Γρηγοριανό ημερολόγιο

Λεπτομέρεια από τον τάφο του Πάπα Γρηγορίου ΙΓ', που αναπαριστά τον εορτασμό για την υιοθέτηση του Γρηγοριανού ημερολογίου

To Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι το ημερολόγιο που χρησιμοποιείται σήμερα στον Δυτικό Κόσμο. Είναι μία παραλλαγή του Ιουλιανού ημερολογίου, και προτάθηκε από τον Αλοΐσιους Λίλιους (Aloysius Lilius), Ναπολιτάνο γιατρό, και θεσπίστηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄, από τον οποίο πήρε το όνομά του, στις 24 Φεβρουαρίουτου 1582. (Σημείωση: Η παπική βούλα (διάταγμα) Inter gravissimas υπογράφηκε το 1581 για άγνωστους λόγους, αλλά τυπώθηκε την 1 Μαρτίου του 1582. Όμως, άλλα παπικά διατάγματα της εποχής εμπεριέχουν έτη που δε συμφωνούν με τα έτη του Μαρτίου, άλλα παπικά έτη ή άλλους τύπους ετών.)

Το Γρηγοριανό ημερολόγιο επινοήθηκε γιατί σύμφωνα με το Ιουλιανό, η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν κατά μία μέρα κάθε 128 χρόνια, γεγονός μη επιθυμητό. Έτσι, αντικαταστάθηκε από το Γρηγοριανό, σύμφωνα με το οποίο η εαρινή ισημερία μετατοπίζεται μόλις μία ημέρα κάθε 3.300 χρόνια.

Το κίνητρο της Καθολικής Εκκλησίας στην αλλαγή του ημερολογίου ήταν να εορτάζεται το Πάσχα τον καιρό που πίστευαν ότι είχε συμφωνηθεί στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ.. Παρ' όλο που ένας κανόνας της Συνόδου υπονοεί ότι όλες οι εκκλησίες χρησιμοποιούσαν την ίδια ημερομηνία για το Πάσχα, δεν ήταν έτσι. Για παράδειγμα, η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας εόρταζε το Πάσχα την Κυριακή μετά την 14η ημέρα της σελήνης που πέφτει πάνω ή μετά από την εαρινή ισημερία, την οποία τοποθετούσαν στις 21 Μαρτίου. Ωστόσο, η Εκκλησία της Ρώμης ακόμα τοποθετούσε την ισημερία στις 25 Μαρτίου και χρησιμοποιούσε διαφορετική ημέρα της σελήνης. Μέχρι τον 10ο αιώνα, όλες οι εκκλησίες (εκτός από μερικές στα ανατολικά σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) είχαν υιοθετήσει το Αλεξανδρινό Πάσχα, το οποίο ακόμα τοποθετούσε την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου, παρότι o Βέδας (Venerable Bede, μοναχός, 672 - 735 μ.Χ.) είχε ήδη παρατηρήσει την μετακίνησή του το 725 μ.Χ. - και είχε μετακινηθεί ακόμα περισσότερο μέχρι τον 16ο αιώνα (αφού μετακινούταν μία ημέρα κάθε 128 χρόνια).

Ακόμα χειρότερα, οι φάσεις της Σελήνης που χρησιμοποιούνταν για να υπολογιστεί το Πάσχα στο Ιουλιανό ημερολόγιο ήταν σταθερές με αποτέλεσμα να χάνεται μία ημέρα κάθε 310 χρόνια. Έτσι τον 16ο αιώνα, οι φάσεις του Σεληνιακού ημερολογίου απέκλιναν κατά τέσσερις ημέρες σε σχέση με τις πραγματικές.

Η διόρθωση για την εαρινή ισημερία είχε ως εξής: Τα χρόνια που διαιρούνταν με το 100 θα ήταν δίσεκτα μόνο αν διαιρούνται επίσης με το 400. Συνεπώς, την περασμένη χιλιετία, το 1600 και το 2000 ήταν δίσεκτα, αλλά τα 1700, 1800 και 1900 για παράδειγμα, δεν ήταν. Στην τωρινή χιλιετία, τα χρόνια 2100, 2200 και 2300 δε θα είναι δίσεκτα, ενώ το 2400 θα είναι.

Όταν το νέο ημερολόγιο εφαρμόσθηκε, για να διορθωθεί το σφάλμα που είχε ήδη ενσωματωθεί στην μέτρηση του χρόνου κατά τη διάρκεια των δεκατριών αιώνων από την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (που καθιέρωσε το Ιουλιανό ημερολόγιο), κρίθηκε σκόπιμο να παραλειφθούν δέκα ημέρες από το ηλιακό ημερολόγιο. Η τελευταία ημέρα του Ιουλιανού ημερολογίου ήταν η 4η Οκτωβρίου 1582 και η αμέσως επόμενη, και πρώτη του Γρηγοριανού ήταν η 15η Οκτωβρίου1582. Ωστόσο, οι ημερομηνίες από 5 έως και 14 Οκτωβρίου 1582 υφίστανται ακόμα σε σχεδόν όλες τις χώρες, καθώς ακόμα και οι περισσότερες Καθολικές χώρεςδεν υιοθέτησαν το νέο ημερολόγιο την ακριβή ημέρα που καθορίστηκε από τη Βούλα, αλλά μήνες ή και χρόνια μετά (η τελευταία χώρα το 1587). Η πρώτη ημέρα του νέου έτους είχε ήδη καθοριστεί σε όλες τις Δυτικές χώρες την 1η Ιανουαρίου κατά τον δέκατο πέμπτο και δέκατο έκτο αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των χωρών που έγιναν προτεσταντικές την περίοδο εκείνη, όπως η Γερμανία, η Σουηδία και η Αγγλία. Ωστόσο, παρ' ότι στην Αγγλία η 1η Ιανουαρίου ονομαζόταν "πρώτη ημέρα του έτους", το έτος άλλαζε την 25η Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού (αγγλικά: Lady Day) μέχρι και το 1752 (η Σκωτία υιοθέτησε την 1η Ιανουαρίου ως ημέρα αλλαγής του έτους την 1η Ιανουαρίου 1600, χρησιμοποιώντας ακόμα το Ιουλιανό ημερολόγιο).

Κατά συνέπεια, συχνά συναντάμε διπλές χρονολογίες λόγω της σύγχυσης των ημερολογίων και της αλλαγής της πρώτης ημέρας του έτους. Αυτή η σύγχυση ήταν προγενέστερη του Γρηγοριανού ημερολογίου, αφού κράτος και εκκλησία χρησιμοποιούσαν διαφορετικά συστήματα χρονολόγησης.

Ο κύκλος των 19 ετών που χρησιμοποιούταν στο Σεληνιακό ημερολόγιο διορθώθηκε επίσης, κατά μία ημέρα κάθε 300 ή 400 χρόνια, (8 φορές στα 2.500 χρόνια), μαζί με τις διορθώσεις για τα χρόνια που δεν είναι δίσεκτα (επειδή διαιρούνται με το εκατό και όχι με το τετρακόσια). Καθιερώθηκε μάλιστα και ένας νέος τρόπος υπολογισμού του Πάσχα.

Υιοθέτηση σε μη Καθολικές Χώρες

Πολύ λίγες χώρες χρησιμοποίησαν το ημερολόγιο αυτό από την 15η Οκτωβρίου 1582. Μόνο η Ιταλία, η Πολωνία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Άλλες, μη Καθολικέςχώρες αρνήθηκαν να υιοθετήσουν μια Καθολική εφεύρεση. Η Αγγλία, η Σκωτία και κατά συνέπεια και η υπόλοιπη Βρετανική Αυτοκρατορία (συμπεριλαμβανομένου μέρους από τις σημερινές Η.Π.Α.) δεν το υιοθέτησαν πριν το 1752, οπότε και ήταν απαραίτητο να διορθωθεί η ημερομηνία κατά έντεκα ημέρες (η 2η Σεπτεμβρίου1752 ακολουθήθηκε από την 14η Σεπτεμβρίου 1752). Η Βρετανία θεσμοθέτησε ειδικές ρυθμίσεις για να εξασφαλίσει ότι μηνιαίες ή ετήσιες πληρωμές δε θα γίνονταν μέχρι τις ημερομηνίες που θα γίνονταν αρχικά, με το Ιουλιανό ημερολόγιο.

Η Δανία-Νορβηγία και τα Προτεσταντικά κομμάτια της Γερμανίας υιοθέτησαν το κομμάτι του νέου ημερολογίου που αφορούσε στον ήλιο το 1700, λόγω της επιρροής του Όλε Ρέμερ, αλλά δεν υιοθέτησαν το σεληνιακό κομμάτι. Αντίθετα, αποφάσισαν να υπολογίζουν την ημέρα του Πάσχα αστρονομικά, χρησιμοποιώντας την ημέρα της εαρινής ισημερίας και την πανσέληνο σύμφωνα με τους Ρουδολφιανούς Πίνακες (1672) του Κέπλερ. Τελικά υιοθέτησαν και το σεληνιακό κομμάτι του Γρηγοριανού ημερολογίου το 1776.

Η σχέση της Σουηδίας με το Γρηγοριανό ημερολόγιο είχε δύσκολη αρχή. Η Σουηδία άρχισε να αλλάζει από το παλιό της ημερολόγιο στα 1700, αλλά αποφασίστηκε να γίνει η μετατόπιση των 11 ημερών σταδιακά, αφαιρώντας τις επιπλέον ημέρες από τα δίσεκτα έτη μεταξύ 1700 και 1740. Στο μεταξύ, το Σουηδικό ημερολόγιο θα ήταν εκτός συνοχής και με το Γρηγοριανό και με το Ιουλιανό ημερολόγιο για 40 χρόνια, και επίσης η διαφορά δε θα ήταν σταθερή αλλά θα άλλαζε κάθε 4 χρόνια. Είναι προφανές ότι το σύστημα αυτό ευνοούσε τη σύγχυση όσον αφορά στην ημερομηνία των γεγονότων που συνέβαιναν στη Σουηδία την περίοδο αυτή. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το σύστημα υπέστη κακή διαχείριση, με αποτέλεσμα να μετρηθούν κανονικά οι επιπλέον ημέρες των ετών 1704 και 1708. Έτσι, ενώ μετά το 1708 η Σουηδία θα έπρεπε να είναι 8 ημέρες πίσω από τις χώρες που είχαν υιοθετήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο, ήταν πίσω 10 ημέρες. Ο βασιλιάς Κάρολος ο ΙΒ΄κατάλαβε τότε ότι η σταδιακή αλλαγή δεν λειτουργούσε σωστά και αποφάσισε να εγκαταλειφθεί. Ωστόσο, αντί να προχωρήσει τη χώρα 10 ημέρες ώστε να συμπέσει με το Γρηγοριανό ημερολόγιο, αποφάσισε να επαναφέρει τη χώρα στο Ιουλιανό. Αυτό επιτεύχθηκε μετρώντας τη μοναδική ημερομηνία 30ή Φεβρουαρίου στο έτος1712. Η Σουηδία τελικά υιοθέτησε το Γρηγοριανό ημερολόγιο το 1753, οπότε μετά την 17η Φεβρουαρίου ακολούθησε η 1η Μαρτίου.

