Απ' τους Οθωμανούς του Μωάμεθ στους νεο-Οθωμανούς του Ερντογάν...

Σκηνές απ' το λυκαυγές και το λυκόφως της Αγια Σοφιάς 

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου
(Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

Κωνσταντινούπολη, Αγία Σοφία, 960

Μπροστά στο Χρυσοτρίκλινο της Αγίας Σοφίας η Ελληνίδα αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Θεοφανώ (περιστοιχισμένη από αρχόντισσες της Αυλής της, που ήταν στολισμένες με τα λαμπρότερα διαμαντικά τους), έσκυβε ελαφρά στο πλευρό του άντρα της Ρωμανού Β', για να βλέπει καλύτερα απ' τον χρυσοσκάλιστο θρόνο της τη στέψη του δίχρονου γιου τους (Βασίλειου Β') ως συναυγούστου στον Ναό τη Αγίας Σοφίας.

Στον Κυρίως Ναό, που ήταν ολοφώτιστος απ' τις αναμμένες λαμπάδες, τα αργυρά πολυκάντηλα και τα πολύχρωμα ψηφιδωτά, έκαναν να αστράφτουν εντυπωσιακά τα χρυσοῢφαντα υφάσματα του αυτοκρατορικού ζεύγους και των αρχόντων, μα προπάντων η κόκκινη χλαμύδα με τις πόρπες στους ώμους του εστεμμένου γιου του Ρωμανού.

Ο μικρός αυτοκράτορας έδειχνε να απολαμβάνει την όλη ιεροτελεστία και - παρά το μικρό της ηλικίας του - παρακολουθούσε ευθυτενής την τελετή (δίπλα στη σωματοφύλακα τροφό του), χαμηλώνοντας πού και πού το βλέμμα μόνο για να χαζέψει τα πορφυρά του ταγία, που είχαν κεντημένο επάνω τους τον δικέφαλο αετό, το σύμβολο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας..

Ο κόσμος, περνώντας από νωρίς την Χαλκή Πύλη, συνωστιζόταν με συγκίνηση και ενθουσιασμό, για να παρακολουθήσει τη στέψη του διαδόχου. Στα αριστερά του Βασίλειου στέκονταν οι παραστάτες της συνοδείας του κρατώντας στα χέρια τους τα σκήπτρα και τα άλλα στρατιωτικά του εμβλήματα.

Στα δεξιά του είχαν πάρει τις θέσεις τους οι συγκλητικοί, μαζί με τους εκπροσώπους των δήμων της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας. Όλοι ανεξαιρέτως είχαν στραμμένα τα μάτια τους τόσο στον χαμένο μες στην βασιλική πορφύρα μικρό, όσο και το αυτοκρατορικό ζεύγος που τον καμάρωνε:

Την νεαρή Θεοφανώ (που άστραφτε από νιάτα και ομορφιά μέσα στα ατλάζια και τα χρυσαφικά της) και τον Ρωμανό (που ήταν εξίσου λαμπρά ντυμένος και εντυπωσιακός με την συνομήλικη σχεδόν γυναίκα του).

Στα μάτια της Σπαρτιάτισσας αυτοκράτειρας τρεμόπαιζαν δάκρυα συγκίνησης, καθώς έφερνε στον νου της ασυναίσθητα τη μέρα της βάφτισης του Βασίλειου (958) στο ''Μεγάλο Βαπτιστήριο'' της Αγίας Σοφίας, μια μέρα γιορτής για την Βασιλεύουσα και τον λαό της, που είχε ξεχυθεί στους στολισμένους με άφθονα λουλούδια δρόμους της...

Γύρισε να ψελλίσει κάτι στον άντρα της, μα εκείνος την επανέφερε τρυφερά στην τάξη καρφώνοντας την ματιά του στην ''Ωραία Πύλη'', όπου ο Πατριάρχης Πολύευκτος έψαλλε με τη βαθύπαλμη φωνή του το ''Πολυχρόνιο'' έχοντας καρφωμένο το βλέμμα επάνω τους:

- Πολυχρόνιον ποιήσοι Κύριος ο Θεόςτον ευσεβέστατον Βασιλέα ημών Ρωμανόν. Συν τη ευσεβεστάτη Βασιλίσση ημών, Θεοφανώ. Συν τω ευσεβεστάτω Διαδόχω Αυτών Βασίλειον. Κύριε, φύλαττε αυτούς εις πολλά έτη, εις πολλά έτη, εις πολλά έτη...η...η.

Κωνσταντινούπολη, Ναός Αγίων Αποστόλων, 963
Τρία χρόνια μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα πατέρα του Κωνσταντίνου Ζ' Πορφυρογέννητου, πέθαινε μετά από πτώση απ' το άλογό του (που την χαρακτήρισαν δολιοφθορά ο αυτοκράτορας Ρωμανός, πατέρας του Βασιλείου Β' (Βουλγαροκτόνου).

Μετά το λαζάρωμα (σαβάνωμα) του νεκρού και την παραμονή του στο ''τετράπυλον'' του ανακτόρου (''Αίθουσα της Δάφνης'' / αίθουσα τελετών) του παλατιού του Βουκολέοντα, όπου παρέμεινε η νεκρική, βασιλική κλίνη για τον τελευταίο αποχαιρετισμό, οι βεστοσακράνοι (υπάλληλοι του βασιλικού ιματιοφυλακίου) μετέφεραν στην Εκκλησία τον νεκρό αυτοκράτορα, για να ψαλεί η νεκρώσιμη ακολουθία.

Πλήθος κόσμου είχε καταλάβει τις δυο πλευρές της Μέσης Οδού και συνόδευε με κραυγές και θρήνους το νεκροκρέβατο του Ρωμανού (που την κρατούσαν ψηλά οι Πρωτοσπαθάριοι της αυτοκρατορικής φρουράς του) ραίνοντάς τον με άνθη, υπό τους ψαλμούς του Πατριάρχη και άλλων ιεραρχών οι οποίοι έψελναν τις εξόδιες ευχές κρατώντας λαμπάδες στα χέρια τους ...

Η πομπή σταμάτησε για λίγο μπροστά απ' την Αγία Σοφία, ίσαμε να ψάλλουν πιστοί και Ιεράρχες εν χορώ το ''Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια'' , για να συνεχίσουν μετά την πορεία χωρίς διακοπή ως τον Ναό των Αγίων Αποστόλων (το ''Πολυάνδριον''), όπου ήταν θαμμένοι κι άλλοι αυτοκράτορες με τους συγγενείς τους.

Σαν έφτασε η πομπή στην εκκλησία, τοποθετήθηκε η ''κλίνη της λύπης'' σε εξέδρα κι άρχισε να ψάλλεται η νεκρώσιμη ακολουθία, μέχρι το τέλος που ακούστηκε τρεις φορές απ' το στόμα του Πατριάρχη το:

- Είσελθε, Βασιλεύ, καλεί σε ο Βασιλεύς των Βασιλευόντων και Κύριος των Κυριευόντων... (Μπες μέσα, Βασιλιά, σε φωνάζει ο Βασιλιάς των Βασιλέων και Κύριος των Κυρίων)...
Κωνσταντινούπολη, Αγία Σοφία, 27 Μαΐου 1453

Τα σήμαντρα της Μεγάλης Εκκλησίας - σκεπάζοντας τα κύμβαλα των εχθρών και τους αλαλαγμούς τους γύρω απ' τα τείχη - χτυπούσαν πένθιμα πολλές ώρες μέχρι το τέλος της λιτανείας, στην οποία συμμετείχε σύσσωμος ο λαός ενωμένος και συγκινημένος. Τις κρίσιμες εκείνες στιγμές παραμερίστηκε το ''εγώ'' του καθένα τους και η μόνη τους έγνοια ήταν η πατρίδα κι η σωτηρία της.

Φορώντας τη λευκή πολεμική στολή του ο τελευταίος (Έλληνας) αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος κατευθύνθηκε στην Αγία Σοφία, μαζί με πλήθος πιστών, στους οποίους προσπαθούσε να δώσει κουράγιο. Κι εκείνοι του το ανταπέδιδαν με φανερή συγκίνηση και καρτερία:
 
- Χαίρε της βασιλείας το απόρθητο τείχος!..
- Χαίρε της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος!..

