12 Εθνικοί ευεργέτες που χάρισαν την περιουσία τους στους Έλληνες.

Ως Εθνικοί ευεργέτες, χαρακτηρίζονται οι πλούσιοι Έλληνες, που προσέφεραν μέρος ή και ολόκληρη την περιουσία τους για κοινωφελείς σκοπούς, για ίδρυση σχολείων, νοσοκομείων κ.α., συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της χώρας μας σε ποικίλους τομείς. Προς τιμήν τους, αναφέρουμε 12 εθνικούς ευεργέτες με γενναιοδωρία και μεγάλα σχέδια.

1. Ιωάννης Δόμπολης (1976 – 1850)

Ιδρυτής Πανεπιστημίου Αθηνών (Καποδιστριακό). Με αίτημα στη διαθήκη του, ζήτησε να διατεθούν 815.000 χάρτινα ρούβλια «προς ανίδρυσιν εν Αθήναις ή εν οιαδήποτε άλλη πόλει ήτις έσται πρωτεύουσα της Ελλάδος, τω 1906, Πανεπιστημίου ονομασθησομένου Καποδιστριακού», χρηματοδοτώντας όχι μόνο την ίδρυση αλλά και τη συντήρηση του Πανεπιστημίου.

Κοινώς, άφησε στο ελληνικό δημόσιο το σύνολο της περιουσίας του με τον όρο να χρησιμοποιηθεί για την ίδρυση και λειτουργία πανεπιστημίου με την ονομασία «Καποδιστριακό», το οποίο θα έπρεπε να εφοδιαστεί με επιστημονικά όργανα, εργαστήρια και παρεκκλήσιο.

Ζήτησε δε, τη συγκεκριμένη ονομασία για το Πανεπιστήμιο, ώστε να ικανοποιήσει την υπόσχεσή του προς τον I. Καποδίστρια, να δοθούν τα μέγιστα για τη δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα.

2. Απόστολος Αρσάκης (1792 – 1874)

Ο Απόστολος Αρσάκης διετέλεσε Υπουργός των Εξωτερικών και Πρό­εδρος του Υπουργικού Συμβουλίου της Ρουμανίας.

Ιδρυτής της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, το 1836. Με δικές του δαπάνες συνέβαλε στην αποπεράτωσητου Μεγάρου της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, διαθέτοντας αρχικά 250.000 δραχμές και έπειτα 560.000 δραχμές για τη συντήρησή του. Το κτίριο αυτό, ονομάστηκε προς τιμήν του «Αρσάκειο».

Χρηματοδότησε υποτρο­φίες διδασκάλων. Δώρισε μεγάλα ποσά για την ανέγερση σχολείων και ναών στη πατρίδα του, τη Βόρεια Ήπειρο.

3. Γεώργιος Αβέρωφ (1815 – 1899).

Ένας από τους σημαντικότερους εθνικούς μας ευεργέτες.

Υπεύθυνος για την ανέγερση σχολείου στο Μέτσοβο.

Ιδρυτής Σχολής Βιοτεχνίας, Γυμνασίου, Παρθεναγωγείου, στην ελληνική παροικία της Αλεξάνδρειας.

Ναυπηγεί το μεγαλόπρεπο θωρηκτό «Αβέρωφ».

Χρηματοδοτεί την αποπεράτωση του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου

Κτίζει τη Στρα­τιωτική Σχολή Ευελπίδων, όπως επίσης και το Αβερώφειο Εφηβείο.

Υπεύθυνος αναμόρφωσης του Παναθηναϊκού Σταδίου.

Ιδρυτής των φυλακών Αβέρωφ (στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, σημερινή τοποθεσία του Αρείου Πάγου).

Συνέβαλε με τις δωρεές του στη φιλοτεχνία ανδριάντων του Ρήγα Φεραίου (1872) και του Γρηγορίου Ε (1871).

Όταν ανακοινώθηκε πτώχευση κατά την κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη (1893) δώρισε στο ελληνικό κράτος 70.000 λίρες.

4. Ευάγγελος Ζάππας (1800-1865) και Κωνσταντίνος Ζάππας (1817-1892)

Πρόκειται για δυο ξαδέρφια που φρόντισαν για την ανέγερση του Ζαππείου Μεγάρου, στο άλσος της Αθήνας. Έξω από το Μέγαρο, στέκονται μαρμάρινοι ανδριάντες του Ευάγγελου και Κωνσταντίνου Ζάππα, προς τιμήν τους.

Ο Ευάγγελος Ζάππας, προσέφερε το 1856, 400 μερίσματα της «Εθνικής Ατμοπλοΐα», προκειμένου να χρησιμοποιηθούν τα κέρδη για την ίδρυση των Ολυμπιακών αγώνων, την Ολυμπιάδα και για τα βραβεία των νικητών των αγώνων. Ο ίδιος και ο ξάδερφός του, Κωνσταντίνος Ζάππας, συνέβαλαν στην αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

5. Ιωάννης Πάγκας (1814 -1895)

Ο Ιωάννης Πάγκας είναι από τους ελάχιστους εθνικούς ευεργέτες που προσέφεραν την περιουσία τους στο κράτος εν ζωή και όχι μετά θάνατον.

