ΤΟ ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΙΟ ΤΟΥ ΑΧΕΡΟΝΤΑ....

Το νεκρομαντείο του Αχέροντα, που ήταν ένα από τα σπουδαιότερα της Αρχαίας Ελλάδας, βρίσκεται ανατολικά του χωριού Μεσοχώρι, το οποίο απέχει 5 χιλιόμετρα από τις εκβολές του Αχέροντα. 
Στην περιοχή υπήρχε η Αχερουσία λίμνη που εκτεινόταν ανατολικά του νεκρομαντείου, σε έκταση περίπου 10 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ανάμεσα στα χωριά Καναλάκι, Καστρί και Μεσοχώρι. 

Στην άκρη της λίμνης, υπήρχε η μυκηναϊκή πόλη Εφύρα. Δίπλα στην πόλη αυτή πάνω σ’ ένα βραχώδη λόφο ύψους 40 μέτρων κτίστηκε το νεκρομαντείο του Αχέροντα. Το νεκρομαντείο αναφέρεται από τους μυκηναϊκούς χρόνους πριν από το 1.000 π.Χ., αλλά τη σημερινή του μορφή την πήρε πολύ αργότερα κατά τους ελληνιστικούς χρόνους (περί το 250 π.Χ.) 

Στο νεκρομαντείο, οι προσκυνητές έρχονταν για να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς οι οποίοι θα τους ανακάλυπταν τα μελλούμενα. Οι προσκυνητές φθάνοντας στο νεκρομαντείο οδηγούντο στα σκοτεινά λαβυρινθώδη δωμάτια , όπου παρέμειναν επί μερικές μέρες σ’ εκείνο το μυστηριακό περιβάλλον, ενώ συγχρόνως τρέφονταν με παραισθησιογόνες τροφές, όπως  λούπινα. Υπολείμματα μηχανικών κατασκευών δείχνουν ότι το όλο σκηνικό συμπληρωνόταν από μετακινήσεις ειδώλων των νεκρών, ώστε να εντυπωσιάζεται ο προσκυνητής, στον οποίο απαγορευόταν να περιγράψει ό,τι είδε με κίνδυνο της ζωής του. 

Φτάνοντας σήμερα στο ύψωμα του Μαντείου, δείτε ανατολικά τον καταπράσινο κάμπο του Φαναρίου και φανταστείτε μία τεράστια ελώδη λίμνη να απλώνεται μέχρι εκεί όπου φτάνει το μάτι σας. Το νεκρομαντείο το κατέστρεψαν οι Ρωμαίοι το 167 π.Χ.. Οι μεταγενέστεροι κάτοικοι της περιοχής πάνω στο νεκρομαντείο έκτισαν τον ναό του Αγίου Ιωάννη. 

Όταν απεκαλύφθη το νεκρομαντείο στη δεκαετία του 1960, ο ναός βρέθηκε στον αέρα έτσι όπως είναι σήμερα στηριγμένος σε μια τσιμεντόπλακα. Η περιπλάνηση στα δωμάτια και τα υπνωτήρια του μαντείου, στην υπόγεια στοά με τα πέτρινα τόξα της κατοικίας του Άδη, τις αποθήκες, αλλά και τα εντυπωσιακά πολυγωνικά τείχη που περιβάλλουν το μαντείο γοητεύει τον επισκέπτη. 

Στην περιοχή μπορείτε να φτάσετε με αυτοκίνητο από το χωριό Μεσοπόταμο ή με ένα από τα σκάφη που, ξεκινώντας από τον παραλιακό οικισμό της Αμμουδιάς, θα σας οδηγήσουν, μέσω του ποταμού Αχέροντα, κοντά στο νεκρομαντείο, το οποίο θα επισκεφθείτε ύστερα από πεζοπορία 20 λεπτών. 


Διαβάστε περισσότερα: http://paysanias.blogspot.com/2010/12/blog-post_22.html#ixzz5gTm6mQDz

ΤΑ ΗΜΙΕΡΓΑ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ...

 Η Νάξος έχει συνδεθεί και με την ιστορία της Αριάδνης, της κόρης του βασιλιά Μίνωα της Κρήτης. Σύμφωνα με το μύθο, ο Θησέας,επιστρέφοντας θριαμβευτής από την Κρήτη έχοντας σκοτώσει τον Μινώταυρο, τον τερατόμορφο φύλακα του λαβύρινθου με τη βοήθεια της Αριάδνης, έκανε μία στάση στη Νάξο. Εκεί, ο θεός Διόνυσος την ερωτεύτηκε και εμφανίστηκε στον ύπνο του Θησέα, πείθοντάς τον να την εγκαταλείψει. Όταν η Αριάδνη έμεινε μόνη, εμφανίστηκε ο Διόνυσος και την έκανε γυναίκα του.

Περνώντας από τους μύθους στην ιστορική πραγματικότητα, αρχαιολογικά ευρήματα στη Γρόττα και στο σπήλαιο του Ζα, μαρτυρούν τα πρώτα ίχνη κατοίκησης στο νησί, ήδη από το τέλος της 4ης χιλιετίας π.Χ.

Η Νάξος είναι από τα λίγα νησιά της Ελλάδας που κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα χωρίς διακοπή. Από την αρχαιότητα υπήρξε το μεγαλύτερο και το πιο εύφορο νησί, αυτάρκες σε αγαθά, διάσημο για το κρασί του και τη λατρεία του στο Διόνυσο, ενώ τα διάσπαρτα μνημεία από όλες τις ιστορικές περιόδους που θα βρείτε στο νησί (αρχαίοι ναοί, κτερίσματα τάφων, εκκλησίες των πρώτων βυζαντινών χρόνων, κάστρα, πύργοι, οχυρωμένα μοναστήρια κλπ.), φανερώνουν την πλούσια ιστορία της Νάξου.

Η Νάξος υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του κυκλαδικού πολιτισμού και γνώρισε μεγάλη ακμή λόγω της ανάπτυξης της ναυσιπλοΐας και του εμπορίου. Τα περίφημα κυκλαδικά ειδώλια που βρέθηκαν στο νησί αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες του πλούτου και της δημιουργικότητας της εποχής. Στους μυκηναϊκούς χρόνους (1600 - 1100 π.Χ.) η Νάξος αποτελούσε γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αποτελώντας σταυροδρόμι πολιτισμών, ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν οι τέχνες, η αρχιτεκτονική και η γλυπτική σημείωσαν σημαντική άνθηση.

