10 μαφιόζικα χτυπήματα που παραμένουν 'ορφανά

Η δολοφονία του Βασίλη Γρίβα έξω από το δημοτικό σχολείο του γιου του, την περασμένη Τετάρτη, ξυπνά μνήμες από περασμένες δεκαετίες, όταν τα "συμβόλαια θανάτου" και τα ξεκαθαρίσματα παντός τύπου ήταν σύνηθες φαινόμενο. Το NEWS 247 θυμάται 10 υποθέσεις που μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί οι δράστες τους

Αντωνία Ξυνού

Συμβόλαια θανάτου και βεντέτες δίχως τέλος. Ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ οικογενειών που κατά καιρούς ελέγχουν περιοχές της Αθήνας ή "απομάκρυνση" επιχειρηματιών που "ενοχλούσαν". Η δολοφονία του Βασίλη Γρίβα έξω από το σχολείο του ανήλικου γιου του στα Γλυκά Νερά, ξύπνησε μνήμες από περασμένες δεκαετίας, όταν τα συμβόλαια θανάτου "εξαργυρώνονταν" σε μηνιαία βάση.

Το έγκλημα που έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα, ανάμεσα σε μαθητές του δημοτικού, γονείς και δασκάλους, σε τίποτα δεν θυμίζει τις περασμένες "δόξες" των περιβόητων νονών της νύχτας, οι οποίοι διατηρούσαν συγκεκριμένους κώδικες, όπως η "δουλειά" να μην γίνεται μπροστά στα μάτια αθώων παιδιών. Η  νεκροτομή έδειξε ότι ο δράστης ήταν επαγγελματίας εκτελεστής που ήξερε πολύ καλά τι έκανε, ενώ οι αρχές κάνουν τις πρώτες τους εκτιμήσεις για τον ποιος έδωσε την εντολή θανάτου. Ο 40χρονος, παλιός γνώριμος των αρχών, έφτασε το πρωί της Τετάρτης, στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Γλυκών Νερών.

Δύο άνδρες με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά τους, που επέβαιναν σε ένα Ι.Χ. μάρκας Hyundai, σταμάτησαν δίπλα του. Ένας εξ αυτών βγήκε από το αυτοκίνητο, πλησίασε το Β. Γρίβα και πυροβόλησε τουλάχιστον 9 φορές εναντίον του. Αφού βρέθηκαν 9 κάλυκες των 9 χιλιοστών στο σημείο, κυριολεκτικά γαζώνοντας το θύμα και σωριάζοντας τον νεκρό μέσα στο αυτοκίνητο. Λίγο πριν πέσει νεκρός, προέτρεψε το γιο του να πάει στο δάσκαλό του, όπως και έκανε καλώντας σε βοήθεια. Μία από τις σφαίρες εξοστρακίστηκε και τραυμάτισε μία μητέρα, ενώ οι δράστες σε μικρή απόσταση από το σχολείο έκαψαν το αυτοκίνητο και διέφυγαν με δύο μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού, που οδηγούσαν δύο συνεργοί τους.

Από την πρώτη δολοφονία, το Μάιο του 1998, μέχρι σήμερα έχουν περάσει τρεις δεκαετίες. Μπορεί τα χρόνια πέρασαν και στις ενέδρες να προστέθηκαν σύνεργα όπως Καλάσνικοφ και βόμβες με τηλεχειριστήρια, ωστόσο ένα πράγμα παραμένει κοινό. Η ελληνική Δικαιοσύνη έχει βρεθεί ελάχιστες φορές ενώπιον τέτοιων υποθέσεων. Οι δράστες παραμένουν "άφαντοι" είτε γιατί δεν υπάρχουν τα απαραίτητα στοιχεία είτε επειδή και το δικό τους όνομα γράφτηκε σε ένα "συμβόλαιο θανάτου".

Σήμερα το NEWS 247 θυμάται τα 10 συμβόλαια θανάτου, που αν και ακόμα και σήμερα παραμένουν χαραγμένα στη μνήμη, εξακολουθούν να είναι άλυτα.

 

Η αρχή του "κακού"

Μάιος 1990: Η πρώτη εκτέλεση που καταγράφεται στα αστυνομικά χρονικά, είναι αυτή του Γιώργου Κάσσα. Ο τραπεζικός υπάλληλος, με διασυνδέσεις στη νύχτα, βρέθηκε στο σπίτι του στον Σταθμό Λαρίσης, νεκρός. Ο πόλεμος μεταξύ των συμμοριών μετρούσε το πρώτο του θύμα, το οποίο έφερε μία σφαίρα στο αριστερό πόδι και σπασμένο κεφάλι. Ο θάνατος του Γιώργο Κάσσα σηματοδότησε μια σειρά αντεκδικήσεων μεταξύ ανθρώπων της νύχτας, με στόχο να κερδίσουν όσο το δυνατό περισσότερες περιοχές.

Ο αξιωματικός της KGB

Φεβρουάριος 1997: Ο Αλεξάντρ Σαλόνικ, Ρώσος αρχιμαφιόζος και πρώην αξιωματικό της KGB, αναλάμβανε «συμβόλαια θανάτου» σε όλο τον κόσμο. Το πτώμα του εντοπίστηκε στραγγαλισμένο σε ερημική περιοχή της Βαρυμπόμπης. Η μυστηριώδης δολοφονία όχι μόνο παρέμεινε ανεξιχνίαστη, αλλά σε αυτή ήρθε να προστεθεί και ο θάνατος της φίλης του. Η σορός της βρέθηκε κοντά σε μία πολυτελέστατη βίλα στο Λαγονήσι, την οποία είχε νοικιάσει το ζευγάρι, δύο μήνες μετά τη δολοφονία Σαλόνικ. Το σώμα της 21χρονης φίλης του και πρώην Μις Ρωσία Σβετλάνα Κότοβα, ήταν τεμαχισμένο και τοποθετημένο σε μια βαλίτσα.

 

Χωρίς καμία εμπλοκή

Σεπτέμβριος 1998: Ο Μάρκος Βλαστός, αδελφός του βαρυποινίτη Παναγιώτη Βλαστού, πέφτει νεκρός  έξω από το ξυλουργικό κατάστημά του στη Μεταμόρφωση. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ουδέποτε ακολούθησε την παρανομία, επιλέχθηκε ως στόχος ενδεχομένως ως αντίποινα. Μια μοτοσικλέτα παλαιού τύπου πλησίασε το σημείο και οι δύο επιβάτες της πυροβόλησαν τον Μάρκο Βλαστό. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος και οι δράστες κατάφεραν να διαφύγουν. Ήταν ο δεύτερος αδελφός της οικογένειας που έχανε τη ζωή του από σφαίρα. Το ίδιο είχε συμβεί, λίγο καιρό νωρίτερα, με τον 33χρονο Κώστα, ο οποίο σκοτώθηκε ύστερα από συμπλοκή με δύο αστυνομικούς.

Έπινε καφέ αμέριμνος

7 Ιουνίου 2000: Μέρα μεσημέρι σε καφετέρια έξω από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων εκτελείται κυριολεκτικά ο 36χρονος Νίκος Γρηγοράκος, ο οποίος είχε θεωρηθεί από της αρχές, μέλος της συμμορίας της Ηλιούπολης. Το θύμα έπινε καφέ περιμένοντας τον πατέρα του να βγει από το δικαστικό μέγαρο, όπου απολογείτο για υπόθεση ναρκωτικών, όταν άγνωστος που επέβαινε σε μοτοσικλέτα, πέρασε από μπροστά του, πυροβόλησε πολλές φορές εναντίον του και εξαφανίστηκε. Οι σφαίρες πέτυχαν το Νικ. Γρηγοράκο στο κεφάλι και στο σώμα, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του προτού το ασθενοφόρο φτάσει στο νοσοκομείο. Ήταν η εποχή που οι συγκρούσεις μεταξύ "οικογενειών" είχαν αναζωπυρωθεί, καθώς σε αυτές αποδίδονταν βομβιστικές επιθέσεις σε μαγαζιά και δολοφονίες. Ο κύκλος αίματος είχε ανοίξει το Δεκέμβριο του 1998, όταν σε έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου στην Ηλιούπολη τραυματίσθηκε βαριά ο Νικ Γρηγοράκος.

