Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

Συναγερμός για τρόφιμα «δηλητήριο» από την Τουρκία

E659A644-D37D-4DF8-8D16-2B0053AAFA6E
Μεγάλες ποσότητες με ακατάλληλα τρόφιμα που περιείχανεπικίνδυνα φυτοφάρμακα, ακόμη και DDT, εντόπισαν και κατάσχεσαν οι αρχές. Σύμφωνα με την εφημερίδα “Το Έθνος” πρόκειται για λαχανικά, ξηρούς καρπούς, φρούτα, αποξηραμένα φρούτα.
Συνολικά μέσα σε λίγους μόνο μήνες κατασχέθηκαν πάνω από 400 τόνοι. Είναι ενδεικτικό ότι κατασχέθηκαν 110 τόνοι νωπά φρούτα, 260 τόνοι λαχανικά και 30 τόνοι αποξηραμένα φρούτα.
Οι υπηρεσίες είναι σε συναγερμό στον Έβρο καθώς η περιοχή αποτελεί και πύλη της Ευρώπης για τις εξαγωγές της Τουρκίας.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα πάγιο αίτημα πολλών εγχώριων οργανώσεων, εδώ και χρόνια, είναι να ελέγχονται διεξοδικά όλα τα φορτία καθώς από τους δειγματοληπτικούς ελέγχους ξεφεύγουν εμπορεύματα επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία.
Οι Γερμανοί μάλιστα κατάσχεσαν πιπεριές με καρκινογόνο ουσία γεγονός που σήμανε γενικό συναγερμό και πλέον ζητείται πλήρης έλεγχος σε όλα τα προϊόντα καθώς ακόμη και μικρή υπέρβαση των ποσοτήτων μπορεί να είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο.

Το διάσημο ελληνικό παπούτσι που έχασε απέναντι στους κολοσσούς


Το διάσημο ελληνικό παπούτσι που έχασε απέναντι στους κολοσσούς

Όταν το 1977 ο άγνωστος τότε και νεαρός Σάμι Φάις έκλεινε συμφωνία με την μικρή Nike και την έφερνε στην Ελλάδα, κανείς, μάλλον ούτε ο ίδιος, δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε.

Ο επιχειρηματίας στα 19 του μόλις χρόνια ζήτησε δανεικά από τον πατέρα του, έκλεισε τη συμφωνία με μια άγνωστη και μικρή τότε εταιρεία αθλητικών ειδών στο Όρεγκον, τη Nike, και προχώρησε στην εισαγωγή 5.000 ζευγαριών παπουτσιών το χρόνο που έμελλε να αλλάξουν την ελληνική πραγματικότητα.

Η πορεία του στη συνέχεια είναι γνωστή με σκαμπανεβάσματα, περιπέτειες και τη μεγάλη επιστροφή των τελευταίων ετών, ωστόσο αυτό που δεν είναι και τόσο γνωστό, τουλάχιστον στους νέους, είναι ότι η μόδα της Nike ήταν αυτή που εξόρισε από τη χώρα τις περίφημες «ελβιέλες».

Μια λέξη που για πολλούς, κυρίως έως την ηλικία των 40 ετών σήμερα, παραμένει άγνωστη, αλλά θυμίζει πολλά στους παλαιότερους.

Κανείς δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα γιατί οι Έλληνες έβγαλαν από τις ντουλάπες τους τα αθλητικά παπούτσια «ΕΛ.ΒΙ.ΕΛΑ» , αλλά το γεγονός είναι το περιβόητο ελληνικό, αθλητικό παπούτσι κάπου εκεί στο τέλος της δεκαετίας του 1970 πέρασε στην ιστορία.
Το τέλος της «ελβιέλας»



Μέχρι τα τέλη του ’70, οι «ελβιέλες» κυριαρχούσαν στην ελληνική αγορά στον τομέα των αθλητικών ειδών. Το παπούτσι είχε τη φήμη ότι ήταν ανθεκτικό και βεβαίως δεν ήταν για βραβείο σχεδιασμού.

Ήταν ένα παπούτσι που βρισκόταν σε κάθε ελληνικό σπίτι γέννημα θρέμμα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ελαστικών (ΕΛ.ΒΙ. ΕΛΑ.). Εκείνα τα χρόνια ήταν η απόλυτη ελληνική λύση στην οποία κατέφευγαν όσοι ασχολούνταν με τον αθλητισμό, αλλά και όλοι όσοι προτιμήσουν τη νέα τάση.

Συνδέθηκαν με ενδυματολογικές τάσεις και μόδες διαφόρων εποχών, ως χαρακτηριστικό των «άγριων νιάτων» και του ελεύθερου πνεύματος.

Η εταιρεία ΕΛ.ΒΙ. ΕΛΑ. ιδρύθηκε το 1928 από τους Νικόλαο Μαυροφίδη και Νικόλαο Αγνιάδη, κι οι δυο με καταγωγή από τη Μικρά Ασία. Αυτό που έφτιαχνε ήταν ελαστικά. Εξού και το όνομα Ελληνική Βιομηχανία Ελαστικού. Η έδρα της εταιρείας βρισκόταν στην Καλλιθέα στην οδό Καλυψούς.

Ο ιδρυτής της εταιρείας Νικόλαος Μαυροφίδης, πέθανε το 1944 και το μερίδιό του πέρασε στους γιους του Αιμίλιο και Στέφανο Μαυροφίδη.

Ωστόσο το είδος για το οποίο είναι διάσημη είναι τα πάνινα αθλητικά παπούτσια με λαστιχένια σόλα, τα οποία παρήγαγε κατά κόρο.

Τα παπούτσια που σήμερα όλοι λένε «σταράκια».

Οι περιβόητες «ελβιέλες» έβγαιναν μόνο σε άσπρο χρώμα και τα φορούσαν μικροί και μεγάλοι από τη γυμναστική στο σχολείο μέχρι τις παρελάσεις και τα σαλόνια.

Ποιο ήταν το όνομα των παπουτσιών δεν το ξέρει κανείς. Ήταν τα μόνα αθλητικά παπούτσια που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα και έτσι επικράτησε ο όρος «ελβιέλες» από το όνομα της εταιρείας.

Η εταιρεία σταμάτησε οριστικά τη λειτουργία της στις αρχές του 1960, ωστόσο δεν έμεινε στα αζήτητα. Το όνομα, μετά το κλείσιμό της πωλήθηκε από τους πιστωτές στη μεγάλη υποδηματοποιία «Αλυσίδα», η οποία είχε την έδρα της στη Θεσσαλονίκη και η εταιρεία μετονομάστηκε σε «Αλυσίδα-ΕΛΒΙΕΛΑ».

Η «Αλυσίδα» κινούνταν άλλωστε στα ίδια πατήματα. Χτίστηκε στη δεκαετία του 1930 από βιοτέχνες της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι κατασκεύαζαν παπούτσια. Στην κατοχή το εργοστάσιο επιτάχθηκε και επαναλειτούργησε το 1945. Από το 1980 οι εγκαταστάσεις της «Αλυσίδα Ελβιέλα» μεταφέρθηκαν στη Θέρμη. Τότε περίπου είχε αρχίσει και η είσοδος των πολυεθνικών και τελικά το εργοστάσιο έμεινε να ρημάζει, ενώ κατά καιρούς λειτούργησαν εκεί νυχτερινά κέντρα.
Η Ζίτα Ελλάς και τα Strike




Ήδη από τα μέσα του 1970 ιδρύθηκε στην Ελλάδα η «Sportex» που λειτουργούσε ως αντιπροσωπεία της γαλλικής εταιρείας αθλητικών υποδημάτων, η οποία άρχισε να εισάγει σε μεγάλες ποσότητες τέτοια παπούτσια στη χώρα μας.

