Τι είναι αληθινή αγάπη;

Τι είναι αληθινή αγάπη;

Η αγάπη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου εκφράζεται με τον ίδιο τρόπο αλλά κάθε ιστορία αγάπης είναι διαφορετική και έχει κάτι ξεχωριστό να πει. Η αληθινή αγάπη είναι αυτή ακριβώς που ξεπηδά μέσα από τις ακόλουθες φωτογραφίες, είναι όλο αυτό το μεγαλείο ψυχής που κρύβει μέσα του ένας άνθρωπος για τον σύντροφό του και φαίνεται από μια απλή κίνηση, μια κουβέντα, μια ματιά, μια λέξη, ένα βλέμμα. Αληθινή αγάπη είναι…

1. O Ahmad και η Fatima που εκείνος δεν έχει χέρια και εκείνη έχει χάσει τα πόδια της και ο ένας είναι αυτό που λείπει στον άλλον.


2. Αυτός ο άντρας που 
μαθαίνει στη γυναίκα του την Αλφαβήτα καθώς εκείνη έχασε τη μνήμη της μετά από ατύχημα.


3. Οι γονείς αυτού του διαβητικού παιδιού που έκαναν τη συσκευή μέτρησης σακχάρου τατουάζ στο σώμα τους για να μην αισθάνεται ογιος τους διαφορετικός.




4. Αυτός ο άντρας που προσπαθεί με τον τρόπο του να βρει δότη νεφρού για τη γυναίκα του κάνοντας πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα.



5. Αυτό το ζευγάρι που μετά από 72 χρόνια γάμου πέθανε με μία ώρα διαφορά, πιασμένο χέρι χέρι.



6. Αυτός ο άντρας που θυμάται ευτυχισμένες στιγμές με τη γυναίκα του στο παγκάκι.



7. Αυτή η γυναίκα που έχασε το σύζυγό της και παρόλα αυτά τρώει μαζί του κάθε μέρα.



8. Αυτός ο άντρας που πηγαίνει το σκύλο του χιλιόμετρα μακριά για μπάνιο προκειμένου να απαλύνει τους πόνους του από τα αρθριτικά.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Η Ελένη Γκοτζαμάνη ήταν μόλις ενάμισυ ετών….

Μια ιστορική διαδρομή στην τραγική αυτή δεκαετία από τον Υποναύαρχο ε.α. κ. Σωτ. Γεωργιάδη.

Κατά τη δεκαετία 1940-1950, η μικρή Ελλάδα, υπό εξαιρετικά τραγικές συνθήκες, υπέστη τεράστιες υλικές ζημιές σε υποδομές, ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού της έχασε τη ζωή, τις οικογένειές και τις περιουσίες του. Τα σημαντικότερα δεινά αυτής της περιόδου, τα οποία έχει περιγράψει σε πολλούς ογκώδεις τόμους η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού ((ΔΙΣ), θα επιχειρηθεί να συνοψισθούν εδώ σε λίγες γραμμές. Είναι προφανές ότι τα διαθέσιμα στοιχεία γιά νεκρούς, τραυματίες και υλικές καταστροφές είναι κατά προσέγγιση, δεδομένου ότι υπό τις δυσμενέστατες περιστάσεις, δεν τηρούντο πλήρη αρχεία.

Η ιδιαίτερα ζοφερή αυτή γιά την Ελλάδα δεκαετία, μπορεί να διακριθεί στις εξής περιόδους:

• Τη Μάχη της Ελλάδας κατά του Άξονα Ιταλίας – Γερμανίας 1940-1941 
• Τη Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική κατοχή 1941-1944
• Τις συστηματικές και διαδοχικές ένοπλες αιματηρές προσπάθειες του διεθνούς κομμουνισμού, με τη σύμπραξη των Ελλήνων κομουνιστών, να καθυποτάξουν την Ελλάδα 1944-1950, με τους γνωστούς ως «τρεις γύρους».Ο ένοπλος «πρώτος γύρος», ήταν εναντίον των ανά τη χώρα αντιφρονούντων Ελλήνων ανταρτών στη διάρκεια της κατοχής, με ιδιαίτερη έξαρση το 1944, γιά την μονοπώληση του αντάρτικου από τους κομουνιστές, καθώς επίσης και το ένοπλο κίνημα γιά τη διάλυση των μαχόμενων στο πλευρό των συμμάχων μας Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Μέση Ανατολή τον Απρίλιο του 1944. Ο «δεύτερος γύρος» ήταν το ένοπλο κομουνιστικό κίνημα αμέσως μετά την απελευθέρωση των Αθηνών, τον Δεκέμβριο του 1944, γιά την κατάληψη της εξουσίας, ενώ ο πόλεμος γιά την απελευθέρωση των χωρών της κεντρικής Ευρώπης και την καταβολή της Γερμανίας, ευρίσκετο σε πολύ κρίσιμη καμπή. Ο «τρίτος γύρος» ήταν την περίοδο 1946-1950, με ένοπλες επιθέσεις των κομουνιστών κατά της ελληνικής υπαίθρου και των πόλεων, γιά την κατάλυση του κράτους.

Το 1940 η Ελλάδα υπέστη απρόκλητη επίθεση από την Ιταλία, με συμμετοχή και Αλβανικών στρατευμάτων, την οποία χάρις στην από το 1936 προπαρασκευή, αποφασιστικότητα και μαχητικότητά της, αντιμετώπισε νικηφόρα. Πέντε μήνες μετά την αρχική Ιταλική επίθεση, η Ελλάδα υπέστη παράλληλα το 1941 και Γερμανική προσβολή, με αποτέλεσμα τελικά να καταληφθεί. Η συνολική Ελληνική άμυνα στις επιθέσεις αυτές του Άξονα Ιταλίας-Γερμανίας κράτησε συνολικά 216 ημέρες, μέχρι την κατάληψη και της Κρήτης. Κατ’ αντιδιαστολή, όπως αναφέρει ο Peter Young στο βιβλίο του “WORLD ALMANAC BOOK OF WW II”, για την κατάληψη της Γαλλίας ο Άξονας χρειάστηκε 45 ημέρες, παρά τη στρατιωτική βοήθεια που της εδόθη με την εκεί παρουσία ισχυρών Αγγλικών δυνάμεων, του Βελγίου 18 ημέρες, της Ολλανδίας 5 ημέρες, ενώ η Δανία υπέκυψε σε 12 ώρες και οι Αυστρία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Αλβανία προσχώρησαν ή παραδόθηκαν αμαχητί.

Μετά τη Μάχη της Ελλάδας, η Ελληνική Κυβέρνηση, μονάδες του Στρατού μας, όλα τα αξιόμαχα πλοία του Πολεμικού μας Ναυτικού καθώς και όλα τα αξιόμαχα αεροπλάνα της Πολεμικής μας Αεροπορίας, κατέφυγαν τη Μέση Ανατολή, από όπου στο πλευρό των Συμμάχων μας συνέχισαν τον αγώνα κατά του Άξονα, μέχρι τη λήξη του Β΄ ΠΠ τον Αύγουστο του 1945. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι στη διάρκεια του Β΄ ΠΠ, αναγνωρίζοντας οι Σύμμαχοι τη σημαντική Ελληνική συμβολή, διέθεσαν στο Πολεμικό μας Ναυτικό περί τα 37 μάχιμα πλοία, προφανώς όχι από το περίσευμά τους. Είναι επίσης ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ότι γιά την ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, κατατάσσονταν σ΄αυτές Έλληνες εθελοντές που διέφευγαν από την κατεχόμενη Ελλάδα και πολλοί άλλοι προσερχόμενοι εθελοντικά από διάφορα μέρη της γης. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι, ενώ το προσωπικό του Πολεμικού μας Ναυτικού, το οποίο το 1941 επάνδρωνε εθελοντικά τα πλοία που κατέφυγαν στη Μέση Ανατολή πλησίαζε τους 3.000 άνδρες, στις αρχές του 1944 είχε ανέλθη σε 8.500 περίπου άνδρες. Το σύνολο πολιτών και στρατιωτικών, που στη διάρκεια της κατοχής της Ελλάδας διεκπερεώθηκαν στη Μέση Ανατολή, υπολογίζεται σε περίπου 60.000.

