O ευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης στο Πεδίον του Άρεως (την εποχή της προδοσίας και του αίσχους)

Του Δημήτρη Καλαντζή

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018, 19:30, Πεδίον του Άρεως. 

Μία κοπέλα κείτεται ανάσκελα στις πλάκες του περίβολου της εκκλησίας των Παμμέγιστων Ταξιαρχών στο Πεδίον του Άρεως. Δίπλα της στέκονται δύο άτομα που συχνά σκύβουν και ψάχνουν τα πράγματά της. Από το δρομάκι, έξω από τον περίβολο της εκκλησίας, δεν μπορώ να διακρίνω εάν η αναίσθητη κοπέλα είναι λιπόθυμη ή έχει πεθάνει. Βρίσκεται πάντως σε στάση νεκρής…

Καλώ τους άνδρες της εταιρείας σεκιούριτι που φυλάνε το Πάρκο και πλησιάζουμε μαζί προς το σημείο. Η κοπέλα είναι ζωντανή αλλά ανασαίνει με δυσκολία. 

«Δεν έχει τίποτα. Απλά κοιμάται», λέει ο άνδρας που στέκεται κοντά της και έψαχνε νωρίτερα τα πράγματά της. «Είχε τέσσερις μέρες να κοιμηθεί – θα ξυπνήσει αύριο πια», συμπληρώνει η γυναίκα. 

Δίπλα στην αναίσθητη κοπέλα βρίσκεται μία σύριγγα…
Γνωρίζω από πρώτες βοήθειες και ζητώ από τους φύλακες να βοηθήσουν να τη γυρίσουμε στο πλάι για να μπορεί να ανασαίνει καλύτερα. 
«Μην την ακουμπάτε, έχει aids!», προειδοποιεί η γυναίκα. 

Επιμένω και καταφέρνουμε να τη γυρίσουμε. 
Οι άνδρες των σεκιούριτι καλούν το ΕΚΑΒ με κάποιον προβληματισμό. «Ξέρεις, συμβαίνει συχνά να έρχεται το ΕΚΑΒ και μετά να ξυπνούν οι τοξικοεξαρτημένοι και να τους βρίζουν…» 

Αρχίζουν να μαζεύονται στο σημείο κι άλλοι τοξικοεξαρτημένοι. Προσπαθούν να τη ξυπνήσουν, ρίχνοντας νερό στο πρόσωπό της, ώστε να μην έρθει το ΕΚΑΒ. Δεν θέλουν να έρθει το ΕΚΑΒ. Για κάποιο λόγο θέλουν την αναίσθητη κοπέλα εκεί… 
Εκείνη όμως, παρά τα νερά και τα χαστουκάκια δεν αντιδρά. 

Κάθε ένας που την πλησιάζει ρίχνει και ένα ψάξιμο στα πράγματά της… 
Δεν κρατιέμαι και βάζω τις φωνές: «δεν ντρέπεσαι να κλέβεις τα πράγματα της κοπέλας την ώρα που είναι αναίσθητη από χρήση; Θα ‘θέλες να σου κάνουν το ίδιο;» 

- «Και τι σε νοιάζει ρε φίλε; Θα είσαι κι αύριο εδώ; Εγώ θα είμαι και θα της τα δώσω τα πράγματα… Για να τα φυλάξω τα πήρα… Δεν έχει τίποτα η κοπέλα. Αλλά που να καταλάβεις εσύ που δεν «πίνεις»… Έτσι ζούμε εμείς…» 

- «Θέλεις να μου πεις ότι είναι κανονικό να βρίσκεται η κοπέλα αναίσθητη στις πλάκες, περιτριγυρισμένη από αγνώστους που την κλέβουν;» 

- «Και γιατί να είναι κανονικό να έχει σπίτι και να χρωστά δάνεια και να πληρώνει λογαριασμούς, όπως εσύ; Ο καθένας κάνει την επιλογή του… Κι εμένα μπορεί να μη μου αρέσει η ζωή σου αλλά δεν σου λέω τίποτα…» 

- «Είναι επιλογή να πεθαίνεις μέρα με την ημέρα στο Πάρκο;» 
«Κανείς δεν πεθαίνει. Θα ξυπνήσει η κοπέλα… 90% θα ξυπνήσει. Να μην κοιτάς, αν δεν σου αρέσει».