Τα παπούτσια που εισήγαγε η αντιπροσωπεία της Sportex όπως και εκείνα που παρήγαγε η Ζίτα Ελλάς έβγαιναν σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και όχι μόνο σε άσπρο και μπλε όπως οι «ελβιέλες» και είχαν μεγαλύτερη ζήτηση.

Στα μέσα της δεκαετία του ’80, κάθε συσχετισμός με αθλητικά παπούτσια περιορίζονταν σε Zita και Strike και αργότερα σε Sportex.

Η Zita Hellas, ήταν ιδιοκτησίας του Ανδρέα Ζαφειρόπουλου και ο ίδιος αναφερόταν από τα ΜΜΕ ως «μίστερ Ζήτα» ή απλά «Ζήτα», λόγω της εταιρείας του.

«Φοράει Strike και καρφώνει», έλεγε το δημοφιλές σλόγκαν.

Η Zita, έγραψε ιστορία και με το cult σποτ: «Μέσα στη ντίσκο γυρνάς, για ένα φλερτ ξενυχτάς, με τα Zita, πάντα Zita».

Τα Strike φτιάχνονταν από το παλιό εργοστάσιο της Αλυσίδας στην Παπαναστασίου στη Θεσσαλονίκη, ενώ σε ότι αφορά την Zita, η οικογένεια Ζαφειρόπουλου είχε φροντίσει να την απογειώσει κάνοντας την σημείο αναφορά στην Ελλάδα (Zita Hellas), αλλά και στα Βαλκάνια (Zita International).

Η επέλαση πολυεθνικών brand names που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 παρέσυρε τις ελληνικές εταιρίες, οι οποίες αναπόφευκτα έχασαν το μεγάλο μερίδιο που κατείχαν στην αγορά.

Σε λίγες μέρες αλλάζει η ώρα, ίσως για τελευταία φορά. Γιατί το ευρωκοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της κατάργησής της και τι ισχύει σε άλλες χώρες



Την Κυριακή 25 Μαρτίου στις 3.00 τα ξημερώματα θα μπει η θερινή ώρα, οπότε θα χρειαστεί να αλλάξουμε τα ρολόγια μας ώστε να δείχνουν 4.00.Η οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέλει όλα τα κράτη μέλη να αλλάζουν ταυτόχρονα ώρα.
Τα ρολόγια ρυθμίζονται σύμφωνα με την ώρα Γκρίνουϊτς. Για την ακρίβεια, την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου στη 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς ρυθμίζονται τα ρολόγια μια ώρα μπροστά και η επιστροφή γίνεται την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου του ίδιου έτους, πάλι στη 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς.
Όμως, φέτος συζητήθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο, η κατάργηση της θερινής ώρας με 384 ευρωβουλευτές υπέρ της κατάργησης και 153 κατά.
Μάλιστα, ζητήθηκε από την Κομισιόν, να διερευνήσει και να παρουσιάσει σχέδιο αναθεώρησης της Οδηγίας για τη συγκεκριμένη πρακτική.
Η αλλαγή της ώρας σε θερινή, έχει ως στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας μέσω της καλύτερης εκμετάλλευσης του ήλιου. Υπολογίζεται, ότι στους 7 μήνες που διατηρείται η θερινή ώρα, εξοικονομούνται 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας. Οι ευρωβουλευτές που ψήφισαν την κατάργησή της, υποστηρίζουν ότι βλάπτει την υγεία.



Ποιες χώρες τηρούν και ποιες όχι τη θερινή ώρα
Η Ρωσία, ακολουθούσε τις ίδιες ημερομηνίες αλλαγής με αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλαζε στις 2 π.μ. ώρα Μόσχας (3 π.μ. θερινή ώρα τον Οκτώβρη).
Όμως από το 2011 και με διάταγμα του Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ καθιερώθηκε η θερινή Ώρα Μόσχας (+4 UTC) καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Η Ισλανδία δεν έχει υιοθετήσει το μέτρο για την αλλαγή ώρας.
Λόγω του υψηλού γεωγραφικού πλάτους, η ανατολή και η δύση του ήλιου αλλάζουν κατά πολλές ώρες στη διάρκεια του έτους και η επίδραση της αλλαγής του ρολογιού κατά μία ώρα θα ήταν σχετικά μικρή.
Στην Τουρκία, τον Σεπτέμβριο 2016 ο Ερντογάν αποφάσισε ότι θα ισχύει η θερινή ώρα για όλη τη διάρκεια του έτους.
Οι Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες, δεν συμμετέχουν στη θερινή ώρα.
Μετά την ενεργειακή κρίση της δεκαετίας του 70′, αποφασίστηκε η αναγκαστική αλλαγή της ώρας από όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην Ελλάδα καθιερώθηκε από το 1975.
Στην Ελλάδα είχε εφαρμοστεί δοκιμαστικά η αλλαγή της ώρας το 1932, από τις 6 Ιουλίου έως τη 1 Σεπτεμβρίου. Η δοκιμή δεν είχε πετύχει και σταμάτησε.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

Αυτό θα πεί Μεγάλη Μαγκιά...!!! Ο ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ κατεβάζει από τα ράφια του ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ σε ένδειξη συμπαράστασης στους δύο ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ Στρατιωτικούς μας...!!

Αυτό θα πεί Μεγάλη Μαγκιά...!!! Ο ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ κατεβάζει από τα ράφια του ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ σε ένδειξη συμπαράστασης στους δύο ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ Στρατιωτικούς μας...!!

Μιά είδηση που δεν μπορέσαμε να διασταυρώσουμε σήμερα Κυριακή κυκλοφορεί στο ελληνικό Διαδίκτυο... Τα Σούπερ Μάρκετ Σκλαβενίτης έχουν πρόθεση να κατεβάσουν από τα ράφια τους όλα τα προϊόντα με κωδικό κατάληξης του BARCODE το 869, είναι δηλαδή τουρκικής προέλευσης...

Η ενέργεια αυτή λένε οι πηγές πως αποτελεί εμπάργκο στα τούρκικα προϊόντα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την ομηρία των δύο στελεχών μας στον Έβρο και ως ένδειξη συμπαράστασης προς αυτούς.

Πάντως για να γνωρίζετε και να διευρίνεται με δική σας πρωτοβουλία το μποϋκοτάζ στα τούρκικα προϊόντα... τα πρώτα 3 ψηφία του barcode φανερώνουν την χώρα προέλευσης του προϊόντος. Ο παρακάτω πίνακας έχει τις αντιστοιχίες χωρών - τριψήφιων κωδικών barcode. Ρίξτε μια ματιά σε γνωστά σας προϊόντα που αγοράζετε και θα εκπλαγείτε όταν δείτε από που προέρχονται, ενώ εσείς πιστεύετε ότι είναι ελληνικά.