Την περίοδο των Περσικών πολέμων η Νάξος, ως μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας, υπέστη πολλές καταστροφές χάνοντας την παλιά της αίγλη. Μετά το τέλος των πολέμων, πέρα σε στα χέρια των Μακεδόνων, των Πτολεμαίων και έπειτα στην κυριαρχία των Ρωμαίων.

Στα χρόνια του Βυζαντίου, ανήκε στο Θέμα του Αιγαίου και γνώρισε πολλές

καταστροφές και λεηλασίες από τις επιδρομές των πειρατών και των Σαρακηνών. Αποτέλεσμα των ληστρικών επιδρομών ήταν η σημαντική μείωση του πληθυσμού του νησιού, ενώ η οικονομία και ο πολιτισμός καταστράφηκαν. Οι κάτοικοι το εγκατέλειψαν αναζητώντας ασφάλεια στα γειτονικά νησιά και όσοι παρέμειναν, κατέφυγαν στο εσωτερικό της Νάξου, ιδρύοντας νέους προστατευμένους οικισμούς. Στο κάστρο του Απαλύρου, βρισκόταν η πρωτεύουσα της βυζαντινής Νάξου. Η έλευση του χριστιανισμού στο νησί συνδέεται με την κατασκευή εκκλησιώνκαι μοναστηριών όλων των ρυθμών και των τεχνοτροπιών, με εξαιρετικές τοιχογραφίες, πολλές από τις οποίες σώζονται έως τις μέρες μας.

Το 1207, με την κατάληψη της Νάξου από τον Ενετό Μάρκο Σανούδο, ξεκινά μία νέα εποχή για το νησί, καθώς μετατράπηκε σε πανίσχυρο Δουκάτο, στο

οποίο εντάχθηκαν όλα τα νησιά των Κυκλάδων. Στο λόφο, που αποτελεί τη φυσική ακρόπολη της πόλης, ο Σανούδος έχτισε το επιβλητικό Κάστρο της Χώρας με τους πολλούς πύργους, χρησιμοποιώντας τα ερείπια της αρχαίας πόλης.

Η ενετική κυριαρχία διήρκεσε ως το 1537, οπότε το νησί κατέλαβε ο Μπαρμπαρόσα και η Νάξος πέρασε στην κυριαρχία των Τούρκων, οι οποίοι διατήρησαν τη φεουδαρχία. Το νησί παρέμεινε υπό Οθωμανική κυριαρχία έως το 1829, οπότε και προσαρτήθηκε στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος μαζί με τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου.

 Η Κόρη των Μελάνων

Ενα από τα χαρακτηριστικότερα αγάλματα- μνημεία όχι μόνο της Νάξου αλλά της Ελλάδας, είναι  η Κόρη των Μελάνων που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή των Μελάνων.

Τοποθεσία:

Το  εντυπωσιακο αγαλμα βρίσκεται στην περιοχή Φλεριό, μετά το χωριό Μύλοι και πριν το χωριό Κυνίδαρος, που απέχει περίπου 9 χλμ από τη Χώρα.

Ιστορία:
Ο Κούρος είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα της Ναξιακής μαρμαρογλυπτικής. Έχει μήκος 6 μ. και έχει φτιαχτεί περίπου το 570 π.Χ. Πρόκειται για το ημιτελές άγαλμα ενός εφήβου που βρίσκεται «ξαπλωμένος» μέσα σε ένα περιβόλι και το ένα του πόδι είναι σπασμένο. Εκεί κοντά είναι το αρχαίο λατομείο και εικάζεται πως το πόδι του έσπασε κατά την μεταφορά του αγάλματος.

Η Κόρη των Μελάνων βρίσκεται περίπου 500 μ. πιο ψηλά από τον Κούρο. Υπολογίζεται ότι πρόκειται για νέα της ίδιας ηλικίας με τον Κούρο που μοιάζει και στα χαρακτηριστικά. Έχει εγκαταλειφθεί ψηλότερα στο βουνό, είτε λόγω κάποιου ατυχήματος, είτε λόγω ακύρωσης της παραγγελίας της ή ακόμη και γιατί μπορεί να ξέσπασαν πολιτικές ταραχές εκείνη την περίοδο.

Ο ΚΟΥΡΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Κοντά στο χωριό Απόλλωνας βρίσκεται ένα αρχαίο λατομείο μαρμάρου από τα πολλά που υπάρχουν στην Νάξο και στις Κυκλάδες. Το λατομείο εφοδίαζε με πρώτη ύλη αλλά και με έτοιμα προιόντα μαρμάρου το ιερό της Δήλου και άλλες περιοχές στον ελληνικό κόσμο για πολλούς αιώνες.

Γιαυτό τον λόγο υπήρχε δρόμος από το λατομείο που οδηγούσε στο αρχαίο λιμάνι όπου και φορτώνονταν σε πλοία το ναξιώτικο μάρμαρο. Το εντυπωσιακότερο θέαμα στο λατομείο είναι ένας μισοτελειωμένος τεράστιος κούρος γνωστός ως κούρος του Απόλλωνα. Το άγαλμα είναι πάνω από 10 μέτρα και οι ειδικοί διαφωνούν για το ποιόν παριστάνει, άλλοι υποστηρίζοντας ότι παριστάνει τον θεό Απόλλωνα και άλλοι τον θεό Διόνυσο που και οι δύο λατρεύτηκαν στην Νάξο.

Το άγαλμα μπορεί να μη το ολοκλήρωσαν είτε γιατί ράγισε και δεν γινόταν περαιτέρω επεξεργασία του, είτε για κάποιους λόγους ακυρώθηκε ή δεν πληρώθηκε η παραγγελία του. Το εντυπωσιακό μέγεθος του Κούρου του Απόλλωνα βάζει μεγάλα και ενδιαφέροντα ερωτήματα στους αρχαιολόγους.

Για πού προορίζονταν το τεράστιο άγαλμα; Για κάποιο ναό βέβαια, αλλά στην Νάξο ή σε κάποια άλλη περιοχή; Την ίδια εποχή που έχει χρονολογηθεί το άγαλμα, τον 6ο αιώνα π.Χ στο λιμάνι της Νάξου είχε ξεκινήσει η κατασκευή ενός γιγάντιου ναού του Απόλλωνα που και αυτός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, ενώ η Πορτάρα είναι η αδιάψευστη μαρτυρία για τις μεγάλες διαστάσεις του. Μήπως ο κούρος το Απόλλωνα και ο ναός του Απόλλωνα συνδέονται με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο εκτός από το ότι τους φιλοξενεί για χιλιάδες χρόνια η ναξιώτικη γή;

Μυθικά γεγονότα στη Νάξο

Η Νάξος συνδέεται στενά με την ελληνική μυθολογία. Στο νησί λατρεύτηκαν ιδιαίτερα ο Δίας, ο Απόλλωνας, ο Διόνυσος με την Αριάδνη, η Δήμητρα, η Άρτεμις και ο Ποσειδώνας. Ο Ζευς, ο πατέρας των θεών, γεννήθηκε στην Κρήτη αλλά μεγάλωσε στη Νάξο, όπου οι κάτοικοί της τον λάτρεψαν και έδωσαν το όνομά του, στο ψηλότερο βουνό του νησιού (Ζευς ή Ζας). Εδώ στην κορυφή του Ζα, ένας αετός μετέφερε στον Δία τον κεραυνό, με την δύναμη του οποίου έγινε κύριος του Ολύμπου. Ο Ζευς ερωτεύτηκε τη Σεμέλη, κόρη του βασιλιά της Θήβας, η οποία λίγο μετά την ένωσή τους του ζήτησε να εμφανιστεί μπροστά της με όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Η θνητή καρδιά της όμως, δεν άντεξε την λάμψη του και ξεψύχησε πριν προλάβει να γεννήσει το έμβρυο που κυοφορούσε. Ο Δίας πήρε το έμβρυο και το έραψε στον μηρό του, απ’ όπου και γεννήθηκε μετά από λίγο καιρό στη Νάξο, ο Διόνυσος. Οι Νύμφες Φιλία, Κλειδή και Κορώνη ανέλαβαν την ανατροφή του στο «κακό σπήλαιο» της Κορώνου. Από τότε η Νάξος λάτρεψε τον Διόνυσο, τον θεό του οίνου, ο οποίος την προίκισε με πλούσιους αμπελώνες.

Αργότερα, στη Νάξο έκαναν στάση τα καράβια του βασιλιά της Αθήνας Θησέα, ο οποίος επέστρεφε θριαμβευτής από την Κρήτη, έχοντας σκοτώσει τον Μινώταυρο, τον τερατόμορφο φύλακα του λαβυρίνθου του Μίνωα. Μαζί του ο Θησέας είχε την κόρη του βασιλιά της Κρήτης και ετεροθαλή αδελφή του Μινώταυρου, Αριάδνη, που τον είχε προηγουμένως βοηθήσει στην απο­στολή του. Ο θεός Διόνυσος όμως, ο οποίος ερωτεύτηκε την Αριάδνη, εμφανίστηκε στον ύπνο του Θησέα και τον έπεισε να την εγκαταλείψει στη Νάξο. Όταν η Αριάδνη έμεινε μόνη, εμφανίστηκε ο Διόνυσος και την έκανε γυναίκα του. Αν κοιτάξετε ένα ξάστερο βράδυ τον ουρανό ψάξτε για το Corona Borealis, είναι το στεφάνι με το οποίο ο Διόνυσος στεφάνωσε την Αριάδνη.

πληροφοριες naxosislandinfo    gr mynaxos.g  http://arkoleon.blogspot.com http://www.naxosisland.eu/

ΠΗΓΗ ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

Διαβάστε περισσότερα: http://paysanias.blogspot.com/2012/04/blog-post_22.html#ixzz5gTjXfa41

Αποκλειστικό: Έλληνες από όλο τον κόσμο στο κάλεσμα του πρίγκιπα Καρόλου

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ 

ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

Το περίφημο κρασί «Château Margaux» -ο μύθος των γαλλικών αμπελώνων- έρρεε άφθονο στα κρυστάλλινα ποτήρια, στο επιβλητικό Βridgewater House της οικογένειας Λάτση στο Λονδίνο. Το άλλοτε στρατηγείο του καπετάν Γιάννη Λάτση άνοιξε ύστερα από πολύ καιρό τις πόρτες του για να φιλοξενήσει μία από τις εκδηλώσεις του Prince’s Τrust Ιnternational, που έγιναν την προηγούμενη εβδομάδα στη βρετανική πρωτεύουσα. 

Η 1η ημέρα

Οι προσκλήσεις είχαν σταλεί από καιρό προσωπικά στον καθέναν από τους 120 Ελληνες καλεσμένους του πρίγκιπα Καρόλου σε συνεννόηση με τον πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Πατριαρχείου πατέρα Αλέξανδρο Καρλούτσο, που οργάνωσε τα… events.

Ο father Alex ταξίδεψε από τη Νέα Υόρκη συνοδευόμενος από τριάντα ισχυρούς επιχειρηματίες της Ομογένειας. Ανάμεσά τους ήταν ο δισεκατομμυριούχος Ντιν Μητρόπουλος, ο μεγαλοκατασκευαστής Μερκούριος Αγγελιάδης, ο λομπίστας Αντι Μανάτος και ο επικεφαλής του «Τάγματος των Αρχόντων» του Οικουμενικού Πατριαρχείου Αντονι Λυμπεράκης. Επίσης ο γιατρός Πίτερ Μίχαλος, ο CEO της «Calamos Investments» Τζον Κουδούνης, ο δικηγόρος Θεόδωρος Μποζονέλης και ο… κροίσος των κατασκευών Ντιν Σπανός από το Λος Αντζελες, ιδιοκτήτης της ομάδας Los Angeles Chargers.

Βαριά ονόματα του ελληνικού επιχειρείν ταξίδεψαν από κάθε γωνιά του πλανήτη για να δώσουν το «παρών» στα λαμπερά γκαλά, να ενημερωθούν για το έργο του Trust και να στηρίξουν την πριγκιπική μάχη κατά της ανεργίας των νέων. Από τη μακρινή Αυστραλία έφτασε ο μεγαλοδικηγόρος και πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Μελβούρνης Βασίλης Παπαστεργιάδης, από τη Γαλλία η ιδιοκτήτρια του κτήματος «Château Margaux», Κορίν Μετζελόπουλος, η οποία διέθεσε και τα εκλεκτά κρασιά της, από την Μπολόνια της Ιταλίας ο βιομήχανος Γιάννης Αρβανίτης και από τη Γερμανία ο πρόεδρος των ελληνικών κοινοτήτων, Κώστας Δημητρίου.

Από την Αθήνα προσκεκλημένοι ήταν, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων επιχειρηματιών, Βασίλης Αποστολόπουλος, ο ασφαλιστής πολυτελών σκαφών, Γιάννης Αρμενάκης, ο πρόεδρος της Μίνως ΕΜΙ, Σαμουήλ Μάτσας, και η κόρη του, Μαργαρίτα, ενώ από το Λονδίνο προκλήθηκαν η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, καθώς και ο δικηγόρος και επενδυτής Νίκος Σταθόπουλος.

