Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2018

Εξερευνώντας το μυστηριακό σπήλαιο τάφος Συράγγιον της Καστέλλας

Υπόγειες στοές ,σφραγισμένες πύλες, ατελείωτες αρχαίες σκάλες που κατηφορίζουν προς ένα μυστηριώδη κόσμο, είσοδοι που φυλάσσονται συνεχώς ακόμη και σήμερα

Αυτός είναι ο εντυπωσιακός άγνωστος υπόγειος Πειραιάς...

Το  Σηράγγιο η σπηλιά του Παρασκευά, είναι ένα υπόγειο σπήλαιο, στην παραλία βοτσαλάκια στην καστέλλα Πειραιά.


Ενα πανάρχαιο κατασκεύασμα που ανάγεται στους πρώτους που συνοίκισαν την πόλη, στους προϊστορικούς Μινύες, ιωνικής καταγωγής, οι οποίοι φαίνεται πως εγκαταστάθηκαν μόνιμα στον Πειραιά, προερχόμενοι από τον Ορχομενό της Βοιωτίας.
Η είσοδος του σπηλαίου 

Πρόκειται για μια σπηλαιώδη κατασκευή που ανακαλύφθηκε το 1897 και βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Καστέλλας σε απότομη βραχώδη ακτή πάνω από τη θάλασσα, στη σημερινή θέση «Βοτσαλάκια», άλλοτε γνωστή ως «παραλία του Παρασκευά», από το όνομα του ιδιοκτήτου της παραλιακής κοσμικής ταβέρνας που υπήρχε παλιά εκεί, εξ ου και το όνομα «σπηλιά του Παρασκευά» και παλαιότερα «σπηλιά του Λαλαούνη».

Σχεδιάγραμμα του σπηλαίου 

Για το Σηράγγιο και τον ήρωα Σήραγγο δεν υπάρχουν πληροφορίες στα λεξικά Σουίδα και Ησυχίου. Περί αυτών όμως κάνει λόγο ο Αρποκρατίων, πως ο Λυσίας αναφέρει αυτό ως χωρίο του Πειραιά, στον κατά Ανδροτίωνος λόγο του. 

Ο Φώτιος σημειώνει πως το Σηράγγιο, εντός του οποίου υπάρχει και ηρώο, κατασκευάστηκε από τον Σήραγγο. Κατά τον Ιάκωβο Δραγάτση, αναφέρεται πως πρόκειται για λουτρώνα με διάφορα διαμερίσματα. 


Η είσοδος του σπηλαίου...

Τα σωζόμενα μωσαϊκά αποδεικνύουν πως ο χώρος είχε υποστεί μετατροπές στη ρωμαϊκή περίοδο. Η ανακάλυψη βωμού από πωρόλιθο, με την επιγραφή «Απόλλωνος αποτροπαίου», φανερώνει πως πρόκειται για αρχαίο ιερό που ανάγεται στον Σήραγγο, από το όνομα του οποίου και παράχθηκε η λέξη Σηράγγιο.



Η υπόγεια αυτή σπηλαιώδης κατασκευή εισχωρεί περίπου 12 μέτρα μέσα στο βράχο, κάτω από την παραλιακή λεωφόρο Βασιλέως Παύλου (Αλέξανδρου Παπαναστασίου), όπου και βρίσκονται δύο αρχαίοι τάφοι με ένα φρεάτιο προ αυτών. 

Η ιστορία του σπηλαίου στην είσοδο 

Η αίθουσα έχει κυκλικό σχήμα και κοσμείται με διάφορα ψηφιδωτά. Στις δυο πλευρές της εισόδου υπάρχουν δύο ψηφιδωτά εκ των οποίων το μεν ένα παριστά τη Σκύλλα το δε άλλο αρχαίο νεανία σε τέθριππο άρμα, που κατά μεν τον αρχαιολόγο Χιοτέλη είναι θαλάσσια θεότητα, κατά δε τον Ι. Δραγάτση πρόκειται για τον ήρωα Σήραγγο.
Ψηφιδωτά από το διάκοσμο του Σηραγγίου - Η μυθική Σκύλλα (Πηγή: mlp-blo-g-spot.blogspot Χρ. Πανάγος)

Από τον αρχαίο Έλληνα ρήτορα Ισαίο πληροφορούμαστε πως το Σηράγγιο κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. ανήκε στον Ευκτήμονα που το πούλησε στους Αντιφάνη και Αριστόλοχο αντί 3.000 δραχμών.

