Άγιοι από ελληνικό χέρι στο Νέο Μεξικό

Τα μυστικά και οι τεχνικές που αγγίζουν τη "Θεία" τελειότητα. Πώς μια Ελληνίδα μυήθηκε στον κόσμο της "Άγιας Τέχνης", κατέκτησε τον κόσμο και "πάντρεψε" δόγματα

Στέφανος Νικήτας

news247 Απρίλιος 19 2014 10:33

Το εργαστήρι Βυζαντινής Ζωγραφικής της Μαρίας Σιγάλα και του συζύγου της Νίκου Σπανόπουλου, συντηρεί με τον πιο γνήσιο τρόπο τις παραδοσιακές τεχνικές γύρω από την αγιογραφία, ακόμα και στις δύσκολες μέρες της κρίσης.

Η ζωή τους τα τελευταία χρόνια μοιράζεται ανάμεσα σε μυρωδιές  αρχαίων υλικών και την προσωπική αφοσίωση, την πίστη και το μεράκι για ένα αποτέλεσμα υψίστης πνευματικής διάστασης.

Οι ίδιοι ειδικεύονται στη Βυζαντινή Τέχνη και βυζαντινή αγιογραφία, ενώ στην ιστοσελίδα τους (www.byzarticon.gr), αναλύουν τον τρόπο επεξεργασίας των φορητών εικόνων και τον τρόπο που δουλεύουν πάνω μία τοιχογραφία, τα υλικά, αλλά και τον χρόνο διάρκειας μέχρι να ολοκληρωθεί το κάθε έργο.

Το WE του NEWS 247 συνομίλησε μαζί τους για όλα τούς απασχολούν και κυρίως, για το πώς κατάφεραν να αγιογραφήσουν τον υψηλότερο ελληνορθόδοξο ναό στην Αμερική, που βρίσκεται στο Νέο Μεξικό.

Πότε ξεκίνησε η ενασχόληση σας με την αγιογραφία και τη ζωγραφική;

Ζωγράφιζα από παιδί, και ζωγραφίζω. Ξεκίνησα τη μαθητεία μου στην αγιογραφία το 1975, σε ένα εργαστήριο με πολλούς αγιογράφους-τεχνίτες. Η αγιογραφία τότε ήταν σε μεγάλη άνθηση, καθώς όλοι οι ναοί σε Ελλάδα και Αμερική ζητούσαν τοιχογραφίες. Οι πηγές ελάχιστες. Εικονογραφημένα βιβλία αναφοράς δεν υπήρχαν, δυο-τρία και αυτά ασπρόμαυρα.  Από το 1980 άρχισα να ζωγραφίζω ολοκληρωμένες φορητές εικόνες και τοιχογραφίες.

Ποιοι υπήρξαν δάσκαλοι σας;

Έμαθα αγιογραφία αντιγράφοντας σαν πρότυπο εικόνες από τα Μετέωρα, τον Μυστρά, το Άγιον Όρος και τη Μονή της Χώρας. Το 1985 δημιούργησα δικό μου εργαστήριο. Το 1988 είχα την τύχη να γνωρίσω τον Βασίλη Φωτόπουλο. Ο ίδιος, αν και δεν ασχολήθηκε πρακτικά με την αγιογραφία, ήταν πολύ μεγάλος γνώστης της βυζαντινής ιστορίας και τέχνης σε όλα τα επίπεδά της.

Η μαθητεία μου κοντά του, η φιλία του και οι γνώσεις που μου μετέδωσε, ήταν η ουσιαστική στροφή στην  αγιογραφική πορεία μου. Το 1990 παντρεύτηκα τον Νίκο Σπανόπουλο, θεολόγο και αγιογράφο με εξειδίκευση στην τεχνική του στιλβωτού χρυσού, αρχαία τεχνική, την οποία γνώριζαν μόνο ελάχιστοι Αγιορείτες μοναχοί.

Από που εμπνέεστε για τα έργα σας;

Εμπνέομαι από το θέμα που έχω να διηγηθώ είτε είναι μια φορητή εικόνα, είτε έναν ολόκληρο ναό.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Έκανα πολλά…. Τώρα κάνω μόνο όνειρα. Η Εκκλησία έχει στρέψει την προσοχή της στην φιλανθρωπία και ως εκ τούτου σταμάτησαν να γίνονται έργα στους ναούς.

 

Ποιες οι τεχνικές της αγιογραφίας; Υπάρχουν αντίστοιχες σχολές;

Για την φορητή εικόνα είναι η αυγοτέμπερα, πάνω σε επιφάνεια προετοιμασμένη με ζωικές κόλλες και κιμωλία ή γύψο, προετοιμασία επίσης ιδανική για την τεχνική του στιλβωτού χρυσού. Για την τοιχογραφία έχουμε την τεχνική του “φρέσκο” την οποία δουλεύουν ελάχιστοι πλέον αγιογράφοι γιατί έχει πολύ μεγάλο κόστος, την απευθείας αγιογράφηση στους τοίχους του ναού με βινυλικές κόλλες και ορυκτά χρώματα σε σκόνη, καθώς αυτήν σε καμβά, ο οποίος επικολλάται στους τοίχους του ναού με το τελικό φινίρισμα επιτόπου.

Είναι λυπηρό ότι ούτε το κράτος ούτε η εκκλησία στην Ελλάδα δεν φρόντισαν να έχουμε μια πανεπιστημιακού επιπέδου σχολή σαν την ΑΣΚΤ, από την οποία θα αποφοιτούν αγιογράφοι όπως στις περισσότερες ανατολικές χώρες. Στην ΑΣΚΤ υπάρχει ένα τμήμα φροντιστηριακό στο οποίο μαθαίνουν τις τεχνικές της αγιογραφίας. Εδώ σχεδόν όλες οι Μητροπόλεις οι δήμοι και οι ενορίες έχουν σχολές αγιογραφίας  που εκτός ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων διδάσκονται αγιογραφία υπό μορφή χειροτεχνίας. Βέβαια ευθύνη έχουν πολλές φορές και οι εργοδότες μας οι οποίοι διαλέγουν αγιογράφο με μόνα κριτήρια το κόστος, την ταχύτητα, το διαφορετικό ή αυτόν που έχει τις καλύτερες δημόσιες σχέσεις. Ο στόχος της  αγιογράφησης ενός ναού η μίας εικόνας είναι να φέρει το πιστό κοντά στο Θεό και τους  Άγιους να τους αναγνωρίσει και να προσευχηθεί. Μια αφηρημένη απεικόνιση ενός Αγίου που πρέπει να διαβάσεις το όνομα του για να καταλάβεις ποιος είναι, δεν νομίζω πως μπορεί να το επιτύχει αυτό.

Το ίδιο συμβαίνει και για τη Βυζαντινή μουσική. Εγώ δεν θα μπορούσα να παρακολουθήσω τη Θεία Λειτουργία με ήχους ροκ, παρότι  σε άλλες στιγμές η μουσική αυτή μου αρέσει.

Γιατί ασχοληθήκατε με την αγιογραφία κι όχι με τη ζωγραφική;

Ξεκίνησα την αγιογραφία για καθαρά βιοποριστικούς λόγους. Στη συνέχεια, με το πέρασμα των χρόνων και με την βοήθεια του Βασίλη Φωτόπουλου, ανακάλυψα την μεταφυσική και θεολογική διάσταση, καθώς και το πόσο σπουδαία ζωγραφική είναι.

Σχεδόν όλοι οι αγιογράφοι σήμερα δεν δημιουργούν νέα έργα, αλλά κυρίως αντιγράφουν. Αυτό πιστεύετε οφείλεται στη δημιουργική ανεπάρκεια των αγιογράφων;

Υπάρχουν τεχνίτες αγιογράφοι και αγιογράφοι τεχνίτες-δημιουργοί. Η αγιογραφία μπορεί να διδαχθεί σαν τεχνική και να γίνει προσιτή από τον κάθε ενδιαφερόμενο, σε ότι αφορά την απλή αντιγραφή των πρωτοτύπων. Ο αγιογράφος-δημιουργός, μέσα στο προκαθορισμένο από την θεολογία πλαίσιο μπορεί να παράγει το ίδιο έργο φέροντας όμως την δική του πνευματική σφραγίδα, σημείο αναγνωσιμότητας του εικονιζόμενου Αγίου αλλά και του δημιουργού. Υπάρχουν εξαιρετικοί αγιογράφοι, αλλά τους γνωρίζουν μόνο όσοι εκκλησιάζονται.

Δεν υπάρχουν γκαλερί που να οργανώνουν εκθέσεις αγιογραφίας ούτε και συλλέκτες που θα επιθυμούσαν να έχουν κομμάτια σύγχρονης βυζαντινής τέχνης στις συλλογές τους.

Μπορούμε να έχουμε εικόνες για εκκλησιαστική χρήση, ζωγραφισμένες με άλλη τεχνοτροπία πχ. αφηρημένη τέχνη; Τέτοιες ριζοσπαστικές κατευθύνσεις μπορούν να γίνουν αποδεκτές και να λειτουργήσουν ως λειτουργική εικόνα;

Υπάρχουν τέτοια δείγματα απεικόνισης, όπως για παράδειγμα στον Καθολικό Ναό του Ευαγγελισμού στη Ναζαρέτ, όπου οι μορφές της Παναγίας και του Χριστού παρουσιάζονται με πολλών ειδών τεχνοτροπίες. Το αποτέλεσμα είναι “διακοσμητικό” και όχι λειτουργικό. Μια τέτοια απεικόνιση ταιριάζει να διακοσμεί έναν ιδιωτικό χώρο αλλά όχι ένα ναό.

Υπάρχει η πίεση από το περιβάλλον για την πρωτοτυπία και το εφέ, όχι μόνο στην αγιογραφία, αλλά και στην ζωγραφική και στα πάντα. Δεν χρειάζεται να απαιτείται να γράψεις βιβλία για να υποστηρίξεις αυτό που κάνεις - το θεωρώ λίγο εγωκεντρικό. Ασχολούμεθα με την τέχνη γενικώς, για εμάς, σε σχέση με τους άλλους.

Στη δυτική ζωγραφική πληθώρα θεμάτων δεν απαντώνται στη δική μας αγιογραφία. Πχ.  ο Χριστός που ευλογεί τα παιδιά, κλπ. Αυτό οφείλεται στους δογματικούς αυτούς περιορισμούς ή σε αδυναμία των αγιογράφων;

Κατ’ αρχήν η παράσταση που αναφέρετε υπάρχει στη μονή της Χώρας. Η διαφορετικότητα στις απεικονίσεις μεταξύ δυτικής και ανατολικής εκκλησίας έγκειται, κυρίως, σε δογματικούς περιορισμούς. Όσον αφορά την ανεπάρκεια των αγιογράφων ή την αδυναμία τους, έχω να πω ότι έχουμε πολύ ικανούς δημιουργούς άλλα δεν μπορώ να πω πως όλοι οι αγιογράφοι είναι καλοί, όπως και όλοι οι ζωγράφοι δεν είναι καλοί. Στους ζωγράφους όμως, δίνεται η δυνατότητα της ανώτατης εκπαίδευσης.