Ο πρίγκιπας Κάρολος υποδέχθηκε τους Ελληνες επιχειρηματίες στο St James’s Palace, το παλαιότερο παλάτι του Λονδίνου, που έχει παραμείνει η επίσημη κατοικία του ηγεμόνα, αν και κανένας ηγεμόνας δεν έχει ζήσει εκεί για σχεδόν δύο αιώνες. Το dress code ήταν αυστηρό, για τους κυρίους κοστούμι με γραβάτα και για τις κυρίες φόρεμα ή φούστα όχι πάνω από το γόνατο.

Στην αίθουσα του St James’s Palace με το βαρύ διάκοσμο, ο πρίγκιπας Κάρολος πλησίασε έναν έναν όλους τους καλεσμένους και είχε μαζί τους σύντομα τετ α τετ ζητώντας πληροφορίες για την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Ο διάδοχος του βρετανικού θρόνου μπήκε στο παλάτι συνοδευόμενος από τον πρίγκιπα Παύλο, γιο του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, ενώ ακολουθούσαν η κόρη του τέως, πριγκίπισσα Θεοδώρα, και η σύζυγος του πρίγκιπα Νικολάου, Τατιάνα Μπλάτνικ.

Ο Παύλος ως μέλος του Prince’s Τrust Ιnternational ήταν παρών σε όλες τις εκδηλώσεις και μίλησε για το έργο του Trust, το οποίο, όπως επεσήμανε, έχει ήδη καταφέρει να εξασφαλίσει εργασία σε 59 νέους ανθρώπους στην Ελλάδα.

Η 2η και η 3η ημέρα

Η δεύτερη ημέρα των εκδηλώσεων περιλάμβανε κοκτέιλ στο Tower Bridge, τη γέφυρα του Τάμεση, με «smart dress» και κόκκινα τριαντάφυλλα για τις κυρίες, καθώς η εκδήλωση συνέπεσε με τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Οι καλεσμένοι απόλαυσαν την καταπληκτική θέα στον ποταμό από τις τζαμαρίες και τα γυάλινα πατώματα, ενώ ήταν μια ευκαιρία για λόμπινγκ μεταξύ Ελλήνων επιχειρηματιών από διαφορετικές χώρες που δεν είχαν ξανασυναντηθεί στο παρελθόν.

Ακολούθησε το βράδυ της Παρασκευής 15 Φεβρουαρίου το «black tie» δείπνο στο παλάτι της οικογένειας Λάτση, ένα κτίσμα απαράμιλλης αισθητικής που είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν και δεξίωση της συνόδου G7 των ισχυρότερων χωρών του πλανήτη. Οι καλεσμένοι μοιράστηκαν στις ανθοστόλιστες ροτόντες των 8 ατόμων και άκουσαν τις ομιλίες για το έργο του Trust, ενώ σε κάθε τραπέζι υπήρχαν έντυπα για δωρεές.

ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

Είπατε τίποτα;

Είστε ανεύθυνος λαός», «Δεν πληρώνετε τους φόρους σας», «Είστε βολεμένοι», «Λειτουργείτε με ωχαδελφισμό», «Είστε τεμπέληδες»… είναι μερικές μόνο από τις φράσεις που χρησιμοποιούν σήμερα οι περισσότεροι Ευρωπαίοι -πολιτικοί και απλός λαός- για να μας χαρακτηρίσουν!

Η κρίση μπορεί να έφερε τα πάνω-κάτω, όμως κανείς από αυτούς δεν πρέπει να ξεχνάει! Τι; Αυτά που η Ελλάδα έκανε για τον κόσμο ολόκληρο, προσφέροντας βασικά στοιχεία πολιτισμού και ανθρωπισμού.

Κι αν το ερώτημα «Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο» σάς φαίνεται… ρητορικό, ελάτε να δούμε μαζί 10 σημαντικά πράγματα που… ταξίδεψαν από τη χώρα μας σε ολόκληρο τον πλανήτη, για να γίνει καλύτερος!

1. Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες

Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1896 στην Αθήνα. Αν και το ελληνικό κράτος αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά προβλήματα, οι Έλληνες κατάφεραν να οργανώσουν τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες με μεγάλη επιτυχία. Η μικρή τότε Ελλάδα έστειλε στον κόσμο ένα μήνυμα ειρήνης και φιλίας μεταξύ των λαών, ενώ αυτή η πρώτη διοργάνωση έβαλε τα θεμέλια για μια διεθνή αθλητική οργάνωση που έμελλε να γίνει η μεγαλύτερη αθλητική γιορτή του πλανήτη!

2. Σύσταση Δικαστηρίων

Η αρχική έννοια σύστασης δικαστηρίου για την απονομή δικαιοσύνης βρίσκεται στην ελληνική μυθολογία και μάλιστα γινόταν από τους ίδιους τους Ολύμπιους Θεούς, από τους οποίους προϊστορικά πέρασε στην Αρχαία Ελλάδα, αρχικά να απονέμεται από τους βασιλείς και αργότερα ανατέθηκε στα δικαστήρια. Στην αρχαία Αθήνα ονομαστά ποινικά δικαστήρια ήταν η Βουλή του Αρείου Πάγου, το Παλλάδιο, το Δελφίνιο και η Ηλιαία.

3. Θέατρο

Κάθε πόλη στην αρχαία Ελλάδα είχε τουλάχιστον ένα θέατρο. Οι πόλεις-κράτη είχαν μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ τους, παρουσιάζοντας πολλές παραστάσεις εν είδει διαγωνισμού, ενώ η σημασία του θεάτρου ήταν τόσο μεγάλη για τους αρχαίους, αφού άφηναν ακόμη και τους κρατούμενους των φυλακών να παρακολουθούν κάποια έργα. Χτισμένα πάνω σε λόφους, έτσι ώστε να μπορούν οι θεατές να βλέπουν με ευκολία τη σκηνή, το Αρχαίο Θέατρον άφησε το στίγμα του στον πολιτισμό ανά τους αιώνες.

4. Δημοκρατία

Η αθηναϊκή δημοκρατία ήταν το πολιτικό σύστημα που αναπτύχθηκε στην αρχαία ελληνική πόλη-κράτος της Αθήνας και ήταν η πρώτη γνωστή δημοκρατία αλλά και η πιο σημαντική κατά την αρχαιότητα. Το δημοκρατικό πολίτευμα της κλασικής Αθήνας αποτελεί ένα ανεπανάληπτο πρότυπο συμμετοχής του λαού στα κοινά, ενώ η δημοκρατική διακυβέρνηση έφτασε σε βαθμό υποδειγματικού δημοκρατικού πολιτεύματος στα χρόνια του Περικλή, στο λεγόμενο «χρυσό αιώνα».

