Αλησμόνητες εικόνες του παρελθόντος ξυπνούν μέσω της καταγραφής των παλιών επαγγελμάτων, που σκιαγραφούν ένα διαφορετικό μοντέλο ζωής, με αγιόκλημα, γιασεμιά, μονοκατοικίες με ανθισμένες αυλές και γραφικές φιγούρες, που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο χρόνο. Παλιά επαγγέλματα που υπήρχαν πριν από τον πόλεμο, και διατηρήθηκαν εν μέρει ως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, έσβησαν και χάθηκαν, παραδομένα άνευ όρων στη δίνη των κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων, ή διατηρούνται ακόμη, κατέγραψε με μεγάλη επιμέλεια ο συμπολίτης συγγραφέας Ραφαήλ Φρεζής, επίτιμος πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Βόλου και σημαίνον στέλεχος της εμπορικής ζωής της πόλης μας, αποτυπώνοντας στην πολύτιμη έρευνά του, τεκμήρια που συνθέτουν την ιστορική εξέλιξη της περιοχής. Οι γραφικές φιγούρες των γυρολόγων που πουλούσαν στις γειτονιές και τα χωριά την πραμάτειατους, οι υπαίθριοι πωλητές της εποχής, που χρησιμοποιούσαν καρότσι που το έσερνε άλογο, ή σε διαφορετική περίπτωση, χρησιμοποιούσαν «χειροκίνητο» μέσο μεταφοράς των εμπορευμάτων τους, τα οποία διαλαλούσαν γυρνώντας από γειτονιά σε γειτονιά, ζωντανεύουν, χάρη σε μια εμπνευσμένη πρωτοβουλία. ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γλυκερία Υδραίου (Φωτο: Μιχάλης Πόρναλης) Η αναδρομή ξεκινάει με τους θρυλικούς Αγωγιάτες, τους χωρικούς οι οποίοι μετέφεραν με τα ζώα τους στην πόλη, διάφορα αγαθά ή αγροτικά προϊόντα και κατά την επιστροφή τους στο χωριό, διάφορα είδη που τους είχαν παραγγείλει οι συγχωριανοί τους. Λόγω των μεγάλων αποστάσεων, που έπρεπε εκ των πραγμάτων να διανύσουν, διανυκτέρευαν σε «χάνια» ή σε «πανδοχεία» της εποχής, που κατά βάση υπήρχαν στην περιοχή των Παλαιών. Οι θρυλικοί Ακονιστές ή Τροχιστές, οι οποίοι γυρνούσαν τις γειτονιές κουβαλώντας στον ώμο τα εργαλεία τους, τροχούσαν ή ακόνιζαν τα ψαλίδια και μαχαίρια που χρησιμοποιούσαν οι νοικοκυρές. Παράλληλα, όμως, υπήρχαν και 2-3 καταστήματα που ασχολούνταν κυρίως με τα επαγγελματικά εργαλεία, κρεοπωλών, ραφτών, μοδιστρών και άλλων. Οι Αμαξηλάτες, μετέφεραν, ελλείψει άλλων μέσων, τους πελάτες τους, ιδίως τους τ αξιδιώτες από το λιμάνι και το σιδηροδρομικό σταθμό, ενώ οι εύποροι συμπολίτες, κυρίως γιατροί, διέθεταν μόνιμο αμαξηλάτη για τις μετακινήσεις τους. Τα λουλούδια, κατείχαν πάντα εξέχουσα θέση στις γιορτές αλλά και την καθημερινότητα των Βολιωτών, οι οποίοι διέθεταν στην πλειοψηφία τους σπίτια με αυλές, χωρίς ωστόσο να λείπουν οι πλανόδιοι Ανθοπώλες,οι οποίοι περιφέροντο στις γειτονιές και τα καφενεία, πουλώντας λουλούδια της εποχής, ενώ οι Ψαράδες, πουλούσαν στις νοικοκυρές φρέσκα ψάρια από το πανέρι τους. Οι Αυγοπώλες, το πάλαι ποτέ, πουλούσαν τα αγαθά τους από γειτονιά σε γειτονιά, όπως άλλωστε και οι Μανάβηδες, οι Νερουλάδες, που εφοδίαζαν με πόσιμο νερό τους Βολιώτες, ενώ οι Μπαλωματήδες, και οιΝτελάληδες, συμπλήρωνανένα σημαντικό κομμάτι των περιφερόμενων επαγγελματιών της παλιάς εποχής. Περιφερόμενοι ήταν όμως και οι θρυλικοί Αρκουδιάρηδες, οι οποίοι χτυπούσαν ρυθμικά το ντέφι τους για να χορεύει η αρκούδα. Οι Εκκενωτές βόθρων, με το ολίγον... «δύσοσμο» επάγγελμα, δραστηριοποιήθηκαν κατά κόρον μέχρι την εξέλιξη του αποχετευτικού δικτύου, ενώ ο θρυλικός «Καραμούζας» περιφέρονταν στις γειτονιές, διαλαλώντας το είδος της εργασίας του. Στο παρελθόν ανήκουν και οι Ζυγιστές, οι οποίοι διέθεταν μικρή ζυγαριά δαπέδου, όπου οι πελάτες, ζύγιζαν το βάρος του σώματός τους, αντί μικρού αντίτιμου.
Χρώμα άλλης εποχής Στη χορεία των επαγγελμάτων μιας άλλης εποχής, καταγράφονται οι Αντιγραφείς εγγράφων, οι οποίοι ήταν μορφωμένοι και ασχολούνταν με την αντιγραφή εγγράφων που τους προσκόμιζαν οι ενδιαφερόμενοι για διοικητική ή άλλη χρήση, ελλείψει του καρμπόν, που είναι μεταγενέστερο. Οι Αργυραμοιβοί ή Σαραφήδες, ασχολούνταν με την ανταλλαγή ξένων νομισμάτων, ενίοτε δε, χορηγούσαν μικροδάνεια με ανάλογο τόκο. Διατηρούσαν μάλιστα μικρά καταστήματα, έξω από τα οποία είχαν μικρές βιτρίνες, στις οποίες εξέθεταν νομίσματα. Στον παλιό Βόλο, υπήρχαν 16 σαραφήδες, εκ των οποίων ορισμένοι ήταν πολύ γνωστοί. Οι Ασπρορουχούδες του παρελθόντος, αναλάμβαναν τη ραφή των λευκών ειδών που προορίζονταν για την προίκα των κοριτσιών, όταν ήταν ακόμη σε μικρή ηλικία, ενώ οι Μανταρίστρες, αναλάμβαναν να επισκευάσουν τις γυναικείες κάλτσες όταν «έφευγαν» οι πόντοι, ενώ οι Πλέκτριες καλτσών - τσουραπιώνείχαν επίσης την τιμητική τους το πάλαι ποτέ. Οι Ατμοβαφείς, λέξη μάλλον άγνωστη σήμερα, ασχολούνταν με την αλλαγή χρωμάτων, ενώ οι Αχθοφόροι, που συχνά πρωταγωνιστούν στις παλιές ελληνικές ταινίες, ασχολούντο με τη μεταφορά μικρών αντικειμένων ή ελαφρών εμπορευμάτων, τα οποία κουβαλούσαν στην πλάτη τους, στην οποία είχαν ζωσμένο ένα “σαμάρι” (μαξιλάρι). Οι Βαρελάδες, όπως υποδηλώνει το όνομά τους, κατασκεύαζαν ξύλινα βαρέλια που χρησίμευαν για τη διακίνηση προϊόντων, όπως λάδι, ελιές και κρασί, μέρος των οποίων εξάγονταν στο εξωτερικό. ΟιΒαρκάρηδες, αντίστοιχα, αναλάμβαναν την αποβίβαση των επιβατών πλοίων σε εποχές που δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν την αποβάθρα. Οσο για τους Μαουνιέρηδες, αναλάμβαναν να μεταφέρουν στην ξηρά τα εμπορεύματα των πλοίων όταν δεν ήταν δυνατή η προσάραξή τους στην αποβάθρα.
Οι Βερνικοπώλες, οι Βουστασιάρχες, οι Βυρσοδέψες, οι Δερματοπώλες, οι πλανόδιοι γαλατάδες, οι Γανωματίδες, που αναλάμβαναν την επισκευή των χάλκινων μαγειρικών σκευών, οι Γκαζιέρηδες, υπάλληλοι του Δήμου, που ασχολούνταν με το άναμμα των δημοτικών φανών, όταν νύχτωνε, αλλά και οι διαχρονικές Γκουβερνάντες, που αναλάμβαναν τη διαπαιδαγώγηση των γόνων μεγαλοαστικών οικογενειών, οι Επιπλοποιοί, οι Οικιακοί βοηθοί (υπηρέτριες, πλύστρες, σφουγγαρίστριες, μαγείρισσες, καμαριέρες), συνθέτουν τις διαφορετικές όψεις μιας εποχής με εντελώς διαφορετικό χρώμα, που δυστυχώς, παρήλθε ανεπιστρεπτί. Οι παλαιότεροι, θυμούνται ασφαλώς τους Εισπράκτορες των λεωφορείων, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για την έκδοση εισιτηρίων, το πάλαι ποτέ, αλλά και τους πλανόδιους Εφημεριδοπώλες, που περιφέρονταν στις γειτονιές και στην αγορά, διαλαλώντας τις τοπικές και Αθηναϊκές εφημερίδες.
Πτυχές του παρελθόντος Στην ατέλειωτη λίστα των παλιών επαγγελμάτων που κατέγραψε ο κ. Φρεζής, συμπεριλαμβάνονται οι Ζυθοπώλες, οι παρασκευαστές ζύθου. Οι Μυλωνάδες, προμήθευαν πολλά νοικοκυριά με το στάρι της χρονιάς, το οποίο άλεθαν το καλοκαίρι σε μεγάλες μυλόπετρες, ενώ υπήρχαν επίσης, ατμόμυλοι και υδρόμυλοι. Οι Ζωέμποροι και μεσίτες ζώων, αναλάμβαναν δράση στα εβδομαδιαία παζάρια της πόλης, όπου γίνονταν αγοραπωλησίες ζώων, ενώ οι Ιχθυοτρόφοι εργάζονταν στο ιχθυοτροφείο που υπήρχε στην περιοχή της Μπουρμπουλήθρας. Οι Καλαθοποιοί, γύριζαν στις γειτονιές και πουλούσαν τα καλάθια και τα πανέρια που έπλεκαν με μοναδική μαεστρία, όπως και οι Καρεκλάδες, που αναλάμβαναν την επισκευή των χαλασμένων καρεκλών. Συνώνυμοι με την εικόνα του παρελθόντος είναι επίσης οι Καπνέμποροι, αλλά και οι Καπνοκόπτες, οι Καραγκιοζοπαίχτες, που αναλάμβαναν την ψυχαγωγία των παιδιών, έχοντας στη διάθεσή τους ένα σεντόνι για οθόνη και οι Καρβουνιάρηδες, οι οποίοιπεριφέρονταν, επίσης, στις γειτονιές με κάρο και πουλούσαν κάρβουνα για το μαγκάλι ή τις κουζίνες των νοικοκυριών. Οι Καραγωγείς διέθεταν κάρο με άλογο για τη μεταφορά εμπορευμάτων, αλλά και των επίπλων κατά τις μετακομίσεις, οι Καροποιοί κατασκεύαζαν κάρα αλλά και τα ανταλλακτικά τους, όπως εξάλλου και οι Κατασκευαστές Αγροτικών Μηχανημάτων, που όπως υποδηλώνει το όνομά τους, ασχολούνταν με την κατασκευή αγροτικών μηχανημάτων. Ανατρέχοντας στην καθημερινότητα του παρελθόντος, συναντάμε τις περίφημες Κεντήστρες, οι οποίες αναλάμβαναν να δημιουργήσουν έργα τέχνης που προορίζονταν για την προίκα των νεαρών κοριτσιών, ενώ οι Κιβωτοποιοί κατασκεύαζαν τα μπαούλα, στα οποία οι παλιές νοικοκυρές τοποθετούσαν ρούχα και άλλα αντικείμενα. Οι παλιοί Κουρείς, πέρα από τα συνήθη, δηλαδή το κούρεμα και το ξύρισμα των πελατών τους, ασχολούνταν παράλληλα και με τη θεραπεία του κρυολογήματος. Τα «γιατροσόφια» της εποχής ήταν οι βεντούζες και οι βδέλλες, που «τραβούσαν» το αίμα για να φύγει το κρυολόγημα. Οι Κωδωνοκρούστες χτυπούσαν την καμπάνα της εκκλησίας, ενώ οι Λατερνατζήδες γυρνούσαν στις γειτονιές, συντροφιά με την αχώριστη σύντροφό τους, τη λατέρνα τους, που συνήθως ήταν στολισμένη με μεγάλες φωτογραφίες και ψεύτικα λουλούδια. Οι παλαιότεροι θυμούνται ακόμη τους Λούστρους, που αναλάμβαναν να γυαλίζουν τα παπούτσια των περαστικών.