 

Ενέδρα στη λεωφόρο

15 Ιουλίου 2000:  Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο πατέρας του, Βασίλης Γρηγοράκος, έχει την ίδια κατάληξη. Το σχέδιο υλοποιείται στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, όπου δύο άνδρες με κράνη περιμένουν το θύμα τους, το οποίο συνηθίζει να περνά από το σημείο. Πράγματι, ο Βασίλης Γρηγοράκος διέρχεται το σημείο με το τζιπ αυτοκίνητό του, ενώ στο κάθισμα του συνοδηγού βρίσκεται η σύζυγός του. Με μοτοσυκλέτα προσεγγίζουν το αυτοκίνητο και πυροβολούν κατά του οδηγού. Οι αρχές κατέληξαν ότι επρόκειτο για επαγγελματικό χτύπημα, εκτίμηση στην οποία βοηθούσε και το γεγονός ότι η σύζυγος Γρηγοράκου τραυματίστηκε ελαφρά και δεν αποτέλεσε στόχο έτσι ώστε να μην υπάρξουν μάρτυρες.

 

Δέχθηκε 60 σφαίρες

25 Ιουλίου 2000: Θεωρήθηκε ο πιο σκληρός νονός της νύχτας και αυτό φάνηκε και από τον τρόπο που "έπεσε". Ο Θέμης Καλαποθαράκος, το όνομα του οποίου είχε εμπλακεί σε δολοφονίες και μία απαγωγή, πριν πεθάνει από 60 σφαίρες, κατάφερε να πυροβολήσει τουλάχιστον 18 φορές τους εκτελεστές. Εκείνο το βράδυ επέστρεφε με το τζιπ της μητέρας του από το πολυτελές εξοχικό του στο Σχοινιά. Η ενέδρα είχε στηθεί στη λεωφ. Ποσειδώνος, λίγα μέτρα μακρυά από τη βίλα. Οι εκτελεστές με ένα αυτόματο και ένα πιστόλι γάζωσαν κυριολεκτικά το αυτοκίνητο. Ο Θεμ. Καλαποθαράκος προέβαλε αντίσταση, προσπαθώντας να ξεφύγει, και πυροβόλησε πολλές φορές εναντίον των αγνώστων. Όμως, δεν ήταν αρκετό. Τρία από τα λάστιχα του οχήματος έσκασαν, με αποτέλεσμα να ακινητοποιηθεί. Ο Καλαποθαράκος έκανε τη "μεγάλη έξοδο". Κρατώντας το πιστόλι του βγήκε από το τζιπ, όμως τα τραύματά του ήταν βαριά. Όταν έπεσε στο έδαφος οι εκτελεστές του του έδωσαν τις χαριστικές βολές και εξαφανίστηκαν. Ο 37χρονος έφυγε από τη ζωή χωρίς να έχει ουδέποτε κατηγορηθεί για κάποια αξιόποινη πράξη, αφού η αστυνομία έμεινε μόνο σε υποψίες για την ενδεχόμενη δράση του γύρω από σειρά εγκλημάτων της νύχτας.

 

Η μακαρονάδα με το υδροκυάνιο

29 Ιανουαρίου 2002: Το "συμβόλαιο θανάτου" του Θεόδωρου Γρηγοράκου έβαλε -με έναν ανατριχιαστικό τρόπο- τέλος στην επιρροή της οικογένειας που θεωρήθηκε ότι εμπλεκόταν σε συμμορίες εκβιαστών. Ενάμισι χρόνο μετά τις εκτελέσεις του πατέρα και του αδελφού του, και ενώ ο ίδιος βρισκόταν στο κελί του στις φυλακές Κορυδαλλού, δολοφονήθηκε με έναν ανοίκειο τρόπο. Το "όπλο" ήταν υδροκυάνιο και μπήκε στη μακαρονάδα του, πιθανότατα -σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής- από κάποιον έμπιστο του, ο οποίος άλλαξε "στρατόπεδο". Όπως ανέφεραν οι αρχές, το δείπνο μαγειρεύτηκε σε διπλανό κελί και παρά το γεγονός ότι ο βενιαμίν της οικογένειας Γρηγοράκου ήταν πολύ προσεκτικός ως προς τα άτομα που εμπιστευόταν δέχθηκε να φάει το πιάτο που το σέρβιραν. Λίγη ώρα μετά, και αφού το "τσιμπούσι" με άλλους συγκρατούμενους είχε πλέον τελειώσει, σηκώθηκε για να πάρει τα τσιγάρα του. Με τα πρώτα συμπτώματα κλήθηκε ασθενοφόρο, ωστόσο δεν κατάφερε να φτάσει στο νοσοκομείο. Ο Θ. Γρηγοράκος ξεψύχησε κατά τη μεταφορά του στο Τζάνειο.

Λίστα θανάτου

Οκτώβριος 2007: Στη συμβολή της Ιεράς Οδού με τη λεωφόρο Θηβών, μία μηχανή σταματά δίπλα στη μοτοσυκλέτα του Γεράσιμου Μαυράκη, συζύγου της ηθοποιού Νένας Χρονοπούλου. Πάνω της βρίσκονται δύο άτομα. Ο συνοδηγός πυροβολεί τον επιχειρηματία. Τέσσερις σφαίρες καρφώνονται στο σώμα του και ο ίδιος σωριάστηκε νεκρός στο έδαφος. Ο δολοφόνος στέκεται πάνω από το θύμα και τον εκτελεί με τρεις επιπλέον σφαίρες. Σύμφωνα με τις αρχές, ο Γεράσιμος Μαυράκης ήταν σε "λίστα θανάτου" που είχε ανοίξει λίγους μήνες πριν μεταξύ ανθρώπων της νύχτας.

 

"Δεν είχε εχθρούς"

Δεκέμβριος 2008: Ο 40χρονος Μπάμπης Λαζαρίδης, ιδιοκτήτης του νυχτερινού κέντρου "Μούσες", έβγαινε από ξενοδοχείο στη Βούλα, συνοδευόμενος από τη σύντροφό του και τραγουδίστρια Αγγελική Ηλιάδη. Λίγο πριν επιβιβαστούν στο αυτοκίνητό τους, δύο άγνωστοι πάνω σε μία μηχανή τους πλησίασαν. Περισσότερες από 20 σφαίρες βγήκαν από το Καλάσνικοφ που κρατούσε ένας από τους δύο. Έξι από αυτές βρέθηκαν στο σώμα του άτυχου άνδρα, ενώ άλλες καρφώθηκαν στο όχημα του ζευγαριού. Η Αγγελική Ηλιάδη τραυματίστηκε ελαφρά στο πόδι, επίσης από σφαίρα. Κι εδώ παρά τις έρευνες, ουδέποτε αποδείχθηκε ποιος ήταν ο φυσικός ή ηθικός αυτουργός του εγκλήματος. Στα δημοσιεύματα της εποχής αναφερόταν ότι η ίδια η Αγγελική Ηλιάδη καταθέτοντας στην Ασφάλεια Αττικής είχε δηλώσει πως ο Γερ. Λαζαρίδης "δεν είχε εχθρούς" και ότι εκείνη δεν γνώριζε τίποτε για παράνομες ενέργειές του.

Μέρα μεσημέρι

Ιούνιος 2009: Την προσφιλή τακτική τους χρησιμοποίησαν άγνωστοι δράστες και για τη δολοφονία του Γιώργου Αναγνωστόπουλου. Ο 35χρονος ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων εκτελέστηκε έξω από την καφετέριά του στο Γαλάτσι από δύο δράστες με μοτοσικλέτα. Η ενέδρα είχε στηθεί στη λεωφόρο Βεΐκου, μέρα μεσημέρι και χρησιμοποιήθηκε ένα Καλάσνικοφ και ένα πιστόλι. Ο άτυχος επιχειρηματίας μόλις είχε αποβιβαστεί από το αυτοκίνητό του και έμπαινε στο κατάστημα για να συναντήσει τον τραγουδιστή Αλέκο Ζαζόπουλο και τον μουσικοσυνθέτη Πάνο Καπίρη. Πριν από την εκτέλεσή του είχαν προηγηθεί ακόμη δύο απόπειρες δολοφονίας εναντίον του.