- «Δεν μπορώ να μην κοιτάω. Θα ήμουν κτήνος αν δεν κοίταγα. Η κοπέλα χρειάζεται βοήθεια».

Η κουβέντα οδηγείται σε αδιέξοδο, την ώρα που περισσότεροι τοξικοεξαρτημένοι κάνουν φύλλο και φτερό τα πράγματα της αναίσθητης κοπέλας, απλώνοντας στις πλάκες του περίβολου της εκκλησίας μπλουζάκια, σουτιέν και φτηνά καλλυντικά…
Υποθέτω ότι ψάχνουν για κρυμμένα χάπια… 

Φτάνει το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ με τη συνοδεία αυτοκινήτου της εταιρίας σεκιούριτι. Οι δύο άνδρες του ΕΚΑΒ πλησιάζουν την κοπέλα με γάντια και παίρνουν τον σφυγμό της. Οι άλλοι τοξικοεξαρτημένοι τους προειδοποιούν ότι έχει aids και επιμένουν ότι δεν έχει τίποτα – απλώς κοιμάται. 

Ο ένας άνδρας του ΕΚΑΒ τούς ρωτάει το όνομά της. Το γνωρίζουν οι περισσότεροι. Όνομα και επίθετο. Ο άνδρας του ΕΚΑΒ φωνάζει δυνατά το όνομά της. Η κοπέλα αρχίζει να κουνιέται ελάχιστα… 

- «Μαρία (ψεύτικο όνομα), θέλεις να έρθεις μαζί μας στο νοσοκομείο;», της λέει και την τραντάζει… 

Η κοπέλα δείχνει να κάνει μεγάλη προσπάθεια για να βγει από τον λήθαργο. Βγάζει όμως μόνο κάποια άναρθρα μουγκρητά… 

Ο άνδρας των ΕΚΑΒ επιμένει πιο δυνατά: «Μαρία, θέλεις να σε πάμε σε νοσοκομείο;» 
Η κοπέλα μάλλον συγκατανεύει αλλά οι τοξικοεξαρτημένοι γύρω της, εν χορώ φωνάζουν «Όχι, όχι, δεν θέλει. Μην την πάρετε!» 

Η αρχική (μάλλον) συγκατάνευση της «Μαρίας» γυρνάει (μάλλον) σε άρνηση. Στην πραγματικότητα όμως η κοπέλα το μόνο που θέλει (και μπορεί) είναι να επιστρέψει στον λήθαργό της… Δεν είναι σε θέση να αποφασίσει για τίποτα. 

Οι άνδρες των ΕΚΑΒ σηκώνονται από πάνω της και ξεκινούν να αποχωρήσουν… 
- «Μα έτσι θα την αφήσετε;» 
- «Δεν μπορούμε να την πάρουμε με το ζόρι…» 
Απομακρύνονται προς το όχημα τους… 

Μία τοξικοεξαρτημένη με πλησιάζει και με ρωτάει γιατί δεν την πήραν μαζί τους. 
- «Αντέδρασαν οι φίλοι της», της απαντώ…
- «Α, κατάλαβα, θα γίνει πάρτι απόψε…»
- «Τι εννοείς;»
- «Ε, δεν καταλαβαίνεις; Όλοι αυτοί θα γ… απόψε. Πρώτη φορά θα είναι; Κανονικό πάρτι, σου λέω…».

Φίλες και φίλοι, την ώρα που εγώ γράφω αυτές τις γραμμές από την ασφάλεια του σπιτιού μου και την ώρα που εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές από την ασφάλεια του δικού σας σπιτιού, είναι πολύ πιθανόν μία αναίσθητη κοπέλα, τοξικοεξαρτημένη, άστεγη, ίσως με aids να ΒΙΑΖΕΤΑΙ επανειλημμένα από δεκάδες άνδρες κάθε ηλικίας, εθνικότητας και κατάστασης υγείας στον περίβολο της εκκλησίας των Ταξιαρχών του Πεδίου του Άρεως…
Καλη νύχτα στην κοινωνία μας.

πηγή: www.postmodern.gr