Τα 20 μεγάλα ψέματα του Αλέξη Τσίπρα

Ο χρήστης των social media με το ψευδώνυμο Georghy Zhukov κατέγραψε, στο λογαριασμό του στο facebook, τα 20 μεγαλύτερα ψέματα του Αλέξη Τσίπρα, μην παραλείποντας να τονίσει πως ο σημερινός πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης που γνώρισε η Ελλάδα. Στην ανάρτησή του, μάλιστα, καταρρίπτει τις εξαγγελίες Τσίπρα, αναφέροντας τι πραγματικά συνέβη. 

Ολόκληρη η ανάρτηση 

Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει έναν πολιτικό; Η συνέπεια λόγων και πράξεων. Μέσα σε 4 και κάτι χρόνια, ο Alexis Tsipras κατάφερε να περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο ως ο μεγαλύτερος ψεύτης πολιτικός που γνώρισε αυτή η χώρα. 

Ας δούμε τα 20 μεγάλα ψέματα αυτής της διαδρομής. 

Ψέμα #1 
Κατάργηση Μνημονίου μ΄ ένα νόμο και ένα άρθρο 
Η αλήθεια: Υπέγραψε δύο ακόμη μνημόνια με τα σκληρότερα διαρθρωτικά μέτρα και επιτήρηση για υπερπλεονάσματα μαμούθ έως το 2060.

Ψέμα #2 
Επί Σύριζα δεν κόπηκαν συντάξεις 
Η αλήθεια: Μείωση συντάξεων μέσω αύξησης κρατήσεων για περίθαλψη, αύξησης φορολογίας, κατάργησης του ΕΚΑΣ και επαναπροσδιορισμού λόγω νόμου Κατρούγκαλου.

Ψέμα #3 
Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας νόμος άδικος, δε διορθώνεται, καταργείται. 
Η αλήθεια: Ο ΕΝΦΙΑ διατηρείται έως σήμερα, επιβαρύνοντας τον φορολογούμενο με 3,5 δις ετησίως. 

Ψέμα #4 
Κατώτατος μισθός 751€ 
Η αλήθεια: Για το 2019 οι μισθοί διαμορφώνται στα 650€. Επιχειρήθηκε αύξηση βασικού μισθού επί μικτών αποδοχών, η οποία εξαϋλώθηκε λόγω της αλλαγής κλίμακας φορολογίας. 

Ψέμα #5 Αφορολόγητο στις 12.000€ για όλους 
Η αλήθεια: Σταδιακή μείωση αφορολόγητου στα 8.636 € και περαίτερω μείωση στα 5.636€ από 1.1.2020. 

Ψέμα #6 
Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη – Σεισάχθεια κόκκινων στεγαστικών δανείων 
Η αλήθεια: Τα κόκκινα δάνεια πωλήθηκαν σε funds, η προστασία περιορίστηκε και πλέον έχουν εκπληρειαστεί σπίτια ιδιωτών. 

Ψέμα #7 
Ο Σαμαράς θα αυξήσει τον ΦΠΑ 
Η αλήθεια: Ο Τσίπρας παρέλαβε ΦΠΑ 13% για να τον αυξήσει στο 24% και κατάργησε το ευνοϊκό καθεστώς ΦΠΑ στα νησιά. Επιχειρήθηκε μείωση του ΦΠΑ στα επίπεδα του 2014. 

Ψέμα #8 Δημοψήφισμα για να φύγουμε από την Ενωση Τοκογλύφων 
Η αλήθεια: Το ΟΧΙ στην ΕΕ ελαβε 61,3% και ο Τσίπρας το μετετρεψε σε ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, απαξιώνοντας την ετυμηγορία του λαού και εξαπατώντας αυτούς που τον πίστεψαν. 

Ψέμα #9 
Φρένο σε όλες τις Ιδιωτικοποίησεις 
Η αλήθεια: Ιδιωτικοποήθηκαν τα πάντα και μάλιστα μέσω ανεξάρτητου και μη κρατικώς ελεγχόμενου Υπερταμείου με διάρκεια ζωής ενός αιώνα.

Ψέμα #10 
Πρόσβαση ανασφάλιστων στο ΕΣΥ 
Η αλήθεια: Η πρόσβαση ανασφάλιστων και οικονομικά αδυνάτων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας δόθηκε με υπογραφή Αδωνη Γεωργιάδη (ΦΕΚ Β’ 1465/5.6.2014). 

Ψέμα #11 
Επαναφορά δώρου Χριστουγέννων στος τέλος του 2015 
Η αλήθεια: Ουδέποτε επανήλθε το δώρο. Επιχειρήθηκε να βαφτιστεί ένα προεκλογικό επίδομα ως 13η σύνταξη, το οποίο βέβαια δεν έπεισε κανέναν.

Ψέμα #12 
Μείωση φόρου στα καύσιμα για να ζεσταθεί η κοινωνία 
Η αλήθεια: Αυξήθηκε ο φόρος στα καύσιμα κατά 8 λεπτά το λίτρο – Αυξήθηκαν τα κρούσματα φοροδιαφυγής καυσίμων – Μειώθηκαν ραγδαία οι έλεγχοι.

Ψέμα #13 
Διατήρηση δημόσιου χαρακτήρα ΔΕΗ 
Η αλήθεια: Η ΔΕΗ διασπάστηκε σε εταιρείες που βγήκαν όλες προς πώληση, στην αγορά εισήλθαν δεκάδες ιδιώτες πάροχοι ηλεκτρικήγς ενέργειας και η ΔΕΗ καταρρέει από τα χρέη που δημιουργήθηκαν την τελευταία τετραετία.

Ψέμα #14 
ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση περιφερειακών αεροδρομίων 
Η αλήθεια: Ιδιωτικοποιήθηκαν ήδη 14 αεροδρόμια σε κοινοπραξια Fraport-Κοπελούζου-Κόκκαλη και αναμένεται και β’ φάση με τα εναπομείναντα.

Ψέμα #15 
Πάταξη φοροδιαφυγής – αξιοποίηση λιστών Λαγκάρντ και Μπόργιανς 
Η αλήθεια: Λίγο πάνω από το 10% του τεθέντος στόχου η εισπραξιμότητα των εσόδων. Οι δε αξιώσεις για τη Λίστα Λαγκάρντ παραγράφηκαν οριστικώς και αμετακλήτως. 

Ψέμα #16 
Διαπλοκή ΜΜΕ – Τραπεζών – Κυβέρνησης 
Η αλήθεια: Η ΕΡΤ μεταλλάχθηκε στη Φωνή της Αλήθειας. Δανειοδοτήθηκαν επιχειρηματίες για να αποκτήσουν/δημιουργήσουν ΜΜΕ προσκείμενα στον Τσίπρα και δίνεται αφειδώς κρατική διαφήμιση σε συγκεκριμένα φερέφωνα ΜΜΕ. 

Ψέμα #17 
Κανένας νέος φόρος σε ελευθερους επαγγελματίες και αγρότες 
Η αλήθεια: Επιβληθηκε προκαταβολή φόρου 100% στους ελεύθερους επαγγελματίες, οι αγρότες αντιμετωπίζονται ως έχοντες ατομική επιχείρηση και καταρήθηκαν όλες οι εκπτώσεις φόρου.

Ψέμα #18 
Οι τράπεζες θα περάσουν σε δημόσιο έλεγχο, καμία περίπτωση για capital control 
H αλήθεια: 28.6.2015 επιβλήθηκαν capital controls. Έκτοτε ο Τσίπρας κάθε 6 μήνες ανακοίνωνε άρση των περιορισμών. Τελικά, ακόμα και σήμερα 4 χρόνια μετα, τα cc δεν έχουν αρθεί ολοσχερώς.

Ψέμα #19 
Go back μάνταμ Μέρκελ – Υπερηφάνεια – Εθνική αξιοπρέπεια 
Η αλήθεια: Όπως η ίδια η Μέρκελ δήλωσε επανειλημμένα, ο Αλέξης ήταν το πλέον κατάλληλο άτομο για μπίζνες.

Ψέμα #20 
Κυβερνητική διαφθορά – Υπόθεση Νοβάρτις 
Η αλήθεια: Μετά από 2+ χρόνια ελέγχων, το «μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών» κατέληξε στον κουβά με την κυβέρνηση απολογούμενη στην κοινωνία για το φιασκο.

Πηγή: Meaculpa 
Εικόνα από: afirimenο
ΑΒΕΡΩΦ

Τιθορέα Μονή Ιερουσαλήμ

Θρήνος του Δούκα για την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως

[ΧLΙ] [1] Ὦ Πόλις, Πόλις, πόλεων πασῶν κεφαλή· ὦ Πόλις, Πόλις, κέντρον τῶν τεσσάρων τοῦ κόσμου μερῶν· ὦ Πόλις, Πόλις, χριστιανῶν καύχημα καί βαρβάρων ἀφανισμός· ὦ Πόλις, Πόλις, ἄλλη παράδεισος φυτευθεῖσα πρός δυσμάς, ἔχουσα ἔνδον φυτά παντοῖα βρίθοντα καρπούς πνευματικούς.

[2] Ποῦ σου τό κάλλος παράδεισε· Ποῦ σου ἡ τῶν χαρίτων τοῦ πνεύματος εὐεργετική ρώσις ψυχῆς τέ καί σώματος; Ποῦ τά τῶν ἀποστόλων τοῦ Κυρίου μου σώματα τά πρό πολλοῦ φυτευθέντα ἐν τῷ ἀειθαλεῖ παραδείσω, ἔχοντα ἐν μέσῳ τούτων τό πορφυροῦν ἱμάτιον, τήν λόγχην, τόν σπόγγον, τόν κάλαμον, ἅτινα ἀσπάζοντες ἐφανταζόμεθα τόν ἐν σταυρῷ ὑψωθέντα ὁρᾶν· ποῦ τά τῶν ὅσιων λείψανα; Ποῦ τά τῶν μαρτύρων; ποῦ τά τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου καί τῶν λοιπῶν βασιλέων πτώματα; αἱ ἀγυιαί, τά περίαυλα, αἱ τρίοδοι, οἱ ἀγροί, οἱ τῶν ἀμπέλων περιφραγμοί, τά πάντα πλήρη, μεστά λειψάνων ἁγίων, σωμάτων εὐγενῶν, σωμάτων ἀγενῶν, ἀσκητῶν, ἀσκητριῶν. Ὦ τῆς ζημίας «Ἔθεντο, Κύριε, τά θνησιμαῖα τῶν δούλων σου βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ, τάς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς θηρίοις τῆς γῆς κύκλῳ τῆς Νέας Σιῶν καί οὐκ ἦν ὁ θάπτων». 

[3] Ὦ ναέ, ὦ ἐπίγειε οὐρανέ, ὦ οὐράνιον θυσιαστήριον, ὦ θεῖα καί ἱερά τεμένη, ὦ κάλλος ἐκκλησιῶν, ὦ βίβλοι ἱεραί καί Θεοῦ λόγια, ὦ νόμοι παλαιοί τέ καί νέοι, ὦ πλάκαι γραφεῖσαι Θεοῦ δακτύλῳ , ὦ εὐαγγέλια λαληθέντα Θεοῦ στόματι, ὦ θεολογίαι σαρκοφόρων ἀγγέλων, ὦ διδασκαλίαι πνευματοφόρων ἀνθρώπων, ὦ παιδαγωγίαι ἡμιθέων ἡρώων, ὦ πολιτεία, ὦ δῆμος, ὦ στρατός ὑπέρ μέτρον τό πρίν, νῦν δ’ ἀφανισθεῖς ὡς ποντιζομένη ναῦς ἐν τῷ πλεῖν, ὦ οἰκίαι καί παντοδαπά παλάτια καί ἱερά τείχη, σήμερον συγκαλῶ πάντα καί ὡς ἔμψυχα συνθρηνῶ, τόν Ἱερεμίαν ἔχων ἔξαρχον τῆς ἐλεεινῆς τραγωδίας. 