Υπάρχουν παράξενοι πελάτες και τι μπορεί να σου ζητήσουν;

Στην δεκαετία του '70 μας ζητούσαν να αγιογραφήσουμε τα όνειρά τους με Αγίους, και την Παναγία. Αργότερα κάποιος Άγγλος που θα γινόταν κουμπάρος  μου ζήτησε να αγιογραφήσω μια εικόνα με την παράσταση του εν Κανά γάμου που στη θέση του γαμπρού και της νύμφης να ζωγραφίσω τα πρόσωπα των νεονύμφων.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο έργο που έχετε αναλάβει (σε χρόνο και σε μέγεθος) και ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες που συναντάτε σε μεγάλου μεγέθους έργα;

Με το συζυγό μου έχουμε αγιογραφήσει πολλούς ναούς. Η δυσκολία σε ένα ναό είναι να μπορείς να δεις τον ναό τελειωμένο πριν αρχίσεις. Να πετύχεις την ατμόσφαιρα. Σε φορητές εικόνες οι μεγαλύτερες που έχουμε φτιάξει είναι 2,80 Χ 1,80 μέτρα. Η διάμετρος του Παντοκράτορα στον Ι. Ναό Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στη Νέα Φιλαδέλφεια έχει διάμετρο 7 μέτρα.

Πως βρεθήκατε στο Νέο Μεξικό, το Ντιτρόιτ και την Καλιφόρνια; Και πως είναι να συνεργάζεστε με ομογενείς, τόσο από την πλευρά της επαφής με ανθρώπους που έχουν μείνει με μία άλλη εικόνα της Ελλάδας και αντίστοιχα της εκκλησίας περασμένων δεκαετιών, όσο και του ισχυρού ρόλου που έχει η εκκλησία στην ομογένεια;

Από το 1988 συμμετέχουμε σε εκθέσεις που διοργανώνονται στα πλαίσια κληρικολαϊκών συνεδρίων που οργανώνονται στην Αμερική και παρουσιάζουμε τη δουλειά μας. Στη Σάντα Φε μας βρήκαν από τη σελίδα μας στο ίντερνετ, όπως και 13 άλλους αγιογράφους. Υποβάλαμε τις μακέτες μας και τη προσφορά μας, και  οι φάκελοι όλων των υποψηφίων, δόθηκαν σε έναν καθηγητή Βυζαντινής ιστορίας στο Σικάγο, ό οποίος επέλεξε εμάς.  Κάτι ανάλογο έγινε και στο Ντιτρόιτ και στη Καλιφόρνια.

Οι Έλληνες της διασποράς είναι υπέροχοι, και υποδέχονται όλους όσους πάνε εκεί με μεγάλη εγκαρδιότητα και ζεστασιά. Το εκκλησιαστικό φρόνημα είναι πολύ πιο δυνατό απ’ ότι εδώ.

 

Ποια είναι η ιστορία της εκκλησιάς στο Σάντα Φε στην οποία έχετε αναλάβει την αγιογράφηση;

Δύο ομογενείς μας από το Σικάγο, ο Αλέξης Κωνσταντάρας οφθαλμίατρος και ο Φώτης Καραΐσκος επιχειρηματίας  θέλοντας να ζήσουν μακριά από την βουή της πόλης, γύρισαν διάφορες πολιτείες για να βρουν το σωστό τόπο που θα ζούσαν και θα μεγάλωναν τα παιδιά τους. Αγόρασαν μία μεγάλη έκταση στο Eldorado, λίγα χιλιόμετρα από τη Σάντα Φε, την οποία χώρισαν σε οικόπεδα, χάραξαν δρόμους στους οποίους έδωσαν τα ελληνικά ονόματα τους και των παιδιών τους, και το πρώτο οικόπεδο στο υψηλότερο σημείο, το αφιέρωσαν για να κτιστεί ο ναός. Και βέβαια σε  ποιόν άλλο άγιο θα ήταν αφιερωμένος από τον Προφήτη Ηλία που είναι πάντοτε στις κορυφές των βουνών. Το σημείο αυτό είναι 2.200 μέτρα και είναι το ψηλότερο σημείο που έχει κτιστεί Ελληνορθόδοξος ναός στην Αμερική.

 

 

 

Είναι δε το μοναδικό λευκό κτήριο, γιατί όλα τα άλλα είναι χρωματισμένα με γαιώδη χρώματα. Έκτισαν και ένα μικρό εμπορικό κέντρο το οποίο το ονόμασαν Agora και η περιοχή ονομάστηκε Dos Griegos που θα πει δυο Έλληνες. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις ένα μικρό χωριό το οποίο να σου θυμίζει Ελλάδα μέσα στην έρημο.

Έχοντας δουλέψει αρκετά εκτός Ελλάδας, πως υποδέχονται την δουλειά σας (και γενικότερα της ορθόδοξης αγιογραφίας) πιστοί από άλλες θρησκείες και δόγματα.

Τις βλέπουν σαν έργα τέχνης. Και αρέσουν!

Από την "αγκαλιά" του Κουστώ, στα παιδικά βιβλία για ελληνικά έθιμα

Μια ζωή αλά "My Big Fat Greek Wedding" και συνεργασίες με το Time Magazine For Kids και τον Ζακ Υβ Κουστώ για τη στροφή στα ελληνικά ήθη και έθιμα

Μαρίνα Κουτσούμπα

news247 Απρίλιος 19 2014 10:33

Μεγάλωσε σε ένα παρόμοιο περιβάλλον με αυτό που γλαφυρά αποτύπωσε η Nia Vardalos στο "My Big Fat Greek Wedding".

Οικογενειακά γλέντια, ελληνικό σχολείο, εκκλησία και ραντεβού μόνο με... "παπούτσι απ' τον τόπο σου" για την Ελληνοαμερικανίδα συγγραφέα Anna Prokos.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που ως παιδί στενοχωριόταν, επειδή έπρεπε να υποστεί το "μαρτύριο" του ελληνικού σχολείου, ενώ οι Αμερικανοί φίλοι της έπαιζαν στο πάρκο.

Αυτό που ελάφρυνε τότε τον πόνο της, ήταν οι υπόλοιποι "καταδικασμένοι" Έλληνες φίλοι και συγγενείς στα διπλανά θρανία σχολείου του New Jersey.

Τα χρόνια πέρασαν και έκανε τη δική της οικογένεια - με Έλληνα για να μην υπάρχει απορία - αποκτώντας τέσσερα αγόρια.

Από έναν καυγά - με γκρίνια και πολύ κλάμα - ανάμεσα σε δύο από τα αγόρια της για το φλουρί της βασιλόπιτας, γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο "The Lucky Cake".

Οι απορίες τους πάλι για το τσούγκρισμα των αυγών έφερε στα ράφια των βιβλιοπωλείων το "The Lucky Egg" που διδάσκει τα ελληνικά έθιμα του Πάσχα στα παιδιά της Ομογένειας.

"Η επιθυμία τους να μάθουν με εμπνέει. Είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να κατανοούν γιατί οι οικογένειές τους γιορτάζουν κάποιες γιορτές και μαγειρεύουν συγκεκριμένα φαγητά, τιμώντας τις παραδόσεις. Εάν δεν διδάξουμε την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό στα παιδιά μας, θα χαθούν με το πέρασμα των χρόνων", σημειώνει στο WE του NEWS 247.

Η ενασχόλησή της με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων μετρά 15 χρόνια. Αποφάσισε όμως να κάνει και ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα, ανοίγοντας τον δικό της εκδοτικό οίκο (Α-to-Z Publishing).

"Αποφάσισα να γίνω εκδότης, όταν διαπίστωσα ότι υπάρχει μεγάλο κενό στα παιδικά βιβλία για την Ομογένεια. Ως συγγραφέας που διαβάζει πολλά παιδικά βιβλία μπορώ να διακρίνω αν κάποιος συγγραφέας είναι ταλαντούχος. Ελπίζω μελλοντικά να συνεργαστώ και με συγγραφείς άλλων εθνικοτήτων που να έχουν το ίδιο πάθος να διδάξουν τις δικές τους παραδόσεις τους στο τόσο απαιτητικό αυτό αναγνωστικό κοινό".

Αυτό βέβαια δεν έρχεται τυχαία. Εκτός από το Master's Degree in Publishing από το New York University, έχει κάνει και τη δική της μαθητεία στα μεγαλύτερα "σχολεία" για παιδιά.

Δεν είναι τυχαίο το ότι έχει συνεργαστεί με το Time Magazine For Kids, το Sesame Workshop αλλά και το περιοδικό Dolphin Log του Ζακ Υβ Κουστώ.

"Ήταν καταπληκτικό να συνεργάζεσαι με έναν τόσο σημαντικό ιστορικό μύθο και νιώθω υπερήφανη για αυτή την συνεργασία. Εργάστηκα στο περιοδικό το 1996 και τον συνάντησα αρκετές φορές όταν ερχόταν στα γραφεία του The Cousteau Society".

Νιώθωντας ευλογημένη που "έχτισε" μια καριέρα κάνοντας αυτό που αγαπά και βλέποντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, η Anna Prokos έχει ως στόχο να προωθήσει τον ελληνικό πολιτισμό και να διδάξει τα ελληνικά ήθη και έθιμα στις νεότερες γενιές.

Δέκα χρόνια μετά, οι Νεοζηλανδοί έχουν τη δική τους Οδύσσεια

Όσα χρόνια διήρκεσε ο τρωικός πόλεμος, όσα χρόνια χρειάστηκε ο Οδυσσέας για να επιστρέψει στην Ιθάκη του, άλλα τόσα αφιέρωσε και ο Brian Dawkins για να μεταφράσει την Οδύσσεια

Μαρίνα Κουτσούμπα

news247 Απρίλιος 26 2014 10:30

Δέκα χρόνια χρειάστηκε για να επιστρέψει ο Οδυσσέας στο βασίλειό του μετά το τέλος του τρωικού πολέμου. Άλλα τόσα αφιέρωσε και ο Brian Dawkins για να φτάσει στη δική του Ιθάκη. Να μεταφράσει την Οδύσσεια στα αγγλικά της Νέας Ζηλανδίας. 

Πώς όμως ένας στατιστικολόγος από τη Νέα Ζηλανδία που μετά τη συνταξιοδότησή του ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων κατέληξε να μεταφράζει την Οδύσσεια του Ομήρου;

Από τη στιγμή που παιδιά και εγγόνια είχαν διασκορπιστεί στα μήκη και τα πλάτη της γης -τον πετύχαμε ενώ διοργανώνει οικογενειακό reunion για την αργυρή επέτειο γάμου του- ο άπλετος, όπως όλα δείχνουν, ελεύθερος χρόνος του μοιράστηκε ανάμεσα στην επί 50 χρόνια σύζυγό του και τον Όμηρο.

"Μου φάνηκε πως η Οδύσσεια ήταν μια υπέροχη επιλογή από τη στιγμή που από την εφηβεία μου είχα ασχοληθεί με τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά.

