα ιστορικό συγκλονιστικής κτηνωδίας, αποκαλύφθηκε από τη λίστα που είχε δώσει ο Γκνιέλκα στον Μπάουερ και από 211 επιζήσαντες από το στρατόπεδο συγκέντρωσης οι οποίοι κατέθεσαν ως μάρτυρες. Το δικαστήριο επικεντρωνόταν μόνο στις συγκεκριμένες πράξεις του κάθε κατηγορούμενου. Ο συγγραφέας Ρόμπερτ Νόιμαν αναφέρει: «Έτσι όπως κάθονται όλοι κοντά στα καθίσματά τους, δεν μπορείς να τους ξεχωρίσεις πια… Κάθε εισαγγελέας θα μπορούσε να είναι κατηγορούμενος… Κάθε κατηγορούμενος θα μπορούσε να είναι ο ταχυδρόμος σου, ο τραπεζικός σου, ο γείτονάς σου»! Πλάνα από κινηματογραφικά επίκαιρα εκείνης της περιόδου έδειχναν πέντε από αυτούς να περπατούν στους δρόμους της Φρανκφούρτης στη διάρκεια ενός διαλείμματος της συνεδρίασης. Ήταν αδύνατον να τους ξεχωρίσεις από τους άλλους περαστικούς, αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι ένας κατηγορούμενος χαιρέτησε κάποιον αστυνομικό πιάνοντας το καπέλο του, ενώ ο αστυνομικός ανταπέδωσε χαιρετώντας στρατιωτικά. Τον Δεκέμβριο του 1960 η αστυνομία βρήκε και συνέλαβε τον Ρίχαρντ Μπάερ, τον τελευταίο διοικητή του Άουσβιτς. Ο Μπάερ είχε καταφέρει να εξαφανιστεί και, χρησιμοποιώντας ψεύτικο όνομα, είχε βρει δουλειά ως δασοφύλακας στο κτήμα του δισέγγονου του πρώσου πολιτικού Ότο φον Μπίσμαρκ. Όμως, στις 17 Ιουνίου 1963 ο Μπάερ πέθανε στη φυλακή, έξι μήνες πριν από την έναρξη της δίκης. Η εισαγγελία επικεντρώθηκε ακόμη περισσότερο στις πράξεις των υπολοίπων κατηγορουμένων. Εκείνο που προσέλκυσε περισσότερο την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και του ακροατηρίου ήταν οι συγκλονιστικές περιγραφές της αχαλίνωτης κτηνωδίας των φρουρών.... 


Ο Ρίτσαρντ Μπάερ, ο Γιόζεφ Μένγκελε και ο Ρούντολφ Ες. Wikimedia Commons... 

Η «κούνια του Μπόγκερ» Καθώς η εισαγγελία παρουσίαζε τα στοιχεία της υπόθεσης, μερικοί από τους κατηγορούμενους άρχισαν να αποκτούν ξεχωριστή υπόσταση, ακριβώς λόγω των συντριπτικών μαρτυριών σε βάρος τους. Ο επιλοχίας των Ες Ες Βίλχελμ Μπόγκερ, γνωστός ως ο «τίγρης του Άουσβιτς» ήταν ένας από τους φοβερότερους ανακριτές του στρατοπέδου γιατί χρησιμοποιούσε συχνά την «κούνια Μπόγκερ» , όπως την είχαν ονομάσει. Όπως εξήγησε η Λίλι Μαγέρτσικ, πρώην κρατούμενη που είχε υπηρετήσει ως γραμματέας στο τμήμα διοίκησης του στρατοπέδου όπου ήταν ο Μπόγκερ, «έδενε τα θύματα από τους καρπούς σε ένα ξύλο αυτού του μηχανισμού και μετά τα μαστίγωνε». Ο μηχανισμός ήταν μια κούνια από την οποία οι κρατούμενοι κρέμονταν ανάποδα στη διάρκεια των βασανιστηρίων. Η Μαγέρτσικ και οι άλλοι κρατούμενοι που δούλευαν στο γραφείο δεν έβλεπαν τη διαδικασία, αλλά άκουγαν «τα διαπεραστικά ουρλιαχτά των θυμάτων. Τους ανάγκαζαν να καταθέτουν μεγαλόφωνα και μετά τους έβγαζαν τα νύχια και τους έκαναν άλλα βασανιστήρια».... 


