Λόφος Λεβίδη: Ο "στοιχειωμένος" πύργος με τα 70 δωμάτια

Ένας λόφος... Εικασίες... 'Ενδοξο παρελθόν... Παράξενα σύμβολα... Υπολείμματα τελετών και μαρτυρίες ενός περίεργου θανάτου κοριτσιού που έπεσε στην άδεια πισίνα της βίλας, συνθέτουν το σκηνικό του εγκαταλελειμμένου πύργου με τα εβδομήντα δωμάτια...

Βρισκόμαστε στην Παλλήνη, πάνω σε έναν κατάφυτο λόφο, γεμάτο πεύκα και υπέροχη θέα στα μεσόγεια. Εδώ δεσπόζει ένας οθωμανικός πύργος, αργότερα ήρθε να προστεθεί η διάσημη βίλα με την καμάρα, φιλοξένησε κινηματογραφικά στούντιο και όλοι έχουμε δει σε κάποια σκηνή Ελληνικής ταινίας.

Ο κυκλικός πύργος στη κορυφή του λόφου Λεβίδη στη Παλλήνη, δίπλα στην ομώνυμη βίλα με την οποία σήμερα είναι ενωμένος με μια καμάρα.

Η μεγάλη του ιστορία ανά τους αιώνες δεν ήταν ικανή να κρατήσει το κτίριο κατοικήσιμο στις μέρες μας και ύστερα από μια σειρά γεγονότων, εγκαταλείφθηκε και στοίχειωσε στο ένδοξο παρελθόν του...

Η διάσημη καμάρα των Ελληνικών ταινιών  

Την δεκαετία του ’30, στο κέντρο της Παλλήνης, στον πευκόφυτο λόφο, εν αρχή δημόσιου χαρακτήρα, χτίζεται εκεί η βίλα Λεβίδη.

Το 1935 ο Δημήτριος Λεβίδης, ο οποίος ήταν αυλάρχης των ανακτόρων του τότε βασιλέως, απόστρατος αντισυνταγματάρχης και είχε διατελέσει για κάποιο χρονικό διάστημα πρόεδρος της Ελληνικής βουλής, Εγκαθίσταται εκεί.

Το 1948 με προσωπική επιλογή του ανωτέρω εγκαθίσταται στο λόφο και ο υπενωμοτάρχης της τότε Χωροφυλακής, Θεόδωρος Κάργας, ως υπεύθυνος ασφαλείας του επονομαζόμενου και Πύργου Λεβίδη «λόγο του πύργου που προϋπήρχε στο λόφο και συνδέεται μέσω καμάρας με τη βίλα».

Οι λαβύρινθοι του ισογείου... 

Ο πύργος προϋπήρχε της βίλας η οποία κτίστηκε το 1935. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον πύργο που είναι μάλλον Οθωμανικός, κάτι που μπορούμε να συμπεράνουμε από τον τρόπο κατασκευής του. 

Ο σκοπός του ήταν προφανώς η εποπτεία της περιοχής και ίσως η προστασία των γύρω κτημάτων και ο έλεγχος του δρόμου προς τα Μεσόγεια.

Στο επίπεδο του ισογείου διακρίνεται παράθυρο-άνοιγμα  προφανώς ως τυφεκιοθυρίδα.

Ο λόφος Λεβίδη στην Παλλήνη έγινε γνωστός από τον πύργο Λεβίδη, τον οποίο έκτισε το 1935 ένας κορυφαίος αρχιτέκτονας της εποχής, ο Κωνσταντίνος Σακελλάριος.

Η έκταση 80 στρεμμάτων παραχωρήθηκε με συμβόλαια από τους κληρούχους στον Δημήτρη Λεβίδη, που τότε ήταν αυλάρχης στα ανάκτορα του Τατοΐου. Το 1936 το ζεύγος Λεβίδη εγκαθίσταται στη βίλα των 70 δωματίων η οποία πρέπει να σημειωθεί ότι συνδέθηκε με ειδική κάμαρα με τον πύργο.

Εντυπωσιακό γκράφιτι 

Το 1948 στο λόφο Λεβίδη εγκαταστάθηκε ο υπενωμοτάρχης Θεόδωρος Κάργας ως υπεύθυνος της ασφάλειας, ο οποίος στη συνέχεια ασχολήθηκε και με τους κήπους του λόφου. 

Ο Δημήτρης Λεβίδης πέθανε το 1963 και αμέσως μετά ξεκίνησαν τα οικονομικά προβλήματα.

Μάτια παρακολουθούν την κάθε μας κίνηση...

Τότε η βίλα και γενικά η έκταση του λόφου μισθώνονταν σε εταιρίες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ως στούντιο γυρισμάτων. Το 1990 η Τούλα Λεβίδη πεθαίνει. Ο μοναδικός κληρονόμος είναι ο γιος της Γιώργος Λεβίδης, ο οποίος πουλά την έκταση σε Έλληνες επιχειρηματίες το 1991.

Μια μορφή καθόλου.. φιλική...

Παραμονή υπογραφής των συμβολαίων πώλησης του λόφου στους σημερινούς ιδιοκτήτες,καίγεται το μεγαλύτερο τμήμα της βίλας από «άγνωστη αιτία».

Ο λόφος Λεβίδη τελικά πουλήθηκε σε υπεράκτια εταιρία Κυπριακών συμφερόντων, έναντι 6.000.000 ευρώ.

Από την βεράντα μπαίνουμε στο εσωτερικό του πύργου...

Μετά την πώληση η περιοχή εγκαταλείφθηκε, η βίλα των 70 δωματίων γνώρισε τη δύναμη του χρόνου και υπέστη μεγάλες φθορές. 

Κατεστραμμένο δωμάτιο του ισογείου 

Η σκεπή του κεντρικού κτιρίου κατέρρευσε ύστερα από πυρκαγιά, ενώ οι υπόλοιποι χώροι λεηλατήθηκαν…

Περίεργοι κωδικοί στον διάδρομο του υπογείου

Ο πευκόφυτος λόφος στην είσοδο της Παλλήνης είχε παραχωρηθεί δωρεάν στην οικογένεια από την τότε Κοινότητα Παλλήνης. 

Δαιδαλώδεις σκοτεινοί διάδρομοι, οδηγούν σε δεκάδες δωμάτια...

Κατά τις απαλλοτριώσεις για την διάνοιξη της Αττικής Οδού, η οποία διέρχεται τους νοτιοδυτικούς πρόποδες του λόφου, η οικογένεια Λεβίδη επέστρεψε το σύνολο του λόφου στο κράτος.

Ακόμα ένα μάτι μας παρακολουθεί...

Η «στοιχειωμένη» βίλα Λεβίδη και τα ίχνη τελετών...

Παράξενα σύμβολα, υπολείμματα τελετών και μαρτυρίες ενός περίεργου θανάτου κοριτσιού που έπεσε στην άδεια πισίνα της βίλας, συνθέτουν το σκηνικό του εγκαταλελειμμένου πύργου με τα εβδομήντα δωμάτια...

Η άδεια πισίνα στην πίσω πλευρά του κτηρίου, που οι μαρτυρίες θέλουν ένα κορίτσι να πέφτει και να σκοτώνεται

Ο χώρος των μαγειριών 

Εδώ έχουν γυριστεί οι ταινίες, «Η αρχόντισσα κι ο αλήτης», «Ο μάγκας με το τρίκυκλο», «Εραστές του ονείρου», «Το λεβεντόπαιδο», «Πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα», «Το παίζω και πολύ άνδρας» κ.α.

Προχωράμε στον λαβύρινθο...

Το «Κτήμα Λεβίδη», είναι ένα μεγάλο κτήμα 80 στρεμμάτων στην είσοδο της Δ.Ε Παλλήνης σχεδόν στο κέντρο του ενιαίου Δήμου. 

Μέλος της ομάδας μας, στους σκοτεινούς διαδρόμους του πύργου

Ένας πράσινος λόφος, γεμάτος δέντρα και εγκαταστάσεις μικρές και μεγάλες, που τον αναφέρουν ως «πύργο με τα 70 δωμάτια».

Άποψη πλαϊνού τοίχου

Οι κ.κ. Μπουζάλας – Ματζώρης οι οποίοι έχουν υπό την κατοχή τους το κεντρικό τμήμα του λόφου με τα ερείπια της βίλας,συνολικής έκτασης περίπου 80 στρεμμάτων δεν είναι οι μοναδικοί ιδιοκτήτες.

