Tα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια

Tα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια

«Το βύθισμα εντός του «αιωνίου» είναι το τέλος της φιλοσοφίας, όπως ακριβώς το τέλος της θρησκείας είναι το βύθισμα εντός των μυστηρίων».

 Πλούταρχος

 

Καταλυτικό ρόλο στα θρησκευτικά δρώμενα και στην Αρχαία Ελλάδα διαδραμάτισαν όπως ήδη αναφέραμε τα Μυστήρια, τα οποία με τα θρησκευτικά δρώμενα προσέφεραν σε εκείνους που ενδιαφέρονταν, μία υπερβατική εμπειρία. Τι ήταν όμως τα μυστήρια, τα οποία αποτελούσαν το σημαντικότερο και βαθύτερο τμήμα του Ελληνικού Θεολογικού Συστήματος; 

Η λέξη Μυστήριο όπως είναι γνωστό σήμαινε το απόρρητο, το μυστικό, το άρρητο μέρος μιας τελετής ή λατρείας οι οποίες δεν γινόταν φανερές σε άτομα που δεν είχαν μυηθεί. Η λέξη μύηση προέρχεται από το ρήμα μυώ, που σημαίνει κλείνω. Κλείνωτις αισθήσεις στον αισθητό κόσμο, και ανοίγω άλλου είδους εσωαισθήσεις στον «υπερβατικό ΕΤΕΡΟΝ» αθέατο για τους αρχαίους Έλληνες κόσμο. Πολλοί μελετητές πιστεύουν πως οι πρόγονοί μας επιδίωκαν και επιτύγχαναν την ανόδο της συνείδησης σε συχνότητες υψηλότερες. Τρία ήταν τα κυρίως στάδια των μυστηριακών τελετουργιών :

 

 

• Ο έλεγχος των ικανοτήτων του υποψηφίου, η νηστεία και οι καθαρμοί.

 

• Μύηση και ανακοίνωση των Μυστηρίων.

 

• Εποπτεία των δρωμένων και απόκτηση της «ευλογίας της διαδοχής» .

 

 

Σύμφωνα με τον άγγλο Νεοπλατωνιστή Τόμας Τέιλορ πέντε ήταν τα μέρη της μύησης: 

 

α) Εξαγνισμός,

 

β) η άδεια εισόδου για συμμετοχή στις απόκρυφες τελετές,

 

γ) η εποπτική αποκάλυψη ,

 

δ) η τελετή ανάληψης καθηκόντων ή ενθρόνιση,

 

ε) η πέμπτη που προκύπτει από όλες τις προηγούμενες δηλαδή η εξοικείωση και εσωτερική κοινωνία με τον Θεό, και η απόλαυση αυτής της ευδαιμονίας που προέρχεται από την ενδόμυχη συνομιλία με Θεία όντα. 

 

 

Ο Πλάτων αποκαλεί «εποπτεία» ή προσωπική άποψη την απόλυτη θέαση πραγμάτων που διαισθητικά γίνονται αντιληπτά, ως απόλυτες αλήθειες και ιδέες. Επίσης, θεωρεί το δέσιμο της κεφαλής και τη στέψη ως το ανάλογο της εξουσίας που δέχεται κανείς από τους δασκάλους του για να οδηγήσει άλλους στην ίδια «θέαση» .

 

 

Η πέμπτη βαθμίδα προξενεί την τελειότερη ευδαιμονία και σύμφωνα με τον Πλάτωνα ταύτιση με το Θείο, όσο αυτό είναι εφικτό στα ανθρώπινα όντα. Στον Φαίδρο ο Πλάτωνας περιγράφει το τελευταίο στάδιο της «εποπτείας» ως εξής :

 

 

«Αλλά αυτοί που έλαβαν μέρος σε εκείνη από τις τελετουργίες που είναι νόμιμο να την ονομάζουμε μακαριότατη, βλέπουν τη λαμπρή ωραιότητα και τη μακάρια όψη και την πραγματική θέασή τους, καθώς εν χορό με τους άλλους πανευτυχείς μύστες γίνονται ακόλουθοι του Δία ή κάποιου άλλου πάτρωνα θεού. Και τότε πανηγυρίζουμε ευδαιμονικά, καθώς βιώνουμε μία ολοκλήρωση μέσα μας, και αισθανόμαστε ότι είμαστε πια απρόσβλητοι από οποιαδήποτε κακό, και βλέπουμε παντού τέλειες και καθαρές και βέβαιες εικόνες καθώς αναγορευτήκαμε πια μυημένοι και επόπτες μυστηρίων, λουσμένη σε ένα λαμπρό φως και νοιώθουμε ότι είμαστε εξαγνισμένοι και απαλλαγμένοι από τα δεσμά του σώματος, από αυτό δηλαδή το μνήμα που το περιφέρουμε κολλημένο επάνω μας σαν όστρακο».

 

 

Τα μυστήρια αφορούσαν ιερουργίες και δρώμενα που λάμβαναν χώρο υπό άκρα μυστικότητα κατά τη νύχτα μέσα σε σκοτεινούς ναούς και σπηλαία, όπως αναφέρει ο Διόνυσος στις Βάκχες του Ευριπίδη: «γιατί σεμνότητα προσδίδει το σκοτάδι σε αυτές».

 

 

Από τα ελάχιστα που γνωρίζουμε φαίνεται πως λάμβαναν μέρος αλληγορικές αναπαραστάσεις υπό τον μύθο κάποιας Θεότητας που συνήθως πέθαινε και αναγεννιόταν, και που συμβόλιζε το πεπρωμένο της ψυχής μετά θάνατον, αλλά ταυτόχρονος και τον νόμο και την ενότητα που συνδέουν όλα τα όντα. Οι μύστες πίστευαν πως όχι μόνον η Θεότητα ήταν παρούσα, αλλά και ότι μετείχαν κατά κάποιο τρόπο στην Θεότητα. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Αριστοτέλης η ψυχή του ανθρώπου περισσότερο πάθαινε παρά μάθαινε στα μυστήρια, άρα μιλάμε για μια βιωματική κατάσταση. Ο Πλωτίνος εξηγεί σχετικά:

 

 

«Αυτό είναι το νόημα εκείνης της επιταγής των μυστηρίων “τίποτα να μην αποκαλύπτεται στους αμύητους: το υπέρτατο δεν είναι για να κοινολογείται, τα άγια πράγματα απαγορεύεται να αποκαλυφθούν στον ξένο, σε όποιον δεν έχει καταφέρει ο ίδιος να δει. Δεν υπήρχαν δύο, ο ορών ήταν ένα με το ορώμενο, δεν ήταν όραμα αλλά ένωση. Ο άνθρωπος που διαμορφώνεται απ’ αυτή την ανάμειξη με το υπέρτατο πρέπει –εάν και μόνο θυμηθεί- να φέρει το είδωλό του αποτυπωμένο επάνω του. Έχει γίνει η ενότητα, τίποτα δεν υπάρχει μέσα του ή έξω του που να προκαλεί ποικιλία, τώρα καμιά κίνηση, κανένα πάθος, καμιά επιθυμία που να στρέφεται προς τα έξω, από τη στιγμή που επιτυγχάνεται αυτή η άνοδος. Αδρανεί η λογική και κάθε νόηση, ακόμα και, για να τολμήσουμε τη λέξη, ο ίδιος ο εαυτός: κρατημένος μακριά, πλήρης θεού, έχει επιτύχει στην τέλεια ακινησία την απομόνωση. Με ήρεμο όλο του το είναι, δεν στρέφεται ούτε προς αυτή την πλευρά ούτε προς εκείνη, ούτε καν προς τα μέσα προς τον ίδιο του τον εαυτό. Εντελώς ήρεμος, σε στάση, έχει γίνει η ίδια η στάση».Εννεάδες, VI.9, 11.5-15

 

 

Η δομή των μυστηρίων βασίζονταν στον μύθο, στην τελετή και στην μύηση. Οι μύθοι όπως έχουμε σε προηγούμενη μελέτη αποδείξει χρησιμοποιούσαν μία αλληγορική -συμβολική γλώσσα, που απαιτούσε αποκρυπτογράφηση. Για τον αμύητο, ο Μύθος είναι μία ψεύτικη ιστορία, για τον μυημένο όμως γνώστη του αποσυμβολισμού, ο Μύθος αποκαλύπτει μια αληθινή πραγματικότητα, μία ανώτερη γνώση, μια ιερή ιστορία.

 

 

Όπως αναφέρει και ο Πλούταρχος:

 

 

«Ο μύθος είναι ένα κάτοπτρο σπασμένο της αλήθειας, όπως το Ουράνιο τόξο είναι η αντανάκλαση του φωτός του Ήλιου, του οποίου οι ακτίνες διαθλώνται εντός των νεφών. Από τον σπασμένο όμως καθρέπτη μας είναι δυνατόν να συγκεντρώσουμε τα θραύσματα, να τα συμπλησιασουμε και να ανασυνθέσουμε την αρχική εικόνα…».

 

 

Οι αναπαραστάσεις των μυθολογικών σκηνών είχαν σκοπό να αισθανθεί και να βιώσει στο τελευταίο στάδιο ο μυούμενος ότι προσέγγιζε την Θεότητα την οποία επικαλούνταν. Διαμέσου της θεοφάνειας και της «κοινωνίας» με την αποκαλυπτόμενη σε αυτούς Θεότητα, πίστευαν ότι μπορούσαν να τύχουν της Θεϊκής εύνοιας αλλά και σωτηρίας στην μετά θάνατον ζωή. Στην παρούσα μελέτη η μικρή αναφορά που θα γίνει στα δρώμενα των Ελληνικών, μυστήριων θα έχει ως οδηγό τα Ελευσίνια μυστήρια κυρίως. Οι πρωταγωνιστικές Θεότητες στα Ελευσίνια μυστήρια ήταν η Δήμητρα, η κόρη της Περσεφόνη, και ο Ίακχος- Διόνυσος. Ίακχος ήταν το όνομα με το οποίο ήταν γνωστός ο Διόνυσος στην Ελευσίνα, ήταν το βρέφος που θηλάζει, τέκνο του ιερού γάμου του Ιεροφάντη με την αρχιέρεια της Δήμητρας. Όπως αναφέρει ο Στράβων: «αποκαλούν Διόνυσο τον Ίακχο και το πνεύμα που ηγείται των μυστηρίων της Δήμητρας».

 

 

Ο ιερός γάμος συμβόλιζε τον ιερό γάμο της ψυχής με τον Διόνυσο το θεϊκό της νυμφίο. Για τον Ιερό γάμο ο Επιφάνιος λέει :

 

 

«Μερικοί ετοιμάζουν ένα νυμφώνα και τελούν μία μυστική τελετή προφέροντας ταυτόχρονα ορισμένες λέξεις που χρησιμοποιούνται κατά τη μύηση και λένε ότι είναι ένας πνευματικός γάμος».

 

 

Κατά την τελετή του ιερού γάμου υπήρχε κάλυψη της κεφαλής, που υποδεικνύει τον μυστηριακό χαρακτήρα της τελετουργίας. (Το έθιμο επιβιώνει με το τελετουργικό πέπλο της νύφης και της χήρας έως και σήμερα). Της μυήσεως προηγούνταν καθαρμοί δια νερού ή φωτιάς, περιπλανήσεις στο σκότος και δοκιμασίες τόσο σωματικές όσο και ψυχικές. Οι φύλακες της εσωτερικής παράδοσης επέτρεπαν να γίνει δεκτός στον κύκλο των μυημένων εφόσον κρίνονταν ικανός. H τελετή της μύησής που ακολουθούσε, ήταν «αποκαλυπτική», μέσω μιας μυητική διαδικασίας που περιλάμβανε τα Δρώμενα, τα Δεικνυόμενα και τα Λεγόμενα. 