Η φρικτή «κούνια Μπόγκερ». YouTube... 

Ένας άλλος μάρτυρας περιέγραψε πως εκτελούσε ο Μπόγκερ με το πιστόλι τους κρατούμενους τους οποίους έφερναν σε μια αυλή και τους έστηναν μπροστά στον «Μαύρο Τοίχο». Σε μία περίπτωση σκότωσε 50 με 60 άτομα, που τα έφερναν δύο δύο. Όμως, η πιο ανατριχιαστική μαρτυρία ήταν ίσως της Ντούνια Βάσερστρομ, η οποία είδε ένα φορτηγό γεμάτο εβραιόπουλα να σταματά μπροστά στο τμήμα διοίκησης. Ένα αγόρι τεσσάρων ή πέντε χρόνων πήδησε κάτω έχοντας ένα μήλο στο χέρι του και εκείνη τη στιγμή βγήκε στην πόρτα ο Μπόγκερ. «Ο Μπόγκερ έπιασε το παιδί από τα πόδια και του έσπασε το κεφάλι στον τοίχο», αφηγούνταν η Βάσερστρομ. Τη διέταξε να πλύνει τον τοίχο και αργότερα την κάλεσε στο γραφείο του να του μεταφράσει κάτι. «Ήταν καθισμένος στο γραφείο του και έτρωγε το μήλο του παιδιού»,  κατέθεσε η Βάσερστρομ. Ο νοσοκόμος Γιόζεφ Κλίαρ, ένας άλλος επιλοχίας των Ες Ες, ενδέχεται να είχε σκοτώσει ακαριαία μέχρι και 20.000 κρατουμένους κάνοντάς τους ένεση φαινόλης. Ο δόκτωρ Βίκτωρ Καπέσιους, ένας ρουμάνος ταγματάρχης των Ες Ες που διηύθυνε το φαρμακείο του Άουσβιτς, ήταν εκείνος που προμήθευε το θανάσιμο δηλητήριο στον Κλίαρ. Μετά ήταν ο δεκανέας των Ες Ες Όσβαλντ Κάντουκ, που βασάνιζε και σκότωνε με μια μανία που τον έκανε να ξεχωρίζει ακόμα και σε εκείνο το εδώλιο που ήταν γεμάτο αδίστακτους φονιάδες. Όταν έπινε, συχνά εκτελούσε κρατουμένους στην τύχη. Όπως και ο Μπόγκερ, προτιμούσε ένα ειδικό βασανισμό. Έβαζε ένα καλάμι πάνω στον λαιμό του θύματος και στεκόταν σ΄ αυτό μέχρι που ο κρατούμενος πέθαινε. Η δόκτωρ Έλα Λίνγκενς, αυστριακή γιατρός που βοήθησε αρκετούς Εβραίους να κρυφτούν ή να διαφύγουν πριν να τη συλλάβουν και να τη στείλουν στο Άουσβιτς, ήταν ιδιαίτερα κατηγορηματική στη μαρτυρία της σε ό,τι αφορά το ευρύ φάσμα συμπεριφορών των αξιωματικών και των φρουρών. Ο Χόφμεγερ τη ρώτησε κατάπληκτος «Θέλετε να πείτε ότι μπορούσε ο καθένας να αποφασίσει μόνος του αν θα είναι καλός ή κακός στο Άουσβιτς?». Η Λίνγκενς απάντησε: «αυτό ακριβώς θέλω να πω». Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: WW2 Gravestone... 

Βουτιά στο ραδιενεργό νερό: Η αποστολή αυτοκτονίας 3 Σοβιετικών που έσωσαν την ανθρωπότητα

Γράφει Ο Νικόλας Ακτύπης

Η ιστορία του κόσμου δεν γράφεται μόνο από τους ισχυρούς. Μερίδιο σε όσα διαμορφώνουν τον πλανήτη σε ένα καλύτερο ή χειρότερο μέρος έχουν εκείνοι μικροί ήρωες που παραμένουν στη σκιά των μεγάλων γεγονότων. Ακόμη κι όταν αυτά φέρουν την υπογραφή τους. Στο Τσέρνομπιλ, εκεί που έγινε η γνωριμία της ανθρωπότητας με τους κινδύνους από την «ειρηνική» χρήση ραδιενέργειας, τρεις άνδρες είναι οι μοναδικοί λόγοι για τους οποίους μια τραγωδία δεν εξελίχθηκε σε ανυπολόγιστο όλεθρο. Κι αυτή είναι η ιστορία τους.