Η κεντρική σάλα του σπηλαίου

Πλήρη περιγραφή του Σηραγγίου του Πειραιά και των αναπαραστάσεων του δίδεται από τον Γ. Ζαννέτο στο περιοδικό «Εμπόριο» κατά το έτος 1910, όπου και αρχίζει την περιγραφή από το έτος 1894, όταν ξεκίνησαν οι εργασίες απομάκρυνσης χωμάτων που έφραζαν μεγάλο μέρος της εισόδου.


Η Σπηλιά του Παρασκευά είχε διαμορφωθεί ως κοσμική ταβέρνα από τη δεκαετία του 1920. Μάλιστα οι ιδιοκτήτες είχαν φροντίσει για την επικάλυψη των αρχαίων τοιχογραφιών με κρασοβάρελα. 

Ψηφιδωτό από το διάκοσμο του Σηραγγείου - Τέθριππο Άρμα (Πηγή: mlp-blo-g-spot. Χρ. Πανάγος)

Κατά τη δεκαετία του 1960 διαμορφώθηκε σε λαϊκό κέντρο με το όνομα «Σπηλιά», από όπου πέρασαν πολλά γνωστά ονόματα της ελληνικής λαϊκής μουσικής σκηνής όπως ο Μανώλης Χιώτης και η Μαίρη Λίντα, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Τώνης Μαρούδας, ο Νίκος Γούναρης, ο Γιάννης Καραμπεσίνης, ο Τάκης Μωράκης με την ορχήστρα του και άλλοι πολλοί.


Η αρχή της υπόγειας στοάς περίπου στα 12 μέτρα 

Τη λειτουργία του κοσμικού κέντρου διέκοψε επί Επταετίας, το 1968, ο τότε δοτός δήμαρχος του Πειραιά Αριστείδης Σκυλίτσης. Σήμερα ο χώρος έχει εγκαταληφθεί...

Ο πάνω χώρος κάτι σαν βωμός, η μούχλα είναι εμφανής παντού...

Κάτοικοι της περιοχής λένε πως το σπήλαιο επικοινωνεί με το στοιχειωμένο σπίτι της Καστέλλας ή με την βραχονησίδα κουμουνδούρου, που υπάρχει λίγα μέτρα μέσα στη θάλασσα, ή ίσως και με τα δύο!

Πολλές ιστορίες ακούγονται για την απόκοσμη έπαυλη Μαυρομιχάλη στην παραλία Βοτσαλάκια, που φτιάχνουν... ατμόσφαιρα στην κατά τα άλλα ειδυλλιακή παραλία.

Λόφος Λεβίδη: Ο "στοιχειωμένος" πύργος με τα 70 δωμάτια


Ένας λόφος... Εικασίες... 'Ενδοξο παρελθόν... Παράξενα σύμβολα... Υπολείμματα τελετών και μαρτυρίες ενός περίεργου θανάτου κοριτσιού που έπεσε στην άδεια πισίνα της βίλας, συνθέτουν το σκηνικό του εγκαταλελειμμένου πύργου με τα εβδομήντα δωμάτια...

Βρισκόμαστε στην Παλλήνη, πάνω σε έναν κατάφυτο λόφο, γεμάτο πεύκα και υπέροχη θέα στα μεσόγεια. Εδώ δεσπόζει ένας οθωμανικός πύργος, αργότερα ήρθε να προστεθεί η διάσημη βίλα με την καμάρα, φιλοξένησε κινηματογραφικά στούντιο και όλοι έχουμε δει σε κάποια σκηνή Ελληνικής ταινίας.

Ο κυκλικός πύργος στη κορυφή του λόφου Λεβίδη στη Παλλήνη, δίπλα στην ομώνυμη βίλα με την οποία σήμερα είναι ενωμένος με μια καμάρα.


Η μεγάλη του ιστορία ανά τους αιώνες δεν ήταν ικανή να κρατήσει το κτίριο κατοικήσιμο στις μέρες μας και ύστερα από μια σειρά γεγονότων, εγκαταλείφθηκε και στοίχειωσε στο ένδοξο παρελθόν του...

Η διάσημη καμάρα των Ελληνικών ταινιών  

Την δεκαετία του ’30, στο κέντρο της Παλλήνης, στον πευκόφυτο λόφο, εν αρχή δημόσιου χαρακτήρα, χτίζεται εκεί η βίλα Λεβίδη.

