Επίσκεψη στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο

Στα Σπάτα της Αττικής, στην περιοχή Γιαλού, βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα ζωολογικά πάρκα των Βαλκανίων. Φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συλλογή πουλιών στον κόσμο, πολλά ερπετά, σπάνια ζώα της Ελλάδας και της Αφρικής, όλα σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους που αντιγράφουν το φυσικό τους περιβάλλον.

Ιδιαίτερη εμπειρία είναι ο χώρος με τις μαϊμούδες, που κυκλοφορούν ελεύθερες, καθώς και το πάρκο με τα δελφίνια, που λειτουργεί συγκεκριμένες ώρες της ημέρας. Το πάρκο είναι ανοικτό καθημερινά από το πρωί μέχρι τη δύση του ήλιου.

Μουσείο Βορρέ

Το Μουσείο Βορρέ είναι από τα πιο αξιόλογα μουσεία στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, που αναδεικνύει μέσα από τις συλλογές του και τις ποικίλες δραστηριότητές του τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό και τη σύγχρονη ελληνική τέχνη.

Ιδρύθηκε το 1983 από τον μεγάλο έλληνα συλλέκτη Ίωνα Βορρέ και καταλαμβάνει μία μεγάλη έκταση στην Παιανία, που περιλαμβάνει δύο μέρη, το μουσείο της σύγχρονης τέχνης και το λαογραφικό μουσείο, ένα σύμπλεγμα παραδοσιακών σπιτιών, αυλών και πανέμορφων κήπων, ανάμεσα στα οποία σώζονται ένας στάβλος και ένα πατητήρι από τις αρχές του 19ου αιώνα. Στο λαογραφικό μουσείο εκτίθενται αρχαία ευρήματα, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, κεραμικά, έπιπλα και έργα τέχνης που απεικονίζουν σημαντικά γεγονότα.

Πλωτό Ναυτικό Μουσείο Θωρηκτό "Γ. Αβέρωφ" - Μαρίνα Φλοίσβου

Η πανέμορφη μαρίνα του Φλοίσβου, στο Παλαιό Φάληρο, είναι ιδανικός τόπος για βόλτα και χαλάρωση δίπλα στη θάλασσα. Στην άκρη της, δίπλα στα σύγχρονα πολυτελή σκάφη και σε ορισμένα χαρακτηριστικά παλαιά πλοία, μπορεί κανείς να θαυμάσει ένα από τα πιο ένδοξα πλοία της νεότερης ελληνικής ιστορίας, το θρυλικό θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ», που έλαβε μέρος σε σπουδαίες ναυμαχίες την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, και παρέμεινε ενεργό μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο και στο εσωτερικό του διατηρούνται, μεταξύ άλλων, οι καμπίνες του πλοιάρχου και των αξιωματικών, οι θάλαμοι των ναυτών, το παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου, και οι κουζίνες.

Ι. Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Πεντέλης

Στις δυτικές υπώρειες του Πεντελικού όρους, σε θέση φυσικά προφυλαγμένη από το ύψωμα του Κουφού, με δυνατότητα εποπτείας στη γύρω περιοχή, δεσπόζει η περίφημη Μονή της Κοιμήσεως Θεοτόκου Πεντέλης ή Μεντέλης, όπως λεγόταν κατά την Τουρκοκρατία, ένα από τα πλουσιότερα και μεγαλύτερα μοναστήρια της Ελλάδας.

Για την ιστορία της, πληροφορίες αντλούμε από τα απομνημονεύματα του ηγούμενού της Κύριλλου Β΄ Δέγλερη. Η μονή ιδρύθηκε στο σημείο εύρεσης της εικόνας της Παναγίας, από τον Τιμόθεο, πρώην επίσκοπο Ευρίπου, ο οποίος συγκέντρωσε στο κοινόβιο τους διάσπαρτους μέχρι τότε ασκητές της Πεντέλης.

Η ανέγερσή της έγινε το 1570 ή, πιθανότερα, το 1578. Ήταν σταυροπηγιακή έως το τέλος της Τουρκοκρατίας (1456-1833). Μέχρι την Επανάσταση γνώρισε μεγάλη οικονομική ακμή, διέθετε αξιόλογη ακίνητη περιουσία και σημαντική βιβλιοθήκη. Κατά τον 17ο αιώνα προσαρτήθηκε σε αυτή το μοναστήρι της Νταού Πεντέλης, μετά τη σφαγή των μοναχών από Αγαρηνούς επιδρομείς, και την ίδια περίοδο λεηλατήθηκε από τους Ενετούς του αρχιστράτηγου Μοροζίνι. Ο 18ος αιώνας εξελίχθηκε σε περίοδο νέας ακμής και στα χρόνια της τυραννίας του Χασεκή στην Αθήνα τα προνόμια της μονής διατηρήθηκαν λόγω της στενής σχέσης της με την Υψηλή Πύλη. Στην Επανάσταση του 1821 συμμετείχε ενεργά, αλλά λεηλατήθηκε και πάλι και τότε καταστράφηκε η βιβλιοθήκη της. Στη μονή ίσχυε ένα ιδιότυπο σύστημα διαδοχής στην ηγουμενία, που ορίστηκε με πατριαρχικό σιγίλλιο του 1678 και διατηρήθηκε μέχρι το 1884, σύμφωνα με το οποίο, το κληρονομικό δικαίωμα να γίνονται ηγούμενοι είχαν τα μέλη της αθηναϊκής οικογένειας Δέγλερη.

Από το αρχικό μοναστηριακό συγκρότημα σήμερα σώζεται το καθολικό και το γηροκομείο. Το καθολικό, στην αρχική μορφή του ήταν τετράστυλος σταυροειδής εγγεγραμμένος ναός που ανακαινίσθηκε τα έτη 1768 και 1858. Στη σημερινή του κατάσταση, μετά τις ριζικές επεμβάσεις που έγιναν το 1953, έχει τη μορφή τρίκογχου ναού αγιορείτικου τύπου. Από τον αρχικό ναό διατηρείται ο εσωνάρθηκας, ο οποίος στεγάζεται με τυφλό τρούλο. Όπως προκύπτει από τις τοιχογραφίες του, προστέθηκε πιθανώς τον 17ο αιώνα, ενώ σε μεταγενέστερη φάση προστέθηκε ο εξωνάρθηκας. Το εσωτερικό του ναού είχε πλούσιο διάκοσμο από τον οποίο διατηρούνται σήμερα οι τοιχογραφίες του εσωνάρθηκα. Το παλαιό τέμπλο κοσμούσαν εικόνες του 17ου και 18ου αιώνα, που φυλάσσονται στο μουσείο της μονής και αποδίδονται στον ζωγράφο Ιωάννη Τζεν, ο οποίος υπογράφει δύο από αυτές. Από το ίδιο τέμπλο σώζεται ο σταυρός με τα δύο λυπηρά.

