Οι τελευταίες στιγμές….

Οι τελευταίες ρουφηξιές.. Αυτή η φωτογραφία έγινε πολύ γνωστή, έχει φιγουράρει ευρέως στα ΜΜΕ και social media σε μια προσπάθεια να δείξει τάχατες κάποια κρυφή πτυχή «ανθρωπιάς» του τούρκου στρατιώτη προς τον ελληνοκύπριο αιχμάλωτο του 1974. 

Στις 14 Αυγούστου του 1974 οι τούρκοι εισβολείς εκτέλεσαν άοπλους αιχμαλώτους πολέμου και τους έριξαν μέσα σε ένα πηγάδι στο Τζιάος της επαρχίας Αμμόχωστου. 

Ο 23χρονος Ιωάννης Παπαγιάννης έφθασε στην Κύπρο στις 17 Ιουλίου από την Αγγλία όπου σπούδαζε, μέσω Ελλάδος, για να καταταχθεί στην Εθνική Φρουρά και να υπερασπιστεί την πατρίδα μας. 


Πολέμησε στην επαρχία Αμμοχώστου όμως δυστυχώς έπεσε αιχμάλωτος των Τούρκων. Μαζί του ήταν άλλοι 18 συμπολεμιστές του. Στη φωτογραφία εμφανίζεται γονατιστός με τα χέρια πίσω από το κεφάλι. Ένας Τούρκος στρατιώτης του ανάβει το τσιγάρο και ένας άλλος τον φωτογραφίζει. Όπως αποδείχτηκε αργότερα αυτή ήταν μια κίνηση εικονικής μεγαλοψυχίας.

Ο τούρκος φωτογράφος συνελήφθη λίγο αργότερα από Έλληνες μαχητές και όταν εκτυπώθηκε το φιλμ όλοι συγκλονίστηκαν. Είδαν τον Παπαγιάννη με αναμμένο τσιγάρο να καπνίζει. Το φιλμ αυτό τόνωσε την κρυφή ελπίδα ότι οι αιχμάλωτοι βρίσκονταν κάπου ζωντανοί. Έτσι τα επόμενα χρόνια ξεκίνησε διεθνής εκστρατεία για των εντοπισμό των αγνοούμενων της Κυπριακής τραγωδίας. Μέχρι τότε η ελπίδα των συγγενών του Γιάννη από το Νέο Χωριό Κυθρέας και των άλλων στρατιωτών, ότι μπορεί να υπάρχουν επιζώντες, δεν είχε σβήσει.

Τριάντα πέντε χρόνια μετά την λήψη της φωτογραφίας βρέθηκε ένα πηγάδι με οστά στο Τζιάος της Αμμοχώστου. Ακολούθησε ταυτοποίηση του DNA και το συμπέρασμα ήταν ότι ο Γιάννης Παπαγιάννης και οι 18 συμπολεμιστές του εκτελέστηκαν εκεί το 1974 και ρίχτηκαν στο πηγάδι που μετατράπηκε σε ομαδικό τάφο. Ο Τούρκος τον κέρασε το τελευταίο τσιγάρο της ζωής του.

Δεν ήταν ένας μεγαλόψυχος στρατιώτης, αλλά ένας δειλός άνθρωπος που εκτέλεσε τον αιχμάλωτό του, αφού πρώτα έστησε μια προπαγανδιστική φωτογραφία. Ο επίλογος γράφτηκε στις 14 Αυγούστου 2009 όταν έγινε η κηδεία του Ιωάννη Παπαγιάννη και των άλλων υπερασπιστών της Αμμοχώστου.

Αιωνία σας η μνήμη αδέλφια ΑΘΑΝΑΤΟΙ 

Πηγή: ΜΑΛΚΙΔΗΣ 
ΑΒΕΡΩΦ

(Σημείωση: Το άρθρο είχε μόνο την αρχική φωτογραφία με το τσιγάρο, όμως στο διαδίκτυο υπάρχουν και άλλες φωτογραφίες από την σύλληψη των Ελλήνων στρατιωτών που τράβηξε ο εν λόγω φωτογράφος και τις οποίες παρέθεσα) 

Ένα καφέ στο σπίτι του ‘Οθωνα και της Αμαλίας κρυμμένο στην καρδιά της Αθήνας

Περιμένοντας να χτιστεί το σπίτι του (η σημερινή Βουλή), ο βασιλιάς Οθωνας και η 18χρονη σύζυγός του Αμαλία εγκαταστάθηκαν σε ένα νεοκλασικό στην πλατεία Κλαυθμώνος, πριν από 180 χρόνια. Το πανέμορφο κτίριο της οδού Παπαρρηγοπούλου 7, που στεγάζει σήμερα το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, ήταν ένα από τα πρώτα σπίτια που κτίστηκαν στην απελευθερωμένη Αθήνα, το 1833. Σχεδιάστηκε από τους Γερμανούς αρχιτέκτονες G. Luders και J. Hoffer και αποτελεί ένα από τα πρώτα δείγματα λιτού κλασικισμού στην Ελλάδα. Το σπίτι ανήκε στον Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιο Δεκόζη Βούρο (1792-1881) και ήταν εδώ που φιλοξενήθηκαν ο Όθωνας και η Αμαλία από το 1837 ως το 1843, περιμένοντας να ολοκληρωθούν τα ανάκτορά τους -η σημερινή Βουλή.




Σήμερα είναι ένας ζωντανός τόπος ιστορικής μνήμης και διασκέδασης. Καφέ, bar, εστιατόριο, γκαλερί, κήπος, όλα σε έναν δημιουργικό και φιλόξενο πολυχώρο τεχνών. Ο ιστορικός κήπος που είχε εγκατασταθεί ο Οθωνας αφού παντρεύτηκε τη 18χρονη Αμαλία, η οποία και οργάνωσε τον κήπο του παλαιού παλατιού, του πρώτου δημόσιου κήπου της πρωτεύουσας, αναβίωσε και περιμένει. Έργα τέχνης, μουσικές βραδιές, φιλολογικές συζητήσεις, αρωματικός καφές, καλό κρασί και ποτά, σπιτικά φαγητά και γλυκά, όλα όσα δύσκολα συναντά κανείς στο κέντρο, μαζεμένα στη θρυλική αυλή του Black Duck. 