 

•Δρώμενα ήταν οι συμβολικές θεατρικές παραστάσεις που λάμβαναν χώρα. Οι μύστες παρακολουθούσαν την Δήμητρα η οποία καθόταν στον θρόνο της στο κέντρο της αίθουσας, με την Περσεφόνη στα δεξιά της και τον Ίακχος στα αριστερά της. Κατά την διάρκεια των δρώμενων ο υποψήφιος μύστης χρησιμοποιούσε προσωπείο, που αποσκοπούσε στο να υπενθυμίσει στον μύστη, ότι πίσω από το προσωπείο ή την προσωπικότητα υπάρχει η ψυχή, ο ανώτερος εαυτός ο οποίος βρίσκεται φυλακισμένος στο υλικό σώμα, το οποίο δεν είναι παρά μία σκιά του αληθινού εαυτού. Έπινε την «μετάληψη» των Ελευσίνιων μυστηρίων τον «κυκεώνα» που αποτελούταν από κριθάρι, τυρί, κρασί και μέλι ανακατεμένα.

 

 

•Τα Λεγόμενα αφορούσαν ότι λεγόταν προφορικά κατά την διάρκεια της μύσης. Εδώ αναφερόταν και η διάσημη φράση «Γνώθι σ’ αυτόν» η οποία σήμαινε ότι η αλήθεια δεν προσφέρεται έτοιμη αλλά πρέπει να την ανακαλύψει καθένας μόνος του μέσα του . Οι ιεροφάντες φρόντιζαν επίσης να δώσουν συμβουλές για τον Άδη, για τα Ηλύσια Πεδία, τα εμπόδια και τα τέρατα που θα συναντούσαν, αλλά και μάθαιναν στους μύστες να απαγγέλλουν τους ύμνους που θα τους προφύλασσαν από τους κινδύνους.

 

 

• Τα Δεικνυόμενα ήταν τα ιερά σύμβολα που επιδεικνύονταν και τα οποία φυλάσσονταν στην κίστη, ένα καλάθι πλεκτό από κλαδιά ιτιάς ή λυγαριάς, στα οποία κατά πάσα πιθανότητα τα σύμβολα που υπήρχαν εκτός από το στάχυ που συμβόλιζε τον θάνατο την επαναγέννηση και το πέρασμα στην αθανασία μέσα από τον θάνατο, ήταν το φίδι, το κουκουνάρι, η σφαίρα, ο υάκινθος, και το αυγό. 

 

 

Οι συμβολισμοί, ακατάληπτοι για τους αμύητους, υποδεικνύονταν στους συμμετέχοντες στα μικρά Μυστήρια, και αποκαλύπτονταν στους μυημένους κατά τα μεγάλα μυστήρια.

 

 

• Το κουκουνάρι ήταν σύμβολο της γονιμότητας και της γενέσεως.

 

• Το κουλουριασμένα φίδι συμβόλιζε την κίνηση της παγκόσμιας ψυχής, την πτώση της στην ύλη και την λύτρωση της με την επάνοδο στην Θεϊκή της μήτρα.

 

• Το Αυγό συμβόλιζε λόγω του σφαιρικού του σχήματος, το αρχικό σχήμα της ψυχής την Θεία τελειότητα, τον τελικό σκοπό του ανθρώπου που είναι η Θέωση. (Το αυγό σε όλες σχεδόν τις αρχαίες κοσμογονίες συμβόλιζε την γέννηση του σύμπαντος και της ζωής. Στο επίπεδο της μύησης και της φιλοσοφίας, συμβόλιζε τον νεόφυτο που την στιγμή της μύησης έσπαγε το κέλυφος του αβγού και ένας καινούργιος πνευματικός άνθρωπος γεννιόταν).

Στον πρόναο οι υποψήφιοι μύστες ραντίζονταν με αγιασμένο νερό, φορούσαν λευκά ενδύματα ή δέρμα ελαφιού, στεφάνι στο κεφάλι, και αφού πέρναγαν στην μεγάλη αίθουσα του τελεστηρίου, στεκόταν απέναντι από τον ιεροφάντη ο οποίος κράταγε την ράβδο της ισχύος το Κηρύκιο, που συμβόλιζε την θετική και την αρνητική ενέργεια, το πνεύμα και την ύλη, τον Ήλιο και την Σελήνη. Πίσω από τον ιεροφάντη στέκονταν δύο ακόμη πρόσωπα που αντιπροσώπευαν την Ήλιο και την σελήνη, και αντίκριζαν την κίστη με τα ιερά σύμβολα. Τι συμβόλιζαν όμως ο ήλιος και η Σελήνη; 

 

Στον μακρόκοσμο ο Ήλιος ως ο ενεργητικός πόλος και η μέγιστη πηγή Ενέργειας, αποτελεί την πηγή της ζωής και της δραστηριότητας, συμβολίζει λοιπόν την θετική Ενέργεια το Άρρεν, που γονιμοποιεί και μορφοποιεί την παθητική ή θηλυκή ενέργεια, την Ύλη που συμβολίζεται με την Σελήνη, καθώς η σελήνη δεν είναι αυτόφωτη αλλά δανείζεται το φως του Ήλιου, με τον ίδιο τρόπο που το πνεύμα γονιμοποιεί και δίνει ζωή στην ύλη.

 

 

Στον μικρόκοσμο και σύμφωνα με την  «εσωτερική» παράδοση των αρχαίων Ελλήνων ο άνθρωπος είναι τρισυπόστατος αποτελούμενος από το υλικό σώμα το οποίο λαμβάνει από την Γη, την ψυχή την οποία λαμβάνει από την Σελήνη, και το πνεύμα το οποίο λαμβάνει από τον Ήλιο. (Και για την Ορθοδοξία ο άνθρωπος είναι τρισυπόστατος αποτελούμενος από το σώμα, «χους από της γης» (Γεν. 2,7),η φυσική ή υλική όψη της ανθρώπινης φύσης, την ψυχή, που είναι η δύναμη της ζωής η οποία ζωοποιεί και εμψυχώνει το σώμα, κάνοντάς το να μεγαλώνει να κινείται, να αισθάνεται και να αντιλαμβάνεται. Τέλος αποτελείται και από το πνεύμα, η «αναπνοή» από το Θεό (βλ. Γεν. 2,7), κάτι το οποίο τον διακρίνει από όλα τα άλλα δημιουργήματα. 

 

 

Μερικές φορές οι Πατέρες δέχονται όχι ένα τριμερές αλλά ένα διμερές σχήμα, περιγράφοντας τον άνθρωπο απλώς σαν μια ενότητα σώματος και ψυχής· σ' αυτή την περίπτωση θεωρούν το πνεύμα ή το νου ως την υψηλότερη όψη της ψυχής. Αλλά το τριπλό σχήμα σώματος, ψυχής και πνεύματος είναι ακριβέστερο και πιο διαφωτιστικό, σύμφωνα με τον Κάλλιστο Γουέαρ, Επίσκοπος Διοκλείας).

 

 

Το ανθρώπινο Ον λοιπόν, έχει μία φυσική, μία ψυχική και μία νοητική ζωή, που διαδραματίζεται σε τρεις σφαίρες, τρεις κόσμους. Τον πνευματικό, τον ψυχικό, και τον φυσικό. Το «είδωλο» ήταν το «ενσαρκωμένο εγώ», το φυσικό σώμα και η προσωπικότητα. Ο «Δαίμων» ήταν το πνεύμα ο πραγματικός εαυτός που είναι ο συνδετικός κρίκος του καθενός με τον Θεό.

 

 

Τα μυστήρια σαν σκοπό είχαν να βοηθήσουν τον μυημένο να καταλάβει ότι το «είδωλο», ήταν ένας απατηλός εαυτός και πως η πραγματική του ταυτότητα είναι ο «αθάνατος Δαίμων».

 

 

Τρεις ήταν και οι πρωταγωνιστικές Θεότητες όπως είδαμε η Δήμητρα, η κόρη, και ο Ίακχος. Συνεπώς ο άνθρωπος γνωρίζει δύο θανάτους σε κάθε μία ενσάρκωση. Ο πρώτος θάνατος λαμβάνει χώρα στην Γη, στη Δήμητρα (Δα-Ματερ, Γή-Μητέρα),όταν το σώμα αποχωρίζεται από την ψυχή. Στην συνέχεια ακολουθεί ο δεύτερος θάνατος «εν τη Σελήνη της Φερεφόνης-Περσεφόνης» όπου αποχωρίζεται η ψυχή από το Πνεύμα Νου. Ο πρώτος θάνατος ανήκει στην επικράτεια της Δήμητρας, ενώ ο δεύτερος στο Βασίλειο της Περσεφόνης.

 

 

Η Περσεφόνη συμβολίζει την φωτεινή ψυχή, που καθοδηγεί αυτές που βρίσκονται στο σκοτάδι. Είναι η Θεια ψυχή που θυσιάστηκε με κάθοδο στην ύλη- όπως συμβολίζει και ο μύθος με την αρπαγή της από τον χθόνιο Πλούτωνα-, για να οδηγήσει τις ψυχές στους Θεούς και την αλήθεια. Οι ψυχές κατερχόμενες από τον Ουρανό παρασυρμένες από τον Έρωτα περνάνε όπως περιγράφεται στον μύθο του Ηρός, από την κοιλάδα της Λήθης όπου επικρατεί ζέστη και ξηρασία.

 

 

Κάθε ψυχή είναι αναγκασμένη να πιει μία ορισμένη ποσότητα από το νερό αυτό, για να ξεδιψάσει όποια όμως δεν συγκρατείται και λησμονεί την Θεϊκή της καταγωγή περιέρχεται σε κατάσταση λήθης. Για όσες ψυχές όμως γνώριζαν τον προορισμό και την αποστολή τους, η κοιλάδα της λήθης μεταμορφώνεται σε κοιλάδα της αλήθειας, η οποία αντανακλά όχι όπως η σελήνη δανεικό φως, αλλά μετατρέπεται σε αυτό φως όπως ο Ήλιος. 

 

 

Η σελήνη έχει δύο πεδία το ένα είναι τα Ηλύσια πεδία που είναι στραμμένα προς τον Ήλιο, το άλλο προς τα πεδία της Περσεφόνης που είναι στραμμένα προς την Γη. Από την πρώτη πύλη οι αγνές ψυχές κατευθύνονται προς τον Ήλιο ενώ από την δεύτερη πύλη οι ψυχές επιστρέφουν για μετενσάρκωση προς την Γη. Στην Σελήνη διαλύονται τα ψυχικά πτώματα κατά αντιστοιχία της διάλυσης των σαρκικών πτωμάτων επί της Γης. Ο Πλούταρχος αναφέρει τα εξής:

 

 

«Το Πεπρωμένο έχει καθορίσει, πως κάθε ψυχή, είτε με, είτε χωρίς νόηση, όταν εγκαταλείψει το σώμα, για αρκετό χρόνο βρίσκεται μεταξύ γης και σελήνης . Όσες ψυχές είναι άδικες και ακάθαρτες υποφέρουν την τιμωρία, που προκάλεσαν οι πράξεις τους. Όσες είναι καλές κι ενάρετες, μένουν μέχρις ότου εξαγνισθούν και με την κάθαρση αποβάλλουν κάθε στίγμα που δημιούργησε η επαφή με το σώμα, ή που τυχόν είναι αποτέλεσμα κακής υγείας. Αυτές ζουν για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα στους λειμώνες του Άδη, περιοχές εύκρατης ατμόσφαιρας. Ύστερα, σαν να γύριζαν στην πατρίδα τους έπειτα από μακριά περιπλάνηση κι εξορία, αισθάνονται κάποιο προμήνυμα χαράς, που μοιάζει προπαντός με ό,τι νιώθουν, όσοι μυούνται στα ιερά Μυστήρια, προμήνυμα ανάμικτο με συγκίνηση, με θαυμασμό και που για τον καθένα είναι η προσδοκία πραγματοποίησης της ιδιαίτερης ελπίδας του.»

 

 

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο πιστεύονταν πως από τα ζωδιακά σημεία του Αιγόκερω(χειμερινό ηλιοστάσιο) και του Καρκίνου (θερινό ηλιοστάσιο) αποτελούν τις δύο κοσμικές πύλες από τις οποίες οι ψυχές των ανθρώπων εξέρχονται και εισέρχονται στην ζωή. Για αυτό και τα ιερότερα σημεία στους χώρους μυήσεως ήταν ο Βορράς και ο νότος. 

 

Εφόσον λοιπόν η ψυχή διαφέρει από το σώμα, ίσως να έχει την δυνατότητα με κατάλληλες τεχνικές να το εγκαταλείψει συνειδητά, κάτι που συμβαίνει ούτως ή άλλως κατά την διάρκεια του θανάτου. Ίσως για αυτό ο μύθος των μυστήριών σχετιζόταν με συμβολικό θάνατο και αναγέννηση. Όλοι οι μύστες γνώριζαν ότι η γέννηση σε αυτόν τον κόσμο είναι ο θάνατος σε κάποιον άλλο και αντιστρόφως. Ο Πλούταρχος αναφέρει σχετικά (Ηθικά):

 

 

«Τη στιγμή του θανάτου η ψυχή δοκιμάζει μία εμπειρία παρόμοια με εκείνη που δοκιμάζουν αυτοί που έχουν υποβληθεί σε μεγάλες μυήσεις... Αρχικά υπόκειται κανείς σε απροσδιόριστες περιπλανήσεις και σε επίπονες περιφορές, περνάει μέσα από τρομακτικά και σκοτεινά μονοπάτια που δεν έχουν διέξοδο. Αλλά ξαφνικά προς το τέλος, όλα αυτά τα τρομερά πράγματα, ο πανικός και το ρίγος και ο ιδρώτας και η έκπληξη εξαφανίζονται και ένα θαυμάσιο φως έρχεται να σε προϋπαντήσει. Εμφανίζονται καθαροί πια τόποι και ευχάριστοι λειμώνες, με μουσική και χορούς και τελετουργίες, με θείους λόγους και ιερά οράματα. Εκεί λοιπόν ο μυημένος, τέλειος πια, (εξ αιτίας της εξοικείωσης μέσω της ανάμνησης της μυήσεώς του) απαλλαγμένος και απελευθερωμένος από όλα τα δεσμά περιφέρεται στεφανωμένος και πανηγυρίζει με τους άλλους ιερούς και αγνούς μυσταγωγούς».

 

 

Φαίνεται πως οι μύστες διδάσκονταν την τεχνική ανόδου της

 

συνείδησης σε υψηλότερες συχνότητες, και σε άλλα επίπεδα ύπαρξης. Ένας τέτοιος βέβαια εκούσιος διαχωρισμός απαιτεί ειδική προετοιμασία και καθοδήγηση. Κάτι που γνωρίζουμε ότι γινόταν ήδη στα Μινωικά μυστήρια, αλλά και στους Σαμάνες μάγους. Πιο συγκεκριμένα γνωρίζουμε ότι οι Μινωίτες ιερείς πέφτοντας σε έκσταση, έβλεπαν την Θεά να κατεβαίνει από τους Ουρανούς και να κάθεται στον βωμό της. Ο Μινωήτης αισθανόταν τη Θεότητα σαν κάτι μυστηριακό, φευγαλέο και άπιαστο, που μόνο στιγμιαία παρουσιαζόταν με ανθρώπινη μορφή ή με διάφορες μορφές ιερών ζώων. Η κορυφαία στιγμή και η πεμπτουσία των όλων των αρχαίων μυστηρίων ήταν η φάση της «εποπτείας» .

 

 

Η στιγμή δηλαδή κατά την οποία οι μυούμενοι βίωναν άμεσα την ύψιστη υπερβατική αλήθεια την ένωση με το Θείο, την ένατη ημέρα μετά από οχτώ ημέρες νηστείας και καθαρμών, η θεαματική «επιφάνεια» της Θεάς Περσεφόνης ψυχής που ανερχόταν από τον Άδη, στα Ελευσίνια μυστήρια. (Το εννέα ως αριθμός συμβολίζει το κλείσιμο ενός κύκλου και την αρχή κάποιας άλλης. Κάτι που φανερώνει και ο επόμενος αριθμός το δέκα που περιέχει την μονάδα και το μηδέν). Ήταν η στιγμή που ο μύστης πλέον αντίκριζε μέσα από το σκότος τον Ήλιο του μεσονυκτίου. 

Με την ανάπτυξη της φιλοσοφίας και τους Προσωκρατικούς, γίνεται για πρώτη φορά όχι μόνο σε Ελληνικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, προσπάθεια για την εξήγηση του Θείου και του κόσμου, πέρα από μυθολογικές προσεγγίσεις. ΟΞενοφάνης είναι ο πρώτος που κατηγορεί τον Όμηρο και τον Ησίοδο, ότι έδωσαν στους θεούς όλα εκείνα τα στοιχεία που στους ανθρώπους θεωρούνται «άξιαον είδους και ψόγου», χωρίς να είναι ο μόνος. Αργότερα ο Πλάτωνας γράφει στην Πολιτεία:

 

 

«Να μη δώσουμε άδεια ποτέ σε κανέναν ούτε σε νέους ούτε σε γέρους, ούτε να λέγουν ούτε να ακούν τέτοιους λόγους είτε με στίχους είτε χωρίς στίχους»,και: 

«όταν κάποιος ποιητής μας λέει τέτοια για τους Θεούς, θα του γυρίσουμε τις πλάτες και δε θα του δώσουμε τα ψαλτικά του, ούτε και στους δασκάλους θα επιτρέψουμε να τα μεταχειρίζονται για την ανατροφή των παιδιών».

 

 

Ο Ευριπίδης αναφέρει πως οι Θεοί που κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι Θεοί, και ο Ισοκράτης πως ο Όμηρος και ο Ησίοδος απέδωσαν στους Θεούς όλα όσα είναι επαίσχυντα και αξιοκατάκριτα στους ανθρώπους, την κλοπή την μοιχεία και την απατή μεταξύ τους. Διαμέσου της φιλοσοφίας εξάλλου η Ελληνική σκέψη πάντα αναζητά την ελευθερία του πνεύματος και της βούλησης. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ποιητής ΤίτοςΛουκρήτιος100-55 π.χ (περί φύσεως):

 

 

«Όταν η ζωή του ανθρώπου πάνω στην γη είναι χαμερπής φόβος συνθλιμμένος από το βάρος της θρησκείας, που το πρόσωπο της σε όλους τους Ουράνιους τόπους κρέμεται, ακτινοβολώντας μίσος για την ανθρωπότητα, πρώτος ένας Έλληνας τόλμησε να της αντιταχθεί, ενάντια σε εκείνη, πολεμούσε κάθε μέρα. Εκείνον ούτε ο θόρυβος των Θεών, ούτε οι κεραυνοί, ούτε ο βρυχηθμός του θυμωμένου ουρανού υπέταξαν, αλλά περισσότερο παρακινούσαν το ευγενές του πνεύμα, που επιθυμούσε τέλος να σπάσει την πύλη της χυδαίας φυλακής, της μοίρας του ανθρώπου..».

 

 

Συνεπώς όσοι πιστεύουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες που ανέπτυξαν την επιστήμη και την φιλοσοφία υπήρξαν ειδωλολάτρες, πλανώνται ή δεν έχουν γνωρίσει πραγματικά την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία. Οι Χριστιανοί βέβαια κατηγόρησαν τους ΜΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ως ειδωλολάτρες. Σταδιακά βέβαια και στον Χριστιανισμό απεικονίστηκαν «καλλιτεχνικά» οι Άγιοι, και λατρεύτηκαν δίπλα στο Ιησού. Είναι σημαντικό επίσης να σημειωθεί πως τα πρωτοχριστιανικά χρόνια απαγορευόταν η απεικόνιση του Ιησού σε εικόνα. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς υπογράμμιζε πως η δεύτερη εντολή απαγορεύει τις αναπαράσταση του Χριστού ως ειδωλολατρία, ενώ και ο Αστέριος Αμάσειας την απόρριπτε, θεωρώντας πως κάθε αναπαράσταση υποκρύπτει ένα αισθησιακό στοιχείο.

 

 

Στα νομίσματα έως το 726 μ.χ υπήρχε μόνο ο σταυρός και όχι η εικόνα του Χριστού, ενώ η μόνη εντολή που ο Θεός αναφέρει τιμωρία για την παράβασή της είναι η δεύτερη, από τις δέκα βασικές που έδωσε στον Μωυσή.

 

 

«..Μη ποιήσεις εις σε αυτόν είδωλο, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανό άνω ή όσα εν τη γη κάτω... μη προσκύνησης αυτά μηδέ λατρεύσεις αυτά, διότι εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος, ανταποδίδων τας αμαρτίας...» Έξοδος 20/κ'4-5.

 

 

Στον αντίποδα ο «ειδωλολάτρης» Ηράκλειτος είχε πει σχετικά με αυτούς που λατρεύουν τα είδωλα, πως αυτοί που το πράττουν δεν διαφέρουν σε τίποτα από αυτούς που λατρεύουν τα ντουβάρια.. Ο Πορφύριος δε, διευκρινίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα:

 

 

«ΟΣΟΙ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΕΠΟΝΤΑ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ , ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΞΥΛΟ Η ΣΤΟ ΛΙΘΟ Η ΣΤΟ ΧΑΛΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΟΜΟΙΩΜΑ ΤΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΑΝ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΘΕΙ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΤΑ ΟΜΟΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΑΟΙ ΙΔΡΥΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΗ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΦΟΙΤΟΥΝ ΕΚΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΒΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ, ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΙΚΕΣΙΕΣ, ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ Ο, ΤΙ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΝΑΓΚΗ. ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΕΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΦΤΙΑΞΕΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΕΝΟΣ ΦΙΛΟΥ, ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΟΤΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΟΥΤΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΛΕΙΣΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΑ, ΑΛΛΑ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΠΟΥ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ. ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΔΕ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ, ΑΥΤΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΘΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ , ΠΑΡΑ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΙΜΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ . ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΟ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΣΧΗΜΑΤΑ, ΕΠΕΙΔΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΕΡΕΧΕΙ ΣΕ ΚΑΛΛΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ».

