Μιλούσαν ελληνικά οι αρχαίοι Πολυνήσιοι; Δείτε 1.100 Αρχαίες Ελληνικές Λέξεις στις Γλώσσες των Νησιών του Ειρηνικού !.....

Η επιστημονική υποψία ότι η πολιτιστική επίδραση των πανάρχαιων Ελλήνων θαλασσοπόρων στην Άπω Ασία, την Αυστραλία και την Πολυνησία – Μελανησία – Ινδονησία είναι υπαρκτή εδώ και αρκετό καιρό.Μία από τις σημαντικότερες αποδείξεις ήρθε από έναν ξένο ερευνητή, τον Γερμανό καθηγητή Γλωσσολογίας κ. Νόρς Σ. Γιόζεφσον (Nors S. Josephson), ο οποίος μετά από οκτάχρονη έρευνα, συνόψισε τα πορίσματά του στο αγγλόγλωσσο βιβλίο «Greek Linguistic Elements in The Polynesian Languages – Hellenicum Pacificum» (= Ελληνικά Γλωσσικά Στοιχεία στις Πολυνησιακές Γλώσσες – Ελληνικός Ειρηνικός) εκδόσεως του ιστορικού Γερμανικού Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, 1987 στο οποίο παρέθεσε πίνακα από 808 αρχαίες Ελληνικές λέξεις, που οι ρίζες τους υπάρχουν στις Πολυνησιακές γλώσσες. Τον Νοέμβριο του 1999 κυκλοφόρησε η νέα έκδοση του βιβλίου του κ. Γιόζεφσον και πάλι από το Γερμανικό Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης στην Γερμανική γλώσσα. 

Στο νέο βιβλίο παρουσιάζονται 300 νέες λέξεις με Ελληνική ρίζα, πολλές από τις οποίες αποτελούν ονόματα της βοτανικής και ζωολογίας.
Εκτενέστερα είναι και τα κεφάλαια που αφορούν την γραμματική και τον πολιτισμό, ενώ περιλαμβάνεται και νέο κεφάλαιο πάνω στην επιρροή της Ελληνικής μουσικής στην μουσική της Νήσου του Πάσχα. 

Επί πλέον γίνεται εκτενής αναφορά στον ρουχισμό, στα μαγειρικά σκεύη, στην θρησκεία, στην μυθολογία καθώς και στην κατασκευή πλοίων.

- Πως ανακαλύψατε τα ελληνικά γλωσσολογικά στοιχεία στις Πολυνησιακές γλώσσες;

- Ανέκαθεν είχα έντονο ενδιαφέρον για τον αρχαίο πολιτισμό της Νήσου του Πάσχα. Είχα επισκευθή το νησί κι αργότερα ταξίδεψα και στην Πολυνησία, όπου συγκέντρωσα ο ίδιος λεξικά και καταλόγους λέξεων των Πολυνησιακών γλωσσών.

Αρκετοί μελετητές πρίν από εμένα, κυρίως γλωσσολόγοι, είχαν επισημάνει τις ασυνήθιστες και τις μη-Πολυνησιακής προελεύσεως λέξεις, οι οποίες παραμένουν στην σημερινή ομιλούμενη γλώσσα της Νήσου του Πάσχα. 
Έτσι αποφάσισα να συγκρίνω τις λέξεις αυτές με τις σημαντικότερες γλώσσες της Ασίας, Αμερικής και Ευρώπης συμπεριλαμβανόμενης και της αρχαίας Ελληνικής.

- Έχετε μελετήσει την ελληνική γλώσσα;

- Έχω σπουδάσει νέα ελληνικά και κατέχω βασικές γνώσεις ετυμολογίας και της γραμματικής δομής των αρχαίων Ελληνικών.

Οκτώ χρόνια μελετούσε τις γλώσσες του Ειρηνικού

- Από πού εκπηγάζει το ενδιαφέρον σας για μία τόσο εξειδικευμένη μελέτη;

- Ως γλωσσολόγος αλλά και ως μουσικός, γοητεύομαι από τους ηχητικούς τύπους και την χρήση των γλωσσών καθώς επίσης και από την μουσική ως «όχημα» της επικοινωνίας.

Από τότε που επισκέφθηκα την Νήσο του Πάσχα το 1978, αποφάσισα να ερευνήσω την ομιλούμενη γλώσσα, ώστε να βρω πιθανές πολιτιστικές ρίζες του αρχαίου πολιτισμού της.

- Πόσα χρόνια αφιερώσατε στη σχετική μελέτη και ποια τα κύρια συμπεράσματά σας;

- Χρειάστηκα περίπου οκτώ χρόνια, για να ολοκληρώσω το πρώτο μου βιβλίο «Greek Linguistic Elements in The Polynesian Languages – Hellenicum Pacificum» το οποίο δημοσιεύθηκε το 1987.

Στην συνέχεια και επί πέντε χρόνια εργάσθηκα για την νέα και αρκετά εμπλουτισμένη έκδοση του βιβλίου μου, το οποίο εκδίδεται αυτές τις μέρες και πάλι από το Γερμανικό Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης (C. Winter Universitatsverlag, Heidelberg, Germany). 

Τα κύρια συμπεράσματά μου συνοψίζονται, στο ότι οι ανατολικές Πολυνησιακές γλώσσες (κυρίως δε η γλώσσα της Νήσου του Πάσχα) έχουν ένα σημαντικό υπόστρωμα γραμματικής δομής και λέξεων, που έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελληνική γλώσσα και κυρίως σε αρχαϊκούς τύπους.(βλ. σχετικά την σελίδα "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ"). Επί πλέον ο πολιτισμός της Νήσου του Πάσχα έχει πολλά αρχαία Ελληνικά αλλά και αιγυπτιακά πρωτότυπα, τα οποία αναφέρονται εκτενώς στην νεότερη έκδοση του βιβλίου μου.

Μέσω Περού – Βολιβίας έγινε η Ελληνική διείσδυση

- Πως εξηγείτε την Ελληνική πολιτιστική επίδραση στην Πολυνησία αλλά και στο Περού, στο οποίο επίσης αναφέρεστε;

- Οι φορείς του Ελληνικού πολιτισμού, οι οποίοι εποίκησαν την ανατολική Πολυνησία, προφανώς προήρχοντο από την περιοχή που βρίσκεται το σύγχρονο Περού και η Βολιβία, αφού ο πολιτισμός της Νήσου του Πάσχα έχει να επιδείξει πολυάριθμες ομοιότητες με τις προαναφερθείσες περιοχές κατά την προ των Ίνκας εποχή.

Επί πλέον τα ρεύματα του Ωκεανού κινούνται σε νοτιοδυτική κατεύθυνση, από την ακτή του Περού προς την νοτιανατολική Πολυνησία. 

Αυτοί οι Ελληνόφωνοι κάτοικοι ομιλούσαν αρχαία Ελληνικά και επίσης μετέφεραν έναν αρχαϊκό Ελληνικό πολιτισμό (με πλήθος επιπρόσθετα αιγυπτιακά στοιχεία), ο οποίος θυμίζει την Κύπρο αλλά και νησιά των Κυκλάδων, όπως τη Νάξο και την Μήλο κατά την ίδια χρονική περίοδο.

- Αποκλείετε την περίπτωση η Ελληνική πολιτιστική επίδραση να είναι πολύ αρχαιότερη;

- Υπάρχουν και γλωσσολογικές και αρχαιολογικές αποδείξεις (οι οποίες παρουσιάζονται στην νέα έκδοση του βιβλίου μου), ότι κάλλιστα μπορεί να είχαμε πολλαπλές μεταναστεύσεις στο αρχαίο Περού και στην Νήσο του Πάσχα.

Για παράδειγμα η αρχιτεκτονική των Ίνκας χρησιμοποιεί κατασκευές τοίχου «ζίγκ-ζάγκ» και τραπεζοειδής εισόδους, οι οποίες θυμίζουν τα Μυκηναϊκά πρωτότυπα. Έτσι είναι πιθανόν να υπήρξαν προ-αρχαίες μεταναστεύσεις Ελλήνων στην νότιο Αμερική.

- Πως εξηγείτε τη δυνατότητα εξαπλώσεως των Ελλήνων σε τέτοια κλίμακα στους πανάρχαιους χρόνους;

- Εποικισμοί Ελλήνων στην Σικελία, νότιο Ιταλία και σε τμήματα της Ισπανίας ήταν δυνατοί χάρη στις πολλές καινοτομίες στην κατασκευή πλοίων και στα συστήματα ναυσιπλοΐας> Επί πλέον το Ελληνικό εμπόριο κασσιτέρου με την Αγγλία (το οποίο εμφανίζεται να χρονολογείται το 1000 π.Χ.) εξοικείωσε τους Έλληνες θαλασσοπόρους με τα Στενά του Γιβραλτάρ (τα αποκαλούμενα «Στήλες του Ηρακλέους») και τις ακτές του Μαρόκου.

Από το σημείο αυτό τα νοτιοδυτικά ρεύματα εύκολα μετέφεραν πλοία στην περιοχή της Καραϊβικής ή στα ανοιχτά της βορείου ακτής της Νότιας Αμερικής: μικρή απόσταση για τα προ των Ίνκας πολιτιστικά κέντρα του Περού και της Βολιβίας. (βλ. σχετικά την σελίδα "ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ)

Και επίδραση της αρχαιοελληνικής μουσικής

- Εντοπίσατε κοινά στοιχεία μεταξύ της Πολυνησιακής και Ελληνικής μουσικής;

- Το νέο μου βιβλίο περιέχει ένα κεφάλαιο για την αρχαία μουσική της Νήσου του Πάσχα, η οποία διασώθηκε από τον Ramon Campbell το 1960 και δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του «La herencia musical Rapanui».
 
Υπάρχουν πολλά παράλληλα στοιχεία μεταξύ της παλαιότερης μουσικής της Νήσου του Πάσχα και των μελωδιών των Nazca στο νότιο Περού αφ’ ενός και της αρχαιοελληνικής μουσικής αφ’ ετέρου

- Ποιες οι αντιδράσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας στην έκδοση του βιβλίου σας;

- Οι ελάχιστες αντιδράσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας που δέχτηκα ήταν μικτές. Από την Ελλάδα ιδιαίτερα ενθουσιώδης ήταν η υποδοχή της μελέτης μου από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης κ. Τ. Καζάκη.

- Έχετε ταξιδέψει στην Ελλάδα; Ποια η γνώμη σας για την σύγχρονη Ελλάδα και τους Έλληνες;

- Ταξίδεψα στην Ελλάδα αρκετές φορές και στην Κύπρο τρεις. Κατά την γνώμη μου είναι καλό για την Ελλάδα το γεγονός ότι ανήκει στην ευρωπαϊκή κοινότητα.

Ελπίζω ότι το πρόβλημα της Κύπρου θα βρει μία ειρηνική λύση, ώστε η Ελλάδα να μην είναι υποχρεωμένη να δαπανά μεγάλα ποσά για την άμυνά της. Προς την κατεύθυνση αυτή έχω καταγράψει και διανείμει σ’ όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη σχέδιο για ειρηνική επίλυση του Κυπριακού.

- Ποια η προσφορά της αρχαιοελληνικής σκέψης και του πολιτισμού;

- Ο Ελληνικός πολιτισμός έχει συνεισφέρει με μοναδικό τρόπο στην προαγωγή της φιλοσοφίας, των πολιτικών συστημάτων, της εκπαίδευσης και της τεχνολογίας.

Έθεσε τις βάσεις για την δραματική τέχνη και την μουσική των δυτικών. Χωρίς τον Ελληνικό πολιτισμό δεν θα γνωρίζαμε τον πολιτισμό, όπως υπάρχει σήμερα.

ΠΗΓΗ: συνέντευξη της Νάνσυ Μπίσκα. 
https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2020/06/1100.html 

ΟΔΥΣΣΕΙΑ TV 

Απλά παραδέχονται ότι δεν είναι δική τους

Του Θοδωρή Ασβεστόπουλου 

Ήταν 3 Ιουνίου 1453 όταν ο Οθωμανός σουλτάνος Μωάμεθ Β΄, αποκεφάλιζε τον Λουκά Νοταρά, Μεγάλο Δούκα (πρωθυπουργό με τα σημερινά δεδομένα) της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. 

Το “δεξί χέρι” του τελευταίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, αφού είχε χάσει τους δύο μεγαλύτερους υιούς του κατά την διάρκεια της Άλωσης, αρνήθηκε να παραδώσει τον όμορφο μικρότερο υιό του στο χαρέμι του Πορθητή, προσπαθώντας να μεταπείσει τον κατακτητή δίνοντας του τον κρυμμένο του θησαυρό… 

Με αυτόν τον τρόπο γραφόταν ο επίλογος της Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης, πέντε μέρες μετά το γεγονός που σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία. 

Σήμερα ο τούρκος υπουργός εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου ήρθε να δηλώσει πως «η Αγία Σοφία κατακτήθηκε και ανήκει στην Τουρκία». 

Μάλιστα, υποστήριξε πως η Ελλάδα δεν έχει λόγο να μιλάει για την Αγία Σοφία και με το τι θα κάνει η Τουρκία στην επικράτειά της.

Προηγήθηκε την Παρασκευή 29 Μαΐου, ανήμερα της επετείου της Άλωσης, ανάγνωση αποσπασμάτων του Κορανίου που αναφέρονται στην κατάκτηση της Μέκκας από ιμάμη μέσα στην Αγία Σοφία.

Παράλληλα έξω από το μνημείο στήθηκε μία κακόγουστη ψηφιακή παράσταση με ψεύτικα τείχη τα οποία γκρεμίστηκαν από τις οθωμανικές ορδές. 

«Δικαίωμα Άλωσης η μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τέμενος» 

«Η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης δεν είναι κατοχή», δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, χαρακτηρίζοντας άσχετους εκείνους που προσπαθούν να δώσουν ένα τέτοιο νόημα. 

«Η κατάκτηση είναι κυρίως κατάκτηση της καρδιάς» είπε ενώ «τα τεμένη στην Αθήνα έχουν όλα γκρεμιστεί». 