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία επί αιώνες δεν δεχόταν να χρησιμοποιήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο με τον φόβο μήπως αυτό γίνει αιτία παραπλάνησης του πληρώματος, δηλαδή των πιστών. Όταν το 1582 ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ κάλεσε μέσω επιστολής τον πατριάρχη Ιερεμία Β΄ τον Τρανό να το εισαγάγει και στην Ορθόδοξη εκκλησία, ο πατριάρχης δεν το δέχτηκε ύστερα από συνοδική απόφαση, θεωρώντας ότι αποτελεί απόπειρα προσηλυτισμού. Η εξέλιξη του πολιτισμού, όμως, επέβαλε νέες ανάγκες και το θέμα άρχισε να αντιμετωπίζεται από άλλη σκοπιά. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος Ζ΄, το 1895, εξέφρασε την ευχή να υπάρξει ενιαίο ημερολόγιο για όλους τους χριστιανικούς λαούς. Και ο Ιωακείμ Γ΄ έστειλε το 1902 εγκύκλιο σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες να μελετήσουν το ζήτημα του ημερολογίου και ζητούσε τις απόψεις τους. Η Εκκλησία της Ελλάδος απάντησε ότι δεν απορρίπτει καταρχήν την προοπτική αλλαγής του ημερολογίου. Συστήθηκε μάλιστα επιτροπή μελέτης, η οποία αποφάνθηκε το 1919 ότι: «η μεταβολή, μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους, ηδύνατο να γίνη μετά συνεννόησιν πασών των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, ιδία δε του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Περιμένοντας να γίνει μια τέτοια συνεννόηση, η Εκκλησία της Ελλάδος συνέχισε να χρησιμοποιεί το Παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο, συμφώνησε δε να εισαγάγει η Πολιτεία το Γρηγοριανό ημερολόγιο μόνο για πολιτική χρήση. Με βασιλικό διάταγμα εισήχθη στην Ελλάδα το Γρηγοριανό ημερολόγιο την 16 Φεβρουαρίου 1923 η οποία ορίστηκε ως 1 Μαρτίου 1923. Αλλά λίγες μέρες αργότερα τα πράγματα έμπλεξαν, όταν ήρθε η 25η Μαρτίου και θα έπρεπε να χωριστεί η γιορτή του Ευαγγελισμού από την γιορτή της Εθνεγερσίας. Τότε έγινε σαφές ότι η συνύπαρξη δύο ημερολογίων θα προκαλούσε προβλήματα. Η Εκκλησία της Ελλάδος για να αρθεί το αδιέξοδο, αποφάσισε να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις θρησκευτικές γιορτές με εξαίρεση τη γιορτή του Πάσχα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο συγκατατέθηκε στην αλλαγή με τηλεγράφημα του πατριάρχη Γρηγορίου Ζ΄ της 23 Φεβρουαρίου 1924, το οποίο ανέφερε: «Συνοδική αποφάσει ενεκρίθη οριστικώς προσαρμογή εορτολογίου και πολιτικού ημερολογίου από 10ης προσεχούς Μαρτίου». Έτσι την 10η Μαρτίου 1924 εισήχθη το Γρηγοριανό ημερολόγιο στη χώρα μας και για εκκλησιαστική χρήση και η μέρα αυτή υπολογίστηκε σαν 23 Μαρτίου.

Η Ρωσία δεν αποδέχτηκε το νέο ημερολόγιο έως το 1918, οπότε η 31η Ιανουαρίου ακολουθήθηκε από την 14η Φεβρουαρίου. Κατά συνέπεια, η επέτειος της λεγόμενης Οκτωβριανής επανάστασης τώρα πέφτει τον Νοέμβριο.

Ωστόσο, όλα τα παραπάνω αφορούν σε πολιτικές υιοθεσίες του ημερολογίου - καμία από τις εθνικές εκκλησίες (στην ελληνική ήδη αναφερθήκαμε) δεν το αποδέχτηκαν. Αντίθετα, ένα Αναθεωρημένο Ιουλιανό ημερολόγιο προτάθηκε τον Μάιο του 1923 που παρέλειψε 13 ημέρες το 1923 και χρησιμοποίησε διαφορετικό κανόνα για τα δίσεκτα έτη το οποίο έχει το ίδιο πρακτικό αποτέλεσμα με το Γρηγοριανό μέχρι και το έτος 2800. Οι ορθόδοξες εκκλησίες της Βουλγαρίας, τηςΡουμανίας, της Πολωνίας και μερικών ακόμα της Ανατολικής Μεσογείου (της Κωνσταντινούπολης, της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας και της Κύπρου), υιοθέτησαν το Αναθεωρημένο Ιουλιανό, και άρα οι Νεοημερολογίτες αυτοί θα γιορτάζουν την Γέννηση μαζί με τις Δυτικές εκκλησίες την 25η Δεκεμβρίου μέχρι και το 2800.

Οι Ορθόδοξες εκκλησίες της Ρωσίας, της Σερβίας, της Ιερουσαλήμ και μερικοί επίσκοποι της Ελλάδας δεν αποδέχτηκαν το Αναθεωρημένο Ιουλιανό ημερολόγιο. Αυτοί οι Παλαιοημερολογίτες θα γιορτάζουν τη Γέννηση της 25η Δεκεμβρίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο, δηλαδή την 7η Ιανουαρίου του Γρηγοριανού μέχρι το 2100. Όλες οι άλλες Ανατολικές εκκλησίες που δεν είναι Ορθόδοξες, όπως η κοπτική, η Αιθιοπική, η Νεστοριανή, η Ιακωβιτική και η Αρμένικη, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τα δικά τους ημερολόγια, που συνήθως γιορτάζουν σε σταθερές ημερομηνίες σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο. Όλες οι Ανατολικές εκκλησίες συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το Ιουλιανό Πάσχα με μόνη εξαίρεση την Ορθόδοξη Εκκλησία της Φινλανδίας, που έχει υιοθετήσει το Γρηγοριανό Πάσχα.

H Δημοκρατία της Κίνας υιοθέτησε επίσημα το Γρηγοριανό ημερολόγιο κατά την ίδρυση της την 1η Ιανουαρίου 1912, αλλά σύντομα η Κίνα πέρασε σε μια εποχή συγκρούσεων μεταξύ τοπικών κυβερνητών με τους διάφορους αντιμαχόμενους να χρησιμοποιούν διαφορετικά ημερολόγια. Με την ενοποίηση της Κίνας κάτω από από το Κουομιτάνγκ τον Οκτώβριο του 1928, η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας αποφάσισε με διάταγμα ότι από την 1η Ιανουαρίου 1929 θα χρησιμοποιείται το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Εντούτοις, η Δημοκρατία της Κίνας κράτησε τις κινεζικές παραδόσεις της αρίθμησης των μηνών και ένα τροποποιημένο Σύστημα Ιστορικών Περιόδων, υιοθετώντας αναδρομικά ως πρώτο έτος της Δημοκρατίας της Κίνας το 1912. Το σύστημα αυτό είναι ακόμα σε χρήση στην Ταϊβάν όπου η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας παραμένει. Με την ίδρυση της το 1949, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας συνέχισε να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο με αριθμημένους μήνες, αλλά αριθμούσε τα χρόνια της με το Δυτικό τρόπο.

Η Ιαπωνία αντικατέστησε το παραδοσιακό ημερολόγιό της με το Γρηγοριανό την 1η Ιανουαρίου 1873, αλλά, όπως η Κίνα, συνέχισε να αριθμεί τους μήνες, και χρησιμοποιούσε (και χρησιμοποιεί) ονόματα δυναστειών για να διαχωρίσει τις περιόδους αντί για το σύστημα της Κοινής Εποχής: Meiji 1=1867, Taisho 1=1912,Showa 1=1926, Heisei 1=1989, και ούτω καθεξής. Το "δυτικό ημερολόγιο" (西暦, seireki) είναι ωστόσο ευρέως αποδεκτό από τους πολίτες και κάπως λιγότερο από τις κυβερνητικές υπηρεσίες.

Διαφορά μεταξύ Γρηγοριανού και Ιουλιανού ημερολογίου

Μετά την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου το 1582, η διαφορά μεταξύ αυτού και του Ιουλιανού αυξήθηκε σταδιακά κατά τρεις ημέρες στους τέσσερις αιώνες που έχουν περάσει. Παρακάτω φαίνεται η διαφορά σε ημέρες για εύρος ημερομηνιών. Σημειώνεται ότι όταν αναφέρεται κανείς σε γεγονότα που συνέβησαν σε χώρα που ίσχυε το Γρηγοριανό ημερολόγιο και τα συγκρίνει χρονικά με γεγονότα που συνέβησαν σε χώρα ή χώρες που ίσχυε το Ιουλιανό, είναι απαραίτητο να λαμβάνεται υπόψη η διαφορά αυτή, συνήθως με αναγραφή δυο ημερομηνιών ταυτόχρονα (παράδειγμα: «Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου έγινε στις 20 Οκτωβρίου / 8 Οκτωβρίου 1827», γιατί η ημερομηνία που κατέγραφαν στα ημερολόγιά τους τα βρετανικά, γαλλικά και ρωσικά πλοία ήταν 20 Οκτωβρίου, ενώ για τους Έλληνες η ημερομηνία ήταν 8 Οκτωβρίου 1827).

Γρηγοριανό ημερολόγιο	Ιουλιανό ημερολόγιο	Διαφορά
Από 15 Οκτωβρίου 1582 μέχρι 10 Μαρτίου 1700	Από 5 Οκτωβρίου 1582 μέχρι 28 Φεβρουαρίου 1700	10 ημέρες
Από 11 Μαρτίου 1700 μέχρι 11 Μαρτίου 1800	Από 29 Φεβρουαρίου 1700 μέχρι 28 Φεβρουαρίου 1800	11 ημέρες
Από 12 Μαρτίου 1800 μέχρι 12 Μαρτίου 1900	Από 29 Φεβρουαρίου 1800 μέχρι 28 Φεβρουαρίου 1900	12 ημέρες
Από 13 Μαρτίου 1900 μέχρι 13 Μαρτίου 2100	Από 29 Φεβρουαρίου 1900 μέχρι 28 Φεβρουαρίου 2100	13 ημέρες
Από 14 Μαρτίου 2100 μέχρι 14 Μαρτίου 2200	Από 29 Φεβρουαρίου 2100 μέχρι 28 Φεβρουαρίου 2200	14 ημέρες

Οι τιμές της διαφοράς σε ημέρες δίνονται και από την εξίσωση

όπου  είναι η διαφορά;  είναι η εκατοντάδα των ετών με χρήση αστρονομικής αρίθμηση ετών, δηλαδή (έτος π.Χ.) − 1 για έτη π.Χ.; και  είναι η συνάρτηση με την οποία κόβει τα δεκαδικά ψηφία θετικών αριθμών (παράδειγμα ⌊4,75⌋ = 4) και με την ίδια λογική, σε αρνητικούς κόβει τα ψηφία, αλλά δίνει αποτέλεσμα τον πιο αρνητικό από τους γειτονικούς ακέραιους αριθμούς (⌊−1,25⌋ = −2).

Η υπολογιζόμενη διαφορά αυξάνεται κατά ένα στο κάθε έτος νέου αιώνα (χρόνο που τελειώνει σε '00) είτε στις 29 Φεβρουαρίου Ιουλιανού ή 1 Μαρτίου Γρηγοριανού ημερολογίου, όποιο έρχεται τελευταίο. Για θετικές διαφορές, έπεται η 29 Φεβρουαρίου Ιουλιανού , ενώ για θετικές διαφορές, έπεται η 1η Μαρτίου Γρηγοριανού

Προληπτικό Γρηγοριανό Ημερολόγιο

Το Γρηγοριανό ημερολόγιο μπορεί, για ορισμένους λόγους, να προεκταθεί προς τα πίσω σε ημερομηνίες πριν από την καθιέρωσή του, παράγοντας το προληπτικό Γρηγοριανό ημερολόγιο. Ωστόσο αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη προσοχή.

Υπο κανονικές συνθήκες, οι ημερομηνίες γεγονότων πριν τις 15 Οκτωβρίου του 1582 θα πρέπει να δίνονται σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, και να μην μετατρέπονται στο Γρηγοριανό τους αντίστοιχο.

Ωστόσο, γεγονότα που συνέβησαν σε χώρες όπου το Γρηγοριανό ημερολόγιο καθιερώθηκε μετά τις 4 Οκτωβρίου 1582 παρουσιάζουν δυσκολίες. Για παράδειγμα, στη Μεγάλη Βρετανία και τις αμερικανικές αποικίες της, το νέο ημερολόγιο δεν καθιερώθηκε μέχρι τις 14 Σεπτεμβρίου 1752. Πώς πρέπει επομένως να αριθμούμε τις ημερομηνίες γεγονότων που συνέβησαν στη Βρετανία ανάμεσα σε αυτές τις δύο ημερομηνίες; Η απάντηση εξαρτάται από το πού χρειαζόμαστε την ημερομηνία, αλλά για κάθε περίπτωση ο συγγραφέας θα πρέπει να ξεκαθαρίζει ποιο ημερολόγιο χρησιμοποιεί. Θα ήταν παράλογο να αλλαχθούν όλες οι ιστορικές ημερομηνίες της Βρετανίας εκείνης της περιόδου, παρ' όλα αυτά είναι συχνά επιθυμητό να μετατρέπονται οι παλαιές ημερομηνίες στο νέο αντίστοιχό τους όταν αναφέρονται μαζί χώρες που την ίδια περίοδο χρησιμοποιούσαν διαφορετικά ημερολόγια.

Αν γίνουν συγκρίσεις ημερομηνιών χρησιμοποιώντας διαφορετικά ημερολόγια, προκύπτουν παράλογα αποτελέσματα όπως για παράδειγμα: ο Γουλιέλμος και η Μαρία της Οράγγης φαίνονται να φτάνουν στο Λονδίνο για να δεχτούν το Αγγλικό στέμμα μία εβδομάδα περίπου πριν αναχωρήσουν από την Ολλανδία. Ο Σέξπιρ και ο Θερβάντες φαίνονται να έχουν πεθάνει την ίδια ημερομηνία, ενώ στην πραγματικότητα ο Θερβάντες πέθανε δέκα ημέρες νωρίτερα.