Η Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική κατοχή της Ελλάδας 1941-1944,συσσώρευσε πολλά δεινά. Κατά τη Μάχη της Ελλάδας 1940-1941 σκοτώθηκαν περί τους Έλληνες 14.000 μαχητές, ενώ οι καταστροφές σε υποδομές ήταν σχετικά μικρές. Οι Βουλγαρικές θηριωδίες σε βάρος των Ελλήνων πολιτών σε περιοχές της βόρειας Ελλάδας, που είχαν αυθαίρετα προσαρτηθεί στη Βουλγαρία στην κατοχή, περιλάμβαναν τη θανάτωση περί των 40.000 ανδρών, γυναικών και παιδιών και την απαγωγή περί των 50.000 ομήρων. Οι εκτελέσεις Ελλήνων από Γερμανούς και Ιταλούς την περίοδο της κατοχής υπολογίζονται περίπου σε 30.000, οι δε όμηροι σε 40.000.  Στο τέλος της κατοχής, ο Ελληνικός πληθυσμός είχε απομειωθεί κατά περίπου 13%. Οι Γερμανοί και Ιταλοί είχαν περίπου ανά 14.000 νεκρούς στην Ελλάδα κατά τον Β΄ ΠΠ.

ΠΟΤΕ  ΠΙΑ … ΠΟΤΕ ΠΙΑ… ΠΟΤΕ ΠΙΑ….

Η δράση του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ) στην χώρα μας, ήταν από της ιδρύσεως του το 1920 ενταγμένη στα πλαίσια των επιδιώξεων του Διεθνούς Κομουνισμού, ο οποίος ήταν κατευθυνόμενος από τη Μόσχα. Με το προ της ενάρξεως του Β΄ ΠΠ Σύμφωνο Σοβιετικής Ενώσεως και Γερμανίας, γνωστού ως Συμφώνου  Μολότωφ-Ριμπεντρόπ, που είχε υπογραφεί 23-8-1939, λίγο πριν την επίθεση κατά της Πολωνίας, η οποία πραγματοποιήθηκε τον επόμενο μήνα, αρχικά από την Γερμανία και ακολούθως και από τους Σοβιετικούς, οι συμπράττοντες Χίτλερ και Στάλιν είχαν μοιράσει τις ζώνες επιρροής τους στην Ευρώπη. Στις 22-6-1941, όταν ο Χίτλερ παραβιάζοντας την προαναφερόμενη Συμφωνία επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στο Στάλιν, με καθυστέρηση 5 εβδομάδων, λόγω της 7μηνης Ελληνικής άμυνας 1940-1941, που κατά ομολογία του ιδίου του Χίτλερ του κόστισε  την σε βάρος του έκβαση του πολέμου, η Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση, βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Στο διάστημα 23-8-1939 έως 22-6-1941, που ίσχυε το Σύμφωνο Μολότωφ-Ριμπεντρόπ, το ΚΚΕ τηρούσε εφεκτική στάση προς τον Άξονα Γερμανίας-Ιταλίας.

Περί τα τέλη του Β΄ ΠΠ, οι ΗΠΑ-Αγγλία-Σοβιετική Ένωση, είχαν πολλές διαφωνίες γιά την μεταξύ των ως νικητών κατανομή των ζωνών επιρροής τους στην Ευρώπη και τελικά στη Διάσκεψη της Μόσχας της 12-10-1944 έφτασαν σε σχετική Συμφωνία. Κατ’ αυτή η Ρωσία θα είχε ένα 10% επιρροής στην Ελλάδα και οι ΗΠΑ-Αγγλία το υπόλοιπο 90 %. Γιά τα άλλα κράτη, όπως π.χ. Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, Αλβανία, Ρουμανία είχαν συμφωνηθεί διάφορα ποσοστά, που ο Στάλιν καταπάτησε στην πράξη και έθεσε τις χώρες αυτές υπό τον πλήρη του έλεγχο. Η στάση του Στάλιν ως προς την επικράτηση του και στην Ελλάδα ήταν επιφανειακά συγκρατημένη, αλλά προσέβλεπε στη έξοδό του στο Αιγαίο με την βοήθεια του ΚΚΕ και την παντοειδή συμπαράσταση προς το ΚΚΕ των δορυφορικών του κρατών Αλβανίας-Βουλγαρίας-Γιουγκοσλαβίας, που συνορεύουν με την Ελλάδα και με τη συναίνεση του ΚΚΕ απέβλεπαν στην προσάρτηση της Ελληνικής Ηπείρου, Θράκης και Μακεδονίας αντίστοιχα.

Στην κατεχόμενη Ελλάδα αναπτύχθηκαν την περίοδο 1941-1944 με τη βοήθεια των Άγγλων, κυρίως σε χρήματα και οπλισμό, ανταρτικές ομάδες, προορισμένες να στέφονται κατά των στρατευμάτων κατοχής. Το ΚΚΕ, το οποίο στις τελευταίες  πριν από τον Β΄ ΠΠ εκλογές του 1936 είχε πάρει μόνο το 5,6% των ψήφων, πέτυχε να δημιουργήσει τις περισσότερες από αυτές, με προσχήματα πατριωτικά, ενώ επιτίθετο γιά να διαλύσει κάθε άλλη ομάδα που δεν ελεγχόταν από αυτό, αποβλέποντας στη ένοπλη κατάληψη της εξουσίας κατά την απελευθέρωση της Ελλάδας, εκμεταλλευόμενο τη χαώδη κατάσταση της χώρας. Κατά τη διάρκεια της κατοχής το ΚΚΕ είχε συγκροτήσει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), που αποτελούσε συνασπισμό κομμάτων, υπό τον έλεγχο του ΚΚΕ και τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ), ο οποίος συνιστούσε ένοπλα ανταρτικά τμήματα, υπό τον πλήρη έλεγχο του ΚΚΕ. Κατά κανόνα, όσοι γιά να συμβάλλουν στην καταπολέμηση των κατακτητών, προσχωρούσαν καλόπιστα σε οργανώσεις υπό τον έλεγχο του ΚΚΕ, δεν μπορούσαν να αποχωρήσουν, εάν ανακάλυπταν τα πραγματικά κομμουνιστικά σχέδια, διότι η πρακτική του ΚΚΕ ήταν να τους κηρύσσει «προδότες» κτλ και να τους θανατώνει. Η βίαιη στρατολογία ήταν επίσης μέθοδος που συστηματικά χρησιμοποιούσε το ΚΚΕ. Επίσης όσοι μη οπαδοί του ΚΚΕ αποτολμούσαν να διαφύγουν από την κατεχόμενη Ελλάδα, γιά να καταταγούν στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, συλλαμβανόμενοι από τον ΕΛΑΣ, εκτελούντο. Ομοίως εκτελέστηκαν από τονΕΛΑΣ συγγενείς στην Ελλάδα μαχητών της Μέσης Ανατολής.

Ο στρατιώτης Ι. Σκουληκάρης, συνελήφθη από τους κομμουνιστοσυμμορίτες την 01-07-1949. Τον μαχαίρωσαν σε διάφορα σημεία του σώματός του και του έκοψαν την μύτη και τ’ αυτιά. Σώθηκε από περίπολο του Εθνικού Στρατού.

Σταδιακά ο ΕΛΑΣ, με δύναμη που έφθασε περίπου 50.000 ένοπλους αντάρτες, επικράτησε στις περισσότερες Ελληνικές ορεινές περιοχές. Οι μόνες αξιόλογες μη κομουνιστικές ανταρτικές οργανώσεις, που κατόρθωσαν να επιβιώσουν μέχρι το τέλος του 1944 σε ένα μόνο τμήμα της Ηπείρου, ήταν ο Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Στρατός (ΕΔΕΣ) και Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών (ΕΟΕΑ), με περίπου 10.000 άνδρες. Ενδεικτική των ακροτήτων του ΚΚΕ, από πολλές ανάλογες περιπτώσεις, αποτελεί η ένοπλη επίθεση του ΕΛΑΣ, μεταμεσονύκτιες ώρες μετά την Κυριακή του Πάσχα της 16-4-1944 και διάλυση του υπό τον Συνταγματάρχη Δ. Ψαρρό ανταρτικού Συντάγματος 5/42 και ο μετέπειτα σφαγιασμός του αιχμαλωτισθέντα Συνταγματάρχη Ψαρρού, αρχικά μαζί με 66 αντάρτες του.5/42, ώστε οι φονευθέντες να ανέλθουν σε 250 περίπου. Γιά να διαλύσει το ΚΚΕ και τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, μεθόδευσε σειρά στρατιωτικών κινημάτων με εκτενέστερο αυτό του Απριλίου 1944 στον εκεί Ελληνικό Στρατό, Ναυτικό και Αεροπορία, με συνέπεια να μειώσει σοβαρότατα το αξιόμαχο αυτών των δυνάμεων, ενώ μαίνονταν ακόμη οι μάχες κατά του Άξονα και να καταρρακωθεί η εμπιστοσύνη των Συμμάχων προς τις Ελληνικές Ένοπλες δυνάμεις, που μέχρι τότε πολεμούσαν στο πλευρό τους και είχαν επισύρει τον θαυμασμό τους. Αργότερα ακολούθησε η εκτέλεση πολλών ακόμη ανταρτών, συγγενών τους και οπαδών του Συντάγματος