5. Ντους

Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που είχαν αποχετευτικό σύστημα, ενώ διοχέτευαν τα νερά των υδραγωγείων σε ένα μεγάλο κοινόχρηστο ντους (που χρησιμοποιείτο από πλούσιους και φτωχούς). Οι ανακαλύψεις στην Πέργαμο αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, ενώ οι Ρωμαίοι πήραν την ιδέα αυτή από τους Έλληνες και την εξέλιξαν.

6. Ο αναλογικός υπολογιστής

Πάνω από έναν αιώνα πριν ανακαλύφθηκε ένα »περίεργο» εργαλείο από δύτες στο βυθό της θάλασσας των Αντικυθήρων.  Ήταν ένας αστρολάβος; Ήταν ένα αστρονομικό ρολόι; Ή κάτι άλλο; Για πολλά χρόνια, η συστηματική εξέταση του αντικειμένου απέτυχε να φωτίσει τη σκοπιμότητα του περίεργου αυτού μηχανήματος. Όμως, η έρευνα τα τελευταία πενήντα χρόνια έχει ρίξει λίγο φως. Ο περίφημος Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ασχολείτο με τα αστρονομικά φαινόμενα, λειτουργώντας ως ένας περίπλοκος μηχανικός «υπολογιστής» που παρακολουθούσε και κατέγραφε τους κύκλους του ηλιακού συστήματος.

7. Πίτσα

Οι πίτες με διάφορους γευστικούς συνδυασμούς (ελιές, τυρί και χόρτα) ήταν το αγαπημένο σνακ των αρχαίων, ενώ το πρώτο είδος πίτσας ήταν ο επονομαζόμενος «πλακούς», δηλαδή μία βάση από ψωμί πάνω στην οποία τοποθετούσαν διάφορα βότανα και στη συνέχεια την έψηναν σε καυτές πέτρες.

8. Μαθηματικά

Η Ευκλείδεια Γεωμετρία, το Πυθαγόρειο Θεώρημα και η Τριγωνομετρία είναι  ελληνικά. Και μπορεί όλα αυτά να έχουν φέρει… ανείπωτη δυστυχία σε αμέτρητες γενιές μαθητών, χωρίς αυτές, όμως, τις ανακαλύψεις δεν θα είχαμε την αρχιτεκτονική, ούτε καν την πλοήγηση βρε αδερφέ(!)… και ούτω καθ’ εξής! Ο κατάλογος είναι σχεδόν ατελείωτος.

9. Ο καταπέλτης

Χάρη σε όλα αυτά τα μαθηματικά που αναφέραμε πιο πάνω, οι αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν έναν καταπέλτη που αύξησε το εύρος και τη δύναμη των πυρομαχικών τους. Πιο συγκεκριμένα, ο πρώτος καταπέλτης κατασκευάστηκε την εποχή των Καρχηδονίων το 399 π.Χ., ενώ το τόξο εμφανίστηκε ακόμη νωρίτερα, στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα.

10. Η ατμομηχανή

Η πρώτη ατμομηχανή κατασκευάστηκε από τον Ήρωνα, περίφημο Έλληνα μαθηματικό, φυσικό και μηχανικό της αρχαιότητας, που έζησε τον 1ο αι. π.Χ. (κατ’ άλλους τον 1ο αι. μ.Χ.) και καταγόταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η «αιολόσφαιρα» όπως ονομαζόταν ήταν μία συσκευή που κινούνταν με τη δύναμη του ατμού, ενώ υπήρξε ο πρόδρομος της εφεύρεσης της ατμομηχανής.

Συμπέρασμα: Πολλά από τα πράγματα που οι «προηγμένοι» λαοί απολαμβάνουν σήμερα ως αναπόσπαστο κομμάτι της ελευθερίας τους ή του σύγχρονου τρόπου ζωής τους προέρχονται από την ανάπτυξη τους κατόπιν της υιοθέτησης προτύπων από τους Έλληνες του παρελθόντος. Είπατε τίποτα;


Το διαβάσαμε από το: ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ; http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/02/blog-post_6621.html#ixzz5gIehNwkh

Σε σχολείο της Σουηδίας διδάσκουν τις «Δεκαέξι Συνήθειες του Μυαλού»

Η συνήθεια είναι ένα καλώδιο, υφαίνουμε ένα κομμάτι της κλωστής της κάθε μέρα και στο τέλος δεν μπορούμε να την κόψουμε. Σοφία Αντερά, Ουρανία Μπούγα. Horace Mann American Educator 1796-1859

Οι «Συνήθειες του Μυαλού» είναι 16 συμπεριφορές, που χαρακτηρίζουν έξυπνους και διακεκριμένους ανθρώπους. Εκπαιδευτικοί ερευνητές, υπό την καθοδήγηση του Arthur L. Costa, όρισαν τις «Συνήθειες του Μυαλού» ως δεξιότητες που σχετίζονται άμεσα με τη ζωή και είναι απαραίτητες για την επίλυση προβλημάτων και την αποτελεσματική συμμετοχή στην κοινωνία.

Προάγουν το στρατηγικό συλλογισμό, την οξυδέρκεια και διορατικότητα, την επιμονή και αποφασιστικότητα, τη δημιουργικότητα και την ανάπτυξη ποικίλων δεξιοτήτων.

Η κατανόηση και η εφαρμογή των 16 «Συνηθειών του Μυαλού» παρέχουν στα άτομα ικανότητες για να αντιμετωπίσουν καθημερινές καταστάσεις της ζωής, να ανταποκριθούν σε κοινωνικές περιστάσεις και να κινηθούν με τρόπο που θα φέρει θετικά αποτελέσματα σε κάθε προσπάθεια τους (Arthur L. Costa and Bena Kallick, 2000).

Στο σχολείο της Gottsunda (στη Σουηδία) οι Συνήθειες του Μυαλού είναι μια προσφιλής μέθοδος στους μαθητές/τριες.

Τα παιδιά, όπως και κάθε άνθρωπος, δοκιμάζοντας τις διάφορες συνήθειες, εντοπίζουν εκείνη που είτε υποσυνείδητα εφάρμοζαν ως τώρα, είτε ταιριάζει στον τρόπο σκέψης και λήψης αποφάσεών τους.

Επιπροσθέτως, γνωρίζοντας 16 συνήθειες αναπτύσσουν εφεδρικές στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων, για να αντιμετωπίζουν προβλήματα, διλήμματα και καταστάσεις που απαιτούν αποφάσεις.