 

 

Υπάρχει σαφή διάφορα λοιπόν μεταξύ της δεισιδαιμονίας και της ορθής πίστης ή λατρείας, κάτι που ισχύει έως και σήμερα. Βεβαίως υπάρχουν οι σκοπιμότητες, είναι γνωστό εξάλλου πως η ιστορία γράφεται από τους νικητές….

 

xletsos-basilhs

Ντογκόν: ο Λαός του Σείριου

Ντογκόν: ο Λαός του Σείριου

Voluntas

Μια μυστηριώδης φυλή που κατέχει εντυπωσιακές αστρονομικές γνώσεις για αρκετά ουράνια σώματα και κυρίως για τον Σείριο. Γνώσεις αρχαιότατες που προϋπήρχαν της επιστημονικής τους ανακάλυψης και οι οποίες συνιστούν ένα ιστορικό και επιστημονικό παράδοξο.

Στη διάρκεια της ύπαρξης της η ανθρωπότητα απέκτησε σταδιακά αρκετές γνώσεις για τον τρόπο λειτουργίας, αλλά και της εξέλιξης του σύμπαντος και του ανθρώπου. Αυτή η σοφία συλλέχθηκε μέσα από χιλιετίες εμπειρίας, αλλά σε μερικές περιπτώσεις μοιάζει σαν να υπήρξε ένα αδιόρατο άλμα που επέτρεψε τον ξαφνικό εμπλουτισμό της ανθρωπότητας με γνώσεις που δεν είναι εύκολο να ειπωθεί το πώς προέκυψαν.

Σε αρχαίες παραδόσεις μερικών λαών φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες ενδείξεις πάνω σε αυτό το θέμα. Υπάρχουν ορισμένες ενδιαφέρουσες αναφορές για θεϊκά όντα που ήρθαν από άλλους κόσμους φέρνοντας στους ανθρώπους γνώσεις πρωτόγνωρες και αποκαλύπτοντας μυστικά για τους νόμους που διέπουν όλη τη Δημιουργία. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η περίφημη φυλή των Ντογκόν, για την οποία τα στοιχεία είναι αρκετά πιο απτά σε σχέση με άλλες παραδόσεις.

Η συγκεκριμένη φυλή έχει γίνει, τις τελευταίες δεκαετίες, αντικείμενο έρευνας πολλών μελετητών εξαιτίας των αξιοσημείωτων αστρονομικών γνώσεων που κατείχε για τον αστέρα Σείριο, αρκετά πριν αυτές ανακαλυφθούν από τους επιστήμονες. Το γεγονός αυτό παραμένει ένα άλυτο μυστήριο και συνεχίζει να εξάπτει τη φαντασία πολλών ανθρώπων.


Οι Ντογκόν είναι επίσης γνωστοί για τις εντυπωσιακές θρησκευτικές τους παραδόσεις και τελετές, τους χορούς με τις μάσκες, τα ξύλινα τεχνουργήματα, και την ιδιάζουσα αρχιτεκτονική τους. Είναι αρκετοί εκείνοι που ταξιδεύουν για να ζήσουν μαζί με τα μέλη της φυλής για λίγο καιρό, αποζητώντας να εμβαπτιστούν στη μυστηριώδη ατμόσφαιρα του τόπου τους και να γίνουν κοινωνοί μιας βαθιάς γνώσης για το σύμπαν που μοιάζει να πλανιέται εκεί.

Η Φυλή των Ντογκόν

Ντογκόν: ο Λαός του Σείριου

Οι Ντογκόν ζουν στη δυτική Αφρική στην κεντρική περιοχή του Μάλι και συγκεκριμένα σε οικισμούς που βρίσκονται στους βραχώδεις λόφους της ορεινής περιοχής Μπαντιαγκάρα. Ο πληθυσμός τους αριθμεί περί τις 400 χιλιάδες, υπάρχουν περίπου 700 χωριά που κατοικούνται και η επιβίωσή τους βασίζεται κυρίως στη γεωργία και την κτηνοτροφία.

Η ακριβής καταγωγή τους δεν είναι γνωστή και μόνο υποθέσεις υπάρχουν γύρω από αυτό το θέμα. Σύμφωνα με μία τέτοια υπόθεση έχουν αιγυπτιακή καταγωγή και αρχικά μετακινήθηκαν από την Αίγυπτο στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται η Λιβύη και έπειτα προς τις περιοχές της Μαυριτανίας και της Γουινέας.

Τον 12ο αιώνα, περίπου, οι Ντογκόν ζούσαν μαζί με άλλες φυλές στη περιοχή Μαντές στα δυτικά του ποταμού Νίγηρα. Εκείνη την εποχή οι διδαχές του Ισλάμ εξαπλώνονταν ραγδαία στη δυτική Αφρική και οι Ντογκόν έχοντας τις δικές τους πανάρχαιες θρησκευτικές παραδόσεις αποφάσισαν να μεταναστεύσουν σε άλλο τόπο για να αποφύγουν τον εξισλαμισμό. Η περιοχή που τελικά επέλεξαν για να κατοικήσουν ήταν στις απόκρημνες εκτάσεις της Μπαντιαγκάρα, σε ένα βραχώδες οροπέδιο που το μήκος του ξεπερνούσε τα 100 χιλιόμετρα και το οποίο τους προσέφερε απομόνωση και ασφάλεια. Το κλίμα στην Μπαντιαγκάρα εκείνες τις εποχές ήταν αρκετά υγρό και υπήρχε πλούσια βλάστηση, γεγονός που συνέβαλε σε μια σχετικά άνετη επιβίωση.

Φτάνοντας σε τούτο το νέο τόπο συνάντησαν μια άλλη φυλή που τα μέλη της ήταν μικρόσωμα και είχαν σκούρο δέρμα. Υπάρχει η άποψη ότι επρόκειτο για προγόνους των πυγμαίων που ζούσαν σε κοιλότητες του κάθετου βράχου που σχηματίζει έναν εκτεταμένο γκρεμό. Η φυλή των μικρόσωμων ανθρώπων τελικά εγκατέλειψε την περιοχή και σύμφωνα με κάποιες απόψεις βρήκε νέο καταφύγιο σε περιοχές της κεντρικής Αφρικής. Οι βραχώδεις κοιλότητες όπου ζούσαν χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από τους Ντογκόν, οι οποίοι όμως στη συνέχεια ανέπτυξαν μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική με κτίσματα κατασκευασμένα από πηλό.

Σήμερα αρκετοί Ντογκόν έχουν εξισλαμιστεί, ενώ άλλοι έχουν εκχριστιανιστεί. Ωστόσο η αποδοχή των νέων θρησκειών δεν είναι παρά επιφανειακή, καθώς ποτέ δεν εγκατέλειψαν τις δικές τους παραδοσιακές πεποιθήσεις. Η κοινωνία τους είναι πατριαρχική, ισχύει στους γάμους τους η πολυγυνία αν και εφαρμόζεται σε πολύ περιορισμένο ποσοστό, ενώ η οικογενειακή ιεραρχία καθορίζεται με βάση την πατρογονική αρχαιότητα.

Στοιχεία σχετικά με τους Ντογκόν πρωτο-έγιναν ευρύτερα γνωστά το 1948 χάρη στον γάλλο ανθρωπολόγο Μαρσέλ Γκριόλ και τη γαλλίδα ανθρωπολόγο Ζαιρμέν Ντιτερλέν, που επισκέφθηκαν τη φυλή και στους οποίους αποκαλύφθηκαν ορισμένα από τα μυστικά της. Ο Γκριόλ έζησε δεκαπέντε χρόνια με τους Ντογκόν προτού συναντηθεί με τον πνευματικό τους ηγέτη που του αποκάλυψε κάποιες σημαντικές πληροφορίες.

Η Θρησκευτική Οργάνωση της Φυλής

Προσθήκη λΜάσκα που πάνω της
έχει το σύμβολο Κάναγκα
με τις χαρακτηριστικές
κάθετες γραμμές τουεζάντας

Κάθε χωριό των Ντογκόν έχει τον δικό του πνευματικό ηγέτη, που ονομάζεται Χόγκον, ενώ υπάρχει ένας ανώτατος πνευματικός ηγέτης για όλη τη φυλή. Οι Χόγκον θεωρούνται θεματοφύλακες σημαντικών μυστικών της φυλής που σχετίζονται με την προέλευσή της, την κοσμογονία, τις αστρονομικές γνώσεις, τα πνευματικά ζητήματα και τις τελετές.

Ένας Χόγκον επιλέγεται συνήθως από τα πρεσβύτερα μέλη των πολυπληθέστερων οικογενειών ενός χωριού. Τους επόμενους έξι μήνες μετά την επιλογή αρχίζει να προετοιμάζεται για τη μύησή του. Σε αυτό το διάστημα δεν επιτρέπεται να ξυριστεί και να πλυθεί, κανείς δεν πρέπει να τον αγγίζει και φορά λευκά ρούχα. Μετά τη μύησή του φοράει ένα κόκκινο καπέλο που μοιάζει με φέσι, καθώς και ένα περιβραχιόνιο που φέρει μαργαριτάρι το οποίο συμβολίζει την ιερότητα του λειτουργήματός του. Ο Χόγκον ζει μόνος του και πιστεύεται πως κάθε βράδυ τον επισκέπτεται στην κατοικία του το ιερό φίδι Λέμπε για να του προσφέρει κάθαρση και σοφία. Ο Λέμπε αναφέρεται πως ήταν ο πρώτος θνητός άνθρωπος ο οποίος μετατράπηκε σε φίδι λαμβάνοντας θεϊκή υπόσταση.

Σημαντική θέση στην ιεραρχία της φυλής κατέχει και ο σιδηρουργός που είναι υπεύθυνος για τις τελετές της εκτομής και της περιτομής και ο οποίος σχετίζεται, συμβολικά, με την κλοπή της φωτιάς από τον Ουρανό για χάρη των ανθρώπων (αυτό θυμίζει τον μύθο του Προμηθέα). Λέγεται ότι οι τελετές αυτές σχετίζονται με συγκεκριμένα στάδια της τροχιάς του Σείριου Β γύρω από τον Σείριο και ανάλογα με αυτά καθορίζεται αν θα πραγματοποιηθεί εκτομή σε γυναίκες ή περιτομή σε άνδρες. Στην κοινωνία των Ντογκόν υπάρχουν διαφορετικές σέκτες ανάλογα με τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Έτσι, για παράδειγμα, κάποιοι είναι επιφορτισμένοι με τη λατρεία του δημιουργού θεού Άμμα, άλλοι είναι υπεύθυνοι για την σημαντικότατη τελετή Σίγκι που σχετίζεται με τον Σείριο, ορισμένοι ασχολούνται με τη λατρεία του ερπετού Λέμπε, άλλοι είναι υπεύθυνοι για τα τοτέμ της φυλής και κάποιοι ασχολούνται με τη λατρεία των διδύμων θεοτήτων των Νόμμο τους οποίους και θα εξετάσουμε στη συνέχεια.

Επίσης υπάρχουν και υποφυλές της φυλής των Ντογκόν οι οποίες σχετίζονται με συγκεκριμένα ουράνια σώματα. Η υποφυλή Όνο αντιστοιχεί στην Αφροδίτη, η Ντόμο στη ζώνη του Ωρίωνα, η Άρου στον Ήλιο και η Ντιον στη Σελήνη. Οι Ντογκόν χρησιμοποιούν τέσσερα είδη ημερολογίων, τα οποία σχετίζονται με τη Σελήνη, τον Ήλιο, την Αφροδίτη και τον Σείριο.