Το γεγονός

Τον Μάιο του 1986 η ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης αναγκάστηκε να παραδεχτεί το μοιραίο. Αν και προσπάθησε να κρατήσει μυστικό το ατύχημα σε έναν από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες του Τσέρνομπιλ, οι μετρήσεις ραδιενέργειας στις γειτονικές χώρες αποκάλυψαν την αλήθεια. Ή, μάλλον, ένα μέρος της.


Ακόμη κι όταν το θανατηφόρο νέφος απλωνόταν πάνω από την Ευρώπη καταδικάζοντας σε θάνατο και δυσπλασίες τις επόμενες γενιές, οι υπεύθυνοι υποβάθμιζαν το γεγονός και τις συνέπειές του. Όταν, πλέον, αντιλήφθηκαν τι είδους τέρας ήταν αυτό που ξέφυγε από το εργοστάσιο, το ρολόι του ολέθρου βρισκόταν λίγο πριν το μηδέν.

Σ’ εκείνη την καμπή της ιστορίας, όπως συχνά είχε συμβεί στο παρελθόν, η «αρκούδα» στήριξε την επιβίωσή της στην αυταπάρνηση και το αίσθημα θυσίας των πολιτών της. Τρεις άνδρες, ανάμεσα στους τόσους άλλους που έβαλαν την ευημερία και την ασφάλεια των διπλανών (ή και μακρινών κι αγνώστων) συνανθρώπων τους πάνω από όλα, βούτηξαν σε μια αποστολή δίχως γυρισμό.

Η καταστροφή μετά την καταστροφή

Η απελευθέρωση ποσοτήτων ραδιενεργών υλικών μέσω του αέρα ήταν το προφανές πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπιστεί αμέσως μετά το πυρηνικό ατύχημα. Σήμερα, γνωρίζουμε πια ότι εκτός από το ραδιενεργό σύννεφο, πάνω από το Τσέρνομπιλ απλώθηκε κι ένα πέπλο άγνοιας και σιωπής.

Άνθρωποι (πυροσβέστες, στρατιώτες, αστυνομικοί, κρατικοί λειτουργοί) στάλθηκαν δίχως το παραμικρό μέτρο προφύλαξης, λες και είχαν να αντιμετωπίσουν έναν συμβατικό «εχθρό». Ο ακριβής αριθμός εκείνων που έχασαν τη ζωή τους μάλλον δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ. Όπως και η ταυτότητα των περισσοτέρων εξ αυτών.

Ήταν οι πρώτοι που πήγαν και μοιραία οι πρώτοι που «έφυγαν». Εκείνο που δεν απομακρυνόταν ήταν το ενδεχόμενο μιας νέας, ακόμη μεγαλύτερης καταστροφής. Στην προσπάθεια να ψυχθούν και να μην καταρρεύσουν οι αντιδραστήρες, ρίχνονται αμέτρητοι τόνοι νερού. Ο νούμερο 4 συνεχίζει να επιτρέπει διαρροή ραδιενέργειας, φλεγόμενος και επιστρατεύονται ελικόπτερα με στόχο να τον θάψουν κάτω από άργιλο, μόλυβδο και άλλα «βαριά» υλικά.

Όταν η κατάσταση μοιάζει να γίνεται σχετικά ελεγχόμενη, κάποιος βλέπει τη ζοφερή πιθανότητα να μην έχουμε βιώσει ακόμη την απόλυτη καταστροφή. Το νερό που προοριζόταν για σωτηρία, τώρα είναι εγκλωβισμένο σε δεξαμενή κάτω από τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα.