Το ερώτημα όμως που κυριάρχησε μέσα μου ήταν για ποια Οδύσσεια να κάνω την εικονογράφηση. Αποφάσισα έτσι ότι έπρεπε να προχωρήσω στη δική μου έκδοση παρά τις όποιες προκλήσεις", σημειώνει στο WE του NEWS247.

Μετά από 50 χρόνια γάμου και 10ετούς απόπειρας μετάφρασης της Οδύσσειας, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε το στοιχείο της σταθερότητας.

Έτσι και η σχέση του με τον Όμηρο δεν τελειώνει εδώ. "Αυτή την περίοδο ετοιμάζω και την ηλεκτρονική έκδοση της Οδύσσειας, που ελπίζω ότι θα είναι διαθέσιμη σε λίγους μήνες, ενώ ασχολούμαι και με τη μετάφραση της Ιλιάδας".

 

"Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις…" και πράγματι ο Brian Dawkins δεν σκέφτηκε στιγμή να εγκαταλείψει το δικό του "ταξίδι".

"Σίγουρα διένυσα μεγάλη απόσταση και επισκέφτηκα πολλά μέρη κατά τη διάρκεια του πνευματικού μου ταξιδιού, αλλά ευτυχώς δεν έχασα κανένα σύντροφο στη διαδρομή.

Αν έχω φτάσει σε κάποιου είδους Ιθάκη, δεν ήταν τόσο γεμάτη όσο αυτή με την οποία ήρθε αντιμέτωπος ο Οδυσσέας, αλλά ήταν σίγουρα ευπρόσδεκτη. Συνεχίζω να συνδέομαι με το κείμενο με κάθε τρόπο και ελπίζω πως θα συνεχίχω να το κάνω".

Οι δικοί του σύντροφοι σε αυτή την "περιπλάνηση" δεν ήταν άλλοι από λεξικά, γραμματικές και κάποιες μεταφράσεις με πολυτιμότερη, όπως επισημαίνει, αυτή του Ricmond Lattimore.

Μπορεί να μη χρειάστηκε να αντιμετωπίσει τον Πολύφημο, αλλά έπρεπε να ξεπεράσει τις δυσκολίες εξοικείωσης με το ομηρικό κείμενο.

"Ένιωσα χρέος μου να παράγω μια μετάφραση που θα είναι κατανοητή στους συμπολίτες μου, παραμένοντας όσο το δυνατόν πιο κοντά στο πιθανό νόημα του κειμένου όπως το ερμήνευσα, με εργαλεία μου αυτά τα βοηθήματα.

Η πολλαπλότητα των ελληνικών ονομάτων αποτελεί τεράστιο εμπόδιο για τον αγγλόφωνο αναγνώστη που δεν είναι εξοικειωμένος με τον μεγάλο αριθμό χαρακτήρων. Πρέπει να αποδεχτώ πως θα έχουν δυσκολία με τα ονόματα.

Προσπάθησα να χρησιμοποιήσω την ορθογραφία και τον συλλαβισμό για να τα αποδώσω. Χρησιμοποιώ για παράδειγμα το "Tele-makhos" για τον γιο του Οδυσσέα και το "Anti-noos" για τον πρώτο μνηστήρα που σκότωσε".

Σε μια τέτοια όμως επική αδιαμφισβήτητα μετάφραση έβαλε και το προσωπικό του στοιχείο, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του πως απευθύνεται σε ένα αμιγώς διαφορετικό αναγνωστικό κοινό.

"Ήθελα να μπορεί να απαγγελθεί δυνατά από έναν εξοικειωμένο με τα αγγλικά της Νέας Ζηλανδίας αναγνώστη. Το δακτυλικό εξάμετρο δεν αποτελούσε για εμένα επιλογή και έτσι υιοθέτησα ένα στυλ εμπνευσμένο περισσότερο από την ποίηση του T.S. Eliot".

Μια από τις πιο υπερήφανες άλλωστε στιγμές του στην Ελλάδα -έχει ταξιδέψει από την Κρήτη μέχρι τη Θεσσαλονίκη και το φαράγγι του Βίκου- ήταν όταν βρέθηκε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και απήγγειλε εδάφια της Οδύσσειας.

Δεν έμεινε όμως μόνο σε αυτό. Αποφάσισε να αλλάξει και τη σειρά των ραψωδιών, έχοντας κατηγορηθεί από κριτικούς για μετάφραση - παρωδία.

"Όπως περνούσαν τα χρόνια, αισθάνθηκα πως οι τέσσερις πρώτες ραψωδίες αποτελούν μια δεύτερη σκέψη. Υπάρχει μεγάλο χάσμα ανάμεσα στην τέταρτη ραψωδία και στο πότε συναντούμε ξανά τον Τηλέμαχο. Αποφάσισα να το μειώσω και δεν το μετανιώνω".

Σε ό,τι αφορά πάλι τα σχέδιά του, ο εξοικειωμένος με την τοπογραφία της Νέας Ζηλανδίας αναγνώστης, εκτός από το νοητό ταξίδι στα νησιά που περιπλανήθηκε ο Οδυσσέας, θα διακρίνει και δικά του γνώριμα μέρη στην εικονογράφηση.

"Στο επάνω μέρος του εξωφύλου μπορεί κανείς να διακρίνει το νησί Kapiti, όπως αυτό φαίνεται από την ακτή του North Island, βόρεια του Wellington".

Η εικονογράφηση, όπως σημειώνει, συνδέονται με την αρχαία κεραμεική. "Ήθελα να αναφερθώ στα ερυθρόμορφα αγγεία των αρχαίων χρόνων.

Το κόκκινο και το μαύρο χρώμα έχουν επίσης συμβολικές αναφορές σε ευρείες περιοχές. Είναι πολύ σημαντικά για παράδεγιμα στον αυτόχθονα πληθυσμό των Μαορί της Νέας Ζηλανδίας".

Στο μυαλό του αυτά τα δύο χρώματα συνδέονται και με τις έννοιες της τύχης, της μοίρας και της ευκαιρίας. Πώς μας το εξηγεί; Απλά σκεφτείτε το χρώμα των τραπουλόχαρτων.

Στα 74 του χρόνια ο Brian Dwakins κρατάει στα χέρια του γεμάτος υπερηφάνεια τη δική του Οδύσσεια και "γλυκοκοιτάζει" με θαυμασμό την Ιλιάδα.

Η δική του επίκληση στη Μούσα

Sing to me, Muse, of a man of guile and many guises, who was made to

Wander greatly, after he had sacked the sacred towers of Troy.

He saw many cities of many men, and knew their minds.

Many woes he suffered in spirit on the sea

Trying to preserve his life and bring home his comrades.

However, he could not save his friends

For they were destroyed by their own folly,

Fools that slaughtered the cattle of Hyperion the Sun God,

Who then denied them a homecoming.

Sing to us of these things and their like, Lady, Daughter of Zeus.

Έρευνα: Οι "χυμώδεις" γυναίκες, πρωταθλήτριες στα one night stands

Περισσότερο σεξ, λόγω του σχήματος του σώματός τους κάνουν οι γυναίκες με καμπύλες. Πρωταθλήτριες και στις σχέσεις της μιας βραδιάς

Στέφανος Νικήτας

news247 Απρίλιος 25 2014 12:26

Και με την βούλα των επιστημόνων ό,τι υποψιαζόμασταν επιβεβαιώνεται. Οι χυμώδεις γυναίκες κάνουν περισσότερο σεξ, καθώς είναι από τη φύση τους λιγότερο «περιορισμένες» λόγω του ότι το σχήμα του σώματός τους, κάνει ευκολότερη τη γέννα.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που έγινε μεταξύ 148 γυναικών ηλικίας από 18 έως 26, όλων των σωματοτύπων, στο πανεπιστήμιο Leeds οι γυναίκες με καμπύλες δεν έχουν μόνο τους περισσότερες μακρόχρονες σχέσεις, αλλά και τα περισσότερα one-night-stand.

Ο καθηγητής Colin Hendrie έκανε  απολύτως σαφές: "Οι χυμώδεις γυναίκες είχαν μερικές σχέσεις και τουλάχιστον 6, 7 ή και 8 one-night stands".

Η αναλογία μάλιστα λέει πως αν τα one-night stands μιας γυναίκας καλύπτουν αριθμητικά τα τρία τέταρτα της συνολικής σεξουαλικής της ζωής, τότε αυτή θα έχει κατά περίπου δύο εκατοστά μεγαλύτερη περιφέρεια

Γυναίκες με σώματα όπως η Kate Upton, η Kelly Brook και η Kim Kardashian, θεωρούνται μεταξύ των «προτύπων» της κατηγορίας αυτής.

Πηγή: handbag

Οι χαμένοι θησαυροί Ελλήνων συλλεκτών

Σπάνιοι πίνακες αμύθητης πολιτιστικής κληρονομιάς που το ελληνικό κράτος προτίμησε να κλείσει οριστικά σε "σεντούκια". Οι συλλέκτες τους και το παράλληλο κυνήγι του "θησαυρού"

Της Μαργαρίτας Πουρνάρα

Καταλαβαίνεις έναν καλό συλλέκτη από δύο πράγματα. Πρώτα είναι η διαίσθησή και η γνώση, κοντολογίς το μάτι, που του επιτρέπει να επιλέγει πάντα αυτό που έχει διαχρονική καλλιτεχνική αξία, ακόμα και αν το μαζέψει από τα σκουπίδια. Ύστερα, είναι το άγγιγμα του Μίδα. Ο,τι αγγίζει, αποκτά νωρίτερα ή αργότερα, χρηματιστηριακή οντότητα στην αγορά της τέχνης. Για να συνυπάρχουν τα χαρίσματα αυτά, χρειάζεται να υποβοηθούνται από την ξεχωριστή προσωπικότητα, που εστιάζει στο πάθος και γυρίζει περιφρονητικά την πλάτη σε όλα τα υπόλοιπα, ακόμα και στο χρήμα. Τρεις τέτοιους συλλέκτες ευτύχισε να έχει η Ελλάδα και μαζί έχασε τρεις ευκαιρίες να καρπωθεί η πολιτεία, τις μυθικές τους συλλογές στο ακέραιο.

Τι είχαμε, τι (κυριολεκτικά) χάσαμε

Ο γνωστότερος ήταν ο Αλέξανδρος Ιόλας, στο πρόσωπο του οποίου, πολλοί Έλληνες αντί να δουν μια καλλιτεχνική και εμπορική ιδιοφυΐα, διέκριναν μονάχα έναν εκκεντρικό ομοφυλόφιλο.

Λιγότερο διάσημος, αλλά οπωσδήποτε σπουδαίος ήταν ο Γιώργος Κωστάκης, σοφέρ της πρεσβείας μας στην Μόσχα, την περίοδο της ΕΣΣΔ που κατάφερε να διασώσει και να αναδείξει το κίνημα της ρωσικής πρωτοπορίας, με καλλιτέχνες όπως ο Καντίνσκι και ο Μαλέβιτς. Ο Γιάννης Περδίος που πέθανε πριν από λίγους μήνες, ήθελε να περνά την ζωή του στην αφάνεια. Είχε φτιάξει όμως μια συλλογή που θα ζήλευε η Εθνική μας Πινακοθήκη. 