Το γηροκομείο της μονής είναι ορθογώνιο κτήριο στον τύπο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού με τρούλο, χωρίς τον τριμερή χώρο του ιερού, με επιμήκη ορθογώνια θολωτή αίθουσα.

Το συγκρότημα σήμερα διαθέτει αξιόλογη βιβλιοθήκη και πολύτιμα κειμήλια, ενώ φιλοξενεί και μόνιμη έκθεση για την παιδεία στα χρόνια της Τουρκοκρατίας με αναπαράσταση του «κρυφού σχολειού». Στην ανατολική του πτέρυγα στεγάζεται το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος, με πολλούς ξενώνες και αίθουσα συνεδρίων.

Η μονή είναι ανδρική και πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου, στις 16 Αυγούστου (μνήμη του κτήτορός της Αγίου Τιμοθέου), καθώς και τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος.

Οι τελευταίες φωτογραφίες από τη «χαμένη» γειτονιά της Αθήνας κάτω από την Ακρόπολη. Το Βρυσάκι κατεδαφίστηκε το 1931 μαζί με την Παναγιά την Βλασσαρού για να έρθουν στο φως σημαντικές αρχαιότητες ...

 
Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1928, τρία χρόνια προτού αυτή η γειτονιά της Αθήνας εξαφανιστεί για πάντα από τον χάρτη! Βρισκόταν στο σημείο που σήμερα εκτείνεται ο αρχαιολογικός χώρος των Αθηνών μεταξύ Θησείου, Αρχαίας και Ρωμαϊκής Αγοράς. Η συνοικία ονομαζόταν Βρυσάκι και εκτός από σπίτια, υπήρχαν καφενεία και ταβέρνες, ενώ εκεί λειτουργούσε και το Πρωτοδικείο. Πιο δίπλα ήταν και η γειτονιά της Παναγιάς της Βλασσαρούς, η οποία διακρίνεται στην επόμενη φωτογραφία του Francis Frith, που ελήφθη περίπου το 1865 από την Ακρόπολη με θέα το Θησείο και το ναό του Ηφαιστείου.... 

Η «χαμένη» γειτονιά φωτογραφημένη από την Ακρόπολη. 1865.... 


Η χαμένη γειτονιά έδωσε την θέση της στην Αρχαία και Ρωμαϊκή Αγορά όπως την ξέρουμε σήμερα... 

Οι αρχές τότε πήραν μια πρωτοποριακή απόφαση. Ενέκριναν το σχέδιο της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών να κατεδαφιστούν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα και να πέσουν τα σπίτια της παλιάς συνοικίας, καθώς κάτω από τα θεμέλιά τους, βρισκόταν ένας ολόκληρος αρχαιολογικός θησαυρός. Αφού αποζημιώθηκαν οι κάτοικοι, ξεκίνησαν οι ανασκαφές το 1931 και σταδιακά αποκαλύφθηκε  ο αρχαιολογικός χώρος που ξέρουμε σήμερα.... 


Η «εξαφανισμένη» πλέον οδός Ευρυσακείου.... 


Ιούνιος 1931. Οδός Επωνύμων. Μια από τις σπάνιες φωτογραφίες που απαθανατίζουν το καφεζυθοπωλείο «Οι γίγαντες» του Μιχαλόπουλου στην συμβολή με την οδό Πτολεμαίου και στο βάθος το καφεζυθοπωλείο «Η Βλασσαρού» του Αλεξ. Ν. Λιγιδάκη. Εκτός κάδρου αριστερά ήταν η Παναγία η Βλασσαρού. Η φωτογραφία είναι της Αμερικανίδας αρχαιολόγου Dorothy Burr Thompson και την τεκμηρίωσε η Δέσποινα Δρεπανιά. Πηγή: ... 


Αθήνα, 25 Μαΐου 1931. Πρώτη ημέρα των ανασκαφών στην Αρχαία Αγορά, στην πλατεία της συνοικίας της Βλασσαρούς μπροστά από την ομώνυμη εκκλησία που γκρεμίστηκε (φωτογραφία από  Θεόδωρο Μεταλληνό).... 

Η Παναγία Βλασσαρού βρισκόταν ακριβώς δίπλα από το Ωδείο του Αγρίππα, στο κέντρο της Αρχαίας Αγοράς και στην πλευρά προς το Θησείο.... 

Η Παναγία η Βλασσαρού λίγο πριν κατεδαφιστεί. Λήψη από τη δυτική πλευρά της  Αρχαίας Αγοράς.  Αθήνα, 22 Ιουλίου 1931 ... 


εκκλησία της Βλασσαρούς στην οδό Επωνύμων πριν να κατεδαφιστεί 

Στην περιοχή βρέθηκαν δύο γιγάντια αγάλματα, ΔΡΑΚΟΥΣ τα έλεγαν τότε οι Αθηναίοι, που θεωρήθηκαν και ως οι Επώνυμοι Ήρωες των Αρχαίων Αθηνών.... 

Η «χαμένη» συνοικία της Αθήνας στους πρόποδες της Ακρόπολης. Εκεί σήμερα βρίσκεται η Αρχαία Αγορά. [1870] Φωτογραφία: Felix Bonfils... 


Η συνοικία Βρυσάκι (φωτο-αρχείο A.S.C.S.A)... 


Τα σπίτια της γειτονιάς που γκρεμίστηκε έφταναν μέχρι τον ναό του Ηφαίστου (γαλλικά αρχεία).... 

Η περιοχή όπως φαινόταν από του Φιλοπάππου το 1860 . Φωτογραφία του Francis Frith... 

Με πληροφορίες από ΑΡΧΑΙΑ ΑΓΟΡΑ & ΘΗΣΕΙΟΝ... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-teleftees-fotografies-apo-ti-chameni-gitonia-tis-athinas-kato-apo-tin-akropoli-to-vrisaki-katedafistike-to-1931-mazi-me-tin-panagia-tin-vlassarou-gia-na-erthoun-sto-fos-simantikes-archeotites/

Τι γίνεται όταν μια Βρετανίδα χάνει τον δρόμο στο Ελλαδιστάν; Μια ενδιαφέρουσα "διαπολιτισμική"(ισλαμο-πακιστανική) "εμπειρία"...

Η Βρετανίδα τουρίστρια στη Ζάκυνθο είχε χάσει τον προσανατολισμό της και ζήτησε οδηγίες για να επιστρέψει στο ξενοδοχείο της. Ομως, για κακή της τύχη έπεσε σε Πακιστανό, ο οποίος.....την οδήγησε «σε παρακείμενο παράπηγμα όπου έμενε με ομοεθνείς, τους οποίους και προφανώς ενημέρωσε τηλεφωνικά, καθόσον, όπως κατήγγειλε η Βρετανίδα, την περίμεναν γυμνοί. 