«O Mωάμεθ όταν μπήκε στην πόλη του έγινε υποδοχή σαν λυτρωτή που τον περίμεναν. Η Αγία Σοφία αντί να κατεδαφιστεί με ένα θρησκευτικό μίσος, καλλωπίστηκε περισσότερο και ως δικαίωμα Άλωσης προσφέρθηκε στους Μουσουλμάνους. 

Δεν άγγιξαν άλλα θρησκευτικά μνημεία και αφέθηκαν να υπάρχουν αναποκρινόμενα στις ανάγκες. Όμως σε σημεία που αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε πριν από έναν αιώνα, τα θρησκευτικά μας μνημεία και σύμβολα μας εξαφανίστηκαν. 

Κοιτάξτε σήμερα στην Αθήνα δεν έχουμε ένα δικό μας τζαμί. Όλα έγιναν ένα με το έδαφος. Αλλά εμείς σε μια πόλη όπως η Κωνσταντινούπολη δεν επιλέξαμε αυτό τον δρόμο. Κοιτάζοντας μόνο αυτήν την εικόνα μπορούμε να δούμε το μεγαλείο της καρδιάς του προγόνου μας», δήλωσε χαρακτηριστικά. 

Επίσης, ο εκπρόσωπος του Ερντογάν, Ιμπραχίμ Καλίν, υποστήριξε ότι «όταν μπήκε ο Μωάμεθ ο Πορθητής στην Πόλη η Αγία Σοφία ήταν ένα ετοιμόρροπο και ξεχασμένο κτήριο, ωστόσο το πνεύμα της κατάκτησης ήταν εκείνο που κράτησε όρθια την Αγία Σοφία και έκανε την Κωνσταντινούπολη μια παγκόσμια πόλη». 

Κάθε πρόταση τόσο του Τούρκου προέδρου όσο και του εκπροσώπου του χαρακτηρίζονται από ιστορικές ανακρίβειες και πολύ θράσος. 

Σύμφωνα με τα ισλαμικά έθιμα ο Πορθητής είχε δώσει το ελεύθερο στους στρατιώτες του για λεηλασία και σφαγές όταν κατακτούσαν η Πόλη. 

Την ώρα που έμπαινε λοιπόν στην Βασιλεύουσα, ο Μωάμεθ Β΄ πατούσε κυριολεκτικά επί πτωμάτων. 

Στη συνέχεια, εκτός από την Αγιά Σοφιά, μετέτρεψε σε τζαμιά τις περισσότερες εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης. 

Τζαμιά στην Βαλκανική χερσόνησο δεν υπήρχαν έως το 1300 όταν άρχιζε σταδιακά η οθωμανική κατάκτηση. Συνεπώς μιλάμε για κτίσματα των κατακτητών τα οποία σταμάτησαν να έχουν λόγο ύπαρξης μετά από πέντε αιώνες, όταν οι κατακτητές αποχωρούσαν. 

Ασφαλώς υφίστανται και λειτουργούν κανονικότατα πάρα πολλοί μουσουλμανικοί χώροι λατρείας, σε περιοχές όπου ζουν ντόπιοι μουσουλμάνοι σε Ελλάδα, Βουλγαρία, αλλά κυρίως σε Αλβανία και πρώην Γιουγκοσλαβία. 
Συνεπώς ο συμψηφισμός που επιχειρεί ο Ερντογάν είναι παντελώς άστοχος. 

Δεν είναι δικά τους, το ξέρουν και τους ενοχλεί ακόμα 

Το 1609 ο σουλτάνος Αχμέτ Α’ διέταξε να χτιστεί ένα μεγαλοπρεπές τέμενος που θα έφερε το όνομα του, στη νοτιοδυτική πλευρά του ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης. 

Το καθαρά ισλαμικό αυτό οικοδόμημα χτίστηκε σκόπιμα απέναντι από την Αγία Σοφία έτσι ώστε, ως μεγαλύτερο από τον ιστορικό ναό που ανεγέρθηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ., να δεσπόζει κατά την προσέγγιση των πλοίων από τον Βόσπορο. 

Όμως δεν το κατάφερε, γιατί το γνωστό ως «μπλε τζαμί», χτίστηκε σε έδαφος λίγο χαμηλότερο από την Αγιά Σοφιά! 

Πέρασαν τέσσερις αιώνες από τότε και ακόμα οι Τούρκοι γνωρίζουν μέσα τους ότι δεν είναι δική τους ούτε η Αγιά Σοφιά, ούτε και η Κωνσταντινούπολη. 

Ξέρουν πολύ καλά (πως μπορούν να κάνουν κι αλλιώς) ότι άλλοι ήταν αυτοί που έκτισαν την Πόλη, άλλοι ήταν αυτοί που την έκαναν Βασιλεύουσα και οι ίδιοι άλλοι έκτισαν τον υπέρλαμπρο ναό της Αγιάς Σοφιάς. 

Όσοι αιώνες και να περάσουν, όσο και αν προσπαθούν να αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα πάνω τους και να γράψουν την δική τους ιστορία, όσους σταυρούς και να γκρεμίσουν, όσους μιναρέδες ή ημισελήνους και να υψώσουν, η αλήθεια δεν θα αλλάξει ποτέ. 

Γι’ αυτό και πανηγυρίζουν με κακόγουστες φιέστες και εμπρηστικές δηλώσεις κάθε 29η Μαΐου, πασχίζοντας να αποδείξουν ότι η αρχαία αποικία των Μεγαρέων, η Νέα Ρώμη, η Πόλη του Μεγάλου Κωνσταντίνου τους ανήκει. 

Από το 1453 η Βασιλίδα των πόλεων είναι υπό την κυριαρχία τους, ουδείς το αμφισβητεί. 
Όμως η στάση τους προδίδει τεράστια ανασφάλεια… 

Πηγή: Κανάλι ένα 
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" ,

Μια απίστευτη ιστορική μαρτυρία για το ολοκαύτωμα του Διστόμου

Ο Δαμιανός Βασιλειάδης στο μνημείο του Διστόμου

Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα για την σφαγή του Διστόμου 
Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα Στούρε Λιννέρ, Σουηδός, στο βιβλίο του: «Η Οδύσσεια μου», γράφει για την σφαγή του Διστόμου:

Παντρευτήκαμε στις 14 Ιουνίου. Ο υπεύθυνος της ελληνικής επιτροπής, Εμίλ Σάντστρομ, παρέθεσε γαμήλιο γεύμα προς τιμήν μας. Αργά το βράδυ με πλησίασε και με απομάκρυνε από τα γέλια και τις φωνές, προς μια γωνιά, όπου θα μπορούσαμε να μιλήσουμε οι δυο μας. Μου έδειξε ένα τηλεγράφημα που μόλις είχε λάβει: 

Οι Γερμανοί έσφαζαν για τρεις μέρες τον πληθυσμό του Διστόμου, στην περιοχή των Δελφών, στην συνέχεια πυρπόλησαν το χωριό. Πιθανοί επιζώντες είχαν ανάγκη άμεσης βοήθειας. 