Όταν εκείνος νομοτελειακά θα κατέρρεε, η έκρηξη θα κατέστρεφε άμεσα εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα στις γύρω περιοχές. Χιλιάδες θα πέθαιναν σύντομα και εκατομμύρια άλλοι σε όλη την Ευρώπη θα θέτονταν στον κίνδυνο της ακτινοβολίας ή της μόλυνσης.

Εκείνοι οι ήρωες

Ο Αλεξέι Ανανένκο ξέρει πως ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η νέα θανατηφόρος έκρηξη είναι να γυρίσουν οι βαλβίδες της δεξαμενής ώστε να απελευθερωθεί το νερό. Γνωρίζει, επίσης, ότι αυτοί βρίσκονται στο εσωτερικό της. Επομένως, κάποιος πρέπει να βουτήξει για να το κάνει. Επίσης, ο ίδιος ως αρχιμηχανικός ξέρει την ακριβή θέση τους. Τέλος, έχει την απόλυτη βεβαιότητα πως όποιος βουτήξει εκεί μέσα θα πεθάνει.


Αποφασίζει να το κάνει…

Χρειάζεται όμως βοήθεια. Οι (επίσης μηχανικοί) Βαλέρι Βεσπάλοφ και Μπόρις Βαράνοφ, εθελοντικά τον ακολουθούν. Σε ένα μακάβριο τελετουργικό φορούν τις ειδικές στολές από μόλυβδο και με φακούς στα χέρια ετοιμάζονται να βουτήξουν. Ξέρουν καλά πως σε αυτά τα επίπεδα ραδιενέργειας η έκθεση ακόμη και για λίγα δευτερόλεπτα αρκεί να τους σκοτώσει. Πράγμα που όντως θα συμβεί δύο εβδομάδες αργότερα…

Η ανάδυση

Είναι άγνωστο το πόσοι από αυτούς που χειροκρότησαν όταν είδαν τους τρεις άνδρες να επιστρέφουν στην επιφάνεια είναι ακόμη ζωντανοί. Το σίγουρο είναι πως οι Ανανένκο, Βασπάλοφ και Βαράνοφ μόνο μερικές ώρες μετά εγκατέλειψαν και την τελευταία ελπίδα ότι ίσως να απέφευγαν το μοιραίο.

Οι πονοκέφαλοι, οι ζαλάδες, οι εμετοί και η αδιαθεσία ήταν οι πρώτες αποδείξεις πως εκείνες οι μολύβδινες στολές δεν θα μπορούσαν να ανακόψουν την πορεία τους προς το θάνατο.


Άλλωστε το γνώριζαν εκ των προτέρων. Ήταν μια αποστολή αυτοκτονίας με στόχο η δική τους απώλεια να βάλει φρένο στο χαμό άλλων. Παρά τη δεδομένη συνειδητοποίηση του κακού που ερχόταν για τους ίδιους, αγκαλιάστηκαν και ασπάστηκαν με τους υπόλοιπους που τους περίμεναν στην κορυφή.

Ήταν το «αντίο» τους σε έναν κόσμο που δεν θα αντίκριζαν ποτέ ξανά. Αλλά τουλάχιστον με τη θυσία τους γνώριζαν πως θα τον άφηναν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από εκείνη στην οποία θα βρισκόταν, εάν εκείνοι δεν έκαναν εκείνο το μικρό εθελοντικό βήμα που μετατρέπει τον άνθρωπο σε ήρωα.
Πηγή: menshouse.gr 

Οι θρύλοι που περιβάλλουν το λιοντάρι του Πειραιά

Αναδημοσίευση από : manolisischakis.gr μέσω mythagogia

Καθισμένο στα δύο πίσω πόδια του, με το επιβλητικό ανάστημά του και με ορθωμένο το κεφάλι του, το λιοντάρι του Πειραιά δίνει την εντύπωση ενός ήρεμου και άγρυπνου φρουρού που φυλάει ένα ολόκληρο λιμάνι, μία ολόκληρη πόλη.

Κι όμως το μαρμάρινο ιστορικό λιοντάρι του Πειραιά που κοσμεί τον προλιμένα κοντά στον Ιερό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής δεν είναι το αυθεντικό. Το πρωτότυπο άγαλμα-σύμβολο που στεκόταν για αιώνες στην είσοδο του λιμανιού και που ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Πειραιάς στον μεσαίωνα ονομαζόταν «Πόρτο Λεόνε» βρίσκεται στην Βενετία. Ο Ενετός ναύαρχος Φραντσέσκο Μοροζίνι, όταν επέστρεψε στη Βενετία πήρε μαζί του και το γνωστό Λιοντάρι του Πειραιά, αφού κάθε απεικόνιση λιονταριού είχε μεγάλη σημασία για την πόλη της Βενετίας γιατί μετατρεπόταν σε απεικόνιση του Ευαγγελιστή Μάρκου, του πολιούχου αγίου δηλαδή της πόλης.

Πολλά είναι τα αναπάντητα ερωτήματα που περιβάλλουν τον μαρμάρινο λέοντα που «πρόσεχε» για αιώνες το λιμάνι του Πειραιά. Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει με βεβαιότητα το πότε και για ποιον λόγο κατασκευάστηκε, ούτε πότε και για ποιον λόγο τοποθετήθηκε στον Πειραιά. Όλα όσα είναι γνωστά στηρίζονται κυρίως σε διηγήσεις και θρύλους. Οι μέχρι τώρα σχετικές έρευνες επικεντρώνονται σε προσωπικές μαρτυρίες όσων είδαν το λιοντάρι με τα ίδια τους τα μάτια κατά την επίσκεψή τους στον Πειραιά.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η παρουσία του αυθεντικού αγάλματος στο λιμάνι του Πειραιά τερματίζεται το 1687 με την αρπαγή του από το ναύαρχο Φραγκίσκο Μοροζίνη. Μεταφέρεται στη Βενετία ως λάφυρο μαζί με άλλα τρία λιοντάρια μικρότερου μεγέθους. Τα έργα αυτά βρίσκονται μέχρι σήμερα στο ναύσταθμο της Βενετίας. Η αρπαγή των συγκεκριμένων λιονταριών δεν είναι τυχαία και αυτό γιατί έμβλημα της Βενετίας την εποχή εκείνη ήταν το λιοντάρι.

Οι θεωρίες για την χρονολογία κατασκευής του και η αρχική του θέση

Πολλοί μελετητές έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς με το ζήτημα της χρονολογία κατασκευής του αλλά και το ακριβές σημείο αρχικής τοποθέτησής του.

Η πρώτη αναφορά του λιμανιού ως Πόρτο Λεόνε γίνεται σε ναυτικό χάρτη του Γενοβέζου Πέτρου Βισκόντι το 1318. Η ανυπαρξία αναφοράς του λιονταριού από τους αρχαίους ιστορικούς και γεωγράφους σε συνδυασμό με την ύπαρξη της πρώτης αναφοράς μόλις το 1318, είναι που δημιουργεί τις αμφιβολίες για το αν το έργο αυτό είναι της κλασικής, της ρωμαϊκής ή ακόμα και της βυζαντινής περιόδου. Ο Παυσανίας και ο Στράβωνας οι οποίοι περιγράφουν τον Πειραιά κατά την περίοδο της παρακμής του, ενώ αναφέρονται σε πολλά μνημεία, πουθενά δεν κάνουν κάποια αναφορά στο λιοντάρι.

Μυστήριο παραμένει μέχρι τις μέρες μας και η ακριβής θέση του. Άλλοι καθορίζουν τη θέση του, εκεί που άλλοτε βρισκόταν το ιστορικό ρολόι του Πειραιά (παλιό Δημαρχείο), στην έκταση μεταξύ του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου και του Τινάνειου Κήπου. Επικρατεί επίσης η άποψη ότι το λιοντάρι μετακινήθηκε στο πέρασμα των ετών και αλλού βρισκόταν στα αρχαία χρόνια συγκριτικά με τη θέση που κατείχε την εποχή του μεσαίωνα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιβλητική του παρουσία, η σχεδόν ανθρώπινη έκφραση του και οι μυστηριώδεις επιγραφές του, εντυπωσίασαν όσους το αντίκρισαν και όλους όσους έγραψαν για αυτό.