 

8 πράγματα που πρέπει να διαγράψεις από τη σελίδα σου στο facebook

Κάποια πράγματα δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Βασικά, όχι, ενδιαφέρουν, γι' αυτό και δεν πρέπει να τα λες.

Η υπερέκθεση στα social media, το σύνδρομο που λέγεται FOMO (Fear Of Missing Out), η εξάρτηση κάθε τύπου που έχει προκύψει από το γεγονός ότι το Facebook έχει γίνει για κάποιους- βασικό κομμάτι της καθημερινότητας και ανάγκη- μας έχει κάνει να ξεχάσουμε πως μέσα σ' αυτό το μέσο κοινωνικής δικτύωσης δεν είμαστε μόνοι μας, ούτε με τους φίλους μας, ούτε καν με τους γνωστούς των γνωστών μας. Είμαστε πολλοί παραπάνω. 1.860.000.000 για την ακρίβεια.

 Λίγη ιδιωτικότητα λοιπόν, και προσοχή, δεν θα βλάψει κανέναν. Ούτε θα μας κάνει λιγότερο καλούς χρήστες ή "κοινωνικούς". Μην τα βγάζεις όλα στη φόρα στη σελίδα σου. Ευτυχώς το facebook δίνει αρκετές επιλογές στις ρυθμίσεις ασφαλείας που μπορείς να σξιοποιήσεις. Ξεκίνα σβήνοντας ή περιορίζοντας την πρόσβαση στα παρακάτω:

> Πλήρης ημερομηνία και χρονολογία γέννησης: Δεν υπάρχει λόγος. Κράτα μόνο την ημερομηνία αν θες να σου εύχονται τα "χρόνια πολλά", αλλιώς τίποτα από τα δύο. Όχι, δεν είμαστε καχύποπτες, απλά κυκλοφορούν και χακερς που ξερουν πως 1 στους 2 ανθρώπους βάζουν για pin τη μέρα που γεννήθηκαν.

>Τον αριθμό του κινητού σου. Αν δεν υπαρχει επαγγελματικός λόγος, καλό θα ήταν να έχεις έναν έλεγχο για το ποιος μπορεί να εχει το προσωπικό σου νούμερο.

> "Φίλοι" που δεν έχεις ιδέα ποιοι είναι και δεν έχετε ούτε 5 κοινούς φίλους. Ο μέσος άνθρωπος μπορεί να επικοινωνήσει σωστά με 150 άτομα μάξιμουμ. Εσύ τώρα τι τους θες τους 3.453 φίλους δεν ξέρω. Ταβέρνα θ' ανοίξεις;

> Φωτογραφίες μικρών παιδιών/μωρών: Γιατί βασικά δεν έχεις το δικαίωμα να εκθέτεις τον οποιονδήποτε σε κάτι που για το οποίο δεν έχεις δώσει τη συγκατάθεσή του κι επειδή κυκλοφορούν πολλοι περίεργοι εκεί έξω. Δεν σκέφτονται όλοι όπως εσύ.

> Διευθύνσεις σχολείων και πληροφορίες που αφορούν στο πού βρίσκονται ανήλικοι. Για τους λόγους που προανέφερα.

> Τη διεύθυνση του σπιτιού σου. Too much information.

> Πληροφορίες για την προσωπική σου κατάσταση. Το relationship status έχει "πεθάνει" πια έτσι κι αλλιώς. Ζούσε όταν το facebook ήταν ακόμα "αθωο" κι ο καθένας μας είχε από 100 φίλους. Τώρα πια είναι ένα "νόμισμα" με δύο πολύ εξισου ισχυρες όψεις.

> Στοιχεία για ένα ταξίδι που θα κάνεις. Φυσικά κα μπορείς να πανηγυρίσεις όσο θες για τα αεροπορικά που έκλεισες μόλις μισή τιμή για Λονδινάκι, αλλά OK, δεν χρειάζεται να ποστάρεις την κάρτα επιβίβασης, σε πιστεύουμε.

Η Ελλάδα απέκτησε όπλο που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο

Του Πέτρου Αναστασίου


Μια εξέλιξη άκρως σημαντική για την επιδεινούμενη κατάσταση ασφαλείας σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο σημειώθηκε πρόσφατα: Ο πλέον προηγμένος πύραυλος υπέρυθρης καθοδήγησης, αέρος-αέρος IRIS-T των ελληνικών Μοιρών F-16, μεταμορφώθηκε σε βλήμα αέρος-επιφανείας, κτυπώντας ναυτικούς στόχους μικρού ίχνους που έπλεαν με μεγάλη ταχύτητα και δίνοντας στο ελληνικό οπλοστάσιο ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα σε αεροναυτικές επιχειρήσεις. 

Σε δοκιμές που έγιναν στην Νορβηγία για λογαριασμό και της ελληνικής Π.Α. (χρησιμοποιείται και από άλλα 5 κράτη) κατέδειξαν ικανότητα εγκλωβισμού, εκτόξευσης καιι αποτελεσματικού πλήγματος κατά μικρού ταχέως σκάφους.

Μάλιστα οι δοκιμές έγιναν από νορβηγικό F-16AM, του οποίου του ραντάρ είναι ήσσονων επιχειρησιακών δυνατοτήτων σε σχέση με το AN/APG-68(V)9 των ελληνικών F-16 Block 52+ και Adv.

Η εξέλιξη είναι πολύ σημαντική, καθώς πλέον τα ελάχιστα και σε περιορισμένη διαθεσιμότητα λόγω έλλειψης ανταλλακτικών παλαιά 2000EGM/BGM που έφεραν τα μοναδικά βλήματα ΑΜ-39 Εxocet που μπορούσαν να πλήξουν σκάφη επιφανείας, αποτελούν έναν κρίσιμο "συνεταίρο" σε αποστολές αέρος-επιφανείας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και με μία άλλη παράμετρο: Το όπλο έχει κατασκευαστεί σε ποσοστό 8,5% από ελληνικά χέρια (βασικός υποκατασκευαστής η INTRACOM DEFENCE) με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την υψηλή διαθεσιμότητα και την τροποποίηση κάποιων χαρακτηριστικών του για να αποτελέσει δυσάρεστη έκπληξη στους "απέναντι" οι οποίοι δεν το χρησιμοποιούν. 

Η διαφορά που κάνει η εν λόγω πιστοποίηση έγκειται σε δύο σημεία: Πρώτον στον μεγάλο αριθμό και την ανάπτυξη σε όλη την επικράτεια των πλατφορμών εκτόξευσης (αντίθετα με τα Mirage 2000 που εδρεύουν μόνο στην Τανάγρα) και δεύτερον στην αφθονία των βλημάτων (300) τα οποία φυσικά προορίζονται κατά βάση για αποστολές αέρος-αέρος, αλλά τίποτα πλέον δεν τα εμποδίζει, να εκτελέσουν και αποστολές αέρος-επιφανείας, κατά σκαφών του τουρκικού Στόλου. Οχι για να τα βυθίσουν, αλλά για να επιφέρουν πλήγμα που θα τα καταστήσει μη αξιομαχα. 

Επίσης, στις ίδιες δοκιμές πιστοποιήθηκε και η ικανότητα κρούσης αέρος - εδάφους ύστερα από δοκιμαστική εκτόξευση κατά στόχου εδάφους από νορβηγικό F-16 τον περασμένο Σεπτέμβριο. 

Στο πλαίσιο της  πλήρους ολοκλήρωσης στα αεροσκάφη,ο IRIS-T υποστηρίζει ολοκλήρωση με διάφορα συστήματα αισθητήρων και ραντάρ όπως με συστήματα σκοπευτικών επί κάσκας (HMCS). IRIS-T είναι σε υπηρεσία πολλών χωρών, εξοπλισμένων με μαχητικά F-16,F-18,Gripen,Tornado και Typhoon.

Στην Ελληνική πολεμική αεροπορία εξοπλίζει τα F16 block 52 + και σε συνδυασμό με το HMCS δίνει την δυνατότητα στους Έλληνες πιλότους να επιτύχουν εγκλωβισμό και κατάρριψη εχθρικών στόχων που πετούν με γωνιακή απόκλιση 90 (τουλάχιστον) μοιρών από την πορεία του αεροσκάφους, χάρη στο σύστημα κατευθυνόμενης ώσης (TVC) των συνδεδεμένων αεροδυναμικών επιφανειών στην ουρά του βλήματος.

Το βλήμα πιστοποιήθηκε ότι μπορεί να πλήξει σκάφη μεγέθους πυραυλακάτου και πάνω, από απόσταση 30 χλμ.! Μεγαλύτερη κατά 5 χλμ από την μέγιστη απόσταση που μπορεί να πλήξει εχθρικά μαχητικά.

Ο πύραυλος που είναι κοινής ανάπτυξης 6 κρατών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, όπως προείπαμε, ξεκίνησε να παραδίδεται στις χώρες-εταίρους.

Ο πύραυλος φέρει κεφαλή υπέρυρθης καθοδήγησης  (IIR), έχει μήκος 2,94μ, διάμετρο 127mm και βάρος 89 κιλά.

Για την εμπλοκή του στόχου επιφανείας η μόνη αλλαγή που απαιτήθηκε αφορούσε την τροποποίηση του λογισμικού μόνο.

Η εξέλιξη, ειδικά σε αυτή την χρονική στιγμή, είναι πολύ σημαντική, καθώς τα ελληνκά F-16 αποκτούν δυνατότητα πλήγματος κατά ναυτικών στόχων από σχετική απόσταση ασφαλείας και μάλιστα από ένα όπλο που βρίσκεται σε επιχειρησιακή αφθονία στο ελληνικό οπλοστάσιο (300 μονάδες).

πηγή 

Ενεχυροδανειστήρια: Ανήθικη κερδοσκοπία εν μέσω κρίσης

Τα ενεχυροδανειστήρια

Άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, απ’ όταν εισήλθαμε στην εποχή της οικονομικής κρίσης. Τα ‘γραφεία αγοράς χρυσού έχουν τις προθήκες τους, βαμμένες στο χρώμα του χρυσού, γράφουν ότι λειτουργούν με κρατική άδεια. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αλλά στην Ελλάδα όλα γίνονται. Μονάχα για τους Έλληνες τα πράγματα είναι δύσκολα. Μέσα από τηλεοπτικές και έντυπες διαφημίσεις υπόσχονται στους πολίτες ότι θα δώσουν άμεση λύση στα οικονομικά τους προβλήματα με την εκποίηση χρυσαφικών και τιμαλφών.

Εγείρονται σημαντικά ερωτήματα. Πώς προστατεύεται από την οικονομική εκμετάλλευση ο πολίτης που εξαναγκάζεται να καταφύγει σε τέτοια γραφεία; Πώς αποτρέπεται το ενδεχόμενο ακούσιας κλεπταποδοχής; Όπως επίσης πού καταλήγει ο χρυσός που συγκεντρώνεται στα σύγχρονα ενεχυροδανειστήρια; Οι ιδιοκτήτες τους, εκμεταλλευόμενοι την ανθρώπινη δυστυχία, αποπειρώνται να βάλουν στο χέρι τον χρυσό των ιδιωτών, η πώληση του οποίου είθισται να αποτελεί την τελευταία απέλπιδα επιλογή για κάποιον που αδυνατεί να συγκεντρώσει μετρητά. Όμως, είθισται αυτό να συμβεί σε ‘καιρό ειρήνης’.

Η άνθιση των τοκογλυφικών αυτών ανταλλακτηρίων μας δίδαξε ότι δεν ζούμε σε καιρό ειρήνης, αλλά σε μόνιμη τροχιά πολέμου. Στον ακήρυχτο πόλεμο, δεν θα απέχουμε, δεν θα σιωπήσουμε και δεν θα μείνουμε αδρανείς. Στοχοποιήσαμε τις τοκογλυφικές συμμορίες με το προσωπείο του σωτήρα και δράσαμε εναντίον τους.

Η άθλια λογική του εκάστοτε ‘πολιτικού χώρου’ που αποδεικνύει τί ποιότητας ανθρωποειδή το υποστηρίζουν, μπορεί να συνοψισθεί στα λόγια:
‘Τί φταίει ο ιδιοκτήτης, μπορεί να είναι δικός μας’.

Για εμάς, δεν νοείται οποιοδήποτε επάγγελμα ή λειτούργημα στρέφεται επί του συνόλου εναντίον της κοινωνίας, να γίνει αποδεκτό. Η ιδιότητα δεν αποτελεί καθαρτήριο για κανέναν. Υπό προϋποθέσεις αποτελεί όνειδος, είτε πρόκειται για τον ιδιοκτήτη ή τον απλό υπάλληλο, αυτουργοί και συνεργοί σε τοκογλυφική δραστηριότητα, δεν μπορούν να θεωρηθούν ‘συναγωνιστές’. Η καθολική υποταγή στη συστημική λογική, επεκτείνεται και σε άλλα μέτωπα. Βάσει της ίδιας ‘λογικής’, κανείς πολιτικός δεν είναι 100% ‘κακός’. Βάσει του σωκρατικού ‘ουδείς εκών κακός’, προοριζόμαστε για την κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Το επιχείρημα γι’ αυτό είναι η μεροληπτική και συμφεροντολογική βάση που στηρίζει κανείς την επιχειρηματολογία του.

Αυτός που έχει κάθε έννομο συμφέρον από το να χαϊδέψει τα αυτιά ή να υπερασπιστεί τον ‘συνάνθρωπό’ του, επικαλείται τον ‘ανθρωπισμό’ που ουδεμία λογική πολιτική εξήγηση βάση έχει, δεδομένου ότι ομιλούμε σε πολιτικό επίπεδο και όχι σε ανθρωπιστικό. Όταν έχουμε πόλεμο, δεν μπορούμε να ομιλούμε περί ανθρωπισμού, αλλά περί του πολέμου.

Η άθλια νοοτροπία που καλλιεργήθηκε στα επτά χρόνια της οικονομικής κρίσης, απέφερε καρπούς, τους οποίους δρέπουμε. Οι πολίτες έγιναν μαλθακότεροι των μαλθακών, πιο ηττοπαθείς από όσο ήταν προ κρίσεως, έγιναν χειρότεροι από τους δυνάστες τους. Και όπως έχουμε πει στο παρελθόν, οι συνένοχοι δεν εξεγείρονται εναντίον των ανώτερών τους. Τουναντίον, η δυσαρέσκειά τους περιορίζεται σε μία στείρα διαμαρτυρία για το ρίξιμο στην μοιρασιά της πίτας.

Το ‘Μαζί τα φάγαμε’ αποτελεί την πιο ωμή αλήθεια για έναν λαό που όχι μόνο συνηγόρησε στην αισχρή μεταπολιτευτική δημοκρατική αδιαφορία σε βάρος του κυπριακού ελληνισμού, αλλά έκλεισε κυνικά το μάτι στο κατεστημένο, προκειμένου να αρπάξουν αμφότεροι ως κοινοί συμμορίτες όσο περισσότερα μπορούν.

Τί θα απογίνει αυτή η πατρίδα, ούτε λόγος. Όσα φάνε και όσα πιούνε. Η πατρίδα όμως είναι μία και δεν πωλείται και περισσότερο δεν είμαστε διατεθειμένοι να την αφήσουμε να πωληθεί.