Την ίδια στιγμή, στις επάλξεις των πολυτραυματισμένων χερσαίων τειχών - κατά μήκος των Πυλών του Ρησίου, του Χαρισίου, της Καλιγαρίας, της Ζωοδόχου πηγής, της Βλάγκας και της Πύλης του Αγίου Ρωμανού ως το σημείο που κατέληγε στη Χρυσή Πύλη και την αποβάθρα των Πηγών απ' όπου άρχιζε το μονό τείχος της Προποντίδας - έμεναν ξάγρυπνοι οι τελευταίοι υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης. 

Ήταν οι εναπομείναντες οφφικιάλιοι και βιγλάτορες του Βυζαντίου, που με τόξα στα χέρια περίμεναν την νέα έφοδο των απίστων, οι οποίοι - υπό τους ήχους των προσευχών των ιμάμηδων, των δερβίσηδων και των ουλεμάδων - άνοιγαν πελώριες τάφρους απέναντι κι έστηναν σταυρωτούς πασσάλους πάνω στους οποίους κατασκεύαζαν νέα οχυρά, για να σφυροκοπούν ευκολότερα τις βυζαντινές πολεμίστρες (που τις υπεράσπιζαν οι σαϊτοφόροι βιγλάτορες), μέχρι να τις γκρεμίσουν.

Το αίτημα του Μωάμεθ Β' στον αυτοκράτορα είχε απορριφθεί ακαριαία απ' τον τελευταίο (''Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν''...''Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της· γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας'') κι αυτό είχε κάνει τους στρατιώτες του σουλτάνου να λυσσάξουν απ' το κακό τους.

Κάποια στιγμή ησύχασε ο τόπος απ' την ώρα που τα βυζαντινά βούκινα είχαν προειδοποιήσει για νέο κύμα επίθεσης του εχθρού. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος βρήκε την ευκαιρία που ζητούσε και έσπευσε με μικρή φρουρά απ' την πύλη του Ρωμανού στην Αγία Σοφία, για να παρακολουθήσει την έσχατη χριστιανική λειτουργία και να ακούσει τον παραμυθητικό λόγο του Πατριάρχη (Αθανάσιου Β', που αντικατέστησε τον φυγάδα στην Ιταλία Γρηγόριο Γ' Μαμμή το 1450).

Λίγο πριν μεταλάβει για τελευταία φορά, ο τραγικός αυτοκράτορας γύρισε προς το πλήθος που έκλαιγε βουβά και είπε με τρεμάμενη απ' τη συγκίνηση φωνή και βλέμμα εξαϋλωμένο:
- Χριστιανοί, συγχωρέστε τις αμαρτίες μου, και ο Θεός ας συγχωρέσει τις δικές σας.
- Συγχωρεμένος είσαι από εμάς. Ο Θεός ας σε συγχωρέσει, αντευχήθηκαν με αλλοιωμένη απ' τη συγκίνηση φωνή οι πιστοί και ξέσπασαν σε σπαραχτικό θρήνο συμπαρασύροντας και τον αυτοκράτορα που έκλαιγε γοερά.

Με λυγισμένα γόνατα εκείνος έσυρε τα βήματά του στην ''Ωραία Πύλη'', όπου τον περίμενε ο Πατριάρχης κρατώντας το ασημένιο δισκοπότηρο με τα Άχραντα Μυστήρια.

- Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού..., ξεκίνησε να λέει.
- Κωνσταντίνος, συμπλήρωσε τρέμοντας ο αυτοκράτορας κάνοντας το σημείο του σταυρού.

Λίγη ώρα μετά, έφτανε καλπάζοντας πάνω στο βασιλικό, αραβικό άτι του στο παλάτι των Βλαχερνών, όπου τον περίμεναν με δάκρυα στα μάτια οι άνθρωποι της Αυλής του, ανάμεσα στους οποίους ήταν κι ο στενός φίλος, συνεργάτης και ''γραμματικός'' του Γεώργιος Φραντζής, μαζί με τον Δημήτριο Καντακουζηνό και τους άντρες της αυτοκρατορικής φρουράς του...
Κωνσταντινούπολη, Αγία Σοφία, 29 Μαΐου 1453
Ξημερώματα Τρίτης και στον ουρανό της ''Βασιλίδας των πόλεων'' που ψυχορραγούσε τρεμόσβηναν τα τελευταία αστέρια, όταν έσχισαν τον αέρα ξετρελαμένες οι καμπάνες της Αγια Σοφιάς και των άλλων εκκλησιών, σαν να ήθελαν να τις ακούσει ο Θεός και να τις συντρέξει, πριν τις καταδικάσουν οι βάρβαροι στην αιώνια σιωπή.

Την ίδια στιγμή οι κεράτινες σάλπιγγες των Οθωμανών άρχισαν να ηχούν δαιμονισμένα, δίνοντας το σύνθημα στην φρικαλέα μάζα των βαρβάρων να κινηθεί συντονισμένα απ΄την ξηρά και τη θάλασσα. Οι σπαρακτικές κραυγές των αμάχων ακούγονταν πλέον σ' όλη την Πόλη, καθώς έτρεχαν αλαλιασμένοι απ' την μια Πύλη στην άλλη αναζητώντας διαφυγή για να γλιτώσουν τη ζωή τους και να αποφύγουν την αιχμαλωσία.

Ο αέρας γέμισε ξαφνικά θρήνους και οδυρμούς, φρικαλέες κραυγές και σπαρακτικά βογγητά πληγωμένων ανθρώπων που ζητούσαν απεγνωσμένα απ' τον Θεό να τους λυπηθεί και να πάρει τη ζωή τους, καθώς οι Τούρκοι με τον Καρατζά πασά - μετά από τρίτη έφοδο στα τείχη - είχαν εισβάλει απ' την αφύλακτη Κερκόπορτα και ύψωναν τις παντιέρες τους στη θέση των βυζαντινών θυρεών με τον δικέφαλο αετό.

Μία προς μία έπεφταν οι απόρθητες Πύλες στα χέρια του στρατού του Μωάμεθ. Στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, την τελευταία που έπεσε, ο αυτοκράτορας - αγνοώντας ότι η Πόλη είχε, ήδη, εκπορθηθεί - έδινε τον ύστατο αγώνα τιμής του, εφορμώντας έφιππος πάνω στους άπιστους που τον είχαν περικυκλώσει.

Κάποια στιγμή, βλέποντας πως δεν υπάρχει πια σωτηρία, ύψωσε με οδύνη το βλέμμα του στον ουρανό και φώναξε απελπισμένος:

- Η Πόλις αλίσκεται και εγώ ζω έτι; Ουκ εστί τις των χριστιανών του λαβείν την κεφαλήν μου απ' εμού; (Η Πόλη χάνεται κι εγώ ζω ακόμα; Δεν υπάρχει κανείς χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;)

Λίγα λεπτά μετά, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος σωριαζόταν αιμόφυρτος στο έδαφος μ' ένα σπαθί τουρκικό καρφωμένο στην πλάτη, για να περάσει στο Πάνθεον των Αθανάτων.

Όσο γίνονταν όλα αυτά στην Πύλη του Ρωμανού, απ' το ύψος της Μέσης Οδού έκανε την εμφάνισή του ένα σώμα γενιτσάρων που κάλπαζε αγριεμένο προς την μεριά της Αγίας Σοφίας, ενώ έσκιζαν τον αέρα οι γοερές φωνές των παιδιών που έκλαιγαν φοβισμένα και σφίγγονταν στις αγκαλιές των μανάδων τους.

Σε κατάσταση αλλοφροσύνης ο κόσμος γύρω απ' την Εκκλησία έψαχνε μέρος να κρυφτεί. Κάποιες γυναίκες έπεφταν στα γόνατα κι έκαναν το σταυρό τους μουρμουρίζοντας μια προσευχή. Άλλες έβγαζαν ουρλιαχτά και λιποθυμούσαν βλέποντας τους Οθωμανούς δαίμονες του Μωάμεθ να πλησιάζουν.

Ο Ναός ήδη είχε πλημμυρίσει με αίμα βρεφών και παιδιών, που πετιούνταν απ' τα παράθυρα, γερόντων που ξεκοιλιάζονταν, και νεαρών κοριτσιών και μανάδων που βιάζονταν στην Αγία Τράπεζα και ύστερα αποκεφαλίζονταν ραντίζοντας με το αίμα τους τις εικόνες...