Οι Ντογκόν έχουν τέσσερις βαθμούς μύησης μέσω των οποίων παρέχεται η γνώση της θρησκευτικής διδασκαλίας της φυλής τους: α) Ζιρ σο, όπου η γνώση παρέχεται απλοποιημένη, τα μυθολογικά πρόσωπα είναι μεταμφιεσμένα και η πλοκή των περιπετειών τους απλή και δίχως να αποκαλύπτεται η εσωτερική σύνδεσή τους. Εδώ δίδεται και η γνώση σχετικά με την αόρατη εσωτερική υπόσταση κάποιων τελετών κοινής χρήσης. β) Μπέννε σο, όπου παρέχεται η βαθύτερη γνώση ορισμένων τμημάτων των τελετουργιών δίχως να αποκαλύπτεται ακόμη όμως το κεντρικό εσωτερικό τους νόημα που αποτελεί και το κέντρο συνοχής τους. γ) Μπόλο σο, που προσφέρει το εσωτερικό νόημα των δύο προηγούμενων βαθμών μύησης, παρέχει τα κλειδιά της αποκωδικοποίησής τους, καθώς και την εσωτερική τους ερμηνεία και σκοπό. Ωστόσο δεν αποκαλύπτει το βαθύτερο νόημα των μυστικών της παράδοσης. δ) Σο ντάγι, όπου αποκαλύπτεται το σύνολο των μυστικών γνώσεων, όλες οι πτυχές τους και ο κοινός συνδετικός κρίκος πίσω από αυτές.

Το αποκορύφωμα της θρησκευτικής ζωής των Ντογκόν είναι η τελετή Σίγκι που πραγματοποιείται κάθε 60 έτη, όταν ο Σείριος γίνεται ορατός ανάμεσα σε δύο συγκεκριμένες βουνοκορφές της περιοχής όπου ζουν. Η τελετή Σίγκι συμβολίζει την περιοδική αναγέννηση του κόσμου.

Οι άνδρες που πρόκειται να συμμετάσχουν σε αυτή είναι μέλη μιας κατάλληλα εκπαιδευμένης ομάδας μυημένων. Τρεις μήνες πριν από την έναρξη της τελετής ζουν απομονωμένοι προετοιμαζόμενοι για το έργο τους και απαγορεύεται σε όλους να επικοινωνούν μαζί τους. Στη διάρκεια τούτης της απομόνωσης μιλούν μεταξύ τους μια κωδικοποιημένη γλώσσα που είναι άγνωστη στα υπόλοιπα μέλη της φυλής.

Οι υπεύθυνοι της τελετής αρχικά συγκεντρώνονται σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο χωριό Γιούγκα και σχεδιάζουν ένα σύμβολο με κόκκινο χρώμα σε έναν βράχο. Πρόκειται για το Κάναγκα το σύμβολο του θεού Άμμα, του δημιουργού του κόσμου. Στη συνέχεια κάτω από το Κάναγκα ανοίγεται μια τρύπα στο χώμα η οποία σχετίζεται με το κοσμικό αβγό από το οποίο προήλθαν τα πάντα. Έτσι ο Άμμα στέκεται πάνω από το αβγό του κόσμου. Από μια άλλη οπτική μέσα στην τρύπα τοποθετείται ο σπόρος από τον οποίο θα ξεπηδήσει η Δημιουργία.

Η τελετή Σίγκι ξεκινά από το χωριό Γιούγκα των Ντογκόν, περνά διαδοχικά από όλα τα υπόλοιπα χωριά και τελικά επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησε. Στη διάρκειά της οι άνδρες φορούν μάσκες και χορεύουν ενώ χρησιμοποιούν τη μυστική γλώσσα της Σίγκι. Η πιο σημαντική μάσκα της τελετής κατασκευάζεται κάθε 60 έτη, παίζει κεντρικό ρόλο σε αυτήν για σύντομο χρονικό διάστημα, έχει ύψος μέχρι δέκα μέτρα και δεν φοριέται στο πρόσωπο αλλά την κρατάνε με ένα κοντάρι. Πρόκειται για την Ιμινάνα την υπέρτατη μάσκα που έχει σχήμα φιδιού. Αυτές οι μάσκες φυλάσσονται στη συνέχεια σε μυστικές τοποθεσίες. Η τελετή αυτή μπορεί να κρατήσει έως και μερικά έτη. Για παράδειγμα, η τελευταία διήρκησε από το 1967 έως το 1973. Η επόμενη Σίγκι πρόκειται να πραγματοποιηθεί το 2027. Να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκειά της σε άλλες εποχές γίνονταν ζωοθυσίες, αλλά και ανθρωποθυσίες.

Η Κοσμογονία των Ντογκόν, ο Σείριος και οι Νόμμο

Μάσκα Ιμινάνα

Η κοσμογονία των Ντογκόν είναι ιδιαίτερα περίπλοκη και σε αυτήν κεντρική θέση κατέχει το άστρο Σείριος και ειδικότερα ο συνοδός του, ο Σείριος Β. Ας δούμε όμως σε αυτό το σημείο, επιγραμματικά, κάποια αστρονομικά στοιχεία για αυτό το αστέρι, που θα βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τα όσα θα αναφερθούν στη συνέχεια.

Ο Σείριος είναι το λαμπρότερο άστρο στο νυχτερινό ουρανό, απέχει 8,57 ετών φωτός από τη Γη και βρίσκεται στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός. Ο γερμανός αστρονόμος Φρίντριχ Μπέσελ το 1844 κατέληξε με μαθηματικούς υπολογισμούς στο συμπέρασμα πως ο Σείριος είναι διπλός αστέρας, ενώ το 1862 ο αμερικανός αστρονόμος Άλβαν Κλαρκ παρατήρησε για πρώτη φορά με τηλεσκόπιο τον αόρατο για τον γυμνό οφθαλμό συνοδό αστέρα, έναν λευκό νάνο που ονομάστηκε Σείριος Β. Η περίοδος του συνοδού γύρω από τον κεντρικό αστέρα είναι 50 έτη. Για τους λευκούς νάνους θα πρέπει να αναφερθεί ότι είναι υπέρπυκνοι αστέρες με μικρό μέγεθος. Ενδεικτικά, ένας μέσος λευκός νάνος συμπυκνώνει τη μισή μάζα του Ήλιου στο μέγεθος της Γης. Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στην κοσμογονία των Ντογκόν. Όπως αναφέρεται στη μυθολογία τους, υπάρχει ένας θεός δημιουργός ο Άμμα. Η ίδια η ζωή θεωρείται ως αποτέλεσμα ζυμώσεων που πραγματοποιήθηκαν μέσα σε αυτόν τον πρωταρχικό θεό, ο οποίος στη συνέχεια δημιούργησε με το χορό του τους στροβιλιζόμενους κόσμους των άστρων και του σύμπαντος. Εκπρόσωποι του Άμμα είναι τέσσερα ζευγάρια δίδυμων θεοτήτων οι Νόμμο, οι οποίοι είναι οι στυλοβάτες της συμπαντικής τάξης και οι κάτοχοι του Λόγου του Ουρανού και της Γης.

Ωστόσο αρχικά υπήρχαν άλλοι δύο δίδυμοι Νόμμο. Ο ένας από αυτούς όμως αποστάτησε παρακούοντας τις εντολές του Άμμα και το γεγονός αυτό αποσταθεροποίησε τον κόσμο. Προκειμένου να αποκατασταθεί η παγκόσμια τάξη ο Άμμα θυσίασε τον δίδυμο του αποστάτη, τεμάχισε το σώμα του και το σκόρπισε σε κάθε γωνιά του κόσμου.

Ο Σείριος, ο Σίγκι-Τόλο στη γλώσσα των Ντογκόν, δημιουργήθηκε από μια σταγόνα αίματος ενός Νόμμο. Από μια άλλη σταγόνα του που έσταξε από τον δεξί ώμο του ίδιου Νόμμο δημιουργήθηκε ένα δεύτερο αστέρι που είναι συνοδός του Σείριου ο Πο-Τόλο, ο γνωστός μας Σείριος Β. Ο Πο-Τόλο ονομάζεται από τους Ντογκόν "στήλη των άστρων" και "άξονας όλου του κόσμου" και θεωρείται ο αρχαίος πρόγονος των υπόλοιπων άστρων και σύμβολο της αρσενικής αρχής του σύμπαντος. Περιγράφουν τον Σείριο Β ως άστρο λευκού χρώματος, πολύ μικρό που είναι όμως πολύ βαρύ (οι αναλογίες με τα χαρακτηριστικά ενός λευκού νάνου αστέρα είναι εμφανείς).

Τελικά, από μια τρίτη σταγόνα αίματος που έσταξε από τον αριστερό ώμο αυτού του Νόμμο δημιουργήθηκε άλλο ένα αστέρι το Έμμα-Για, που συχνά αποκαλείται από τους ερευνητές Σείριος Γ. Το Έμμα-Για θεωρείται θηλυκό άστρο, φορέας της θηλυκής αρχής του κόσμου και δίδυμη αδελφή του Πο-Τόλο. Το άστρο των γυναικών συμβολίζεται με έναν ισοσκελή σταυρό.

Ο Ρόμπερτ Τεμπλ στο βιβλίο του "Ο Άγνωστος Σείριος" αναφέρει πως οι Ντογκόν ισχυρίζονται ότι το Έμμε-Για είναι τέσσερις φορές ελαφρύτερο από τον Σείριο Β, πως έχει μεγαλύτερη τροχιά από αυτόν, ότι και οι δύο κινούνται στις τροχιές τους με την ίδια κατεύθυνση και ότι η περιφορά τους γύρω από τον κεντρικό αστέρα ολοκληρώνεται και για τα δύο σε 50 έτη.

Υπάρχουν απεικονίσεις πάνω σε αρχαία τεχνουργήματα των Ντογκόν του συστήματος του Σείριου το οποίο φαίνεται ως τριπλό, κάτι που προς το παρόν όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί από την επιστήμη (υπάρχουν κάποιες υπόνοιες για ένα πιθανό τρίτο άστρο που ερευνούνται από τους αστρονόμους). Επίσης, οι τροχιές των τριών άστρων απεικονίζονται όχι ως κύκλοι, αλλά ως ελλείψεις γεγονός που συμβαδίζει με τις σύγχρονες αστρονομικές γνώσεις για τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων.

Όσο για τους Νόμμο, λατρεύονταν από τους Ντογκόν ως πανάρχαια πνεύματα ή θεότητες. Περιγράφονται ως αμφίβια, ερμαφρόδιτα και ιχθυόμορφα όντα. Απεικονίσεις τους σε τεχνουργήματα της φυλής δείχνουν πλάσματα με ανθρώπινο τον πάνω κορμό, και ιχθυόμορφο κάτω κορμό με ουρά. Οι Νόμμο αναφέρονται ως Κύριοι του Νερού, Επιτηρητές, Οδηγοί και ως Διδάσκαλοι. Έχουν μια ομοιότητά με τις ιχθυόμορφες οντότητες – εκπολιτιστές που αναφέρονται στους βαβυλωνιακούς και τους σουμεριακούς μύθους.