Πλανόδιοι σομπάδες Το πολύχρωμο παζλ της καθημερινής ζωής του παρελθόντος, διανθίζεται από τις Ξεματιάστρες της γειτονιάς, οι οποίες ασχολούνταν με το «ξεμάτιασμα» των μικρών, κυρίως, παιδιών, για τα οποία οι μητέρες πίστευαν ότι τα είδε το «κακό μάτι». Οι πλανόδιοι Οργανοπαίχτες, οι Ομπρελάδες,οι Οπλοδιορθωτές, οιΟινοπνευματοποιοί, που εργάζονταν στο εργοστάσιο της Θεσσαλικής Οινοπνευματικής Εταιρείας, οιΠαγοπώλες, οι Παπλωματήδες, οι Παλιατζήδες, οι Παγωτατζήδες, οι Πλέκτριες, οι Πεταλουργοί, που άλλαζαν τα φθαρμένα πέταλα των ζώων, οι πλανόδιοι Σομπάδες, οι Φανοποιοί, αλλά και οι Σιγαροπώλες, που περιφέροντο με το μεταλλικό βαλιτσάκι, όπου είχαν τις λιγοστές, τότε, μάρκες τσιγάρων προς πώληση, ενισχύουν επίσης τη διαφορετική εικόνα του παρελθόντος. Στην ατέλειωτη λίστα των επαγγελμάτων του παρελθόντος, που με περισσή υπομονή κατέγραψε ο κ. Φρεζής, συμπεριλαμβάνονται επίσης οι Παλαιοπώλες, οι Παπατζήδες, οι Παραγγελιοδόχοι, οι Πιλοποιοί, οι οποίοι κατασκεύαζαν τα καπέλα που φορούσαν άνδρες και γυναίκες, οι Πωλητές στρατιωτικών ειδών, οι Πλινθοκεραμοποιοί, οι Σαγματοποιοί - Σαμαράδες, οι Σακκουλοποιοί, οι Σανδαλοποιοί, οι Σαπωνοποιοί, οι Κατασκευαστές κόσκινων και σιτών, οι Σφαγείς αμνών, οι Ταβερνιάρηδες, οι Τηλεγραφητές, οιΤοκιστές, οι Τροφοί-Παραμάνες, οι Τσαρουχάδες, οι Τυποβαφείς, οι Υπάλληλοι Μονοπώλειου, οιΥποκαμισούδες, οι Υφάντριες, οι Φαροφύλακες, οι Φαρμακοτρύφτες, ελλείψει τυποποιημένων φαρμάκων, οι πλανόδιοι Χαλκοματάδες, οι Γκαζιέριδες, αλλά και οι κατασκευαστές Ψυγείων πάγου, οι Αλωνιστές, οι Αυλακάρηδες, που κατασκεύαζαν αυλάκια για τη διοχέτευση νερού στα αγροκτήματα, οι Αγροφύλακες, οι Ζευγολάτες, οι Κορδελιάστρες, οι Ξυλοκόποι, οι Πανδοχείς, οι Πηγαδάδες, που κατασκεύαζαν πηγάδια για ύδρευση, οι Πρακτικοί γιατροί, οι Πριονάδες, οι Σχοινοποιοί, οι Σφουγγαράδες, οι Τσιγκογράφοι, οιΑνθρακείς, παρασκευαστές, δηλαδή, κάρβουνου από ξύλα, οι Κατασκευαστές ποντικοπαγίδων, οιΣιδερωτές φεσιών, οι Κηπουροί, οι Κηροπλάστες, κ.α. «Ασφαλώς, καταλήγει ο κ. Φρεζής,ο κατάλογος των επαγγελμάτων που έσβησαν, δεν τελειώνει εδώ. Σήμερα, συνεχίζει, υπάρχουν υπολείμματα μιας παλιάς λατέρνας, μιας φυσαρμόνικας ή ενός παλιού μαντολίνου, για να μας θυμίζουν μια άλλη εποχή, όπου οι άνθρωποι, αν και φτωχοί, δεν παραπονούνταν και ικανοποιούνταν με τα απλά πράγματα που είχαν ζώντας ευτυχισμένοι. Οι τότε επαγγελματίες εργάζονταν με ευσυνειδησία και τιμιότητα, παρά τις αντίξοες συνθήκες. Πολλές φορές ξεπερνούσαν τις ανθρώπινες δυνάμεις τους χωρίς λογικό ωράριο εργασίας, χωρίς κοινωνική ασφάλιση και συνταξιοδότηση. Ζούσαν χωρίς άγχος και στεναχώριες που δημιούργησε η σημερινή «καταναλωτική κοινωνία» και η «βιομηχανική επανάσταση» μετά τον πόλεμο που προκάλεσε ριζικές κοινωνικές αλλαγές».
Η τροφική δηλητηρίαση από σαλμονέλα συνήθως σχετίζεται με χαλασμένο κρέας, καθώς και τα παθογόνα που ζουν στα έντερα των ζώων. Η μόλυνση είναι πιθανότερο να συμβεί κατά τη σφαγή του ζώου. Όμως η σαλμονέλα μπορεί επίσης να μολύνει σαλάτες και φρούτα, κάτι που μερικές φορές παραγνωρίζεται.
Καθώς οι άνθρωποι αλλάζουν διατροφικό στιλ για να τρώνε πιο υγιεινά και προτιμούν πιο πολύ τις σαλάτες, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση της αγοράς τροφίμων, θα πρέπει να αναμένονται στο μέλλον περισσότερα περιστατικά μόλυνσης από σαλμονέλα και κωλοβακτηρίδια (E.coli).
Η σαλμονέλα είναι ένα βακτηρίδιο με παγκόσμια εξάπλωση που κατοικεί στο έντερο θερμόαιμων και ψυχρόαιμων ζώων και που έχει αναγνωρισθεί ως ένας σημαντικός ζωονοσογόνος παράγοντας (παράγοντας δηλαδή που προκαλεί νόσο που μεταδίδεται από τα ζώα στον άνθρωπο) με σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις στα ζώα και στους ανθρώπους. Απαντάται ιδιαίτερα συχνά στα ζώα, ειδικά στα πουλερικά και τους χοίρους.
Οι περιβαλλοντικές πηγές του μικροοργανισμού περιλαμβάνουν το νερό, το χώμα, τα έντομα, τις επιφάνειες εργοστασίων, τις επιφάνειες κουζινών, τα ζωικά περιττώματα, τα ακατέργαστα κρέατα, ακατέργαστα πουλερικά και τα ακατέργαστα θαλασσινά.
Η νόσηση οποία εκδηλώνεται συνήθως με έντονη εντεροκολίτιδα που συνοδεύεται από πονοκέφαλο, κοιλιακό πόνο, διάρροια, ναυτία και μερικές φορές με εμετούς. Η αφυδάτωση, κυρίως στα παιδιά και στους ηλικιωμένους, μπορεί να είναι σοβαρή. Σχεδόν πάντα συνοδεύεται και από πυρετό. Η ανορεξία και η διάρροια συχνά επιμένουν για πολλές μέρες. Η μόλυνση ξεκινάει με οξεία εντεροκολίτιδα και μπορεί να καταλήξει σε σηψαιμία, ή εστιακή λοίμωξη. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο μολυσματικός παράγοντας μπορεί να εντοπιστεί σε οποιοδήποτε ιστό του σώματος και να προκαλέσει σηπτική αρθρίτιδα, χολοκυστίτιδα, ενδοκαρδίτιδα, περικαρδίτιδα, μηνιγγίτιδα, πνευμονία, πυόδερμα ή πυελονεφρίτιδα. Οι θάνατοι είναι σπάνιοι εκτός από τις πολύ μικρές ηλικίες, τους ηλικιωμένους, τους εξασθενημένους οργανισμούς και τους ανασοκατεσταλμένους. Ωστόσο, η νοσηρότητα και τα συνδεόμενα αποτελέσματα από την σαλμονέλωση μπορεί να είναι υψηλή.
Περίοδος επώασης: Η περίοδος επώασης της νόσου κυμαίνεται από 6 έως 72 ώρες, συνήθως όμως μεταξύ 12-36 ωρών.
Οι S . typhi και S . paratyphi A, B, και C προκαλούν τυφοειδή ή τύπου τυφοειδή πυρετό στον άνθρωπο. Διάφορα όργανα μπορούν να μολυνθούν με αποτέλεσμα την αλλοίωσή τους. Το ποσοστό θανατηφόρων περιστατικών τυφοειδούς πυρετού είναι 10% έναντι σε λιγότερο από 1% για τις περισσότερες μορφές σαλμονέλωσης. Η S . dublin έχει ένα ποσοστό θνησιμότητας 15% στους ηλικιωμένους και η S . enteritidis καταδεικνύει ένα περίπου ποσοστό θνησιμότητας 3,6% στα ξεσπάσματα νοσοκομείων/οίκων ευγηρίας, με τους ηλικιωμένους να εμφανίζονται ιδιαίτερα ευπαθείς.
Η σηψαιμία σαλμονέλας έχει συνδεθεί με την μόλυνση στη συνέχεια ουσιαστικά κάθε συστήματος οργάνων.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ KAI ΘΕΡΑΠΕΙΑ:
Σε περιστατικά σηψαιμίας η σαλμονέλα μπορεί να απομονωθεί σε κατάλληλα θρεπτικά υλικά από κόπρανα και αίμα ή και υγρά των ιστών κατά την οξεία φάση της νόσησης. Σε περιστατικά εντεροκολίτιδας η αποβολή από τα κόπρανα συνήθως επιμένει για μερικές ημέρες ή εβδομάδες πέραν της οξείας φάσης. Η χορήγηση αντιβιοτικών είναι δυνατόν να μη μειώνει αυτή την διάρκεια. Για την ανίχνευση ασυμπτωματικών λοιμώξεων προτιμάται η καλλιέργεια από 3-10 g υλικού κοπράνων σε σχέση με τη χρήση στυλεών με υλικό από το απευθυσμένο και αυτά θα πρέπει να εμβολιάζονται σε κατάλληλα εμπλουτιστικά υλικά.