Ο αέρας μύριζε αίμα και σκορπούσε παντού σαν ηχώ μια τραγική φράση που δήλωνε το τετελεσμένο πεπρωμένο της ρημαγμένης Βασιλεύουσας:

- Εάλω η Πόλις..., εάλω..., εάλω...
Κωνσταντινούπολη: Η Αγία Σοφία τζαμί, 24 Μαΐου 2020

"Κι αν πέσαμε σε πέσιμο πρωτάκουστο
και σε γκρεμό κατρακυλήσαμε
που πιο βαθύ καμιά φυλή δεν είδε ως τώρα,
είναι γιατί με των καιρών το πλήρωμα
όμοια βαθύ εν’ ανέβασμα μας μέλλεται
προς ύψη ουρανοφόρα!"
Κωστή Παλαμά (1859 - 1943) «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»

Αν η Τουρκία του Κεμάλ έπεισε την μισή Ευρώπη και παραπάνω ότι έγινε κοσμικό κράτος και άλλαξε σελίδα στην ιστορία της, έστω κι αν δεν αποδέχτηκε ποτέ τα εγκλήματα και τις γενοκτονίες της, η Τουρκία του Ερντογάν ξαναθύμισε στη Δύση το βαρβαρικό παρελθόν της και τις απροκάλυπτες πλέον προθέσεις της.

Προθέσεις που παραπέμπουν ευθέως στο πρωτόγονο Ισλάμ, στην Αλ Κάιντα και τον ISIS. Παραπέμπουν στους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν, που είχαν εξαπολύσει απηνείς διωγμούς εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων και ανατίναζαν μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς - όπως αυτά της Παλμύρας στη Συρία - κατά τα πρότυπα των βαρβάρων του ISIS και των τζιχαντιστών του ισλαμικού κράτους.

Το πρώτο θύμα του τουρκικού εκβαρβαρισμού είναι η Αγία Σοφία, σύμφωνα με προειλημμένη απόφαση του Ερντογάν που επικύρωσε τυπικά το Συμβούλιο της Επικρατείας της Τουρκίας στις 10 Ιουλίου, ενώ το επόμενο αναμένεται να είναι η Μονή της Παναγίας Σουμελά και οι άλλες χριστιανικές εκκλησίες σε όλη την τουρκική Επικράτεια.

Με δεδομένα αυτά η Τουρκία πρέπει να αντιμετωπίζεται πλέον όχι ως εθνικό, κοσμικό κράτος, αλλά ως κράτος σκοταδιστικό, ακραία εθνικιστικό και ισλαμιστικό, που θέλει να νεκραναστήσει τον Οθωμανισμό ξεκινώντας απ' τα Βαλκάνια, με προοπτική να φτάσει μέχρι τη Σομαλία και να επεκταθεί απ' τον Ινδικό μέχρι τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Ένα σύγχρονο χαλιφάτο, δηλαδή, με επεκτατικές διαθέσεις - κατά τα πρότυπα εκείνων των Μεσαιωνικών χρόνων - που να ηγείται του μουσουλμανικού κόσμου και να δηλώνει παρών στις παγκόσμιες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, οι οποίες θα φέρουν σε σύγκρουση οσονούπω τον χριστιανικό με τον μουσουλμανικό κόσμο.

Με δεδομένο αυτό, ο Τούρκος Πρόεδρος πρέπει να αντιμετωπίζεται από τώρα και στο εξής ως ο ηγήτωρ ενός κράτους το οποίο μεταμόρφωσε από οθωμανικό σε κοσμικό ο γενοκτόνος Κεμάλ, αλλά κατέληξε να είναι σήμερα συνιστώσα ισλαμιστική σε ρόλο συνισταμένης, με κεφαλή της τον Ερντογάν σε ρόλο ιθύνοντα νου του ISIS...

Σημειωτέον ότι η επιλογή της 24ης Ιουλίου για την πρώτη προσευχή στην Αγία Σοφία των Τούρκων μόνο τυχαία δεν είναι, αφού συμπίπτει με τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923.

Όπερ σημαίνει ότι ο Ταγίπ Ερντογάν μάς στέλνει για πολλοστή φορά δείγματα των προθέσεών του να επιβάλει τον αναθεωρητισμό της Συνθήκης, ώστε να ακυρώσει την τότε διευθέτηση των ελληνοτουρκικών συνόρων αναπροσαρμόζοντάς τα σε βάρος μας (σε Αιγαίο και Θράκη), με βάση τις επιταγές της ''Γαλάζιας Πατρίδας''...
AntiNews

Θα 'ρθεις σαν αστραπή - Σταμάτης Σπανουδάκης

48η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΑΜΟΥ

Έλληνες

Του Νίκου Ιγγλέση 

• Μας είπαν ότι είμαστε σπάταλοι, τεμπέληδες και δεν παράγουμε τίποτα γι’ αυτό και χρεοκοπήσαμε. Όμως το 2019, παρά τη δεκαετή καταστροφή, κάναμε εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών 72,6 δις που αντιστοιχούν στο 38,7% του ΑΕΠ. 

• Μας επέβαλαν τα Μνημόνια για να μας «συμμορφώσουν» και να μας «μεταρρυθμίσουν», ουσιαστικά για να μας καθυποτάξουν. Για το νόμισμα, το ευρώ και το τεράστιο συναλλαγματικό χρέος που δημιουργήθηκε απ’ αυτό, μας διαβεβαιώνουν ότι δεν έχουν καμιά ευθύνη. Μόνο που στα 18 χρόνια του ευρώ (2002-2019) η άμοιρη πατρίδα μας πλήρωσε 163 δις μόνο για τους τόκους ενός χρέους που ανέρχεται (31-3-20) σε 362 δις με έντονες τάσεις περαιτέρω μεγέθυνσης.

• Εδώ και χρόνια τα σύνορα άνοιξαν για την ελεύθερη διακίνηση φθηνών εισαγόμενων αγαθών που προοδευτικά κατέστρεψαν την εγχώρια αγροτική και βιομηχανική παραγωγή. 

• Τα σύνορα άνοιξαν για την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων με συνέπεια η εγχώρια αποταμίευση να καταλήγει σε τράπεζες του εξωτερικού. 

• Τα σύνορα άνοιξαν για την ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων με αποτέλεσμα οι μετανάστες να αποτελούν σήμερα περισσότερο από το 10% των εργατοϋπαλλήλων. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης που στην Ευρώπη υλοποιείται από την Ε.Ε.

«Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε. Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι απ’ τη σοδειά του. Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του»*. 

• Μετά μας είπαν ότι οφείλουμε να μετασχηματιστούμε σε πολυπολιτισμική κοινωνία. 

• Είπαν ότι πρέπει να «αγκαλιάσουμε» τους λαθρομετανάστες – εποίκους, να φτιάξουμε συνοικίες και χωριά αλλοεθνών στην ελληνική γη, να τους δώσουμε δουλειά, υγειονομική περίθαλψη και σχολεία για τα παιδιά τους. 

• Έτσι προοδευτικά οι Έλληνες θα γίνουμε μια από τις πολλές μειονότητες που θα κατοικούν στον πρώην ελλαδικό χώρο και η Τουρκία θα μπορεί να επικαλεστεί την προστασία των μουσουλμανικών πληθυσμών για να επέμβει, όποτε το κρίνει πρόσφορο.

«Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή του παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας». 

Αλλά για να μας αλώσουν, έπρεπε πρώτα να μας κλέψουν την εθνική συνείδησή μας. 

• Άρχισαν με την αναθεώρηση της Ιστορίας. Όπως είχε γράψει ο Τζώρτζ Όργουελ: «Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν». 

• Δεν απελευθερώσαμε τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θράκη, την Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου αλλά τα κατακτήσαμε. 

• Στη Μικρά Ασία δεν εκστρατεύσαμε για να προστατεύσουμε τον πανάρχαιο ελληνικό πληθυσμό της, από την εθνοκάθαρση του Μουσταφά Κεμάλ, αλλά κάναμε ιμπεριαλιστικό πόλεμο. 

• Οι ήρωες της Εθνεγερσίας του 1821 ήταν κατσαπλιάδες, αγύρτες, δολοφόνοι, ο Κολοκοτρώνης έσφαξε τους Τούρκους στην Τριπολιτσά και ο Καποδίστριας ήταν δικτάτορας. 

• Το ελληνικό έθνος δεν έχει ιστορική συνέχεια αλλά δημιουργήθηκε από το κράτος μετά το ’21. 

Το ερώτημα παραμένει : 
Ποιος τότε έκανε την Επανάσταση; 

Όλα αυτά ενώ τα τουρκικά σίριαλ εξακολουθούν να παίζουν στα ελληνικά κανάλια εξιδανικεύοντας τους παλαιότερους και τους σύγχρονους Οθωμανούς.

«Το έθνος να λυπάστε που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα»*. 

Η ελληνική αδυναμία οδηγεί στην κατευναστική πολιτική και το φοβικό σύνδρομο που αποθρασύνουν την Τουρκία. Ο Ελληνισμός απειλείται άμεσα στον Έβρο, στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στην Ανατολική Μεσόγειο. 
Η κυβέρνηση καταφέρνει να βρίσκει χρήματα για να επιδοτήσει την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων, για χάρη της γερμανικής βιομηχανίας, αλλά όχι για να αγοράσει τορπίλες βαρέως τύπου για τα υποβρύχια 214. 
Αυτό αποτελεί ένα μικρό δείγμα της εξάρτησης του ελληνικού πολιτικού συστήματος από τις δυνάμεις που διακρατούν το χρέος.
 Ο Ελληνισμός υπονομεύεται από μια εσωτερική «Πέμπτη Φάλαγγα» ή «Κόμμα της Χάγης» που επιδιώκει, με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, να τον οδηγήσει σε διαπραγματεύσεις – παραχωρήσεις που θα καταστήσουν την Αθήνα και τη Λευκωσία δορυφόρους της Άγκυρας. 
Οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης ( γκλομπαλιστές) και οι εθνομηδενιστές, σε αγαστή συνεργασία με τα, ελεγχόμενα από μεγάλους οικονομικούς παράγοντες, μέσα ενημέρωσης απεργάζονται την αποδόμηση της εθνικής συνείδησης.

«Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους»*. 

Έλληνες ας μην αφήσουμε τις οικονομικές δυσχέρειες και τη μίζερη καθημερινότητα να αλώσει το φρόνημά μας. Ας μην πουλήσουμε την ψυχή μας για μερικά ακόμη δανεικά ευρώ από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, που θα μας βυθίσουν ακόμη περισσότερο στη δουλεία. Έλληνες χάσαμε πολλές μάχες αλλά όχι τον πόλεμο. Η Αντίσταση είναι μονόδρομος για την επιβίωση του γένους.

Ο μεγάλος ποιητής μας Κωστής Παλαμάς είχε γράψει το 1940: 
«Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλον κανένα, μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα».
Έλληνες ψηλά τις Σημαίες.

* Οι στίχοι εντός εισαγωγικών είναι από το ποίημα «Το έθνος να λυπάστε». του Λιβανέζου ποιητή Χαλίλ Γκιμπράν. 

Θέλω Να Κυκλοφορώ Χωρίς Φόβο Το Βράδυ, Ελλάδα Μου…

Συνδυάζοντας ήχο και εικόνα το immenseblue.gr δημιούργησε ένα video μέσα από το οποίο σας προσκαλεί να ταξιδέψουμε στο χρόνο και να ζήσουμε ξανά….
για ένα ολόκληρο 10λεπτο την ιστορία της Ελλάδας.

Εμπνευσμένο από την κλεψύδρα των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας του 2004 η σύλληψη της οποίας έγινε από τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και με το μουσικό κομμάτι «πέρασμα» του Κωνσταντίνου Βήτα το immenseblue.gr παρουσιάζει το video που το ίδιο σκηνοθέτησε και ονομάζεται «Η ιστορία της Ελλάδας σε 10 λεπτά».

Χανόμαστε μέσα στον χρόνο και συναντάμε τους πρώτους ανθρώπους, τους πρώτους Έλληνες που έζησαν στην χώρα μας. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΗΓΕΝΕΙΣ! 10 λεπτά δεν αρκούν για να γνωρίσουμε την ιστορία αυτής της χώρας που κατάφερε με τον Τεράστιο Πολιτισμό της να επιδράσει στην παγκόσμια ιστορία.

Από την Προϊστορία (Μειόκαινο, Πλειόκαινο, Λίθου Εποχή /Παλαιολιθική, Μεσολιθική, Νεολιθική Περίοδος/, Εποχή του Χαλκού και Εποχή του Σιδήρου /Σκοτεινή, Γεωμετρική Περίοδος/) ταξιδεύουμε στον Αρχαίο Κόσμο (Αρχαϊκή, Κλασική, Ελληνιστική, Ρωμαϊκή Εποχή) στην Βυζαντινή εποχή και τον Ελληνικό Μεσαίωνα, στην Εποχή της Τουρκοκρατίας και της Ελληνικής Επανάστασης ως το σήμερα τη Νεότερη και Σύγχρονη εποχή.

Πηγή

6 ΙΟΥΛΙΟΥ 1850 ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ελαφόνησος παραλία Σίμος φωτό : Κατερίνας Ελεωνόρας Ρασσιά...

άρθρο του Δρ. Κωνσταντίνου Μέντη

ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΥ

Η Ελαφόνησος, μετά την καταστροφή της από τους Σαρακηνούς στα μέσα του 9^ου αι. περιήλθε το 1207 στην κατοχή του Μ. Βενιέρη, το 1316 στο Λέοντα Κασιμάτη, το 1364 στους Ενετούς, το 1385 στον οίκο Βενιέρη, το 16^ο αι. στους Ενετούς, το 1715 στους Τούρκους και το 1797 στους Γάλλους με την συνθήκη του Καμποφόρμιο.

Το 1800 με τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολεως αναγνωριζόταν η Επτάνησος Πολιτεία, που συμπεριλάμβανε και την Ελαφόνησο στα Επτάνησα, όπως ρητά ανέφερε και το ψήφισμα της νομοθετικής Συνέλευσης, στις 22 Ιανουαρίου του 1804.

Το 1807 η Ελαφόνησος περιήλθε πάλι στην κατοχή των Γάλλων και το 1809 στην κατοχή των Άγγλων.

Χάρτης του αγκυροβολίου κοντά στην Ελαφόνησο. Χρονολογία έκδοσης 1771

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΟΥ ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΟΥ ΝΗΣΙΟΥ -ΤΗΣ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΥ - 

ΣΤΙΣ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ 1850

Το 1828 ο Καποδίστριας προέβη στην de facto προσάρτηση της Ελαφονήσου στην Ελλάδα.

Ακολούθησε Αγγλοελληνική διένεξη που κορυφώθηκε (μαζί και με μία σειρά άλλων γεγονότων) το 1849- 1850.

Οι Άγγλοι απέκλεισαν Ελληνικά λιμάνια (γεγονότα γνωστά ως Παρκερικά) και το θέμα απασχόλησε τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση και τη Ρωσία που μέσω του Περσιάνι διαμήνυσε ότι προστατεύει (μαζί με τη Γαλλία) τας νήσους Ελαφόνησον και Σαπιέντζα.

Τέλος στις 6 Ιουλίου του 1850, ο υπουργός των εξωτερικών Ανδρέας Λόντος, υπέγραψε σύμβαση με την Αγγλία με την οποίαν η Ελαφόνησος και η Σαπιέντζα ενώνοντο οριστικά με την Ελλάδα.

Ήταν μάλιστα το πρώτο κατοικημένο νησί των Επτανήσων που απελευθερωνόταν από τους Άγγλους.. αλλά και το πρώτο Κυθηραικό νησί που αποκτούσε της ανεξαρτησία του.

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΥ

Σημαντική ήταν και η συμβολή της Μάνης στην απελευθέρωση της Ελαφονήσου, διότι ο Τζανετάκης (από τη ξακουστή οικογένεια των Γρηγοράκηδων) ίδρυσε το 1837 το συνοικισμό της Ελαφονήσου – παρότι το νησί ανήκε στους Άγγλους- και αυτό τον ισχυρισμό προέβαλαν κυρίως οι Ελληνικές κυβερνήσεις για να διεκδικήσουν το Λαφονήσι.