Στα 1836, ο βασιλιάς Όθων, επιστρέφοντας από το Μόναχο μετά τον γάμο του με την Αμαλία, χρησιμοποίησε ως προσωρινή κατοικία τη «Μεγάλη Οικία» Βούρου στην τότε οδό Νομισματοκοπείου και ήδη Παπαρρηγοπούλου αριθ. 7 και τη διπλανή οικία του Γ. Αφθονίδη (που δεν υπάρχει σήμερα), συνδέοντας μεταξύ τους με στοά τα δύο αυτά αρχοντικά. Ο Όθων και η Αμαλία έμειναν σ’ αυτό το «Παλιό Παλάτι», όπως το αποκαλούσαν αργότερα οι Αθηναίοι, από το 1836 μέχρι το 1843. Διαμόρφωσαν μάλιστα και έναν κήπο μπροστά στο παλάτι, από τον οποίο προήλθε ο σημερινός κήπος της πλατείας Κλαυθμώνος. Η βασιλική αυτή κατοικία μεταφέρθηκε το 1843 στο νεόκτιστο τότε κτίριο των Ανακτόρων, έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Φρειδερίκου Γκαίρτνερ (Friedrich Gaertner), όπου στεγάζεται σήμερα η Βουλή των Ελλήνων. Το 1859, ο Σταμάτιος Δεκόζης Βούρος έχτισε δίπλα στο σπίτι του, στον αριθ. 5 της οδού Παπαρρηγοπούλου, ένα δεύτερο αρχοντικό, για κατοικία του γιου του Κωνσταντίνου Βούρου, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γεράσιμου Μεταξά, που σώζεται μέχρι σήμερα. Σήμερα, το αρχοντικό του Δεκόζη Βούρου στεγάζει από το 1980 το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών», που ίδρυσε ο Λάμπρος Ευταξίας, δισέγγονος του Σταματίου Δεκόζη Βούρου. Η νεαρή βασίλισσα ήταν αυτή που οργάνωσε τον κήπο γύρω από την προσωρινή κατοικία του ζεύγους το 1836. Ο «κήπος του παλαιού παλατιού» ήταν ο πρώτος δημόσιος κήπος της πρωτεύουσας, με τέσσερις εισόδους, σιντριβάνι και μία στέρνα με χρυσόψαρα. Συμπεριελάμβανε τη σημερινή πλατεία Κλαυθμώνος και έφτανε μέχρι την πλατεία Κολοκοτρώνη. Ο σημερινός κήπος του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος εκείνου του μεγάλου κήπου. Παραμένει όμως μία μοναδική μικρή όαση στο κέντρο της Αθήνας, με ζωντανό ακόμα τον φοίνικα που φύτεψε η Αμαλία. Ο φοίνικας της βασίλισσας Αμαλίας:







Τώρα, το Black Duck Multiplarte μεταφέρει την εμπειρία του εδώ και υποδέχεται τους κατοίκους της Αθήνας σε έναν ανοιχτό χώρο στην καρδιά της πόλης. Με σεβασμό στο ιστορικό και φυσικό περιβάλλον, το Black Duck Garden – Athens City Museum Bistrot ανοίγει το καλοκαίρι στον κήπο, αλλά και όλο τον χρόνο στον ιδιαίτερο χώρο του αίθριου. Ιnfo Καθημερινά από τις 09.00, Σαβ/κο από τις 10.00 Ι. Παπαρρηγοπούλου 5-7, Πλατεία Κλαυθμώνος, Αθήνα, Τηλ. 210 3252396, www.blackduckgarden.gr Αυτό είναι το πρώτο σπίτι του Οθωνα, σήμερα Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών:







Στον πρώτο όροφο υπάρχουν τα «βαριά» εκθέματα: το σαλόνι της Αμαλίας και εκείνο του Οθωνα, η αίθουσα του θρόνου (με την πολυθρόνα που χρησιμοποιήθηκε ως θρόνος), το πρώτο χειρόγραφο Σύνταγμα της Ελλάδος πάνω στο γραφείο του κόμητος Αρμανσμπεργκ και πλήθος πινάκων και συλλεκτικών αντικειμένων που αφορούν το τότε βασιλικό ζεύγος. 

Η αίθουσα του θρόνου. Ελλείψει θρόνου, ο Οθωνας καθόταν προσωρινά σε πολυθρόνα.


Μαρμάρινος καναπές στην αυλή της οικίας:


Το περίφημο τάβλι-έπιπλο στο σαλόνι του άνακτα


Σαλόνι με τραπέζι χαρτοπαιγνίου στην οικία Κωνσταντίνου Βούρου.

Δεκαπενταύγουστος: Ταξίδι στα τέσσερα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Μεγαλόχαρης

Όταν ο χρόνος δεν εξαντλείται στο εδώ και τώρα, όταν ο θάνατος γίνεται γιορτή, η Χριστιανική Εκκλησία αποτίει τιμές στην Παναγία Θεοτόκο και με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάζει την Κοίμησή Της, διότι υπάρχει η ελπίδα της αιώνιας ζωής. 

Στις 15 Αυγούστου, η Ελλάδα βιώνει με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κατάνυξη το «Πάσχα του καλοκαιριού», τη λαμπρότερη θεομητορική γιορτή της και η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μετάστασή Της από τη Γη στον Ουρανό. Και είναι ξέχωρη η χαρά, καθώς μέσα στο καλοκαίρι η Γιορτή της Παναγίας «κάνει την πατρίδα μας να ευωδιάζει πνευματικά», όπως έλεγε ο εικαστικός καλλιτέχνης Φώτης Κόντογλου, ο οποίος τόνιζε ότι «η Παναγία είναι η μητέρα της Ορθοδοξίας. Από το πνευματικό της μύρο ευωδιάζει, όχι μονάχα η Εκκλησία μας, αλλά και ολόκληρη η ζωή μας».

Εκατοντάδες προσωνύμια, Ελευθερώτρια, Οδηγήτρια, Γιάτρισσα, Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Ελεούσα, Παντάνασσα, Κεχαριτωμένη, Μολυβδοσκέπαστη, Τουρλιανή, Αθηνιώτισσα, Κυρά των Αγγέλων και πλείστα όσα ακόμη, την αγκαλιάζουν βουβά, μυσταγωγικά, με προσευχές αγάπης και ευγνωμοσύνης. Είναι η Παναγία, η μητέρα όλων μας. Εξ ου και αναρίθμητα τα προσκυνήματα, όπου προστρέχουν χιλιάδες πιστών, καθότι απανταχού στην ελληνική επικράτεια ένα μοναστήρι ή ένας ναός, ακόμη και ένα εξωκλήσι τιμά το όνομά Της.

Η Μεγαλόχαρη στην Τήνο

Δεσπόζει όλων το προσκύνημα της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, σημείο αναφοράς της Ορθοδοξίας όχι μόνο στον ελλαδικό χώρο, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Χιλιάδες πιστών, πολλοί εξ αυτών γονατιστοί, ανηφορίζουν με θρησκευτική ευλάβεια προς τον Ναό της Ευαγγελίστριας για να εκπληρώσουν το τάμα τους στην εικόνα της Παναγίας. Μάλιστα, η περιφορά του Επιταφίου και η μεγαλοπρεπής λιτάνευση της εικόνας Της σε ολόκληρη τη πόλη δημιουργούν θρησκευτικό δέος και συγκίνηση.

Αξιο λόγου, ότι στον χώρο όπου βρίσκεται σήμερα κτισμένος ο Ι.Ν. της Ευαγγελίστριας υπήρχε παλαιότερα ένας άλλος ναός, του Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, ο οποίος καταστράφηκε ολοσχερώς από τις επιδρομές των Σαρακηνών τον 12ο αι. Στον ναό βρισκόταν και η εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την οποία κατά την παράδοση έφεραν από την Κωνσταντινούπολη. Η εικόνα αυτή έμεινε θαμμένη στη γη για περισσότερα από 800 χρόνια. Η Παναγία εμφανίστηκε στη μοναχή Πελαγία, στην οποία υπέδειξε πού βρίσκεται η εικόνα της. Ύστερα από ανασκαφές βρέθηκε. Συγκλονιστική υπήρξε η στιγμή που η σκαπάνη του εργάτη συνάντησε την εικόνα και την έκοψε στη μέση. Κι όμως, κατά θαυμαστό τρόπο, τόσο το πρόσωπο της Παναγίας όσο και του Αρχαγγέλου έμειναν ανέγγιχτα από την τομή. Επιπλέον, παρόλο που ήταν θαμμένη περισσότερα από 800 χρόνια, τα χρώματά της παρέμειναν «ζωντανά».

Η Παναγία Εκατονταπυλιανή της Πάρου 

Στο διπλανό κυκλαδίτικο νησί, την Πάρο, τιμάται η Παναγία Εκατονταπυλιανή.