Για ημερομηνίες πριν το έτος 1, θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι, αντίθετα με το επικρατούν σήμερα διεθνές πρότυπο, ISO 8601 προληπτικό Γρηγοριανό ημερολόγιο, το παραδοσιακό προληπτικό Γρηγοριανό ημερολόγιο (όπως και το Ιουλιανό) δεν έχει έτος 0 και αντ' αυτού χρησιμοποιεί τους αριθμούς 1, 2 και τα λοιπά και για τα έτη προ Χριστού και για τα έτη μετά. Συνεπώς, με το παραδοσιακό αυτό σύστημα, μετά το έτος 1 π.Χ., ακολουθεί το έτος 1 μ.Χ., ενώ με το ISO 8601 ακολουθεί το έτος 0.

Μήνες του έτους

Το έτος στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο διαιρείται σε 12 μήνες:

ΑΑ	Όνομα	Ημέρες
1	Ιανουάριος	31
2	Φεβρουάριος	28 / 29
3	Μάρτιος	31
4	Απρίλιος	30
5	Μάιος	31
6	Ιούνιος	30
7	Ιούλιος	31
8	Αύγουστος	31
9	Σεπτέμβριος	30
10	Οκτώβριος	31
11	Νοέμβριος	30
12	Δεκέμβριος	31

Ένας εύκολος μνημονικός κανόνας που χρησιμοποιείται στην Ελλάδα για το πλήθος των ημερών του κάθε μήνα, είναι ο εξής: τοποθετούμε τα χέρια μας κλεισμένα σε γροθιές το ένα δίπλα στο άλλο και αρχίζοντας από την άρθρωση του μικρού δακτύλου, και μετρώντας και τα κενά ανάμεσα στα δάκτυλα, αντιστοιχίζουμε κάθε μήνα με μία άρθρωση ή ένα κενό. Όσοι μήνες αντιστοιχούν σε άρθρωση έχουν 31 ημέρες, ενώ οι υπόλοιποι έχουν 30 (εξαιρείται φυσικά ο Φεβρουάριος, ο οποίος έχει 28 ημέρες ή 29 στα δίσεκτα έτη. Παρατηρούμε ότι οι μόνοι δύο διαδοχικοί μήνες με 31 ημέρες, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος, αντιστοιχούν στην τελευταία άρθρωση του πρώτου χεριού και στην πρώτη του δεύτερου, οπότε ο κανόνας αποδεικνύεται σωστός και για αυτή την περίπτωση.

Ακρίβεια

Το Γρηγοριανό ημερολόγιο βελτιώνει την προσέγγιση του Ιουλιανού ημερολογίου για τη διάρκεια του έτους, παραλείποντας 3 επιπλέον ημέρες σε αντίστοιχα δίσεκτα έτη στη διάρκεια 400 ετών (αυτά που διαιρούνται με το 100 κι όχι με το 400). Έτσι, το μέσο έτος διαρκεί 365,2425 μέσες ηλιακές ημέρες, που προκαλεί σφάλμα περίπου μίας ημέρα κάθε 3.300 έτη, σε σχέση με το μέσο τροπικό έτος των 365,2422 ημερών, αλλά λιγότερο από το μισό σφάλμα σε σχέση με το έτος της εαρινής ισημερίας που είναι 365,2424 ημέρες. Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ καλύτερο από το Ιουλιανό που έμενε πίσω μία ημέρα κάθε 128 έτη (μέσο έτος 365,25 ημέρες).

Σε επίπεδο χιλιετιών, το Γρηγοριανό ημερολόγιο μένει πίσω χρονικά αρκετά γρήγορα, επειδή η επιβράδυνση της περιστροφής της Γης επιμηκύνει τη διάρκεια της μέσης ημέρας (βλ. επιπλέον δευτερόλεπτο) ενώ το έτος διατηρεί μια πιο σταθερή διάρκεια. Η ισημερία θα συμβεί νωρίτερα από τώρα σε δεδομένο έτος στο μέλλον, περίπου σε χρονικό διάστημα  ημερών. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που το Γρηγοριανό ημερολόγιο μοιράζεται με κάθε ημερολόγιο βασισμένο σε κανόνες. Ωστόσο θα λέγαμε πως ένα ημερολόγιο βασισμένο στις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων θα ήταν πρακτικά μη υλοποιήσιμο.

Το Γρηγοριανό ημερολόγιο βελτιώνει την προσέγγιση του Ιουλιανού ημερολογίου για τη διάρκεια του έτους, παραλείποντας 3 επιπλέον ημέρες σε αντίστοιχα δίσεκτα έτη στη διάρκεια 400 ετών (αυτά που διαιρούνται με το 100 κι όχι με το 400). Έτσι, το μέσο έτος διαρκεί 365,2425 μέσες ηλιακές ημέρες, που προκαλεί σφάλμα περίπου μίας ημέρα κάθε 3.300 έτη, σε σχέση με το μέσο τροπικό έτος των 365,2422 ημερών, αλλά λιγότερο από το μισό σφάλμα σε σχέση με το έτος της εαρινής ισημερίας που είναι 365,2424 ημέρες. Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ καλύτερο από το Ιουλιανό που έμενε πίσω μία ημέρα κάθε 128 έτη (μέσο έτος 365,25 ημέρες).

Σε επίπεδο χιλιετιών, το Γρηγοριανό ημερολόγιο μένει πίσω χρονικά αρκετά γρήγορα, επειδή η επιβράδυνση της περιστροφής της Γης επιμηκύνει τη διάρκεια της μέσης ημέρας (βλ. επιπλέον δευτερόλεπτο) ενώ το έτος διατηρεί μια πιο σταθερή διάρκεια. Η ισημερία θα συμβεί νωρίτερα από τώρα σε δεδομένο έτος στο μέλλον, περίπου σε χρονικό διάστημα  ημερών. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που το Γρηγοριανό ημερολόγιο μοιράζεται με κάθε ημερολόγιο βασισμένο σε κανόνες. Ωστόσο θα λέγαμε πως ένα ημερολόγιο βασισμένο στις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων θα ήταν πρακτικά μη υλοποιήσιμο.

Εποχιακό σφάλμα του ημερολογίου

Αυτός ο πίνακας δείχνει τη μετατόπιση μιας δεδομένης ημερομηνίας ανα τα έτη. Στον κάθετο άξονα είναι η μετατόπιση και στον οριζόντιο τα έτη.

Έστω ότι έχουμε ένα δεδομένο έτος. Κάθε κουκκίδα αναπαριστά μια σταθερή ημερομηνία του έτους στον άξονα Χ. Κάθε έτος έχουμε μετατόπιση περίπου ενός τετάρτου της ημέρας (περίπου 6 ώρες, όσο είναι το λάθος στον υπολογισμό του έτους του Γρηγοριανού ημερολογίου - βλ. δίσεκτο έτος). Ανά τέσσερα χρόνια η μετατόπιση διορθώνεται και το ημερολόγιο επιστρέφει πίσω μία ημέρα.

Το λάθος όμως δεν είναι ακριβώς έξι ώρες, με συνέπεια κάθε χρόνο να υπάρχει πέρα από τις έξι ώρες κι ένα μικρό υπόλοιπο το οποίο μετατοπίζει σιγά σιγά το ημερολόγιο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Για να διορθωθεί και αυτό το λάθος, δεν είναι δίσεκτα τα έτη που είναι πολλαπλάσια του 100 αλλά όχι και του τετρακόσια. Η εξαίρεση για τα έτη που διαιρούνται με το 400 γίνεται ακριβώς επειδή και πάλι ο υπολογισμός δεν είναι απόλυτα ακριβής και ούτω καθεξής.

Κατά συνέπεια, οι ημέρες που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες φάσεις της κίνησης της Γης όπως η εαρινή ισημερία και το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν αντιστοιχούν ακριβώς στις φάσεις αυτές, αλλά διαφέρουν κάποιο πολλαπλάσιο του 1/4 της ημέρας, με μέγιστη διαφορά τις 2,25 (9*1/4) ημέρες, γεγονός που συμβαίνει σε περιόδους που περιέχουν έτος που παρότι διαιρείται με το εκατό είναι δίσεκτο.

Για παράδειγμα, οι 23 Δεκεμβρίου 1903 ήταν το αργότερο χειμερινό ηλιοστάσιο, 2,25 ημέρες μετά το ηλιακό γεγονός, ενώ οι 20 Δεκεμβρίου 2096 θα είναι το νωρίτερο.

Αριθμητικά δεδομένα

Ένα μέσο έτος διαρκεί 365,2425 ημέρες = 52,1775 εβδομάδες = 8.765,82 ώρες = 525.949,2 λεπτά = 31.556.952 δευτερόλεπτα.

Ένα κανονικό έτος είναι 365 ημέρες = 8.760 ώρες = 525.600 λεπτά = 31.536.000 δευτερόλεπτα.

Ένα δίσεκτο έτος είναι 366 ημέρες = 8.784 ώρες = 527.040 λεπτά = 31.622.400 δευτερόλεπτα.

(Μερικά χρόνια ίσως περιέχουν ένα επιπλέον δευτερόλεπτο)

Ο 400-ετής κύκλος του Γρηγοριανού Ημερολογίου έχει 146.097 ημέρες που είναι ακριβώς 20.871 εβδομάδες. Έτσι,π.χ, οι ημέρες της εβδομάδας του έτους 1603ήταν ακριβώς οι ίδιες με αυτές του 2003. Αυτό έχει ως συνέπεια επίσης περισσότεροι μήνες να ξεκινούν Κυριακή (εκεί εμφανίζεται και η Παρασκευή 13). 688 από 4800 μήνες (ή 172/1200) αρχίζουν Κυριακή, ενώ μόνο 684 από 4800 μήνες (171/1200) αρχίζουν είτε Σάββατο ή Δευτέρα.

Ένας μικρότερος κύκλος είναι κάθε 28 χρόνια (1.461 εβδομάδες), εφόσον όμως δεν υπάρχει κανένα παραλειπόμενο δίσεκτο έτος ενδιάμεσα (δηλαδή έτος που διαιρείται με το 400) Οι ημέρες της εβδομάδας μπορούν επίσης να επαναλαμβάνονται κάθε 6, 11, 12, 28 ή 40 χρόνια. Η περίοδος των 6 ή 11 ετών συμβαίνει με κοινά έτη ενώ η περίοδος των 28 ή 40 ετών με δίσεκτα. Περίοδος 12 ετών μπορεί να συμβεί και με τα δύο είδη ετών, με την προϋπόθεση ότι μεσολαβεί παραλειπόμενο δίσεκτο έτος.

Ο αλγόριθμος της Ημέρας της Κρίσης είναι μια μέθοδος με την οποία διαπιστώνουμε ποια από τις 14 μορφές του ημερολογίου που παράγονται από τη χρήση του Γρηγοριανού ημερολογίου ισχύει για δοθέν έτος μετά την εφαρμογή του. Βασίζεται στην τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου, που συχνά ονομάζεται Ημέρα της Κρίσεως (Doomsday).

ΣΩΖΟΜΕΝΟΙ ΝΑΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ 10ο ΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.