Πολλοί είναι ακόμα αυτοί που υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να μιλάμε για λέοντες του Πειραιά και όχι για το λιοντάρι του Πειραιά, στηριζόμενοι στο γεγονός ότι περιμετρικά του Πειραιά βρέθηκαν και άλλοι λέοντες (σε φυσικό μέγεθος, που εκτίθενται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιώς).

Οι ταξιδιώτες και οι ναύτες είχαν πλάσει ποικίλες ιστορίες γύρω από την ύπαρξή του. Για παράδειγμα μία από αυτές λέει ότι μια έγκυος Τουρκάλα που το κοίταξε γέννησε τέρας με πρόσωπο λιονταριού, αυτιά λαγού και πόδια ανθρώπινα, το οποίο τερατόμορφο αυτό πλάσμα αμέσως μετά τη γέννησή του έβγαζε κραυγές όμοια με σκύλο. Τότε, λέγεται πως οι τουρκικές αρχές, διέταξαν τη θανάτωσή του ενώ δεν επέστρεψαν την ταρίχευσή του και την αποστολή του στη Γαλλία προς μελέτη.

Παρόμοιοι μύθοι κυκλοφορούσαν σε όλη την περίοδο του μεσαίωνα, δημιουργώντας τόσο μεγάλες εντυπώσεις στους ναυτικούς κύκλους της εποχής, που αρκούσαν ώστε η αρχαία ονομασία του Πειραιά να χαθεί και να αντικατασταθεί στους χάρτες από το Πόρτο Λεόνε και στις διάφορες εκδοχές του. Ακόμα και οι Τούρκοι, για τον ίδιο ακριβώς λόγο της ύπαρξης δηλαδή του λιονταριού και των μύθων γύρω από αυτό, είχαν ονομάσει τον Πειραιά Πόρτο Δράκο ή Ασλάν Λιμάν.

Η επιρροή και η φήμη που άσκησε το λιοντάρι πάνω στον Πειραιά ήταν τόσο μεγάλη που είχε αποκτήσει τεράστια δημοσιότητα στους ξένους, όχι για την περίτεχνη κατασκευή του ή την αρχαία προέλευσή του, αλλά λόγω των μύθων που το περιέβαλαν.

Μάλιστα λέγεται ότι η φήμη ήταν τόση ώστε περιηγητές κατέβαιναν στον Πειραιά μόνο για να το δουν από κοντά όπως συνέβη με την Κόμισσα Koenigsmark που ένα χρόνο πριν την αρπαγή του (το 1687) πραγματοποίησε επίσκεψη στον Πειραιά ειδικά για να δει τον θρύλο με τα ίδια της τα μάτια.

Πολλές είναι οι προσπάθειες που έχουν γίνει κατά καιρούς για την επιστροφή αυτού του μνημείου που σήμερα δεσπόζει την είσοδο του Ναυστάθμου της Βενετίας. Ιδρύθηκε από τον Απόστολο Δρόμβο η «Επιτροπή Επιστροφής του Λέοντος». Παράλληλα με τις προσπάθειες , η επιτροπή είχε αναθέσει στο γλύπτη Γιώργο Μέγκουλα την κατασκευή αντίγραφου με σκοπό την ανταλλαγή και την τοποθέτηση του πραγματικού στη θέση του. Το αντίγραφο βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού, στη λεγόμενη «μπούκα».



newsbeast.gr

Η Δύναμη του Ελληνισμού στην Ευρώπη !️ Άγαλμα του Ηρακλή στη Γερμανία, Kάσσελ !

Η Δύναμη του Ελληνισμού στην Ευρώπη !️

Άγαλμα του Ηρακλή στη Γερμανία, Kάσσελ !

Η Πυραμίδα του Ταΰγετου: Ένα από τα θαύματα και αινίγματα της Ελλάδας

Στην Πελοπόννησο, στο πιο ψηλό σημείο του πανέμορφου βουνού που το όνομά του έδωσε η Ταϋγέτη, μια από τις επτά Ατλαντίδες ή Πλειάδες, η φυσική πυραμίδα στα 2.407 μέτρα υψόμετρο ακόμα λατρεύει το θεϊκό.