Τα έτη 1887-88 χορήγησε με μεγάλα ποσά τη συνέχιση της λειτουργίας της ελληνικής σχολής Κορυτσάς, των διδακτηρίων και της βιβλιοθήκης της.

Έκτισε ένα μέγαρο στην πλατεία Ομονοίας, το γνωστό ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος».

Με συμβολαιογραφική πράξη που ο ίδιος συνέταξε το 1889, δώρισε όσο ζούσε ακόμη το σύνολο της περιουσίας του στο κράτος (το ιλιγγιώδες ποσό 2.000.000 δραχμών), για «εθνωφελή και φιλάνθρωπα έργα», κρατώντας για τον εαυτό του μόνο 1.000 δραχμές το μήνα για τα καθημερινά έξοδα.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής κυβέρνησης συνέστησε την «Μπάγκειο Επιτροπή» προκειμένου να διαχειριστεί το τεράστιο ποσό των δύο εκατομμυρίων δραχμών.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, δώρισε και το σπίτι του στην Αθήνα στο ελληνικό κράτος, έργο του Τσίλλερ, καθώς και ένα ακόμα κτιριακό μέγαρο με την ονομασία «Μπάγκειον», στην Ομόνοια.

6. Οι γιοι του Χατζή-Παναγιώτη Ζωσιμά: Αναστάσιος, Ιωάννης, Ζώης, Μιχαήλ, Θεοδόσιος, Νικόλαος (έτη γέννησης μεταξύ 1754 και 1762)

Διέθεσαν όλη την περιουσία τους για την ίδρυση των:

Ζωσιμαία Σχολή, Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία, Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη, στα Ιωάννινα.

Ανακαίνισαν πέντε εκκλησίες στα Γιάννενα, στο ορφα­νοτροφείο και στο ελληνικό σχολείο Πάτμου.

7. Γιώργος Σίνας (1783-1853)

Ο Γιώργος Σίνας, με καταγωγή από τη Μοσχόπολη, ήταν επιχειρηματίας και τραπεζίτης.

Με τη δωρεά του, ίδρυσε το Αστεροσκοπείο στο λόφο των Νυμφών της Αθήνας και συνέβαλε στον εξοπλισμό του με μετεωρολογικά και αστρονομικά όργανα. Για αυτή την προσφορά του τιμήθηκε με το μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Σωτήρος.

Ενίσχυσε με χρηματικά ποσά την ελληνική παροικία της Βιέννης και τη Μοσχόπολη.

Προσέφερε τεράστιες δωρεές σε ιδρύματα του ελληνικού κράτους: Λύκειο Θηλέων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (το γνωστό «Αρσάκειο»), Πανεπιστήμιο Αθηνών, Οφθαλμιατρείο, Αρχαιολογική Εταιρεία.

8. Ζώης Καπλάνης (1736-1806)

Ο εθνικός ευεργέτης από την Ήπειρο, δώρισε όση περιουσία απέκτησε σε Βουκουρέστι και Μόσχα, σε εκκλησίες και σχολεία στα Γιάννινα.

Ίδρυσε την Καπλάνειο Σχολή στα Ιωάννινα το 1797, που γέμισε με εργαλεία Φυσικής και βιβλιοθήκη.

Με αιτήματα στη διαθήκη του δώρισε μεγάλα χρηματικά ποσά στις σχολές της Πάτμου και του Αγίου Όρους.

Δώρισε κληροδότημα για το νοσοκομείο των Ιωαννίνων και στο Βασιλικό Ορφανοτροφείο της Μόσχας, με στόχο την ενίσχυση των φτωχών κατοίκων του Γραμμένου και της Ζοντίλας.

9. Σωτήριος Ανάργυρος (1849-1918)

Ο εθνικός ευεργέτης που προσέφερε πολλά στις Σπέτσες:

Το 1907 κατασκεύασε με δικά του έξοδα, το πρώτο Υδραγωγείο των Σπετσών.

Κατά το 1913, αγόρασε μεγάλη έκταση και φρόντισε στην αναδάσωσή τη, δημιουργώντας το πευκοδάσος των Σπετσών.

Φρόντισε για το άνοιγμα περιφερειακών δρόμων.

Το 1927 ίδρυσε την Αναργύρειο –Κοργιαλένειο Σχολή, μαζί με το Μαρίνο Κοργιαλένη.

Προσέφερε δωρεές στο ελληνικό κράτος για την αγορά αεροπλάνων και για ανάπηρους πολέμου.

10. Έλενα Σκυλίτση Στεφάνοβικ – Βενιζέλου (1874-1959)
Έλενα Σκυλίτση Στεφάνοβικ – Βενιζέλου
Πρόκειται για τη γενναιόδωρη γυναίκα του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Ιδρύτρια του μαιευτηρίου «ΜΑΡΙΚΑ ΗΛΙΑΔΗ». Το 1958 έχτισε και παρεκκλήσι στο μαιευτήριο, όπου σήμερα φυλάσσεται μέσα σε μία λάρνακα η καρδιά της Έλενας Βενιζέλου.

Ιδρύτρια του Σκυλίτσειου Νοσοκομείου Χίου.

Συνέβαλε στην ανέγερση του νοσοκομείου του Ερυθρού Σταυρού.