Κατεστραμένοι βοηθητικοί χώροι, μάλλον πλυσταριό 

Είναι και το μετοχικό ταμείο Πολεμικής Αεροπορίας με περίπου 21 στρέμματα,στο ανατολικό τμήμα του λόφου,με σκοπό να αναγερθεί κάποια στιγμή Ίδρυμα κοινωνικού χαρακτήρα και τέλος η οικογένεια Κάργα η οποία κατέχει έκταση 1,8 στρεμμάτων με διαδικασία χρησικτησίας «συμφωνούντος του ίδιου του Γ. Λεβίδη ο οποίος είχε πάει σαν μάρτυρας στο σχετικό δικαστήριο».

Ότι απέμεινε από το ξωκκλήσι του αγίου Γεωργίου εντός της οικίας

Το κτήμα Λεβίδη, κάθε χρόνο του Αγ. Γεωργίου, που γιόρταζε και το ομώνυμο εκκλησάκι που υπάρχει εκεί, άνοιγε και υποδέχονταν σε δεξίωση τους επιφανείς παράγοντες της περιοχής «προφανώς τιμώντας και το όνομα του πατέρα του ιδιοκτήτη».

Δεκάδες διάδρομοι και δωμάτια χωρίς στέγη...

Εντός της οικίας, υπάρχουν πολλές τρύπες, που έκαναν επίδοξοι κυνηγοί θησαυρών, στην προσπάθεια τους να εντοπίσουν τον θησαυρό της οικογένειας Λεβίδη.

Άποψη από παράθυρο κατεστραμμένου δωματίου 

Μετά τις σφαγές της Κωνσταντινούπολης το 1821, μέλη της οικογένειας κατέφυγαν στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, στη Βλαχία στη Μολδαβία και στη Ρωσία και διακρίθηκαν κατά την διάρκεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας αλλά και μετά την απελευθέρωση των Ελλήνων.

Το μεγάλο μαρμάρινο σαλόνι του ορόφου 

Μετά την ανεξαρτησία της Ελλάδας τα μέλη της οικογένειας Λεβίδη διέπρεψαν στην πολιτική ενώ αρκετοί ακολούθησαν στρατιωτική και διπλωματική σταδιοδρομία.

Ακόμα ένα δωμάτιο με τζάκι

Ο Γιώργος Λεβίδης γιός του Αυλάρχη Δ.Λεβίδη, συνομήλικος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, ακολούθησε καριέρα διπλωμάτη, έζησε για πολλά χρόνια εκτός Ελλάδας και σήμερα ζει στις Σπέτσες δείχνοντας να αδιαφορεί για την τύχη του λόφου.

Η πίσω αυλή 

Τα τελευταία χρόνια η πάλαι ποτέ βίλα Λεβίδη στην κυριολεξία λεηλατήθηκε και καταληστεύτηκε. Κανείς δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον να διασωθεί ένας χώρος ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας που κτίστηκε με μοναδικά για την εποχή υλικά τα οποία σήμερα δεν βρίσκονται εύκολα.

Άποψη από τον πύργο

Μέχρι σήμερα, την βίλα επισκέπτονται καθημερινά άνθρωποι που θέλουν να «ταξιδέψουν» πίσω στο χρόνο, να δουν από κοντά το διάσημο αυτό σπίτι, να το φωτογραφίσουν και να το εξερευνήσουν...

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 2018

Όταν ένας Βορειοηπειρώτης κρατά όπλο είναι εθνικιστής. Όταν κρατά ο Κουφοντίνας και οι Ξηροί είναι ήρωες!

«Όταν ένας Βορειοηπειρώτης κρατά όπλο είναι εθνικιστής. Όταν κρατά ο Κουφοντίνας και οι Ξηροί είναι ήρωες!». Δεν είναι δικό μου. Το "έκλεψα" από τον τοίχο του Γιώργου Αδαλή. Ελπίζω να μην έχει πρόβλημα.

Του Στρατή Μαζίδη

Και το έκανα διότι δυστυχώς έχει δίκιο. Ο Κατσίφας δεν σκότωσε. Είχε όπλο, θα πει κανείς. Εκεί που μένει και με όσα αντιμετωπίζουν οι ομογενείς, το παράδοξο θα ήταν να μην είχε όπλο. Ένα όπλο μάλιστα που σύμφωνα με μια μαρτυρία, έφερε άσφαιρα.

Ωστόσο κατά το Δημήτρη Παπαδημούλη, επρόκειτο για έναν ακραίο που δεν πρέπει να ηρωοποιηθεί. Το γεγονός πως αρκετές μαρτυρίες συγκλίνουν στο ότι επέλεξε να πεθάνει έχοντας στα χείλη του την Ελλάδα, μάλλον δε λέει κάτι στον κάτοικο των επαναστατικών Βρυξελλών. Αλήθεια η ΝΔ πέρα από το να ζητά άπλετο φως, τι γνώμη έχει; Πρόκειται περί πατριώτη; Περί ακραίου;

Το παράδοξο βέβαια είναι πως όταν άλλοι κρατούν όπλα στην Ελλάδα, ορισμένοι δολοφόνοι κατά συρροή λογίζονται ως επαναστάτες. Λαμβάνουν άδειες, κάνουν διακοπές, βγάζουν βιβλία και χρήματα. Άλλοι πάλι αποφυλακίζονται εκμεταλλευόμενοι καινούριους σχετικά νόμους και συνεχίζουν το...θεάρεστο έργο τους.

Αυτή είναι η Ελλάδα τελικά. Κι όλα αυτά τα γεγονότα, κι όλες αυτές οι προσεγγίσεις μας εξηγούν γιατί είμαστε σε ιστορική περίοδο παρακμής και συρρίκνωσης. Ίσως δε ακόμη και εξαφάνισης από το χάρτη. Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών, κανενός Σόρος ή σκοτεινού διεθνούς παράγοντα διότι για να συντελεστεί ένα έγκλημα, εκτός από το θύτη, χρειάζεται και κάποιος στη θέση του θύματος. Μόνοι καθίσαμε...


freepen.gr 


εικόνα: dimitrisvetsikas1969 / pixabay

Για να ξεχωρίζουμε εχθρούς και φίλους στα Βαλκάνια.....

Αλβανικό πανό της Παρτιζαν Τιράνων για τον θάνατο του βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα που αναφέρει στα Αλβανικά: Ένας Έλληνας νεκρός, ένας μπάσταρδος λιγότερος.... Σερβικό πανό της Πατριζάν Βελιγραδίου για το ίδιο θέμα που αναφέρει: Κωνσταντίνος Κατσίφας Ελλάς ή θάνατος και παρακάτω βλέπουμε κι άλλα αλβανικά και σέρβικα πανό.... Του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου για την συμπαρασταση στις φωτιές της Αττικής Και της Παρτιζαν Βελιγραδίου για το ίδιο θέμα και ένα αλβανικό πανό που κατηγορεί τους Ελληνες για γενοκτονία των Τσάμηδων Τέλος αλβανικό πανό που γράφει Η Κύπρος είναι Τουρκία Αυτά για να μην έχουμε αυταπάτες για τους εχθρούς και τους συμμάχους μας στα Βαλκάνια.... Νομίζετε ότι οι πρόγονοί μας τους έλεγαν αδίκως Τουρκαλβανούς; Ή θεωρείτε ότι τους αδικεί η ιστορία όταν αναφέρει ότι ΠΑΝΤΑ σε ΟΛΟΥΣ τους πολέμους του νεότερου ελληνισμού οι Αλβανοί πήγαν με το μέρος των εχθρών μας;

Το Παγκράτιον στην Αρχαία Ελλάδα – Η απόλυτη ελληνική πολεμική τέχνη

Στην αρχαία Ελλάδα η συμβίωση με τον πόλεμο ήταν κάτι ευρέως αποδεκτό .Η Πολεμική παιδεία των Αρχαίων Ελλήνων Πολεμιστών ήταν αυτή που μετέτρεπε τον κάθε απλό πολίτη σε πολεμική μηχανή έτοιμη να κυριαρχήσει απέναντι σε κάθε είδους εχθρό.

Όταν μιλάμε για πολεμική παιδεία στην αρχαία Ελλάδα, αναφερόμαστε στο Παγκράτιον.