Το 1935 ο Δημήτριος Λεβίδης, ο οποίος ήταν αυλάρχης των ανακτόρων του τότε βασιλέως, απόστρατος αντισυνταγματάρχης και είχε διατελέσει για κάποιο χρονικό διάστημα πρόεδρος της Ελληνικής βουλής, Εγκαθίσταται εκεί.

Το 1948 με προσωπική επιλογή του ανωτέρω εγκαθίσταται στο λόφο και ο υπενωμοτάρχης της τότε Χωροφυλακής, Θεόδωρος Κάργας, ως υπεύθυνος ασφαλείας του επονομαζόμενου και Πύργου Λεβίδη «λόγο του πύργου που προϋπήρχε στο λόφο και συνδέεται μέσω καμάρας με τη βίλα».

Οι λαβύρινθοι του ισογείου... 

Ο πύργος προϋπήρχε της βίλας η οποία κτίστηκε το 1935. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον πύργο που είναι μάλλον Οθωμανικός, κάτι που μπορούμε να συμπεράνουμε από τον τρόπο κατασκευής του. 

Ο σκοπός του ήταν προφανώς η εποπτεία της περιοχής και ίσως η προστασία των γύρω κτημάτων και ο έλεγχος του δρόμου προς τα Μεσόγεια.

Στο επίπεδο του ισογείου διακρίνεται παράθυρο-άνοιγμα  προφανώς ως τυφεκιοθυρίδα.

Ο λόφος Λεβίδη στην Παλλήνη έγινε γνωστός από τον πύργο Λεβίδη, τον οποίο έκτισε το 1935 ένας κορυφαίος αρχιτέκτονας της εποχής, ο Κωνσταντίνος Σακελλάριος.

Η έκταση 80 στρεμμάτων παραχωρήθηκε με συμβόλαια από τους κληρούχους στον Δημήτρη Λεβίδη, που τότε ήταν αυλάρχης στα ανάκτορα του Τατοΐου. Το 1936 το ζεύγος Λεβίδη εγκαθίσταται στη βίλα των 70 δωματίων η οποία πρέπει να σημειωθεί ότι συνδέθηκε με ειδική κάμαρα με τον πύργο.

Εντυπωσιακό γκράφιτι 

Το 1948 στο λόφο Λεβίδη εγκαταστάθηκε ο υπενωμοτάρχης Θεόδωρος Κάργας ως υπεύθυνος της ασφάλειας, ο οποίος στη συνέχεια ασχολήθηκε και με τους κήπους του λόφου. 

Ο Δημήτρης Λεβίδης πέθανε το 1963 και αμέσως μετά ξεκίνησαν τα οικονομικά προβλήματα.
Μάτια παρακολουθούν την κάθε μας κίνηση...

Τότε η βίλα και γενικά η έκταση του λόφου μισθώνονταν σε εταιρίες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ως στούντιο γυρισμάτων. Το 1990 η Τούλα Λεβίδη πεθαίνει. Ο μοναδικός κληρονόμος είναι ο γιος της Γιώργος Λεβίδης, ο οποίος πουλά την έκταση σε Έλληνες επιχειρηματίες το 1991.

Μια μορφή καθόλου.. φιλική...

Παραμονή υπογραφής των συμβολαίων πώλησης του λόφου στους σημερινούς ιδιοκτήτες,καίγεται το μεγαλύτερο τμήμα της βίλας από «άγνωστη αιτία».
Ο λόφος Λεβίδη τελικά πουλήθηκε σε υπεράκτια εταιρία Κυπριακών συμφερόντων, έναντι 6.000.000 ευρώ.

Από την βεράντα μπαίνουμε στο εσωτερικό του πύργου...

Μετά την πώληση η περιοχή εγκαταλείφθηκε, η βίλα των 70 δωματίων γνώρισε τη δύναμη του χρόνου και υπέστη μεγάλες φθορές. 
Κατεστραμμένο δωμάτιο του ισογείου 

Η σκεπή του κεντρικού κτιρίου κατέρρευσε ύστερα από πυρκαγιά, ενώ οι υπόλοιποι χώροι λεηλατήθηκαν…
Περίεργοι κωδικοί στον διάδρομο του υπογείου
Ο πευκόφυτος λόφος στην είσοδο της Παλλήνης είχε παραχωρηθεί δωρεάν στην οικογένεια από την τότε Κοινότητα Παλλήνης. 
Δαιδαλώδεις σκοτεινοί διάδρομοι, οδηγούν σε δεκάδες δωμάτια...