[4] «Πῶς ἔκαθισεν μόνη ἡ πόλις ἡ πεπληθυμένη λαῶν; Ἐγεννήθη ὡς χήρα ἡ πεπληθυμένη ἐν ἔθνεσιν, ἄρχουσα ἐν χώραις ἐγεννήθη εἰς φόρον. Κλαίουσα ἔκλαυσεν ἐν νυκτί καί τά δάκρυα αὐτῆς ἐπί τῶν σιαγόνων αὐτῆς καί οὔχ ὑπάρχει ὁ παρακαλῶν αὐτήν ἀπό πάντων τῶν ἀγαπώντων αὐτήν. Πάντες οἱ φιλοῦντες αὐτήν ἠθέτησαν ἐν αὐτῇ, ἐγένοντο αὐτῇ εἰς ἐχθρούς. Μετῳκίσθη ἡ Ἀσία ἀπό ταπεινώσεως αὐτῆς καί ἀπό πλήθους δουλείας αὐτῆς. Ἐκάθισεν ἐν ἔθνεσιν, οὔχ εὖρεν ἀνάπαυσιν. Πάντες οἱ καταδιώκοντες αὐτήν κατέλαβον αὐτήν ἀνά μέσον τῶν θλιβόντων. Ὁδοί πόλεως πενθοῦσιν παρά τό μή εἶναι ἐρχόμενους εἰς ἑορτήν. Πᾶσαι αἱ πύλαι αὐτῆς ἠφανισμέναι. Οἱ ἱερεῖς αὐτῆς ἀναστενάζουσιν, αἱ παρθένοι αὐτῆς ἀγόμεναι καί αὐτή πικραινομένη ἐν ἑαυτῇ. Ἐγένοντο οἱ θλίβοντες αὐτήν εἰς κεφαλήν καί οἱ ἐχθροί αὐτῆς εὐθηνοῦσιν, ὅτι Κύριος ἐταπείνωσεν αὐτήν ἐπί τό πλῆθος τῶν ἀσεβειῶν αὐτῆς. Τά νήπια αὐτῆς ἐπορεύθη ἐν αἰχμαλωσίᾳ κατά πρόσωπον θλίβοντος. Καί ἐξῆλθεν ἐκ θυγατρός Σιῶν πᾶσα ἡ εὐπρέπεια αὐτῆς. Ἐγένοντο οἱ ἄρχοντες αὐτῆς ὡς κριοί οὔχ εὑρίσκοντες νομήν καί ἐπορεύοντο ἐν οὐκ ἱσχύϊ κατά πρόσωπον διώκοντος. Ἰδόντες οἱ ἐχθροί αὐτῆς ἐγέλασαν ἐπί μετοικεσίᾳ αὐτῆς. Ἁμαρτίαν ἥμαρτεν Ἱερουσαλήμ διά τοῦτο εἰς σάλον ἐγένετο. 

[5] Χεῖρα αὐτοῦ ἐξεπέτασεν ὁ θλίβων ἐπί πάντα τά ἐπιθυμήματα αὐτῆς, εἶδε γάρ ἔθνη εἰσελθόντα εἰς τό ἁγίασμα αὐτῆς, ἅ ἐνετείλω μή εἰσελθεῖν εἰς τήν ἐκκλησίαν σου. Πᾶς ὁ λαός αὐτῆς καταστενάζοντες, ζητοῦντες ἄρτον. Ἔδωκαν τά ἐπιθυμήματα αὐτῆς ἐν βρώσει, τοῦ ἐπιστρέψαι ψυχήν. Ἴδε, Κύριε, καί ἐπίβλεψον πάντες οἱ παραπορευόμενοι ὁδόν ἐπιβλέψατε καί ἴδετε εἰ ἐστίν ἄλγος κατά τό ἄλγος μου, δ’ ἐπεφύλλισέν μοί. Ἐξ ὕψους αὐτοῦ ἐξαπέστειλε πῦρ ἐν τοῖς ὀστέοις μου καί κατήγαγεν αὐτό ἐπ’ ἐμέ. Διεπέτασε δίκτυον τοῖς ποσί μου· ἀπέστρεψεν μέ εἰς τά ὀπίσω, ἔδωκέν με ἠφανισμένην, ὅλην τήν ἡμέραν ὀδυνωμένην. 

[6] Ἐξῆρε πάντας τούς ἰσχυρούς μου ὁ Κύριος ἐκ μέσου μου· ἐκάλεσεν ἐπ’ ἐμέ καιρόν τοῦ συντρῖψαι ἐκλεκτούς μου. Ληνόν ἐπάτησε Κύριος παρθένω θυγατρί Ἰούδα. Ἐπί τούτοις ἐγώ κλαίω. Ἐγένοντο οἱ υἱοί μου ἠφανισμένοι, ὅτι ἐκραταιώθη ὁ ἐχθρός. 

[7] Δίκαιός ἐστι Κύριος, ὅτι τό στόμα αὐτοῦ παρεπίκρανα. Ἀκούσατε δή, πάντες λαοί, καί ἴδετε τό ἄλγος μου· αἵ παρθένοι μου καί οἱ νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ μου. Ἐκάλεσα τούς ἔραστάς μου, αὔτοι δέ παρελογίσαντό με· οἱ ἱερεῖς μου καί οἱ πρεσβύτεροί μου ἐν τῇ πόλει ἐξέλιπον. 

[8] Ἀκούσατε δή, ὅτι στενάζω ἐγώ. 

[9] Ἐγένετο Κύριος ὡς ἐχθρός καί ἐξέσπασεν ὡς ἄμπελον τό σκήνωμα αὐτοῦ, διέφθειρεν ἑορτήν αὐτοῦ. Ἐπιλαθέσθαι ἐποίησε Κύριος ἐν τῇ πόλει ἑορτῆς καί σαββάτου καί παρώξυνεν ἐν ἐμβριμήματι ὀργῆς αὐτοῦ βασιλέα καί ἱερέα. Ἀπώσατο Κύριος θυσιαστήριον αὐτοῦ, ἀπετίναξεν ἁγίασμα αὐτοῦ, συνέτριψεν ἐν χειρί αὐτοῦ τεῖχος βαρέων αὐτῆς. Φωνήν πολέμου ἔδωκαν ἐν οἴκῳ Κυρίου ὡς ψαλμόν Λευιτῶν ἐν ἡμέρᾳ ἑορτῆς. 

[10] Ἴδε, Κύριε, καί ἐπίβλεψον, τίνι ἐπεφύλλισας οὕτως. Ἐφονεύθησαν νήπια θηλάζοντα μασθούς. Εἰ ἀποκτενοῦσιν ἐν ἁγιάσματι Κυρίου ἱερέα καί προφήτην; Ἐκοιμήθησαν εἰς γῆν ἐξόδων παιδάριον καί πρεσβύτης· παρθένοι μου καί νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν εἰς αἰχμαλωσίαν. 

[11] Συνετέλεσε Κύριος θυμόν αὐτοῦ, ἐξέχεεν θυμόν ὀργῆς αὐτοῦ καί ἀνῆψεν πῦρ ἐν τῇ πόλει καί κατέφαγε τά θεμέλια αὐτῆς. 

[12] Μνήσθητι, Κύριε, τί ἐγένετο ἡμῖν. Ἐπίβλεψον καί ἴδε τόν ὀνειδισμόν ἡμῶν. Ἡ κληρονομιά ἡμῶν μετεστράφη ἀλλοτρίοις, οἱ οἶκοι ἡμῶν ξένοις. Ὀρφανοί ἐγενήθημεν ὡς μή ἔχοντες πατέρα, μητέρες ἡμῶν ὡς χῆραι. 

[13] Ἐδιώχθημεν, ἐκοπιάσαμεν, οὐκ ἀνεπαυσάμεθα. 

[14] Οἱ πατέρες ἡμῶν ἥμαρτον καί οὔχ ὑπάρχουσιν καί ἡμεῖς τά ἀνομήματα αὐτῶν ὑπέσχομεν. Δοῦλοι ἐκυρίευσαν ἡμῶν· λυτρούμενος οὐκ ἐστίν ἐκ τῆς χειρός αὐτῶν. 

[15] Τό δέρμα ἡμῶν ὡς κλίβανος ἐπαλαιώθη, συνεσπάσθη ἀπό προσώπου καταιγίδος λιμοῦ. 

[16] Ἐκλεκτοί ἐν μύλοις ἤλεσαν καί νεανίσκοι ἐπί ξύλοις ἀνεσκολοπίσθησαν. Πρεσβύται ἀπό πόλης κατέπεσον καί ἐκλεκτοί ἀπό ψαλμῶν αὐτῶν κατέπαυσαν. Κατελύθη χαρά καρδίας ἡμῶν, ἐξεστράφη εἰς πένθος ὁ χορός ἡμῶν, ἔπεσεν ὁ στέφανος τῆς κεφαλῆς ἡμῶν· Οὐαί ἡμῖν, ὅτι ἡμάρτομεν. Περί τούτου ἐγενήθη ὀδυνηρά ἡ καρδία ἡμῶν περί τούτου ἐσκότασαν οἱ ὀφθαλμοί ἠμῶν. Ἐπί τῇ Νέα Σιών, ὅτι ἠφανίσθη, ἀλώπεκες διῆλθον ἐν αὐτῇ. Σύ δέ Κύριε, εἰς τόν αἰώνα κατοικεῖς, ὁ θρόνος σου εἰς γενεάν καί γενεάν. Ἵνα τί εἰς νεῖκος ἐπιλήσῃ ἡμῶν, καταλείψης ἡμᾶς εἰς μακρότητα ἡμερῶν; Ἐπίστρεψον ἡμᾶς, Κύριε, πρός σέ καί ἐπιστραφησόμεθα· καί ἀνακαινισθῆ ἡμέρα ἡμῶν καθώς ἔμπροσθεν ὅτι ἀπωθούμενος ἀπώσω ἡμᾶς, ὠργίσθης ἐφ’ ἡμᾶς ἕως σφόδρα». 

[17] Οὖτοι οἱ θρῆνοι καί οἱ κοπετοί τοῦ Ἱερεμίου, οὗς ἐκόψατο ἐν τῇ ἁλώσει τῆς παλαιᾶς Ἱερουσαλήμ, οἴομαι δέ καί περί τῆς νέας καλῶς τό πνεῦμα τῷ προφήτῃ ὑπέδειξεν. 

[18] Ποία τοίνυν γλῶσσα ἐξισχύσει τοῦ εἰπεῖν καί λαλῆσαι τήν γενομένην ἐν τῇ Πόλει συμφοράν καί τήν δεινήν αἰχμαλωσίαν καί τήν πικράν μετοικίαν, ἥν ὑπέστη οὐκ ἀπό Ἱερουσαλήμ εἰς Βαβυλώνα ἤ εἰς Ἀσσυρίους, ἀλλ’ ἀπό Κωνσταντινουπόλεως εἰς Συρίαν, εἰς Αἴγυπτον, εἰς Ἀρμενίαν, εἰς Πέρσας, εἰς Ἀραβίαν, εἰς Ἀφρικήν, εἰς Ἰταλίαν, σποράδην, ἐν τῇ Ἀσίᾳ τῇ Μικρᾴ καί ἐν ταῖς λοιπαῖς ἐπαρχίαις. Καί ταῦτα πῶς; Ἐν τῇ Παφλαγονίᾳ ὁ ἀνήρ καί ἐν Αἰγύπτῳ ἡ γυνή καί τά τέκνα ἐν ἄλλοις τόποις σποράδην ἀλλοιούμενα ἀπό γλώττης εἰς γλώτταν καί ἀπ’ εὐσεβείας εἰς ἀσέβειαν καί ἀπό θείων Γραφῶν εἰς ἀλλόκοτα γράμματα. 