Παλαιότερα στη μορφή του φωτοδότη Δία ή/και Απόλλωνα, σήμερα στο όνομα του προφήτη Ηλία, του Ήλιου που κατά πανάρχαιη παράδοση έχει το ναό του πάντα στις ψηλότερες κορφές, σε φυσικές ή τεχνητές πυραμίδες που αναπαριστούν το τεράστιο σύμβολο της φωτιάς και των ηλιακών ακτίνων, το τέλειο σχήμα του πυρός.

Η μακρινή και λαμπερή όπως φαίνεται ιστορία της πυραμίδας του Ταϋγέτου συνεχίζει και σήμερα, κάθε τέτοια μέρα, κάθε χρόνο που πιστοί ορειβάτες ξεκινούν να ανεβούν στο πέτρινο εκκλησάκι του Αι-Λιά ή του Αγιολιά του μακρυνού για να δουν μετά το γιορταστικό άνοιγμα της εκκλησίας, στην ανατολή του ήλιου, ένα από τα ομορφότερα θεάματα της Ελληνικής φύσης: Τον καθαρό σχηματισμό μιας τέλειας πυραμίδας μέσα στον μεσσηνιακό κόλπο, την ακριβή ισόπλευρη τριγωνική σκιά της κορυφής του βουνού.

Η σκιά της Πυραμίδας –παιχνίδια ιερής γεωγραφίας και φωτός

Δεν είναι όμως μόνο το υπερθέαμα της πελώριας σκιάς στην θάλασσα αλλά μια σειρά άλλα φαινόμενα που φτιάξανε και κρατάνε ακόμα το μύθο της αρχαιότερης, όπως πολλοί υποστηρίζουν, πυραμίδας, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά του κόσμου. Ο Ταΰγετος στο όριό του φτιάχνει όχι ένα, αλλά τρία εντυπωσιακά πυραμιδοειδή σχήματα στον γύρω τόπο. Η πρώτη πυραμίδα σχηματίζεται ψηλά στον ουρανό. Ένα ισόπλευρο τρίγωνο δείχνει στη δύση όταν λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος, οι ακτίνες του διαθλώμενες πίσω από τον Πάρνωνα στα 2407 μ. σχηματίζουν ψηλά το είδωλό της, σε ένα ουράνιο τρίγωνο που βλέπει προς τις Πλειάδες (να σημειώσουμε ξανά πως η Ταϋγέτη είναι μυθολογικά μία από τις Πλειάδες).

Στην αρχαιότητα ο Αναξίμανδρος, μας λέει ο Κικέρων, είχε στήσει αστεροσκοπείο στην κορυφή του βουνού και μελετούσε τις κινήσεις των άστρων. Με αυτό το πρώτο «γκρίζο, ισόπλευρο τρίγωνο στον ουρανό» συνδέεται και ένα αμνημονεύτων χρόνων παραμύθι για τον σοφό νομοθέτη της Σπάρτης Λυκούργο που έβαλε έναν γρίφο στους Λακεδαιμόνιους νέους να του βρουν την ακριβή στιγμή της ανατολής του ήλιου και που είχε σαν αποτέλεσμα την κατάργηση του φοβερού εθίμου της ρίψης στον Καιάδα των αδύναμων βρεφών και των γέρων.

Τα τρία πυραμιδοειδή σχήματα

Το δεύτερο, εντυπωσιακό τρίγωνο είναι αυτό που βουτάει στα νερά του Μεσσηνιακού κόλπου, τις ώρες της ανατολής. Το τρίτο, το τρίγωνο του Ηλιοβασιλέματος πέφτει στην άλλη πλευρά, στον λακωνικό κάμπο όταν το κοκκινωπό φως σχηματίζει τέλεια ευθεία γραμμή που εδράζει στην κορυφή της πυραμίδας. Το υπερθέαμα του Ταϋγέτου δε σταματά εδώ.

Το πιο ανεξήγητο φαινόμενο είναι η ίδια η κατασκευή της πυραμίδας, αν είναι έργο φυσικό ή παρέμβαση του ανθρώπου, αφού υποψιάζουν, όχι μόνο το αφύσικα τέλειο σχήμα της αλλά και η εμφανής οριζοντίωση της βάσης της, που δείχνει να έχει περάσει από ανθρώπινα χέρια, αφού από κει και πάνω το πέτρωμα και το χώμα αλλάζουν, σμιλεύονται και ισιώνουν για να φτιάξουν το ισόπλευρο τρίγωνο. Αν η πυραμίδα είναι τεχνητό κατασκεύασμα, η δόξα της εντείνεται και αφήνει να εννοηθούν αρχαίες τελετουργίες και πρόθεση ιερατική.