Την Ιστορική αυτή επέτειο της ένωσης της Ελαφονήσου με την Ελλάδα γιόρτασε για πρώτη φορά η Ελαφόνησος και ο Σμιγοπέλαγος Πολιτισμός της περιοχής στις 6 Ιουλίου του 2003.

Σίλβια Κριστέλ: Η ζωή της θρυλικής Εμμανουέλας γίνεται σειρά

Η πολυτάραχη ζωή της Σίλβιας Κριστέλ, γνωστής για τον ρόλο της ως Εμμανουέλα, γίνεται σειρά. Τα ναρκωτικά, το κάπνισμα από την ηλικία των 11 και ο βιασμός που τη σημάδεψε. 

Η πολυτάραχη ζωή της ηθοποιού Σίλβια Κριστέλ, γνωστής για τον ρόλο της στην καλτ ερωτική ταινία "Εμμανουέλλα", θα γίνει τηλεοπτική σειρά, όπως ανακοίνωσε ένας εκ των παραγωγών, ο Γάλλος Μαρκ Μισονιέ, επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες που μετέδωσε το περιοδικό Variety.

"Είμαι υπερήφανος που σας ανακοινώνω ένα από τα νέα σχέδια του @LincolnProdTV: Η σειρά #Sylvia μεταφέρει στη μικρή οθόνη τη ζωή της Σίλβια Κριστέλ, την έγραψαν οι Μπενεντίκτ Σαρλ και Ολιβιέ Πουπονό", αναφέρει ο παραγωγός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η σειρά θα αποτελείται από έξι επεισόδια και θα βασιστεί σττην αυτοβιογραφία της Ολλανδής ηθοποιού που αναδείχθηκε σε ηλικία 22 ετών, τη δεκαετία του 1970, σε φαντασίωση εκατομμυρίων θεατών χάρη στην "Εμμανουέλλα", τη μεταφορά του βιβλίου της Εμανουέλ Αρσάν.

Η πολυτάραχη ζωή της: Ο βιασμός όταν ήταν 9 ετών

Έξι χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, η Σίλβια Κριστέλ δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της. Γεννημένη στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας, πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο πανδοχείο των γονιών της. Εκεί είχε μία πολύ δυσάρεστη και τραυματική εμπειρία, όταν σε ηλικία μόλις 9 ετών, κακοποιήθηκε σεξουαλικά από πελάτη.

Σε ηλικία 17 ετών πήρε μέρος σε διαγωνισμό ομορφιάς και κέρδισε. Το 1974 η Σίλβια έγινε ευρέως γνωστή ως Εμμανουέλα, αφού πρωταγωνίστησε στην ομώνυμη ερωτική ταινία.

Ακολούθησαν άλλες έξι συνέχειες της Εμμανουέλα, ενώ η ηθοποιός πήρε μέρος και σε άλλες παραγωγές, όπως «η Μάτα Χάρι» και «ο εραστής της Λαίδης Τσάτερλι. Οι ρόλοι της ήταν πάντα της μοιραίας γυναίκας και της ερωμένης, μια μανιέρα από την οποία δεν κατάφερε να ξεφύγει ποτέ.

Η προσωπική της ζωή ήταν άστατη. Ο πρώτος της σύντροφος ήταν ο κατά 27 χρόνια μεγαλύτερός της Βέλγος ηθοποιός, Χιούγκο Κλάους, με τον οποίο έκανε ένα γιο το 1975. Η σχέση τους έληξε όταν η Σίλβια ερωτεύτηκε τον επόμενο σύντροφό της, το Βρετανό ηθοποιό, Ίαν ΜακΣέιν, επίσης κατά πολύ μεγαλύτερό της. Ο ΜακΣέιν υποσχέθηκε στη Σίλβια μια καριέρα στην Αμερική και το ζευγάρι μετακόμισε στο Λος Άντζελες. Η επιτυχία δεν ήρθε ποτέ. Η σχέση τους ήταν προβληματική και την οδήγησε στα ναρκωτικά.

Μετά από δύο χρόνια κοινής ζωής με τον Βρετανό, η Κριστέλ ξεκίνησε να κάνει συστηματική χρήση κοκαΐνης. Ήταν η αρχή της κατάρρευσής της. Εξαρτημένη από τα ναρκωτικά, πήρε πολλές λάθος αποφάσεις που κατέστρεψαν την καριέρα της. Μετά το χωρισμό της από τον ΜακΣέιν, παντρεύτηκε δύο φορές. Κανένας από τους δύο γάμους της δεν κράτησε. Μια σχέση που τη σημάδεψε, ήταν αυτή με τον Βέλγο ραδιοφωνικό παραγωγό Φρεντ Ντε Βρε, καθώς ο Φρεντ έφυγε πρόωρα από τη ζωή, βυθίζοντάς τη στη θλίψη. Εκτός από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, η Κριστέλ ήταν μανιώδης καπνίστρια από τα έντεκά της χρόνια.

Το 2001 διαγνώστηκε με καρκίνο στο λάρυγγα. Ακολούθησε αγωγή με χημειοθεραπείες, αλλά δεν κατάφερε να νικήσει την αρρώστια. Ο καρκίνος προχώρησε στα πνευμόνια της και η ηθοποιός άφησε την τελευταία της πνοή στις 18 Οκτωβρίου 2012, ενώ κοιμόταν στο νοσοκομείο. Ήταν μόλις 60 ετών.

Το 2006 είχε δημοσιεύσει την αυτοβιογραφία της με τον τίτλο «Γυμνή».

Τζιμ Μόρισον: Γιατί μπήκε η ελληνική επιγραφή στον τάφο του

Στις 3 Ιουλίου του 1971 πέθανε ο ποιητής της ροκ που άφησε πίσω του μία τεράστια κληρονομιά. "Κατά τον δαίμονα εαυτού', είναι η φράση που βρίσκεται στον τάφο του, στο "Περ Λασέζ" στο Παρίσι. 

Σαν σήμερα, στις 3 Ιουλίου του 1971 πέθανε ο εμβληματικός Jim Morrison. Σπουδαίος performer, τραγουδιστής, στιχουργός, frontman των Doors, μα πάνω απ' όλα ποιητής, ο Morison άφησε το στίγμα του με κάθε του πράξη.

Το όνομα "Doors" το επέλεξε εμπνευσμένος από το βιβλίο του Aldous Huxley "The Doors of Perception", ο οποίος με τη σειρά του έκανε αναφορά στο ποίημα του Άγγλου William Blake "The Marriage of Heaven and Hell", και συγκεκριμένα στους στίχους "If the doors of perception were cleansed/ everything would appear to man as it is, infinite".

Γνωστός και ως "The Lizard King", ο κατά κόσμον James Douglas Morrison γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1943, στην πόλη Melbourne της Φλόριντα των ΗΠΑ, και ήταν πρωτότοκος γιος του στρατιωτικού George Stephen Morrison και της Clara Clarke Morrison. Σε ηλικία τεσσάρων ετών έγινε μάρτυρας τροχαίου δυστυχήματος στην έρημο, όπου πιθανόν έχασαν τη ζωή τους τα μέλη μιας οικογένειας ιθαγενών. Ήταν ένα γεγονός που τον σημάδεψε και επανερχόταν σε αυτό στη θεματολογία των στίχων του.

Λόγω της καριέρας του πατέρα του η οικογένεια ήταν σε διαρκή κίνηση με τον "Jim" να περνά από πολλά σχολικά ιδρύματα. Το 1964 μετακόμισε στο Λος Άντζελες όπου αποφοίτησε στις Καλές Τέχνες. Ενώ φοιτούσε στο UCLA, δημιούργησε δυο ταινίες και συνεργάστηκε με την εφημερίδα Los Angeles Free Press.

Ο ίδιος και ο συμμαθητής του Ray Manzarek ήταν τα δυο πρώτα μέλη των The Doors. Σύντομα μπήκαν στο συγκρότημα ο ντράμερ John Densmore και ο κιθαρίστας Robby Krieger.

Με ηγέτη τον Morrison, η μπάντα κυκλοφόρησε έξι απόλυτα επιτυχημένα άλμπουμ, ενώ μετά τον θάνατο του frontman τους, κυκλοφόρησαν ακόμη δύο και διαλύθηκαν το 1973.