[19] Φρῖξον, ἥλιε· καί σύ γῆ, στέναξον εἰς τήν παντελῆ ἐγκατάλειψιν τήν γενομένην ἐν τῇ ἡμετέρᾳ γενεᾷ παρά τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν. Οὐκ ἔσμεν ἄξιοι ἀτενίσαι τό ὄμμα εἰς οὐρανόν, εἰ μή μόνον κάτω νενευκότες καί εἰς γῆν τά πρόσωπα θέντες κράξωμεν«Δίκαιος εἰ, Κύριε, καί δικαία ἡ κρίσις σου· ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν παρά πάντα τά ἔθνη. Καί πάντα ἅ ἐπήγαγες ἡμῖν, ἐν ἀληθινῇ καί δικαία κρίσει ἐπήγαγες. Πλήν φεῖσαι ἡμῶν, Κύριε, δεόμεθα». 

Πηγή: Αποστολική Διακονία

Εικόνα από:  nk.org.ua

ΑΒΕΡΩΦ

O πρώτος Οίκος Ανοχής στον Πειραιά το 1890 με κατασκευαστή έναν Μπόμπολα…

Γράφει ο Βαγγέλης Γεωργίου
Ήταν ένα μεγάλο οικοδομικό τετράγωνο – διπλάσιο της πλατείας Συντάγματος -περιφραγμένο με έναν ψηλό άσπρο φράχτη. Είχε μια εντυπωσιακή κεντρική είσοδο, την μοναδική. Μπαίνοντας, υπήρχε ένας μεγάλος ακάλυπτος χώρος. Προχωρώντας υπήρχε άλλη μια μάντρα η οποία αυτή όμως είχε 3 εισόδους. Όποια είσοδο και να επέλεγε κανείς συναντούσε την ίδια εικόνα. Τρία κτήρια -ουσιαστικά στρατώνες- με έναν στενόμακρο διάδρομο ο καθένας, έως και 40 μέτρα μήκος και 7 μέτρα πλάτος, όπου εκατέρωθεν υπήρχαν πορτούλες που οδηγούσαν σε μικρούλια, χαμηλοτάβανα δωματιάκια ενώ υπήρχε ένα μεγάλος χώρος που λειτουργούσε ως καφενείο.

Πριν ή μετά τον καφέ σου επέλεγες το δωματιάκι που ήθελες, έμπαινες μέσα και όταν έβγαινες πλήρωνες και έφευγες γνωρίζοντας πια ότι «τίμησες» μια από τις μεγαλύτερες ξεφτίλες του νεοελληνικού κράτους, το Χαμαιτυπείον στα Βούρλα στη Δραπετσώνα, το πιο οργανωμένο πολύ-μπουρδέλο του τελευταίου τετάρτου του 19ου αιώνα στη χώρα και ίσως στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το όνομα Βούρλα το πήρε από τα βούρλα που φύτρωναν στις προσχώσεις στη σημερινή περιοχή του Ναού του Αγίου Διονυσίου, γύρω από τον οποίο, άρχισαν να χτίζονται γύρω στο 1873 και άνοιξαν τα πιο βρωμερά πλην αγιοποιημένα μπουρδέλα. Την εργολαβία για την κατασκευή και λειτουργία τους ανέλαβε σαν εκπρόσωπος ομάδας κρυφών ιδιοκτητών, κάποιος εργολάβος Μπόμπολας, με το αζημίωτο, προς χρήση των πληρωμάτων των ξένων καραβιών, αλλά και για να βρίσκονται μακριά απ’ το κοινωνικό γίγνεσθαι των κατοίκων του Πειραιά, στην έρημη τότε Δραπετσώνα. Περνώντας τα χρόνια μετατράπηκε σε ένα οργανωμένο μεγαθήριο με πόρνες επί πληρωμή και αδίστακτα καθάρματα που τους τα έπαιρναν. Σμυρνιές, Πολίτισσες, Μακεδόνισσες, Θεσσαλές, Ηπειρώτισσες, Στερεοελλαδίτισσες και Πελοποννήσιες, βλάχες, μπορούσανε να καλύψουνε όλα τα γούστα μένοντας όμως οι ίδιες ακάλυπτες για μια ζωή περιθωριοποιημένες από την Πειραϊκή κοινωνία.

Το Χαμαιτυπείον Βούρλων ήταν τόσο ελεεινό που, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, το κράτος εγκατέστησε ακριβώς μέσα στο «μπουρδελοmall» αστυνομικό σταθμό αποκλειστικά για να διατηρεί την τάξη. Η διαταγή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικοβοιωτίας του 1894 βγάζει γούστα: Αι κοιναί γυναίκες διαιρούνται εις τρείς τάξεις: πρώτης, δευτέρας και τρίτης. Και αι μεν πρώτης τάξεως θέλουν διαμένει εις ιδιαιτέρας κατοικίας, αι δε δευτέρας εις τινά των εν ταις πόλεσιν Αθηνών και Πειραιώς τηρουμένων οίκων ασωτείας και αι τρίτης εις τα εν Αθήναις μεν χαμαιτυπεία τα κείμενα πλησίον των καταστημάτων του Αεριόφωτος, εν Πειραιεί δε εις τας προς δυσμάς του νεκροταφείου Πειραιώς υπάρχοντα τοιαύτα δημοτικά οικήματα. Καλά διαβάσατε «δημοτικά οικήματα» καθότι το πολύ-μπουρδελοκατάστημα ανήκε στον Δήμο αλλά «ταμίας» ήταν η οικογένεια του μετέπειτα πρωθυπουργού, συνεργάτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή και της Χούντας Παναγιώτη Πιπινέλη. Οι δαιμόνιοι Πιπινέληδες ξεζουμούσαν καθημερινά τις μήτρες 70-80 – άλλοτε και διπλάσιος αριθμός – γυναικών – άραγε πόσες να πέρασαν στις τόσες δεκαετίες – για να βγάζουν φράγκα από ναυτάκια ζουμπουρλούδικα και όχι μόνο. Οι δαιμόνιοι Πιπινέληδες πληρώνανε το νοίκι τους στο κράτος, πηγαίνανε και στην εκκλησία κάνανε και τον σταυρό τους με το δεξί και με το άλλο γράφανε ιστορία. Όπως λέει και το άσμα «πρώτα Βούρλα μετά Τρούμπα γειά σου Πιπινέλη λούμπα, παριστάνεις τον τζελέπη έχεις όμως τρύπια τσέπη». Το μικρασιατικό φιάσκο του 22’ ήταν μια έξοχη ευκαιρία για το Χαμαιτυπείον να ανανεώσει το δυναμικό του με ξυπόλητες Σμυρνιές. Το ελληνικό κράτος για όλους φρόντιζε ανέκαθεν.

Αυτή η μικροκοινωνία λοιπόν από ρουφιάνους, νταβατζήδες, πόρνες κάθε λογής, και διεφθαρμένους πολιτσμάνους, αποτέλεσε μια μοναδική μπουρδελαγορά που λειτούργησε μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ώσπου οι Γερμαναράδες την κάναν φυλακή, είχε τις προϋποθέσεις φαίνεται.

Αποτελεί ειρωνεία ότι από τις Φυλακές των Βούρλων κατάφεραν να αποδράσουν με εντυπωσιακό τρόπο αριστεροί πολιτικοί κρατούμενοι, την δεκαετία του 1950, αλλά στα 60 περίπου χρόνια που τα Βούρλα λειτούργησαν ως υπερ-μπουρδέλο οι πιθανότητες απόδρασης των «φυλακισμένων» γυναικών τρίτης τάξης, ήταν μηδαμινές.  

«Καλλιστεία» της οργής: Οργάνωσαν «πασαρέλα» ορφανών στη Βραζιλία

Εικόνες ντροπής εκτυλίχθηκαν στην πόλη Κουιάμπα της Βραζιλίας, καθώς υπηρεσία υιοθεσιών έστησε «πασαρέλα» για ορφανά παιδιά – ορισμένα εκ των οποίων ήταν μόλις τεσσάρων ετών.

Οι υπεύθυνοι της υπηρεσίας, όπως γράφει η βρετανική εφημερίδα Daily Mail, υποστήριξαν πως είχαν στόχο να δημιουργήσουν μια βραδιά «στην οποία άνθρωποι που κρίνονται κατάλληλοι για υιοθεσίες να γνωρίσουν τα παιδιά». 

«Παιδιά να κάνουν πασαρέλα ώστε οι υποψήφιοι θετοί γονείς να δουν πόσο όμορφα, φιλικά και επιλέξιμα είναι. Εμένα μου θυμίζει εποχές σκλαβοπάζαρου, όταν οι άνθρωποι εξέταζαν τα σώματα και τα δόντια των Αφρικανών προκειμένου να κάνουν μια προσφορά για την αγορά τους» έγραψε στο Twitter ο δικηγόρος Εντουάρντο Μαχόν.

Με τη σειρά του, ο Γκιγιέρμε Μπούλος, υποψήφιος πρόεδρος στις πρόσφατες εκλογές έκανε λόγο για «αδιανόητη ανωμαλία». 

«Η πασαρέλα υιοθεσίας στην Κουιάμπα, στην οποία εκτέθηκαν παιδιά ηλικίας από τεσσάρων έως 17 ετών για να διαλέξουν επίδοξοι γονείς, είναι μια απίστευτη ανωμαλία» τόνισε ο ίδιος χαρακτηριστικά. 

Την «πασαρέλα» αυτή, που έλαβε χώρα σε εμπορικό κέντρο, παρακολούθησαν περί τους 200 ανθρώπους, οι οποίοι είδαν από κοντά τα παιδιά να περπατούν μπροστά τους με καλά ρούχα, φτιαγμένα μαλλιά και μακιγιάζ.

Ο επικεφαλής της υπηρεσίας που διοργάνωσε την «εκδήλωση», ωστόσο, ισχυρίστηκε πως είχε λάβει το «πράσινο φως» από τη Δικαιοσύνη.

Εξετάσεις

Γιατί ο παρακάτω μαθητής μηδενίστηκε, αφού απάντησε σωστά σε όλες τις
ερωτήσεις?
-Σε ποια μάχη σκοτώθηκε ο Ναπολέων?
- Στην τελευταία του.

- Πού υπογράφηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας?
-Στο κάτω μέρος της σελίδας.

-Green River flows in which state?
-Liquid.
[Αυτό δεν μεταφράζεται]

-Ποια είναι η κύρια αιτία διαζυγίων?
-Ο γάμος.

-Ποια είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας?
-Οι εξετάσεις.

-Τι μοιάζει περισσότερο με μισό μήλο?
-Το άλλο μσό.

-Τι δεν μπορείς να φας ποτέ για πρωινό?
-Γεύμα και δείπνο.

-Αν ρίξεις ένα βότσαλο σε μια λίμνη, τι θα συμβεί?
-Θα βραχεί.

-Πώς μπορεί κάποιος να ζήσει 8 μέρες άυπνος?
-Κανένα πρόβλημα. Θα κοιμάται τις νύχτες.

-Πώς μπορείς να σηκώσεις έναν ελέφαντα με ένα χέρι?
-Δεν θα βρεις ποτέ έναν μονόχειρα ελέφαντα.

-Αν έχεις στο ένα χέρι 3 μήλα και 4 πορτοκάλια και στο άλο χέρι 4 μήλα και 3
πορτοκάλια, τι έχεις?
-Πολύ μεγάλα χέρια.

-Εάν πάρει 10 ώρες σε 8 άντρες να χτίσουν ένα τοίχο, πόση ώρα θα πάρει σε 4
άντρες να τον χτίσουν?
-Μηδέν χρόνο, γιατί είναι ήδη χτισμένος.

-Πώς μπορείς να πετάξεις ένα αυγό σε τσιμεντένιο πάτωμα χωρίς να το σπάσεις?
-Με όποιο τρόπο θέλεις, τα τσιμεντένια πατώματα δεν σπάζουν.

Περί Παραμυθιάς

 

Γνωρίζετε ότι: Η πρώτη σύσταση της Παραμυθίας ως κοινότητα πραγματοποιήθηκε το 1919 οπου και ανηκε στον νομό Ιωαννίνων; Στον Νομό θεσπρωτιας εντάχθηκε το 1937. Διαβάστε περισσοτερα για τις διοικητικές μεταβολές της Παραμυθιάς.   Γνωρίζετε ότι: Κατα την διαρκεια του πολέμου, στο καφενείο του Φούρκα στην Παραμυθιά, οι  Ν**** και Τ*****, σκοτώσαν τον Ιταλό διοικητή και διέφυγαν αφού ο Ν**** που ήταν χωροφύλακας έκανε πως κυνηγούσε τον Τ*****;   Γνωρίζετε ότι: Απο την δεκαετία του 1830 ορισμενοι απο τους "Κολωνιάτες Βλάχους" είχαν για βάση την ευρητερη περιοχή της Παραμυθιάς και κατα καλοκαίρια μετακινούνταν στην περιοχή Κολόνια της Β. Ηπείρου; Προσπάθησαν να έχουν μόνιμες εγκαταστάσεις αλλά οι βιαιότητες των Τουρκαλβανών της περιοχής της Κολώνιας εμπόδιζαν κάθε τέτοια κίνηση.   Γνωρίζετε ότι: Από την Παραμυθιά ξεκίνησε το 1611 το κίνημα του ο Μητροπολίτης Λαρίσης-Τρίκκης Διονύσιος ο Φιλόσοφος ("Σκυλόσοφος") mμε κύριους συνεργάτες τους Παραμυθιώτες Ζώτο Τσιρίπο και Γιώργο Ντελή και επικεφαλής άοπλου πλήθους κατέλαβε τα Ιωάννινα, καταλύοντας για λίγο την τουρκική κυριαρχία;   Γνωρίζετε ότι: Από έγγραφα που βρίσκονται στο Ιστορικό Αρχείο Παξών, πληροφορούμαστε, πως η προέλευση ορισμένων από τους σημερινούς κατοίκους του νησιού π.χ. οι Βελλιανίτες ή Βελιανίτες, ήλθαν στο νησί περίπου το 1550 από τη Βέλλιανη (Ελέα) της Παραμυθιάς; (συμβολαιογράφος Παξών Ν. Όρφανος αριθ. 3295/1855) Γνωρίζετε ότι: Ο Αγιος Διάδοχος Επισκοπος Φωτικής έζησε τον 5ο αιώνα και έγινε επίσκοπος Φωτικής της Ηπείρου, της σημερινής Παραμυθιάς; Υπήρξε βαθύς γνώστης της Ορθοδόξου διδασκαλίας. Τα συγγράμματά του, όπως η όραση, Λόγος στην Ανάληψη του Κυρίου και τα 1000 γνωστικά κεφάλαια, τα μόνα που διασώθηκαν, τον αναδεικνύουν μεγάλο μυστικό θεολόγο και διδάσκαλο διαπρεπή της ορθοδόξου θεολογίας. Η χάρη του εορτάζετε της 9 Μαρτίου.  Διαβάστε περισσοτερα για την Φωτική   Γνωρίζετε ότι: Από την Παραμυθιά (στους πρόποδες του Κορύλα), περνάει το Ευρωπαϊκό μονοπάτι πεζοπορίας  E6 με διάρκεια 8,2 ώρες  και απόσταση 32 χλμ;   Γνωρίζετε ότι: Στο μόνιμο τοπικό ιστορικό αρχείο Παραμυθιάς σε "Γ.Α.Κ. (Γενικά Αρχεία του Κράτους) διασώζεται το αρχείο της εμπορικής εταιρείας Παναγιώτη Ρίγγα & υιών, 1864-1953;   Γνωρίζετε ότι: Το ενδημικό είδους Chorthipus lacustris (Ορθόπτερα) είδος, υπάρχει μόνο στην Παραμυθιά και στην Παμβώτιδα και πουθενά αλλού στον κόσμο; Η οικολογική του σημασία είναι τεράστια!!   Γνωρίζετε ότι: Την λίστα με τα ονόματα των 49 Ηρώων που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς με την συνεργασία αλβανικών συμμοριών των τσάμηδων,  την συνέταξε ο Μοζάρ Ντίνο (ένας από τους αρχηγούς των τσάμηδων); Διαβάστε περισσοτερα για τους Τσάμηδες Γνωρίζετε ότι: Ο Παραμυθιώτης δικηγόρος Δημήτριος Βότσης που γεννήθηκε το 1848 στην Πάτρα, διατέλεσε δήμαρχος Πατρών και Βουλευτής το 1895 στο συνδυασμό του Αχ. Γεροκωστόπουλου; Δήμαρχος της Πάτρας εκλέχθηκε τρεις φορές συνέχεια (1899, 1903, 1907) και το όνομα του συνδέθηκε με τα μεγαλύτερα έργα της εποχής του. Η ηλεκτροδότηση της πόλης, οι αλλαγές και η δημιουργία του λιμανιού είναι ορισμένα από τα έργα του. Το 1918 ανεγέρθηκε προτομή του Βότση στην πλατεία Τριών Συμμάχων στην Πάτρα.   Γνωρίζετε ότι: Οι δημοτικοι χοροί Μαλίκμπασης, Τσιτομήτρος, Μαρίκα, Μαύρο Πουλάκι, Παραμυθιά, Καραμαντάτικο, Μπεράτι, Οσμαν Τάκας, Πέρδικα, είναι αποκλείστηκα χοροί της Παραμυθιάς και του Σουλίου και έχουν διαδοθεί σε όλο το κόσμο σαν ορισμένοι από τους καλύτερους παραδοσιακούς χορούς;    Γνωρίζετε ότι: Ο Αγ. Αναστάσιος ο Νεομάρτυρας, καταγόταν από την Παραμυθιά; Κατά την Τουρκοκρατία αφού συνελήφθηκε και βασανίστηκε για να αλλαξοπιστήσει, στις προτάσεις του πασά ο Αναστάσιος απάντησε: " Χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός και θα πεθάνω με τη βοήθεια του Χριστού μου. Όσο για τα αγαθά που μου υπόσχεσαι δεν ενδιαφέρομαι καθόλου, διότι έχω πολλά αγαθά αιώνια, πού βρίσκονται στους ουρανούς και δεν έχουν καμιά σύγκριση με τα παρόντα". Με τα λόγια αυτά ο Αναστάσιος, κατόρθωσε και έκανε χριστιανό τον γιο του πασά. Ο δε Άγιος, αφού βασανίστηκε μέσα στη φυλακή με τον πιο φρικτό τρόπο, τελικά αποκεφαλίστηκε έξω από την Παραμυθιά κοντά σ' ένα Μοναστήρι στις 18 Νοεμβρίου 1750. Το Ιερό λείψανό του ενταφίασαν με τιμές οι μοναχοί του Μοναστηριού αυτού. H Χάρη του εορτάζετε στις 18 Νοεμβρίου   Γνωρίζετε ότι: Η Μονοβύζα (από τη γενιά των Ελλένηδων) είχε ένα στήθος μοναχά, το οποίο έριχνε στην πλάτη και κατοικούσε στο παλάτι της στη Γκρίκα της Παραμυθιάς τον 20ο αιώνα; Ενας τεράστιος βράχος με χαρακτηριστικό σχήμα στον χώρο του αρχαίου κάστρου της Ελέας (Χρυσαυγή) έχει πάρει το όνομά του από την Μονοβύζα   Γνωρίζετε ότι: Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών (ΑΣΚΤ) έχει προγραμματίσει και υλοποιεί σύντομα σημαντικό έργο Πολιτισμού στην Ήπειρο; Πρόκειται για τον Καλλιτεχνικό Σταθμό που θα ανεγερθεί και θα λειτουργήσει με οικονομικούς πόρους και με την οργανωτική ευθύνη της Σχολής στην Παραμυθιά.   Γνωρίζετε ότι: Συμφωνά με τον Όμηρο, ο Άδης κάθε χρόνο και για 40 ημέρες άφηνε τις ψυχές των νεκρών ελεύθερες στον κάμπο της Παραμυθιάς; Οι ψυχές είχαν κάποιο φως και έμειναν γνωστές ως πυγολαμπίδες (κωλοφωτιές).    Γνωρίζετε ότι: Τον 4ο αιώνα οι θεσπρωτοί ενώνονται και δημιουργούν το κοινό των Θεσπρωτών; Πρωτεύουσα του κοινού των θεσπρωτών είναι αρχικά η Ελέα (Χρυσαυγή - Βέλιανη Παραμυθιάς). Στο αρχαίο κάστρο της Ελέας, το 1985 ανασκάφηκαν δύο στοές (μία εξ' αυτών μήκους 40.40 Χ 8.50 μ. με εσωτερική πεσσοστοιχία), και μία αποθήκη τραπεζοειδούς σχήματος, μήκους 18 και πλάτους 14 μέτρων; Διαβάστε περισσοτερα για το κάστρο της Ελέας   Γνωρίζετε ότι: Το μεσημέρι της 27/4/1941 έφτασαν στην Παραμυθιά οι πρώτοι Γερμανοί κατακτητές οι οποίοι έτυχαν θερμής υποδοχής από τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες; 4 ημέρες μετά έφτασε και μεγαλύτερο μέρος της Γερμανικής δύναμής και κατασκήνωσε στο δημοτικό σχολείο Γνωρίζετε ότι: Στις αρχές του 1700 δημιουργήθηκε στα Ιωάννινα ισχυρή αποικία απο Παραμυθιώτες οι οποίοι είχαν διώχνει απο την Παραμυθιά από τους Τουρκαλβανούς; Γνωρίζετε ότι: Το 1681 άρχισε να λειτουργεί στην Παραμυθιά ένα απο τα πρώτα Ιεροδιδασκαλεία με προϊστάμενο τον Ιερομόναχο Τσίπουρα; Γνωρίζετε ότι: Ο Μιχάλης Παραμυθιώτης συγκαταλέγετε στην λίστα με τους μεγάλους ευεργέτες; Με χρηματοδότηση του, χτίστηκε γυμνάσιο στην Παραμυθιά ενώ στα Ιωάννινα και στην Κέρκυρα, παραχώρησε ιδιωτικά του οικήματα για κοινωφελή χρίση (Γεροκομεία κλπ). Γνωρίζετε ότι: Το 1830 λειτουργούσαν στην Παραμυθιά 4 δημόσια σχολεία; Εκτός από αυτά, άλλα 9 σχολεία λειτουργούσαν στις κοινότητες Καρυότι, Τσουρίλα, Σέλιανη, Πετροβίτσα, Πλακωτή, Βερνίκι, Ελευθεροχώρι, Πόποβο και Μπορβάτη. Γνωρίζετε ότι: Ο φημισμένος Τσάμικος Ταμπάκος ήταν τοπικό προϊόν της Παραμυθιάς; Ήταν πασίγνωστος για το άρωμα του και το χαρακτηριστικό του ήταν πως δεν καπνιζόταν αλλά το λάμβαναν απο τη μύτη (ο ρινικός βλεννογόνος απορροφά ολόκληρη την ποσότητα νικοτίνης). Κατασκευαζόταν σε νερόμυλους και τα εργαστήρια ονομαζόταν Τουτούνια. Γνωρίζετε ότι: Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, κήρυξε το λόγο του στην Παραμυθιά και στο Σούλι; Γνωρίζετε ότι: Κατά την απογραφή του 1845, η Παραμυθιά είχε 1428 σπίτια; Στις απόγραφες γινόταν καταμέτρηση των σπιτιών και όχι ανθρώπων.