Μέσα από τις 16 «Συνήθειες του Μυαλού» και τη διδασκαλία τους στο σχολείο της Gottsunda οι εκπαιδευτικοί προσδοκούν να εφοδιάσουν τους μαθητές/τριες με στρατηγικές που έχουν αποδειχθεί βοηθητικές και να ενισχύσουν την ανάπτυξη ικανοτήτων που θα τους θα επιφέρουν θετικά αποτελέσματα στην προσαρμογή τους στο κοινωνικό σύνολο.

Συνοπτικά οι 16 «Συνήθειες του Μυαλού» είναι οι εξής:

1. Επιμονή:

Η έννοια της επιμονής προσεγγίζεται ως την ικανότητα παραμονής σε μια προβληματική κατάσταση και την εφαρμογή διαφόρων στρατηγικών μέχρι την επίτευξη της επίλυσης της.

Συχνά οι μαθητές/τριες σταματούν την προσπάθεια καθώς θεωρούν ότι «δεν μπορούν να το κάνουν».

Η επιμονή επιφέρει την δοκιμαστική εφαρμογή και άλλων στρατηγικών μέχρι την επίλυση.

Επίσης, ενισχύει την ικανότητα ανάλυσης μια κατάστασης και την ανάπτυξη μιας δομής για την αντιμετώπιση της.

2. Διαχείριση παρορμητικότητας:

Είναι με άλλα λόγια η σκέψη πριν τη δράση, η κατανόηση του προβλήματος, των δεδομένων και των κατευθύνσεων που αυτό μπορεί να πάρει.

Η συλλογή πληροφοριών και η δημιουργία πλάνου δράσης είναι τα πλεονεκτήματα που προσφέρει αυτή η συνήθεια.

Όσο αφορά τους μαθητές/τριες τους δίνει το χρόνο να προσεγγίσουν τις εναλλακτικές επιλογές, να κρίνουν και να οργανωθούν.

Προάγει την κατανόηση της κατάστασης πριν την αναζήτηση της λύσης της.

3. Ακρόαση με κατανόηση και ενσυναίσθηση:

Πολλοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι η ακρόαση με κατανόηση και ενσυναίσθηση αποτελεί χαρακτηριστικό των πολύ έξυπνων ανθρώπων.

Η συγκεκριμένη συνήθεια συνδυάζει την ακρόαση των όσων ο ομιλητής λέει και την κατανόηση των αιτίων, για τα οποία αυτά ειπώθηκαν, καθώς και των ιδεών που συνειδητά ή υποσυνείδητα ο ομιλητής προσπαθεί να μεταδώσει.

Είναι αυτό που ο Piaget ονομάζει «ξεπέρασμα του εγωκεντρισμού» (“overcoming ego-centrism) και αναπτύσσει στα παιδιά την κριτική σκέψη, μειώνει την επίδραση των προκαταλήψεων και στερεοτύπων, ενισχύει την βαθύτερη και πληρέστερη γνώση του υπό συζήτηση θέματος και δίνει σαφή εικόνα των απόψεων και του τρόπου σκέψης του ομιλητή.

Η συνήθεια αυτή μπορεί να καταστήσει οποιαδήποτε συζήτηση εκπαιδευτική διαδικασία και την εκπαιδευτική διαδικασία πολύ πιο αποτελεσματική.

4. Ευέλικτη σκέψη:

Η προσαρμοστικότητα της σκέψης και η πλαστικότητα του ανθρώπινου μυαλού είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του είδους μας.

Στη συνήθεια αυτή ανήκει και η ταυτόχρονη επεξεργασία πληροφοριών αλλά και η αλλαγή της πορείας της σκέψης, όταν προκύπτουν νέα δεδομένα.

Δυστυχώς, πολλοί μαθητές/τριες δυσκολεύονται να προσεγγίσουν ένα θέμα από διαφορετική προοπτική ή να κατανοήσουν και να δεχτούν την ύπαρξη και χρησιμότητα μιας εναλλακτικής.

Παρόλα αυτά η ικανότητα να αφήνουμε την υποκειμενικότητα μας και να βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική, αυτό που ο Piaget ονομάζει allocentrism, είναι απαραίτητη για την καθημερινή μας ζωή και αυξάνει τις πιθανότητες κατάληξης σε θετικό αποτέλεσμα

5. Σκέψη για τη σκέψη (μεταγνώση):

Πρόκειται για μια εσωτερική συζήτηση, μια ανασκόπηση της πορείας μέσω της οποίας έφτασε κάποιος σε κάποιο συμπέρασμα, έλυσε ένα πρόβλημα ή πήρε μια απόφαση.

Η ανασκόπηση αυτή συνήθως συνοδεύεται από κριτική αξιολόγηση και επαναπροσδιορισμό της διαδικασίας που ακολουθήθηκε ώστε να χρησιμοποιηθεί ανανεωμένη και πιο αποτελεσματική την επόμενη φορά.

Η συνήθεια αυτή συμπεριλαμβάνει την γνώση των συναισθημάτων και των ιδεών αλλά και την πρόβλεψη των επιπτώσεων αυτών σε μια κατάσταση ή απόφαση.

Ο σχεδιασμός και η αξιολόγηση μια στρατηγικής, ο καθορισμός των βημάτων και των στοιχείων που αυτός χρειάζεται για αν είναι αποτελεσματικός φαίνεται πως είναι μια διαδικασία που ακόμα και ενήλικες δεν έχουν πετύχει (Whimbey, A. and Whimbey L. S. (1975). New York: Lawrence Erlbaum, Associates).

Για τους μαθητές/τριες όμως οι μεταγνωστική σκέψη είναι απαραίτητη καθώς ενισχύουν την ανάπτυξη της αυτογνωσίας και εφαρμογής της κατάλληλης στρατηγικής και αντιστρόφως.

6. Προσπάθεια για ακρίβεια:

Η προσπάθεια για ακρίβεια και τελειότητα συχνά ωθεί τους ανθρώπους σε έλεγχο, αξιολόγηση και αλλαγή προς το καλύτερο.

Για αυτό το λόγο και είναι σημαντική ικανότητα για τους μαθητές/τριες.

Μεταφέρει το ενδιαφέρον από την εκτέλεση μιας εργασίας στην δημιουργία κάτι ολοκληρωμένου και συντελεί σε καλύτερα αποτελέσματα και πιο επίμονους ανθρώπους, με υψηλότερους στόχους.

7. Διερώτηση:

Η επιλογή του κατάλληλου ερωτήματος αποτελεί συνήθη δυσκολία τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά.

