Έτσι καταστρέφουν την Παιδεία και την έρευνα εν Ελλάδι…

Το άρθρο – ανάλυση ενός νέου Έλληνα επιστήμονα αποτελεί στην κυριολεξία ΚΟΛΑΦΟ για όλους όσοι πέρασαν από το υπουργείο Παιδείας και όχι μόνο, υποστηρίζοντας ότι δρουν προς το συμφέρον της ελληνικής Παδείας. Το ερώτημα δεν μπορεί παρά να απευθυνθεί προς την… πολιτικώς ιδιαίτερα δραστήρια κυρία Διαμαντοπούλου: Διαβάζοντας κανείς το άρθρο που ακολουθεί, διαπιστώνει έναν ξεκάθαρο και μεθοδικό συλλογισμό, ο οποίος αν μη τι άλλο αξίζει να γίνει αντικείμενο μελέτης και προβληματισμού. Πως στην ευχή κατόρθωσαν πάλι να προκαλέσουν τόση αναταραχή στην Παιδεία και ΟΛΟΙ να είναι πάλι δυσαρεστημένοι;


Το άρθρο προέρχεται από έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα διαδικτυακό κόμβο, το bookpress.gr, ο οποίος συντηρείται από το μεράκι των συνεργατών του και από την αγάπη τους για το βιβλίο. Προφανώς, ούτε τέτοιες πρωτοβουλίες προκαλούν το ενδιαφέρον ή ερεθίζουν τα αντανακλαστικά της υπουργού μας, τα οποία φαίνεται πως είναι προσανατολισμένα και ρυθμισμένα να ασχολούνται με την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό που αδυνατεί βέβαια και η ίδια -και πολλοί συνάδελφοί της από διάφορα κόμματα- να αντιληφθεί, είναι ότι η κοινωνία αδιαφορεί για τις πολιτικές τους φιλοδοξίες και τους καταλογίζει σοβαρότατες ευθύνες για την ανεπάρκειά τους, η οποία εν πολλοίς οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Εάν μάλιστα δε… συνέλθουν, θα αποτελέσουν τμήμα της επόμενης ημέρας… στα σπίτια τους.
Η διεύθυνση του άκρως αξιόλογου και παρεμβατικού πονήματος που ακολουθεί βρίσκεται στο:http://www.bookpress.gr/stiles/debate/telos-ereunas-ellada

———————————————
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ή πώς η χώρα καταδικάζεται να γίνει φτωχή, ακόμη κι αν ελέγξει το χρέος της
Του Σωτήρη Βανδώρου
«Οι μικρές χώρες σήμερα, χώρες που δεν έχουν πετρέλαιο ή διαμάντια, έχουν ως δύναμή τους το ανθρώπινο κεφάλαιο. Η δύναμή μας είναι τα κεφάλια [των ερευνητών] μας τα οποία είναι πολλά», Άννα Διαμαντοπούλου, υπουργός Παιδείας (*1)
«Η Ελλάδα έχει εξελιχθεί από χώρα αποστολής ανειδίκευτων εργαζομένων σε χώρα εξαγωγής πτυχιούχων. Χάνει, δηλαδή, νέους και μορφωμένους ανθρώπους, ακριβώς αυτούς που χρειάζεται για την ανάπτυξή της. Ακόμη και σήμερα, δεν φαίνεται να έχει κατανοηθεί η μεγάλη έκταση και, κυρίως, οι αρνητικές επιπτώσεις της διαρροής επιστημονικού δυναμικού. Μάλιστα, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι ενώ η διαρροή επιστημονικού δυναμικού δεν αποτελεί βασική αιτία της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής κρίσης, την οποία διέρχεται σήμερα η χώρα, εντούτοις την επηρεάζει σημαντικά ποικιλοτρόπως και θα την επιδεινώσει, αν πάρει διαστάσεις μαζικής φυγής, κάτι που φαίνεται αρκετά πιθανό», Λόης Λαμπριανίδης , καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας (*2)
«Όσο το σκέφτομαι, η πιο γελοία μέρα της ζωής μου ήταν η μέρα της εκλογής μου [ως Λέκτορας] στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Τέτοια φάρσα δεν ξανάγινε», Τ.Τ. (*3)
Έστω ότι τιθασεύεται κάποια στιγμή το τεράστιο χρέος της Ελλάδας κι απομακρύνεται αποφασιστικά ο κίνδυνος της χρεοκοπίας. Έστω ότι μέχρι τότε οι μισθοί (για όσους εξακολουθούν να έχουν εργασία) θα θυμίζουν περισσότερο επιμίσθιο από τις αλλεπάλληλες μειώσεις. Και πάλι, οικονομική ανάπτυξη δεν θα προκύψει. Διότι ακόμη και τότε δεν θα μπορούμε να «ανταγωνιζόμαστε» σε κόστος εργασίας τους Κινέζους ή τους Βαλκάνιους. Και βέβαια η Ελλάδα δεν έχει ούτε βαριά βιομηχανία, ούτε πετρέλαια, ούτε μπορεί να επαναληφθεί η ιστορία με τον αλόγιστο δανεισμό, την υπερκατανάλωση, τις χρηματιστηριακές φούσκες, τα Greek statistics.
Αδιέξοδο; Όχι απαραίτητα. Διότι υπάρχει κι ένα καλό νέο. Η χώρα μας παράγει… μυαλά. Και μολονότι το συγκριτικό αυτό πλεονέκτημα απαιτεί ευαίσθητους, στοχευμένους και μακροχρόνιους χειρισμούς για να αποτελέσει παράγοντα ανάπτυξης, τούτο είναι εφικτό εφόσον υπάρξει σχετική πολιτική απόφαση και επαρκής χρηματοδότηση. Όσοι έχουν ελάχιστη, έστω, γνώση του θέματος μπορούν να μας διαβεβαιώσουν ότι η επιστημονική έρευνα ακμάζει και προοδεύει με εντυπωσιακούς ρυθμούς την τελευταία δεκαπενταετία τουλάχιστον. Καθηγητές ελληνικών πανεπιστημίων κι επιστήμονες ελληνικών ερευνητικών κέντρων διακρίνονται διεθνώς σε όλους τους τομείς παράγοντας σημαντική σε έκταση και βάθος, για τα μεγέθη της χώρας, επιστημονική γνώση είτε ατομικά είτε συλλογικά (ως τμήματα, ινστιτούτα κ.ο.κ.).
Το ερευνητικό άλμα της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης: «Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1993-2008, ο αριθμός των ελληνικών επιστημονικών δημοσιεύσεων ακολουθεί συνεχή ανοδική πορεία, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παρουσιάζει από τους μεγαλύτερους ρυθμούς αύξησης μεταξύ των 27 χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και των 30 χωρών μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι το 2008 δημοσιεύθηκαν 10.562 ελληνικές επιστημονικές εργασίες, αριθμός σχεδόν τετραπλάσιος σε σχέση με το 1993, και η Ελλάδα καταγράφει συντελεστή μεταβολής 3,98, ενώ ο μέσος όρος των χωρών μελών της ΕΕ είναι 1,87 και του ΟΟΣΑ 1,65. Η ικανοποιητική επίδοση της Ελλάδας στην παραγωγή επιστημονικών δημοσιεύσεων αποτυπώνεται και στον αριθμό των δημοσιεύσεων σε σχέση με τον πληθυσμό της. Το 2007, με 820 δημοσιεύσεις ανά 1.000.000 κατοίκους, η Ελλάδα κατατάσσεται 17η μεταξύ των χωρών μελών του ΟΟΣΑ, βελτιώνοντας σημαντικά τη θέση της σε σχέση με το 1993, και ξεπερνώντας χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ιταλία και η Ισπανία…
«…Η συνεργασία των Ελλήνων ερευνητών και η διασύνδεσή τους με άλλες ερευνητικές ομάδες αποτυπώνεται στον αριθμό των επιστημονικών εργασιών που δημοσιεύονται από κοινού με ερευνητές από άλλους φορείς από την Ελλάδα ή το εξωτερικό και αποτελεί ένδειξη του βαθμού εξωστρέφειας της ελληνικής ερευνητικής κοινότητας. Μεταξύ των ετών 1993 και 2008 οι ελληνικές δημοσιεύσεις που πραγματοποιούνται με τη συνεργασία περισσότερων φορέων αυξάνονται συνεχώς. Σύμφωνα με τα δεδομένα της περιόδου, οι δημοσιεύσεις που προέρχονται αποκλειστικά από έναν μόνο ελληνικό φορέα εμφανίζουν σαφή μείωση ενώ το ποσοστό που καταλαμβάνουν οι δημοσιεύσεις που προκύπτουν από συνεργασία σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο, αυξάνεται σημαντικά και από 47,2% το 1993 διαμορφώνεται σε 65% το 2008… Το 2008 οι δημοσιεύσεις οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με διεθνείς συνεργασίες αποτελούν το 38,1% των ελληνικών δημοσιεύσεων» (*4).
Η εξασφάλιση από εγχώριους φορείς έρευνας ερευνητικών κονδυλίων από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κριτήρια αριστείας κατόπιν σκληρού ανταγωνισμού είναι πια υπόθεση ρουτίνας, ενίοτε μάλιστα αναλαμβάνουν και ρόλο συντονισμού του ερευνητικού έργου, ακριβώς επειδή αναγνωρίζεται η ποιότητα και αποτελεσματικότητα της εργασίας τους. Χαρακτηριστικά, το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο αναδεικνύεται 6ο πανευρωπαϊκά σε σύγκριση με όλους τους φορείς έρευνας στους επιστημονικούς τομείς που θεραπεύει, όσον αφορά τα έξι προγράμματα-πλαίσιο (1984-2006) (*5).

Δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς: Υπάρχει άλλος τομέας –πολιτική, οικονομία, πολιτισμός, αθλητισμός;– στον οποίο η Ελλάδα των τελευταίων ετών έχει να υπερηφανεύεται για ανάλογη ουσιαστική πρόοδο (άνευ μίζας, διαπλοκής και ντόπας); Αυτό το γεγονός γίνεται ακόμη εντυπωσιακότερο αν αναλογιστεί κανείς τη χρόνια υποχρηματοδότηση της έρευνας και της παιδείας γενικότερα (ήδη προ Μνημονίου). Για παράδειγμα, η Ελλάδα καταλαμβάνει την 24η θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά τις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση ως ποσοστό του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT του 2005, ενώ για το ίδιο έτος φιγουράρει στην προτελευταία θέση μεταξύ των κρατών του ΟΟΣΑ όσον αφορά στις δημόσιες δαπάνες ανά φοιτητή, κι αυτό έχει τη σημασία του εφόσον τα πανεπιστήμια είναι ο κύριος χώρος διεξαγωγής της έρευνας στη χώρα μας (*6).
Αξίζει να αναφερθεί πως στο Συμβούλιο της ΕΕ της Βαρκελώνης το 2002 αποφασίστηκε ότι μέσα σε μια δεκαετία η συνολική δαπάνη για την έρευνα ως ποσοστό του αθροίσματος των εγχώριων προϊόντων των κρατών-μελών θα πρέπει να φτάσει το 3% από το 1,9% που ήταν τότε. Βέβαια, καθώς μάλιστα δεν προβλέφθηκε κάποιος μηχανισμός υποχρέωσης και λογοδοσίας, το ελληνικό κράτος ήταν το τελευταίο που προσυπέγραψε τη σχετική διακήρυξη και εντέλει μείωσε, αντί να τα αυξήσει, τα δημόσια κονδύλια για την έρευνα ως ποσοστό του ΑΕΠ! (*7).
Δαπάνη ή επένδυση;
Τι πιο εύλογο λοιπόν από την απόφαση για μια πολύ μεγάλη αύξηση της χρηματοδότησης της έρευνας η οποία –προφανώς στο πλαίσιο ενός συνολικού σχεδίου που περιλαμβάνει πολλαπλά και συνδυασμένα μέτρα– θα αποτελέσει μια πρώτης τάξεως επένδυση για παραγωγή νέας γνώσης και καινοτομίας που με τη σειρά της θα συμβάλει στο να βγει η οικονομία από την ύφεση, να γίνει πιο ανταγωνιστική και να εισέλθει σε τροχιά ανάπτυξης. Και η αύξηση αυτή μπορεί και πρέπει να επέλθει όχι παρά την τρέχουσα οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και το Μνημόνιο, αλλά (και) εξαιτίας τους. Δηλαδή, ο μόνος τρόπος για να μη βυθίζεται η χώρα σε μια ολοένα και μεγαλύτερη ύφεση που ανατροφοδοτείται κι επαυξάνεται από την περιστολή δημοσίων δαπανών και την προσπάθεια αύξησης των εσόδων με αποτέλεσμα τη συνεχή απομείωση των εισοδημάτων των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων, είναι η παραγωγή νέου πλούτου, δηλαδή η υιοθέτηση ενός (πραγματικά, αυτή τη φορά) παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης.
Έτσι, ας το ξαναπούμε, είναι λάθος να λογίζεται η χρηματοδότηση της έρευνας ως δαπάνη (εν πάση περιπτώσει ως δαπάνη σαν όλες τις άλλες), αλλά θα πρέπει να θεωρείται ως επένδυση. Μάλιστα, ακόμη και στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά την εμμονή που τη διακρίνει στη διασφάλιση της διατήρησης του ελλείμματος κάθε κράτους κάτω του 3%, στην αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας το 2005 οριακά έστω θεωρήθηκε ότι οι μακροχρόνιες δημόσιες επενδύσεις και οι επενδύσεις στην έρευνα δεν πρέπει να υπολογίζονται με τον ίδιο τρόπο στα επιτρεπτά όρια ελλείμματος (*8).
Στο σημείο αυτό μπορεί να προβληθούν δύο ενστάσεις. Η πρώτη ένσταση, την οποία θα αντιμετωπίσω παρακάτω, είναι ότι δεδομένου ότι είμαστε στο όριο της χρεοκοπίας δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για τα στοιχειώδη κι επομένως η επένδυση στην έρευνα εμφανίζεται, στις τρέχουσες, εξαιρετικές συνθήκες, ως περιττή αν όχι επικίνδυνη πολυτέλεια. Η δεύτερη ένσταση είναι ότι δεν θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την επιστημονική έρευνα και γενικότερα την τριτοβάθμια εκπαίδευση εργαλειακά, ως μέσο για έναν άλλο σκοπό, εν προκειμένω την ανάπτυξη. Συμφωνώ κι επαυξάνω, δεν πρέπει να είναι αυτός ο κύριος σκοπός της (*9).
Αλλά προς χάριν της… δημόσιας διαβούλευσης που ολοκληρώνεται –άσχετα αν έγινε μόνο προσχηματικά– αυτές τις ημέρες εν όψει της κατάθεσης νομοσχεδίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που αφορά και την έρευνα, θα ασπαστώ αυτό το ομολογουμένως περιοριστικό σκεπτικό, το οποίο άλλωστε συνοψίζεται στο κείμενο διαβούλευσης του Υπουργείου με την ακόλουθη διατύπωση: «Πώς η ανώτατη εκπαίδευση της χώρας μας θα συνεχίσει να αποτελεί -σε συνθήκες σκληρότατων δημοσιονομικών περιορισμών- έναν θεσμό μαζικής ανώτατης εκπαίδευσης, αναγκαίας για την ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας της γνώσης, θεμέλιο του νέου προτύπου ανάπτυξης της χώρας;».
Η μεθοδική διάλυση της έρευνας
Φαίνεται λοιπόν εκ πρώτης όψεως ότι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας συνδέει την έρευνα με την ανάπτυξη και έχει ως σκοπό να την ενισχύσει, δίνοντας μάλιστα έμφαση στην υποστήριξη των ίδιων των ερευνητών. Αντιγράφω τη δήλωση της κυρίας Διαμαντοπούλου με την οποία ξεκινά αυτό το κείμενο: «Οι μικρές χώρες σήμερα, χώρες που δεν έχουν πετρέλαιο ή διαμάντια, έχουν ως δύναμή τους το ανθρώπινο κεφάλαιο. Η δύναμή μας είναι τα κεφάλια [των ερευνητών] μας τα οποία είναι πολλά». Όμως, τι ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση έχουν κάνει η ίδια και ο αποπεμφθείς πλέον με τον πρόσφατο ανασχηματισμό, υφυπουργός –αρμόδιος για θέματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και έρευνας– κ. Ιωάννης Πανάρετος; Απολύτως τίποτα. Αντιθέτως, έχουν επιδοθεί σε ένα όργιο καταστροφής που συνδυάζεται με μια προσβλητική συμπεριφορά απέναντι σε πανεπιστημιακούς και ερευνητές.
Η πεποίθηση του κ. Πανάρετου ότι γνωρίζει τα πάντα τον έκανε να θέλει να ελέγξει τα πάντα, να αλλάξει τα πάντα και να περιφρονεί τους πάντες και τα πάντα. Η προσωπική του φιλία με τον πρωθυπουργό τον έκανε να πιστέψει ότι μπορεί όντως να κάνει τα πάντα, κινούμενος συστηματικά εκτός νομιμότητας, επιχειρώντας με εγκυκλίους του να ανατρέψει νόμους, με δηλώσεις στο προσωπικό μπλογκ του –όπου ενίοτε εμφανίζονταν επίσημες αποφάσεις πριν ανακοινωθούν από το Υπουργείο!– να παράγει κυβερνητική πολιτική, με απειλητικές επιστολές να ασκεί, ως μη όφειλε, συνδιοίκηση στα πανεπιστήμια κ.ο.κ. Το αποτέλεσμα ήταν βέβαια προβλέψιμο: αποξενώθηκε από το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας η οποία το τελευταίο διάστημα τον αντιμετώπιζε πλέον μόνο με μηνυτήριες αναφορές κι άλλα ένδικα μέσα. Ωστόσο, δεν πρέπει να νομισθεί ότι η κυρία Διαμαντοπούλου δεν συμμερίζεται την ουσία της πολιτικής του. Απλώς, ως έμπειρη πολιτικός τον άφησε να λειτουργήσει σαν Ταλιμπάν, ελπίζοντας ότι θα επωμιστεί εκείνος σημαντικό μερίδιο του πολιτικού κόστους. Θα αναφερθώ σε όσα από τα υφ/υπουργικά «έργα» σχετικά με την έρευνα μπόρεσα να συγκεντρώσω εδώ (χωρίς ιεράρχηση) – είναι τόσα πολλά που ασφαλώς μου έχουν ξεφύγει αρκετά:
1) Πρώτα από όλα, ο κ. Πανάρετος έχει δύο εμμονές: ότι τα κύρια προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και της έρευνας είναι η έλλειψη διαφάνειας κι αξιοκρατίας, και η υπερβολική εσωστρέφεια και όχι η υποχρηματοδότηση, η γραφειοκρατία και ο συγκεντρωτισμός του υπουργείου. Έτσι αντιλήφθηκε το ρόλο του ως εκείνου που θα κάνει την κάθαρση του χώρου. Επόμενο ήταν σε δηλώσεις του μετά από επίσημη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παρουσιάσει τους πανεπιστημιακούς ως μια βολεμένη, διεφθαρμένη συντεχνία (*10).
2) Τον περασμένο Δεκέμβριο εξωθήθηκε σε παραίτηση ο γενικός γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας Αχιλλέας Μητσός. Σε συνέντευξή του στο «Βήμα», μεταξύ άλλων, δηλώνει για τον κ. Πανάρετο: «Η έννοια ότι μάλλον είναι όλοι κλέφτες, είναι για πέταμα και είναι μηδενικά δεν είναι η σωστή αντιμετώπιση των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας… Η πολιτική αυτή δεν βοηθάει κανέναν, δεν βοηθάει την διαφάνεια, δεν είναι σύμφωνη με τους νόμους… Δεν δέχομαι αυτό που έγινε με τον “Θαλή” και τον “Ηράκλειτο” να γίνεται με όλες τις προκηρύξεις της έρευνας… Καθυστερούν όλα για απίθανα μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν νομίζω ότι είναι σωστή διαδικασία, δεν γίνεται αντί να περνούν όλα αυτά τα θέματα από τις αρμόδιες υπηρεσίες για να προωθούνται γρήγορα και να μην καθυστερεί η απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων, να συγκεντρώνονται όλα στο γραφείο του υφυπουργού» (*11).
3) Αυτό το τελευταίο σημείο αφορά την παρέμβαση στις διαδικασίες αξιολόγησης μεγάλων ερευνητικών προγραμμάτων, παρέμβαση που στο όνομα της διαφάνειας επέφερε τραγικές καθυστερήσεις στην κατανομή των κονδυλίων, με αποτέλεσμα να αφήσει απλήρωτους για μήνες ερευνητές, να κινδυνεύουν να χαθούν κονδύλια και να υπονομευθούν διεθνείς συνεργασίες.
4) Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, ενός από τους πλέον διακεκριμένους φορείς έρευνας στην Ελλάδα ο οποίος φιλοξενεί και ερευνητές από ευρωπαϊκές χώρες, «την τελευταία δεκαετία η τακτική επιχορήγηση δεν καλύπτει ούτε τη μισθοδοσία, πόσω μάλλον τα λειτουργικά έξοδα». Αντί να διορθωθεί αυτή η κατάσταση, φυσικά χειροτέρεψε. Υπήρξε διάστημα το χειμώνα που επειδή το υπουργείο το είχε παρατήσει οικονομικά στην τύχη του, δεν υπήρχε ούτε πετρέλαιο για θέρμανση. Κι αυτό ενώ «η θερμοκρασία μπορεί να επηρεάζει το πείραμα ενός ερευνητή ή τις συνθήκες φύλαξης και συντήρησης ακριβού εξοπλισμού» (*12).
5) Το Εθνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) το οποίο για δεύτερη συνεχή χρονιά η ΕΕ το προκρίνει ως επιστημονικό υπεύθυνο για την έρευνα στον μεσογειακό χώρο και στη Μαύρη Θάλασσα με τη συμμετοχή δεκάδων ευρωπαϊκών κέντρων και ινστιτούτων και το οποίο φέρνει στην Ελλάδα περί τα 20 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο από ευρωπαϊκά προγράμματα –πολλαπλάσιο ποσό της κρατικής επιχορήγησής του– «τιμωρείται» αντί να επιβραβεύεται. Πώς; Με απειλή λουκέτου! Ο τέως πρόεδρός του Γιώργος Χρόνης καταγγέλλει μάλιστα στην «Ελευθεροτυπία» ότι φαίνεται πως υπάρχουν ιδιώτες που θα είχαν συμφέρον από την εκποίηση εξοπλισμού κι άλλων περιουσιακών στοιχείων του (*13).
6) Παρόμοια τύχη φαίνεται να επιφυλάσσεται και στο Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ). Την άμεση ανάκληση της απόφασης της διϋπουργικής επιτροπής για κατάργησή του ζητούν οι εργαζόμενοι στο Ινστιτούτο καθώς, όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση-καταγγελία τους, αν υλοποιηθεί η Ελλάδα θα είναι η μόνη χώρα που δεν θα διαθέτει έναν ανεξάρτητο φορέα για τη γεωλογική και μεταλλευτική έρευνα (*14).
7) Αποφασίστηκε η αναστολή του προγράμματος διδακτορικής και μεταδιδακτορικής έρευνας για την Ελλάδα του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών για το 2011-12. Αυτό, σε συνδυασμό με το ουσιαστικό μπλοκάρισμα των υπόλοιπων προγραμμάτων από τον κ. Πανάρετο, προκαλεί τη δημιουργία ενός σημαντικού κενού μεταξύ των νεότερων ερευνητών οι οποίοι εξωθούνται σε παρατεταμένη ετεροαπασχόληση, αν όχι εγκατάλειψη της καριέρας τους (*15). 
8) Η χρόνια υποχρηματοδότηση της έρευνας που τείνει πλέον να μετατραπεί σε στάση πληρωμών όσον αφορά τους εθνικούς πόρους, επεκτείνεται φυσικά και στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, δηλαδή από άποψη μεγεθών στον κύριο τόπο παραγωγής ερευνητικού έργου. Έτσι, σε σχέση με το 2009 τα ΑΕΙ έχουν υποστεί μείωση της χρηματοδότησης που προσεγγίζει το 50%, ενώ σε μια περίπτωση φτάνει το 70%. Συγκεκριμένα, ενώ λάμβαναν 235 εκατομμύρια ευρώ, φέτος θα λάβουν 121 εκατομμύρια. Τα ΤΕΙ έχουν υποστεί μείωση 35%. Ήδη ορισμένα ιδρύματα έχουν προειδοποιήσει ότι είναι θέμα λίγων μηνών να αναστείλουν θεμελιώδεις λειτουργίες τους ή και να κλείσουν, εκταμιεύοντας για την ώρα από το αποθεματικό τους. Εντύπωσή μου είναι ότι ακριβώς αυτό επιδιώκει η υπουργός Παιδείας, ώστε, με έναν ακροβατικό συλλογισμό από αυτούς που μόνον οι πολιτικοί μας μπορούν να διατυπώσουν, να δηλώσει δικαιωμένη όσον αφορά το όραμά της σαρωτικών συγχωνεύσεων τμημάτων, σχολών και ιδρυμάτων ως μόνη λύση (*16).
Η περιφρόνηση των ελλήνων επιστημόνων
9) Η στάση ακραίας περιφρόνησης προς στους διδάσκοντες στα πανεπιστήμια που εκδηλώθηκε με ποικίλους τρόπους επί υπουργίας Διαμαντοπούλου κι αποτυπώθηκε επίσης ποικιλοτρόπως στο σχέδιο νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που το φέρνει στη Βουλή κατακαλόκαιρο (*17) (μετά από ένα μπαράζ επιλεκτικών διαρροών που πότε διαψεύδονταν, πότε αφήνονταν να αιωρούνται, ενώ ποτέ δεν έγινε ειλικρινής διαβούλευση) συνδυάζεται από μια καραμπινάτη παρανομία για την οποία το υπουργείο θα λογοδοτήσει στα δικαστήρια. Αναφέρομαι στην αυθαίρετη παύση των εξελίξεων σε ανώτερη βαθμίδα των μελών Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΔΕΠ) και κυρίως στην ουσιαστική παύση διορισμών εκλεγμένων μελών ΔΕΠ για τα οποία έχει ήδη εκδοθεί πράξη διορισμού τους από τον αντίστοιχο πρύτανη ο οποίος, σύμφωνα με πρόσφατο νόμο, ασκεί και τον προβλεπόμενο έλεγχο νομιμότητας, ακριβώς για να επιταχυνθούν οι ανέκαθεν αργόσυρτες διαδικασίες και να απομένει στο υπουργείο μόνον η τυπική έκδοση του σχετικού ΦΕΚ.
Το Υπουργείο ισχυρίζεται πότε ότι «δεν υπάρχουν χρήματα», πότε ότι δεσμεύεται από το Μνημόνιο, σύμφωνα με τον κανόνα 1 πρόσληψη ανά 10 αποχωρήσεις (για το 2011). Ψεύδεται και στις δύο περιπτώσεις. Ήδη πριν βγει η προκήρυξη για μια νέα θέση μέλους ΔΕΠ έχει εξασφαλιστεί πίστωση από το Υπουργείο Παιδείας το οποίο για αυτόν ακριβώς το σκοπό έχει έρθει σε συνεννόηση με το Υπουργείο Οικονομικών. Μόνο μετά την επίσημη διαβεβαίωση ότι εγκρίνεται η πίστωση το πανεπιστήμιο προχωρά στην προκήρυξη. Κατά δεύτερον, το Μνημόνιο δεν ορίζει ποιοι θα διοριστούν και ποιοι όχι. Έτσι, π.χ., απολύτως ορθά όλοι οι απόφοιτοι σχολών των σωμάτων ασφαλείας εξακολουθούν και διορίζονται με την αποφοίτησή τους.
Πρακτικά, αυτό που συμβαίνει είναι ότι περί τους 900 επιστήμονες –εκτιμάται ότι μέχρι το τέλος του 2011 θα έχουν φτάσει τους 1.200– που εξελέγησαν το 2009, το 2010 και το 2011 ως μέλη ΔΕΠ σε θέση προκηρυγμένη για πολλούς το 2008, για κάποιους ακόμη και το 2007, δηλαδή με διασφαλισμένα κονδύλια χρόνια πριν το Μνημόνιο –κάποιος πρέπει να λογοδοτήσει: πού πήγαν αυτά τα λεφτά;–, ούτε διορίζονται, ούτε τους ανακοινώνεται ένα δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα για το διορισμό τους ο οποίος μετατίθεται σε ένα ολοένα και πιο απροσδιόριστα μακρινό μέλλον. Κι έτσι ο επιστημονικός, επαγγελματικός και οικογενειακός τους προγραμματισμός τινάζεται στον αέρα. Πρόκειται για ανθρώπους στην πλειονότητά τους μεταξύ 35-40, στο κατώφλι της επιστημονικής ωριμότητας, που έχουν κίνητρα και δυνάμεις να προσφέρουν ερευνητικό και διδακτικό έργο πρώτης στάθμης, εκλεγμένοι μέσα από ανταγωνιστικές διαδικασίες, με πολυετείς σπουδές, συχνά μεταδιδακτορική έρευνα και συμμετοχή σε σημαντικά ερευνητικά πρότζεκτ και πολυετή διδακτική εμπειρία. Όλοι αυτοί εγκλωβίζονται σε μια κατάσταση αβεβαιότητας, επισφάλειας και ήδη για πολλούς, πλέον, ανεργίας κι εξαθλίωσης. Έτσι, ο Τ.Τ. δεν υπερβάλλει όταν λέει «όσο το σκέφτομαι, η πιο γελοία μέρα της ζωής μου ήταν η μέρα της εκλογής μου στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Τέτοια φάρσα δεν ξανάγινε».
Το οριστικό χτύπημα ήρθε λίγο προτού ο Ι. Πανάρετος αποπεμφθεί, όταν με νέα απειλητική επιστολή προς τα πανεπιστήμια γνωστοποιούσε ότι θα μειωθούν δραματικά από τον Σεπτέμβριο και τα κονδύλια για τους διδάσκοντες με σύμβαση εργασίας –Π.Δ.407/80 (*18)–, που θα ήταν μια κάποια, αν και όχι για όλους κι όχι ικανοποιητική, προσωρινή λύση. Όμως, αφενός σε μεγάλα τμήματα δεν θα δοθούν καθόλου τέτοια κονδύλια, στα δε μικρά θα είναι τόσο λίγα, ώστε στο αισιόδοξο σενάριο η αμοιβή θα προσεγγίζει απλώς το επίδομα ανεργίας. Εάν επρόκειτο για ιδιωτική εταιρία, οι συνθήκες αυτές θα προκαλούσαν ασφαλώς το ενδιαφέρον της Επιθεώρησης Εργασίας και του ΣΔΟΕ.
Βrain drain
Το αποτέλεσμα είναι βέβαια ότι πολλοί νέοι επιστήμονες είναι στα πρόθυρα να τα παρατήσουν, ενώ όσοι δεν έχουν οικογενειακές ή άλλες δεσμεύσεις φεύγουν στο εξωτερικό, όπου δεν αντιμετωπίζονται με αυτό τον ταπεινωτικό τρόπο. Αντίθετα. Λόγου χάριν, ο φίλος μου Π.Β. έριξε μαύρη πέτρα πίσω του κι εργάζεται πλέον σε πανεπιστήμιο παραλιακής τουρκικής πόλης που έχει προσελκύσει διδάσκοντες από πολλές χώρες του κόσμου. Αντιμετωπίζεται με σεβασμό, έχει όσες παροχές χρειάζεται και λαμβάνει σχεδόν τα τριπλά από αυτά που θα έπαιρνε στην Ελλάδα. Εάν το δούμε με όρους ανθρώπινου κεφαλαίου αυτό που συμβαίνει εν προκειμένω είναι το εξής απλό: το ελληνικό δημόσιο κατέβαλε ένα σημαντικό στο σύνολο ποσό για την εκπαίδευση και τη συγκρότηση ενός λαμπρού επιστήμονα (πλήρωσε τις σπουδές του από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο, πλήρωσε υποτροφία για συνέχιση σπουδών στο εξωτερικό, πλήρωσε την αμοιβή του ως διδάσκοντος για χρόνια σε ελληνικά πανεπιστήμια) και τη στιγμή ακριβώς που αυτή η πολύτιμη επένδυση άρχιζε να αποδίδει, τον απαξίωσε και τον εξώθησε να φύγει από τη χώρα, με αποτέλεσμα να επωφελείται αυτής της επένδυσης μια άλλη. Με άλλα λόγια, το ελληνικό δημόσιο δεν έκανε καμία εξοικονόμηση δαπανών, αλλά ακριβώς το αντίθετο: κατασπατάληση πόρων.
10) Εξυπακούεται ότι σε συνδυασμό με το πάγωμα των διορισμών έχει επέλθει και πάγωμα νέων προκηρύξεων θέσεων ΔΕΠ, που σημαίνει ότι ήδη προκύπτουν σοβαρά προβλήματα να «βγει» το πρόγραμμα σπουδών των πανεπιστημίων –τα μαθήματα επιλογής έχουν περικοπεί μαζικά– τα οποία θα ενταθούν σε βαθμό παροξυσμού τα επόμενα χρόνια. Όμως, η κυρία Διαμαντοπούλου, που αρέσκεται να λέει ότι θα πρέπει να συντονιστούμε με τις διεθνείς εξελίξεις και να βλέπουμε προς το μέλλον, φαίνεται να έχει βρει λύση για την επικείμενη κατάρρευση. Πρόκειται για την επαναθεσμοθέτηση του «βοηθού» (δεν θα αποκαλείται βέβαια έτσι) ο οποίος θα αντικαταστήσει τη βαθμίδα του Λέκτορα που καταργείται. Ο βοηθός, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα είναι μη εξελίξιμη βαθμίδα, επιφορτισμένη με διδακτικά και καθόλου ερευνητικά καθήκοντα. Το πιάσατε; Προβλέπεται η δημιουργία, ας μου επιτραπεί ο όρος, ενός επιστημονικού προλεταριάτου, το οποίο θα φορτωθεί με την υποχρέωση να διδάσκει πάρα πολλές ώρες, ώστε να καλυφθούν τα κενά της μη ανανέωσης των ΔΕΠ. Αυτό σημαίνει φυσικά ότι οι συγκεκριμένοι διδάσκοντες θα ανα-παράγουν απλώς τη δοσμένη γνώση, αντί να παράγουν δική τους. Με άλλα λόγια, τα πανεπιστήμια θα μετεξελιχθούν σταδιακά σε απλά διδακτήρια. Γυρνάμε δηλαδή 100 χρόνια πίσω!
Σωρευτικά, όλα τα παραπάνω –κατάργηση ερευνητικών κέντρων, κατάργηση υποτροφιών, μπλοκάρισμα ερευνητικών προγραμμάτων, οικονομικός στραγγαλισμός πανεπιστημίων, παύση διορισμών, παύση προκηρύξεων θέσεων– θα οδηγήσει εκτός Ελλάδας μια ολόκληρη γενιά νέων ερευνητών και θα εμποδίσει να αναδειχθεί η επόμενη. Αυτό το φαινόμενο, γνωστό γενικότερα ως brain drain (διαρροή εγκεφάλων), μάστιζε την Ελλάδα ήδη πριν την εκδήλωση της παρούσας κρίσης, όπως αποδεικνύεται αναλυτικά από την τραγικά επίκαιρη έρευνα του καθηγητή Οικονομικής Γεωγραφίας Λόη Λαμπριανίδη που μόλις εκδόθηκε σε βιβλίο από τις εκδόσεις Κριτική με τον εύγλωττο όσο και σαρκαστικό τίτλο «Επενδύοντας στη φυγή. Η διαρροή επιστημόνων από την Ελλάδα την εποχή της παγκοσμιοποίησης». Ο Λ. Λαμπριανίδης υποστηρίζει ότι η έκταση του φαινομένου –110.000-135.000 υπολογίζονται οι έλληνες πτυχιούχοι που έχουν φύγει στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά– δεν πρέπει να αποδίδεται σε κάποια υποτιθέμενη «υπερπροσφορά» επιστημόνων ή «υπερεκπαίδευση», αλλά στο γεγονός ότι για σειρά από διαρθρωτικούς (και βεβαίως πολιτικούς) λόγους η εγχώρια αγορά εργασίας αδυνατεί να τους αξιοποιήσει, όντας προσηλωμένη στη λογική του χαμηλού κόστους και της ανειδίκευτης εργασίας. Προς το παρόν, αυτό που βλέπουμε με την κυβερνητική πολιτική είναι η ραγδαία επίταση αυτού του φαινομένου. Αλλά μόνο εάν ανατραπεί αυτή η λογική και προσανατολιστεί η οικονομία στην παραγωγή υπηρεσιών και προϊόντων με υψηλά ποσοστά ενσωματωμένης γνώσης και τεχνολογίας θα αποφύγουμε να πέσουν οι μισθοί στα επίπεδα της Βουλγαρίας, οπότε η πτώχευση (άσχετα αν τεχνικά δεν θα ονομαστεί έτσι) θα έχει ουσιαστικά επέλθει.
«Δεν υπάρχουν λεφτά». Σοβαρά;

