Αυτά είναι τα 10 ψηλότερα κτίρια στην Ελλάδα

Ποια είναι τα κτίρια που βρίσκονται πίσω από τον Πύργο Αθηνών και ποιο είναι το ύψος τους; Που βρίσκεται η υψηλότερη κατασκευή στην Ελλάδα

Κωστής Χριστοδούλου

Μάϊος 26 2016 10:23

Σε αντίθεση με αρκετές  χώρες της Ευρώπης όπου οι ουρανοξύστες κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε πρωτεύουσες και οικονομικά κέντρα, στην χώρα μας απουσιάζουν σχεδόν ολοκληρωτικά. Με αφορμή την ολοκλήρωση της κατασκευής του ψηλότερου κτηρίου στην Ευρώπη,  του 373,7 μέτρων Federation Tower στην Μόσχα, το news247 παρουσιάζει τα 10 ψηλότερα κτίρια στην Ελλάδα.

1. Πύργος Αθηνών - 103 μέτρα  Όταν ολοκληρώθηκε το 1971 ήταν το δεύτερο ψηλότερο κτίριο των Βαλκανίων.  Σήμερα θα πρέπει να ψάξεις πολύ ώρα για την πραγματική του θέση μετά από την μαζική κατασκευή από ουρανοξύστες στην Κωνσταντινούπολη. Το κτίριο 28 ορόφων στην συμβολή Βασ. Σοφίας και Μεσογείων υπήρξε η έδρα αρκετών πολυεθνικών ενώ σήμερα δεν περνάει και τις καλύτερες ημέρες του καθώς ένα μεγάλο μέρος των χώρων του παραμένει ανεκμετάλλευτο.

2. Πύργος Πειραιά - 84 μέτρα Η κυβέρνηση των Συνταγματαρχών προσπάθησε να δημιουργήσει στον χώρο που βρισκόταν το "ρολόι" το αντίπαλο δέος του Πύργου Αθηνών στο πρώτο λιμάνι της χώρας. Το 25 ορόφων κτίριο παραμένει μία ανοιχτή πληγή στον Πειραιά καθώς το μεγαλύτερο μέρος του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

3. Atrina  - 80 μέτρα Το 1981 που ολοκληρώθηκε από τον Μπάμπη Βωβό και τον αρχιτέκτονα Ιωάννη Βικέλα (σ.σ. που ήταν και ο αρχιτέκτονας των δύο παραπάνω κτιρίων)  υπήρξε το έναυσμα να γίνει το Μαρούσι ένας βασικός επιχειρηματικός θύλακας της πρωτεύουσας. Ο ουρανοξύστης των 25 ορόφων - που υπήρξε και έδρα της "φανταστικής" Giant του Γιάγκου Δράκου - αποτελεί και αυτό σκιά του ένδοξου παρελθόντος του μετά από την πτώση της Βωβός και την στροφή των εταιρειών σε οικονομικότερες λύσεις.

4. Πύργος Απόλλων - 80 μέτρα Το ιδίου ύψους με το Atrina κτίριο αποτελεί την υψηλότερη οικιστική κατασκευή στην χώρα. Διαθέτει 25 ορόφους και μία ιδιομορφία. Στον ουρανοξύστη, της οδού Λουίζης Ριανκούρ, που ολοκληρώθηκε το 1973, στα ασανσέρ του δεν θα βρεις μπουτόν για τον 13ο όροφο. Οι κατασκευαστές του το είχαν γιια γρουσουζιά.

5. Πύργος ΟΤΕ - 76 μέτρα Από τον Πύργο που ολοκληρώθηκε το 1965 από τον Αντώνη Αναστασιάδη έγινε η πρώτη τηλεοπτική μετάδοση το 1966 στα πλαίσια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Συνεχίζει να είναι ένα από τα σύμβολα της συμπρωτεύουσας και κάτω από την κεραία της Cosmote βρίσκεται cafe bar με σταδιακή κυκλική περιστροφή (σ.σ. συμπληρώνει τις 360 μοίρες σε 40 λεπτά).

6. Μέγαρο ΟΤΕ - 72 μέτρα Το 18 ορόφων κτήριο αποτελεί τον μεγαλύτερο εργασιακό χώρο στην χώρα. Η απόφαση για την δημιουργία πάρθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 και ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ΄70.

7. Ξενοδοχείο President - 68 μέτρα Το ξενοδοχείο στους Αμπελόκηπους, στην οδό Κηφισίας είναι το ψηλότερο της χώρας. Στους 22 ορόφους του φιλοξενούνται 317 δωμάτια αρκετά από τα οποία έχουν θέα "πίατο" την Αθήνα και τον Σαρωνικό.

8. Πύργος Αθηνών  Β κτήριο - 65 μέτρα

9. Hilton - 65 μέτρα Ένα από τα πλέον εμβληματικά κτίρια της Αθήνας, όπου άνοιξε τις πόρτες του τον Απρίλιο το 1963 σε χώρο που παραχωρήθηκε από το κράτος και φιλοξενούσε στο παρελθόν στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Στο ξενοδοχείο 18 ορόφων, προστέθηκε το 2003 νέα πτέρυγα με 74 δωμάτια και σουΐτες ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των δωματίων σε 506. Αυτό το διάστημα η ιδιοκτήτρια εταιρεία, η Ιονική Ξενοδοχειακή βρίσκεται σε διαδικασία πώλησης του ξενοδοχείου.

10. ΕΥΠ - 65 μέτρα Η "κυρία Κατεχάκη" όπως ήταν η "κωδική" ονομασία του κτιρίου του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης ολοκληρώθηκε το 1978 και φιλοξενεί υπηρεσίες της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.