Τα δείγματα θα πρέπει να συλλέγονται επί μερικές ημέρες καθόσον η αποβολή των μικροοργανισμών είναι δυνατόν να είναι διαλείπουσα. τα εργαστήρια θα πρέπει να είναι σε θέση να κάνουν την απομόνωση και την ταυτοποίηση των πιο συνηθισμένων οροτύπων. Οι σπάνιοι ορότυποι θα πρέπει να αποστέλλονται σε Εργαστήρια Αναφοράς για ταυτοποίηση-τυποποίηση. Οι ορολογικές δοκιμές δεν είναι χρήσιμες στη διάγνωση. Για τον τυφοειδή πυρετό, οι προσφάτως αναπτυχθείσες συγκολλητινοαντιδράσεις για το αντίσωμα του αντιγόνου Vi έχουν ευαισθησία 95%, με πολύ χαμηλά ποσοστά ψευδώς αρνητικών αποτελεσμάτων.
Για τις περιπτώσεις που δεν έχουμε επιπλοκές δεν απαιτείται ειδική θεραπεία παρά μόνο αποκατάσταση της αφυδάτωσης με χορήγηση από το στόμα υγρών και υδατικών διαλυμάτων ηλεκτρολυτών. Τα αντιβιοτικά σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μειώνουν την φορεία και μπορεί να οδηγήσουν σε δημιουργία ανθεκτικών στελεχών ή πιο σοβαρής λοίμωξης.
Χορήγηση θεραπείας απαιτείται στα βρέφη έως 2 μηνών, ηλικιωμένους, εξασθενημένους οργανισμούς, σε άτομα που πάσχουν από δρεπανοκυτταρική αναιμία, σε άτομα που έχουν μολυνθεί από το ιό HIV, άτομα με υψηλό και συνεχόμενο πυρετό ή εκδηλώσεις εξωεντερικής λοίμωξης. Η αντοχή στα αντιμικροβιακά των μη τυφοειδών σαλμονελλών ποικίλλει. Στους ενήλικες, η σιπροφλοξασίνη είναι εξαιρετικά αποτελεσματική, όμως δε χορηγείται στα παιδιά. Η κοτριμοξαζόλη και η χλωραμφαινικόλη αποτελούν εναλλακτικές λύσεις όταν εμπλέκονται στελέχη με αντοχή. Για ασθενείς με HIV μπορεί να απαιτηθεί θεραπεία δια βίου για να προληφθεί σηψαιμία με Σαλμονέλλα.
ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
Τα βακτήρια της σαλμονέλας χρησιμοποιούν τις ινώδεις αποφύσεις τους («μαστίγια») για να προσκολλώνται στις σαλάτες και τα άλλα λαχανικά. Τα «μαστίγια» χρησιμοποιούνται από τα βακτήρια κυρίως για να κινούνται, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση της σαλμονέλας λειτουργούν και ως «αρπάγες» για να συγκρατούνται στα λαχανικά.
Η σαλμονέλα είναι ευαίσθητη στη θέρμανση και εξουδετερώνεται με τη θέρμανση (πάνω από 70 °C). Τα ωμά ή όχι πολύ μαγειρεμένα φαγητά και η επαναμόλυνση, όταν έρχεται το μαγειρευμένο υλικό σε επαφή με τα ακατέργαστα προϊόντα ή τα μολυσμένα υλικά (σανίδες τεμαχισμού), είναι οι κύριες αιτίες της μόλυνσης. Το κατάλληλο μαγείρεμα και ο υγιεινός χειρισμός τροφίμων μπορούν να προλάβουν τις μολύνσεις από σαλμονέλα σε μεγάλο βαθμό.
Oι καταναλωτές πρέπει να καθαρίζουν τα χέρια τους με σαπούνι και ζεστό νερό πριν και μετά την προετοιμασία του φαγητού και των σαλατών. Επίσης να καθαρίζουν καλά την επιφάνεια των λαχανικών και των φρούτων. Το όξινο pH του χυμού λεμονιού και του ξυδιού καταστρέφει τους παθογόνους μικροοργανισμούς και για αυτό η χρήση τους κατά το πλύσιμο, κατά τη συντήρηση αλλά και κατά την κατανάλωση της σαλάτας προστατεύει από τις δηλητηριάσεις. Ασφαλέστερες είναι οι σαλάτες που καταναλώνονται χωρίς να τεμαχιστούν. Στην περίπτωση που κάποιος επιθυμεί την σαλάτα κομμένη θα πρέπει να την καταναλώσει αμέσως μετά τον τεμαχισμό ενώ εάν πρόκειται να την καταναλώσει αργότερα θα πρέπει να τη συντηρήσει με χυμό λεμονιού ή ξύδι έστω και σε μικρή ποσότητα.
Το κρέας, το κοτόπουλο και τα θαλασσινά πρέπει να φυλάγονται ξεχωριστά στο ψυγείο και, στην ιδανική περίπτωση, να κόβονται σε διαφορετικές επιφάνειες. Το ψυγείο δεν πρέπει να είναι τελείως γεμάτο, ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα στο εσωτερικό του ο ψυχρός αέρας για να διατηρεί ασφαλή τα τρόφιμα.
Επειδή στην πόρτα του ψυγείου η ψύξη δεν είναι τόσο δυνατή όσο στα υπόλοιπα μέρη του, προτιμάτε να βάζετε εκεί τα προϊόντα μακράς διαρκείας (π.χ. αναψυκτικά, μπίρες, χυμούς κλπ.) και τα πιο ευπαθή (π.χ. γάλα, γιαούρτι κλπ.) στα ράφια.
• Όταν τοποθετείτε στο ψυγείο μεγάλη ποσότητα ζεστού φαγητού, έχετε υπόψη σας ότι αυτό καθυστερεί να κρυώσει στο κέντρο, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται και να πολλαπλασιάζονται τα μικρόβια, γεγονός που μπορεί να καταστήσει το τρόφιμο αυτό επικίνδυνο για τροφική δηλητηρίαση.
• Αποθηκεύετε τα ευπαθή προϊόντα -ή αυτά που θέλετε να διατηρήσετε περισσότερο- στο ψυχρότερο μέρος του ψυγείου (ψυχρότερα ράφια θεωρούνται αυτά που βρίσκονται κοντά στην κατάψυξη).
• Τα μαλακά ή φρέσκα τυριά (κατίκι, γαλοτύρι), αν είναι συσκευασμένα, διατηρούνται στο ψυγείο μέχρι την ημερομηνία λήξης τους. Αν τα αγοράσετε χύμα, μην τα κρατάτε πάνω από 10 μέρες στο ψυγείο.
• Τα τυριά άλμης (φέτα, τελεμές, δανέζικα) καλό είναι να τα καταναλώνετε εντός μίας εβδομάδας από την αγορά τους. Αν τα διατηρήσετε σε άλμη, θα κρατήσουν περισσότερο, αλλά πρέπει να τα καλύπτει τελείως.
• Τα κρέατα, τα ψάρια και τα θαλασσινά μπορούν να φυλάσσονται στο ψυγείο το πολύ 2 μέρες. Το ιδανικότερο όμως είναι -αν δεν καταναλωθούν άμεσα- να μπαίνουν απευθείας στην κατάψυξη.
• Το βούτυρο, όταν είναι καλά σκεπασμένο, μπορεί να συντηρηθεί στο ψυγείο 1-2 μήνες. Αν αλλάξει χρώμα, αρχίσει να μυρίζει και εμφανίσει μούχλα, είναι ακατάλληλο για κατανάλωση.
• Τα φρούτα πρέπει να φυλάσσονται, όταν είναι ώριμα, στα ράφια που βρίσκονται μακριά από την κατάψυξη.
• Τα λαχανικά διατηρούνται καλύτερα στα ψυχρότερα μέρη του ψυγείου. Τα φρούτα και τα λαχανικά πρέπει να μπαίνουν στο ψυγείο χωρίς να έχουν πλυθεί. • Τα αυγά πρέπει να μπαίνουν (χωρίς ρωγμές και σπασίματα) στα ψυχρότερα μέρη του ψυγείου, χωρίς προηγουμένως να έχουν πλυθεί. Διατηρούνται περίπου 3-4 εβδομάδες στη συντήρηση, ενώ τα βρασμένα 3-4 μέρες.
Για να περιορίσετε την ανάπτυξη βακτηρίων καθαρίζετε το ψυγείο σας τακτικά, περίπου κάθε 1-2 εβδομάδες. Αφαιρέστε όλα τα τρόφιμα από το ψυγείο και καθαρίστε όλα τα σημεία του ψυγείου με ήπιο υγρό πιάτων ή χλιαρό νερό και ξίδι. Καθαρίστε ξεχωριστά και σχολαστικά τα συρτάρια του ψυγείου. Έπειτα, στεγνώστε το ψυγείο χρησιμοποιώντας ένα καθαρό στεγνό πανί ή πετσέτα.
Πηγή MEDLAB ΙΑΤΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ U.S Food and Drug Adminisration, BBB - Salmonella spp.
Υπάρχουν πολλές “σούπερ” υγιεινές τροφές, τις οποίες οι διατροφολόγοι συνιστούν σε όλους τους ανθρώπους, αφού μας προσφέρουν πολύ σημαντικά οφέλη σχεδόν για κάθε πτυχή της υγείας μας. Ωστόσο, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι η ρήση “όσο περισσότερο, τόσο καλύτερο”, δεν βρίσκει πάντοτε εφαρμογή και ας αφορά καλά πράγματα στην ζωή μας. Παν μέτρον άριστον, και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό.
Μερικές τροφές μπορεί να είναι πολύ καλές για σας, εφόσον τις καταναλώνετε τακτικά και με μέτρο, αλλά μπορεί να αποδειχτούν ιδιαίτερα επιβλαβείς σε μεγάλες ποσότητες.
Δείτε 6 απίστευτα υγιεινές τροφές που μπορεί να σας βλάψουν, αν τις καταναλώνετε συχνά σε μεγάλες ποσότητες:
Ω-3 λιπαρά οξέα: Είναι απαραίτητα για την καλή υγεία. Ωστόσο, η περίσσεια ωμέγα-3 οξέων μπορεί να επιφέρει μείωση της πυκνότητας του αίματος. Το ιχθυέλαιο έχει επίσης πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Α, η οποία μπορεί να είναι επικίνδυνη σε μεγάλες ποσότητες.
Τόνος: Τόνος περιέχει πολλές σημαντικές θρεπτικές ουσίες. Ωστόσο, μπορεί επίσης να περιέχει αυξημένες ποσότητες μεθυλυδράργυρου, λόγω της ρύπανσης των ωκεανών. Σε υψηλά επίπεδα, ο μεθυλυδράργυρος είναι μια νευρολογική τοξίνη που μπορεί να προκαλέσει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία. Αυτές περιλαμβάνουν τις αναπτυξιακές καθυστερήσεις σε παιδιά, προβλήματα όρασης, έλλειψη συντονισμού και μειωμένη ακοή και ομιλία.
Κανέλα: Κανέλα είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά και συνδέεται με πολλά οφέλη για την υγεία. Ακόμα περιέχει κουμαρίνη, η οποία μπορεί να είναι επιβλαβής σε μεγάλες δόσεις. Η ανεκτή ημερήσια πρόσληψη κουμαρίνης είναι 0,1 mg ανά κιλό σωματικού βάρους. Εάν υπερβαίνετε συχνά κατά πολύ αυτό το όριο, τότε μπορεί να προκαλέσετε τοξικότητα του ήπατος και καρκίνο.
Μοσχοκάρυδο: Το μοσχοκάρυδο χρησιμοποιείται ως μυρωδικό σε πολλά φαγητά. Σε χαμηλές δόσεις, δεν επηρεάζει την υγεία. Ωστόσο, περιέχει μυριστικίνη, η οποία μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση σε μεγάλες δόσεις.