Ιδρύτρια της Σχολής Νοσοκόμων – Μαιών Βιργινίας Σκυλίτση.

Δωρήτρια του οικήματος της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο στο ελληνικό δημόσιο.

Επίσης προσέφερε υποτροφίες σε Χανιώτες φοιτητές για σπουδές στο εξωτερικό.

11. Αριστοτέλης Ωνάσης (1906-1975)

Χωρίς να χρειάζονται συστάσεις, αναφέρουμε πως μετά θάνατον, σύμφωνα με τη διαθήκη του δημιουργήθηκε το Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης.

Σκοπός της λειτουργίας του είναι η ανάπτυξη κοινωφελούς δραστηριότητας, εκπονώντας εκπαιδευτικά και πολιτιστικά προγράμματα, χρηματοδοτώντας κοινωφελή έργα, απονέμοντας διεθνή βραβεία. Χαρακτηριστικό έργο του είναι το Καρδιοχειρουργικό Κέντρο Ωνάσειο και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

12. Σταύρος Σ. Νιάρχος (1909-1996)


Ένας από τους σημαντικούς σύγχρονους ευεργέτες και φιλάνθρωπους Έλληνες. Κυριότερο κοινωφελές έργο του, είναι το Ίδρυμα ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ, με δράση στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό. Το Ίδρυμα ξεκίνησε τις ενέργειες του το 1996, επιδεικνύοντας ευαισθησία στην Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια και τον Πολιτισμό.

Συνολικά, οι δωρεές του Ιδρύματος από το 1996 μέχρι τον Οκτώβριο του 2014, φτάνουν το ύψος των 1.129.969.000 ευρώ.

Παράλληλα το ίδρυμα χρηματοδοτεί εξ ολοκλήρου το έργο που θα αλλάξει το Φαληρικό Δέλτα με την κατασκευή του Κέντρου Πολιτισμού που θα στεγάσει την Εθνική Λυρική Σκηνή και την Εθνική Βιβλιοθήκη της Αθήνας.

[πηγή]

tilestwra.com


Σχόλιο The Secret Real Truth:


Ας μην ξεχάσουμε και έναν άλλο Εθνικό ευεργέτη


Ιωάννης Βαρβάκης (1945-1825)


Εκτός από τη φιλανθρωπική του δράση στη Ρωσία ο Ιωάννης Βαρβάκης προσφέρει πάρα πολλά και στον απελευθερωτικό αγώνα της Ελλάδας. Εξοπλίζει τους στρατιώτες του Αλέξανδρου Υψηλάντη και εξαγοράζει την ελευθερία πολλών Ελλήνων αιχμαλωτών. Παρά το δουλεμπόριο που επικρατούσε στη Ρωσία εκείνη την εποχή, ο ίδιος δε δεχόταν να έχει κανένα σκλάβο στην κατοχή του.
Στη διαθήκη του κληροδοτεί 1.000.000 ρούβλια για την ίδρυση του Βαρβάκεου Λυκείου και με δική του δωρεά κατασκεύαζεται στο κέντρο της πρωτεύουσας η κλειστή αγορά της Αθήνας, η σημερινή Βαρβάκειος Αγορά. Μεγάλο μέρος της περιουσίας του το αφήνει στο ελληνικό δημόσιο για κοινωφελή έργα.

Μετά την καταστροφή των Ψαρών στο ολοκάυτωμα της Ολόμαυρης Ράχης του 1824,ο Βαρβάκης επιστρέφει στην Ελλάδα και εγκαθίσταται στη Ζάκυνθο όπου και παραμένει μέχρι το τέλος της ζωής του, στις 10 Ιανουαρίου 1825. Για το μεγάλο έργο του και τις αμέτρητες αγαθοεργίες του στη Ρωσία του απονεμήθηκε το αυτοκρατορικό δίπλωμα και οικόσημο ως ισόβιος και κληρονομικός τίτλος ευγενείας.

Τα 10 χειρότερα αεροδρόμια στον κόσμο για το 2016. Τα τρία στην Ελλάδα

Ποια είναι τα ελληνικά αεροδρόμια που είναι τα τρία χειρότερα στην Ευρώπη και σε παγκόσμιο επίπεδο φιγουράρουν ανάμεσα σε αυτά της Νιγηρίας και του Νότιου Σουδάν

Τι και αν ο τουρισμός θεωρείται στρατηγικής σημασίας για την χώρα, τι και αν εδώ και 36 χρόνια η Ελλάδα έχει απορροφήσει αμέτρητους κοινοτικούς πόρους για υποδομές, σχεδόν το σύνολο των αεροδρομίων της παραμένει κατώτερο των περιστάσεων. Το αεροδρόμιο που είναι η πρώτη και τελευταία εικόνα και εντύπωση που έχει ένας τουρίστας για την χώρα στην περίπτωση της Ελλάδας σε τρεις βασικούς τουριστικούς περιορισμούς καταγράφεται ως η χειρότερη από τους επισκέπτες τουsleepinginairports.net.

Οι χρήστες του site δεν έδωσαν την ψήφο τους μόνο για την δυνατότητα να απλώσεις την αρίδα σου και να κοιμηθείς (σ.σ. με βάση την επωνυμία του) αλλά την γενικότερη εμπειρία στο αεροδρόμιο όπως τις ανέσεις, τις παροχές, τις επιλογές στο φαγητό, την καθαριότητα, την ασφάλεια κ.α.