- Πληροφοριακά η υψηλότερη κατασκευή στην Ελλάδα είναι το Κέντρο Εκπομπής Κάτω Σουλίου, του Πολεμικού Ναυτικού. Πρόκειται για έναν πομπό ύψους 250 μέτρων που σκοπό έχει την καλύτερη επικοινωνία με υποβρύχια.

Έτσι ήταν οι τηλεοράσεις των 80's

Πώς διαφήμιζαν τις σύγχρονες τηλεοράσεις που είχαν «ρύθμιση κόκκινου και μπλε». Παρείχαν ακόμη teletext και 50 μνήμες! Δείτε τις διαφημίσεις της εποχή:

“Έως τις αρχές τις δεκαετίας του ’80 η ζωή στη μικρή οθόνη ήταν ασπρόμαυρη, πολλές φορές με “χιόνια”, η κεραία ήθελε στρίψιμο και το τηλεκοντρόλ ήταν άγνωστη λέξη.

Μέσα σε 10 χρόνια στα περισσότερα σπίτια ανοίχτηκαν κούτες από καταστήματα ηλεκτρικών ειδών. Οι γονείς έφεραν τη νέα και έγχρωμη τηλεόραση, τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και όλοι μαζί κάθισαν αναπαυτικά για να απολαύσουν το νέο απόκτημα και να  γιορτάσουν το νέο τρόπο ψυχαγωγίας.

Τα καταστήματα δεν προλάβαιναν να πουλάνε τηλεοράσεις. Και να δέχονται παραγγελίες. Από 1989 και μετά, οπότε άρχισαν να λειτουργούν τα ιδιωτικά κανάλια, δεν έφτανε μόνο μία τηλεόραση για κάθε σπίτι. Κάθε δωμάτιο έπρεπε να έχει τη δική του συσκευή, ώστε να αποφεύγεται κάθε ενδεχόμενο οικογενειακής σύρραξης.

 

Οι εταιρίες φυσικά θησαύριζαν. Νέα μοντέλα έκαναν την εμφάνισή τους όλο και πιο συχνά.

Στις διαφημίσεις οι εταιρίες προσπαθούσαν να πείσουν τους υποψήφιους αγοραστές ότι τα προϊόντα τους ήταν τελευταίας τεχνολογίας, ασύγκριτης ποιότητας και εμφάνισης. Οι σύγχρονες τηλεοράσεις διαφήμιζαν τα προτερήματά τους που ήταν: Η υπηρεσία teletext, η οποία πρακτικά δεν λειτούργησε ποτέ.

Το καλώδιο scart για αν συνδεθεί η νέα τρέλα της εποχής, το βίντεο Ήχος HI – FI stereo, το super VHS, η επίπεδη οθόνη, η δυνατότητα ρύθμισης μπλε – κόκκινου και η ρύθμιση μαλακής – σκληρής εικόνας! Φυσικά ακόμη και αν κάποιος διάλεγε τη μαλακή εικόνα και κάποιος γύρναγε τη ρύθμιση κρυφά στη σκληρή, ουδείς θα το αντιλαμβάνονταν.

 

Οι πραγματικές παροχές ήταν η έγχρωμη εικόνα, ο καλύτερος ήχος και η ποιότητα κατασκευής, γιατί τότε τηλεόραση και ψυγείο αγόραζες μια φορά στη ζωή σου. Οι περισσότερες δε από τις ρυθμίσεις δεν ήταν στο τηλεκοντρόλ, αλλά πάνω στην τηλεόραση. Οι εισαγωγείς, τόνιζαν ότι οι τηλεοράσεις ήταν «αυστηρά ελεγμένες και ειδικά τεσταρισμένες από τα μεγάλα ειδικά ινστιτούτα ελέγχου ποιότητας».

Όσο για την τιμή τους… Οι τηλεοράσεις ήταν πολύ ακριβές και συνήθως οι αγορές γίνονταν τα Χριστούγεννα με τον 14ο μισθό ή πριν από τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα του καλοκαιριού με το καλοκαιρινό δώρο. Τότε που υπήρχαν ο 13ος και ο 14ος για όλους τους εργαζομένους.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης έφυγε πριν από 41 χρόνια

Το τελευταίο ταξίδι του μυθικού Σμυρνιού που πέθανε πριν από σαράντα ένα χρόνια στο Παρίσι

Ξημέρωνε 15 του Μάρτη στο Παρίσι του 1975. Έβρεχε από το περασμένο βράδυ, το τελευταίο όπως αποδείχτηκε στην πολυτάραχη ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση, ο οποίος έσβησε εκείνο το πρωί στο Αμερικάνικο νοσοκομείο του Νεϊγί, όπου νοσηλευόταν τους τελευταίους δύο μήνες.

Μόνο που όσοι τον είχαν δει την τελευταία εβδομάδα της ζωής του, συμφωνούσαν σε ένα πράγμα. Ότι αυτό που είχε απομείνει μέσα στις μεταξωτές ριγέ πιτζάμες πάνω στο κρεβάτι του νοσοκομείου, αυτό το σώμα που ζύγιζε μόλις σαράντα πέντε κιλά, δεν ήταν ο Αρίστος.

Η μυασθένεια που τον είχε «χτυπήσει» είχε διαλύσει κυριολεκτικά τον Έλληνα Κροίσο, αφήνοντας διαυγές μόνο το πνεύμα του. Δίπλα του ήταν συνεχώς η μοναχοκόρη του Χριστίνα Ωνάση, αυτή την οποία είχε παρακαλέσει να πει στους γιατρούς να τον αφήσουν να πεθάνει.

Δεν του έκανε το χατήρι και έτσι ο άνθρωπος που έχτισε μια αυτοκρατορία και έδωσε άλλη έννοια στον όρο jet set, πέθανε σκιά του εαυτού του εκείνο το βροχερό πρωινό του Μαρτίου, έχοντας μόνο ένα πράγμα μαζί του μέχρι την τελευταία στιγμή.

Ήταν μια μικρή κασμιρένια κουβέρτα Hermes, το μοναδικό αντικείμενο που κράταγε όταν έφυγε από την κατοικία της Γλυφάδας στην Αθήνα, για να μεταβεί στο Παρίσι, δώρο της Μαρίας Κάλλας.

Της μοναδικής ίσως γυναίκας-με εξαίρεση την πρώτη του σύζυγο Τίνα-η οποία τον αγάπησε πραγματικά και όχι επειδή ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου.

Η Κάλλας ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που έμαθαν για τον θάνατο του Αρίστου-έτσι τον αποκαλούσε-και τα δάκρυά της έτρεχαν ασταμάτητα  όλη μέρα.

Μαζί του είχε ζήσει τον απόλυτο έρωτα και την απόλυτη προδοσία, όταν αντί να την παντρευτεί, ο Ωνάσης επέλεξε να ταρακουνήσει την υφήλιο ερχόμενος εις γάμου κοινωνία με την πιο διάσημη χήρα του κόσμου, την Τζάκι Κέννεντι.





Μέχρι τότε αυτός ο δαιμόνιος Σμυρνιός είχε καταφέρει να χτίσει μια αυτοκρατορία, στην στεριά, στον αέρα και την θάλασσα. Οι επενδύσεις στο Μονακό, ο στόλος των τάνκερ του, η Ολυμπιακή Αεροπορία, τα εκπληκτικά ακίνητα, ο Σκορπιός και η θαλαμηγός «Χριστίνα» ήταν μόνο κάποια από τα στοιχεία που έχτισαν τον μύθο του και τον έκαναν εξώφυλλο στο Time.

Ο Ωνάσης έζησε μια ζωή που ακόμη και σήμερα εξιτάρει τους απλούς ανθρώπους, ίσως επειδή κατά βάθος ήταν και ο ίδιος απλός. Δεν δίσταζε να σοκάρει την Γκρέτα Γκάρμπο, να αστειεύεται με τον Ουίνστον Τσόρτσιλ και να προκαλεί τον αιώνιο αντίπαλό του Σταύρο Νιάρχο.

Λάτρευε την προβολή και δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει δηλώσεις ακόμη και επί προσωπικού, όπως τότε που φούντωναν οι φήμες για το ειδύλλιο με την Μαρία Κάλλας.

Όταν οι δημοσιογράφοι τον στρίμωξαν στις σκάλες του ξενοδοχείου Danielli στην Βενετία και τον ρώτησαν τι συμβαίνει με την διάσημη τραγουδίστρια ο Ωνάσης χαμογελώντας τους απάντησε: «Παιδιά είμαι ναυτικός και αυτά συμβαίνουν στους ναυτικούς!».

Μόνο που στα επόμενα χρόνια συνέβησαν πολλά, πάρα πολλά στην ζωή του Έλληνα μεγιστάνα, ο οποίος μπορεί να άντεχε πολλά χτυπήματα, δεν άντεξε όμως τον αδόκητο θάνατο του μοναχογιού του Αλέξανδρου το 1973.

Η σκηνή που εκτυλίχθηκε μέσα στο νοσοκομείο με τον Ωνάση να ρωτάει απελπισμένα ένα γιατρό αν ο γιος του θα γίνει καλά, λίγες ώρες μετά το  δυστύχημα του νεαρού κληρονόμου ήταν συγκλονιστική.

«Πες μου ότι θα τον κάνεις καλά και θα σου δώσω όλη μου την περιουσία» είπε στον γιατρό που κούνησε το κεφάλι του και του είπε ότι ο Αλέξανδρος ήταν κλινικά νεκρός.

Γι' αυτό το παιδί είχε φτιάξει τα πάντα και είχε στήσει μια οικονομική αυτοκρατορία έχοντας μια τεράστια περιουσία, η οποία όμως δεν του έλεγε πλέον τίποτε.

Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, ο Ωνάσης δεν θα ήταν ποτέ πια ο ίδιος.

Παραιτήθηκε από την ζωή και βυθίστηκε σε έναν δικό του κόσμο, όπου τίποτε πια δεν τον έκανε να νιώθει όμορφα.

Η μυασθένεια που τον είχε προσβάλλει απλά επιδείνωσε την κατάστασή του, λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, στις 15 Μαρτίου του 1975, στο Παρίσι.

Όταν το απόγευμα της ίδιας ημέρας, το φέρετρο με την σορό του εμφανίστηκε στην έξοδο του γαλλικού νοσοκομείου, η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει.

Ο Αρίστος είχε ταξιδέψει στην δική του «Ιθάκη»... 

 
• 
 
• 

Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας

Στις 28 Οκτωβρίου 1943, εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, εφαρμόζοντας τις θεωρητικές αρχές του Αϊνστάιν, εξαφάνισε ένα ολόκληρο πλοίο με το πλήρωμά του στη Φιλαδέλφεια και το επανέφερε στη θέση του μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας. Πρόκειται για το περίφημο «Πείραμα της Φιλαδέλφειας», που μάλλον δεν έγινε ποτέ και το όλο αφήγημα αποτελεί αστικό μύθο.

Το υποτιθέμενο πείραμα, που είχε ως στόχο να κάνει αόρατα τα πολεμικά μέσα από τον εχθρό, αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον αστρονόμο και ουφολόγο Μόρις Τζέσαπ. Στις 13 Ιανουαρίου 1955 έλαβε ένα γράμμα από κάποιον Κάρλος Αλέντε, ο οποίος του απεκάλυπτε ότι ήταν αυτόπτης μάρτυς του περιστατικού της εξαφάνισης του πλοίου. Ο Τζέσαπ συνέχισε να αλληλογραφεί με τον πληροφοριοδότη του, ο οποίος στην πορεία άλλαξε το όνομά του σε Καρλ Άλεν. Σύμφωνα με το βιβλίο των Τζέιμς Μόσλεϊ και Καρκ Φλοκ, που κυκλοφόρησε το 2002, ο Τζέσαπ συνέχισε τις έρευνές του για το περιστατικό, αλλά το 1959 πέθανε, ύστερα από σοβαρό τραυματισμό του σε τροχαίο.

Αρκετοί συγγραφείς και ερευνητές ασχολήθηκαν με την υπόθεση, αλλά το πιο γνωστό και επιδραστικό έργο είναι το βιβλίο «Το Πείραμα της Φιλαδελφείας» των αμερικανών συγγραφέων Τσαρλς Μπέρλιτζ και Γουίλιαμ Μουρ, που κυκλοφόρησε το 1979 (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ωρόρα»). Σύμφωνα με τους δύο συγγραφείς, η ιστορία ξεκινάει τη δεκαετία του ‘20, όταν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ολοκληρώνει τη «θεωρία του ενοποιημένου πεδίου», σύμφωνα με την οποία η βαρύτητα συνδέεται με τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό. Ο Αϊνστάιν, θέλοντας να επαληθεύσει τη θεωρία του, συνεργάστηκε με το αμερικανικό πολεμικό στο αποκληθέν «Πείραμα της Φιλαδέλφειας».

Γύρω στις 28 Οκτωβρίου του 1943, το αντιτορπιλλικό «US Eldridge» με το πλήρωμά του εξαφανίστηκε με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων από τη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας και εμφανίστηκε στη ναυτική βάση του Νόρφολκ της Βιρτζίνια, 350 χιλιόμετρα μακριά από τη βάση του. Αμέσως μετά επανήλθε με τον ίδιο αόρατο τρόπο στη Φιλαδέλφεια. Και όλα αυτά, μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας, όταν ο κανονικός πλους από τη Φιλαδέλφεια στη Βιρτζίνια και τούμπαλιν θα απαιτούσε τουλάχιστον 24 ώρες.

Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο επεκτάθηκε σε μία απόσταση εκατό μέτρων από κάθε άκρη του πλοίου. Είχε περίπου το σχήμα σφαίρας γύρω από το αντιτορπιλλικό. Ο καθένας από τους ναύτες και τους αξιωματικούς που ήταν πάνω στο πλοίο έπαψε να βλέπει τον εαυτό του και τους συντρόφους του, ενώ όποιος βρισκόταν έξω από τη σφαίρα του μαγνητικού πεδίου δεν μπορούσε να δει τίποτα άλλο από το γενικό σχήμα του πλοίου σαν σε πυκνή ομίχλη.

Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος, ο Αϊνστάιν συνειδητοποίησε ότι η ανθρωπότητα δεν ήταν έτοιμη να αποδεχθεί μια τέτοια γνώση, που θα του άλλαζε την ιδέα που είχε για το χώρο, και κατέστρεψε τις σημειώσεις του. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το εγχείρημα, επειδή κάποιοι από το πλήρωμα του πλοίου κάηκαν, άλλοι εξαφανίστηκαν και άλλοι τρελάθηκαν.

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι το πλοίο που συμμετείχε στο υποτιθέμενο πείραμα, το US Eldridge, δόθηκε στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, στο πλαίσιο της αμερικανικής βοήθειας, και μετονομάστηκε σε «Λέων». Ανέλαβε υπηρεσία το 1951 και παροπλίσθηκε το 1992. Το «Λέων» συνόδευαν πάντα περίεργες ιστορίες και φήμες. Θρυλείται ότι κατά τη διάρκεια ασκήσεων στο Ιόνιο τη δεκαετία του ‘50 εξαφανίστηκε για δύο ημέρες ή ότι κάποιοι χώροι του πλοίου είχαν σφραγιστεί χωρίς προφανή λόγο. Λέγεται, επίσης, ότι πολλοί ναύτες που υπηρέτησαν στο πλοίο παρουσίασαν ανεξήγητα ψυχολογικά και νευρολογικά προβλήματα.

 Περί Πηγών...

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/843#ixzz49gndo6T2

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 25 ΜΑΪΟΥ 1973

Αντιτορπιλικό ΒΕΛΟΣ 

Ο πλωτάρχης Νίκος Παππάς ζητάει πολιτικό άσυλο στην Ιταλία

Το Κίνημα του Ναυτικού

Συνωμοτική ενέργεια ομάδας αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού για την ανατροπή της Χούντας των Συνταγματαρχών και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το Κίνημα που ετοίμαζαν από το 1969 δεν εκδηλώθηκε, γιατί προδόθηκε στις 22 Μαΐου 1973. Ακολούθησαν αθρόες συλλήψεις και βασανισμοί.

Το Ναυτικό, στρατιωτικό σώμα με φιλελεύθερη παράδοση, δεν έλαβε ενεργά μέρος στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Αυτό φάνηκε και από την παραίτηση του αρχηγού του Κωνσταντίνου Εγκολφόπουλου, αμέσως μετά την επικράτηση των συνταγματαρχών. Η πρώτη αντίδραση του Ναυτικού στη Χούντα εκδηλώθηκε στο αποτυχόν κίνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου (13 Δεκεμβρίου 1967), όταν ο Στόλος εξήλθε στο Αιγαίο.

Αμέσως μετά, στελέχη του Ναυτικού της τάξεως του 1940, όπως οι Πλωτάρχες Παππάς, Σέκερης και Μάλιαρης, άρχισαν να οργανώνουν ένα συνωμοτικό πυρήνα εντός του στρατεύματος, με στόχο την ανατροπή της Δικτατορίας. Από τις αρχές του 1969 ο μικρός πυρήνας των στελεχών αυτών άρχισε να μεγαλώνει, με τη συστηματική μύηση αξιωματικών στο κίνημα τα οποία έδιδαν όρκο ότι θα αγωνιστούν για την ανατροπή της Χούντας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα.

Στο πλαίσιο αυτό είχαν εκπονηθεί διάφορα σχέδια: από την απαγωγή του Παπαδόπουλου κατά τη διάρκεια της άσκησης του Στόλου με την επωνυμία «Θρίαμβος» (Αύγουστος 1969), μέχρι την κατάληψη της Κρήτης, της Μήλου και άλλων νησιών και το σχηματισμό εκεί κυβέρνησης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με την επάνοδο και του Βασιλιά Κωνσταντίνου (Ιούνιος 1969). Στην πράξη, όμως, τα σχέδια αυτά ποτέ δεν υλοποιήθηκαν.

Τρία χρόνια αργότερα, ο κύκλος των κινηματιών είχε μεγαλώσει, ενώ επίλεκτα μέλη της είχαν καταλάβει καίριες θέσεις στην Ιεραρχία του Ναυτικού. Οι Παππάς, Παπαδόγκωνας, Μάλλιαρης, Γκιόγκεζας, Κουσουρής κ.ά. ήταν όλοι τους διοικητές σε μεγάλα αντιτορπιλικά, έχοντας μυήσει και ανώτερα στελέχη κάθε πλοίου, ώστε να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να πάρουν τα πλοία και να εξεγερθούν κατά της χούντας. Στο Κίνημα είχαν μυηθεί και αξιωματικοί από τον Στρατό και την Αεροπορία, πολίτες μέλη αντιστασιακών οργανώσεων, αλλά και απόστρατοι αξιωματικοί, όπως ο Βαρδής Βαρδινογιάννης, που θα προμήθευε με καύσιμα τους κινηματίες από την οικογενειακή επιχείρηση.

Μετά την εξέγερση της Νομικής τον Φεβρουάριο του 1973, οι κινηματίες πήραν το λαϊκό μήνυμα και αποφάσισαν να δράσουν. Την απόφασή τους αυτή την κοινοποίησαν στον Ευάγγελο Αβέρωφ και μέσω αυτού στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Βασιλιά Κωνσταντίνο. Το σχέδιό τους προέβλεπε τον αποκλεισμό του Πειραιά και άλλων μεγάλων λιμανιών και την κατάληψη της Σύρου, που θα ήταν το ορμητήριό τους. Στο νησί υπήρχε η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του Στρατού, την οποία αφού καταλάμβαναν θα τοποθετούσαν διοικητή τον απόστρατο ταγματάρχη Σπύρο Μουστακλή, που ήταν μυημένος στο Κίνημα. Μόλις επικρατούσαν, θα καλούσαν πολιτικούς όλων των κομμάτων για να σχηματίσουν κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.

Ο πλωτάρχης Νίκος Παππάς

Η ημερομηνία για την εκδήλωση του κινήματος ορίσθηκε η 22α Μαΐου, όταν στο Αιγαίο θα έπλεε μοίρα Νατοϊκών πλοίων, παρά τις αντιρρήσεις των Παππά, Σέκερη και Παπαθανασίου, που προτιμούσαν την 18η Μαΐου, όταν τρία αντιτορπιλικά θα απέπλεαν σε προγραμματισμένες ασκήσεις με σχεδόν όλη τη δύναμη των Πεζοναυτών. Πρότειναν να κυκλώσουν με τα αντιτορπιλικά τους τα πλοία με τους πεζοναύτες και είτε να τους πάρουν με το μέρος τους, είτε να τους χρησιμοποιήσουν ως ομήρους για να εκβιάσουν τη Χούντα. Η πρότασή τους δεν έγινε αποδεκτή.

Την παραμονή της εκδήλωσης του κινήματος, οι μυημένοι αξιωματικοί υποψιάστηκαν ότι το σχέδιό τους έγινε αντιληπτό από τη Χούντα και αποφάσισαν την αναβολή του. Το βράδυ της22ας Μαΐου, στρατιωτικές δυνάμεις υπό τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Οδυσσέα Αγγελή περικύκλωσαν τον Ναύσταθμο, ενώ από το πρωί της 23ης Μαΐου αρχίζουν οι συλλήψεις, οι ανακρίσεις και οι βασανισμοί. Η έλλειψη ενός ηγέτη στο Κίνημα ήταν εμφανής, ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με ομάδα στρατιωτικών.

Η Χούντα με ανακοίνωσή της έκανε λόγο για «οπερέτα ναυτικού κινήματος ολίγων αποστράτων αξιωματικών», αποκρύβοντας το μέγεθος του κινήματος, που το γνώριζε πολύ καλά. Σε ηρωική μορφή του Κινήματος του Ναυτικού αναδείχτηκε ο απόστρατος ταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής, ο οποίος βασανίστηκε απάνθρωπα στα μπουντρούμια του ΕΑΤ-ΕΣΑ για 47 ημέρες και έμεινε ανάπηρος.

Στις 25 Μαΐου 1973, το πολεμικό πλοίο «Βέλος», με κυβερνήτη τον 

Νίκο Παππά, έναν από τους πρωτεργάτες του κινήματος, αποχώρησε από την άσκηση του ΝΑΤΟ, που διεξαγόταν στα ανοικτά της Σαρδηνίας και κατέπλευσε στο Φιουμιτσίνο της Ιταλίας, όπου κυβερνήτης και πλήρωμα ζήτησαν πολιτικό άσυλο, ρίχνοντας με αυτό τον τρόπο την αυλαία του Κινήματος του Ναυτικού. Η ενέργειά του αυτή έλαβε μεγάλη δημοσιότητα διεθνώς και κατέδειξε ότι η αντίθεση στη Δικτατορία ήταν μεγάλη και μέσα στο στράτευμα.

Το σύνολο των συλληφθέντων στο Κίνημα του Ναυτικού ήταν 79 άτομα. Από αυτούς, οι 63 ήταν του Ναυτικού (60 εν ενεργεία και τρεις απόστρατοι), πέντε του Στρατού (τρεις απόστρατοι και δύο εν ενεργεία), πέντε της Αεροπορίας (εν ενεργεία) και έξι ιδιώτες. Όλοι τους αφέθηκαν ελεύθεροι έως τις 27 Αυγούστου 1973 και κανείς τους δεν οδηγήθηκε σε δίκη, αφού έλαβαν αμνηστία. Δεν συνέφερε τη Χούντα να αντιπαρατεθεί με έναν ολόκληρο Κλάδο των Ενόπλων Δυνάμεων.

Το Κίνημα του Ναυτικού μπορεί να απέτυχε οργανωτικά, αλλά πέτυχε πολιτικά. Διότι έκανε φανερό ότι το καθεστώς των Απριλιανών κλονίζεται στη βάση του, που ήταν οι Ένοπλες Δυνάμεις. Το καθεστώς Παπαδόπουλου προσπάθησε στη συνέχεια να δείξει ένα «φιλελεύθερο» πρόσωπο, αλλά μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου ανετράπη από τους σκληροπυρηνικούς στρατιωτικούς του Ιωαννίδη.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/269#ixzz49gcGWOjl

Η ΚΥΠΡΟΣ ΥΠΗΡΞΕ Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΡΧΟΜΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου Επικεφαλής της “Ελλήνων Πολιτείας”  egerssi@otenet.gr www.apostoloupanos.gr  Γράφαμε προ ημερών ότι: “Είναι σε όλους μας γνωστό ότι το πιο σκληρό “γεράκι” της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ ήταν και είναι ο Χένρι Κίσινγκερ. Πάντα, ακόμη και σήμερα στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, υπήρχαν και υπάρχουν δυο τάσεις. Η ακραία φασιστική – την οποία εξέφραζε ο Κίσινγκερ και οι υποστηριχτές του δόγματός του  – και η ηπιότερη, την οποία εξέφραζαν άνθρωποι που κατά κάποιον τρόπο “αγαπούσαν” την Ελλάδα. Ένας τέτοιος ήταν ο Χένρι Τάσκα. Πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα από 1969 – 1974. Ο οποίος ήλθε σε αντίθεση με τον Κίσινγκερ στο θέμα της ανατροπής του Μακαρίου στην Κύπρο και είχε προτείνει να παρέμβει ο 6ος στόλος για να προληφθεί η εισβολή των Τούρκων. Γιατί, πίστευε ότι η πολιτική Κίσινγκερ θα οδηγούσε σε διάλυση τη Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Μετά την αποχώρησή του από τη θέση του (1974) εξέφρασε την επιθυμία να εκδώσει βιβλίο όπου θα κατονόμαζε αξιωματούχους της CIAπου παρότρυναν τον Ιωαννίδη να ανατρέψει τον Παπαδόπουλο. Αλλά, δεν πρόλαβε!! Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό “δυστύχημα” στη Λοζάνη τον Αύγουστο του 1979. Οκτώ χρόνια μετά, ο γιος του δήλωσε δημόσια ότι: “Πίσω από τον θάνατο του πατέρα μου βρισκόταν ο Κίσινγκερ”…    Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι, ο Τάσκα σε έκθεσή του προς το Κογκρέσο το 1971, μεταξύ των άλλων έλεγε: “…εάν οι άνθρωποι (σημ. κυβέρνηση Παπαδόπουλου) δεν αγαπούσαν την Αμερική, θα το είχαμε αισθανθεί πολύ γρήγορα”. Εξυμνούσε δηλαδή τον Παπαδόπουλο, κόντρα στις βουλές Κίσινγκερ που επιζητούσε την ανατροπή του”!! Αποδοχή Κωνσταντίνου Καραμανλή του σχεδίου Κίσινγκερ για την Κύπρο.  Στο ίδιο άρθρο: “Το δόγμα Κίσινγκερ καθορίζει τις εξελίξεις στην Ελλάδα”, το οποίο δημοσιεύθηκε στην Ελεύθερη Ώρα της Παρασκευής 6 Μαίου 2016, αναφέραμε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε εισχωρήσει στον σκληρό πυρήνα των ΗΠΑ:  “Η αδιάσειστη και απόλυτα φερέγγυα πηγή μας, μας ενημερώνει: Στις 16 Μαίου 1974, ο Αμερικανός πρέσβης (Τάσκα) επιστρέφοντας από ταξίδι στις ΗΠΑ, διά μέσω του Ιωάννη Γεωργάκη, ζητά να ενημερώσει ο  Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, εμπιστευτικά τον Ιωαννίδη. Ο Ιωάννης Γεωργάκης ήταν έμπειρος διπλωμάτης, εκ των έμπιστων του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Εξ ου και ήταν μεταπολιτευτικά ο πρώτος πρέσβης εκ προσωπικοτήτων, θεσμού που θέσπισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής . Αυτή η διπλωματική κίνηση του Τάσκα αποσκοπούσε, πέραν του Ιωαννίδη να τύχει της ίδιας ενημέρωσης και ο ευρισκόμενος στο Παρίσι, Κωνσταντίνος Καραμανλής. Και τούτο γιατί, ο Τάσκα επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ, έκανε στάση στο Παρίσι επιδιώκοντας να δει τον Καραμανλή και εκείνος απέφυγε να τον συναντήσει, προφασιζόμενος απουσία σε διακοπές. Τούτο συνέβη γιατί, ήδη ο Καραμανλής είχε αποδεχθεί το Σχέδιο Κίσινγκερ για τη διχοτόμηση της Κύπρου (Αττίλας Ι και ΙΙ). Άλλωστε, το ρηθέν “η Κύπρος κείται μακράν”, ακόμη ηχεί στ΄ αυτιά μας”!! Η παραβίαση του Συντάγματος από τον Καραμανλή. Η ίδια αδιαμφισβήτητη πηγή μας, μας ενημερώνει περαιτέρω: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε ήδη προσχωρήσει στο σχέδιο Κίσινγκερ για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Η ίδια πρόταση είχε γίνει και στον τέως Βασιλέα, δηλαδή να αποδεχθεί την επέμβαση των Τούρκων στην Κύπρο, με σκοπό την ανατροπή της Δικτατορίας, με την ταυτόχρονη επαναφορά του στον θρόνο.   Ο τέως Βασιλεύς αρνήθηκε να συμμετέχει σε αυτό το σενάριο, λέγοντας ότι δεν συμφωνεί με απώλεια ελληνικού εδάφους προκειμένου να ανατραπεί η Δικτατορία στην Ελλάδα. Και ενίσχυσε το λεχθέν του, προσθέτοντας ότι εάν οι ΗΠΑ ήθελαν την πτώση της Δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, είχαν άλλους τρόπους επιτυχίας. Αυτός ήταν και ο λόγος μη επιστροφής του τέως Βασιλέως στην Ελλάδα, μετά την Μεταπολίτευση. Αφού είχε δοθεί εντολή στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, του οποίου η άφιξη στην Αθήνα είχε προηγηθεί, να μην προσκαλέσει τον Κωνσταντίνο για να αναλάβει τα καθήκοντά του. Από τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επανέφερε το Σύνταγμα του ’52 - όπου προβλεπόταν η Βασιλευόμενη Δημοκρατία - το οποίο κατάργησε η Δικτατορία. Δηλαδή, ο τέως Βασιλεύς ήταν ο νόμιμος Ανώτατος Άρχων. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραβίασε τον καταστατικό χάρτη της χώρας και αντί να ορκισθεί ως Πρωθυπουργός στον νόμιμο Ανώτατο Άρχοντα, όπως προέβλεπε το Σύνταγμα του ΄52, ορκίσθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Ιωαννιδικής Χούντας.  Θέσπισε Σύνταγμα για την πολιτική νομενκλατούρα και όχι για το λαό Με την καθιέρωση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, επιμελήθηκε της σύνταξης και της ψήφισης του Συντάγματος του 1975. Ενός Συντάγματος αντιλαϊκού με παράθυρα – παραθυράκια, φεγγίτες και σε πολλές περιπτώσεις ορθάνοικτες πόρτες υπέρ του Συστήματος. Της πολιτικής καθεστωτικής νομενκλατούρας της Μεταπολίτευσης. Το δεύτερο έγκλημά του μετά την εμπλοκή του στη διχοτόμηση της Κύπρου μας. Ήταν ή δεν ήταν ο Γιωτόπουλος στο αεροπλάνο της επιστροφής Καραμανλή; Θα πρέπει ωστόσο, να θυμόμαστε ότι με την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος των Συνταγματαρχών, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έφθασε στην Αθήνα στις 24 Ιουλίου 1974, με το αεροπλάνο της Γαλλικής Προεδρίας, το οποίο έθεσε στη διάθεσή του ο τότε Πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ΄ Εσταίν. Ο οποίος ήταν στενός προσωπικός φίλος του Καραμανλή. Τα άτομα που συνόδευσαν τον ίδιο στο ταξίδι επιστροφής του στην Αθήνα, ήταν προσωπική του επιλογή και ευθύνη. Παρά ταύτα, παραμένει το ερώτημα για το τι ακριβώς γύρευε στην ίδια πτήση ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, ο φερόμενος ως αρχηγός της 17 Νοέμβρη και έγκλειστος στις ελληνικές φυλακές; Υπόθεση Μαξ Μέρτεν. Η κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, τον Νοέμβριο του 1958 κατέθεσε και ψήφισε νομοσχέδιο με το οποίο γινόταν τροποποίηση προηγούμενου σχετικού Νόμου και επιτρεπόταν η αποφυλάκιση εγκληματιών πολέμου που είχαν καταδικαστεί και κρατούνταν σε ελληνικές φυλακές. Είναι η υπόθεση του αξιωματικού των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων Μαξ Μέρτεν που κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου. Ο φωτογραφικός αυτός Νόμος έγινε με την υπόδειξη της Γερμανίας, λόγω του ότι το Φθινόπωρο του 1958 πραγματοποιήθηκε η Σύναψη Δανείου της Ελλάδος από τη Γερμανία, ύψους 200 εκατομμυρίων μάρκων!! Ακριβώς όπως σήμερα. Που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όχι μόνο έβγαλε τις γραβάτες μπροστά στον γερμανικό παράγοντα, αλλά έβγαλε και τα παντελόνια. Κυκλοφορώντας χωρίς αυτά, απλά δεν το έχουν, οι της κυβερνήσεως, ακόμη αντιληφθεί. Άλλωστε η εκποίηση και μόνο των 14 αεροδρομίων της ελληνικής Επικράτειας στην εταιρεία του γερμανικού δημοσίου Fraport AG, καταδεικνύει του λόγου τω αληθές. Γι΄ αυτό πάντα πρέπει να θυμόμαστε. Αυτό που είχε πει ο Τζων Νεγρεπόντε, Αμερικανός αξιωματούχος την 1η Δεκεμβρίου 1966 στον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδος Στέφανο Στεφανόπουλο: «Μια συμβουλή έχω να σου δώσω. Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου ή οποιοσδήποτε άλλος, μετά τη δικτατορία στην Ελλάδα (σημ. πως γνώριζε για την επερχόμενη Δικτατορία;), πάρει τη σκυτάλη του αντιαμερικανισμού, του αντιιμπεριαλιστή, του ειρηνιστή, του “πατερούλη” του λαού σας, να ξέρεις ότι αυτός θα είναι ο διορισμένος άνθρωπός μας στην Ελλάδα για να παριστάνει τον Πρωθυπουργό…». Επί του πιεστηρίου. Ο θυμόσοφος λαός μας λέει: “αγάλι – αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι”. Αυτή τη λαϊκή ρήση προφανώς ακολουθούν στην τέως Βασιλική οικογένεια, από τη στιγμή που το “αυτί” μας έπιασε ότι οι εξελίξεις τα επόμενα χρόνια θα ωριμάσουν την αναγκαιότητα της επιστροφής του Στέμματος στην Ελλάδα. Μέσω υγιούς δημοψηφίσματος που θα διενεργηθεί και όχι όπως αυτό που έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στις 8 Δεκεμβρίου του 1974. Το οποίο από το περιβάλλον της τέως Βασιλικής οικογένειας, το θεωρούν νόθο και κάλπικο. Έτσι, πιστεύουν ότι μέχρι το 2025 θα έχουν πάρει πίσω ότι δικαιούνται. Ωστόσο, η είδηση είναι ότι στα σχέδιά τους είναι να ανατεθεί η Βασιλεία στον Νικόλαο και όχι στον τέως Πρίγκιπα Παύλο!! Επανέρχομαι…

Σφραγίδα αποδεικνύει την ύπαρξη της Βηθλεέμ στην αρχαιότητα.

Tαξίδης Γιάννης,

Ισραηλινοί αρχαιολόγοι ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν την πρώτη απόδειξη που στηρίζει τις βιβλικές αναφορές περί της ύπαρξης της Βηθλεέμ πολλούς αιώνες προτού η πόλη αυτή εξελιχθεί σε ιερό τόπο, ως γενέτειρα του Ιησού. Η απόδειξη είναι μια πήλινη σφραγίδα που εντοπίστηκε κοντά στα τείχη της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ και στην οποία είναι χαραγμένες τρεις αράδες κειμένου στην αρχαία εβραϊκή γραφή. Στο κείμενο αυτό περιλαμβάνεται η λέξη "Βηθλεέμ".

Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο της Ισραηλινής Υπηρεσίας Αρχαιοτήτων Έλι Σούκρον, η σφραγίδα αποδεικνύει ότι η πόλη υπήρχε εκατοντάδες χρόνια προτού καταγραφεί ως τόπος γέννησης του Χριστού. "Για όλες τις ιστορίες περί της Βηθλεέμ στη Βίβλο, υπάρχει πλέον απόδειξη ότι υπήρχε μια τέτοια πόλη και δεν είναι απλά μύθος", δήλωσε. Η σφραγίδα είχε πιθανότατα τοποθετηθεί σε ένα φορτίο αργύρου ή αγροτικών προϊόντων που εστάλη ως φόρος από την Βηθλεέμ στον βασιλιά της Ιουδαίας.

Υπολογίζεται ότι ανάγεται στον 7ο ή 8ο αιώνα προ Χριστού και έχει διάμετρο 1,5 εκατοστό. Η Βηθλεέμ αναφέρεται για πρώτη φορά στην Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο της Γένεσης, ως ο τόπος όπου ενταφιάστηκε η Ραχήλ, η γυναίκα του πατριάρχη Ιακώβ. Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη στην πόλη αυτή, που σήμερα βρίσκεται στη Δυτική Όχθη, στα νότια της Ιερουσαλήμ, γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός.

ΑΠΕ 

πηγή 

29 Μαΐου 1453: Η Άλωση της Πόλης. Εκδήλωση στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης.

Η εκδήλωση θα γίνει ανήμερα της μαύρης επετείου της Άλωσης της Πόλης, Κυριακή 29 Μαϊου, 6:30 μμ, στο Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Ευόσμου (Θεσσαλονίκης), που βρίσκεται κοντά στην πλατεία του Ευόσμου.
Ομιλητής είναι ο γνωστός αγωνιστής εκπαιδευτικός κ.Δημήτριος Καραγιαννίδης ο οποίος έχει ασχοληθεί με το θέμα.

Παράλληλα με την ομιλία, θα γίνεται προβολή διαφανειών και θα προβληθούν σχετικά αφιερώματα ενώ θα γίνουν και αναφορές στην σημερινή κατάσταση της Ελλάδος και στον κίνδυνο μιας νέας "Άλωσης", τόσο στην Ορθοδοξία όσο και στην πατρίδα μας.