ΕΝΑΣ ΑΓΡΟΙΚΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟΝ 18ο ΑΙΩΝΑ Ο,ΤΙ ΕΙΧΕ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ.

Τα ερείπια του Θεάτρου της Σπάρτης, όπου ο

Φουρμόν κατέστρεψε πλήθος επιγραφών.

Αββας Φουρμόν   ΕΝΑΣ ΑΓΡΟΙΚΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟΝ 18ο ΑΙΩΝΑ Ο,ΤΙ ΕΙΧΕ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ.

Ο Γάλλος αββάς Fourmont, μέγας καταστροφέας κλασικών αρχαιοτήτων, γεννήθηκε το έτος 1690 και ήταν αδελφός του ανατολιστή Etienne Fourmont. Διδάχθηκε την Ελληνική, Εβραϊκή και Συριακή γλώσσα και το έτος 1720 χειροτονήθηκε κληρικός και εν συνεχεία έγινε καθηγητής της Συριακής στο Γαλλικό Κολλέγιο (College de France) και διερμηνεύς στη Βασιλική Βιβλιοθήκη. Βοήθησε τον αδελφό του στις σινολογικές μελέτες του και το 1724 κατάφερε ν’ ανακηρυχθεί μέλος της Ακαδημίας Επιγραφών και Καλών Τεχνών.  
   

Όπως εξιστορεί ο Κυριάκος Σιμόπουλος, στις αρχές του 1729, ο Fourmont έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, ως απεσταλμένος του βασιλέως της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΕ, και εφοδιάσθηκε με φιρμάνι του Σουλτάνου Αχμέτ του Γ, με το οποίο αποκτούσε το δικαίωμα να ερευνήσει και να μελετήσει όσους αρχαιολογικούς χώρους ήθελε εντός της επικρατείας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με αυτό το φιρμάνι στο χέρι, ο  Γάλλος ιερωμένος κατέστη κυριολεκτικά ασύδοτος και επί δύο περίπου έτη διήλθε την κυρίως Ελλάδα, όχι μελετώντας αλλ’ αντιθέτως καταστρέφοντας συστηματικά σπάνιες αρχαιότητες.  

   
Στις 8 Φεβρουαρίου έφυγε μέσω Μυτιλήνης και Χίου για την Αθήνα, όπου αφίχθη στις 12 Απριλίου και έμεινε περίπου πέντε μήνες, καταγράφοντας αμέτρητες επιγραφές με τη βοήθεια των Οθωμανών και εκκλησιαστικών αρχόντων, πληρώνοντας 3 παράδες για κάθε ενεπίγραφο μάρμαρο που του έφερναν. Έπειτα μετέβη στην Πελοπόννησο, η οποία ωστόσο εμαστίζετο την εποχή εκείνη από επιδημία πανώλης με χιλιάδες θύματα. Αφού «ερεύνησε» και ξεσήκωσε ό,τι μπορούσε από την Κορινθία (700 επιγραφές), την Αργολίδα (Ερμιόνη, όπου βρήκε 40 επιγραφές, Άργος, Λέρνη, Μυκήνες, Τίρυνθα, Μιδέα), την Αρκαδία (Μαντίνεια) και την Αχαΐα, κατέληξε στη Μεσσηνία. Προηγουμένως είχε περάσει από τη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου που τάχα διέθετε σημαντική βιβλιοθήκη. Αυτό που βρήκε ήταν μόνο αθλιότητα και παντελής αμορφωσιά: «…Μου είχαν πεί ότι η βιβλιοθήκη του Μ. Σπηλαίου ήταν η μεγαλύτερη σ’όλη την Ελλάδα. Φαμφαρονισμοί. Υπήρχαν μόνον 130 τόμοι, μισοκατεστραμμένοι από την υγρασία σε σημείο που δεν διαβάζονταν. Η δυσωδία από το σάπισμα του χαρτιού σου έφερνε λιποθυμία» (επιστολή στον Καρδινάλιο de Fleury, 17 Φεβρουαρίου 1730)  

   
Από κάποιο μοναστήρι της Ιθώμης γράφει επίσης τον ίδιο μήνα: «οι μοναχοί ζουν ανέτως, αλλά οι συγγραφείς δυστυχούν. Τους καίνε, τους ακρωτηριάζουν, τους ανασκολοπίζουν, τους μαχαιρώνουν. Είδα βιβλία σάπια μέσα σε υγρές τρύπες βράχων και το μόνο που επέτυχα ν’ αποσπάσω ήταν μερικά άμορφα ράκη. Άλλα βρίσκονται σε υπόγεια, μουχλιασμένα και με ολότελα σβησμένα τα γράμματά τους..»  

   
Από την Καλαμάτα, όπου έφτασε τον Φεβρουάριο του 1730, έγραψε ένα γράμμα προς τους προκρίτους της γειτονικής Ζαρνάτας της Μάνης, ζητώντας τους την άδεια να επισκεφθεί τη χώρα τους επειδή ήταν αυτοδιοικούμενη και δεν ίσχυε εκεί το σουλτανικό φιρμάνι. Μία εβδομάδα αργότερα, έχοντας ήδη λάβει την άδεια, έφθασε με συνοδεία ένστολων εντοπίων στη Ζαρνάτα, αλλά δεν προχώρησε στα ενδότερα της Μάνης, γιατί κατά τα γραφόμενά του «οι κάτοικοι της μέσα Μάνης ευρίσκονται διαρκώς εις πόλεμον, πότε με τους Τούρκους πότε αναμεταξύ των, οι παπάδες, οι μοναχοί και οι Επίσκοποι ακόμη περιφέρονται ένοπλοι και οι γυναίκες της Μάνης φέρουν πιστόλες. Οι Μανιάτες είναι λαός άγριος, αλλά έχει αγάπη προς την ελευθερίαν και μόνος του πόθος είναι η απόκτησις ωραίων όπλων».  

   
Φοβισμένος ο χριστιανός κληρικός από τα ήθη των Μανιατών, επέστρεψε μέσω Καλαμάτας και Μεγαλοπόλεως στο Μυστρά με απωθημένο πλέον το να καταστρέψει από την Αρχαία Σπάρτη οτιδήποτε δεν μπορούσε να μετακινηθεί και να σταλεί στη Γαλλία. Αμέριμνοι οι δημογέροντες του τόπου τον υπεδέχθησαν φιλικά και του παρείχαν διευκολύνσεις, καθώς ξήλωνε από τα μεσαιωνικά τείχη μερικά εντοιχισμένα ενεπίγραφα σπαρτιατικά βάθρα και αργότερα είκοσι ακόμη επιγραφές. Το συνεργείο του Γάλλου αββά ήταν πολυπληθέστατο, περίπου 60 εργάτες. Επί 53 συνεχείς ημέρες, σάρωσε σχεδόν τα πάντα στο Μυστρά, τη Σπάρτη και τις Αμύκλες. Κατεδαφίζοντας και ανασκάπτοντας μανιωδώς, απεκάλυψε περίπου 300 επιγραφές τις οποίες αντέγραψε και μετά άφησε έκθετες ή κατέστρεψε, καθώς και διάφορα άλλα ανάγλυφα, αναθήματα και μικροτεχνήματα, τα οποία εφόρτωσε σε πλοία και έστειλε στην Γαλλία.  

   
Στην ίδια τη Σπάρτη, το καταστροφικό έργο του μοχθηρού Γάλλου αρχαιοκάπηλου εκδηλώθηκε με ιδιαίτερη σφοδρότητα και βαρβαρότητα, όπως φαίνεται μέσα από επιστολή του τού Απριλίου 1730 προς τον φίλο του Φρενέ: «Τα ισοπέδωσα όλα, τα εκθεμελίωσα όλα… από τη μεγάλη αυτή πολιτεία δεν απέμεινε πλέον λίθος επί λίθου. Εδώ και πάνω από ένα μήνα, συνεργεία μου από 30 και μερικές φορές 40 ή 60 εργάτες γκρεμίζουν, καταστρέφουν, εξολοθρεύουν τη Σπάρτη. Ο γδούπος από το γκρέμισμα των τειχών, η πτώση των ογκολίθων έως τις όχθες του Ευρώτα, ακούγεται όχι μονάχα στη Λακωνία αλλά και σ’ ολόκληρο τον Μοριά και παραπέρα ακόμη. Τούρκοι, Εβραίοι και Γραικοί, έρχονται να δουν από πενήντα λεύγες μακριά, αλλά το μόνο που βλέπουν είναι διάσπαρτα χιλιάδες ενεπίγραφα μάρμαρα…  

   
…Μιαν ημέρα, ο ανεψιός μου που επιστατούσε στις εργασίες, ανακάλυψε μία δωδεκάδα μάρμαρα, εκπληκτικά, γεμάτα επιγραφές. Έστειλε αμέσως να με πληροφορήσει, φροντίζοντας στο δρόμο να το διαλαλήσει σε όλη την περιοχή, έτσι σε λίγο έφθασε στη Σπάρτη όλος ο Μυστράς. Αυτή τη στιγμή, μόνον 4 πύργοι των τειχών απομένουν όρθιοι… Για να είμαι ειλικρινής, εκπλήσσομαι κι εγώ με αυτή την εκστρατεία που ανέλαβα, από όσα τουλάχιστον έχω διαβάσει κανείς δεν έχει σκεφθεί έως σήμερα να εκθεμελιώσει ολόκληρες πολιτείες…  
 

…Προτίθεμαι να μην αφήσω λίθο επί λίθου. Δεν γνωρίζω κύριε και αγαπητέ φίλε εάν υπάρχει στον κόσμο πράγμα ικανό να δοξάσει μια αποστολή περισσότερο από το να έχει τη δυνατότητα να σκορπίσεις στους ανέμους τη στάχτη του Αγησιλάου, από το ν’ ανακαλύψεις τα ονόματα των Εφόρων, των Γυμνασιαρχών, των Αγορανόμων, των φιλοσόφων, των ιατρών, των ποιητών, των ρητόρων, ονόματα  διασήμων γυναικών, ψηφίσματα της Γερουσίας, τη Ρήτρα του Λυκούργου. Οι Αμύκλες επίσης, ήσαν πολύ εγγύς για να τις αφήσω. Έστειλα και εκεί εργάτες και ισοπέδωσαν τα λείψανα του περίφημου ναού του Απόλλωνος.  

   
Φανταστείτε τη χαρά μου, η οποία θα ήταν βεβαίως μεγαλύτερη αν είχα λίγο περισσότερο χρόνο ν’ αφιερώσω, διότι υπάρχουν ακόμη η Μαντινεία, η Στύμφαλος, το Παλλάδιον, η Τεγέα και, κυρίως, η Νεμέα και η Ολυμπία. Θα άξιζε να τις φέρω και αυτές άνω κάτω, από τα θεμέλια έως την κορυφή. Έχω όλη τη δύναμη να το πράξω, κι επιπλέον απέκτησα μια οξυδέρκεια σε αυτού του είδους τη δράση. Δεν ομοιάζω με εκείνους που τρέχουν από πόλη σε πόλη απλώς για να ιδούν, εγώ επιδιώκω να παίρνω όλα τα  χρήσιμα πράγματα».  

   
Δύο εβδομάδες μετά την πιο πάνω επιστολή, στις 20 Απριλίου του 1730, ο μοχθηρός κληρικός, σε επιστολή του προς τον πρεσβευτή της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, αποδίδει τις ακρότητες και τους βανδαλισμούς του σε επιθυμία εκδικήσεως για την κακή τάχα συμπεριφορά των Μανιατών απέναντί του: «Επέρασα από έναν φοβερό τόπο, την περιβόητη Μάνη, που κατοικείται από έναν αιμοβόρο λαό. Είμαι πολύ ευτυχής που γλίτωσα. Έφυγα από την βάρβαρη πατρίδα τους χωρίς να αποκομίσω τίποτε το αξιόλογο, τίποτε για να βγουν τουλάχιστον τα έξοδά μου. Για να ξεσπάσω και για να εκδικηθώ αυτό το σκυλολόϊ, έρριξα τη θλίψη μου επάνω στην Αρχαία Σπάρτη. Δεν ήθελα να μείνει τίποτε από την πόλη που έκτισαν οι πρόγονοί τους. Την έσβησα, την κατέσκαψα, την εκθεμελίωσα, δεν της άφησα λίθο επί λίθου.  