ΣΩΖΟΜΕΝΟΙ ΝΑΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ 10ο ΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.   Ίσως ο παλαιότερος σωζόμενος βυζαντινός ναός στην Αθήνα είναι το καθολικό  της Μονής Πετράκη. Κτίστηκε στα τέλη του 10ου αιώνα με απλή «αργολιθοδομή». Είναι «σύνθετος τετρακιόνιος, σταυροειδής εγγεγραμμένος σε τετράγωνο». Ο τρούλος και ο εξωνάρθηκας όπως λένε οι αρχαιολόγοι είναι μεταγενέστερα. Οι τεχνίτες ως φαίνεται γνώριζαν την Κωνσταντινοπολίτικη παράδοση και αντέγραψαν  αρχιτεκτονικά στοιχεία που ανήκουν σε αυτή την παράδοση. Επί Τουρκοκρατίας η οικογένεια Πετράκη ανέλαβε να αναστηλώσει το ναό. Τον 17ο αιώνα ο Παρθένιος Πετράκης «ανακαίνισε το μοναστήρι»  και έγινε ηγούμενος. Η Μονή Πετράκη κατά καιρούς φιλοξένησε φιλέλληνες. Στην Αγορά, στα θεμέλια του Νυμφαίου (αρχαίου Ναού προς τιμήν των Νυμφών) κτίστηκε στο τέλος του 10ου αιώνα ο ναός των Αγίων Αποστόλων του Σολάκη (ίσως το όνομα προέρχεται από την πλούσια οικογένεια στην οποία ανήκε το οικόπεδο και ο ναός). Η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών το 1956 έκανε συντήρηση του ναού και αφαιρώντας τις προσθήκες του 19ου αιώνος τον επανέφερε στην αρχική του μορφή. Είναι απλός τετρακιόνιος σταυροειδής με τρούλο. Οι κεραίες του σταυρού καταλήγουν σε ημικυκλικές κόγχες. Είναι κτισμένος με πλινθοπερίκλειστη τοιχοδομία, σε κρηπίδα περίπου ύψους 0,50 εκατοστών και φέρει πλήθος διακοσμητικών όπως πολλές οδοντωτές ταινίες και «κουφικά». Έχει δίλοβα παράθυρα που ανήκουν στον πρώιμο τύπο παραθύρου - αυτό το στοιχείο οδηγεί τους αρχαιολόγους να τοποθετούν το ναό μεταξύ 975 και 990 μ.Χ.    Στην οδό Φιλελλήνων, στα ερείπια του Βαλανείου του Αδριανού,  η μικρή βασιλική που έκτισε η Ειρήνη Αθηναία διαμορφώθηκε σε οκταγωνικό τύπο σε μεγαλύτερη κλίμακα από τους άλλους ναούς της Μακεδονικής Δυναστείας. Ο μεγάλος τρούλος δίνει στο εσωτερικό την αίσθηση ενότητας και μεγαλείο. Η τοιχοποιία σε πλινθοπερίκλειστη τεχνοτροπία. Οι αρμοί κοσμούνται με κουφικά και οδοντωτές ταινίες από κόκκινα τούβλα. Στην ανατολική και στη βόρεια πλευρά χαμηλά μία μόνο ζωφόρος περιτρέχει τον τοίχο με οδοντωτές ταινίες. Ο ναός αποτελούσε το καθολικό μονής που καταστράφηκε από σεισμό το 1701. Είναι γνωστός ως Σωτείρα Λυκομήδου. Οι αρχαιολόγοι την χρονολόγησαν με σχετική ακρίβεια πριν το 1031, αφού βρέθηκαν χαράγματα στο βόρειο τοίχο όπου αναφέρονται τα έτη 1031 και 1044. Ο βοεβόδας της Αθήνας Καρά Αλή Χασεκή το 1780 γκρέμισε τα κτίσματα τριγύρω από το ναό. Κατά τον βομβαρδισμό της Ακρόπολης ο ναός υπέστη πολλές βλάβες. Σχεδόν ερειπώθηκε και εγκαταλείφθηκε. Το 1847 η Ελληνική Πολιτεία παραχώρησε το ναό στη Ρωσική παροικία με τον όρο να μην γίνουν αλλοιώσεις. Την αγιογράφηση ανέθεσαν στον Λουδοβίκο Θείρσιο. Το 1855 έγινε η προσθήκη καμπαναριού. Στην οδό Ερμού που συνδέει το Μοναστηράκι με το Σύνταγμα, βρίσκεται η Καπνικαρέα.  Η ονομασία αυτή ίσως σχετίζεται με οικογενειακό όνομα Καπνικάρης που σημαίνει εισπράκτορας του Καπνικού (φόρου για τις οικοδομές που επιβαλλόταν στη βυζαντινή εποχή για κάθε καπνοδόχο). Την εποχή της τουρκοκρατίας ο ναός ήταν γνωστός ως Εκκλησία της Βασιλοπούλας. Από αρχιτεκτονική άποψη ανήκει στον τετρακιόνιο σταυροειδή εγγεγραμμένο ρυθμό με νάρθηκα και μικρό παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάροας στη Β. πλευρά.. Το κάτω μέρος της τοιχοποιίας αποτελείται από ογκόλιθους (μεγάλους δόμους) που σχηματίζουν σταυρούς σε παράταξη. Το υπόλοιπο των τοίχων είναι κτισμένο σε τυπικό πλινθοπερίκλειστο σύστημα όπου κυριαρχεί το μονό τούβλο. Εσωτερικά υπάρχει η αίσθηση της ευρυχωρίας ενώ εξωτερικά ο ναός έχει χάρη και αρμονία με την εναλλαγή τόξων και ευθειών. Ο αρχικός ναός, ο Νάρθηκας και το παρεκκλήσι στη Β πλευρά φαίνεται να κτίστηκαν μεταξύ 1050 και 1075. Στη Νότια είσοδο προστέθηκε το 12ο αιώνα μικρό κιονοστήρικτο προσώο. Το 1834 ο ναός διέτρεξε μεγάλο κίνδυνο να κατεδαφιστεί για να ανοιχτεί η οδός Ερμού. Τελικά σώθηκε με επέμβαση του φιλέλληνα Λουδοβίκου της Βαυαρίας (που ήταν πατέρας του βασιλιά της Ελλάδος Όθωνα). Παλιές τοιχογραφίες δεν σώζονται. Ο Φώτης Κόντογλου και οι μαθητές του διακόσμησαν το εσωτερικό του ναού τη δεκαετία το 1950.  Την ίδια πάνω - κάτω εποχή με την Καπνικαρέα κτίστηκε και ο ναός των Αγίων Θεοδώρων στη συμβολή των οδών Ευριπίδου και Αριστείδου. Οι αρχιτεκτονικές γραμμές όμως των Αγίων Θεοδώρων είναι βαρύτερες. Οι τρίπλευρες αψίδες του Ιερού είναι πιο ογκώδεις από της Καπνικαρέας. Ανήκει σε πρώιμο μεταβατικό ρυθμό (σπάνια παραλλαγή του δίστυλου -  οι δυτικοί πεσσοί είναι ενωμένοι με το Δυτικό τοίχο). Φέρει οκτάπλευρο τρούλο με δίλοβα παράθυρα. Στο κάτω μέρος των τοίχων οι μαρμάρινοι δόμοι σχηματίζουν σταυρούς (όπως στηνΚαπνικαρέα).Ψηλότερα στην πλινθοπερίκλειστητοιχοδομία τα Κουφικά διακοσμητικά είναι περιορισμένα μόνο στα τύμπανα των παραθύρων.  Ζωφόρος από πήλινα πλακίδια με κουφικές παραστάσεις διατρέχει το Δυτικό, το Βόρειο και το Νότιο τοίχο. Στη δυτική είσοδο υπάρχουν εντοιχισμένες ενεπίγραφες πλάκες. Μία από αυτές τις επιγραφές αναφέρεται στην αναστύλωση του ναού από τον «σπαθαροκανδιδάτο»Νικόλαο Καλόμαλο. Η ΚΤΗΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ «Τόν πρίν παλαιόν ὅντα σου ναόν μάρτυς καί μικρόν καί πήλινον καί σαθρόν λίαν ἀνήγειρε Νικόλαος ὁ σός οἰκέτης ὁ Καλόμαλος σπαθαροκανδιδᾶτος ὅς εὗρε σε προστάτην παιδιόθεν μέγαν βοηθόν καί πρόμαχον πολλῶν κινδύνων ὅν πρέσβευε  τοῦ ἄνω τυχεῖν κλήρου λαβόντα τήν ἄφεσιν τῶν ἐσφαλμένων.Μηνί Σεπτεμβρίῳ ἰνδικτιῶνος γ΄. Έτους   ,ςΦΝΗ (;)» Η χρονολογία στην Κτητορική Επιγραφή (,ςΦΝΗ = 6558 από κτίσεως κόσμου) προκάλεσεπολλές συζητήσεις, αν πρόκειται για το 1049 ή το 1065. Τελικά οι αρχαιολόγοι συμφώνησαν ότι ο ναός κτίστηκε γύρω στο 1065. Το καμπαναριό στη Νότια πλευρά του ναού είναι μεταγενέστερο. Κατά την Εθνική Επανάσταση του 1821 ο ναός υπέστη σοβαρές φθορές. Η 1η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων το 1840 έκανε εκτεταμένες εργασίες αποκατάστασης των ζημιών. Στη Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή υπάρχει αδημοσίευτη υδατογραφία του 1888 σε χαρτί (33x50 cm) με θέμα την Ανατολική Όψη των Αγίων Θεοδώρων. Είναι έργο των R. Weir -  Schultz και S. Barnsley

Το ξέρατε αυτό; ΓΥΑΛΙ - ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ - Το μικρό αυτό νησί κατέχει την πρώτη θέση στην εξαγωγή ελαφρόπετρας παγκοσμίως με 900.000 τόνους το χρόνο!!!

Το ξέρατε αυτό; ΓΥΑΛΙ - ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ - Το μικρό αυτό νησί κατέχει την πρώτη θέση στην εξαγωγή ελαφρόπετρας παγκοσμίως με 900.000 τόνους το χρόνο!!!

Posted: 02 Apr 2014 01:59 PM PDT

Το Γυαλί βρίσκεται μεταξύ Νισύρου και Κω και μαζί με τα μικρότερα νησιά Άγιος Αντώνιος και Στρογγύλη ανήκει διοικητικά στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, Νομός Δωδεκανήσου, Δήμος Νισύρου. Αποτελείται από δύο λοφώδη τμήματα βορειοανατολικά και νοτιοδυτικά, τα οποία συνδέονται στο κέντρο από μια επίπεδη γλώσσα γης. Έχει έκταση 5 περίπου τ.χλμ. και πληθυσμό 10 κατοίκους. Το Γυαλί είναι πλούσιο σε ηφαιστειακά πετρώματα, κυρίως ελαφρόπετρα και περλίτη (φυσικό γυαλί), κι αυτό μοιραία το οδήγησε στα χέρια δύο μεγάλων εταιριών (ΛΑΒΑ και ΠΕΡΛΙΤΕΣ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΕ) που, εδώ και 15 χρόνια, το εκμίσθωσαν και ύψωσαν τις σημαίες τους εξορύσσοντας τα παραπάνω υλικά. Το ένα κομμάτι του νησιού ανήκει στο δήμο Νισύρου και έχει εκχωρηθεί για 20 χρόνια στην εταιρία «ΛΑΒΑ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΤΟΜΙΚΗ Α.Ε.», (η οποία από το 1977 έχει εξαγορασθεί από την «ΑΓΕΤ Ηρακλής») με ετήσιο μίσθωμα 1.500.000 €, (ποσό που αποτελεί το 70% των συνολικών εσόδων του δήμου). 