Η λέξη Παγκράτιον αποτελείται από τις λέξεις παν + κράτος .

Ο γνώστης αυτής της Πολεμικής Τέχνης ήταν ο “τα πάντα κρατών”.

Παγκρατιαστής ήταν δηλαδή αυτός που κυριαρχούσε,αυτός που είχε την εξουσία.

Σύμφωνα με αναφορές του αξιότιμου Κου Λάζαρου Σαββίδη , ο οποίος μεταξύ πολλών άλλων είναι και υπεύθυνος ιστορικής τεκμηρίωσης,η πρώτη αναφορά για το Παγκράτιον έγινε στα Ορφικά κείμενα μεταξύ 12.000 – 4.000πΧ!(στίχος 586)

” Αυτάρ Παγκράτιοιο δωκεν γέρας Ήρακληι,αργύρεον κρητηρα ως βραβειον δια το Παγκράτιον,κρατήρα αργυρούν πολυποίκιλον“.

Σύμφωνα με τον στίχο, δόθηκε λοιπόν στον Ηρακλή για τις επιδόσεις του στο Πακράτιον,ασημένιο βραβείο.

Αυτή η αναφορά πιστοποιεί πως την περιόδο εκείνη το Παγκράτιον δεν υπήρχε απλά αλλά οι υψηλές επιδόσεις σε αυτό μπορούσαν να αξιολογηθούν με συγκεκριμένα κριτήρια και βραβεύονταν και με βραβείο χρηματικής αξίας.Ο ιστορικός αναλυτής λαμβάνει υπόψη πως ο Ορφεύς έζησε πριν τον Τρωικό πόλεμο ο οποίος χρονολογείται περί του 3000πΧ. άρα το κείμενο θεωρείται αρχαιότερο.

Βάσει αυτών των αναφορών, το Παγκράτιον είναι η αρχαιότερη πολεμική Τέχνη που έχει καταγραφεί επιστημονικά.Είναι άραγε η μητέρα Πολεμική Τέχνη όλων;

Ας ρίξουμε μια ματιά στα παρακάτω και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

Το Παγκράτιον εισήχθη στους Ολυμπιακούς αγώνες το 648πΧ και το Παγκράτιον Παίδων το 200 π.Χ. Υπάρχουν ερωτηματικά για τον λόγο που οι Ηλιείς άργησαν να το συμπεριλάβουν καθώς σε άλλες αθλητικές διοργανώσεις ανά την Ελλάδα,φαίνεται να είναι εισηγμένο νωρίτερα.

Η εκστρατεία του Μέγα Αλεξάνδρου είχε ως αποτέλεσμα μεταξύ άλλων και το Παγκράτιον να διαδοθεί σε όλη την Ανατολή (εκστρατεία στην Ινδία – 326 πΧ). Υπάρχουν αναφορές πως οι Μακεδόνες μετέφεραν μαζί τους τεράστιες Τέντες για την εξάσκηση στο Παγκράτιον.

Περίπου 1000 χρόνια αργότερα το άθλημα αυτό φαίνεται πως έχει αφομειωθεί και στην πορεία αντιγραφεί από τους Ινδούς και μέσω ενός Βουδιστή Μοναχού με το όνομα Μποντιτάρμα,ο οποίος ταξίδεψε από την Ινδία στην Κίνα, φαίνεται να έχει διαδοθεί στην περιοχή του μοναστηριού Σαολίν ή οποία και ονομάστηκε Γιουνάν , που σημαίνει Ιωνία.

Στο βιβλίο του N,Gardiner ” Athletics of the ancient world” Oxford Univ.Press NY στην σελίδα 16 αναφέρεται πως το jiu jitsu διδάχτηκε στους Ιάπωνες από τους Κινέζους πολεμιστές.Το άθλημα αυτό φαίνεται να είναι σήμερα αυτο που πλησιάζει περισσότερο σε τεχνική το Παγκράτιον.

Στην σελίδα 14 αναφέρεται πως οι Κινέζοι πυγμάχοι μοιάζουν πολύ με τους Έλληνες Παγκρατιαστές. Οι ομοιοτητες των Κινέζων με τους Αρχαίους Έλληνες ξεφεύγουν από τις πολεμικές Τέχνες και αγγίζουν ακόμη κι ένα Κινέζικο άθλημα με μπάλα, το οποίο σύμφωνα με τον συγγραφέα έχει μεγάλες ομοιότητες με το Αρχαίο Ελληνικό άθλημα Επίσκυρος. Υπάρχει δηλαδή μια γενικότερη ταύτιση σε αθλητικά θέματα.

Σύμφωνα με τον Oyama Masutatsu, κάποια χρόνια αργότερα ( 6ο αιώνας μΧ ),άρχισε η διάδοση κάποιας πολεμικής τέχνης με περιορισμένο αριθμό ασκήσεων και τεχνικών Πάλης, στην Κίνα στο μοναστήρι Σαολίν. Στην Ελλάδα όμως το Παγκράτιο,πολύ πριν την περίοδο του Βούδα (500πΧ) ήταν ήδη Ολυμπιακό Άθλημα. Η αρχαιότερη απόδειξη χρήσης της πολεμικής Τέχνης από τους μοναχούς Σαολίν, είναι το 728 μ.Χ, που αφορά δύο περιπτώσεις: υπεράσπισης της Μονής Σαολίν από ληστές περίπου το 610 μ.Χ. , και στη συνέχεια το ρόλο τους στην ήττα του Wang Shichong στη Μάχη της Hulao στο 621 μ.Χ.

To Παγκράτιον ήταν μια τέχνη την οποία και διδάσκονταν όλοι οι Αρχαίοι Έλληνες με σκοπό να μπορούν να νικούν τους εχθρούς τους αλλά και να επιβιώνουν σε συμπλοκές με άγρια ζώα (πχ Ηρακλής και λιοντάρι της Νεμέας αλλά και στη μάχη του Μαραθώνα οι Αθηναίοι, καθώς και στις Θερμοπύλες οι Λακεδαιμόνιοι όταν έσπασαν τα ξίφη και τα δόρατά τους, χρησιμοποιήσαν την τέχνη του παγκρατίου ~ ¨κλασθέντων αυτοίς ξιφών τε και δοράτων πολλά ταις χερσί γυμναίς έπραξαν,οπόσα δε εστίν εν αγωνία προτετίμηται πάντων το Παγκράτιον¨ ).

Ιδρυτής του Παγκρατίου θεωρείται ο Θεός Ερμής και οι Παγκρατιαστές έπρεπε να ακολουθούν κανόνες σωστής συμπεριφοράς αλλά και να συμμερίζονται τους νόμους του Παγκρατίου.Ξεκάθαρα μπορούμε να δούμε πως το Παγκράτιον δεν αφορούσε μόνο την σωματική εκγύμναση αλλά και το χτίσιμο υγιούς χαρακτήρα.

Οι αρχές του Παγκράτιου ήταν οι εξής :

Μην σκοτώσεις συνάνθρωπο σου ( ευγενές άθλημα )

Να είσαι σεμνός και αγνός

Να είσαι εγκρατής

Να λες πάντα την αλήθεια

Να σέβεσαι όλα τα δημιουργήματα

Να είσαι δίκαιος προς όλους

Να είσαι φιλόξενους προς τους ξένους

Ο αθλούμενος εκτός των παραπάνω , έπρεπε να απέχει απο τα εξής :

και να αναζητά :

την Ευγένεια

την Μετριοφροσύνη

τον σεβασμό

την τιμιότητα

μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να επιτύχει:

την Αρμονία

την Ισορροπία

την Δικαιοσύνη

την ισότητα

το Μέτρο

Το Παγκράτιο ήταν ένα άθλημα του οποίου η σπουδή διαρκούσε όλη μέρα. Από το πρωί μέχρι την Δύση του ηλίου οι αθλητές χωρισμένοι σε ζευγάρια προσπαθούσαν ο ένας να υπερνικήσει τον άλλο κάτω από το άγρυπνο μάτι του ανθρώπου που τους προπονούσε.

Λέγεται πως οι Σπαρτιάτες εξασκούνταν στο Παγκράτιο, σε έναν χώρο στον οποίο είχε κανείς πρόσβαση μόνο μέσω γεφυρών, τις οποίες έριχναν μόλις οι αθλητές τις διάβαιναν και σήκωναν εκ νέου λίγο πριν πέσει το σκοτάδι.Με τον τρόπο αυτό κανένας αθλητής δεν μπορούσε να αποφύγει το σύνολο της προπόνησης ή να τα παρατήσει.