Καφές: Ο καφές έχει συνδεθεί με πολλά οφέλη για την υγεία. Ωστόσο, η υπερβολική καφεΐνη μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες παρενέργειες σε κάποιους ανθρώπους. Η κατανάλωση πάνω από 500-600 mg ανά ημέρα μπορεί να “συντρίψει” το νευρικό σύστημα, προκαλώντας αϋπνία, νευρικότητα, ευερεθιστότητα, κράμπες στο στομάχι, ταχυπαλμία και μυϊκό τρόμο.
Συκώτι: Το συκώτι περιέχει πολλά απαραίτητα θρεπτικά συστατικά. Ωστόσο, είναι πολύ πλούσιο σε βιταμίνη Α και χαλκό, τα οποία οποία μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα σε υπερβολικές ποσότητες. Η υπερβολική λήψη βιταμνίνης Α προκαλεί τοξικότητα στο αίμα. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν προβλήματα στην όραση, πόνο στα οστά με αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων, ναυτία και έμετο. Η υπερβολική κατανάλωση χαλκού μπορεί να προκαλέσει τοξικότητα του χαλκού. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε οξειδωτικό στρες και νευροεκφυλιστικές μεταβολές, ενώ μπορεί να αυξήσει και τον κίνδυνο της νόσου του Alzheimer.
Μας λένε ότι θα μας κάνουν χάρη και θα μας ορίσουν – και αργότερα θα μπορούν να επανορίσουν – ποιο είναι το αξιοπρεπές όριο που κάνει τη ζωή αξιοπρεπή και ποιο είναι το κατώφλι κάτω από το οποίο η ζωή μας δεν θεωρείται αξιοπρεπής. Μας μιλούν με όρους της πιο απαίσιας γλώσσας, αυτής της αγοράς. Έτσι ορίζουν τη ζωή οι χασάπηδες. Και την αξιοπρέπεια. Πόσα μπορείς να αγοράζεις, πόσα σου επιτρέπεται να αγοράζεις, με πόσα τη ζωή σου εξαγοράζεις, με πόσα την αξιοπρέπεια ξεπουλάς.
Μας λένε ότι θα μας κάνουν χάρη και ότι θα μας χαρακτηρίσουν καλά παιδιά και συνεργάσιμα, αν με ευγνωμοσύνη δεχτούμε το δώρο τους να ζούμε αξιοπρεπώς όπως ακριβώς μας όρισαν και αποπληρώνουμε το δάνειο με όσα δεν μας είναι χρήσιμα για να ζούμε αξιοπρεπώς όπως ακριβώς μας όρισαν. Ίσως να μην μας χώσουνε στη φυλακή, αν με προθυμία δηλώνουμε κάθε σεντ που παίρνουμε από τη δουλειά μας, απαντάμε αμέσως σε κάθε κλήση του δανειστή μας, ειλικρινώς και αμελλητί παραιτηθούμε από κάθε αμαρτωλή επιθυμία μας για ένα σαββατοκύριακο στην εξοχή με τα παιδιά μας. Μας λένε ότι θα μας κάνουν χάρη και θα μας μοιράσουν ένα κομμάτι από το πλεόνασμα. Μια μερίδα από τις σάρκες μας. Μια γουλιά από το αίμα μας.
Μας κάνουν κομματάκια και μας δίνουν να τα φάμε. Μας κάνουν άστεγους και μας δίνουν μια κουβέρτα. Μας διαολοστέλνουν στην ανεργία και μας περιμένουν στη γωνία του εκλογικού τμήματος με λυγισμένα γόνατα και απλωμένα χέρια για μιας πεντάρας επίδομα και μιας δεκάρας μισθωτή σκλαβιά.
Μας δέρνουν και μας λοιδορούν. Μας τρομοκρατούν. Μας θέλουν σκυφτούς κι υποταγμένους. Μας εκβιάζουν όταν δεν μας απειλούν. Μας ταΐζουν προπαγάνδα, ενοχές και μίσος. Μας στέλνουν στον ψυχίατρο, στον λογιστή, στον εφοριακό, στον δικηγόρο, στις ουρές, στα ταμεία, στους διακανονισμούς, στον τραπεζίτη, στη φυλακή, στον αγύριστο.
Αν στα παραπάνω δεν διακρίνεις την πιο απόλυτη μορφή προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αν δεν νιώθεις οργή μαζί με αγανάκτηση, την επιθυμία να ουρλιάξεις «ΟΧΙ», αν δεν σου καίει τα βλέφαρα η ασίγαστη λαχτάρα για ζωή, χαρά, ελευθερία και αυτοκαθορισμό, αν δεν αναγνωρίζεις στο πρόσωπο των ομιλούντων τη γλώσσα του χασάπη το πρόσωπο του πιο στυγερού δυνάστη,τότε μετρήθηκες και κόπηκες στο νήμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αν δεν φώναξες «ποιος είσαι εσύ που θα μου ορίσεις τη ζωή μου, ρε απαίσιε, αποκρουστική καρικατούρα ανθρώπου-μάστιγας, βαμπίρ της ανθρωπιάς, κλέφτη της ομορφιάς;», τότε έχεις φτιάξει και παραδώσει από καιρό τα κλειδιά της φυλακής σου.
Θα σας πω τώρα εγώ ποιο είναι το όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσής μου. Μάθετε, λοιπόν, ανθρωποφάγα τέρατα, ότι η δική μου αξιοπρεπής διαβίωση δεν έχει όρια. Δεν έχουν όρια οι ιδέες, η αγάπη, η αλληλεγγύη, ο αγώνας, ο ουρανός, τα όνειρα, η ομορφιά, η αμφισβήτηση. Δεν έχει όρια η καθαρή κι αποφασιστική ματιά, η σφιγμένη όρθια γροθιά, το χαμόγελο της νίκης, ο πόνος της καθημερινής μάχης, η αγωνία, η ματαίωση, η νέα πεισματική προσπάθεια. Επειδή η δική μου αξιοπρεπής διαβίωση δεν είναι συνεργάσιμη με τον θάνατο και τη λεηλασία. pnevmantilogias stontoixo.com
ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ Γράφει η Ευαγγελία Χ.Λιάπη Τους ναούς και τα εξωκλήσια που είναι αφιερωμένα στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος οι Λημνιοί τα αποκαλούν Αγιά Σωτήρα και τα ευλαβούνται ιδιαίτερα. Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος που εορτάζεται στις 6 Αυγούστου είναι η σημαντικότερη δεσποτική εορτή του καλοκαιριού. Σύμφωνα με την παράδοση, την παραμονή του Σωτήρος τη νύχτα κάποια απροσδιόριστη στιγμή ανοίγουν οι ουρανοί και τότε οι πιστοί μπορούν να δουν το Άγιο Φως και να λάβουν ότι ζητήσουν.
Το Άγιο Φως όμως δεν το βλέπουν όλοι οι άνθρωποι αλλά όπως σημειώνει ο ευαγγελιστής οι καθαροί τη καρδία,..τον Θεόν όψονται" (Ματθ, ε' , 8).
Ανήμερα της μεταμορφώσεως του Σωτήρος οι πιστοί φέρνουν στην εκκλησία σταφύλια για να ευλογηθούν από τον ιερέα.Πρόκειται για τις "απαρχαί[1]" δηλαδή τους πρώτους καρπούς της γης που προσφέρονται στον Δημιουργό.
Τα σταφύλια που φέρνουν στη Λήμνο στο ναό την ημέρα του Σωτήρος για να ευλογηθούν από τον ιερέα ανήκουν στην ποικιλία Τσαούσι.Μια ιδιαίτερη ποικιλία πρώϊμου λευκού σταφυλιού. Στο τέλος της θείας λειτουργίας τα ευλογημένα σταφύλια μοιράζονται στο εκκλησίασμα μαζί με το αντίδωρο. [1] Από+αρχή=απαρχαί δηλαδή οι πρώτοι καρποί.
Να κυνηγάς Pokemon σε μια «αυξημένη πραγματικότητα», σε έναν φανταστικό κόσμο προκαθορισμένο από τους σχεδιαστές του παιχνιδιού και όχι από τις φαντασιακές σου ορέξεις. Εσύ απλά αφήνεσαι σε έναν χάρτη μιας πόλης γκρίζας και πράσινης, τα κτίρια όλα γκρι. Οι ουρανοξύστες και οι καλύβες, οι φαβέλες και οι πολυτελείς βίλες. Όλα τα ίδια και απαράλλαχτα. Στον κόσμο του Pokemon αρκεί να συγκεντρώσεις πολύχρωμες κατσαρίδες και σκανδαλιάρικα αρούρια. Αν πέσεις και σε κανέναν φράκτη καταυλισμού προσφύγων ή σκοντάψεις σε κάποιον ναρκομανή στην Ομόνοια, δεν χάλασε κι ο κόσμος… Όχι αυτός του Pokemon τουλάχιστον. Πόσο τρελάθηκε ο κόσμος μικρό μου; Πόσο μας έπνιξε; Τα ρέστα τους δίνουν οι απελπισμένοι άνθρωποι με τα κύματα της ιστορίας να είναι πολύ μεγάλα για τα μέτρα τους. Στη Νέα Ζηλανδία λέει ο άλλος παραιτήθηκε για να κυνηγήσει Pokemon. Δεν με τρομάζει η νέα αυτή παράνοια. Με τρομάζει η παρόρμηση του κόσμου μας να ξεφύγει από την ίδια του την ύπαρξη. Να ξεφύγει από τον πνιγμό που προκαλεί στον εαυτό του με τα ίδια του τα χέρια. Πόσο τρελάθηκε ο κόσμος; Μήπως ο Ερντογάν κυνηγάει Pokemon και ξεδιπλώνει την εκκαθάρισή του προς μια νέα ισλαμική χούντα; Στη γέφυρα του Βοσπόρου εκείνο το βράδυ, μάλλον θα έδειξε η εφαρμογή κανένα Pokemon που βγάζει δηλητηριώδη αέρια. Για αυτό βρε χαζό την απέκλεισε ο στρατός. Άνθρωποι έτοιμοι να αποκεφαλίσουν ανθρώπους και να μαζέψουν Pokemon. Αρκεί να τους δώσεις ένα όραμα, μια διαφυγή. Αρκεί να τους πουλήσεις την προσδοκία ενός άλλου κόσμου. Στη μάχη της αφήγησης και της προσδοκίας χάσαμε μικρό μου. Μείναμε μόνοι μας να κυνηγάμε πεταλούδες και να απλώνουμε το χέρι σε ανθρώπους κι όχι σε Pokemon. Σήκωσε αέρα και δεν είχαμε τα πόδια να σταθούμε. Μας πήρε και μας σήκωσε. Στον κόσμο του Pokemon επανέρχονται οι θανατικές ποινές, επιβάλλεται η χούντα των ελάχιστων προσδοκιών, δολοφονούνται παιδιά από παρανοϊκές νταλίκες κι άλλα – στο Αλέπο – κρύβονται σε υπόγεια σχολεία. Στον κόσμο του Pokemon αποκεφαλίζονται 12χρονοι, δολοφονούνται μαύροι για το χρώμα τους και μπάτσοι για τη στολή τους, πεθαίνουν τα κοράλια στον βυθό και κυβερνούν ή επωάζονται μισάνθρωποι. Στον κόσμο του Pokemon παιδιά στη Βοσνία προειδοποιούνται από τις αρχές να μην κυνηγούν τις «κατσαρίδες» σε περιοχές που μπορεί να έχουν νάρκες. Οι χάρτες του Pokemon Go βλέπεις μικρό μου δεν ασχολούνται με νάρκες, πολέμους και θάνατο. Δεν με τρομάζουν τα Pokemon μικρό μου… Με τρομάζουν οι άνθρωποι που θα προτιμούσαν να είναι Pokemon γιατί ποτέ τους δεν έφτιαξαν έναν κόσμο ανθρώπινο.