   
Και γιατί, θα ερωτήσει η εξοχότης σας, επέπεσα με τόση μανία επάνω σε αυτή την αρχαία πόλη, ώστε να την κάνω αγνώριστη, υποχρεώνοντάς τη να πληρώσει τις αμαρτίες των απογόνων της; Έχω την τιμή να σας απαντήσω, ότι ήταν πολύ αρχαία και έκρυβε με φιλαυτία κάτω από τα χώμα της πολλούς θησαυρούς, πράγμα που δεν μπορούσα να συγχωρέσω. Έως σήμερα κανείς ταξιδιώτης δεν ετόλμησε να τους αγγίξει, ακόμη και οι Βενετοί, παρά το ότι υπήρξαν κάποτε κυρίαρχοι αυτής της χώρας, τους εσεβάσθησαν. Εγώ έκρινα πως δεν έπρεπε να θρέφω ανάλογο σεβασμό και την ισοπέδωσα λοιπόν με κάθε επισημότητα, πράγμα που προεκάλεσε τον θαυμασμό των Τούρκων, ενώ οι Γραικοί εθύμωσαν και οι Εβραίοι έμειναν κατάπληκτοι. Είμαι ικανοποιημένος, διότι απέκτησα από αυτό το ταξίδι μου πράγματα ικανά να θαμπώσουν όλους τους σοφούς.  

   
Ποιος θα επίστευε ποτέ ότι θα ήταν δυνατόν ν’ ανακαλυφθεί ο τάφος του Αγησιλάου και του Λυσάνδρου, αυτών των ενδόξων βασιλέων της Σπάρτης; Ποιός θα επίστευε πως θ’ ανεκάλυπτα, ύστερα από τόσους πολέμους, σεισμούς και άλλες θεομηνίες που αφάνισαν αυτή την πόλη, θαυμαστά μάρμαρα που μας κάνουν γνωστούς όλους τους Εφόρους, τους ρήτορες και άλλες προσωπικότητες, παντελώς άγνωστες, έως τουλάχιστον την τελευταία καταστροφή που έγινε από εμένα;  

   
«Βιβλία δεν υπάρχουν», συνεχίζει στην επιστολή του. «Πολλοί δεν ξέρουν σ’ αυτή την χώρα ούτε να γράφουν, ούτε να διαβάζουν. Χρησιμοποιούν τα χειρόγραφα για φυσέκια. Κι αφού δεν υπάρχουν βιβλία, φρόντισα για κάτι άλλο, ώστε το ταξίδι μου να ωφελήσει τα Γράμματα. Αφοσιώθηκα με τόσο ενθουσιασμό σε αυτό και έδωσα τέτοια πλήγματα που ο αντίλαλός τους θα ακουστεί σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν γκρεμίζει κανείς δύο και τρεις πολιτείες χωρίς θόρυβο. Εγώ τις κατέσκαψα, ενώ οι παλαιότεροι περιηγητές έρχονταν μόνο για να τις ανακαλύψουν».  

   
Σε άλλη επιστολή του, αυτή τη φορά προς τον Ιταλό ιεραπόστολο Ντομένικο Ντε Λα Ρόκα που υπηρετούσε στη Γαλλική Πρεσβεία της Πόλης, γράφει: «δεν άφησα λίθο επί λίθου. Πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι βρίσκομαι σ’ ένα παραλήρημα χαράς που κατόρθωσα να καταστρέψω ολότελα τις ξακουστές αυτές πολιτείες, έτσι όπως γίνεται σε πόλεμο. Το έκανα για την Γαλλία, για την Αυτού εξοχότητα. Αυτό αποτελεί για μένα μια νέα δόξα».  

   
Αποκαλυπτική για το βαθύ χριστιανικό μίσος που έθρεφε ο Γάλλος ιερωμένος κατά της «κατειδώλου» Σπάρτης και για τα μέσα που χρησιμοποίησε στο καταστροφικό του έργο, είναι και η επιστολή του προς τον Καρδινάλιο Φλερύ, στην οποία του αναγγέλλει ότι πήγε μεν στη Λακωνία σε αναζήτηση παλαιών χειρογράφων, πλην όμως «ο λαός, αυτά τα παιδιά της Λακεδαίμονος, δεν κράτησαν από τους προγόνους τους τίποτε άλλο από την αγάπη της ελευθερίας και τη μανία του πολέμου. Το όνειρό τους είναι να αποκτήσουν όπλα. Τα βιβλία τα χρησιμοποιούν για τα φυσέκια τους…  

   
…Εκτόνωσα λοιπόν το θυμό μου στην κυριότερη πόλη της περιοχής, την αρχαία Σπάρτη. Το βλέμμα μου έπεσε επάνω στα κτίσματα που κατά την γνώμη μου έκρυβαν θησαυρούς για τα Γράμματα. Ήσαν κίονες, ανάβαθρα, ενεπίγραφες μετώπες. Ν’ αφήσω όλα αυτά σε άλλους (γιατί δεν είμαι εδώ ο μοναδικός ερευνητής), θα ήταν έλλειψη καλού γούστου, θα ήταν αδιαφορία για την τιμή του έθνους μου, θα σήμαινε πως είμαι ανάξιος να αντιληφθώ τις προθέσεις του βασιλιά μου και να εκπληρώσω τις διαταγές μου. Πρόκειται, όπως θα κατάλαβε η εξοχότης σας, για καλή υπηρεσία των Γραμμάτων.  

   
Γι’ αυτό, εμίσθωσα εργάτες και κατέστρεψα εκ θεμελίων τα λείψανα της υπέροχης αυτής πολιτείας, σε σημείο που να μην απομείνει λίθος επί λίθου. Μπορεί, σεβασμιότατε, να καταντήσει σε λίγο ένας άγνωστος τόπος, εγώ όμως έχω τον τρόπο να την αναστήσω στο πνεύμα των ανθρώπων, ακόμη και των πιο μακρινών γενεών, γιατί έχω καταρτίσει ολόκληρο κατάλογο των ιερέων και ιερειών της, των εφόρων, των αγορανόμων και των γυμνασίαρχων. Η καλή μου τύχη θέλησε να ανακαλύψω επιγραφές για πολλούς φιλοσόφους, ρήτορες, στρατηγούς, ποιητές, καλλιτέχνες, ακόμα και διάσημες γυναίκες, άγνωστες έως τώρα. Οι επιγραφές αυτές μας πληροφορούν ποιοί αυτοκράτορες ευεργέτησαν την πόλη, ποιοί ευλαβείς ιδιώτες έκτισαν ναούς, ποιοί από αλαζονεία χρηματοδοτούσαν δημόσια θεάματα… Η ευσέβειά μου, σεβασμιότατε, έφτασε στο σημείο να μην αφήσω σε ησυχία ούτε την τέφρα των βασιλιάδων τους. Εσκόρπισα στον άνεμο την τέφρα του Αγησιλάου, εισήλθα στον τάφο του Λυσάνδρου και ανεκάλυψα τον τάφο του Ορέστη».  

   
Είναι πολύ πιθανόν εκείνη η ανεξήγητη μανία του Γάλλου ιερωμένου να αφανίσει τη Σπάρτη να είχε ως αίτιο της την ενημέρωσή του ότι στην περιοχή είχαν φθάσει και άλλοι ξένοι  τυχοδιώκτες και αρχαιοκάπηλοι που ίσως επωφελούντο από τα ευρήματά του. Σε μία επιστολή του προς τον φίλο του Μπινό, αναφέρει την παρουσία στη Λακωνία ενός Άγγλου αρχαιοκάπηλου επ’ ονόματι  Morrison, τον οποίο και περιγράφει ως «μέθυσο, βάρβαρο και αγροίκο» που έγινε έξαλλος όταν έμαθε ότι ο ιερωμένος τον είχε προλάβει. Ο Fourmont πάντως είχε την πλήρη προστασία των Τούρκων, αλλά και διαφόρων ισχυρών Ρωμιών «παραγόντων», όπως ο ιατρός του Μυστρά Ηλίας Δόξας, άνθρωπος της Εκκλησίας και φανατικός τουρκολάτρης και ο Μητροπολίτης Παρθένιος, ο οποίος, εξ ονόματος όλων των προκρίτων, απηύθυνε  στον καταστροφέα της Αρχαίας Σπάρτης επαινετική επιστολή που, μεταξύ άλλων κολακειών, τον προσφωνεί «θειότατο» και «τρισμέγιστο» άνδρα.  

   
Το τρομερό όργιο του αφανισμού των αρχαιοτήτων της Σπάρτης από τον Fourmont, έγινε ωστόσο γνωστό στο Παρίσι και οι προϊστάμενοί του έσπευσαν οργισμένοι να τον ανακαλέσουν τον Απρίλιο του 1730. Επιστρέψας ο βάνδαλος στη Γαλλία, εδέχθη δριμύτατες επιθέσεις από τους πνευματικούς κύκλους για το όργιο των καταστροφών, οι δε κριτικοί τον ετιμώρησαν με κάτι πολύ χειρότερο. Μη υπαρχόντων πλέον των πρωτοτύπων, η γνησιότητα του επιγραφικού καταγραφικού έργου του, που περιελάμβανε περίπου 2.600 επιγραφές, αμφισβητήθηκε εκ θεμελίων. Πολλοί εξέφρασαν την άποψη ότι ο Fourmont με την καταστροφή των επιγραφών είχε σκοπό να ανακατέψει πλαστές και γνήσιες χωρίς να αφήσει ίχνη. Η συλλογή του έπεσε σε πλήρη απαξία και τα χειρόγραφά του, τα ημερολόγια και οι επιγραφές κατετέθησαν αδόξως στα αρχεία της Βασιλικής Βιβλιοθήκης των Παρισίων.  

   
Ο απόηχος των αγρίων καταστροφών του Fourmont στη Λακωνία υπήρξε τόσο αρνητικός που, όταν το 1801 ο Άγγλος περιηγητής Ντοντγουέλ προσεπάθησε να ερευνήσει για τη δράση του Γάλλου καταστροφέως με συγκέντρωση υλικού και αφηγήσεων, συνάντησε μία τρομερή δυσπιστία στον απλό λαό: «Ενώ αντέγραφα μερικές επιγραφές, βλέπω τον Μανουσάκη, έναν εντόπιο εργάτη, ν’ αναποδογυρίζει τα μάρμαρα και να τα κρύβει κάτω από τους θάμνους. Όταν τον ερώτησα τι σημαίνουν αυτά, μου εξήγησε ότι ήθελε να προφυλάξει τις επιγραφές, γιατί πριν πολλά χρόνια ένας Γάλλος μυλόρδος που ήλθε στη Σπάρτη, αφού ξεσήκωσε πολλές επιγραφές εξαφάνιζε με καλέμι τα γράμματά τους. Και πραγματικά μου έδειξε μεγάλες μαρμάρινες πλάκες από τις οποίες είχαν πελεκηθεί με βάρβαρο τρόπο οι επιγραφές».  

   
Βλάσης Γ. Ρασσιάς  

Tα μυστήρια του Γκράαλ

Δισκοπότηρο, μαγικός λέβητας, Σινδών, ομιλούσα λίθος ή βιβλίο... Όποια μορφή κι αν του προσδίδουν, όλοι συμφωνούν στο ότι το Γκράαλ είναι το σύμβολο της απόλυτης εξουσίας και γνώσης.