Η Ιταλία είχε ήδη συνθηκολογήσει από την 23-9-1943. Η συμμαχική Νίκη στην Ευρώπη επιτεύχθηκε με την άνευ όρων παάδοση της Γερμανίας την 9-5-1945. Η αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα άρχισε σταδιακά κατά τόπους από την 1-9-1944. Η ηγεσία του ΚΚΕ είχε δώσει εντολές στα Αρχηγεία του ΕΛΑΣ, να μην παρεμποδίζουν την αποχώρηση των Γερμανών. Στα πλαίσια αυτών των εντολών, π.χ. ο Καπετάν Κίτσος του ΕΛΑΣ, εκπροσωπώντας την Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας (ΟΜΜ) του ΕΛΑΣ, υπέγραψε Συμφωνία την 1-9-1944 στο χωριό Λιβάδι κοντά στη Θεσσαλονίκη, με τον Γερμανό Ταγματάρχη Έριχ Φένκε, που εκπροσωπούσε την Γερμανική Στρατιά του Αιγαίου, βάσει της οποίας προβλέπονταν μεταξύ άλλων, ότι ο ΕΛΑΣ αναλάμβανε την υποχρέωση να μην εμποδίσει την υποχώρηση του Γερμανικού Στρατού στην περιοχή της ΟΜΜ, μπαίνοντας σε κάθε κενούμενη Ελληνική πόλη και χωριό, μετά την αποχώρηση και του τελευταίου Γερμανού στρατιώτη. Παράλληλα εκπρόσωπος του ΕΛΑΣ υπέγραψε Συμφωνία την 20-9-1944 στο Μελισσοχώρι, που βρίσκεται κοντά στη Θεσσαλονίκη, με εκπροσώπους του Βουλγαρικού Στρατού και του Κομουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας (ΚΚΒ), βάσει της οποίας προβλεπόταν μεταξύ άλλων η άμεση υποστήριξη του ΕΛΑΣ με πολεμικό υλικό από το Βουλγαρικό Στρατό, η υποστήριξη του Βουλγαρικού Στρατού προς τον ΕΛΑΣ κατά τις επιχειρήσεις του ΕΛΑΣ εναντίον Ελληνικών εθνικιστικών κομμάτων, ο από κοινού αγώνας του ΕΛΑΣ και του Βουλγαρικού Στρατού εναντίον όσων αντιτίθενται στον ΕΛΑΣ και το ΚΚΒ κτλ. Οι προαναφερόμενες πλήρεις Συμφωνίες, έχουν δημοσιοποιηθεί από τη ΔΙΣ.

Σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, οι περιοχές της Ελλάδας που εκκενώνονταν από τους Γερμανούς το 1944, καταλαμβάνονταν αμέσως από τον ΕΛΑΣ. Κατ’ εφαρμογή του προγράμματος του ΚΚΕ γιά εξόντωση ατόμων που δεν είχαν συνταχθεί με αυτό και συγχρόνως γιά τον εκμηδενισμό του ηθικού των υπολοίπων επιζώντων, επακολουθούσαν εκτεταμένες σφαγές αντιφρονούντων, κλοπές περιουσιακών στοιχείων και καταστροφές σπιτιών και εγκαταστάσεων. Τα περιστατικά είναι αναρίθμητα και πολλά από αυτά έχει περιγράψει η ΔΙΣ. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι κατά τους επιεικέστερους  υπολογισμούς της ΔΙΣ, μόνο σε ένα από τα πολλά τραγικά συμβάντα, στην Πηγάδα της κωμοπόλεως Μελιγαλά στη Πελοπόννησο, στα μέσα Σεπτεμβρίου 1944, σφαγιάστηκαν ή εκτελέστηκαν από τον ΕΛΑΣ άνω των 3.500 αντιφρονούντων, μη συμπεριλαμβανομένων όσων μεταφέρθηκαν και φονεύθηκαν σε παρακείμενα χωριά.

Η Αθήνα εκκενώθηκε από τους Γερμανούς στις 12-10-1944. Η Ελληνική Κυβέρνηση Συνεργασίας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, που είχε ήδη σχηματιστεί προηγουμένως στη Μέση Ανατολή με συμμετοχή όλων των κομμάτων, περιλαμβανομένου και του ΚΚΕ,έφθασε στην Ελλάδα μέσω Ιταλίας και ύψωσε την Ελληνική Σημαία στην Ακρόπολη την 18-10-1944. Στα πλαίσια της αποσκοπούμενης καταλήψεως της εξουσίας από το ΚΚΕ κατά την απελευθέρωση της Ελλάδας, διατάχτηκε ο ΕΛΑΣ την 28-11-1944 να συντρίψει με τα όπλα στις μη ελεγχόμενες από το ΚΚΕ ανταρτικές ομάδες ΕΔΕΣ και ΕΟΕΑ του Ναπολέοντα Ζέρβα στην Ήπειρο και τις μικρότερες ομάδες του Αντώνη Φωστερίδη στην Ανατολική Μακεδονία. Η επίθεση εκδηλώθηκε μέσα στο Δεκέμβριο και πέτυχε σύντομα το σκοπό της. Οι δυνάμεις του Ζέρβα κατέφυγαν στην Κέρκυρα.

Το στέλεχος του ΚΚΕ Βασίλης Μπαρτζιώκας, στο βιβλίο του «Η πολιτική στελεχών του ΚΚΕ», σημειώνει ότι η Επιτροπή πόλης της «Κομμουνιστικής Οργάνωσης Αθήνας» αποφάσισε αρχές Σεπτεμβρίου 1944 την ένοπλη εξέγερση στην Αθήνα γιά τη κατάληψη της εξουσίας, στη διάρκεια της οποίας ο ίδιος διέταξε την ανατίναξη της Ακροπόλεως! Επίσης το σημαίνων στέλεχος του ΚΚΕ Γιάννης Ιωαννίδης, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ως προς τον προσχεδιασμό του κινήματος του Δεκεμβρίου 1944, γιά την κατάληψη της εξουσίας, όπως φαίνεται στο βιβλίο «Αναμνήσεις 1940-45», που κυκλοφόρησε το 1979, κατά το οποίο μεταξύ άλλων δηλώνει: «Τότε λέγαμε: Εδώ στην Αθήνα θα κριθεί όλη η υπόθεση. Πρέπει να καταλάβουμε την Αθήνα.» Έτσι στις 3-12-1944 ξέσπασε την Αθήνα ένοπλο κίνημα, στηριζόμενο από δύναμη 20.000 περίπου ανταρτών του ΕΛΑΣ, που μετά από μάχες 33 ημερών εναντίον ασθενών Αγγλικών και Ελληνικών μονάδων συνολικής δυνάμεως 7.000 περίπου ανδρών, οι οποίες υπερασπίζονταν την πόλη, απέτυχε των σκοπών του. Επακολούθησε την 12-2-1945 η λεγόμενη Συμφωνία της Βάρκιζας, η οποία χάρισε αμνηστία στα υψηλόβαθμα στελέχη του ΚΚΕ, επέτρεψε την ελεύθερη δράση του ΚΚΕ ως πολιτικού κόμματος και την έκδοση κομουνιστικών εφημερίδων και άλλων εντύπων. Παρά το ότι η Συμφωνία προέβλεπε την παράδοση όλου του οπλισμού του ΕΛΑΣ, αποκρύφθηκαν τα σε καλή κατάσταση όπλα και πυρομαχικά, γιά να χρησιμοποιηθούν στον επόμενο «γύρο». Ενδεικτικά σημειώνεται, ότι σύμφωνα με ομολογία του Γιάννη Ιωαννίδη, από τα 70.000 τυφέκια του ΕΛΑΣ, παραδόθηκαν μόνο περί το 45.000. Κατά το Δεκεμβριανό αυτό ανατρεπτικό κίνημα, η Αθήνα υπέστη πολύ εκτεταμένες καταστροφές και οι νεκροί από τη δράση του ΚΚΕ υπολογίζονται σε περίπου 16.000, οι δε συλληφθέντες και απαχθέντες ως όμηροι από τον ΕΛΑΣ σε περίπου 10.000, εκ των οποίων περισσότεροι των 2.000 υπέκυψαν από κακουχίες ή εκτελέστηκαν, ενώ ήταν υποχρεωμένοι να βαδίζουν ξυπόλυτοι, ρακένδυτοι και πεινασμένοι σε μακρές πορείες μέσα στο χειμώνα.