Γι αυτό και οι αθλητές μπορούσαν να μετατραπούν σε σκληρούς πολεμιστές όταν αυτό ήταν το ζητούμενο, οι οποίοι θα πολεμούσαν όλη μέρα ασταμάτητα ανεξάρτητα με το μέγεθους και τον εξοπλισμό του εχθρού.

Το Παγκράτιον ήταν ένα βίαιο άθλημα καθώς ο λόγος που δημιουργήθηκε αφορούσε το πεδίο της μάχης.Ουσιαστικά οι κανόνες που υπήρχαν κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες απάγορευαν στους αθλητές να βγάλουν ο ένας τα μάτια του άλλου, τα χτυπήματα στα γεννητικά όργανα και τα δαγκώματα. Τα όρια αυτά ήταν και ο λόγος που οι Σπαρτιάτες δεν λάμβαναν μέρος στους αγώνες καθώς θεωρούσαν ότι θα γινόντουσαν πιο μαλθακοί κάτι που θα τους επηρέαζε στο πεδίο της μάχης.

Το Παγκράτιον, ευτυχώς συνεχίζει να διδάσκεται και στις μέρες μας και οι αναφορές μιλούν για περισσότερους από 2000 αθλητές και 127 σωματεία σε όλη την Ελλάδα!

Τι πιο ιδανικό για την αγωγή των παιδιών του νεο Έλληνα;

Η πειθαρχία, ο σεβασμός στον δάσκαλο και στον συναθλητή,η προσπάθεια για την κατάκτηση του στόχου,η χρήση του μυαλού για να βρει την κατάλληλη λύση και να εφαρμόσει τις σωστές τεχνικές και η ανάπτυξη της σωματικής και ψυχικής δύναμης θεωρούμε ότι είναι σοβαροί λόγοι για να βάλει ένας πατέρας τον υιο του να περπατήσει στο μονοπάτι του Παγκρατίου, μέσα από έναν σύλλογο που ο ίδιος θα επιλέξει.



pentapostagma.gr

Το διαβάσαμε από το: Το Παγκράτιον στην Αρχαία Ελλάδα – Η απόλυτη ελληνική πολεμική τέχνη http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2018/10/blog-post_9797.html#ixzz5VOzdXOIX

Ο Νίκολα Τέσλα είναι η μεγαλοφυΐα που φώτισε τον κόσμο".

Ο Νίκολα Τέσλα είναι η μεγαλοφυΐα που φώτισε τον κόσμο".

 

Ο μεγαλύτερος εφευρέτης όλων των εποχών, ήθελε όλα έθνη να ενωθούν στο όνομα της ειρήνης και της επιστήμης . Είναι γνωστός για το πηνίο Tesla (που έθεσε τις βάσεις για τις ασύρματες τεχνολογίες), την ανάπτυξη του ηλεκτρικού συστήματος εναλλασσόμενου ρεύματος, την ανακάλυψη του περιστρεφόμενου μαγνητικού πεδίου, τις ακτίνες Χ, το ραδιόφωνο, το τηλεχειριστήριο, τη ρομποτική, το λέιζερ, τις ασύρματες επικοινωνίες, την απεριόριστα ελεύθερη ενέργεια και τόσα άλλα .
Βρίσκεται επίσης πίσω από πολλές άλλες μεγάλες εφευρέσεις, αλλά του έκλεψαν και εξαφάνισαν τις ιδέες του, χρησιμοποιώντας μερικές σήμερα «κάποιοι»- όπως στην εποχή του ο Έντισον-, για να ωφεληθούν και να γίνουν πλούσιοι και διάσημοι.
Ο αλτρουιστής Tesla, ποτέ δεν νοιαζόταν πραγματικά για τα χρήματα,νοιαζόταν μόνο για την ανθρωπότητα. Αυτό που ήθελε περισσότερο ήταν να παρέχει δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια στον κόσμο. Ωστόσο ένα τέτοιο εγχείρημα απαιτούσε επενδυτές και παρόλο που τους βρήκε, στο τέλος άρχισαν να αμφιβάλλουν για το σύστημά του κλέβοντας τις εφευρέσεις του και σταματώντας τη χρηματοδότηση . Οδηγήθηκε σε πτώχευση και ο πύργος Τέσλα που είχε κατασκευάσει, έπρεπε να πωληθεί για να καλύψει το χρέος του.
Ο Nikola Tesla γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1856, τα μεσάνυχτα, κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας στο χωριό Σμίλιαν της επαρχίας Λύκα. Μικρός έβγαινε έξω στις καταιγίδες και κάτω από τη βροχή παρακολουθούσε μαγεμένος τις λάμψεις των κεραυνών. Αντιλαμβανόταν με τις ιδιαίτερα οξυμένες και σπάνιες αισθήσεις του την ροή των ηλεκτρικών ρευμάτων στον αέρα,το υπερηχητικό τρίξιμο του κεραυνού λίγο πριν ξεσπάσει -με μια αίσθηση παρόμοια με τον καρχαρία; Ήταν πολύ ανήσυχο πνεύμα και κάποτε προσπάθησε να πετάξει με ένα ζευγάρι φτερά. Η βαρύτητα τον νίκησε και τραυματισμένος βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά της μητέρας του την οποία υπεραγαπούσε.
Αργότερα, στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του εικοστού αιώνα, ο Tesla υπέβαλε αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα αεροσκάφος, το οποίο ονομάστηκε «Πρώτος Ιπτάμενος Δίσκος στο Κόσμο» και λίγο πριν πεθάνει επινόησε τα σχέδια για το κινητήρα ενός διαστημοπλοίου τον οποίο ονόμασε «Anti-Electromagnetic Field Drive (Αντι-Ηλεκτρομαγνητικό πεδίο) ή Space Drive (οδήγηση στο διάστημα).

Ο Νίκολα Τέσλα επίσης, έφερε την ανθρωπότητα σε μια νέα εποχή, αφού είναι ο πρώτος άνθρωπος που άκουσε τον χαιρετισμό ενός άλλου πλανήτη, όταν το 1899 μια σειρά από σήματα με κανονική περιοδικότητα, έφτασαν από το διάστημα. Δημοσιοποίησε αυτές τις ανακαλύψεις το Μάρτιο του 1901 σε άρθρο του με τίτλο «Μιλώντας με τους πλανήτες».
Το 1934, ενώ ο Hitler σχεδίαζε τον πόλεμο και την νίκη του, ο Tesla βρισκόταν στην Αμερική δημιουργώντας ραντάρ, τροχιακά όπλα τύπου Star Wars , για να καταστρέφουν πυραύλους και τηλεκατευθυνόμενες τορπίλες. Ο Nikola Tesla είχε δημιουργήσει μια «Ακτίνα Θανάτου», ένα αντιβαρυτικό ιπτάμενο δίσκο, μια μηχανή πρόκλησης σεισμών, μηχανές ελέγχου του καιρού, και τεχνολογία αορατότητας βασισμένη στο πλάσμα.


(Stealth- Tesla)


Τα τελευταία χρόνια της ζωής του – στις 8 Δεκεμβρίου 1915, δημοσιεύτηκε σε άρθρο από τους New York Times το Απόλυτο όπλο Άμυνας ή Μαζικής Καταστροφής που οι δημοσιογράφοι στα άρθρα τους το αποκαλούσαν Ακτίνα θανάτου του Tesla, που έγραφε: «Είναι απόλυτα εφικτό να μεταφέρω ηλεκτρική ενέργεια χωρίς καλώδια και να επιφέρω καταστρεπτικές συνέπειες από απόσταση. Έχω ήδη κατασκευάσει έναν ασύρματο πομπό που το καθιστά δυνατό και περιγράφεται στις τεχνικές δημοσιεύσεις μου, μεταξύ των οποίων αναφέρονται στον αριθμό ευρεσιτεχνίας μου 1119732, ο οποίος καταχωρήθηκε πρόσφατα. Με τους πομπούς αυτού του είδους μπορούμε να μεταφέρουμε ηλεκτρική ενέργεια σε οποιοδήποτε ποσό, σε οποιαδήποτε απόσταση και μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλούς τομείς, είτε στον πόλεμο ή στην ειρήνη. Με την καθολική υιοθέτηση αυτού του συστήματος, θα έχουμε ιδανικές συνθήκες για τη διατήρηση του νόμου και της τάξης και θα είναι διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή για την επίθεση, αλλά και για την άμυνα. Η ανακάλυψη μου θα απομακρύνει την απειλή των αεροπλάνων και των υποβρυχίων και θα εξασφαλίσει την υπεροχή στην μάχη. Δήλωσα ρητά ότι η ιδέα μου δεν πρέπει να θεωρείται ως η χρήση της αποκαλούμενης «Ακτίνας θανάτου».




Ο Τέσλα παραδέχονταν ότι οι πρώτες του εφευρετικές προσπάθειες ήταν εντελώς ενστικτώδεις, απείθαρχες και υποστηριζόμενες κυρίως από τη φαντασία του. Αργότερα άρχισε να γίνεται περισσότερο ορθολογιστής, συστηματικός και δημιουργικός. Τον βοήθησε σ’ αυτό τη λογική σκέψη, η παρατήρηση, η συγκέντρωση, η προσοχή και η εξαιρετική του μνήμη, που συνδυάζονταν με την ιδιοφυΐα και το εφευρετικό του χάρισμα.
Η προσωπικότητα του Νίκολα Τέσλα, εξέπεμπε μια εξωκοσμική αύρα που γοήτευε τους γύρω του και ειδικά τους δημοσιογράφους, που προσελκύονταν από την εκκεντρική ζωή του εφευρέτη, αλλά κι από το γεγονός ότι είχε πάντοτε να πει σημαντικά και ενδιαφέροντα πράγματα. Δύσκολα ανοιγόταν σε προσωπικά θέματα και πολύ σπάνια μιλούσε για τον εαυτό του. Ήταν γεμάτος πνευματικές ανησυχίες, υπαρξιακά ερωτήματα και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Χαρακτηριστικά του Τέσλα ήταν η γενναιοδωρία, η εργατικότητα, το θάρρος και η αγάπη του για δικαιοσύνη. Αυτές οι αρετές τον βοήθησαν να σταθεί όρθιος στις αδικίες και τον πόλεμο που υπέστη από το κατεστημένο της εποχής, ως το τέλος του δύσκολου δρόμου της δημιουργικής ζωής του.
Ποτέ δεν παντρεύτηκε, γιατί σκεφτόταν ότι η ύπαρξη μιας σχέσης θα παρεμβαίνει στο έργο του. Όταν το 1943, πέθανε κατασχέθηκαν όλα τα υπάρχοντά του και στάλθηκαν σφραγισμένα στην Αποθηκευτική Εταιρία του Μανχάταν. Κάποιοι άλλοι όμως είχαν ψάξει τα υπάρχοντα του Τέσλα και συγκέντρωσαν άγνωστο αριθμό εγγράφων και προσωπικών σημειώσεων,προτού προλάβουν να τα πάρουν ξένες δυνάμεις.



~ Αν ο Τέσλα μπορούσε να προβλέψει ότι η εξέλιξη των εφευρέσεών του θα οδηγούσε αποκλειστικά σε παραγωγή «όπλων καιρού», μάλλον θα είχε παραμείνει στο χωριό του προσπαθώντας να πετάξει με τεχνητά φτερά όπως έκανε όταν ήταν μικρός. Ίσως να το είδε σε μια από τις περίφημες «εικόνες» του, και ίσως να προτιμούσε να έχει «θετικές σκέψεις» εξορκίζοντας το ζοφερό μέλλον. Τελικά όμως η ζωή του ήταν σαν αυτό το παιδικό πέταγμα των λίγων δευτερολέπτων. Κατέληξε σε συντριβή. Και αυτό παρά τα επτακόσια σχεδόν διπλώματα ευρεσιτεχνίας που είχε κατοχυρώσει. Όπως είπε ο Άρμστρογκ, βοηθός του Τέσλα, ο οποίος τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ: «Η ανθρωπότητα θα περιμένει χιλιάδες χρόνια για να γεννηθεί κάποιος όμοιος με τον Τέσλα». Και δυστυχώς αυτό είναι η γυμνή και οδυνηρή αλήθεια. (απόσπασμα από τον επίλογο βιβλίου του Δ. Λιακόπουλου – «Οι θαυμαστές εφευρέσεις και τα οπλικά συστήματα του Nikola Tesla») ~
Για αυτό το αθάνατο μυαλό, θα είμαστε για πάντα ευγνώμονες και ελπίζουμε να γίνει ο εφευρέτης και των δικών σας ονείρων.


– Δεν με πειράζει που έκλεψαν τις ιδέες μου, με πειράζει που αυτοί δεν είχαν καμία.
– Ο εμπνευσμένος οραματιστής ήταν πολύ μπροστά από οποιαδήποτε εποχή, μας έδειξε ότι όλα είναι δυνατά όταν υπάρχει προσπάθεια, και η κληρονομιά του ζει μέχρι σήμερα, γιατί το μέλλον για το οποίο εργάστηκε είναι δικό του.



– Αφήστε το μέλλον να πει την αλήθεια και να αξιολογήσει τον καθένα σύμφωνα με το έργο και τα επιτεύγματά του. Το παρόν είναι δικό τους, το μέλλον για το οποίο πραγματικά εργάστηκα, είναι δικό μου.
– Οι παρανοήσεις πάντα προκαλούνται από την αδυναμία της εκτίμησης της άποψης του άλλου.
– Οι μάχες των μεμονωμένων ατόμων, όπως και των κυβερνήσεων και εθνών, πάντα προκύπτουν από παρανοήσεις με την ευρύτερη ερμηνεία του όρου αυτού. Οι παρεξηγήσεις προκαλούνται πάντα από την αδυναμία να εκτιμήσουν την άποψη του άλλου.
-Μπορεί να ζήσετε για να δείτε την ανθρώπινη κατασκευασμένη φρίκη πέρα από την κατανόησή σας.


-Αν θέλετε να βρείτε τα μυστικά του σύμπαντος, σκεφτείτε με όρους ενέργειας, συχνοτήτων και δονήσεων .
– Η επιστήμη μπορεί να κάνει μεγαλύτερη πρόοδο από τη μελέτη των μη-φυσικών φαινομένων.


– Τη μέρα που η επιστήμη θα αρχίζει να μελετά τα μη-φυσικά φαινόμενα, θα σημειώσει μεγαλύτερη πρόοδο σε μία δεκαετία από ότι σε όλους τους προηγούμενους αιώνες της ύπαρξής της.
– Είναι παράδοξο, αλλά αληθινό να πω ότι, όσο περισσότερα γνωρίζουμε, τόσο πιο αδαείς γινόμαστε με την απόλυτη έννοια, γιατί μόνο μέσα από τη φώτιση που έχουμε μπορούμε να έχουμε συνείδηση των περιορισμών μας.



-Βλέπω το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον την ίδια στιγμή.
– Αν μπορείτε να το φανταστείτε, μπορείτε να το επιτύχετε.
– Η μέθοδός μου είναι διαφορετική. Εγώ δεν βιάζομαι στην πραγματική εργασία. Όταν έχω μια στιγμιαία ιδέα, ξεκινώ να τη δημιουργώ με τη φαντασία μου. Αλλάζω την κατασκευή, κάνω βελτιώσεις και λειτουργώ τη συσκευή εξ ολοκλήρου στο μυαλό μου.



– Εάν το μίσος μπορούσε να μετατραπεί σε ηλεκτρισμό, θα φώτιζε ολόκληρο τον κόσμο.
– Είμαστε όλοι ένα.
-Αν και ελεύθεροι στη σκέψη και την ενέργεια, κρατιόμαστε μεταξύ μας όπως τα αστέρια στο στερέωμα, με δεσμούς αδιαχώριστους. Δεν μπορούμε να δούμε τους δεσμούς, αλλά μπορούμε να τους αισθανθούμε.



– Το μυαλό μου είναι μόνο ένας δέκτης, – στο Σύμπαν υπάρχει ένας πυρήνας από τον οποίο παίρνουμε τη γνώση, τη δύναμη και την έμπνευση. Δεν έχω διεισδύσει στα μυστικά αυτού του πυρήνα, αλλά ξέρω ότι υπάρχει.
– Όλο το βιολογικό μας σύστημα, ο εγκέφαλος και η ίδια η Γη, δουλεύουν στις ίδιες συχνότητες.