Και οι τρεις τους είχαν σχέση με την διασπορά. Ο Ιόλας και ο Περδίος ήταν Αλεξανδρινοί, κοσμοπολίτες, πολύγλωσσοι. Ο Κωστάκης γεννήθηκε και έζησε δεκαετίες στην Ρωσία, σε μια δύσκολη, αλλά ιδιαίτερη ιστορική φάση. Και οι τρεις βρέθηκαν μπλεγμένοι. Ο Ιόλας κατηγορήθηκε για όργια στη βίλα του και δικάστηκε, ο Κωστάκης χρειάστηκε να διαπραγματευτεί με το κομμουνιστικό καθεστώς για να μπορέσει να φύγει από την ΕΣΣΔ με την οικογένειά του, ενώ ο Περδίος πέρασε κάποιους μήνες πίσω από τα σίδερα, κατηγορούμενος για κλοπή έργων τέχνης.

Και οι τρεις επιθυμούσαν - ενδόμυχα ή δεδηλωμένα - να δημιουργήσουν στην πατρίδα τους ένα μουσείο, το οποίο θα στέγαζε τα πολύτιμα αποκτήματά τους. Όμως το ελληνικό κράτος δεν μπόρεσε να διακρίνει την αξία των προτάσεων ή καθυστέρησε τραγικά με αποτέλεσμα να το πληρώσει ακριβά. Υπάρχει ένα ακόμα κοινό στοιχείο ανάμεσα στους τρεις. Όλοι τους είχαν μυθιστορηματικό βίο, γεμάτο συγκινήσεις, απογοητεύσεις και τρομερές γνωριμίες.

Η βίλα του Ιόλα καταληστεύτηκε και λεηλατήθηκε. Μάς έμειναν μόνο κάποια έργα που έκανε δωρεά στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και κάποια στην Εθνική Πινακοθήκη. Ένα μέρος μόνο της συλλογής Κωστάκη έφτασε στα χέρια μας και με πολύ μεγάλο χρηματικό τίμημα επί υπουργίας Βενιζέλου, ενώ θα μπορούσαμε να την είχαμε πάρει ολόκληρη πριν από την συμφωνία αυτή. Από την συλλογή Περδίου, μπορεί τελικά να καταλήξουν λίγα έργα στο κράτος, ως αντάλλαγμα για τον φόρο κληρονομιάς των δικαιούχων συγγενών του - αν αποφασίσουν οι τελευταίοι να καλύψουν με αυτόν τον τρόπο την εφορία.

Ο δαιμόνιος Ιόλας

Ο Αλέξανδρος Ιόλας ήταν γεννημένος το 1907 στην Αίγυπτο και γόνος μιας οικογένειας πλούσιων βαμβακεμπόρων. Οι γονείς του τον προόριζαν για επιχειρηματία, αλλά εκείνος είχε καλλιτεχνικές ανησυχίες και ταλέντο στο χορό. Επέλεξε αρχικά την καριέρα του χορευτή, εγκαταστάθηκε στο προπολεμικό Βερολίνο, το οποίο εγκατέλειψε με την άνοδο των Ναζί στην εξουσία για να πάει στο Παρίσι. Ήρθε σε επαφή με σπουδαίες προσωπικότητες, τις οποίες γοήτευε χάρις στους τρόπους και την καλλιέργειά του. Η πορεία του συνεχίζεται στην Νέα Υόρκη, όπου το 1944, εξαιτίας ενός τραυματισμού αφήνει τον χορό και εστιάζει στο εμπόριο της τέχνης.

Ανοίγει την πρώτη του γκαλερί στο Μεγάλο Μήλο, χωρίς να έχει ιδιαίτερο οικονομικό κεφάλαιο αλλά την υποστήριξη σπουδαίων ανθρώπων και κυρίως, τη διάθεση να καθιερώσει τους Γάλλους σουρεαλιστές καλλιτέχνες στην Αμερική, όπου δεν ήταν τόσο γνωστοί. Λίγα χρόνια αργότερα ανακάλυψε τον Άντι Γουόρχολ, ενώ κέρδιζε σταδιακά την εμπιστοσύνη καλλιτεχνών, εμπόρων τέχνης και διευθυντών μουσείων για το τρομερό του ένστικτο στην τέχνη και την ικανότητα του να διαβλέπει νέα ρεύματα. Ανοίγει μια σειρά από γκαλερί σε διάφορες πόλεις του κόσμου, ενώ από την δεκαετία του ’60 και μετά περνά αρκετό χρόνο στην Ελλάδα. Προωθεί νέους Έλληνες δημιουργούς, συμβάλει στην αναγνώριση ξένων ταλέντων, έχει τον σεβασμό όλων.

Κτίζει μια βίλα στην Αγία Παρασκευή, στην οποία στεγάζει αρχαία και βυζαντινά κομμάτια μαζί με πίνακες. Η βαθιά του επιθυμία είναι να γίνει ένα μουσείο με το όνομά του. Αντ’ αυτού βρίσκεται αντιμέτωπος με την δικαιοσύνη για τον τρόπο ζωής του ενώ μεγάλη μερίδα του Τύπου, του φέρεται απαξιωτικά. Το 1987 πεθαίνει στην Νέα Υόρκη, ενώ δεν υπήρξε καμιά κρατική μνεία για την προστασία της συλλογής και του σπιτιού. Σήμερα η βίλα υπάρχει ακόμα, λεηλατημένη και με τεράστιες φθορές, να μας υπενθυμίζει τη μεγάλη ευκαιρία που χάσαμε.

(Ο Αλέξανδος Ιόλας)

 

Κωστάκης, ο σοφέρ που έγινε συλλέκτης

Χρημάτισε για δεκαετίες οδηγός στην ελληνική, σουηδική και καναδική πρεσβεία στην Μόσχα. Χωρίς να έχει την απαραίτητη κατάρτιση, παρά μόνον ένστικτο, κατάφερε να διακρίνει την τεράστια καλλιτεχνική αξία ενός συνόλου έργων, που είχε καταδικάσει στην λήθη και την απαξίωση ο σταλινισμός και που συχνά, οι ίδιοι οι δημιουργοί τους τα κατέστρεφαν ή τα έκρυβαν, καθώς ήταν κυνηγημένοι από το καθεστώς. Επρόκειτο για το κίνημα της ρωσικής πρωτοπορίας (1910 - 1930), το οποίο είχε περάσει στην αφάνεια, καθώς θεωρήθηκε ότι πρόδωσε τις αρχές του κομουνιστικού ιδεώδους.

Ο Κωστάκης, ήταν γιος εμπόρου από την Ζάκυνθο. Γεννήθηκε στην Μόσχα το 1913 και ως νέος έπιασε δουλειά ως οδηγός. Συχνά συνόδευε ξένους διπλωμάτες στις επισκέψεις του σε παλαιοπωλεία. Τότε αφυπνίστηκε το καλλιτεχνικό του αισθητήριο, μπροστά στα ακριβά χαλιά, τα έπιπλα αντίκες, τα κοσμήματα και τις πορσελάνες. Έχοντας το προνόμιο του να πληρώνει σε συνάλλαγμα, ο Κωστάκης πετύχαινε καλύτερες τιμές. Αγόρασε το 1931 το πρώτο αντικείμενο της συλλογής του, ένα πορσελάνινο αγαλματίδιο του Ναπολέοντα. Συνέχισε με πίνακες Φλαμανδών ζωγράφων, χαλιά, υφαντά και αντικείμενα αργυροχρυσοχοΐας.

Το 1946 είδε για πρώτη φορά ένα έργο της Ροζάνοβα, που εντάσσεται στο κίνημα της πρωτοπορίας. Προσπάθησε να αγοράσει και άλλα έργα της ίδιας περιόδου, αλλά ήρθε αντιμέτωπος με κάθε λογής εμπόδια μιας και το καθεστώς είχε επιβάλει σιωπή γύρω από το κίνημα και είχε ασκήσει διώξεις στους καλλιτέχνες. Παρόλα αυτά, ο Κωστάκης με απίστευτο πείσμα εντοπίζει τους ίδιους ή τους συγγενείς του και φτιάχνει σιγά – σιγά μια πλήρη συλλογή, απορρίπτοντας με αλάθητο κριτήριο, έργα που δεν έπρεπε να ενταχθούν σε αυτήν. Μαζί συλλέγει και ρωσικές εικόνες του 15ου και του 17ου αιώνα.

Στεγάζει την συλλογή του στο μικρό του διαμέρισμα στην Μόσχα, με πίνακες που κρέμονταν ανα τρεις – τέσσερις σειρές. Η φήμη της είχε περάσει τα ρωσικά σύνορα και όποια σπουδαία προσωπικότητα επισκεπτόταν την πόλη, πήγαινε στο σπίτι του Κωστάκη για ξενάγηση. Πρόεδροι κρατών, πρωθυπουργοί, διευθυντές μουσείων στη Δύση, συλλέκτες, κροίσοι όπως ο Ροκφέλερ, όλοι πέρασαν από τα δύο μικρά δωμάτια.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο Κωστάκης αποφάσισε να φύγει από την ΕΣΣΔ και άρχισε να διαπραγματεύεται την αποχώρησή του, έχοντας ως ισχυρό χαρτί την συλλογή. Για να κερδίσει την ελευθερία του το 1977, αναγκάστηκε να αφήσει πίσω το 80% της συλλογής, καθώς και τις ρωσικές εικόνες. Ερχόμενος στην Ελλάδα ήθελε να δωρίσει το άλλο μέρος στο ελληνικό κράτος σε ένα μουσείο με το όνομά του. Η επιθυμία του δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Τελικά το μεγαλύτερο μέρος από τα έργα αυτά, πήγαν στην Θεσσαλονίκη, αφού πληρώσαμε ένα σεβαστό ποσό.

(O Γιώργος Κωστάκης στο διαμέρισμά του στη Μόσχα)

(Τετ α τετ Κωστάκη - Κέννεντυ)

 

Περδίος, ο Ιντιάνα Τζόουνς της Αιγύπτου

Ο Γιάννης Περδίος που πέθανε στις αρχές Φεβρουαρίου υπήρξε η ζωντανή ενσάρκωση της έννοιας του συλλέκτη, έχοντας καταφέρει να αγοράσει τα ωραιότερα και αντιπροσωπευτικότερα δείγματα της ελληνικής ζωγραφικής από τον 17ο ως τον πρώιμο 20ο αιώνα. Στην συλλογή του είχε ακόμα έγγραφα, κοσμήματα, μπακίρια και μικρογλυπτική. Το μάτι του ήταν αλάνθαστο και το  αισθητήριο του για την αυθεντικότητα εμπιστεύονταν οι πάντες. Ήταν άνθρωπος μονήρης και μυστικοπαθής, αλλά αριστοκρατικός στην συμπεριφορά. Κυπριακής καταγωγής, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια, από καλή οικογένεια, ο Περδίος μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου η τέχνη είχε ιδιαίτερη αξία. Ο νομικός και φιλόλογος πατέρας του, ένας άνθρωπος με βαθιά καλλιέργεια, του είχε κάνει άλλωστε  το πρώτο δώρο που τον μύησε στο συλλέγειν: ένα αρχαίο νόμισμα. Έκτοτε μπήκε μέσα του το μικρόβιο. Στα νεανικά του χρόνια υπήρξε ένας Ιντιάνα Τζόουνς που πέρασε πολλές από τις νεανικές του νύχτες σε τέντες βεδουϊνων στην έρημο, αναζητώντας θησαυρούς.