Το Δίστομο ήταν μέσα στα όρια της περιοχής, την εποχή εκείνη, που ήμουν αρμόδιος να τροφοδοτώ με τρόφιμα και φάρμακα. Έδωσα με την σειρά μου το τηλεγράφημα στην Κλειώ να το διαβάσει, εκείνη έγνεψε κι έτσι αποχωρήσαμε διακριτικά από την χαρούμενη γιορτή. 

Περίπου μια ώρα αργότερα ήμασταν καθ’ οδόν μέσα στην νύχτα. Απαιτήθηκε ανυπόφορα μεγάλο χρονικό διάστημα, έως ότου διασχίσουμε τους χαλασμένους δρόμους και τα πολλά μπλόκα για να φτάσουμε, χαράματα πια, στον κεντρικό δρόμο, που οδηγούσε στο Δίστομο.

Από τις άκρες του δρόμου ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε. Σε κάθε δέντρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων ήταν ακόμη ζωντανά. Ήταν οι κάτοικοι του χωριού, που τιμωρήθηκαν με αυτόν τον τρόπο: θεωρήθηκαν ύποπτοι για παροχή βοήθειας στους αντάρτες της περιοχή, οι οποίοι επιτέθηκαν σε δύναμη των Ες Ες. Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη. 

Μέσα στο χωριό σιγόκαιγε ακόμη φωτιά στα αποκαΐδια των σπιτιών. Στο χώμα κείτονταν διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογνά. Σε πολλές γυναίκες είχαν σκίσει τη μήτρα με την ξιφολόγχη και αφαιρέσει τα στήθη, άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες, με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από τον λαιμό. Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς…

Μα να! Ένας παππούς στην άκρη του χωριού! Από θαύμα είχε καταφέρει να γλιτώσει τη σφαγή. Ήταν σοκαρισμένος από τον τρόμο, με άδειο βλέμμα, τα λόγια του πλέον μη κατανοητά. Κατεβήκαμε στην μέση της συμφοράς και φωνάζαμε στα ελληνικά: «Ερυθρός Σταυρός! Ερυθρός Σταυρός! Ήρθαμε να βοηθήσουμε».

Από μακριά μας πλησίασε διστακτικά μια γυναίκα. Μας αφηγήθηκε ότι ένας μικρός αριθμός χωρικών πρόλαβε να διαφύγει προτού ξεκινήσει η επίθεση. Μαζί με εκείνη αρχίσαμε να τους ψάχνουμε. Αφού ξεκινήσαμε οι τρεις μας, διαπιστώσαμε ότι {η γυναίκα} είχε πυροβοληθεί στο χέρι. Την χειρουργήσαμε αμέσως με χειρουργό την Κλειώ. Ήταν το ταξίδι του μέλητός μας…!

Λίγον καιρό αργότερα η επαφή μας με το Δίστομο θα αποκτούσε και έναν αξιοσημείωτο επίλογο.

Όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, δεν πήγαν και τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια γερμανική μονάδα κατάφερε να περικυκλωθεί από αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου. Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία για αιματηρή εκδίκηση, πόσω μάλλον που η περιοχή εδώ και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε τρόφιμα. Ετοίμασα λοιπόν φορτηγά με τα αναγκαία τρόφιμα, έστειλα μήνυμα στο Δίστομο για την άφιξή μας κι έτσι βρεθήκαμε στο δρόμο για εκεί, για άλλη μια φορά, η Κλειώ κι εγώ.

Όταν φτάσαμε στα όρια του χωριού, μας συνάντησε μια επιτροπή, με τον παπά στην μέση. Έναν παλαιών αρχών πατριάρχη, με μακριά, κυματιστή, λευκή γενειάδα. Δίπλα του στεκόταν ο αρχηγός των ανταρτών, με πλήρη εξάρτηση. Ο παπάς πήρε τον λόγο και μας ευχαρίστησε εκ μέρους όλων που ήρθαμε με τρόφιμα. Μετά πρόσθεσε: «Εδώ είμαστε όλοι πεινασμένοι, τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι. Τώρα εάν εμείς λιμοκτονούμε, είμαστε τουλάχιστον στον τόπο μας. Δώστε τους το φαγητό που έχετε μαζί σας, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους».

Σ’ αυτή την φράση γύρισε η Κλειώ το βλέμμα της και με κοίταξε. Υποψιαζόμουν τι ήθελε να μου πει με αυτό το βλέμμα, αλλά δεν έβλεπα πλέον καθαρά. Απλά στεκόμουν κι έκλαιγα…

Μετάφραση στα Γερμανικά από τον Δαμιανό Βασιλειάδη, ιδρυτικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΕΣΔΟΓΕ (Εθνικού Συμβουλιου διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα)

Ρώσος καθηγητής: «Έλληνες, είστε οι κληρονόμοι μιας μεγάλης κουλτούρας και αυτοκρατορίας»

Να διατηρήσουν την ιστορική τους μνήμη ευχήθηκε ο Ρώσος βυζαντινός ιστορικός Σεργκέι Παύλοβιτς Καρπόφ στους Έλληνες Πόντιους του 21ου αιώνα, σε διαδικτυακή συζήτηση.

«Αγαπητοί Έλληνες, θυμηθείτε ότι είστε οι κληρονόμοι μιας μεγάλης κουλτούρας και μιας μεγάλης Αυτοκρατορίας! Αν τα κρατήσετε αυτά στην καρδιά σας, τότε θα είστε καλά!» επισήμανε, μεταξύ άλλων, σε διαδικτυακή συζήτηση ο Σεργκέι Παύλοβιτς Καρπόφ, ο Ρώσος βυζαντινός ιστορικός, πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, προϊστάμενος του Τμήματος Ιστορίας του Μεσαίωνα και Επιστημονικός Διευθυντής του Εργαστηρίου Ιστορίας του Βυζαντίου και της Μαύρης Θάλασσας.

Μεταξύ άλλων, ερευνά σήμερα την ιστορία της Τάνα (σ.σ. η σύγχρονη πόλη Αζόφ), τον δεύτερο σημαντικότερο θύλακα του ελληνισμού στην περιοχή της Βόρειας Μαύρης Θάλασσας.

Παράλληλα μίλησε για την επιλογή του να αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη της ιστορίας του Βυζαντίου και της αυτοκρατορίας των Τραπεζούντας σχετικά με τον ρόλο της αυτοκρατορίας των Τραπεζούντων στη μοίρα του Ελληνισμού στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και στον ελληνικό κόσμο συνολικά.

Ο καθηγητής είναι πολύγλωσσος.

Ειδικότερα, μιλά 12 ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ελληνικά, Αρχαία Ελληνικά, Λατινικά, Τουρκικά, Ισπανικά, Καταλανικά, Σέρβικα, Βουλγαρικά, ενώ είναι συγγραφέας μοναδικών μελετών, βιβλίων, μονογραφιών.

10 Ιουνίου του 323 π.Χ πέθανε ο Μέγας των Ελλήνων Αλέξανδρος

Μακεδόνας στρατηλάτης, από τις σημαντικότερες μορφές της παγκόσμιας ιστορίας. 

Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 20 ή 21 Ιουλίου του 356 π.Χ στην Πέλλα της Μακεδονίας.
Πατέρας του ήταν ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Β' και μητέρα του η Ολυμπιάδα, κόρη του βασιλιά της Ηπείρου Νεοπτόλεμου. 

Από τον πατέρα του ο Αλέξανδρος κληρονόμησε την οξεία αντίληψη, τις οργανωτικές ικανότητες και την ταχύτητα ενεργειών.
Και από τη μητέρα του τη φιλοδοξία, την υπερηφάνεια και την ισχυρή θέληση.

Στα παιδικά του χρόνια εκπαιδεύτηκε από τους παιδαγωγούς Λεωνίδα το Μολοσσό και Λυσίμαχο τον Ακαρνάνα. 

Σε ηλικία 13 ετών μαθήτευσε κοντά στον Αριστοτέλη. 

Ο μεγάλος φιλόσοφος τον μόρφωσε με τα ελληνικά ιδεώδη και του ενέπνευσε τον θαυμασμό και την αγάπη για το ελληνικό πνεύμα και πολιτισμό. 

Στον Αριστοτέλη έδειχνε πάντα σεβασμό και ευγνωμοσύνη.
Έλεγε πως τον πατέρα του χρωστάει “το ζην” και στο δάσκαλό του το “ευ ζην”.

Από τον πατέρα του έλαβε σπουδαία μαθήματα πολιτικής και στρατηγικής. 

Πάντοτε βρισκόταν κοντά του, όταν εκείνος συζητούσε με ξένους πρεσβευτές και απεσταλμένους. Τον ακολουθούσε στις εκστρατείες, όπου έπαιρνε μαθήματα στρατιωτικής τέχνης. 

Έτσι, από πολύ νωρίς απέκτησε πολιτική και στρατιωτική ωριμότητα. 

Σε ηλικία 16 ετών, ως αντικαταστάτης του πατέρα του, που έλειπε σε εκστρατεία, κατέπνιξε την επανάσταση της θρακικής φυλής των Μαίδων, ενώ σε ηλικία 18 ετών, στη Μάχη της Χαιρώνειας (2 Αυγούστου 338 π.Χ.) ήταν διοικητής στρατιωτικού σώματος και διακρίθηκε για τις πολεμικές του αρετές.

Σε ηλικία 20 ετών έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας, μετά τη δολοφονία του πατέρα του το 336 π.Χ. 

Από πολύ νωρίς αντιμετώπισε οργανωμένες συνωμοσίες εναντίον του, τις οποίες διέλυσε με αστραπιαία ταχύτητα. 

Με την ίδια αστραπιαία ταχύτητα και αποφασιστικότητα εξεστράτευσε εναντίον των πόλεων της Νότιας Ελλάδας, οι οποίες μόλις έμαθαν το θάνατο του Φιλίππου επαναστάτησαν. 

Μόλις, όμως, πληροφορήθηκαν την εκστρατεία του Αλεξάνδρου εναντίον τους, έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή και σε συνέδριο, που έγινε στην Κόρινθο, τον ανακήρυξαν Ηγεμόνα της Ελλάδας, όπως και νωρίτερα τον πατέρα του και αρχιστράτηγο στην επικείμενη εκστρατεία κατά των Περσών.

Ο Αλέξανδρος ικανοποιημένος γύρισε στη Μακεδονία. Για να απαλλάξει το βασίλειό του από κάθε κίνδυνο, προτού εκστρατεύσει εναντίον των Περσών, εκστράτευσε εναντίον των βαρβαρικών φυλών, που κατοικούσαν βόρεια της Μακεδονίας (335 π.Χ.). Νίκησε τις φυλές αυτές, έφθασε ως τον Δούναβη και επέστρεψε στην Πέλλα. 

Απερίσπαστος πια άρχισε την προετοιμασία για τη μεγάλη εκστρατεία κατά των Περσών. 

Βρέθηκε, όμως, στην ανάγκη να έλθει για δεύτερη φορά στη Νότιο Ελλάδα, όπου οι Θηβαίοι και οι Αθηναίοι είχαν και πάλι επαναστατήσει. 

Αφού κατέστειλε την ανταρσία των δύο πόλεων, επέστρεψε στη Μακεδονία και συμπλήρωσε τις ετοιμασίες του για την εκστρατεία κατά της Περσίας.

Την άνοιξη του 334 π.Χ, ο Αλέξανδρος ξεκίνησε με 50.000 πεζούς και 6.000 ιππείς, αφού άφησε για επίτροπό του στη Μακεδονία το στρατηγό Αντίπατρο. Προχώρησε από τη Θράκη κι έφθασε στον Ελλήσποντο. 

Εκεί τον περίμενε ο στόλος του, που τον αποτελούσαν 120 πολεμικά και πολλά άλλα βοηθητικά πλοία. Πέρασε στην Τροία, όπου επισκέφθηκε τον τάφο του Αχιλλέα, προσευχήθηκε κι έκανε θυσίες.

Στις όχθες του Γρανικού ποταμού είχε συγκεντρωθεί ο περσικός στρατός, έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει τον Αλέξανδρο. 

Στον Γρανικό έγινε η πρώτη μάχη μεταξύ των Μακεδόνων και των Περσών (22 Μαΐου 334 π.Χ.). 

Ο Αλέξανδρος οδηγούσε ο ίδιος το στρατό του και πολέμησε ο ίδιος στήθος προς στήθος με τους γενναιότερους πολεμιστές των Περσών. 

Κινδύνευσε, μάλιστα, σοβαρά. 

Οι Πέρσες, τελικά, δεν κατόρθωσαν ν’ αναχαιτίσουν την ορμή των Μακεδόνων, εγκατέλειψαν τον αγώνα και υποχώρησαν άτακτα.

Χωρίς να χάσει χρόνο, ο Αλέξανδρος προχώρησε νότια και απελευθέρωσε τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας. 

Τον χειμώνα του 334 π.Χ. έφθασε στην πόλη Γόρδιο στις όχθες του Σαγγάριου ποταμού, όπου αποφάσισε να ξεχειμωνιάσει. 

Εκεί, στο βασιλικό ανάκτορο, υπήρχε ο περίφημος Γόρδιος Δεσμός. 

Η παράδοση έλεγε πως όποιος τον έλυνε θα κυρίευε την Ασία. 

Ο Αλέξανδρος απλά τον έκοψε με το σπαθί του.

Την άνοιξη του 333 π.Χ, βάδισε προς τα νότια, πέρασε το όρος Ταύρος και μπήκε στην Κιλικία. 

Κυρίευσε την πόλη Ταρσό και σταμάτησε εκεί για ν’ αναπαυθεί ο στρατός του. 

Ύστερα από ένα λουτρό στα κρύα νερά του ποταμού Κύδνου, ο Αλέξανδρος αρρώστησε, αλλά γρήγορα έγινε καλά και συνέχισε την πορεία του προς τη Συρία. 

Συνάντησε τότε για δεύτερη φορά τον περσικό στρατό από 500.000 μαχητές κι έδωσε μάχη κοντά στην πόλη Ισσό της Κιλικίας (12 Νοεμβρίου 333 π.Χ.). 

Οι Πέρσες υπέστησαν πανωλεθρία και διαλύθηκαν. 

Ο βασιλιάς Δαρείος κινδύνευσε και γλίτωσε μόνο με τη φυγή του. 

Στην Ισσό ο Αλέξανδρος κυρίευσε πλούσια λάφυρα και αιχμαλώτισε την οικογένεια του Δαρείου, αλλά της φέρθηκε μεγαλόψυχα.

Ο Αλέξανδρος, αντί να συνεχίσει την καταδίωξη του Δαρείου, προχώρησε νότια, για να γίνει κύριος όλων των παραλίων της Μεσογείου και να εξουδετερώσει κάθε απειλή του περσικού στόλου. 

Κατέλαβε, κατά σειρά, τη Φοινίκη, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. 

Επισκέφθηκε στην έρημο το μαντείο του Άμμωνος Διός, όπου οι ιερείς τον χαιρέτισαν ως τον νέο Δία. 

Στις ακτές της Αιγύπτου, κοντά στις εκβολές του Νείλου και σε θέση κατάλληλη για την ανάπτυξη του εμπορίου, όρισε να χτιστεί η Αλεξάνδρεια. 

Ο ίδιος χάραξε τα τείχη και τους δρόμους της.

Επιστρέφοντας από την Αίγυπτο στην Ασία συνάντησε στα Γαυγάμηλα, πέρα από τον Τίγρη ποταμό, νέο πολυάριθμο περσικό στρατό και τον νίκησε (1 Οκτωβρίου 331 π.Χ). 

Ο Δαρείος σώθηκε και πάλι, αλλά δολοφονήθηκε από τον σατράπη της Βακτριανής Βήσσο. 

Ο περσικός στρατός καταστράφηκε, οι σπουδαιότερες πόλεις της Περσίας - Βαβυλώνα, Σούσα και Περσέπολη, όπου το ανάκτορο του Δαρείου- παραδόθηκαν στον Αλέξανδρο και ολόκληρη η Περσία κατακτήθηκε.

Ο Αλέξανδρος, όμως, δεν σταμάτησε στην Περσία. Προχώρησε προς τα ανατολικά για να υποτάξει τις φυλές που κατοικούσαν εκεί και ν' απαλλάξει έτσι το μεγάλο του βασίλειο από μελλοντικό κίνδυνο. 

Πέρασε τη Σογδιανή και τη Βακτριανή και το 327 π.Χ. μπήκε στις Ινδίες, όπου νίκησε τον βασιλιά Πώρο. 

Οι στρατιώτες του, όμως, κουράστηκαν και αρνήθηκαν να προχωρήσουν. 

Αναγκάσθηκε τότε να ανακόψει την επική πορεία του προς Ανατολάς. 

Ένα μέρος του στρατού το έστειλε με πλοία στην Περσία, με επικεφαλής τον ναύαρχο Νέαρχο. 

Αυτός με το υπόλοιπο στράτευμα πέρασε την έρημο Γεδρωσία, όπου χάθηκαν πολλοί στρατιώτες του από την πείνα και τη δίψα, και επέστρεψε στα Σούσα.

Άρχισε τότε να σκέφτεται την οργάνωση της επικράτειάς του. 

Μελετώντας τον τρόπο της ζωής των Περσών και τον τρόπο της διοικήσεώς τους, έβγαλε το συμπέρασμα πως για να διατηρηθεί το αχανές κράτος που δημιούργησε έπρεπε να συμφιλιώσει τους Πέρσες ευγενείς με τους Έλληνες. 

Φαντάστηκε τον εαυτό του σαν ελληνοπέρση βασιλιά και μιμήθηκε την ενδυμασία και γενικά τον τρόπο ζωής τους. 

Παντρεύτηκε την κόρη του Δαρείου Στάτειρα και την ανιψιά της Παρυσάτιδα (324 π.Χ.), ενώ παρακίνησε τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του να παντρευτούν κι αυτοί Περσίδες. 

Νωρίτερα (327 π.Χ.) είχε παντρευτεί τη Ρωξάνη, κόρη τοπικού ηγεμόνα της Βακτριανής, παρά την αντίδραση των στρατηγών του. 

Η Ρωξάνη τού χάρισε και τον μοναδικό του απόγονο, τον Αλέξανδρο Δ', ο οποίος γεννήθηκε δύο μήνες μετά το θάνατο του στρατηλάτη και σκοτώθηκε σε ηλικία 12 ετών με διαταγή του Κάσσανδρου, στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου και σφετεριστή του θρόνου της Μακεδονίας.

Στους Μακεδόνες δεν άρεσε η αλλαγή αυτή του Αλέξανδρου. 

Μερικοί από τους στρατηγούς του, μάλιστα, οργάνωσαν εναντίον του συνωμοσίες, τις οποίες ο Αλέξανδρος ανακάλυψε και τιμώρησε σκληρά τους πρωταίτιους. 

Οι πολλές διοικητικές φροντίδες, οι κόποι και τελευταία ο θάνατος του πιο στενού του φίλου, Ηφαιστίωνα, του έφθειραν την υγεία. 

Ο Αλέξανδρος αρρώστησε βαριά και στις 10 ή 11 Ιουνίου του 323 π.Χ. άφησε την τελευταία του πνοή στη Βαβυλώνα, σε ηλικία μόλις 32 ετών.
Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το απέραντο κράτος του διαμοιράστηκε μεταξύ των στρατηγών του, που επί πολλά χρόνια διαφωνούσαν για τη διανομή. 

Δεν χάθηκε, όμως, το εκπολιτιστικό έργο του. 

Οι κατακτήσεις του άνοιξαν τα σύνορα μεταξύ του ελληνικού χώρου και της Ανατολής. 

Η επικοινωνία με τους “βαρβάρους” συνέβαλε στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμός στις χώρες της Ασίας και της Αιγύπτου. 

Η ελληνική γλώσσα έγινε διεθνής. 

Τα ελληνική ήθη πέρασαν σ’ όλο τον τότε γνωστό κόσμο. 

Ανέτειλε ο πολιτισμός της λεγόμενης “Ελληνιστικής Εποχής”, που αποτελεί μία νέα λάμψη του ελληνικού πνεύματος. Δικαιολογημένα, η ιστορία ανακήρυξε τον Αλέξανδρο “Μέγα” για το γιγάντιο έργο του.

Πηγή: sansimera.gr

Στήθηκε το άγαλμα του τελευταίου αυτοκράτορά μας Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Πειραιά.

Στον αύλειο χώρο του καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδας στον Πειραιά τοποθετήθηκε ανδριάντας του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, τα αποκαλυπτήρια του οποίου έγιναν τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος. Πρόκειται για έργο του Γεωργίου Ρούσση, δωρεά στην πόλη από το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιώς. 

Επιμνημόσυνη δέηση τέλεσε ο μητροπολίτης Σεραφείμ, ο οποίος στο χαιρετισμό του τόνισε ότι τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας «έθεσε τις βάσεις για την εθνική Παλλιγενεσία». Στο σθένος του αυτοκράτορα και στην άρνησή του να παραδώσει την Κωνσταντινούπολη αναφέρθηκε ο πρόεδρος της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς, ιστορικός και συγγραφέας Στέφανος Μίλεσης, ο οποίος μίλησε και για τις τελευταίες στιγμές πριν από την Άλωση.

