Το μουσικό σήμα της Eurovision

Το πασίγνωστο μουσικό θέμα που προηγείται της έναρξης των απευθείας μεταδόσεων της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης (EBU), γνωστής και ως Γιουροβίζιον (Eurovision), ανήκει στον γάλλο συνθέτη Μαρκ - Αντουάν Σαρπαντιέ από τον μακρινό 17ο αιώνα.

Το 1954 η EBU επέλεξε ως μουσικό σήμα της το Πρελούδιο από το μοτέτο «Te Deum» του Σαρπαντιέ, σε ενορχήστρωση των Λουί Μαρτινί και Γκι Λαμπέρ. Γρήγορα έγινε ένα από το πιο αναγνωρίσιμα μουσικά θέματα, ιδιαίτερα μεταξύ των φιλάθλων στη χώρα μας, που το έντυσαν και με στίχους, για να υποδηλώσουν την ευρωπαϊκή αίγλη της ομάδας τους.

Γράφτηκε μεταξύ των ετών 1688 και 1698 και πιστεύεται ότι πρωτακούστηκε το 1792, για να υμνήσει τη νίκη των Γάλλων εναντίον των Άγγλων στη Μάχη του Στάινκερκ. Είναι θρησκευτική σύνθεση και βασίζεται στον δοξαστικό ύμνο της Καθολικής Εκκλησίας «Te Deum (Laudamus)» («Εσένα Θεέ (υμνούμε)»).

Το έργο αυτό του γάλλου συνθέτη ήταν ξεχασμένο έως το 1953, οπότε το ανακάλυψε ο βέλγος μουσικολόγος Καρλ ντε Νις (1917-1996). Σήμερα αποτελεί το πιο δημοφιλές έργο του Σαρπαντιέ (1643-1704), που ήταν ένας από τους σηματικότερους συνθέτες της εποχής του.

H EBU ιδρύθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1950 από τους κρατικούς ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς της Δυτικής Ευρώπης και της Μεσογείου. Καλύπτει, μεταξύ άλλων, αθλητικές συναντήσεις και διοργανώνει τον περίφημο διαγωνισμό τραγουδιού. H ΕΡΤ είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της EBU και το ΡΙΚ από το 1969.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/932#ixzz3ayx9weqn

Γενναίος Κολοκοτρώνης 1805 – 1868

Αγωνιστής του '21 και πολιτικός. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 26 Μαΐου έως τις 10 Οκτωβρίου του 1862.

Ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης γεννήθηκε το 1805 στη Ζάκυνθο και ήταν δευτερότοκος γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και της Κατερίνας Καρούσου. Το προσωνύμιο «Γενναίος», με το οποίο είναι γνωστός, του δόθηκε από τους συναγωνιστές του, λόγω της γενναιότητας που επεδείκνυε στα πεδία των μαχών κατά τη διάρκεια της Επανάστασης.

Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Ζάκυνθο, όπου είχε καταφύγει η οικογένειά του από την Πελοπόννησο. Γράμματα δεν έμαθε και από τα πρώτα εφηβικά του χρόνια εργάστηκε «ως μούτζος εις τα πλοία», όπως αναφέρει στα «Απομνημονεύματά του». Μόλις ξέσπασε η Επανάσταση πήγε στην Πελοπόννησο και τέθηκε υπό τις διαταγές του πατέρα του.

Παρά το νεαρό της ηλικία του, έλαβε μέρος στην πολιορκία της Τριπολιτσάς και τον επόμενο χρόνο στην πολιορκία της Πάτρας. Στη συνέχεια μετέβη στη Δυτική Ελλάδα, επικεφαλής 400 ανδρών, για να λάβει μέρος στην εκστρατεία του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στην Ήπειρο, αλλά επέστρεψε στην Πελοπόννησο πριν από την καταστροφική μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου 1822).

Μέσα στο 1822 έλαβε μέρος στη μάχη των Δερβενακίων (26-28 Ιουλίου) και το 1823 στην πολιορκία και άλωση του Ναυπλίου και του Ακροκορίνθου. Επέδειξε αξιοσημείωτες στρατιωτικές ικανότητες και προήχθη στον βαθμό του χιλίαρχου. Στο διάστημα των Εμφυλίων συγκρούσεων (1823-1824) τάχθηκε στο πλευρό του πατέρα του, αλλά δεν φυλακίστηκε, όπως ο Γέρος του Μοριά.

Κατά την επιδρομή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο ανέπτυξε σημαντική πολεμική δράση και διακρίθηκε στις μάχες των Τρικόρφων (24 Ιουνίου 1825), της Πολιανής (21 Μαΐου 1826), της Τραμπάλας (5-7 Ιουνίου 1826), και της Δαβιάς (14 Αυγούστου 1826). Τον Μάρτιο του 1827, επικεφαλής στρατιωτικού σώματος, έφθασε στην Αττική για να ενισχύσει τον αγώνα του Καραϊσκάκη. Συμμετείχε στη Μάχη του Δαφνίου (21 Μαρτίου 1827). Μετά τον θάνατο του Καραϊσκάκη (23 Απριλίου 1827) και τη Μάχη του Αναλάτου (24 Απριλίου) επέστρεψε στην Πελοπόννησο και συνέχισε τον αγώνα του κατά του Ιμπραήμ. «Μέχρι της αναχωρήσεως του Ιμπραήμ (1828) κατά τας περιστάσεις έκαμε πολλούς ακροβολισμούς και εις πολλάς θέσεις. Ο Γενναίος ήταν ο μόνος στρατηγός, που έμπαινε εις το ρουθούνι των Αράβων, εζάλισε κατά τούτο τον Ιμπραήμ και το μαρτυρεί όλη η Πελοπόννησος» γράφει ο ιστορικός του Αγώνα Φώτιος Χρυσανθόπουλος (Φωτάκος).

Κατά την καποδιστριακή περίοδο έλαβε μέρος στην πολιορκία και την άλωση της Ναυπάκτου (Απρίλιος 1829) και προήχθη στον βαθμό του συνταγματάρχη. Μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, του οποίου υπήρξε θερμός φίλος, η δράση του υπήρξε παράλληλη με την στάση του πατέρα του, όπως και κατά την πρώτη περίοδο της βασιλείας του Όθωνα. Μετά τη χορήγηση χάριτος και την αποφυλάκιση του καταδικασμένου σε θάνατο πατέρα του, ο Γενναίος Κολοκοτρώνης διορίστηκε υπασπιστής του Όθωνα και το 1841 προήχθη σε υποστράτηγο.

Πιστός στον Όθωνα, τάχθηκε κατά της Επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, γεγονός που τον οδήγησε σε ολιγόμηνη φυγή από την Ελλάδα. Μετά την επάνοδό του διορίστηκε γερουσιαστής, διατηρώντας παράλληλα τη στρατιωτική του ιδιότητα. Το 1852 κατέστειλε την εξέγερση του Παπουλάκου στη Μάνη και το 1862 κατέπνιξε τη λεγόμενη Ναυπλιακή Επανάσταση. Στις 26 Μαΐου 1862 σχημάτισε την τελευταία κυβέρνηση του Όθωνα, σε μια προσπάθεια να σώσει τον θρόνο. Το αντιοθωνικό ρεύμα είχε φουντώσει και ο Κολοκοτρώνης αντιλαµβανόµενος τις δυσκολίες των περιστάσεων υπέβαλε δυο φορές την παραίτησή του, τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο του 1862. Και οι δυο παραιτήσεις δεν έγιναν δεκτές και τελικά η κυβέρνησή του ανατράπηκε στις 11 Οκτωβρίου 1862, με την έξωση του Όθωνα. Έζησε για λίγο στην Ιταλία και τον Φεβρουάριο του 1863 επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά δεν αναμίχθηκε έκτοτε στην πολιτική.

Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης άφησε δύο πολύτιμα έργα-πηγές για την ιστορία της Επανάστασης και την πρώτη περίοδο του νεοσύστατου ελληνικού κράτους: τα «Ελληνικά Υπομνήματα, ήτοι επιστολάς και διάφορα έγγραφα αφορώντα την Ελληνικήν Επανάστασιν» (1856) και τα «Απομνημονεύματα» (1955).

Από το 1828 ήταν παντρεμένος με τη Φωτεινή Τζαβέλα (1809-1890), κόρη του σουλιώτη πολέμαρχου Φώτου Τζαβέλα, η οποία διατέλεσε κυρία επί των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας. Το ζευγάρι απέκτησε έξι παιδιά: τον στρατιωτικό, πολιτικό και λογοτέχνη Θεόδωρο Κολοκοτρώνη-Φαλέζ (1829-1894), τη Γεωργίτσα Πετιμεζά, την Αικατερίνη Ροδίου, την Ελένη Ζώτου, τη Ζωίτσα Μανέτα και την Ευφροσύνη Κολοκοτρώνη.

Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης πέθανε από ανίατη ασθένεια στις 23 Μαΐου 1868.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/656#ixzz3ayqPoOrL

Αντώνης Σαμαράς 1951

Έλληνας πολιτικός και οικονομολόγος, πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 20 Ιουνίου 2012 έως τις 26 Ιανουαρίου 2015. Είναι ο 13ος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης.