Ο πάτερ Χρυσόστομος Manalu, εδώ και δεκαοκτώ χρόνια επιτελεί ένα σημαντικότατο ιεραποστολικό έργο στη περιοχή Μεντάν στο νησί Σουμάτρα της Ινδονησίας.Κατά το διάστημα αυτό έχει καταφέρει την ίδρυση ενός νοσοκομείου, δέκα ορθόδοξων εκκλησιών και έξι σχολείων και θεολογίκης σχολής στην οποία διδάσκει αρχαία ελληνικά
Εφόσον δεν επιδοθεί το παραπεμπτικό βούλευμα στους 13 Γερμανούς μεταφρασμένο στη μητρική τους γλώσσα τους μέχρι το Φεβρουάριο του 2018, ξεκινά η παραγραφή των επιμέρους πράξεων της ενεργητικής δωροδοκίας στην υπόθεση της Siemens
Καμπανάκι για το μέλλον της πολύκροτης υπόθεσης των "μαύρων ταμείων" της Siemens έκρουσε χθες, με την απόφαση του το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων να αναβληθεί επ' αόριστον η δίκη για τη σύμβαση 8802/97 μεταξύ του ΟΤΕ και του γερμανικού κολοσσού, έως ότου επιδοθεί στους 14 αλλοδαπούς κατηγορούμενους, το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, μεταφρασμένο στη μητρική τους γλώσσα.
Και ενώ το υπουργείο Εξωτερικών "διαρρηγνύει" τα ιμάτιά του πως "η αποστολή της μετάφρασης που ολοκλήρωνε τη διαδικασία στην Εισαγγελία Εφετών Αθηνών έγινε δύο μήνες πριν, δηλαδή στις 13 Μαΐου 2016, παρά τον αρχικό υπολογισμό ότι θα ολοκληρωνόταν στα τέλη του Ιουνίου 2016", τίποτα δεν αλλάζει το γεγονός ότι η παραγραφή σκέλους του κατηγορητηρίου είναι προ των πυλών για αρκετούς κατηγορούμενους, πάντα βέβαια υπό προϋποθέσεις.
Σε πρώτο πλάνο βρίσκονται οι 13 Γερμανοί υπήκοοι, στελέχη της Siemens, οι οποίοι κατηγορούνται για ενεργητική δωροδοκία και για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Εφόσον δεν αλλάξει τίποτα, σε περίπου ενάμισι χρόνο, το Φεβρουάριο του 2018, επέρχεται η παραγραφή για επιμέρους πράξεις του κυρίου αδικήματος, αυτού της δωροδοκίας. Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, το κακούργημα της ενεργητικής δωροδοκίας παραγράφεται σε χρονικό διάστημα 15 ετών από το χρόνο τέλεσής της. Μάλιστα, στην επίμαχη υπόθεση οι κατηγορούμενοι αντιμετωπίζουν την πράξη της δωροδοκίας σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις του Νόμου 1608/50 περί καταχραστών του Δημοσίου, οι οποίες επισύρουν ποινή ισόβιας κάθειρξης και έτσι ο χρόνος παραγραφής αυξάνεται στα 20 χρόνια. Αντίθετα, για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους, στους οποίους έχει επιδοθεί το παραπεμπτικό βούλευμα, ο χρόνος παραγραφής παρατείνεται κατά ακόμη πέντε έτη πέραν της 20ετίας και μέχρι την έκδοση αμετάκλητης απόφασης.
Επί της ουσίας,με την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, η οποία θα αποτελέσει νομολογία για δεκάδες άλλες υποθέσεις που αφορούν σε αλλοδαπούς κατηγορούμενους, οι πράξεις που βαρύνουν τους 13 Γερμανούς, καθώς και τον Γαλλοελβετό Ζαν Κλωντ Όσβαλντ παραγράφονται στα 20 έτη εφόσον ακόμα δεν τους έχει επιδοθεί το παραπεμπτικό βούλευμα, ενώ για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους τα σε βάρος τους αδικήματα παραγράφονται σε 25 χρόνια.
Σύμφωνα δε, με την κατηγορία, ο χρόνος τέλεσης της ενεργητικής δωροδοκίας για τα στελέχη του γερμανικού κολοσσού είναι το χρονικό διάστημα Φεβρουάριο του 1998 έως Σεπτέμβριο του 2003, πράγμα που σημαίνει ότι εφόσον δεν τους έχει επιδοθεί μέχρι το 2018 το παραπεμπτικό βούλευμα στη μητρική τους γλώσσα, συμπληρώνεται ο χρόνος παραγραφής. Ενδεικτικό για την εξέλιξη αυτή είναι το γεγονός ότι το παραπεμπτικό βούλευμα εκδόθηκε το Μάρτιο του 2015 και -σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών- η μετάφραση των 1.580 σελίδων από τις συνολικά 4.580 στα γερμανικά εστάλη στην Εισαγγελία Εφετών μόλις τον περασμένο Μάιο.
Αλλά ακόμη και αν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες και μπορέσει να τους επιδοθεί το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών μέσα στους επόμενους μήνες και πάλι τα χρονικά περιθώρια είναι ιδιαίτερα στενά. Κι αυτό γιατί η δίκη θα πρέπει να ολοκληρωθεί σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, πράγμα ιδιαίτερα χρονοβόρο αν υπολογίσει κανείς ότι χρειάστηκαν να περάσουν περίπου 10 χρόνια προκειμένου η υπόθεση για τη σύμβαση 8002/97 μεταξύ ΟΤΕ και Siemens να φτάσει στις δικαστικές αίθουσες. Σε περίπτωση, που δεν επιτευχθεί κάτι τέτοιο και η υπόθεση δεν έχει εκδικασθεί σε πρώτο και δεύτερο βαθμό εντός της 25ετίας, τότε παύει οριστικά η ποινική δίωξη σε βάρος των κατηγορουμένων.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι όσο περνάει ο χρόνος, τόσο επιμέρους πράξεις θα παραγράφονται. Ήδη στο βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου με το οποίο 64 άτομα παραπέμφθηκαν σε δίκη, αποφασίστηκε η παύση ποινικής δίωξης για το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης (με αρχή τέλεσης του 1998 έως το 2000) και για επιμέρους πράξεις του αδικήματος της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα λόγω παραγραφής. Κάθε ημέρα που περνάει αυξάνει τις πιθανότητες παραγραφής, αφήνοντας λιγότερα βέλη στη φαρέτρα του κατηγορητηρίου για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης.
Ο Σόιμπλε ήταν ο επικεφαλής της διαπραγμάτευσης της Κυβέρνησης Κολ με την Ανατολική Γερμανία. Αυτός έταζε ατιμωρησίες στους σταλινικούς ηγέτες της, προκειμένου οι Δυτικοί να λεηλατήσουν την πατρίδα εκατομμυρίων Ανατολικογερμανών. Αυτός έδωσε το σύνθημα για το μεγαλύτερο «πλιάτσικο» στην ιστορία της Γερμανίας. Ο Σόιμπλε, υπηρετώντας απόλυτα τον στόχο του, έγινε ο άνθρωπος, ο οποίος ξεπούλησε για «ψίχουλα» την περιουσία της Ανατολικής Γερμανίας στους βιομηχάνους της Δυτικής Γερμανίας …σ” αυτούς, που είδαμε παραπάνω με μεγάλη ακρίβεια ποιοι ήταν. Ο Σόιμπλε ήταν ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος «απεκατέστησε» τις λίγες ζημιές που υπέστησαν οι Ναζί μεταπολεμικά και εξαιτίας του κομμουνισμού. Ο Σόιμπλε τούς έδωσε πίσω τις περιουσίες, που κάποτε έχασαν στην Ανατολική Γερμανία. Αφού αυτοί οι κυρίαρχοι Ναζί της Γερμανίας τον χρησιμοποίησαν, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ισχυρών Γερμανών εις βάρος όλων των αδυνάτων ομοεθνών τους, έκριναν ότι θα τους ήταν χρήσιμος ακόμα πιο πολύ. Όλες τις εξετάσεις είχε περάσει ο Σόιμπλε. Εφόσον είχαν αποφασίσει να κάνουν οικονομική επίθεση εναντίον των «κατώτερων» της Ευρώπης, θα τους εξυπηρετούσε ως «στρατηγός» της νέας τους στρατηγικής …Θα γινόταν ο νέος Υπουργός Οικονομικών της Κεντρικής γερμανικής Κυβέρνησης. Θα γινόταν μια νέα «αλεπού» της Γερμανίας, αλλά διαφορετική από τον Ρόμελ. Το νέο μεγάλο «κόλπο» της Γερμανίας και των Ναζί ήταν έτοιμο …Θα επαναλάμβαναν τους εαυτούς τους …Μέσω της δήθεν ευρωπαϊκής ενοποίησης, θα κατακτούσαν την Ευρώπη. Όπως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Krupp και οι όμοιοί του κατήσχαν όλες τις βιομηχανίες των ανταγωνιστών τους, έτσι περίπου κάνουν και σήμερα οι επίγονοί τους. Ας ψάξει να δει κάποιος πότε και εξαιτίας ποιων εξελίξεων συνέβαιναν εξελίξεις στο θέμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η πορεία τής Γερμανίας και η σχέση της με τις υπόλοιπες χώρες ήταν αυτή, που προκαλούσε τις εξελίξεις στην Ευρώπη …Ο σχεδιασμός άλλαξε και όχι οι στόχοι. Οι νέοι Ναζί της Γερμανίας απλά λόγω σχεδιασμού δεν εμφανίζονται με στρατιωτικές στολές, αλλά σαν «επενδυτές», που αγοράζουν. Γι” αυτό θέλουν «περισσότερη» Ευρώπη. Θέλουν «περισσότερη» Ευρώπη μόνον όταν μπορούν να «καταπιούν» αυτό το «περισσότερο». Αυτό, το οποίο κάνουν πλέον καθημερινά και εις βάρος όλων των λαών δεν διαφέρει από αυτό, το οποίο έκαναν οι Ναζί με τα τανκ. Καθημερινά επιτίθενται στα κράτη, πρωταγωνιστώντας σε έναν ακήρυχτο πόλεμο. Με τα ασυναγώνιστα επιτόκια της Γερμανίας αγοράζουν στην πραγματικότητα τα πάντα τζάμπα. Απλά εκμεταλλεύονται την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά και κάνουν αυτό, το οποίο πάντα απαγορευόταν. Χρησιμοποιούν την κρατική δύναμη της Γερμανίας, για να επιβληθούν στον ιδιωτικό ανταγωνισμό και άρα με αθέμιτες συνθήκες. Αγοράζουν, λόγω γερμανικής οικονομίας —και άρα με μηδενικά επιτόκια— ευρωπαϊκές κερδοφόρες επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα έγινε πρόσφατα με την Ducati. Στην πραγματικότητα τούς βγαίνει «τζάμπα», εφόσον με τα κέρδη των ίδιων των εταιρειών κάνουν απόσβεση των δανείων που συνάψανε, προκειμένου