«Ο εορτασμός για τα διακόσια χρόνια της Παλιγγενεσίας ξεκινά σήμερα στο μεγάλο λιμάνι του Πειραιά», τόνισε ο Βασίλης Κορκίδης, ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, ο οποίος εκπροσώπησε τους δωρητές. Εκ μέρους της κυβέρνησης στα αποκαλυπτήρια παραβρέθηκε ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνις Γεωργιάδης.

Mine coins - make money: http://bit.ly/money_crypto

Το ισχυρότερο εφόδιό μας είναι το μυαλό. Ο τρόπος που το χειριζόμαστε όμως, το κάνει όπλο ή εργαλείο

Το ισχυρότερο εφόδιό μας είναι το μυαλό. Ο τρόπος που το χειριζόμαστε όμως, το κάνει όπλο ή εργαλείο 

Το μυαλό είναι το ισχυρότερο όπλο. Ούτε τα χρήματα, οι διασυνδέσεις, η ομορφιά, τα όπλα αλλά το μυαλό. Με αυτό δημιουργεί και καταστρέφει κανείς κατά βούληση. Είναι ικανό για όλα και αποδεικνύεται διαχρονικά μέσα από διάφορους τομείς.

Είναι όμως ένα όπλο, το οποίο αν δεν χειριστεί σωστά, η κάννη του θα κοιτάει τον ιδιοκτήτη, ενσκήπτοντας καθολικά στη ζωή του. Με σωστή διαχείριση καταρρίπτει όρια, πεποιθήσεις και δημιουργεί πέρα από τη φαντασία.

Είναι ένα πολυμορφικό όπλο καθώς γίνεται ξίφος και διαπερνά πλάνες φτάνοντας στην αλήθεια, γίνεται βόμβα που ισοπεδώνει κάθε αντίπαλό του, άλλοτε γίνεται μαστίγιο που βασανίζει τον φορέα του. Ιδιαίτερο εργαλείο, δεν υπάρχει όμοιό του. Ανεξερεύνητο, κανείς δεν χρησιμοποίησε ποτέ όλη την ισχύ του ή τουλάχιστον έτσι λένε, κανείς δεν ξέρει.

Χρησιμοποίησέ το σωστά και θα γίνει εργαλείο σου, επίβαλλέ του πότε να μιλά και πότε όχι, βρίσκεται μέσα σου, άρα είναι υπό τον χειρισμό σου. Μην ξεγελιέσαι όμως, θέλει τέχνη ο χειρισμός του, μαεστρία, υπομονή, πείσμα και ισχυρή θέληση.

Να το εξασκείς στη σκέψη, ακόμα κι αυτή εξάσκηση θέλει, να του υποδεικνύεις πού να κοιτάει και πού όχι. Παρά το γεγονός ότι σου ανήκει, πολλές φορές λειτουργεί ανεξάρτητα, γι’ αυτό θέλει ιδιαίτερη φροντίδα. Με τον καιρό θα δεις, θα υπάρχει περισσότερη αρμονία στο μυαλό σου, ροή, τάξη, ησυχία, ευχάριστα μουδιάσματα. Μην του βάζεις όρια στις δυνατότητές του, δεν τις ξέρεις ούτε εσύ, ούτε κανείς, καλείσαι όμως να τις ανακαλύψεις, με τον καιρό.

Υπάρχει μια λεπτή γραμμή, μεταξύ σωστής και λάθους χρήσης, μεταξύ εργαλείου και όπλου. Αν το τροφοδοτείς με αρνητισμό, θα παράγει ακόμα περισσότερο, αν το αφήσεις ανεξέλεγκτο ίσως συλλάβει μια ιδέα καθόλου ευχαρίστηση για σένα.

Είναι ικανό να σε παραλύσει, να σκέφτεται συνεχώς δίχως την θέλησή σου, να σεναριοθετεί τα χειρότερα για το μέλλον, να μαστιγώνει με το παρελθόν. Μπορεί να σου βάλει όρια, να μεγεθύνει φόβους και όλα αυτά επειδή δεν το διαχειρίστηκες σωστά.

Δούλεψε πάνω του, δούλεψε μέσα σου, στο κεφάλι σου. Μας έμαθαν πως να γεμίζουμε το μυαλό με γνώσεις αλλά δεν μας έμαθαν την διαχείρισή του, λες και το απαραίτητο στο αυτοκίνητο είναι να ξέρεις να βάζεις βενζίνη και όχι η οδήγησή του.

Το μυαλό σου είναι παντοδύναμο, μένει να δεσμευτείς στην εκμάθησή του, παρότι είναι δικό σου, δεν γνωρίζεις βασικές αρχές του. Ασχολήσου με αυτό και επέλεξε τι θες να είναι για σένα, εργαλείο ή όπλο αυτοκαταστροφής. Ότι αρνητικό ή θετικό και να σου φέρει, να θυμάσαι εσύ ήσουν που έδωσες το έναυσμα. Σε όλες τις περιπτώσεις ο υπαίτιος είσαι εσύ, γιατί είναι το μυαλό σου και είναι παντοδύναμο.

Μυστηριώδες σήμα από το διάστημα φτάνει στη Γη κάθε 157 μέρες

Το σήμα, γνωστό ως FRB 121102 εκπέμπεται από την άκρη ενός γαλαξία-νάνου που βρίσκεται σε απόσταση τριών δισ. ετών φωτός από τη Γη.

Απορία έχει προκαλέσει στους επιστήμονες ένα μυστηριώδες ραδιοφωνικό σήμα που έρχεται στη Γη από το διάστημα.

Όπως αναφέρει το CNN, το συγκεκριμένο σήμα, γνωστό ως FRB 121102 εκπέμπεται από την άκρη ενός γαλαξία-νάνου που βρίσκεται σε απόσταση τριών δισ. ετών φωτός από τη Γη και καταφτάνει στον πλανήτη μας σε τακτική συχνότητα. Το σήμα ανακαλύφτηκε το 2017, ωστόσο τώρα οι επιστήμονες κατάφεραν να βρουν το μοτίβο του.

Συγκεκριμένα, σε μία περίοδο 157 ημερών, το σήμα εμφανιζόταν για 90 ημέρες συνέχεια, πριν σιγήσει για διάστημα 67 ημερών. Με το που ολοκληρώθηκε αυτός ο κύκλος, προς μεγάλη έκπληξη των επιστημόνων, το σήμα άρχισε να επαναλαμβάνεται ακριβώς με την ίδια συχνότητα.

Κανείς επιστήμονας δεν είναι σε θέση να πει αν πρόκειται για τεχνητό ή φυσικό σήμα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το σήμα αυτό έρχεται από κάπου στο διάστημα όπου επικρατούν ακραίες και παράξενες συνθήκες.

Αξίζει να σημειωθεί πως πρόκειται για το δεύτερο μυστήριο σήμα που απασχολεί την επιστημονική κοινότητα το 2020: Τον Φεβρουάριο είχε ανακαλυφθεί ένα ακόμη σήμα, γνωστό ως FRB 180916.J0158+65, το οποίο επαναλαμβανόταν κάθε 16,35 μέρες. Συγκεκριμένα, σε μία περίοδο 16 ημερών, το σήμα εμφανιζόταν ανά μία ώρα για τέσσερις ημέρες συνέχεια, πριν σιγήσει για διάστημα 12 ημερών.

Οι ερευνητές έχουν μέχρι στιγμής βρει πάνω από 100 τύπους γρήγορων ραδιοφωνικών σημάτων, αλλά μόνο 10 από αυτά επαναλαμβάνονται.

Συνήθως, τα σήματα που λαμβάνουν τα όργανα των επιστημόνων από το Διάστημα αφορούν ενεργειακά κύματα από διάφορα φυσικά φαινόμενα ή από Μαύρες Τρύπες, όπως αποδείχθηκε πρόσφατα.

ΗΠΑ: Βρέθηκε θησαυρός ενός εκατομμυρίου δολαρίων - Τον αναζητούσαν μία δεκαετία

Το κυνήγι θησαυρού του Forrest Fenn έλαβε τέλος, με τον 89χρονο να ανακοινώνει και να επιβεβαιώνει την εύρεσή του από έναν τυχερό που έγινε πλουσιότερος κατά 1 εκατομμύριο δολάρια. 

Μετά από μία δεκαετία αναζήτησης από δεκάδες χιλιάδες Αμερικανούς, αρκετοί εκ των οποίων αμφισβήτησαν ακόμη και δια της δικαστικής οδού την ύπαρξή του, ο θησαυρός του Forrest Fenn βρέθηκε και το κυνήγι του τελείωσε.

Ο τυχερός που φαίνεται ότι έψαξε πιο σωστά από τους υπόλοιπους, κατάφερε να τον εντοπίσει πριν από μερικές ημέρες στα Βραχώδη Όρη, πράγμα που επιβεβαίωσε και γνωστοποίησε ο ίδιος ο 89χρονος με συνέντευξή του στην εφημερίδα Santa Fe New Mexican, λέγοντας μάλιστα ότι ο άνθρωπος που τον βρήκε θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.

Τα στοιχεία που είχε δώσει ο Forrest Fenn για τον θησαυρό, τον οποίο είχε θάψει προ δεκαετίας όταν διαγνώστηκε με καρκίνο και αποφάσισε να τον μετατρέψει σε γρίφο από το να τον κληροδοτήσει, ήταν απλά ένα ποίημα 24 γραμμών που είχε χρησιμοποιήσει στην αυτοβιογραφία του.

Έτσι, με απώτερο σκοπό, όπως είχε πει ο ίδιος έστω, να ωθήσει τον κόσμο να έρθει σε επαφή με τη φύση, έκρυψε το σεντούκι που, μαζί με το ποίημα, περιείχε χρυσά νομίσματα, χρυσά ψήγματα και άλλα πολύτιμα αντικείμενα αξίας 1 εκατομμυρίου δολαρίων. Μάλιστα, τουλάχιστον δύο άνθρωποι φέρονται να έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να το βρουν.

Μετά τον εντοπισμό του από τον άγνωστο κυνηγό θησαυρού, ο Fenn είπε: "Νιώθω μισή χαρά και μισή λύπη γιατί το κυνήγι τελείωσε".

Από το διάστημα στο βαθύτερο σημείο των ωκεανών - Η Κάθι Σάλιβαν δείχνει το δρόμο

Η πρώτη Αμερικανίδα αστροναύτης που περπάτησε στο διάστημα, έγινε και η πρώτη γυναίκα στον κόσμο που έφθασε στο βαθύτερο σημείο των ωκεανών της Γης.

Η 68χρονη αστροναύτης Κάθι Σάλιβαν της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), η πρώτη Αμερικανίδα που περπάτησε στο διάστημα το 1984, έγινε και η πρώτη γυναίκα στον κόσμο που έφθασε την Κυριακή με βαθυσκάφος στο βαθύτερο σημείο των ωκεανών της Γης, στην Άβυσσο Τσάλεντζερ σε βάθος 10.915 μέτρων. Έγινε έτσι ο πρώτος άνθρωπος που έχει τόσο περπατήσει στο διάστημα, όσο και καταβυθιστεί στα μεγαλύτερα θαλάσσια βάθη.

Η Σάλιβαν, που είναι επίσης γεωλόγος και ωκεανογράφος, συνεργάστηκε με τον αμερικανό εξερευνητή Βίκτορ Βέσκοβο, ο οποίος στο παρελθόν έχει φθάσει στα βαθύτερα σημεία των βυθών του πλανήτη. Η εταιρεία EYOS Expeditions συντόνισε την αποστολή της Σάλιβαν στην Άβυσσο Τσάλεντζερ, η οποία βρίσκεται στο Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό, στη νότια απόληξη της Τάφρου των Μαριαννών.

Η Σάλιβαν συνοδευόταν από τον Βέσκοβο και η καταβύθιση τους με το ειδικά σχεδιασμένο σκάφος «Limiting Factor» διήρκεσε περίπου μιάμιση ώρα, ενώ η ανάδυση τους τέσσερις ώρες, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Μόλις επέστρεψαν στο πλοίο της αποστολής, το ζευγάρι των εξερευνητών κάλεσε τους αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για να ανακοινώσει το επίτευγμα.

«Ως υβρίδιο ωκεανογράφου και αστροναύτη, αυτή ήταν μια ξεχωριστή μέρα, μια μοναδική μέρα στη ζωή μου, πρώτα να δω το σεληνιακό τοπίο της Αβύσσου Τσάλεντζερ και μετά να επικοινωνήσω με τους συντρόφους μου στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό», δήλωσε η δρ Σάλιβαν, η οποία εντάχθηκε στη NASA το 1978 και στις 11 Οκτωβρίου 1994 έγινε η πρώτη Αμερικανίδα που έκανε διαστημικό περίπατο από τον ISS. Αργότερα έγινε επικεφαλής της Αμερικανικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ), έχοντας πάντα μεγάλο ενδιαφέρον τόσο για το διάστημα όσο και για τους ωκεανούς.

Η Άβυσσος Τσάλεντζερ ανακαλύφθηκε από το βρετανικό πλοίο H.M.S. Challenger στη διάρκεια μιας πολυετούς αποστολής (1872-1876). Έκτοτε πολλές αποστολές έχουν προσπαθήσει να μετρήσουν το ακριβές βάθος της, πυροδοτώντας και σχετικές διαφωνίες. Τον Απρίλιο του 2019 ο Βέσκοβο, πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, ο οποίος έγινε στη συνέχεια εξερευνητής, ισχυρίστηκε ότι έφθασε ακόμη βαθύτερα από ό,τι είχε φθάσει ο σκηνοθέτης του «Τιτανικού» Τζέιμς Κάμερον το 2012.

Out of Shadows Ένα ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει πώς το Χόλιγουντ και τα ΜΜΕ χειραγωγούν τον τρόπο σκέψης και τη συμπεριφορά μας, διαδίδοντας προπαγανδιστικό περιεχόμενο και ασκώντας έλεγχο του νου στις μάζες.