Η τουρκία όπως θα δείτε έχει κωδικό 869, 
ενώ η Ελλάδα 520

BARCODES

00-13: USA & Canada
20-29: In-Store Functions
30-37: France
40-44: Germany
45: Japan (also 49)
46: Russian Federation
471: Taiwan
474: Estonia
475: Latvia
477: Lithuania
479: Sri Lanka
480: Philippines
482: Ukraine
484: Moldova
485: Armenia
486: Georgia
487: Kazakhstan
489: Hong Kong
49: Japan (JAN-13)
50: United Kingdom
520: Greece
528: Lebanon
529: Cyprus
531: FYROM
535: Malta
539: Ireland
54: Belgium & Luxembourg
560: Portugal
569: Iceland
57: Denmark
590: Poland
594: Romania
599: Hungary
600 & 601: South Africa
609: Mauritius
611: Morocco
613: Algeria
619: Tunisia
622: Egypt
625: Jordan
626: Iran
64: Finland
690-692: China
70: Norway
729: Israel
73: Sweden
740: Guatemala
741: El Salvador
742: Honduras
743: Nicaragua
744: Costa Rica
746: Dominican Republic
750: Mexico
759: Venezuela
76: Switzerland
770: Colombia
773: Uruguay
775: Peru
777: Bolivia
779: Argentina
780: Chile
784: Paraguay
785: Peru
786: Ecuador
789: Brazil
80 - 83: Italy
84: Spain
850: Cuba
858: Slovakia
859: Czech Republic
860: Yugloslavia
869: Turkey
87: Netherlands
880: South Korea
885: Thailand
888: Singapore
890: India
893: Vietnam
899: Indonesia
90 & 91: Austria
93: Australia
94: New Zealand
955: Malaysia
977: International Standard Serial Number for Periodicals (ISSN)
978: International Standard Book Numbering (ISBN)
979: International Standard Music Number (ISMN)
980: Refund receipts
981 & 982: Common Currency Coupons
99: Coupons



ΠΗΓΗ

Σχόλιο Τhe Secret Real Truth: 

Μήπως να σκεφτούν και κανένα Γερμανικό προιόν λόγο ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ; Λέμε εμείς τώρα ...

Κυριακή 11 Μαρτίου 2018

Μπράβο σας μάγκες! Επιτέλους!


Μπράβο σας μάγκες! Επιτέλους!

Η είδηση είναι απίστευτη και όμως ελληνική: αστυνομικοί μήνυσαν την ηγεσία της αστυνομίας! Ο λόγος; Η εγκληματική στάση της ηγεσίας η οποία απαγορεύει στους αστυνομικούς να προστατέψουν τις ζωές των πολιτών, να περιφρουρήσουν την έννομη τάξη και φυσικά να προστατέψουν και τις δικές τους ζωές.

Η ηγεσία της αστυνομίας, υποχείριο των ιδεοληπτικών χαβαλέδων της κυβέρνησης και του κωμικού ανθρωπαρίου που υποδύεται την πολιτική ηγεσία του Σώματος έχει «δώσει εντολές» για την εφαρμογή της «τεχνικής του καραγκιόζη»: θα σας δέρνουν, θα σας δέρνουν, θα ιδρώσουν, θα κρυώσουν, θα αρρωστήσουν, θα πεθάνουν! «Παλεύουμε με την εγκληματικότητα και με την εγκληματική αδιαφορία σας» έγραφε το πανώ που κρατούσαν οι μηνυτές αστυνομικοί.

Και περιέγραφε με πολύ ήπια χρώματα την πραγματικότητα: οι αστυνομικοί είναι αναλώσιμοι και έρμαια στις διαθέσεις κάθε μπαχαλάκη, κάθε αντεξουσιαστή, κάθε επαναστάτη της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά, κάθε πολιτικού τραμπούκου. Με δεμένα τα χέρια κάθονται και υφίστανται τα πάνδεινα για να μην ασκήσουν βία στους «λαϊκούς αγωνιστές», μην τυχόν και αμαυρωθεί η εικόνα της «λαϊκής κυβέρνησης» που είναι δίπλα στους «λαϊκούς αγώνες».

Κάθε οργανωμένη ομάδα αλητών έχει βρει πλέον έναν πολύ βολικό και σίγουρο σάκο του μποξ για να κάνει την επαναστατική της γυμναστική: τους αστυνομικούς, που έχουν σταλεί για «περιφρούρηση» της τάξης, αλλά με εντολή να μείνουν ακίνητοι! Και οι άλλοι ξεσαλώνουν: τους χτυπάν, τους ρίχνουν κάτω, τους κλωτσούν στο πρόσωπο, τους παίρνουν τα γκλομπς, τους τραυματίζουν, τους στέλνουν στο νοσοκομείο, τους εξευτελίζουν. Ήταν αναμενόμενη εξέλιξη.

Όταν έχεις μεγαλώσει στο κατηχητικό της ΚΝΕ με το όραμα των μπολσεβίκων για κατάργηση των σωμάτων ασφαλείας και αντικατάστασή τους από ομάδες ένοπλων εργατών, αισθάνεσαι περισσότερο συγγενής με τους μολοτωφατζήδες παρά με τους αστυνομικούς. Τους οποίους ο πρόεδρος της Βουλής αποκαλεί «μπάτσους». Οπότε είναι λογικό να κερνάει καφέ στους Ρουβίκωνες και να τους στέλνει με τα περιπολικά στο σπίτι αλλά να αδιαφορεί όταν οι αστυνομικοί λιντσάρονται. Και φυσικά, να δίνει εντολή να αφήνουν ελεύθερο τον ληστή τραπεζών γιο του κάθε φορά που τον πιάνουν ως πρωταγωνιστή σε επεισόδια!

Όταν φέρνεις στη Βουλή επερώτηση για όσους αντιδρούν στις καταλήψεις και όχι για τις ίδιες τις καταλήψεις – μια καραμπινάτα παράνομη πράξη – προσδιορίζεις με σαφήνεια το ιδεολογικό σου στίγμα: «είμαστε με τους παράνομους, η αστυνομία είναι εχθρός του λαού». Πώς λοιπόν να ασκήσει η αστυνομία την νόμμη βία που μόνο εκείνη δικαιούται να ασκεί για να επιβάλει την τάξη;

Αν έκανα μήνυση εγώ στην ηγεσία της για παράβαση καθήκοντος, ο εισαγγελέας θα την απέρριπτε διότι δεν θα είχα το προβλεπόμενο «έννομο συμφέρον». Βλέπετε, το πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, έχει φροντίσει να φυλάξει τα νώτα του. Και δεν αναγνωρίζει πως ο πολίτης πάσχει από την έλλειψη ασφάλειας. Διότι και οι άλλοι τις ίδιες εντολές έδιναν. Κάηκε η Αθήνα στα Δεκεμβριανά του 2008 και τα ανθρωπάρια που υποδύονταν τότε την κυβέρνηση είχαν δώσει εντολή για «αστυνομία αμυνόμενη».

Καίγονται κάθε μέρα τα Εξάρχεια, έχουν γίνει η ΑΣΟΕΕ και το Πολυτεχνείο ορμητήρια εγκληματιών, αλλά η ηγεσία της αστυνομίας με τα κεφάλια και τα βρακιά κατεβασμένα έχει υιοθετήσει την αγαπημένη κυβερνητική στάση (σε εσωτερικό και εξωτερικό): στα 4. Παραιτήθηκε ποτέ κανένας στρατηγούλης της καταγγέλλοντας την εγκληματική αντίληψη της πολιτικής ηγεσίας για την μη εφαρμογή του νόμου όταν λαμβάνουν χώρα παράνομες πράξεις; Όχι βέβαια. Είναι καλά τα γαλόνια, οι τεμενάδες και το πίτσι – πίτσι με το γκουβέρνο. Σιγά μη νιαστούμε για την ασφάλεια.

Αυτό λοιπόν που ο νόμος δεν επιτρέπει να το κάνουμε εσύ κι εγώ, το έκαναν οι ίδιοι οι αστυνομικοί. Μήνυση στην ίδια τους την «ηγεσία»! Μπράβο σας, μάγκες! Επιτέλους! Θέλει πολλά κιλά «προσόντα» αυτή η πράξη. Ειδικά όταν ξέρεις ότι η συμμορία των μπαχαλάκηδων του Μαρξίμου παίρνει κεφάλια σε όσους αντιδρούν στις παρανομίες της και μόλις πριν λίγες μέρες ο στρατάρχης Κούγκης αποστράτευσε τον ταξίαρχο που τον έβγαλε στη σέντρα για το λαθρεμπόριο βλημάτων με τη Σαουδική Αραβία.