να τις αποκτήσουν. Όμως, αυτό το οποίο περιγράψαμε είναι απόλυτα παράνομο και ανήθικο, γιατί είναι αθέμιτος ανταγωνισμός. Όταν ιδιωτικές εταιρείες «νικούν» ανταγωνίστριες εταιρείες με τις δυνατότητες των οικονομιών αλλά και τις μυστικές υπηρεσίες των κρατών τους, υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός. Με τη δύναμη του κράτους της Γερμανίας «νικούν» οι ιδιώτες Γερμανοί επιχειρηματίες τους αβοήθητους ιδιώτες Ιταλούς επιχειρηματίες στο παράδειγμά μας. Έχουν γίνει προκλητικά επιθετικοί …σε σημείο να γίνονται μισητοί. Όπως για παράδειγμα είναι μισητός ο εγγονός του Ναζί Πόρσε, ο οποίος σήμερα, ως ιδιοκτήτης της Φόλκς Βάγκεν, πιέζει την Άλφα Ρομέο για εξαγορά. …Την πιέζει ως γνήσιος Ναζί κακοποιός και πέρα από κάθε δεοντολογία της αγοράς και της οικονομίας. Πιέζει τη διοίκησή της με απειλές και εκβιασμούς, που είναι ανήθικοι ακόμα και όταν ασκούνται στα πεζοδρόμια από αλήτες. Ούτε οι νταβατζήδες του δρόμου δεν διεκδικούν εξαγορές με τον τρόπο που το κάνει ο Φέρντιναρντ Πιχ. Μιλάμε για πράγματα, τα οποία έχουν ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο. Αν αυτά τα κάνουν οι ιδιώτες Γερμανοί εις βάρος των περιουσιών ιδιωτών επιχειρηματιών, φαντάζεται κάποιος τι κάνουν απέναντι σε πολιτικούς και στελέχη, οι οποίοι διαχειρίζονται κρατικές επιχειρήσεις …Τι κάνουν εκεί όπου τους «παίρνει» καί να διαφθείρουν καί να «απειλούν». Φαντάζεται κάποιος πώς συμπεριφερόταν ο Πρόεδρος της Ντόιτσε Τέλεκομ απέναντι στους αρμόδιους υπουργούς και στη διοίκηση του ΟΤΕ, όταν τον «πολιορκούσε» …Όταν τον «πολιορκούσε» με τη βοήθεια των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών και των δωσίλογων τύπου Χριστοφοράκου και Κόκαλη. Επικεφαλής όλων αυτών των «ανταγωνιστικών» και επικίνδυνων επιχειρηματιών είναι ο Σόιμπλε, ως Υπουργός των Οικονομικών της «ασυναγώνιστης» Γερμανίας. Ο άνθρωπος κάνει ό,τι έκανε πάντα …Δικηγόρος του «διαβόλου» είναι και όχι οικονομολόγος …Δεν έχει σχέση με τα οικονομικά …Ακόμα και ως Υπουργός Οικονομικών δεν ασχολείται με τα οικονομικά …Δεν τον έχουμε ακούσει ποτέ να μιλάει για οικονομικά. Τον έχουμε ακούσει να μιλάει γι” αυτούς, που αφορούν τα οικονομικά. Αυτός λαμβάνει τις έτοιμες εκθέσεις και τους στόχους των Γερμανών γραφειοκρατών και προσπαθεί να τις «περάσει» ως πολιτική …Προσπαθεί να τις επιβάλει ως πολιτική εις βάρος όλων εκείνων, οι οποίοι θίγονται από τους γερμανικούς «στόχους». Στην πραγματικότητα δεν είναι Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας …Είναι Υπουργός Πολέμου με πρόφαση το Οικονομικό. Με αυτόν τον πόλεμο ασχολείται καθημερινά. Γι” αυτόν τον λόγο βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τα ΜΜΕ της Γερμανίας. Από αυτόν ξεκινάνε όλες οι «επιθέσεις», που κατά καιρούς έχουν δεχθεί οι Ευρωπαίοι από τις διάφορες Bild και τα Focus. Αυτός συντονίζεις τις «προβοκάτσιες» των ΜΜΕ και τις προσαρμόζει κατόπιν στους σχεδιασμούς τους. Μέσω των ΜΜΕ ανοίγει τη «συζήτηση» αυθαίρετα με τους όρους που θέλει και την ολοκληρώνει όπως εξ αρχής είχε αποφασίσει. Όλη την ημέρα στις εγκαταστάσεις των ΜΜΕ βρίσκεται και προπαγανδίζει τις επιλογές της γερμανικής Κυβέρνησης …Κάνει αυτό, το οποίο έκανε πάντα …Υπερασπίζεται ό,τι συμφέρει την «ντοπαρισμένη» Γερμανία. Κάποτε προπαγάνδιζε το «δίκαιο» των ντοπαρισμένων αθλητών της Γερμανίας έναντι των «τεμπέληδων» και των «κατώτερων» αθλητών. Μετά προπαγάνδιζε το «δίκαιο» της «ντοπαρισμένης» Δυτικής Γερμανίας έναντι της «τεμπέλικης» Ανατολικής Γερμανίας των «άχρηστων» κομμουνιστών. Σήμερα κάνει το ίδιο για την «ντοπαρισμένη» γερμανική οικονομία έναντι των «τεμπέληδων» του Νότου …Αυτή είναι η εξειδίκευση το Σόιμπλε και όχι η οικονομία …Δεν ασχολείται καν με την οικονομία …Ηθικολογεί εις βάρος των θυμάτων της γερμανικής ανηθικότητας …Βρίζει πρώτος στο όνομα της Γερμανίας πριν αρχίσουν να βρίζουν οι άλλοι τη Γερμανία …Κατηγορεί τους μη ανταγωνιστικούς πριν αυτοί αρχίσουν να ψάχνουν τα περί αθέμιτων ανταγωνισμών. Αυτό ακριβώς είναι η γερμανική οικονομία. Πρώτη στην Ευρώπη, εξαιτίας του αθέμιτου ανταγωνισμού. Στην κυριολεξία «ντοπαρισμένη» …»Ντοπαρισμένη» με αμερικανικά δολάρια. Όταν η Γερμανία δανειζόταν τεράστια ποσά, για ν” αποκτήσει την ανταγωνιστικότητά της, διέφθειρε τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, προκειμένου να γίνονται αυτά οι σπάταλοι πελάτες της και να βάζουν «λουκέτα» στις δικές τους επιχειρήσεις. Με τον τρόπο αυτόν οι Γερμανοί έστησαν μια τεράστια «πυραμίδα», η οποία, μέσω της διαφθοράς όλων των υπολοίπων κρατών, έφερε τη Γερμανία στην κορυφή τής ευρωπαϊκής οικονομίας. Τώρα προσπαθούν οι Γερμανοί να «προσφέρουν» στα θύματά τους τα μυστικά της «ανταγωνιστικότητας», τη στιγμή που γνωρίζουν ότι στις «πυραμίδες» το μυστικό δεν είναι στη γνώση, αλλά στη σειρά με την οποία «μπήκε» κάποιος στο «παιχνίδι» …Μας δουλεύουν τα κτήνη. Αυτήν την «ντοπαρισμένη» οικονομία υπερασπίζεται ο Σόιμπλε …Την υπερασπίζεται με τον γνωστό προτεσταντικό τρόπο …Τον τρόπο της ηθικολογίας …Την εξηγεί με τον γνωστό γερμανικό τρόπο …Τον τρόπο του ρατσισμού των «ανωτέρων», που η «φύση» τούς έκανε ασυναγώνιστους. Πριν προλάβουν οι λαοί να κατηγορήσουν τη Γερμανία για ανηθικότητα μέσα στην ΕΕ, τρέχουν οι Γερμανοί να κατηγορήσουν τους πάντες για ανηθικότητα. Πριν προλάβουν οι λαοί να καταγγείλουν τον νεοναζισμό τής σημερινής Γερμανίας, τρέχουν οι Γερμανοί να κατηγορήσουν τους πάντες για τεμπελιά και ανικανότητα …Αυτής της στρατηγικής είναι επικεφαλής ο Σόιμπλε. Αυτό το ανθρωπόμορφο κτήνος όχι μόνον δεν τιμωρήθηκε από καμία Δικαιοσύνη, επειδή ως Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα σπορ έστειλε στον τάφο και στα ψυχιατρεία πολλούς νέους αθλητές, αλλά έχει «προαχθεί» και ανέλαβε να στείλει στον «τάφο» ολόκληρους λαούς. Αυτό το τροχοφόρο σκουπίδι όχι μόνον δεν απεβίωσε, εξαιτίας της υπόθεσης Τρόιχαντ, αλλά παριστάνει τον «ευεργέτη» μιας Ανατολικής Γερμανίας, η οποία σήμερα δυστυχεί και υποφέρει, εξαιτίας του ξεπουλήματος που υπέστη. Όμως, αυτό το οποίο δεν έκανε η γερμανική Δικαιοσύνη, το έκανε η μοίρα. Ο Σόιμπλε, ο οποίος ήθελε να «τιμωρήσει» τους Έλληνες και όλους τους Ευρωπαίους του Νότου, γιατί έζησαν πέρα από τις δυνατότητές τους, τιμωρείται από τη μοίρα, επειδή έζησε πέρα από τις δυνατότητές του. Για το κτήνος, που λέγεται Σόιμπλε, είναι πέρα από τις δυνατότητές του να ζει ως φυσιολογικός άνθρωπος. Πολύ πριν ο Σόιμπλε λοιπόν βάλει σε «μνημόνιο» τους λαούς, τον έβαλε τον ίδιο σε «μνημόνιο» η μοίρα. Η «μυστική» Γερμανία του Σόιμπλε ΠΗΓΗ
Μια δασκάλα που δίδασκε στην τάξη της, αποφάσισε να πει στα παιδιά μια καταπληκτική ιστορία.
Η ιστορία της μιλούσε για ένα κρουαζιερόπλοιο που βυθίζονταν και για ένα ζευγάρι που προσπαθούσε να σωθεί μπαίνοντας σε μια σωστική λέμβο. Δυστυχώς όμως ανακάλυψαν ότι στη βάρκα υπήρχε χώρος μόνο για ένα άτομο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ήθελε να διδάξει στα παιδιά της η δασκάλα με αυτή την ιστορία..
«Ένα κρουαζιερόπλοιο άρχισε να βουλιάζει στη θάλασσα και έπρεπε άμεσα να εκκενωθεί από τους επιβάτες. Ένα ζευγάρι έτρεξε γρήγορα προς τις σωσίβιες λέμβους. Όταν έφτασαν όμως, είδαν έντρομοι ότι υπήρχε χώρος για να σωθεί μόνο ένα άτομο. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο άντρας έσπρωξε τη σύζυγό του και πριν προλάβει εκείνη να αντιδράσει, πήδηξε αυτός μέσα στη βάρκα.
Τότε η γυναίκα του, η οποία στέκονταν στο πλοίο που βυθίζονταν, φώναξε στον σύζυγό της μια φράση».
Η δασκάλα σταμάτησε την αφήγηση της, γύρισε προς τη τάξη και ρώτησε τα παιδιά:
«Τι νομίζετε ότι του φώναξε;»
Οι περισσότεροι από τους μαθητές με ενθουσιασμό απάντησαν ότι η σύζυγος φώναξε: «Σε μισώ!», «Δεν το περίμενα ποτέ αυτό από εσένα» και «Νόμιζα ότι με αγαπούσες».
Η δασκάλα παρατήρησε ένα αγόρι που ήταν συνέχεια σιωπηλό. Τον ρώτησε τι πίστευε ότι φώναξε η σύζυγος και αυτός της απάντησε:
«Κυρία, νομίζω ότι του φώναξε: «Να προσέχεις το παιδί μας»».
Έκπληκτη η δασκάλα τον ρώτησε: «Έχεις ακούσει ξανά αυτή την ιστορία;»
Το αγόρι κούνησε το κεφάλι του αρνητικά: «Όχι, αλλά αυτό ήταν που είπε και η δική μου μαμά στον μπαμπά μου, λίγο πριν πεθάνει από την αρρώστια της».
Η δασκάλα γύρισε προς τα παιδιά και τους είπε με χαμηλή φωνή:
«Η απάντηση είναι σωστή».