Ωστόσο, πέρα από τη μυθολογική τους διάσταση υπάρχει και μία ακόμη που είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Σύμφωνα λοιπόν με την προφορική παράδοση των Ντογκόν, οι Νόμμο είναι μια πραγματική φυλή οντοτήτων - εκπολιτιστών από το Σείριο, οι οποίοι επισκέφθηκαν τη Γη πριν από χιλιάδες έτη. Έφθασαν στον πλανήτη μας με ένα παράξενο όχημα, είχαν ιχθυόμορφη και ερπετόμορφη εμφάνιση, ζούσαν στο νερό, αλλά μπορούσαν να κινούνται και στη στεριά. Κατοικία αυτών των οντοτήτων αναφέρουν ότι είναι ένας πλανήτης ο οποίος βρίσκεται στο τριπλό αστρικό σύστημα του Σείριου.

Οι Νόμμο συμβολίζονταν αρχικά με τον Ήλιο, ο οποίος είναι για τη φυλή σύμβολο της θηλυκής αρχής του κόσμου. Το χρώμα πους τους απέδιδαν είναι το κόκκινο, το οποίο είναι ακόμη ένα θηλυκό σύμβολο για τους Ντογκόν.

Οι Ευρύτερες Αστρονομικές Γνώσεις

Σχέδιο των Ντογκόν που
απεικονίζει έναν Νόμμο

Τα όντα αυτά λέγεται ότι μετέδωσαν πολλές από τις γνώσεις τους στους Ντογκόν και έτσι οι τελευταίοι απέκτησαν, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, τις φημισμένες τους αστρονομικές γνώσεις για το σύστημα του Σείριου, αλλά και για άλλα ουράνια σώματα. Σύμφωνα με την παράδοση της φυλής, οι Νόμμο τους αποκάλυψαν πως ο πλανήτης Δίας έχει τέσσερις κύριους δορυφόρους πέρα από τους υπόλοιπους που διαθέτει, ότι ο Κρόνος έχει δακτυλίους και ότι οι πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο. Ενώ από αρχαίες εποχές τα μέλη της φυλής γνώριζαν ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από το εαυτό της και πως αυτό έχει ως αποτέλεσμα την διαρκή αλλαγή της εικόνας του στερεώματος.

Για τους Ντογκόν, ο Κρόνος είναι εκείνο το ουράνιο σώμα που περιορίζει το χώρο και θεωρούν ότι υπάρχει κάποια ιδιάζουσα σχέση του με το Γαλαξία. Κατά κάποιον τρόπο φαίνεται πως ο Κρόνος παίζει ρόλο στον καθορισμό των ορίων του Ηλιακού μας Συστήματος μέσα στο Γαλαξία. Όμως ο Κρόνος για αυτούς είναι ταυτόχρονα και ένα σημείο σύνδεσης με το Γαλαξία.

Όπως αναφέρει ο Ρόμπερτ Τεμπλ, πάλι στο βιβλίο του "Ο Άγνωστος Σείριος", ο Γαλαξίας περιγράφεται από τους Ντογκόν ως η εικόνα των στροβιλιζόμενων άστρων. Και πως τα άστρα του κινούνται γύρω από τον άξονα του Άμμα. Ο Γαλαξίας θεωρούν πως περιέχει πλήθος άστρων, τα οποία στροβιλίζονται με τη μορφή σπείρας. Ενώ πιστεύεται πως ο Άμμα δημιούργησε πολύ μεγάλο αριθμό τέτοιων σπειροειδών κόσμων οι οποίοι γεμίζουν το σύμπαν (η αναλογία με τις σύγχρονες επιστημονικές γνώσεις για τους γαλαξίες είναι εντυπωσιακή).

Οι Ντογκόν κατατάσσουν τα ουράνια σώματα σε τρεις κατηγορίες: α) στους απλανείς που δεν περιφέρονται γύρω από κάποιο άστρο, β) στους πλανήτες που περιφέρονται γύρω από κάποιο άστρο και γ) στους δορυφόρους. Οι κινήσεις όλων των ουράνιων σωμάτων μέσα στο Γαλαξία παρομοιάζονται με τη ροή του αίματος στο σώμα, ενώ τα ίδια τα ουράνια σώματα θεωρούνται ως θρόμβοι του συμπαντικού αίματος. Η αναφορά στην κυκλοφορία του αίματος δεν είναι τυχαία, καθώς οι Ντογκόν κατείχαν από αρχαιοτάτων χρόνων εξαιρετικά ακριβείς γνώσεις ανατομίας και φυσιολογίας.

Σε ότι αφορά την περιγραφή ενός συστήματος άστρων ή πλανητών οι Ντογκόν το παρομοιάζουν με έναν πλακούντα. Το δικό μας Ηλιακό Σύστημα αναφέρεται ως "πλακούντας του Όγκο", ενώ το σύστημα του Σείριου ως "πλακούντας του Νόμμο".

Ένα Αναπάντητο Ερώτημα

Υπολογίζεται ότι οι Ντογκόν κατέχουν όλες αυτές τις αστρονομικές πληροφορίες εδώ και πέντε χιλιάδες έτη, περίπου, ενώ λέγεται πως παρόμοιες γνώσεις είχαν και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι της προδυναστικής εποχής.

Πιστεύουν πως η ζωή ενυπάρχει σε όλο το σύμπαν. Αναφέρουν πως όταν ο Άμμα δημιούργησε το σύμπαν και όλα τα ζωντανά πλάσματα έφτιαξε για αυτά πολλές γαίες σαν τη δική μας, ενώ σε μύθους τους περιγράφονται οι μορφές όντων σε μερικές άλλες τέτοιες γαίες.

Είναι γενικά εμφανές, κάτι που υποστηρίζεται και από αρχαιολογικά ευρήματα, ότι οι Ντογκόν κατείχαν πλήθος προηγμένων αστρονομικών γνώσεων πολύ πριν από την επιβεβαίωσή τους από την επιστήμη. Το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι το πώς είναι δυνατόν να τα γνώριζαν όλα αυτά δίχως τη χρήση αστρονομικών οργάνων. Απάντηση δεν έχει δοθεί από τους επιστήμονες σε αυτό το παράδοξο, αλλά για τους Ντογκόν τα πράγματα είναι μάλλον απλά: σε ένα σύμπαν που σφύζει από ζωή το παράδοξο θα ήταν να μην υπάρχει σύζευξη πολιτισμών.

Ίσως αν κατορθώσουμε να κοιτάξουμε τον κόσμο με μια ματιά απλή και καθαρή από προκαταλήψεις να μπορέσουμε και εμείς να ανακαλύψουμε αλήθειες για τη ζωή που ούτε καν φανταζόμαστε ότι υπάρχουν. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι οι σημερινές μας γνώσεις κάποτε έμοιαζαν φανταστικές και ουτοπικές.

Ενδεικτικές Πηγές

Ρόμπερτ Τεμπλ, "Ο Άγνωστος Σείριος", Εκδόσεις Ωρόρα

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα

en.wikipedia.org

www.unmuseum.org

www.tribe.net

ΑΧΕΡΩΝ

ΑΧΕΡΩΝ 

Ο Αχέρων είναι ποταμός της Ηπείρου που πηγάζει από τα Σουλιώτικα όρη και εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος. Πηγάζει σε υψόμετρο 1.600 m, διέρχεται από τους νομούς Θεσπρωτίας και Πρέβεζας σε μήκος 50 km και εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος. Η συνολική επιφάνεια της λεκάνης απορροής του ανέρχεται σε 763 km2, το μέσο ετήσιο ύψος βροχοπτώσεων φθάνει τα 1.700 mm, ο μέσος ετήσιος όγκος υετού υπολογίζεται σε 1.297 x 106 m3, η δε συνολική ετήσια απορροή εκτιμάται σε 740 x 106 m3 νερού.

Τα νερά του για να καταλήξουν στη θάλασσα περνούν μέσα από τα Στενά ή Κλεισούρα ή φαράγγι του Αχέροντα, όπως συνήθως αποκαλείται. Ο Κωκητός και ο Πυριφλεγέθοντας είναι οι παραπόταμοι του, ενώ στα σπλάχνα του Αχέροντα χύνεται και ο Τσαγγαριώτικος χείμαρρος, ερχόμενος από το Σούλι.

Αν και στη νεότερη ιστορία του ο ποταμός έχει ταυτιστεί με το Σούλι, ωστόσο, τα μυστηριώδη του σπήλαια, τα θολά του νερά και η πορεία του ανάμεσα στις επικίνδυνες και σκοτεινές χαράδρες, εξήραν τη φαντασία των αρχαίων μας προγόνων, οι οποίοι τον ταύτισαν με τον Άδη και τον θεώρησαν την κύρια οδό προς αυτόν. Εξάλλου η ίδια η λέξη Αχέρων δεν είναι τυχαία αφού τα συνθετικά της ,΄΄αχέα ρέων΄΄, δηλώνουν αυτόν που φέρνει τις πίκρες και τα δάκρυα.

Ο Ομηρος περιγράφει τις εκβολές του Αχέροντα ως "...ένα ακρογιάλι μικρό, με γύρω φουντωτά της Περσεφόνης δάση, όλο από λεύκες λυγερές και ιτιές καρποτινάχτρες". Η περιγραφή αυτή της περιοχής παρουσιάζει ομοιότητα με τη σημερινή εικόνα του όρμου της Αμμουδιάς. Ωστόσο, ο όρμος πρέπει να ήταν πολύ πιο βαθύς, καθώς τα φερτά υλικά που μεταφέρει ο Αχέροντας επί χιλιάδες χρόνια, έχουν επεκτείνει την πεδιάδα προς τη θάλασσα.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, η πεδιάδα του Αχέροντα ήταν ο τόπος όπου κατοικούσαν οι ψυχές των νεκρών. Ο ποταμός αποτελούσε το δρόμο μέσω του οποίου ο Χάροντας οδηγούσε τις ψυχές στη Λίμνη Αχερουσία, στα έγκατα της οποίας βρισκόταν το βασίλειο του Αδη. Για το λόγο αυτό, ιδρύθηκε στη βορειοανατολική όχθη της Αχερουσίας λίμνης, πάνω από μια σπηλιά στη συμβολή των ποταμών Αχέροντα και Κοκυτού, ο σπουδαιότερος χώρος λατρείας των θεών του Κάτω Κόσμου και επικοινωνίας με τις ψυχές των νεκρών, το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.

Στο χώρο αυτό, οι επισκέπτες, αφού υποβάλλονταν σε πολυήμερη προετοιμασία που περιελάμβανε πλήρη απομόνωση και ειδική διατροφή, οδηγούνταν στις υπόγειες αίθουσες του Νεκρομαντείου, όπου επικοινωνούσαν με τα πνεύματα των αγαπημένων τους νεκρών που προφήτευαν το μέλλον.

Η περιοχή αποτελούσε σημαντικό πόλο έλξης επισκεπτών, αλλά η ευημερία αυτή έμελλε να τελειώσει το 167 π.Χ., όταν ο Ρωμαίος Αιμίλιος Παύλος κατέστρεψε ολοσχερώς όλες τις πόλεις της Ηπείρου και πήρε μαζί του περισσότερους από 150.000 αιχμαλώτους. Στο πέρασμα των xρόνων από τότε, οι διαδοχικοί κατακτητές, οι συνεχείς πολεμικές συγκρούσεις και οι ληστρικές επιδρομές οδήγησαν σε μαρασμό για μεγάλο χρονικό διάστημα την ευρύτερη περιοχή του Αχέροντα, όπως και όλη την Ηπειρο.

Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση λοιπόν, ο Αχέρων κατέληγε στην Αχερουσία, λίμνη που ήταν ιδιαιτέρως παγερή, χωρίς ίχνος ζωής γύρω της. Τις Πύλες του Άδη φρουρούσε ο άγριος και άσπλαχνος σκύλος Κέρβερος που είχε τρία κεφάλια, χαίτη από φίδια και αγκαθωτή ουρά. Ο βαρκάρης-χάροντας παραλάμβανε τις ψυχές των νεκρών και τις μετέφερε με τη βάρκα του στον Κάτω Κόσμο. Το αντίτιμο για το ταξίδι στον Άδη ήταν ένας οβολός, γι' αυτό και οι αρχαίοι Έλληνες ενταφίαζαν τους νεκρούς τους με το αντίστοιχο ποσό. Η ψυχή που δεν μπορούσε να πληρώσει ήταν καταδικασμένη να περιπλανιέται και να βασανίζεται αιώνια στις όχθες του ποταμού. Εκτός από τον Αχέροντα, στον Άδη οδηγούσαν ο Κωκυτός και ο Πυριφλεγέθοντας, οι οποίοι συμβόλιζαν τα μαρτύρια που περνούσε μια ψυχή όταν κατέβαινε στον Άλλο Κόσμο.
Ταυτισμένος λοιπόν ο ποταμός και κυρίως το φαράγγι του με τις Πύλες του Άδη, αλλά και το Σούλι, συνθέτει ένα τοπίο μεγάλης οικολογικής και ιστορικής αξίας. Μυθολογία και φυσικό περιβάλλον μετατρέπουν τον Αχέροντα σε μια από τις πιο όμορφες γωνιές της πατρίδας μας, που σίγουρα αξίζει να επισκεφτούμε.

 

Ο ποταμός καθώς και οι εκβολές του αποτελούν κρίκο της αλυσίδας των υγροτόπων της δυτικής Ελλάδας και έχουν ενταχθεί στο δίκτυο "Φύση 2000". Με τα νερά του αρδεύονται περί τα 85.000 στρέμματα, από τα οποία τα 28.000 ανήκουν στον νομό Θεσπρωτίας και τα υπόλοιπα  στο νομό Πρέβεζας

Η καρυδιά, η αγριοτριανταφυλλιά, η βελανιδιά, η δάφνη, το πεύκο, το κυπαρίσσι και ο σχίνος είναι μερικά από τα πολλά είδη βλάστησης που συνθέτουν το φυσικό περιβάλλον του φαραγγιού του Αχέροντα. Πολλά επίσης είδη της πανίδας, όπως ο χρυσαετός, ο σκαντζόχοιρος, ο ασβός, η αλεπού και ο λαγός βρίσκουν καταφύγιο στα πυκνά του δάση.
Εκβολή και Στενά Ποταμού Αχέροντος 39o 15' Β, 20o 30' Α - 3.500 εκτάρια
Μη προστατευόμενη περιοχή. Δέλτα με υφάλμυρα έλη, θάμνους αρμυρικίων (Tamarix sp.), αμμώδεις θαμνότοπους και  αμνοσκέπαστους λόφους στην ακτή. Στο εσωτερικό, η περιοχή κατά μεγάλο μέρος καλλιεργείται ενώ υπάρχει και ένα στενό φαράγγι. Οι κύριες ανθρώπινες δραστηριότητες είναι η γεωργία, η  ηνοτροφία, η αλιεία και το κυνήγι. Υπάρχουν αραιοί οικισμοί. Στο δέλτα υπάρχει έντονη κυνηγετική πίεση. Επί του παρόντος, απειλείται από την ολοκληρωτική αποξήρανση και την τουριστική ανάπτυξη.
Στα αναπαραγόμενα είδη περιλαμβάνονται ο Πελαργός Ciconia ciconia, ο Σφηκιάρης Pernis apivorus, ο Ασπροπάρης Neophron percnopterus (2 ζεύγη), ο Φιδαετός Circaetus gallicus, ο Χρυσαετός Aquila chrysaetos, ο Σπιζαετός Hieraaetus fasciatus, η Πετροπέρδικα Alectoris graeca και ο Μπούφος Bubo bubo (1 ζεύγος). Επίσης εμφανίζεται το Όρνιο Gyps fulvus

H TΡΑΝΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΠΟΥΛΙΑΝΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΜΕ

H TΡΑΝΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΠΟΥΛΙΑΝΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΜΕ

Επιστολή του αδελφού Γ.Γάκη

Ο Καθηγητής κ. Αρης Πουλιανός , μέλος τού Μόνιμου Διεθνούς Ινστιτούτου Ανθρωπολογικών καί Εθνολογικών Επιστημών τής UNESCO , δικαιώνεται γιά μία ακόμη φορά από τήν διεθνή επιστημονική κοινότητα.

Θεμελίωσε μέ ακλόνητα επιστημονικά στοιχεία :

- ΤΗΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ.
- ΤΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
- ΤΗΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΤΟ ΠΡΟΣ ΒΟΡΡΑ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Επίσης ,

- ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΩΛΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΦΡΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ.
- ΚΑΤΕΡΡΙΨΕ ΤΑ ΜΩΡΟΦΙΛΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΙΝΔΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ, ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΜΟΕΘΝΙΑΣ.

Τά ευρήματα στά Πετράλωνα τής Χαλκιδικής , στήν Τρίλλια καί στό Ελαιοχώρι , τόν καθιστούν ζωντανό θρύλο τών Ελλήνων καί οι αγώνες μισού αιώνα επιστημονικού , καί όχι μόνο , μόχθου , ο διωγμός του καί οί περιπέτειές του στίς αίθουσες τών δικαστηρίων , τόν ανέδειξαν σέ έναν από τούς επιφανέστερους ΕΡΓΑΤΕΣ τής ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ διεθνώς.
Γ.Γ.
……………………………………….

Δικαίωση για τον Α.Πουλιανό από Καίμπριτζ και Ευρωπαϊκή Ανθρωπολογική Ένωση
Αναρτήθηκε από τον/την visaltis στο Δεκεμβρίου 14, 2012

Το Καίμπριτζ επιμένει, ψέγει το υπ. Πολιτισμού: 700.000 (και όχι 300.000) χρόνων το κρανίο των Πετραλώνων.

Παράλληλα με τις εργασίες του 18ου Συνεδρίου της Πανευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ενώσεως, που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα 3-6 Σεπτεμβρίου 2012, συνεδρίασε τρις το Διοικητικό της Συμβούλιο. Ανάμεσα σ’ άλλα ζητήματα εξετάσθηκαν κι εκείνα που σχετίζονται με:
Το Σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής.
Το κρανίο του Αρχανθρώπου και
Την ακατανόητη απομάκρυνση του Άρη Πουλιανού από το Ανθρωπολογικό Μουσείο, το οποίο δημιούργησε ο ίδιος δίπλα στο σπήλαιο, με δικά του έξοδα και μόχθο μισού αιώνος, πρακτικά χωρίς κρατική βοήθεια.

Οι αποφάσεις των παραπάνω συμβουλίων αποτελούν ουσιαστικά συνέχεια προηγούμενων αποφάσεων της Ενώσεως, που είχαν ληφθεί στα Πετράλωνα Χαλκιδικής (1982), την Φλωρεντία (1984) ή το Πόζναν της Πολωνίας (2010).

Οι αποφάσεις της Πανευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ενώσεως για τα Πετράλωνα συνοψίσθηκαν σε μια επιστολή προς το ελληνικό υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων Πολιτισμού και Αθλητισμού, της 5.9.2012, που υπογράφει ο πρόεδρος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, Νίκολας Μάτσι-Ταίυλορ (η οποία έλαβε τον αριθμό 49294 / 28.9.2012 με προορισμό την ΔΙΠΚΑ, στο γενικό πρωτόκολλο της Δ/νσεως Διοικητικού).

Παρακάτω δημοσιεύεται η επιστολή αυτή, με την ελπίδα ότι τούτην την φορά – ύστερα από παρέλευση μιας ολόκληρης 30ετίας – να υπάρξουν επί τέλους απαντήσεις, οι οποίες να είναι και αντάξιες του ονόματος που φέρει η ελληνική Γενική Γραμματεία Πολιτισμού.

University of Cambridge
Department of Archaeology and Anthropology
Professor C G Nicholas Mascie-Taylor
Head of Department
Pembroke Street
Cambridge CB2 3QY
Tel: +44 (0) 1223 335456 +44 (0) 1223 335456
Email: nmt1@cam.ac.uk

Σας γράφω εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ενώσεως (η οποία είναι η επαγγελματική και ακαδημαϊκή «στέγη» υπό την οποία συνενώνονται όλες οι εθνικές – ευρωπαϊκές εταιρείες βιολογικής ανθρωπολογίας), με σκοπό να εκφρασθούν οι ανησυχίες μας σχετικά με την διατήρηση του Σπηλαίου και του Κρανίου των Πετραλώνων, την παραπληροφόρηση για την χρονολόγηση του κρανίου, όπως επίσης τους χειρισμούς του προσωπικού φυλάξεως του Σπηλαίου.

Οι βάσεις των ανησυχιών μας εστιάζονται στο γεγονός ότι το κρανίο έχει υποστεί πολλές φθορές από διάφορες χαρακιές, καθώς και το ότι η κορώνα ενός δοντιού (του 1ου δεξιού γομφίου) έχει αφαιρεθεί. Σύμφωνα με την Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος αυτό που απαιτείται είναι μία λεπτομερής περιγραφή της παρούσης καταστάσεως διατηρήσεως του κρανίου, έτσι ώστε κανείς στο μέλλον να μην μπορεί αυθαίρετα να προκαλέσει κάποια περαιτέρω καταστροφή. Αναφύεται επίσης το πρόβλημα της χρονολογήσεως, η οποία έχει επιστημονικώς προσδιορισθεί περίπου στα 700.000 χρόνια πριν και όχι 300.000, όπως αποδίδεται σε αναρτημένο πίνακα (σήμερα μπροστά στο Σπήλαιο). Παρά την λεπτομερή καταγραφή ανασκαφών και ευρημάτων, τα οποία όμως χρήζουν περαιτέρω δημοσίας παρουσιάσεως, δεν μπορεί να προληφθεί οιαδήποτε απώλεια δειγμάτων (απολιθωμάτων κλπ.), καθ’ ότι ουδέποτε έχουν καταλογογραφηθεί (όπως θα άρμοζε σε επίσημο κρατικό φορέα).

Είναι πολύ ατυχές το ότι η ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία σταμάτησε τον δρ. Άρη Πουλιανό από παραπέρα εργασίες στο Σπήλαιο, χωρίς οποιαδήποτε εξήγηση. Είναι επίσης πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι κατά το τρέχον έτος ο δρ. Πουλιανός και η σύζυγός του δέχθηκαν σωματική επίθεση με τραυματισμό μέσα στο σπίτι τους, και οι ένοχοι δεν έχουν εντοπισθεί. Επίσης (ο δρ. Πουλιανός) προκλήθηκε φραστικά εν όσω προσπαθούσε να δώσει μία ομιλία σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, μετά από σχετική πρόσκλησή τους.