Ο Morrison βρέθηκε νεκρός στο μπάνιο του διαμερίσματος που νοίκιαζε στο Παρίσι, στις 3 Iουλίου του 1971, από τη σύντροφό του Pamela Courson. Δεν διενεργήθηκε ποτέ αυτοψία στη σορό του μουσικού, κάτι που έδωσε τροφή σε πλήθος σεναρίων σχετικά με την αιτία θανάτου του. Σύμφωνα με την Courson, ο θάνατός του προήλθε από κατά λάθος λήψη υπερβολικής ποσότητας ηρωίνης, που ο Morrison νόμισε πως ήταν κοκαΐνη. Η ίδια η Courson πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης τρία χρόνια αργότερα. O Jim Morrison ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Père Lachaise στο ανατολικό Παρίσι.

Στη δεκαετία του 1990, ο πατέρας του τοποθέτησε στον τάφο του μια μαρμάρινη πλάκα που αναγράφει στα αρχαία ελληνικά "ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ", που ερμηνεύεται ελεύθερα ως "πιστός στο ίδιο του το πνεύμα".

Η λέξη "δαίμων" παραπέμπει στη μοίρα (δαίομαι = μοιράζω) και ακολουθούσε ως προσδιορισμός οποιαδήποτε θεότητα στην οποία αποδίδονταν τιμές.

Η θεότητα-προστάτης, κάτι σαν τον "φύλακα άγγελο", περιγραφόταν μέσα από το "Δαίμων εαυτού". Ήταν ένας "δίαυλος" ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών.

Το "πράττω κατά τον δαίμονα εαυτού" σημαίνει "πράττω κατά συνείδηση".

Έτσι, η φράση "Κατά τον δαίμονα εαυτού" που γράφτηκε από τον πατέρα του Morrison στον τάφο του, σημαίνει πως ο σπουδαίος τραγουδιστής έπραξε κατά τη σύντομη ζωή του αποκλειστικά κατά συνείδηση, αδιαφορώντας για το τι θα πουν "οι άλλοι", αδιαφορώντας για τις επιταγές της κοινωνίας. Με άλλα λόγια, είναι η φράση που περιέγραφε πλήρως την ασυμβίβαστη φύση του.

Όντας ένας frontman-ορόσημο για την εποχή του, ο Morrison συνήθιζε άλλωστε από σκηνής να προκαλεί τα συντηρητικά ήθη της Αμερικής. Συνελήφθη κατά την καριέρα του για παραβίαση των χρηστών ηθών, ενώ συναυλίες των Doors είχαν απαγορευτεί με πρόσχημα τη διασάλευση της δημόσιας τάξης.

Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1970 καταδικάστηκε σε καταναγκαστικά έργα έξι μηνών επειδή είχε δείξει τα γεννητικά του όργανα στο κοινό, κατά τη διάρκεια συναυλίας των Doors στο Μαϊάμι την άνοιξη του 1969.

Το 1971 αποφάσισε να αποφορτιστεί από το εναντίον του κλίμα που είχε διαμορφωθεί στις ΗΠΑ και μαζί με τη σύντροφό του Πάμελα Κούρσον (1946-1974) εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για να ασχοληθεί απερίσπαστος με την ποίηση. Ένα χρόνο πριν είχε κυκλοφορήσει η ποιητική του συλλογή The Lord and Creatures.

Λίγο αργότερα βρέθηκε νεκρός στο μπάνιο του διαμερίσματος, σε ηλικία 27 ετών. Τάφηκε στη "γωνιά των ποιητών" του ονομαστού παρισινού νεκροταφείου "Περ Λασέζ", κοντά στους Μπαλζάκ, Μολιέρο και Όσκαρ Γουάιλντ.

Όπως εύστοχα παρατηρεί το "σαν σήμερα", σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες της ψυχεδελικής μουσικής που έτειναν προς τον μυστικισμό, ο Morrison είδε τη διεύρυνση της συνείδησης ως ένα τρόπο να διεισδύσει στη σκοτεινή περιοχή του ασυνειδήτου και τις ανομολόγητες επιθυμίες του ανθρώπου.

Άγιος Μάμας: Αναπαραγωγή φλαμίνγκο για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Ήδη έχουν καταγραφεί τα πρώτα μικρά που μεγαλώνουν με τη φροντίδα των γονιών τους. Από τις περίπου 80 φωλιές, αναμένεται να γεννηθούν 120-140 νεοσσούς.

Μία έκπληξη επεφύλαξε φέτος η Λιμνοθάλασσα του Αγίου Μάμα, στη Χαλκιδική, καθώς φιλοξενεί για πρώτη φορά στην χώρα μας την αναπαραγωγή φοινικοπτέρων, των γνωστών σε όλους μας φλαμίνγκο. Ήδη έχουν καταγραφεί τα πρώτα μικρά που μεγαλώνουν με τη φροντίδα των γονιών τους, ενώ συνολικά έχουν καταγραφεί περίπου 180 φωλιές, από τις οποίες αναμένεται να έχουμε φέτος 120 – 140 νεοσσούς.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Φορέα Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου, τις φωλιές των φοινικοπτέρων ανακάλυψαν στις αρχές Μαΐου εθελοντές της Δράσης για την Άγρια Ζωή, ωστόσο ήταν κρίσιμο να παραμείνει η πληροφορία κρυφή, προκειμένου να μην συρρεύσουν επισκέπτες και ενοχλήσουν τα πουλιά, προκαλώντας ενδεχομένως εγκατάλειψη των φωλιών και αποτυχία της αναπαραγωγής. 

Σύμφωνα με το Thestival, τα φοινικόπτερα, με την επιστημονική ονομασία Phoenicopterus roseus, έκαναν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια και έκτοτε η παρουσία τους έχει επεκταθεί σε πολλούς υγροτόπους, όπου συναντώνται σε μεγαλύτερους αριθμούς το χειμώνα. Την άνοιξη, τα ενήλικα άτομα πηγαίνουν για την αναπαραγωγή σε αποικίες της Μεσογείου (στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία την Τουρκία και τη Βόρεια Αφρική). Στην Ελλάδα είχαν γίνει προσπάθειες αναπαραγωγής σε υγροτόπους όπως η Λιμνοθάλασσα Αλυκής Κίτρους, η Κορώνεια και το Έλος Πτελέας, δίχως όμως επιτυχία.

«Η αναπαραγωγή των φοινικοπτέρων στον Άγιο Μάμα είναι σπουδαίο γεγονός, καθώς και στο παρελθόν προσπάθησαν να αναπαραχθούν και σε άλλους υγροτόπους της χώρας μας», αναφέρει η Πηνελόπη Καραγιάννη, ορνιθολόγος και εθελόντρια της Δράσης για την Άγρια Ζωή, που παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια την περιοχή. «Είναι μάλιστα πολύ σημαντικό το μέρος που επέλεξαν για αναπαραγωγή, τον μικρό αλλά πολύτιμο για τη βιοποικιλότητα υγρότοπο του Αγίου Μάμα, ο οποίος αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα από την ανθρωπογενή δραστηριότητα μέσα στην προστατευόμενη περιοχή».

Η Αθηνά Παναγιώτου, πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου, στην εποπτεία του οποίου έχει προστεθεί τα τελευταία χρόνια και η λιμνοθάλασσα του Αγίου Μάμα αναφέρει: «Το γεγονός της επιλογής από τα φλαμίνγκο της συγκεκριμένης περιοχής για αναπαραγωγή δείχνει πόσο σημαντική είναι η προστασία των περιοχών που εντάσσονται στο Δίκτυο Natura 2000 και την υποχρέωση που έχουμε όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, υπηρεσίες και πολίτες για τη ορθή χρήση και διαχείρισή τους».

Κίνδυνος από τα drone

Έκκληση στους επισκέπτες να μην πλησιάζουν την αποικία, γιατί τα πουλιά ενοχλούνται και υπάρχει κίνδυνος να εγκαταλείψουν τα μικρά τους απευθύνει η βιολόγος του Φορέα Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου, Εύα Κατράνα. «Όσο και αν θέλουμε να τα δούμε από κοντά, είναι σημαντικό να κρατάμε τις αποστάσεις μας. Είναι κρίμα να αποτύχει αυτή η πρώτη προσπάθεια αναπαραγωγής του είδους στη χώρα μας από τη δική μας απερισκεψία και περιέργεια», τονίζει.