Ο παλαιοχριστιανικός ναός της βρίσκεται στο λιμάνι της Παροικιάς, πρωτεύουσας της νήσου, και θεωρείται από τους αρχαιότερους και καλύτερα διατηρημένους χριστιανικούς ναούς.

Στο αρχαιότερο ορθόδοξο προσκύνημα του Δεκαπενταύγουστου αποδίδονται δύο ονομασίες, «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή». Και οι δύο είναι σύγχρονες και βρίσκονταν σε παράλληλη χρήση από τα μέσα του 16ου αι. Σήμερα, η επίσημη ονομασία του ναού είναι Εκατονταπυλιανή. Μάλιστα, η παράδοση που διασώζεται μέχρι σήμερα σχετικά με την ονομασία αυτή έχει ως εξής: «Ενενήντα εννέα φανερές πόρτες έχει η Καταπολιανή. Η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Θα φανεί η πόρτα αυτή και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη».

Ο Ναός της Εκατονταπυλιανής, από τις εντυπωσιακότερες εκκλησίες του Αιγαίου, φοράει τα γιορτινά του. Στην πρωτεύουσα του νησιού, χαρακτηριστική είναι η περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας, που δίνει το έναυσμα για το παραδοσιακό γλέντι το οποίο θα ακολουθήσει με νησιωτικούς χορούς και με το κρασί της Πάρου να ρέει εν αφθονία. Την ίδια ώρα, στο λιμανάκι της Νάουσας, δεκάδες καΐκια με αναμμένες δάδες προσεγγίζουν την προβλήτα και δίνουν το σύνθημα για να αρχίσει η γιορτή.

Ο Ποντιακός Ελληνισμός στο Βέρμιο για την Παναγία Σουμελά 

Από την πλευρά του, ο Ποντιακός Ελληνισμός συναντάται στις πλαγιές του Βερμίου όρους, στην Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά, για να γιορτάσει με θρησκευτική μεγαλοπρέπεια. Χιλιάδες προσκυνητών από ολόκληρη την Ελλάδα, καθώς και εκπρόσωποι Ομοσπονδιών και Ποντιακών Σωματείων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, συρρέουν στην ιστορική εκκλησία, σύμβολο των «χαμένων πατρίδων» και της ποντιακής πίστης, όπου η Θεία Λειτουργία και ο Μεγάλος Εσπερινός της Κοίμησης της Θεοτόκου τελούνται με μεγάλη ευλάβεια. Στο αποκορύφωμα της γιορτής, ποντιακά συγκροτήματα προσφέρουν μοναδικές στιγμές με παραδοσιακούς σκοπούς και πολύωρο γλέντι.

Η εκκλησία κτίστηκε το 1951 από τους πρόσφυγες του Πόντου, στη μνήμη της ιστορικής ομώνυμης μονής, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου.

Στη Μυτιλήνη, η Παναγία της Αγιάσου

Ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της χώρας είναι η Παναγία της Αγιάσου, στην ενδοχώρα της Λέσβου. Αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι άνθρωποι κάθε ηλικίας ξεκινούν από την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, από κάθε σημείο του νησιού, για να φτάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου διανυκτερεύουν και να προσκυνήσουν τη «δική τους Παναγία».

Στην Αγιάσο, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Στο κέντρο της βρίσκεται ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, όπου οδηγούν από την πρώτη του μήνα όλοι οι δρόμοι, όταν αρχίζουν να καταφθάνουν τα καραβάνια των προσκυνητών. Η κωμόπολη παίρνει όψη πανηγυρική. Οι προσκυνητές έρχονται και φεύγουν κατά κύματα.

Ανήμερα της εορτής, μετά τη Θεία Λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας της Παναγίας της Αγιάσου γύρω από τον ναό, ενώ παράλληλα οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με μουσική και χορούς στην πλατεία του χωριού.

Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα. Η ιστορία της ξεκινά πριν από περίπου 1.100 χρόνια, την περίοδο της Εικονομαχίας, όταν οι υπερασπιστές της κατέστρεφαν με μένος κάθε εικόνα. Τότε ο ιερέας Αγάθων ο Εφέσιος έφθασε στη Λέσβο έχοντας μαζί του όσα ιερά κειμήλια μπόρεσε να διασώσει. Ως πολύτιμο φυλαχτό κρατούσε μία αρχαία βυζαντινή εικόνα διαστάσεων 0,56χ0,62. Ήταν μια εικόνα της Θεοτόκου που κρατούσε τον Ιησού Χριστό. Ο Αγάθων δίσταζε να παραμείνει στα παραθαλάσσια μέρη του νησιού διότι φοβόταν από τις συχνές επιθέσεις πειρατών και κατευθύνθηκε προς τα βουνά. Όταν έφτασε σε μια έρημη τοποθεσία, με πολλά δέντρα και μεγάλους θάμνους, αποφάσισε πως αυτός θα είναι ο χώρος που θα ασκητέψει. Πρώτη του μέριμνα ήταν να προστατεύσει την εικόνα. Έφτιαξε μια κρύπτη και μαζί με τα άλλα κειμήλια που είχε φέρει την έκρυψε εκεί. Στην πορεία, αρκετοί πιστοί αποφάσισαν να ασκητέψουν εκεί μαζί του και έχτισαν ένα μικρό μοναστήρι. Για πολλά χρόνια, ακόμη και μετά την κοίμηση του Αγάθωνος, η εικόνα προστατευόταν και φυλασσόταν με προσοχή και ευλάβεια.

Μετά την αναστήλωση των εικόνων με την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο, χιλιάδες πιστοί από όλο το νησί αλλά και από τα μικρασιατικά παράλια έφταναν καθημερινά στο μοναστήρι για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας. Το ενδιαφέρον των πιστών ήταν τέτοιο που ανάγκασε τους μοναχούς να χτίσουν ένα μεγάλο ναό, ώστε να εξυπηρετούνται οι προσκυνητές που έρχονταν με πεζοπορία ή με τα ζώα τους.

Άνθρωποι με ευλάβεια ανέβαιναν για να τιμήσουν την Παναγία την Αγιά Σιών και να της απευθύνουν τις προσευχές τους. Αγιά Σιών ήταν γνωστή, διότι έτσι αναγραφόταν στο εικόνισμα που προερχόταν από τα Ιεροσόλυμα. Και από το «πάμε στην Αγιά Σιών» προέκυψε το «πάμε στην Αγιάσο», όπου οδηγούν όλοι οι δρόμοι της Ορθοδοξίας του νησιού και όχι μόνο.

Νίκος ο Τρελάκιας. Ο παραβατικός ρεμπέτης που σκότωσε έναν διάσημο κακοποιό της Φρεαττύδας και βεβήλωσε τον τάφο του γιατί έτσι είχαν συμφωνήσει...

Έγραψε τραγούδια τα οποία ερμήνευσαν σπουδαίοι ρεμπέτες και ρεμπέτισες της εποχής του Μεσοπολέμου. Συνεργάστηκε με τον Τσιτσάνη και τον Βαμαβακάρη, είχε παραβατική συμπεριφορά και δολοφόνησε έναν διαβόητο κακοποιό με τον οποίο είχαν προηγούμενα.... 

Ο Νίκος Μάθεσης ή Νίκος ο Τρελάκιας υπήρξε από τους κυριότερους εκπροσώπους του απαγορευμένου και κυνηγημένου ρεμπέτικου. Γεννήθηκε στη Σαλαμίνα το 1907 και μετακόμισε με την οικογένειά του στον Πειραιά μία δεκαετία αργότερα. Από μικρός είχε παραβατική συμπεριφορά και απέκτησε από τους «νταήδες» του Πειραιά το παρατσούκλι ο Τρελάκιας. ... 