Σε ό,τι αφορά το πολιτικό κατεστημένο, έμειναν ατιμώρητοι, παρόλο που έχουμε διανύσει και τυπικά επτά χρόνια οικονομικής κρίσης. Ποιοί θα διδάξουν ήθος, ποιοί θα μεταδώσουν πνεύμα στην νεολαία; Τί άλλο μπορεί να περιμένει κανείς απόταν ο συρφετός που ονομάζεται ‘χώρος’ περιθωριοποιεί όσους τολμήσουν να αρθρώσουν λόγο εναντίον του κοινοβουλευτισμού! Οι ακροδεξιοί ξεβρακώθηκαν.

Τον Εθνικοσοσιαλισμό, εφόσον δεν είναι ικανοί να τον φτάσουν (δεν είναι και τυπικά Εθνικοσοσιαλιστές), τον έφεραν στα ακροδεξιά μέτρα τους και τον παρουσίασαν σαν τα μούτρα τους. Όταν δεν υπάρχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, ο εθνικισμός είθισται να είναι από τη ρίζα του αντικοινοβουλευτικός. Εφόσον υπάρχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, ο εθνικισμός είναι κοινοβουλευτικός, σύμφωνα με την ‘λογική’ τους…

Η πεμπτουσία της εναντίωσης στους καταληστρικούς αυτούς μηχανισμούς είναι πολιτική. Ουδεμία αξία έχει η παράθεση νόμων και διατάξεων και άλλων οικονομικών ή ιστορικών αναλύσεων για τα ενεχυροδανειστήρια. Η εναντίωσή μας είναι πολιτική. Οι ριζοσπάστες εθνικιστές έχουν την δική τους ηθική και σύμφωνα με αυτήν ενεργούν πολιτικά. Καμία οικονομική θεωρία η οποία επιβάλλεται από τα πάνω ή από τα κάτω στις μάζες και οδηγεί στην καταλήστευση και την δυστυχία έναν λαό, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από εμάς.

 




















Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε διαβάσει ή ακούσει το ‘θέλουν να βάλουν στο χέρι τον χρυσό των Ελλήνων’. Χρυσαφικά και τιμαλφή δεν εντάσσονται στον φυσικό πλούτο της Ελλάδος, αλλά αποτελούν ατομική περιουσία που αξιοποιείται κατά το δοκούν από τους ιδιώτες. Το κράτος αποσκοπεί να υφαρπάξει με διάφορα δόλια τεχνάσματα αυτά που ονομάζονται ‘αφανής πλούτος’ ή ‘κρυφά χρήματα’. Με λίγα λόγια να υφαρπάξει και τις τελευταίες οικονομίες που έχουν οι πολίτες ‘για ώρα ανάγκης’. Οι μεγαλοκαταχραστές απατεώνες που αφαίμαξαν τους Έλληνες φορολογούμενους, δεν κινδυνεύουν από τις κρατικές μεθοδεύσεις, καθότι αποτελούν σάρκα από την σάρκα του κράτους και τα κλοπιμαία είναι εξασφαλισμένα στις τράπεζες της Αυστρίας και της Ελβετίας, δύο χώρες οι οποίες επιμένουν στο τραπεζικό απόρρητο και δεν επιδέχονται ελέγχων. Με λίγα λόγια, όποιος καταφέρνει να βγάλει στην Αυστρία και την Ελβετία τα κλοπιμαία, αυτομάτως έχει εξασφαλίσει το ακαταδίωκτό του, καθώς δεν μπορούν να διερευνηθούν τα όποια εγκλήματα.

Για όσους τυχόν το αγνοούν, στην χώρα μας διεξάγονται πλειστηριασμοί και δημοπρασίες σε μόνιμη βάση. Εάν κάποιοι το αντελήφθησαν αργά, αποδεικνύεται πώς ούτε ικανοί για την πολιτική είναι, ούτε φυσικά ενδιαφέρονται για την κοινωνία. Να τους ενημερώσουμε για τον ‘ΟΔΔΥ’ (‘Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Υλικού’) που εδρεύει ‘Σταδίου 60’ στο κέντρο της Αθήνας. Όσον αφορά τις δραστηριότητές τους, ουδέποτε παρενοχλήθηκαν από ‘αντιεξουσιαστές’. Ο ‘Ρουβίκωνας’ ακούει; Τα κατασχεμένα που μεταπωλούνται στον ‘ΟΔΔΥ’ δεν τους ενοχλούν απ’ ότι φαίνεται ή δεν έχουν εντολές να περάσουν σε ‘μία άνευ επιστροφής ρήξη’.

Η ιστορία των ενεχυροδανειστηρίων

Ας θυμηθούμε κάποια θεωρητικά πράγματα για τα ενεχυροδανειστήρια… Βάσει ορισμού, το ενεχυροδανειστήριο είναι πιστωτικό ίδρυμα ή γραφείο που χορηγεί έντοκα δάνεια, τα οποία εξασφαλίζονται με ενέχυρο. Στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει.

Η μέθοδος λειτουργίας τους είναι φαινομενικά απλή. Ο δανειζόμενος ζητάει από τον δανειστή (το ενεχυροδανειστήριο) ένα ποσό και ως ενέχυρο (ως διασφάλιση της μη απώλειας κέρδους αν ο δανειζόμενος δεν επιστρέψει το ποσό) δίνει ένα αντικείμενο του οποίου την αξία κοστολογεί ο δανειστής. Κάθε πολύτιμο αντικείμενο μπορεί να δοθεί ως ενέχυρο. Από οχήματα έως και χρυσά δόντια. Ο δανειολήπτης είναι υποχρεωμένος να επιστρέψει το ποσό που δανείστηκε σε έναν συμφωνημένο χρονικό ορίζοντα έξι μηνών (με νομική ισχύ), με επιτόκια επιβάρυνση. Αν στους έξι μήνες δεν επιστρέψουν τα χρήματα, τα ενέχυρα βγαίνουν σε πλειστηριασμό με προφανέστατα οφέλη για τους δανειστές.

Φημολογείται ότι το πρώτο σύγχρονο ενεχυροδανειστήριο ιδρύθηκε το 1198 στη Βαυαρία, ενώ ανάλογα καταστήματα λειτούργησαν στην Αγγλία (1361) και αλλού από τον ΙΒ΄ ως τον ΙΔ΄ αιώνες. Αυτός που έδωσε ώθηση στο θεσμό ήταν ο Ιταλός μοναχός Βαρνάβας ντε Τέρνι στα μέσα του ΙΕ΄ αιώνα. Για να απαλλάξει τις λαϊκές τάξεις από την εκμετάλλευση που υφίσταντο από τους τοκογλύφους ίδρυσε αρχικά (1440) στην Περούτζια και αργότερα (1464) στο Ορβιέτο σοβαρά πιστωτικά ιδρύματα, τα κεφάλαια των οποίων προέρχονταν κατά το πλείστον από δημόσιες εισφορές, που χορηγούσαν άτοκα δάνεια σε φτωχούς.

Στην Ελλάδα ενεχυροδανειστήρια ιδρύθηκαν επί ενετοκρατίας στην Κέρκυρα και τη Ζάκυνθο. Αυτό της Κέρκυρας άρχισε να λειτουργεί το 1630 με πόρους που προέρχονταν από φόρους, οι οποίοι είχαν επιβληθεί για το σκοπό αυτό, και από το πλεόνασμα των κεφαλαίων των σιταποθηκών. Το κατάστημα τούτο, ελλείψει χρημάτων, έκλεισε το 1706, αλλά ανασυστήθηκε το 1768. Έτσι, το ενεχυροδανειστήριο Ζακύνθου ιδρύθηκε το 1670 με σκοπό την παροχή βοήθειας στους πενόμενους πολίτες και για περιορισμό της δανειστικής αισχροκέρδειας. Το αρχικό του κεφάλαιο ανερχόταν σε 6.000 ρεάλια, τα οποία είχε δανειστεί από τη σιταποθήκη του νησιού, αλλά με την πάροδο του χρόνου απέκτησε ίδια κεφάλαια. Στην υπόλοιπη Ελλάδα αποφασίστηκε η ίδρυση ενεχυροδανειστηρίων αμέσως μετά την απελευθέρωση με διάταγμα της 1ης Δεκεμβρίου 1836 (‘ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ’, φύλλο 7ης Ιουλίου 1957).

