ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ - ΑΝΑΤΟΛΗ

ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ

ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ

ΑΛΙΜΟΣ

ΑΛΙΜΟΣ

Η αλήθεια πρέπει πάντοτε να λέγεται και να ακούγεται στα πέρατα της γής.

Αν και δεν μου αρέσει να δημοσιεύω κείμενα σε άλλη γλώσσα πλην της Ελληνικής , αυτό σας το καταθέτω ατόφιο , έτσι όπως μου το έστειλε ο καλός μου φίλος michael bachari

Τα σχόλια δικά σας

Η αλήθεια πρέπει πάντοτε να λέγεται και να ακούγεται στα πέρατα της γής.

Subject: Fw: GOOD THINGS ABOUT BEING GREEK

LET'S FORGET FOR A MOMENT THE GREEK ECONOMIC TRAGEDY AND JUST CONCENTRATE ON THE GOOD THINGS THAT COMPRISE OUR GREEK BEINGNESS . . . THANK YOU WHY WE LIKE BEING GREEK Because we have a small country full of people with big hearts. Because we never visit others empty handed. Because there is no way to explain to foreigners what is "kapsoura"(burning desire for someone). Because we always make it, albeit in the last moment. Because we were slaves for 400 years yet never bring that up as an excuse for our current state. Because we are everywhere around the planet. Because "filotimo" (friend of honour, helping someone because it is a shame not to) does not exist in any other language. Because whenever foreigners cannot find a word, they use one of ours. Because we spend our bad and low times with our friends and family, not with shrinks.. Because Socrates, Plato and Aristotle were Greek. Because we invented theatre.

Because we gave birth to Democracy

Because we discovered logic.

Because we jumpstarted science.

Because we are proud of our culture, not of our wars.

Because when we were building the Parthenon, the others were still sleeping on trees

Because we gave the light to all these leaders who are "striving"for peace by making wars.

Because we have a distinction between Eros (falling in love) and Agapi(innocent love), while we feel both of them passionately.

Because Eros was a Greek God.

Because we gave the oath "freedom or death".
Because when others used to be clothed with wolf skin we were weaving see-through linen.

Because "Greeks do not fight as heroes, heroes fight like Greeks" (Winston Churchill, 1941).

Because we gave our ancient alphabet to the Romans & our medieval alphabet to the Slavs.
Because we are not ashamed to cry.

Because we dance when we are sad.

Because we work to live and do not live to work.

Because 97% of the stars' names are Greek.

Because when you shout "brother or cousin " in the streets everyone turns around.

Because the inside of all our churches are not dark but full of light.

Because our parents do not forget that we exist when we reach 18.

Because when we want to sunbathe, we go to the beach, we don't crawl on grass or jump into fountains.

Because we confront every difficulty with humor.

Because the Olympic games were born in Greece .

Because, with our (Olympic) light, we unite the world and pass the message of peace.

Because our sky is blue, not grey.

Because 40% of Oxford dictionary is made up with Greek words.

Because we know what "Kefi" (propensity to fun) means.

Because Homer wrote Iliad 3500 years ago and Hollywood turned it into a movie just recently.

Θύμησες

Και ξαφνικά θυμήθηκα

μιαν άλλη εποχή

που στο κρεβάτι έπεφτα

με όποια μου γυάλιζε μικρή

και θύελλες ξυπνούσανε τα πάθη

μα κάθε μέρα έκανα

τα ίδια λάθη ….

και φεύγοντας σαν κλέφτης το πρωί

τσαλακωμένα όνειρα

και όρκους που τότε έκανα

για μια αγάπη αιώνια

σαν λερωμένα , βρώμικα σεντόνια ….

ΌΝΕΙΡΟ

Και περπατώντας ,

ξάφνου μπροστά μου

την είδα να προβάλει

και η σκούνα της νωχελικά

καθόταν στο λιμάνι .