Στο σημείο αυτό χρωστάω μια απάντηση στην αντίρρηση ότι απλώς «δεν υπάρχουν καθόλου λεφτά» (κάτι που ήδη διαψεύστηκε για τους διορισμούς ΔΕΠ). Ουδέν ψευδέστερο! Γνωρίζετε πόσα χρήματα ήταν διαθέσιμα μέσω του ΕΣΠΑ για την παιδεία για τη χώρα μας το 2010; 204.706.354 ευρώ. Γνωρίζετε πόσα «κατάφερε» να απορροφήσει; Μόλις 36.220.662 ευρώ. Δεν είναι ακριβώς λαμπρή επίδοση για μια υπουργό η οποία, υψώνοντας το δάχτυλο, «μαλώνει» τους πρυτάνεις για ανεπαρκή αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων των πανεπιστημίων τους οποίους μείωσε στο μισό (*19).
Επίσης, όταν μένει χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, ή όταν παραμονές της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου «παίζεται», κατά την κυβέρνηση, ενδεχόμενο στάσης πληρωμών του Δημοσίου αν δεν ψηφιστεί, δεν προκηρύσσεις (20 Ιουνίου) διαγωνισμό για τη συντήρηση του (πρόσφατα οικοδομημένου) κτιρίου του Υπουργείου Παιδείας ύψους 115.620 ευρώ, διότι κάποιος που θα σου πει ότι έχεις πρόβλημα ιεράρχησης των προτεραιοτήτων σου, δεν θα είναι απαραίτητα εμπαθής (*20).
Ακόμη: Θέλεις να παραγγείλεις έρευνα κοινής γνώμης (*21) για τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μάλιστα. Γιατί δεν τη δίνεις στο δημόσιο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών που θα την κάνει σοβαρά με ένα κλάσμα των χρημάτων που «πέταξες» σε ιδιωτική εταιρία δημοσκοπήσεων για ένα αποτέλεσμα με το οποίο γελάει όλος ο επιστημονικός κόσμος; (*22). Ίσως γιατί μόνο μια ιδιωτική εταιρία θα δεχόταν να διεξάγει την έρευνα απευθυνόμενη στις εξής τρεις κατηγορίες πληθυσμού: γονείς μαθητών και φοιτητών, φοιτητές και το «ευρύ κοινό», αλλά όχι τους διδάσκοντες. Σα να λέμε, μια έρευνα για τη μεταρρύθμιση των νοσοκομείων ρωτάει τους πάντες εκτός από τους γιατρούς, μια έρευνα για τα δικαστήρια ρωτάει τους πάντες εκτός από τους δικαστές. Ίσως πάλι, διότι δεν είναι πολλοί διατεθειμένοι να διεξάγουν μια έρευνα με το εμπνευσμένο ερώτημα «το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να προχωρήσει το διάλογο για την Ανώτατη Εκπαίδευση, όποιες κι αν είναι οι αντιδράσεις, π.χ. δηλαδή ακόμη κι αν κλείσουν τα ΑΕΙ;». Πόσο κόστισε; 59.900 ευρώ. Να το πούμε αλλιώς; Με αυτά τα χρήματα θα χρηματοδοτούνταν για ένα ολόκληρο έτος 8 μεταδιδακτορικοί ερευνητές του προγράμματος Υποτροφιών του ΙΚΥ – αυτό που καταργήθηκε γιατί «δεν υπάρχουν λεφτά»!
Για να τελειώνουμε: Ανατρέξτε στον παραπάνω πίνακα που δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία» (όπου στην επικεφαλίδα το “έρευνα” πρέπει να διαβαστεί ως “δημοσκοπήσεις”) (*23) κι απ’ όσο γνωρίζω δεν έχει διαψευστεί. Και δείτε τα ποσά για «συμβούλους», προβολή, δημοσιότητα κι επικοινωνία. Και πείτε μου τι θα κάνατε εσείς με τόσα λεφτά. Προσωπικά αδυνατώ. Ζαλίζομαι από τα πολλά μηδενικά…
Προ καιρού, σε ομιλία της στην Οικονομική Σχολή του Λονδίνου, η υπουργός Παιδείας, παρακινημένη ίσως από μια παράξενη αίσθηση του χιούμορ, κάλεσε τους έλληνες επιστήμονες που εργάζονται σε ξένες χώρες να επιστρέψουν στην Ελλάδα για να τη βοηθήσουν στη δύσκολη φάση που περνά. Εάν ολοκληρώσει το «έργο» της με το επικείμενο νομοσχέδιο σε λίγα χρόνια η κυρία Διαμαντοπούλου θα μπορεί να συναντήσει έλληνες επιστήμονες σχεδόν αποκλειστικά στο εξωτερικό και ο μόνος τρόπος για να βοηθήσουν εκείνοι θα είναι στέλνοντας χρηματικά εμβάσματα στους συγγενείς τους στην πατρίδα, σε μια χώρα που θα υποφέρει από τη φτώχια και την αμάθεια.
(*1) Απόσπασμα συνέντευξης στην εκπομπή «Στα άκρα», τηλεόραση της ΝΕΤ, 27/5/2011, http://www.diamantopoulou.gr/beta/index.php?option=com_content&view=article&id=1792%3A110527-synentefksi-sta-akra-tis-net&Itemid=1 , 1.26.55’’.
(*2) «Επενδύοντας στη φυγή: Η διαρροή επιστημόνων από την Ελλάδα την εποχή της παγκοσμιοποίησης», Κριτική 2011, σελ.347.
(*3) Σχόλιο No 1.450 στην ιστοσελίδα της πρωτοβουλίας αδιόριστων μελών ΔΕΠ «Α-λέκτωρ», http://lecture.jimdo.com , 20/6/2011.
(*4) Εύη Σαχίνη (επιστημ. επιμ.), «Ελληνικές επιστημονικές δημοσιεύσεις 1993-2008: βιβλιομετρική ανάλυση ελληνικών δημοσιεύσεων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά», Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης & Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, 2010, http://www.ekt.gr/metrics/GreekScientificPublications_EKT.pdf
(*5) Γιάννης Καλογήρου, «Ελληνικό Πανεπιστήμιο: Οργανισμός πιστοποίησης τίτλων ή φορέας αλλαγής προς την οικονομία και την κοινωνία της γνώσης» στο Α. Δημητρόπουλος κ.ά (επιμ.), «Το Πανεπιστήμιο σήμερα. Όψεις κρίσης και προβλήματα προσαρμογής», Θεμέλιο 2011, σελ. 184-190.
(*6) http://diafaneia.ee.auth.gr/sites/default/files/Greece%20Research%20and%20Funds%20FACTS.pdf
(*7) Μιχάλης Μητσός, «Η μεταβαλλόμενη έννοια της ευρωπαϊκής ερευνητικής πολιτικής» στο Α. Δημητρόπουλος κ.ά (επιμ.), «Το Πανεπιστήμιο σήμερα. Όψεις κρίσης και προβλήματα προσαρμογής», Θεμέλιο 2011, σελ. 205, 211.
(*8) Μιχάλης Μητσός, «Η μεταβαλλόμενη έννοια της ευρωπαϊκής ερευνητικής πολιτικής» στο Α. Δημητρόπουλος κ.ά (επιμ.), «Το Πανεπιστήμιο σήμερα. Όψεις κρίσης και προβλήματα προσαρμογής», Θεμέλιο 2011, σελ. 213.
(*9) Επιφυλάσσομαι σε προσεχές κείμενο να διαπραγματευτώ αυτό το ζήτημα.
(*10) http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231074855
(*11) www.tovima.gr/society/article/?aid=375985
(*12) http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_13/02/2011_432528
(*13) http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=19/06/2011&id=285679
(*14) http://www.energypress.gr/portal/resource/contentObject/id/e6461671-3970-4391-ae73-f8c9d1d36202
(*15) http://www.iky.gr/IKY/portal/gr/announcements/detailedAnn_GR_Window?action=2&annId=80
(*16) http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=280023
(*17) Θα μας απασχολήσει σε προσεχές κείμενο.
(*18) Για τους διδάσκοντες «407» βλ. αναλυτικά www.bookpress.gr/stiles/debate/407-magic
(*19) http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_05/05/2011_389694
(*20) http://www.minedu.gov.gr/prokhryxeis-diagwnismoi-ypotrofies/diagonismoi-ergon-symbaseis/20-06-11-prokiryksi-anoiktoy-diagonismoy-me-titlo-lparoxi-ypiresion-syntirisis-kai-episkeyis-toy-ktirioy-yppdbmth-sto-maroysir.html
(*21) www.minedu.gov.gr/publications/docs2011/ereyna_paideia_110208.ppt
(*22) Δες εδώ αναλυτική κριτική για τα επιστημολογικά και μεθοδολογικά προβλήματα της έρευνας: www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2458:lr———-&catid=77:paideia&Itemid=177
(*23) www.enet.gr/?i=news.el.article&id=241163