Όμως κατά τα επόμενα εξήντα χρόνια δεν ιδρύθηκε κρατικό ενεχυροδανειστήριο παρά μόνο κάποια ιδιωτικά μικρομάγαζα, τα οποία έγδυναν στην κυριολεξία όσους αναγκάζονταν να καταφύγουν σ’ αυτά, για να δανειστούν μικροποσά. Συναισθανόμενος την αναγκαιότητα δημιουργίας ανάλογου κρατικού ιδρύματος ο τότε υπουργός των Εσωτερικών Κυριακούλης Μαυρομιχάλης (επί κυβερνήσεως του Θεόδωρου Δηλιγιάννη) συγκρότησε το 1896 πενταμελή επιτροπή, για να υποβάλει σχέδιο συστάσεως ενεχυροδανειστηρίων ‘κατά το πρότυπον των εν τη Εσπερία (= την Ευρώπη) λειτουργούντων, καθ’ όσον τα υπάρχοντα νυν ιδιωτικά δεν ανταποκρίνονταν εις τον σκοπόν αυτών’ (‘ΕΜΠΡΟΣ’, φύλλο 5ης Δεκεμβρίου 1896).

Η προσπάθεια τελικά δεν τελεσφόρησε και έτσι ως τις αρχές του 20ου αιώνα το μόνο κρατικό ενεχυροδανειστήριο που λειτουργούσε στην Ελλάδα ήταν αυτό της Κέρκυρας με κεφάλαιο δύο εκατομμυρίων δραχμών (‘ΣΚΡΙΠ’, φύλλα 12ης Φεβρουαρίου 1902 και 5ης Σεπτεμβρίου 1905).

Το 1903 ο δήμαρχος Αθηναίων Σπυρίδων Μερκούρης απεφάσισε να δημιουργήσει δημοτικό ενεχυροδανειστήριο. Για το σκοπό αυτό απεστάλη στην Ευρώπη ο δικηγόρος Θηβαίος, για να μελετήσει το σύστημα με το οποίο λειτουργούσαν τα ευρωπαϊκά ανάλογα ιδρύματα. Μετά την επάνοδό του από το εξωτερικό κατέγινε με τη σύνταξη του καταστατικού λειτουργίας του ενεχυροδανειστηρίου, το οποίο ο δήμαρχος θα υπέβαλε στο υπουργείο των Εσωτερικών, ώστε να καταρτισθεί με βάση αυτό σχετικό νομοσχέδιο (‘ΕΜΠΡΟΣ’, φύλλο της 24ης Φεβρουαρίου 1903).

Το 1905, όμιλος Αθηναίων κεφαλαιούχων ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση την άδεια να συστήσει στην Αθήνα μεγάλο ενεχυροδανειστήριο. Την ίδια χρονιά ο ομογενής από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου Ιωάννης Γεωργάνος, ενεργώντας ως εκπρόσωπος Γάλλων κεφαλαιούχων, έστειλε στους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες σχέδιο καταστατικού εταιρείας, η οποία ήταν διατεθειμένη να ιδρύσει ενεχυροδανειστήριο στην πρωτεύουσα. Η εταιρεία θα είχε αρχικό κεφάλαιο δύο εκατομμυρίων φράγκων και από τα κέρδη της θα παραχωρούσε ένα μέρος στο ελληνικό δημόσιο και κυρίως στο Ταμείο Εθνικής Αμύνης.

Η πρόταση Γεωργάνου κρίθηκε συμφέρουσα και οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν: «Αι διαπραγματεύσεις του κ. Γεωργάνου μετά των κεφαλαιούχων και της Κυβερνήσεως διεκόπησαν ένεκα των εκλογών, προσεχώς δε επαναλαμβάνονται. Διά τούτο ελπίζομεν ότι η Κυβέρνησις του κ. Δηλιγιάννη, προτού προβή εις οριστικήν απόφασιν επί της προτάσεως των Αθηναίων κεφαλαιούχων, θα αναμείνη τας προτάσεις της Γαλλικής Εταιρείας, αίτινες είναι ασυγκρίτως επωφελέστεραι διά τον πληθυσμόν της πρωτευούσης και ευεργετικαί διά το Ταμείον της Εθνικής Αμύνης’ (‘ΣΚΡΙΠ’, φύλλο 3ης Απριλίου 1905).

Αργότερα ιδρύθηκε στην Αθήνα κρατικό ενεχυροδανειστήριο που στεγάστηκε σε υποκατάστημα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στην οδό Σταδίου 18. Βάσει του νόμου η Διοίκηση του Ταμιευτηρίου είχε την ευθύνη για τη στελέχωσή του με εξειδικευμένο προσωπικό για την αποτίμηση της αξίας των χρυσαφικών και άλλων τιμαλφών που έβαζαν ως ενέχυρο οι δανειζόμενοι (‘ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’, φύλλο 24ης Δεκεμβρίου 1961).

Τhe SARM project: Η επανάσταση στους κινητήρες εσωτερικής καύσης ξεκίνησε στην Ελλάδα (Video)

Η πιο καινοτόμα μηχανή εσωτερικής καύσης παγκοσμίως είναι ελληνική πατέντα και αναπτύσσεται από την ομάδα μηχανικών theSARMproject στη Θεσσαλονίκη. Ο ομόκεντρος περιστροφικός κινητήρας εσωτερικής καύσης SARM επιτρέπει την παραγωγή της ίδιας ισχύος με πολύ μικρότερο βάρος και όγκο, αλλά και χαμηλότερη κατανάλωση.

Εμπνευστής της ιδέας είναι ο μηχανικός Σάββας Σαββάκης, ο οποίος παρουσίασε την επαναστατική μηχανή εσωτερικής καύσης στο πλαίσιο του διδακτορικού του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, η εφεύρεση του κ.Σαββάκη κέρδισε τον πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό Honda Initiation Grant Europe το 2010 όπου χαρακτηρίστηκε η πιο ενδιαφέρουσα ιδέα της χρονιάς. Η ανταπόκριση και το ενδιαφέρον από την ακαδημαϊκή κοινότητα και τη βιομηχανία ώθησαν τον Σάββα Σαββάκη να περάσει από τη θεωρία στην πράξη. Έτσι, μαζί με τον αδερφό του Στέφανο Σαββάκη αποφάσισαν στο τέλος του 2014 να διερευνήσουν τη δυνατότητα κατασκευής του κινητήρα.

«Δημιουργήθηκε μια ομάδα από μηχανικούς του ΑΠΘ και προστέθηκαν ως μέντορες ο Γιάννης Κιτσοπανίδης, Head of Engine Development Engineering στην ομάδα της Φόρμουλα 1 της Ferrari, ακόμη δύο Ιταλοί πρώην μηχανικοί της Ferrari και ένας αμερικανός μηχανικός εξειδικευμένος στο engine design. Δυστυχώς δεν υπάρχει βιομηχανία και υποδομή στη χώρα μας και δεν μπορούσαμε να βρούμε βοήθεια. Ουσιαστικά αυτό που χρειάζεται μία νέα εταιρεία δεν είναι τόσο τα χρήματα όσο ανθρώπους που μπορούν να φτιάξουν έναν οδικό χάρτη και να την φέρουν σε επαφή με τους κατάλληλους ανθρώπους στην αγορά και δυνητικούς πελάτες», τονίζει στη Voria.gr ο Στέφανος Σαββάκης.