Η τρίτη, εκτενέστερη, καταστρεπτικότερη και με τα περισσότερα ανθρώπινα θύματαένοπλη προσπάθεια του ΚΚΕ γιά την κατάληψη της εξουσίας (ο κατά το ΚΚΕ «τρίτος γύρος») με την αμέριστη και πολυσχιδή σύμπραξη των βορείων γειτονικών μας κρατών, που ήταν υπό τον πλήρη έλεγχο των Σοβιετικών, άρχισε με ένοπλες αιματηρές επιθέσεις στην ύπαιθρο το 1946. Το ΚΚΕ χρησιμοποίησε ένοπλες ομάδες που μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας είχαν παραμείνει στην Ελληνική ύπαιθρο, ακολούθως μετέφερε κυρίως από το περιώνυμο Στρατόπεδο στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας στρατιωτικά εκπαιδευμένους εκεί οπαδούς του και τελικά συνέτισε τον κατ’ επίφαση ονομαζόμενο «Δημοκρατικό Στρατό».

Παρά το ότι η τελευταία μεγάλη κρίσιμη μάχη δόθηκε στον ορεινό όγκο του Γράμμου στις 29-8-1949, συνεχίστηκαν διάσπαρτες ένοπλες εγκληματικές δράσεις ουσιαστικά μέχρι το 1950, οπότε κατεστάλη πλήρως η ένοπλη κομμουνιστική επιβουλή από το Ελληνικό κράτος, με την οικονομική και υλική βοήθεια της Αγγλίας αρχικά και της Αμερικής ακολούθως. Το γνωστό ως «Δόγμα Τρούμαν», που ανακοινώθηκε το 1947, έδωσε από Αμερικανικής πλευράς εκτεταμένη οικονομική και υλική βοήθεια στην Ελλάδα, γιά να αντιμετωπίσει στις συστηματικές και βίαιες ένοπλες επιθέσεις του Διεθνούς Κομουνισμού. Χαρακτηριστική καταγραφή της ΔΙΣ σε τόμο που εγκρίθηκε γιά εκτύπωση το 1966, γιά ένα από τα πολλά ανάλογα περιστατικά, που είναι ενδεικτικό της αγριότητας των πρακτικών που ακολουθούσαν τα ένοπλα κομουνιστικά τμήματα στην Ελληνική ύπαιθρο την περίοδο 1946-1950, είναι το αναφερόμενο σε ένοπλη επίθεση την 26-11-1946 κατά του χωριού Μάνδαλο και του οικισμού Μαύρο στην πεδιάδα των Γιαννιτσών,  όπου έβαλαν φωτιά σε 45 σπίτια και 40 αχυρώνες, εκτέλεσαν με πυροβολισμούς, μαχαίρια και πελέκεις 4 άνδρες, 5 γυναίκες και 15 παιδιά ηλικίας 3 έως 9 ετών και αφού σκότωσαν μία έγκυο και τα 8 ανήλικα παιδιά της, άνοιξαν με μαχαίρι την κοιλιά της γυναίκας, έβγαλαν από αυτή το βρέφος και το έριξαν πάνω στην νεκρή του μητέρα. Στη διάρκεια του «τρίτου γύρου», όπως είχε επιβεβαιωθεί και από διερευνητική επιτροπή του ΟΗΕ, μεταφέρθηκαν από το ΚΚΕ στις γειτονικές κομουνιστικές χώρες περί τα 28.000 παιδιά, γιά να διαπαιδαγωγηθούν και χρησιμοποιηθούν γιά τους σκοπούς του. Πολλά από αυτά είχαν απαχθεί παρά τη θέληση των γονέων τους. Είναι γνωστό το βιβλίο του Νίκου Γκατζογιάννη «ΕΛΕΝΗ», που αναφέρεται στην χαρακτηριστική και ασφαλώς όχι μοναδική φρικτή περίπτωση της μητέρας του, η οποία εκτελέστηκε από το ΚΚΕ, διότι πέτυχε να αποτρέψει την απαγωγή των τριών παιδιών της.

Η τραγικότητα γιά την Ελλάδα και τους Έλληνες της περιόδου 1940-1950 δεν είναι δυνατόν να παρουσιαστεί με πληρότητα σε λίγες γραμμές. Ο τόπος μας αισθάνεται ακόμη και σήμερα τις επιπτώσεις εκείνης της συγκλονιστικής περιόδου και οφείλουμε όλοι να διδαχθούμε από αυτή, γιά το μέλλον.

http://ellas2.wordpress.com/

http://www.diplomatikoperiskopio.com

Σκληρό μήνυμα Πούτιν μετά την διπλή εξαπάτηση από Παπανδρέου – Σαμαρά. Θα μας καλύψουν οι Αζέροι, οι ΗΠΑ και η Γερμανία;

Σκληρό μήνυμα Πούτιν μετά την διπλή εξαπάτηση από Παπανδρέου – Σαμαρά. Θα μας καλύψουν οι Αζέροι, οι ΗΠΑ και η Γερμανία;

Όλοι κρίνονται από την ιστορία. Έτσι, μετά την εγκληματική πολιτική Παπανδρέου που στέρησε την χώρα από την προνομιακή θέση της στον ενεργειακό χάρτη εξαπατώντας παράλληλα τον Ρώσο πρόεδρο, ήλθε και η σειρά του Σαμαρά.

Ενώ προεκλογικά έκανε τα αδύνατα δυνατά για την περιβόητη φωτογραφία με τον καφέ και τα μπισκοτάκια, μετεκλογικά έκανε ακριβώς τα αντίθετα με αποκορύφωμα την προσβλητική συμπεριφορά στον κολοσσό που λέγεται Gazprom.

Η κυβέρνηση αποφάσισε να συμπορευθεί με τους Αζέρους (που έχουν αμφίβολη ικανότητα προσφοράς σε πρώτη ύλη), με μία συμφωνία ταπεινωτική σε σύγκριση με αυτές που είχε υπογράψει ο Καραμανλής. Με ελάχιστα οικονομικά οφέλη για την Ελλάδα και πενιχρή γεωπολιτική θωράκιση.

Για την συμπεριφορά του Παπανδρέου βεβαίως, η ιστορία απέδειξε πως η απεμπόληση του εθνικού συμφέροντος έγινε διότι ο κύριος Παπανδρέου είχε ήδη επιλέξει να συμπορευθεί με άλλα οικονομικά συμφέροντα, διεθνή και ιδιωτικά.

Η ιστορία θα κρίνει και τις αποφάσεις του κυρίου Σαμαρά. Μέχρι στιγμής είναι επιχειρησιακά ανεξήγητες, καθώς το διαφαινόμενο ισοζύγιο τους, ζημιώνει την Ελλάδα. Το μέλλον θα δείξει εάν οι αποφάσεις του ήταν προϊόν εκβιασμού ή προσωπικής πίεσης από άλλα συμφέροντα, που είχαν ισχυρά χαρτιά για να επιβάλλουν τα συμφέροντα τους έναντι του εθνικού ή εάν το ισοζύγιο θα ανατραπεί μελλοντικά από παράγοντες που σήμερα δεν είναι γνωστοί.

Μέχρι σήμερα, ουδεμία “ξένη” επένδυση έχει γίνει στην Ελλάδα. Ως επένδυση νοείται το ρευστό που θα έλθει από το εξωτερικό για να αναπτύξει μία καινούρια δραστηριότητα επιφέροντας ανάπτυξη για την τοπική οικονομία ώστε η δραστηριότητα αυτή να κριθεί βιώσιμη και κερδοφόρα. Η φαινομενική εισροή χρημάτων για να εξαγοραστεί μία μονοπωλιακή επιχείρηση σε εξαιρετικά χαμηλότερη αξία από την τρέχουσα (π.χ. ΟΤΕ) ή η πώληση στην χρηματιστηριακή αξία μίας εταιρείας που έχει κοστίσει δισεκατομμύρια έχοντας μάλιστα κρατική προστασία λόγω δημοσίου συμφέροντος (π.χ. ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ), όχι μόνο δεν είναι “επένδυση”, αλλά μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί εκποίηση εθνικής περιουσίας.

Αναμένουμε λοιπόν τις εξελίξεις. Δείτε τι δήλωσε ο Πούτιν:

«Η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα, πνευματικά κοντινή μας, αλλά γνωρίζουμε ποια οικονομικά και εν γένει χρηματιστικά προβλήματα υπάρχουν εκεί. Την ίδια στιγμή, εάν ένας επενδυτής επιλέγει μια τέτοια χώρα, προφανώς προβληματική, για τις επενδύσεις του και την προτιμά, ας πούμε, από την Περιφέρεια του Ροστόφ, γεννάται το ερώτημα: γιατί και τί δεν είναι εδώ αρκετό; Μπορεί η ρίζα του προβλήματος να είναι αυτό, που οι επιχειρηματίες ονομάζουν συχνή αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού;», διερωτήθηκε ο Β.Πούτιν ζητώντας από τους παριστάμενους να συζητήσουν εκτενώς τις ελλείψεις, αλλά και τις προοπτικές ανάπτυξης της περιοχής αυτής του ρωσικού Νότου.