– Να είσαι μόνος. Αυτό είναι το μυστικό των εφευρέσεων. Τότε γεννιούνται οι ιδέες.


-Πιο πολύ από όλα τα πράγματα μου αρέσουν τα βιβλία. Ο πατέρας μου είχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη και όποτε μπορούσα προσπαθούσα να ικανοποιήσω το πάθος μου για διάβασμα.


– Οι επιστήμονες του σήμερα σκέφτονται έντονα βαθιά αντί (να σκέφτονται) καθαρά. Πρέπει να είναι κάποιος σώφρων- νοήμων για να σκέφτεται καθαρά, αλλά μπορεί κάποιος να σκέφτεται έντονα βαθιά και να είναι παράλογος.


– Κάθε ζωντανό όν είναι ένας κινητήρας προσαρμοσμένος στην τροχαλία του σύμπαντος. Παρόλο που φαινομενικά επηρεάζεται μόνο από το άμεσο περιβάλλον, η σφαίρα της εξωτερικής επιρροής εκτείνεται σε άπειρη απόσταση.


-Αυτό που ένας άνθρωπος αποκαλεί Θεό, κάποιος άλλος το αποκαλεί νόμους της φυσικής.



Ότι ήταν σπουδαίο στο παρελθόν, γελοιοποιήθηκε, καταδικάστηκε, καταπολεμήθηκε, καταπνίγηκε – μόνο για να αναδυθεί ακόμα πιο δυναμικά, ακόμα πιο θριαμβευτικά από την μάχη.



– Θα μπορούσα να επιτύχω στη ζωή μου μέσω της αυτοπειθαρχίας, και την εφαρμόζω μέχρι την επιθυμία και το θέλημά μου να γίνουν ένα.



– Μια νέα ιδέα δεν πρέπει να κρίνεται με τα άμεσα αποτελέσματά της.
– Η ζωή είναι και θα παραμείνει πάντα μια εξίσωση ανίκανη να λυθεί, αλλά περιέχει ορισμένους γνωστούς παράγοντες.
– Οι αρετές και οι αδυναμίες μας είναι αδιαχώριστες, όπως η ισχύς και η ύλη. Όταν χωρίζουν, ο άνθρωπος δεν υφίσταται.
– Το δώρο της ψυχικής δύναμης προέρχεται από τον Θεό, «Θείο Ον», και αν επικεντρωθεί το μυαλό μας σε αυτή την αλήθεια, θα έρθει σε αρμονία με αυτή τη μεγάλη δύναμη. Η μητέρα μου, μου έμαθε να αναζητώ την αλήθεια στη Βίβλο.
– Η μητέρα μου κατανοούσε την ανθρώπινη φύση καλύτερα και ποτέ δεν ήταν αυστηρή. Ήξερε ότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί από τη δική του ανοησία ή συνήθειες με τις προσπάθειες ή διαμαρτυρίες κάποιου άλλου, αλλά μόνο με τη δική του θέληση.
– Οι επιρροές που διαμορφώνουν το πεπρωμένο μας είναι πολύ λεπτές.


– Όταν αναθεωρώ τα γεγονότα της παρελθούσης ζωής μου, συνειδητοποιώ πόσο λεπτές είναι οι επιρροές που διαμορφώνουν τη μοίρα μας.
– Λαχταρούμε για νέες αισθήσεις, αλλά σύντομα θα γίνουμε αδιάφοροι σε αυτές. Τα θαύματα του χθες είναι σήμερα, κοινά περιστατικά.


el.gr

Το διαβάσαμε από το: Ο Νίκολα Τέσλα είναι η μεγαλοφυΐα που φώτισε τον κόσμο". http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2018/10/blog-post_3922.html#ixzz5VOx8NtWf

ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΕΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ

Ανατολικά βρίσκεται η Χίος στα  27 μίλια, νοτιοδυτικά, η Άνδρος στα 23, δυτικά, το Κάβο ντ’ Όρο στα 33, στο βοριά, η Σκύρος στα 46 και τέλος βορειοανατολικά τους βρίσκονται τα Αντίψαρα στα 24 μίλια. Βρίσκονται στη μέση του Αιγαίου και χτυπιούνται ανελέητα από τα κύματα και τους θυελλώδεις ανέμους. Σπάνια η ηρεμία και η μπονάτσα. Τα δύο νησιά, όπως και τα περισσότερα στο ελληνικό πέλαγος είναι ηφαιστειογενή. Κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκαν ως στόχος από διάφορους στόλους, γι’ αυτό και σήμερα υπάρχουν πάνω τους πολλά θραύσματα από οβίδες.... 

«Κατά την απογραφή πληθυσμού της 16ης Οκτωβρίου 1940 φέρεται να κατοικείται από 6 κατοίκους», σημειώνει στα νησιολόγιά του ο Γ. Κ. Γιαγκάκης, «άνδρες, μάλλον του Πολεμικού Ναυτικού που επιτηρούσαν το Θαλάσσιο χώρο εν όψει Ιταλικής επίθεσης».... 



Οι βράχοι αναφέρονται από Στράβωνα και τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο. Ο Πλίνιος αναφέρει το μεγάλο Καλόγερο ως «σκόπελο» ή νήσος Αιξ. Από τους νεότερους περιηγητές, ο πρώτος που περιγράφει τον Καλόγερο είναι ο Φλωρεντίνος ιερεύς Κριστόφορο Μπουοντελμόντι το 1420. Κατά τη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί κατασκεύασαν αποθήκες νερού και πυρομαχικών στο νησί, οι οποίες υπάρχουν μέχρι σήμερα. Ο λαϊκός θρύλος λέει ότι κατά την αποχώρησή τους από την Ελλάδα οι Γερμανοί ξέχασαν την φρουρά τους στο νησί και οι στρατιώτες παραφρόνησαν. To Κείμενο που ακολουθεί είναι του Γιώργου Μισετζή και οι φωτογραφίες προέρχονται από το Αρχείο Βιβλιοθήκης Χίου και τον Ιωσήφ Παπαδόπουλο. Πηγή: ribandsea Την ονομασία «Καλόγερος» ή «Καλόγεροι» τη συναντάμε σε έξι διαφορετικά σημεία στις Ελληνικές Θάλασσες. Οι  ναυτικοί μας γενικά ονομάτιζαν έτσι τους απομονωμένους βράχους. Σίγουρα όμως όλοι εσείς που ταξιδεύετε, θα έχετε συναντήσει στη ρότα σας από το Κάβο Ντόρο με κατεύθυνση από και προς την Χίο, τους πιο γνωστούς, τους «Καλόγερους»  Άνδρου ή Ψαρρών. Δύο μονήρεις βράχοι που βρίσκονται στο κέντρο του Αιγαίου από όπου δεν διακρίνεται σχεδόν καμία στεριά.... 

Ο «Μεγάλος Καλόγερος» με εμβαδόν 6 στρέμματα, ύψος 36,5 μέτρα και συνολική ακτογραμμή 302 μέτρα, σημάδι των πλοίων που περνούσαν από την μια μεριά του πελάγους στην άλλη. To 1920 φωτίστηκε με αυτόματο φάρο που βοήθησε πολύ τους παραπλέοντες, εξ αιτίας της επικινδυνότητας των βράχων. Η προσέγγιση τους δύσκολη, σχεδόν με όλους τους καιρούς. Το σκάφος με κανένα τρόπο δεν μπορείς να το φουντάρεις με ασφάλεια. Το νησί περιτριγυρίζεται από πολύ απότομα νερά, με βάθη που ξεπερνούν τα 70 μέτρα ακόμα και δίπλα στα βράχια. Μια σειρά από αβαθή (ξέρες) που εκτείνονται προς τα νοτιοανατολικά, νομίζεις ότι ξεφυτρώνουν από το πουθενά και δίπλα τους το βάθος είναι μεγάλο. Είναι πολύ επικίνδυνες κατά τον περίπλου, γιατί σχεδόν πάντα υπάρχουν ισχυρά ρεύματα που μπορούν να σε ρίξουν πάνω τους. Το μοναδικό μέρος, όπου κατά κάποιον τρόπο μπορείς να αγκυροβολήσεις, βρίσκεται στα Νότια του νησιού, αλλά και εκεί με μεγάλη προσοχή, ακόμη και με άπνοια, γιατί τα διερχόμενα πλοία δημιουργούν απόνερα. Το ασφαλέστερο είναι να μείνει κάποιος μέσα στο σκάφος για να το προσέχει.... 