Η παγκόσμια αγορά κινητήρων εσωτερικής καύσης αγγίζει τα 400 δισ. και παρουσιάζει ρυθμούς ανάπτυξης 15% ετησίως. «Απευθυνόμαστε κατά κύριο λόγο στους κατασκευαστές κινητήρων, καθώς η αυτοκινητοβιομηχανία στρέφεται στην ηλεκτροκίνηση. Επικεντρωνόμαστε στη ναυτιλία, τα βαριά οχήματα, τα drones», εξηγεί ο ίδιος.
Ωστόσο, όπως αναφέρει ο ίδιος, από την θεωρία στην πράξη υπάρχουν πάρα πολλές δυσκολίες. «Οποιοδήποτε προϊόν ενσωματώνει καινοτομίες σε ποσοσό άνω του 30% είναι δύσκολο στην παραγωγή. Εμείς μειώνουμε συνεχώς επιμέρους καινοτομικά στοιχεία, ώστε να κάνουμε την παραγωγή της μηχανής φιλική προς τη βιομηχανία και είμαστε ακόμη στο 60%», υπογραμμίζει.
Στην παρούσα φάση η ομάδα theSARMproject δουλεύει με εντατικούς ρυθμούς, ώστε να ολοκληρώσει το πρώτο πρωτότυπο της μηχανής. «Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το πρωτότυπο εδώ και οκτώ μήνες και εκτιμούμε ότι στις αρχές του 2018 θα είμαστε έτοιμοι να το παρουσιάσουμε. Ευτυχώς μας βοηθάει πολύ η ανάπτυξη της τεχνολογίας», υπογραμμίζει ο κ.Σαββάκης.
Η ομάδα έχει κατοχυρώσει την πατέντα του SARM σε 12 χώρες και αναμένεται η έγκριση της αίτησης για την κατοχύρωσή του στην Ινδία.
Ο SARM είναι μικρότερος σε όγκο και βάρος από τους σύγχρονους εμπορικούς κινητήρες και με μικρότερη κατανάλωση, ενώ είναι πιο φθηνός και φιλικός για το περιβάλλον τόσο στην κατασκευή όσο και στην ανακύκλωσή του. Συγκεκριμένα:
-είναι 50% μικρότερος και ελαφρύτερος από μηχανές ίδιας απόδοσης
-έχει 20-30% χαμηλότερη κατανάλωση
-εξασφαλίζει μηδενικά επίπεδα κραδασμών, που εξασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία του σε εφαρμογές όπως είναι οι εξωσκελετοί και τα drones.
-είναι φιλικότερος προς το περιβάλλον, καθώς μειώνει κατά 80% τις εκπομπές οξειδίου του αζώτου(ΝΟx), το οποίο ευθύνεται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κινητήρας ενός πλοίου κοστίζει περί τα 2,5-3 εκατ.ευρώ, ενώ άλλο τόσο είναι το κόστος του φίλτρου που μειώνει την εκπομπή του οξειδίου του αζώτου.
Σημειώνεται ότι το 2015 η επιχειρηματική ιδέα του SARM ανακηρύχθηκε ως η καλύτερη στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Η Επιχειρηματικότητα στην Πράξη» που υλοποιείται από το Εργαστήριο Επενδυτικών Εφαρμογών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, λαμβάνοντας χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ από την εταιρεία Pfizer Hellas).
Εξάλλου, το 2016 η ομάδα theSARMproject βραβεύτηκε στον 3ο Διαγωνισμό Επιχειρηματικών Ιδεών «John and Mary Pappajohn Business Plan Awards» που διοργάνωσε το Anatolia School of Business του ACT και έλαβε έπαθλο 4.000 ευρώ.
Πηγή Voria.gr

Δακρύζοντας για το θωρηκτό “Αβέρωφ”

Είχα την τύχη και την ατυχία να έχω μεγάλο πατέρα. Μας χώριζαν 58 χρόνια. Ατυχία, γιατί δεν ήταν ότι πιο ευχάριστο να με ρωτάνε τα άλλα παιδιά στην παιδική χαρά αν ήμουν εκεί με τον παπού μου. Ατυχία, αφού πέθανε όταν καλά καλά δεν είχε πήξει το μυαλό μου. Προσγειώθηκα απότομα μπροστά σε ένα τραπεζίτη που μου ζητούσε να υπογράψω στη θέση του πατέρα μου. Τύχη όμως γιατί άρχισε έγκαιρα η μύησή μου στην πραγματική ζωή.

Βέβαια μερικές φορές η απόσταση δημιουργούσε απλώς ευτράπελες καταστάσεις, όπως τότε που ακούγοντας τον αδελφό μου να προσφωνεί ένα φίλο του χρησιμοποιώντας την γνωστή λέξη που υποδηλώνει τον αυτοϊκανοποιούμενο σεξουαλικά, ο πατέρας ρώτησε την μητέρα μας “Γιατί τον υβρίζει;” Για να ακολουθήσει η επεξήγηση ότι οι νέοι συχνά μιλάνε μεταξύ τους έτσι. “ Α μάλιστα” είπε εκείνος και συνέχισε το φαγητό του.

Μου πήρε χρόνια να καταλάβω την τύχη που αναφέρω παραπάνω. Πέρα απο τα προφανή που αφορούν την κληρονομιά και τη συνακόλουθη δυνατότητα να προχωρήσω χωρίς τις πρακτικές δυσκολίες που πολλοί φίλοι μου αντιμετώπιζαν στο ξεκινημα της ζωής τους, η πρώιμη ευθύνη έφερε τη σύνεση και φυσικά την επίγνωση ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Περνώντας όμως τα χρόνια και ευρισκόμενος σήμερα στην ηλικία που εκείνος με κρατούσε αγκαλιά σε μια απο τις ελάχιστες φωτογραφίες που έχω, αναθυμούμαι άλλες φευγαλέες παρακαταθήκες που μου άφησε.

Σήμερα θα μιλήσω για την πατρίδα του πατέρα μου.

Γεννήθηκε στις Οιννούσες τα τέλη του προπροηγούμενου αιώνα, το 1897 σαν Οθωμανός υπήκοος. Στις λιγοστές του αφηγήσεις μου μιλουσε για τον Τούρκο πασά που πειράζοντας τον του έλεγε “θα έλθω να σου πάρω τον μικρό αδελφό”. Κι αυτός μικρο παιδάκι έτρεχε στην καπετάνισσα μητέρα του να την ενημερώσει για τον κίνδυνο. Τον πείραζε ο πασάς, μισογελούσε κι ο πατέρας μου όταν μεγάλος πια θυμόταν τα παιδικά του χρόνια στην τουρκοκρατούμενη Αιγνούσα (σ.σ Οιννούσες).

Εκτός όμως απο το φλεγματικό του γελάκι, δεν θα ξεχάσω ποτέ την συγκίνησή του όταν έβλεπε το Αβέρωφ να μπαίνει στο λιμάνι της Χίου. Μαθητής αυτός στο Γυμνάσιο του Κοραή έμενε αναγκαστικά στη Χίο κι έτσι έζησε την είσοδο του θωρηκτού στο λιμάνι του νησιού και τον κόσμο να ζητωκραυγάζει.

Ενδιαφέρον όμως έχει πως έγινε η αφήγηση αυτή από τον εξαιρετικά λιγομίλητο πατέρα μου.

Είχε μόλις πέσει η Χούντα. Ο πατέρας μου με φλεγματική διάθεση παρακολουθούσε τις εξελίξεις. Εγώ αυθάδης νεανίας και αριστερών πεποιθήσεων, αν είναι δυνατόν να μιλάμε για πεποιθήσεις στις ηλικίες αυτές, σκέφτηκα να του “κολλήσω” με αφορμή μια έκτακτη εισφορά είχε επιβάλει η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στα υψηλά εισοδήματα λόγω των ειδικών καταστάσεων. Η αλήθεια είναι ότι το έκανα πολύ ήπια ρωτώντας τον όμως με υφάκι ‘Τι λές τώρα που σας βάλανε φορολογία;” Προφανώς θεωρούσα ότι ο πατέρας μου ήταν μόνο κεφαλαιοκράτης και με την ερώτησή μου αυτή ήθελα να επιβεβαιώσω ότι όλοι οι καπιταλιστές βάζουν πάνω απο όλα την τσέπη τους. Φυσικά απο την τσέπη του γέρου πατέρα μου ζούσα κι εγώ, αλλά αυτά δεν τα σκεφτόμασταν τότε.