Κατά τις απαλλοτριώσεις για την διάνοιξη της Αττικής Οδού, η οποία διέρχεται τους νοτιοδυτικούς πρόποδες του λόφου, η οικογένεια Λεβίδη επέστρεψε το σύνολο του λόφου στο κράτος.

Ακόμα ένα μάτι μας παρακολουθεί...

Η «στοιχειωμένη» βίλα Λεβίδη και τα ίχνη τελετών...

Παράξενα σύμβολα, υπολείμματα τελετών και μαρτυρίες ενός περίεργου θανάτου κοριτσιού που έπεσε στην άδεια πισίνα της βίλας, συνθέτουν το σκηνικό του εγκαταλελειμμένου πύργου με τα εβδομήντα δωμάτια...

Η άδεια πισίνα στην πίσω πλευρά του κτηρίου, που οι μαρτυρίες θέλουν ένα κορίτσι να πέφτει και να σκοτώνεται



Ο χώρος των μαγειριών 

Εδώ έχουν γυριστεί οι ταινίες, «Η αρχόντισσα κι ο αλήτης», «Ο μάγκας με το τρίκυκλο», «Εραστές του ονείρου», «Το λεβεντόπαιδο», «Πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα», «Το παίζω και πολύ άνδρας» κ.α.

Προχωράμε στον λαβύρινθο...

Το «Κτήμα Λεβίδη», είναι ένα μεγάλο κτήμα 80 στρεμμάτων στην είσοδο της Δ.Ε Παλλήνης σχεδόν στο κέντρο του ενιαίου Δήμου. 
Μέλος της ομάδας μας, στους σκοτεινούς διαδρόμους του πύργου

Ένας πράσινος λόφος, γεμάτος δέντρα και εγκαταστάσεις μικρές και μεγάλες, που τον αναφέρουν ως «πύργο με τα 70 δωμάτια».

Άποψη πλαϊνού τοίχου

Οι κ.κ. Μπουζάλας – Ματζώρης οι οποίοι έχουν υπό την κατοχή τους το κεντρικό τμήμα του λόφου με τα ερείπια της βίλας,συνολικής έκτασης περίπου 80 στρεμμάτων δεν είναι οι μοναδικοί ιδιοκτήτες.
Κατεστραμένοι βοηθητικοί χώροι, μάλλον πλυσταριό 

Είναι και το μετοχικό ταμείο Πολεμικής Αεροπορίας με περίπου 21 στρέμματα,στο ανατολικό τμήμα του λόφου,με σκοπό να αναγερθεί κάποια στιγμή Ίδρυμα κοινωνικού χαρακτήρα και τέλος η οικογένεια Κάργα η οποία κατέχει έκταση 1,8 στρεμμάτων με διαδικασία χρησικτησίας «συμφωνούντος του ίδιου του Γ. Λεβίδη ο οποίος είχε πάει σαν μάρτυρας στο σχετικό δικαστήριο».

Ότι απέμεινε από το ξωκκλήσι του αγίου Γεωργίου εντός της οικίας

Το κτήμα Λεβίδη, κάθε χρόνο του Αγ. Γεωργίου, που γιόρταζε και το ομώνυμο εκκλησάκι που υπάρχει εκεί, άνοιγε και υποδέχονταν σε δεξίωση τους επιφανείς παράγοντες της περιοχής «προφανώς τιμώντας και το όνομα του πατέρα του ιδιοκτήτη».

Δεκάδες διάδρομοι και δωμάτια χωρίς στέγη...

Εντός της οικίας, υπάρχουν πολλές τρύπες, που έκαναν επίδοξοι κυνηγοί θησαυρών, στην προσπάθεια τους να εντοπίσουν τον θησαυρό της οικογένειας Λεβίδη.