Οι ειδικοί είναι κάθετοι: το Γκράαλ είναι ένας σκοτεινός μύθος για τον οποίο δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα. Μερικοί εμμένουν ότι πρόκειται για αντικείμενο, το ιερό δισκοπότηρο που κρατούσε ο Χριστός στο Μυστικό Δείπνο. Άλλοι κάνουν λόγο για το κύπελλο στο οποίο ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, κρυφός μαθητής του Ιησού, συνέλεξε το αίμα Του όσο ψυχορραγούσε πάνω στο Σταυρό. Κάποιοι άλλοι το ταυτίζουν με την Ιερά Σινδώνη και αρκετοί το βλέπουν ως σύμβολο ή ιερή γενιά. Ακόμα και η τοποθεσία στην οποία έκρυψαν το θρυλικό Γκράαλ έχει ταυτιστεί κατά περιόδους με διάφορες περιοχές ανά τον κόσμο: από το Γκλαστόνμπερι της Αγγλίας και το Ρενέ λε Σατό της Γαλλίας μέχρι το Οκ Άιλαντ των ΗΠΑ, τη Βαλένθια της Ισπανίας ή το Μπάρι της Ιταλίας.

Μέσα σ' αυτή τη θάλασσα των εικασιών, οι ειδικοί μελετητές αναζητούν μια σύμβαση και συνάγουν τρεις πιθανές προσεγγίσεις για το Γκράαλ. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν εκείνοι που το θεωρούν πολύτιμο αντικείμενο και το συνδέουν με τη μορφή του Χριστού, γι' αυτό αναζητούν την ακριβή τοποθεσία όπου φυλάσσεται. Στη δεύτερη κατηγορία εκείνοι που το μελετούν ως σύμβολο και στην τρίτη εκείνοι που ερευνούν τις λογοτεχνικές ρίζες του μύθου.

Ο όρος Γκράαλ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ευρώπη του 1190, έτος θανάτου του συγγραφέα Κρετιέν ντε Τρουά, ο οποίος άφησε ημιτελές το τελευταίο ιπποτικό του μυθιστόρημα Πάρσιφαλ.

Α) 

Απαστράπτον κύπελλο

Το βιβλίο εξιστορούσε την περιπέτεια ενός νέου που άφησε το σπίτι του για να γίνει ιππότης. Όταν έφτασε στον πύργο του βασιλιά Πεσκατόρε έλαβε μέρος σε μια τελετή, κατά τη διάρκεια της οποίας μια κοπέλα διέσχισε το δωμάτιο κρατώντας στο χέρι της ένα γκράαλ που εξέπεμπε σπινθηροβόλο φως. Στη γλώσσα οΐλ, αρχαία διάλεκτος της Βόρειας Γαλλίας που απαντάται μόνο στα λογοτεχνικά κείμενα, γκράαλ σημαίνει δοχείο, αγγείο. Το γεγονός ότι το μυθιστόρημα ήταν το πρώτο στο οποίο γινόταν αναφορά στο Γκράαλ δε σημαίνει ότι ο Κρετιέν επινόησε το αρχέτυπο του δισκοπότηρου. Άλλωστε ο κελτικός πολιτισμός βρίθει από διάφορους μύθους γύρω από θαυματουργά κύπελλα. Ανάλογες ιστορίες συναντάμε και σε ουαλικούς μύθους όπως σ' εκείνον με το λέβητα της θεάς Σέριντγουεν, μια μεγάλη χύτρα μέσα στην οποία παρασκεύαζε το μαγικό ελιξήριο της σοφίας. Αρκούσε να βουτήξει κάποιος το δάχτυλό του μέσα σ' αυτό το ματζούνι για να κατακτήσει τη γνώση. Από τα μέσα του 12ου-13ου αιώνα το γκράαλ άρχισε να γράφεται με  κεφαλαίο. Η λέξη διασώθηκε από τα κείμενα των Φραγκο-κελτών και μετεξελίχθηκε σε κύριο όνομα. Στα λατινικά υπήρχε το gradalis, ενώ στα μέσα του 12ου αιώνα έκαναν την εμφάνισή τους οι παραλλαγές grazal και grasal.

Έκτοτε το Ιερό Γκράαλ αποτελεί αντικείμενο μύθων, μελετών και ονείρων. Ωστόσο το περιεχόμενο των παραμυθιών δεν είναι αποκλειστικά προϊόν φαντασίας, καθώς εδράζονται σ' ένα σύνολο μύθων. Γύρω στα 1200 το Γκράαλ ταυτίστηκε για πρώτη φορά με το κύπελλο που κρατούσε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο και στο οποίο αργότερα ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας συνέλεξε το αίμα Του από το Σταυρό.

Β)

Η πέτρα που μιλάει

Γύρω στα 1210 ο Γερμανός Βόλφραμ φον Έσενμπαχ στο ποίημά του "Πάρσιφαλ" ταύτισε το Γκράαλ με μια ομιλούσα λίθο, ενώ αργότερα το Γκράαλ ταυτίστηκε με το ίδιο το βιβλίο. Κάποιοι μελετητές συνδέουν το λατινικό όρο gradalis με το νεότερο ιταλικό graduale, το συναξάρι της Καθολικής Θείας Λειτουργίας, γι' αυτό και συνδέθηκε με το Βιβλίο της Σοφίας. Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το Γκράαλ είναι ένα αντικείμενο που παίρνει διάφορες μορφές, παραμένοντας βασικά σύμβολο εξουσίας και γνώσης.

Αν το Γκράαλ υπάρχει στ' αλήθεια, πού βρίσκεται; Θρυλείται ότι ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας το μετέφερε από την Ιερουσαλήμ στο Γκλαστόνμπερι της Αγγλίας, εκεί όπου ετάφη ο βασιλιάς Αρθούρος. Ωστόσο η πληροφορία είναι ανακριβής και τη διέδωσαν το 1191 οι μοναχοί του Γκλαστόνμπερι, όταν μια πυρκαγιά κατέστρεψε την εκκλησία τους. Ίσως οι καλόγεροι ήλπιζαν να την ξαναχτίσουν με τις εισφορές των προσκυνητών.

Σύμφωνα με άλλες διηγήσεις, το Γκράαλ βρήκαν Ναΐτες ιππότες ανάμεσα στα ερείπια του Ναού του Σολομώντος, στην Ιερουσαλήμ. Σήμερα φυλάσσεται μαζί με σπάνιους θησαυρούς σε μυστική αίθουσα του πύργου Γκιζόρ, στη Γαλλία.

Γ)

Οι έρευνες των ναζί

Ακόμα και ο ναζιστής αρχαιολόγος Ότο Ραν ήταν βέβαιος ότι οι Ναΐτες είχαν μεταφέρει το Γκράαλ στη Γαλλία με σκοπό να το παραδώσουν στους Καθαρούς, αίρεση που καταδίωξε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ο Ραν έπεισε τον Χάινριχ Χίμλερ, διοικητή των Ες Ες και οπαδό του αποκρυφισμού, να χρηματοδοτήσει τις έρευνες, αφού ήταν πεπεισμένος ότι είχαν κρύψει το Γκράαλ στον πύργο Μονσεγκούρ, τελευταίο οχυρό των Καθαρών. Τελικά μετά από αλεπάλληλες ανασκαφές ο αρχαιολόγος έφυγε άπραγος.

Άλλος μύθος αφηγείται ότι οι Ναΐτες, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από το βασιλιά της Γαλλίας, εγκαταστάθηκαν το 1307 στη Σκοτία. Λέγεται ότι συνήψαν φιλία με τον πρίγκιπα Ανρί Σεν Κλερ κι ότι τον βοήθησαν να χτίσει το παρεκκλήσιο Ρόσλιν, στο οποίο υπάρχουν εκατοντάδες σύμβολα των Ναϊτών και του Ιερού Γκράαλ. Κατόπιν έφυγαν για την Αμερική, όπου ίδρυσαν τη Νέα Ιερουσαλήμ, μακριά από την επιρροή του Ποντίφικα. Στο Οκ Άιλαντ της Νέας Σκοτίας ανέσκαψαν το σημείο στο οποίο θεωρούσαν ότι οι Ναΐτες είχαν κρύψει το μυθικό θησαυρό, αλλά δε βρήκαν τίποτα.

Μια άλλη θεωρία θέλει τον Απόστολο Πέτρο να έχει μεταφέρει το δισκοπότηρο στη Ρώμη. Κατά τη διάρκεια των διωγμών λέγεται ότι ο Άγιος Λαυρέντιος το έστειλε στη Χουέσκα της Ισπανίας, όπου θεωρούσε ότι θα ήταν ασφαλές, κι ότι κατέληξε στη Βαλένθια το 1437. Στο παρεκκλήσιο Καπίγια ντελ Σάντο Κάλιθ της ισπανικής πόλης λατρεύουν μέχρι σήμερα ένα κύπελλο με πολύτιμους λίθους, το οποίο οι πιστοί θεωρούν ότι είναι το Ιερό Γκράαλ.

Δ)

Ιερή Σινδώνη

Στον καθεδρικό ναό του Αγίου Λαυρεντίου στη Γένοβα το Γκράαλ ταυτίζεται με την Ιερή Λεκάνη από την Καισαρεία. Πρόκειται για οκταγωνική λεκάνη που έφεραν οι στρατιώτες που κατέλαβαν το 1101 την Καισαρεία. Αυτοί πίστευαν ότι ήταν ο πίναξ πάνω στον οποίο έπεσε η κεφαλή του Ιωάννη του Βαπτιστή.

Σύμφωνα με άλλους, η μυστικιστική μουσουλμανική οργάνωση των Σούφι παρέδωσε το Γκράαλ στον Φρειδερίκο Β', ο οποίος το έκρυψε σε μια μυστική αίθουσα του Καστέλ ντελ Μόντε, κοντά στην Άντρια, περιοχή της επαρχίας Απουλία στην Ιταλία. Εκεί, στην πύλη του καθεδρικού ναού του Σαν Νίκολα, που βρίσκεται στο Μπάρι, υπάρχει μια εικόνα του βασιλιά Αρθούρου που υποδεικνύει την κρύπτη.

Το Γκράαλ θα μπορούσε να φυλάσσεται και στο Τορίνο. Πιθανότατα το μετέφεραν εκεί μαζί με την Ιερά Σινδώνη οι Σταυροφόροι του Μεσαίωνα. Στο ναό της Μεγάλης Μητέρας του Θεού υπάρχει το Άγαλμα της Πίστης, που στο δεξί χέρι κρατά ένα ανοιχτό βιβλίο και στο αριστερό ένα δισκοπότηρο. Λέγεται ότι το άγαλμα κοιτά την κρύπτη του Γκράαλ.

Κάποιοι μελετητές ταυτίζουν το Γκράαλ με την Ιερά Σινδώνη και υποστηρίζουν ότι ο όρος προέρχεται από τις λέξεις greil ή greille, που παραπέμπουν στις ιταλικές griglia (εσχάρα) και grata (κιγκλίδωμα). Βάσει των παραπάνω θεωρούν ότι ο όρος αναφέρεται στο επίχρυσο προστατευτικό πλέγμα κάτω από το οποίο τοποθετήθηκε το ιερό σάβανο για να μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη.

Ε)

Πορεία προς το θείο

Μετά από όλες αυτές τις αντικρουόμενες ερμηνείες εύλογα καταλήγει κάποιος στο συμπέρασμα ότι ίσως το Γκράαλ να μην υπήρξε ποτέ. Κάποιοι ιστορικοί αντιτείνουν ότι η παρουσία τόσων στοιχείων δεν αναιρεί το ότι κάποτε υπήρχε μια ενότητα μεταξύ τους. Άλλωστε η πραγματική δύναμη του Γκράαλ είναι ακριβώς ότι πρόκειται για ένα άδειο κύπελλο που ο καθένας μπορεί να γεμίσει αν επιστρατεύσει την πίστη του. Μπορεί επομένως να το μετατρέψει σε σύμβολο του στόχου που επιθυμεί να επιτύχει. Η πλειοψηφία πάντως των ειδικών συμφωνεί στο ότι η έρευνα για το Γκράαλ συμβολίζει την πορεία προς την προσέγγιση ενός μυστηριώδους και υπερβατικού αντικειμένου που τελικά ταυτίζεται με τον ίδιο το Θεό.