Στην προσπάθειά τους να της αφαιρέσουν τα ρούχα και να αποπειραθούν να τη βιάσουν κατάφερε να τους σπρώξει και να φύγει τρέχοντας φτάνοντας στον κεντρικό δρόμο, οπότε βρήκε μπροστά της έναν οδηγό ταξί και του ζήτησε να ειδοποιήσει την Αστυνομία».

Γιατί κάποιος να μην μπορεί να επισκεφθεί την Ελλάδα και να πάρει μια γεύση πολυπολιτισμικότητας; 

Το μόνο πρόβλημα είναι πόσο γρήγορα θα μπορέσουμε να προσαρμοστούμε στα ήθη και στα έθιμα των εκατομμυρίων μουσουλμάνων που θα εγκατασταθούν στην Ελλάδα. 

Πήραμε μια πρώτη γεύση από την υπερασπιστική γραμμή που πήρε η δικηγόρος του Αχμέτ Βακάς, του Πακιστανού που άφησε ανάπηρη τη 15χρονη Μυρτώ στην Πάρο. 

Η η 60χρονη Μυκονιάτισα δικηγόρος του Αχμέτ Βακάς Αλεξάνδρα Δήμου 

• καταρχάς προσπάθησε να εξαιρεθούν δύο γυναίκες από τους κληρωθέντες ενόρκους, ώστε οι ένορκοι να είναι όλοι άνδρες. 
• Μετά χρησιμοποίησε το γεγονός ότι, όταν ο Αχμέτ επιτέθηκε στη Μυρτώ, «διανύαμε τη μεγάλη νηστεία του Ραμαζανιού, η οποία απαγορεύει στους μουσουλμάνους όχι μόνο να τρώνε, αλλά και να συνουσιάζονται και να αυνανίζονται, οπότε ο Αχμέτ ήταν στερημένος». 
• Επίσης, η συνήγορος ζήτησε επιείκεια γιατί ο Αχμέτ «μεγάλωσε στα βουνά του Πακιστάν, όπου οι άνθρωποι είναι σκληροί και δεν έχουν σε μεγάλη υπόληψη τις γυναίκες, τις οποίες θεωρούν αναλώσιμες».

Αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει ακόμα, είναι η Ελλάδα που θα πρέπει να προσαρμοστεί στις πολιτισμικές και τις θρησκευτικές συνήθειες και αρχές όσων καθημερινά καταπατούν τα ελληνικά σύνορα.

 

Και η φερόμενη ως ελληνική κυβέρνηση στην Αθήνα κάνει ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου ο οποιοσδήποτε θέλει να μπορεί να γίνει Έλληνας πολίτης. 

Στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύθηκε η απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Κοντονή, και έτσι λαθρομετανάστες που εγκληματούν θα έχουν το δικαίωμα να γίνουν «Έλληνες» πολίτες 

«Γλιτώσαμε τον κίνδυνο να επιστρέφουν οι μετανάστες στην Αφρική» είπε ο κ. Τσίπρας μετά τη συμφωνία που έκλεισε με τους Ευρωπαίους για να επιστρέφονται όλοι οι λαθρομετανάστες στην Ελλάδα. 

Η Ελλάδα θα πάρει τη θέση της Αφρικής συνεχίζοντας να έχει ανοιχτά σύνορα, αυξάνοντας τη λαθρομετανάστευση με επιδόματα και δωρεάν διαμερίσματα, και χρηματοδοτώντας ακροαριστερές μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως αυτές του κ. Σόρος, που βασικό σκοπό έχουν την εξαφάνιση του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Θέλουν την Ελλάδα Ελλαδιστάν. 

Σχόλιο:

Ξέρετε που είναι η Λέσβος και που η Ζάκυνθος ε;
Οι Πακιστανοί έφτασαν μέχρι και την Ζάκυνθο για "να λιαστούν"

Ξύπνα βλάκα!
Οι βρετανίδες έρχονται και φεύγουν (και μετά από τέτοια περιστατικά σε ΚΑΘΕ γωνιά της Ελλάδος δεν νομίζουμε να ξαναέρθουν),
η κόρη και η γυναίκα σου ΜΕΝΟΥΝ. Και οι Πακιστανοί ΜΕΝΟΥΝ.

ΞΥΠΝΑ.

opaidagogos

Σεβαστείτε τους Έλληνες, σεβαστείτε τη λεηλατημένη χώρα τους!

Die Idylle in Santorini, die Hochzeitspaare von aller Welt anlockt, hat nichts mit der Realität in Griechenland zu tun.Die Idylle in Santorini, die Hochzeitspaare von aller Welt anlockt, hat nichts mit der Realität in Griechenland zu tun. Bild: Reuters

Έχοντας τίτλο «Λεηλατημένη Ελλάδα», η εφημερίδα Basler Zeitung ενημερώνει τους αναγνώστες της ότι μετά οκτώ χρόνια κρίσης στη χώρα μας και παρά τους «πανηγυρισμούς ευρωκρατών και Ελλήνων πολιτικών», στην Ελλάδα «κυριαρχούν η βαθειά έλλειψη ελπίδας, η αγωνία, η απογοήτευση και ο κυνισμός».

Ξεκαθαρίζει μάλιστα από την αρχή ότι «υπάρχει και μια καλή είδηση» σχετικά με την Ελλάδα: «Η Γερμανία με τη χρηματική βοήθεια που κατέβαλε (στην Ελλάδα) κέρδισε σχεδόν 3 δισεκατομμύρια ευρώ από τόκους». Και αναρωτιέται ο αρθρογράφος (René Zeyer) αν αυτό είναι «κυνικό», για να δώσει αμέσως την απάντηση: «Όχι, είναι χειρότερο, είναι απάνθρωπο».

Αναφερόμενος μάλιστα στη «καθαρή έξοδο» που επικαλούνται Μοσκοβισί, Τσίπρας και Τσακαλώτος, ο αρθρογράφος όχι μόνο τη θεωρεί «κατάμαυρο ψέμα», αλλά προβάλει και μια «ακραία» θέση: «Και οι τρεις αυτοί κύριοι πρέπει να προσέξουν μήπως η γραβάτα τους μεταμορφωθεί σε θηλιά κρεμάλας με την οποία θα κρεμαστούν από τον ελληνικό λαό». Αναρωτώμενος μάλιστα αν αυτό «είναι υπερβολή» απαντά : «Όχι, αυτή η αντίδραση είναι εξαιρετικά πιθανή».