Όλες οι απεικονίσεις του μεγάλου Καλόγερου δείχνουν την ύπαρξη μοναστηριού μαζί με ένα γερανό ο οποίος στην άκρη είχε μια βάρκα, έτσι ώστε να είναι δυνατή η μεταφορά ανθρώπων και αγαθών στο νησί, του οποίου οι πλαγιές ήταν πολύ απότομες για να γίνει αναρρίχηση, Η ανάβαση στο νησί δεν είναι εύκολη υπόθεση. Υπάρχουν διάφορα πατήματα – σκαλοπάτια που έχουν σμιλευτεί στους  βράχους από παλιά αλλά λόγω του νερού, του αέρα και της σύστασης των πετρωμάτων έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Οι βράχοι θρυμματίζονται εύκολα και γλιστράνε. Εάν το λέει η καρδιά σας για μια τέτοια αναρρίχηση, μετά από δέκα-δεκαπέντε λεπτά βρίσκεστε στην κορυφή του βράχου. Το «μονοπάτι» βρίσκεται στα ανατολικά. Κατά την αναρρίχηση περνάς δίπλα από κάποια μισογκρεμισμένα κτίσματα που ήταν αποθήκες νερού (δεξαμενές) και πυρομαχικών.... 

Στην κορυφή υπάρχει ο σιδερένιος φάρος, που είναι τοποθετημένος πάνω στη βάση του παλιού πέτρινου, και δίπλα του βρίσκεται ένα ερειπωμένο κτίσμα, μάλλον νεότερο στρατιωτικό φυλάκιο. Αγναντεύοντας από εκεί, οι εντυπώσεις είναι μοναδικές. Οι Καλόγεροι κίνησαν το ενδιαφέρον πολλών γεωγράφων, περιηγητών και ταξιδιωτών από τα παλιά χρόνια. Για τον Πλίνιο τον πρεσβύτερο ο Μεγάλος Καλόγερος φαίνεται να είναι ο σκόπελος ή η νήσος Αίξ, από την οποία πήρε και το όνομα του το Αιγαίο. Ο πρώτος από τους νεότερους γεωγράφους και ταξιδευτές που έγραψαν για τον Καλόγερο ήταν ο Φλωρεντιανός ιερέας Cristoforo Buondelmonti το 1420. Το νησί, στους χάρτες του 16ου και 17ου αιώνα, σημειώνεται στα βόρεια του στενού της Τήνου και στη μέση της διαδρομής προς τη Χίο. Επάνω σ’ αυτή την αποκλεισμένη από παντού βραχώδη κορυφή χτίστηκε ένα μοναστήρι σαν τα ερημητήρια των τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου. Φαίνεται ότι αυτή η μονή υπάρχει από τον 15ο αιώνα, αφού την συναντά ο Bartolomeo dalli Sonetti και την περιλαμβάνει στις εικόνες του Isolario του 1485. Από τότε σχεδόν όλοι οι χαρτογράφοι που αποτυπώνουν το Αρχιπέλαγος μνημονεύουν τον Καλόγερο αλλά και το παράξενο σχήμα του. Ο ξεχασμένος αυτός ξερόβραχος και το μοναστήρι που ήταν χτισμένο πάνω του δεν θα κινούσε το ενδιαφέρον περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, αν δεν συνέβαινε η απότομη εξαφάνισή του στα μέσα του 17ου αιώνα και αν δεν είχε αποχτήσει τους προηγούμενους αιώνες μια θέση στα ιζολάρια και τους πορτολάνους  ανάλογη με τα άλλα μεγάλα νησιά του Αιγαίου (βλ.Mercator, G., Atlas sive Cosmographicae Meditationes 1950 και Boschini, M., L’Arcipelago con tutte le Isole, Venezia 1658.)... 


Οι Καλόγεροι είναι σημαντικό παρατηρητή­ριο στο Αιγαίο για τον έλεγχο των πλοίων. Επίσης αυξάνουν γύρω τους τα ελληνικά χωρικά ύδατα κατά 6 ναυτικά μίλια και έτσι μειώνουν το εύρος των διεθνών υδάτων. Στα νότια του νησιού υπήρχε ένα μικρό πλάτωμα δίπλα στη θάλασσα με κάποια κτίσματα, αλλά και ολόκληρο το νησί είχε πολύ απόκρημνες ακτές που απέκλειαν την αναρρίχηση. Ήταν αρκετά ψηλό και στην κορυφή του σχηματιζόταν ένα οροπέδιο όπου επάνω του κτίστηκε το μοναστήρι αλλά και κάποια σπίτια. Σε όλες τις απεικονίσεις των Καλόγερων φαίνονται αρκετά κτίρια και καλλιέργειες δίπλα τους. Μάλιστα στην χαλκογραφία του Piancenza  του 1688 έχουν σχεδιαστεί και οχυρώσεις με ένα στρογγυλό πύργο, και διακρίνονται κτίσματα σε δύο γειτονικά προς τον νοτιά νησάκια με τα ονόματα: «Chirana» και «Lesindra».... 


Οι δεξεμανές νερού σε διάλυση... 

ΜΑΘΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΙΔΕΟΛΗΨΙΑΣ

Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) επιχειρεί να επαναφέρει στα σχολικά βιβλία Ιστορίας το πνεύμα του «συνωστισμού». Οι προτεινόμενες αλλαγές στην ύλη και στον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας προσβάλλουν την εθνική μας ευαισθησία και προκαλούν τις αντιδράσεις των ειδικών. Παραθέτω τα συμπεράσματα από την ανακοίνωση της Πανελληνίου Ενώσεως Φιλολόγων (ΠΕΦ), η οποία θεωρεί ότι η νέα ύλη για τη σχολική Ιστορία: 

«…Α. Δεν λαμβάνει υπόψη του την επιστημονική αξιοποίηση των ιστορικών πηγών, 

Β. Αρνείται την ιστορική συνέχεια, 

Γ. Υποβαθμίζει την ιστορική σημασία των παλαιότερων περιόδων (Αρχαιότητας και Βυζαντίου) διογκώνοντας υπέρμετρα την προσέγγιση της Νεότερης Ιστορίας, 

Δ. Αποδομεί τον ελληνικό ιστορικό κορμό, δίνοντας βάρος στο έλασσον έναντι του μείζονος και προβάλλοντας τα επιμέρους και τα περιφερειακά έναντι των βασικών ιστορικών ζητημάτων και 

Ε. Οδηγεί στην ιδεολογικοποίηση της Ιστορίας…». 

Έχω την αίσθηση ότι η νέα Ιστορία, την οποία θέλουν να διδάξουν στα παιδιά μας, κινείται μεταξύ εθνικής αποδομήσεως και αριστερών ιδεοληψιών. Δίνω δύο παραδείγματα. 

1. Στη Στ΄ Δημοτικού το νέο πρόγραμμα δίνει οδηγίες στους δασκάλους: «Οι μαθητές να διερευνήσουν και να κατανοήσουν τα αίτια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου και αφετέρου να παρουσιάσουν τις συνέπειες που είχε στην ελληνική κοινωνία. Ενδεικτικές δραστηριότητες που θα μπορούσαν να κάνουν οι μαθητές είναι η αντιπαραβολή ιστορικών πηγών (πχ. προσωπικών ημερολογίων ή απομνημονευμάτων), η διατύπωση σκέψεων και εξαγωγή συμπερασμάτων για τα αίτια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου…» (Καθημερινή, 14.10.2018). 

Σκεφθείτε, λοιπόν, μία τάξη με παιδιά 11-12 ετών. Χωρίς τις γνώσεις και την ωριμότητα που απαιτούνται για αυτή τη μελέτη, θα αρχίσουν να μεταφέρουν τις οικογενειακές μνήμες και να διαπληκτίζονται μεταξύ τους, διότι οι παππούδες των μεν πολέμησαν με τη μία παράταξη και οι παππούδες των δε πολέμησαν με την άλλη παράταξη! Και όλα αυτά θα έχουν ως συνέπεια τη συρρίκνωση της διδασκαλίας Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821. 

