Στην παιδική φίλη που
Έφυγε ήρεμα και αθόρυβα, έτσι
όπως φεύγουν όλοι οι μεγάλοι εργάτες της ζωής.
Παρά τα εκατοντάδες προβλήματα
που είχε, παρά το μεγάλο πρόβλημα υγείας της, αυτή , μέχρι την τελευταία στιγμή
της ζωής της, ΠΡΟΣΦΕΡΕ στον άνδρα της , στα παιδιά της και στα εγγόνια της.
Έτσι ήταν από μικρή, έτσι
την γνώρισα.
Στα παιδικά μας τα παιχνίδια, χωρίς ποτέ να το ζητήσει, ήταν ο αρχηγός Μια ομάδα από καμιά δεκαριά πιτσιρικάδες
τότε, από αγόρια και κορίτσια...
Μα και αργότερα , στην εφηβεία
στα πρώτα καρδιοχτύπια ήταν αυτή που θα συμβούλευε και θα καθοδηγούσε πράξεις
και συναισθήματα...
Είχα την ευτυχία να μη την χάσω
από την ζωή μου. Πάντα γλυκιά και φιλική. Πάντα με τον καλό λόγο στο στόμα της.
Πριν από λίγο καιρό είχαμε χάσει
έναν άλο παιδικό φίλο. Όταν της το είχα πει, έμεινε για λίγο σκεφτική και μετά χτυπώντας με στον ώμο, μου είπε :
Στέλιο καλούν την κλάση
μας....
Να προσέχεις την γυναίκα σου
και την υγεία σου.
Ήταν τα τελευταία λόγια που άκουσα
από το στόμα της
Ένα πρωί, πηγαίνοντας στην
αγορά, εκεί στην γωνία, εκεί που παίζαμε κρυφτό, αμπάριζα και κυνηγητό, ένα χαρτί κολλημένο με πληροφόρησε ότι έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων.
Καλό ταξίδι καλή μου φίλη. Δώσε χαιρετίσματα σε όσους συναντήσεις και καλή αντάμωση.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στον σύζυγο Γ. Π. και στα τέκνα.
*** Δεν μπορώ
να αναφέρω ονόματα διότι δεν έχω την άδεια της οικογένειας***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου