Ναυμαχία του Ακτίου

Η Ναυμαχία του Ακτίου, πίνακας του Λορέντζο Κάστρο, 1672


Η Ναυμαχία του Ακτίου (2 Σεπτεμβρίου 31 π.Χ.) ήταν ναυτική αναμέτρηση ανάμεσα στον Οκταβιανό από τη μια πλευρά και τον Μάρκο Αντώνιο και το ναυτικό της Κλεοπάτρας από την άλλη, που έγινε στο Άκτιο, λίγο έξω από τη σημερινή πόλη της Πρέβεζας. Η ναυμαχία ήταν συνέπεια του εμφύλιου πόλεμου ανάμεσα στον Γάιο Οκτάβιο και τον Μάρκο Αντώνιο, που διεκδικούσαν, μετά τη δολοφονία του Καίσαρα, την εξουσία στο απέραντο κράτος της Ρώμης. Τελείωσε με την ήττα του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας και τη διαφυγή τους.

Εισαγωγή

Η σημαντικότερη ημερομηνία για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ιδίως για τους Λατίνους ιστορικούς, είναι η 2 Σεπτεμβρίου του 31 π.Χ., η ημέρα πού έγινε η Ναυμαχία του Ακτίου που έκρινε την τύχη της ανώτατης ηγεσίας του ρωμαϊκού Κράτους. Το Άκτιο είναι το ακροτελεύτιο ακρωτήριο της Ακαρνανίας, στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου, απέναντι από την Πρέβεζα, από την οποία απέχει μόλις 725 μέτρα. Αντίπαλοι ήταν από τη μία πλευρά ο Γάιος Οκτάβιος (Gaius Octavius), μετέπειτα Αυτοκράτωρ Αύγουστος (Augustus), ή Οκταβιανός (Octavian) και από την άλλη ο Μάρκος Αντώνιος (Marcus Antonius), γαμπρός του Οκταβιανού (είχε παντρευτεί την Οκταβία, αδελφή του Οκταβιανού) και η Βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα Ζ'. Ο Γάιος Οκτάβιος έπεισε τη Σύγκλητο να επιτεθεί στον Μάρκο Αντώνιο, με την κατηγορία ότι σύνηψε ερωτική σχέση και συμμαχία με την Κλεοπάτρα και ότι σκόπευε να παραδώσει στους Αιγύπτιους Ρωμαϊκή γη.

Ιστορικές πηγές

Για τη ναυμαχία του Ακτίου και τη Νικόπολη διαθέτουμε άφθονο ιστορικό υλικό, αλλά δυστυχώς από κανένα αυτόπτη μάρτυρα. Έγραψαν για αυτήν, μεταξύ άλλων, ο Πλούταρχος, ο Δίων Κάσσιος, ο Στράβων, ο Γάιος Σουητώνιος, ο Γάιος Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο περιηγητής Παυσανίας, ο Απόστολος Παύλος στην προς Τίτον επιστολή, ο Βιργίλιος, ο Φίλιππος ο Θεσσαλονικεύς, ο Ωριγένης και ο Προκόπιος.

Κλεοπάτρα

Το όνομα Κλεοπάτρα ετυμολογικά προέρχεται από τις αρχαίες λέξεις κλέος (=δόξα) και πατήρ και αφορά επτά (7) βασίλισσες της Αιγύπτου. Η τελευταία από αυτές είναι η Κλεοπάτρα η Ζ' (Κλεοπάτρα Φιλοπάτωρ, Ιανουάριος 69 π.Χ. – 12 Αυγούστου, 30 π.Χ.). Η Κλεοπάτρα Ζ' ήταν συγκυβερνήτης της Αρχαίας Αιγύπτου με τον πατέρα της Πτολεμαίο ΙΒ' και αργότερα με τα αδέρφια και ταυτοχρόνως συζύγους της, Πτολεμαίο ΙΓ' και Πτολεμαίο ΙΔ'. Αργότερα έγινε η ανώτατη μονάρχις της Αιγύπτου, και σύναψε συμμαχία με τον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα (Gaius Julius Caesar) που της εξασφάλισε το θρόνο. Με τον Ιούλιο Καίσαρα συνδέθηκε ερωτικά και απέκτησαν ένα παιδί, τον Καισαρίωνα. Μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα, το 44 π.Χ., συστρατεύτηκε με τον Μάρκο Αντώνιο, τον οποίο ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε με βάση το Αιγυπτιακό εθιμοτυπικό. Απέκτησαν τρία παιδιά (Κλεοπάτρα Σελήνη Β', Αλέξανδρος Ήλιος, Πτολεμαίος Φιλάδελφος). Οι ενώσεις της με τους αδερφούς της δεν είχαν ως αποτέλεσμα γεννήσεις παιδιών. Άλλωστε οι σχέσεις τους δεν ήταν ιδιαίτερα καλές.

Η βασιλεία της Κλεοπάτρας Ζ' σηματοδοτεί το τέλος της Ελληνιστικής και την αρχή της Ρωμαϊκής Περιόδου στην ανατολική Μεσόγειο. Αποτέλεσε τον τελευταίο Φαραώτης Αρχαίας Αιγύπτου, καθώς ο γιος της Καισαρίων βασίλεψε μόνο κατ' όνομα, προτού εκτελεστεί με διαταγή του Οκταβιανού μετά την τραγωδία της Ναυμαχίας του Ακτίου. Τα υπόλοιπα τρία, ορφανά μετά την αυτοκτονία της, παιδιά έλαβαν χάρη από τον Οκταβιανό, μεταφέρθηκαν στη Ρώμη και τα μεγάλωσε η Οκταβία, χήρα του Μάρκου Αντώνιου.

Προετοιμασία της μάχης

Η παράταξη των πλοίων των αντιπάλων στη Ναυμαχία του Ακτίου έχει περιγραφεί άριστα από τον Πλούταρχο, και οι αρχαιολόγοι μας έχουν εφοδιάσει με αναλυτικά σχέδια της ναυμαχίας με πλήρεις λεπτομέρειες, αλλά τα σχέδια των αρχαιολόγων δεν μοιάζουν σε όλες τις λεπτομέρειες.

Η πλευρά του Οκταβιανού

Ο Γάιος Οκτάβιος απέπλευσε από το Βρινδήσιο (Brindisiun, σημερινό Πρίντεζι) με ισχυρές ναυτικές και στρατιωτικές δυνάμεις. Κάτω από την αρχηγία του ικανότατου ναυάρχου (στρατηγού) Μάρκου Αγρίππα (Marcus Vipsanius Agrippa) κατέπλευσαν στο λιμάνι Κόμαρος (σημερινός Μύτικας) 400 πολεμικά πλοία με 75.000 πεζούς στρατιώτες, και 12.000 ιππείς. Μαρμάρινη προτομή του Αγρίππα εκτίθεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Νικοπόλεως. Η προτομή βρέθηκε τυχαία από τον Ιωάννη Νούσια φύλακα του μουσείου Νικοπόλεως σε παρακείμενο χωράφι.

Υπολογίζεται ότι ο Γάιος Οκτάβιος έφτασε στην Πρέβεζα ένα μήνα νωρίτερα από τη ναυμαχία του Ακτίου και οχύρωσε το αρχηγείο του σε λόφο ύψους περίπου 100 μέτρων, βόρεια της κοινότητας Σμυρτούλας, εκεί που ανακαλύφθηκε το Μνημείο Αυγούστου. Πέραν του Αγρίππα, τον Γάϊο Οκτάβιο συνόδευαν οι στρατηγοί του Λούκιος Αρρούντιος (Lucius Arruntius), Μάρκος Λούριος (Marcus Lurius) και ο Μάρκος Οκτάβιος (Marcus Octavius). Ο στόλος του Οκτάβιου παρατάχθηκε δυτικά του Παντοκράτορα Πρέβεζας. Ειδικότερα, ο Μάρκος Οκτάβιος, ο Μάρκος Ουϊψάνιος (Marcus Uepsanius), o Λούσιος Αρρόντιος και ο Οκταβιανός παρατάχθηκαν στα ανοικτά του Ιονίου, παράλληλα προς τις αντίπαλες διατάξεις. Νότια της θαλάσσιας περιοχής του Ακτίου παρατάχθηκε με τα πλοία του ο Μάρκος Λούριος, ενώ ο Τ. Στατίλιος (Τ. Statilius), ήταν επικεφαλής του στρατοπέδου του Οκταβιανού στο λόφο της Σμυρτούλας.

Η πλευρά του Μάρκου Αντώνιου και Κλεοπάτρας

Ο Μάρκος Αντώνιος με την Κλεοπάτρα έφτασαν καθυστερημένα στην περιοχή, και οχύρωσαν βιαστικά ένα στρατόπεδο στο Άκτιο, κοντά στο σημερινό αεροδρόμιο του ΝΑΤΟ, αλλά και ένα μικρότερο προχωρημένο φυλάκιο στη χερσόνησο της Πρέβεζας. Είχαν 480 πολεμικά πλοία, 60.000 πεζούς στρατιώτες και 12.000 ιππείς. Τα πλοία του Αντωνίου, αιγυπτιακής κατασκευής τα περισσότερα, ήταν μεγάλα και ισχυρά, οπλισμένα με πύργους, πετροβόλες μηχανές (καταπέλτες) και κόρακες (τεράστιες σιδερένιες αρπάγες). Αυτό όμως τα καθιστούσε και δυσκίνητα.

Ο στόλος του ενισχυόταν και από 60 Αιγυπτιακά πλοία της Κλεοπάτρας. Λέγεται ότι η Κλεοπάτρα έλαβε μέρος στη Ναυμαχία με τη Βασιλική ναυαρχίδα της, την "Αντωνία", με όλα τα κοσμήματα και θησαυρούς, κατά την Αιγυπτιακή παράδοση. Ενώ όμως ήταν ολοφάνερη η υλική υπεροχή του Αντώνιου, μεγάλο μέρος του στόλου του ήταν ουσιαστικά άχρηστο γιατί παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες να στρατολογηθούν πληρώματα ο αριθμός των κωπηλατών ήταν ανεπαρκής. Η θέση του Αντώνιου ήταν ήδη δύσκολη, αλλά επιδεινώθηκε γιατί μετά από αποκλεισμό του στρατηγού Αγρίππα στερήθηκε το πόσιμο νερό.

Ο Μάρκος Αντώνιος είχε επικεφαλής των ναυτικών του δυνάμεων τον Μάρκο Ινστήϊο (Marcus Insteius), τον Γάϊο Σόσιο (Gaius Sosius), και τον Κλαύδιο Καίλιο (Claudius Kaelius), ενώ στην ξηρά τον Πούβλιο Κανίδιο Κράσσο (Publius Canidius Crassus). Πέραν αυτών υπήρχαν και Αιγύπτιοι στρατιωτικοί και ναυτικοί. Ο Μάρκος Αντώνιος και η Κλεοπάτρα παρατάχθηκαν στον εγγύς θαλάσσιο χώρο του Στενού Πρεβέζης, από τον Παντοκράτορα μέχρι την περιοχή του σημερινού αεροδρομίου του Ακτίου, ανατολικά της παράταξης των πλοίων του Οκταβιανού. Ο Μάρκος Αντώνιος παρατάχθηκε βόρεια, ο Μάρκος Ινστήϊος κεντρικά και ο Γάιος Σόσιος με τον Κλαύδιο Καΐλιο νότια. Κατά τη διάρκεια της Ναυμαχίας έγινε εκ μέρους του Αντωνίου κίνηση υπερκεράσεως με πλεύση σκαφών εντός του Αμβρακικού κόλπου προσθίως της χερσονήσου της Λασκάρας. Ο Πούβλιος Κανίδιος Κράσσος ήταν επικεφαλής του στρατοπέδου του Αντωνίου στο Άκτιο.

Διοικητική μέριμνα

Δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία και είναι άγνωστο από που σιτίζονταν και υδρεύονταν αυτές οι τεράστιες στρατιωτικές δυνάμεις εκατέρωθεν (159.000 άτομα). Η πιο πιθανή εκδοχή ύδρευσης είναι οι πολλές πηγές της περιοχής αλλά και ο καθαρός τότε ποταμός Λούρος (τότε λεγόταν Χάραδρος ποταμός) που εκβάλλει στο Μιχαλίτσι, πολύ κοντά στο Αρχηγείο του Οκτάβιου. Είναι επίσης γνωστό ότι το 168 π.Χ. ο Ρωμαίος Αιμίλιος Παύλος (Aemilius Paulus) είχε επιτεθεί την Ήπειρο και τις γύρω πόλεις τις οποίες κατάστρεψε, συνέλαβε δε 150.000 ομήρους πού οδήγησε ως δούλους στη Νότια Ιταλία. Όμως πολλοί κάτοικοι των πόλεων πού κατάστρεψε ο Αιμίλιος Παύλος γλύτωσαν φεύγοντας στα βουνά και αργότερα επέστρεψαν και κατοίκησαν πάλι τις πόλεις. Το Ανακτόριον και η Βερενίκη είναι δύο από αυτές τις πόλεις πού κατοικήθηκαν πάλι και προφανώς εκατοικούντο κατά την περίοδο της Ναυμαχίας του Ακτίου. Αυτό μας δίνει εξήγηση για το θέμα της σίτισης των χιλιάδων στρατιωτών. Πέραν αυτού υπήρχαν και υπάρχουν γύρω από το Ανακτόριον και το Άκτιο πολλές μικρές λίμνες με πόσιμο νερό.

Ο «Νίκων» και ο «Ευτύχιος»

Στον Πλούταρχο («Βίοι Παράλληλοι: Η Ζωή του Μάρκου Αντώνιου») υπάρχει και το εξής χαρακτηριστικό εδάφιο: κατά τη διάρκεια της στρατοπέδευσης του Οκταβιανού στο λόφο της Σμυρτούλας Πρέβεζας, ένας γεωργός –προφανώς κάτοικος της διπλανής πόλης Βερενίκη- πέρασε κοντά στον μετέπειτα Αυτοκράτορα Οκταβιανό ο οποίος τον ρώτησε «πώς λέγεσαι;». «Νίκων» απάντησε ο γεωργός. «Και ο γάιδαρος;» «Ευτύχιος». Αυτές οι απαντήσεις θεωρήθηκαν αίσιος οιωνός για τον Γάϊο Οκταβιανό και μετά την ευτυχή κατάληξη της Ναυμαχίας με νίκη και προς τιμήν τους, διέταξε και κατασκευάσθηκαν δύο ορειχάλκινα αγάλματα του «Νίκωνα» (γεωργός) και του «Ευτύχιου» (γάιδαρος) τα οποία τοποθετήθηκαν σε βάθρα στο Μνημείο Αυγούστου. Είναι βέβαιο ότι υπήρξαν αυτά τα ορειχάλκινα αγάλματα, τα οποία όμως αργότερα μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, και τοποθετήθηκαν στο στάδιο της πόλης, όπου και καταστράφηκαν κατά τη «Στάση του Νίκα».

Η ναυμαχία του Ακτίου

Η αλήθεια είναι ότι επιθυμία του Μάρκου Αντωνίου ήταν να γίνει μάχη επί ξηράς και όχι ναυμαχία. Εξάλλου όλες οι προετοιμασίες εκατέρωθεν αποσκοπούσαν σε μάχη επί ξηράς. Όμως υπήρξε διαμάχη ανάμεσα στο επιτελείο του Μάρκου Αντώνιου και τους επιτελείς Αιγύπτιους στρατηγούς της Κλεοπάτρας σχετικά με το θέμα, και τελικά αποφασίσθηκε η αναμέτρηση στη θάλασσα.

Η ναυμαχία άργησε να ξεκινήσει λόγω άπνοιας. Φαίνεται να ξεκίνησε στις 12.00 το μεσημέρι της 2ας Σεπτεμβρίου 31 π.Χ. με βορειοδυτικό άνεμο και συνεχίστηκε μέχρι αργά το απόγευμα. Η σύγκρουση έγινε στο κέντρο της παράταξης, έξω από το Στενό της Πρέβεζας, απέναντι και λίγο βόρεια του Αεροδρομίου του Ακτίου. Τα μικρά και ευέλικτα πλοία του Αγρίππα (λατινικά liburnae και Ελληνικά λιβυρνίδες) άρχισαν να εμβολίζουν το ένα μετά το άλλο τα δυσκίνητα πλοία του Μάρκου Αντώνιου. Πρόσφατες τοπικές έρευνες του Αμερικανού αρχαιολόγου εναλίων αρχαιοτήτων William Murray έδειξαν ότι σαφώς χρησιμοποιήθηκαν και ναυτικοί καταπέλτες που εκτοξεύουν λίθινες σφαίρες διαμέτρου περίπου 20-30 εκατοστών. Κάποιες από αυτές έχουν φωτογραφηθεί στο βυθό, όπως και ένα πιθανό τμήμα πλοίου.

Κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας τα εμβολιζόμενα πλοία παρεδίδοντο στην πυρά, πυρπολούμενα, ή αιχμαλωτίζονταν. Ενώ η ναυμαχία του Ακτίου εξελίσσονταν, το μεγαλύτερο τμήμα του επίγειου στρατού του Μάρκου Αντώνιου αυτομόλησε και παραδόθηκε στον Αγρίππα. Η Κλεοπάτρα, παρατηρώντας αμέτοχη τις εξελίξεις, πανικοβλήθηκε και αποχώρησε από το χώρο της ναυμαχίας, ξεφεύγοντας μέσα από ένα άνοιγμα των αντιπάλων πλοίων, αφήνοντας αβοήθητο και τραυματισμένο τον Αντώνιο. Επικράτησε πανικός και τελικά ο Μάρκος Αντώνιος διέφυγε με τα απομεινάρια του στόλου του, ακολουθώντας την Κλεοπάτρα.

Οι απώλειες της ναυμαχίας κατά τον Πλούταρχο φαίνεται να ήταν πενήντα πλοία του Αντώνιου και 5.000 άνδρες νεκροί (αρκετοί από τους οποίους πνίγηκαν). Πολλά πλοία αιχμαλωτίστηκαν από τον Αγρίππα αλλά και αρκετά παραδόθηκαν στην πυρά, αφού τους αφαιρέθηκαν τα χάλκινα έμβολα. Είναι βέβαιο ότι αφαιρέθηκαν τουλάχιστον 50 έμβολα, εκ των οποίων τα 36 τοποθετήθηκαν στο Μνημείο Αυγούστου και τα υπόλοιπα εστάλησαν στη Ρώμη. Ο Οκταβιανός είχε νικήσει και κατέστη κυρίαρχος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Τελικά μετά από τέσσερα χρόνια, το 27 π.Χ., ο Οκταβιανός ανακηρύχθηκε στη Ρώμη πρώτος Princeps της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και υιοθέτησε τον τίτλο Augustus (Αύγουστος). Σε ανάμνηση της νίκης του έχτισε στο Άκτιο μεγαλύτερο και μεγαλοπρεπέστερο Ναό του Ακτίου Απόλλωνα, και καθιέρωσε να γίνονται κάθε πέντε χρόνια (από το έτος 28 π. Χ.) τα Άκτια, αγώνες με την ίδια επισημότητα που είχαν τα Ολύμπια, τα Ίσθμια, τα Πύθια και τα Νέμεα. Οργάνωσε επίσης και αγώνες στο ιερό της Λιμνάτιδος Αρτέμιδος που βρισκόταν στα όρια Μεσσηνίας και Λακωνίας προς τιμήν των Σπαρτιατών, οι οποίοι πολέμησαν στο πλευρό του. Οι αγώνες αυτοί συνεχίστηκαν κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια.

Ο Οκτάβιος επίσης έκτισε μια καινούργια πόλη, τη Νικόπολη (Nicopolis, Nikopolis), για να θυμίζει τη νίκη του, απέναντι από το Άκτιο, περίπου οκτώ χιλιόμετρα από την Πρέβεζα. Θαυμαστά δημόσια κτίρια της Νικόπολης είναι το Ρωμαϊκό Ωδείο (700 θέσεις), οι τρεις θέρμες (Δημόσια Λουτρά), το Θέατρο Οκταβιανού (2000 θέσεις), το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο Νικόπολης (μήκους 50 χιλιομέτρων) με το Νυμφαίον του, το Ρωμαϊκό Στάδιο, το Γυμνάσιο, τα Ρωμαϊκά Τείχη, κλπ. Η Νικόπολη αναδείχτηκε σε σημαντικό κέντρο της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Ελλάδας πρωτού ερημωθεί τον 13ο αιώνα, όταν οι κάτοικοι της πόλης μετακινήθηκαν στους αγρούς και στην νεοιδρυθείσα Πρέβεζα, η τοποθεσία της οποίας προστάτευε περισσότερο από επιδρομές. Όμως το κυριότερο έργο του Αύγουστου Οκταβιανού είναι το λεγόμενο ‘’Μνημείο Αυγούστου’’ ένας ναός αφιερωμένος στους Θεούς Άρη και Ποσειδώνα, στο λόφο της Σμυρτούλας Πρέβεζας, ο οποίος κτίστηκε ακριβώς στο σημείο που είχε το αρχηγείο του.

Μετά τη ναυμαχία

Ο θάνατος της Κλεοπάτρας, πίνακας του Ρέτζιναλντ Άρθουρ, 1892

Η Κλεοπάτρα διέφυγε με το στόλο της μέσα από ένα κενό της διάταξης των εχθρικών πλοίων, έφτασε στην Αλεξάνδρειακαι ενημέρωσε ψευδώς το λαό της ότι δήθεν νίκησαν στη ναυμαχία. Ο Μάρκος Αντώνιος επέστρεψε από το Άκτιο στην Αίγυπτο τραυματισμένος ελαφρά, με ένα τμήμα του στρατού του (το υπόλοιπο είχε αυτομολήσει). Μετά από ένα διάστημα μηνών ο Αύγουστος αποβιβάστηκε σε άλλη περιοχή της Αιγύπτου και όδευσε προς την Αλεξάνδρεια.

Κατά μία άποψη ο Αντώνιος βγήκε στην έρημο και «κτυπήθηκε» ανεπιτυχώς με τον Οκταβιανό. Άλλη άποψη λέει ότι ο στρατός του παραδόθηκε ή αυτομόλησε στον Οκταβιανό. Ο Μάρκος Αντώνιος τραυματίστηκε βαριά και επέστρεψε στα ανάκτορα της Κλεοπάτρας μεταφερόμενος σε άρμα. Κατά μία εκδοχή πέθανε σε λίγες ώρες από αιμορραγία ενώ κατ' άλλη εκδοχή λέγεται ότι αυτοκτόνησε με το ξίφος του μαθαίνοντας πως η Κλεοπάτρα είχε πεθάνει.

Σύμφωνα με έναν αυτόπτη μάρτυρα, τον Ολύμπιο, μεταφέρθηκε κοντά σε εκείνη και πέθανε στα χέρια της. Η Κλεοπάτρα φυγάδευσε τον 17χρονο γιό της Καισαρίωνα έγκαιρα, αλλά τελικά το παιδί συνελήφθη και εκτελέστηκε μαζί με το δάσκαλό του, με εντολή του Οκταβιανού. Λέγεται ότι δίνοντας την εντολή ο Οκταβιανός είπε «Υπερβολικά πολλοί Καίσαρες». Ο Οκταβιανός εισέβαλε στην Αλεξάνδρεια και άρχισε διαπραγματεύσεις με την Κλεοπάτρα. Κάποια στιγμή «συμφώνησαν» να οδηγηθεί η Κλεοπάτρα στη Ρώμη και να δηλώσει υποταγή στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αλλά να παραμείνει στον Αιγυπτιακό θρόνο ο γιος της Καισαρίων, πράγμα πού δεν αποδέχθηκε ο Οκταβιανός. Έτσι, η Κλεοπάτρα, υπό το πρόσχημα προετοιμασίας Αιγυπτιακής κηδείας για τον Αντώνιο, στις 12 Αυγούστου 30 π.Χ., κλείσθηκε σε ένα χώρο του ανακτόρου της και κατά την παράδοση, αυτοκτόνησε με τσίμπημα κόμπρας στο στήθος. Το ίδιο έκαναν και οι δύο πιστές της υπηρέτριες. Κατά μια άλλη άποψη η αυτοκτονία έγινε με κάποιο δηλητήριο.

Οι Ρωμαίοι έσπασαν την πόρτα με πολιορκητικό κριό και βλέποντας το πτώμα της Κλεοπάτρας, ο Αύγουστος είπε «Νίκησες Κλεοπάτρα». Στα άλλα τρία παιδιά του Αντώνιου δόθηκε χάρη από τον Οκταβιανό και μεταφέρθηκαν στη Ρώμη όπου τα μεγάλωσε η Οκταβία, αδερφή του Οκταβιανού και χήρα πλέον του Αντώνιου. Το κορίτσι, η Κλεοπάτρα Σελήνη, μεγάλωσε κανονικά και παντρεύτηκε το Βασιλιά Ιούβα ΙΙ της Μαυριτανίας με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά. Για τα άλλα δύο παιδιά της Κλεοπάτρας και του Αντωνίου, δεν υπάρχουν πληροφορίες.

Η διαφυγή της Κλεοπάτρας

Η κλασσική άποψη των ιστορικών, με βάση τις περιγραφές του Πλούταρχου, είναι ότι η Κλεοπάτρα διέφυγε διασπώντας τον κλοιό μεταξύ Λούσιου Αρούντιου και Μάρκου Λούριου. Ξέφυγε δηλαδή μέσα από χάσμα της διάταξης των πλοίων. Κατά μία άλλη άποψη, καθαρά προφορική, μη αποδεκτή από την πλειοψηφία των αρχαιολόγων, οι Αιγύπτιοι στρατηγοί της Κλεοπάτρας είχαν σχέδιο διαφυγής το οποίο εκτελέστηκε με επιτυχία. Κατά τη δεύτερη αυτή άποψη, τα πλοία της συγκεντρώθηκαν στον όρμο Αγίου Νικολάου Αιτωλοακαρνανίας. Από εκεί μέσω ενός καναλιού (αυλακιού) διαμέτρου 5 μέτρων (υπάρχει και σήμερα, με το όνομα διώρυγα Κλεοπάτρας) πού είχαν από πριν σκάψει και καμουφλάρει κατάλληλα με δέντρα, εισήλθαν στην αβαθή ελώδη λίμνη Βουλκαριά. Από εκεί ρυμούλκησαν τα πλοία μέσα στην ελώδη περιοχή η οποία συνδέει τη λίμνη Βουλκαριά με τον Όρμο Παλαίρου Αιτωλοακαρνανίας. Από εκεί τα πλοία διέφυγαν προς την Αίγυπτο, περνώντας ανάμεσα στα νησιά Μεγανήσι και Κάλαμος γειτονικά της Λευκάδας.

Οι αρχαιολόγοι δεν υιοθετούν αυτή την άποψη διαφυγής της Κλεοπάτρας και ισχυρίζονται ότι το κανάλι της Κλεοπάτρας είναι μεταγενέστερο», και ουδεμία σχέση έχει με εκείνη την ιστορική περίοδο. Ο τίτλος «Κανάλι της Κλεοπάτρας» είναι εντελώς αυθαίρετος ιστορικά. Σύμφωνα με Γερμανό αρχαιολόγο, ο οποίος δήλωσε ότι πραγματοποίησε τομή εδάφους το έτος 2000, διαπίστωσε ότι το κανάλι είναι μεταγενέστερο, περί το 1.000 μ.Χ.

Είναι απίθανη αυτή η εκδοχή διαφυγής της Κλεοπάτρας μέσα από το μεταγενέστερο «Κανάλι Κλεοπάτρας», διότι η απόσταση μεταξύ της νότιας όχθης της λίμνης Βουλκαριάς και του Όρμου της Παλαίρου είναι περίπου 8 χιλιόμετρα και όχι πάντα ελώδους έκτασης. Τέτοιο έδαφος δεν είναι καθόλου κατάλληλο για πλεύση ή έστω για σύρσιμο βαρέων πλοίων με σχοινιά.

Το Μνημείο Αυγούστου στη Νικόπολη

Στους αρχαιολόγους και τους ιστορικούς ήταν ήδη γνωστό από τον Δίωνα Κάσσιο (51.1.3) ότι «ο Οκταβιανός ανήγειρε Μνημείο το οποίο κόσμησε με τα χάλκινα έμβολα των αιχμαλωτισθέντων πλοίων, στο χώρο όπου είχε στρατοπεδεύσει». Επίσης ο Στράβων (7.7.6) μνημονεύει το λόφο της Σμυρτούλας, ως «ιερό λόφο του Απόλλωνα». Πριν από εκατό περίπου χρόνια, περίπου 1.500 μέτρα βόρεια από τη Νικόπολη, σε μια πλαγιά κάτω από τους λόφους της σημερινής κοινότητας Νικόπολη (Σμυρτούλα) βρέθηκε το κρηπίδωμα του Βωμού -ή Μνημείου- του Αυγούστου, πού χτίστηκε αφιερωμένο στους θεούς Άρη και Ποσειδώνα. Το Μνημείο ανασκάφτηκε το έτος 1911 από τον Αλέξανδρο Φιλαδελφέα. Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δυστυχώς τα Ιταλικά στρατεύματα λεηλάτησαν το χώρο αυτό, είτε με σκοπό την κατασκευή οχυρωματικών έργων στο λόφο, είτε με σκοπό την αρχαιοκαπηλία. Πέραν αυτού, πολλές αμμοληψίες πού έγιναν στην περιοχή, είχαν ως αποτέλεσμα να υποστεί καθίζηση όλο το Μνημείο. Πρόσφατα, τα έτη 1995-2007, με τη χρηματοδότηση Ευρωπαϊκών προγραμμάτων όπως το Interreg ΙΙ, η ΙΒ' Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων υπό την εποπτεία του καθηγητή Δρ. Κων. Ζάχου πραγματοποίησε στο Μνημείο Αυγούστου έργα ανασκαφών, αναστήλωσης και τεκμηρίωσης.

Το Μνημείο Αυγούστου ήταν κτίριο μήκους 62 μ. και πλάτους 45 μ. όπου ο Αύγουστος είχε δώσει εντολή να τοποθετηθούν, σε ειδικά λαξευμένες «θήκες», 36 πραγματικά ακρόπρωρα (έμβολα) διαφόρων μεγεθών από πλοία της Κλεοπάτρας και του Αντώνιου. Τα έμβολα αυτά έχουν συληθεί ή αφαιρέθηκαν μεταγενέστερα για να κοπούν νομίσματα ή να κατασκευασθούν άλλα μεταλλικά αντικείμενα, επί Θεοδοσίου. Σύμφωνα με αρχαίες πηγές η διακόσμηση μνημείων με έμβολα πλοίων ύστερα από νικηφόρα ναυμαχία αποτελούσε παλαιά συνήθεια των Ρωμαίων. Το πιο φημισμένο μνημείο αυτού του είδους ήταν το βήμα της Αγοράς (Forum) στην Αρχαία Ρώμηγνωστό ως Rostra (έμβολοι). Το μνημείο αυτό, που είχε ανακαινισθεί πολλές φορές και είχε μετακινηθεί από την αρχική του θέση, έφερε δύο παράλληλες σειρές εμβόλων.

Τα Rostra, μνημείο της αρχαίας Ρώμης. Οι "θήκες" για τα έμβολα-τρόπαια φαίνονται κάτω αριστερά στην εικόνα

Επίσης πέραν του Μνημείου Αυγούστου πού είχε 36 έμβολα, υπάρχουν αρχαίες πηγές πού αναφέρουν ότι έμβολα από τη Ναυμαχία του Ακτίου τοποθετήθηκαν από τον Αύγουστο και μπροστά από τον Ναό του Ιουλίου Καίσαρα στη Ρώμη (Rostra Aedis Divi Julii). Σημειωτέον ότι παγκοσμίως έχει βρεθεί μόνο ένα μεταλλικό έμβολο αρχαίου πολεμικού πλοίου, στην παραθαλάσσια πόλη Αθλίτ (Athlit) του Ισραήλ (Περιοδικό Αρχαιολογία 2000, και William Murray, 2004) και σήμερα φυλάσσεται στο Μουσείο της Χάϊφας του Ισραήλ. Το έμβολο αυτό ταιριάζει ακριβώς σε μία από τις οπές του Μνημείου Αυγούστου. Κατά τον William Murray πρέπει να κατασκευάσθηκε στην Κύπρο περί τον 2ο αιώνα πχ και φαίνεται ότι το ίδιο ακριβώς είδος πλοίου και εμβόλου κατασκευάζονταν και την εποχή που έγινε η Ναυμαχία του Ακτίου.

Στο Μνημείο Αυγούστου άρχισε το έτος 1995 ανασκαφές η ΙΒ' Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων υπό τον καθηγητή αρχαιολογίας Δρ. Κωνσταντίνο Ζάχο, με σημαντικά ευρήματα. Το έτος 2001, στο άνω άνδηρο του Μνημείου, βρέθηκε μονολιθικό ημικυκλικό μαρμάρινο βάθρο, το οποίο φέρει ανάγλυφη αρχαϊστική παράσταση δέκα ηρώων και θεών του ελληνικού πανθέου και επίστεψη από εναλλασσόμενα άνθη λωτού και ανθέμια. Μεταξύ των μορφών στην ημικυκλική επιφάνεια, διακρίνονται ο Απόλλωνας, η Άρτεμις, ο Ερμής, συνοδευόμενος από τρεις Χάριτες, ο Ηρακλής, και η Αθηνά. Πιθανολογείται η ύπαρξη και δεύτερου τέτοιου βάθρου (Κων. Ζάχος, 2001). Το εύρημα θεωρείται πολύ σημαντικό, είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρόκειται για το βάθρο του αγάλματος του Νίκωνα, και η ανακάλυψη δημοσιεύθηκε σε Ελληνικά και ξένα περιοδικά Αρχαιολογίας. Το βάθρο αυτό ήδη συντηρείται και θα εκτεθεί στο Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Νικοπόλεως.

Κατά τις εργασίες αποκατάστασης του Μνημείου Αυγούστου, βρέθηκε από την ομάδα Ζάχου ένα υπόλειμμα μεταλλικού εμβόλου περί τα 50 κιλά το οποίο αφαιρέθηκε προσεκτικά και φυλάσσεται για να εκτεθεί στο Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Νικοπόλεως. Επίσης βρέθηκε μαρμάρινη κεφαλή αγάλματος του Οκταβιανού.

Στο Μνημείο Αυγούστου έχουν επίσης βρεθεί αρκετά θραύσματα μιας τεράστιας αναθηματικής επιγραφής στα λατινικά. Μετά από χρόνια ερευνών τελικά η επιγραφή συναρμολογήθηκε και σήμερα το κείμενο έχει ως εξής: «Vacat Imp. Caesar Divi Juli f Victoriam Consecutus Bello Quod Pro Republica Gessit In Hac Regione Consul Quintum Imperator Septimum Pace Parta Terra Marique Neptuno et Marti Castra ex Quibus Ad Hostem Insequendum Egressus Est Navalibus Spoliis Exornata Consacravit Vacat». Μετάφραση: «Ο αυτοκράτωρ στρατηγός Καίσαρ, γιος του θεϊκού Ιουλίου, μετά τη νικηφόρα έκβαση του πολέμου πού διεξήγαγε υπέρ της δημοκρατίας σε αυτή την περιοχή, όταν ήταν ύπατος για πέμπτη φορά και στρατηγός για έβδομη, μετά την εδραίωση της ειρήνης στην στεριά και τη θάλασσα, αφιέρωσε στον Ποσειδώνα και στον Άρη το στρατόπεδο από όπου εφόρμησε κατά του εχθρού, το οποίο τώρα κοσμείται με λάφυρα των πλοίων».

Επίσης, πέραν της λατινικής επιγραφής και του μαρμάρινου βάθρου του Νίκωνα, στο Μνημείο Αυγούστου η αρχαιολογική σκαπάνη τα τελευταία δέκα χρόνια έχει αποκαλύψει εκατοντάδες θραύσματα, εκ των οποίων μέχρι στιγμής το κυριότερο είναι ένα σύνολο πέντε μαρμάρινων θραυσμάτων μίας ανάγλυφης πλάκας της ζωφόρου του βωμού μήκους 282cm με απεικονίσεις. Η αρχαιολογική έρευνα στο χώρο συνεχίζεται.

Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου

Μετά την πτώση της Ακρόπολης (24 Μαΐου 1827) η Επανάσταση του '21 έπνεε τα λοίσθια. Στην Ηπειρωτική Ελλάδα είχε κατασταλεί και μόνο στανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου παρέμενε ζωντανή. Κι εκεί, όμως, απειλείτο από τον Ιμπραήμ, που σκόπευε να εκστρατεύσει κατά του Ναυπλίου και της Ύδρας. Σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα, η ευρωπαϊκή διπλωματία άλλαξε στάση και άρχισε να διάκειται ευμενώς προς την Επανάσταση. Συνέβαλε σε αυτό και ο νέος Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας Γεώργιος Κάνινγκ, που έδωσε μια πιο φιλελεύθερη τροπή στην εξωτερική πολιτική της Γηραιάς Αλβιόνας. Έτσι, στις 24 Ιουνίου 1827 υπογράφτηκε στο Λονδίνο συνθήκη μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας, που καθόριζε τα της ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

Σύμφωνα με τη συνθήκη, ιδρυόταν ελληνικό κράτος υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, με σύνορα τον Αμβρακικό και τον Παγασητικό Κόλπο. 

Στη «Συνθήκη Ειρηνεύσεως της Ελλάδος» υπήρχε κι ένα μυστικό άρθρο, που προέβλεπε την επέμβαση των τριών δυνάμεων, εάν οι δύο εμπόλεμοι δεν δέχονταν τους όρους της σύμβασης.

Προς τούτο, ο αγγλικός στόλος υπό τον αντιναύαρχο Κόδριγκτον, ο γαλλικός υπό τον υποναύαρχο Δεριγνύ και ο ρωσικός υπό τον υποναύαρχο Χέυδεν, κατέπλευσαν στην Πελοπόννησο για να επιβάλουν την κατάπαυση των εχθροπραξιών. Η ελληνική πλευρά δέχτηκε με προθυμίας την πρόταση των τριών Συμμάχων, ενώ ο Σουλτάνος δυσανασχέτησε και απέκρουσε οποιαδήποτε επέμβαση στην επικράτειά του.
Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος, υπό τους Ταχίρ Πασά, Μουχαρέμ Μπέη και Μουσταφά Μπέη, πρόλαβε να προσορμισθεί στη λιμνοθάλασσα του Ναβαρίνου (σημερινή Πύλος), προτού προλάβει ο Δεριγνύ να τον εμποδίσει. Στόχος, τώρα, των τριών ναυάρχων ήταν να παρεμποδίσουν τη μεταφορά αιγυπτιακών στρατευμάτων σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου. Ο Κόδριγκτον, που είχε το γενικό πρόσταγμα, διαμήνυσε στον Ιμπραήμ (7 Σεπτεμβρίου 1827) ότι ο στόλος του βρισκόταν εκεί για να επιβάλει ανακωχή και τον προειδοποίησε ότι τυχόν άρνησή του θα τον υποχρέωνε να την επιβάλει δια της βίας. 
Ο Ιμπραήμ, που συνέχιζε με αμείωτη ένταση τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στην Πελοπόννησο, πήρε μάλλον αψήφιστα την απειλή του Κόδριγκτον και τις επόμενες μέρες δύο μοίρες του τουρκοαιγυπτιακού στόλου εξήλθαν από το Ναβαρίνο με κατεύθυνση την Ύδρα και την Πάτρα. Εμποδίστηκαν, όμως, από τον συμμαχικό στόλο και αναγκάσθηκαν να προσορμιστούν και πάλι στο Ναβαρίνο.
Οι παρασπονδίες του Ιμπραήμ ανάγκασαν τους τρεις ναυάρχους να αλλάξουν γραμμή πλεύσης. Αποφάσισαν τα πλοία τους να εισπλεύσουν στον κόλπο του Ναβαρίνου για να επιτηρούν αποτελεσματικότερα τις κινήσεις του τουρκοαιγυπτιακού στόλου, που τον αποτελούσαν συνολικά 89 σκάφη και 41 μεταγωγικά, από τα οποία τα 8 αυστριακά. Η συμμαχική δύναμη ήταν αριθμητικά πολύ μικρότερη. Αποτελείτο από 12 βρετανικά πλοία με επικεφαλής τη ναυαρχίδα «Ασία», 7 γαλλικά με ναυαρχίδα τη φρεγάτα «Σειρήνα» και 8 ρωσικά με ναυαρχίδα το πλοίο «Αζόφ».

Το μεσημέρι της 8ης Οκτωβρίου τα πλοία του συμμαχικού στόλου άρχισαν να εισπλέουν στον κόλπο του Ναβαρίνου, με επικεφαλής την αγγλική ναυαρχίδα «Ασία». Ο Κόδριγκτον ήλπιζε ότι έστω και την τελευταία στιγμή ο Ιμπραήμ θα έσπευδε να συμφωνήσει με την προτεινόμενη ανακωχή. Αντί απάντησης, οι Αιγύπτιοι πέρασαν στη δράση και άρχισαν τους πυροβολισμούς κατά της αγγλικής λέμβου, την οποία είχε στείλει με λευκή σημαία ο Κόδριγκτον προς συνεννόηση, με αποτέλεσμα να φονευθεί ο Έλληνας πηδαλιούχος της Πέτρος Μικέλης. Ταυτόχρονα, εκανονιοβολούντο η αγγλική και γαλλική ναυαρχίδα.

Ο Κόδριγκτον, μη έχοντας άλλη λύση, έδωσε το παράγγελμα της επίθεσης. Παρά την αριθμητική υπεροχή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου και τη βοήθεια των πυροβολείων της Σφακτηρίας (το νησάκι που σχεδόν φράζει τον κόλπο του Ναβαρίνου), η ναυμαχία αμέσως έκλινε υπέρ του συμμαχικού στόλου, που είχε μεγαλύτερη δύναμη πυρός. Γύρω στις 6 το απόγευμα, η λιμνοθάλασσα είχε γεμίσει από τα κατεστραμμένα πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. 12 φρεγάτες, 22 κορβέτες και 25 μικρότερα πλοία είχαν βυθισθεί, ενώ 6.000 άνδρες σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν. Οι Σύμμαχοι έχασαν 172 άνδρες, ενώ οι τραυματίες ανήλθαν σε 500 περίπου. Δύο πλοία καταστράφηκαν ολοσχερώς και αρκετά υπέστησαν εκτεταμένες ζημίες.

Η είδηση για τη ναυμαχία έτυχε διαφορετικής υποδοχής στις πρωτεύουσες των δυνάμεων που συμμετείχαν στην επιχείρηση. Στο Λονδίνο ο πρωθυπουργός δούκας του Ουέλινγκτον χαρακτήρισε τη ναυμαχία «ατυχές και απαίσιο γεγονός», ενώ μια μερίδα πολιτικών υποστήριξε ότι ο Κόδριγκτον έπρεπε να παραπεμφθεί στο ναυτοδικείο για ανυπακοή, επειδή δεν είχε εντολή να δράσει. Αντίθετα, στο Παρίσι και τη Μόσχα η είδηση προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό. Ο εμπνευστής της «Ιεράς Συμμαχίας» και μέγας εχθρός της Ελληνικής Επανάστασης πρίγκηπας Μέτερνιχ χαρακτήρισε την καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου ως «αρχή της βασιλείας του χάους».

Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου σήμανε την ελευθερία της Ελλάδας, παρά τη συνεχιζόμενη σφοδρή άρνηση του Σουλτάνου. Οι τρεις δυνάμεις επέβαλαν τελικά τη θέλησή τους και μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου 1829 που δόθηκε η τελευταία μάχη του Αγώνα στην Πέτρα της Βοιωτίας, το ελληνικό κράτος είχε σχηματισθεί με βόρεια σύνορα τη γραμμή Αμβρακικού - Παγασητικού.

Πηγή: Σαν σήμερα

Δημοσιεύτηκε 8th October 2010 από τον χρήστη Γιώτα Χουλιάρα

Σε εξέλιξη φωτιά στο Κάστρο της Μονεμβασιάς

Φωτιά έχει ξεσπάσει πάνω σπό το Κάστρο της Μονεμβασιάς, στη Λακωνία. ​

Σύμφωνα με πληροφορίες η φωτιά είναι εξωτερικά του οικισμού σε ξερά χόρτα.

12 άτομα από το πεζοπόρο τμήμα της Πυροσβεστικής προσπαθεί να προσεγγίσει το σημείο, καθώς στη περιοχή όπου εκδηλώθηκε η φωτιά, δεν υπάρχουν δρόμοι, ώστε να φθάσουν πυροσβεστικά οχήματα.

Ακάθεκτοι στον όλεθρο..

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Βλέποντας δεκάδες ρεπορτάζ, ντοκυμαντέρ και ταινίες, και διαβάζοντας άλλα τόσα βιβλία για την ανθρώπινη φτώχεια, την δυστυχία, τις συνθήκες διαβίωσης της πλειοψηφίας των ανθρώπων σε τούτο τον πλανήτη, το blog αισθάνεται μόνον ντροπή για το ανθρώπινο είδος.

Το σύνολο των επιτευγμάτων του "ανθρωπίνου πνεύματος" ανά τους αιώνες, από την μουσική, την αρχιτεκτονική, τον χορό και την λογοτεχνία, μέχρι τιςεικαστικές και δραματουργικές τέχνες και την τεχνολογία, δεν αποτελεί παρά ένα υποπολλαπλάσιο της φτώχειας, της αδικίας, και της δυστυχίας που επεφύλαξε το πνεύμα αυτό το ανθρώπινο για την συντριπτική πλειοφηφία των μελών του, στην διαδρομή του από τα δέντρα μέχρι σήμερα.

Σήμερα στο απόγειο του πνεύματος του ανθρώπου η φτώχεια και η δυστυχία εξαπλώνονται ακάθεκτες σαν ιλαρά σε σχολείο.

Και δυστυχώς η πορεία αυτή η συγκεκριμένη του ανθρώπινου γένους από το αρχικό στάδιο του κυνηγού-τροφοσυλλέκτη μέχρι το σημερινό κατάντημα του κυνηγού-κανίβαλου, δεν του επιβλήθηκε από κάποια εξωγενή δύναμη από έναν εξωγήινο παράγοντα, παρά υπήρξε έμφυτη του χαρακτήρα του και του μυαλού του.

Ακόμη και στην υποτιθέμενη περίπτωση ενός χριστιανικού τύπου κατακλυσμού, ή ενός τεχνολογικού τύπου πυρηνικού ολέθρου, ακόμη κι αν μιά μικρή μόνον ομάδα ανθρώπων επιζήσει, ο πιό έξυπνος από αυτούς θα βρει τρόπο να επιβληθεί, να εκμεταλλευτεί τους υπόλοιπους για δικό του όφελος.

Και είναι αυτή η κατάρα του ανθρώπινου είδους το ίδιο το ποιοτικό χαρακτηριστικό και το μέσον που το έφτασε μέχρι εδώ: η ευφυία.

Άρα το κακό είναι σύμφυτο του ανθρώπου, αφού είναι η ίδια του η ευφυία που τον οδηγεί να στρέφεται εναντίον του συνανθρώπου και εναντίον της φύσης.

Μιά κοινωνία καθυστερημένων νοητικά θα ήταν ίσως πιό δίκαιη και πιό λειτουργική, αφού δεν θα στηριζόταν ολοκληρωτικά στο κέρδος και στην εκμετάλλευση.

Σε μιά μικρο-υποκλίμακα του μεγάλου συνόλου, εδώ, σε 'μάς, στην χώρα μας, θα μπορούσαμε να αντικαταστήσουμε τον παράγοντα ευφυία με τους"νοικοκυραίους".

Είναι αυτοί, οι νοικοκυραίοι που οδήγησαν, οδηγούν, και θα οδηγούν τον τόπο από καταστροφή σε καταστροφή, και από ξένη σε άλλη ξένη επικυριαρχία. 

Σε αναλογία με το μεγάλο σύνολο όπου μιά κοινωνία καθυστερημένων μπορεί να ήταν κάποια λύση, κι εδώ μία κοινωνία περισσότερο "αναρχοαυτόνομων" και λιγότερο "νοικοκυραίων" θα ήταν ίσως πιό δίκαιη και λειτουργική, και σίγουρα πιό στέρεη, πιό ισότιμη και λιγότερο κανιβαλική.

Είναι οι χατζιδακικοί "Κεμάλ" που μας λείπουν, όχι οι "Αρχόντοι".
Οι "Αρχόντοι" οδηγούν αυτόν τον τόπο στον γκρεμό στο διηνεκές για δικό τους όφελος. 

Καληνύχτα έλληνα.
Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ!..  

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ

«Αλμυρό» το χαράτσι σε υπολογιστές και tablet

Σχόλιο ιστολογίου ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: 
η νέα ξεφτίλα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μετά από αυτό να περιμένουμε να μας φορολογήσουν τον αέρα που αναπνέουμε, επειδή βλάπτει το περιβάλλον, συντελεί στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και πολλές τέτοιες βλακείες....Μην ξεχνάμε ότι δεν αναφερόμαστε στην Υπερθέρμανση του Πλανήτη (επειδή δεν υφίσταται) αλλά σε Κλιματική Αλλαγή. 

Πόσο επιβαρύνονται οι Έλληνες καταναλωτές  

Μετά τα χαράτσια για το φόρο εισοδήματος, τον ΕΝΦΙΑ έρχεται και ένα νέο χαράτσι που δίνει το τελειωτικό «χτύπημα» στους Έλληνες. Επιπλέον τουλάχιστον 65 εκατ. ευρώ θα πληρώσουν οι καταναλωτές, ετησίως, εξαιτίας του νέου χαρατσιού 2-6% σε υπολογιστές και tablet. 

Σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδας (ΣΕΠΕ) αν λάβουμε ως παράδειγμα την Ισπανία, μια χώρα που η αγορά είναι 704% μεγαλύτερη σε αξία από την αγορά της Ελλάδας, το ψηφιακό τέλος δεν ξεπερνά τα 50 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση. Με 2% θα επιβαρύνεται ο καταναλωτής (εύλογη αμοιβή) για κάθε αγορά tablet στην Ελλάδα, για μνήμη RAM άνω των 4 GB σύμφωνα με ρύθμιση που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο της υπουργού Πολιτισμού, Λυδίας Κονιόρδου, για τη διαχείριση πνευματικών δικαιωμάτων. 

Το νομοσχέδιο αναπροσαρμόζει επίσης το ύψος της αντίστοιχης επιβάρυνσης για ηλεκτρονικές συσκευές που ίσχυε ήδη. Ειδικότερα προβλέπεται επιβάρυνση 6% για ηλεκτρονικές συσκευές εγγραφής εικόνας και ήχου και ηλεκτρονικούς αποθηκευτικούς δίσκους άνω του 1 TByte. Επίσης, προβλέπεται επιβάρυνση 4% σε φωτοτυπικές συσκευές, σαρωτές, εκτυπωτές, χαρτί φωτοτυπίας καθώς και σε ηλεκτρονικούς αποθηκευτικούς δίσκους μέχρι 1 TByte. Η επιβάρυνση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές παραμένει στο 2%. Ωστοσο, αποσύρθηκε ο φόρος για τα smartphones, καθότι εκκρεμούν δίκες «με εταιρείες κινητών τηλεφώνων». 

Σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή του ΣΕΠΕ, Γ. Σύρρο, «η διάταξη είναι αυθαίρετη, βεβιασμένη και λανθασμένη, γιατί αγνοεί τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που εξαιρούν Δημόσιο, επαγγελματίες και επιχειρήσεις από την υποχρέωση καταβολής εύλογης αμοιβής κατά την αγορά προϊόντων, επίσης αγνοεί της σύσταση της επιτροπής να προηγηθεί διαβούλευση πριν από τη νομοθέτηση και ενώ η ίδια η διάταξη προβλέπει ότι πρέπει να γίνει μελέτη που θα προσδιορίζει ποια μέσα και ποια προϊόντα πρέπει να αποδίδουν εύλογη αμοιβή, ταυτόχρονα νομοθετεί την εύλογη αμοιβή πριν ξεκινήσει η μελέτη». 

Επίσης, το ύψος της εύλογης αμοιβής είναι τεράστιο και κάνει τη χώρα να έχει τα υψηλότερα επίπεδα «ψηφιακού τέλους» στην Ευρώπη. Η Ισπανία, μια χώρα που η αγορά ΤΠΕ είναι 704% μεγαλύτερη σε αξία από την αγορά της Ελλάδας, το «ψηφιακό τέλος» δεν ξεπερνά τα 50.000.000 σε ετήσια βάση. Αν ακολουθούσαμε το παράδειγμα της Ισπανίας, το «ψηφιακό τέλος» στην Ελλάδα, στο σύνολό του, δεν θα έπρεπε να υπερβαίνει τα 9.000.000 ευρώ. 
Η επίμαχη παράγραφος 

Όπως αναφέρει η σχετική παράγραφος του νομοσχεδίου: 

α) «Η αμοιβή για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι δικτυωμένες φορητές συσκευές (tablets) με μέγεθος εσωτερικής μνήμης τυχαίας προσπέλασης (RAM) άνω των 4 GB ορίζεται σε 2% της αξίας τους. Η αμοιβή κατανέμεται στους πνευματικούς δημιουργούς, στους ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες, στους παραγωγούς γραμμένων μαγνητικών ταινιών ή άλλων γραμμένων υλικών φορέων ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας και στους εκδότες εντύπων. Η κατανομή των ποσοστών της εύλογης αμοιβής επί των ηλεκτρονικών υπολογιστών στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης της κάθε κατηγορίας ή υποκατηγορίας δικαιούχων, ο τρόπος είσπραξης και καταβολής καθορίζονται με τα προβλεπόμενα στην παράγραφο 11. 

β) Η αμοιβή για τις συσκευές εγγραφής ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, μαγνητικές ταινίες ή άλλους υλικούς φορείς πρόσφορους για την αναπαραγωγή ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, στα οποία συμπεριλαμβάνονται οι υλικοί φορείς ψηφιακής αντιγραφής εκτός των αποθηκευτικών μέσων χωρητικότητας κάτω του 1 TByte όπως επίσης και για συσκευές ή εξαρτήματα ανεξάρτητα εάν λειτουργούν σε συνάρτηση ή μη με ηλεκτρονικούς υπολογιστές και χρησιμοποιούνται για την ψηφιακή αντιγραφή, μετεγγραφή ή με άλλο τρόπο αναπαραγωγή ορίζεται σε 6% της αξίας. Η αμοιβή κατανέμεται κατά 55% στους πνευματικούς δημιουργούς, 25% στους ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες και 20% στους παραγωγούς γραμμένων μαγνητικών ταινιών ή άλλων γραμμένων υλικών φορέων ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας». 

fpress.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 

Ο Ηρακλειώτης μαραθωνοδρόμος, που τρέχει με την πανοπλία του, ετοιμάζεται για Κίνα

Είναι ένας διαφορετικός μαραθωνοδρόμος και δεν το κρύβει, αντίθετα το διαλαλεί όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, χωρίς να φοβάται αν κάποιοι «δήθεν» τον περάσουν για φευγάτο.

 Ο λόγος για τον Ιδομενέα Αβραμάκη, έναν άνθρωπο που επέστρεψε από το θάνατο στη ζωή, είδε τον κόσμο με άλλο μάτι και τώρα ετοιμάζεται να ταξιδέψει στην Κίνα, όπου θα  τρέξει σε μαραθώνιο στην πόλη Παντζίν, για να μεταφέρει μαζί του στη μακρινή ασιατική χώρα κάτι από το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και την κουλτούρα μας.

Τον γνώρισα τυχαία σε μια πεζοπορική εκδρομή και μου έκανε, από την πρώτη στιγμή, εντύπωση το ανεξάντλητο κέφι του και η επιλογή του να κάνει αυτό που αυθόρμητα ένιωθε χωρίς να ενδιαφέρεται για τα σχόλια τρίτων.

Εκεί έμαθα πως τρέχει σε μαραθωνίους φορώντας αρχαία ελληνική πανοπλία, κρατώντας ασπίδα και μάλιστα…. ξυπόλητος. Επειδή δεν είναι κάτι συνηθισμένο και ο ίδιος μοιάζει να κινείται αντίθετα με το ρεύμα, φρόντισα να μιλήσω μαζί του και να μου πει την ιστορία του.Όσα έμαθα για τον Ιδομενέα Αβραμάκη ήταν εκπληκτικά και γι αυτό θέλησα να τα μοιραστώ μαζί σας.

Ο Ιδομενέας, λοιπόν το 2006, υπέστη, μετά από μια απλή εξέταση σε νοσοκομείο του Ηρακλείου, ένα σοβαρό ισχαιμικό επεισόδιο που τον άφησε σε κώμα για σχεδόν ένα μήνα . Τόσο οι γιατροί όσο και η οικογένεια του περίμεναν το μοιραίο και προετοιμάζονταν γι αυτό,  όμως εκείνος τους διέψευσε όλους. Επανήλθε και μάλιστα χωρίς τα γνωστά προβλήματα που συνοδεύουν συνήθως, τα εγκεφαλικά επεισόδια.

Αφότου , όπως χαρακτηριστικά περιγράφει, τον «πέθανε» το σύστημα και μετά από περίπου ένα μήνα επέστρεψε πίσω, άρχισε να βλέπει τα πράγματα εντελώς διαφορετικά γιατί… είναι διαφορετικά. Άρχισε να είναι πιο κοντά στη φύση, να ασχολείται πιο συστηματικά με το μαραθώνιο ενώ προ οκταετίας πέταξε και τα παπούτσια του κι άρχισε να τρέχει με γυμνά πόδια.

Ο ίδιος μας λέει, πως ανέκαθεν έτρεχε, αρχικά, σε αγώνες ταχύτητας και στη συνέχεια μεγάλες αποστάσεις ενώ πάνω από 30 χρόνια έχουν περάσει από τότε που έτρεξε στον πρώτο του μαραθώνιο.Υπολογίζει πως έχει τρέξει ξυπόλητος πάνω από 25.000 χιλιόμετρα σε αγώνες και προπονήσεις.

Η πανοπλία του αρχαίου Έλληνα πολεμιστή ήλθε στη ζωή του για να τιμήσει, όπως περιγράφει, το Μαραθώνα και τα γεγονότα που συνδέονται με αυτόν τον τόπο. Φαντάζεται πως κάπως έτσι πρέπει να ήταν ένας αρχαίος Έλληνας οπλίτης, ο Φειδιππίδης για παράδειγμα, που έφερε το μήνυμα του «νενικήκαμεν» στους συμπολίτες του Αθηναίους, μετά τη μάχη με τους Πέρσες στο Μαραθώνα,  πριν πέσει νεκρός από την εξάντληση.

Παρότι η πανοπλία του ζυγίζει περίπου 10 κιλά ο Ιδομενέας τρέχει και τα 42.195 μέτρα του Μαραθωνίου φορώντας την. Για να κρατιέται σε φόρμα κάνει προπόνηση μέρα παρά μέρα για 2,5 σχεδόν ώρες τρέχοντας σε άμμο, άσφαλτο και χωματόδρομους χωρίς να υπολογίζει αν βρέχει ή αν κάνει αφόρητη ζέστη. Μάλιστα έχει τρέξει ξυπόλυτος και σε χιόνι στο Οροπέδιο του Λασιθίου. Αυτή η επαφή με το έδαφος, υποστηρίζει ο ίδιος, δημιουργεί μια πολύ θετική κατάσταση στον οργανισμό κάθε ανθρώπου γι αυτό και παροτρύνει κι άλλους να τον μιμηθούν.

Νομίζουν ορισμένοι πως το να φοράς γραβάτα σε κάνει σοβαρό, όπως και το να φοράς παπούτσια , να τρέχεις στις εκκλησίες κτλ, όλοι αυτοί όμως, κατά τον Ιδομενέα Αβραμάκη, έχουν μεγαλύτερα ψυχολογικά προβλήματα από εκείνους που πράττουν το αντίθετο χωρίς να ακολουθούν τους κανόνες της σοβαρότητας, που επιβάλει η κοινωνία μας.

Την ημέρα που βρεθήκαμε ο Ηρακλειώτης μαραθωνοδρόμος ήταν έξω φρενών καθώς πριν είχε διαβάσει δημοσίευμα στον αθηναϊκό τύπο που ήθελε καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου να ρωτά τους περίπου 300 φοιτητές του τμήματος του για τη μάχη του Μαραθώνα και να παίρνει απάντηση μόνο από μια φοιτήτρια του Αλβανικής καταγωγής. Αυτό το γεγονός μας είπε, τον θύμωσε γιατί επιβεβαίωσε πως από μια νεολαία που δηλώνει άγνοια για ένα τόσο σημαντικό ιστορικό γεγονός, δεν μπορεί κανείς να περιμένει πολλά.

Το σύνθημα του είναι «τρέχα μη σε τρέχουν» και καλεί όλους να τον ακολουθήσουν και να βγουν στο δρόμο, να τρέξουν χωρίς αναστολές και χωρίς να φοβούνται οι γύρω τους τι θα πουν όταν δουν το γιατρό, το δικηγόρο, τον κάθε ευυπόληπτο πολίτη να προπονείται ή να τρέχει σε αγώνες.