Άποψη από παράθυρο κατεστραμμένου δωματίου 

Μετά τις σφαγές της Κωνσταντινούπολης το 1821, μέλη της οικογένειας κατέφυγαν στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, στη Βλαχία στη Μολδαβία και στη Ρωσία και διακρίθηκαν κατά την διάρκεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας αλλά και μετά την απελευθέρωση των Ελλήνων.
Το μεγάλο μαρμάρινο σαλόνι του ορόφου 

Μετά την ανεξαρτησία της Ελλάδας τα μέλη της οικογένειας Λεβίδη διέπρεψαν στην πολιτική ενώ αρκετοί ακολούθησαν στρατιωτική και διπλωματική σταδιοδρομία.
Ακόμα ένα δωμάτιο με τζάκι


Ο Γιώργος Λεβίδης γιός του Αυλάρχη Δ.Λεβίδη, συνομήλικος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, ακολούθησε καριέρα διπλωμάτη, έζησε για πολλά χρόνια εκτός Ελλάδας και σήμερα ζει στις Σπέτσες δείχνοντας να αδιαφορεί για την τύχη του λόφου.

Η πίσω αυλή 

Τα τελευταία χρόνια η πάλαι ποτέ βίλα Λεβίδη στην κυριολεξία λεηλατήθηκε και καταληστεύτηκε. Κανείς δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον να διασωθεί ένας χώρος ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας που κτίστηκε με μοναδικά για την εποχή υλικά τα οποία σήμερα δεν βρίσκονται εύκολα.

Άποψη από τον πύργο

Μέχρι σήμερα, την βίλα επισκέπτονται καθημερινά άνθρωποι που θέλουν να «ταξιδέψουν» πίσω στο χρόνο, να δουν από κοντά το διάσημο αυτό σπίτι, να το φωτογραφίσουν και να το εξερευνήσουν...

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 2018

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2018

Όταν ένας Βορειοηπειρώτης κρατά όπλο είναι εθνικιστής. Όταν κρατά ο Κουφοντίνας και οι Ξηροί είναι ήρωες!


«Όταν ένας Βορειοηπειρώτης κρατά όπλο είναι εθνικιστής. Όταν κρατά ο Κουφοντίνας και οι Ξηροί είναι ήρωες!». Δεν είναι δικό μου. Το "έκλεψα" από τον τοίχο του Γιώργου Αδαλή. Ελπίζω να μην έχει πρόβλημα.

Του Στρατή Μαζίδη

Και το έκανα διότι δυστυχώς έχει δίκιο. Ο Κατσίφας δεν σκότωσε. Είχε όπλο, θα πει κανείς. Εκεί που μένει και με όσα αντιμετωπίζουν οι ομογενείς, το παράδοξο θα ήταν να μην είχε όπλο. Ένα όπλο μάλιστα που σύμφωνα με μια μαρτυρία, έφερε άσφαιρα.

Ωστόσο κατά το Δημήτρη Παπαδημούλη, επρόκειτο για έναν ακραίο που δεν πρέπει να ηρωοποιηθεί. Το γεγονός πως αρκετές μαρτυρίες συγκλίνουν στο ότι επέλεξε να πεθάνει έχοντας στα χείλη του την Ελλάδα, μάλλον δε λέει κάτι στον κάτοικο των επαναστατικών Βρυξελλών. Αλήθεια η ΝΔ πέρα από το να ζητά άπλετο φως, τι γνώμη έχει; Πρόκειται περί πατριώτη; Περί ακραίου;

Το παράδοξο βέβαια είναι πως όταν άλλοι κρατούν όπλα στην Ελλάδα, ορισμένοι δολοφόνοι κατά συρροή λογίζονται ως επαναστάτες. Λαμβάνουν άδειες, κάνουν διακοπές, βγάζουν βιβλία και χρήματα. Άλλοι πάλι αποφυλακίζονται εκμεταλλευόμενοι καινούριους σχετικά νόμους και συνεχίζουν το...θεάρεστο έργο τους.

Αυτή είναι η Ελλάδα τελικά. Κι όλα αυτά τα γεγονότα, κι όλες αυτές οι προσεγγίσεις μας εξηγούν γιατί είμαστε σε ιστορική περίοδο παρακμής και συρρίκνωσης. Ίσως δε ακόμη και εξαφάνισης από το χάρτη. Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών, κανενός Σόρος ή σκοτεινού διεθνούς παράγοντα διότι για να συντελεστεί ένα έγκλημα, εκτός από το θύτη, χρειάζεται και κάποιος στη θέση του θύματος. Μόνοι καθίσαμε...


freepen.gr 


εικόνα: dimitrisvetsikas1969 / pixabay

Για να ξεχωρίζουμε εχθρούς και φίλους στα Βαλκάνια.....