Από την πολύτιμη πηγή του Παυσανία γνωρίζουμε ότι σε πολύ παλιά χρόνια, οι Λακεδαίμονες θυσίαζαν λευκά άλογα (ηλιακό σύμβολο) στην απόληξή της.

Το όνομα της ψηλότερης κορφής του βουνού το αποκαλούσαν Ταλετόν ή Ταλητόν, λέξη ίδιας ρίζας με την Τελετή, την ιεροπραξία, τη θυσία. Οι Ορφικοί, αυτοί οι μυστικιστές της αρμονίας, που γνώριζαν περισσότερα και από όσα συναρπαστικά κατέγραψαν, θεωρούσαν τη γεωπυραμίδα του Ταϋγέτου ιερή, Πύλη κοσμική, μέσα από την οποία η ουράνια Αρμονία και το αείζωον φως κατέρχονται στον κόσμο.

Και το επίσης, εύγλωττο όνομα της περιοχής, αφήνει να εννοηθεί πως η πυραμίδα στη κορυφή ήταν κέντρο ύπαρξης και ορισμός για τον γύρω κόσμο. Λακωνία, με το πρώτο συνθετικό, λας, να σημαίνει λίθο και το δεύτερο –κωνία,να δείχνει το κωνικό, πυραμιδοειδές σχήμα στην κορφή. Λακωνία, η χώρα του κωνικού λίθου, ιερή τοποθεσία του Ήλιου και πύλη κοσμική για το φως. Καθόλου παράξενο που σαν και σήμερα, κάθε χρόνο, η λατρεία αναζωπυρώνεται στο ίδιο σημείο.



Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2018/07/blog-post_218.html#ixzz5LjUiCYOm

Τα διαβάζεις αυτά, Αλέξη;;; Σαν και σένα;;; Ούτε κατά διάνοια!!

Σταυρούλα Παπαγεωργίου

Κολίντα Γκραμπαρ- Κιταρίκοβιτς.

Προεδρος της Κροατιας.

Πολλοι (μαζι κι εγω) την χλευασαμε για τις αγκαλιες και τα φιλιά αλλά με ενημερωσε φίλη Σερβιδα οτι ειναι πραγματικοτητα παντα πολυ διαχυτικη και αληθινη που πολλες φορες παρεξηγηται.

Διαβαστε τι εκανε η μανταμ.

1.Πουλησε το πρεοδρικο αεροπλανο και παντα ταξιδευει σε οικονομικη θεση με πτηση γραμμης.
2.Το διαστημα που πηγαινε στην Ρωσια στο μουντιάλ δεν πληρωθηκε τις ημερες που ελειπε κι ολα τα εξοδα διαμονης ηταν προσωπικα της.
3.Πουλησε 35 αυτ/τα πολυτελειας που ανατεθηκαν σε υπουργους και πηγαν τα χρηματα στο δημοσιο ταμειο.
4.Μειωσε τον μισθο του προεδρου και των υπουργων της στο ημισυ.
5.Μειωσε τα εξοδα και τους μισθους των πρεσβευτων και των προξενων στο 60% των αποδοχων τους.

5.Αυξησε τον ελαχιστο μισθο για τον ιδιωτικο τομεα.
6.Εξομαλυνση του μισθου για δημοσιους υπαλληλους με αυτους του ιδιωτικου τομεα.
7.Μιλαει απταιστως 7 ξενες γλωσσες και δεν θεωρει οτι κατεχει υψηλοτερα αξιωματα απο εναν εργαζομενο.

Και εμείς.........οι "προοδευτικοί" "ψαγμένοι" "ξερόλες" την χλευάσαμε.

Το διαβάσαμε από το: Τhttp://thesecretrealtruth.blogspot.com/2018/07/blog-post_4351.html#ixzz5LjRFyNuu