Ο Αντώνης  Σαμαράς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Μαΐου 1951, γιος του διακεκριμένου καρδιολόγου και διευθυντή του Ευαγγελισμού Κωνσταντίνου Σαμαρά και της Θεσσαλονικιάς Ελένης Ζάννα. Από την πλευρά του πατέρα του είναι ανιψιός του παλιού βουλευτή Μεσσηνίας της ΕΡΕ Γεωργίου Σαμαρά, του οποίου ακολούθησε τα χνάρια στην πολιτική και από το γένος της μητέρας του εγγονός του παλιού βενιζελικού βουλευτή Θεσσαλονίκης και Υπουργού Αλέξανδρου Ζάννα και δισέγγονος της συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα. Η γιαγιά του, Βιργινία Ζάννα, διεκδίκησε τον τίτλο της πρώτης ελληνίδας βουλευτού. Κατήλθε ως υποψήφια της κεντρώας παράταξης ΕΠΕΚ - Φιλελεύθεροι στην επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση της 18ης Ιανουαρίου 1953 στη Θεσσαλονίκη, αλλά ηττήθηκε από την υποψήφια του δεξιού Ελληνικού Συναγερμού, Ελένη Σκούρα.

Αποφοίτησε το 1969 από το Κολλέγιο Αθηνών (συνιδρυτής του ο Στέφανος Δέλτα, σύζυγος της Πηνελόπης Δέλτα), στο οποίο φοιτούσε και ο κατά ένα χρόνο μικρότερός του Γιώργος Παπανδρέου, προτού ο ίδιος και η οικογένειά του πάρουν τον δρόμο της εξορίας κατά τη διάρκεια της Χούντας. Οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν και πάλι λίγα χρόνια αργότερα, στο Κολλέγιο Άμχερστ της Μασαχουσέτης, όπου ο Γιώργος Παπανδρέου σπούδαζε Κοινωνιολογία και ο Αντώνης Σαμαράς Οικονομικά. Μάλιστα, θα συγκατοικήσουν για ένα διάστημα στη φοιτητική εστία του Κολεγίου. Ο Αντώνης Σαμαράς θα συνεχίσει τις σπουδές του στο Χάρβαρντ, στη διοίκηση επιχειρήσεων, και θα υποστηρίξει τη διδακτορική του διατριβή για τις «Σχέσεις των πολυεθνικών εταιρειών και κυβερνήσεων».

Ιδρυτικό μέλος της ΟΝΝΕΔ, το 1975 ξεχωρίζει για τον δυναμικό του χαρακτήρα. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ διακρίνει τα πολιτικά του προσόντα και δύο χρόνια αργότερα ο Αντώνης Σαμαράς εκλέγεται βουλευτής Μεσσηνίας, σε ηλικία 26 ετών, όντας ο νεότερος βουλευτής στην ιστορία του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Επανεκλέγεται με τη Νέα Δημοκρατία το 1981, το 1984, στις διπλές εκλογές του 1989 και το 1990, πάντα στη Μεσσηνία.

Στις 2 Ιουλίου 1989 αναλαμβάνει το πρώτο του υπουργικό πόστο. Ορκίζεται Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση συνεργασίας της Νέας Δημοκρατίας με τον ενιαίο Συνασπισμό, με πρωθυπουργό τον Τζανή Τζαννετάκη. Στις 23 Νοεμβρίου του ίδιου έτους αναλαμβάνει Υπουργός Εξωτερικών στην Οικουμενική Κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ενιαίου Συνασπισμού, με πρωθυπουργό τον Ξενοφώντα Ζολώτα. Ήταν ο νεότερος υπουργός των Εξωτερικών στην ιστορία της χώρας.

Στις 26 Μαΐου 1990 ο Αντώνης Σαμαράς παντρεύεται στην Πύλο την πολιτική μηχανικό Γεωργία Κρητικού, κόρη του επιχειρηματία Άκη Κρητικού (κονσερβοποιία Κύκνος), εν μέσω κοσμοπλημμύρας. Γύρω στα 10.000 άτομα συμμετέχουν στο γαμήλιο γλέντι, που γίνεται υπό τους ήχους του Γιώργου Ζαμπέτα, της Μαρινέλλας και του κουμπάρου του Μανώλη Μητσιά. Ο γοητευτικός εργένης με τις ωραίες κατακτήσεις (Μυρτώ Παράσχη, Άννα Βίσση κ.ά.) επιτέλους νοικοκυρεύεται. Το ζεύγος Σαμαρά θα αποκτήσει δύο παιδιά, τη Λένα (γ. 1991) και τον Κώστα (γ. 1998).

Έχοντας κερδίσει την εύνοια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αναλαμβάνει και πάλι Υπουργός Εξωτερικών, μετά την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις 8 Απριλίου 1990. Όμως, η σύγκρουση δεν θα αργήσει να έλθει, με αφορμή το Μακεδονικό. Και θα είναι βίαιη, αφήνοντας μέχρι σήμερα τα σημάδια της στη Νέα Δημοκρατία. Στις 13 Απριλίου 1992, ο Αντώνης Σαμαράς αποπέμπεται από την κυβέρνηση, λόγω της αδιάλλακτων θέσεων του, αμέσως μετά το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους παραιτείται από τη βουλευτική του έδρα και αποχωρεί από τη Νέα Δημοκρατία.

Με το σύνθημα «Ελλάς - Ελλάς - Αντώνης Σαμαράς», που έκτοτε τον ακολουθεί, οι υποστηρικτές του υποδέχονται στις 30 Ιουνίου 1993 την ίδρυση ενός νέου πολιτικού κόμματος με την επωνυμία Πολιτική Άνοιξη. Στην ΠΟΛΑΝ συσπειρώνονται νέοι πολιτικοί, όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Ανδρέας Λεντάκης από την Αριστερά, ο Άκης Γεροντόπουλος, ο Δημήτρης Σταμάτης (Θεσσαλονίκης) και ο Δημήτρης Σταμάτης (Αιτωλοακαρνανίας). Την υποστήριξή του στο νέο κόμμα εξέφρασε με γραπτή δήλωση του ο νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, που θεωρείται ο εμπνευστής του ονόματος.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1993, δύο βουλευτές της ΝΔ προσχωρούν στην Πολιτική Άνοιξη, αλλά διατηρούν τη βουλευτική τους έδρα ως ανεξάρτητοι, πρώτα ο Στέφανος Στεφανόπουλος, βουλευτής Ηλείας, και μετά ο Γιώργος Συμπιλίδης, βουλευτής Κιλκίς. Έτσι, η Νέα Δημοκρατία θα απολέσει τη δεδηλωμένη, έχοντας μόνο 150 έδρες στην κοινοβουλευτική της ομάδα. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προκηρύσσει πρόωρες εκλογές για τον Οκτώβριο 1993, τις οποίες θα χάσει από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Αντώνης Σαμαράς στιγματίζεται ως «προδότης», αφού οι μητσοτακικοί τού χρεώνουν την πτώση της κυβέρνησης.

Στις εκλογές αυτές η Πολιτική Άνοιξη, που ευαγγελιζόταν την υπέρβαση στην πολιτική ζωή, ξεκίνησε ελπιδοφόρα. Συγκέντρωσε 4,88% των ψήφων και εξέλεξε 10 βουλευτές. Στις ευρωεκλογές του 1994 έλαβε το καλύτερο ποσοστό της, 8,7% των ψήφων και δύο έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο. Όμως, ο Αντώνης Σαμαράς δεν έλαβε σοβαρά εκείνη την περίοδο τη ρήση του πολιτικού του μέντορα Ευάγγελου Αβέρωφ «Το πρόβατο που φεύγει από το μαντρί το τρώνε οι λύκοι». Στις εκλογές του 1996 η Πολιτική Άνοιξη έλαβε μόλις το 2,94% των ψήφων κι έμεινε εκτός Βουλής. Τρία χρόνια αργότερα έμεινε και εκτός Ευρωβουλής με το 2,3% των ψήφων. Το τέλος του εγχειρήματος της Πολιτικής Άνοιξης ήταν προδιαγεγραμμένο. Από μελλοντικός αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας στις αρχές της δεκαετίας του '90, ο Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε εκτός πολιτικής σκηνής στην αυγή του 21ου αιώνα. Η βιασύνη δεν είναι πάντα ο καλύτερος σύμβουλος στην πολιτική. Η υπομονή ενίοτε ανταμείβει.

Η Πολιτική Άνοιξη δεν συμμετείχε στις εκλογές του 2000, αλλά ο Αντώνης Σαμαράς υποστήριξε δημόσια τη Νέα Δημοκρατία. Πριν από τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004, εντάχτηκε και πάλι στη Νέα Δημοκρατία και ηγήθηκε του ψηφοδελτίου της για τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου 2004. Εξελέγη ευρωβουλευτής, θέση την οποία κατείχε έως το 2007, οπότε και εξελέγη βουλευτής Μεσσηνίας με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου. Με τον ανασχηματισμό της 7ης Ιανουαρίου 2009, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τον τοποθέτησε Υπουργό Πολιτισμού, θέση που κράτησε μέχρι τις7 Οκτωβρίου 2009. Στις 20 Ιουλίου του 2009 εγκαινίασε το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.

Μετά τη δεινή ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 και το άνοιγμα των εσωκομματικών διαδικασιών από τον Κώστα Καραμανλή για την εκλογή νέου αρχηγού, ο Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει στις 15 Οκτωβρίου την υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Ξεκίνησε ως αουτσάιντερ, αλλά μετά την υποστήριξη του Δημήτρη Αβραμόπουλου, που απέσυρε τη δική του υποψηφιότητα, πέρασε μπροστά στις δημοσκοπήσεις έναντι της Ντόρας Μπακογιάννη. Ο ίδιος προσέδωσε στην υποψηφιότητά του στοιχεία κινηματικού χαρακτήρα και αντιμαχόταν τους μηχανισμούς του κόμματος, που ήλεγχε η μεγάλη αντίπαλός του Ντόρα Μπακογιάννη. Στις ομιλίες του δίνει έμφαση στον κοινωνικό φιλελευθερισμό, σε αντίθεση με τον νεοφιλελευθερισμό. Θεωρεί ότι προέχει η επανασυσπείρωση της παραδοσιακής εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας και στη συνέχεια το άνοιγμα του κόμματος προς τον μεσαίο χώρο. Στις ανοιχτές εσωκομματικές εκλογές της 29ης Νοεμβρίου 2009 εκλέγεται πανηγυρικά αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας με το 50,06% των ψήφων έναντι 39,72% της Ντόρας Μπακογιάννη και 10,22% του Παναγιώτη Ψωμιάδη.

Πρώτο μέλημα μετά την εκλογή του, η αναδιοργάνωση της παράταξης, με ανοίγματα προς τα δεξιά της ΝΔ και συγκεκριμένα προς το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, που διεκδικούσε βασικό ρόλο στη «γαλάζια πολυκατοικία». Η τακτική του αυτή προκάλεσε δυσφορία στη φιλελεύθερη πτέρυγα του κόμματος (νεοφιλελεύθερη για κάποιους), της οποία ηγείτο η εσωκομματική του αντίπαλος Ντόρα Μπακογιάννη. Η σύγκρουση των δύο έφτασε στα άκρα στις 6 Μαΐου 2010, όταν ο Αντώνης Σαμαράς διέγραψε την Ντόρα Μπακογιάννη, επειδή ψήφισε το «Μνημόνιο 1», κόντρα στη γραμμή του κόμματος. Στο επόμενο διάστημα η Νέα Δημοκρατία υπό τον Αντώνη Σαμαρά ακολούθησε αντιμνημονιακή πολιτική. Ζήτησε την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και την υιοθέτηση ενός μίγματος πολιτικής, με τη λήψη αναπτυξιακών μέτρων για την τόνωση της αγοράς («Ζάππειο Ι»).

Στις 18 Σεπτεμβρίου 2010 εκφράζει για μια ακόμη φορά την αντίθεση του κόμματός του στο μνημόνιο, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Καταλογίζει ευθύνες στο ΠΑΣΟΚ, χρεώνοντας στο κυβερνών κόμμα την κρίση δανεισμού που αντιμετωπίζει η χώρα, ενώ ισχυρίζεται ότι η συμφωνία δανεισμού από την τρόικα δεν ήταν η μόνη επιλογή για να αποφευχθεί η χρεοκοπία. «Η λύση που μας προτείνουν είναι χειρότερη από το πρόβλημα» δηλώνει, επισημαίνοντας ότι η συνταγή του μνημονίου οδηγεί σε ύφεση και υψηλότερο χρέος, εξαιτίας της συρρίκνωσης της οικονομίας.

Τον Νοέμβριο του 2011, υπό το βάρος δυσμενών εξελίξεων και τον κίνδυνο χρεωκοπίας της χώρας, ο Αντώνης Σαμαράς για πρώτη φορά από την έναρξη της οικονομικής κρίσης αποδέχθηκε ως αναπόφευκτη τη δανειακή σύμβαση του Μνημονίου 1 και συμφώνησε στο σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο, εγκαταλείποντας τη μέχρι τότε αντιπολιτευτική τακτική του, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση. Έθεσε ως όρο στους κυβερνητικούς του εταίρους ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ  τη διενέργεια εκλογών στις 19 Φεβρουαρίου 2012, οι οποίες, λόγω PSI, διεξήχθησαν τελικά στις 6 Μαΐου2012.

Με υπαρκτό τον κίνδυνο χρεωκοπίας της χώρας, ο Αντώνης Σαμαράς ζήτησε κομματική πειθαρχία από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ για την υπερψήφιση των μέτρων του «Μνημονίου 2», ώστε να εξακολουθήσει η χρηματοδότηση της Ελλάδας από νέα δανειακή σύμβαση (11 Φεβρουαρίου 2012), εγκαταλείποντας έτσι την αντιμνημονιακή του πολιτική (Κάποιοι σχολιαστές έκαναν λόγο για «κωλοτούμπα» Σαμαρά). Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας στη Βουλή, 21 από τους 83 βουλευτές της ΝΔ δεν ακολούθησαν την κομματική γραμμή και διαγράφηκαν από το κόμμα. Ο πυρήνας των διαγραφέντων βουλευτών θα συγκροτήσει νέο κόμμα υπό την επωνυμία Ανεξάρτητοι Έλληνες και αρχηγό τον Πάνο Καμμένο.

Στις 6 Μαΐου 2012 διεξήχθησαν οι βουλευτικές εκλογές και η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά κέρδισε την πρωτιά, αλλά με απογοητευτικό ποσοστό (18,85%), το μικρότερο στην ιστορία του κόμματος. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες για τον σχηματισμό βιώσιμου κυβερνητικού σχήματος, προκηρύχθηκαν νέες εκλογές για τις 17 Ιουνίου 2012, τις οποίες κέρδισε η ΝΔ, χωρίς και πάλι αυτοδύναμη πλειοψηφία. Εν τω μεταξύ, είχε επιστρέψει στο «μαντρί» η Ντόρα Μπακογιάννη, αφού απέτυχε παταγωδώς με τη Δημοκρατική Συμμαχία στις εκλογές της 6ης Μαΐου.

Στις 20 Ιουνίου 2012 ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αποφάσισαν να συγκροτήσουν κυβέρνηση συνεργασίας, με επικεφαλής τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος ορκίστηκε πρωθυπουργός το απόγευμα της ίδιας ημέρας. Στις 21 Ιουνίου 2013 η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα, εξαιτίας του «μαύρου» στην ΕΡΤ και ο Αντώνης Σαμαράς ηγήθηκε κυβέρνησης συνασπισμού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Στις 29 Δεκεμβρίου 2014, αμέσως μετά την τρίτη και τελευταία αποτυχημένη ψηφοφορία στη Βουλή για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών για τις 25 Ιανουαρίου 2015, τις οποίες έχασε από τον Αλέξη Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ. Στις 26 Ιανουαρίου 2015 υπέβαλλε την παραίτησή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, κι έκτοτε παραμένει αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ. (5 Φεβρουαρίου) συνόψισε τα δυόμισι χρόνια της πρωθυπουργίας του με τη φράση «Παραλάβαμε χάος, παραδώσαμε χώρα».

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/487#ixzz3ayoMntke

Τι γεύση έχει η παλαιότερη σαμπάνια του κόσμου;

Τι γεύση έχει η παλαιότερη σαμπάνια του κόσμου;

Νότες μπαχαρικών, καπνού και δέρματος -αυτές τις λέξεις βρήκαν οι σομελιέ για να περιγράψουν τη σαμπάνια που βρέθηκε σε ένα ναυάγιο 170 ετών στο βυθό της Βαλτικής. Οι χημικές αναλύσεις, όμως, δίνουν και νέα στοιχεία για την οινοποιία του 19ου αιώνα.

Η ανακάλυψη

Συνολικά 168 μπουκάλια σαμπάνιας βρέθηκαν άθικτα το 2010 στο κουφάρι ενός πλοίου που εντοπίστηκε έξω από το αρχιπέλαγος Όλαντ της Φινλανδίας. Τα σχέδια των καλοδιατηρημένων φελλών αποκάλυψαν ότι επρόκειτο για σαμπάνια που εμφιαλώθηκε τη δεκαετία του 1830 ή 1840 από τις γαλλικές οινοποιίες Veuve Clicquot, Heidsieck και and Juglar.

Δώδεκα φιάλες βγήκαν στο σφυρί το 2011 και το 2012, και μία από αυτές πουλήθηκε για το ποσό ρεκόρ των 30.000 ευρώ. Μόλις 2 ml του πολύτιμου ποτού εστάλησαν για αναλύσεις στο Πανεπιστήμιο της Ρεμ στη Γαλλία. Οι ερευνητές δημοσιεύουν τώρα τα αποτελέσματα στη διαδικτυακή επιθεώρηση «PNAS».

Η βασική διαπίστωση ήταν ότι η σαμπάνια βρισκόταν σε πολύ καλή κατάσταση, προφανώς λόγω της χαμηλής, σταθερής θερμοκρασίας και του απόλυτου σκοταδιού στο βυθό. Η αρχική υποψία ήταν ότι το φορτίο του πλοίου προοριζόταν για τη Ρωσική Αυτοκρατορία. Οι Ρώσοι, όμως, είναι γνωστό ότι προτιμούσαν εκείνη την εποχή να πίνουν σαμπάνια με τουλάχιστον 300 γραμμάρια σάκχαρων ανά λίτρο, ενώ η σαμπάνια του ναυαγίου περιείχε περίπου το μισό από αυτό.

Τα συστατικά

Αυτό δείχνει ότι το φορτίο δεν αποκλείεται να προοριζόταν για τη Γερμανία, η οποία προτιμούσε τη σαμπάνια της λιγότερο γλυκιά. Για τα σημερινά γούστα, πάντως, η σαμπάνια των 170 ετών θα φαινόταν πετιμέζι -η σαμπάνια μπρουτ, σήμερα το δημοφιλέστερο είδος σαμπάνιας, περιέχει περίπου 10 γραμμάρια ζάχαρης ανά λίτρο, επισημαίνει το Nature.com.