Μεγάλος είναι ο κίνδυνος που προκαλείται από τις πτήσεις drone πάνω από τον υγρότοπο, οι οποίες άλλωστε απαγορεύονται στις περιοχές Natura 2000. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, πρόσφατο βίντεο από drone που κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες στα κοινωνικά δίκτυα, στο οποίο εμφανώς τα πουλιά της αποικίας πετούν σε πανικό και είναι πιθανόν να έχουν καταστραφεί φωλιές.

Η πλωτή «γκαλερί» του Δάκη Ιωάννου

Το art γιοτ του γνωστού συλλέκτη διά χειρός Τζεφ Κουνς

Ο γνωστός επιχειρηματίας και διεθνούς φήμης συλλέκτης σύγχρονης τέχνης ενέπλεξε τον σουπερστάρ της τέχνης Τζεφ Κουνς στην προσπάθειά του να μετατρέψει το γιοτ του σε καλλιτεχνικό δρώμενο.

Κι έτσι, το 115 ποδών «Guilty» είναι πια το μεγαλύτερο σε διαστάσεις έργο του περίφημου καλλιτέχνη!

Το έντονο γεωμετρικό μοτίβο του εξωτερικού έλκει την καταγωγή του από το καμουφλάζ των σκαφών του Βασιλικού Ναυτικού της Βρετανίας κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, που έμεινε γνωστό ως «razzle dazzle».

Σε πλήρη -και ηθελημένη- αντίθεση με το πολύχρωμο εξωτερικό, στο εσωτερικό κυριαρχούν οι λευκές επιφάνειες και το άπλετο ηλιακό φως, στην προσπάθεια να λειτουργήσει το σκάφος ως προθήκη για την πλούσια συλλογή έργων τέχνης του Ιωάννου.

Το «Guilty», που δένει στον Πειραιά, είναι η πρώτη αντίστοιχου είδους δουλειά του εμβληματικού καλλιτέχνη της ποπ αρτ Τζεφ Κουνς, ο οποίος ωστόσο είναι υπεύθυνος μόνο για το «χτυπητό» εξωτερικό έργο, καθώς το υπόλοιπο redesign ανέλαβε η ιταλίδα σχεδιάστρια γιοτ Ivana Porfiri.

Το σκάφος έχει κάνει μεγάλη αίσθηση στον κόσμο της τέχνης και πώς θα μπορούσε άλλωστε να ήταν διαφορετικά, αφού στο εσωτερικό του συναντάμε τα έπιπλα της ιταλικής Radical Design, αλλά και έργα τέχνης από την προσωπική συλλογή του ιδρυτή του ΔΕΣΤΕ, όπως το «Hex Mirror» του Anish Kapoor, τη νέον επιγραφή «Feelings» του Martin Creed, το «Untitled (Vision)» του David Shringley, έργα της Sarah Morris και πολλών ακόμα σύγχρονων ονομάτων της παγκόσμιας καλλιτεχνικής σκηνής, που κάνουν το σκάφος να φαντάζει περισσότερο με πλωτή αίθουσα τέχνης παρά με γιοτ...

Το διαβάσαμε στο  Newsbeast.gr

Δάκης Ιωάννου: Ο αθέατος μεγιστάνας

«Δάκης Ιωάννου; Μέγας συλλέκτης. Είχα δει μια εκπληκτική συλλογή έργων τέχνης του στο Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι» η ενθουσιώδης απάντηση φιλότεχνου στο διστακτικό ερώτημά μας: «Τι γνωρίζεις για τον Δάκη Ιωάννου;»

Αν για τον επικεφαλής της μπορεί να ειπωθεί πως ελάχιστοι τον γνωρίζουν για την επιχειρηματική του δραστηριότητα, σε αντίθεση με τις συλλεκτικές και καλλιτεχνικές του ενασχολήσεις, δεν ισχύει το ίδιο για την εταιρεία J&P Άβαξ. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στην Ελλάδα, από κάτω θα τη βρεις. Και όχι μόνο στην Ελλάδα…

Αλήθεια, τι γνωρίζουμε για τον Κύπριο μεγιστάνα; Έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη, τον μαικήνα, τον ιδρυτή του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, το όνομα του οποίου φιγουράρει στη λίστα των πλέον ισχυρών της σύγχρονης τέχνης; Ελάχιστα, είναι η απάντηση. Ή μάλλον γνωρίζουμε όσα ο ίδιος επιθυμεί να γίνουν γνωστά, όπως για παράδειγμα η εκκεντρική διακόσμηση του διαμερίσματος των 7.000 τμ που κατέχει στο Μανχάταν με τα πορτρέτα του ίδιου και των μελών της οικογένειάς του στους τοίχους και τα πατώματα. Οι περιορισμένες σε αριθμό συνεντεύξεις του σε διεθνή και εγχώρια μέσα ενημέρωσης αποσκοπούν αποκλειστικά στην προβολή των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων των ιδρυμάτων στα οποία μετέχει, στην προβολή των δράσεων του project space που έχει δημιουργήσει στην Ύδρα, στην ανάδειξη των ισχυρών του δεσμών  του με τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης τέχνης, όπως με τον διάσημο και πάμπλουτο καλλιτέχνη Jeff Koons, ο οποίος φιλοτέχνησε το ιδιότυπο στην αισθητική του σκάφος του μεγιστάνα, που φέρει το όνομα Guilty.

O Δάκης Ιωάννου είναι μέλος πολλών διοικητικών συμβουλίων μεταξύ των οποίων και του Νέου Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης, είναι πρόεδρος του Ιδρύματος Χρίστου Στέλιου Ιωάννου για την αποκατάσταση ατόμων με ειδικές ανάγκες που εδρεύει στη Λευκωσία, είναι ιδιοκτήτης εμβληματικών ξενοδοχείων της Αθήνας όπως το Semiramis και το Intercontinental, και συμμετείχε στη διοίκηση της Coca Cola – 3E. Οι περιγραφές για το άτομό του, αλληλοαναιρούμενες και εν πολλοίς αντιφατικές, κάνουν λόγο για έναν «εκκεντρικό», «απρόσιτο» αλλά με «ριπές χιούμορ», «προσηνή» αλλά και «απόμακρο» άνθρωπο.

Σύμφωνα με το βιογραφικό του, ο Δάκης (Λεωνίδας) Ιωάννου γεννήθηκε στην Κύπρο, είναι απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών, σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και ανακηρύχθηκε διδάκτορας αρχιτεκτονικής από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των σπουδών του, οι γονείς του τον ρώτησαν τι δώρο ήθελε. «Εγώ βέβαια ήθελα έναν Ντε Κίρικο αλλά θα ήταν πολύ ακριβό δώρο. Έτσι ζήτησα και έλαβα το “Il grande bersaglio tricolore”, ένα έργο του Λούτσιο ντελ Πέτσο που συνδύαζε την ποπ αρτ με τη μεταφυσική ζωγραφική» σημειώνει ο ίδιος. Το 1967 επιστρέφει στην Κύπρο για να εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση, την κατασκευαστική εταιρεία που είχε συνιδρύσει ο πατέρας του το 1941 ως «Ιωάννου και Παρασκευαΐδης», η οποία εξελίχθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες εργολήπτριες εταιρίες σε Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική και Ελλάδα. Μετά την εισβολή μετακόμισε στο Λονδίνο και λίγα χρόνια αργότερα, το 1980, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα 

J&P Άβαξ
Οι οικογενειακές συμμαχίες της οικονομικής ελίτ παραμένουν ισχυρές και αδιατάρακτες –και δη όταν κρίνονται ως επιτυχημένες. Έτσι οι γόνοι της πρώτης πατρογονικής επιχείρησης, ο Δάκης Ιωάννου και ο Ευθύβουλος Παρασκευαΐδης, δημιουργούν τον όμιλο εταιρειών J&P Άβαξ. Έναν από τους πλέον δραστήριους κατασκευαστικούς ομίλους στην Ελλάδα με σημαντική παρουσία, όπως αναγράφεται στην ιστοσελίδα του ομίλου «στα μεγαλύτερα έργα του τόπου και των διεθνών αγορών».