Όταν τον ρώτησα αν φοβάται μην τον περάσουν για φευγάτο επειδή τρέχει μαραθωνίους με πανοπλία η απάντηση του ήταν αφοπλιστική: «Δεν μ ενδιαφέρει καθόλου, γιατί αυτοί που θα το πουν είναι οι ίδιοι φευγάτοι». Μάλιστα αναφέρει πως από τη στιγμή που συνήλθε από το κώμα έχει δει να πεθαίνουν γύρω του 48 άτομα, τα οποία γνώριζε καλά, με τον ίδιο να είναι βέβαιος πως μέχρι να «φύγει» ξανά, θα έχει θάψει πολλούς ακόμα, που ζουν και τρέφονται με λάθος τρόπο, καθώς δεν έχει σκοπό να παραδώσει τα όπλα και να στερηθεί τη ζωή σύντομα.

Στο σημείο αυτό μας επισημαίνει πως «επέστρεψε» πίσω μετά από ένα ισχυρό εγκεφαλικό και χωρίς να του αφήσει κουσούρια νιώθοντας σήμερα καλύτερα ακόμα και σε σχέση με το πώς ήταν πριν το εγκεφαλικό επεισόδιο .Ο ίδιος δεν πιστεύει πως κατάφερε να επανέλθει στη ζωή λόγω θαύματος. Είναι κάτι που ανήκει στη σφαίρα του υπερβατικού, μας λέει, και προσθέτει πως είναι πολλά αυτά  που βλέπουμε κι ακόμα περισσότερα όσα δε βλέπουμε ενώ δηλώνει με παρρησία πως ξέρει πολύ καλά γιατί «έφυγε», που πήγε και τι ήλθε να κάνει επιστρέφοντας πίσω στη ζωή. Οι περισσότεροι έχουν θεό τους το τρίπτυχο "Να φάω, να κάνω έρωτα και να τα κονομήσω , είναι δεμένοι με την ύλη και δεν βλέπουν τίποτα άλλο πέρα από αυτή", συμπληρώνει.

Και η δική του η ζωή όμως πριν το εγκεφαλικό ήταν διαφορετική. Μας περιγράφει πως έτρεχε σαν το Βέγγο για να τα προλάβει όλα, ήταν γεμάτος άγχος ως ελεύθερος επαγγελματίας, που προσπαθούσε να επιβιώσει. Όπως οι περισσότεροι Έλληνες είχε αλλάξει κι αυτός πολλά επαγγέλματα στη ζωή του δουλεύοντας από οικοδόμος και χειριστής γερανού μέχρι ιδιοκτήτης τουριστικού γραφείου. Σήμερα εργάζεται ως υπάλληλος στην Περιφέρεια Κρήτης και δεν κρύβει το πόσο τον έχει βοηθήσει ο Περιφερειάρχης Σταύρος Αρναουτάκης.

Η πρόσκληση για την Κίνα

Αναφορικά με την πρόσκληση που δέχθηκε να μεταβεί στην Κίνα το Σεπτέμβριο όπου θα τρέξει και θα συμμετάσχει σε διάφορες εκδηλώσεις ο Ιδομενέας Αβραμάκης εξηγεί «αυτοί οι άνθρωποι στην Κίνα, στην άλλη άκρη του κόσμου, είδαν πως αυτός ο τρελός, ο παλαβός, όπως θέλεις πες τον, αντιπροσωπεύει την Ελλάδα φορώντας την πανοπλία του,  δεν ξέρουν και δεν τους νοιάζει ποιος την φορά αλλά βλέπουν πίσω από αυτή την Ελλάδα και το ένδοξο παρελθόν της» .

Ο μαραθώνιος στον οποίο θα τρέξει ο Ιδομενέας Αβραμάκης στην Κίνα είναι προγραμματισμένος μέσα στο Σεπτέμβρη με τον ίδιο να ανυπομονεί να ταξιδέψει ως την αχανή ασιατική χώρα προκειμένου να γίνει πιο "πλούσιος" συνδέοντας τον πλούτο αποκλειστικά και μόνο με τις ανθρώπινες γνωριμίες και την ανταλλαγή εμπειριών κι όχι με τα χρήματα. Η Κίνα μάλιστα είναι μια χώρα που ενισχύει τη διοργάνωση μαραθωνίων αν κρίνει κανείς από το γεγονός του ότι το 2016 φιλοξένησε πάνω από 400 τέτοιες αθλητικές διοργανώσεις.

 Πρωταγωνιστής και σε ντοκιμαντέρ

Ο Ιδομενέας δίνει κάθε χρόνο το παρόν στον κλασσικό μαραθώνιο της Αθήνας όπου μάλιστα τον εντόπισε, προ ετών, η σκηνοθέτης Ελιάνα Αμπραβανέλ μεταφέροντας τη ζωή του όπως και άλλων δύο ερασιτεχνών αθλητών στο ντοκιμαντέρ με τίτλο ο "Τερματισμός" . Τα γυρίσματα του κράτησαν  περίπου 3 χρόνια  με πρωταγωνιστές τον Ιδομενέα, τον Αντώνη Κάτανο, έναν  69χρονο βοσκό από την Εράτειρα, και τον 86χρονο Στέλιο Πρασσά, το γηραιότερο μαραθωνοδρόμο στην Ελλάδα.

 Ο «Τερματισμός» έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το Μάρτιο του 2016 και από τότε έχει ταξιδέψει σε ολόκληρη την Ελλάδα και φυσικά στο Ηράκλειο.

Η κουβέντα με τον Ιδομενέα Αβραμάκη είναι ανεξάντλητη πραγματικά, με τον αειθαλή έφηβο να έχει τόσα πολλά να μεταφέρει σε όλους εμάς, που δυστυχώς συνεχίζουμε να είμαστε δεμένοι στο μαγγανοπήγαδο της ζωής περιμένοντας πως κάποια στιγμή θα γίνουν όλα όπως την ονειρευόμαστε. 

Το μεγάλο μάθημα που μας δίνει είναι πως πρέπει να ζούμε τη στιγμή και να τη ζούμε όπως εμείς θέλουμε και νιώθουμε όμορφα, κι όχι όπως μας επιβάλλουν οι καθωσπρεπισμοί της κοινωνίας μας. Μας δίνει το μάθημα της άθλησης και του λιτού τρόπου ζωής, μήνυμα που με πολύ χαρά μας δηλώνει πως θέλει να περάσει όχι μόνο στους Κινέζους αλλά και σε άλλους που τυχόν τον προσκαλέσουν να τρέξει σε μαραθωνίους τους, δείχνοντας τους παράλληλα ποια ήταν η Ελλάδα με το ένδοξο παρελθόν και την πλούσια ιστορία, που θαύμασε και λάτρεψε όποιος διάβασε τις λαμπρές σελίδες της.


e-storieskritis

Κάρες και Λέλεγες τα πανάρχαια Ελληνικά Φύλα - Στα σχολικά βιβλία δεν αναφέρονται καν..