Εγκατέλειψε την Αίγυπτο για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ελλάδα και στην Αγγλία, όπου αργότερα ασχολήθηκε επαγγελματικά με φαρμακευτικές και τουριστικές επιχειρήσεις. Για να κρατήσει στα χέρια του αυτό που επιθυμούσε ο Περδίος, ξεπερνούσε όλα τα εμπόδια. Είχε αγοράσει πίνακα καταβάλλοντας ένα ποσό αντίστοιχο με την αξία μιας μονοκατοικίας στα Ανάκτορα. Συνέλεγε μεθοδικά πληροφορίες, γινόταν ντεντέκτιβ, κυνηγούσε τον στόχο παθιασμένα. Δεν παντρεύτηκε ποτέ διότι ήξερε ότι η σύζυγος και τα παιδιά θα έρχονταν σε δεύτερη μοίρα μετά τα έργα. Έφτασε να μπει ακόμα και στην φυλακή μερικούς μήνες, για μια υπόθεση αγοράς έργων του Νίκου Χατζηκυριάκου Γκίκα από την οικονόμο του ζωγράφου.

Ζούσε μόνος του σε μια βίλα στο Ψυχικό, μαζί με τα έργα. Δεν έβαλε ποτέ θέρμανση για να μην επηρεάζονται οι ευαίσθητοι στην θερμοκρασία καμβάδες, δεν πήγαινε ταξίδια ή διακοπές για να μην τα αφήνει μόνα τους. Πηγές αναφέρουν ότι είχε συναντήσει έναν υπουργό Πολιτισμού για να του εκφράσει την επιθυμία του, να γίνει ένα μουσείο για την συλλογή του. Εκείνος δεν αντελήφθη την τεράστια ευκαιρία και ο συλλέκτης θυμωμένος δεν ξαναθέλησε να αποκτήσει αλισβερίσι με το κράτος. Πρόσφατα ανοίχτηκε η διαθήκη του, στην οποία αφήνει την συλλογή του στους συγγενείς του.

(Ο Γιάννης Περδίος στην οικία του)

«Σταθερότητα ή Αστάθεια;». Αυτό θα είναι το δίλημμα των εκλογών

«Σταθερότητα ή Αστάθεια;». Αυτό θα είναι το δίλημμα των εκλογών

Μελετώντας κάποιος με προσοχή τα συστημικά ΜΜΕ, θαδιαπιστώσει ότι στην ουσία προαναγγέλλουν το δίλημμα που θα βάλει το μνημονιακό σύστημα στις προσεχείς εκλογές και κυρίως στις ευρωεκλογές.
Θα διαπιστώσει ακόμα μια εμφανή αγωνία του μνημονιακού συστήματος  να θεωρήσει λήξαν το δίλημμα «Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο», να θεωρήσει δεδομένη την παραμονή της χώρας στο ευρώ, να θεωρεί επιτυχία το πρωτογενές πλεόνασμα και την «έξοδο» για δανεικά και να εστιάσει στο πιο πάνω δίλημμα. 
Δηλαδή, να μην χάσουμε δήθεν αυτά που κερδίσαμε, να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του λαού, να αποφευχθούν οι πειραματισμοί και να έχουμε σταθερότητα και όχι αστάθεια, με απρόβλεπτες συνέπειες. 
Να θεωρήσει ακόμα καμένα τα κόμματα που πόνταραν στο «αντιμνημόνιο» και στην ουσία να προαναγγέλλει την διάλυσή τους.
Το μνημονιακό καθεστώς επενδύει στους φόβους του αστικού πληθυσμού που πάντα επιζητεί πολιτική σταθερότητα. Θα προσπαθήσει λοιπόν να ενεργοποιήσει τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, την οποία έχουν κάνει να πιστέψει ότι όλα τελείωσαν, ενώ στην πραγματικότητα, τα χειρότερα είναι ακόμα πίσω.
Εξάλλου, όπως βλέπουμε σε όλες τις δημοσκοπήσεις, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού δεν θέλει εκλογές. Θέλει δηλαδή κυβερνητική σταθερότητα και αυτό θα προσπαθήσει να το εκμεταλλευθεί η κυβέρνηση.
Πέτρος Χασάπης

Το Άγιο Φως Για Πρώτη Φορά Στην Έξω Μάνη

Το Άγιο Φως Για Πρώτη Φορά Στην Έξω Μάνη

by maniatika

Από τον Πανάγιο Τάφο στη Λαγκάδα.

Μανιάτες και Μανιάτισσες, σε κλίμα συγκίνησης και κατάνυξης, υποδέχθηκαν το Άγιο Φως για πρώτη φορά φέτος στη Μάνη το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου.

Με μια πολύ σεμνή και όμορφη τελετή, η Λαγκάδα, από τα πιο γραφικά και παραδοσιακά χωριά της Μεσσηνιακής Μάνης, είχε την τιμή να παραλάβει το Άγιο Φως από τον Πανάγιο Τάφο.

Άγιο Φως
Οι κάτοικοι του χωριού περίμεναν με μεγάλη συγκίνηση στην πλατεία του χωριού το όχημα με το οποίο μεταφερόταν η ιερή φλόγα και στη συνέχεια το συνόδευσαν με κατάνυξη στο ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου, όπου και έγινε η Ανάσταση. Της πομπής προηγούνταν ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, δύο Μανιάτες και δύο Μανιάτισσες.

Την εκδήλωση οργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Λαγκαδιωτών Μεσσηνιακής Μάνης», ο οποίος ευχαρίστησε την οικογένεια της Ρεβέκκας Μπεσμπέα και τον Γιώργο Μουνδρέα που μετέφεραν από το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος το Άγιο Φως μέχρι την Καρδαμύλη, καθώς και όσους συνέβαλαν για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης.
Επίσης, ευχαρίστησαν θερμά τη «Γαία» και τον Κωνσταντίνο Ξυδέα που συνόδευσαν από τη Στούπα, προπορευόμενοι με φάρο και σειρήνα, τα αυτοκίνητα με το Άγιο Φως μέχρι τη Λαγκάδα.

Ο Σύλλογος υποσχέθηκε ότι θα προσπαθήσει ώστε κάθε χρόνο να μεταφέρεται το Άγιο Φως από τον Πανάγιο Τάφο στη Μάνη.

Το έθιμο με τα αερόστατα
Για άλλη μια χρονιά, η Λαγκάδα, πιστή στις παραδόσεις, γέμισε φέτος το Πάσχα το μανιάτικο ουρανό με πολύχρωμα αερόστατα. Στην προετοιμασία συμμετείχαν μικροί και μεγάλοι, ώστε να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής.

Το πέταγμα των αερόστατων συμβολίζει τη Μάνη, που έμεινε αδούλωτη από τον τουρκικό ζυγό.

Η συμμετοχή του κόσμου, τόσο των Λαγκαδιωτών όσο και των κατοίκων και επισκεπτών των υπολοίπων χωριών, ήταν μεγάλη, και όλοι έδωσαν την υπόσχεση η συμμετοχή να είναι ακόμη μεγαλύτερη την επόμενη χρονιά, με ακόμη περισσότερα αερόστατα.
Β.Β.

Tharrosnews

maniatika | Απριλίου 23, 2014 στις 12:44 μμ | Κατηγορίες: ΑΡΧΙΚΗ, ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ | URL: http://wp.me/p2ELII-ZN

Εναλλακτικές αποδεδειγμένες θαυματουργές θεραπείες που θάφτηκαν από τις φαρμακοβιομηχανίες !

Εναλλακτικές αποδεδειγμένες θαυματουργές θεραπείες που θάφτηκαν από τις φαρμακοβιομηχανίες !

Τα τελευταία χρόνια ανθεί η εναλλακτική ιατρική, ως σύνολο μεθόδων που κείνται πέρα από την κατεστημένη επιστημονική ιατρική και εμφανίζουν συγγένεια με θεραπευτικές μεθόδους
που απαντούν στις...
παραδοσιακές κοινωνίες.
Ανάλογη άνθηση γνωρίζει και η θαυματουργική ιατρική, ενώ η εμπιστοσύνη του κοινού στις εναλλακτικές μορφές θεραπείας παρουσιάζεται αυξημένη. Στο άρθρο αυτό καταγράφονται οι σημαντικότερες μορφές της εναλλακτικής ιατρικής, εξετάζεται η κατά περίπτωση θεραπευτική και επιστημονική αξία τους από την άποψη της συμβατικής ιατρικής και επιχειρείται μια ανίχνευση των αιτιών που εξηγούν την άνθησή της. Το συμπέρασμα είναι ότι οι μέθοδοι εναλλακτικής θεραπείας παρουσιάζουν ευρεία διάδοση και ότι εκτείνονται από θεραπευτικές μεθόδους που προσομοιάζουν με αυτές της συμβατικής ιατρικής (και που ενδεχομένως θα είχε κάποια αξία η εμπεριστατωμένη επιστημονική μελέτη τους) έως μεθοδεύσεις οργανωμένης εξαπάτησης το κοινού και εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου, που θα ήταν χρήσιμο να αποκαλυφθούν προς όφελος τόσο της επιστήμης όσο και των ασθενών.


Στο τέλος ενός αιώνα που σήμανε το θρίαμβο της τεχνολογίας και στις απαρχές ενός νέου αιώνα που υπόσχεται ακόμη περισσότερους τεχνολογικούς θριάμβους, ιδίως στο πεδίο των βιοϊατρικών επιστημών, η εναλλακτική ιατρική όχι μόνο επιβιώνει αλλά και αναπτύσσεται παράλληλα με τη συμβατική επιστημονική ιατρική, αν όχι σε βάρος της. Σχεδόν στο σύνολό της η επιστημονική κοινότητα έχει υποβαθμίσει την αξία της εναλλακτικής ιατρικής, αν δεν έχει κατηγορήσει ανοιχτά τους φορείς της ως επικίνδυνους απατεώνες. Ωστόσο, δε λείπουν οι επιστημονικές φωνές που αναγνωρίζουν κάποια συμβολή των εναλλακτικών θεραπευτών στην αποκατάσταση της υγείας των ασθενών, τουλάχιστον σε ότι αφορά ορισμένες μορφές εναλλακτικής ιατρικής.
Η στάση του κοινού εμφανίζεται διαφοροποιημένη: από τη μία πλευρά, η πλειοψηφία, των μη ειδικών, στις αναπτυγμένες κυρίως κοινωνίες, δείχνει να εμπιστεύεται περισσότερο την επιστημονική ιατρική και να θεωρεί την εναλλακτική ιατρική, μερικώς αν όχι στο σύνολό της, μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια εξαπάτησης των ασθενών και εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου. Από την άλλη, διαρκώς περισσότεροι ασθενείς, και στις προηγμένες κοινωνίες, καταφεύγουν στις υπηρεσίες των εναλλακτικών θεραπειών.
Η αντιφατική αυτή τοποθέτηση απέναντι στην εναλλακτική ιατρική δεν είναι καθόλου νέα. Η εποχή κατά την οποία ο Ιπποκράτης και η σχολή του είχαν ήδη αποκτήσει σπουδαία φήμη (5ος – 4ος αι. π.χ.) ήταν επίσης και μία εποχή ακμής των Ασκληπιείων, των ιερών τεμενών του Ασκληπιού, στα οποία λάμβαναν χώρα θαυματουργικές θεραπείες. Χαρακτηριστική είναι η αριστοφανική διακωμώδησή τους στον «Πλούτο» (388 π.χ.) αλλά και η τελική αναστήλωση του κύρους τους στο ίδιο έργο.