Επιπλέον, η ναυαγισμένη σαμπάνια περιείχε μόλις 9% αλκοόλ κατά όγκο, συγκριτικά με 12% στις σημερινές σαμπάνιες. Το πιθανότερο είναι ότι οι οινοποιοί της εποχής δεν έλεγχαν τόσο καλά τη διαδικασία της ζύμωσης -ίσως γι΄αυτό η σαμπάνια τους μύριζε ελαφρώς σαν γιαούρτι ή τυρί.  Οι ερευνητές ανίχνευσαν επίσης τανίνες από ξύλο, ένδειξη ότι η σαμπάνια είχε ζυμωθεί σε ξύλινα βαρέλια.

Παρά την καλή της  κατάσταση, όμως, η σαμπάνια είχε πολύ λίγο διοξείδιο του άνθρακα για να σχηματίσει φυσαλίδες, πιθανότατα επειδή το αέριο δραπέτευσε σταδιακά μέσα από το φελλό. Οι σομελιέ της μελέτης ανίχνευσαν νότες μπαχαρικών, καπνού και δέρματος. Ωστόσο ο Ντομινίκ Ντεμαρβίλ, υπεύθυνος του οινοποιείου Veuve Clicquot που υπάρχει μέχρι και σήμερα, διαβεβαιώνει ότι μύρισε και ώριμα φρούτα, τρούφες και μέλι. Μάλιστα η Veuve Clicquot έσπευσε να ποντίσει ακόμα 350 φιάλες στην ίδια περιοχή της Βαλτικής, προκειμένου να μελετήσει πώς η πίεση και η χαμηλή θερμοκρασία επηρεάζουν την ποιότητα της σαμπάνιας.

Ρίχαρντ Βάγκνερ 1813 – 1883 (Γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1813)

Ρίχαρντ Βάγκνερ  1813 – 1883 (Γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1813)

Κορυφαίος Γερμανός συνθέτης, ο οποίος με το έργο του άλλαξε την πορεία της λόγιας μουσικής και η επιρροή του εξακολουθεί ακόμη και στις μέρες μας να είναι έντονη στο έργο πολλών συνθετών.

Διακρίθηκε κυρίως για τις όπερες που έγραψε, «μουσικά δράματα», όπως τις ονόμαζε, και για τα οποία ανέπτυξε μία ολοκληρωμένη φιλοσοφική και αισθητική θεωρία, μέσα από το συγγραφικό του έργο. Μείζον έργο του, η τετραλογία Το δαχτυλίδι των Νιμπελούγκεν, βασισμένη σε μεσαιωνικούς σκανδιναβικούς θρύλους.

Ο αντισημιτισμός που ανέπτυξε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και η αγάπη τού Χίτλερ για τη μουσική του τον ταύτισε, άδικα είναι αλήθεια, με τον ναζισμό. Η ζωή του υπήρξε πολυτάραχη και για πολλούς σκανδαλώδης...

Η Μάχη του Γρανικού

Η Μάχη του Γρανικού

Η πρώτη μεγάλη νίκη του Μεγάλου Αλέξανδρου κατά της Περσικής Αυτοκρατορίας, που εδραίωσε τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη. Έλαβε χώρα στις 22 Μαΐου του 334 π.Χ. στον ποταμό Γρανικό (σημερινό Μπιγκάτσαϊ), που βρίσκεται στην βορειοδυτική πλευρά της Μικράς Ασίας, κοντά στην Τροία.

Οι πέρσες σατράπες Μιθριδάτης και Σπιθριδάτης κατείχαν τη μία όχθη του Γρανικού ποταμού, έχοντας υπό τας διαταγάς τους 12.000 πεζούς, 15.000 ιππείς και 5.000 έλληνες μισθοφόρους υπό τον Μέμνωνα τον Ρόδιο. Στην αντίπερα όχθη, ο Αλέξανδρος παρέταξε 30.000 πεζούς και 5000 ιππείς.

Ο Αλέξανδρος είχε ξεκινήσει στις αρχές Μαΐου από την Πέλλα με το στρατό του και στόλο 160 πλοίων με στρατηγούς τους Παρμενίωνα, Φιλώτα, Κράτερο, Κλείτο και Ηφαιστίωνα. Στη Μακεδονία άφησε ως αντικαταστάτη του τον Αντίπατρο με 12.000 πεζούς και 1.500 ιππείς. Δια μέσου της Θράκης φθάνει στον Ελλήσποντο, όπου τον ανέμενε ο στόλος του, ο οποίος διαβίβασε τις δυνάμεις του στη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα στην Άβυδο, υπό την εποπτεία του Παρμενίωνα.

Ο Αλέξανδρος αποσπάστηκε για λίγο από το στρατό του για να θυσιάσει στο τέμενος του Πρωτεσίλαου (του πρώτου Έλληνα που εφονεύθη στον Τρωικό Πόλεμο) στην Ελεούντα, ενώ στη συνέχεια μετέβη στο Ίλιον, όπου τέλεσε θυσία στην Αθηνά και αγώνες προς τιμή του Αχιλλέα.

Όταν επέστρεψε στην Άβυδο πληροφορήθηκε από τους στρατηγούς του ότι οι Πέρσες τον ανέμεναν παρατεταγμένοι στην όχθη του Γρανικού. Η θέση τους ήταν πλεονεκτική, καθώς η όχθη του ποταμού ήταν απότομη. Ο Αλέξανδρος μετά από εισήγηση του Παρμενίωνα διαβαίνει τον ποταμό την αυγή της 22ας Μαΐου και επιτίθεται με τη δεξιά του πτέρυγα, της οποίας προΐστατο ο ίδιος, έχοντας εφαρμόσει τη Λοξή Φάλαγγα.

Ο Αλέξανδρος μάχεται μεταξύ των πρώτων. Σε μία στιγμή της μάχης, ο πέρσης σατράπης Σπιδριδάτης υψώνει το ξίφος του για να τον σκοτώσει. Με μία αστραπιαία κίνηση ο Κλείτος αποκόπτει το χέρι του Σπιθριδάτη και σώζει τον Αλέξανδρο. Εν τω μεταξύ, οι περσικές δυνάμεις είχαν υποπέσει σ' ένα σημαντικό τακτικό σφάλμα με καθοριστική σημασία στην έκβαση της μάχης. Είχαν τοποθετήσει τους ιππείς έμπροσθεν των πεζών, με αποτέλεσμα όταν αυτοί άρχισαν να υποχωρούν υπό την πίεση των Μακεδόνων να παρασύρουν τους πεζούς, οι οποίοι βάλλονταν ανηλεώς από τους σαρισοφόρους.

Όσοι επέζησαν τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας μόνους στο πεδίο της μάχης τους  Έλληνες  μισθοφόρους. 2.000 πιάστηκαν αιχμάλωτοι και στάλθηκαν σιδηροδέσμιοι στη Μακεδονία για καταναγκαστικά έργα, επειδή «παρά τα κοινή δόξαντα τοις Έλλησι, Έλληνες όντες εναντία τη Ελλάδι υπέρ των βαρβάρων εμάχοντο», όπως αναφέρει ο Αρριανός. Οι απώλειες των Μακεδόνων ανήλθαν σε 150 άνδρες, ενώ οι Πέρσες έχασαν 4.000 στρατιώτες.

Την επομένη του θριάμβου του, ο Αλέξανδρος διέταξε να ταφούν οι πεσόντες άνδρες του μετά των όπλων τους, αλλά και έλληνες μισθοφόροι κατά τα έθιμα. Διέταξε, επίσης, να αποσταλούν στον Παρθενώνα ως αφιέρωμα 300 περσικές ασπίδες με την επιγραφή «Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου και οι Έλληνες πλην των Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων».

Η νίκη του Αλέξανδρου καταρράκωσε το ηθικό των Περσών, ενώ άρχισε να δημιουργείται η φήμη περί του αηττήτου του Αλέξανδρου. Η μία μετά την άλλη οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας απελευθερώθηκαν και δημιουργήθηκε ένα προγεφύρωμα, χρήσιμο στον Αλέξανδρο για τη συνέχιση της εκστρατεία του κατά των Περσών.

Αρχαία Παλμύρα: Η «Βενετία της Άμμου» και η βασίλισσα Ζηνοβία

Αρχαία Παλμύρα: Η «Βενετία της Άμμου» και η βασίλισσα Ζηνοβία

«Το τελευταίο βλέμμα της βασίλισσας Ζηνοβίας στην Παλμύρα», πίνακας του Χέρμπερτ Γκούσταβ Σμαλτς  

Ταυτισμένη με τη βασίλισσα Ζηνοβία, τη λεγόμενη Κλεοπάτρα της Συρίας, είναι η ιστορία της αρχαίας Παλμύρας, της μυθικής πόλης των Φοινίκων, την οποία πολλοί αποκαλούν και «Βενετία της Άμμου».

Η αρχαία Παλμύρα απειλείται από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, που έχουν εμπλακεί σε μάχες με συριακά στρατεύματα για τον έλεγχό της.