Προειδοποίηση του ΝΑΤΟ στην Τουρκία για τα αντιβαλλιστικά συστήματα!

Τα «νεοθωμανικά τσαλίμια» της ισλαμιστικής κυβέρνησης του AKP και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ήταν θέμα χρόνου να προκαλέσουν την αντίδραση της Ατλαντικής Συμμαχίας.Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδα «Χουριέτ», το ΝΑΤΟ απηύθυνε προειδοποίηση προς την Άγκυρα ότι θα αποφύγει, ενδεχομένως, να παρέχει πληροφορίες αναφορικά με τη βαλλιστική απειλή που προέρχεται από χώρες-παρίες (rogue states) του διεθνούς συστήματος, όπως για παράδειγμα το Ιράν, με τις οποίες βέβαια η Άγκυρα αναπτύσσει τις σχέσεις της, όταν εκτιμά ότι τη συμφέρει.

Η απειλή του ΝΑΤΟ θα υλοποιηθεί σε περίπτωση που οι Τούρποι προχωρήσουν στην προμήθεια ρωσικών ή κινεζικών αντιβαλλιστικών συστημάτων στο πλαίσιο του εξοπλιστικού προγράμματος το οποίο βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, με την τελική απόφαση να αναμένεται προς τα τέλη του παρόντος έτους, ή το αργότερο στις αρχές του
Τα υποψήφια συστήματα είναι το PATRIOT των αμερικανικών εταιριών Raytheon και Lockheed Martin, το γνωστό σύστημα S-300 που προωθεί ο ρωσικός οργανισμός που επιβλέπει τις εξαγωγές οπλικών συστημάτων, η Rosoboronexport (αν και στο παρελθόν έχει καταγραφεί υποτιθέμενη ρωσική πρόταση για το S-400), το κινέζικο σύστημα HQ-9 της CPMIEC (China Precision Machinery Export-Import Corp.) που είναι η «κινεζική Rosoboronexport», και το ιταλο-γαλλικό SAMP/T Aster 30 της ευρωπαϊκής κοινοπραξίας Eurosam.
Η Τουρκία, στο πλαίσιο της γνωστής τακτικής να έχει όλες τις υποψηφιότητες στο τραπέζι με σκοπό να πιέζει τους συμμετέχοντες για να εξασφαλίσει ότι το δυνατόν περισσότερα ανταλλάγματα (θεμιτό) έχει αρνηθεί να αποκλείσει από τον διαγωνισμό τους Ρώσους και τους Κινέζους. 
Το ΝΑΤΟ έχει ξεκαθαρίσει προς την Άγκυρα ότι σε περίπτωση επιλογής κάποιου «μη Δυτικού» συστήματος, τότε δεν πρόκειται να το εντάξει στην αντιβαλλιστική «ομπρέλα» που έχει υπό δημιουργία για την αντιμετώπιση της βαλλιστικής απειλής.
Προφανώς το θέμα έχει μεγαλύτερη συμβολική και πολιτική αξία παρά πρακτική – επιχειρησιακή. Η εγκατάσταση ραντάρ του συστήματος (που θα λειτουργεί στην μπάντα «Χ») στο έδαφος της Τουρκίας για τον έγκαιρο εντοπισμό της εκτόξευσης πυραύλων εναντίον της Δύσης – κυρίως – ώστε να επιληφθούν της κατάστασης άμεσα τα πολεμικά πλοία με το σύστημα μάχης AEGIS και του πυραύλους SM-3 (ιδανικό σενάριο) δεν θα μπορέσει να προχωρήσει, κάτι που αναμένεται να βαρύνει στην τελική απόφαση της Άγκυρας.
Ωστόσο, όπως συνηθίζουν τα τελευταία χρόνια οι Τούρκοι, προτού συμμορφωθούν με τις γεωπολιτικές πραγματικές της περιοχής, φροντίζουν «να βγάζουν το λάδι» στους – υποτίθεται – συμμάχους τους.Τώρα, εάν πάλι δεν συμμορφωθούν… κακό του κεφαλιού τους.  επομένου.
defence-point

Η Ελλάδα στην τροχιά των κατασκοπευτικών δορυφόρων

Όταν οι πράκτορες της CIA στις 28 Ιουλίου 1990 έφθασαν στο Λευκό Οίκο, είχαν πολλές ανησυχητικές ειδήσεις μαζί τους για τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Σχεδόν ταραγμένοι, οι εμπειρογνώμονες δείχνουν στον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο μια σειρά από δορυφορικές φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας : Στη συνέχεια, οι συγκεντρωμένοι στον Λευκό Οίκο είχαν την ευκαιρία να δουν φωτογραφίες από συγκεντρώσεις περίπου 30.000 ιρακινών στρατιωτών στα σύνορα με το Κουβέιτ και το Ιράκ, πολλά φορτηγά με πυρομαχικά, βυτιοφόρα, και οχήματα πρώτων βοηθειών, όλα με κατεύθυνση τα σύνορα.
 