Το μέρος που ανήκει στο ελληνικό δημόσιο έχει εκχωρηθεί για μία πενταετία στην εταιρία «ΠΕΡΛΙΤΕΣ ΑΙΓΑΙΟΥ». Τα ορυχεία αυτά έχουν ξεκοιλιάσει και συνεχίζουν να κατατρώγουν την πλευρά του νησιού προς τη Νίσυρο δημιουργώντας δύο μεγάλους κρατήρες. Το Γυαλί κόβεται σε κομμάτια, φορτώνεται στα πλοία και εξάγεται στην Ευρώπη, την Β. Αμερική και τις Αραβικές χώρες. Το μικρό αυτό νησί κατέχει την πρώτη θέση στην εξαγωγή ελαφρόπετρας παγκοσμίως με 900.000 τόνους το χρόνο. Αγαπητοί κύριοι του Υπουργείου Άμυνας και εσείς όλοι Επιτελάρχες, Στρατηλάτες, Αρχηγοί Γ.Ε.Ν., Γ.ΕΣ., και Γ.Ε.Α., 17 χρόνια πριν σε παρόμοια περίπτωση, αυτή των Ιμίων, δηλώνατε ότι το γεγονός αποτελεί casus belli… Και σεις αγαπητοί Εθνικόφρονες που διαρρηγνύετε από τότε ίσαμε σήμερα τα ιμάτιά σας… Και σεις όμως φίλτατοι της Αριστεράς που στέλνατε καταιγιστικά mail πλήρους αγανάκτησης για τα νησιά μας που ξεπουλιόνται από τις κυβερνήσεις… Για το Γυαλί δεν έχετε κάποιο λόγο να πείτε; Σύμφωνα με τον διευθυντή της εταιρίας «ΛΑΒΑ Α.Ε.», το υλικό που εξορύσσεται στο Γυαλί είναι αδρανές, γεγονός που σημαίνει ότι δεν επιβαρύνει το περιβάλλον. Περιέχει νερό σε ποσοστό 20%, με αποτέλεσμα να μην προκαλεί την εμφάνιση σκόνης. Ο κύριος Χριστοφοράκης υποστηρίζει επίσης ότι οι εργαζόμενοι στην εταιρία «ΛΑΒΑ Α.Ε.» δεν κινδυνεύουν από χρόνιες επαγγελματικές παθήσεις. Τα πάντα εντωμεταξύ καλύπτονται στο νησί από παχύ στρώμα σκόνης. Αν και στις συμβάσεις με το ελληνικό κράτος προβλέπεται η αποκατάσταση του φυσικού τοπίου μετά το πέρας της εκμετάλλευσης, που έχει συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα, η οικολογική καταστροφή είναι σημαντική. Ενώ η εταιρεία ΛΑΒΑ Α. Ε. ισχυρίζεται ότι για την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος φυτεύονται κάθε χρόνο στο νησί 3.000 – 4.000 φυτά, ανθεκτικά στις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στις εγκαταστάσεις εξόρυξης. (Ποια είναι άραγε τα φυτά που θα αντισταθούν στις αντίξοες συνθήκες και ποιες είναι αυτές οι αντίξοες συνθήκες, αλήθεια;) 
Αγαπητέ Υπουργέ του Πολιτισμού και Τουρισμού Και όλοι εσείς πράκτορες τουριστικοί… Όλα αυτά συμβαίνουν σήμερα στο Αιγαίο, σ’ ένα νησί που έχει κηρυχθεί Τοπίο Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους (ΤΙΦΚ με κωδικό AT5010083) και προστατεύεται από τη διεθνή νομοθεσία. Η κήρυξη ολόκληρου του νησιού σε Τοπίο Φυσικού Κάλλους οφείλεται στη μεγάλη αισθητική του αξία και στο τοπίο που -μολονότι καταστρέφεται εν τάχει- παραμένει σε αξιόλογο βαθμό φυσικό με τα δάση του από κουμαριές και πεύκα. Το μέγεθός του δεν υπερβαίνει τη δυνατότητα πεζοπορίας μιας μέρας. Στο Γυαλί μπορεί ο επισκέπτης να θαυμάσει τα φυσικά και οικολογικά χαρακτηριστικά του νησιωτικού οικοσυστήματος, το ανάγλυφο, τη βλάστηση, τη χλωρίδα, την παρουσία πανίδας, τις παραλίες, τις μετεωρολογικές συνθήκες, την πανοραμική θέα του κυρίαρχου πελάγους και την ύπαρξη των προϊστορικών μνημείων. Στο Γυαλί έγιναν κατά καιρούς επιφανειακές αρχαιολογικές έρευνες οι οποίες εντόπισαν προϊστορικές, ελληνιστικές και ρωμαϊκές θέσεις σε διάφορα σημεία, ανάμεσα στις οποίες σημαντική θέση κατέχουν τα λατομεία οψιανού στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού. Η κατοίκηση του Γυαλιού ανάγεται στα Nεολιθικά χρόνια (Nεότερη Nεολιθική περίοδος, 4500-3200 π.Χ.), όπως συνάγεται από τον οικισμό και το νεκροταφείο στο νοτιοδυτικό τμήμα του. Η ανασκαφή του χώρου αποκάλυψε σύνολο τοίχων και αψιδωτό κτήριο στην κορυφή λόφου. Το νεκροταφείο αποτελείται από λαξευμένους στο φυσικό πέτρωμα ορθογώνιους τάφους. Νεολιθική κεραμική και απολεπίσματα οψιανών συλλέχθηκαν σε διάφορες θέσεις σε όλο το νησί. Η κατοίκηση της νησίδας συνεχίζεται στους ιστορικούς χρόνους και το Γυαλί ακολουθεί τις τύχες της Νισύρου. Πιθανώς ταυτίζεται με την Κισηρούσα του Πλίνιου, η οποία βρισκόταν απέναντι από το ακρωτήριο της Κνίδου. Στη θέση Κάστρο, στη βόρεια πλευρά του νοτιοδυτικού τμήματος του νησιού, εντοπίστηκαν υπολείμματα οχύρωσης της Ελληνιστικής περιόδου και δεξαμενή. Πλήθος οστράκων ελληνιστικών αγγείων στο βορειοανατολικό τμήμα και αναλημματικός τοίχος μαρτυρούν την κατοίκηση στο Γυαλί, ενώ τάφος στην ίδια περιοχή χρονολογείται στην Παλαιοχριστιανική περίοδο. 
Αγαπητοί κύριοι αρχαιολόγοι του ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο), Της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Της ΚΒ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Διαπιστώνουμε ότι για την προστασία τών, μεγάλης σημασίας, αρχαιολογικών χώρων του νησιού δεν υπάρχει καμία μέριμνα. Το κύριο αξιοθέατο του νησιού που είναι το νεολιθικό αψιδωτό κτήριο στην κορυφή του λόφου που δεσπόζει πάνω από το λατομείο της εταιρείας ΛΑΒΑ, λόγω και της εύθραυστης κατασκευής του, κοντεύει να χαθεί κάτω από τη σκόνη του λατομείου και είναι άμεση και επιτακτική η στέγασή του. Τέλος, αγαπητή κ. Υπουργέ Περιβάλλοντος Όσον αφορά την κήρυξη του νησιού σε Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους μάλλον πρόκειται για κενά περιεχομένου λόγια και έγγραφα μιας και το νησί μέρα τη μέρα χάνεται από το χάρτη. Μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο του 2010 κυρώθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο η Σύμβαση του Τοπίου και σεις Εξοχότατε Κύριε Πρωθυπουργέ δηλώνατε: «Αυτό θα επιτρέψει στην Ελλάδα να χρησιμοποιήσει τη σημαντική διεθνή εμπειρία της στον τομέα διαχείρισης του τοπίου. Σαν χώρα με πλούτο τοπίου, έχουμε κάθε όφελος να προστατεύσουμε και να ενισχύσουμε τα ελληνικά φυσικά μας τοπία». Αλήθεια, πώς το εννοούσατε αυτό; Στο Άρθρο 5 της νέας Σύμβασης για το Τοπίο αναφέρεται:Κάθε μέρος αναλαμβάνει: α. να αναγνωρίζει νομικά τα τοπία ως ένα απαραίτητο συστατικό στοιχείο του ανθρώπινου περιβάλλοντος, ως μια έκφραση της ποικιλίας της κοινής πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς τους, και ως θεμέλιο της ταυτότητάς τους. (*) Νόμος 3827 2010 Κύρωση Σύμβασης για το Τοπίο (ΦΕΚ Α 30/25.2.2010.) Η πατρίδα έκανε το χρέος, ως όφειλε, και αναγνώρισε το Γυαλί ως βασικό στοιχείο του περιβάλλοντος στο οποίο εξελίσσεται η ζωή μας. Μόνο που ξέχασε ότι το θεμέλιο της ταυτότητάς μας είναι κάτι άλλο, μεγάλο και δυνατό. Κάτι διαφορετικό από την υποκρισία, την καταστροφή και τον αφανισμό. Σε ποιον, σε ποιον να μιλήσω… -------- Βιβλιογραφία: - Εuropean Landscape Convention, Συμβούλιο της Ευρώπης, 2000 - Πρόσφατος Νόμος 3827 2010. Κύρωση Σύμβασης για το Τοπίο (ΦΕΚ Α 30/25.2.2010) - Althaus Egon, Buchholz H.G., Nisyros –Giali –Kos. Ein Vorbericht über archäologisch-mineralogische Forschungen auf griechischen Inseln, Zabern, Mainz am Rhein 1982 - Σάμψων Α., Η Νεολιθική κατοίκηση στο Γυαλί της Νισύρου, Eυβοϊκή Αρχαιόφιλος Εταιρεία, Αθήνα 1988 - Σάμψων Α., Η Εθνοαρχαιολογία του Γυαλιού της Νισύρου, Αθήνα 1997 - Άτλαντας, των γεωλογικών μνημείων του Αιγαίου, η δημιουργία και συγγραφή του ανήκει σε πολυμελή επιτροπή πανεπιστημιακών, έκδοση του Υπουργείου Αιγαίου, Αθήνα 2002 Δικτυογραφία: - Ν. 1650/86 (ΦΕΚ 160/Α/16-10-86) ασχολείται με θέματα τοπίων απολύτου προστασίας, φυσικού κάλλους κλπ. http://www.gwstr.gr/sites/default/files/nomos_files/160-86.1111230803158.pdf - Γυαλί :http://www.fhw.gr/chronos/01/gr/nl/tn/gialifr.html - Δίκτυο Αειφόρων Νήσων – ΔΑΦΝΗ :http://www.dafni.net.gr/gr/members/files/nisyros/nisyros-report.pdf - IΔΡΥΜA ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : http://www2.egeonet.gr/forms/filePage.aspx?lemmaId=6847 
περισσότερα: - ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ: http://www.gistor.gr/istoria/lithini/2008-10-21-16-33-24/2008-10-23-11-03-12/114-2008-10-23-11-09-46?format=pdf  - ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ http://et.diavgeia.gov.gr/f/ypeka/ada/4%CE%99040-%CE%93  - Βιοποικιλότητα στην Ελλάδα : http://www.biodiversity.gr/landscapedata.php - ΠΕΡΛΙΤΕΣ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΕ : http://www.aegean-perlites.com/html/gr/profile_installations.htm 
eyploia

Αυτά είναι τα νέα σχέδια του Facebook

Το δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο γνωστοποίησε το φιλόδοξο σχέδιό του να παρέχει διαδικτυακή σύνδεση στα δύο τρίτα του πλανήτη, που αυτή τη στιγμή δεν έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ, σύμφωνα με το BBC. Η επίσημη ανακοίνωση έγινε από τον ιδρυτή του facebook, Μαρκ Ζούκερμπεργκ.

Λίγες ημέρες νωρίτερα, η αμερικανική εταιρεία τεχνολογίας google είχε κάνει γνωστή την πρόθεσή της να προσφέρει πρόσβαση στο διαδίκτυο σε απομακρυσμένες περιοχές με τη χρήση ειδικών μπαλονιών.

Στόχος τόσο του facebook όσο και της google είναι να αυξήσουν τους χρήστες τους σε περιοχές αναπτυσσόμενων χωρών που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει σύνδεση στο διαδίκτυο.

Λεπτομέρειες σχετικά με το εγχείρημα του facebook δεν έχουν ανακοινωθεί, ωστόσο πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει στον Τύπο κάνουν λόγο για χρήση δορυφόρων, ακτίνων λέιζερ και μη επανδρωμένα αεροσκαφών στην προσπάθεια για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κάλυψη των περιοχών που δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Ήδη, το facebook έχουν συνάψει συμφωνίες με εταιρείες τηλεπικοινωνιών σε Φιλιππίνες και Παραγουάη, στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να αυξηθεί ο αριθμός των χρηστών του διαδικτύου στις συγκεκριμένες χώρες.

«Θα συνεχίσουμε δυναμικά στον ίδιο δρόμο, συνάπτοντας αντίστοιχες συμφωνίες, ωστόσο ο στόχος παροχής διαδικτυακής σύνδεσης σε όλο τον κόσμο απαιτεί και την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών» ανέφερε σε μήνυμά του ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ.

Προκειμένου να επιτύχει το φιλόδοξο σχέδιό του το facebook εγκαινίασε το Connectivity Lab, ένα «εργαστήριο» ερευνών στο οποίο θα απασχολούνται ειδικοί στην αεροναυπηγική και στις νέες τεχνολογίες τηλεπικοινωνιών.

Παράλληλα, το facebook προσέλαβε μια ομάδα πέντε ατόμων από την βρετανική εταιρεία Ascenta, η οποία κατασκεύασε το Zephyr, το μη επανδρωμένο αεροσκάφος που κατέχει το ρεκόρ πτήσης στηριζόμενο αποκλειστικά στην ηλιακή ενέργεια.

Δημοσιεύθηκε από "Agoreus" Anonymous

Η Ιστορία Όπως Δεν Εγράφη: " Η Πραγματική Ιστορία Της Ανακάλυψης Της Αμερικής. "

Η Ιστορία Όπως Δεν Εγράφη: " Η Πραγματική Ιστορία Της Ανακάλυψης Της Αμερικής."

Posted: 01 Apr 2014 01:40 PM PDT

Γράφει ο Αντώνης Γρυπαίος.
Η Αμερική έχει πανάρχαια Ιστορία, όμως μερικοί επιμένουν να την αγνοούν και να την εμφανίζουν στα μετά Χριστόν μεσαιωνικά χρόνια, διότι έτσι συμφέρει στους Σιωνιστές Κοσμοκράτορες. 
Από τη σύγχρονη ιστορία και γεωγραφία, μάθαμε στα σχολεία ότι την Αμερική ανακάλυψε ο Έλλην θαλασσοπόρος και εξερευνητής Χριστόφορος Κολόμβος, με ισπανική υπηκοότητα.
Ο Χριστόφορος Κολόμβος –σύμφωνα με τις γραφές- ήταν Εβραίος της διασποράς, Ελληνικής καταγωγής εκ της νήσου Χίου, Ισπανικής υπηκοότητας, και ευνοούμενος της Βασιλίσσης Ισαβέλλας της Ισπανίας, η οποία χρηματοδότησε τις ... εξερευνήσεις & αποστολές προς το- άγνωστο για το μεσαίωνα- δυτικό ημισφαίριο της Γης. Δηλαδή ο Χριστόφορος Κολόμβος, είχε τρείς πολύ-πολιτισμικές ταυτότητες, ήταν Εβραίος, Έλληνας, & Ισπανός. Μετά δε την ανακάλυψη της Αμερικής έγινε και Αμερικανός.
Η ανακάλυψη της Αμερικής στα μετά Χριστόν χρόνια είναι ιστορικά σωστό γεγονός, αλλά ισχύει μόνο για τα χρόνια του Μεσαίωνα, δηλαδή για τη μετά Χριστόν εποχή.
Ως γνωστόν ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΛΟΜΒΟΣ , έφθασε στην Αμερικανική ήπειρο στη δεκαετία του 1450 μ.Χ. με πλοία σκούνες της εποχής εκείνης, με πληρώματα θαλασσοπόρους. Μετά δε την ανακάλυψη της Αμερικής από το Κολόμβο, ακολούθησαν κύματα ευρωπαίων μεταναστών, του υποκόσμου της Ευρώπης, από τα κράτη της δυτικής & βόρειας Ευρώπης, όπως γράφει η ιστορία.
Ανάμεσα στους Ευρωπαίους μετανάστες, ήταν και πολλοί Εβραίοι της διασποράς, διαβιούντες στην Ισπανία, απελαθέντες από το Φερδινάνδο & την Ισαβέλλα, για λόγους που μόνο η ιστορία γνωρίζει. Έτσι εξηγείται το φαινόμενο γιατί η Αμερική κυβερνάται σήμερα από τους απογόνους Εβραίων μεταναστών, οι οποίοι με τη πάροδο των αιώνων εξελίχθηκαν σε Σιωνιστές Κοσμοκράτορες, και Επικυρίαρχους όλου του πλανήτη Γη. (βλέπε New World Order).

Όμως χιλιάδες χρόνια προ Χριστού, σύμφωνα με τη παράδοση, την ιστορία, τη μυθολογία, αλλά και τα όσα αρχαιολογικά ευρήματα, τεκμήρια, σύμβολα, κειμήλια, αρχεία, βιβλία, μνημεία, ονομασίες πόλεων, και μουσεία, διεσώθησαν και ευρέθησαν σε διάφορα μέρη της Γης, στο πλανήτη μας υπήρξε μέγας διαστημικός πολιτισμός υψίστης τεχνολογίας, και η υπερδύναμη των χρόνων εκείνων, ήταν οι πρόγονοί μας Έλληνες, οι γνωστοί στη τότε ανθρωπότητα σαν ΕΛΛ, από τις λέξεις, Έλληνες & Ελλάς. 

Οι ΕΛΛ είχαν ανακαλύψει την Αμερική, και είχαν εγκατασταθεί εκεί, με πολιτισμό και τεχνολογία υψίστης σημασίας και τελειότητας, όπως αφηγούνται και απεικονίζονται παραστάσεις σε βιβλία, εικόνες, αρχεία, μουσεία, και πίνακες ζωγραφικής, όπου θα δείτε τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ & τον ΗΡΑΚΛΗ να ίπτανται καθήμενοι επάνω σε ανάκλιντρα, (καναπέδες), επίσης θα δείτε πλοία που ίπταντο σε περίπτωση φουρτούνας και κακοκαιρίας, στο διάπλου της Μεσογείου, και του Βορείου Ατλαντικού, για να υπερκεράσουν τη μανία των κυμάτων. 
Αυτό σημαίνει ότι οι ΕΛΛ κατείχαν τη τεχνολογία και τεχνογνωσία της αντι-βαρύτητας, και τηλεμεταφοράς.
Αποδείξεις της ύπαρξης των ΕΛΛ στην Αμερική έχουμε πολλές, ενδεικτικώς αναφέρω τις κάτωθι περιπτώσεις.
1.-Οι πρόγονοί μας ΕΛΛ έχτισαν στην Αμερική, αρχαία Ελληνικά θέατρα, που σώζονται σαν μαρμάρινα μνημεία-ερείπια μέχρι σήμερα.

2.-Πολλές πόλεις σε όλη την Αμερικανική ήπειρο έχουν Ελληνικά ονόματα, μέχρι σήμερα. Π.χ. Φιλαδέλφια, Καλιφόρνια, Βοστόνη, Αθήνα, κ.λ.π. 
Οι Έλληνες προϋπήρχαν των ιθαγενών ερυθροδέρμων, ή συνυπήρξαν, και συνεργάστηκαν. Πάντως δεν έκαναν γενοκτονίες των ιθαγενών, σαν τους βάρβαρους ευρωπαίους μετανάστες, υπόκοσμο της Ευρώπης, τρόφιμους των φυλακών της Ισαβέλας, της εποχής του Κολόμβου, στο Χριστιανικό Μεσαίωνα, από τη δυτική & βόρεια Ευρώπη! (βλέπε Ούννοι & Βάνδαλοι). Οι Αρχαίοι Έλληνες ήρθαν στην Αμερική με πολιτισμό, τέχνες, και επιστήμες, και συνεργάστηκαν με τους ιθαγενείς κατοίκους!

3.-Ευρέθησαν κοσμοδρόμια-αεροδρόμια στην οροσειρά των Άνδεων, και στο Περού, Αργεντινή, Χιλή, για διαστημικές πτήσεις, που φέρουν αρχαία σύμβολα των ΕΛΛ. Στα νησιά του Πάσχα, στον Ειρηνικό Ωκεανό, δυτικά της Χιλής, υπάρχουν αρχαία Ελληνικά γλυπτά, μαρμάρινα αγάλματα, και μαρμάρινες κολώνες.

4.-Στο Μεξικό ευρέθησαν Ελληνικές πυραμίδες, με σύμβολα των ΕΛΛ, όπως Μαίανδροι, το κεφαλαίο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου Λ, το δελφικό Ε , και άλλα γράμματα, μνημεία και σύμβολα, τα οποία διακοσμούσαν τα ανάκτορα επιφανών αρχόντων, και φυλάσσονται στα μουσεία της Κεντρώας Λατινικής Αμερικής, (Μεξικό, κλπ χώρες). Αυτά τα σύμβολα κοσμούσαν τις πυραμίδες, τα παλάτια, και τους τάφους των Βασιλέων και άλλων αρχόντων και πολιτών της εποχής εκείνης.

5.- Στη χερσόνησο YUCATAN,( Είσοδος στο Κόλπο του Μεξικού), ευρέθησαν αρχαίες Ελληνικές πυραμίδες, με σύμβολα των ΕΛΛ τα οποία υπάρχουν μέχρι της σήμερον.

6.-Τα χάλκινα βιβλία που ευρέθησαν στο ΘΙΒΕΤ και ΙΝΔΙΑ είναι γεμάτα από τέτοιες ιστορικές αφηγήσεις και αποκαλύψεις.

7.-Ο Αρχαίος Έλλην Ήρωας ΗΡΑΚΛΗΣ, (ένας από τους αρχηγούς των ΕΛΛ, ο άλλος ήταν ο ΔΙΑΣ και ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ,) σαν θαλασσοπόρος και εξερευνητής, στη πορεία του προς τη Δύση, διέβη τα στενά του Γιβραλτάρ, εξ ου και οι περίφημες στήλες του ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ, μνημείο αθάνατο που σώζεται μέχρι της σήμερον. Είναι σαν τις μαρμάρινες κολώνες του ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο.
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ από την Ισπανία, μετέβη στην Βόρειο Αμερική, μέσω Β.Ευρώπης, Ιρλανδίας, Ισλανδίας, Γροιλανδίας, Β.Καναδά, ιπτάμενος με αεροσκάφη , τεχνολογίας της εποχής εκείνης, κάνοντας χρήση της τεχνολογίας της αντι-βαρύτητας, σύμφωνα με τις γραφές, (χάλκινα βιβλία, παπύρους, ευρήματα σε μουσεία, κλπ.) την οποία και αποίκησε με πλήθος Ελλήνων της εποχής εκείνης. Μετάβαση διά θαλάσσης με πλοία, την θεωρούσε απώλεια χρόνου, όπως σήμερα. 

8.-Πολλοί ιστορικοί και άλλοι επιστήμονες, με διάφορες πολυτελείς εκδόσεις , αλλά και διαλέξεις σε ανώτατα πνευματικά ιδρύματα, και σε τηλεοπτικά κανάλια, αναφέρουν τα γεγονότα αυτά της ανακάλυψης και αποίκισης της Αμερικανικής Ηπείρου, από τους ΕΛΛ, χιλιάδες χρόνια προ Χριστού, πιθανολογείται στην εποχή του Δευκαλίωνα.(10.000 π.χ.)
Οι ΕΛΛ υπήρξαν από το 10.000 π.χ. ή και παλαιότερον, μέχρι το 1000 π.χ. 

9.- Στις σημερινές ΗΠΑ ευρέθησαν υπό μορφήν ερειπίων, αρχαία μαρμάρινα Ελληνικά θέατρα. 

10.- Στις ΗΠΑ, οι ονομασίες των πόλεων, πριν αποκτήσουν τα σημερινά ονόματα, ήταν με Ελληνικά ονόματα, διασώζονται χάρτες με Ελληνικά ονόματα όλων των Αμερικανικών πόλεων.

Οι ΕΛΛ είναι εκείνοι οι οποίοι έχτισαν όλα αυτά τα ωραία και θαυμαστά τα οποία ανακαλύπτονται σήμερα στην Αμερικανική ήπειρο, αλλά και στη βυθισμένη στον Ατλαντικό Ωκεανό Ήπειρο Ατλαντίδα, εκ της οποίας έλαβε το όνομα ο Ατλαντικός Ωκεανός, προς τιμή του Έλληνα ημίθεου Άτλαντα, με τον οποίο ο Ηρακλής συνυπήρξε, εμφανίζονται δε σε εικόνες υποβαστάζοντας αμφότεροι τη παγκόσμιο σφαίρα κατά τη μυθολογία. Ο Αρχαίος ήρωας ΗΡΑΚΛΗΣ στο υπερατλαντικό ταξίδι του έφτασε πρώτα στο Καναδά, και μετά κατέβηκε στις σημερινές ΗΠΑ, έψαχνε για χαλκό και χρυσό, μέταλλα που ήταν πολύτιμα στη κατασκευή όπλων, και πανοπλίας (πολεμικών στολών), των Αρχαίων Ελλήνων. 

Ο αρχαίος Έλλην ήρωας Ηρακλής, με τον Απόλλωνα, και χιλιάδες Έλληνες αποίκους ανακάλυψαν την Αμερική. Προ του Ηρακλή είχαν πάει στη Βόρειο & Νότιο Αμερική χιλιάδες Έλληνες, και ο Ηρακλής επισκέφθηκε την εκεί Ελληνική ομογένεια της Βορείου Αμερικής. Απόδειξη αυτού είναι ότι οι ΕΛΛ έχτισαν τα κοσμοδρόμια στις οροσειρές των Άνδεων, κοσμοδρόμια-αεροδρόμια για τη προσγείωση των αεροσκαφών της εποχής εκείνης, με χιλιάδες Έλληνες μετανάστες που αποίκησαν την Αμερικανική ήπειρο, και μετά τη πάροδο των αιώνων ιστορίας εξαφανίσθηκαν, όπως συμβαίνει σε πολλούς λαούς. 
Στις πηγές διαβάζουμε πως ο Ηρακλής εγκατέστησε ακολούθους του στο ποτάμι του Αγίου Λαυρεντίου μέχρι το Τορόντο του Καναδά. 
Τι γύρευε εκεί; Η απάντηση βρίσκεται στα ευρήματα των ανασκαφών που γίνονται στη λίμνη SUPERIOR μέχρι το ΜΙCHIGAN & CHICAGO. Σημειωτέον ότι τότε εξορύχθηκαν στη περιοχή εκείνη, 500.000 τόνοι χαλκού & χρυσού από τους αρχαίους Έλληνες επιστήμονες, γεωλόγους και μεταλλειολόγους.
Η εξόρυξη έγινε τη περίοδο 2450 π.χ. – 1050 π.χ. οπότε σταματάει ξαφνικά όταν καταρρέει ο Μυκηναϊκός πολιτισμός. Σύμφωνα με το καθηγητή γεωλογίας κ. Ηλία Μαριολάκο, ο Ηρακλής κατείχε τις επιστήμες της Γεωλογίας, μεταλλειολογίας, κ.λ.π.