Ο Νίκος Μάθεσης σε νεαρή ηλικία... 


Ήταν από τους λεγόμενους μάγκες της εποχής, όπως χαρακτηρίζονταν άντρες του Μεσοπολέμου στην Ελλάδα, οι οποίοι είχαν συγκεκριμένη εμφάνιση και τρόπο ζωής. Ήταν καυγατζής και συχνά είχε πάρε – δώσε με την αστυνομία. Ωστόσο, η πολυτάραχη ζωή του συνοδευόταν από το ταλέντο του στη μουσική και τα δεκάδες τραγούδια που έγραψε. Το ρεμπέτικο και οι θρύλοι της εποχής Τα πρώτα του τραγούδια άρχισαν να ηχογραφούνται από το 1930. Γρήγορα θεωρήθηκε από τους κορυφαίους του περιθωριακού ρεμπέτικου και συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής. Κατάφερε να μπει σε ένα κλειστό γκρουπ του ρεμπέτικου, όπως η «Τετράς η ξακουστή του Πειραιά», η οποία αποτελείτο από τους Βαμβακάρη, Μπάτη, Παγιουμτζή και Δελιά. Ο Δελιάς «έντυσε» με τη φωνή του το αυτοβιογραφικό τραγούδι που έγραψε ο Μάθεσης με τίτλο «Νίκος ο Τρελάκιας». Έγραψε πάνω από 100 τραγούδια, ενώ υπάρχουν πολλά των οποίων την «πατρότητα» δεν διεκδίκησε ποτέ. Τραγούδια του ερμήνευσε η σπουδαία Ρόζα Εσκενάζυ, ενώ βοήθησε τον Βαμβακάρη να ηχογραφήσει τα πρώτα του κομμάτια. Συνεργάστηκε με τον Γιώργο Μπάτη, τον Στελλάκη Περπινιάδη και μετά τον πόλεμο δούλεψε με τον Βασίλη Τσιτσάνη. Ο Τρελάκιας, παρά την ενασχόλησή του με το ρεμπέτικο και την τέχνη, καθώς είχε κλίση και στη ζωγραφική, ποτέ δεν κατάφερε να ξεφύγει από την παρανομία. Εξάλλου εκείνη την εποχή το ρεμπέτικο θεωρείτο παρακμιακό και απαγορευμένο είδος μουσικής. 
Ο Μάθεσης θεωρούσε ιερή την ώρα που έπαιζε κάποιο ταξίμι.  Σε μία έφοδο της αστυνομίας σε ένα υπόγειο είχε πει: «Όταν παίζει ο μπουζουξής το ταξίμι του, κανείς δε μιλάει, λες και γίνεται ιεροτελεστία σε ναό του Βούδα». 00:00 00:01 ... 

«Ονειρευόμουν τον παράδεισο και βρέθηκα στην κόλαση. Σε μια Βαβυλωνία κακοποιών όπου τον πρώτο λόγο είχε το δίκοπο για ψύλλου πήδημα». 

Η δολοφονία και η αλλόκοτη συμφωνία με το θύμα 
Ένας ανοιχτός λογαριασμός μεταξύ του Τρελάκια και του Κώστα Στρίγκλα, οδήγησε σε φονικό το 1938. Ο ξακουστός κακοποιός και «μάγκας» της Φρεαττύδας θέλησε να εκδικηθεί τον Μάθεση και ένα απόγευμα τον αιφνιδίασε στην αγορά. Του επιτέθηκε με μαχαίρι και τον τραυμάτισε στο λαιμό, την πλάτη και τον ώμο. Ο Τρελάκιας πρόλαβε και τράβηξε το περίστροφό του, τον πυροβόλησε τέσσερις φορές και τον σκότωσε. «Οπλοφορούσα πάντα, είχα δύο πιστόλια γεμάτα, γιατί είπαμε, ότι πάντα, κάθε στιγμή, η ζωή σου κρεμόταν από μία τρίχα, υπήρχε φόβος να σε φάνε σε ένα λεπτό», δήλωσε πολλά χρόνια μετά το περιστατικό. Όταν βγήκε από το νοσοκομείο κρίθηκε προφυλακιστέος μέχρι τη δίκη του. Λίγο καιρό αργότερα αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση, καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι βρισκόταν σε άμυνα τη στιγμή της δολοφονίας. Οι δύο άντρες οι οποίοι στο παρελθόν είχαν βρεθεί αντιμέτωποι αρκετές φορές είχαν κάνει μία συμφωνία με βέβηλο περιεχόμενο. Ο Τρελάκιας την «τήρησε». Όπως ο ίδιος την περιέγραψε αργότερα «τη Μεγάλη Παρασκευή, πήγα στον τάφο του και μαστούριασα και μετά έχεσα! Γιατί το ’χαμε πει, ότι όποιος καθαρίσει από τους δύο θα πάει να χέσει στον τάφο του αλλουνού! Και έτσι έκανα». 
Μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια του Νίκου Μάθεση ήταν: «Η γάτα» (1934), σε μουσική και ερμηνεία Στελλάκη Περπινιάδη, «Βρε μάγκα το μαχαίρι σου» (1935), σε μουσική και ερμηνεία Ανέστη Δελιά, «Μας κυνηγούν τον αργιλέ» (1936), σε μουσική Δημήτρη Μπουρούση και ερμηνεία Ρόζας Εσκενάζι, «Ο Νίκος ο τρελάκιας» (1936), τραγούδι για τον Μάθεση που έγραψε και ερμήνευσε ο Ανέστης Δελιάς, «Σου ΄χα χαρίσει μια καρδιά» (1939), σε μουσική του Γιάννη Παπαϊωάννου, «Σε διώξαν από την Κοκκινιά» (1950), σε μουσική του Βασίλη Τσιτσάνη και ερμηνεία από τον Πρόδρομο Τσαουσάκη. 
Μετά τον θάνατό του ηχογραφήθηκε το ανέκδοτο τραγούδι «Ένας λεβέντης έσβησε», το οποίο έγραψε για το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη. Τη μουσική έγραψε ο Μανώλης Χιώτης. Ο Νίκος Μάθεσης πέθανε στις 27 Απριλίου 1975.... 

ο Άγιος Σώστης στη Συγγρού και η ιστορία με τον βασιλέα Γεώργιο

Η δολοφονική επίθεση της 5ης Μαρτίου 1913  κατά του βασιλιά δεν ήταν η μοναδική που έγινε με στόχο τον Γεώργιο Α’. Είχε προηγηθεί η αποτυχημένη απόπειρα του 1898, μερικούς μήνες μετά την ήττα της Ελλάδας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. 
Το απόγευμα της 14ης Φεβρουαρίου, ο βασιλιάς και η κόρη του Μαρία επέστρεφαν με τη βασιλική άμαξα στην Αθήνα μετά από περίπατο στην περιοχή του Παλαιού Φαλήρου. 
Καθώς βρίσκονταν στη θέση Ανάλατος, κατά μήκος της λεωφόρου  Συγγρού που τότε ονομαζόταν Φαλήρου – Αθηνών, η άμαξα δέχτηκε πυροβολισμούς από τον 38χρονο δημοτικό υπάλληλο Γιώργο Καδρίτση και τον 26χρονο οικοδόμο Ιωάννη Κυριακού ή Γεωργίου, οι οποίοι είχαν στήσει ενέδρα. 
Χαρακτηριστικό είναι το ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εμπρός την επόμενη ημέρα : «Δεν είχε […] υπερβεί η βασιλική άμαξα, ήρεμα βαδίζουσα, το ήμισυ της οδού, ότε παρά την θέσιν Ανάλατος, ευρισκομένη μεταξύ του πρώτου σταθμού και της μακράς παράγκας της κειμένης επί της μεγάλης οδού και της διακλαδώσεως αυτής, δύο άνδρες φέροντες όπλα Γκρα, και κατερχόμενοι προς το δεξιόν της ανερχομένης αμάξης μέρος, έστησαν αίφνης αποτόμως και λαβόντες στάσιν πυροβολούντος επυροβόλησαν αμφότεροι κατά της βασιλικής αμάξης, ανεπιτυχώς μεν  κατ΄ευτυχίαν, κατά του Βασιλέως και της πριγκιπίσσης, επιτυχόντες όμως δια δευτέρας και τρίτης επαναλήψεως των πυροβολισμών των, τον επί του εμπροσθίου μέρους καθήμενον κυνηγόν της Α. Μεγαλειότητος κ. Νέρην».... 