«Πρέπει να ερευνήσουμε, γιατί επενδυτές και δικοί μας και ξένοι επενδύουν αρκετά μεγάλα ποσά στο εξωτερικό, αν και έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό εδώ», είπε ο Πούτιν, αναφερόμενος στο Ροστόφ, απ’ όπου κατάγεται και αναπτύσσει μεγάλο μέρος των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων ο ομογενής επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης.

«Ορισμένοι συνάδελφοι, που είναι παρόντες εδώ, το κάνουν αυτό, αλλά δεν γνωρίζω εάν είναι παρόντες εκείνοι, που επενδύουν αρκετά μεγάλα χρηματικά ποσά στο εξωτερικό. Μεταξύ άλλων με έκπληξή μου ανακάλυψα ότι μια αρκετά σοβαρή επένδυση πραγματοποιήθηκε το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα», είπε στην παρέμβασή του ο Β.Πούτιν χωρίς να κατονομάσει τον ομογενή επιχειρηματία.

olympia

ΚΑΛΥΜΝΙΟΣ ΜΕ ΑΓΩΓΗ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ 1.5 ΤΡΙΣ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ!

ΚΑΛΥΜΝΙΟΣ ΜΕ ΑΓΩΓΗ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ 1.5 ΤΡΙΣ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ!

Καλύμνιος διεκδικεί 1.5 τρις ευρώ για μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος! 
Μετά την κατάθεση αγωγής κατά της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος από Ροδίτη, αγωγή κατέθεσε στο πολυμελές πρωτοδικείο της Κω και κάτοικος Καλύμνου, μέτοχος της Τράπεζας Ανατολής.
Η αγωγή στρέφεται κατά τις Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος για την μη εξόφληση των μετοχών της συγχωνευμένης Τράπεζας Ανατολής από την ΕΤΕ μετά την λήξη της εκκαθάρισης,
που όπως ισχυρίζεται η δεύτερη, ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο του 1936.
Το πόσο το όποιο διεκδικεί ο μέτοχος Κος Χαρ Καπνίσης ανέρχεται την ημέρα κατάθεσης της αγωγής στο 1.585.537.785.760,58 ευρώ
για δυο τίτλους μετοχών της Τράπεζας Ανατολής, έχει πάρει ημερομηνία εκδίκασης στις 14-1-2014 και δεν υπόκειται στην υποχρέωση καταβολής δικοσήμου.
Κατατέθηκε στις 16-4-2013 στο Πρωτοδικείο Κω από το Κο Ευάγγελο Δαούτη δικηγόρο Αθηνών με άριστη γνώση εταιρικού δίκαιου καθώς και του Νομού σβώλου.
Πριν την δική του κυρίου Χαρ Καπνίση, προηγείται η εκδίκαση της αγωγής του Ροδίτη Μ.Ρήνου, η οποία προέρχεται εξ αναβολής από πλευράς της Εθνικής Τράπεζας, με αστείους πάντα ισχυρισμούς, δικάζεται δε στις 7-11-2013 στο πολυμελές πρωτοδικείο της Ρόδου.
Στις 20-8-2013 εκδικάζονταν και τα ασφαλιστικά μετρά κατά της Εθνικής Τράπεζας που κατέθεσαν ο Κος Ελ.Ρήνος Ιατρός και ο Κος Ιω Τσεσμετζόγλου επιχειρηματίας, οι όποιοι ζητούσαν τα έγγραφα τις εκκαθαρίσεως καθώς και όλες τις τροποποιήσεις των καταστατικών της Τράπεζας ανατολής Α.Ε και φυσικά το ποιο σημαντικό χαρτί την αποχώρηση της Γερμανικής πλευράς της Εθνικής Τράπεζας της Γερμανίας Nur für Deutschland, η οποία συνδέεται και με εγκλήματα πολέμου κατά την διάρκεια του Β'' Παγκόσμιου Πολέμου και της θηριωδίες των Νάζι. Η ΕΤΕ έως και σήμερα αρνείται να επιδείξει τα έγγραφα αυτά !
Η Εθνική ζήτησε για άλλη μια φορά αναβολή διότι ο αρμόδιος δικηγόρος ήταν σε διακοπές !!! , Έτσι η εκδίκαση αναβλήθηκε για τις 20-11-2013 !!!.
Μάλιστα, ο Κος Τσεσμετζόγλου μας δήλωσε ότι στις 8-3-2013 επισκέφτηκε ο ίδιος το Ιστορικό αρχείο της Ε.Τ.Ε που στεγάζεται στο Μέγαρο Διομήδη επί της οδού 3ης Σεπτεμβρίου 146
και διαπίστωσε ότι υπάρχουν καταχωρημένα έγγραφα Τα οποία ενώ φέρουν σειρά αρίθμησης δεν φέρουν επικεφαλίδα και δεν είναι προσβάσιμα από απλούς πολίτες.
Μας είπε συγκεκριμένα ότι ''Σε κάθε αρχείο συγχωνευμένης Τράπεζας, υπάρχουν κάποια αρχεία απόρρητα τα οποία ενώ φέρουν σειρά δεν φέρουν επικεφαλίδα αλλά ( Ω Ω Ω )
και όταν τα ζητάς δεν στα δίνουν σου λένε δεν υπάρχουν. Γίνεται να αριθμείς κάτι ανύπαρκτο ? σε κανένα αρχείο πουθενά στο κόσμο δεν ισχύει αυτό.''
Ο κύριος Ιω Τσεσμετζόγλου σύμφωνα με το parapona-rodou.blogspot.com δήλωσε επίσης ότι η Εθνική Τράπεζα πρέπει να λογοδοτήσει για το τι έγιναν οι περιούσιες του Προπάππου του, Μεγαλέμπορου ξυλιάς και κατασκευαστή από το Τσεσμέ της Μικράς Ασίας καθώς
Και οι περιούσιες όλων των μέτοχων που δεν πήραν το παθητικό κεφάλαιο πίσω και έως σήμερα ουδείς γνωρίζει εκτός της Ε.Τ.Ε, που διοχετεύτηκε το κεφάλαιο αυτό και για ποιους λόγους!
Το σίγουρο είναι ότι και το δημόσιο δικαιούται ένα μικρό μέρος του πόσου από προκαταβολές που δεν εισπραχτήκαν το 1932 και έως σήμερα η Ε.Τ.Ε δεν απαντά σε σχετική ερώτηση του ΥΠ.ΟΙΚ,
που κατέθεσε ο Κος Ιω Τσεσμετζόγλου από κοινού με τον Κο Ελ.Ρήνο.
Η συνεχεία για ένα θέμα που από όσα δείχνουν τα αποδεικτικά στοιχειά δεν έχει κλείσει, θα δοθεί στις δικαστικές αίθουσες της Δωδεκανήσου.

makeleio

ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΘΕΜΑ «ΕΠΙ ΤΑΠΗΤΟΣ»

ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΘΕΜΑ «ΕΠΙ ΤΑΠΗΤΟΣ»

Για το Μακεδονικό θέμα, που οι «αρμόδιοι» της Πατρίδας μας είχαν βαφτίσει «ανύπαρκτο», στην προσπάθειά τους να καθησυχάσουν τον λαό της Ελλάδος, βυθιζόμενοι πρώτα στην ανυπαρξία τους, μαζί με άλλες αλήθειες, έχω γράψει στο ανέκδοτο βιβλίο μου – ποιος, αλήθεια, να εκδώση ένα τέτοιο βιβλίο – 36 χρόνια στο μικρόφωνο! 

          Σήμερα, ανοίγοντας την αλληλογραφία του Διαδικτύου, σταμάτησα στο μήνυμα που έλαβα από τα ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ-ΕΛΛΑΔΑ με τον τίτλο: ΒΟΜΒΑ: "ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ, Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΣΑΝ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΩ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ" > ΛΙΑΝΑ ΣΟΥΒΑΛΤΖΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ Posted: 24 Aug 2013 09:05 AM PDT

          Η αρχαιολόγος Λιάνα Σουβαλτζή, την οποία εγώ, τουλάχιστον, χαρα-κτηρίζω ως μία άξια εργάτιδα στην ειδικότητά της, με κριτήριο την αιτία χάριν της οποίας ξεκίνησε την προσπάθειά της για την αποκάλυψη του τάφου του Μεγίστου μεταξύ των Μεγάλων της Παγκόσμιας Ιστορίας, εννοώ τον Μέγα Αλέξανδρο και αληθινή Ελληνίδα πατριώτισσα, ούτε λίγο ούτε πολύ, αποκαλύπτει ευθαρσώς όλη την αλήθεια των εμποδίων, που την ανάγκασαν – ελπίζω προσωρινά – να σταματήση αυτήν την εθνικής, αλλά και Παγκοσμίου σημασίας προσπάθειά της.