Τρία ελληνικά αεροδρόμια, αυτά της Σαντορίνης, των Χανίων και του Ηρακλείου είναι αυτά που μοιράζονται τις θέσεις στο βάθρο ως τα χειρότερα στην Ευρώπη  - στην πέμπτη θέση βρίσκεται η Ρόδος - ενώ έχουν την τιμητική τους και στην λίστα με τα 10 χειρότερα του πλανήτη.

Για το αεροδρόμιο της Σαντορίνης, το οποίο είναι για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην κορυφή της λίστας στην Ευρώπη, το σχόλιο αναφέρει για την τραγική κατάσταση που επικρατεί το καλοκαίρι όπου οι ταξιδιώτες μπορεί να περιμένουν για ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο ενώ στο εσωτερικό στοιβάζονται σε μικρές αίθουσες χωρίς κλιματισμό.

Στην περίπτωση των Χανίων - που πέρυσι δεν ήταν στην λίστα με τα χειρότερα - οι ταξιδιώτες παραπονιούνται για τα ελάχιστα καθίσματα που υπάρχουν, την μία και μοναδική επιλογή στο τομέα του φαγητού "με μέτρια σάντουιτς σε αλμυρές τιμές", τις αίθουσες χωρίς κλιματισμό και τον δαιδαλώδη έλεγχο ασφαλείας.

Τρίτο χειρότερο στην Ευρώπη και έβδομο χειρότερο στον πλανήτη, το αεροδρόμιο του Ηρακλείου. Σε αυτά που έχουν αναφερθεί στα δύο άλλα ελληνικά αεροδρόμια προσθέστε παράπονα για θλιβερή κατάσταση στις τουαλέτες και αδιάφορο προσωπικό. Για την ιστορία εμείς να αναφέρουμε ότι για την περίπτωση του Ηρακλείου δρομολογούνται διαδικασίες - την επόμενη Πέμπτη ολοκληρώνεται η διαδικασία εκδήλωσης ενδιαφέροντος - για την δημιουργία νέου αεροδρομίου στο Καστέλι το οποίο αναμένεται να λειτουργήσει το 2022  ενώ τα αεροδρόμια Χανίων, Σαντορίνης και Ρόδου είναι ανάμεσα σε αυτά που θα αναλάβει την διαχείριση τους η Fraport.

Τα 10 χειρότερα αεροδρόμια στην Ευρώπη

1. Σαντορίνη

2. Χανιά

3. Ηράκλειο

4. Λούτον, Λονδίνο

5. Ρόδος

6. Beuavais - Tille Γαλλία

7. Τέγκελ , Βερολίνο

8. Σόενεφελντ, Βερολίνο

9. Στάνστεντ, Λονδίνο

10 Τσιαμπίνο, Ρώμη

Τα 10 χειρότερα αεροδρόμια στον κόσμο

1. King Abdulaziz. Τζέντα, Σαουδική Αραβία

2. Τζούντα, Νότιο Σουδάν

3. Port Harcourt, Νιγηρία

4. Τασκένδη, Ουζμπεκιστάν

5. Σαντορίνη

6. Χανιά

7. Ηράκλειο

8. Καράκας, Βενεζουέλα

9. Λούτον, Λονδίνο

10. Κατμαντού, Νεπάλ

Τα 10 καλύτερα αεροδρόμια στον κόσμο

1. Changi, Σιγκαπούρη

2. Σεούλ, Κορέα

3. Χανέντα, Τόκιο

4. Ταϊπέι, Ταϊβάν

5. Μόναχο, Γερμανία

6. Kansai, Οσάκα - Ιαπωνία

7. Βανκούβερ, Καναδάς

8. Ελσίνκι, Φινλανδία

9. Ταλίν, Εσθονία

10. Ζυρίχη, Ελβετία

Μια μέρα στον Πύργο Ελέγχου: Οι άνθρωποι που κρατούν τη ζωή σου (εν πτήσει) στα χέρια τους

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας μπήκαμε στον Πύργο Ελέγχου του Ελευθέριος Βενιζέλος για να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που κρατούν στα χέρια τους τις ζωές χιλιάδων επιβατών (Φωτογραφίες & Βίντεο: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)
Στην κυκλική αίθουσα, 67 μέτρα πάνω από τη γη, νιώθει κανείς ότι αιωρείται. Ο ήχος του ασύρματου, οι συνεχείς συνεννοήσεις, οι οδηγίες, η παρατήρηση των ραντάρ και των μετεωρολογικών συνθηκών συνθέτουν το σκηνικό της καθημερινότητας των ανθρώπων που βρίσκονται στον Πύργο Ελέγχου του Ελ. Βενιζέλος. Η δουλειά δεν είναι καθόλου απλή. Απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση, άρτιες ικανότητες, δεξιοτεχνικούς χειρισμούς και απόλυτη ψυχραιμία. Κρύβει όμως ταυτόχρονα μία μοναδική γοητεία. Στον Πύργο Ελέγχου εμείς συναντήσαμε μία δεμένη ομάδα. Οι παλαιότεροι έχουν να μοιραστούν εμπειρίες που κόβουν την ανάσα και οι νεότεροι με την όρεξη και τα ισχυρά αντανακλαστικά τους παρακολουθούν με άγρυπνο βλέμμα κάθε δευτερόλεπτο που ένα αεροπλάνο βρίσκεται στον εναέριο χώρο της Αθήνας.