Αλλά ο Πρόεδρος είναι αβέβαιος για το πώς θα πρέπει να ερμηνεύσει τις φωτογραφίες; Οι σύμβουλοί του ερμηνεύουν την ανάπτυξη των στρατιωτών ως μια μπλόφα για να εντυπωσιαστεί το Κουβέιτ. Η CIA αντίθετη: Όχι, ο Σαντάμ Χουσεΐν έχει σαφώς σχέδια για μια εισβολή! Ο Μπους κλείνει τελικά προς την πλευρά των σκεπτικών του συμβούλων. Τέσσερις ημέρες αργότερα τα ιρακινά στρατεύματα εισβάλουν στο Κουβέιτ.
Κατά το αποκορύφωμα της κρίσης των Ιμίων, τον Ιανουάριο του 1996, Αμερικανοί αξιωματούχοι πληροφορούν την ελληνική κυβέρνηση για αποβίβαση τουρκικών κομάντο στην ελληνική βραχονησίδα, βασίζοντας τις πληροφορίες τους σε φωτογραφίες αμερικανικού δορυφόρου. Η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, μη έχοντας ανάλογες φωτογραφίες στα χέρια της, διατάζει ώρες μετέπειτα την απονήωση ελικοπτέρου του Ναυτικού από το κατάστρωμα ενός σκάφους, για να είναι σε θέση να επιβεβαιώσει τις σχετικές πληροφορίες. Οι δορυφορικές επικοινωνίες, οι οποίες επιτρέπουν τη μυστική συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών που είναι υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων και της στρατιωτικής διοίκησης, απουσίαζαν εκείνη τη στιγμή παντελώς από το ελληνικό σύστημα ασφαλείας.
Δεν ήταν βέβαια αυτά τα πρώτα επεισόδιο με το οποίο οι στρατιωτικοί και οι πολιτικοί γνωρίζουν να εκτιμούν την υποστήριξη των κατασκοπευτικών δορυφόρων. Πολλά είναι γνωστά για αυτούς, και είναι εκπληκτικό, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι όλα τα στοιχεία για τους δορυφόρους υπόκεινται πάντοτε σε καθεστώς διαβαθμισμένων πληροφοριών. Περίπου 225 από αυτούς σήμερα κάνουν κύκλους πάνω από την Γη. Περίπου 120 από αυτούς λειτουργούν οι Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου 50 ανήκουν Ρωσία. Ωστόσο, χώρες όπως η Κίνα, Γαλλία, Ισραήλ, Ιαπωνία, Ινδία, Νότια Κορέα, Γερμανία και πρόσφατα το Ιράν και η Τουρκία, αντέχουν οικονομικά αυτόνομα αυτά τα ακριβά ουράνια σώματα.fox2magazine

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Γέμισαν ανεμογεννήτριες τα καμμένα της Πάρνηθας! Ποιό fund “πράσινης ανάπτυξης” τις φύτεψε; ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ >

 Αλήθεια, εκείνο το “παρατηρητήριο του ΣΚΑΪ” δεν πήρε είδηση αυτό το έγκλημα; Η ταχύτητα με την οποία στήθηκε το όλο έργο, εκτός από την κυβερνητική υποκρισία, φέρνει βάσιμες υπόνοιες για τις αιτίες της καταστροφής. Η ομερτά των βαρώνων, παροιμιώδης. Η σιωπή των εισαγγελέων, εκκωφαντική. Γράφαμε πέρυσι, όταν μόλις είχαν τοποθετηθεί οι βάσεις: Εκεί που φύτρωναν δέντρα που “τυχαία” κάηκαν, φυτρώνουν ανεμογεννήτριες. Δείτε λοιπόν τις φωτογραφίες – ντοκουμέντο. Να είστε σίγουροι ότι θα το πάμε μέχρι τέλους: 

Πάρνηθα:τέσσερα χρόνια μέτα και το “πάρτυ” των εργολάβων…(φωτό)

Πόσοι θυμούνται την 27η προς 28η Ιουνίου του 2007,τις ημέρες εκείνες που η πύρινη λαίλαπα κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος των πιο όμορφων και άγριων τοπίων του βουνού της Πάρνηθας; Ο καιρός πέρασε και μέσα στο γενικό ζόφο των ημερών που ακολούθησαν ξεχάστηκε η Πάρνηθα όπως και όλα τα υπέροχα μέρη που χάθηκαν εκείνο το καταθλιπτικό καλοκαίρι.

Όμως για το κράτος και τα αφεντικά τα πάντα μπορούν να παράξουν κέρδος…και η στάχτη και η φωτιά!Είναι γνωστό πλέον πως ο καπιταλισμός είναι μια μηχανή καταστροφής και αυτή είναι η δύναμή του. Αφού λοιπόν έγινε σε πρώτη φάση το απαραίτητο σκύλεμα (επικοινωνιακό κυριως

μπίζνεσμεν,μμε,φορείς,παράγοντες,υπουργοί,παπαδαριό,κρατικοδίαιτοι οικολόγοι) πάνω στο κορμί του βουνού που ψυχορραγούσε, ήρθε και η “ουσία” αυτού που λέμε μπίζνα!Δηλαδή ακολούθησε το πλιάτσικο! Το καζίνο υστέρα από μια πολύμηνη στάση αναμονής ξαναβγαίνει στο προσκήνιο με το καλύτερο οικολογικό προφίλ ώστε οι εγκαταστάσεις του να ανακατασκευαστούν, άλλα κυρίως να επεκταθούν στην ήδη καμμένη περιοχή με τις ευλογίες του κράτους.

Χωροθετείται και εγκρίνεται η κατασκευή τεχνολογικού “πάρκου” δεκάδων χιλιάδων τετραγωνικών στους πρόποδες του βουνού στη περιοχή των Αφιδνων. Και αυτά μπορεί να είναι τα πιο σημαντικά γεγονότα λεηλασίας του βουνού μετά τη φωτιά άλλα υπάρχουν και άλλα γεγονότα πολύ σημαντικά. Άρχισαν να παίζουν διάφορα άσχημα σενάρια σχετικά με τη χρήση των πρώην βασιλικών κτημάτων.

Γίνονται προσπάθειες, στους σχεδιασμούς αλλά και στη πράξη,ανάπλασης των πιο συχνά επισκεψιμων περιοχών του βουνού και η μετατροπή του από δρυμό απολύτου προστασίας σε περιαστικό δασός. Διανοίγονται νέοι “δασικοί” δρόμοι στις παρυφές του βουνού. Μαζική εισβολή από αγέλες εντουραδων σε πολλά μονοπάτια του βουνού. Φασίστες κυνηγοί συνεχίζουν ανενόχλητοι να δολοφονούν άγρια ζώα.

Αποτυχημένα σε μεγάλο βαθμό τα πολυδάπανα και πολυδιαφημισμένα έργα μετά τη φωτιά όπως επίσης και οι πρώτες αναδασώσεις. Οικοδομικός οργασμός σε Θρακομακεδόνες και ιππ.πολιτεία άλλα και κατασκευή εγκαταστάσεων άγνωστων λειτουργιών στα ανατολικά και βόρεια του βουνού. Απαξίωση του δασαρχείου και ανάληψη της απόλυτης διαχείρισης από τον φορέα.Το μεγαλύτερο κακό όμως δεν είχε έρθει ακόμα άλλα όταν ξεκίνησε ήρθε γρήγορα.

Τέσσερα χρόνια μετά την καταστροφική πυρκαγιά και ένα χρόνο μετά την έναρξη των έργων το αιολικό εργοστάσιο είναι γεγονός. Και παρότι υπήρξε ενημέρωση και η καλύτερη δυνατή διακίνηση αυτής της πληροφορίας από την πρώτη στιγμή,κάνεις μα κάνεις δεν ασχολήθηκε.Και αν υπάρχουν κάποιοι που αυτές οι εικόνες τους εξοργίζουν τους πληροφορούμε ότι αυτό το εργοστάσιο φαντάζει σαν μακέτα μπροστά σ αυτό που θα γίνει σε πολλές άλλες περιοχές(όπως στην Εύβοια που την έχουν ήδη γαζώσει με ανεμογεννήτριες , στα νησιά όλου του Αιγαίου ή στην ορεινή Ναυπακτία). Έτσι λοιπόν ορεινή γη παραχωρείται τζάμπα στους εργολάβους τους οποίους βέβαια δε τους νοιάζει η παραγωγή ρεύματος άλλα οι επιδοτήσεις και τα “παράπλευρα” έσοδα από τις εργολαβίες για τις “υποδομές”.

http://witnessfree.blogspot.com/2011/06/blog-post_5651.html

Γέφυρες πολέμου στήνει στον Έβρο η Τουρκία. Σε 15' "σβήνουν" το ποτάμι

Αλλαγή των τακτικών και στρατηγικών δεδομένων στην κύρια γραμμή αντιπαράθεσης Ελλάδας-Τουρκίας, στον ποταμό Έβρο. Με μια κίνηση, η οποία δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολιών για το τι σχεδιάζουν έναντι της Ελλάδος οι γείτονες, προχώρησαν στην προμήθεια γεφυρών-πορθμείων,ενός κατεξοχήν επιθετικού όπλου και μάλιστα σε τέτοιες ποσότητες και με τέτοιες δυνατότητες που τους επιτρέπει εντός λεπτών(!) να προχωρήσουν σε ζεύξη του ποταμού Έβρου και να ξεχυθούν στο εσωτερικό της ελληνικής επικράτειας. 

Για μία ακόμη φορά, η γειτονική χώρα πρωτοτυπεί, αφού είναι η μόνη παγκοσμίως, η οποία μεσούσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δαπανά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση μέσων ταχείας γεφύρωσης υδάτινων κωλυμάτων στο πλαίσιο ενός καλά μελετημένου και με σπουδή υλοποιούμενου εξοπλιστικού προγράμματος. 
Το ζήτημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό, δικαιολογίες διπλωματικές-πολιτικές δεν υπάρχουν για την κίνηση αυτή και είναι επιβεβλημένο να τεθεί σε ανώτατο επίπεδο στην τουρκική πολιτική ηγεσία. Η επικείμενη επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν για τα εγκαίνια του μουσείου της Ακρόπολης δίνει μια καλή ευκαιρία στον πρωθυπουργό της χώρας Κώστα Καραμανλή να θέσει το θέμα άμεσα στον Τούρκο ομόλογό του. 
Το 1994, ο τότε υπουργός Άμυνας Γεράσιμος Αρσένης, θορυβημένος από την αγορά (προελεύσεως ΗΠΑ) και εγκατάσταση πολύ μικρότερων δυνατοτήτων γεφυρών στον Έβρο, είχε σπεύσει να θέσει το θέμα στον Αμερικανό ομόλογό του και να αποτρέψει την πώληση επιπλέον συστημάτων ζεύξεως στην Τουρκία. 
Η χώρα μας βρίσκεται πια στη δυσάρεστη θέση του έντονου προβληματισμού γι’ αυτές τις προμήθειες και οι επιτελείς των Γενικών Επιτελείων αναζητούν ήδη τρόπους επιχειρησιακής αντιμετώπισής τους.
Για πρώτη φορά από το 1923, όταν η οργανωθείσα από τον στρατηγό Θεόδωρο Πάγκαλο Στρατιά του Έβρου των 115.000 ανδρών αποτέλεσε το πολύ ισχυρό «επιχείρημα» της ηττημένης στη Μικρασία Ελλάδας για την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, στο 1974 όταν η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο έδωσαν υπόσταση στην τουρκική απειλή και επέβαλαν τη στρατηγική αναδιάταξη του Ελληνικού Στρατού, μέχρι ακόμη και σήμερα, ο ποταμός Έβρος κατείχε πάντα κεντρικό ρόλο στην ελληνική στρατιωτική προσπάθεια και σκέψη. 
Ήταν η κύρια γραμμή άμυνας απέναντι στον επίδοξο εισβολέα εξ Ανατολών, ένα μεγάλο φυσικό κώλυμα 150 χλμ. κατά μήκος όλης σχεδόν της ελληνο-τουρκικής μεθορίου (ο ίδιος ο ποταμός στο μεγαλύτερο μέρος της ροής του αποτελεί τη μεθόριο), όπου με το σύνολο των ρευμάτων, κοιτών, αρδευτικών καναλιών, αναχωμάτων αλλά και των έργων αμυντικής οργάνωσης και φυσικά των προγεφυρωμάτων του (Κάρακατς, Φέρρες) προσέφερε, κύρια στον αμυνόμενο, σε συνδυασμό με τη ευνοϊκή γεωμορφολογία δυτικά του ποταμού, τακτικό πλεονέκτημα. 
Η κατάσταση αυτή έχει όμως πλέον ανατραπεί. Η Τουρκία, με σειρά συντονισμένων και πολυεπίπεδων χειρισμών, μετασχηματίζει τις δυνάμεις της στην Ανατολική Θράκη σε μία ισχυρότατη και σύγχρονη επιθετική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα τις προικοδοτεί με όσα μέσα απαιτούνται, ώστε ο ποταμός Έβρος να μην μπορεί πλέον να αποτελέσει ισχυρό αμυντικό στήριγμα. 
Με άλλα λόγια, η Τουρκία, την τελευταία διετία, με στοχευμένες ενέργειες έχει σήμερα καταφέρει να αναιρέσει σχεδόν όλα τα επιχειρησιακά πλεονεκτήματα, τα οποία προσέδιδε στον αμυνόμενο μία ποτάμια γραμμή. Και φυσικά αυτά δεν είναι καθόλου λίγα! Από την απαρχή σχεδόν της συγκροτημένης ανθρώπινης στρατιωτικής δραστηριότητας, σχεδόν πάντοτε, όπου βέβαια υπήρχαν ποταμοί, η επιλογή της θέσης των οργανωμένων ή μη αμυντικών τοποθεσιών γινόταν σε άμεση και καθοριστική σχέση με αυτούς.

Σαν σήμερα στα Δερβενάκια

Τέσσερα στενά περάσματα στην Κορινθία: Μπογάζι της Νεμέας, Δερβενάκι του Τριτού, στενά του Αγίου Σώστη και Κλεισούρα του Αγιονορίου.Τα τέσσερα αυτά στενά με την ονομασία Δερβενάκια συνδέουν την Αργολίδα με την Κορινθία. Έγιναν γνωστά από τη μεγάλη καταστροφή που έπαθε εδώ ο στρατός του Δράμαλη στις 26 – 28 Ιουλίου 1822. Η μάχη των Δερβενακίων υπήρξε μια από τις δραματικότερες και ενδοξότερες μάχες της Ελληνικής Επανάστασης. Τα γεγονότα εξελίχτηκαν ως εξής: Ισχυρό σώμα από 30.000 πεζούς και 5.000 ιππείς με επικεφαλής τον πασά της Λάρισας Δράμαλη Μαχμούτ διέσχισε τη Βοιωτία και χωρίς καμία δυσκολία πέρασε τα στενά και κατέλαβε το Άργος. Αντικειμενικός σκοπός ήταν η κατάληψη της Τριπολιτσάς.