          Αλλά, ας επανέλθουμε στην ουσία του Μακεδονικού θέματος, ξε-κινώντας από τον χειρισμό του τόσο από μέρους των «αρμοδίων» της Ελ-λάδος, όσο και από μέρους της Δημοκρατίας Βαρντάρσκα.

 

          Ας εξετάσουμε – σε πρώτη φάση – τις ενέργειες του ηγέτη της πά-λαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας, του Στρατάρχη Γιόσηπ Μπρος Τίτο, ο οποίος κάποια στιγμή αποφάσισε να μετονομάση την Δημοκρατία Βαρντάρσκα, σε Република Македонија (Δημοκρατία Μακεδονία).

 

          Κατά πρώτον λόγο, ας δούμε ποιος ήταν πραγματικά, ο δήθεν Κροά-της Γιόσηπ Μπρος Τίτο και γιατί πήρε αυτήν την απόφαση.

 

Πολύ λίγοι γνωρίζουν την βασική αιτία της διαμάχης Τίτο – Στάλιν, αλλά με μεγάλη μου χαρά, διαβάζοντας το τελευταίο βιβλίο του φίλου μου Στρατηγού ε.α. Γεωργίου Αϋφαντή «Οι Μεγάλες Απάτες», διαπίστωσα άλλη μια φορά, πόσο βαθιά ερευνά, ό,τι γράφει! Συνιστώ όλα τα βιβλία του!

 

Έτσι, με την άδειά του, μεταφέρω την αποκάλυψη άλλης μιας μεγά-λης αλήθειας, όπως την περιγράφει στις σελίδες: 115 – 116 και 117.

 

«Όλοι γνωρίζετε, ότι ο Στρατάρχης Τίτο ήτο αρχηγός των Γιουγκο-σλάβων ανταρτών και μετά την αποχώρησιν των Γερμανών, διοίκησε δικτατορικά την Γιουγκοσλαβία για δεκάδες χρόνια. Γνωρίζεται όμως, την καταγωγή του και αν ηργάζετο για τα συμφέροντα των Γιουγκοσλάβων ή του κομμουνισμού ή τα συμφέροντα των Σιωνιστών;

 

Ο Τίτο JOSEPH WALTER WEISS γεννήθηκε εις την Πολωνία, και, όντας πράκτορας των «Σοβιετικών», υπηρέτησε στις πρεσβείες Καμπούλ, Τεχεράνη και Άγκυρα. Από την Άγκυρα τον στέλνει ο Στάλιν, ως απόλυτο έμπιστόν του, εις την Γιουγκοσλαβία διά να ποδηγετήση το αντάρτικο των Γιουγκοσλάβων, με το νέο όνομά του Ιωσήφ Μπροζ, το οποίον δεν άρεσε εις αυτόν και επέλεξε το όνομα «ΤΙΤΟ»¹ ενός Ήρωα του Δημοκρατικού Στρατού της Ισπανίας, ο οποίος είχε σκοτωθή σε μάχη με τον Φράνκο και παρουσιάσθη ως ήρωας.

 

_____________________________

 

1.  Βέβαια, οι κομμουνιστές, όντας οι μεγαλύτεροι πλαστογράφοι των ιστοριών, αποδίδουν το προσωνύμιο «ΤΙΤΟ» ως εξής: Ο Ιωσήφ Μπροζ καθόριζε με ακρίβεια την εργασία του κάθε συντρόφου, λέγοντας: Ти то… (δηλ. Εσύ αυτό) και έτσι… πήρε το προσωνύμιο «ΤΙΤΟ»… (Κ. Μαυρόπουλος).           

 

Και τώρα να καταλάβετε πώς οι κυβερνήσεις των Μεγάλων Δυνά-μεων παίζουν το παιγνίδι των Σιωνιστών. Το 1948, αι κυβερνήσεις ΗΠΑ και Αγγλίας απεφάσισαν να προβούν εις την τροποποίησιν των Ελληνικών συνόρων, υπέρ του πιστού των συνεργάτη Τίτο, προς ιακνοποίησιν των απαιτήσεών του. Το έργο αυτό ανέθεσαν εις τους υπουργούς Εξωτερικών Στετίνιους και Μακ Νηλ. Η τροποποίησις αυτή απετράπη, χάριν εις την σθεναράν άρνησιν, του Βέτο, του Υπουργού Εξωτερικών της Σοβιετικής Ενώσεως Γκρομύκο. Εάν δε σκεφθούμε, ότι την εποχήν εκείνην η Σοβιε-τική Ένωσις υπεστήριζε με κάθε μέσον τους αναρχικούς κομμουνιστάς, διά την κατάλυσιν διά των όπλων, με θερμότατον εμφύλιον πόλεμον, της Ελληνικής Δημοκρατίας, η ενέργεια αυτή του Γκρομύκο, φαίνεται το ολιγότερον παράλογη.

 

          Και όμως, ήτο η πλέον ενδεδειγμένη λύσις, διά τα συμφέροντα του Στάλιν. Διατί; Διά να το αντιληφθήτε, πρέπει να καταλάβετε καλά, ότι κοσμοκράτορες είναι οι Σιωνισταί και επειδή ο Στάλιν, ως εγωιστής και ατίθασος, μετά τον θρίαμβόν του εις τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κατά του Χίτλερ, εσήκωσε κεφάλι στο Στρατηγείο των Σιωνιστών. Το στρατηγείο έδωσε εντολή εις τον επίσης εβραιοσιωνιστή Τίτο, να ανεξαρτοποιηθή από την Σοβιετικήν Ένωσιν, διά να ταπεινώσουν τον Στάλιν. Και αφού το έκανε, διά να τον ικανοποιήσουν, έδωσαν εντολή εις τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Αγγλίας, να του δώσουν την Μακεδονία της Ελλάδος ως αμοιβή. Εάν όμως, επραγματοποιείτο αυτό, τότε θα ισχυροποιείτο πάρα πολύ η θέσις του Τίτο, εις το κομμουνιστικό μπλοκ. Οπότε ο Στάλιν θα είχε και άλλες διαρροές προς τον Τίτο και θα εκλονίζετο η θέσις και η φήμη του. Διά το συμφέρον του, λοιπόν, επάτησε πόδι και αντέδρασε ισχυρότατα και απεφεύχθη η μεταβολή των συνόρων μας.

 

Ο Τίτο όμως, εχολώθη και απεφάσισε να ανταποδώση το κτύπημα και έκλεισε τα σύνορά του στους ένοπλους κομμουνιστάς, που πολεμούσαν τον Ελληνικό στρατό, τους οποίους υποστήριζε ο Στάλιν. Και παρ’ ολίγον θα ανέτρεπαν αυτήν την τυπικήν Δημοκρατίαν της Ελλάδος και θα την προσήρτων ως επαρχία της Σοβιετικής Ενώσεως.

 

Μόλις ο Τίτο έκλεισε τα σύνορά του, ο ένοπλος αγών εκρίθη αμέσως, υπέρ του Ελληνικού Στρατού. Διότι όταν ο στρατός τους επίεζε και κινδύ-νευαν, έμπαιναν εις την Γιουγκοσλαβία και όχι μόνον εσώζοντο, αλλά εκινούντο ταχέως και ασφαλώς μέσα εις το γιουγκοσλαβικό έδαφος και επερνούσαν πίσω, εις τα νώτα του Ελληνικού στρατού και τον εκτυπούσαν πισώπλατα. Επί πλέον, έχασαν τις βάσεις εκπαιδεύσεως των στελεχών των, διότι τις είχαν εις το γιουγκοσλαβικό έδαφος στο Μπούλκες, έχασαν και το πλείστον των χερσαίων οδών ανεφοδιασμού των, σε πολεμικό υλικό κυρίως.

 

Ο Τίτο λοιπόν, ΔΕΝ ήτο Γιουγκοσλάβος, ούτε κομμουνιστής, ούτε φίλος του Στάλιν, όπως πίστευε ο Στάλιν και τον προωθούσε σε επίλεκτες θέσεις, αλλά άνθρωπος των Σιωνιστών, οι οποίοι παρέσυραν τον Στάλιν, με δικούς των, που υπηρετούσαν στο επιτελείον του και προωθούσε τον Τίτο εκεί, που τον εχρειάζετο το Ιερατείο. Ως Εβραίος ο Τίτο, μετωνόμασε την Βαρντάρσκα (Σκόπια) Μακεδονία και ως Εβραίος, ζήτησε να παραχωρηθή η Μακεδονία στην Γιουγκοσλαβία.² 

 

___________________________

 

2.  Το τμήμα του παρόντος σχολίου, που αναφέρεται στα όσα γράφει ο φίλος μου Στρατη-γός ε.α. Γεώργιος Υφαντής για τον JOSEPH WALTER WEISS, δηλαδή, τον Τίτο, αποτελεί απόσπασμα του βιβλίου μου: 36 χρόνια στο μικρόφωνο, κατά την περιγραφή του Εμφυ-λίου πολέμου (Συμμοριτοπολέμου) στην Ελλάδα. (Κ. Μαυρόπουλος).   