Αφού γίνεται μια ρεαλιστική επισκόπηση σε βασικά θέματα όπως οι συντάξεις, τα εισοδήματα των εργαζομένων, η ανεργία και το σύστημα υγείας, το άρθρο καταλήγει:

«Μέχρι τώρα, κάθε ελληνική τραγωδία τελείωνε, το αργότερο με την Έξοδο˙ η ώρα της κάθαρσης, που σήμαινε αλλαγή νοοτροπίας και καθαρμός. Στους Έλληνες η υπόσχεση που δόθηκε γι' αυτό είναι το έτος 2060. Περισσότερο δηλαδή από μια γενιά αργότερα. Από πού θα πρέπει οι Έλληνες να αντλήσουν την αισιοδοξία ώστε ο καθένας να μπορεί να επιτύχει τη μικρή του ευτυχία; Να μορφωθούν, να εργαστούν, να φτιάξουν οικογένεια να φροντίσουν ώστε τα παιδιά τους να ζήσουν καλύτερα;» Δηλώνοντας στο τέλος: «Ο καθένας μπορεί μπροστά στους Έλληνες να καταθέσει μόνο βαθύ σεβασμό, που υπομένουν αυτά, τα χωρίς τέλος βασανιστήρια».

Ολόκληρο το άρθρο (στα αγγλικά): http://www.defenddemocracy.press/plundered-greece/
Ολόκληρο το άρθρο (στα γερμανικά) : https://bazonline.ch/ausland/gepluendertes-griechenland/story/29494559)


infognomonpolitics

Αν δεν έχεις εχθρούς δεν έχεις χαρακτήρα

Είναι ωραίο να τα πηγαίνεις καλά με τους γύρω σου κι αυτοί καλά με σένα. Όσο και να το θες όμως και παρότι ακούγεται εύκολο θεωρητικά, πολύ φοβάμαι ότι είναι δύσκολο πρακτικά. Στην πραγματικότητα δε γίνεται να τα έχεις με όλους καλά διότι δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους. Η διαφορά χαρακτήρων κι απόψεων δεν το επιτρέπει.
Στην πορεία της ζωής σου λοιπόν θα το δεις αυτό και θα το καταλάβεις με τον καιρό, αλλάζοντας περιβάλλοντα, εργασία κι ενδιαφέροντα. Περνώντας απ’ τη μια φάση στην άλλη, είναι αδύνατον εκ των πραγμάτων να διατηρείς άριστες σχέσεις με τους πάντες. Έτσι βρίσκεσαι να ξεχωρίζεις αρχικά αυτούς που αξίζουν απ’ τους σκάρτους κι ύστερα τους φίλους απ’ τους εχθρούς.
Αν κάποιος μπορεί να τα έχει καλά με όλους –μόνο φαινομενικά κι επιφανειακά κι όχι ουσιαστικά– είναι αυτός που προσαρμόζεται σε κάθε κατάσταση δίχως αντίρρηση, λέει σ’ όλα «ναι», δε φέρνει αντίλογο και πόσο μάλλον δεν εκφέρει άποψη διαφορετική απ’ τους άλλους.
Αυτός που παίρνει αποφάσεις κομφορμιστικά, με γνώμονα το σύνολο και σε καμία περίπτωση δεν επιδιώκει να ταράξει τα νερά. Δεν πρόκειται να κηρύξει πόλεμο ούτε να πάει κόντρα σε κάποιον, δεν πρόκειται να μπει σε αυτή τη διαδικασία. Μπορεί να το κάνει αυτός που κοινώς προτιμά να σιωπά και να χαϊδεύει αυτιά.
Με άλλα λόγια για να τα έχεις καλά με όλους και να μην έχεις εχθρούς ή αντίζηλους, ο μόνος τρόπος είναι να μην έχεις ούτε φωνή ούτε λόγο. Να υπάρχεις απλά και να κινείσαι αθόρυβα. Να μην προκαλείς, να μην ενοχλείς.

Αν τύχει όμως κι είσαι απ’ αυτούς που δε διστάζουν να μιλήσουν κι υπερασπίζονται τις θέσεις και τις πεποιθήσεις τους, από αυτούς που αρνούνται να κρυφτούν πίσω απ’ το δάχτυλό τους, τότε μάλλον πρέπει να δεχθείς τις συνέπειες. Γιατί αν έχεις φωνή, έχεις και εχθρούς.
Δε χρειάζεται άλλωστε να κάνεις κάτι άσχημο ή να βλάψεις κάποιον για να αποκτήσεις εχθρούς. Αυτά, σε σενάρια φαντασίας, με δικαιοσύνη πλασμένα. Στην προκειμένη, φτάνει να έχεις χαρακτήρα για να τραβήξεις την προσοχή του άλλου κι έπειτα να μπεις στη μαύρη λίστα του.
Βλέπεις το να έχεις προσωπικότητα, μπορεί να σταθεί αιτία να σ’ αντιπαθήσει πολύς κόσμος. Το να είσαι όμορφος επίσης. Όπως και το να είσαι καλός σε κάτι, ικανός ή επιτυχημένος. Γενικότερα το να «κάνεις» κάτι μπορεί να πειράξει πολλούς. Η δράση σου και μόνο προκαλεί. Αντίθετα η αδράνειά σου κι η αποτυχία σου μπορεί να τους βρει σύμμαχους. Αυτό δεν τους αγχώνει άλλωστε, τους καθησυχάζει.

Αυτοί που θα φερθούν έτσι, είναι εκείνοι που ζηλεύουν. Που ακόμη κι αν δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από εσένα, θα βρουν κάτι γιατί παίρνουν ζωή απ’ αυτό. Εκείνοι που είναι κομπλεξικοί και δε θα χαρούν με τη χαρά σου. Γιατί υπάρχουν πολλοί από δαύτους εκεί έξω. Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται εύκολα εχθροί σου.
Αν έχεις να διαλέξεις λοιπόν ανάμεσα στο να κάνεις κάτι και να μην κάνεις τίποτα, να έχεις φωνή ή να μην έχεις, να έχεις εχθρούς ή να μην έχεις, τότε επέλεγε κάθε φορά το πρώτο, αν αυτό είναι το τίμημα του να έχεις προσωπικότητα, ας είναι.

Επιμελεια Κειμένου Σταυρούλας Βιτετζάκη: Πωλίνα Πανέρη


Συντάκτης: Σταυρούλα Βιτετζάκη – pillowfights.gr

Προς τιμήν του Ποσειδώνα, Θεού της θάλασσας, οι Ισπανοί έχουν ανεγείρει ένα χάλκινο άγαλμα ύψους 4,20 μέτρων κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα.