Η απόπειρα συνοδεύτηκε από πλήθος διαδόσεων και φημών. Στην κοινή γνώμη δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ήταν σκηνοθετημένη, ώστε ο βασιλιάς να προκαλέσει τη συμπάθεια του λαού. Η στρατιωτική ήττα του προηγούμενου έτους είχε δημιουργήσει ένα βίαιο αντιμοναρχικό ρεύμα ανάμεσα στους πολίτες και τους αξιωματικούς του στρατού, που θεωρούσαν υπεύθυνη την πολιτική των ανακτόρων, κάτι που υιοθέτησε και μερίδα του Τύπου της εποχής. 
Οι δράστες συνελήφθησαν την επόμενη ημέρα και στις 19 Μαρτίου καταδικάστηκαν σε θάνατο. 
Ο Γεώργιος Α΄, προκειμένου να διασκεδάσει τις αιτιάσεις περί σκηνοθετημένης απόπειρας, αρνήθηκε να απονείμει χάρη στους δύο δράστες, αν και η ποινή τους είχε θεωρηθεί από όλους τους παράγοντες ως ιδιαιτέρως αυστηρή. 
Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο πρόεδρος του δικαστηρίου επιδίωξε να διερευνήσει και το ενδεχόμενο οι δράστες να συνδέονταν με αναρχικούς κύκλους. «Όχι, δεν είμεθα αναρχικοί, δεν γνωρίζουμε καν τι ακριβώς σημαίνει η λέξις αυτή», απάντησε σθεναρά ο Καρδίτσης... 





Ο ιερός ναός του Αγίου Σώστη εγκαινιάστηκε τον Νοέμβριο του 1902 στο σημείο που έγινε  η απόπειρα δολοφονίας του βασιλιά Γεώργιου Α΄. Βρίσκεται στη γνωστή θέση επί της Λεωφόρου Συγγρού. 

Τον Νοέμβριο του 1902 εγκαινιάστηκε στο σημείο της απόπειρας επιβλητικός ναός, αφού όμως ανέφεραν ανακτορικοί κύκλοι «ο Θεός σώζει τον Βασιλέα  και το Έθνος». Πρόκειται για τη γνωστή σήμερα εκκλησία του Αγίου Σώστη, που βρίσκεται στην περιοχή του Νέου Κόσμου στη Λ. Συγγρού. 

Ορκωμοσία Δημοτικού Συμβουλίου Καλλιθέας

H ορκωμοσία των μελών του νέου Δημοτικού Συμβουλίου KΚαλλιθέας – όπως αυτό προέκυψε από τις δημοτικές εκλογές – θα πραγματοποιηθεί, σύμφωνα με τις διατάξεις του αρ. 52 του Ν. 3852/2010 όπως ισχύει, στο Λασκαρίδειο την Παρασκευή 30 Αυγούστου 2019 και ώρα 19:00 μ.μ… Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει οριστεί πότε θα γίνει το πρώτο δημοτικό συμβούλιο.

ΒΙΒΛΙΟ - ΚΙΝΗΤΟ = 0 -1

Νεαρή μητέρα με τον μικρό της, προσήλθε σε έναν υπαίθριο παιδότοπο, κρατώντας στο ένα χέρι το κινητό της και στο άλλο ένα βιβλίο. «Βιβλίο!» σκέφτηκα έκπληκτος. «Διαβάζουν ακόμη οι άνθρωποι βιβλία;» αναρωτήθηκα.
Άφησε και τα δύο στο τραπέζι, δίπλα - δίπλα και παρήγγειλε τον καφέ της. Περίμενα να δω τι θα κάνει...

Έπιασε αρχικά το βιβλίο, το ξεφύλλισε επιπόλαια, στάθηκε για λίγη ώρα σε μια σελίδα - προφανώς της εισαγωγής - και μετά λίγα δευτερόλεπτα το ξανακούμπησε στο τραπέζι, δίπλα στο κινητό...

Έκατσε πίσω στην πολυθρόνα της και σεργιάνισε για λίγο γύρω τον μικρό της και τον χώρο...
Μετά από λίγο έπιασε το κινητό...

Ο τρόπος που το χειριζόταν και το πόσο γρήγορα έγραφε, παρέπεμπε σε ...αρτίστα του πιάνου! Μιλάμε, φωτιά!

Κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό της κι έβαλε τα ακουστικά για να μιλήσει. Η ερώτηση από την άλλη πλευρά, προφανώς ήταν, «τι κάνεις;» για να απαντήσει η νεαρή μητέρα «είμαι στο .... και διαβάζω ένα βιβλίο...»...

Στο όλο σκηνικό έβλεπες, αυτό που πλέον έχουμε πάθει πολλοί που παλιότερα φάγαμε τα βιβλία με το κουτάλι και τώρα έχουμε παγιδευτεί στην συνήθεια της χρήσης ίντερνετ, μέσω κινητού τηλεφώνου. Ιδίως αυτοί που κάνουν χρήση των κοινωνικών μέσων δικτύωσης ...εκεί η κατάσταση είναι ...πολύ πιο βαριά...

Μυστηριώδεις τόποι στην Ελλάδα

Μυστηριώδεις τόποι στην Ελλάδα

Η παραφυσική δραστηριότητα δεν μπορεί να αφήσει κανέναν μας ασυγκίνητο…

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, όλοι μας έχουμε βιώσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας, ένα γεγονός, που το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να το εκλογικεύσει. Πολλοί το συζητάμε, άλλοι δεν το αναφέρουμε καν…

Οι μαρτυρίες, ωστόσο, για μυστηριώδεις τόπους στην Ελλάδα, είναι πολλές. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει και διαφορετικά, καθώς είμαστε… μετρ της μυθολογίας, όμως, υπάρχουν αποδεδειγμένα τόποι που κάτι περίεργο συμβαίνει και αρκετοί εξ αυτών, δίχως λογική εξήγηση…

Όλυμπος – Το βουνό που παγιδεύτηκαν οι Θεοί της αρχαιότητας

Ο Όλυμπος, το ιερό βουνό των Ολύμπιων Θεών είναι ίσως το πιο ξακουστό βουνό στον κόσμο κι από εκεί ο Δίας, πατέρας Θεών κι Ανθρώπων όριζε την τύχη των δύο γενών. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, για τον Όλυμπο, έχουν ακουστεί πάρα πολλά.