Η Παλμύρα είναι το τελευταίο σημείο που θα περίμενε κανείς να βρει ένα «δάσος» από κίονες. Οι ταξιδιώτες του 17ου και του 18ου αιώνα έστεκαν εντυπωσιασμένοι μπροστά στα ερείπια στη μέση της συριακής ερήμου, στο μισό περίπου της διαδρομής ανάμεσα στη Μεσόγειο και στην κοιλάδα του Ποταμού Ευφράτη.

Ο λόγος για την ανάπτυξή της είναι προφανής: η αρχαία Παλμύρα βρίσκεται κοντά σε μία όαση με φοίνικες, από τους οποίους παίρνει και το όνομά της (Παλμύρα σημαίνει η πόλη των Φοινίκων).

Η ιστορία της πόλης ξεκινά σε αυτή την όαση, όπου έκαναν στάση οι έμποροι. Η πόλη υπήρξε σταθμός στη διαδρομή των εμπορικών καραβανιών που έρχονταν από τη Βαβυλωνία και κατευθύνονταν προς τη Μεσόγειο.

Όπως και η Βενετία, υπήρξε εμπορικό κέντρο, μόνο που αντί για νερό είχε έρημο και αντί για πλοία, καμήλες.

Ανασκαφές έφεραν στο φως έναν νεολιθικό οικισμό 5.000 ετών, απόδειξη ότι η περιοχή κατοικήθηκε από πολύ νωρίς.

Η Παλμύρα ιδρύθηκε τον 1ο αιώνα π.Χ. και γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη υπό ρωμαϊκή κατοχή. Ωστόσο, τον 3ο αιώνα μ.Χ., οι ηγεμόνες της πόλης αμφισβήτησαν τη ρωμαϊκή κυριαρχία και έφτιαξαν τη δική τους «αυτοκρατορία» που εκτεινόταν από την Τουρκία στην Αίγυπτο.

Η Ζηνοβία

Η ιστορία της είναι συνδεδεμένη με τη βασίλισσα Ζηνοβία, την όμορφη ηγέτιδα της Παλμύρας.

Η ιστορία της πόλης ξεκινά τον 3ο αιώνα μ.Χ, όταν η πόλη γίνεται βασίλειο υπό τον πρίγκιπα Οδαινάνθο. Μετά τον θάνατό του -πληροφορίες αναφέρουν ότι η Ρώμη τον «έβγαλε από τη μέση» επειδή αυτοαναγορεύτηκε «βασιλεύς των βασιλέων»-, κυβερνά η δεύτερη σύζυγός του, η Ζηνοβία, μητέρα του ανήλικου Βαμπαλλάτου.

Η Ζηνοβία -που ισχυριζόταν ότι η καταγωγή της «κρατούσε» από την Κλεοπάτρα- ήθελε να κάνει την Παλμύρα το αντίπαλον δέος της Ρώμης στην Ανατολή.

Πραγματοποίησε, έτσι, εκστρατείες στη Συρία, την Αίγυπτο και την Ανατολία, ενώ δεν δίστασε να κηρύξει τον εαυτό της αυτοκράτειρα και να δώσει στον γιο της τον τίτλο του Καίσαρα Αύγουστου.

Κατάφερε, μάλιστα,  με τα στρατεύματά της να φτάσει μέχρι τον Νείλο, προκαλώντας την άμεση -και σφοδρή- αντίδραση της Ρώμης. 

Ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός νικά τα στρατεύματα της Παλμύρας το 272 μ.Χ, και η Ζηνοβία οδηγείται δεμένη με χρυσές αλυσίδες στη Ρώμη το 274 μ.Χ.

Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι η «επαναστάτρια» Ζηνοβία πεθαίνει από απεργία πείνας καθ' οδόν προς τη Ρώμη, άλλες -οι επικρατέστερες- ότι οι Ρωμαίοι έχτισαν μία βίλα στο Τίβολι, όπου η Ζηνοβία τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό. Εκεί φέρεται να πέθανε σε προχωρημένη ηλικία.

Υπάρχουν άπειρες μαρτυρίες που αναφέρονται στη Ζηνοβία, χαρακτηρίζοντάς την πολεμίστρια, αντάξια των ανδρών πολεμιστών.

Σε απεικονίσεις του 19ου αιώνα, η Ζηνοβία φορά χρυσό διάδημα και κοιτάζει το ηλιοβασίλεμα. 

Το 638 μ.Χ, η όαση κατακτήθηκε από τους Άραβες και στη συνέχεια κατελήφθη από τον Ταμερλάνο το 1401.

Τον 17ο αιώνα, τα ερείπια της πόλης ανακαλύφθηκαν τυχαία από δύο άγγλους περιηγητές.

Τα αξιοθέατα

Μέχρι σήμερα, η Παλμύρα υπήρξε μία από τις πιο καλοδιατηρημένες αρχαίες πολιτείες.

Ανάμεσα στα αξιοθέατα συναντά κανείς την Λεωφόρο των Κιόνων που χωρίζει την πόλη σε δύο τμήματα. Το μήκος της αγγίζει τα 1.000 μέτρα και περιλαμβάνει διπλή παράλληλη κορινθιακή κιονοστοιχία με 128 κίονες.

Στην αρχή της Λεωφόρου των Κιόνων βρίσκεται η Μνημειακή Αψίδα με τις τρεις πύλες. Κατά μήκος της Λεωφόρου, υπάρχει ρωμαϊκό θέατρο, το ανάκτορο της Ζηνοβίας, το Πεδίο του Διοκλητιανού και η αγορά της πόλης, καθώς και το Τετράπυλο. 

Ξεχωρίζει, επίσης, η Κοιλάδα των Τάφων όπου βρίσκονται δεκάδες υπόγειοι και υπέργειοι τάφοι. 

Εντυπωσιακός είναι και ο ναός του Βαάλ, του οποίου η κατασκευή ολοκληρώθηκε επί ηγεσίας του αυτοκράτορα Αδριανού.

Στην κορυφή του λόφου που υψώνεται πάνω από την πόλη, συναντά κανείς το αραβικό κάστρο Καλά'ατ ιμπν Μαάν του 17ου αιώνα.

Από το 1980, η αρχαία Παλμύρα έχει ενταχθεί στη λίστα μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Πηγή: news.in.gr

Ο ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ ΠΟΥ ΠΑΛΟΥΚΩΣΕ 20 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΔΟΥΝΑΒΗ

Ο Δράκουλας που παλούκωσε 20 χιλιάδες Τούρκους στις όχθες του Δούναβη. Ακρωτηρίαζε, τύφλωνε και βασάνιζε τους εχθρούς του. Τελικά, το κεφάλι του παλουκώθηκε στην Κωνσταντινούπολη…

Ο Βλαντ Τέπες ήταν ηγέτης της Βλαχίας. Είναι γνωστός ως Βλαντ ο Παλουκωτής, γιατί βασάνιζε τα θύματά του και τα παλούκωνε για να τρομάζει τους εχθρούς του.

Γεννήθηκε στην Τρανσυλβανία το 1431 και επειδή ο πατέρας του υπηρέτησε στο Τάγμα του Δράκου, ονομάστηκε Δράκουλας από τη ρουμανική λέξη «drac» για τον δράκο και το οριστικό άρθρο «ul». Το 1456 στέφεται ηγεμόνας της Βλαχίας. Έμεινε στην ιστορία γιατί επέλεγε την πιο αποτρόπαιη μέθοδο βασανισμού και θανάτου, το παλούκωμα. Δεν είχε κανέναν ενδοιασμό ούτε για μικρά παιδιά. Επίσης, με τα παλούκια έκανε διάφορους γεωμετρικούς συνδυασμούς και σχήματα γιατί έτσι τρομοκρατούσε χειρότερα τους εχθρούς του. Συνήθως τοποθετούσε τα παλούκια σε ομόκεντρους κύκλους γύρω από τα τείχη της πόλης που είχε στόχο και άφηνε τα πτώματα σε αποσύνθεση πολλούς μήνες μετά το παλούκωμα.

Ο Βλαντ Τέπες

Η μέθοδός του απεδείχθη αποτελεσματική. Το 1461 παλούκωσε 20.000 Τούρκους στις όχθες του Δούναβη, πράξη που έμεινε στην ιστορία ως το » δάσος των παλουκωμένων«. Όταν ο Μωάμεθ ο II είδε τα παλουκωμένα πτώματα των Τούρκων αιχμαλώτων εγκατέλειψε την προσπάθεια του να καταλάβει τη Βλαχία.

Εκτός από το παλούκωμα, ο Βλαντ είχε και άλλες μεθόδους εξολόθρευσης των αντιπάλων του. Τύφλωση, ακρωτηριασμοί, εγκαύματα ήταν μερικά από τα βασανιστήρια. Όσο για τις γυναίκες που τολμούσαν να παραβούν τους κανόνες ηθικής που έθετε, ήταν αμείλικτος. Τους έκοβε τα στήθη και φυσικά, τις παλούκωνε σε πυρακτωμένους πασσάλους.

Το τέλος του Βλαντ ήρθε το 1476 όταν σε εισβολή των Τούρκων, ο στρατός του τον εγκατέλειψε. Σκοτώθηκε στη μάχη στο Βουκουρέστι. Οι Τούρκοι τον αποκεφάλισαν και έστειλαν το κεφάλι του στο σουλτάνο που το παλούκωσε δημοσίως στην Κωνσταντινούπολη. Όπως λέει ο θρύλος, ο Vlad συνήθιζε να μουσκεύει το ψωμί του στο αίμα των εχθρών του και να το τρώει!

Αυτή η νοσηρή συνήθεια, αλλά και το επώνυμό του, Δράκουλας, σε συνδυασμό με τη γενέτειρά του, την Τρανσυλβανία, ενέπνευσε στον Ιρλανδό συγγραφέα Bram Stoker, τον Δράκουλα, που έγινε βιβλίο και ακολούθησαν αναρίθμητες κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις. Σε καμία όμως δεν μάθαμε ότι τελικά ο Κόμης τα βρήκε και αυτός παλούκια.

Η διεθνής σημαία της Γης.... Αλλο ένα κατασκεύασμα της Νέας Τάξης.

Η διεθνής σημαία της Γης.... Αλλο ένα κατασκεύασμα της Νέας Τάξης. Φανταστείτε το έτος 2035. Οι άνθρωποι έχουν προσγειωθεί στον Άρη και είναι έτοιμοι να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην επιφάνεια. Το επόμενο πράγμα που πρέπει να κάνουν θα είναι να αναρτήσουν μία σημαία στο έδαφος. Αλλά αυτή δεν είναι η σημαία των ΗΠΑ, ή ακόμα και μία σημαία των Ηνωμένων Εθνών – αντ “αυτού, θα είναι μία σημαία μπλε χρώματος που θα περιλαμβάνει επτά δαχτυλίδια και θα προορίζεται για να αντιπροσωπεύσει ολόκληρο τον πλανήτη μας. Τουλάχιστον αυτό είναι το μέλλον που οραματίζεται ένας γραφίστας, ο οποίος σχεδίασε μια σημαία και λέει ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για μελλοντικές αποστολές στο σύμπαν για να σηματοδοτήσει ότι ερχόμαστε από τη Γη. Το έργο, με τίτλο Η διεθνής Σημαία του Πλανήτη Γη, δημιουργήθηκε από τον Oskar Pernefeldt από το Beckmans College of Design στη Στοκχόλμη, Σουηδία. Από τον δικτυακό του τόπο, μας λέει ότι ο σκοπός της σημαίας είναι να «υπενθυμίσει στους ανθρώπους της Γης που μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη, ότι δεν έχουν σημασία τα εθνικά σύνορα.» Το μπλε χρώμα φόντου επιλέχθηκε για να συμβολίσει το νερό στη Γη – ένα βασικό συστατικό της ζωής του πλανήτη μας.  Η σημαία έχει μέγεθος παρόμοιο με πολλές εθνικές σημαίες, και χαρακτηριστικό της είναι τα επτά δαχτυλίδια στο κέντρο της. Το σχήμα έχει επίσης σχεδιαστεί σαν ένα λουλούδι που, σύμφωνα με τον κ Pernefeldt, «αντιπροσωπεύει το πώς τα πάντα στον πλανήτη μας, άμεσα ή έμμεσα συνδέονται. Και πρόσθεσε: «Οι εξωτερικοί δακτύλιοι του λουλουδιού σχηματίζουν έναν κύκλο που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα σύμβολο της Γης ως πλανήτης και η μπλε επιφάνεια εκτός από το νερό στον πλανήτη μας θα μπορούσε να αποτελεί το σύμπαν.  Η σημαία της Γης έχει φόντο σκούρο μπλε και κεντρικό της στοιχείο είναι η φημισμένη φωτογραφία της NASA που δείχνει τον πλανήτη μας όπως φαίνεται από το Διάστημα. Η σημαία δεν είναι επίσημη, καθώς δεν υπάρχει επίσημος κυβερνητικός φορέας για τη Γη. Συνδέεται με την Ημέρα της Γης, που αφορά την ευαισθητοποίηση για θέματα περιβάλλοντος και τον εορτασμό του κινήματος της παγκόσμιας κοινότητας.

...

Η ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ: Βρήκε τη θεραπεία του καρκίνου και…τον σκότωσαν!!

Η ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ: Βρήκε τη θεραπεία του καρκίνου και…τον σκότωσαν!!

Η σοβαρότερη συγκάλυψη της θεραπείας του καρκίνου από… το 1930…

Το μεγαλύτερο έγκλημα της σύγχρονης ιατρικής, η εξόντωση του Dr Royal Raymond Rife και η εξαφάνιση από τα ιατρικά συγγράμματα του όρου “Cryptocides primordiales” δηλαδή του κρυπτοιού του καρκίνου. του Rife ήταν η ανακάλυψη του κρυπτοιού του καρκίνου και η ανακάλυψη της θεραπείας ! Υπάρχουν πολλές αιτίες της δημιουργίας του καρκίνου. Από καρκινογόνα, βακτήρια, ιούς, παράσιτα μέχρι ακτινοβολίες που δεν είναι ορατές στο γυμνό μάτι. Για να αποδειχτεί ότι κάτι είναι η αιτία μιας αρρώστιας πρέπει να ακολουθηθούν κάποιοι κανόνες που καθιερώθηκαν με το θεώρημα του Koch. Π.χ. Σήμερα με αυτούς τους κανόνες δεν έχει αποδειχθεί ότι ο HIV είναι η αιτία του Aids.

O Rife απέδειξε χρησιμοποιώντας το θεώρημα του Koch ότι ο ιός που βρήκε προκαλούσε τον καρκίνο και βρήκε την θεραπεία. Ονόμασε τον ιό Cryptocides primordiales (αρχέγονο κρυφό δολοφόνο), αντέχει στους +400 βαθμούς Κελσίου μέχρι σχεδόν το απόλυτο μηδέν.

Οπότε πάει περίπατο η αποστείρωση. Εμβολίασε 400 εργαστηριακά ζώα με τον ιό και προκάλεσε 400 καρκίνους. Κατόπιν χρησιμοποίησε τις συσκευές που βλέπετε στις φωτογραφίες τις οποίες κατασκεύασε με πάρα πολύ κόπο. Εξέθεσε τα ζώα σε μια μορφή ενέργειας που ήταν μοναδική για τον Cryptocides primordiales και κατέστρεψε όλους τους όγκους. Μπορείτε να διαβάσετε για όλα αυτά στο βιβλίο του The Cancer Cure That Worked.

Όταν ο Rife βγήκε δημόσια το πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας χρηματοδότησε μια ειδική ιατρική μονάδα να μελετήσει την νέα θεραπεία σε άρρωστους από καρκίνο οι οποίοι θα πέθαιναν οπωσδήποτε. Μετά από 130 ημέρες όλοι είχαν θεραπευθεί χωρίς καμία παρενέργεια από την θεραπεία. O επικεφαλής της ΑΜΑ πήγε με το τραίνο να επισκεφτεί τον Rife στο San Diego. Βγήκαν φωτογραφίες, η ιστορία μπήκε στην εφημερίδα San Diego Evening Tribune. Ο Rife είχε πάρει τον δρόμο για το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής. Σήμερα όσο και να ψάξετε να βρείτε αναφορές για τον Rife σε ιστορικά βιβλία θα δυσκολευτείτε πολύ.

Επικοινωνήστε με εφημερίδα για συγκεκριμένες ημερομηνίες η για την ιστορία του και πιθανότατα θα σας πουν ότι λείπει από τα αρχεία τους. Είναι σαν ο Rife και η δουλειά του να έχουν εξαφανιστεί από τα χρονικά της ιστορίας. Το μικροσκόπιο του δεν υπήρξε ποτέ. Τα μηχανήματα του δεν υπήρξαν ποτέ. Ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ.

Η AMA ήθελε να τον κόψει. Οι φαρμακοβιομηχανίες ζητούσαν περισσότερες αποδείξεις πριν επιτρέψουν την χρήση των μηχανημάτων του. Όταν μια ιατρική συσκευή χρειάζεται έγκριση από το FDA κάθε χρήση της πρέπει να εκτιμηθεί (με κόστος εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια). Λάβετε υπόψιν ότι ο Rife είχε κατασκευάσει το μικροσκόπιο του και τα άλλα μηχανήματα και κατέστρεφε μικρόβια για δεκαετίες πριν το 1930. Από το 1934 έως το 1939 γιατροί σε όλη την Αμερική χρησιμοποιούσαν τα μηχανήματα του για να θεραπεύουν τον καρκίνο, ενώ ταυτόχρονα πιέζονταν να σταματήσουν. Τα ιατρεία τους διαρήχθηκαν και τα μηχανήματα κατασχέθηκαν. Ένας μηχανικός που δούλευε μαζί του με την υποστήριξη της ΑΜΑ κατέθεσε μήνυση κατά του Rife. Αυτό ήταν η αρχή του τέλους. Οι ατελείωτες δίκες τον έφθειραν, έπαθε κατάθλιψη και έπινε πολύ. Και το τρομακτικό τέλος , του κλέψανε το μικροσκόπιο και βάλανε φωτιά στο εργαστήριο του, τα πάντα χαθήκανε. Το εργαστήριο Burnett Lab στην New Jersey που διακρίβωνε ανεξάρτητα την δουλειά του κάηκε τελείως. Ο Dr Milbank Johnson υποστηρικτής του και διακριβωτής της εργασίας του δηλητηριάστηκε.

Ο Dr Nemes που ντουμπλάριζε την δουλειά του Rife στο εργαστηριό του 40 μίλια μακρυά σκοτώθηκε στην μυστηριώδη φωτιά που έπιασε και καήκανε όλα τα αρχεία του. Ο πλησιέστερος συνεργάτης του πήρε δωρεά 200.000 δολαρίων και εξαφανίστηκε. Οι άνθρωποι που δουλεύανε μαζί του ξαφνικά αρνιόνταν ότι τον ξέρανε. Ο Rife βυθίστηκε περισσότερο στην κατάθλιψη και στον αλκοολισμό. Το 1940 η δουλειά του είχε εξαφανιστεί τελείως. Κάθε φορά που προσπαθούσε να ανασυστήσει την έρευνα του κυνηγιόταν, μέχρι που πέθανε σε ένα νοσοκομείο από υπερβολική δόση φαρμάκου που ο ίδιος δεν είχε εγκρίνει. Η δουλειά του Rife βασίζεται εν μέρει στην τεχνολογία Τεσλα, αυτή που με τόσο κόπο και δολιότητα εξαφάνισαν, προωθώντας και επιβάλλοντας σαν «μεγαλοφυΐα» έναν παν- ηλίθιο σαν τον Αινστάιν.

Κανένας δεν κατάφερε να ξαναφτιάξει το μικροσκόπιο του Rife (που έδειχνε ζωντανούς τους ιούς μέσα στον άρρωστο). Αρκετοί από τους συνεργάτες του τις τελευταίες δύο δεκαετίες ξαναφτιάξανε τα μηχανήματα που δημιουργούν τις φωτεινές ακτινοβολίες που χρησιμοποιούσε. Χωρίς βέβαια το πανίσχυρο μικροσκόπιο του Rife και τα σκόπιμα προβλήματα από τις φαρμακοβιομηχανίες και το FDA, θα πάρει πολλά χρόνια πριν τα καταφέρουν. Είναι λυπηρό που όλη αυτή η έρευνα διεξάγεται υπόγεια. Δεν υπάρχει εγγύηση για την ιατρική ελευθερία. Οι άνθρωποι που παίρνουν η θα πάρουν “τα φάρμακα του συνταξιούχου”, που χρειάζονται νοσοκομεία, γιατί τρώνε ζωικά και κάνουν όξινο τον οργανισμό τους, είναι ήδη νεκροί …απλά δεν το ξέρουν ακόμη. 

Προσπαθείστε να βρείτε το βιβλίο του Rife «The Cancer Cure that Worked» και φυσικά διαβάστε να μάθετε γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούν να πληρώνουν πανάκριβα το ηλεκτρικό!!! που θα ‘πρεπε να είναι δωρεάν ή σε ευτελή τιμή. Το E = MC2 είναι η πιο διάσημη εξίσωση όλων των εποχών. Πρόκειται για ενα απολύτως εκπληκτικό επίτευγμα για το πόσο απολύτως λάθος είναι. Η εξίσωση αυτή δημιουργεί μια ισοδυναμία της μάζας προς την ενέργεια και στη συνέχεια τα δεσμεύει όλα σε ένα όριο ταχύτητας. Γνωρίζουμε από την εργασία του καθενός από τον Faraday έως τον Τέσλα και τον Steinmetz ότι δεν υπάρχει καμία ισοδυναμία της ενέργειας με την μάζα.

Ο Oliver Heaviside καθιστά σαφές ότι η μάζα δεν έχει θέση σε Ηλεκτρικές Μονάδες. Αυτό συν η επίμονη έμφαση στην αδυναμία της να υπερβαίνει την ταχύτητα του φωτός στα κύρια χαρακτηριστικά της, δημιούργησαν ένα επιστημονικό meme του μυαλού γνωστό ως E = MC2. Ο Charles Wheatstone, ήδη από το 1868, απέδειξε ότι η ηλεκτρική ενέργεια κινείται o 288,00 μίλια το δευτερόλεπτο, σχεδόν 1,5 φορές ταχύτερα από ότι το φως με 186.000 μίλια ανά δευτερόλεπτο. 

Μόλις τώρα μπορούμε να δούμε πώς αυτή η meme εξίσωση φιλοτεχνήθηκε ειδικά για να δηλητηριάσει τα μυαλά όλων των μελλοντικών επιστημόνων και να απαγορεύει σε οποιονδήποτε να δει τις δυνατότητες της ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτός είναι ο λόγος που ξοδεύουν δισεκατομμύρια να ψάχνουν για κάποιο περιπλανώμενο «σωματίδιο του Θεού», το οποίο φυσικά και ποτέ δεν θα βρεθεί. Για το λόγο αυτό οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις ανακοινώνονται στα ψιλά και δεν ακούγονται ποτέ ξανά, ούτε φυσικά τίθενται σε εφαρμογή. Η σύγχρονη φυσική βασίζεται σε ψέματα και παίζουν με τις λέξεις για να μας κρατήσουν μακρυά απ’ την εξέταση των «μη φυσικών φαινόμενων» που ελέγχουν όλα τα φυσικά φαινόμενα, όπως και την ηλεκτρική ενέργεια. 

πηγή
το είδαμε ΕΔΩ

Ο Μέγας Κωνσταντίνος χάραξε και για τις ημέρες μας γεωπολιτικές γραμμές…

Ο Μέγας Κωνσταντίνος χάραξε και για τις ημέρες μας γεωπολιτικές γραμμές…

Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Φώτο από puzzleen.wordpress.com

Οι Τοκογλύφοι βεβηλώνουν καθημερινά την ζωή μας , οι Τούρκοι επιθυμούν διακαώς να βεβηλώσουν την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ και ταυτόχρονα ξεσαλώνουν στο Αιγαίο… όλοι ξεσάλωσαν και μένει να ¨ξεσαλώσουν¨ οι πραγματικοί φίλοι του ΧΡΙΣΤΟΥ, οι Άγιοι μας.

Για έναν τέτοιο ΑΓΙΟ  θα μιλήσουμε που είναι Μέγας φίλος του ΧΡΙΣΤΟΥ και διαχρονικός αγγελιοφόρος της Ρωμιοσύνης.

Δεν θα πραγματευθούμε τις παρακάτω θέσεις μας από τις θολές βιβλιογραφικές πηγές της Δύσης, όσον αφορά την προσωπικότητα του Ισαποστόλου και Μεγάλου Κωνσταντίνου που πολλές φορές στάζουν χολή και ιστορικό δηλητήριο με στόχο να απομειώσουν το Παγκόσμιο κύρος του.

Αλλά θα καταθέσουμε τα νάματα των πηγών της Ελληνικής καρδιάς και της Ρωμαίικης παράδοσης που ξέρει να τον τιμάει εδώ 1500 χρόνια με ύμνους και ωδές πνευματικές σε πείσμα των Καρλομάγνιων εργατών της ανέραστης από ΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗ σημερινής προσπάθειας της παγκοσμιοποίησης.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη η μητέρα αυτού απαρτίζουν το κατεξοχήν γεωπολιτικό δίδυμο της Παγκόσμιας ιστορικής ανατροπής , όχι μόνο για την απελθούσα ιστορία αλλά κυρίως για τις δικές μας ημέρες.

Πόσες μεταγενέστερες αυτών Αυτοκρατορίες-Δυνάστες και Τύραννοι προσπάθησαν να τους μιμηθούνε ακόμη και μέχρι σήμερα, όλες όμως γκρεμίζονται στα τάρταρα της παραφροσύνης και του εωσφορικού εγωισμού τους και αυτό γίνεται κατεξοχήν γιατί δεν αναγνώρισαν το Μυστήριο του Ζωοποιού Σταυρού και το Παγκόσμιο Γεγονός της Ανάστασης και Ανάληψης  του Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Η ωραία Ελένη της Σπάρτης πήρε τον εκλεκτό της σαρκικής καρδιάς της τον Πάρι και τράβηξε προς την Τροία.

Το ίδιο αυτό Ελληνικό όνομα που ακούγεται στα Ομηρικά Έπη της Ιλιάδος φέρει η Αγία Ελένη, δείγμα της αδιάσπαστης ιστορικής συνέχειας και γενετικής συνάφειας της Ρωμιοσύνης.

Με την μόνη διαφορά η Ισαπόστολος Αγία Ελένη παίρνει τον αγαπημένο υιό της τον Άγιο Κωνσταντίνο και συμβαδίζουν στον δρόμο προς την ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ, δρόμο που τους χάραξε ο Εκλεκτός της Καρδιάς τους Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ με Θεοσημεία (ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ).

Με μία απλή κίνηση και ευλογημένη πορεία μεταφοράς της πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας στο μεταίχμιο δυο ηπείρων-μέχρι και σήμερα γεωπολιτικών πόλων, τίναξαν τότε στον αέρα το παγκόσμιο μυστήριο της ανομίας που ήδη ενεργούσε και θεμελίωσαν Κρατική Υπόσταση πνευματικής Αυτοκρατορίας, όπου στο διάβα των αιώνων αυτή ¨χώνεψε¨ με συναλληλία, ισοτιμία και σεβασμό λαούς, φυλές και γλώσσες δια του Μυστηρίου της ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ και ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.

Η Αγία Ελένη παρόλο το προχωρημένο της ηλικίας της συνέχισε την Γεωπολιτική της ειρηνική εκστρατεία στην Παλαιστίνη και ΘΕΙΑ ΝΕΥΣΗ έφερε στην Παγκόσμια επιφάνεια του πλανήτη μας τα αδιάψευστα ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ της πνευματικότητας της Νέας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ από τότε ήταν τα φυλακτήρια της τότε πρώτης πνευματικής και πραγματικής παγκοσμιοποίησης των Λαών που έφερνε το Υπέρ Πάν Όνομα του ΧΡΙΣΤΟΥ και οριοθετούσε τα σύνορα της στις πορείες που χάραξαν ¨οι ωραίοι πόδες των Ευαγγελιζόντων την ΕΙΡΗΝΗ ¨ Αποστόλων και κυρίως επί των Ιεραποστολικών διαδρομών του ΘΕΙΟΥ Παύλου.