Κι ό πατέρας μου αντί να αμυνθεί ιδεολογικά, αντί να αντιπαρατεθεί μαζί μου, αντί να με επιπλήξει, αντί να κάνει ότι κάθε επιχειρηματίας με ταξική συνείδηση, που λέγαμε τότε, σταματάει με κοιτάζει κατάματα και με φωνή τρεμάμενη μου λέει :

“Για την Πατρίδα παιδί μου, για την πατρίδα ...”
και ενώ δάκρυζε συνέχισε
“Θυμάμαι τον Κουντουριώτη να μπαίνει με το Αβέρωφ... και εμείς να γινόμαστε πάλι Έλληνες υπήκοοι ... θυμάμαι τη χαρά μας...”

Σκουπίζοντας τα δάκρυά της συγκίνησης χωρίς άλλη κουβέντα πήγε στο το γραφείο του, όπου συνήθως διάβαζε τα Ναυτικά Χρονικά, τα Χημικά Χρονικά και την Εστία λύνοντας πάντα το δύσκολο σταυρόλεξο και μετα διάβαζε τα βιβλία του. Αυτός στον κόσμο του κι εμείς στο δικό μας προσπαθώντας πάντα να αλλάξουμε τον δικό του.

Εγώ έμεινα εκεί αμήχανος να προσπαθώ να καταλάβω τι έκρυβαν εκείνα τα δάκρυα.

Μου πήρε χρόνια να τα καταλάβω. Ήρθαν και σε μένα σαν οφειλή και απάντηση σήμερα το πρωί που έβλεπα στην τηλεόραση το υπερήφανο θωρηκτό να αποπλέει για το ναυπηγείο.

Ταξίδι είναι η πατρίδα. 
George Lignos 

Αυτό είναι το ακριβότερο σπίτι που πωλείται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα

Η Point2Homes, μία διεθνής βάση δεδομένων με ακίνητα, κατάρτισε και φέτος για το Business Insider μία λίστα με τα ακριβότερα προς πώληση σπίτια σε 28 χώρες του κόσμου. Από την Αυστραλία και την Κόστα Ρίκα, μέχρι την Ιρλανδία και τις Μπαχάμες.   Ανάμεσά τους περιλαμβάνεται και μία πολυτελής κατοικία στην παραλία Κουνούπι, στο Πόρτο Χέλι, με καταπληκτική θέα στον Σαρωνικό.   Η παραλία Κουνούπι βρίσκεται 6 χιλιόμετρα ανατολικά από το Πόρτο Χέλι, ακριβώς μπροστά από τον οικισμό του Αγίου Αιμιλιανού.   Περιτριγυρισμένη από ένα πευκοδάσος περίπου 5 στρεμμάτων, η έπαυλη δεσπόζει πάνω σε μία έκταση 18.000 τ.μ. και διαθέτει αποκλειστική πρόσβαση στη θάλασσα, συμπεριλαμβανομένων τριών ιδιωτικών παραλιών.   Η κυρίως κατοικία, που είναι εμπνευσμένη από την αρχιτεκτονική της γαλλικής επαρχίας, είναι 558 τ.μ. και αποτελείται από επτά κρεβατοκάμαρες, επτά μπάνια, ένα WC και μία μεγάλη κουζίνα. Ψηλά ταβάνια, χειροποίητα έπιπλα και ένα μεγάλο πέτρινο τζάκι συμπληρώνουν το σκηνικό.   Στο οικόπεδο υπάρχουν ακόμη δύο πλήρως επιπλωμένοι ξενώνες, επτά καθιστικά εξωτερικού χώρου, ένα κιόσκι και δύο υπαίθριες κουζίνες.   Το αστρονομικό κόστος αγοράς του σπιτιού, την πώληση του οποίου έχει αναλάβει ο οίκος Sotheby's ανέρχεται στα 20 εκατομμύρια ευρώ (21.817.388 δολάρια). Δηλαδή, μόλις (!) €3280/τ.μ.   Πηγή: www.lifo.gr
































 

Εσύ το ήξερες; Τι κυριολεκτικά σημαίνουν καθημερινές λέξεις!

Πολλές είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά για να εκφράσουμε συναισθήματα ή για να περιγράψουμε καταστάσεις! Η κάθε λέξη έχει τη δική της ιστορία και πολλές από αυτές ίσως να μην είναι και τόσο απλές όσο νομίζουμε. 

Κάποιες λέξεις όμως έχουν μια διαφορετική ερμηνεία από αυτή που ξέρουμε. Μια ερμηνεία που βασίζεται άλλοτε στην ιστορία, άλλοτε σε παραδόσεις και μύθους. 

Πάμε να τις δόυμε λοιπόν…

Fuck:

Η πιο γνωστή εκδοχή είναι αυτή που αναφέρεται στην εποχή του Μεσαίωνα, όταν και κάποιος για να έχει το δικαίωμα συνουσίας, έπρεπε ο τοπικός άρχοντας να υπογράψει την έγκριση με τον τίτλο: “Fornication Under Concern of the King”. Η άλλη εκδοχή είναι αυτή που λέει ότι όσοι συνουσιάζονταν “παράνομα”, τιμωρούνταν με την δικαιολογία “For Unlawful Carnal Knowledge In the Nude”… Δεν χρειάζεται να σας το γράψω, απλά δείτε τα αρχικά!!!

OK:

Η πλέον δημοφιλής λέξη ανά το παγκόσμιο. Και όμως το ΟΚ είναι ελληνικότατο. Γνωστοί λάτρεις του εμπορίου οι Έλληνες, κατά τον έλεγχο των εμπορευματοκιβωτίων, έγραφαν πάνω σε αυτά “Όλα Καλά”, θέλοντας να δείξουν την καταλληλότητα αυτού. Όταν τα κιβώτια έφταναν στον προορισμό τους, οι ξένοι μη μπορώντας να διαβάσουν τη φράση, “έκλεψαν” τα δύο αρχικά γράμματα. ΟΚ λοιπόν…

 News:

Ενημέρωση σε κάθε γωνιά του πλανήτη…Γιατί η ενημέρωση είναι δικαίωμα όλων..North, East, West, South και οι ειδήσεις ταξιδεύουν παντού…

 WWW:

Ίσως το πιο γνωστό σε όλους μας. Τα τρία “w”, αναγκαία για την περιήγησή μας στο διαδίκτυο αναφέρονται στο Παγκόσμιο Ιστό, ή αλλιώς, World Wide Web.

 Cop:

Στα αγγλικά η πιο πάνω λέξη σημαίνει αστυνομικός. Στην κυριολεξία όμως σημαίνει Αστυφύλακας σε Περιπολία (Constable On Patrol).

 Golf:

Ο μύθος λέει ότι το συγκεκριμένο άθλημα είναι κατ’ εξοχή ανδρικό. Τα παλαιότερα χρόνια δε, απαγορευόταν ρητώς στις γυναίκες να λαμβάνουν μέρος σε αγώνες golf, διαφορετικά Gentlemen Only, Ladies Forbidden. 

 Adidas:

Πίσω από τα αρχικά της γνωστής εταιρίας αθλητικών ειδών κρύβεται, κατά τις φήμες, ένα μήνυμα. Ποιο είναι αυτό; All Day I Dream About Sports

 Bing: 

Η μηχανή διαδικτυακής αναζήτησης, μάχεται με νύχια και με δόντια να “χτυπήσει” την Google και φροντίζει να το αποδεικνύει με κάθε τρόπο: But I‘ts Not Google

 Bitch: 

Ίσως μία από τις αγαπημένες λέξεις των ανδρών για να χαρακτηρίσουν τις δυναμικές γυναίκες. Η λέξη όμως φανερώνει μία κοπέλα η οποία χαρακτηρίζεται από…αυτοέλεγχο, αλλιώς “Babe In Total Control of Herself”.