Θεάσεις ΑΤΙΑ, περίεργων φωτών, κρυπτών, ακόμα και ολόκληρων βάσεων στο εσωτερικό του. Τα περισσότερα έχουν ακουστεί για την τοποθεσία Καλάγια, στην οποία σύμφωνα με τους συνωμοσιολόγους, υπάρχει μια είσοδος-έξοδος ιπτάμενων αντικειμένων, με έναν βράχο να… αποϋλοποιείται και να γίνεται πύλη στο άγνωστο!

Κάποιοι εξ αυτών υποστηρίζουν ότι το βουνό είναι κούφιο και στο εσωτερικό του υπάρχουν τεράστιες στρατιωτικές βάσεις…

Ακόμη, υπάρχει ο μύθος του Θρόνου του Δία. Λέγεται ότι κατά την ανατολή του ήλιου οι σκιές που δημιουργούνται στην κόψη του βουνού στην κορυφή Στεφάνι (3η ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου), απεικονίζουν το πρόσωπο του Δία με εμφανή τα χαρακτηριστικά του. Η τοποθεσία που φαίνεται το πρόσωπο του Δία έχει ονομαστεί ‘Ο θρόνος του Δία’.

Ιδιαίτερης μνείας χρίζουν και οι πυραμίδες του Ολύμπου. Σύμφωνα με την παράδοση και την εκτίμηση μελετητών οι πυραμοειδές κορυφές του Ολύμπου δεν είναι τυχαίες. Οι πυραμίδες δημιουργήθηκαν τους αρχαίους χρόνους, στις κορυφές τους βρίσκονται οι περιοχές Τούμπα, Αγ. Αντώνιος και Προφήτης Ηλίας, αντίστοιχα.

Ένα βασικό στοιχείο για τις πυραμίδες είναι οι αποστάσεις και οι μοίρες που σχηματίζουν οι γωνίες τους. Σύμφωνα με έρευνες την ίδια ακριβώς γωνία έχουν και τα 3 αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα στον ουρανό (οι λεγόμενες ‘Τρείς Βασιλείες’).

Από τα τρία αυτά άστρα, τα δύο είναι σε ευθεία γραμμή και το τρίτο απέχει 27 μοίρες. Ενώ ακριβώς το ίδιο παρατηρείται στις πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο. Έτσι ξεκινούν νέες ιστορίες και μύθοι, για το κατά πόσο είναι φυσικές ή τεχνητές οι πυραμίδες του Ολύμπου.

Στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία υπάρχουν πολύ ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Οι μαρτυρίες πολλών παρευρισκόμενων κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της εκκλησίας, υποστηρίζουν την αίσθηση της ανατριχίλας καθώς και να σηκώνονται τα μαλλιά τους από την ισχυρή ηλεκτρική φόρτιση του χώρου.

Άγιον Όρος – Οι αόρατοι μοναχοί

Η χερσόνησος του όρους Αθω της Χαλκιδικής είναι διάσπαρτη από μονές, σκήτες, ησυχαστήρια και σπηλιές που κατοικούν οι σύγχρονοι αναχωρητές σε πλήρη απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο. Το περιβόλι της Παναγίας, όπως είναι γνωστό σήμερα, φαίνεται ότι από παλιά αποτελούσε τόπο πνευματικής άσκησης, μόνο που στην αρχαιότητα το άβατο ίσχυε για τους άντρες και όχι για τις γυναίκες.

Πολλές είναι οι ιστορίες που ακούγονται για τους ερημίτες και τις εμπειρίες τις δικές τους όπως και ορισμένων επισκεπτών. Εδώ ασκήτευσαν μερικές από τις σπουδαιότερες πατερικές μορφές, όπως ο Παϊσιος και ο Σοφρώνιος, ενώ μια παράδοση θέλει το Όρος της Παναγίας να διοικείται από εννέα αόρατους μοναχούς (κατ’ άλλους 12) που μοιάζουν πολύ με τους βοδισάτβας της ανατολικής μυστικής παράδοσης.

Σύμφωνα με μια άποψη, το όρος Άθως θα είναι ένα από τα τρία μέρη στον κόσμο όπου δεν θα είναι εφικτό να βαδίσει ο Αντίχριστος. Και τα τρία αυτά ‘άβατα’ του Αντιχρίστου, κατά μία ενδιαφέρουσα παρατήρηση, είναι αφιερωμένα στην Παναγία…

Σαμοθράκη – Η έδρα των Καβείριων Μυστηρίων

Ένας από τους πλέουν ισχυρούς ενεργειακούς κόμβους το μυστηριώδες αυτό νησί προκαλεί δέος στους οπαδούς της Ιερής Γεωγραφίας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Εδώ ήταν η έδρα των περίφημων Καβείριων Μυστηρίων, για τα οποία γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα.

Το νησί αποτελεί πόλο έλξης εκείνων που αρέσκονται στον εναλλακτικό τουρισμό και συνήθως, λέγεται πως αποφεύγουν την κατασκήνωση κοντά στο ρέμα του φονιά, όπου πιθανώς να υπάρχει ισχυρό ενεργειακό πεδίο, το οποίο διαπιστώνει κανείς από τον αλλόκοτο τρόπο με τον οποίο εκφύονται οι κορμοί και τα κλαδιά των δέντρων.

Παράξενα φαινόμενα έχουν αναφερθεί από όσους έχουν ανέβει στην κορυφή του όρους Σάος, ενώ μπορεί κανείς να δει ακόμη και τις τρομερές μορφές των Καβείρων επάνω στους βράχους.

Λέγεται πως σε ένα αρχαίο τείχος υπάρχει εντοιχισμένη μια αρχαία πλάκα, που στην πραγματικότητα είναι χάρτης του νησιού όπως φαίνεται από ψηλά και η αλήθεια είναι πως η ομοιότητα είναι σημαντική.

Η Σαμοθράκη είναι ένας από τους πλέον ‘ζωντανούς’ ενεργειακούς τόπους της χώρας μας, με θετική και συνεχή ενέργεια. Οι ιδιότητές του είναι οι εξής: Χρονικό κενό, φωνές, θόρυβοι, ομιλίες, απότομες ριπές ανέμου, φαινόμενα τηλεκίνησης, τόπος ιερής γεωμετρίας.

Το σπήλαιο του Τσούτσουρου – Πυραμίδες, αρχαία ρομπότ, ιπτάμενα οχήματα

Η Κρήτη είναι γεμάτη από μύθους και δεν θα μπορούσε να μην είναι άλλωστε, μιας και στο νησί άνθησε ο λαμπρός Μινωικός Πολιτισμός. Οι ιστορίες είναι εκατοντάδες, πολλές εξ αυτών έχουν τεκμηριωθεί, όμως υπάρχουν κι αυτές που παραμένουν ανεξήγητες. Οι Δροσουλίτες, ο μυστηριώδης Μίνωας με τα επιτεύγματά του, καθώς και η Σπιναλόγκα με τα βασανισμένα της φαντάσματα. Η πιο ξακουστή μυθολογία αφορά στο σπήλαιο στον Τσούτσουρο.

Σύμφωνα με την ιστορία, ένας βοσκός που είχε χάσει την κατσίκα του στην προσπάθειά του να τη βρεί, εισήλθε μέσω μιας εισόδου στο εσωτερικό ενός σπηλαίου, όπου και είδε υπόγειες πυραμίδες, αυτοκινούμενα αγάλματα, που έμοιαζαν με… αρχαία ρομπότ και ιπτάμενα οχήματα που αντιστοιχήθηκαν με την πτώση των Αρπυιών στο νησί, κατόπιν της καταδίωξής τους από τους γιούς του Βορέα, Ζήτη και Κάλαϊ.