Μόλις την Αγιοκατάταξε ο Πατριάρχης, το πρώτο θαύμα το έκανε η Αγία σε αυτόν για να του δείξει την δύναμη που έχει από την Μακεδονία.

Θα πούμε ωραία και σπουδαία πράγματα προς δόξα του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.

Τις προάλλες που επισκέφτηκε ο Πάπας τα Σκόπια πήγαν οι Σκοπιανοί να του πάρουν συνέντευξη τύπου, αλλά αυτός τους προσγείωσε αμέσως λέγοντας τους:

«μπορεί τώρα να λέγεστε βορειομακεδόνες αλλά δεν έχετε καμία σχέση με τους Μακεδόνες της εποχής που αποβιβάστηκε ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ στην Νεάπολη και στους Φιλίππους της Μακεδονίας»

Κάγκελο έμειναν οι Σκοπιανοί. Σου λέει ο Πάπας να κρατήσουμε «καμία πισινή, δεν ξέρεις αύριο τι γίνετε;»

Ενώ οι δικοί μας προδότες τα έδωσαν όλα, εσώψυχα και εσώρουχα.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ αδελφοί

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Να πως μας σώζει η Ιστορία και η Παράδοση και πρέπει να τα διαφυλάξουμε ακόμα και με το αίμα μας.

Δεκαετία του 60 ένας νεαρός τότε κληρικός από την Κρήτη υπηρετούσε σε ένα χωρίο της Αν. Μακεδονίας, ακριβώς δίπλα στους Αρχαίους Φιλίππους.

Το πανέμορφο αυτό χωριουδάκι κρατούσε την τουρκική ονομασία του αλλά ο ιερέας παρατήρησε ότι τα περισσότερα κορίτσια οι κάτοικοι τα βάφτιζαν και τα έδιναν το όνομα Λυδία.

Τότε έμαθε ο ιερέας από τους πιστούς του, ότι αυτή η τοπική παράδοση ερχόταν από πολύ παλαιά γιατί οι πρόγονοι τους τιμούσαν με αυτό τον τρόπο την πρώτη χριστιανή που βάφτισε ο Απόστολος Παύλος στην Ευρώπη δηλ. την ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ, όταν έφτασε στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Μάλιστα οι ίδιοι γνώριζαν και το μέρος που την βάφτισε και ήταν το ποταμάκι που περνά κοντά στο μέρος τους, ο Ζυγάκτης ή Αγγείτης ποταμός που ρέει συνέχεια χειμώνα – καλοκαίρι.

Δηλ. οι κάτοικοι Έλληνες Μακεδόνες του χωριού αυτού (με την τουρκική ονομασία όμως τότε) διατηρούσαν ζωντανά την Παράδοση, όπως μας την έσωσε γλαφυρά ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΟΥΚΑΣ στις Πράξεις των Αποστόλων.

Ο κληρικός τότε αναρωτήθηκε πώς να βαφτίζω τα παιδιά αυτά με το όνομα Λυδία αφού η εκκλησία μας δεν την είχε μέχρι τότε αγιοκατατάξει;

 

Δεν άργησε να μεταφέρει στον οικείο Δεσπότη το γεγονός αυτό.

Ο μακαριστός μητροπολίτης Φιλίππων – Νεαπόλεως και Θάσου κ.κ Αλέξανδρος κατανόησε άμεσα το κενό που υπήρχε στα εκκλησιαστικά δρώμενα και ξεκίνησε τάχιστα τις διαδικασίες για την αγιοκατάταξη της ΑΓΙΑΣ ΔΥΔΙΑΣ της Φιλιππησίας, της πρώτης Ευρωπαίας Χριστιανής.

Κατανόησε επίσης ότι το γεγονός αυτό θα έχει παγκόσμια απήχηση και στα ιστορικά δρώμενα της Ελληνικοτάτης Μακεδονίας μας. Που να γνώριζε τα σημερινά δράματα μας …

Το αίτημα μεταφέρθηκε γρήγορα στην Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως.

Τότε Οικουμενικός ήταν ο Δημήτριος.

Άμεσα η Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης αγιοκατάταξε την ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ εις τας Δέλτους της Εκκλησίας μας και μάλιστα ως ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟ.

Ακόμα δεν είχαν στεγνώσει οι υπογραφές των αρχιερέων πάνω στην πράξη αυτή της αγιοκάταξης και ο Πατριάρχης Δημήτριος δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από την αδελφή του στην Αθήνα για να του μεταφέρει τον γνωστό καημό της, ότι η θυγατέρα της και ανιψιά του Πατριάρχη αν και χρόνια πανδρεμένη δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει.

Ο Πατριάρχης Δημήτριος κατέφυγε στην νέα ΑΓΙΑ που μόλις η σύνοδος της ΠΟΛΗΣ αγιοκατάταξε δηλ. την ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ την ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟ.

Δεν πέρασαν πολλές μέρες και καλά νέα αυτή την φορά ήρθαν τηλεφωνικά στον Πατριάρχη.

Η ανιψιά του κυοφορούσε.

Όλοι έμειναν έκπληκτοι από την μεγάλη παρρησία της νέας ΑΓΙΑΣ.

Οι μήνες της κυοφορίας πέρασαν και η ανιψιά του Πατριάρχη Δημητρίου γέννησε ένα υγιέστατο κοριτσάκι στις 20 Μαΐου δηλ. την ημέρα που εκκλησία μας καθόρισε να τιμάται η μνήμη της ΑΓΙΑΣ ΛΥΔΙΑΣ.

Φυσικά το κοριτσάκι αυτό βαπτίσθηκε Λυδία.

Το όλο αυτό γεγονός με έκδηλη συγκίνηση το διατυμπάνιζε ο τότε Οικουμενικός Πατριάρχης σε κάθε ευκαιρία για να προσδώσει τιμή στην μεγάλη αυτή ΑΓΙΑ.

Η ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ η Φιλιππησία και Ισαπόστολος από τα άγια χώματα της Μακεδονίας δίνει και σήμερα διαχρονικό μήνυμα σε όλο τον πλανήτη.

Ποιο είναι το μήνυμα ΤΗΣ

«- σε άγια χώματα βαπτίσθηκα από ΑΓΙΑ ΧΕΡΙΑ, του Αποστόλου Παύλου, βαπτίστηκα και ενδύθηκα ΧΡΙΣΤΟ και μαζί μου βαπτίσθηκε και ενδύθηκε ΧΡΙΣΤΟ όλη η Ελληνική Μακεδονία του Μεγ. Αλεξάνδρου και του Βασιλιά Φιλίππου και μέσω αυτής ενδύθηκε ολόκληρος ο Εθνικός κόσμος τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό και αισθάνθηκε από τότε ανθρώπινα»

Από το χαριτωμένο χωριουδάκι της ΑΓΙΑΣ ΛΥΔΙΑΣ που φέρει σήμερα την ονομασία της και από το πανέμορφο βαφτιστήρι της που ευωδιάζει πάντα είναι η φωτογραφία κειμένου.

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ και χρόνια πολλά σε όλες που φέρουν το πανέμορφο αυτό όνομα της ΑΓΙΑΣ.

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων 

Στις 19 Μαΐου 1919, ακριβώς πριν από 100 χρόνια, ο Τούρκος αξιωματικός Μουσταφά Κεμάλ (ο μετέπειτα αποκληθείς Ατατούρκ, δηλαδή πατέρας των Τούρκων) αποβιβάσθηκε στη Σαμψούντα (Αμισό) και κήρυξε τη δεύτερη φάση της σφαγής των Ελλήνων του Πόντου. Η Ποντιακή Γενοκτονία τιμάται εφέτος με ιδιαίτερη συγκίνηση. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι αποτελεί ένα κρίκο στην αλυσίδα των γενοκτονικών ενεργειών των Οθωμανών και των Νεοτούρκων κατά του Ελληνισμού της Ανατολής και κατά των άλλων Χριστιανικών εθνοτήτων, όπως ήσαν οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι κ.ά. 

Η τουρκική προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι όσα συνέβησαν στον Πόντο και στα παράλια της Ιωνίας ήσαν μία φυσιολογική αντίδραση των Τούρκων στην αποβίβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη (2.5.1919). Αυτή είναι μία εσφαλμένη και παραπλανητική τοποθέτηση. Διότι οι σφαγές κατά του Ελληνισμού στα παράλια της Μκράς Ασίας άρχισαν το 1914, πέντε χρόνια πριν από την έλευση του Ελληνικού Στρατού. Στον ιστορικό Πόντο, στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, εξοντώθηκαν 353.000 Έλληνες, μεταξύ των οποίων Επίσκοποι, όπως ο Ζήλων Ευθύμιος, πρόκριτοι, δημοσιογράφοι και χιλιάδες άμαχοι. Συνολικά στη χερσόνησο της Μικράς Ασίας εφονεύθησαν 1.000.000 Έλληνες. Η ιδεολογία των Νεοτούρκων αξιωματικών και του Κομιτάτου «Ένωσις και Πρόοδος» ήταν άκρως ρατσιστική: Να εξαλειφθούν οι Χριστιανοί και κυρίως οι Έλληνες και οι Αρμένιοι. Να δημιουργηθεί μία αμιγώς μουσουλμανική νέα Τουρκική Δημοκρατία.

Το κείμενο που ψηφίστηκε στη Γενική Συνέλευση της Διεθνούς Ενώσεως Ακαδημαϊκών ειδικών για τις Γενοκτονίες (IAGS) τον Ιούλιο του 2007 στο Σαράγεβο αναφέρει: 

“Είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ότι η οθωμανική εκστρατεία ενάντια στις χριστιανικές μειονότητες της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτέλεσε μια γενοκτονία ενάντια σε Αρμένιους, Ασσύριους και Έλληνες”.

Παρά ταύτα η Τουρκία δεν έχει παραδεχθεί την ευθύνη της για όσα εγκλήματα διαπράχθηκαν κατά των Ελλήνων και των άλλων Χριστιανών. 

Για να τιμήσουμε εμπράκτως τη μνήμη των θυμάτων πρέπει: 

1. Να διδάσκουμε σωστά την Ιστορία χωρίς εκδικητικότητα, αλλά και χωρίς να αποδεχόμαστε τις θεωρίες των αποδομητών και των αναθεωρητών που αρνούνται τη Γενοκτονία. 
2. Να τονίζουμε τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού: Αρχαιότητα, Βυζαντινή Ρωμανία, Τουρκοκρατία (και Ενετοκρατία), Νεώτερος και Σύγχρονος Ελληνισμός.  
3. Να προβάλλουμε τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας. Η Ποντιακή διάλεκτος έχει άμεση σχέση με τα αρχαία ελληνικά.  
4. Να θυμόμαστε τη συμβολή της Ορθοδοξίας στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας. Η Παναγία Σουμελά είναι χαραγμένη ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη του Ποντιακού Ελληνισμού. Επί τουρκοκρατίας υπήρχαν τουρκόφωνοι Πόντιοι, οι οποίοι διαφύλαξαν την Ορθόδοξη Πίστη και έτσι παρέμειναν Έλληνες.  
5. Να αντιμετωπίζουμε με αποφασιστικότητα τις σύγχρονες προκλήσεις του τουρκικού επεκτατισμού στην Ελλάδα και στην Κύπρο. 

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 19.5.2019