Ενώ στα ΄Ελληνικά ΄ σχολικά βιβλία δεν αναφέρονται καν...  Μια αναφορά βρήκαμε μόνο περι των αρχαιων κατοίκων της Σπάρτης που ήταν κάποιοι Λέλεγες!! Θα δούμε ποιο κάτω ποιοι ήταν οι Λέλεγες Οι Κάρες ήταν Έλληνες και όχι όπως τους παρουσιάζουν ως άλλη εθνότητα ,ξένη προς τα Ελληνικά φύλα ,γνωστά κέντρα εξουσίας που λυμαίνονται πνευματικά τον αφελή νεοέλληνα Ρωμηό. Οι Κάρες αναφέρονται συχνά στην αρχαία λογοτεχνία, τα περισσότερα πράγματα γι 'αυτούς παραμένουν ένα μυστήριο. Μέχρι τη δεκαετία του 80, όταν η καρική γραφή αποκρυπτογραφήθηκε τελικά, δεν ξέραμε τίποτα για τη φύση της γλώσσας τους. Κάρες είχαν επισημανθεί ως οτιδήποτε άλλο εκτός από Ινδο-Ευρωπαίοι. Ωστόσο, οι περισσότεροι αρχαίοι συγγραφείς τοποθετούν τους Κάρες αρχικά σε Ελληνικό έδαφος.!!!! Είναι πιθανό ότι οι Κάρες αποτελούσαν το προ-ελληνικό υπόβαθρο της Ελληνικής2, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την πλούσια ονοματολογία στον ελλαδικό χώρο και το Αιγαίο. Προέλευση των Κάρων Θα μπορούσε κάποιος μελετητής να χρησιμοποιήσει με ευκολία την φράση - "βαρβαρόφωνοι"  - και να δώσει μια σύντομη περιγραφή του αρχαίου έθνους γνωστού ως Κάρες. Ξέρατε όμως ότι πολλοί διάσημοι Έλληνες ήταν πράγματι καρικής προέλευσης; Ο "πατέρας της ιστορίας", ο Ηρόδοτος ήταν κατά το ήμισυ Κάρας από την πλευρά του πατέρα, ο οποίος ονομαζόταν Λυκέυς η Λυξέυς .   Στράβων: Πολλῶν δὲ λόγων εἰρημένων περὶ Καρῶν ὁ μάλισθ᾽ ὁμολογούμενός ἐστιν οὗτος ὅτι οἱ Κᾶρες ὑπὸ Μίνω ἐτάττοντο͵ τότε Λέλεγες καλούμενοι͵ καὶ τὰς νήσους ὤικουν· εἶτ᾽ ἠπειρῶται γενόμενοι πολλὴν τῆς παραλίας καὶ τῆς μεσογαίας κατέσχον τοὺς προκατέχοντας ἀφελόμενοι· καὶ οὗτοι δ᾽ ἦσαν οἱ πλείους Λέλεγες καὶ Πελασγοί· πάλιν δὲ τούτους ἀφείλοντο μέρος οἱ Ἕλληνες͵ Ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος, ένας από τους επτά σοφούς της Ελλάδα, ήταν Κάρας από την πόλη της Λίνδου, ​​που έχει αποδώσει ένα από τα πιο σοφά ποτέ γνωμικά "Η μετριοπάθεια είναι το καλύτερο πράγμα"? Μια φράση που έγινε το σήμα κατατεθέν της ελληνικής κουλτούρας. Θαλής το Μιλήσιος, ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, και από πολλούς με τίτλο ο «πατέρας της επιστήμης», ήταν επίσης Κάρας. Ο Μαύσωλος, του οποίου ο τάφος του  "το Μαυσωλείο", έγινε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Ο πλουσιότερος άνθρωπος στην ιστορία της ανθρωπότητας και ο βασιλιάς της Λυδίας, Κροίσος, ήταν κατά το ήμισυ Κάράς. Φαίνεται τελικά, ότι οι Κάρες ήταν κάτι πολύ περισσότερο από την σχετικά φτωχή φήμη τους. Πως είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι μεγάλοι Έλληνες όπου ομιλούσαν και  δίδασκαν στα Ελληνικά να μην ήταν Έλληνες???. Στην αναζήτηση της προ-ιστορίας τους, θα ήταν για άλλη μια φορά   δέον  να εμπιστευθούμε τον Ηρόδοτο, ο οποίος ήταν μισό-Κάρας στο αίμα. Αναφέρει που κατοικούν οι Κάρες, στα νησιά του Αιγαίου. Δεν πλήρωναν κανένα φόρο  στους Κρήτες του Μίνωα, αλλά συμμετείχαν με πλοία και ναυτικούς όταν χρειάζονταν στις εκστρατείες  του Μίνωα, όπου έγιναν γνωστοί ως δυναμικοί μισθοφόροι, στην πραγματικότητα το όνομα «Κάρες» έγινε σχεδόν συνώνυμο με την λέξη "μισθοφόρος" . Σε αυτό το σημείο του χρόνου, οι Κάρες ήταν γνωστοί ως οι Λέλεγες, ένα όνομα το οποίο είχαν, συγχέοντας πολύ  τους ιστορικούς. Στην πραγματικότητα, οι Λέλεγες είναι μια ομάδα ανθρώπων που συνδέεται στενά με τους Κάρες. Με την προέλαση των Ιώνων και Δωριέων προς τα νησιά, οι Κάρες καταλήγουν στην ηπειρωτική χώρα. Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα απ΄ τον Ηρόδοτο και πάλι, οι Κάρες ήθελαν να θέσουν ως ιθαγενείς της Καρίας. Είπαν ότι Λυδός και Μύσος, πατέρες της Λυδίας και της Μυσίας ,αντίστοιχα, ήταν αδέλφια . Ο Ηρόδοτος θεωρεί, ωστόσο, ότι οι ιθαγενείς της Καρίας, ήταν η Kaunians, ένα έθνος που υιοθέτησε το καρική γλώσσα  .Οι Kaunians με τη σειρά τους υποστήριξαν ότι έχουν έρθει από την Κρήτη. Ο Ηρόδοτος μας λέει ότι ήρθαν από την Κρήτη, αφού είχαν απελαθεί από το Μίνωα. Πώς μπορεί η Μυσοί, οι οποίοι φαίνεται να έχουν μια διαφορετική γλώσσα από την  Καρική 6, να σχετίζονται με αυτούς;  Το γεγονός ότι συνεχώς εκδιώκονταν από τη γη τους, θα μπορούσε να δημιουργήσει την "ανάγκη για την αυτόχθονα καταγωγή". Η αλήθεια είναι ότι η σχέση τους με τα Βόρεια Ελληνικά φύλα πρέπει να έχει περάσει από πολλά κύματα «αγάπης και μίσους" . Πρώτα οι Ίωνες που εγκαταστάθηκαν στην Καρία δεν έφερναν μαζί τους  γυναίκες, αλλά  νυμφευόντουσαν με  ντόπιες γυναίκες καρίκης καταγωγής αφού υπήρχε το συγγενικό των φυλών. Αυτό σημαίνει ότι οι πληθυσμοί της καρίας  ήταν αρχικά μικτές και τα μετέπειτα κύματα των Ελλήνων  αφομοίωσαν  τους Κάρικους  πληθυσμούς, χωρίς ωστόσο να έχουν πειράξει  τη γλώσσα και την ταυτότητα τους. Πράγματι,μιλώντας αρχαιολογικά , στον πολιτισμό τους, εμφανίζεται ως κάτι περισσότερο από μια αντανάκλαση της σύγχρονης ελληνικής κουλτούρας ,υπάρχει εν τούτης σοβαρή έλλειψη γνώσεων στην Εποχή του Χαλκού, ιστορικών γεγονότων για τους Κάρες, εκτός από εκείνες της μυκηναϊκής και μινωικής περιόδου. Περισσότερο ή λιγότερο, οι Κάρες πρέπει να έχουν τα υφιστάμενα ως προάγγελος του μετέπειτα "Ελληνικού κόσμου" , Όπως το θέτει ο Στράβων "δεν ήταν σε θέση να ζουν χωριστά από τους Έλληνες". Τώρα, αν οι Έλληνες συγγραφείς είχαν πράγματι δίκιο σχετικά με την μετανάστευση των Καρών στην ακτή της Μικράς Ασίας,πότε συνέβη αυτό; Στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, βρίσκεται η απάντηση. Η γη της Karkisa όπως λέγεται στα αρχεία των Χετταίων μπορεί να είναι της Καρίας π.Χ. 14 ου αιώνα. Λαμβάνοντας υπόψη την καρική  "KRK" και "Krka" που χρησιμοποιούνται από τους Φοίνικες και τους Πέρσες αντίστοιχα. Έχουν   βρεθεί στην Ελλάδα και την Τουρκία καρικής προέλευσις κείμενα, αλλά χρειαζόμαστε πολύ περισσότερα, προκειμένου να έχουμε μια καλή κατανόηση της γλώσσας.Το πιο περίεργο και δύσκολο τμήμα της καρικής είναι το αλφάβητο. Μοιάζει περισσότερο ή λιγότερο σαν ένα παράγωγο ελληνικό αλφάβητο, έχει πολλά ομόηχα σύμφωνα και φωνήεντα και συλλαβές με την ίδια έννοια ,αλλά έχει και πολλά που δεν έχουν σχέση με τα Ελληνικά ως προς την έννοια ,δηλαδή ίδια γράμματα ίδιες λέξεις ,άλλη έννοια.   Ηρόδοτος - 5ος αιώνας π.Χ. Οι Κάρες είναι μια φυλή που ήρθε στην ηπειρωτική χώρα από τα νησιά. Στην αρχαιότητα ήταν τα υποχείρια  του βασιλιά Μίνωα, και είχαν το όνομα Λέλεγες, κατοικούσαν μεταξύ των νήσων στην σημερινή Δωδεκάνησο και στα παράλια απέναντι,  Υπηρέτησαν επί των πλοίων του βασιλιά Μίνωα κάθε φορά που τους καλούσε.! Ως εκ τούτου έχουμε πολυάριθμες μαρτυρίες που αποδεικνύουν την Ελληνικότητα των Κάρων Από τις πολυάριθμες μαρτυρίες των δεδομένων ως τώρα,  μία είναι γενικά αποδεκτή  είναι  ότι οι Κάρες υπόκεινταν υπό του Μίνωα, και ονομάζονταν Λέλεγες εκείνη τη περίοδο, που ζούσαν στα νησιά. Τότε, αφού μετανάστευσαν στην ηπειρωτική χώρα, πήραν στην κατοχή τους ένα μεγάλο μέρος της ακτής και του εσωτερικού, οι οποίοι ως επί το πλείστον ήταν οι Λέλεγες και Πελασγοί. Ούτε έχει κανείς δίκιο όταν λέει ότι η γλώσσα των Καρών είναι πολύ σκληρή, αυτό δεν είναι αλήθεια,  έχει πάρα πολλές ελληνικές λέξεις που αναμείχθηκαν και έβγαλαν τον τέλειο λόγο και γλώσσα. Υπήρχε ναός του Κάριου  Δία, το οποίο αποτελούσε κοινό κτήμα όλων των Κάρων, και στο οποίο, ως αδελφοί, τόσο Λυδοί και Μυσοί έχουν μερίδιο.Παυσανίας - 2ος αιώνας μ.Χ. Οπότε εδώ έχουμε και το ομόθρησκον !!! Οι Εριθραίοι λένε ότι προήλθαν αρχικά από την Κρήτη με τον Έριθρο υιό του Ραδάμανθη, και ότι ό Εριθρέυς ήταν ο ιδρυτής της πόλης τους. Μαζί με τους Κρητικούς στάλθηκαν εκεί στην πόλη Λύκιοι, Κάρες και Παμφύλιοι. Λυκίων, οι Κάρες λόγω της συγγένειας τους με τους Κρητικούς , όπου ήρθαν από παλιά από την Κρήτη, που είχαν φύγει μαζί με τον Σαρπηδόνα?λόγω της αρχαίας φιλίας τους με τον Μίνωα? θραύσματα αγγείων του 6ου π.χ αιώνα στο Καραμπουρνάκι της Θεσσαλονίκης αποδεικνύουν πως τα γράμματα είναι τα πρώτα Ελληνικά γράμματα μετά την γραμμική ΄β   μινωική  και Μυκηναϊκή περίοδο . Παμφύλιος ,επειδή επίσης ανήκουν στην Ελληνική φυλή, είναι μεταξύ εκείνων που μετά την κατάληψη της Τροίας περιπλανήθηκαν με τον  Κάλχα Επίσης στην έρευνα προσθέτω και μια καινούρια αναφορά σε κάποιον  Μελαγκόμα  από την Καρία της Μικράς Ασίας που ήταν πυγμάχος και  έλαβε μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες! Άρα για να λάβει μέρος στους ολυμπιακούς  αγώνες θεωρόταν Έλλην !   Τι γράφει ο Στράβων για τους Κάρες Οὐδέ γε ὅτι τραχυτάτη ἡ γλῶττα τῶν Καρῶν· οὐ γάρ ἐστιν ἀλλὰ καὶ πλεῖστα Ἑλληνικὰ ὀνόματα ἔχει καταμεμιγμένα, ὥς φησι Φίλιππος ὁ τὰ Καρικὰ γράψας. Οἶμαι δὲ τὸ βάρβαρον κατ´ ἀρχὰς ἐκπεφωνῆσθαι οὕτως κατ´ ὀνοματοποιίαν ἐπὶ τῶν δυσεκφόρως καὶ σκληρῶς καὶ τραχέως λαλούντων, ὡς τὸ βατταρίζειν καὶ τραυλίζειν καὶ ψελλίζειν. Εὐφυέστατοι γάρ ἐσμεν τὰς φωνὰς ταῖς ὁμοίαις φωναῖς κατονομάζειν διὰ τὸ ὁμογενές· ᾗ δὴ καὶ πλεονάζουσιν ἐνταῦθα αἱ ὀνοματοποιίαι, οἷον τὸ κελαρύζειν καὶ κλαγγὴ δὲ καὶ ψόφος καὶ βοὴ καὶ κρότος, ὧν τὰ πλεῖστα ἤδη καὶ κυρίως ἐκφέρεται· πάντων δὴ τῶν παχυστομούντων οὕτως βαρβάρων λεγομένων, ἐφάνη τὰ τῶν ἀλλοεθνῶν στόματα τοιαῦτα, λέγω δὲ τὰ τῶν μὴ Ἑλλήνων. Ἐκείνους οὖν ἰδίως ἐκάλεσαν βαρβάρους, ἐν ἀρχαῖς μὲν κατὰ τὸ λοίδορον, ὡς ἂν παχυστόμους ἢ τραχυστόμους, εἶτα κατεχρησάμεθα ὡς ἐθνικῷ κοινῷ ὀνόματι ἀντιδιαιροῦντες πρὸς τοὺς Ἕλληνας. Καὶ γὰρ δὴ τῇ πολλῇ συνηθείᾳ καὶ ἐπιπλοκῇ τῶν βαρβάρων οὐκέτι ἐφαίνετο κατὰ παχυστομίαν καὶ ἀφυΐαν τινὰ τῶν φωνητηρίων ὀργάνων τοῦτο συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ τὰς τῶν διαλέκτων ἰδιότητας. Ἄλλη δέ τις ἐν τῇ ἡμετέρᾳ διαλέκτῳ ἀνεφάνη κακοστομία καὶ οἷον βαρβαροστομία, εἴ τις ἑλληνίζων μὴ κατορθοίη, ἀλλ´ οὕτω λέγοι τὰ ὀνόματα ὡς οἱ βάρβαροι οἱ εἰσαγόμενοι εἰς τὸν ἑλληνισμὸν οὐκ ἰσχύοντες ἀρτιστομεῖν, ὡς οὐδ´ ἡμεῖς ἐν ταῖς ἐκείνων διαλέκτοις. Τοῦτο δὲ μάλιστα συνέβη τοῖς Καρσί· τῶν γὰρ ἄλλων οὔτ´ ἐπιπλεκομένων πω σφόδρα τοῖς Ἕλλησιν, οὔτ´ ἐπιχειρούντων ἑλληνικῶς ζῆν ἢ μανθάνειν τὴν ἡμετέραν διάλεκτον, πλὴν εἴ τινες σπάνιοι καὶ κατὰ τύχην ἐπεμίχθησαν καὶ κατ´ ἄνδρα ὀλίγοις τῶν Ἑλλήνων τισίν· οὗτοι δὲ καθ´ ὅλην ἐπλανήθησαν τὴν Ἑλλάδα μισθοῦ στρατεύοντες. Ἤδη οὖν τὸ βαρβαρόφωνον ἐπ´ ἐκείνων πυκνὸν ἦν ἀπὸ τῆς εἰς τὴν Ἑλλάδα αὐτῶν στρατείας· καὶ μετὰ ταῦτα ἐπεπόλασε πολὺ μᾶλλον, ἀφ´ οὗ τάς τε νήσους μετὰ τῶν Ἑλλήνων ᾤκησαν, κἀκεῖθεν εἰς τὴν Ἀσίαν ἐκπεσόντες οὐδ´ ἐνταῦθα χωρὶς Ἑλλήνων οἰκεῖν ἠδύναντο, ἐπιδιαβάντων τῶν Ἰώνων καὶ τῶν Δωριέων. Ἀπὸ δὲ τῆς αὐτῆς αἰτίας καὶ τὸ βαρβαρίζειν λέγεται· καὶ γὰρ τοῦτο ἐπὶ τῶν κακῶς ἑλληνιζόντων εἰώθαμεν λέγειν, οὐκ ἐπὶ τῶν καριστὶ λαλούντων. Οὕτως οὖν καὶ τὸ βαρβαροφωνεῖν καὶ τοὺς βαρβαροφώνους δεκτέον τοὺς κακῶς ἑλληνίζοντας· ἀπὸ δὲ τοῦ καρίζειν καὶ τὸ βαρβαρίζειν μετήνεγκαν εἰς τὰς περὶ ἑλληνισμοῦ τέχνας καὶ τὸ σολοικίζειν, εἴτ´ ἀπὸ Σόλων εἴτ´ ἄλλως τοῦ ὀνόματος τούτου πεπλασμένου. Λέλεγες Οι Λέλεγες ήταν πανάρχαια φυλή στην Ελλάδα στην εποχή των Πελεσγών, μία από τις αρχαίες ελληνικές φυλές που ζούσαν στην Ελλάδα, στην περιοχή του Αιγαίου και τη νοτιοανατολική Μικρά Ασία, πριν τον ερχομό των κυρίως ελληνικών φύλων. Κατά τον Στράβωνα[1] ο αρχαιότερος βασιλιάς αυτών ήταν ο Λέλεξ από τη Λευκαδία ή τα Μέγαρα ή τη Λακεδαίμονα ετυμολογόντας το όνομα από το λέγειν, συλλέγειν. Ήταν λαός πλανώμενος ιδιαίτερα μέσω θαλάσσης, συγγενείς των Ταφίων και Τηλεβοών και συναντούνταν στην Ακαρνανία, Λευκάδα, Λοκρίδα, Φωκίδα, Εύβοια, Μεσσηνία, Ήλιδα, Βοιωτία και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου και της Κρήτης καθώς και στα παράλια της Μικράς Ασίας Οι Λέλεγες στη Μικρά Ασία Στην Ιλιάδα βρίσκουμε τους Λέλεγες να είναι σύμμαχοι των Τρώων (Κ 429), μολονότι η πατρίδα τους δεν προσδιορίζεται. Διακρίνονται από τους Κάρες, με τους οποίους τους συγχέουν μεταγενέστεροι συγγραφείς. Ο βασιλιάς τους είναι ο Άλτης και η πόλη τους, η Πήδασος καταστρέφεται από τον Αχιλλέα.

...

Σεισμός Κως: Κλιμάκια τεχνικών στο νησί για τις φθορές και τις ζημιές στα μνημεία

Κλειστοί θα παραμείνουν για το κοινό αρχαιολογικοί χώροι και ιστορικά μνημεία στην Κω, στα οποία έχουν προκληθεί φθορές από τον φονικό σεισμό, που έπληξε τα ξημερώματα το νησί του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων, ενώ οι υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού βρίσκονται σε επιφυλακή για την αποτίμηση της κατάστασης.

«Ήταν πολύ δυνατός σεισμός, οπωσδήποτε έχουν προκληθεί φθορές στα μνημεία της Κω, μίας πόλης γεμάτη με αρχαία μνημεία και μεσαιωνικές οχυρώσεις» δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, «Πρακτορείο 104,9 FM», η γγ του υπουργείου Πολιτισμού, Μαρία Ανδρεαδάκη- Βλαζάκη, η οποία βρίσκεται από το πρωί στο νησί.

«Μέσα στο Αρχαιολογικό Μουσείο έχουν υποστεί φθορές ορισμένα από τα εκθέματα, κυρίως πήλινα αγγεία» διευκρίνισε, αναφερόμενη στα προβλήματα και τις ζημιές που άφησε πίσω του ο σεισμός.

Σοβαρές είναι οι ζημιές στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου, που είναι νεότερη εκκλησία του 20ού αιώνα και στον ναό της Αγίας Παρασκευής. Ζημιές έχουν εντοπιστεί στο τέμενος της Λόζιας και το τέμενος Defterdar στην πλατεία Ελευθερίας.

Διαβάστε ΕΔΩ τις τελευταίες ειδήσεις για τον σεισμό στην Κω

Η γγ του υπουργείου Πολιτισμού θα παραμείνει στο νησί, στο οποίο αύριο και τη Δευτέρα φθάνουν τεχνικά κλιμάκια από την Αθήνα. «Μαζί με τις τοπικές εφορείες, την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων από τη Ρόδο, τον προϊστάμενο της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων από τη Ρόδο, επίσης, τους υπεύθυνους αρχαιολόγους της περιοχής, κάνουμε εκτίμηση της κατάστασης και καταβάλλουμε προσπάθειες να ρυθμιστούν διάφορα θέματα», σημείωσε η κ. Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη.

«Σιγά-σιγά θα μπουν τα πράγματα σε μία σειρά. Ελπίζουμε να μην προκύψει κάτι άλλο σοβαρό. Θα έχουμε τις οριστικές συννενοήσεις, πλέον, τη Δευτέρα μαζί με τα στελέχη που έρχονται από την Κεντρική Υπηρεσία του υπουργείου Πολιτισμού», πρόσθεσε.

Κλειστά για το κοινό θα παραμείνουν το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Κάστρο της Κω και η Casa Romana (Ρωμαϊκή Οικία). Ανοιχτό παραμένει το Ασκληπιείο.

Πέθανε ο Λεωνίδας, ιδιοκτήτης της ιστορικής ταβέρνας στο Λυγουριό

"Έφυγε" ο Λεωνίδας Λιακόπουλος, ο άνθρωπος από την ταβέρνα του οποίου πέρασαν ηθοποιοί, καλλιτέχνες, πολιτικοί και όλος ο πνευματικός κόσμος, που επισκεπτόταν κάθε καλοκαίρι την Επίδαυρο. Συλλυπητήρια μηνύματα από το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και το ΚΘΒΕ

Ο Λεωνίδας Λιακόπουλος, ιδιοκτήτης της ιστορικής ταβέρνας στο χωριό κοντά στην Επίδαυρο έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα σε ηλικία 82 ετών και κηδεύτηκε το απόγευμα της Τρίτης, στον ιερό ναό του Αγίου Βασιλείου, στο Λυγουριό.

Μια ολόκληρη εποχή σφραγίσθηκε με την παρουσία του, καθώς η ταβέρνα του στο Λυγουριό αποτελεί σημείο αναφοράς για τον θεσμό των Επιδαυρίων.

Η ζωή του ίδιου και της οικογένειάς του, της συζύγου του Κάκιας, των παιδιών και των εγγονών του, έχει άρρηκτα συνδεθεί με τον πνευματικό κόσμο της χώρας.

Η ταβέρνα του ήταν το παραδοσιακό καφενείο στο Λυγουριό, ώσπου με πρώτη την Κατίνα Παξινού, άρχισαν να την επισκέπτονται οι ηθοποιοί που κατέβαιναν κάθε χρόνο στην Επίδαυρο.

Από τη Μερκούρη και τον Ντασέν, τον Φρανσουά Μιτεράν, τον Αντρέα Παπανδρέου και τον γιο του Γιώργο, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Τζένη Καρέζη, τον Νίκο Κούρκουλο μέχρι τον Ίθαν Χοκ και τον Κέβιν Σπέισι, όλοι πέρασαν από την ταβέρνα του Λεωνίδα, γεγονός που μαρτυρούν και οι φωτογραφίες στους τοίχους.

Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου: Η ζωή του ταυτίστηκε με την ιστορία του αρχαίου θεάτρου

To Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου αποχαιρετά με βαθιά θλίψη τον Λεωνίδα Λιακόπουλο, τον αγαπημένο Λεωνίδα του Λυγουριού, που η ζωή του ταυτίστηκε με την ιστορία του αρχαίου θεάτρου. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Στην κηδεία του θα παραστεί ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος.

ΚΘΒΕ: Φιλοξένησε γενιές και γενιές ηθοποιών, σκηνοθετών, μουσικών

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε ανακοίνωση για τον θάνατό του, αναφέρει:

"Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) αποχαιρετά τον αγαπημένο φίλο όλου του ελληνικού θεάτρου Λεωνίδα Λιακόπουλο που φιλόξενησε στην ταβέρνα του στο Λυγουριό γενιές και γενιές ηθοποιών, σκηνοθετών, σκηνογράφων, μουσικών, χορογράφων και τεχνικών. Το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου καθώς και το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου είναι άρρηκτα συνδεδεμένα εξήντα χρόνια τώρα με την ευγενική του παρουσία. Εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας στην ακούραστη σύντροφό του Κάκια και στα παιδιά του Νίκο και Γιώργο που συνεχίζουν μια παράδοση που αυτός δημιούργησε".

Μοναδικό εύρημα στο βυθό της Ικαρίας

Πρόκειται για το δικινητήριο βομβαρδιστικό αεροσκάφος τύπου Μάρτιν Μπάλτιμορ, το οποίο είχε καταπέσει στη θάλασσα το 1945. Είναι το μοναδικό του τύπου που διασώζεται παγκοσμίως

Ένα δικινητήριο επιθετικό βομβαρδιστικό αεροσκάφος, τύπου Μάρτιν Μπάλτιμορ (Martin Baltimore), το οποίο κατέπεσε στη θαλάσσια περιοχή της νότιας Ικαρίας το 1945, ενώ είχε πορεία προς τη Θεσσαλονίκη, εντοπίσθηκε κοντά στον οικισμό του Μαγγανίτη και σε βάθος 16 μέτρων.

Σύμφωνα με τον Σταθμό Αιγίου της ΕΡΤ, το αεροπλάνο βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση ενώ η εύρεσή του προκάλεσε ιδιαίτερα μεγάλο ενδιαφέρον, αφού σε όλο τον κόσμο έχουν κατασκευαστεί 1.500 τέτοια αεροσκάφη και μέχρι σήμερα δεν έχει διασωθεί κανένα παρά μόνο το συγκεκριμένο.

ημειώνεται ότι το αεροπλάνο χαρτογραφήθηκε και φωτογραφήθηκε, ενώ η πρωτοβουλία, αλλά και η όλη προσπάθεια, ανήκει στον πρώην πρόεδρο αυτοδυτών Σάμου Αλέξανδρο Μαλαγάρη που σε συνεργασία με το Στέλιο Δεμερτζή πριν από λίγες ημέρες βρέθηκαν στην Ικαρία, έκαναν τις απαραίτητες καταδύσεις και συνέλλεξαν τα απαραίτητα στοιχεία.

Αγνοούμενοι από το 1942 βρέθηκαν μουμιοποιημένοι σε παγετώνα

Τα μουμιοποιημένα πτώματα ενός ζευγαριού που χάθηκε πριν από 75 χρόνια στη νότια Ελβετία βρέθηκαν σε έναν παγετώνα 

Τα πτώματα ενός ζευγαριού που είχε χαθεί πριν από 75 χρόνια στον ορεινό όγκο του Ντιαμπλερέ, στη νότια Ελβετία, βρέθηκαν μουμιοποιημένα σε έναν παγετώνα, σε υψόμετρο 2.615 μέτρων, ανέφεραν σήμερα τα ελβετικά μέσα ενημέρωσης.

Τα δύο πτώματα είχαν διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση. Βρίσκονταν το ένα δίπλα στο άλλο και είχαν ακόμη στην πλάτη τους τα εκδρομικά σακίδιά τους. Πολύ κοντά βρέθηκε ένα μπουκάλι, ένα βιβλίο και ένα ρολόι, αφηγήθηκε στην εφημερίδα Le Matin ο διευθυντής του χιονοδρομικού τομέα "Παγετώνας 3000", Μπέρναρντ Τσάνεν.

Ένας υπάλληλος αυτού του χιονοδρομικού κέντρου έκανε τη μακάβρια ανακάλυψη την περασμένη Πέμπτη, κοντά σε ένα χιονοδρομικό αναβατόριο. "Ήταν ένας άνδρας και μία γυναίκα που φορούσαν ρούχα της εποχής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πάγος τους είχε διατηρήσει τέλεια", συνέχισε ο Τσάνεν.

Ο Τσάνεν εικάζει ότι το ανδρόγυνο έπεσε σε κάποια χαράδρα και ότι τα πτώματά τους εμφανίστηκαν τώρα καθώς ο παγετώνας λιώνει λόγω της κλιματικής αλλαγής.

Οι αστυνομικές αρχές θα προχωρήσουν σε εξέταση DNA των πτωμάτων, όμως σύμφωνα με τη Le Matin πρόκειται πιθανότατα για έναν 40χρονο τσαγκάρη και την 37χρονη σύζυγό του. Ένα από τα επτά παιδιά τους που μίλησε στην εφημερίδα είπε ότι είχαν φύγει στις 15 Αυγούστου 1942 από το χωριό Σαντολέν για να ταΐσουν τα ζώα που εξέτρεφαν στο βουνό. Θα επέστρεφαν το ίδιο βράδυ, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Τότε, τους αναζητούσαν επί δυόμισι μήνες και αφού δεν βρέθηκε τίποτα θεωρήθηκαν νεκροί και τα μικρά παιδιά τους δόθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες.

"Περάσαμε τη ζωή μας να τους αναζητούμε αδιάκοπα. Δεν πιστεύαμε πια ότι κάποια μέρα θα τους κηδεύαμε όπως έπρεπε", είπε η Μαρσελίν, που ήταν μόλις 4 ετών την εποχή που χάθηκαν οι γονείς της.

πηγή φωτογραφίας: lematin