Η σκάλα της

ριγμένη στ’ ακρογιάλι

ήτανε κάλεσμα γλυκό

φιλί μαστόρισσας παλιάς

κρυφό το γιατρικό

Σα μαγεμένος πάτησα

της σκούνας το σανίδι

κι ευθύς την ευωδιά της ένοιωσα

γνωστή σε μένα από παλιά

να με χτυπά του πόθου το λεπίδι

Την βλέπω , πρυμάτσα ξαπλωμένη

και απ’ τον ιδρώτα μια τουφίτσα

πάνω απ’ τα μάτια κολλημένη

και το κορμί να βγάζει αρώματα κρυφά

αιθέρια έλαια , μοναδικά

Ο άνεμος , η άλμη και ο Ήλιος

θείο κορμί ζηλόφθονα φιλούν

και παίρνουν την ανάσα του

στο κύμα αποθέτουν

μάτια θνητών να μη την δουν

Άλικα χείλι , που το φιλί

ζητούσαν ν’ απολαύσουν

στήθος στητό , λαχταριστό

που τους καημούς

ζητούσαν να δαμάσουν

Πόδια χυτά

που απ’ τα καλούπια

των αρχαίων αγαλμάτων καμωμένα

της Αφροδίτης ίσως να ήτανε κλεμμένα

και ανάμεσα στα πόδια μία ήβη

την ομορφιά της τίποτα δεν κρύβει

Στο πεδίο της μάχης

Και κάποτε τα τύμπανα εσίγησαν

και η κλαγγή των όπλων

εσίγησε κι’ αυτή.

Ο νικητής κι’ αυτός

σαν ηττημένος

μετράει κουφάρια,

είναι πληγωμένος.

Παντού καπνός

ζεστό το αίμα

στη γη την κόκκινη

σπαρμένη με κουφάρια

κορμιά - κεφάλια

με γυάλινα τα μάτια

να κοιτάν ανάρια

Λόγχες σπασμένες

διάσπαρτες παντού

κάνουνε στρώμα

σ’ άψυχα κορμιά

με ματωμένα χέρια

που κρατούν ακόμα

τα σπαθιά

Και εκεί που τώρα

σταματά το μίσος

έρχονται μάνες – αδελφές ,

γυναίκες που στη θηλή

έχουν ακόμα το παιδί ,

να πλύνουν αίματα

να κλάψουνε ψυχές

Έκθεση Βιβλίου 28/5/2010

Μια βραδιά γεμάτη ποίηση - λογοτεχνία - αγάπη .

Ποιο ωραία βραδιά για μια έκθεση βιβλίου , δεν θα μπορούσε να υπάρξει .

Κάτω από το φως μιας πανέμορφης Σελήνης ( Πανσέληνος γαρ … ) , μέσα στα αρώματα των φυτών και των δένδρων του χώρου του Ζαππείου και του παρακείμενου Εθνικού Κήπου και με μια ολόφωτη Ακρόπολη στο βάθος , ήταν στημένα τα περίπτερα της έκθεσης .

Η αρμονία της φύσης με το πνεύμα στο γραπτό λόγο .

Ο επισκέπτης , εξερευνητής της γνώσης , περπατάει ανάμεσα στον έμμετρο και στον πεζό λόγο , ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα , στη θύμηση χρόνων που έφυγαν , στην προφητεία του αύριο. Περιδιαβαίνει το μονοπάτι που δίνει το παρελθόν για το παρόν και το μέλλον .

Παίρνεις στα χέρια σου ένα βιβλίο και νιώθεις να σε αγγίζει ο Σπαρτιάτης πολεμιστής , ο Μακεδόνας στρατιώτης . Σου θωπεύουν τα αφτιά οι στίχοι του Ορφέα ενώ την ίδια στιγμή ζηλόφθονα προσπαθεί να σε αποπλανήσει κάποιος στίχος της Σαπφούς .

Προχωράς στο διπλανό περίπτερο και το πλάνο αλλάζει , βουτάς στη δίνη της σύγχρονης τεχνολογίας και στον ηλεκτρονικό κυβερνοχώρο του internet και πάλι ποιο πέρα ο Παλαιολόγος σε περιμένει με ένα σπασμένο σπαθί στα τοίχοι

της πόλης ….