Αλβανικό πανό της Παρτιζαν Τιράνων για τον θάνατο του βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα που αναφέρει στα Αλβανικά: Ένας Έλληνας νεκρός, ένας μπάσταρδος λιγότερος....
Σερβικό πανό της Πατριζάν Βελιγραδίου για το ίδιο θέμα που αναφέρει: Κωνσταντίνος Κατσίφας Ελλάς ή θάνατος
και παρακάτω βλέπουμε κι άλλα αλβανικά και σέρβικα πανό....
Του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου για την συμπαρασταση στις φωτιές της Αττικής
Και της Παρτιζαν Βελιγραδίου για το ίδιο θέμα
και ένα αλβανικό πανό που κατηγορεί τους Ελληνες για γενοκτονία των Τσάμηδων
Τέλος αλβανικό πανό που γράφει Η Κύπρος είναι Τουρκία

Αυτά για να μην έχουμε αυταπάτες για τους εχθρούς και τους συμμάχους μας στα Βαλκάνια....

Νομίζετε ότι οι πρόγονοί μας τους έλεγαν αδίκως Τουρκαλβανούς;
Ή θεωρείτε ότι τους αδικεί η ιστορία όταν αναφέρει ότι ΠΑΝΤΑ σε ΟΛΟΥΣ τους πολέμους του νεότερου ελληνισμού οι Αλβανοί πήγαν με το μέρος των εχθρών μας; 

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

Το Παγκράτιον στην Αρχαία Ελλάδα – Η απόλυτη ελληνική πολεμική τέχνη



Στην αρχαία Ελλάδα η συμβίωση με τον πόλεμο ήταν κάτι ευρέως αποδεκτό .Η Πολεμική παιδεία των Αρχαίων Ελλήνων Πολεμιστών ήταν αυτή που μετέτρεπε τον κάθε απλό πολίτη σε πολεμική μηχανή έτοιμη να κυριαρχήσει απέναντι σε κάθε είδους εχθρό.

Όταν μιλάμε για πολεμική παιδεία στην αρχαία Ελλάδα, αναφερόμαστε στο Παγκράτιον.

Η λέξη Παγκράτιον αποτελείται από τις λέξεις παν + κράτος .

Ο γνώστης αυτής της Πολεμικής Τέχνης ήταν ο “τα πάντα κρατών”.

Παγκρατιαστής ήταν δηλαδή αυτός που κυριαρχούσε,αυτός που είχε την εξουσία.

Σύμφωνα με αναφορές του αξιότιμου Κου Λάζαρου Σαββίδη , ο οποίος μεταξύ πολλών άλλων είναι και υπεύθυνος ιστορικής τεκμηρίωσης,η πρώτη αναφορά για το Παγκράτιον έγινε στα Ορφικά κείμενα μεταξύ 12.000 – 4.000πΧ!(στίχος 586)

” Αυτάρ Παγκράτιοιο δωκεν γέρας Ήρακληι,αργύρεον κρητηρα ως βραβειον δια το Παγκράτιον,κρατήρα αργυρούν πολυποίκιλον“.

Σύμφωνα με τον στίχο, δόθηκε λοιπόν στον Ηρακλή για τις επιδόσεις του στο Πακράτιον,ασημένιο βραβείο.

Αυτή η αναφορά πιστοποιεί πως την περιόδο εκείνη το Παγκράτιον δεν υπήρχε απλά αλλά οι υψηλές επιδόσεις σε αυτό μπορούσαν να αξιολογηθούν με συγκεκριμένα κριτήρια και βραβεύονταν και με βραβείο χρηματικής αξίας.Ο ιστορικός αναλυτής λαμβάνει υπόψη πως ο Ορφεύς έζησε πριν τον Τρωικό πόλεμο ο οποίος χρονολογείται περί του 3000πΧ. άρα το κείμενο θεωρείται αρχαιότερο.

Βάσει αυτών των αναφορών, το Παγκράτιον είναι η αρχαιότερη πολεμική Τέχνη που έχει καταγραφεί επιστημονικά.Είναι άραγε η μητέρα Πολεμική Τέχνη όλων;

Ας ρίξουμε μια ματιά στα παρακάτω και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

Το Παγκράτιον εισήχθη στους Ολυμπιακούς αγώνες το 648πΧ και το Παγκράτιον Παίδων το 200 π.Χ. Υπάρχουν ερωτηματικά για τον λόγο που οι Ηλιείς άργησαν να το συμπεριλάβουν καθώς σε άλλες αθλητικές διοργανώσεις ανά την Ελλάδα,φαίνεται να είναι εισηγμένο νωρίτερα.