 

Βεβαίως, ο JOSEPH WALTER WEISS (Τίτο), δικαιολογούσε την απόφασή του ως αντιπερισπασμό στις Κομμουνιστικές ηγεσίες της μεταπο-λεμικής Βουλγαρίας, που ως γνωστόν, έθεταν το θέμα της «Μεγάλης Βου-λγαρίας», διεκδικώντας την έξοδο τόσο στο Αιγαίο, όσο και στο Ιόνιο πέλα-γος, με την προσάρτηση ολόκληρου του τμήματος της Μακεδονίας της Ελ-λάδος, αλλά και της Νοτίου Αλβανίας, δηλαδή, της Βορείου Ηπείρου, ώστε έτσι, να συμπεριληφθή και η παλιά πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, Αχρίδα…

 

Μετά τα σχέδια της μεταπολεμικής Γερμανίας και την συνένωση της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας με την Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας, για τον κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας και την ευό-δωσή τους, χάριν της υποστήριξης των ΗΠΑ – πίσω τους κρύβονται πάντα οι Σιωνιστές – το Μακεδονικό πήρε νέες διαστάσεις με τις έντονες ενέρ-γειες των νέων ηγετών της Δημοκρατίας Βαρντάρσκα.

 

Σημειωτέον, ότι με τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας από την πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ, χάριν των οποίων επετεύχθη ο κατακερμα-τισμός της Γιουγκοσλαβίας και συγκεκριμένα την 22^α Απριλίου 1999, είχα γράψει το παρακάτω ποίημα:

 

 

 

ΛΑΟΙ  ΤΟΥ  ΚΟΣΜΟΥ  ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ!

 

Λαοί του κόσμου, σηκωθείτε!

 

το Βελιγράδι αδικούν.

 

Κι όλοι της Γης οι κυβερνήτες

 

είτε χτυπούν είτε… σιωπούν!

 

Σκοτώνουν Σέρβους κι Αλβανούς,

 

δύο γειτονικούς λαούς…

 

Αύριο, ποιος έχει σειρά,

 

όταν οι γιάνκηδες ξανά –

 

πετώντας πια τα προσωπεία –

 

δείξουν ποιοι είναι στην ουσία;

 

Ας δείξουμε στην συμμορία

 

των δήμιων σ’ αυτήν την Γη,

 

πως είναι μια η προσταγή:

 

«Θάνατος ή Ελευθερία»!

 

Ορθώσου, ισχυρή Ρωσία,

 

κι οδήγα μας στη μάχη εσύ.

 

Δεν μας πτοούν ΝΑΤΟ και ΣΙΑ,

 

πάμε για νίκη ή θανή!

 

 

 

          Τότε, παρά τις επανειλημμένες επισημάνσεις μου τόσο με τον προ-φορικό, όσο και τον γραπτό λόγο, όλα τα Μέσα Μαζικής Πληροφόρησης τόσο της Ελλάδος, όσο και του εξωτερικού, έμεναν αδιάφορα για ένα πρω-τοφανές γεγονός στην Παγκόσμια Ιστορία: Εννοώ την δημιουργία του κράτους της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, που δημιουργήθηκε με βάση όχι της εθνικότητας, αλλά του θρησκεύματος!!!

 

          Κανείς, μέχρι σήμερα, δεν ενδιαφέρθηκε γι’ αυτό το τεράστιο θέμα, ούτε καν, ότι ο μουσουλμανικός πληθυσμός αυτού του κράτους, αποτε-λείται από εξισλαμισμένους δια της βίας, Σέρβους, Κροάτες και λοιπά έθνη της άλλοτε Γιουγκοσλαβίας.

 

          Κάτι ανάλογο, αν και σε άλλη βάση – εδώ είναι η εθνικότητα – συμ- βαίνει με την νεοσυσταθείσα Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου…

 

          Στην περίπτωση της ιστορικής αυτής περιοχής των Σέρβων, όλοι έκλεισαντα μάτια μπροστά στον προσχεδιασμένο από τον Εβραίο JOSEPH WALTER WEISS (Τίτο), μαζικό εποικισμό αυτής της περιοχής από πολίτες της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας, αλβανικής καταγωγής!

 

          Το θέμα της δημιουργίας της «Μεγάλης Αλβανίας», είναι ιδιαίτερο, αν και πάλι οι «αρμόδιοι» της Ελλάδος, με πρώτον και καλλίτερο τον σημε-ρινό Πρόεδρό μας Κάρολο Παπούλια, που πολλοί «Έλληνες» πολιτικοί ετοιμάζονται να ψηφίσουν υπέρ μιας δεύτερης θητείας του!

 

          Γιατί, αφήνοντας για λίγο το Μακεδονικό, αναφέρθηκα ειδικά στον Κάρολο Παπούλια; Επειδή, ένα από τα πρώτα μελήματά του, όταν ήταν Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου του 1987, ήταν η άρση του εμπολέμου με την Αλβανία! Απομένει να απαντήση, έστω και ετεροχρονισμένα: Γιατί; Με ποια ανταλλάγματα;

 

          Για άλλη μια φορά και πάντα με την άδειά του, προστρέχω στον φίλο μου Στρατηγό ε.α. Γεώργιο Αϋφαντή:

 

          ΠΡΟΣ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΓΝΩΣΗ...

 

Στο βιβλίο του Γεωργίου Αϋφαντή "ΑΦΥΠΝΙΣΙΣ" και στην σελίδα 881 γράφει:

 

          "Εις τις 15 Οκτωβρίου 1944,ο ΕΛΑΣ διαπράττει και νέα προδοσίαν εις βάρος της πατρίδος. Οι δυνάμεις του Ζέρβα, εν αντιθέσει με τον ΕΛΑΣ κατεδίωκαν τα γερμανικά στρατεύματα εις την Ήπειρον και τη στιγμή που έφθασαν εις τα σύνορα και θα έμπαιναν να ελευθερώσουν την Βόρειο Ήπειρο, ο ΕΛΑΣ συνεργαζόμενος με την Αλβανική ΤΣΕΤΑ μπήκαν μπροστά και διέκοψαν την προέλασι των ανταρτών του ΕΔΕΣ… Εάν δεν έκανε ο ΕΛΑΣ αυτή την ασχημίαν η Βόρειος Ήπειρος θα ήταν απο τότε ελεύθερη και θα γλύτωναν οι Βορειοηπειρώτες τα βασανιστήρια του Χότζα. Μερικοί λένε ότι μεταξύ των Ελασιτών της 8ης μεραρχίας της Ηπείρου οποίοι έφραξαν το δρόμο του Ζέρβα, ήταν και τότε ως καπετάνιος κάποιου τμήμα-τος και ο κ. Παπούλιας (σ.σ: ο σημερινός Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας που θέλουν να τον ξαναεκλέξουν. Ο κ. Παπούλιας ήταν και Υπουργός Εξωτερικών σε προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ), δια την συμμετοχήν όμως του κ. Παπούλια δεν το βρήκα που-θενά γραμμένο. Ας μας πεί την αλήθεια επίσημα, η σιωπή σημαίνει ενοχή. Καίτοι πέρασαν πολλά χρόνια απο το 1998 που εκυκλοφόρησε η Α' έκδοσις, ο κ. Παπούλιας δεν απάντησε...", συνεχίζει παρακάτω"...ο κ. Παπούλιας κτυπά δια δεύτερη φορά τους Βορειοηπειρώτες, έκανε μονομε-ρώς και παρανόμως, χωρίς την έγκριση της Βουλής και χωρίς να εξασφα-λίσει τα δικαιώματα των Βορειοηπεριωτών ή έστω ένα μικρό αντάλλαγμα απο τους Αλβανούς, την άρσιν του εμπολέμου με την Αλβανίαν δια να αποδυναμώσει όπως ισχυρίζονται οι Ηπειρώτες τις αποφάσεις και το κύρος του Συνεδρίου των...".Παρακάτω όμως διαβάζουμε:"... Ίσως δια να δικαιολογήσει τις πράξεις του δήλωσε στον δημοσιογράφο Γιάννη Μαρίνο ότι, οι αντάρτες του Ζέρβα(ΕΔΕΣ) ήσαν "ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ" των Άγγλων. Το εδημοσίευσε ο κ. Μαρίνος στις 3 Δεκεμβρίου 1987,εις το περιοδικό "ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ"...", ενώ λίγο πιο κάτω και στην σελίδα 883 γράφει ο Γεώργιος Αϋφαντής "...Και μια απόδειξις: Η εφημερίς "City Press" στις 8-2-2005 σελ. 4,γράφει δια τον κ. Παπούλια: "Απο τα Γιάννενα στο Προεδρικό Μέγαρο... Η πολιτική του δράση ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 14 ετών, οπότε και έγινε ο νεότερος αντάρτης στο 15ο Σύνταγμα της 8ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ." Ορίστε και η απόδειξις της συμμετοχής σας κ. Παπούλια, εις την 8ην μεραρχίαν του ΕΛΑΣ"..."Τώρα απο την επιστολή του "Καπετάν Βασίλη" γνωρίζουμε ότι: "Στις 21-1-1944 ο Καπετάν Ορέστης (του ΕΛΑΣ) συνεμάχησε με τους Αλβανούς για την εξόντωσιν του Ζέρβα." και ερωτά ο Γεώργιος Αϋφαντής "...δια αυτό την 15-10-1944 ο ΕΛΑΣ με τους Αλβανούς φράξατε τον δρόμο του Ζέρβα προς την Βόρειο Ηπειρο;"

 

 

 

          Ξαναγυρίζω όμως, στο κύριο θέμα του σημερινού σχολίου μου, που είναι το Μακεδονικό!