Όλα αυτά έγιναν σε μια εποχή και περιοχή, όπου οι γηγενείς ιθαγενείς πληθυσμοί, βρίσκονταν ακόμη στη λίθινη εποχή, ενώ οι ΕΛΛ κατείχαν διαστημική τεχνολογία!
Ο Ηρακλής έφτασε χίλια χρόνια πριν το Μέγα Αλέξανδρο στις Ινδίες.
Εν συνεχεία πέρασε στην Αφρική, ανέβηκε στην Ευρώπη, και έφτασε ως τη Γροιλανδία, και σύμφωνα με τις γραφές, τελικά προσγειώθηκε στη Βόρειο Αμερική, όπου ήταν ο τελικός προορισμός του.
Η Ελληνική μυθολογία δεν είναι ένα παραμύθι, δημιουργήθηκε από τις παραδόσεις των λαών, και από την πολύ αρχαία ιστορία της Ελλάδος.

Ο Ηρακλής είναι ένα ιστορικό ,- και όχι μυθικό πρόσωπο-, ένας μεγάλος εξερευνητής του πλανήτη Γη, μεγάλος κατακτητής, ήρωας, και ιδρυτής πόλεων, ανά την υφήλιο. Ο Ηρακλής είναι γνωστός από τους 12 άθλους του, που διδασκόμεθα στο μάθημα της ιστορίας στο δημοτικό σχολείο. Οι αναπαραστάσεις των άθλων του διακοσμούν τα σχολικά βιβλία ιστορίας, αλλά και τοίχους, και πίνακες ζωγραφικής και γλυπτικής, με τη λερναία Ύδρα, τους λέοντες της Νεμέας, τους σταύλους του Αυγείου, τις Στυμφαλίες όρνιθες, κ.λ.π. 
Τους άθλους του Ηρακλέους αναπαριστούν, ανάγλυφον κολοσσιαίας λεκάνης εκ μαρμάρου ευρεθέν στη Ρώμη, και άλλα γλυπτά. 
Ο Ηρακλής είναι πρώτος που έκανε πράξη την αθώα Αρχαία Ελληνική παγκοσμιοποίηση, (όχι τη σημερινή αθλία Σιωνιστική δικτατορική Ν.Τ.Π. και Παγκοσμιοποίηση, όπου ολίγοι κατακλέβουν τους λαούς της Γης). Ο Ηρακλής είναι ο αρχιτέκτονας της μυκηναϊκής πολιτισμικής Κοσμοκρατορίας, και κατά συνέπεια του Ελληνικού πολιτισμού. Όπως λέει ο καθηγητής Ηλίας Μαριολάκος, η μυθολογία είναι η ιστορία του απώτερου παρελθόντος, των κατοίκων αυτού του τόπου , που αργότερον θα ονομαστεί Ελλάς.
Ο Ηρακλής υπήρξε ήρωας της Μυκηναϊκής Κοσμοκρατορίας, και αρχαίο πρότυπο των μεγάλων εξερευνητών του μεσαίωνα. Ο Ηρακλής ταξίδεψε στην Ιβηρική Χερσόνησο, και στο στενό του Γιβραλτάρ. «Σημεία δε της πορείας αυτού, έστησε τότε τας φερωνύμους αυτώ Ηρακλείους Στήλας, κατά το σημερινόν Γιβραλτάρ ως όρια του κόσμου» γράφει η Ιστορία, οι οποίες σώζονται μέχρι σήμερα.
«Κατ’ άλλας δε διηγήσεις συναντήσας τον Άτλαντα, ανέλαβεν αντ’ αυτού το φορτίον του ουρανού», γράφει η εγκυκλοπαίδεια.
«Εις Άδου δε κατελθών διά του Ταινάρου, ανήγαγεν αδεία του Πλούτωνος, καταβαλών άνευ όπλων, τον Κέρβερον, ον επιδείξας τοις ανθρώποις, απέδωκεν εις τον Άδην», γράφει ο Ελευθερουδάκης.
Άρα στο ακρωτήριον Ταίναρον υπάρχει πύλη προς τον Άδη.
Αυτοί είναι μερικοί από τους 12 άθλους του Ηρακλή. 

Ο Ηρακλής ίδρυσε τη πόλη που σήμερα ονομάζεται Κάδιξ της Ισπανίας, όπως μνημονεύεται στο θυρεό της πόλης που σώζεται μέχρι της σήμερον. Ο Ηρακλής ολοκληρώνει τον άθλο του, και συνεχίζει προς τη βόρεια Ευρώπη, προς τη Κελτική, γνωστή από τους Κέλτες, όπου ιδρύει την Αλέσια, (γνωστή και ως πόλη του Αστερίξ), το όνομα της οποίας προέρχεται από τη λέξη «άλυς», που σημαίνει «περιπλάνηση». Η πόλη αυτή έχει στρατηγική σημασία, καθώς συνδέεται μέσω πλωτών ποταμών προς τη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό, τη Μάγχη, και τη βόρεια Θάλασσα. Ο Ηρακλής ιδρύει το Μονακό, και την Αλικάντε στην Ισπανία. (Σήμερα η ποδοσφαιρική ομάδα της Αλικάντε ονομάζεται Ηρακλής.) Τις εκστρατείες και ανακαλύψεις αυτές του Ηρακλέους αναφέρουν πολλοί ιστορικοί συγγραφείς, όπως οι Ηρόδοτος, Πλούταρχος, Διόδωρος, Στράβωνας, και άλλοι.
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Ηρακλής στη πορεία του προς Δυσμάς, έφθασε στην Ωγυγία, σημερινή Ισλανδία, και συνέχισε ως τη Γροιλανδία, ενώ το Κρόνιο Πέλαγος (από το Κρόνο), που αναφέρεται, σύμφωνα με υπολογισμούς ιστορικών, είναι ο Βόρειος Ατλαντικός, που πήρε το όνομά του από την Ατλαντίδα, και τον Άτλαντα. Τελικά από τη Γροιλανδία, ο Ηρακλής έφθασε στην Βόρεια Αμερική.
O Hρακλής μετέβη στην Αμερική με τη διαστημική τεχνολογία της αντι-βαρύτητας, και τηλεμεταφοράς, κατά τας γραφάς. 
Το χρυσό που έφερε ο Ηρακλής από την Αμερική, ονομάσθηκε με το γνωστό, «Τα χρυσά μήλα των εσπερίδων», που αναφέρονται στην αρχαία Ελληνική ιστορία. Εσπερίδες έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες τις χώρες της Δύσης. Αυτά προς γνώση και συμμόρφωση των σύγχρονων ακαδημιών της Αμερικής, προς προσπαθούν να αλλάξουν την ιστορία, προς ικανοποίηση των ισχυρών των ημερών, της άθλιας παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης, που σκοπεύει στη πτωχεία των λαών. 

Ο Ηρακλής συνοδεύονταν από Αρχαίους Έλληνες επιστήμονες.
Σύμφωνα με την ιστορία & μυθολογία ( σύμφωνα με τις γραφές), οι Έλληνες του Ηρακλέους, έμειναν σε νησιά που βλέπουν τον ήλιο να κρύβεται τις ημέρες του χειμώνα, δηλαδή έφθασαν μέχρι το πολικό κύκλο. (Ισλανδία, Γροιλανδία, Β.Καναδά, Αλάσκα, ).
Κατόπιν όλων αυτών, οι σύγχρονοι Αμερικανοί, οφείλουν χάριτας στον Ελληνισμό, και στους Έλληνες, οι οποίοι τους έδωσαν το πολιτισμό.
Για όλα αυτά οφείλει η Ουάσινγκτον να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια, ώστε να απονεμηθούν , έστω και αργά, «τα του Καίσαρος των Καίσαρι »…….. Οι σύγχρονοι Σιωνιστές Αμερικανοί πρέπει να σεβαστούν την ιστορία, και όχι να διδάσκουν ότι ο Χριστόφορος Κολόμβος ανεκάλυψε την Αμερική, επειδή οι Σιωνιστές Κοσμοκράτορες θέλουν να παραχαράξουν την ιστορία των λαών της Γης, διότι έτσι τους συμφέρει.
Ο Κολόμβος οδηγήθηκε εκεί στα χρόνια του Χριστιανικού μεσαίωνα, αφού πρώτα διάβασε τους Αρχαίους Έλληνες ιστορικούς συγγραφείς, Ηρόδοτο, Πλούταρχο, Στράβωνα, κ.λ.π. και βεβαιώθηκε ότι υπάρχει η δυτική ήπειρος της Γης. (Αμερική) 

Η Αμερική είχε ανακαλυφθεί από τους Αρχαίους Έλληνες, αλλά για λόγους πολιτικούς μας το κρύβουν παραχαράσσοντας την ιστορία.
Ο πλανήτης Γη, ήταν γεωγραφικώς γνωστός από τα αρχαία χρόνια.
Είναι προσβολή για την ιστορία και τις επιστήμες, να λέμε ότι η Αμερικανική ήπειρος, δηλαδή ο μισός πλανήτης, ανεκαλύφθη από το Κολόμβο, στο Χριστιανικό μεσαίωνα.

Πρέπει οι σύγχρονοι Σιωνιστές Αμερικανοί να σέβονται τον Ελληνισμό, αλλά και την ιστορία, και όχι να πολεμούν την Ελλάδα με τέτοιο μίσος στο διεθνές διπλωματικό, οικονομικό, και πολιτικό σκηνικό, και μέτωπα, σε θέματα Γεωπολιτικής, Γεωστρατηγικής, και Γεωενέργειας. Έχουν αγκαλιάσει τους βάρβαρους Τούρκους, και λησμονούν τους Έλληνες οι οποίοι τους έδωσαν το πολιτισμό και τις επιστήμες.
Ίσως η Αμερικανική Ακαδημία Επιστημών, να θελήσει κάποτε να αποκαταστήσει την ιστορική πραγματικότητα, για τη πραγματική αλήθεια της ανακάλυψης της Αμερικής, με ότι αυτό συνεπάγεται….. 
Πάντως οι πρόγονοι των Αμερικανών του μεσαίωνα, οι κατάδικοι των φυλακών της Ευρώπης, ο υπόκοσμος της Ευρώπης, δεν τιμούν τους σημερινούς Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί δεν πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι ότι κατάγονται από τους μετανάστες του μεσαίωνα.  

Ο τέως ΥΠ.ΕΞ των ΗΠΑ Χένρυ Κίσσιγκερ, είπε, εάν οι Έλληνες εκμεταλλευθούν την Ιστορία τους, και το πολιτισμό τους, τότε θα γίνουν διεθνώς σεβαστοί, και θα κερδίσουν σε όλα τα διεθνή μέτωπα, τα εθνικά τους δίκαια. 

ΑΝΤΩΝΗΣ Ι. ΓΡΥΠΑΙΟΣ
Διεθνολόγος
E-mail: ant.grypaios@gmail.com
Πηγές: 
1.- Τα Νέα via ellinikoarxeio.com
2.- Εγκυκλοπαίδεια «Ελευθερουδάκη» 

Η ελληνική εμφύλια σύγκρουση στις αμμουδιές του Ομήρου και τα διδάγματά της.

Η ελληνική εμφύλια σύγκρουση στις αμμουδιές του Ομήρου και τα διδάγματά της.

Posted: 29 Mar 2014 10:30 AM PDT

Στις αμμουδιές του Ομήρου, στην άλλη όχθη του Αιγαίου, έγιναν χιλιάδες χρόνια πριν, μάχες σώμα με σώμα ανδρών με δύναμη σωματική και ψυχική υπερανθρώπου. Ανδρών επικών διαστάσεων που σημάδεψαν τη Φυλή για Πάντα. Μα στο πέρασμα του Χρόνου, η άμμος κάλυψε τα ίχνη τους και ήρθαν αιώνες που οι άνθρωποι, οι σπουδαγμένοι και πολιτισμένοι της Δύσης, είχαν την πεποίθηση πως δεν πρόκειται παρά για δημιουργήματα της φαντασίας ενός Έλληνα στα πολύ αρχαία χρόνια. Κι όμως, πόσο υπέροχη φαντάζει η Αιώνια Αλήθεια του Ελληνικού Λόγου στις αμμουδιές του Ομήρου που διασώζονται στα Έπη, στην ψεύτικη πραγματικότητα των αγορών του Σήμερα.