Magna Grecia Commonwealth 

Προς τιμήν του Ποσειδώνα, Θεού της θάλασσας, οι Ισπανοί έχουν ανεγείρει ένα χάλκινο άγαλμα ύψους 4,20 μέτρων κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα.
Το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Luis Arencibia Betancor και εγκαινιάσθηκε το Σεπτέμβριο του 2001.
Αποτελεί ένα είδος κολοσσού που ανεγέρθηκε στα Κανάρια νησιά της Ισπανίας, στην παραλία Melenara, στις ακτές του δήμου της Telde, ως ένα από τα λίγα μνημειώδη γλυπτά που ενσωματώνονται σε ένα όμορφο σενάριο με φόντο την αληθινή φύση.
Ένας Ποσειδώνας ταυτόχρονα ευεργετικός και τρομακτικός, άγριος και γενναίος, άγρυπνος και παιχνιδιάρικος.

Ο Ποσειδώνας με το ένα χέρι κρατάει την τρίαινα και με τον άλλο προσκαλεί τη θάλασσα να εισέλθει. Όταν η παλίρροια ανεβαίνει, φαίνεται ότι περπατά πάνω στα νερά.
Κατά τη διάρκεια καταιγίδων, η θάλασσα μέσω γιγαντιαίων κυμάτων καταρρέει πάνω από την πλάτη του Ποσειδώνα, πράγμα που τον καθιστά ακόμα πιο ισχυρό και ένδοξο. Παρακολουθώντας το αισθανόμαστε δέος.
Οι κάτοικοι της περιοχής αναφέρονται στην περίεργη επίδραση της απαθούς ματιάς του. Όταν τα μάτια του λάμπουν στο σκοτάδι, σε ταξιδεύουν στα βάθη του χρόνου με ένα τρόπο μαγικό...
Είναι πράγματι εκπληκτικό !!!

Το διαβάσαμε από το:  http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2018/07/420.html#ixzz5KyHUUOlA

Ρήγμα στις σχέσεις Αθήνας-Μόσχας προκαλούν οι απελάσεις διπλωματών

Πηγή: REUTERS

Ρήγμα στις σχέσεις Αθήνας και Μόσχας προκαλεί η απόφαση του υπουργείου Εξωτερικών να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες και να απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα σε άλλους δύο, με την κατηγορία της προσπάθειας παρέμβασής τους σε «ευαίσθητα» ζητήματα της Ελλάδας στα Βαλκάνια και ειδικότερα στο ονοματολογικό της πΓΔΜ.

Μάλιστα, η Μόσχα είναι έτοιμη να «απαντήσει» με την απέλαση δύο Ελλήνων διπλωματών από τη Ρωσία, όπως μεταδίδει το πρακτορείο ειδήσεων RIA, πρόθεση που είχε κάνει γνωστή και νωρίτερα με ανακοίνωσή του και το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών.

Η «σκιά» στις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών έκανε την εμφάνισή της ανήμερα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, κατά την οποία η πΓΔΜ αναμένεται να λάβει πρόσκληση ένταξης στη Συμμαχία, όπου οι ισορροπίες είναι εύθραυστες, με τον Ντόναλντ Τραμπ να έχει ήδη δώσει ένα δείγμα γραφής κατηγορώντας τη Γερμανία ότι είναι «όμηρος» της Ρωσίας.

Η απόφαση της Αθήνας να προχωρήσει στην απέλαση Ρώσων διπλωματών ως «απάντηση» σε παράνομες ενέργειες εντός της ελληνικής επικράτειας, που συνιστούν παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας, προκάλεσε έκπληξη, δεδομένου ότι όταν ξέσπασε η κρίση μεταξύ Κρεμλίνου και Δύσης με φόντο την υπόθεση Σκριπάλ, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε προχωρήσει σε μέτρα κατά του διπλωματικού προσωπικού της Ρωσίας, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των δυτικών χωρών.

Διπλωματικές πηγές εξήγησαν μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, πως όταν είχε προκύψει η υπόθεση με την δηλητηρίαση του Σεργκέι Σκριπάλ, η Ελλάδα δεν είχε απελάσει Ρώσους διπλωμάτες καθώς δεν υπήρχαν αποδείξεις, ενώ τώρα υπάρχουν στοιχεία που αφορούν την εθνική ασφάλεια και λαμβάνονται μέτρα.

Πηγές του υπουργείου Εξωτερικών ξεκαθάριζαν νωρίτερα, μιλώντας στο CNN Greece, πως η ελληνική πλευρά θέλει καλές σχέσεις με όλους, αρκεί να σέβονται το διεθνές δίκαιο και την ελληνική κυριαρχία, προσθέτοντας πως σε αυτό το πλαίσιο ελήφθησαν τα απαραίτητα μέτρα.

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και το σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου, Δημήτρη Τζανακόπουλου, ο οποίος μιλώντας στον ΣΚΑΙ, τόνισε πως η Ελλάδα θέλει καλές σχέσεις με όλα τα κράτη, προσθέτοντας πως όλοι οφείλουν να σέβονται το διεθνές δίκαιο και εμάς. «Σε αυτό το πλαίσιο, όποτε έχει χρειαστεί, έχουν ληφθεί μέτρα, και αυτό έγινε και αυτή τη φορά», τόνισε.

Ανάμεσα στις κατηγορίες που απευθύνει η Αθήνα προς τους διπλωμάτες είναι, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Καθημερινή, οι απόπειρες αλίευσης και διακίνησης πληροφοριών, αλλά και χρηματισμού κρατικών λειτουργών. Η συγκεκριμένη υπόθεση, φέρνει στην επιφάνεια μια υπόγεια ένταση που φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα σε Αθήνα και Μόσχα, τα τελευταία δύο χρόνια, για λόγους οι οποίοι συνδέονται και με το γενικότερο περιβάλλον ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή.

Στο μικροσκόπιο της ελληνικής κυβέρνησης έχουν μπει μεταξύ άλλων, κινήσεις απόκτησης επιρροής σε δήμους και μητροπόλεις, καθώς και στο Άγιον Όρος, ενώ γίνεται λόγος και για προσπάθεια παρέμβασης σε ευαίσθητα ζητήματα της Ελλάδας στα Βαλκάνια, ειδικότερα δε στο ονοματολογικό της πΓΔΜ.

Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η Αθήνα έχει δώσει εντολή για την άμεση απέλαση δύο ατόμων –ο ένας είναι το στέλεχος της ρωσικής πρεσβείας Βίκτορ Γιάκοβλεφ– και την απαγόρευση νέας εισόδου στη χώρα για δύο ακόμα, οι οποίοι εμπλέκονται σε σωρεία ενεργειών, μεταξύ των οποίων πληροφοριακής δραστηριότητας (ο διπλωματικός όρος για την αλίευση και διακίνηση πληροφοριών) εις βάρος της Ελλάδας.