 

          Οι ηγέτες της σημερινής Δημοκρατίας Βαρντάρσκα, λοιπόν, δεν παύουν να διεκδικούν με κάθε τρόπο για τον τόπο τους την ονομασία Μακεδονία, παρά το γεγονός, ότι πολλά κράτη ήδη, καθένα για ιδιοτελείς σκοπούς, έχουν αναγνωρίσει την Δημοκρατία Βαρντάρσκα, ως Μακεδο-νία. Τι επιδιώκουν; Τι άλλο, από την παντοιοτρόπως αναγνώρισή της από την Ελλάδα! Νομικά, ένας ιδιοκτήτης, είναι ο μόνος, ο οποίος μπορεί να μεταφέρει τα δικαιώματά του σε άλλον!

 

          Ερχόμενος στους χειρισμούς αρμοδίων» της Ελλάδος, που θα τους χαρακτηρίσω – επιεικώς εκφραζόμενος – επικίνδυνα αφελείς, για να μην δώσω τον βαρύ χαρακτηρισμό, που τους αξίζει: εθνοπροδοσία, θα παρα-θέσω άλλο ένα σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο μου: 36 χρόνια στο μικρόφωνο:

 

  Πριν μερικά χρόνια, βρέθηκα στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας με έναν Έλληνα επιχειρηματία και κάποια από τις ημέρες της εκεί παραμονής μας, στο τραπέζι μας βρέθηκε, όπως μου είπαν, ο Υπουργός Εξωτερικών αυτής της Δημοκρατίας της Βαλτικής.

 

Μεταξύ άλλων, τον ρώτησα, πώς κατέληξαν στην απόφαση της αναγνώρισης. Το επιχείρημά του, ήταν ατράνταχτο: «Απλά, επειδή κι εμείς είμαστε μια μικρή χώρα, η οποία επί πολλά χρόνια ήταν παιχνίδι στα χέρια των «Μεγάλων», υποστηρίξαμε το δικαίωμα μιας άλλης μικρής χώρας, να επιλέξη την ονομασία της!»

 

Όταν του εξήγησα, τι παιχνίδι παίζεται με την Βαρντάρσκα, η απά-ντησή του ήταν αποστομωτική: «Το λάθος δεν είναι δικό μας, αλλά εκεί-νων, οι οποίοι διαχειρίζονται την εξωτερική σας πολιτική! Αν γνωρίζαμε αυτά, τα οποία μου εκθέσατε, φυσικά, θα είχαμε πάρει άλλη θέση!..»  Και ο νοών, νοείτο!!!

 

Χαρακτηριστικό είναι ένα περιστατικό, που κυκλοφορεί, χωρίς να είναι, σαν ανέκδοτο:

 

«Ένα λαµπρό υπόδειγµα ρητορικής και πολιτικής από πρόσφατη συνεδρίαση των Ηνωμένων Εθνών, που έκανε τη διεθνή κοινότητα να χαμογελάσει: Ο λόγος του Έλληνα εκπροσώπου στα ΗΕ.

 

«Πριν ξεκινήσω, θέλω να σας πω κάτι για τον... Μέγα Αλέξανδρο. Όταν δάμασε τον Βουκεφάλα , κατά τον γυρισµό του, περνώντας τον Αξιό και βλέποντας το νερό, σκέφτηκε ότι ήταν µια

 

καλή ευκαιρία για µπάνιο.

 

Έβγαλε, λοιπόν, τα ρούχα του, τα... ακούµπησε στον βράχο  και µπήκε στο νερό. Όταν βγήκε και θέλησε να ντυθεί, τα ρούχα του είχαν εξαφανιστεί. Τα είχε κλέψει ένας Σλάβος της Μακεδονίας.»

 

        Τότε πετάχτηκε οργισµένος ο Σλαβοµακεδόνας εκπρόσωπος της ΠΓΔΜ κι άρχισε να φωνάζη: «Τι είναι αυτά που λες; Οι Σλάβοι δεν ήταν εκεί τότε...»

 

      Οπότε ο Έλληνας εκπρόσωπος χαµογέλασε και είπε: «Τώρα που το ξεκαθαρίσαµε αυτό, µπορώ να ξεκινήσω την οµιλία µου...»!

 

     Κατ’ αρχήν, οι «αρμόδιοι» της Ελλάδος, δεν είχαν δικαίωμα να ονο-

 

 

 

 

 

μάσουν «ανύπαρκτο» ένα θέμα, που ξέφευγε από τα στενά όρια ενός οποιουδήποτε κράτους, μόνο και μόνο επειδή είχε και έχει Παγκόσμια σημασία. Ένα θέμα είναι αυτονόητα υπαρκτό, έστω και αν τίθεται μονο-μερώς. 

 

          Αν γνώριζαν καλά την Ιστορία της Ελλάδος, έπρεπε να προβάλουν διεθνώς, τα κάτωθι επιχειρήματα:

 

•  Η εμφάνιση των Σλάβων στον χώρο του Κάτω Δούναβη πραγμα-τοποιήθηκε τις πρώτες δεκαετίες του Στ΄ αιώνα·

 

•  Μόνο το μικρότερο τμήμα της Δημοκρατίας Βαρντάρσκα, αποτε-λεί γεωγραφικό τμήμα της Μακεδονίας·

 

•  Η ονομαζόμενη «Μακεδονική γλώσσα», δεν μπορεί να ονομα-στή γλώσσα ούτε καν διάλεκτος, επειδή δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ιδίωμα ή παραφθορά της γλώσσας, η οποία ομιλείται στην Βουλγαρία·

 

•  Ο πληθυσμός της Δημοκρατίας Βαρντάρσκα, κατά πλειοψηφία είναι αλβανικής εθνικότητας·

 

Εκτός αυτών των ακραδάντων επιχειρημάτων, οι «αρμόδιοι» της Ελ-λάδος έπρεπε να προσεταιρισθούν και τους Βουλγάρους επιστήμονες, επειδή οι «Μακεδόνες» της Δημοκρατίας Βαρντάρσκα, δεν προσπαθούν να παρουσιάσουν «δικό» τους μόνο τον Μέγα Αλέξανδρο, αλλά και τον Τσάρο της Βουλγαρίας (επί Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου)Σαμουήλ, με τους βολιάδες του…

 

Επιπροσθέτως αναφέρω, ότι στο διάστημα της παραμονής μου στην ΕΣΣΔ – Αύγουστος 1961 – Αύγουστος 1976 – είχα διαβάσει ένα βιβλίο για τον Τσάρο Σαμουήλ και τους βολιάδες του, στην «Μακεδονική γλώσσα».

 

Εκτός αυτού, μεταξύ των σοβιετικών πολιτών, οι οποίοι με παρακα-λούσαν να τους διδάξω την ελληνική γλώσσα, ήταν και μία ήδη κάτοχος Διπλώματος Υποψηφίου Διδάκτορος της Ιστορίας (Στην ΕΣΣΔ υπήρχε Δίπλωμα Υποψηφίου Διδάκτορος), δυστυχώς, μετά από τόσα χρόνια, δεν συγκράτησα το όνομά της, η οποία μου εξομολογήθηκε, ότι είχε επιλέξει ως θέμα της διατριβής της την «Μακεδονία», αλλά δεν μπορούσε να συγ-γράψη την Διδακτορική διατριβή της, επειδή όλα τα στοιχεία της Ιστορίας της «Δημοκρατίας Μακεδονία», τα οποία έπρεπε να χρησιμοποιήση για την διατριβή της, ήσαν στην ελληνική γλώσσα!!!

 

Και ο νοών νοείτο!

 

Κώστας Μαυρόπουλος (ο Σαντέτες)                Αθήνα 25 Αυγούστου 2013

 

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας