Του Στρατή Μαζίδη
Και το έκανα διότι δυστυχώς έχει δίκιο. Ο Κατσίφας δεν σκότωσε. Είχε όπλο, θα πει κανείς. Εκεί που μένει και με όσα αντιμετωπίζουν οι ομογενείς, το παράδοξο θα ήταν να μην είχε όπλο. Ένα όπλο μάλιστα που σύμφωνα με μια μαρτυρία, έφερε άσφαιρα.
Ωστόσο κατά το Δημήτρη Παπαδημούλη, επρόκειτο για έναν ακραίο που δεν πρέπει να ηρωοποιηθεί. Το γεγονός πως αρκετές μαρτυρίες συγκλίνουν στο ότι επέλεξε να πεθάνει έχοντας στα χείλη του την Ελλάδα, μάλλον δε λέει κάτι στον κάτοικο των επαναστατικών Βρυξελλών. Αλήθεια η ΝΔ πέρα από το να ζητά άπλετο φως, τι γνώμη έχει; Πρόκειται περί πατριώτη; Περί ακραίου;
Το παράδοξο βέβαια είναι πως όταν άλλοι κρατούν όπλα στην Ελλάδα, ορισμένοι δολοφόνοι κατά συρροή λογίζονται ως επαναστάτες. Λαμβάνουν άδειες, κάνουν διακοπές, βγάζουν βιβλία και χρήματα. Άλλοι πάλι αποφυλακίζονται εκμεταλλευόμενοι καινούριους σχετικά νόμους και συνεχίζουν το...θεάρεστο έργο τους.
Αυτή είναι η Ελλάδα τελικά. Κι όλα αυτά τα γεγονότα, κι όλες αυτές οι προσεγγίσεις μας εξηγούν γιατί είμαστε σε ιστορική περίοδο παρακμής και συρρίκνωσης. Ίσως δε ακόμη και εξαφάνισης από το χάρτη. Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών, κανενός Σόρος ή σκοτεινού διεθνούς παράγοντα διότι για να συντελεστεί ένα έγκλημα, εκτός από το θύτη, χρειάζεται και κάποιος στη θέση του θύματος. Μόνοι καθίσαμε...
freepen.gr
εικόνα: dimitrisvetsikas1969 / pixabay
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου