Στο πεδίο της μάχης

Και κάποτε τα τύμπανα εσίγησαν

και η κλαγγή των όπλων

εσίγησε κι’ αυτή.

Ο νικητής κι’ αυτός

σαν ηττημένος

μετράει κουφάρια,

είναι πληγωμένος.

Παντού καπνός

ζεστό το αίμα

στη γη την κόκκινη

σπαρμένη με κουφάρια

κορμιά - κεφάλια

με γυάλινα τα μάτια

να κοιτάν ανάρια

Λόγχες σπασμένες

διάσπαρτες παντού

κάνουνε στρώμα

σ’ άψυχα κορμιά

με ματωμένα χέρια

που κρατούν ακόμα

τα σπαθιά

Και εκεί που τώρα

σταματά το μίσος

έρχονται μάνες – αδελφές ,

γυναίκες που στη θηλή

έχουν ακόμα το παιδί ,

να πλύνουν αίματα

να κλάψουνε ψυχές