Και όμως , όλες αυτές οι αντιθέσεις ζουν αρμονικά εκεί , η μια δίπλα στην άλλη .

Ο Ιησούς παρέα με τον Δία , τον αλχημιστή ,τον Τέκτονα , τον Σατανιστή ,

τον Ήρωα, τον προδότη .

Και εκεί κοντά στους παλαιούς Ραδιοθαλάμους Ζαππείου με περίμενε η έκπληξη .

Ένα ολόκληρο περίπτερο που μύριζε πατρίδα , ευωδίαζε Μάνη …..

Διάλεξα δύο βιβλία .

Το ένα , του Γιάννη Μανιατέα με τίτλο ‘’ Παραμύθια και θρύλοι της Μάνης ‘’ Εκδόσεις ‘’ Αδούλωτη Μάνη ‘’

Το άλλο του Γιάννη Κελεπούρη με τίτλο ‘’ Οι Πετροφύλακες ‘’

Εκδόσεις ‘’ Γρηγόρη ‘’

Μου προσέφεραν και την τοπική εφημερίδα ‘’ Αδούλωτη Μάνη ‘’ και έφυγα .

Λίγο ποιο κάτω μια δεύτερη έκπληξη με πλημμύρισε χαρά και συγκίνηση .

Σε ένα περίπτερο , τα πόδια μου καρφωθήκαν στο χώμα και οι θύμησες με γύρισαν 52 χρόνια πίσω ….

Με χέρια που έτρεμαν το έπιασα στα χέρια μου

Γεωργίου Ν. Ζούκη

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ

ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ

Α’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Το άνοιξα στην πρώτη σελίδα ,

Πιστεύω τω φίλω. Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις . κλπ κλπ

Το αγόρασα …..

Αν σας πω βρε παιδιά ότι κάθισα έως τις 3,30’ το πρωί και το διάβασα όλο , θα με πιστέψετε ?

Έφυγα από τον χώρο της έκθεσης με ανάμικτα συναισθήματα αγάπης ,

τρυφερότητας , νοσταλγίας .

Το φεγγάρι σκόρπαγε παντού απλόχερα την ασημόσκονη του και στα χείλη μου ανέβηκε εκείνο το τρυφερό τραγουδάκι

- Χάρτινο το φεγγαράκι ….. κλπ

Μια πολύ ωραία βραδιά είχε φθάσει στο τέλος της .

Ας πάμε για ύπνο , η ασημένια αιώρα του φεγγαριού μας περιμένει να ξαπλώσουμε επάνω της με σεντόνι την φαντασία , αγκαλιά με ένα βιβλίο

Καλή σας νύχτα

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1967 ….