Η εκστρατεία του Μέγα Αλεξάνδρου είχε ως αποτέλεσμα μεταξύ άλλων και το Παγκράτιον να διαδοθεί σε όλη την Ανατολή (εκστρατεία στην Ινδία – 326 πΧ). Υπάρχουν αναφορές πως οι Μακεδόνες μετέφεραν μαζί τους τεράστιες Τέντες για την εξάσκηση στο Παγκράτιον.

Περίπου 1000 χρόνια αργότερα το άθλημα αυτό φαίνεται πως έχει αφομειωθεί και στην πορεία αντιγραφεί από τους Ινδούς και μέσω ενός Βουδιστή Μοναχού με το όνομα Μποντιτάρμα,ο οποίος ταξίδεψε από την Ινδία στην Κίνα, φαίνεται να έχει διαδοθεί στην περιοχή του μοναστηριού Σαολίν ή οποία και ονομάστηκε Γιουνάν , που σημαίνει Ιωνία.

Στο βιβλίο του N,Gardiner ” Athletics of the ancient world” Oxford Univ.Press NY στην σελίδα 16 αναφέρεται πως το jiu jitsu διδάχτηκε στους Ιάπωνες από τους Κινέζους πολεμιστές.Το άθλημα αυτό φαίνεται να είναι σήμερα αυτο που πλησιάζει περισσότερο σε τεχνική το Παγκράτιον.

Στην σελίδα 14 αναφέρεται πως οι Κινέζοι πυγμάχοι μοιάζουν πολύ με τους Έλληνες Παγκρατιαστές. Οι ομοιοτητες των Κινέζων με τους Αρχαίους Έλληνες ξεφεύγουν από τις πολεμικές Τέχνες και αγγίζουν ακόμη κι ένα Κινέζικο άθλημα με μπάλα, το οποίο σύμφωνα με τον συγγραφέα έχει μεγάλες ομοιότητες με το Αρχαίο Ελληνικό άθλημα Επίσκυρος. Υπάρχει δηλαδή μια γενικότερη ταύτιση σε αθλητικά θέματα.

Σύμφωνα με τον Oyama Masutatsu, κάποια χρόνια αργότερα ( 6ο αιώνας μΧ ),άρχισε η διάδοση κάποιας πολεμικής τέχνης με περιορισμένο αριθμό ασκήσεων και τεχνικών Πάλης, στην Κίνα στο μοναστήρι Σαολίν. Στην Ελλάδα όμως το Παγκράτιο,πολύ πριν την περίοδο του Βούδα (500πΧ) ήταν ήδη Ολυμπιακό Άθλημα. Η αρχαιότερη απόδειξη χρήσης της πολεμικής Τέχνης από τους μοναχούς Σαολίν, είναι το 728 μ.Χ, που αφορά δύο περιπτώσεις: υπεράσπισης της Μονής Σαολίν από ληστές περίπου το 610 μ.Χ. , και στη συνέχεια το ρόλο τους στην ήττα του Wang Shichong στη Μάχη της Hulao στο 621 μ.Χ.

To Παγκράτιον ήταν μια τέχνη την οποία και διδάσκονταν όλοι οι Αρχαίοι Έλληνες με σκοπό να μπορούν να νικούν τους εχθρούς τους αλλά και να επιβιώνουν σε συμπλοκές με άγρια ζώα (πχ Ηρακλής και λιοντάρι της Νεμέας αλλά και στη μάχη του Μαραθώνα οι Αθηναίοι, καθώς και στις Θερμοπύλες οι Λακεδαιμόνιοι όταν έσπασαν τα ξίφη και τα δόρατά τους, χρησιμοποιήσαν την τέχνη του παγκρατίου ~ ¨κλασθέντων αυτοίς ξιφών τε και δοράτων πολλά ταις χερσί γυμναίς έπραξαν,οπόσα δε εστίν εν αγωνία προτετίμηται πάντων το Παγκράτιον¨ ).