Ακολουθούν βήμα βήμα κάθε αεροπλάνο

Από τον Πύργο Ελέγχου φαίνονται οι δύο διάδρομοι απογείωσης και προσγείωσης. Όταν φτάσαμε εμείς εκεί, είχε μόλις προσγειωθεί ένα αεροπλάνο από τις ΗΠΑ. Από τη θέση "ground", όπως λέγεται, ένας ελεγκτής έδινε οδηγίες στον πιλότο για τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει ώστε το αεροπλάνο να λάβει την τελική του θέση στην πίστα του αεροδρομίου.

Λίγο πιο πέρα, από μία διπλανή θέση, ένας άλλος ελεγκτής παρακολουθεί από το ραντάρ τις πτήσεις και τις κινήσεις τους, καθοδηγεί τους πιλότους, δίνει εντολές στις οποίες πρέπει να υπακούσουν. Ο ελεγκτής είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει τη συνολική εικόνα της κίνησης των αεροπλάνων στην οθόνη του ραντάρ του, μία εικόνα την οποία δεν μπορεί να έχει ο πιλότος. Οι διαδρομές των αεροπλάνων είναι συγκεκριμένες,  δημοσιευμένες σε παγκόσμιους χάρτες. Οι αεροδιάδρομοι έχουν εύρος περίπου 20 χλμ. και μέσα σε αυτούς πετούν τα αεροσκάφη. Μπορούν να αλλάξουν αεροδιάδρομο μόνο με τη συνεργασία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, οι οποίοι αν χρειαστεί για παράδειγμα να αποφευχθεί μία καταιγίδα, καθοδηγούν τον πιλότο ώστε να βγει από τον αεροδιάδρομο του και αργότερα για να επιστρέψει σε αυτόν.

Ο έλεγχος της εναέριας κυκλοφορίας είναι μία μεγάλη «οικογένεια» μονάδων και υπηρεσιών που είναι διασκορπισμένες στο Ελ. Βενιζέλος, στα περιφερειακά αεροδρόμια και στο Κέντρο Ελέγχου Περιοχής Αθηνών που ελέγχει τα αεροπλάνα σε μεγάλα ύψη, όταν φύγουν από τα αεροδρόμια. Γίνεται συνεργασία και συνεχής μεταβίβαση των ελέγχων από τη μία μονάδα στην άλλη. Η ζωή των ελεγκτών, σύμφωνα με όσα μας είπαν, είναι μία συνεχής εκπαίδευση και μία διαρκής εξέταση ώστε οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις πτήσεις να είναι απόλυτα υγιείς και άρτια εκπαιδευμένοι.Κατά τη διάρκεια της πρωινής βάρδιας της Τετάρτης στον Πύργο Ελέγχου βρίσκονται 8 ελεγκτές. Δουλεύουν περί τις δύο ώρες σε μία θέση ελέγχου και αργότερα αλλάζουν θέσεις μεταξύ τους, αφού πρώτα κάνουν διάλειμμα λίγων λεπτών. Αυτό επιτάσσει ο κανονισμός, καθώς απαγορεύεται να δουλεύει κανείς πάνω από 3 ώρες παρατηρώντας το ραντάρ.

Από την διαχείριση μιας μέρας με υψηλή κίνηση μέχρι την αεροπειρατεία

Η Έφη Παπαδοπούλου, προϊσταμένη του Τμήματος Επιχειρησιακής Λειτουργίας του Πύργου Ελέγχου του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, είναι ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας 35 χρόνια και έχει κληθεί να αντιμετωπίσει πολλά. «Υπάρχουν κανόνες και διαδικασίες που ακολουθούνται κατά γράμμα», μας είπε. Κι όμως υπάρχουν κάποιες στιγμές που όλα ανατρέπονται και μπορεί να συμβεί κάτι που να απαιτεί τη λήψη μιας απόφασης σε δευτερόλεπτα, άρτιες ικανότητες συντονισμού, οργάνωσης της σκέψης και απόλυτης ψυχραιμίας.

«Μπορεί ένα αεροπλάνο να καθυστερήσει για κάποιο λόγο, γιατί για παράδειγμα ο κυβερνήτης μπορεί να κάνει έλεγχο στο σκάφος του και να μην το αναφέρει στον Πύργο Ελέγχου, και το επόμενο αεροσκάφος να προσεγγίσει σε τέτοια απόσταση που να μην είναι ασφαλές. Ένα αεροσκάφος που βλέπει κατειλημμένο διάδρομο πρέπει να κάνει κύκλο. Αυτό είναι συχνό φαινόμενο σε αεροδρόμια που έχουν μεγάλη κυκλοφορία. Είναι μία δύσκολη αλλά διαχειρίσιμη κατάσταση. Μία μηχανική βλάβη σε αεροσκάφος, ένα πρόβλημα καυσίμων, ένας επιβάτης με σοβαρό πρόβλημα υγείας… όλα αυτά είναι παράγοντες που δεν μπορούν να προβλεφθούν, όμως μπορούν να αντιμετωπιστούν».