Η σόδα ως φάρμακο



Πως να ενισχύσετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα με φυσικό τρόπο και να θεραπευτείτε από πάσες μορφές γρίπης, ίσως ακόμα και από τον καρκίνο!!
Στον σύγχρονο σημερινό κόσμο της ιατρικής η FDA δεν αφήνει τις εταιρείες να πωλούν προϊόντα με ιατρικές ιδιότητες, εκτός εάν έχουν πρώτα δοκιμαστεί με πολύ μεγάλο κόστος ώστε να εγκριθούν ως φάρμακα. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
Σε ένα φυλλάδιο του 1924 που δημοσιεύθηκε από την Arm & Hammer Soda Company, η εταιρία ξεκινά λέγοντας: «Η αποδεδειγμένη αξία της Arm & Hammer Διττανθρακικής Σόδας ως θεραπευτικού παράγοντα φαίνεται από τα ακόλουθα στοιχεία μιας εξέχουσας προσωπικότητας της ιατρικής που ονομάζεται Δρ Volney S . Cheney, σε επιστολή του προς την Εταιρία Church & Dwight:
«Το 1918 και 1919, ενώ καταπολεμούσα την γρίπη με τις Αμερικανικές Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, περιήλθε σε γνώση μου ότι σπανίως κάποιος που είχε αλκαλοποιηθεί με ανθρακικό νάτριο κολλούσε την νόσο, καθώς και ότι όσοι κολλούσαν αλλά έκαναν γρήγορα αλκαλοποίηση είχαν ήπια συμπτώματα.

Το 1925 οι συνιστώμενες δόσεις από την Εταιρεία Arm and Hammer για τα κρυολογήματα και την γρίπη ήταν:
-Κατά την διάρκεια της πρώτης ημέρας έξι φορές από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό, κάθε περίπου δύο ώρες.
-Κατά την διάρκεια της δεύτερης ημέρας τέσσερις φορές από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό, με την ίδια συχνότητα.
-Κατά την τρίτη ημέρα από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό πρωί και βράδυ.
-Στην συνέχεια μισό κουταλάκι σόδα με ένα ποτήρι δροσερό νερό κάθε πρωί μέχρι την αποθεραπεία.

Η μαγειρική σόδα προέρχεται από ένα φυσικό ορυκτό και είναι ένα από τα ασφαλέστερα και πιο χρήσιμα προϊόντα. Οι πιθανές χρήσεις της είναι επίσης:
-Οικιακό καθαριστικό
-Για θεραπεία στο ηλιακό έγκαυμα
-Εναλλακτική λύση για τα τοξικά αποσμητικά σώματος
-Βελτιωτικό επιδόσεων στον αθλητισμό.
Λίγοι άνθρωποι συνειδητοποιούν, ωστόσο, ότι η μαγειρική σόδα έχει και ισχυρές φαρμακευτικές ιδιότητες. Εάν ληφθεί εσωτερικά συμβάλλει στην διατήρηση της ισορροπίας του pH στο αίμα μας. Αυτό είναι πιθανόν το βασικό σκεπτικό πίσω από τις συνιστώμενες χρήσεις του κατά του κρυολογήματος, των συμπτωμάτων της γρίπης, ακόμη και για τον καρκίνο.

Η μαγειρική σόδα ως φυσικό φάρμακο για το κρυολόγημα
Στο φυλλάδιο τους «Ιατρικές χρήσεις της μαγειρική σόδας» που δημοσιεύθηκε το 1924, ο Δρ Volney S. Cheney αφηγείται κλινικές επιτυχίες του με ανθρακικό νάτριο στο κρύο και την θεραπεία της γρίπης:
Έχω από τότε θεραπεύσει όλες τις περιπτώσεις κρυολογημάτων και γρίπης δίνοντας γενναιόδωρες δόσεις όξινου ανθρακικού νατρίου, και σε πάρα πολλές περιπτώσεις εντός 36 ωρών τα συμπτώματα υποχωρούσαν εντελώς.
Επίσης μέσα στο ιατρείο μου, πριν την δημιουργία του Σωματείου της Γυναίκας και του Συλλόγου των Εκπαιδευτικών, έκανα χρήση του όξινου ανθρακικού νατρίου ως προληπτικό για το κρυολόγημα, με αποτέλεσμα τώρα να έρχονται πολλές αναφορές που δηλώνουν ότι όσοι έλαβαν σόδα δεν επηρεάστηκαν, ενώ σχεδόν όλοι γύρω τους είχαν γρίπη.
Σύμφωνα με την Materia Medica του Walter Bastedo, το όξινο ανθρακικό νάτριο απαλύνει τους βλεννογόνους και διαλύει την πυκνή βλέννα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ποτέ δεν έχω δοκιμάσει προσωπικά αυτό το φάρμακο, αλλά δεν είναι περίεργο το ότι η διατήρηση σωστής ισορροπία οξέων-βάσεων στο σώμα έχει θετικό αντίκτυπο στην φυσική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η χρήση της σόδας είναι πολύ εύκολη και είναι ακίνδυνη ακόμα και αν δεν νιώσετε ανακούφιση από τα συμπτώματα του κρύου. Απλά διαλύστε το προτεινόμενο ποσό μαγειρικής σόδας σε ένα ποτήρι με κρύο νερό και πιείτε το.

Περαιτέρω οδηγίες για την λήψη σόδας μπορούν να βρεθούν στο βιβλίο του Mark Sircus «Όξινο ανθρακικό νάτριο/ Θεραπεία του καρκίνου για φτωχούς και πλούσιους» η οποία είναι επίσης διαθέσιμη στις εκδόσεις Kindle.
Σύμφωνα με τις δασολογικές οδηγίες της Arm & Hammer, να μην υπερβαίνετε τις επτά δόσεις με μισό κουταλάκι ανά ημέρα, και αν είστε πάνω από την ηλικία των 60 ετών μην πάρετε πάνω από τρεις δόσεις με μισό κουταλάκι την ημέρα. Επιπλέον, να μην χρησιμοποιείτε την μέγιστη δοσολογία για περισσότερο από δύο εβδομάδες.

Η Ισχυρή θεραπευτική δύναμη της μαγειρικής σόδας
Ο Δρ Tullio Simonici και ο Mark Sircus συμβουλεύουν την χρήση μαγειρικής σόδας, ακόμη και για την πιο σοβαρή από τις ασθένειες του: τον καρκίνο!
Δυστυχώς, παρ’ όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η μαγειρική σόδα πράγματι έχει τεράστιες δυνατότητες, όπως η αποτελεσματική και μη τοξική θεραπεία του καρκίνου, η συμβατική ιατρική αρνείται να το δεχθεί, αφού η μαγειρική σόδα δεν θα δώσει ποτέ τεράστια κέρδη για τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Ακόμη χειρότερα, προσπαθούν να δυσφημίσουν ή να καταστρέψουν εντελώς εκείνους που τολμούν να προβάλλουν φθηνές επιλογές θεραπείας όπως η μαγειρική σόδα.
Μην έχετε καμιά αμφιβολία για αυτό: η θεραπεία του καρκίνου είναι το «μπιφτέκι», και για όλες τις περιπτώσεις φαρμάκων θεραπείας φαίνεται να υπάρχει κάπου ένας άγραφος νόμος ότι το φάρμακο θα μελετηθεί και να γίνει δεκτό εφόσον υπάρχει πιθανότητα για μεγάλα κέρδη.

Ο δρ Simoncini, ο οποίος είναι ογκολόγος (ειδικός στον καρκίνο), απομακρύνθηκε από την ιατρική κοινότητα, όταν αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει συμβατικές μεθόδους θεραπείας του καρκίνου και αντί του όξινου ανθρακικού νατρίου.
Αυτό, παρά το γεγονός ότι είναι σε θέση να αποδείξει ότι το 99 τοις εκατό του καρκίνου του μαστού και της ουροδόχου κύστης μπορεί να θεραπευθεί σε μόλις έξι ημέρες, χωρίς την χρήση χειρουργικής επέμβασης, χημειοθεραπείας ή ακτινοβολίας, χρησιμοποιώντας απλά μια τοπική συσκευή διείσδυσης (όπως καθετήρα) για να βάλει το διττανθρακικό νάτριο άμεσα με την μολυσμένη περιοχή στον ιστό του μαστού ή στην ουροδόχο κύστη σας!

Στο βιβλίο του «Κερδίζοντας τον πόλεμο με τον Καρκίνο», ο Δρ Sircus γράφει:
«Το όξινο ανθρακικό νάτριο είναι η γρηγορότερη μέθοδος για να την επιστροφή της αλκαλικότητας του σώματος σε κανονικά επίπεδα. Το όξινο ανθρακικό είναι ανόργανο, πολύ αλκαλικό και όπως και άλλες ορυκτές ουσίες, στηρίζει έναν μεγάλο αριθμό βιολογικών λειτουργιών.
Το όξινο ανθρακικό νάτριο συμβαίνει να είναι ένα από τα πιο χρήσιμα φάρμακά μας επειδή η αλκαλική φυσιολογία είναι θεμελιώδους σημασίας για την ζωή και την υγεία».
Πολλές χημειοθεραπείες πράγματι περιλαμβάνουν σόδα για την προστασία των νεφρών του ασθενούς, την καρδιά και του νευρικού συστήματος. Έχει ειπωθεί ότι η χημειοθεραπεία χωρίς την ταυτόχρονη χορήγηση σόδας θα μπορούσε ενδεχομένως να σας σκοτώσει επί τόπου.
Θα μπορούσε, λόγω της ανάμειξης δηλητηρίων με μαγειρική σόδα, οι βελτιώσεις που παρατηρήθηκαν να είναι αποτέλεσμα της μαγειρικής σόδας και όχι των τοξικών δηλητηρίων; Ο δρ Sircus πιστεύει ότι θα μπορούσε.
«Δεν υπάρχουν μελέτες που να χωρίζουν τις επιπτώσεις της σόδας από τα τοξικά φάρμακα της χημειοθεραπείας και ούτε θα υπάρξουν ποτέ», λέει.

ΥΠΕΡΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ (H2O2) – Η απαγορευμένη πανάκεια

Η άγνωστη «θαυματουργή» θεραπεία


Το γνωστό οξυζενέ (προσοχή) φαίνεται να συμβάλλει σημαντικά στην αποτελεσματική αντιμετώπιση ενός ευρέος φάσματος ασθενειών. Παρόλο όμως, που αρκετοί επιστήμονες πραγματοποιούν αποκαλυπτικές μελέτες για τις ιαματικές του ιδιότητες, τα συμπεράσματά τους υποβαθμίζονται συστηματικά από το ιατροφαρμακευτικό σύστημα…
Πριν από 170 χρόνια, όταν η Ινδία ήταν ακόμα βρετανική αποικία, οι αυτόχθονες έπιναν νερό, μέσα στο οποίο διέλυαν μικρές ποσότητες υπεροξειδίου του υδρογόνου για να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη ποικιλία ασθενειών από πιο ήπιες, όπως η γρίπη, έως σοβαρότερες ασθένειες, όπως η χολέρα και η μαλάρια. Τα αποτελέσματα αυτής της μεθόδου θεραπείας ήταν τόσο θετικά, ώστε θεωρήθηκε ότι η διάδοση της θα επηρέαζε το εμπόριο χημικών φαρμάκων που είχε αρχίσει τότε να καθιερώνεται και στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Για να αντιμετωπίσουν την απειλή, οι βρετανικές Αρχές προσέλαβαν έναν ρεπόρτερ, ο οποίος -προσποιούμενος τον γιατρό «κατασκεύασε» μια ιστορία για ένα παιδί που πέθανε εξαιτίας εγκεφαλικής βλάβης, ύστερα από τη λήψη υπεροξειδίου του υδρογόνου.
Το γεγονός ότι η είδηση προήλθε από έναν «ειδικό» επηρέασε καθοριστικά τους Ινδούς, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν τη χρήση του Η2Ο2 και να στραφούν στα βρετανικά φαρμακευτικά σκευάσματα (Madison Cavanaugh, The one-minute cure: The secret to healingvirtually all diseases).

Επρόκειτο για το πρώτο χτύπημα εναντίον μιας πολλά υποσχόμενης θεραπευτικής μεθόδου, η οποία από τότε καταπιέζεται συστηματικά από το φαρμακοκεντρικό ιατρικό μοντέλο.
Πολλοί επιστήμονες (Willhelm, Warburg, Oliver, Holman, Farr, Barnard,Palthe, McCabe, Cummings) υποστηρίζουν ότι τα θεραπευτικά οφέλη της είναι πολύ σημαντικά για όλες σχεδόν τις ασθένειες, μετατρέποντας τη σε πανάκεια χωρίς προηγούμενο και, μάλιστα, με μηδενικό κόστος!
Μεταξύ αυτών, κάποιοι την εφαρμόζουν ως εναλλακτική μέθοδο θεραπείας αφού η κλασική Ιατρική αρνείται να τη συμπεριλάβει στις καθιερωμένες πρακτικές της και η επιστημονική κοινότητα δεν χρηματοδοτεί επίσημες έρευνες για την αποτελεσματικότητα της.



Ασπιρίνη: Θαυματουργή στην πρόληψη αλλά και τη θεραπεία κατά του καρκίνου


Τι μπορεί να μειώσει τις καλπάζουσες μεταστάσεις του καρκίνου; Η καθημερινή λήψη ασπιρίνης, καταλήγουν οι νέες μελέτες που δημοσιεύτηκαν, στις επιθεωρήσεις “The Lancet” και “The Lancet Oncology”.
Τα ευρήματα των ερευνών επιβεβαιώνουν τις αντικαρκινικές ιδιότητες της ασπιρίνης αλλά, της προσδίδουν και θεραπευτική δράση! Σε παλαιότερες μελέτες υπήρχαν ευρήματα πως η καθημερινή λήψη ασπιρίνης μειώνει τις πιθανότητες θανάτου από τη νόσο και ότι μπορεί να λειτουργήσει σημαντικά σε επίπεδο πρόληψης μη εμφάνισης της κακοήθειας.
Η ασπιρίνη, αν και οι μελέτες τις δίνουν εξαιρετικές ιδιότητες, έχει συνδεθεί και με τον κίνδυνο γαστρορραγίας, γι’ αυτό , ίσως θα πρέπει να διεξαχθούν και άλλες μελέτες που θα επιβεβαιώνουν την αντικαρκινική της δράση!
Ωστόσο, δεν γίνεται να παραλείψουμε τη δήλωση του Δρ. Πίτερ Ρόθγουελ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που διεξήγαγε τις νέες έρευνες για τα ευχάριστα νέα και την ελπίδα που δίνουν τα ευρήματα αυτά: «ίσως το πιο σημαντικό εύρημα είναι όμως ότι πιθανώς η ασπιρίνη μπορεί να είναι αποτελεσματική ως επιπρόσθετη θεραπεία για τον καρκίνο με στόχο την πρόληψη της εξάπλωσης της νόσου σε μακρινά σημεία του οργανισμού»


ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν πρόκειται για το κοινό οξυζενέ από το φαρμακείο


http://alttherapy.blogspot.com

http://oiko-iasis.blogspot.gr

Σκεφτήκατε ποτέ!

Σκεφτήκατε ποτέ!

Posted: 21 Apr 2014 11:58 PM PDT

Σκεφτήκατε ποτέ!

Αν το Άγιο Φως δεν ήταν αυθεντική και ζωντανή πραγματικότητα, δεν θα είχε ξεκινήσει παγκόσμια εκστρατεία αποδεικνύοντας με στοιχεία ακλόνητα την απάτη του φαινομένου και μάλιστα από τους ίδιους τους Ισραηλινούς; θα μας ειχαν καψει ζωντανους.

Ενώ τώρα, θέλοντας και μη, μέσα στο κέντρο των σταυρωτών του Θεανθρώπου, κάθε χρόνο, το Μέγα Σάββατο, αποδεικνύεται η Ανάσταση και η αλήθεια της Πίστεώς μας.

Και τόσο οι χριστοκτόνοι Εβραίοι, όσο και τα άλλα δόγματα εκτός Ορθοδοξίας κλείνουν το στόμα και αναγκάζονται να ταπεινωθούν μπροστά στην πραγματικότητα, έως ότου αποδεχθούν του λόγου το αληθές...

Το λοιπόν αδελφοί μου. Ας κοάζουν οι βάτραχοι της αθεϊας και της αρνήσεως. Ας λυσσούν οι αντίχριστοι.

Η Πίστη μας είναι ζωντανή και όσο θα περνά ο καιρός τόσο και ο αναστάς Θεάνθρωπος θα κατακτά τις ανθρώπινες καρδιές προς πείσμα των δαιμόνων και των οργάνων τους.

Μακάριοι όσοι αποδέχονται τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριον της Δόξης, τον Λατρευτό μας Ιησούν Χριστόν.

«Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου Αυτού, οι μισούντες Αυτόν». 

Αδελφοί μου. Χριστός Ανέστη.

Αληθώς Ανέστη.

Αμήν.

Αναγνώστης

(μας εστάλλει με ηλεκτρ. μήνυμα από τον φίλο Γιάννη Δ)

(Αναδημοσίευση από ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily)

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΡΙΖΙΚΩΣ! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΑΦΑΙΡΕΣΑΝ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ !!!

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΡΙΖΙΚΩΣ! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΑΦΑΙΡΕΣΑΝ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ !!!

Γιατί οι Έλληνες δεν μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά 
Τη συστηματική διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας προτείνουν ξένου καθηγητές, σαν θεραπεία σε δυσλεκτικά παιδιά.
Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα, το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του.

Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων, πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων.

Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.
Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την θεωρία του Havelock είναι τα εξής:

1. Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του Ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.
2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.
3. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.

Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του Ιωάννη Τσέγκου παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών. Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους.

Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο.

Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!
Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!!

(Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας 2004-2010 ).

Το μυστικό της πνευματικής εξέλιξης

Το μυστικό της πνευματικής εξέλιξης

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε (όσοι βέβαια προσπαθούν και δουλεύουν με τον εαυτό τους), γιατί δεν έχουμε αποτελέσματα στην εσωτερική μας εργασία. Αποτελέσματα όμως πραγματικά και όχι αυτά που βρίσκονται στην σφαίρα της φαντασίας ή της θεωρητικής γνώσης. Στον δρόμο της πνευματικής εξέλιξης υπάρχει ένας ουσιώδης κανόνας, χωρίς την τήρηση του οποίου δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε ένα βήμα εμπρός. Ο κανόνας αυτός λέει: «Ο μόνος τρόπος για να εξελιχθούμε πνευματικά είναι να εργαζόμαστε επάνω στον εαυτό μας χάριν των άλλων και τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας να τα χρησιμοποιούμε για το γενικό καλό».

 

Διδάσκω αεί διδασκόμενος

 

Θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητός ο μηχανισμός λειτουργίας αυτού του νόμου. Φαντασθείτε έναν άνθρωπο ο οποίος προσπαθεί να δουλέψει επάνω στην οξυθυμία του ώστε να μπορέσει να την ελέγξει. Τα αποτελέσματα θα είναι μέτρια ή μηδαμινά, ο χρόνος θα κυλάει και στο τέλος, ίσως μετά από δεκαετίες ολόκληρες, θα διαπιστώσει ότι είναι ο ίδιος σχεδόν άνθρωπος όπως και πρώτα. Φαντασθείτε τώρα τον ίδιο άνθρωπο να κάνει την ίδια εργασία, όχι όμως μόνο για το δικό του καλό, αλλά για το καλό των παιδιών του. Έχει διαπιστώσει το πόσο η οργή του καταστρέφει την ψυχή των παιδιών του και πόσο τον ελέγχει η συνείδησή του γι αυτό. Το κίνητρό του τώρα είναι διαφορετικό. Θα αλλάξει τον εαυτό του και για δικό τους καλό. Ως βοήθεια έχει πλέον την αίσθηση της ευθύνης απέναντι στα παιδιά του, έχει την συνείδησή του, η οποία ενδιαφέρεται πολύ για το καλό των άλλων, έχει τελικώς έναν ιερό σκοπό. Αν αφήσει την ψυχή του να εμποτιστεί με αυτά τα συναισθήματα τότε θα διαπιστώσει ότι η εργασία της αυτοτελειοποίησης καθίσταται απροσδόκητα αποτελεσματική. Τα αποτελέσματα εμφανίζονται ταχύτερα και το βάθος τους είναι μεγαλύτερο. Κάποιες φορές οι αλλαγές μπορεί να είναι ραγδαίες. Υπάρχει μέσα μας μια «φωνή», την οποία έχουμε θάψει πολύ βαθιά γιατί μας τρομάζει, που μας λέει: «Όχι για τον εαυτό σου, αλλά για όλους!». Η δύναμη αυτή ενεργοποιείται όταν αλλάξουμε τα κίνητρά μας.