Ο βοσκός, λέγεται ότι… εξορίστηκε στην Νότια Αφρική, καθώς στρατιωτικοί από Ελλάδα κι Αμερική τον ανάγκασαν να κλείσει το στόμα του, κάτι που έκανε, γιατί δεν ξανακούστηκε τίποτα έκτοτε. Λέγεται επίσης, ότι κάποια στιγμή γύρω στη δεκαετία του ’50 φορτηγά έσπευσαν στην περιοχή, φορτώθηκαν με άγνωστο υλικό και κανείς από τις γύρω περιοχές δεν μίλησε ποτέ για το θέμα…

Η Πυραμίδα του Ταΰγετου – Ποιο χέρι την έφτιαξε;

Μια από τις βουνοκορφές του Ταΰγετου έχει προκαλέσει ‘πόλεμο’, καθώς αρκετοί υποστηρίζουν ότι αποτελεί στην πραγματικότητα μια τεράστια τεχνητά λαξευμένη πυραμίδα που είναι ορατή από χιλιόμετρα μακριά.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επισκέπτονται την Πυραμίδα πρώτον για να δουν από κοντά αν όντως πρόκειται για τεχνητό έργο, άγνωστο από ποιο λαό φτιαγμένο και πότε ή για ένα απλό φυσικό φαινόμενο λόγω της δράσης του αέρα. Κάποιοι άλλοι τον θεωρούν τόπο Δύναμης και τρέχουν εκεί για να επωφεληθούν.

Οι συνωμοσιολόγοι λένε ότι δεν είναι τυχαία επίδραση της φύσης κι ότι έχει γίνει από χέρι. Σ’ αυτό εμπλέκουν και την Λακωνία (Λακωνία = Λα-κωνία. Στα Αρχαία Ελληνικά, «λας» σημαίνει «λίθος», «Λίθος» + «Κωνικός»)

Γεγονός είναι ότι όσοι επισκέπτονται την βραχοπυραμίδα παραξενεύονται από την απότομη αλλαγή του τοπίου, στο σημείο που είναι η βάση της. Στο σημείο που αρχίζει η βραχοπυραμίδα, το βουνό γίνεται σχετικά λείο και ομαλό, ενώ πιο πριν δεν είναι. Αξιοπερίεργη είναι επίσης σκιά που δημιουργεί η πυραμίδα, στην ανατολή και στην δύση του ηλίου.

Η πυραμίδα είναι ορατή από τη πόλη της Σπάρτης. Οι αρχικές διαστάσεις της Πυραμίδας του Ταϋγέτου είναι άγνωστες. Η φθορά από τις δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια από τη λάξευσή της είναι τεράστια.

Όμως το ότι πρόκειται περί τεχνικού-λαξευτού έργου και όχι φυσικού σχήματος, αποδεικνύεται από την απόλυτη κανονικότητα της πυραμίδας και κυρίως από την τεχνητή οριζοντίωση της βάσεώς της.

Ναός Αγίας Θεοδώρας – 18 δέντρα χωρίς ρίζα

Δέος προκαλεί στους επισκέπτες το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας Αρκαδίας. Στη σκεπή του έχουν φυτρώσει περίπου 18 μεγάλα δέντρα, των οποίων οι ρίζες δεν φαίνονται πουθενά και προσδίδουν στο ναΐσκο ένα δυσανάλογα μεγάλο για το μέγεθός του βάρος, που λέγεται πως αποτελεί αίνιγμα για τους ειδικούς!

Η παράδοση αναφέρει ότι στην πραγματικότητα είναι το σώμα της Αγίας Θεοδώρας Βάστας που μαρτύρησε άδικα και το σώμα της έγινε ναός, τα μαλλιά της δέντρα και το αίμα της ποτάμι. Είναι μια μαγευτική, προσβάσιμη τοποθεσία με πολλή θετική ενέργεια, που αξίζει να επισκεφτείτε.

Ασκληπιείο Επιδαύρου – ΑΤΙΑ και μυστήρια πλάσματα

Το μεγαλύτερο θεραπευτήριο της Αρχαίας Ελλάδας, το Ασκληπιείο της Επιδαύρου στέκει εκεί χιλιάδες χρόνια δίπλα από το Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.

Ο τόπος που ο θεός Ασκληπιός θεράπευε τους πιστούς του, μέσα σε μια κατάφυτη τοποθεσία, που κάποτε έτρεχαν ρυάκια και κρήνες είναι γεμάτο από ιστορίες και μύθους.

Η θετική ενέργεια ξεχειλίζει στο χώρο, ενώ υπάρχουν αναφορές για θεάσεις άγνωστων ιπτάμενων αντικειμένων και πλασμάτων.

Σπήλαιο Νταβέλη!

Πρόκειται για τον πιο γνωστό μεταφυσικό τόπο στην Ελλάδα. Ιερό του Πανός και των Νυμφών κάποτε, σήμερα κομβικό σημείο της ελληνικής νεομυθολογίας για το οποίο έχουν γραφτεί και λεχθεί τόσα όσα δεν έχουν ίσως ειπωθεί για κανέναν άλλο τόπο.

Περίεργα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα, ιστορίες για φαντάσματα, Κούφια Γη, Βριλ, συγχρονικότητες, θεωρίες συνομωσίας, αλλόκοτα πλάσματα, μυστικές υπόγειες βάσεις, στρεβλώσεις του χωροχρονικού συνεχούς, υπόγειες στοές, ο θρύλος του Νταβέλη, θεάσεις ιπτάμενων και όχι μόνο αντικειμένων, ισχυρά γεωδαιτικά πεδία, οριακά φαινόμενα…

Αν μη τι άλλο παράξενος τόπος για τον οποίο έχουν καταγραφεί τόσα πολλά, τεκμηριωμένα και μη, στον οποίο η πρόσβαση τις νύχτες είναι απαγορευμένη.

Αχερουσία – Η πύλη του κάτω κόσμου

Η είσοδος για τον κάτω κόσμο… Η περιβόητη ‘μπούκα’ στον Άδη με τους τρομερούς ποταμούς. Ο Χάροντας μετέφερε τις ψυχές των νεκρών με την βάρκα του, διαμέσου του Αχέροντα ποταμού, στο βασίλειο του κάτω κόσμου.

Το ζοφερό σκηνικό συμπληρωνόταν με μια σειρά από χάσματα, αναθυμιάσεις, βρυχηθμούς των ποταμών.

Εκεί βρισκόταν ένα πασίγνωστο νεκρομαντείο της αρχαιότητας και η ενέργεια ακόμη και σήμερα είναι παράξενη, ενώ πολλές αλλόκοτες ιστορίες λέγονται ακόμη και στις μέρες μας. Αν βρεθείτε προς τα εκεί, θα νιώσετε κι εσείς μια περίεργη ενέργεια στο χώρο…

Η Πολύτιμη Συμβουλή με το Κουτάλι για να Βοηθήσετε να Σωθούν οι Μέλισσες

Μερικοί άνθρωποι δεν αγαπούν ιδιαίτερα τις μέλισσες.

Και αυτό γιατί νομίζουν ότι είναι επικίνδυνες. Και ότι μας ενοχλούν ενώ προσπαθούμε να χαλαρώσουμε στην εξοχή. Αλλά, τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτά τα μικρά έντομα πεθαίνουν.

Αυτό είναι κρίσιμο αν πάρει διαστάσεις επιδημίας, γιατί οι μέλισσες είναι άμεσα ή έμμεσα υπεύθυνες για τη διατροφή του 90% του παγκόσμιου πληθυσμού. Στην πραγματικότητα, δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε χωρίς αυτές.