Αναγνωρισμένοι ανθρωπολόγοι και γεωλόγοι κατ’ επανάληψη έχουν εμποδισθεί κατά την πρόσβαση στο Σπήλαιο και τα ευρήματά του για περαιτέρω έρευνες, ουσιαστικά χωρίς κανέναν λόγο. Εξ άλλου, ενωρίτερα αυτήν την χρονιά υπήρξε παραπληροφόρηση του Ελληνικού Κοινοβουλίου αναφορικά με οικονομικά θέματα του Σπηλαίου.

Προσβλέποντας σε απαντήσεις στα παραπάνω ζητήματα.
Δικός σας,
Καθηγητής Νίκολας Μάτσι-Ταίυλορ

Γιώργος Λεκάκης, xronos.gr,
Από τό olympia.gr
mypanathinaikos.wordpress.com
human-philosophie
conspiracyfeeds.blogspot.gr

awakengr

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: IΔΟΥ Η ΑΞΙΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΩΝ (ΓΗ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ) ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!! ΠΟΣΟ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΤΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ-ΠΕΝΤΑΠΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΤΗΣ ΧΡΕΟΥΣ;

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: IΔΟΥ Η ΑΞΙΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΩΝ (ΓΗ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ) ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!! ΠΟΣΟ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΤΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ-ΠΕΝΤΑΠΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΤΗΣ ΧΡΕΟΥΣ; Πόσο είναι τελικά το συνολικό εκτιμώμενο ποσό (σε Ευρώ) που κρύβει η ευλογημένη γη και θάλασσα της Ελλάδας, το οποίο πολύ σύντομα, εάν υιοθετηθούν οι κατάλληλες πολιτικές, πρόκειται να οδηγήσει τη χώρα από τη κρίση στην ανάπτυξη, τα φρούτα της οποίας θα πρέπει να διανεμηθούν σε ολόκληρη τη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία; Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη Το συνολικό εκτιμώμενο ποσό όπως μας δίνεται από τους επιστήμονες οι οποίοι έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο να αναδείξουν τα μέσα με τα οποία η χώρα θα πορευτεί από εδώ και στο εξής είναι της τάξης των 1.731.380.000.000, και για όσους αδυνατούν να το… διαβάσουν, να τους πούμε πως είναι της τάξης του ενός τρισεκατομμυρίου εφτακοσίων-τριάντα ενός δισεκατομμυρίων, τριακοσίων ογδόντα εκατομμυρίων ευρώ! Και μόνο λοιπόν η σκέψη πως η χώρα σταυρώνεται για 300… και κάτι δισεκατομμύρια προκαλεί γέλωτα και κλάμα ταυτοχρόνως, το πρώτο διότι στην ουσία το ποσό που «χρωστάμε» δεν αποτελεί παρά… φιστίκια σε σχέση με την αξία του «μαγαζιού-Ελλάδα» με όρους επιχειρηματικούς. ΠΟΣΟ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΤΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ-ΠΕΝΤΑΠΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΤΗΣ ΧΡΕΟΥΣ; Το δεύτερο διότι επί δυόμιση έτη ο Ελληνισμός βρίσκεται επί ξυρού ακμής, χιλιάδες άνθρωποι έχουν αυτοκτονήσει, ενώ εκατομμύρια άλλοι κινούνται πλέον στα όρια της φτώχιας και της ανεργίας μόνο και μόνο μία πολιτικής ολιγωρίας δεκαετιών… (προσοχή: αυτό δεν σημαίνει πως δεν είμαστε έτοιμοι να προσυπογράψουμε το 90% των προβλεπόμενων του… μνημονίου, αρκεί αυτό να μας έδινε τον απαραίτητο χρόνο για να μη «πεθάνουμε» στο χειρουργικό τραπέζι – όπως φαίνεται πως θα συμβεί πολύ σύντομα)… Και επανερχόμαστε στο θέμα μας: Ερώτημα πρώτο, ποιος τα λέει όλα αυτά; Απάντηση: Υπάρχουν δημοσιευμένες μελέτες επιστημόνων (και οποιοσδήποτε γνωρίζει τι σημαίνει ακριβώς μία επιστημονική δημοσίευση θα αντιλαμβάνεται το πόσο βασανιστικά έχει τεθεί στη… βάσανο της κριτικής πριν αυτή φτάσει στις σελίδες ενός επιστημονικού περιοδικού). Ενδεικτικά λοιπόν θα αναφέρουμε για τον κάθε κακόπιστο την εργασία των καθηγητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Τσιραμπίδη και Φιλιππίδη, η οποία δημοσιεύτηκε πριν από μόλις δύο μήνες (στις 20 Ιουνίου 2012) σε επιστημονικό περιοδικό του χώρου: Journal of Environmental Science and Engineering B 1 (2012) Formerly part of Journal of Environmental Science and Engineering, ISSN 1934-8932 Received: February 14, 2012 / Accepted: March 27, 2012 / Published: June 20, 2012. Οι καθηγητές με τη μελέτη τους με τίτλο: «Energy Mineral Resources of Greece» (Ο Ορυκτός Πλούτος της Ελλάδας) είναι αφοπλιστικοί τόσο με τη μεθοδολογική τους προσέγγιση όσο και με τα στοιχεία που χρησιμοποιούν αλλά και με τα αποτελέσματα τα οποία παρουσιάζουν. Για να μη κουράζουμε δε τους φίλους αναγνώστες, οι οποίοι δεν είναι ειδικοί με το αντικείμενο, ερχόμαστε στο… ψητό: Σύμφωνα με την παραπάνω μελέτη, στην κατηγορία των ορυκτών και μεταλλευμάτων τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία η χώρα μας, με τα έως τώρα εκτιμώμενα στοιχεία διαθέτει κοιτάσματα συνολικής αξίας 60 δισεκατομμυρίων 100 εκατομμυρίων ευρώ, όχι και άσχημα αλλά όχι και αρκετά θα έλεγε κάποιος… Στην κατηγορία ενεργειακών πηγών (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, λιγνίτης και… ουράνιο) η αξία των έως σήμερα εκτιμώμενων κοιτασμάτων ανέρχεται στο… ευτελές ποσό του 1 τρισεκατομμυρίου πεντακοσίων 98.650.000.000. Τέλος, στην κατηγορία των μεταλλευμάτων όπως Νικέλιο, Χρώμιο, Χαλκός και Χρυσός, η αξία τους κυμαίνεται στα 72.030.000.000. Να σημειωθεί πως οι τιμές των ορυκτών και μετάλλων στηρίζονται στην ισοτιμία 1 ευρώ / $1,45 ενώ των υδρογονανθράκων στην ισοτιμία 1 ευρώ / $1,30. Και επειδή μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις ο παρακάτω χάρτης, που συνοδεύει την δημοσίευση των καθηγητών Τσιραμπίδη και Φιλιππίδη είναι αποκαλυπτικός για τον πλούτο που κρύβεται στα ελληνικά… σεντούκια και ο οποίος περιμένει μία κυβέρνηση αποτελούμενη από Έλληνες και όχι από ελληνόφωνους όχι για να… εκποιηθεί αλλά για να αξιοποιηθεί. Κλείνουμε το σύντομο αυτό σημείωμα υπογραμμίζοντας πως όλα τα ποσά αυτά σχετίζονται μόνο με την ΕΚΤΙΜΩΜΕΝΗ αξία των κοιτασμάτων – τα οποία είναι σχεδόν σίγουρο πως θα είναι μεγαλύτερα των εκτιμήσεων (όπως συμβαίνει σχεδόν νομοτελειακά σε όλες τις περιπτώσεις, όσο… σκάβεις, βρίσκεις) – και δεν συμπεριλαμβάνουν σε καμία περίπτωση: >την προστιθέμενη αξία που θα δημιουργηθεί από τις άμεσες επενδύσεις (ελληνικές και ξένες) στον κάθε τομέα ξεχωριστά αλλά και στο ευρύτερο πλαίσιο ανάπτυξης μίας περιοχής ή ενός πεδίου (agglomeration) >δεν συμπεριλαμβάνει σε καμία περίπτωση τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν, οι οποίες μόνο στον τομέα των υδρογονανθράκων θα πρέπει να μετρηθούν σε εκατοντάδες χιλιάδες (τόσο για ξένους όσο και για Έλληνες) >δεν συμπεριλαμβάνει φυσικά το ποσό που θα προκύψει για το κράτος από τις εισφορές από την μισθοδοσία όλων των νέων αυτών θέσεων εργασίας – οι οποίες δεν θα είναι δυνατόν να φοροδιαφύγουν. >Δεν συμπεριλαμβάνει το ποσό που πρόκειται να εξοικονομηθεί από την σταδιακή και εν μέρει απεξάρτηση από τις εισαγωγές σε συγκεκριμένα προϊόντα και πρώτες ύλες (import substitution). >Δεν συμπεριλαμβάνει τέλος τα κοιτάσματα της Κύπρου, του έτερου πυλώνα του Ελληνισμού. Σύμφωνα δε με εκτιμήσεις του καθηγητή Φώσκολου, η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος, πολύ σύντομα πρόκειται να αποκτήσουν το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα της Ευρώπης, ενώ η χώρα μας στην ουσία θα έχει την ευκαιρία – εάν χειριστεί το ζήτημα με υπευθυνότητα – που είχε η Νορβηγία πριν από δεκαετίες και την οποία αξιοποίησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο… Μήπως όλα αυτά ακούγονται υπερβολικά; Το σίγουρο είναι πως η αλήθεια θα φανεί πολύ σύντομα… αφού είναι γνωστό πως πριν το φως υπάρχει το μεγαλύτερο σκοτάδι… Η ανακήρυξη δε της ΑΟΖ θα αποτελέσει το πρώτο και καθοριστικό βήμα για τη νέα αυγή του Ελληνισμού ύστερα από οχτώ αιώνες δουλοπρέπειας και αποικιοκρατίας (ας έχουμε πάντα στο νου μας πως η πτώση του Ελληνισμού δεν συντελέστηκε το 1453 αλλά το… 1204, οι Οθωμανοί απλά ασέλγησαν σε πτώμα). defence-point

ΑΥΤΑ ΠΑΡΗΓΓΕΙΛΑΝ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΣΕ ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ

Κακόμοιροι Γερμανοί… Μια ζωή θα ζείτε στη μιζέρια!

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια οι Γερμανοί τουρίστες που επισκέπτονται την χώρα μας έχουν βελτιωθεί σημαντικά.
Κάποτε ερχόταν στην Ελλάδα με τρύπιες κάλτσες. Τώρα το φαινόμενο αυτό κοντεύει να εκλείψει και ξεκίνησαν και να τρώνε στις ταβέρνες απολαμβάνοντας πλούσιες μερίδες από την Ελληνική κουζίνα.

Για το λόγο του αληθές ο γνωστός τραγουδιστής Ματθαίος Γιαννούλης ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter τα παρακάτω.

Είστε τυχεροί που ζείτε στον ίδιο πλανήτη με τους Έλληνες…. κακόμοιροι ε κακόμοιροι, σχολίασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ο δημοφιλής τραγουδιστής Ματθαίος Γιαννούλης…
Όπως βλέπετε στον λογαριασμό τους παρήγγειλαν….

μισή μερίδα μπριάμ
1 ψωμί
1/4 κρασί