Η πρωτοβουλία της Αθήνας έρχεται ως απάντηση μετά μια σειρά από συντονισμένες κινήσεις προσπάθειας επέκτασης της ρωσικής επιρροής στην Ελλάδα. Διπλωματικές πηγές εντάσσουν σε αυτές, τη δραστηριότητα διαφόρων κύκλων ρωσικών συμφερόντων, όπως η Αυτοκρατορική Ορθόδοξη Παλαιστινιακή Ένωση. Η αντίδραση της Αθήνας αποτελεί, μεταξύ άλλων, ένα μήνυμα προς τη Μόσχα και για όλες αυτές τις δραστηριότητες.

Διασπορά ψεύτικων ελπίδων

Χωρίς την ονομαστική διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους η Ελλάδα θα καταστραφεί εντελώς αλλάζοντας παράλληλα ιδιοκτήτες, ενώ θα διακινδυνεύσει ακόμη και να χαθεί ως Έθνος – οπότε όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν με τα παραισθησιογόνα που διατηρούν τους ανθρώπους σε μία ελπιδοφόρα αποχαύνωση, για να μην συνειδητοποιούν που οδηγούνται.
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος 

«Πρέπει να έχουν αντιληφθεί πια όλοι οι Έλληνες ότι, οι «Τρόικες» θα μας ζητούν 2 € μέτρα, για να μας δανείσουν με τόκο 1 € – ενώ την ίδια στιγμή θα μας κλέβουν 4 € με διάφορους τρόπους, όπως τελευταία με τις τράπεζες και με τα αεροδρόμια, χωρίς να το παίρνουμε καν είδηση. Επίσης πως τα μνημόνια παράγουν μαζικά ανέργους, οδύνη, φτώχεια και εξαθλιωμένους υποψηφίους για τις φυλακές – ενώ θα συνεχίζονται επ’ άπειρον όσο δεν αντιδράει κανένας»

Εισαγωγικά, η διαγραφή ενός μέρους του υπέρογκου δημοσίου χρέους της Ελλάδας, όπως η στρατιωτική της άμυνα και η εξόφληση των πολεμικών αποζημιώσεων που της οφείλει η Γερμανία, αποτελούν εθνικά θέματα – τα οποία οφείλουν να αντιμετωπίζονται από όλα τα κόμματα μαζί, με τη σύσταση ανάλογων επιτροπών που θα πλαισιώνονται από ξένους οργανισμούς όπου υπάρχει ανάγκη. Ειδικά όσον αφορά το δημόσιο χρέος, θα πρέπει να συσταθεί μία διακομματική Επιτροπή, η οποία οφείλει να στελεχωθεί με ικανούς τεχνοκράτες και διαπραγματευτές – με τη συμμετοχή ξένων νομικών ή οικονομικών εταιρειών που είναι σε θέση να προσφέρουν τη βοήθεια που χρειάζεται.

Διαφορετικά δεν θα βρεθεί ποτέ λύση για τα προβλήματα της Ελλάδας που έχουν επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό, ενώ θα αναλωνόμαστε σε ανόητες συζητήσεις για την έξοδο ή μη από τα μνημόνια – όταν όλοι γνωρίζουμε πως είναι κενές νοήματος, για εκείνο το χρονικό διάστημα που το δημόσιο χρέος όχι μόνο παραμένει σε δυσθεώρητα επίπεδα, αλλά συνεχίζει να αυξάνεται (γράφημα), στραγγαλίζοντας κάθε προσπάθεια αναβίωσης της ελληνικής οικονομίας.

Πόσο μάλλον όταν συνοδεύεται από τη ραγδαία άνοδο του κόκκινου ιδιωτικού, καθώς επίσης από τη μαζική μετανάστευση των Ελλήνων, η οποία από μόνη της μειώνει το ΑΕΠ αυξάνοντας ως εκ τούτου το χρέος ως προς αυτό – αφού κάθε ένας Έλληνας που εγκαταλείπει τη χώρα του παίρνει μαζί του ένα δυνητικό ΑΕΠ 50.000 € ετησίως, καθώς επίσης μία επένδυση στο άτομο του ύψους άνω των 200.000 €. Αποτελεί δε τη βασική αιτία της αδύναμης πιστοληπτικής ικανότητας του κράτους και των ιδιωτών, η οποία εκμηδενίζει τις δυνατότητες διενέργειας επενδύσεων, την κατανάλωση και την ανάπτυξη – καθώς επίσης το λόγο της μη επιστροφής των καταθέσεων που διέφυγαν στο εξωτερικό, ύψους περί τα 100 δις €, με τα οποία θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από μόνη της η ελληνική οικονομία.

Οι διεθνείς απόψεις 

Περαιτέρω, θα είχαμε ίσως άδικο στην κριτική μας, ενδεχομένως μία αρρωστημένη εμμονή με το θέμα της ονομαστικής διαγραφής μέρους του χρέους ως απαραίτητη προϋπόθεση για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, εάν είμαστε οι μοναδικοί που το ισχυριζόμαστε – ή εάν οι οπαδοί της συγκεκριμένης τοποθέτησης ήταν μόνο Έλληνες, οπότε τα κίνητρα τους θα ήταν ιδιοτελή και υποκειμενικά.

Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο, αφού διεθνείς οικονομολόγοι όπως ο Γάλλος T. Piketty ή ο Αμερικανός J. Sachs, ο γνωστός δόκτορας του σοκ, καθώς επίσης αρκετοί Γερμανοί (Haering), υποστηρίζουν ακριβώς το ίδιο – αναφερόμενοι στη συμφωνία διαγραφής του χρέους της Γερμανίας, η οποία υπεγράφη στο Λονδίνο το 1953 και από την Ελλάδα.

Εκείνη την εποχή το δημόσιο χρέος της Γερμανίας μειώθηκε από τα 30 δις μάρκα στα 14 δις μάρκα παραμένοντας στο εθνικό της νόμισμα (ενώ το δικό μας είναι σε ευρώ που φυσικά δεν μπορούμε να τυπώσουμε), με την εξυπηρέτηση του να περιορίζεται στο 3% των εξαγωγικών εσόδων – όπου ο τότε επικεφαλής της διαπραγμάτευσης, ο Γερμανός J. Abs, δήλωσε τα εξής:

«Με τη ρύθμιση των χρεών η Γερμανία δεν ανάκτησε μόνο την πιστοληπτική της ικανότητα αλλά, επίσης, ο πλανήτης άρχισε ξανά να την εμπιστεύεται«.

Αυτό ακριβώς θεωρούμε και εμείς ως απαραίτητη προϋπόθεση για να ξεφύγει η Ελλάδα από την κρίση: (α) την ανάκτηση της πιστοληπτικής της ικανότητας, την οποία έχει χάσει ήδη από το 2010 το δημόσιο, ενώ αμέσως μετά οι τράπεζες με το PSI, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις, καθώς επίσης (β) να αρχίσει ξανά να την εμπιστεύεται ο υπόλοιπος πλανήτης για να πάψει να ευρίσκεται στον ορό της Γερμανίας, υφιστάμενη συνεχείς προσβολές από τους πάντες.

Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, όπου είναι αδιάφορο κατά τη γνώμη μας εάν επιτευχθεί με το ευρώ ή με τη δραχμή, τότε η πατρίδα μας δεν έχει μέλλον – γεγονός που σημαίνει ότι, αυτό που προέχει είναι η διαγραφή, σε συνδυασμό με την εξυπηρέτηση του υπολοίπου χρέους με ρήτρα εξαγωγών. Όσον αφορά την επίτευξη της, θα έπρεπε να συσταθεί μία ειδική διαπραγματευτική ομάδα από τους ικανότερους στον τομέα – η οποία να στηρίζεται από όλα τα κόμματα, καθώς επίσης από το σύνολο της κοινωνίας, αφού θα επρόκειτο για μία εθνική στρατηγική, χωρίς κομματικές αποχρώσεις.

Συνεχίζοντας, θα αναρωτηθεί ίσως κανείς εάν η κατάσταση της Ελλάδας είναι συγκρίσιμη με αυτήν της Γερμανίας το 1953 – λαμβάνοντας υπ’ όψιν το ότι, η Ελλάδα έκανε μεν πολλά λάθη, αλλά δεν αιματοκύλισε τον πλανήτη. Επίσης πως πλήρωσε πανάκριβα τα λάθη της με τα εσφαλμένα μνημόνια που της επιβλήθηκαν – όπου οι ζημίες που προκλήθηκαν στην οικονομία της είναι μεγαλύτερες από αυτές κατά το βομβαρδισμό της Γερμανίας το 1944 (άρθρο). Εν προκειμένω ο δόκτορας του σοκ που διδάσκει σήμερα στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια δήλωσε τα εξής:

«Ο καθένας, ο οποίος μελέτησε προσεκτικά την αριθμητική του ελληνικού χρέους γνωρίζει ότι η χώρα, με χρέος σήμερα της τάξης του 170% του ΑΕΠ της, δεν είναι σε θέση να το πληρώσει ποτέ πίσω«(J. Sachs).

Ως εκ τούτου, η κατάσταση της Ελλάδας, το δημόσιο χρέος της οποίας σήμερα έχει φτάσει ήδη στο 193% του ΑΕΠ της ενώ θα υπερβεί το 200% με την εκταμίευση της δόσης των 15 δις €, είναι απολύτως συγκρίσιμη με αυτήν της Γερμανίας του 1953 – ενώ όλοι οι ιστορικοί της οικονομίας είναι πεπεισμένοι σχετικά με το ότι, η διαγραφή του χρέους ήταν αυτή που επέτρεψε στη Γερμανία να εξυγιανθεί και όχι το Marshall Plan. 

Στο θέμα αυτό ο γνωστός Γερμανός καθηγητής του LSE κ. A. Ritschl, ο οποίος έχει κατηγορήσει επανειλημμένα τη χώρα του για την άθλια συμπεριφορά της σχετικά με τις πολεμικές επανορθώσεις που οφείλει στην Ελλάδα, είπε τα παρακάτω: 

«Η δυτική Γερμανία οφείλει το οικονομικό της θαύμα, τη σταθερότητα του νομίσματος της (μάρκο), καθώς επίσης την υγιή εξέλιξη των δημοσίων οικονομικών της αποκλειστικά και μόνο στη μαζική διαγραφή χρεών» (A. Ritschl).

Συνεχίζοντας, οι γνωστοί οικονομολόγοι Carmen Reinhart (που θεωρεί πως οι οφειλές απέναντι στο σύστημα Target 2 της ΕΚΤ πρέπει να προστίθενται στο δημόσιο χρέος) και Ken Rogoff, ερευνώντας διεξοδικά τις 45 μεγαλύτερες διαγραφές χρεών από το 1920 και μετά, διαπίστωσαν πως το ΑΕΠ των χωρών αυτών αυξήθηκε κατά μέσον όρο περί το 20% τα πρώτα πέντε χρόνια – ενώ τέσσερις άλλοι αμερικανοί ερεύνησαν τα αποτελέσματα της διαγραφής χρέους της Δυτικής Γερμανίας με εμπειρικές στατιστικές, βασιζόμενοι στο γνωστό σύγγραμμα του Keynes σχετικά με τις πολεμικές επανορθώσεις που επιβλήθηκαν στη Γερμανία με τη συνθήκη των Βερσαλλιών, οι οποίες θεωρούνται ως η βασική αιτία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Στη μελέτη τους με τον τίτλο «Οι οικονομικές συνέπειες της συμφωνίας χρεών του Λονδίνου από το 1953» διαπίστωσαν πως η διαγραφή επηρέασε στην αρχή τις δημόσιες δαπάνες, οι οποίες αυξήθηκαν σημαντικά – εύλογα, αφού για να αναπτυχθεί μία χώρα προηγούνται οι επενδύσεις του δημοσίου τομέα της, έτσι ώστε να αυξηθεί η ζήτηση και να ακολουθήσει ο ιδιωτικός τομέας. Όταν όμως στην Ελλάδα επιβάλλονται μνημόνια και απαγορεύεται ουσιαστικά να επενδύσει το δημόσιο, είναι αδύνατες οι ιδιωτικές επενδύσεις – οπότε η χώρα καταρρέει σταδιακά και σταθερά.

Η διαγραφή αύξησε επίσης σημαντικά την πιστοληπτική ικανότητα της Γερμανίας, οπότε η κυβέρνηση είχε τη δυνατότητα να αυξήσει τις δαπάνες της στηρίζοντας την ανάπτυξη, χρηματοδοτούμενη με νέα δάνεια χαμηλού επιτοκίου – υπενθυμίζοντας πως από το ξεκίνημα της διαπραγμάτευσης το 1951 έως την ολοκλήρωση της τα επιτόκια των γερμανικών δεκαετών ομολόγων μειώθηκαν κατά περίπου 50% στο 1,8%. Εκτός αυτού η διαγραφή σταθεροποίησε το νόμισμα – ενώ από τη μείωση των επιτοκίων ωφελήθηκε επίσης ο ιδιωτικός τομέας, ο οποίος άρχισε να επενδύει δανειζόμενος πολύ φθηνότερα.

Σύγκριση της Γερμανίας του 1953 με την Ελλάδα σήμερα

Περαιτέρω αυτό που βοήθησε τότε τη Γερμανία, η αυξημένη πιστοληπτική της ικανότητα δηλαδή, την οποία εκμεταλλεύθηκε για να δανεισθεί φθηνά χρήματα και να επενδύσει, χρησιμοποιείται σήμερα από την πρωσική κυβέρνηση για να τεκμηριώσει ακριβώς το αντίθετο – ισχυριζόμενη πως η Ελλάδα δεν θα χρησιμοποιούσε τα νέα δάνεια αποτελεσματικά!

Κάτι ανάλογο βέβαια ισχυρίζονταν το 1953 οι πιστωτές της Γερμανίας που δεν συμφωνούσαν με τη διαγραφή – δηλώνοντας πως τυχόν διαγραφή του γερμανικού χρέους θα οδηγούσε την κυβέρνηση σε μία εσφαλμένη δημοσιονομική πολιτική, σε σπατάλες με απλά λόγια.

Συγκρίνοντας τώρα τη συμφωνία της Γερμανίας του 1953 με την αντίστοιχη της Ελλάδας σήμερα (PSI, μνημόνια κλπ.) οι ερευνητές, διαπίστωσαν την εξής σημαντικότερη διαφορά: η προτεραιότητα της τότε συμφωνίας ήταν η αναβίωση του γερμανικού παραγωγικού ιστού, ενώ της σημερινής είναι η προγραμματισμένη εξυπηρέτηση των χρεών της Ελλάδας, με κέντρο βάρους τη λιτότητα και τις μεταρρυθμίσεις. Φυσικά εκείνη την εποχή η Γερμανία ήταν ένας σημαντικός σύμμαχος των Η.Π.Α. στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου – ενώ η Ελλάδα σήμερα δεν είναι τόσο σημαντική για κανέναν.

Ολοκληρώνοντας, υπενθυμίζουμε πως θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς εάν οι Γερμανοί άξιζαν τότε τη συγκεκριμένη αντιμετώπιση – όπου όμως η ερώτηση θα ήταν λανθασμένη, σύμφωνα με τον κ. Sachs, επειδή η νεαρή γερμανική Δημοκρατία χρειαζόταν βοήθεια, ενώ η οικονομία της χώρας απαιτούσε την επανεκκίνηση της. Επομένως, ήταν απαραίτητη τόσο η διαγραφή, όσο και το Marshall Plan, χωρίς τα οποία δεν θα μπορούσε ποτέ να είχε συμβεί το γερμανικό θαύμα.

Ως εκ τούτου, η ερώτηση σχετικά με το εάν αξίζει ή εάν δικαιούται η Ελλάδα μία διαγραφή του χρέους της, η οποία όμως δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα, εάν δεν συνοδεύεται με ένα πρόγραμμα ανοικοδόμησης της οικονομίας της, είναι λανθασμένη – όπως και η αντίστοιχη για τη Γερμανία το 1953.

Με απλά λόγια, το θέμα δεν είναι εάν το αξίζει ή όχι η Ελλάδα, αλλά εάν το χρειάζεται –καθώς επίσης εάν η Γερμανία και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης μπορούν να το προσφέρουν, χωρίς να καταστραφούν οι ίδιες. Εδώ οι απόψεις συγκλίνουν σε μεγάλο βαθμό – επειδή η Ελλάδα το έχει απόλυτη ανάγκη, ενώ τόσο η Γερμανία, όσο και η Ευρωζώνη μπορούν πολύ εύκολα να συνδράμουν οικονομικά στην επίλυση του προβλήματος.

Επίλογος

Από την παραπάνω μικρή ανάλυση συμπεραίνεται ότι, χωρίς την ονομαστική διαγραφή του χρέους δεν θα είχε μέλλον η δυτική Γερμανία το 1953, ούτε η Ελλάδα σήμερα. Επομένως, αυτή θα πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα των Ελλήνων και όχι το νόμισμα ή οτιδήποτε άλλο – ιδίως των πολιτικών κομμάτων, των ΜΜΕ, καθώς επίσης της πνευματικής ηγεσίας της χώρας, οι οποίοι οφείλουν να επικεντρώσουν από κοινού τις προσπάθειες τους εδώ ακριβώς.

Στα πλαίσια αυτά, είναι αδύνατον να υποθέσουμε ότι, τα κόμματα δεν μπορούν να συνεργασθούν μεταξύ τους, συστήνοντας από κοινού μία ειδική διαπραγματευτική ομάδα που θα ασχολείται μόνο με το θέμα του χρέους. Φυσικά δεν θα είναι καμία εύκολη ή γρήγορη διαδικασία – αφού ακόμη και τότε στη Γερμανία απαιτήθηκαν σχεδόν δύο χρόνια.

Εν τούτοις δεν υπάρχει καμία άλλη επιλογή, ακόμη και αν εκβιασθούμε να αποχωρήσουμε εκούσια από την Ευρωζώνη (ακούσια δεν γίνεται) – όπως απαίτησε κάποτε ο κ. Σόιμπλε, ισχυριζόμενος αυθαίρετα ως συνήθως πως η διαγραφή δεν επιτρέπεται σε χώρες της νομισματικής ένωσης, σαν να ήταν η χρεοκοπία επιλογή ενός κράτους και όχι αναγκαιότητα.

Οι συνθήκες πάντως είναι ώριμες, η αναζήτηση συμμάχων είναι εφικτή και απαραίτητη, αλλά πρέπει να ενεργήσουμε γρήγορα, καθώς επίσης από κοινού και με αποφασιστικότητα – συνειδητοποιώντας πως έχουμε το δικαίωμα να διεκδικήσουμε αυτά που κατάφερε η Γερμανία το 1953, παρά το ότι αιματοκύλισε τον πλανήτη για δεύτερη φορά στην ιστορία της, χωρίς να έχει βάλλει μυαλό ακόμη.

Πρέπει επίσης να καταλάβουμε πως θα ήταν ένα ακόμη λάθος μας ως κοινωνία, ίσως το μεγαλύτερο, το να μεταφέρουμε το χρέος στα παιδιά μας επιμηκύνοντας το – στα οποία έχουμε στερήσει ήδη τις αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, το λειτουργικό κοινωνικό κράτος τις συντάξεις κοκ., διώχνοντας έναν μεγάλο αριθμό τους στο εξωτερικό. Κάποια στιγμή λοιπόν πρέπει να νοιώσουμε επιτέλους ντροπή για την ανοχή μας απέναντι στα εγκλήματα που διενεργούνται – με θύματα τα παιδιά μας, την ιστορία μας (Μακεδονία) και την πατρίδα μας.

Σε κάθε περίπτωση, όλες οι άλλες συζητήσεις που διεξάγονται στη Βουλή ή στην κοινωνία σχετικά με το εάν θα βγει η Ελλάδα από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018 ή όχι, όταν είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό χρεωμένη στους εταίρους της και στο ΔΝΤ, δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα – αφού δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία σχετικά με το ότι, χωρίς την ονομαστική διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους η χώρα μας θα καταστραφεί εντελώς αλλάζοντας παράλληλα ιδιοκτήτες, ενώ θα διακινδυνεύσει ακόμη και να χαθεί ως Έθνος.

Analyst