Ιδρυτής του Παγκρατίου θεωρείται ο Θεός Ερμής και οι Παγκρατιαστές έπρεπε να ακολουθούν κανόνες σωστής συμπεριφοράς αλλά και να συμμερίζονται τους νόμους του Παγκρατίου.Ξεκάθαρα μπορούμε να δούμε πως το Παγκράτιον δεν αφορούσε μόνο την σωματική εκγύμναση αλλά και το χτίσιμο υγιούς χαρακτήρα.

Οι αρχές του Παγκράτιου ήταν οι εξής :

Μην σκοτώσεις συνάνθρωπο σου ( ευγενές άθλημα )

Να είσαι σεμνός και αγνός

Να είσαι εγκρατής

Να λες πάντα την αλήθεια

Να σέβεσαι όλα τα δημιουργήματα

Να είσαι δίκαιος προς όλους

Να είσαι φιλόξενους προς τους ξένους

Ο αθλούμενος εκτός των παραπάνω , έπρεπε να απέχει απο τα εξής :

και να αναζητά :

την Ευγένεια

την Μετριοφροσύνη

τον σεβασμό

την τιμιότητα

μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να επιτύχει:

την Αρμονία

την Ισορροπία

την Δικαιοσύνη

την ισότητα

το Μέτρο

Το Παγκράτιο ήταν ένα άθλημα του οποίου η σπουδή διαρκούσε όλη μέρα. Από το πρωί μέχρι την Δύση του ηλίου οι αθλητές χωρισμένοι σε ζευγάρια προσπαθούσαν ο ένας να υπερνικήσει τον άλλο κάτω από το άγρυπνο μάτι του ανθρώπου που τους προπονούσε.

Λέγεται πως οι Σπαρτιάτες εξασκούνταν στο Παγκράτιο, σε έναν χώρο στον οποίο είχε κανείς πρόσβαση μόνο μέσω γεφυρών, τις οποίες έριχναν μόλις οι αθλητές τις διάβαιναν και σήκωναν εκ νέου λίγο πριν πέσει το σκοτάδι.Με τον τρόπο αυτό κανένας αθλητής δεν μπορούσε να αποφύγει το σύνολο της προπόνησης ή να τα παρατήσει.

Γι αυτό και οι αθλητές μπορούσαν να μετατραπούν σε σκληρούς πολεμιστές όταν αυτό ήταν το ζητούμενο, οι οποίοι θα πολεμούσαν όλη μέρα ασταμάτητα ανεξάρτητα με το μέγεθους και τον εξοπλισμό του εχθρού.

Το Παγκράτιον ήταν ένα βίαιο άθλημα καθώς ο λόγος που δημιουργήθηκε αφορούσε το πεδίο της μάχης.Ουσιαστικά οι κανόνες που υπήρχαν κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες απάγορευαν στους αθλητές να βγάλουν ο ένας τα μάτια του άλλου, τα χτυπήματα στα γεννητικά όργανα και τα δαγκώματα. Τα όρια αυτά ήταν και ο λόγος που οι Σπαρτιάτες δεν λάμβαναν μέρος στους αγώνες καθώς θεωρούσαν ότι θα γινόντουσαν πιο μαλθακοί κάτι που θα τους επηρέαζε στο πεδίο της μάχης.

Το Παγκράτιον, ευτυχώς συνεχίζει να διδάσκεται και στις μέρες μας και οι αναφορές μιλούν για περισσότερους από 2000 αθλητές και 127 σωματεία σε όλη την Ελλάδα!

Τι πιο ιδανικό για την αγωγή των παιδιών του νεο Έλληνα;

Η πειθαρχία, ο σεβασμός στον δάσκαλο και στον συναθλητή,η προσπάθεια για την κατάκτηση του στόχου,η χρήση του μυαλού για να βρει την κατάλληλη λύση και να εφαρμόσει τις σωστές τεχνικές και η ανάπτυξη της σωματικής και ψυχικής δύναμης θεωρούμε ότι είναι σοβαροί λόγοι για να βάλει ένας πατέρας τον υιο του να περπατήσει στο μονοπάτι του Παγκρατίου, μέσα από έναν σύλλογο που ο ίδιος θα επιλέξει.



pentapostagma.gr


Το διαβάσαμε από το: Το Παγκράτιον στην Αρχαία Ελλάδα – Η απόλυτη ελληνική πολεμική τέχνη http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2018/10/blog-post_9797.html#ixzz5VOzdXOIX