Δεν γνωρίζαμε τι πραγματικά συνέβαινε, αν ήταν οπλισμένος, οπότε υπήρχε έντονη ανησυχία

Δύο συμβάντα λέει η κυρία Παπαδοπούλου πως της έχουν μείνει ανεξίτηλα, τα οποία μάλιστα έγιναν την ίδια χρονιά. Το 2003 έγινε μία αεροπειρατεία και μία αξέχαστη χιονόπτωση.

«Στόχος του νεαρού που έκανε την ψευδο-αεροπειρατεία ήταν, για προσωπικούς λόγους, να πάει στην Γερμανία», θυμάται. «Ήταν Κούρδος, δεν είχε διαβατήριο και γι αυτό πήρε μία εσωτερική πτήση της Τουρκίας. Μόλις απογειώθηκε το αεροπλάνο ανάγκασε τον πιλότο να αλλάξουν πορεία. Ήθελε να πάει στην Γερμανία με σκοπό να συναντήσει την αγαπημένη του. Αλλά τα καύσιμα δεν επαρκούσαν. Ο κυβερνήτης του είπε ότι δεν έχει καύσιμα και εκείνος τον ανάγκασε να έρθουν στην Αθήνα για ανεφοδιασμό λέγοντας του ότι είναι ζωσμένος με εκρηκτικά, που αργότερα αποδείχτηκε ότι ήταν κεριά!. Η Ελλάδα θα μπορούσε να αρνηθεί την προσγείωσή τους. Αλλά επειδή ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη η κατάσταση για τους επιβάτες αποφασίσαμε να προσγειωθεί το αεροπλάνο στην Αθήνα. Δεν γνωρίζαμε τι πραγματικά συνέβαινε, αν ήταν οπλισμένος, οπότε υπήρχε έντονη ανησυχία. Στον Πύργο βρίσκονταν επιτελικά στελέχη της Αστυνομίας και του Υπουργείου, εμείς μεταφέραμε στην ουσία αυτά που έλεγε ο κυβερνήτης στους ειδικούς της αστυνομίας, οι οποίοι μας έλεγαν τι να πούμε. Η συνεργασία με την πολιτεία την αντιτρομοκρατική, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ήταν πολύ σημαντική.  Τελικά προσγειώθηκε, επενέβησαν τα ΕΚΑΜ και εκκενώθηκε το αεροσκάφος με μεγάλη αποτελεσματικότητα και ασφάλεια».

Το δεύτερο συμβάν που λέει πως δεν θα ξεχάσει ποτέ ήταν η τρομερή χιονόπτωση με το άνοιγμα του νέου αεροδρομίου. «Δεν έχουμε συχνά τέτοια καιρικά φαινόμενα στην Αθήνα. Είχε κλείσει ο ένας αεροδιάδρομος τελείως. Υπήρχαν εκχιονιστικά αλλά λόγω της πυκνής χιονόπτωσης ο άλλος διάδρομο ξαναγέμιζε αμέσως χιόνι. Και κάποια στιγμή προσγειώθηκε ένα αεροπλάνο στον ανοιχτό διάδρομο και δεν κατάφερε να στρίψει. Έμεινε εκεί και έκλεισε τελείως το αεροδρόμιο. Χρειάστηκε να το τραβήξουν. Το πιο δύσκολο κομμάτι στη δουλειά μας είναι η διαχείριση σε έντονα καιρικά φαινόμενα. Από τις οδηγίες που δίνεις στον κυβερνήτη εξαρτώνται οι αποφάσεις του».

Το πιο δύσκολο κομμάτι στη δουλειά μας είναι η διαχείριση σε έντονα καιρικά φαινόμενα. Από τις οδηγίες που δίνεις στον κυβερνήτη εξαρτώνται οι αποφάσεις του

Η αεροπειρατεία του 1999 και η απόβαση στην περιοχή του Κόλπου

Ο Μάκης Πέτρου, Πρόεδρος της Ένωσης Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας, είναι στο επάγγελμα από το 1984 και έχει να θυμηθεί πολλές μέρες και νύχτες που έχασε τον ύπνο του. Μία από αυτές, όπως μας είπε είναι η αεροπειρατεία το 1999 στην AirFrance. «Το αεροσκάφος πέρασε στο FIR Αθηνών με κατεύθυνση το Αλγέρι. Οδηγήθηκε από τους αεροπειρατές και φυσικά ο φόβος όλων ήταν μήπως επιχειρούσαν να το προσγειώσουν σε ελληνικό αεροδρόμιο. Αφιερώσαμε μία συγκεκριμένη συχνότητα εξολοκλήρου σε αυτό το αεροπλάνο, ταυτόχρονα είχε έρθει η αστυνομία φυσικά και είχε κινητοποιηθεί μία τεράστια επιχείρηση. Όταν έφτασαν στο Αλγέρι κρατώντας ομήρους τους επιβάτες, κάθε μισή ώρα άνοιγαν την πόρτα και πετούσαν έναν επιβάτη νεκρό. Ήταν ένα φρικτό γεγονός».

Κάθε μισή ώρα άνοιγαν την πόρτα και πετούσαν έναν επιβάτη νεκρό

Συζητώντας ο κύριος Πέτρου αρχίζει να ανακαλεί περισσότερες εμπειρίες:  «Ήταν Αύγουστος του 1999 όταν ο Σαντάμ εισέβαλε στο Κουβέιτ και άρχισε το χτίσιμο των συμμαχικών δυνάμεων στην περιοχή του Κόλπου. Φυσικά υπήρχε αυξημένη κίνηση λόγω του μήνα. Ξαφνικά άρχισαν να περνούν "καραβάνια" τα στρατιωτικά αεροπλάνα και να κατεβάζουν δυνάμεις στον Περσικό. Θυμάμαι ότι μπήκα στην αίθουσα για να κάνω τη νυχτερινή μου βάρδια και είδα το απόλυτο χάος… ανθρώπους πανικόβλητους να τρέχουν δεξιά και αριστερά. Είναι ό,τι πιο εξω-συμβατικό που μου έχει συμβεί».

«Πάντως η πιο δύσκολη μέρα της ζωής μου ήταν εκείνη που έδωσα λάθος εντολή σε αεροπλάνο.  Έδωσα την εντολή και μου απάντησε ο πιλότος ότι υπάρχει αντίθετο αεροσκάφος μπροστά του. Δεν υπάκουσε την εντολή μου, ευτυχώς…  Ήμουν νέος ελεγκτής, μου κόπηκαν τα πόδια, έκανα να κοιμηθώ ένα μήνα, έβλεπα στον ύπνο μου ότι έβρεχε βαλίτσες!»

Περιφερειακά αεροδρόμια: Δύο ελεγκτές για 220 αεροσκάφη στη Μύκονο

Τις δυσκολίες του να είσαι ελεγκτής σε ένα αεροδρόμιο περιφερειακό μεν αλλά με τεράστια κίνηση δε, όπως αυτό της Μυκόνου, μας περιέγραψε ο Γιώργος Κουμεντάκης. Ο ίδιος είναι 25 χρόνια στο επάγγελμα και λέει πως η θητεία στο αεροδρόμιο της Μυκόνου ήταν από τις πιο δύσκολες εμπειρίες. «Το προσωπικό είναι 2 άτομα για να ελέγξουν 220 κινήσεις την ημέρα με φυσικά καθόλου σύγχρονα μέσα. Οι συχνές βλάβες και οι σχετικά παλιές εγκαταστάσεις δυσκολεύουν πολύ την κατάσταση. Η Μύκονος είναι σήμερα το πιο δύσκολο αεροδρόμιο της Ελλάδας γιατί οι υποδομές του δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην συνεχώς αυξανόμενη κίνηση. Η πίστα χωράει 3 αεροπλάνα με αποτέλεσμα να υπάρχουν πτήσεις με 7 ώρες καθυστέρηση». Θυμάται μάλιστα και μία παρολίγον τραγωδία με ένα ευτράπελο τέλος. «Ένας πιλότος πήγε να συγκρουστεί με άλλο αεροσκάφος γιατί παράκουσε τις οδηγίες μου στη Μύκονο, ήταν Ιταλός. Και αφού σώθηκε η κατάσταση, ανέβηκε τρέχοντας στον πύργο ελέγχου επειδή του είχα πει ότι θα του κάνω αναφορά. Άνοιξε μέσα στην αίθουσα το πουκάμισό του και μου έδειξε την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς που είχε κάνει. Μου ζήτησε να μην τον αναφέρω γιατί ήταν μόλις τρεις μέρες πριν τη σύνταξη του».

Άνοιξε μέσα στην αίθουσα το πουκάμισό του και μου έδειξε την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς που είχε κάνει

 

Νυχτερινές βάρδιες σε πλήρη διαύγεια

Μία από τις δυσκολίες του επαγγέλματος είναι φυσικά η διαύγεια κατά τη νυχτερινή βάρδια, η οποία είναι κυλιόμενη για όλους.«Τη μέρα που δουλεύουμε πρωί, ξεκουραζόμαστε ενδιάμεσα και το ίδιο βράδυ δουλεύουμε νυχτερινή βάρδια», λέει ο Νίκος Σταματίου. «Είναι δύσκολο και βιολογικά ο οργανισμός να συνηθίσει σε εναλλαγές ωραρίου ύπνου και εργασίας, πόσο μάλλον όταν χρειάζεται να είναι σε εγρήγορση συνεχώς. Οποιαδήποτε μέρα μπορεί να εξελιχθεί σε δύσκολη, γιατί σε οποιαδήποτε πτήση μπορεί να συμβεί κάτι απρόοπτο».

