Κοιμήθηκα....

Κοιμήθηκα....
Κι όταν ξύπνησα η Β. Ηπειρος ήταν Αλβανικη.
Σιωπή μου είπαν.... μη μιλήσεις.... έτσι έπρεπε, να γίνει.

Κοιμήθηκα...
Κι όταν ξύπνησα η μισή Κύπρος ήταν σκλαβωμενη.
Σιωπή μου είπαν....μη μιλήσεις....κάτι έπρεπε, να θυσιαστει...

Κοιμήθηκα κι όταν ξύπνησα είχαν πουλήσει το όνομα Μακεδονία.
Σιωπή μου είπαν... μη μιλήσεις...μην είσαι μονοφαγας.

Κοιμομουν κι ο γείτονας μου αυτοκτόνησε.
Σιωπή! Μη μιλήσεις... είχε ψυχολογικά προβλήματα.

Κοιμομουν κι όταν ξύπνησα το παιδί μου ήταν μίλια μακριά.
Σιωπή μου είπαν... Για το καλό του γίνεται.

Κοιμομουν και ο φίλος μου έχασε το σπίτι του.
Σιωπή μου είπαν... Μη μιλήσεις.....ένας κακοπληρωτης ήταν....Τι τον λυπάσαι;

Κοιμήθηκα κι όταν ξύπνησα η σημαία μου είχε κατεβει, από το μπαλκόνι μου.
Σιωπή... Μη μιλάς... Μη προκαλείς.

Κοιμήθηκα και ο κολλητός μου στην Εντατική πεταμένος.
Σιωπή.... Ούτως ή άλλως θα πέθαινε.

Κοιμομουν και παραποιησαν τα βιβλία μου, την ιστορία μου.
Σιωπή μου είπαν...στη Σμύρνη έγινε συνωστισμος.

Κοιμήθηκα κι όταν ξύπνησα δεν μπορούσα, να κυκλοφορω Ελεύθερα, στο τόπο μου.
Σιωπή... μου είπαν.... Ρατσιστής είσαι;.... Κάνε, πως δεν καταλαβαίνεις....κοιμησου πάλι....

Κοιμομουν και καίγονταν ανθρώπινες ψυχές και δάση.....
Σιωπή!!! Μη τολμήσεις, να μιλήσεις.... Φταίει ο.... άνεμος.

Κοιμήθηκα και όταν ξύπνησα τίποτε δεν ήταν, όπως τα ονειρευτηκα.
Σιωπή... Μη μιλάς... Δεν είναι καιρός για όνειρα.

Κοιμήθηκα.....κοιμήθηκα κι έχασα την αξιοπρέπεια μου,
Τα ιδανικά μου, τα πιστεύω μου, τις Αξίες μου.

Κοιμήθηκα και μου παρουσίασαν το βελτιστο ως φαυλο...και το φαυλο, ως βελτιστο.

Κοιμήθηκα και μου είπαν, να μη μιλώ για όλα αυτά.

Κοιμήθηκα, μα όταν, αποφασίσω, να ξυπνήσω, να ντραπω...., θα αγανακτησω και θα ουρλιάξω.
Για τη χαμένη μου Αξιοπρέπεια, που πέταξαν εκεί, στα σκουπίδια.
Εκεί όπου με βρίσκεις, να ψάχνω, πως θα ταισω τα παιδιά μου.

ΞΥΠΝΗΣΑ!!!
Και ΑΠΑΙΤΩ, να μη χάσω άλλη Πατρίδα...

ΑΠΑΙΤΩ
το λαό της ΧΟΡΤΑΤΟ και με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Όπως του αξίζει!

Μαρία με λένε....κι αν ενοχλώ κάποιους,με τα γραφόμενα μου, αναλαμβάνω τη πάσα ευθύνη.

Μαρία Παπαχρυσάνθου