Το 1994 εισάγεται στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Με συγχωνεύσεις και εξαγορές μετοχών μετατρέπεται σε έναν όμιλο μαμούθ στο δυναμικό του οποίου ανήκουν οι εταιρείες ΕΤΕΘ, Αθηνά ΠΡΟΕΤ ΕΡΓΟΝΕΤ, J&P Development A.E., ΕΛΒΙΕΞ, Ε-Construction, AUTECO, TASK J&B ΑΒΑΞ, Ηλιοφάνεια, VOLTERRA, TERRA FIRMA, ANEMA, C-PRO, Ενεργειακή Κυκλάδων και Ακίνητα Εύβοιας Α.Ε. Οι δραστηριότητες του ομίλου επεκτείνονται σε όλους τους τομείς κατασκευής, από έργα κτιριακά, οδοποιίας, λιμενικά, υδραυλικά, ενεργειακά, βιομηχανικά, δίκτυα σωληνώσεων και φυσικού αερίου ενώ μέσω και της J&P Overseas ο κύκλος εργασιών του ομίλου αυξάνεται εντυπωσιακά στις διεθνείς αγορές. Το 2009 το 45% του κύκλου εργασιών του ομίλου αφορά έργα σε χώρες του εξωτερικού, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιορδανία, εσχάτως το Ιράκ, η Μάλτα, η Ρουμανία, η Πολωνία, η Βουλγαρία και γενικώς οι χώρες της Κεντροανατολικής Ευρώπης. Παράλληλα, ο όμιλος πρωτοστατεί στις συμβάσεις παραχώρησης και στα ΣΔΙΤ ενώ με τα Ολυμπιακά έργα γίνεται κανονικό πάρτι. Χαρακτηριστικά σημειώνουμε: Παγκρήτιο Στάδιο στο Ηράκλειο, Σπίτι Βαρέων Αθλημάτων, Ολυμπιακό χωριό στους Θρακομακεδόνες, Ιππικό Κέντρο στο Μαρκόπουλο, Γήπεδο Χόκεϊ στον Άγιο Κοσμά, Στάδιο Καραϊσκάκη, Φάρος Ψυχικού, Αθλητικό Κέντρο Πυγμαχίας στο Περιστέρι.

Η J&P Άβαξ εν τέλει βρίσκεται παντού, καθώς μια απλή ανάγνωση των έργων στα οποία έχει εμπλακεί ο όμιλος προκαλεί ίλιγγο. Κτιριακά έργα: Golden Hall, The Mall, Γενικό Νοσοκομείο στη Ρόδο και στην Ξάνθη, Εθνική Τράπεζα κ.ά. Με το σύστημα των παραχωρήσεων: Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου, Μαρίνα Φαλήρου, Αττική Οδός, Ολυμπία Οδός. Ως προς τα έργα υποδομής: Ρεντίνα σήραγγα Βρασνών, Εγνατία Οδός, Σταθμός Προαστιακού κ.ά. Έχει επίσης ποσοστά στην Ολυμπία Οδό (17%), τον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου (16,25%) και την Μορέας (15%) ενώ εκτελεί και από κοινού με την ιταλική Ghella και τη γαλλική Alstom το έργο της επέκτασης του Μετρό προς τον Πειραιά.

Εμπλέκεται με επιτυχία στα ενεργειακά έργα, ωστόσο ο όμιλος καθυστερεί την είσοδό του στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας με αποτέλεσμα την απώλεια  μεγάλου μεριδίου της αγοράς.  Τα καταφέρνει πάντως με τους σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων, τα λιμενικά έργα, την εταιρεία real estate που δημιουργείται, τις εταιρείες διαχείρισης ακινήτων (ακόμη και τον καθαρισμό του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος) και τις ιδιωτικές υπηρεσίες ΚΤΕΟ.

Σύμφωνα με τις οικονομικές καταστάσεις του ομίλου το πρώτο εξάμηνο του 2016 ο ενοποιημένος κύκλος εργασιών ανήλθε σε 270,6 εκ. ευρώ ενώ τα καθαρά κέρδη μετά τους φόρους σε 21 εκ. ευρώ. Όπως σημειώνεται στον οικονομικό απολογισμό του ομίλου: «τα αποτελέσματα του α΄ εξαμήνου του 2015 αναμορφώθηκαν για σκοπούς συγκρισιμότητας λόγω της οριστικής διακοπής της ζημιογόνου δραστηριότητας της θυγατρικής Αθηνά ΑΤΕ στην περιοχή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Η μεταβίβαση των δραστηριοτήτων της Αθηνά ΑΤΕ στα Εμιράτα κατέστη αναγκαία μετά και την επιβολή των capital controls, λόγω της αδυναμίας εξασφάλισης των απαραίτητων κεφαλαίων κίνησης και τραπεζικών εγγυητικών επιστολών προκειμένου να εκτελούνται τα υφιστάμενα έργα και να διεκδικούνται νέα έργα».

Ο όμιλος του Δάκη Ιωάννου κλυδωνίζεται ύστερα από τετραετή επιζήμια δραστηριότητα ενώ ισχυρό είναι και το κτύπημα μετά το κλείσιμο των τραπεζών στην Κύπρο, καθώς διατηρούσε σε αυτές καταθέσεις ύψους 9,2 εκ. ευρώ. Τα κατασκευαστικά projects παγώνουν ενώ το 2013 μεταβιβάζει τα κλειδιά του ομίλου στον γιο του Χρίστο. Σε κάθε περίπτωση ο ίδιος παραμένει ο ιθύνων νους.

Τον Ιανουάριο 2015 ο Δάκης Ιωάννου επιτυγχάνει μέσω της Τράπεζας Πειραιώς και της Alpha Bank να μετατρέψει βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις του ομίλου σε μακροπρόθεσμες, προβαίνοντας παράλληλα σε νέο δανεισμό. Έτσι αναχρηματοδότησε υφιστάμενο κοινοπρακτικό ομολογιακό δάνειο της J&P Άβαξ ύψους 238εκ.ευρώ, εξέδωσε νέο κοινοπρακτικό ομολογιακό δάνειο ύψους 187εκ. ευρώ και διατήρησε ομολογιακά δάνεια του ομίλου και των θυγατρικών του, ύψους 21εκ. ευρώ.

Στο καρτέλ των εργολάβων
Η Επιτροπή Ανταγωνισμού, στην έρευνα που διενεργεί από το 2013, εμπλέκει σχεδόν το σύνολο του κατασκευαστικού κλάδου στη δημιουργία καρτέλ για έναν μακρύ χρονικό ορίζοντα που ξεκινά από το 1981 και εκτείνεται ως τις μέρες μας. Μεταξύ των ελεγχόμενων εταιρειών είναι και η J&P Άβαξ καθώς συμμετείχε, όπως σημειώνεται, στην καρτελική σύμπραξη για τη χειραγώγηση διαγωνισμών δημοσίων έργων. Μάλιστα ειδική έρευνα έχει πραγματοποιηθεί και στην υπόθεση της κοινοπραξίας Άκτωρ ΑΤΕ-ΤΕΡΝΑ-J&P Άβαξ αναφορικά με το φαινόμενο του προκαθορισμού των εκπτώσεων. Στο ενδιάμεσο η χώρα απειλείται με επιστροφή πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ στα κοινοτικά ταμεία ενώ η Επιτροπή Ανταγωνισμού αναμένει τις απαντήσεις των κατασκευαστικών εταιρειών. Σε κάθε περίπτωση ο όμιλος J&P Άβαξ ουδόλως δείχνει να έχει θορυβηθεί. Ήδη το πρώτο εξάμηνο του 2016 ο όμιλος σε κοινοπραξία με την ιταλική Bonatti SPA υπέγραψε σύμβαση με την Διαδριατικός Αγωγός Φυσικού Αερίου για τη μελέτη και την κατασκευή του χερσαίου αγωγού (TAP) μήκους περίπου 360 χιλιομέτρων στη Βόρεια Ελλάδα. Έχει επίσης εξασφαλίσει μια συμφωνία στη Μάλτα, την κατασκευή νέου σταδίου στο Κατάρ για το παγκόσμιο κύπελλο του 2022 και μια ακόμη συμφωνία στο Ιράκ. Ο όμιλος ανθεί και τα χαμόγελα επέστρεψαν…