Η αντίσταση όμως την οποία οργάνωσε ο Κολοκοτρώνης στην ακρόπολη του Άργους ματαίωσε το σχέδιο του Δράμαλη, ο οποίος αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει στην Κόρινθο να ανασυνταχτεί και να αποκαταστήσει τον ανεφοδιασμό του από τη Λάρισα.
Ο Κολοκοτρώνης, που κατάλαβε τις προθέσεις του Δράμαλη, έπιασε τα στενά του Αγίου Σώστη και του Αγιονορίου, απ` όπου είχε την ελπίδα ότι θα περάσει ο Τούρκος πασάς με το στρατό του, ο οποίος είχε αρχίσει να υποφέρει από πείνα και δίψα.
Πράγματι στις 26 Ιουλίου η πρωτοπορία του τουρκικού στρατού επιχείρησε να περάσει τα στενά του Αγίου Σώστη και καταστράφηκε από τους Έλληνες που ενέδρευαν εκεί. Χειρότερη τύχη είχε το κύριο σώμα ύστερα από δύο ημέρες στο Αγιονόρι.
Στις μάχες αυτές, που παγίωσαν την ανεξαρτησία της Πελοποννήσου, θριάμβευσε το στρατηγικό δαιμόνιο του Κολοκοτρώνη και διακρίθηκαν οΠαπαφλέσσας, ο Υψηλάντης, ο Νικηταράς κ.ά. Ο Δράμαλης με τα λείψανα του στρατού του έφτασε σε άσχημη κατάσταση στην Κόρινθο, όπου ύστερα από λίγες ημέρες πέθανε από τις κακουχίες και τη θλίψη του.

olympia

ΤΟ 100 ετών ΠΟΙΗΜΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ, ΩΣ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ.

ΤΟ 100 ετών ΠΟΙΗΜΑ,    ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ, ΩΣ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ. 

Γεώργιος Σουρής (1853-1919) 

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.



Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα; 

«Mega» συμφωνία Ιράν, Ιράκ Συρίας για φυσικό αέριο – Συμμετοχή και της Ελλάδας

Το Ιράν, το Ιράκ και η Συρία υπέγραψαν μια από τις μεγαλύτερες συμφωνίες για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το πεδίο South Pars στην Ευρώπη μέσω Λιβάνου. Η συμφωνία ύψους 10 δις. $ υπεγράφη από τον υπουργό πετρελαίου του Ιράν Mohammad Aliabadi και των υπουργών πετρελαίου της Συρίας Sufian Alao και του Ιράκ Abdul Kareem Luaiby. Η συμφωνία προβλέπει πως το ιρανικό φυσικό αέριο θα μεταφέρεται στην Ευρώπη μέσω ενός αγωγού μήκους 5000 χλμ. ο οποίος θα διασχίζει το Ιράκ, τη Συρία, το Λίβανο και τη Μεσόγειο. 

Μάλιστα και σύμφωνα με δημοσιεύματα του ιρανικού Τύπου η Ελλάδα πρόκειται να αποτελέσει και αυτή με τη σειρά της ενδιάμεσο σταθμό του αγωγού αυτού, χωρίς όμως να δοθούν περισσότερες λεπτομέρειες. Το Ιράκ έχει επανειλημμένα τονίσει πως χρειάζεται 10 με 15 εκατ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, η Συρία 15 με 20 και το Λίβανο 5 με 7 εκατ. κυβικά μέτρα μέχρι το 2020. 
Ο υφυπουργός πετρελαίου του Ιράν Javad Owji δήλωσε πως η χώρα του έχει τη δυνατότητα να παράγει 600 εκατ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου την ημέρα δηλώνοντας ταυτόχρονα πως το νούμερο αυτό μπορεί να διπλασιαστεί στα επόμενα χρόνια μετά το άνοιγμα και άλλων πηγών στο πεδίο του South Pars.
Τέλος ο ίδιος πρόσθεσε πως ο αγωγός θα μπορεί να μεταφέρει 110 εκατ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου την ημέρα ενώ η κατασκευή του θα διαρκέσει μεταξύ 3 και 5 ετών.
defencenet

ΕΙΧΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ........ ΦΙΛΟΥΣ !!!!

ΗΤΑΝ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1897  ΠΡΙΝ 113 ΧΡΟΝΙΑ !!!

Διαβάστε παρακάτω................................

 

Ξημέρωμα του 1897 η Κρήτη «βράζει» από τις θηριωδίες των Τούρκων. Οι Κρητικοί αποφασίζουν να κηρύξουν την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Στον Προφήτη Ηλία του Ακρωτηρίου Χανίων Κρήτης οχυρώνονται οι επαναστάτες και υψώνουν την Ελληνική Σημαία, που τους παρέδωσε ο ύπαρχος του θωρηκτού «Ύδρα» Κωνσταντίνος Κανάρης, εγγονός του ναύαρχου Κανάρη.

Εκτός από τους τούρκους, έχουν να αντιμετωπίσουν και την αντίδραση των Μεγάλων Δυνάμεων (Ιταλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Αγγλίας και Ρωσίας), που στις 9 Φεβρουαρίου 1897, ξεκινούν σφοδρό βομβαρδισμό.

Μία από τις οβίδες κτυπά και καταρρίπτει τον ιστό με την ελληνική σημαία. Ο οπλίτης Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης με μεγάλο κίνδυνο για την ζωή του πετάγεται μέσα στην πύρινη κόλαση του βομβαρδισμού, ξαναστήνει τον ιστό και η σημαία κυματίζει και πάλι περήφανη.

Μια νέα οβίδα καταρρίπτει και πάλι τον ιστό. Ο Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης τον ξαναστήνει όπως πριν.

Τρίτη οβίδα θρυμματίζει πια τον ιστό και ρίχνει κάτω την σημαία.

Ο Σπύρος Καγιαλές - Καγιαλεδάκης αρπάζει την σημαία και την ανυψώνει κάνοντας το ίδιο του το σώμα κοντάρι!

Μόλις οι ναύαρχοι του ενωμένου στόλου είδαν με τα κιάλια ότι η σημαία και πάλι κυματίζει με κοντάρι έναν. επαναστάτη, δεν πίστευαν στα μάτια τους και αμήχανοι διέταξαν παύση πυρός. Το στρατόπεδο δονείται από ζητωκραυγές και πανηγυρισμούς. Στο Ελληνικό θωρηκτό "'Υδρα" ψέλνεται ο εθνικός ύμνος. Ζητωκραυγές και χειροκροτήματα ακούγονται πλέον όχι μόνο από τα Ελληνικά, αλλά και από τα Ιταλικά και Γαλλικά πλοία!

Αν εσύ χρωστούσες 10 Ευρώ ... τι θα σου έκαναν ????

600.000.000 EURO ΧΡΩΣΤΑΕΙ Η ΜΑΡΙ ΔΑΣΚΑΛΑΝΤΩΝΑΚΗ ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ.

Είναι πραγματικά, ν'απορεί κανείς, για το που βρίσκουν οι κυβερνώντες, το τόσο πολύ θράσος τους...

Άραγε, αυτοί είναι τόσο πολύ ξύπνιοι, ή εμείς κοιμόμαστε, παραπάνω από όσο πρέπει; Πιθανολογώ το δεύτερο. Γιατί αν ισχύει το πρώτο, βρείτε μου.. πηγάδι, να πάω να πέσω μέσα.
Έχουμε λοιπόν και λέμε.
Τα πέντε εκατομμύρια ευρώ, που....
χρωστούσε ο Τόλης Βοσκόπουλος στην εφορία, στάθηκαν αρκετά, για να αναγκάσουν την τότε υπουργό Πολιτισμού, με αρμοδιότητα τον τουρισμό, Αγγελική Γκερέκου, να ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ από το αξίωμά της.

Κι αυτό, γιατί η Κερκυραία ηθοποιός και πολιτικός, ήταν ΣΥΖYΓΟΣ του Τόλη. Και το ήθος της, ¨στριμώχθηκε¨ από την δικαιολογημένη της ευθιξία. Και έτσι... μας τελείωσε.

Τα χρέη των εξακοσίων ( καλά διαβάσατε 600 εκατομμυρίων ευρώ ) προς το δημόσιο,....
της κυρίας Μαρί Δασκαλαντωνάκη, δεν είναι αρκετά για να προκαλέσουν στον ΣΥΖYΓΟ της, αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος ΝΙΚΟ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ, για να έχει, μια ανάλογη, με την κυρία Γκερέκου, ευθιξία;

Και καλά ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙ. Διαβάζει... αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Ο Πρωθυπουργός που θέλει να το παίξει τίμιος και καθαρός, ΤΙ ΚΑΝΕΙ;

Τον άμπακο χρωστάει η κυρία αυτή ( σύζυγος Υπουργού Σηφουνάκη ) στο δημόσιο. Και στους ασφαλιστικούς φορείς. Ο ........σύζυγος, όμως, Σηφουνάκης, επιμένει να ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

Προφανώς... από κακή συνεννόηση ίσως, η συνάντησή του με το ΗΘΟΣ, δεν πραγματοποιήθηκε ακόμα.

Καιρός όμως είναι, αφού ο ίδιος, δεν έχει... τσίπα ( άλλη λέξη ήθελα να πω, αλλά ας όψεται ο... πολιτισμός μου) και δεν την κάνει από το αξίωμά του, μέχρι να βρει η κυρία ( σύζυγος ) Δασκαλαντωνάκη, χρήματα, για να τα δώσει στο πολύπαθο δημόσιο, να τον... διευκολύνει ο Πρωθυπουργός. Δείχνοντάς του την έξοδο.

Μιας και ο ίδιος δεν την βλέπει..

Δεν θα γίνει όμως.. Ξέρετε γιατί;

Γιατί ο Σηφουνάκης, είναι χρόνια φίλος του ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Και την ανάμιξή του με την πολιτική, σ' αυτόν την οφείλει... Ποιος σου είπε ¶ντζελα Γκερέκου, να μην έχεις και συ τέτοιες φιλίες με τον.. σκιώδη ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ μας.

Εσύ για 5 εκατομμύρια, παρέδωσες το χαρτοφυλάκιό σου. Αυτός με 600 εκατομμύρια και είναι ακόμα εκεί. Να το παίζει... Υπουργός. Με σαράντα πέντε παρατρεχάμενους γύρω του, να τον ξεσκονίζουν..

Αυτά θέλανε να διαγράψουν, τα λαμόγια. Με επικεφαλής τον Παπακωνσταντίνου. Αυτά επιχείρησαν να σβήσουν, με το νομοσχέδιο που προσπάθησαν να περάσουν. Κόψανε μισθούς και συντάξεις, από τον ΑΝΗΜΠΟΡΟ στο να αντιδράσει λαό, για να τα χαρίσουν στους απατεώνες.

Για να τα ΧΑΡΙΣΟΥΝ και στην Δασκαλαντωνάκη, για να συνεχίσει να το παίξει μεγαλοξενοδόχα. Με τόσα χρέη στο δημόσιο.

¶ρμεξαν μέχρι εξαντλήσεως, τις πιο ευημερούσες επιχειρήσεις - φιλέτα, όπως το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΛΑΣ της Θεσσαλονίκης. Το ¨Cape Sοunio¨ το ¨ FILOXENIA¨ στην Καλαμάτα και ένα σωρό πολυτελή ακόμα ξενοδοχεία, βγάλανε τα δισεκατομμύρια στο εξωτερικό, σε τραπεζικούς τους λογαριασμούς, όλοι τους, αφήνοντας στο κράτος δυσβάστακτα χρέη.

Στο κράτος αυτό, που τους χαϊδεύει. Που τους ενθαρρύνει να γίνουν ακόμα πιο κλέφτες, πασχίζοντας στα μουλωχτά, να περάσει νύχτα, χαριστικό γι' αυτούς, νόμο! Το κράτος αυτό, που έχει υπουργό του τον Σηφουνάκη. Και τον διατηρεί και τον.. νταντεύει.

Αντίθετα με την Γκερέκου, που της έκανε ΑΜΕΣΩΣ ΑΠΟΔΕΚΤΗ την παραίτηση. Και μην φανταστείτε ότι αυτό έγινε για τα 5 εκατομμύρια του Βοσκόπουλου. Σιγά. Απλά η Γκερέκου, είχε αρχίσει να την μπαίνει στον Γερουλάνο. Και ψάχνανε ευκαιρία.

Για όλα αυτά όμως, ποιος είναι ο βασικός υπαίτιος ; Ποιος παρακολουθεί απαθής τον χορό αυτό της απάτης, χορεύοντας κι αυτός το δικό του Καλαματιανό; Νιάου - νιάου στα κεραμίδια, δεν κάνει ο λύκος... Είναι γνωστό ποιος κάνει. Είναι γνωστό το ΠΟΙΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΣΙΩΠΑ.

Η δικαιοσύνη είναι . Η οποία πλέον έχει αποκτήσει πολύ ¨ στραβισμό¨ απέναντι σ' αυτά όλα τα φαινόμενα.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ.

Ήρθε και αυτή, για να κλείσει το κομμάτι αυτό του κύκλου, που ο πολίτης, θα μπορούσε να διακρίνει μια, αμυδρή έστω, δέσμη ελπίδας.

Έκλεισε λοιπόν ο κύκλος.