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως καταφέραμε να επιζήσουμε …..
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή : περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας . Έπρεπε να περιμένουμε, δυο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε , δυο ώρες μεσημεριανό ύπνο για την ώρα κοινής ησυχίας και την Κυριακή το πρωί δυο ώρες τουλάχιστον νηστικοί για να κοινωνήσουμε . Ακόμα και όταν πονάγαμε μας έλεγαν να περιμένουμε κανά δυο ώρες και θα μας περάσει .
Στο σχολείο καμια φορά κολλάγαμε ψείρες και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας το κεφάλι μας με ζεστό ξύδι .
Τα παιχνίδια μας ήταν βίαια ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα με την άλλη γειτονιά και δεν έτρεχε τίποτα . Ήταν κάτι συνηθισμένο για τα παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα . Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους
<< υπευθύνους >> .
Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνον τον εαυτό σου .
Είχαμε καυγάδες , κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο και μάθαμε να το ξεπερνάμε χωρίς να μας δημιουργούνται ψυχολογικά τραύματα .
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί , παίζαμε όλη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους . Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει , δεν υπήρχαν τότε κινητά ……
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια πατίνια με ρουλεμάν για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας στις κατηφόρες και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα . Παίζαμε << μακριά γαϊδούρα >> και κανείς δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση .
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω , τρέχοντας και παίζοντας . Φτιάχναμε παιχνίδια με ξύλα . Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου . Πίναμε νερό κατευθείαν από την βρύση , όχι εμφιαλωμένο και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση . Μοιραζόμασταν μπουκάλια με νερό ή ταμ-ταμ και κανένας δεν έπαθε τίποτα .
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα αν και ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι να μας επιβλέπουν . Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ώρες ατέλειωτες στη παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 , χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας , τένις ή σκι . Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά .
Κυνηγούσαμε τα κορίτσια στις γειτονιές για να τους βάλουμε χέρι και να μας πουν εκείνες χαμογελαστά ‘’ κοντά τα χέρια σας , έτσι ; ‘’ ή παίζαμε κρυφτό για να τους δώσουμε κανένα φιλάκι στα κρυφά , δεν πιάναμε κουβέντα μαζί τους σε κάποιο chat room .
Δεν είχαμε Play stations ,Nintendo 64 , 99 τηλεοπτικά κανάλια , βιντεοταινίες με ήχο surround , computers ή internet .
Εμείς είχαμε φίλους , πηγαίναμε στα σπίτια τους με το ποδήλατο ή περπατώντας τους φωνάζαμε από την πόρτα , χωρίς να ζητήσουμε την άδεια από τους γονείς μας , ολομόναχοι στο σκληρό αυτό κόσμο .
Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε . Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα , απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κρυφτό , κυνηγητό , αμπάριζα …. Μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία .
Ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους .
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών πέντε άτομα σ’ ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το ‘’ σύνδρομο της πρώτης θέσης ‘’ . Δεν είχαμε τζάμια που άνοιγαν με κουμπί , ντουλάπια ασφαλείας και μπουκάλια φαρμάκων για τα παιδιά . Ανεβαίναμε σε ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά , κάναμε ότο-στοπ , καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα .
Κι όμως είμαστε ακόμα ζωντανοί …….
Είχαμε ελευθερία , αποτυχία , επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε . Δεν πρέπει να μας παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι σκυθρωπά , χωρίς φίλους , απομονωμένα στη μοναξιά της οθόνης ……
Αν και εσύ είσαι από τους << παλιούς >> , συγχαρητήρια !!! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί .
Ένας Παλιός
Άρθρο από την τοπική εφημερίδα του Αλίμου ( ΤΑ ΝΕΑ της πόλης )

Θυμάμαι

Θαρρώ πως ήταν δειλινό
στην αμμουδιά
Το κύμα κόκκινο , χρυσό
φιλάκια έστελνε
στα πόδια τα γυμνά

Κοίτα , μου είπες
ο Ήλιος πάει να δύσει
και οι γλάροι πάνε απέναντι
σ’ αυτό το ερημονήσι

Σε λίγο θα νυχτώσει
δε μου’ πες τι θα κάνεις ;
θα μείνεις δίπλα μου ;
ή θα τρέξεις το τρένο να προκάμεις ;

Αργά σηκώθηκα ,
τη πλάτη γύρισα
σ’ εκείνη την αγάπη
κ’ έφυγα ο άθλιος μακριά

Τα βήματά μου πίσω
με οδήγησαν ξανά
σε κείνη την κάποτε
έρημη ακρογιαλιά

Την είδα πάλι και είχε
άσπρα τα μαλλιά
και ένα παιδάκι δίπλα της
την φώναζε γιαγιά

Τα μάτια συναντήθηκαν
μιλήσανε σκληρά
τα χείλη όμως σφίχτηκαν
δεν έβγαλαν μιλιά …

1967 Παραμονή Πρωτοχρονιάς

Είπες
- Ώρα να φύγω .

- Ένα ποτό ακόμα ; Μείνε λίγο .

Εσύ σηκώθηκες και με το χαΐρι
στα καστανά σου τα μαλλιά
είπες , φεύγω , Καλή Χρονιά

Την πόρτα πίσω σου έκλεισες με φόρα .
Έφυγες ξεχνώντας την αγάπη τώρα
Να ζήσεις το όνειρο , την αυταπάτη .

Γεια σου αγάπη .

Έμεινα μόνος

Στον τοίχο κάποια κάδρα με κοιτούσαν
Και στο ρολόι
οι ώρες , σιγά – σιγά περνούσαν
μα δεν μιλούσαν .

Κάτω στο δρόμο
Κάποιες παρέες από παιδιά γελούσαν

- Δημήτρη μη
- Ελένη εδώ
Ω! Θεέ μου , θα τρελαθώ

Ένα μπουκάλι
απ’ το λαιμό αρπάζω
το κίτρινο υγρό του
κατεβάζω .

Στην ετικέτα
στο μπουκάλι
Ο Johnnie Walker
Χάρτινα γελάει
Μα δε μιλάει , δε μιλάει

ΣΙΩΠΗ – ΜΟΝΑΞΙΑ – ΣΙΩΠΗ

Άσε με

Άσε με να ταξιδέψω στη πράσινη θάλασσα των ματιών σου .
Άσε με να εξερευνήσω τις κοιλάδες του κορμιού σου
Άσε με να αγναντέψω από τους λόφους , να ξεπεράσω τους φράχτες
Άσε με να οργώσω το χωράφι του πάθους
Άσε με να μελετήσω τον χάρτη του κορμιού σου , να βγάλω συντεταγμένες
από Βορά προς Νότο και από Ανατολή μέχρι την Δύση
Άσε με να γλιστρήσω πάνω στο βελούδο της σάρκας σου
Άσε με να μυρίσω , να θωπεύσω , να φιλήσω ότι υπάρχει στα σύνορα σου
Άσε με ν’ αγγίξω τα μαλλιά σου

Χρονοδιάγραμμα Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

667 π.Χ. Ιδρύεται η αρχαία πόλη Βυζάντιο (μελλοντική Κωνσταντινούπολη)
330 μ.Χ. Ο Μέγας Κωνσταντίνος καθιστά πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη.
395 Η αυτοκρατορία διασπάται σε Ανατολικό και Δυτικό Τμήμα.
527 Ο Ιουστινιανός στέφεται αυτοκράτορας.
532–537 Ανέγερση Ιερού Ναού Αγίας Σοφίας.
533–554 Επανάκτηση Βόρειας Αφρικής και Ιταλίας νικώντας Βάνδαλους και Οστρογότθους.
568 Απώλεια της Ιταλίας μετά από εισβολή Λομβαρδών.
634–641 Άραβες κατακτούν την Αίγυπτο και τα παράλια της ανατολικής Μεσογείου.
730–787; 813–843 Εικονομαχία. Απώλεια των περισσοτέρων ιταλικών εδαφών και αρκετών βόρειων επαρχιών.
843–1025 Εγκαθίδρυση Μακεδονικής Δυναστείας. Στρατιωτική και εδαφική ανάκαμψη.
1002–1018 Εκστρατεία Βασιλείου Β' εναντίον Βουλγάρων με σκοπό την κατάλυση του κράτους τους.
1014 Εκμηδένιση του βουλγαρικού στρατού στη Μάχη του Κλειδιού. Ο Βασίλειος Β' γίνεται γνωστός ως Βουλγαροκτόνος.
1018 Ήττα της Βουλγαρίας, προσάρτηση του συνόλου των Βαλκανίων και ανακήρυξη του Δούναβη ως το νέο βόρειο σύνορο της αυτοκρατορίας.
1025 Θάνατος του Βασιλείου Β'. Αρχή παρακμής για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
1054 Σχίσμα των εκκλησιών.
1071 Ήττα του Ρωμανού Δ' από τους Σελτζούκους Τούρκους στη Μάχη του Μαντζικέρτ και απώλεια μεγάλου μέρους της Μικράς Ασίας.
1081 Αρχή της Δυναστείας των Κομνηνών από τον Αλέξιο Α'. Εμπλοκή του Βυζαντίου στις Σταυροφορίες.
1097 Επανάκτηση της Νίκαιας από Βυζαντινούς και Σταυροφόρους.
1097-1176 Επανάκτηση των ακτών της Μικράς Ασίας, απώθηση των Τούρκων στο εσωτερικό της Ασίας.
1204 Άλωση της Κωνσταντινούπολης από Σταυροφόρους, αρχή της Λατινικής Αυτοκρατορίας.
1261 Επανάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο.
1453 Άλωση της Κωνσταντινούπολης από Οθωμανούς Τούρκου