Δεν χρειάζεται να είσαι οικολόγος για να σέβεσαι το περιβάλλον στο οποίο ζεις. Ευτυχώς, υπάρχουν μερικά πολύ απλά πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος για να βοηθήσει τον πλανήτη.

Κανείς δεν μπορεί να κάνει τα πάντα μόνος του για να βελτιώσει τον κόσμο. Αλλά μπορούμε να κάνουμε κάτι πολύ μικρό, που θα έχει όμως θετική επίπτωση στη ζωή όλων μας. Έχουμε την ευθύνη να διατηρήσουμε τον όμορφο κόσμο μας για εκείνους που θα ζήσουν μετά από εμάς.

Ο Ντέιβιντ Ατένμπορο, 92 ετών, αγωνίστηκε για τα ζώα, το περιβάλλον και τη φύση σε όλη του τη ζωή.

Ο Βρετανός ζωολόγος και συγγραφέας είναι ίσως πιο γνωστός ως τηλεοπτικός παρουσιαστής και σίγουρα θα αναγνωρίζατε τη χαρακτηριστική φωνή του εάν την ακούγατε.

Αυτός ο ζωντανός μύθος απευθύνει σήμερα ένα σημαντικό μήνυμα, το οποίο νομίζω ότι ο καθένας πρέπει να ακούσει.

«Αν οι μέλισσες εξαφανίζονταν από το πρόσωπο της γης, οι άνθρωποι θα είχαν μόλις 4 χρόνια ζωής», έγραψε πρόσφατα στο Facebook.

Ο Ντέιβιντ Ατένμπορο δεν είναι το μόνο πρόσωπο που προειδοποιεί για τον κίνδυνο αυτόν, αλλά ο δικός του λόγος έχει μια βαρύτητα και θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.

Μπορεί να φαίνονται μικρές και ασήμαντες, αλλά οι μέλισσες προσφέρουν τεράστιο έργο. Σχεδόν το ένα τρίτο του φαγητού που τρώμε είναι επικονιασμένο από αυτά τα έντομα.

“Τα τελευταία 5 χρόνια ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί κατά το 1/3”, γράφει ο Ντέιβιντ Ατένμπορο.

Αλλά δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει σωτηρία. Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε όλοι. Η ιδέα αυτή αναδημοσιεύεται και όλο και περισσότεροι άνθρωποι την υιοθετούν.

Στην πραγματικότητα, δεν κοστίζει απολύτως τίποτα.

Ο Ντέιβιντ Ατένμπορο προτείνει κάτι πολύ απλό που θα πρέπει να κάνουμε όλοι μας: αφήστε ένα κουταλάκι υγρή ζάχαρη στην αυλή ή το μπαλκόνι του σπιτιού σας. Θα αποτελέσει τροφή για τις μέλισσες!

«Αυτή την εποχή του χρόνου οι μέλισσες μπορεί να μοιάζουν σαν να πεθαίνουν ή να είναι νεκρές, όμως αυτό δεν είναι αναπόφευκτο. Οι μέλισσες μπορεί να κουραστούν και απλά δεν έχουν αρκετή ενέργεια για να επιστρέψουν στην κυψέλη τους, κάτι που συχνά μπορεί να οδηγήσει σε σάρωση ολόκληρης της αποικίας τους.

Μια απλή λύση ζάχαρης και νερού θα βοηθήσει για να αναζωογονήσετε μια εξαντλημένη μέλισσα.

Συνδυάστε απλά λευκή ζάχαρη με νερό σε αναλογία 2/1 και τοποθετήστε το μείγμα σε ένα κουτάλι για να το βρει η μέλισσα.

Μπορείτε επίσης να βοηθήσετε κοινοποιώντας αυτήν την ανάρτηση για να αυξήσετε την ευαισθητοποίηση για το θέμα.»

Ένας άλλος τρόπος για να βοηθήσετε τις μέλισσες είναι να έχετε φυτά με λουλούδια στο μπαλκόνι σας. Ή αφήστε τα αγριολούλουδα να φυτρώσουν σε μια γωνία του κήπου σας. Οι μέλισσες θα τα αγαπήσουν!

Παρακαλούμε κοινοποιήστε αυτό το μήνυμα του Ντέιβιντ Ατένμπορο ώστε να ευαισθητοποιηθούν όσο το δυνατό περισσότεροι για την ανάγκη να προστατευθεί αλλά και να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο ο πληθυσμός των μελισσών!

Το διαβάσαμε από το: Η Πολύτιμη Συμβουλή με το Κουτάλι για να Βοηθήσετε να Σωθούν οι Μέλισσες http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2019/07/blog-post_6731.html#ixzz5vTT6iTsH

Βρέθηκε υποβρύχιο – «φάντασμα» που είχε εξαφανιστεί πριν από 50 χρόνια

Πρόκειται για υποβρύχιο, το οποίο εξαφανίστηκε το 1968, στις νότιες γαλλικές ακτές, στη Μεσόγειο Θάλασσα.

Το γαλλικό υποβρύχιο La Minerve, το οποίο είχε εξαφανιστεί το 1968 με 52μελές πλήρωμα, εντοπίσθηκε έπειτα από 50 χρόνια ανοικτά της Τουλόν, ανακοίνωσε σήμερα η υπουργός Αμυνας Φλοράνς Παρλί.

«Βρήκαμε το La Minerve. Αποτελεί επιτυχία, ανακούφιση και τεχνικό επίτευγμα. Ο νους μου είναι στις οικογένειες που περίμεναν αυτήν την στιγμή τόσο καιρό», έγραψε στο Twitter η υπουργός.

Το υποβρύχιο εντοπίστηκε στην Μεσόγειο, σε απόσταση 45 χιλιομέτρων ανοικτά της Τουλόν, σε βάθος 2.370 μέτρων, από το αμερικανικό σκάφος Seabed Constructor, το οποίο έφθασε την περασμένη Τρίτη στην περιοχή για να συμμετάσχει στις έρευνες. Τα drones του σκάφους έφεραν τις οπτικές αποδείξεις του σημείου όπου βρίσκεται το υποβρύχιο, σύμφωνα με υψηλόβαθμο αξιωματικό του γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού.

Το Seabed Constructor, που ανήκει στην αμερικανική ιδιωτική εταιρεία Ocean Infinity, είναι το πλοίο που εντόπισε το υποβρύχιο San Juan, το οποίο είχε εξαφανιστεί μαζί με το 44μελές πλήρωμά του ανοικτά την Αργεντινής τον Νοέμβριο 2018, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Στις 27 Ιανουαρίου 1968, το πολεμικό υποβρύχιο βρισκόταν σε εκπαιδευτική αποστολή σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από την Τουλόν και βυθίσθηκε μέσα σε τέσσερα λεπτά. Σειρά πιθανών αιτίων έχουν αναφερθεί για την βύθισή του, όπως βλάβη, σύγκρουση με πλοίο, έκρηξη πυραύλου, τορπίλης ή βλάβη στους αεραγωγούς. Παρά τις επιχειρήσεις που πραγματοποιήθηκαν έκτοτε, το υποβρύχιο δεν είχε εντοπισθεί μέχρι σήμερα.

Τον περασμένο Οκτώβριο, οι οικογένειες των αγνοουμένων απηύθυναν έκκληση για την επανάληψη των ερευνών.

Στις αρχές του έτους, η υπουργός Αμυνας ανακοίνωσε την επανάληψη των ερευνών με την βοήθεια των νέων δεδομένων που προέκυψαν με την εφαρμογή των σύγχρονων επιστημονικών γνώσεων.