Το πλοίο τελικά βυθίστηκε και όλοι όσοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν σκοτώθηκαν. Ο άντρας πήγε στο σπίτι και μεγάλωσε την κόρη τους μόνος του. Πολλά χρόνια αργότερα, μετά το θάνατο του πατέρα της, η κόρη τους βρήκε τυχαία το ημερολόγιο του και διάβασε ολόκληρη την ιστορία. Ανακάλυψε ότι η μητέρα της, λίγο πριν επιβιβαστεί στο πλοίο, είχε διαγνωσθεί με μια ανίατη ασθένεια. Την κρίσιμη στιγμή, ο πατέρας έκανε αυτό που πίστευε ότι ήταν σωστό. Όχι για αυτόν, αλλά για την κόρη τους.
«Ήθελα τόσο να μείνω μαζί σου στο πλοίο αγαπημένη μου. Ήθελα να πεθάνουμε μαζί. Αλλά για χάρη της κόρης μας, επέλεξα να σε αφήσω μόνη», έγραφε στο ημερολόγιό του».
Τα παιδιά έμειναν για αρκετά λεπτά σιωπηλά μόλις η δασκάλα τελείωσε την ιστορία της.
Η δασκάλα τότε προσπάθησε να δώσει στα παιδιά να καταλάβουν το νόημα αυτής της ιστορίας:
«Το καλό και το κακό είναι περίπλοκα και πολλές φορές πολύ δύσκολο να τα κατανοήσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν πρέπει να επικεντρώνεται κάποιος μόνο στην επιφάνεια και να κρίνει τον άλλον χωρίς να προσπαθήσει πρώτα να κατανοήσει τις πράξεις του.
Άν έχετε βγει να φάτε με κάποιον φίλο και προσφερθείτε να πληρώσετε τον λογαριασμό, δεν το κάνετε γιατί έχετε πολλά χρήματα αλλά γιατί βάζετε την φιλία σας πάνω από τα χρήματα.
Εκείνοι που παίρνουν πρωτοβουλίες στη δουλειά τους, δεν το κάνουν επειδή είναι χαζοί, αλλά επειδή καταλαβαίνουν την έννοια της ευθύνης.
Όσοι ζητούν συγγνώμη μετά από έναν καυγά, δεν το κάνουν επειδή ξέρουν ότι υποστήριζαν την λάθος άποψη, αλλά επειδή εκτιμούν περισσότερο τον άνθρωπο δίπλα τους.
Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να σας βοηθήσουν, δεν το κάνουν επειδή σας χρωστάνε κάτι, αλλά επειδή σας βλέπουν ως ένα αληθινό φίλο.
Εκείνοι που σας τηλεφωνούν συχνά, δεν το κάνουν γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν, αλλά επειδή είστε στην καρδιά τους.
Μια ημέρα, όλοι θα αναγκαστούμε να χωρίσουμε από αυτούς που έχουμε σήμερα δίπλα μας. Θα χάσετε τις κουβέντες σας, θα ξεχάσετε τα όνειρο που κάνατε μαζί τους. Οι ημέρες θα περάσουν, τα χρόνια θα φύγουν και μια μέρα τα παιδιά σας θα δουν μερικές φωτογραφίες και θα σας ρωτήσουν:
«Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;»
Και εσείς θα χαμογελάσετε με αόρατα δάκρυα, και θα τους απαντήσετε:
«Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους πέρασα τις καλύτερες μέρες της ζωής μου.»
Κάπου εκεί, στην η πάνω γη, την πέρα γη και την κάτω γη! Όχι δεν πρόκειται για φανταστικό μυθιστόρημα του Τόλκιν, είμαστε στην Κάσο που η ιστορία και τα βράχια της δεν λένε να ησυχάσουν, μουρμουρούν για το παρελθόν και τα λένε με τα στοιχειά της φύσης. Τόπος άγριος, για αληθινούς αγωνιστές, για ανθρώπους ψυχωμένους, από κείνους που δε δειλιάζουν μπροστά στον μισόκλειστο καταπέλτη του άγριου χρόνου. Εδώ κάτω όλα μυρίζουν θάλασσα, ο υδραυλικός είναι και καραβοδέτης, ο διευθυντής του υποκαταστήματος της τράπεζας ψαροτουφεκάς και οι αγρότες που ιδροκοπούν και παλεύουν μέσα στα χωράφια σπουδαίοι καπεταναίοι και γεροί μηχανικοί! Και δεν είναι μονάχα αυτοί, το σούπερ μαρκετ γίνεται τράπεζα και ένα κρεοπωλείο ταυτόχρονα και κούριερ! Εδώ κάτω για να επιβιώσεις δε γίνεται να φοράς σταθερές ταμπέλες. Κι όμως το νησί εξακολουθεί να σιγοκουβεντιάζει με τη γη και παίζει με τον ήλιο, ενώ στο δέρμα του δεν λέει να στεγνώσει το αλάτι! Στους αμύητους μοιάζει με ξερό βράχο, όμως στους τυχερούς, εκείνους που τη γνωρίζουν, φαίνεται σαν ολόδροσος ανθός. Από όλα πιο παράξενο είναι η αγάπη, ο άσβεστος πόθος, ένας αληθινός ερωτικός καημός που έχουν για την Κάσο οι μετανάστες, ξενάκια ακόμη και δεύτερης ή τρίτης ή τέταρτης γενιάς, άνθρωποι που μεγάλωσαν και ζουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά της και τη χαίρονται ελάχιστες στιγμές, όμως όταν μιλούν ή σκέφτονται το καταφύγιο τους, την Κάσο τους, τότε νιώθεις το δάκρυ και την απέραντη νοσταλγία τους. Το καντήλι της μοναχοκόρης Στην Κάσο πρέπει να έχεις διαρκώς το νου σου, αφού οι ζωντανές μνήμες ξεπετάγονται σα ζωντανά φαντάσματα και σε μια στιγμή είναι ικανές να αρπάξουν το μυαλό, να σε δέσουν πάνω στο απέθαντο σκαρί τους και να σε τραβήξουν σε ανεπανάληπτα ταξίδια. Όπως η παράξενη ιστορία του καραβοκύρη Γερογιάννη, μα η σκιά του στα σίγουρα τριγυρνά κάπου στο δρόμο για το αεροδρόμιο του νησιού! Η κανακάρα του, η μονάκριβη κόρη του, αρρώστησε στα ξαφνικά και έσβησε από τον απάνω κόσμο στις 12 Φλεβάρη του 1898. Η Ποθητή του, έτσι ήταν το όνομα της κόρης, έφυγε μόλις 22 χρονών κι ο απαρηγόρητος πατέρας έστησε ψηλά το μνήμα της για να το βλέπει σαν περνά με το ιστιοφόρο του, έξω από την Κάσο κι αν ήταν νύχτα, μα τότε έπρεπε να καίει ένα καντήλι που ήταν πιο ψηλά, πάνω σε ένα μαρμάρινο στύλο και έμοιαζε με μικρό φάρο. Δεν έχουν τελειωμό οι θαλασσινές ιστορίες του νησιού, όπου σταθείς θα μάθεις για κατορθώματα ή μοιραία ναυάγια που έτυχε να γίνουν μπροστά έναν Κασιώτη! Από εδώ κρατούν πολλές φαμίλιες εφοπλιστών και σχεδόν όλα τα σπίτια έχουν κι από μερικούς καπετάνιους! Για αυτό άλλωστε και σχεδόν όλα μοιάζουν με μικρά μουσεία. Το νησί έτσι ζωντανό, θυμίζει ένα καράβι που αποφάσισε να σκαρώσει σε μια άκρη του Αιγαίου, ήξερε καλά όλα τα πατήματα της θάλασσας και μοιάζει να σπρώχνει μέσα στο αίμα των ανθρώπων τη ναυτοσύνη και το κουμάντο πάνω στο πέλαγος, εκείνο λοιπόν διάλεξε να κάμει τους δικούς του ναυτικούς, μα και κάτι παραπάνω, να έχουν το προνόμιο να χτίζουν πλοία σα μικρά νησιά, να, ίδια με τη Κάσο και να αλωνίζουν σε όλες τις θάλασσες του κόσμου.
Ο προδότης του Αντιπεράτου Τέτοιες μέρες, αρχές καλοκαιριού, όλοι θυμούνται και μνημονεύουν τηn Κάσο, αφού τα περασμένα είναι πιο εύκολο να τα μελετάς, κοστίζουν πολύ λιγότερο και ένα ψιλό χειροκρότημα είναι μάλλον σίγουρο, γιατί οι νησιώτες έχουν μια σχεδόν εφηβική ειλικρίνεια, φιλοξενούν και συγχωρούν κάθε ένα νούμερο που κάνει μια λίγο βιαστική περατζάδα από τον τόπο τους. Εκείνη η πολιορκία κρατούσε μέρες, το νησί δε θα έπεφτε όπως θέλει η παράδοση, αν δεν υπήρχε ένας προδότης. Είχαν εξορίσει κάποιον Ζαχαριά κι αυτός είχε τέτοια απωθημένα που έδειξε το μυστικό πέρασμα κι έτσι κατάφεραν να πατήσουν και να κάψουν το νησί οι Σαρακηνοί και οι Τούρκοι. Συνήθως η μεγαλύτερη ζημιά δεν γίνεται από εχθρούς, αλλά από αυτούς που λέμε δικούς μας! Για εκείνους που δεν γνωρίζουν, ήταν 14 Μαΐου 1824 όταν όρμησε στη Κάσο ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος με επικεφαλής τον ναύαρχο Ισμαήλ Γιβραλτάρ. Η ελληνική κυβέρνηση, ως συνήθως, ήταν τόσο αδύναμη που δεν μπόρεσε να βοηθήσει. Τη νύχτα της 26ης Μαΐου αποβιβάστηκε ισχυρή δύναμη Αλβανών με επικεφαλής τον Χουσεΐν Μπέη Μπότα. Η σφαγή ήταν ανελέητη, από το απέναντι νησί, έβλεπαν τις φωτιές, χωρίς να φτάνει ο ήχος, ένιωθαν το αίμα που έτρεχε πάνω στις πέτρες και έκλαιγαν. Αυτός ήταν ο πατημός της Κάσου! Με ένα στεφάνι λοιπόν και δυο λόγια για το ολοκαύτωμα που όσο να ναι θα συγκινήσουν ή τουλάχιστον δε θα σηκώσουν γκρίνιες και αμφιβολίες. Από την άκρη του Νότιου Αιγαίου έχουν περάσει δεκάδες πολιτικοί, άλλοι ανακατεύονται και στη στεριά και με το πρώτο κύμα τους πιάνει ζαλάδα κι άλλοι, που έδειχναν να πιστεύουν την αλήθεια του μικρού τόπου κι όμως μόλις ξεμάκρυναν, τις περισσότερες φορές, έπνιξαν μέσα στη θάλασσα τα λόγια και τις γλυκές τους υποσχέσεις. Αγκάθια που εξακολουθούν να αγκυλώνουν Το νησί παραμένει με έναν γιατρό-ήρωα, τον Θρακοπόντιο παθολόγο Νίκο Σιμσερίδη, που δεν μπόρεσε να πεταχτεί ούτε μέχρι την γειτόνισσα Κρήτη και να πει ένα αντίο στο ξεπροβόδισμα του πεθερού του. Ο μοναδικός γιατρός του νησιού μόνο το 2014 κατέγραψε 8.500 επισκέψεις κι όμως δεν παραπονιέται, κοιτάζει πέρα από το έρημο λιμάνι και δείχνει όλο το νησί που βρίσκεται πολύ μακριά από τη σκέψη της πρωτεύουσας. Αλίμονο, λένε πως αξίζει να μείνεις μόνιμα σε έναν μικρό τόπο, ειδικά όταν καταφέρεις να φθάσεις στη σύνταξη, μα είναι τόσο οξύμωρο, τότε με ποιο τρόπο θα φροντίζεις το κορμί; Καλά τα νησιά, φτάνει να έχεις έναν Άγιο δίπλα στο προσκεφάλι σου, να σε προφυλάσσει από αρρώστιες και κάθε είδους στραβωμάρα και αναποδιά, διαφορετικά καλύτερα να φεύγεις για τον άλλο κόσμο μια και έξω! Όσο για την ακτοπλοϊκή συγκοινωνία, αυτή παραμένει με τον θλιβερό τίτλο «άγονη» και εξακολουθεί να αναζητά φιλότιμα πληρώματα καραβιών, για να δέσουν σε ένα ανυπόφορο λιμάνι, ενώ το αεροπλανάκι είναι κι αυτό ένας άθλος των ντόπιων που έρχεται από περασμένες πιο αγωνιστικές εποχές, τότε οι κάτοικοι βγήκαν με φτυάρια και αξίνες για να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω και όπως φαίνεται κάτι είχαν κερδίσει. Μα το νερό είναι ένα παράδειγμα που θυμίζει την ανταπόκριση της πρωτεύουσας στο νησί! Επίσημα το ελληνικό κράτος γύρω στο 1975 ξεκαθάριζε ότι το νησάκι δεν έχει νερό! Οι κάτοικοι έπρεπε να ετοιμαστούν για υδροφόρες, ωστόσο ένας Γάλλος υδρολόγος είχε άλλη άποψη! Ο Πιερ Μουτέν προσκλήθηκε από τους ντόπιους και όχι μόνο βρήκε πόσιμο νερό, αλλά αγάπησε τον τόπο και δέθηκε αληθινά μαζί του. Σήμερα εξακολουθεί να τον επισκέπτεται με την οικογένεια του και ευτυχώς να δίνει τις μελλοντικές λύσεις, οδηγίες και συμβουλές, για το πιο σπουδαίο αγαθό του πλανήτη! Τα παλιά χρόνια η γη της Κάσου ήταν από άκρη σ΄ακρη σπαρμένη, οι Κασιώτες έξι μήνες πάλευαν τα χωράφια και και έξι μήνες όργωναν τη θάλασσα. Δεν φύτευαν και πολλά δέντρα γιατί προτιμούσαν τα στάρια, ενώ με τα ιστιοφόρα γύρισαν τον κόσμο, το νησί έφτασε στην ακμή του και γνώρισε τις ποιο μεγάλες δόξες. Λίγο μετά το 1850 ξεκίνησε η μετανάστευση στις εργασίες της διώρυγας του Σουέζ κι από τότε έχει μείνει μια παροιμία: «δούλεψε τη γη για να ζήσεις και πιάσε τη θάλασσα για να πλουτίσεις». Όταν λοιπόν ακόμη και στη Ρόδο τα πιο πολλά σπίτια είχαν στο πάτωμα χώμα, η Κάσος ήταν γεμάτη πανάκριβες πορσελάνες! Οι Κασιώτες επέστρεφαν από την Αγγλία και τη Γαλλία και ξεκινούσαν να φέρνουν μάστορες Καρπάθιους, ειδικά τους Ολυμπίτες και μαθημένοι στα ξένα έχτισαν τα δίπατα ευρωπαϊκά σπίτια τους. Ο περαστικός από την Κάσο αξίζει να περπατήσει όπου φτάνει το νησί, να δει τουλάχιστον ένα καπετανόσπιτο, γιατί εδώ, όπως είπαμε, δύσκολα βρίσκεις σπιτικό χωρίς έναν, τουλάχιστον, καπετάνιο!