Η Μήδεια κρύβεται στη σπηλιά του Νταβέλη

Η Μήδεια κρύβεται στη σπηλιά του Νταβέλη
Το μυθικό κρησφύγετο στην Πεντέλη γίνεται θεατρική σκηνή για την αμερικανική ομάδα Ζoo District Τheater Company
ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ | Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Στην είσοδό της νεαροί μοτοσικλετιστές κάνουν τις Κυριακές μότο κρος. Κάποιοι φυσιολάτρες που φθάνουν ως εκεί νιώθουν σαν να κατέκτησαν το Εβερεστ, αναρριχητές σκαρφαλώνουν στον κάθετο βράχο της, ενώ κάθε επίσκεψη συνοδεύεται απαραιτήτως από συζητήσεις για ιστορίες με ξωτικά, εξωγήινους, μυστικιστικές τελετές που γίνονται τις νύχτες ή ακόμη και για θεωρίες συνωμοσίας... Αλλά η σπηλιά του Νταβέλη στην Πεντέλη είναι κάτι παραπάνω. Στόμιο, στην ουσία, των αρχαίων λατομείων από όπου εξορύχθηκε το μάρμαρο για τον Παρθενώνα, χώρος αρχαίας λατρείας, αλλά και βυζαντινής, κρησφύγετο ίσως του διαβόητου λήσταρχου της Αττικής Νταβέλη, και τώρα πλέον χώρος θεάτρου! Γιατί η σπηλιά θα γίνει το πεδίο θεατρικής δράσης της αμερικανικής καλλιτεχνικής ομάδας Ζoo District Τheater Company, η οποία θα παρουσιάσει τη «Μήδεια» (σε κείμενα Ευριπίδη και Σενέκα) από τις 14 Μαΐου ως τις 4 Ιουνίου του 2011.

Οι παραστάσεις πρόκειται να δοθούν στον μεγάλο κατηφορικό θάλαμο της σπηλιάς που έχει μήκος 112 μέτρα και μέγιστο πλάτος 40 μέτρα. Στο μέσον του θαλάμου αυτού υπάρχει ένα κατακόρυφο βάραθρο 15 μέτρων, ενώ προς το τέλος του ένα δεύτερο βάραθρο με ελικοειδές πέρασμα, τεχνητά διαμορφωμένο σε διάδρομο από την αρχαιότητα, καταλήγει σε μικρή δεξαμενή υπόγειου ύδατος.
Στοιχείο που για τους αρχαιολόγους μαρτυρεί την άσκηση λατρείας στον χώρο κατά την αρχαιότητα. (Ολα τα επικίνδυνα περάσματα πάντως είναι σήμερα σφραγισμένα.)

Σε ύψος 720 μέτρων στη νοτιοδυτική πλαγιά της Πεντέλης, το σπήλαιο οφείλει τη σημερινή μορφή του στη λατόμευση του μαρμάρου, διαδικασία η οποία προκάλεσε την κατάρρευση τμήματος της οροφής της προϋπάρχουσας φυσικής κοιλότητας. Να σημειωθεί ωστόσο ότι έχει ερευνηθεί πλήρως από τους πρωτοπόρους σπηλαιολόγους Γιάννη και Αννα Πετρόχειλου.