Το γεγονός ότι επί Μεγάλου Κωνσταντίνου η επίσημη γλώσσα ήταν τα λατινικά δεν αποστερεί την ουσιαστικής σημασίας συμβολή της Ελληνίδας μητέρας του Αγίας Ελένης στην Ελληνιστική παιδεία του υιού της και στην επίγνωση εκ μέρους του Αυτοκράτορα των στρατηγικών-πολιτισμικών επιλογών του άλλου Μεγάλου της Ιστορίας μας, Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Μετά το παγκόσμιας ιστορικής σημασίας διάταγμα των Μεδιολάνων όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ όπου αναδυόταν η Νέα Ρώμη και ταυτόχρονα στην Δύση της παλαιάς Ρώμης κάποιοι έσπερναν σπόρους φθόνου και διχόνοιας για να αναρριχηθούν αργότερα νοητές τσουκνίδες με τα δηλητήρια των σχισματικών αιρέσεων, των δολοφονικών δήθεν σταυροφοριών και άλλων μέχρι σήμερα ενεργειών και πράξεων που δείχνουν απύθμενο μίσος και ιδιοτέλεια.

Άραγε υπάρχει εκ μέρους των Δυτικών ίχνος ειλικρινούς καταλαγής πέρα από τις συγνώμες και τα προσποιητά χειροφιλήματα;

Το πόσο αγαπάμε οι Δυτικοί τον Μέγα Κωνσταντίνο συνιστά από μόνο του το γεγονός αυτό δείκτη της ειλικρίνειας τους απέναντι στην Εκκλησιαστική Ιστορική διαδρομή της Ορθοδοξίας.

Αναρωτηθήκαμε πόσοι Ιεροί Ναοί είναι αφιερωμένοι στην μνήμη και την τιμή των Αγίων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Δύση; Αν ναι, πόσοι;
Πόσοι δυτικοί φίλοι μας φέρουν το όνομα αυτό;

Γιατί αντίθετα στην Ρωμαίικη Ελληνική Επικράτεια είναι τόσο πνευματικά δημοφιλείς αυτοί οι Άγιοι;

Η απάντηση είναι απλή.
Οι πρόγονοι μας γνώριζαν πολύ καλά ποιοι ήταν οι στυλοβάτες της Ρωμιοσύνης και θεωρούσαν τους εαυτούς τους πνευματικά παιδιά του Μεγάλου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης.

Παράλληλα γνώριζαν ότι εξ αιτίας της αγάπης και της τιμής στα πρόσωπα των ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ υπέφεραν στο διάβα της ιστορίας από το μίσος και το κόμπλεξ των δήθεν Σταυροφόρων της Δύσης που με καταστροφές και βιαιοπραγίες προσπαθούσαν να βεβηλώσουν το τεράστιο πνευματικό έργο που επιτέλεσαν οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη στην οικουμένη.

Αντίθετα οι κατατρεγμένοι πρόγονοι μας σαν αντίδοτο της δυτικής μοχθηρής ζηλοτυπίας έσπειραν και ανήγειραν εκατοντάδες πάλλευκα εκκλησάκια στην μνήμη αυτών των δύο Αγίων σε όλη την ενδοχώρα της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ , δίνοντας και μάλιστα το όνομα αυτών των δύο Αγίων στα παιδιά τους κατά κόρον.

Μάλιστα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το όνομα Κωνσταντίνος ήταν συνυφασμένο με το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ του σκλαβωμένου γένους μας.

Η προσωπική ζωή του Μεγάλου Κωνσταντίνου δεν ήταν ρόδινη, τον πολέμησαν από όλες τις πλευρές, αλλά δεν τον σάλεψαν από την Πίστη του. Άλλωστε το όνομα του στα Ελληνικά σημαίνει ΕΥ-ΣΤΑΘΙΟΣ, δηλ καλά σταθερός, αμετάβλητος από το λατινικό constant.

Και αυτό το απέδειξε σε όλη την βιωτή του προασπίζοντας σταθερά το Δόγμα της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ με τους Άγιους Θεοφόρους και Οικουμενικούς Πατέρες, καθιερώνοντας μάλιστα την ανάγκη σύγκλισης Οικουμενικών Συνόδων όταν διακινδύνευε το πλήρωμα της Εκκλησίας από τους ¨βαρείς λύκους¨ των αιρέσεων.

Είναι δυνατόν και εμείς σαν παιδιά της γνήσιας Ρωμιοσύνης του Μεγάλου Κωνσταντίνου να περάσουμε καλά στα χέρια της σημερινής Παναίρεσης των νεοποχιτών που ζήλεψε την Νέα Ρώμη και στην θέση της βάλθηκε να φτιάξει την Νέα Εποχή διασαλεύοντας τα θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού με εκατόμβες Αθώων θυμάτων;;

Όλες οι σημερινές κρίσεις( οικονομικές-κοινωνικές-γεωπολιτικές) ξεκινούν από την διαφημιζόμενη Παναίρεση της Νέας Εποχής που πολεμάει λυσσαλέα την Πνευματική Νέα ΡΏΜΗ δηλ την Ρωμιοσύνη του Μεγ. Κωνσταντίνου.

Και όλες οι λύσεις θα δοθούν όταν ξεφτίσει το πνευματικό υπόβαθρο της διαφημιζόμενης Παναίρεσης και έχει στις μέρες μας ήδη ξεφτίσει γιατί αδυνατεί να δώσει καθαρές απαντήσεις στην χειμαζόμενη ανθρωπότητα των καιρών μας.

Να λοιπόν γιατί ο Μέγας Κωνσταντίνος σήμερα είναι τόσο επίκαιρος περισσότερο από κάθε άλλη φορά!!!

Ακριβώς γιατί χάραζε και ασκούσε γεωπολιτική και γεω-στρατηγική πάνω σε ένα άλλο υπόβαθρο που είχε σαν σημείο αναφοράς τον πνευματικό άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες.

Ακριβώς γιατί ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν Οικουμενικός και υπέρμαχος της Ορθοπραξίας πάνω στα Δόγματα των Πατέρων, στοιχεία που σήμερα συγκρούονται αμείλικτα με την παναίρεση του πολυδιάστατου οικουμενισμού.

Σε νησί του Αιγαίου ένας Γέροντας πριν πολλά χρόνια θα συλλειτουργούσε την ημέρα της εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με ανώτερο εκκλησιαστικό παράγοντα γνωστό για τις οικουμενιστικές θέσεις του που εκείνα τα χρόνια οι απόψεις αυτές γενικότερα δεν είχαν τόσο διασαφηνισθεί στο εκκλησιαστικό πλήρωμα.

Αποβραδίς ευπρεπίζοντας τον Ιερό Ναό διαπίστωσε ότι κάποιοι αθεόφοβοι είχαν ¨κατουρήσει¨ τα λευκά μάρμαρα του Πρόναου εν αγνοία του. Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη αλλά και τα στίγματα της δυσχρωμίας δεν έφευγαν με τίποτε από τα πεντελικό λιθόστρωτο παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του. Έτσι το βράδυ κοιμήθηκε στενοχωρημένος. Ξημερώματα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου παρουσιάσθηκε έμπροσθεν του ένας Ρωμαίος Στρατιωτικός με την μορφή του Αγίου Κωνσταντίνου σε μεγάλη εικόνα που είχαν μέσα στον Ιερό Ναό και του είπε ολοζώντανα
-αν τελικά συλλειτουργούσες με αυτόν θα επέτρεπα να βρωμίσουν και τα μάρμαρα του κυρίως Ναού.

Ο Γέροντας σηκώθηκε ανήσυχος δεν ήξερε τι να κάνει. Το ξημέρωμα τον βρήκε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου να προσεύχεται ικετευτικά.

Ξεκίνησε με βαριά καρδιά τον Όρθρο αλλά ο αρχιμανδρίτης δεν φαινόταν ακόμα. Ένα παπαδάκι του έφερε την είδηση, ο ιερέας που θα λειτουργούσε μαζί του αδυνατούσε να προσέλθει γιατί αποβραδίς ήταν κλινήρης από λουμπάγκο.

Ο Γέροντας τα επόμενα χρόνια όταν του άνοιγαν συζήτηση για τα οικουμενιστικά ανοίγματα κάποιων έφερνε το περιστατικό που έζησε με τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και τα κατουρημένα μάρμαρα.

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Eurovision 2015: Δεύτερη πρόβα για τη Μαρία Έλενα Κυριάκου

Eurovision 2015: Δεύτερη πρόβα για τη Μαρία Έλενα Κυριάκου

Η ελληνική αποστολή κάθε φορά δίνει τον καλύτερό της εαυτό

Για δεύτερη φορά ανέβηκε στη σκηνή του «Wiener Stadthalle» της Βιέννης, η Μαρία Έλενα Κυριάκου.
Η ελληνική αποστολή έδωσε για μια ακόμα φορά τον καλύτερό της εαυτό, λίγο πριν τον ημιτελικό. 

Η Μαρία Έλενα και οι συνεργάτες της δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό για να παρουσιάσουν στους Eurofans την Τρίτη το βράδυ, ένα άρτιο αποτέλεσμα. 

Δείτε φωτογραφίες από τη δεύτερη πρόβα