Τα σημερινά πρόσωπα Για να ζήσεις πάνω στο νησί πρέπει να μηχανεύεσαι και να κάνεις τα πάντα, τουλάχιστον να προσπαθείς. Τα μεροκάματα και η ζωή το καλοκαίρι πάνε πιο καλά, έρχονται τα ξενάκια και παλεύουν να αναστήσουν την περιουσία και το βιος τους, όμως τι γίνεται το χειμώνα; Στο Φρύ, την Αγιά Μαρίνα, το Πόλι και την Παναγιά, ζουν περίπου 850 ψυχές, πάνε τα παλιά μεγαλεία, κάποτε στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, το νησί μετρούσε 12.000 κατοίκους! Οι λιγοστοί κάτοικοι παλεύουν την καθημερινότητα και ελπίζουν. Αλήθεια συνηθίζεται η απομόνωση; Παντού ξερολιθιές, οι αναβαστοί όπως λένε εδώ, καμωμένες με μαεστρία και διάσπαρτα ερείπια σπιτιών που θα τα ζήλευαν και τα πιο σύγχρονα κτήρια της γκρίζας μεγαλούπολης, ευτυχώς το νησί κρατιέται πάνω τους και δεν χάνει τίποτε από τον παλιό χαρακτήρα του. Αρκεί να χασομερήσεις, να το περπατήσεις, να ξαποστάσεις στις φιλότιμες σκιές του και να τραβήξεις δυνατές ανάσες από θαλασσινό αγέρι. Στην υποδοχή, μια ανάσα από το λιμάνι, το πρώτο που συναντάς είναι το απέριττο καφενείο του Νικήτα, από εδώ θα καλημερίσεις όλο τον κόσμο, γιατί ο κόσμος της Κάσου δεν είναι απέραντος κι αυτό είναι μια ιδιαιτερότητα του μικρού τόπου που μπορεί να δώσει φτερά, όμως υπάρχουν και οι περιπτώσεις που μοιάζει με λαιμαριά ή βαρίδι στα πόδια εκείνων που πνίγονται στις κουβέντες της μικρής κοινωνίας. Ο Νικήτας σπούδασε θεολογία και είναι μια σπάνια περίπτωση, αφού αμέσως επέστρεψε πίσω, μακριά από το νησί δεν μπορεί, όπως μας λέει με χαμόγελο, δεν γίνεται να φανταστεί κάπου αλλού τον εαυτό του! Εκεί σίγουρα θα τα πεις και με δυο ξεχωριστούς Γιάννηδες, ο ένας θα σε παρασύρει στις χαρούμενες και λίγο πιπεράτες ιστορίες του, ενώ ο άλλος που έχει και το περίεργο παρατσούκλι «ληξίαρχος» είναι γεννημένος με ένα χάρισμα! Μοιάζει να γνωρίζει από που κρατά η σκούφια της κάθε φαμίλιας! Μιλάει μάλιστα τόσο πειστικά, που στο τέλος φεύγεις βέβαιος ότι έμαθες κάτι από τις τρανές οικογένειες της Κάσου. Κι αν αμφιβάλεις; Μα τότε ο ληξίαρχος σίγουρα κάτι θα βρει και για τη σκούφια της δικιά σου οικογένειας...
Ιστορία φορτωμένη με αληθινούς πατριώτες Στην Κάσο πρέπει να στέκεσαι λίγο παραπάνω στα αγάλματα, στις απρόμαυρες φωτογραφίες και στις προτομές των ανθρώπων, που έκαναν την ευεργεσία στόχο ζωής, αξίζει λοιπόν τουλάχιστον μια κουβέντα για τέτοιες ψυχές. Από τον ναύαρχο Βουρέκα, τον Κανταριτζή, τον Μακρή και τον Μάρκο Μαλλιαράκη, στον Μανώλη Κουλουκουντή (τον πρύτανη της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας), στον Μάρκου, τον Μιχάλη Πνευματικό και στον Στάθη Γιανναγά, έπειτα στο Νικολάου, στον Παπαδάκη και στον Μαυρολέοντα αλλά και στα δυο αδέλφια, Νικόλαο και Μηνά Ρεθύμνη που άφησαν σπουδαία κληρονομιά σε Κασιώτες και Συριανούς. Μνημονεύουμε τέτοιους ναυτικούς, όχι μονάχα για την επαγγελματική σταδιοδρομία και την απαράμιλλη ναυτοσύνη τους, αλλά και για την αμέριστη αγάπη στον γενέθλιο τόπο, για το πάθος που τους διέκρινε όταν έδειχναν την Κάσο! Αλήθεια υπάρχει κάποιο μέρος του πλανήτη που να έχει χαρίσει τόσα ονόματα του σε βαπόρια; Στα δικά τους χρόνια ήταν ντροπή να είσαι από το νησί και να μην προσφέρεις κάτι στον τόπο σου. Στις δικές μας άχαρες εποχές λέτε οτι θα ήταν γραφικός εκείνος που θα περίμενε κάτι αντίστοιχο; Ετούτη η εποχή πιο άσχημα από όλα χτυπά τους μικρούς τόπους, εκείνες τις γωνιές που στέκουν έξω από τις τυφλές μεγαλουπόλεις και μάλλον μάταια περιμένουν μια ανταπόκριση κι ένα χάδι, ακόμη και ψεύτικο, όμως η δική τους αιμορραγία δε λέει να κόψει, αφού όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι γίνονται μετανάστες. Είπαν ωραία λόγια για κείνους που διαλέγουν να ζήσουν χρόνο-καιρό πάνω σε ετούτη τη δύσκολη πέτρα. Ήρωες που μεγαλώνουν, ψηλώνουν την Ελλάδα, όμως την επόμενη στιγμή σχεδόν αναγκαστικά έγιναν απόκληροι, αφού κι ο χάρτης τους έχει μακριά και οι ψήφοι τους δεν φτάνουν για να ανεβάσουν κυβερνήσεις. Η Κάσος, όπως και τα άλλα μακρινά νησιά, πιότερο παρά ποτέ σήμερα έχουν ανάγκη από τους Έλληνες ταξιδιώτες, δεν είναι μόνο για τα χρήματα που θα αφήσουν, είναι η επαφή, είναι η ανάγκη να ειπωθεί ακόμη μια φορά η ιστορία, να τη μάθουν και οι καινούργιες γενιές. Βλέπεις εδώ κάτω, στο μικρό νησί της εσχατιάς του Νότου, οι πέτρες κάνουν στόματα και μιλούν με τους ανθρώπους. Σε άλλα μέρη μοστράρουν παραλίες και αναπαυτικές ξαπλώστρες, εδώ θέλει τσαγανό και μόνο για το ταξίδι κι έπειτα όρεξη για μοίρασμα και κουβέντα, κάπως σαν μια ατέλειωτη θαλασσινή ψυχοθεραπεία στην άκρη του Αιγαίου! Η Κάσος παραμένει μια κανακαρά καπετάνισσα που ξέρει και φιλεύει με τον καλύτερο τρόπο τους μουσαφιραίους της! Στην αναχώρηση πέσαμε ακόμη μια φορά σε έναν ναυτικό, με διάθεση να μοιραστεί τις απίστευτες περιπέτειες της ζωής του, μόνο μια ερώτηση είχα μέσα στο μυαλό μου, πoια είναι άραγε τα μέρη του πλανήτη που δεν πρέπει να χάσει ένας άνθρωπος; Κι ο μαστρομανώλης χαμογέλασε και κοίταξε πέρα, σαν να τρύπησε τον ορίζοντα: «Πρώτα-πρώτα είναι οι Σευχέλλες, μετά είναι δυο πανέμορφα νησιά δίπλα στην Αυστραλία, οι Κανάριοι νήσοι, το Μαιάμι, οι Μπαχάμες και το κανάλι του Παναμά, που από τον Ειρηνικό περνάς στον Ατλαντικό ωκεανό σε οκτώ ώρες». Γεμάτος απορία αναρωτήθηκα, η Κάσος; Εκεί λοιπόν έμαθα και μια μαντινάδα που τα λέει όλα: Απ' το Θεό εζήτησα την ομορφιά να πιάσω κι εκείνος χαμογέλασε και μου 'δειξε τη Κάσο! Πηγή: http://www.huffingtonpost.gr/