Ο Μύθος

Οι προφητείες και οι Οιωνοί Κατάκτησης του Κάστρου του Ιλίου.

Μύθοι πολλοί που πλέκονται και ξετυλίγονται ως τα Πέρατα του Κόσμου γύρω από τα θεϊκά Τείχη της Τροίας. Για να πατήσουν το κάστρο οι θεομάχοι Αχαιοί, έπρεπε να εκπληρωθούν πολλά. Χρησμοί πολλοί, πολλές προφητείες που θα σήμαιναν τη Νίκη. Ο μεγάλος στόλος των Δαναών πλησίαζε τις ακτές του Ελλήσποντου. Αράζουν τα καράβια  στο λιμάνι της Λήμνου για να ξεκουραστούν τα πληρώματα και να πατήσουν την ακτή με περισσότερη ορμή. Αφού τελείωσε το δείπνο και ξεκίνησαν να συζητούν οι άρχοντες του Μυκηναϊκού Κόσμου, για το ποια στρατηγική, ποια τακτική είναι καλύτερη να ακολουθήσουν προκειμένου να αλώσουν το κάστρο. Οι Τρώες, είχαν δυνατό στρατό, καθώς η ράτσα των αλόγων τους που έσερνε τα άρματα της μάχης, ήταν ξακουστή για την ταχύτητα και τη δύναμή τους και η γη της Τρωάδας, έτρεφε αμέτρητα κοπάδια της ράτσας. Έπειτα, το στρατό τους διοικούσε άνδρας ευγενής, περήφανος που ήταν συνάμα και οξυδερκής, γενναίος στις συγκρούσεις και πολύ ικανός πολεμιστής. Ο Έκτωρ.

Επιπλέον, στρατοί από βάρβαρα Έθνη της Ανατολής, σύμμαχοι των Τρώων έστερξαν να ενισχύσουν την άμυνα τους  αλλά και οι πολεμοχαρείς Θράκες. Ο εχθρός φάνταζε ανίκητος και παντοδύναμος. Αδύνατο να πατηθούν τα Κυκλώπεια Τείχη που είχαν χτίσει θεοί δυνατοί, Απόλλωνας και ο Ποσειδώνας.

Η συζήτηση προχωρά και ο λόγος φτάνει στον Αχιλλέα. Ο τρανός Αχιλλέας, υποστηρίζει πως η μόνη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουν είναι η γενναιότητα στη μάχη. Η ασυγκράτητη ιερή μανία για Εκδίκηση και Νίκη. Μονάχα η ορμή στο πεδίο της μάχης και φονεύοντας τους πιο γενναίους των εχθρών, θα αναγκάσει το βασιλιά της Τροίας, τον Πρίαμο, να παραδώσει και την Ωραία Ελένη και τους θησαυρούς που είχε αρπάξει ο Πάρις μέσα από το παλάτι του Μενέλαου στη Σπάρτη αλλά και όσα του επιβάλλουν οι νικητές του Ξίφους.

Το λόγο έπειτα παίρνει ο πολυμήχανος και πολύτροπος Οδυσσέας. Ο Οδυσσέας υποστηρίζει πως δεν αρκεί η γενναιότητα στη μάχη. Όταν θα σκοτωθούν οι πρίγκιπες της Τροίας και οι πιο ικανοί πολεμιστές της, ο υπόλοιπος στρατός θα κρυφτεί στα  απόρθητα τείχη της πόλης που από το βουνό της Ίδης θα μπορεί να λαμβάνει απρόσκοπτα εφόδια.

Θα πρέπει λοιπόν, οι Αχαιοί, όχι μόνο γενναιότητα στις μάχες αλλά να εφαρμόσουν και τεχνάσματα που θα εξαπατήσουν τον εχθρό. Ο ευθύς και τίμιος χαρακτήρας του Αχιλλέα, δεν μπορεί να ανεχτεί πως πρέπει να καταφύγει σε τεχνάσματα για να νικήσει τον εχθρό με εξαπάτηση. Τούτο αποτελεί προσβολή στην ανδρεία και τη γενναιότητα του και μειώνει την αξία της μαχητικής ικανότητας και την αξία της πολεμικής τέχνης. Οξύθυμος ως είναι, επιτίθεται φραστικά στον Οδυσσέα. Ο καβγάς ανάβει.

Ο Αγαμέμνων, παρακολουθεί αμίλητος και ατάραχος. Το με χίλιες και δύο έννοιες και θλίψεις μυαλό του Βασιλιά που κρατά το χρυσό σκήπτρο του Δία, παγιδεύεται και μέσα του χαίρεται καθώς η προφητεία πως το κάστρο θα πέσει στα χέρια του αφού πιαστούν στα λόγια οι δύο πρώτοι των Αχαιών. Έχει λησμονήσει τον οιωνό που ερμήνευσε ο Κάλχας πως το κάστρο θα πέσει το δέκατο χρόνο πολεμώντας εννιά χρόνια όταν στο βωμό ενώ έκαιγε ακόμα το θυμίαμα πριν ξεκινήσει η Εκστρατεία, ένα φίδι επιτέθηκε και κατάφαγε εννιά νεοσσούς και έπειτα δέκατη τη μητέρα του και αμέσως πέτρωσε. Αναμοχλεύει τη Νίκη και ένα μειδίαμα χαράσσεται στο πρόσωπό του. Τραγική ειρωνεία καθώς, η σύγκρουση που προμηνύει τη νικηφόρα έκβαση του Πολέμου είναι αυτή που θα εξελιχτεί δέκα χρόνια μετά ανάμεσα στον ίδιο και τον πρώτο πολεμιστή: τον Αχιλλέα που εξαιτίας των προσβολών θα αποσυρθεί από το πεδίο της μάχης.

Όμως, για τον Αγαμέμνονα οι δύο πρώτοι των Αχαιών είναι οι δύο πόλοι σκέψης του πολεμιστή: ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας που γίνονται Αρχέτυπα χάρη στο μεγάλο Όμηρο με τα αξεπέραστα Έπη του.

Διδάγματα

Ο Οδυσσέας είναι ο πολεμιστής που με τεχνάσματα και με λόγια που εξαπατούν τον εχθρό.

Είναι ο πολυμήχανος πολεμικός νους που καταστρώνει το σχέδιο του Δούρειου Ίππου και γίνεται ο Εκπορθητής της Τροίας.

Ο Αχιλλέας όμως είναι αυτός που σκοτώνει τον Υπερασπιστή του Ιλίου και πιο ικανό πολεμιστή του Πρίαμου, τον Έκτορα.

Ο Αχιλλέας είναι εκείνος ο ρήγας των Μυκηναίων που έχει κυριεύσει τις περισσότερες πόλεις στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας και της Θράκης, χωρών συμμάχων της Τροίας, στερώντας από τον εχθρό, πλούσιες πηγές εφοδιασμού και παράλληλα ενισχύοντας το στρατό των Αχαιών ενισχύοντας το φρόνημα των συμπολεμιστών του και καταβαραθρώνοντας το ηθικό των Τρώων που θρηνούν για τα χωριά τους, τις γυναίκες της οικογένειάς τους που έγιναν παλλακίδες των Αχαιών. Από την άλλη, ο Οδυσσέας είναι που πετυχαίνει τον αντικειμενικό σκοπό της επιχείρησης, καταστρώνοντας σχέδιο που με νικηφόρο τρόπο τελειώνει την Εκστρατεία και χαρίζει την Αιώνια Δόξα.

Και διόλου εύκολο δεν είναι να επιλέξει ο Αγωνιστής μεταξύ των δύο Αρχετυπικών Μαχητών που η σύγκρουσή τους αντανακλάται πέρα από το Χρόνο και το Χώρο.

Αντανακλάται στην εποχή του Μέγα Αλέξανδρου, όπου ο ίδιος αντιπροσωπεύει τις αξίες του Αχιλλέα και ο πολυμήχανος μισθοφόρος αρχιστράτηγος του Δαρείου, ο Μέμνων, τον τρόπο πολέμου του Οδυσσέα. Αντανακλάται στην εποχή των Σταυροφόρων, όπου το δρόμο του Αχιλλέα, ακολουθούν τα τάγματα των Ιπποτών, χριστιανών και μουσουλμάνων ενώ στον Οδυσσέα, μπορεί κανείς να αντιστοιχίσει τα τάγματα των δολοφόνων και δολιοφθορών. Μα, και αιώνες αργότερα σε μια χώρα πολύ μακρινή, στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, βρίσκει κανείς αντανάκλαση της Σύγκρουσης των Αρχετυπικών Μορφών του Αχιλλέα και του Οδυσσέα.

Στοχάσου, σκέψου, γυμνάσου σωματικά και πνευματικά. Κι ίσως να μην έχει τόση σημασία να επιλέξεις μία μονάχα τακτική μάχης και να αποκλείσεις την άλλη καθώς στο σύνθετο και πολύπλοκο πόλεμο που δέχεται το Γένος των Ελλήνων στην εποχή της "Νέας Τάξης" με τους τόσους κινδύνους και εχθρούς του Έθνους, ίσως να χρειάζεται να συνδυάσουμε όλες τις αρετές των Ένδοξων Προγόνων μας για να αλώσουμε τα Κάστρα του εχθρού που φαντάζει Παντοδύναμος. Χρειάζεται και ο Οδυσσέας και ο Αχιλλέας για να μπορεί ο Όμηρος να τραγουδά ελληνικά στις αμμουδιές του Αιγαίου και να η φύση η ελληνική να μυσταγωγεί το πρόσταγμα των Πατέρων:

ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ

"Ο Όμηρος στον παλαιότατο καιρό του, χωρίς να είναι η δουλειά του, και χωρίς να το θέλη, και χωρίς να το ξέρη και χωρίς να το φαντασθή ποτέ του, πίνων και τραγουδών εις ηρωικά και ημιθεϊκά συμπόσια των ΚΛΕΦΤΩΝ του καιρού του πίνων και τραγουδών, να ζωγραφίση τον Έλληνα πάσης εποχής, υπό την διπλή μορφή του Αχιλλέως-Κλέφτου, πολεμιστού, Οδυσσέως-εμπόρου. Αποίκου δηλαδή του ενός Έλληνος που πηγαίνοντος παντού από καταβολής κόσμου-τρυπόνοντος εις τα έγκατα γαιών και λαών, εξαπατώντος και διαρπάζοντος τα πάντα, φορούντος όλων των ειδών τα φορέματα, τρυκιμιζόμενου εις τα τέσσερα σημεία των ανέμων, διαρκώς θαλασσοπνιγμένου, αλλά εις το τέλος πάντα διαφεύγοντος κάθε κίνδυνον, νικώντος, επανερχομένου εις την φωληάν του ασφαλώς. 

Του ενός αιωνίου Αχιλλέως-Οδυσσέως του ξεκινούντος διά κάθε που, όπου του μυρίσει χρυσότριχον τομάρι διά να το αρπάση, δια κάθε Ωραία Ελένη που του αρπάζουν αυτού, επανερχομένου έστω και χωρίς βρακί στο σπίτι του, σκοτώνοντος κάθε εραστάς και αναπαυόμενος στην αγκαλιά της Πηνελόπης του, που είναι η Γη του, η οποία κοροϊδεύουσα τους κάθε εγκατεστημένους στο σπίτι της εραστάς, και αφρόντιστα τραγουδούσα, υφαίνει τα όνειρά της εις τα θαυμάσια υφάσματα που βλέπετε εις τας δύσεις των ουρανών Σας, γράφων ούτω από τότε, ότι ούτε τώρα δεν εκατόρθωσαν οι φραγκοβάρβαροι Σοφοί και οι δικοί μας οι φραγκοραγιάδες, την αιωνίαν ιστορίας Έλληνος και φυλής, εις κάθε στιγμήν πιστοποιούμενην, γράφων τα δύο προφητικά βιβλία τα δύο γνήσια Ευαγγέλια της Φυλής. Και δια να γραφούν από τότε, χωρίς ούτε να το θέλει, ούτε να το σκοπεύει, ούτε να το φαντασθή ο ποιητής, ολοφάνερο ότι από πολύ πριν των τότε, άλυσσος αιώνων μακροτάτη Ζωή της Φυλής, είχεν αποκρυσταλλώσει τον Ελληνικόν Τύπον εις διαμαντένιας σκληρότητος και διαυγείας κρύσταλλον…"

 Περικλής Γιαννόπουλος