2. Στη Γ΄ Γυμνασίου αντί να γίνεται λόγος για Τουρκοκρατία (καταπίεση, μαρτύρια των Χριστιανών), θα γίνεται αναφορά στην Οθωμανική περίοδο, σαν να πρόκειται για μία απλή συμβίωση Ελλήνων και Τούρκων. Ήδη από τις 4.4.2017 το ΙΕΠ είχε ανακοινώσει τις ιδεολογικές κατευθύνσεις της νέας σχολικής Ιστορίας. Εκεί είχαμε εντοπίσει την τάση αθωώσεως των Οθωμανικών εγκλημάτων. Τώρα θα ζητείται από τους μαθητές να καταγράψουν τα Οθωμανικά μνημεία στην περιοχή τους και να μυηθούν στην Οθωμανική κουζίνα. Το πολιτικό μήνυμα είναι: Αφού περνούσαμε καλά επί Οθωμανών, δεν βλάπτει να κάνουμε και σήμερα παραχωρήσεις και υποχωρήσεις απέναντι στην Τουρκία (Αιγαίο, Θράκη, Κύπρος). 

Η αλήθεια είναι ότι ο Ελληνισμός επιβιώνει χάρις στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στη συνείδηση ιστορικής συνέχειας. Αυτά τα αγνοούν οι συντάκτες της «νέας» Ιστορίας. 

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 21.10.2018πηγή 

Μοναδικό φαινόμενο στην Ελλάδα. Ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα που… περιστρέφεται

Μοναδικό φαινόμενο στην Ελλάδα. Ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα που… περιστρέφεται

Ναός Πυξίδα – Το θαύμα των αρχαίων επιστημών. Περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του κατά 50,2 δευτερόλεπτα της μοίρας.

Στην Φιγαλεία, στα σύνορα μεταξύ Αρκαδίας και Μεσσηνίας, υψώνεται σε υψόμετρο 1130 μέτρων ο επιβλητικός ναός του Επικούριου Απόλλωνα, ο οποίος χτίστηκε τον… 5ο π.Χ αιώνα και ως αρχιτέκτονας του ναού αναφέρεται από τον Παυσανία ο Ικτίνος.

Είναι ένα απ΄τα καλύτερα διατηρημένα στον χρόνο μνημεία της αρχαίας Ελλάδας και είναι θεμελιωμένος πάνω στο βράχο του όρους Κωτιλίου, όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη Βάσσες. Όλα καλά ως εδώ, αλλά ο ναός περιστρέφεται και αυτό ελάχιστα το διδάσκουν, για να μην πω καθόλου, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Ναός Πυξίδα – Το θαύμα των αρχαίων επιστημών.
Περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του κατά 50,2 δευτερόλεπτα της μοίρας, όση είναι και η ετήσια μετάπτωση των ισημεριών με στόχο να βλέπει συνεχώς το ίδιο αστρικό σημείο και τα μυστήρια δεν τελειώνουν εκεί, καθώς η πλαγιά είναι διαμορφωμένη τεχνητά και ο ναός τοποθετήθηκε πάνω σε αυτή ακολουθώντας τον άξονα Βορρά προς Νότο σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ναούς. Για να πετύχουν την ολίσθηση του ναού τοποθέτησαν πάνω στην πλάκα και ένα στρώμα αργίλου και βότσαλα θαλάσσης και πάνω σε αυτά τα στρώματα τοποθετήθηκαν τα θεμέλια του ναού.

Για να μην σας αφήσω με την απορία για το ποιο ποιο αστρικό σημείο στοχεύει συνεχώς ο ναός εις τους αιώνες των αιώνων και θα συνεχίσει να στοχεύει, (εκτός κι αν οι πρόσφατες παρεμβάσεις για την συντήρηση του διαμορφώσουν νέες καταστάσεις).. το αστρικό σημείο λοιπόν είναι οΣείριος, το άστρο του Κυνός, από το οποίο κατάγεται σύμφωνα με τη «μυθολογία» ο Θεός Απόλλων.

Ερωτηματικό παραμένει πως μπορούσαν οι αρχαίοι Έλληνες να χτίζουν Παρθενώνες και περιστρεφόμενους ναούς.. αλλά και το πως υπολόγισαν ότι για να στοχεύει ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα τον Σείριο πρέπει να γυρνάει κατά 50,2 δευτερόλεπτα της μοίρας ίση με την ετήσια μετάπτωση των ισημεριών.. Με τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα δεν είναι απίθανο.. με τα τότε δεδομένα όμως; Πως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν την τεχνολογία και την τεχνογνωσία; Την κατείχαν; Τους δόθηκε; Άλλο ένα σημείο αντιπαράθεσης…. Ίσως όχι για εμάς..
«Το 652 π.χ. οι Σπαρτιάτες κυριεύουν τη Φιγάλεια και οι κάτοικοί της την εγκαταλείπουν. Απευθύνονται στο μαντείο των Δελφών για να μάθουν πώς θα ανακτήσουν τη πόλη τους. Οι Φιγαλείς επιστρέφοντας στη πατρίδα τους για να ευχαριστήσουν το θεό Απόλλωνα αφιέρωσαν ναό που έχτισαν σε ένα φυσικό πλάτωμα στη πλαγιά του Κωτίλιου και τον ονόμασαν Επικούριο. Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο ναός δεν ήταν απλά ένα λατρευτικό κτίσμα αφιερωμένο στον Απόλλωνα. Αν εξετάσουμε τον αρχιτεκτονικό ρυθμό του, θα δούμε ότι αν και εξωτερικά είναι ΔΩΡΙΚΟΥ ρυθμού, στο εσωτερικό του είναι ΙΩΝΙΚΟΥ ρυθμού αλλά οι κίονες του κοσμούνται με ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ρυθμού κιονόκρανα.

Είναι το μοναδικό αρχαίο οικοδόμημα που συνδιάζει και τους 3 αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Κατασκευάστηκε το τελευταίο τέταρτο του 5ου αιώνα π.Χ πιθανότατα από τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα, Ικτίνο, μετά από υπόδειξη των ιερέων του Απόλλωνα από τους Δελφούς. Η πλαγιά που είναι χτισμένος ο ναός έχει έχει διαμορφωθεί τεχνητά σε οριζόντιο επίπεδο και ο ναός τοποθετήθηκε έκκεντρα πάνω σε αυτή με προσανατολισμό που και πάλι θεωρείται παράξενος διότι δεν ακολουθεί τον συνήθη προσανατολισμό του άξονα ανατολής – δύσης αλλά βορρά-νότου. Δημιουργήθηκε τεχνητά μία πέτρινη ειδική βάση που πάνω σε αυτή τοποθετήθηκε ο ναός.

Η βάση αυτή είναι μοναδική στον κόσμο, διότι λόγω της μελετημένης κλίσης της, επιτρέπει στον ναό να ΟΛΙΣΘΑΙΝΕΙ πάνω σε αυτή κατά 50.2 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ κάθε χρόνο με σκοπό να ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ. Για να κατορθώσει ο ναός να ολισθαίνει πάνω στην βάση του, τοποθετήθηκε πάνω σε αυτή ένα στρώμα άργιλου και ένα στρώμα από βότσαλα θαλάσσης. Πάνω σε αυτά, τοποθετήθηκαν οι πλάκες των θεμελίων του ναού. Κάτω από τη βάση έχουν βρεθεί τούνελ που κρατούσαν τον άξονα του ναού.

Πάνω στη βάση του ναού τοποθετήθηκαν πολλές στρώσεις από πλάκες που ενώνοντας μεταξύ τους με ανοξείδωτους σιδερένιους συνδετήρες και στο άνοιγμα τους έχυσαν μόλυβδο για να κρατά τους κραδασμούς. Στη συνέχεια έχτισαν το ναό, ο οποίος λόγω της ιδιαίτερης βάσης του και της σοφά μελετημένης κλίσης της, ολίσθαινε πάνω σε αυτή ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΙΣΗΜΕΡΙΩΝ.

Ο δεύτερος ναός στην κορυφή του βουνού Κωτύλιο έπαιζε τον ρόλο του δείκτη. Δηλαδή αν κάποιος στεκόταν στην είσοδο του μεγάλου ναού σε πλήρη στοίχιση με τον μικρό ναό της κορυφής, τότε έβλεπε το σημείο 0 του βορρά! Μία τεράστια πυξίδα δηλαδή κατασκευασμένη από γρανίτη και μάρμαρο! Ο ναός κατατάσσεται στο κατάλογο της UNESCO ως παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς.»

NAXOS No 2