Συμπληρώθηκε το τρίπτυχο, που αποτελείται από το ΚΡΑΤΟΣ, την ΕΚΚΛΗΣΙΑ, την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Και τώρα δείτε πόσο πολύ μόνοι είμαστε... Έρμαια στις δολιότητες των λογίς Σηφουνάκιδων, Δασκαλαντωνάκιδων και ένα τσούρμο ΑΚΗΔΩΝ ΚΛΕΦΤΑΚΗΔΩΝ...

Τόσα και τόσα συμβαίνουν γύρω μας. Και οι δικαστικές αρχές, ασχολούνται ΑΥΤΑΠΑΓΓΕΛΤΑ, μόνο με το κλεφτρόνι που έκλεψε για να πάρει τη δόση του, ή για να πουλήσει ένα βράδυ μούρη στη γκόμενα..

Κι όλα τα άλλα μεγαλοκλεφτρόνια, απολαμβάνουν ελεύθερα τις κλοπές τους, πλουτίζοντας εύκολα και ξεκούραστα, υπό την κοινωνική συναναστροφή μάλιστα, αυτών που ΑΥΤΑΠΑΓΓΕΛΤΑ θα έπρεπε να ενεργήσουν και γι'αυτούς.

Γιατί οι νόμοι που έχουν στα χέρια τους, δεν ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΝ, το κλεφτρόνι από τον αρχιληστή...

Έτσι είναι δυστυχώς. Και αλoίμονο στη χώρα, που χάνει από το πλευρό της και αυτή την ιερή, την ΥΨΙΣΤΗ ελπίδα της, που λέγεται ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Πρέπει, όσο είναι καιρός, να αντιδράσουμε εμείς. Να τους δείξουμε εμείς αυτό που πρέπει να κάνουν..

Γράψτε συνάδελφοι, εδώ στα blogs, για το σκάνδαλο αυτό. Για τα τεράστια χρέη της συζύγου του υπουργού.

Και για τον υπουργό αυτόν, των οικονομικών, που ήθελε με νόμο να χαρίσει 25 δις και στην κα Σηφουνάκη, αλλά και σε εκατοντάδες μεγαλοαστούς πάμπλουτους, που φθάσανε τη χώρα, εδώ που τη φθάσανε.

Εμείς μείναμε μόνο, να κρατάμε ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ .

Τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα, το έχουν βουλώσει, γιατί συντηρούνται από την κρατική διαφήμιση.

Εμείς μείναμε μόνο, για να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι σ'αυτά τα φαινόμενα, που διαδέχονται το ένα το άλλο, σαν ΣΥΦΟΥΝΑκηδες...

Καταθέστε ψυχή παιδιά..

Χανόμαστε.

http://fainareti.wordpress.com/

Mόσχα προς Άγκυρα: "Δεν θα μείνουμε αδιάφοροι αν κινδυνεύσει η Κύπρος"

Προειδοποιητική "σφαλιάρα" από αυτές που είχαν χρόνια να πέσουν στο σβέρκο της Άγκυρα έριξε η Ρωσία με αφορμή της παραληρηματικές δηλώσεις Ερντογάν. Ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Αλεξάντρ Λουκασέβιτς της Ρωσίας, αφού υπενθύμισε ότι στην Κύπρο υπάρχει ένα νόμιμο κράτος μόνο και κανένα άλλο (!), απέρριψε όλα τα επιχειρήματα του Ρ.Τ.Ερντογάν, τόνισε ότι "Μόνο τα ψηφίσματα του ΟΗΕ θα επιτρέψουν την επανένωση της Κύπρου στη βάση μιας δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας με ενιαία κυριαρχία, υπηκοότητα και διεθνή νομική υπόσταση» και ότι "Οι δηλώσεις Εντογάν είναι πολύ σκληρές". 


Εντύπωση προκάλεσε στους διπλωματικούς κύκλους ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια το ρωσικό ΥΠΕΞ δεν περιορίστηκε σε τυπικές διατυπώσεις, αλλά εμμέσως πλην σαφώς υπενθύμισε την παράνομη ύπαρξη του κατοχικού ψευδοκράτους (σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 541 του 1983 και 550 του 1984), υπενθυμίζοντας ότι εκεί καλούνται τα μέλη της διεθνούς κοινότητας «να μην αναγνωρίζουν κανένα κυπριακό κράτος πλην της Κυπριακής Δημοκρατίας, να σέβονται την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και να μη διευκολύνουν και να μην παρέχουν κατ' ουδένα τρόπο βοήθεια στο αποσχιστικό μόρφωμα στο βορρά της νήσου της Κύπρου». 
Παρασκηνιακά έχει υπάρξει ενημέρωση της Άγκυρας, αναφέρουν πηγές από την Μόσχα ότι "Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις δεν θα μείνουν αδιάφορες αν κινδυνεύσει η ασφάλεια της κυπριακής δημοκρατίας και έχουν τρόπους να το καταστήσουν αυτό σαφές"! 
Η θέση που έλαβε η Μόσχα άφησε άφωνή την Άγκυρα που θεωρούσε ότι λόγω της ανάπτυξης καλών οικονομικών σχέσεων η Ρωσία θα "έριχνε νερό στο κρασί της" σε ότι αφορά την Κύπρο, αλλά η Ρωσία έφτασε να υπενθυμίσει μέχρι και την απορριπτική απόφαση του ΟΗΕ στο αυθαίρετο ψευδοκράτος που έστησαν οι κατοχικές δυνάμεις στην Βόρεια Κύπρο. 
Οπως διαβεβαίωσε ο κ. Λουκασέβιτς, «η Ρωσία ως μόνιμο μέλος του Σ.Α. του ΟΗΕ παρείχε και θα συνεχίσει να παρέχει υποστήριξη στην επίτευξη δίκαιης, βιώσιμης και καθολικής διευθέτησης προς το συμφέρον όλων των Κυπρίων, βασισμένη στα σχετικά ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ, των ενδοκυπριακών συμφωνιών υψηλού επιπέδου (των ετών 1977 και 1979) και της εθελουσίας, χωρίς έξωθεν πίεση, συναίνεσης των ίδιων των κυπριακών κοινοτήτων». 
Συμπλήρωσε μάλιστα ότι «για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια η τύχη της κυπριακής διευθέτησης βρίσκεται στα χέρια των ίδιων των Κυπρίων, Ελλήνων και Τούρκων», όμως το «ευαίσθητο υλικό» των συνεχιζόμενων εφ' όλης της ύλης διακοινοτικών συνομιλιών στην Κύπρο δεν πρέπει να υφίσταται πίεση έξωθεν, πολύ περισσότερο στις παρούσες συνθήκες που η διαπραγματευτική διαδικασία προχωρά εξαιρετικά δύσκολα, γι' αυτό και το βασικότερο είναι να βοηθηθεί ο διάλογος και όχι «να προσπαθούμε να υποκαταστήσουμε τα κοινά συμφέροντα των Κυπρίων με τα συμφέροντα άλλων πλευρών». 
Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας επαναβεβαίωσε ότι στηρίζει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ Αυτό δήλωσε ο επίσημος εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Αλεξάντρ Λουκασέβιτς, σημειώνοντας ότι «μόνο αυτή η προσέγγιση θα επιτρέψει την επανένωση της Κύπρου στη βάση μιας δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας με ενιαία κυριαρχία, υπηκοότητα και διεθνή νομική υπόσταση». 
«Είναι προφανές ότι η Μόσχα θέλει να δείξει με σαφήνεια ότι η Κύπρος τελεί υπό την υψηλή διπλωματική και στρατηγική της προστασία» εκτιμούν διπλωματικές πηγές στη ρωσική πρωτεύουσα. 
Οι Ρώσοι τάχθηκαν εκ νέου υπέρ ενός ενιαίου κράτους με βάση το πρότυπο «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία», κάτι το οποίο, αξίζει να σημειωθεί, ανέφερε στις δηλώσεις της και η Αμερικανίδα υπουργός, Χίλαρι Κλίντον, κάτι το οποίο διέφυγε από τα ελληνικά ΜΜΕ, πολλά εκ των οποίων θεώρησαν – εκτίμησαν ότι συντάχθηκε με τις θέσεις της Τουρκίας.
Η Μόσχα δείχνει ότι είναι αποφασισμένη να στηρίξει την άριστη σχέση που έχει με την Κυπριακή Δημοκρατία. Μπορεί οι σχέσεις της με την κυβέρνηση Χριστόφια - παρά τις πολιτικές ρίζες στην Σοβιετική Ένωση που έχει ο τελευταίος - να μην είναι το ίδιο καλές όπως ήταν με τον μακαρίτη τον Τάσσο Παπαδόπουλο (υπάρχουν κύκλοι στη Μόσχα που λένε ότι ο Χριστόφιας ανέκαθεν ήταν πιο κοντά στο Λονδίνο παρά στην Μόσχα), αλλά το μέγεθος των ρωσικών επενδύσεων στη Κύπρο και η γνώση του γεγονότος ότι τυχόν επανένωση υπό τουρκική κηδεμονία θα ανατρέψει όλη της στρατηγική ισορροπία στην Α.Μεσόγειο σε βάρος της Ρωσίας, κάνει να μην "σηκώνει μύγα στο σπαθί της". 
Μία αιτία "παγώματος" των σχέσεων με την κυβέρνηση Χριστόφια είναι η ματαίωση σειράς εξοπλιστικών προγραμμάτων από την Ρωσία, όπως των ρουκετοβόλων Smerch, των αντιαρματικών πυραύλων Kornet-E κλπ.
Επίσης η Μόσχα ενδιαφέρεται μέσω της Gazprom, να αποκτήσει ενεργό ρόλο στο ενεργειακό "Ελ Ντοράντο" της Α.Μεσογείου.
Η Ρωσία με δεδομένη την πολιτική αναταραχή στην Συρία και την έκθεση σε κίνδυνο της μοναδικής ναυτικής βάσης στην Α.Μεσόγειο, σε καμία περίπτωση δεν θέλει να κινδυνεύσουν τα πολιτικά κεκτημένα στην Κύπρο.Για το λόγο αυτό δηλώνει τώρα "παρούσα" και κόβει τον αέρα του Ερντογάν, όπως δεν τόλμησε να τον κόψει κανένας άλλος μέχρι τώρα.
defencenet

Η αποστολή της Χίλαρι και ο ρόλος της Ρωσίας – Τι ζητούν οι ΗΠΑ από την Ελλάδα - Χίλαρι: Πετάξτε Ρώσους και Γερμανούς από το Αιγαίο!

Χίλαρι: Πετάξτε Ρώσους και Γερμανούς από το Αιγαίο! > Θρίλερ για γερά νεύρα παίζεται πάνω από το Αιγαίο με τη Τουρκία να σηκώνει «μπαϊράκι», τις ΗΠΑ να προσπαθούν να ελέγξουν τα κοιτάσματα στη χώρα μας αλλά και κυρίως το διάδρομο για τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης. Στο παιχνίδι μπαίνουν το Ισραήλ και οι Ευρωπαϊκές χώρες αφού στερεύουν οι αραβικές πηγές αλλά και η Ρωσία. Τα κοράκια οι πολυεθνικές μυρίστηκαν «ψαχνό» στο Αιγαίο και τσακώνονται για το ποιος θα το πρωτοπάρει.


Μέχρι πρόσφατα ξέραμε πως η χώρα μας είχε πετρελαιοπαραγωγικές εγκαταστάσεις στα κοιτάσματα του Πρίνου, μεταξύ Καβάλας και Θάσου, τα οποία είχαν αρχίσει να στερεύουν. Όμως τώρα υπάρχουν νέα δεδομένα. Ο Γ. Μανιάτης μίλησε για νέα εγχώρια κοιτάσματα πετρελαίου, άνω των 500 εκατ. βαρελιών, η εκμετάλλευση των οποίων μπορεί να φέρει έσοδα που θα φτάσουν τα 15 δις. Ευρώ. Προς επιβεβαίωση αυτών ο τεχνικός σύμβουλος της Ενεργειακής Αιγαίου Δρ. Κων/νος Νικολάου παρουσίασε έρευνα από 175 γεωτρήσεις από τις οποίες προκύπτει πως υπάρχουν τουλάχιστον 11 ενεργά πετρελαϊκά κοιτάσματα κυρίως στη Δυτική Ελλάδα και την Ανατολική Θράκη.