Ζούμε απίστευτες στιγμές. Απίστευτης κατάντιας. Απίστευτου εξευτελισμού της χώρας. Αν κάτι μπορεί να αλλάξει αυτή την πορεία, είναι οι αντιδράσεις υπεύθυνων πολιτών. Ακόμα και στο εσωτερικό του συστήματος. Όπως η σημερινή μήνυση. Ξανά μπράβο!

marketnews.gr

Πώς δρούσαν οι αρχαίοι κατάσκοποι


Στην Ιλιάδα του Ομήρου αναφέρεται το πρώτοκατασκοπευτικό επεισόδιο – Οι μέθοδοι, οι μυστικές επικοινωνίες και ποια ήταν η τύχη τους όταν έπεφταν στα χέρια του εχθρού.
Πώς μάθαιναν στην αρχαιότητα τι γινόταν στις γειτονικές ή τις παρα-γειτονικές πόλεις δίχως δορυφόρους, κοριούς και κρυφές κάμερες; Δεν ενδιαφέρονταν για τους γείτονες ή στηρίζονταν σε εικασίες και υποθέσεις. Ε, λοιπόν, τίποτα από όλα αυτά. Η κατασκοπεία «ανθούσε» και στην αρχαιότητα. Το τεκμηρίωσε στην ομιλία της «Κατασκοπεία στην αρχαιότητα» στο «Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο» η αρχαιολόγος Κατερίνα Ρωμιοπούλου.
Η κ. Ρωμιοπούλου αναφέρθηκε με τρόπο περιγραφικό και γλαφυρό στις συνήθεις τακτικές μεθόδους που ακολουθούσαν οι αρχαίοι Έλληνες σε καιρό πολέμου (αλλά και ειρήνης) για να παίρνουν πληροφορίες που τους χρησίμευαν στη μάχη αλλά και στο εμπόριο.
Ελλείψει εξειδικευμένης τεχνολογίας οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν… ανθρώπους. «Δεν είχαμε εξειδικευμένους κατασκόπους», τονίζει, ωστόσο υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι «προσφέρονταν να δώσουν πληροφορίες». Οι τακτικές δεν ήταν σαν τις σύγχρονες. «Βασίζονταν στην ευφυΐα και στην παρατηρητικότητα αυτού που έβλεπε. Ο «κατάσκοπος» είχε και την ευθύνη τού τι έλεγε… Ταξιδευτές, έμποροι που κινούνταν από πόλη σε πόλη και μπορούσαν να καταλάβουν το τι γίνεται κι εκπρόσωποι, χωρίς να ασκούν επίσημα την κατασκοπεία, ανέφεραν ό,τι έκριναν αξιόλογο προς αναφορά».
Τους κατασκόπους που συνελάμβαναν, άλλοτε τους ελευθέρωναν κι άλλοτε τους σκότωναν. Εξαρτιόταν πώς ήθελαν να τους χρησιμοποιήσουν. Εάν ήταν πιο ισχυροί και ήξεραν ότι θα τρομοκρατούσαν τον αντίπαλο, τότε τους ελευθέρωναν. Στην αντίθετη περίπτωση τους σκότωναν για τον ίδιο λόγο: να μην πάνε πίσω και μαρτυρήσουν αυτό που είδαν.
Μπορεί το Ιντερνέτ να μην υπήρχε ούτε στα όνειρα των αρχαίων, ωστόσο οι «μυστικές» επικοινωνίες γίνονταν με διάφορους τρόπους: έκρυβαν τα μηνύματα μέσα στα παπούτσια τους, χάραζαν τα γράμματα που συνέθεταν το μήνυμα σε ξύλινο πινάκιο που το άλειβαν με κερί και από πάνω έγραφαν αθώα μια επιστολή. Επίσης ένα μήνυμα μπορούσαν να το γράψουν πάνω στα υλικά που σκέπαζαν μια πληγή τραυματισμένου, π.χ. φύλλα, ή έγραφαν μια επιστολή και ανάμεσα στις λέξεις υπήρχαν διάφορα σημαδάκια που εάν τα μάζευε ο «ειδικός» συνέθετε ένα νέο κείμενο.
Οι μεταμφιέσεις σε γυναίκες, δούλους, ζητιάνους, για να κρατούν χαμηλό προφίλ και να κυκλοφορούν με άνεση στις ξένες πόλεις, ήταν πολύ διαδεδομένες.
«Η αρχαιότερη αφήγηση που δίνει πλήρες κατασκοπευτικό επεισόδιο αναφέρεται στο Κ της «Ιλιάδας» του Ομήρου, πώς ένας Τρώας πάει να κατασκοπεύσει το στρατόπεδο των Ελλήνων, τον πιάνουν, τους τα μαρτυράει όλα και τελικά του κόβουν το κεφάλι», εξηγεί η κ. Ρωμιοπούλου. Μια παραλλαγή του επεισοδίου υπάρχει στον «Ρήσο» του Ευριπίδη, πώς ο Τρώας βάζει δέρμα πάνω του και κάνει τον λύκο προκειμένου να μπει στο στρατόπεδο.
https://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2017/05/pos-drousan-arxaioi-kataskopoi.html

Σάββατο 10 Μαρτίου 2018

Ιταλός αρχαιολόγος: H ΕΕ δεν θέλει ανασκαφές σαν της Αμφίπολης γιατί αναδεικνύεται ο ελληνικός πολιτισμός