Ο διαχωρισμός των δεδομένων και των στοιχείων που λείπουν και η διατύπωση του σωστού ερωτήματος που θα οδηγήσει στα στοιχεία αυτά είναι ο ορισμός της συνήθειας της διερώτησης.

Τα παιδιά σπανίως μπαίνουν στη διαδικασία αυτή και για αυτό καταλήγουν να αναζητούν στοιχεία που δεν χρειάζονται.

Η κατάκτηση της συνήθειας αυτής είναι η αρχή για το σχεδιασμό πορείας προς την επίλυση ενός προβλήματος.

8. Εφαρμογή προϋπάρχουσας γνώση σε νέες καταστάσεις:

Η συνήθεια αυτή περιλαμβάνει την αναζήτηση προηγούμενης γνώσης, την αξιολόγηση της ως χρήσιμή ή μη στη συγκεκριμένη περίσταση και έπειτα την εφαρμογή της.

Δυστυχώς πολλοί μαθητές/τριες συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα και καταστάσεις σαν να είναι η πρώτη φορά αν και προσφάτους έχουν ασχοληθεί με σχεδόν ίδια.

Η ικανότητα να μάθουν από προηγούμενες εμπειρίες και να ξαναχρησιμοποιήσουν τη γνώση αυτή είναι βασική μέθοδος ανάπτυξης τόσο στη σχολείο όσο και στην καθημερινότητα.

9. Σκέψη και επικοινωνία με σαφήνεια και ακρίβεια:

Πρόκειται για την ικανότητα να εκφράζεται κάποιος με σαφήνεια, χρησιμοποιώντας δόκιμους όρους, παραδείγματα και δίνοντας εξηγήσεις όπου αυτό χρειάζεται.

Τόσο στο γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο η αποφυγή γενικεύσεων, διαστρεβλώσεων και παραλείψεων χαρακτηρίζει μια καθαρή σκέψη η οποία είναι αποτέλεσμα ολοκληρωμένης άποψης, που έχει υποστεί κριτική επεξεργασία.

Η απουσία ακρίβειας στο λόγο των μαθητών/τριών είναι ένδειξη επιφανειακής κατανόησης και απόψεων χωρίς βάσεις.

10. Συλλογή δεδομένων με όλες τις αισθήσεις:

Οι περισσότερες πληροφορίες που συλλέγουμε προέρχονται από τις αισθήσεις και είναι αυτές που κινητοποιούν τη λειτουργία του εγκεφάλου.

Δυστυχώς πολλοί μαθητές/τριες αρκούνται σε περιγραφές και δεν τολμούν να «δοκιμάσουν με τις αισθήσεις», να συμμετάσχουν σε καταστάσεις, γεγονός που περιορίζει κατά πολύ τα ερεθίσματα τους.

11. Δημιουργία, φαντασία, καινοτομία:

Η δημιουργικότητα δεν βρίσκεται στα γονίδια.

Είναι μια διαρκής προσπάθεια για βελτίωση, εύρεση εναλλακτικής και μια άρνηση συμβιβασμού με την αποτυχία.

Οι δημιουργικοί άνθρωποι συνήθως έχουν εσωτερικά κίνητρα και ανοιχτούς ορίζοντες, καθώς αφήνουν τα έργα τους ανοιχτά σε κριτικές των άλλων.

12. Αντιμετωπίζοντας καταστάσεις με δέος και ενδιαφέρον:

Το ενδιαφέρον για τον κόσμο γύρω μας αποτελεί το αρχικό κίνητρο για την γνώση και το «κυνήγι» της.

Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας είναι «κλειστοί» στο ζήτημα της περαιτέρω μάθησης και θεωρούν συχνά τη γνώση άχρηστη.

Η πιο χρήσιμη όμως γνώση προέρχεται με προσωπική αναζήτηση σε θέματα που προκαλούν δέος και ενδιαφέρον και η αναζήτηση αυτή συνοδεύεται από ευχαρίστηση.

Το δέος αυτό μπορεί να αποτελέσει βασικό κίνητρο στην εκπαιδευτική διαδικασία.

13. Αναλαμβάνοντας ρίσκα με υπευθυνότητα:

Πρόκειται για εκείνη την πλευρά του ανθρώπινου χαρακτήρα που δύσκολα συμβιβάζεται και επιθυμεί να αλλάξει τις καταστάσεις χωρίς να φοβάται την αποτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος.

Σαφώς τα ρίσκα αυτά πρέπει να αξίζουν και να μην γίνονται χωρίς προηγούμενη σκέψη, ενώ και η εκτίμηση των εμποδίων είναι απαραίτητη.

Η ανάπτυξη μιας τέτοιας συνήθειας από πλευράς των μαθητών/τριών είναι ευεργετικής σημασίας τόσο για την κριτική τους σκέψης όσο και για τη δημιουργικότητα και τη γενικότερη επιτυχία τους.

14. Αίσθηση χιούμορ:

Η αίσθηση του χιούμορ είναι γνωστή ένδειξη εξυπνάδας. Δείχνει ανθρώπους που έχουν δυνατότητα να κάνουν συσχετίσεις, προβλέψεις και να αλλάζουν τις αναλογίες για αν προκαλέσουν γέλιο.

Το χιούμορ έχει θετικές επιδράσεις στην ψυχολογία των ανθρώπων, απελευθερώνει τη δημιουργικότητα και αποτελεί μέσο κοινωνικοποίησης αλλά και επικοινωνίας.

Η δυνατότητα να κατανοούμε ποτέ μια κατάσταση είναι πραγματικά αστεία είναι σημαντική, ειδικά για τα παιδιά που συχνά κάνουν χιούμορ με στοιχεία όπως η διαφορετικότητα και οι δυσκολίες των άλλων.

Το δημιουργικό χιούμορ αντιθέτως βοηθά να αναγνωρίζουμε τις εναλλακτικές.

15. Αμοιβαία σκέψη:

Πρόκειται για την εργασία σε ομάδες, την ανάπτυξη της συνεργατικότητας και του αισθήματος της αμοιβαιότητας.

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό και λειτουργεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα, όταν συνεργάζεται με τους υπολοίπους, καθώς κανείς δεν έχει πάντα όλες εκείνες τις πληροφορίες για να κρίνει μια κατάσταση.

Η συνεργασία απαιτεί δικαιολόγηση των απόψεων, εναλλαγή των οπτικών γωνιών, κατανόηση και ενσυναίσθηση, ενώ και η αποδοχή μιας απόφασης με την οποία κάποιο μέλος δεν είναι σύμφωνο αποτελεί ένα δύσκολο στοιχείο της διαδικασίας αυτής.