Ενεργειακό φιλέτο
Από τη μια λοιπόν έχουμε ένα ενεργειακό φιλέτο και από την άλλη τις ανακατατάξεις στη Μέση Ανατολή που και την εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών κάνουν δύσκολη και τίθεται εν αμφιβόλω για την αποτελεσματικότητά της στο μέλλον (αφού είναι θολό το πόσα εκατομμύρια βαρέλια μπορούν να βγάλουν ακόμα). Για τις ΗΠΑ λοιπόν το Αιγαίο είναι ένας τρόπος θωράκισης από μια ενεργειακή –πετρελαϊκή κρίση και όχι μόνο.
Οι Αμερικάνοι λοιπόν επισημαίνουν στην ελληνική κυβέρνηση τη σημασία που έχει ο νότιος διάδρομος εφοδιασμού της Ευρώπης. Στόχος του είναι να μετριαστεί η ενεργειακή εξάρτηση της Ε.Ε από τη Ρωσία. Και στα πλαίσια αυτού του ψυχρού πολέμου οι ΗΠΑ θέλουν από την Ελλάδα να βγάλει τη Ρωσία εκτός παιχνιδιού. Απώτερος στόχος δεν είναι βέβαια μόνο το φυσικό αέριο στο οποίο πόνταρε η Ρωσία αλλά κυρίως τα κοιτάσματα πετρελαίου του Αιγαίου. Και αυτό η Ελλάδα εν μέρει το έκανε πραγματοποιώντας μια απότομη πολιτική μεταστροφή που έβγαλε τις μπίζνες με τους Ρώσους σε δεύτερο πλάνο, προκαλώντας φυσικά την έντονη δυσφορίας τους. Από την άλλη θέλουν να βγάλουν και τους Γερμανούς από το παιχνίδι οι οποίοι έχασαν τα πετρέλαια της Λιβύης και του Λιβάνου.
Επί της ουσίας αν η Ελλάδα συνταχθεί με τον αμερικανικό και όχι το ρωσικό άξονα σαν αντάλλαγμα δίνονται δύο σενάρια:
- είτε η συνεκμετάλλευση με τη Τουρκία
- είτε η εκμετάλλευση μόνο με αμερικανικές και ευρωπαϊκές πολυεθνικές.
Και στις δύο περιπτώσεις, οι ΗΠΑ εμφανίζονται ως η εγγυήτρια δύναμη στη σταθερότητα στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Και εδώ παίζεται το μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι. Για να πείσουν τη χώρα μας προς αυτή τη κατεύθυνση προτείνουν να προχωρήσει η Ελλάδα στην ανακήρυξη ΑΟΖ, ενώ σχεδόν εκφοβιστικά επισημαίνουν τις «γκρίζες» ζώνες στο Αιγαίο για να κάνουν λόγο για αμφισβητούμενα σύνορα. Οι Τούρκοι που βλέπουν να παραγκωνίζονται στη συζήτηση (έστω και διακριτικά) αρχίζουν τους λεονταρισμούς, προσπαθώντας να δείξουν πως δεν θα τεθούν τόσο εύκολα εκτός παιχνιδιού και ότι παραμένουν υπολογίσιμη δύναμη.
Και εδώ υπάρχει απάντηση όμως. Αμέσως μετά την επίσκεψη της Χίλαρι στην Αθήνα δημοσιοποιήθηκε η έκθεση της αμερικανοκινούμενης Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων (ICG) η οποία προτείνει ουσιαστικά στην Ελλάδα να συμφωνήσει με τη Τουρκία στις «γκρίζες» ζώνες στο Αιγαίο. Η ICG επισημαίνει πως οι εξελίξεις ωθούν Ελλάδα και Τουρκία να επιλύσουν τις διαφορές του για τα χωρικά ύδατα. Η ομάδα προτείνει στην Ελλάδα να αναγνωρίσει τα δικαιώματα της Τουρκίας και η Τουρκία να δεσμευτεί για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Εάν προκύψει άλλο θέμα θα παραπεμφθεί στη Χάγη. Η ομάδα προτείνει να δεσμευτούν Ελλάδα και Τουρκία ότι θα διαπραγματευτούν ειδικές ρυθμίσεις για το Αιγαίο, βάση των όσων προβλέπει η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και ιδιαίτερα βάση των προβλέψεών της για ευθυδικία και ειδικές περιστάσεις. Βάση του κανόνα των 12 μιλίων οι δύο χώρες πρέπει να χωρίσουν τα χωρικά τους ύδατα. Για να γίνει όμως αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μέση γραμμή αλλά και η μείωση των ελληνικών χωρικών υδάτων.
gdailynews

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ 40 ΕΧΤΙΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΤΗ ΔΙΕΛΥΣΕ

Αυτή είναι η τραγική για όλους τους Έλληνες πραγματικότητα, όσο ακραίο κι αν θεωρήσουν τον τίτλο πολλοί από την απέναντι ιδεολογική πλευρά του ποταμού που θα τον διαβάσουν.Αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Η τραγική για όλους μας πραγματικότητα. Και αποκτά αυτή η τραγικότητα ακόμη μεγαλύτερο βάθος, γιατί συμπεριλαμβάνει και τις ζωές των παιδιών όλων των Ελλήνων πολιτών. Ακόμη και των αγέννητων…
Η Ελλάδα, μετά τη χρεοκοπία των Βρυξελλών, που επίσημα πλέον πανηγύρισε ο επικίνδυνος πρωθυπουργός της χώρας Γιώργος Παπανδρέου, μαζί με τον επίσης επικίνδυνο υπουργό της Πτώχευσης
Ευάγγελο Βενιζέλο, δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.
Η Ελλάδα, η οποία διασύρθηκε όσο ποτέ τους τελευταίους είκοσι μήνες από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της και την ανεύθυνη κυβέρνησή του.

Η Ελλάδα που βρίσκεται σήμερα σιδεροδέσμια του τοκογλυφικού κεφαλαίου, έφτασε μέχρις εδώ, εξαιτίας των ανεύθυνων χειρισμών όλων εκείνων των πολιτικών που ξεπήδησαν από τη λεγόμενη ‘γενιά του πολυτεχνείου’.
Τι να πει κανείς για την δραχμοφορούσα επίτροπο της χώρας μας στις Βρυξέλλες, την κυρία Μαρία Δαμανάκη, την κυρία που στα νιάτα της ξεσήκωνε τον ελληνικό λαό εναντίων του φασισμού των Συνταγματαρχών και που στο τέλος της τρίτης ηλικίας της και αφού έχει αλλάξει τρεις κομματικούς χώρους, βγάζοντας άναρθρες γεροντίστικες κραυγές περί δραχμής και άλλων τινών, τον τρομοκρατεί πίσω από τις σιδερόφραχτες πύλες του διεθνούς κεφαλαίου που εξυπηρετεί;
Τι να πει κανείς για τη συνομοταξία των πολιτικών τύπου Ανδρουλάκη, που από ίματζ μέικερ της κακιάς ώρας του Χαρίλαου Φλωράκη, έγιναν εξαπτέρυγα του ΔΝΤ;
Τι να πεις για τους Λαλιώτηδες, για Παπουτσήδες και τους λοιπούς συντρόφους, που γυάλιζαν επί δεκαετίες τις δερμάτινες πολυθρόνες των διάφορων υπουργικών θώκων από τους οποίους παρέλασαν δίχως ίχνος ντροπής;
Η διάλυση της Ελλάδας πραγματοποιήθηκε από τα πράσινα σοσιαλιστικά αρπακτικά!
Η κάποτε περήφανη μεσαία τάξη, εκτελέστηκε από τους κολλητούς της Εκσυγχρονιστικής Σημιτικής Λαίλαπας στη μεγάλη ΚΛΟΠΗ του χρηματιστηρίου.
Και ολοκληρώθηκε με τον πλήρη αφανισμό της, από την επικίνδυνη άγνοια της παιδικής χαράς του Γιώργου Παπανδρέου.
Η σωτηρία της πατρίδας, πλέον βρίσκεται στα χέρια της κεντροδεξιάς.
Ανήκει στην παράταξη που ίδρυσε ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής και σήμερα ηγείται από τον πολιτικό που τον εξέλεξε η βάση της παράταξης και θα μείνει στην ιστορία ως ο πολιτικός που θα δώσει ξανά πνοή στον ελληνισμό:
τον Αντώνη Σαμαρά. Η σωτηρία της πατρίδας είναι πάνω από όλα.
Οι εκλογές είναι η μόνη λύση.
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Μέλος Π.Ε. της Νέας Δημοκρατίας

http://taxalia.blogspot.com/2011/07/40_24.html

Πίνδαρος (522 π.Χ. - 448 π.Χ.)

Ο μεγαλύτερος λυρικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδος. Γεννήθηκε στο 522 π.Χ. στις Κυνός Κεφαλές των Θηβών και ήταν υιός του Δαϊφάντου και της Κλεοδίκης. Είχε σαν δασκάλους, στη μουσική τους Αθηναίους Αγαθοκλέα και Απολλόδωρο, στη δε ποιητική τέχνη την Μύρτιδα. Την ποιήτρια Κόριννα την είχε μάλλον σαν ανταγωνίστρια, λέγεται δε πως σ’ ένα διαγωνισμό τον νίκησε. Εικοσαετής έκανε την εμφάνισή του σαν ποιητής στο κοινό. 

Τα μεγάλα κατορθώματα των Ελλήνων κατά των Περσών περιέργως δεν τον συγκίνησαν πνευματικά, όπως τον Αισχύλο και τον Σιμωνίδη. Αργότερα όμως εξύμνησε τις λαμπρές υπηρεσίες των Αθηναίων σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, οι δε Αθηναίοι τον τίμησαν και του δώρισαν το ποσόν των μυρίων δραχμών. Ταχέως η φήμη του ποιητή διαδόθηκε, για να λάβει το χαρακτηρισμό του εθνικού ποιητή, όπως ο Σιμωνίδης. Σ’ αυτό συντέλεσαν οι μεγάλοι πανελλήνιοι αγώνες, στους οποίους συνήθιζε να παρευρίσκεται, και χάρις στους οποίους συνήψε σχέσεις με τους ευγενείς οίκους όλων των πόλεων. Πολλές φορές μάλιστα συνόδευσε και τους νικητές αθλητές στην πατρίδα τους, για να διευθύνει εκεί ο ίδιος τη νικητήρια πομπή της υποδοχής. 

Η πατρίδα του Πινδάρου Βοιωτία εθεωρείτο παροιμιώδες σύμβολο του στενού τοπικισμού, της επαρχιώτικης νοοτροπίας και των καθυστερημένων ιδεών. Τίποτα από τα συνταρακτικά γεγονότα της εποχής δεν επηρέασε τους Θηβαίους, που ήταν εχθροί σε κάθε νέο πνεύμα κι εξακολουθούσαν να πιστεύουν πως η καταγωγή τους ανάγεται εις τους θεούς και πως ο λαός ήταν κάτι άξιο περιφρονήσεως. Μεγαλωμένοι με τέτοιες παραδόσεις, οι μεγαλοκτηματίες επιδίδονταν σε θεάματα, αγωνίσματα, διασκεδάσεις και τελετές. Αρετή γι’ αυτούς ήταν η σωματική δύναμη, η ομορφιά, ο πλούτος. Αυτά όλα διέγραψαν ασφαλώς και τον χαρακτήρα του ποιητή. Γι’ αυτό και προπάντων οι λαμπρές εκδηλώσεις βρήκαν στον Πίνδαρο τον πιο κατάλληλο υμνωδό.

Επισκέφθηκε τη Σικελία, φιλοξενήθηκε στην Αυλή του Ιέρωνα, και έψαλε τη μεγαλοπρεπή έκρηξη της Αίτνας του 472. Είχε πάντα στενές σχέσεις με τα Ιερατεία και ιδιαίτερα με τους ιερείς των Δελφών, τη σοφία των οποίων εξυμνούσε στα άσματά του. Ο Πίνδαρος πέθανε σε βαθύ γήρας, πιθανώς στα 448, στο Άργος και, ως λέγεται, μέσα στο θέατρο και στην αγκαλιά του αγαπημένου του φίλου Θεοξένου. Στη Θήβα, όπου μετακομίσθηκαν τα οστά του, οι κάτοικοι, μέχρι την εποχή του Παυσανία, έδειχναν περήφανοι τον τάφο του ποιητή τους, καθώς και τα ερείπια της οικίας του, την οποία και μόνο εξαίρεσε ο Αλέξανδρος από τη γενική καταστροφή της πόλεως. 

Η μούσα του Πινδάρου εξύμνησε θεούς, ήρωες και αθλητές, με επινίκια, εγκώμια και θρήνους. Οι αρχαίοι γραμματικοί συγκέντρωσαν και κατέταξαν την ποίησή του σε 17 βιβλία. Εν τούτοις, από αυτά σώθηκαν μόνο τα επινίκια, μερικά αποσπάσματα ενός διθυράμβου για την έκλειψη του ηλίου στα 463 και δύο χαριτωμένα τραγούδια για τις ιερόδουλες της Κορίνθου και τον ωραίο Θεόξενο.

Ο Πίνδαρος συνέθεσε χορικές ωδές αρκετών τύπων. Σύμφωνα με τους βιογράφους της ύστερης αρχαιότητας αυτές οι ωδές ταξινομήθηκαν από τους λόγιους της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας σε είδη:

• Ύμνοι, 1 βιβλίο
• Παιάνες, 1 βιβλίο
• Διθύραμβοι, 2 βιβλία
• Προσωδία, 1 βιβλίο
• Παρθένια, 3 βιβλία, (περί των νεαρών γυναικών)
• Υπορχήματα 1 βιβλίο, (υποστηρικτικά χορού)
• Εγκώμια, 1 βιβλίο
• Θρήνοι, 1 βιβλίο
• Επινίκια, 4 βιβλία

Από αυτό το εκτενές corpus μόνον οι επινίκιες ωδές έχουν διασωθεί πλήρεις. Οι υπόλοιπες είναι γνωστές μόνον από παραπομπές άλλων συγγραφέων ή σπαράγματα παπύρων που ανακαλύφθηκαν στην Αίγυπτο.

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/07/pindaros-522-448bc.html#ixzz1T99Gx8XE