Kαι όμως υπάρχουν ακόμα δύο θάλαμοι προς εξερεύνηση σύμφωνα με τον Ιταλό αρχαιολόγο Α.Κόρσο, ενώ καταγγέλλει ότι κάποιοι δεν θέλουν τη συνέχιση της ανασκαφής, λόγω πολιτικών ιδεοληψιών και η ΕΕ για να μην καταστραφεί το μύθευμα της ότι όλα ξεκινούν από τον ρωμαϊκό πολιτισμό!
Η καταγγελία του Ιταλού αρχαιολόγου είναι καθαριστική: Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να «ανυψώνεται» η ελληνική Ιστορία, αυτός ίσως εξηγεί και την υποτίμησή του μετέπειτα μεσαιωνικού Ελληνισμού του Βυζαντίου,που αν και αποτελούσε την μόνη αχτίδα φωτός στις εποχές της βάρβαρης Ευρώπης και έκανε έναν κύκλο χιλίων ετών, δεν υπάρχει ούτε ένα κινηματογραφικό φιλμ με θέμα την μεσαιωνική ελληνική χιλιόχρονη Αυτοκρατορία.
Ούτε μια αναφορά για την μεταλαμπάδευση του Φωτός από τους Έλληνες λόγιους μετά την Άλωση τη Πόλης που χάρη σε αυτούς δημιουργήθηκε η Αναγέννηση και η Ευρώπη ξέφυγε από την ημιβάρβαρη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει αυτομάτως με την πτώση της Δυτική Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Οι Βυζαντινοί έτρωγαν με μαχαιροπήρουνα όταν οι τότε Ευρωπαίοι πέταγαν μωρά για τροφή στα σκυλιά. Έφτιαχναν Αγία Σοφία και υδραγωγεία όταν στην Ευρώπη ζούσαν σε παράγκες. Είχαν ολοκληρωμένο σύστημα υγείας όταν στην Ευρώπη θεωρούνταν τύχη να φτάσουν τα σαράντα χρόνια βίου.
Τώρα φαίνεται πως το ευρωπαϊκό ψυχολογικό σύμπλεγμα φτάνει μέχρι και τον αρχαίο κλασσικό πολιτισμό, ο οποίος και ΜΟΝΟ αυτός δημιούργησε τον Ορθό Λόγο. Ο Λόγος ο οποίος αργότερα ως σπερματικός έδωσε το ερμηνευτικό όχημα στις Αλήθειες της Ορθοδοξίας.
Όλα ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ακόμα και η φιλοτουρκική πολιτική της Γερμανίας στο Αιγαίο και το γεγονός ότι θέλουν να μας πιέσουν να κρατήσουμε στην χώρα μας περισσότερους λαθρομετανάστες και πρόσφυγες με αντάλλαγμα μια μελλοντική ελάφρυνση χρέους, ώστε να διαρραγεί εντελώς ο εθνικός και ο κοινωνικός ιστός.
Θέλουν τον αφελληνισμό του Έθνους, και την μετέπειτα εξαφάνισή του από τον ρου της Ιστορίας, γιατί; Ίσως γιατί ο Ελληνισμός και η Ελληνορθοδοξία αποτελούν μέγιστο πνευματικό εμπόδιο στην υποταγή συνειδήσεων και στην επίτευξη δημιουργίας ενός παγκόσμιου ολοκληρωτικού καθεστώτος που σχεδιάζουν νεοταξίτικα κέντρα εξουσίας στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
Έδωσε συνέντευξη και σχολιάζει στο xronometro.com και στον Αν. Σπανέλη.
Παρακολουθεί από κοντά την ανασκαφή, μελετάει τα ευρήματα και έχει ασχοληθεί πάρα πολύ με την διασταύρωση των στοιχείων και την ταύτιση των γλυπτών με άλλα της ίδιας περιόδου και τεχνοτροπίας, ο Antonio Corso, ο οποίος με την ιδιότητα του αρχαιολόγου και του μελετητή της αρχαίας γλυπτικής (μάλιστα έχει γράψει και ένα βιβλίο για την τέχνη του Πραξιτέλη) σχολιάζει στο xronometro.com τα τελευταία δεδομένα που είδαν το φως της δημοσιότητας και αποκαλύπτει ότι υπάρχουν δύο ακόμη θάλαμοι πιο βαθιά στο λόφο Καστά, οι οποίοι όταν εξερευνηθούν θα μας δώσουν απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που υπάρχουν.
Για το μνημείο που ήδη έχει ανασκαφεί ο κ. Corso ξεκαθαρίσει ότι είναι Ηρώο του Ηφαιστίωνα χωρίς καμία αμφιβολία, θεωρεί λήξαν το θέμα της χρονολόγησης καθώς όλα τα στοιχεία «δείχνουν» το τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα και επιπλέον ερμηνεύει «θεολογικά» τα σύμβολα του οικοδομήματος και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι «δελφγικής ταυτότητας» με συνύπαρξη των Θεών Απόλλωνα και Διονύσου. Τέλος ο κ. Corso ξεκαθαρίζει ότι η πολεμική μερίδας αρχαιολόγων εναντίον του μνημείου δεν έχει μόνο προσωπικά κίνητρα αλλά και πολιτικά, αφού κάποιοι δεν θέλουν την συνέχιση της ανασκαφής!!!
Πόσο σοφότεροι γίναμε από τις ανακοινώσεις της 30ης Σεπτεμβρίου στο ΑΠΘ, σε σχέση με το μυστήριο της Αμφίπολης;
«Ναι, νομίζω ότι έχουμε πλησιάσει πολύ στις απαντήσεις. Θεωρώ ότι με το επιγραφικό υλικό που βρέθηκε αποδεικνύεται ότι το μνημείο είναι το Ηρώο του Ηφαιστίωνα».
Αυτό σημαίνει ότι είναι και ο τάφος του Ηφαιστίωνα, οπότε του ανήκει μέρος των οστών που έχουν βρεθεί;
«Αυτό δεν το ξέρω, δεν μπορώ να γνωρίζω σε ποιους ανήκουν τα οστά. Για μένα αυτό δεν έχει σημασία, αφού κατασκευάστηκαν διάφορα ηρώα του Ηφαιστίωνα και κανείς δεν γνωρίζει σε ποιο από αυτά θάφτηκαν τα οστά του. Μπορεί και να ήταν απλώς κενοτάφια».
Για το συγκεκριμένο ηρώο γιατί επιλέχθηκε η Αμφίπολη;
«Από την Αμφίπολη ξεκίνησε η εκστρατεία εναντίον των Περσών, αλλά και για άλλους λόγους. Η Αμφίπολη ήταν πάρα πολύ σημαντική γιατί υπήρχε ένα ιερό της Φυλλίδας και αυτό μπορεί να είναι στο ίδιο σημείο που έγινε του Ηφαιστίωνα»
Γιατί αποκλείετε στο συγκεκριμένο σημείο να προϋπήρχε το ιερό του Ρήσου, ο οποίος λατρεύονταν στην περιοχή και ήταν ένας πολεμιστής βασιλιάς των Θρακών;
«Έχετε δίκιο, αυτή είναι μια ακόμη δυνατότητα. Όμως ο Αντίπατρος ο Θεσσαλονικεύς λέει σε επίγραμμα ότι υπήρχαν δύο ιερά που δεν ήταν ερείπια, της Φυλλίδας και της Αρτέμιδος της Βραυρώνας».
Υπάρχουν άλλα στοιχεία που να συνδέουν το χώρο με τη Φυλλίδα;
«Όπως είναι γνωστό στον τάφος της επάνω υπήρχε μια αμυγδαλιά. Και αυτό πιστεύω ότι μπορεί να είναι της Φυλλίδας. Είναι απλά μια ιδέα μου».
Στην ομιλία του στο ΑΠΘ ο αρχιτέκτονας κ. Λεφαντζής άφησε να εννοηθεί ότι υπάρχουν και άλλες επιγραφές, γνωρίζετε κάτι περισσότερο;
«Δεν ξέρω κάτι περισσότερο αλλά είδα ένα απόσπασμα σε μια φωτογραφία, όπου είναι ένας μακεδόνας πολεμιστής που με την χαρακτηριστική μακεδονική ασπίδα, με σάριζα και άλογο και αυτό δηλώνει στρατιωτικό μνημείο, χωρίς καμία αμφιβολία. Αυτή η εικόνα είναι από τον θριγκό στην βάση του λιονταριού. Αυτό δηλώνει αφιέρωση σε μια πολεμική νίκη».
Δεν συμφωνώ με τον «Δυισμό»
Σε σχέση με την άποψη της κ. Περιστέρη περί δυισμού μέσα στο μνημείο το οποίο σημαίνει την παρουσία δύο νεκρών του Ηφαιστίωνα και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θέση με την οποία μάλλον διαφωνεί ο κ. Λεφαντζής. Εσείς τι πιστεύετε;
«Ούτε εγώ την δέχομαι αυτή την άποψη, είναι απλά θέμα συμμετρίας. Το γνωρίζετε ότι την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στο θέμα της συμμετρίας. Αυτό το μεταφέρει ο Πλίνιος όπου μας λέει για το πόσο μεγάλη αξία έδινε στην συμμετρία ο Λύσιππος και αυτό το είχαν υιοθετήσει στην αυλή του Μεγάλο Αλεξάνδρου».
Η κ. Περιστέρη, απ’ όσο καταλαβαίνω χρησιμοποιεί το θέμα του δυϊσμού για να συνδέσει το μνημείο με το Μέγα Αλέξανδρο. Εσείς πιστεύετε ότι συνδέετε με κάποιο τρόπο;
«Ως γνωστό οι πηγές λένε ότι ο τάφος ήταν στην Αλεξάνδρεια, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν έγινε έτσι. Θα συμφωνήσω με την κ. Περιστέρη στο θέμα της χρονολόγησης του μνημείου, 100% είναι του τελευταίου τετάρτου του 4ου αιώνα, του 320 π.Χ.
Αυτό προκύπτει και από τα σανδάλια που φέρουν οι Κόρες, είναι του τέλους 4ου αιώνα και δεν υπάρχουν αργότερα τον 2ο αιώνα π.Χ.! Επίσης η δομή που έχουν οι Κόρες κάτω από το στήθος είναι της ίδιας περιόδου».
Πέρσι όταν βρέθηκε το κεφάλι της σφίγγας, ειπώθηκε ότι είναι από το χέρι διαφορετικού καλλιτέχνη απ’ αυτό που κατασκεύασε τις Κόρες. Τι άποψη έχετε;
«Νομίζω ότι και οι Κόρες και οι Σφίγγες είναι από το ίδιο, θασίτικο εργαστήριο, απ’ όπου προέρχεται και το μάρμαρο. Μέχρι τώρα δεν είχα δει τα γλυπτά από κοντά αλλά την 1η Οκτωβρίου επισκέφτηκα το μνημείο και εκ του σύνεγγυς έβγαλα πιο ασφαλή συμπεράσματα. Για παράδειγμα είδα στο κεφάλι της σφίγγας να έχει, ένα δάκτυλο της Αφροδίτης στο λαιμό που είναι πάρα πολύ κοντά στο αντίστοιχο της Κνιδίας Αφροδίτης του Πραξιτέλη. Αυτό επιβεβαιώνει ότι τα γλυπτά του λόφου Καστά είναι του 4ου αιώνα και μάλιστα από τα καλύτερα δείγματα. Επίσης οι Κόρες έχουν μια υπερηφάνεια που είναι χαρακτηριστικό του 4ου αιώνα».
Το μάρμαρο από τη Θάσο και το εργαστήριο από το ίδιο νησί. Υπάρχει περίπτωση να είναι έργο του περίφημου γλύπτη Σκόπα ή του εργαστηρίου του;
«Όπως είπε και η κ. Περιστέρη το κεφάλι της σφίγγας μοιάζει πάρα πολύ με το κεφάλι του Διονύσου, από τη Θάσο. Ο Σκόπας πέθανε πριν το 320 π.Χ. αλλά υπάρχει μια κοινή τεχνοτροπιά αυτή την εποχή από όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες, ο Λύσιππος, ο Πραξιτέλης, ο Σκόπας, όλοι πάνε μαζί σε ένα εκλεπτυσμό. Το κεφάλι του Διονύσου από την Θάσο είναι το πιο κοντινό στο κεφάλι της σφίγγας και αυτό είναι σημαντικό για την ταυτότητα του εργαστηρίου».
Όλες οι απαντήσεις στους δύο θαλάμους που είναι θαμμένοι
Μετά την παρουσίαση της 30ης Σεπτεμβρίου νομίζω ότι το θέμα της χρονολόγησης έχει κλείσει για τους πολλούς, εκείνο που μένει ανοιχτό είναι το θέμα της ταυτότητας του μνημείου. Πέρα από ηρώο χρησιμοποιήθηκε και ως τάφος, μπορείτε να προσδιορίσετε από ποια εποχή και μετά άρχισαν να γίνονται οι ταφές; Ποιοι είναι οι πιθανοί νεκροί;
«Δεν ξέρω. Η έρευνα είναι ακόμη στην αρχή. Οι γεωλόγοι βρήκανε δύο μεγάλες αίθουσες πιο μέσα και πρέπει να φτάσουμε εκεί για να καταλάβουμε τι έγινε. Όσο για τα οστά δεν μπορώ να αποκλείσω κάποιοι επιφανείς να θέλησαν να ταφούν στο Ηρώο του Ηφαιστίωνα, ποιο πριν ή ποίο μετά, αυτό ήταν κάτι τιμητικό, όπως έγινε με το Μαυσωλείο του Αυγούστου, καθώς έχουν ταφεί και άλλα μέλη της οικογένειάς»!!!
Λέτε ότι υπάρχουν άλλες δύο αίθουσες σύμφωνα με τις διαπιστώσεις των γεωλόγων. Περιμένετε εντυπωσιακά ευρήματα όταν θα φτάσει εκεί η αρχαιολογική σκαπάνη;
«Αυτό φάνηκε από τις μετρήσεις της γεωσκόπησης και υπάρχει μια καμπύλη που δείχνει την ύπαρξη δύο μεγάλων αιθουσών».
Δηλαδή πιστεύετε και εσείς αυτό που υποστηρίζουν πολλοί ότι σε ένα μνημείο με περίμετρο κοντά 500 μέτρα, δεν μπορεί να υπάρχει μόνο ένα μνημείο;
«Το πιστεύω και εγώ και νομίζω ότι θα πάρουμε ολοκληρωμένες απαντήσεις για την ταυτότητα του μνημείου και το τι έχει γίνει όταν θα φτάσουμε σε αυτές τις δύο αίθουσες.
Προς το παρόν η μοναδική βεβαιότητα που υπάρχει είναι από τις επιγραφές που μας λένε για Ηρώο του Ηφαιστίωνα και φυσικά το θέμα της χρονολόγησης του μνημείου».
Πιστεύετε ότι το μνημείο έχει στοιχεία διονυσιακής λατρείας;
«Ναι στην ζωφόρο υπάρχουν τέτοια στοιχεία που δηλώνουν ότι υπήρχε λατρεία, του Διονύσου του Ζαγρέα, υπάρχει όμως και οι τρίποδες που δηλώνουν ότι το Ηρώο του Ηφαιστίωνα ήταν συνδεδεμένο με τον δελφικό Απόλλωνα. Συνυπάρχουν ο Απόλλωνας και ο Διόνυσος.
Για τον Μέγα Αλέξανδρο ο μεγαλύτερος θεός ήταν ο Διόνυσος, καθώς είναι γνωστό ότι ο ίδιος ήταν ο «νέος Διόνυσος». Γι’ αυτό και δεν είναι παράξενο που ο Διόνυσος είναι πάρα πολύ δυνατός εκεί.
Όσο για τις λεγόμενες «Καρυάτιδες» είναι Κόρες, σαν τις Κόρες του μνημείο των Σιφνίων στους Δελφούς, τυπικές του ιωνικού ρυθμού. Μπορεί να είναι μαινάδες, αλλά τα χαρακτηριστικά κάτω από το στήθος οδηγούν σε Κόρες».
Ποιοι εμποδίζουν την ανασκαφή
Όλοι ευχόμαστε να προχωρήσει η ανασκαφή και να αποκαλυφθούν όλα τα μυστικά του λόφου Καστά, ωστόσο η κ. Περιστέρη και όλη η ομάδα δέχεται μια συνεχή επίθεση που δεν ξέρω κατά πόσο διευκολύνει το έργο της ανασκαφής. Η επίθεση αυτή έχει προσωπικά χαρακτηριστικά ή κάποιοι έχουν λόγους να μην θέλουν να προχωρήσει η ανασκαφή;
«Υπάρχουν δυστυχώς πολλές αιτιολογίες. Μια από αυτές είναι και αυτή η διάσταση. Το αρχαιολογικό περιβάλλον, αν δει ότι βρίσκεις κάτι σημαντικό, αν δει ότι δεν έχεις πολιτική δύναμη, αν είσαι ήσυχος και καλός, νομίζει ότι είσαι πολύ τρελός και πολλοί καταφέρονται εναντίον σου. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε αυτό το περιβάλλον. Υπάρχει και κάτι άλλο. Υπάρχουν πολιτικές απόψεις που δεν επιτρέπουν να προχωρούν τέτοιου είδους ανασκαφές. Επίσης υπάρχουν απόψεις στον δυτικό κόσμο, όπως αυτές που εξέφρασε η κ. Παλαγγιά, που πιστεύουν ότι όλα ξεκινούν από τον ρωμαϊκό πολιτισμό και αυτό είναι το θεμέλιο της Δύσης, οπότε δεν θέλουν σημαντικές ανασκαφές που
Πηγή: epsilonellas.gr

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018

Καλό ταξίδι παπά Σπύρο



Μερικές φορές σε σημαδεύει ένας  άνθρωπος χωρίς να έχεις μια τόσο στενή σχέση μαζί του.
Σε γνώρισα πριν είκοσι περίπου χρόνια. Ίσως κάτι λιγότερο, ίσως κάτι περισσότερο. 
Τι σημασία έχει η ακριβής χρονολογία; 
Τίποτα μπροστά σ’ αυτά που με έκαναν να σε θυμάμαι και να σε σέβομαι.
Αν προσπαθούσα να σε περιγράψω, θα μου ήταν αρκετά δύσκολο διότι με την πρώτη ματιά δεν θα είχες τίποτα το ξεχωριστό, το φανταχτερό, το ιδιέταιρο.
Είχες όμως αυτό το κάτι που έκανες τον άλλο να σε προσέξει, να σε αγαπήσει, να σε σεβαστεί.
Την πρώτη φορά που σε είδα μου έκανε εντύπωση η απλοϊκότητα σου, το ήρεμο βλέμμα σου που μέσα σ’ αυτό έκρυβες μια ξεχωριστή διαπεραστική οξύτητα, μια  ψυχική ανωτερότητα.
Έζησες στην αγαπημένη σου Κριτική Γη και ήσουν γι’ αυτή ένας εργάτης ψυχικών και υλικών αγαθών. 
Πάντα είχες τον τρόπο να προσφέρεις απλόχερα την ψυχική και την υλική σου βοήθεια στους συνανθρώπους σου.
Δούλεψες το λόγο του Θεού παράλληλα με τα υλικά σου αγαθά.
Περήφανος, όπως αρμόζει στη Γη της Κρήτης που σε ανέθρεψε έκανες μια σωστή οικογένεια με την πολυαγαπημένη σου πρεσβυτέρα, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου. 
Ακούραστος εργάτης ψυχών μέχρι το τέλος. 
Η απώλεια σου είναι οδύνη γι' αυτούς που μένουν πίσω. 
Θα θυμάμαι για πάντα τις ελάχιστες φορές που ήπιαμε μαζί την Κρητική ρακή. 
Δεν θέλω να πω τίποτε άλο για σένα. 
Ξέρω πως ποτέ δεν αγαπούσες τα βαρύγδουπα λόγια. 
Εύχομαι και παρακαλώ τον Κύριο να στείλει τον Άγγελό του να σου κάνει το μονοπάτι που οδηγεί κοντά Του, φωτεινή λεωφόρο για να την διαβείς με ευκολία. 
Καλό ταξίδι παπά Σπύρο. Καλό Παράδεισο. 
Στυλιανός Τσολάκος

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2018

8 ΜΑΡΤΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ














8 ΜΑΡΤΙΟΥ 
ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ 









Στις γυναίκες της ζωής μας
Στη ΜΑΝΑ
Στη ΑΔΕΛΦΗ
Στη ΣΎΖΥΓΟ
Στη ΣΎΝΤΡΟΦΟ
Στην ΕΡΩΜΈΝΗ
Στην εργάτρια,
Στη γραμματέα,
Στη νοσοκόμα,
Στην γυναίκα της πόλης,
Στην γυναίκα της επαρχίας
Στην γυναίκα του χωριού







Σε όλες, μα σε όλες εσάς
κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ
ως ελάχιστο φόρο τιμής  και
ευγνωμοσύνης που υπάρχουμε
που ζούμε , που δημιουργούμε
που γράφουμε την προσωπική μας ιστορία
με το μελάνι της αγάπης σας
και της προσφοράς σας

Να είσαστε ευλογημένες 















Ταξίδια στην Ελλάδα από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα

taksidia-stin-ellada-apo-ton-15o-ews-ton-19o-aiwna
Παρουσιάζονται σπάνιες εκδόσεις, χειρόγραφοι χάρτες, λυτά χαρακτικά και ζωγραφικά έργα, καθώς και σημαντικά ιστορικά τεκμήρια, αρχειακό υλικό και φωτογραφίες.

Το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό υλικό από τη Συλλογή ιστορικών και περιηγητικών εκδόσεων του Ευστάθιου Φινόπουλου, από τις σημαντικότερες του είδους της διεθνώς. Η έκθεση εγκαινιάζεται την Τρίτη 6 Μαρτίου 2018, στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού (Κουμπάρη 1) και θα διαρκέσει έως τις 29 Απριλίου 2018.
Ο Ευστάθιος Φινόπουλος αναγνωρίζεται από το διεθνές ακαδημαϊκό και ερευνητικό κοινό ως ειδικός σε θέματα περιηγητισμού, χαρτογραφίας και τεκμηρίωσης εικονογραφικού υλικού, για τη διευρυμένη γεωγραφική περιοχή που ορίζεται ως ελλαδικός χώρος και για την περίοδο από τον 15ο έως τον 19ο αι. Από το φανταστικό στοιχείο και τον αυτοσχεδιασμό των πρώτων αιώνων μέχρι την ακριβή αποτύπωση στους νεότερους χρόνους, αναδεικνύεται η πολύπλευρη εικόνα του ταξιδιού, καθώς και οι πολλαπλές ταυτότητες των περιηγητών,  στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο.
Η έκθεση περιλαμβάνει σχεδόν διακόσια έργα και διαρθρώνεται σε δέκα ενότητες που παρουσιάζουν ταξιδιώτες και διαδρομές, χάρτες, έντυπες πρώιμες περιηγητικές μαρτυρίες, εκδόσεις με ελληνικές και οθωμανικές ενδυμασίες και χαρακτικά φιλελληνικού ενδιαφέροντος. Σταθμοί ιδιαίτερου ενδιαφέροντος αποτελούν το ταξίδι του δούκα του Montpensier στην Ελλάδα (19ος αι.), αντίτυπα που ανήκαν σε ιστορικά πρόσωπα, όψεις της Αθήνας που δεν είναι ευρέως γνωστές, καθώς και εκθέματα που υφαίνουν την προσωπικότητα του συλλέκτη. Παρουσιάζονται επίσης σπάνιες εκδόσεις, χειρόγραφοι χάρτες, λυτά χαρακτικά και ζωγραφικά έργα, καθώς και σημαντικά ιστορικά τεκμήρια, αρχειακό υλικό και φωτογραφίες. Ενδεικτικά των συλλεκτικών προτιμήσεων του Ευστάθιου Φινόπουλου είναι τα πολλαπλά αντίτυπα, τα διαφορετικά «τραβήγματα» της ίδιας έκδοσης, διαδοχικές εκδόσεις και ποικίλες μεταφράσεις του ίδιου βιβλίου που ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να δει από κοντά.
Η εμπειρία και η ανάμνηση του ταξιδιού αναδύονται μέσα από το πολύτιμο υλικό της Συλλογής Φινόπουλου, η συγκρότηση της οποίας ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 με την αγορά μεταχειρισμένων βιβλίων από υπαίθριο παλαιοβιβλιοπώλη στη Farringdon Road του Λονδίνου. Στη συνέχεια, η αναζήτηση για την απόκτηση παλαιών βιβλίων έγινε καθημερινή συνήθεια για τον συλλέκτη. Η Συλλογή συνεχίζει να εμπλουτίζεται μέχρι σήμερα με βιβλία και έργα τέχνης.
Το Μουσείο Μπενάκη αποδέχθηκε τη δωρεά της Συλλογής Φινόπουλου με σκοπό τη συντήρηση και αξιοποίησή της ως εργαλείο έρευνας και ιστορικής μελέτης. Η συλλογή στεγάζεται σε ιδιόκτητο χώρο στην Αθήνα και λειτουργεί με την εποπτεία του ίδιου του συλλέκτη και ο κατάλογος των εκδόσεων που συμπεριλαμβάνει διατίθεται online στην ενότητα της συλλογής της Βιβλιοθήκης στο site του Μουσείου Μπενάκη.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχουν οι ερευνητές της συλλογής: Μαρία Ξεναρίου, Μίρκα Παλιούρα, Κωνσταντίνος Ι. Στεφανής.
Την έκθεση συνοδεύει έκδοση 64 σελίδων και προβολή video μικρής διάρκειας που αναφέρεται στον συλλέκτη Ευστάθιο Φινόπουλο και το έργο του. Παράλληλα, την έκθεση «ντύνει» μουσικά μία φιλελληνική σύνθεση του Αυστριακού Hieronymous Payer από παρτιτούρα της συλλογής Ε. Φινόπουλου του 1830. Το μουσικό αυτό έργο ήταν αφιερωμένο στη ναυμαχία του Ναυαρίνου και θα ακουστεί εκτελεσμένο από τη μαέστρο και πιανίστα, Ζωή Ζενιώδη.

Ποιοι και Πως Έκοψαν Φέτες Αυτόν τον Βράχο πριν Χιλιάδες Χρόνια; Τι Μας Κρύβουν; (video)

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Ποιοι και Πως Έκοψαν Φέτες Αυτόν τον Βράχο πριν Χιλιάδες Χρόνια;
Τι Μας Κρύβουν;

Υπάρχουν πολλά αινιγματικά, τεράστια αρχαία ερείπια που βρίσκονται στην Ιαπωνία. Οι μεγάλιθοι, είναι τόσο παλιοί που αρκετοί από τους μεγαλύτερους έχουν διαβρωθεί σε κατάσταση μη αναγνώρισης.
Ωστόσο πάρα πολλοί φαίνεται να έχουν κάποια πολύ συγκεκριμένα σχήματα τα οποία μοιάζει αδύνατο να έφτιαξε η ίδια η φύση. Μάλιστα, αρκετά έχουν τέτοιο μήκος που σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς λέγεται ότι βρίσκονται αρκετά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης.

Ανάμεσα σε αυτά τα περίεργα «ερείπια» ή τα παράξενα απομεινάρια του παρελθόντος, βρίσκονται πολλά που φέρνουν το ανθρώπινο μυαλό σε εξαιρετική αμηχανία. Πώς έτυχε να συμβεί κάποιοι μεγάλιθοι να  διακρίνονται στο μάτι σαν τεμαχισμένες, κομμένες σε φέτες από ένα τεράστιο μαχαίρι σαν να ήταν μία απλή φρατζόλα ψωμί στα χέρια ενός γίγαντα; Μπορεί η φύση να δημιουργήσει τέτοιες καταστάσεις; Πως μπορεί να υπάρχουν διάσπαρτα σε πολλά μέρη του κόσμου ανάλογες περιπτώσεις; Πόσο δίκιο μπορεί να έχουν οι θρύλοι που μιλούν για γίγαντες;
Ένα από τα πολλά πράγματα στον ιαπωνικό πολιτισμό, για το οποίο έχει γίνει διάσημος στους αιώνες, είναι η ικανότητα δημιουργίας εξαιρετικών σπαθιών.
Ατσάλινα όπλα πολύ ανώτερης ποιότητας από τους αντιπάλους τους, έδιναν ένα ισχυρό πλεονέκτημα για πολλούς αιώνες.
Κάποιος, ίσως, θα μπορούσε να αναρωτηθεί, από πού προέκυψε αυτή η προηγμένη γνώση της κατασκευής σπαθιού. Ήταν απλά μία εφευρετικότητα; Ή θα μπορούσε η γνώση να έμεινε από μια πολύ ανώτερη, εντελώς διαφορετική και πολύ μεγαλύτερη φυλή ανθρώπων, που έζησε αιώνες ή και χιλιετηρίδες πίσω;
Πολλές τεχνολογίες κατασκευής σπαθιών, ακόμα και σήμερα, εντυπωσιάζουν και μπερδεύουν τους ειδικούς. Πώς γνώριζαν αυτή την τόσο  προηγμένη μεταλλουργία; Πώς χάθηκαν αυτές οι τεχνικές, πως χάθηκε αυτή ή γνώση και ποιος μπορεί να ήταν αρχικά ο πολιτισμός που την κατείχε, πολλά ερείπια του οποίου εξακολουθούν να «διακοσμούν» το ιαπωνικό τοπίο;
Ανάμεσα σε αυτά τα αινιγματικά και καταπληκτικά σπαθιά υπάρχει και ένα που, για προφανείς λόγους, ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα.
Γνωστό ως «The Norimitsu Odachi», με μήκος πάνω από 12 πόδια (περίπου 3.80 μέτρα) και με βάρος σχεδόν 15 κιλά, αυτό το σπαθί δημιουργήθηκε με αριστοτεχνία πριν από 2000 χρόνια, με τι άλλο προφανή σκοπό από το να χρησιμοποιηθεί από ένα πολεμιστή, γιγάντιων διαστάσεων. Το σπαθί τύπου nodachi ήταν ένα από τα όπλα επιλογής, στο πεδίο της μάχης κατά την περίοδο Nanboku-chō.
Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής και πολύ πριν, τα σπαθιά αυτά σπάνια δημιουργούνταν για διακοσμητικούς σκοπούς. Η δε τιμή της κατασκευής τους, ο χρόνος και η φροντίδα που απαιτούνταν για τη δημιουργία ενός μόνο σπαθιού, σήμαιναν ότι τα περισσότερα κατασκευάστηκαν για το σκοπό της μάχης. Επιπλέον, το κόστος δημιουργίας ενός τέτοιου τεράστιου σπαθιού θα ήταν σημαντικό.
Κάποιος πρέπει να αναρωτηθεί: ήταν αυτό το τεράστιο σπαθί κάποτε δυνατό χρησιμοποιηθεί από έναν πολεμιστή όπως εμείς οι σημερινοί άνθρωποι, ή μήπως από έναν τεράστιο πολεμιστή; Και ποιό μπορεί να ήταν το πραγματικό μέγεθός του;
Όπως είναι ενδεχομένως κατανοητό, πολλοί έχουν αρνηθεί να δώσουν τέτοιου είδους εξηγήσεις ως μια απτή πιθανότητα, ειδικά από τις επιστημονικές ακαδημίες. Όμως, ανεξάρτητα από αυτό, παραμένει στον αέρα μια ικανοποιητική εξήγηση για τη δημιουργία ενός τέτοιου εκπληκτικού αντικειμένου.
Παράλληλα, αφήνοντας την φαντασία μας ελεύθερη θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι κάποιος αρκετά μεγαλόσωμος άντρας, ένας «γίγαντας» με ένα αντίστοιχο Norimitsu Odachi σπαθί ότι «έκοψε φέτες» τον σκληρό βράχο της αρχικής εικόνας. Ή μήπως θα ταίριαζε καλύτερα στην εικόνα της φαντασίας μας ένα εργαλείο τύπου laser; Μήπως ένα τέτοιο εργαλείο έκοψε τον βράχο σε σχήμα κεραυνού;
Ποιοι και Πως Έκοψαν Φέτες Αυτόν τον Βράχο πριν Χιλιάδες Χρόνια; Τι Μας Κρύβουν;
Αλλά ας επανέλθουμε στην πραγματικότητα. Ποιός αξιοποίησε το τεράστιου μήκους, για τα ανθρώπινα δεδομένα, σπαθί; Ποιός ή τι έκοψε τον βράχο σε φέτες; Υπήρχε στην Ιαπωνία ένας τόσο εξελιγμένος τεχνολογικά και ανεπτυγμένος σωματικά πολιτισμός, πριν περίπου 2000 χρόνια ή και περισσότερο;