Παρόλα αυτά, οι μαθητές/τριες σε καταστάσεις ομαδικής εργασίας αναπτύσσουν την κοινωνικότητα τους και τον αλτρουισμό, ανταλλάσουν απόψεις, μαθαίνουν να ακούν τους άλλους και να υποχωρούν για το καλό του συνόλου, συμμορφώνονται με κανόνες και τέλος ενισχύουν τις διοικητικές τους ικανότητες.

Τα παιδιά πρέπει να μυούνται στην ομαδική εργασία, διότι μια τέτοια κατάσταση έχει ποικίλα οφέλη για αυτά και είναι πολύ κοντά σε αρκετά ρεαλιστικά περιβάλλοντα εργασίας.

16. Με ανοιχτούς ορίζοντες προς τη συνεχιζόμενη μάθηση:

Η συνήθεια αυτή αναδεικνύει την αξία της συνεχιζόμενης δια βίου μάθησης.

Οι άνθρωποι, που την κατέχουν, είναι ανοικτοί σε νέα γνώση, περήφανοι και ταπεινοί ταυτόχρονα να παραδεχθούν ότι δεν ξέρουν κάτι.

Η επιλογή νέων στόχων και η επεξεργασία ποικίλων πληροφοριών ή η εφαρμογή διαφόρων στρατηγικών χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους αυτούς.

Οι μαθητές/τριες μας πρέπει να αναγνωρίζουν την αξία της συνεχιζόμενης μάθησης, η οποία θα τους καθιστά ικανούς να παραμένουν ενεργά και παραγωγικά μέλη της κοινωνίας, ειδικά στις συνεχώς αναπτυσσόμενες κοινωνίες, που ζούμε σήμερα.


Το διαβάσαμε από το: Σε σχολείο της Σουηδίας διδάσκουν τις «Δεκαέξι Συνήθειες του Μυαλού» http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2019/02/blog-post_384.html#ixzz5gIdZtF73

ΗΜΈΡΑ ΑΓΊΟΥ ΒΑΛΕΝΤΊΝΟΥ

14 Φεβρουαρίου Τα Γενέθλια της φίλης Τριάδας

Εκδρομή στα Δερβενοχώρια

***Διαβάζουμε στο *Exploring GREECE*

***Σήμερα πάμε εκδρομή στην πίσω αυλή της Πάρνηθας, τα Δερβενοχώρια! 

<< Εμείς (οι Γλεντζέδες ) θα πάμε το Σάββατο... 16 Φεβρουαρίου 2019 >> 

Στις δυτικές απολήξεις της Πάρνηθας, στέκει αιώνες τώρα σαν άγρυπνος φρουρός της Αθήνας  το ωραιότερο οχυρό της Αττικής, το κάστρο της Φυλής. Aυτό έχω ως αφετηρία για ένα οδοιπορικό πέρα από το φυσικό βόρειο τείχος της πόλης.

Πώς να πας

Περίπου 26 χιλιόμετρα από την Αθήνα και 10 χιλιόμετρα από την Φυλή, μια πινακίδα στα δεξιά με καθοδηγεί για το περίφημο κάστρο της. Ο δρόμος δεν είναι αρκετά φαρδύς, είναι όμως καλός. Φυσικό προπύργιο της Αττικής από Βορρά, η Πάρνηθα έπαιζε σπουδαίο αμυντικό ρόλο, όπως επιβεβαιώνουν πολυάριθμα λείψανα οχυρώσεων. 

Σε υψόμετρο 687 μέτρων στα δυτικά του βουνού ήλεγχε το πέρασμα προς τη Βοιωτία. Εχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 11 φρούρια και φρυκτωρίες, δηλαδή πύργοι αναμετάδοσης σημάτων με φωτιές.
Εχω έλθει στο καστλ μπλάκ της Αθήνας, το ωραιότερο και σπουδαιότερο οχυρό της Αττικής: το κάστρο της Φυλής. 

Επιστρέφω στον ασφαλτόδρομο την ώρα που ο ήλιος είναι ήδη ψηλά και η ψύχρα έχει κάπως υποχωρήσει.
Περνάω από μια συστοιχία από μεγάλες ανεμογεννήτριες και από μια ασφάλτινη ευθεία μπαίνω στο οροπέδιο που είναι τα Δερβενοχώρια. 

Τα χωριά Στεφάνη, Πράσινο, Πάνακτος, Πύλη και Σκούρτα.

Η συστάδα των 5 χωριών πήρε την ονομασία της από την τουρκική λέξη ντερβέν. Είναι γεωγραφικός προσδιορισμός στενής διάβασης διαμέσου ορεινών όγκων. Σημαίνει δε και είσοδο έξοδο προς ευρύτερη περιοχή. Επί της υποδοχής στα αριστερά είναι η Στεφάνη. Το χωριό έχει έναν νοικοκυρεμένο πυρήνα, με φρεσκοπλατοστρωμένο κεντρικό δρόμο που διασχίζει την πλατεία, στην οποία λειτουργούν δυο τρεις ταβέρνες. 

Το Πράσινο, είναι μια σταλιά χωριό. Εχει μόλις 53 μόνιμους κατοίκους και είναι πλάι πλάι με το χωριό Πάνακτο. Ο Πάνακτος με τους 100 κατοίκους είναι στις παρυφές ενός υψώματος και πήρε την ονομασία του από το οχυρό που υπάρχει στην κορυφή του. Συνεχίζω για την Πύλη. Στο χωριό των περίπου 700 κατοίκων έγινε μια από τις σημαντικότερες μάχες επί κατοχής ανάμεσα σε ένα επίλεκτο λόχο των ναζί και κατοίκων του χωριού και ανταρτών. 

Το κεφαλοχώρι της περιοχής είναι τα Σκούρτα με τους σχεδόν 1000 κατοίκους. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις διότι τα Σκούρταείναι ευρέως γνωστά από το παρελθόν και λόγω του ράλυ Ακρόπολις. Φτάνω στην περιοχή της Δαφνούλας με δύο υποστατικά και τρεις στάνες. 

Ο λόγος που ήρθα εδώ βρίσκεται μετά από αυτό το πράσινο λιβάδι. Εκείνο το πετρογέφυρο. Στέκει σιωπηλό πάνω από τα νερά του Ασωπού.  Ολο αυτό το οδοιπορικό έγινε για ακριβώς αυτό εδώ το σημείο. Το γεφύρι πάνω από τον ποταμό Ασωπό. Δεν θα μπορούσα να ήμουν πουθενά αλλού παρά εδώ την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.