Σπήλαιο των Αμώμων ήταν η ονομασία του κατά τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή εποχή, αφού μαρτυρείται σε αυτό η παρουσία ασκητών, των λεγομένων «Άμωμων», επί περίπου χίλια χρόνια. Αυτή την εποχή κτίστηκαν και τα δύο εκκλησάκια στην είσοδο της σπηλιάς, αφιερωμένα στον Αγιο Σπυρίδωνα το ένα, το οποίο είναι λαξευμένο στον βράχο και χρονολογείται από τον 11ο αιώνα, και στον Άγιο Νικόλαο το δεύτερο, το οποίο θεωρείται κάπως μεταγενέστερο. Και τα δύο πάντως τοιχογραφήθηκαν στο πρώτο μισό του 13ου αιώνα. Οι τοιχογραφίες όμως, προκειμένου να σωθούν, μεταφέρθηκαν από το 1981 στο Βυζαντινό Μουσείο, ενώ στη θέση τους έχουν απομείνει ελάχιστα κομμάτια. Εξωτερικά εξάλλου επάνω στον βράχο διασώζονται κάποιες ανάγλυφες παραστάσεις χριστιανικών συμβόλων, όπως σταυροί, αετοί κ.ά. Τις μεγαλύτερες καταστροφές στο μνημείο προκάλεσαν στη σημερινή εποχή (1970-1980) τα έργα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας που αλλοίωσαν το εσωτερικό του σπηλαίου και τον περιβάλλοντα χώρο και προκάλεσαν πηγματώσεις στους ναΐσκους. Χάρη στα έργα αναστύλωσης και συντήρησης που έκανε το υπουργείο Πολιτισμού οι ζημιές έχουν αποκατασταθεί, όμως η σπηλιά βρίσκεται πάντα εν κινδύνω λόγω όλης της μυθολογίας της περιοχής.

ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Στη 1 το μεσημέρι αλλά και στη 1 μετά τα μεσάνυχτα (!) θα δοθούν οι 24 συνολικά παραστάσεις της «Μήδειας» στη σπηλιά του Νταβέλη από τη Ζoo District Τheater Company, μια μη κερδοσκοπική εταιρεία καλλιτεχνών από το Λος Αντζελες, στο πλαίσιο των πολιτιστικών ανταλλαγών των αδελφών δήμων Αθηναίων και Λος Αντζελες. Η ομάδα δραστηριοποιείται εδώ και 15 χρόνια με παραγωγές έξω από τα συνηθισμένα. Σύμφωνα με την έγκριση που έδωσε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ο αριθμός των θεατών θα είναι περιορισμένος, 80 κάθε φορά, ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός, ενώ όλοι οι άλλοι χώροι της σπηλιάς θα είναι προσεκτικά περισχοινισμένοι.

Κλέφτες (Γ. Σουρής)

Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.

(Γ. Σουρής)

Εδώ είμαι

Εδώ είμαι , στη γειτονιά του κόσμου , πρώτο στενό δεξιά , στο ισόγειο , στο παγκάκι του κήπου πλέων .....
Για όσους με ψάχνουν

Ο ΑΕΤΟΣ

Περήφανο πουλί
πετάει στους αιθέρες
κόντρα στον άνεμο
χτυπάει τα φτερά
τα βλέμμα κοφτερό
ζυγίζει την πορεία
στου Ολύμπου την κορφή
παρέα με τον Δία

ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

19 Μαρτίου 2010 19:55'
Πράσινες θάλασσες
Τα δυο σου μάτια
Με ταξιδεύανε μακριά

Σχοινιά τα χέρια σου
Κάβους ζητούσαν
Στη σκέψη όνειρα καραδοκούσαν

Βαρκούλα ήμουνα
Κι’ εσύ καράβι
Αέρας μ’ έριξε στην αμμουδιά

Εσύ αρμένιζες και δεν κοιτούσες
Σπασμένα ξύλα
Σκόρπια κουπιά