Οποιαδήποτε μέρα μπορεί να εξελιχθεί σε δύσκολη, γιατί σε οποιαδήποτε πτήση μπορεί να συμβεί κάτι απρόοπτο

Στην προ-ραντάρ εποχή

Η Ελλάδα μπήκε στην εποχή του ραντάρ με μεγάλη καθυστέρηση το 1999. Ήταν τότε η μόνη χώρα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο, μαζί με την Αλβανία, που δεν είχε την τεχνολογία αυτή. «Υπήρχαν χάρτινες λωρίδες και γράφαμε επάνω τα στοιχεία της πτήσης», θυμάται ο Μάκης Πέτρου. «Η χωρητικότητα του εναέριου χώρου ήταν πάρα πολύ μικρή γιατί δεν είχαμε εποπτικά μέσα. Αργήσαμε πολύ σαν χώρα σε αυτό. Δυστυχώς, έχουμε το 10ο σε μέγεθος FIR στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και αυτό γιατί έχουμε πολλά διεθνή ύδατα, τα οποία τα έχουν εμπιστευτεί στον δικό μας έλεγχο και στην διαχείριση της εναέριας κυκλοφορίας για 537.000 τ.χμ, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν είχαμε σοβαρή πολιτική στις αερομεταφορές. Το αποτέλεσμα είναι αντί να καθόμαστε στο τραπέζι με τους δέκα πρώτους, γιατί έχουμε βαρύνοντα ρόλο, να είμαστε «έξω από την πόρτα». Στην Ελλάδα ο έλεγχος υπάρχει από το 1948. Τότε φυσικά ήταν πάρα πολύ μικρές οι ταχύτητες και πολύ μικρή η κίνηση. Η ταχύτητα των αεροπλάνων ήταν 150 χμ τη ώρα και σήμερα μιλάμε για 850 χμ την ώρα».

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΟΚΑΝΤΕΡΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ;

Το «Trocadéro» είναι ένα παρεξηγημένο αξιοθέατο του Παρισιού. Οι περισσότεροι επισκέπτες το προσπερνούν, ως απλά ένα καλό σημείο για φωτογραφίες με φόντο τον Πύργο του Άιφελ. Όμως η ιστορία του έχει το δικό της ενδιαφέρον και σίγουρα χρειάζεται μερικές διευκρινίσεις. Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους!

Κατ’ αρχήν η λέξη Trocadéro αναφέρεται στην ευρύτερη περιοχή, στο ύψωμα που ορίζεται από την γειτονική Pont D’Iena στις όχθες Σηκουάνα ως και την… Place du Trocadéro. Το όνομα Trocadéro προέρχεται από το ομώνυμο νησάκι στα νότια της Ισπανίας κοντά στο βράχο του Γιβραλτάρ, το οποίο κατελήφθη με τη Μάχη του Trocadéro το 1823 από το Γαλλικό ναυτικό (για λογαριασμό του Ισπανού Βασιλιά). Στην εν λόγω περιοχή του Παρισιού στήθηκαν εορτασμοί μετά την νίκη αυτή και έτσι η περιοχή (και η πλατεία) πήρε το όνομά της.

Όμως πλέον το ακριβές όνομα της πλατείας είναι Place du Trocadéro et du 11 Novembre. Η 11η Νοεμβρίου, είναι η ημέρα που το 1918 υπογράφηκε σε ένα βαγόνι τρένου στο δάσος του Compiegne η ανακωχή Γάλλων και Γερμανών σημαίνοντας τη λήξη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Λίγο πιο πέρα από την πλατεία, βρίσκεται ο χώρος απ’ όπου κάθε τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να φωτογραφήσει τον Πύργο του Άιφελ. Πρόκειται για τηνΕσπλανάδα του Trocadéro (Esplanade du Trocadéro) η οποία με συμμετρικά τοποθετημένες σκάλες οδηγεί στον κήπο και τα σιντριβάνια του Trocadéro (και τελικά στην Pont D’Iena). Τα σιντριβάνια του Trocadéro είναι το αγαπημένο σημείο των «θερμόαιμων» Παριζιάνων που μόλις δουν το θερμόμετρο να ξεπερνά τους 35 βαθμούς το ρίχνουν στις βουτιές. Οι λιγότερο τολμηροί αρκούνται στην ηλιοθεραπεία στους χώρους του κήπου.

Μέσα από αυτή τη βόλτα όμως που ξεκίνησε από την πλατεία για να διασχίσει την Εσπλανάδα και να καταλήξει στον Πύργο του Άιφελ, προσπεράσαμε το κτήριο που δεσπόζει στο Trocadéro. Πρόκειται για το πανέμορφο Palais de Chaillot το οποίο κτίστηκε για τη Διεθνή Έκθεση του 1937 (στη θέση του Palais du Trocadéro που κατεδαφίστηκε) . Είναι χαρακτηριστική η μορφή του που μοιάζει με δύο φτερά που ανοίγονται, όπως το κοιτάζουμε από τον Πύργο του Άιφελ.

Το Palais de Chaillot σήμερα στεγάζει τέσσερα μουσεία και ένα θέατρο. Συγκεκριμένα φιλοξενεί το Ναυτικό μουσείο (Musee national de la Marine), το Εθνολογικό μουσείο (Musee de l’Homme), το μουσείο Αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής κληρονομίας (Cite de l’Architecture et du Patrimoine) και το μουσείο Γαλλικών Μνημείων(Musee national des Monuments Francais). Στην ανατολική πτέρυγα βρίσκεται και η είσοδος για το Εθνικό Λαϊκό θέατρο του Chaillot (Theatre national de Chaillot) οι χώροι του οποίου βρίσκονται πρακτικά κάτω από την Εσπλανάδα…

Χάρτης

Δορυφόρος

[photos Adrien.Pâris. , quimpg]