 

Ας δούμε τώρα το πώς η καθημερινή μας ζωή μπορεί να αποτελέσει έναν πολύτιμο βοηθό στην εργασία με τον εαυτό μας. Έναν βοηθό που θα μας διδάξει τις κατευθύνσεις και τους στόχους αυτής της εργασίας. Γύρω μας υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που έχουν διάφορες ανάγκες. Ασφαλώς ορισμένες από αυτές είναι «ψευτοανάγκες», (αγορά κότερου, βίλας, ταξίδια, αναγνώριση, δόξα κ.λ.π.). Υπάρχουν όμως και πολλές πραγματικές ανάγκες που η μη ικανοποίησή τους προξενεί δυστυχία στους ανθρώπους. Είναι γεγονός όμως ότι αρκετές από αυτές τις ανάγκες δεν μπορούμε να ικανοποιηθούν, λόγω του εγωισμού και της ελαττωματικότητάς μας. Δεν φταίει ούτε η κοινωνία ούτε ο Θεός, αν εμείς δεν παίρνουμε αγάπη από την οικογένειά μας. Έχουμε δώσει αγάπη για να πάρουμε; Αν νομίζουμε ότι δώσαμε, μήπως στην πραγματικότητα δίναμε εξάρτηση και όχι αγάπη; Μήπως υπογράφαμε συμβόλαια και περιμέναμε ανταλλάγματα; Σε όλες όμως τις περιπτώσεις των πραγματικών αναγκών, άσχετα με το ποιος είναι ο υπαίτιος για την μη ικανοποίησή τους, οι άνθρωποι χρειάζονται κάποια βοήθεια. Η βοήθεια αυτή δεν είναι να ικανοποιούμε εμείς σε μόνιμη βάση τις ανάγκες τους και έτσι να τους κακομαθαίνουμε, αλλά να τους βοηθήσουμε να κάνουν εκείνες τις αλλαγές στον εαυτό τους οι οποίες με την σειρά τους θα αλλάξουν και την ζωή τους, ώστε οι ανάγκες τους να ικανοποιηθούν.

 

Εδώ τώρα είναι το κλειδί της υπόθεσης. Πρέπει να δώσουμε ουσιαστική βοήθεια στους άλλους. Μπορούμε όμως να δώσουμε μόνο αυτό που έχουμε εμείς. Δεν μπορούμε να δώσουμε αυτό που δεν έχουμε. Για να το δώσουμε πρέπει να το αποκτήσουμε. Και για να το αποκτήσουμε πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς τον εαυτό μας. Προσέξτε τώρα. Αν δούμε ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες και τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων του περιβάλλοντός μας, τότε θα σχηματίσουμε έναν κατάλογο με τις διάφορες βοήθειες που πρέπει να τους προσφέρουμε. Αυτό σημαίνει όμως ότι όλα αυτά πρέπει να τα αποκτήσουμε πρώτα εμείς. Αμέσως ο κατάλογος αυτός των αναγκαίων προσφορών στους άλλους μετατρέπεται σε κατάλογο αλλαγών που πρέπει να κάνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό! Γίνεται αυτομάτως, ένας κατάλογος προτερημάτων που πρέπει να αποκτήσουμε και ελαττωμάτων που πρέπει να αποβάλουμε. Η μεταμορφωτική δύναμη που διαθέτει ένας τέτοιος κατάλογος είναι εκπληκτική!

 

Ένας φίλος μας μπορεί να είναι υπερβολικά φιλόδοξος και αγχώδης. Για να τον βοηθήσουμε πρέπει να του δώσουμε το καλό παράδειγμα. Να είμαστε εμείς ισορροπημένοι ώστε αυτός να δει τα πλεονεκτήματα αυτού του τρόπου ζωής και να επιθυμήσει να τον ακολουθήσει. Για να το επιτύχουμε αυτό πρέπει να απαλλαγούμε από το δικό μας άγχος. Να μια εργασία για τον εαυτό μας προκειμένου να βοηθήσουμε τον άλλον.

 

Ένα μέλος της οικογένειάς μας έχει αναπτύξει μεγάλη κτητικότητα για μας και συμπεριφέρεται λες και είμαστε ιδιοκτησία του. Για να το βοηθήσουμε θα πρέπει πρώτα να απαλλαγούμε από τις αδυναμίες εκείνες, τις οποίες αυτό χρησιμοποιεί για να μας επιβάλλεται. Φόβος, ενοχές, ανασφάλειες, παθητικότητα. Να άλλη μια εργασία για τον εαυτό μας χάριν του άλλου. Έτσι θα μπορέσουμε να του δείξουμε τα όριά του, (πράγμα που πρώτα δεν ήμασταν σε θέση να το κάνουμε γιατί είχε βρει το «κουμπί» μας) και τελικά, με ψυχραιμία και χωρίς ακρότητες, θα μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε να απαλλαγεί από την εξάρτησή του για μας διότι δεν θα είμαστε πλέον το θύμα. Θα μπορέσουμε να τον συμβουλέψουμε χωρίς να πέφτουμε στις παγίδες που μας στήνει.

 

Ένας φίλος μας αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα με την μητέρα του και ζητάει την συμβουλή μας. Για να μπορέσουμε να είμαστε αντικειμενικοί και να προσφέρουμε πραγματική βοήθεια, θα πρέπει να έχουμε συγχωρήσει πρώτα την δική μας μητέρα για τα ενδεχόμενα λάθη που έκανε στην ανατροφή μας και για τα ψυχικά απωθημένα που μας δημιούργησε. Μόνο όταν την συγχωρήσουμε θα μπορέσουμε να συμβουλέψουμε τον φίλο μας για την δική του μητέρα, γιατί δεν θα έχουμε πλέον «άχτι» την δική μας μητέρα.

 

Κάποτε μια γυναίκα επισκέφτηκε τον Γκάντι για να τη βοηθήσει με ένα πρόβλημα που είχε με το παιδί της. Το παιδί ήταν άρρωστο και δεν έπρεπε να τρώει ζάχαρη, έτσι η γυναίκα που δεν μπορούσε να το πείσει να την αποφεύγει, πήγε στον Γκάντι να ζητήσει τη συμβουλή του.
Ο Γκάντι την άκουσε και της είπε να ξαναέρθει σε μία εβδομάδα.
Μετά από μία βδομάδα η γυναίκα επέστρεψε με το παιδί της. Ο Γκάντι γύρισε στο μικρό και είπε:
“Να μην τρως ζάχαρη”!
Η γυναίκα παραξενεύτηκε.
Γιατί έπρεπε να περιμένει μια ολόκληρη βδομάδα, μόνο και μόνο για να πει ο Γκάντι αυτή τη φράση;
Τον ρώτησε λοιπόν.
Και ο Γκάντι απάντησε:
“Γιατί, πριν από μία βδομάδα έτρωγα κι εγώ ζάχαρη”!…

 

Βλέπουμε λοιπόν με αυτά τα απλά παραδείγματα, πως διάφορες ανάγκες των ανθρώπων του περιβάλλοντός μας, μάς οδηγούν σε συγκεκριμένες εργασίες επί του εαυτού μας προκειμένου να βοηθήσουμε αυτούς. Προσπαθούμε να αποκτήσουμε τις αρετές που αυτοί δεν έχουν ώστε να μπορέσουμε να τους τις προσφέρουμε. Αν λειτουργήσουμε έτσι σε σχέση με το περιβάλλον μας τότε θα έχουμε έναν κατάλογο με τις βελτιώσεις που πρέπει να κάνουμε στον χαρακτήρα μας. «Παραδόξως», όλες αυτές οι αλλαγές, είναι ακριβώς αυτές που χρειαζόμαστε για την εξέλιξή μας. Είναι όλα εκείνα που μας διδάσκουν οι μεγάλοι δάσκαλοι και οι διδασκαλίες τους. Και ακόμα πιο παράξενο είναι ότι αυτές οι αλλαγές είναι ακριβώς αυτές που έχουμε ανάγκη εμείς, στην παρούσα περίοδο της ζωής μας. Πως δημιουργείται ένας τέτοιος συντονισμός είναι πραγματικά ένα μυστήριο. Τα πάντα όμως υπάρχουν εδώ μέσα στην προσωπική μας ζωή. Δεν χρειάζεται να πάμε στο Θιβέτ.

 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο γιατί κάποιος άνθρωπος ζητάει την βοήθειά μας. Αυτό σημαίνει ότι για να τον βοηθήσουμε πρέπει να εργαστούμε με τον εαυτό μας και να αποκτήσουμε αυτό που μας ζητάει. Αυτό που μας ζητάει είναι όμως αυτό που μας λείπει. Τελικά γίνεται αυτός βοηθός μας και πρέπει να του χρωστάμε ευγνωμοσύνη. Αν είμαστε τσιγκούνηδες ενδέχεται, «όλως παραδόξως», να μας ζητήσει κάποιος χρήματα. Το όφελος δεν θα είναι μόνο δικό του αλλά και δικό μας, διότι για να τον βοηθήσουμε θα πρέπει να ξεπεράσουμε την φιλαργυρία μας. Η ζωή μας δίνει συνεχώς τέτοια μαθήματα. Αν πάρουμε το μάθημά μας έχει καλώς, αν δεν το πάρουμε αυτό θα επανέλθει ισχυρότερο και πιεστικότερο. Αν ο τσιγκούνης του παραδείγματός μας δεν βοηθήσει οικονομικά αυτόν που έχει πραγματική ανάγκη, ίσως κάποτε, χωρίς να καταλάβει τον συσχετισμό, γίνει θύμα κλοπής. Τα χρήματα που δεν έδωσε οικειοθελώς θα του αφαιρεθούν βιαίως. Πάλι θα πρέπει να καταπολεμήσει την φιλαργυρία του, αλλά τώρα υπάρχει και πόνος. Μπορεί οι φίλοι του και οι συγγενείς του αγανακτισμένοι από την συμπεριφορά του να τον εγκαταλείψουν. Πάλι το ίδιο μάθημα για τρίτη φορά, αλλά με περισσότερο πόνο και περισσότερη μοναξιά.

 

Αν λοιπόν θέλουμε να μάθουμε τι αλλαγές πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας, τότε ας δούμε ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων και των καταστάσεων του περιβάλλοντός μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ζούμε εδώ που ζούμε, ότι γνωρίζουμε αυτούς που γνωρίζουμε και ότι μας συμβαίνουν αυτά που μας συμβαίνουν. Βλέπουμε λοιπόν τις ανάγκες όλων αυτών και καθορίζουμε τις αλλαγές που πρέπει να κάνουμε μέσα μας ώστε να μπορέσουμε να βοηθήσουμε. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Χρειάζεται κάποιος χρήματα; Πρέπει να του μάθουμε να δουλεύει. Πρώτα όμως πρέπει να έχουμε μάθει να δουλεύουμε εμείς. Αλλιώς τι θα του διδάξουμε; Είναι κάποιος νευρικός; Πρέπει να ηρεμήσουμε εμείς, ώστε να επιδράσουμε θετικά επάνω του κ.λ.π. Αυτό που χρειάζονται οι άλλοι είναι στην ουσία αυτό που χρειαζόμαστε και εμείς. Εργαζόμαστε στον εαυτό μας για να δώσουμε στους άλλους. Αυτό είναι το ισχυρότερο κίνητρο. Είναι η ανιδιοτέλεια και η προσφορά. Η θέλησή μας ενεργοποιείται από τον ιερό αυτό σκοπό και η «συχνότητά» μας ανεβαίνει. Αυτό είναι το «μυστικό» της επιτυχίας…

 

Εσωτερική Εργασία

 

Πηγή